فهرست مطالب

نشریه ورزش و علوم زیست حرکتی
سال شانزدهم شماره 1 (پیاپی 31، بهار و تابستان 1403)

  • تاریخ انتشار: 1403/01/01
  • تعداد عناوین: 12
|
  • میثم گلی، جواد مهربانی*، حمید محبی صفحات 1-12
    مقدمه و هدف

    سندرم متابولیک مجموعه ای از نقایص سوخت و سازی مرتبط با چاقی است که تحت تاثیر فعالیت های ورزشی و محدودیت کالری قرار دارد و با دریافت و هزینه انرژی، مقدار چربی و افزایش اکسیداسیون مرتبط است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر ورزش هوازی و کسر کالری بر پروتئین های انتقال دهنده اسید چرب سلولی (FATPs) و مقدار چربی احشایی است.

    مواد و روش

    تعداد 36 سر رت نر نژاد ویستار (سن 4 هفته، وزن 4.9± 139.8 گرم) به صورت تصادفی در 4 گروه زیر (هر گروه 9 سر) تقسیم شدند: کنترل: رت طبیعی و غذای استاندارد؛ کنترل دیابتی: رت دیابتی و غذای استاندارد و بدون تمرین؛ محدودیت کالری: رت دیابتی و غذای کم کالری و بدون تمرین؛ ورزش هوازی: رت دیابتی و غذای استاندارد و ورزش هوازی تداومی. برنامه ورزش هوازی شامل 8 هفته، پنج بار در هفته با سرعت 28 متر/دقیقه و به مدت 60 دقیقه دویدن روی تردمیل بود. میزان کسر کالری معادل کاهش 25 درصدی از وزن غذای روزانه بود.

    یافته ها

    تفاوت معنی داری در افزایش بیان ژن FATP4 و کاهش FATP1 بین گروه ورزش هوازی دیابتی و گروه محدودیت کالری دیابتی نسبت به گروه های کنترل دیابتی و سالم مشاهده شد (0.05>P). وزن چربی احشایی در گروه ورزش هوازی دیابتی بیشترین کاهش را داشت و در گروه محدودیت کالری با گروه های کنترل دیابتی و سالم تفاوت معنی دار بود (0.05>P). 

    بحث و نتیجه گیری

    ورزش هوازی و محدودیت کالری بر بیان ژن های FATP4 و FATP1 اثرگذار است. این وضعیت احتمالا تحت تاثیر کاهش چربی احشایی قرار دارد.

    کلیدواژگان: تمرین هوازی، محدودیت کالری، دیابت نوع 2، Fatps میتوکندریایی
  • سمیه رشیدفرد، مهرزاد مقدسی*، محمدامین عدالت منش، سارا حجتی صفحات 13-22
    مقدمه و هدف

    اختلال در miRNAها می تواند موجب بروز و پیشرفت بیماری هایی از جمله پارکینسون شود. اثر فعالیت های ورزشی بر عوامل موثر در پیشرفت بیماری پارکینسون و miRNA های مرتبط با آن به درستی مشخص نیست. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات شنای تناوبی شدید بر بیان ژن LRRK2 و mir-205 موش های مبتلا به پارکینسون بود.

    مواد و روش ها

    تعداد 14 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار 8 تا 10 هفته ای با تزریق روزانه 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ماده رزرپین و به مدت 5 روز به پارکینسون مبتلا شدند. سپس موش ها به طور تصادفی در دو گروه تمرین شنا و کنترل بیمار قرار گرفتند. 7 سرموش نیز بدون تزریق رزرپین به عنوان گروه سالم کنترل در نظر گرفته شد. موش های گروه تمرین، به مدت شش هفته و در قالب 20 نوبت 30 ثانیه ای با 30 ثانیه استراحت بین هر نوبت تمرینات شنا را اجرا کردند. پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات کشتار و بیان ژن هیپوکامپی LRRK2 و mir-205 اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و در سطح معنی داری 0.05>P بهره گرفته شد.

    یافته ها

    بیان ژن LRRK2 در گروه بیمار نسبت به گروه کنترل سالم و گروه تمرین به طور معنی داری بالاتر بود (به ترتیب 0.001=P و 0.001=P) اما تفاوت معنی داری بین گروه تمرین و کنترل سالم مشاهده نشد (0.1=P). بیان ژن mir-205 در گروه بیمار نسبت به گروه سالم و گروه تمرین به طور معنی داری پایین تر بود (به ترتیب 0.001=P و 0.01=P). ارتباط معکوس و معنی داری بین بیان ژن هیپوکامپی LRRK2 و mir-205 مشاهده شد (0.01=P و 0.71-=r).

    بحث و نتیجه گیری

    به نظر می رسد تمرین شنای تناوبی شدید می تواند با کاهش بیان ژن LRRK2 و افزایش بیان ژن mir-205 در بهبود بیماری پارکینسون موثر باشد.

    کلیدواژگان: تمرین شنای تناوبی شدید، پارکینسون، LRKK2، Mir-205
  • سولماز بابایی*، مرتضی فتاح پور مرندی صفحات 23-34
    مقدمه و هدف

    آدیپوکین ها اعمال حیاتی زیادی را تنظیم می کنند و نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی مقاومت به انسولین، دیابت، اختلال در اندوتلیال عروقی و التهاب ایفا می کنند. فعالیت بدنی و مصرف گیاهان دارویی با خواص ضدالتهابی نیز یکی از پرکاربردترین روش ها برای کاهش عوارض دیابت نوع دو است. از این رو هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین HIIT و مکمل یاری کورکومین بر میزان آدیپونکتین و مقاومت انسولینی در زنان چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

    مواد و روش ها

    پژوهش حاضر از نوع مطالعه شبه جربی بود که به صورت تصادفی 40 نفر از بین 60 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین سنی 0.13±36.5 و میانگین وزنی 3.53±89.6 کیلوگرم، ساکن شهرستان ارومیه در سال 1403-1402 انتخاب شدند. مشارکت کنندگان در مطالعه به صورت تصادفی ساده و در دو گروه همگن 20 نفری شامل: گروه تمرین مکمل و گروه تمرین دارونما تقسیم شدند. مداخله تمرینی سه جلسه در هفته و مصرف کورکومین روزانه 2100 میلی گرم در سه وعده 700 میلی گرمی به مدت 8 هفته انجام شد. قبل و بعد از تمرین شاخص های بیوشیمیایی و ترکیب بدنی اندازه گیری شد. نمونه های خونی در طی دو مرحله (پیش و پس آزمون) برای اندازه گیری متغیرهای بیوشیمایی جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و در سطح معنی داری 0.05 بررسی گردید.

    یافته ها

    در گروه تمرین+ مکمل کورکومین، اثر تعاملی کورکومین و تمرین تناوبی شدید موجب افزایش آدیپونکتین (P=0.001)، کاهش مقاومت انسولینی (P=0.001)، کاهش انسولین (P=0.001)،  و کاهش معنی دار گلوکز (P=0.002) شد، در حالی که در گروه تمرین+دارونما این تغییرات معنی دار نبود.
     

    بحث و نتیجه گیری

    تحقیق حاضر نشان می دهد که انجام تمرینات تناوبی شدید به همراه مصرف کورکومین به عنوان یک روش غیرتهاجمی می تواند اثر مثبت و مهمی بر افزایش آدیپونکتین و کاهش مقاومت انسولینی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشد.

    کلیدواژگان: تمرین تناوبی شدید، مکمل کورکومین، آدیپونکتین، مقاومت انسولینی، زنان چاق
  • حسین کاووسی حسن آباد، صادق چراغ بیرجندی*، نجمه رضائیان، علی یعقوبی صفحات 35-43
    مقدمه و هدف

    چاقی و اضافه وزن یک اختلال سوخت و سازی است که سطوح بافت چربی در این اختلال تاثیرگذار است. لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز یک آنزیم منحصر به فرد در خانواده لیپوکالین است و نقش مهمی در بیماری های متابولیک مانند چاقی دارد. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر هشت هفته تمرینات متفاوت بر بیان ژن لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز، وزن و شاخص لی موش های چاق بود.

    مواد و روش ها

    برای این منظور، تعداد 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار چاق شده با رژیم غذایی پرچرب، به صورت تصادفی به چهار گروه مساوی تمرین استقامتی، مقاومتی، تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند. موش های گروه های تجربی به مدت هشت هفته، هفته ای پنج جلسه تمرین استقامتی با شدت 70 تا80 درصد سرعت بیشینه، مقاومتی با شدت 50 تا 120 درصد وزن بدن و تناوبی شدید با شدت 85 تا 90 درصد سرعت بیشینه را انجام دادند و هر هفته 5 درصد به شدت تمرینات اضافه شد. برای اندازه گیری بیان ژن لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز از روش Real Time-PCR استفاده شد. از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین اختلاف بین گروه ها در سطح  معناداری 0.05≥P استفاده شد.

    یافته ها

    پس از هشت هفته تمرینات استقامتی، مقاومتی و تناوبی شدید، بیان ژن لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز (0.001=P) در گروه های تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنا داری افزایش یافت. وزن (0.001=P) و شاخص لی (0.001=P) در گروه های تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافت. بین گروه های تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0.05<P).

    بحث و نتیجه گیری

    تمرینات استقامتی، مقاومتی و تناوبی شدید با تاثیر مثبت بر عامل درون سلولی لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز، کاهش وزن و شاخص لی می توانند به عنوان راهکار موثر در زمینه افزایش لیپولیز و کاهش اختلالات مرتبط با اضافه وزن و چاقی در نظر گرفته شوند.

    کلیدواژگان: تمرین استقامتی، مقاومتی، تناوبی شدید، ژن لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز، چاقی
  • الهه پیرعلائی*، بدرخان رشوان اسماعیل، غلامرضا حمیدیان صفحات 44-55
    مقدمه و هدف

    بیماری قلبی عروقی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در جهان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح MDA، TAC، GPX و SOD در بافت قلب موش های صحرایی نر سالم انجام شد.

    مواد و روش ها

    برای اجرای این مطالعه تعداد 12 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن 21±253 گرم، سن: هشت هفته) به طور تصادفی به دو گروه 1-کنترل سالم، 2- تمرین هوازی تقسیم شدند. پروتکل تمرین دویدن روی تردمیل با محرک صوتی با سرعت 5-24 متر در دقیقه برای 10-60 دقیقه، پنج روز در هفته برای هشت هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، تمام موش ها با محلول کتامین و زایلازین بیهوش شدند و نمونه بافت قلبی از موش ها گرفته شد. سطح MDA ,TAC ,GPX SOD در نمونه های بافت قلب اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل در سطح معنی داری 0.05>P تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که پس از هشت هفته مداخله در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل سطوح SOD و GPX افزایش و TAC و MDA کاهش یافت، اما این تغییرات معنی دار نبود (0.05<P).

    بحث و نتیجه گیری

    با توجه به نتایج به دست آمده احتمالا می توان گفت تمرینات هوازی منظم می تواند تاثیرات مثبتی بر کارایی سیستم آنتی اکسایشی بدن گذاشته و اثرات مضر رادیکال های آزاد را خنثی نماید. همچنین تمرینات هوازی منظم در موش های صحرایی منجر به استرس اکسیداتیو نمی شود.

    کلیدواژگان: تمرین هوازی، موش های صحرایی نژاد ویستار، MDA، TAC، GPX، SOD
  • ملیحه اردکانی زاده*، لیلا وصالی اکبرپور صفحات 56-65
    مقدمه و هدف

    جمع آوری کلسترول اضافی از بافت های پیرامونی و بازگرداندن آن به کبد به منظور تشکیل صفرا، فرآیند انتقال معکوس کلسترول است، که متاثر از تمرین های ورزشی با مدت زمان و شدت مختلف می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین شنا در دو زمان متفاوت بر بیان ژن های موثر بر انتقال معکوس کلسترول بافت کبد موش های نر بود.

    مواد و روش ها

    مطالعه حاضر از نوع مقطعی کاربردی است، که تعداد 18 سر موش نر نژاد صحرایی (20±210 گرم) به صورت تصادفی به سه گروه شش تایی کنترل، شنای میان و شنای بلندمدت تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت ده هفته و پنج روز در هفته در آب 2 ±30 درجه سانتی گراد شنا کردند. در هر جلسه گروه میان مدت یک ساعت و گروه بلندمدت سه ساعت شنا کردند. لوب سمت چپ کبد جدا گردید و برای سنجش بیان ژن از روش Real-time PCR توسط مستر میکس Ampliqon و کیت سنتز DNA ساخت دانمارک استفاده شد. تفاوت ها با روش تحلیل واریانس یک سویه و مقایسه گروه ها توسط آزمون تعقیبی توکی تعیین گردید (سطح معنی داری P≤0.05).

    یافته ها

    در گروه بلند مدت، مقادیر بیان ژن های ABCA1 و ApoA1 در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی دار (P=0.04) و ژن ApoB در مقایسه با گروه کنترل (P=0.003) و در مقایسه با گروه میان مدت (P=0.009) افزایش معنی داری یافت.

    بحث و نتیجه گیری

    به نظر می رسد که اجرای  تمرین بلندمدت در مقایسه با میان مدت بر فرآیند انتقال معکوس کلسترول تاثیر بیشتری داشته باشد، بر همین اساس انتخاب زمان تمرین ورزشکاران یا بیماران کبدی تاثیر مهمی بر سطوح کلسترول دارد.

    کلیدواژگان: انتقال معکوس کلسترول، کبد، شنای میان مدت، شنای بلند مدت
  • فاطمه میرآخوری، زهرا میرآخوری*، الهام شهاب پور، سعید دانشیار صفحات 66-76
    مقدمه و هدف

    آیریزین و عامل نوروتروفیک مغزی به عنوان شاخص های مولکولی درگیر در عملکرد شناختی می باشند. پژوهش حاضر به دنبال بررسی اثر شنا با شدت بالا بر تغییرات این دو عامل و عملکرد شناختی می باشد.

    مواد و روش ها

    روش پژوهش از نوع تجربی بود. 20 سرموش صحرایی نر ویستار (سن 8 هفته، وزن 30 ±250 گرم) پس از دو هفته آشناسازی با محیط استاندارد حیوانات در آزمایشگاه و پروتکل تمرین، به طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین در شش هفته تمرین شنا با شدت بالا شرکت کرد و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، موش ها قربانی و بافت هیپوکمپ آن ها  برداشته شد. برای سنجش بیان ژن آیریزین و BDNF از روش real-time PCR و برای ارزیابی عملکرد شناختی از آزمون آبی موریس استفاده شد. برای تحلیل یافته های بیان ژن از آزمون تی مستقل و برای عملکرد شناختی از آزمون کوواریانس در سطح معناداری 0.05>P استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد، شش هفته شنا با شدت بالا موجب افزایش معنادار سطوح آیریزین، BDNF (P=0.001) و بهبود عملکرد شناختی (P=0.001) گروه تمرین نسبت به گروه کنترل شد.

    بحث و نتیجه گیری

    سطوح آیریزین و BDNF هیپوکمپ در پاسخ به شش هفته تمرینات شنا با شدت بالا به طور معناداری افزایش می یابد و این افزایش با بهبود عمکرد آزمون شناختی ماز آبی همراستا بود. از این رو به نظر می رسد بخشی از بهبود عملکرد شناختی متعاقب پروتکل تمرین با تغییرات افزایشی آیریزین و BDNF سلول های مغزی رخ داده باشد.

    کلیدواژگان: آیریزین، عملکرد شناختی، واماندگی و هیپوکمپ
  • حسین امیری، صدیقه حسین پور دلاور*، حسن صفی خوانی، علی ضابط، مهدی بیگزاده صفحات 77-86
    مقدمه و هدف

     افزایش التهاب ناشی از چاقی با سلامت عروقی مرتبط است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرین هوازی و محدودیت کالری بر برخی شاخص های التهاب عروقی و اینترلوکین -1 رت های نر چاق انجام شد.

    مواد و روش ها

    تعداد 24 سر رت نر به طور تصادفی در چهار گروه کنترل، تمرین، محدودیت کالری و تمرین+ محدودیت کالری تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی به مدت هشت هفته و شدت 24 تا 33 متر در دقیقه با شیب 15 درصد حفظ شد و مدت زمان تمرین از 10 دقیقه در روز اول تمرین تا 60 دقیقه در روز، در هفته پنجم تمرین افزایش و تا انتهای برنامه با همین شرایط حفظ شد. گروه های دارای محدودیت، 50 درصد مقدار غذای مصرفی سایر گروه ها را دریافت کردند. غلظت ای سلکتین، ICAM و اینترلوکین -1 به روش الایزا اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری P<0.05 استفاده شد.

    یافته ها

    یافته ها نشان داد که تمرین هوازی، محدودیت کالری و تمرین هوازی به همراه محدودیت کالری منجر به کاهش معنی دار ای سلکتین (P=0.001)، ICAM (P=0.002) و اینترلوکین -1 (P=0.001) گردید.

    بحث و نتیجه گیری

    هشت هفته تمرین هوازی چه به تنهایی و چه همراه با محدودیت کالری، منجر به بهبود سطوح برخی از فاکتورهای التهاب عروقی می شود.

    کلیدواژگان: تمرین هوازی، محدودیت کالری، ای سلکتین، ICAM و اینترلوکین -1
  • فاطمه امیدعلی، فاطمه شب خیز*، علی اکبر نژاد صفحات 87-96
    مقدمه و هدف
    امروزه چاقی از جدی ترین چالش های سلامت عمومی همه جوامع است. استرس اکسیداتیو ناشی از چاقی، یکی از عوامل مهم بروز بیماری های مزمن مرتبط با چاقی است. هدف این مطالعه، تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید با مصرف عصاره برگ انبه بر فاکتور رونویسی Nrf2 مردان تمرین نکرده دارای اضافه وزن و چاق است. 
    مواد و روش ها
    در این مطالعه نیمه تجربی40 مرد تمرین نکرده با میانگین سنی(4.1±32.4) سال و میانگین شاخص توده بدنی (2.6±30.13) کیلوگرم بر مترمربع شرکت داشتند. آزمودنی ها پس اخذ رضایت نامه، به طور تصادفی در چهار گروه «تمرین+دارونما، برگ انبه، تمرین+ برگ انبه و کنترل» قرار گرفتند. تمرینات تناوبی شدید به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام گردید. گروه های برگ انبه و دارونما هشت هفته به ترتیب روزانه یک عدد کپسول 500 میلی گرمی عصاره برگ انبه و دارونما مصرف کردند. خونگیری قبل و بعد از هشت هفته مداخله، انجام گرفت. در تحلیل داده ها، از آزمون آنالیز کوواریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد (0.05≥P).
    یافته ها
    نتایج نشان داد پس از هشت هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف عصاره برگ انبه مقادیر سرمی فاکتور رونویسیNrf2 آزمودنی ها در گروه های مورد مطالعه افزایش معناداری نسبت به گروه کنترل داشت (0.001=P). بیشترین افزایش فاکتور رونویسی Nrf2 در گروه تمرین+عصاره برگ انبه مشاهده شد.
    بحث و نتیجه گیری
    تمرین تناوبی شدید با مصرف عصاره برگ انبه، منجر به افزایش فاکتور رونویسی Nrf2 شدند. فعال کردن این مسیر پیام رسانی می تواند منجر به کاهش استرس های اکسایشی و سبب بهبود عوامل آنتی اکسیدانی شود که برای سلامت افراد چاق و بهبود وضعیت فیزیولوژیکی آنها موثر است.
    کلیدواژگان: چاقی، آنتی اکسیدان، استرس اکسیداتیو، منگیفیرین
  • سید رضا عطارزاده حسینی، صادق عباسیان*، وحید عنوانی، حمید مقومی صفحات 97-109
    مقدمه و هدف
    سیستم انرژی غالب در رشته ورزشی بسکتبال، سیستم بی‏ هوازی است و بازیکنان این رشته ورزشی درصد هستند تا مکمل‏ هایی را مورد استفاده قرار دهند که به افزایش ظرفیت و توان بی‏ هوازی آنها کمک کند. لذا، هدف از این تحقیق مقایسه اثر حاد مکمل‏ یاری بی‏کربنات سدیم و دی متیل گلایسین بر پارامترهای بیوشیمیایی خون و ظرفیت عملکردی بی‏ هوازی بسکتبالیست های نخبه جوان بود.
    مواد و روش ها
    این مطالعه از نوع مطالعات نیمه تجربی و با طرح تکرارهای زمانی بود. بر همین اساس، 15 بسکتبالیست نخبه سالم با میانگین سن 0.37±16 سال و وزن 2.56±72.02  کیلوگرم به سه گروه بی‏کربنات سدیم، دی متیل گلایسین و دارونما تقسیم شدند. به هر سه گروه محلول 500 میلی لیتری حاوی 300 میلی گرم بی‎کربنات سدیم، 400 میلی گرم دی متیل گلایسین و دارونما داده شد. پیش و پس از مکمل‏ یاری و پس از اجرای آزمون 30 ثانیه‏ ای دوچرخه وینگیت، نمونه های خون جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ‏ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‎ گیری تکراری و آزمون‎ تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 0.05>P استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد پس از مکمل‏ یاری بی‏کربنات سدیم و دی متیل گلایسین، هر چند لاکتات خون افزایش اندکی یافته بود، بااین حال این افزایش معنادار نبود. مصرف بی‏کربنات سدیم، مقادیر تامپون خارج سلولی بی‏کربنات را به طور معناداری افزایش داد (0.05>P).
    بحث و نتیجه گیری
    مصرف بی‏کربنات سدیم در بسکتبالیست‏ های جوان می ‏تواند به طور معناداری ظرفیت بیوشیمیایی خون را طی تمرین تناوبی شدید کوتاه مدت، افزایش دهد. هم زمان، مصرف بی‏کربنات سدیم احتمالا می تواند به سبب افزایش ظرفیت تامپونی، عملکرد بی‏ هوازی را بهبود بخشد.
    کلیدواژگان: بی‏ کربنات سدیم، دی متیل گلایسین، ظرفیت بی‏ هوازی، پارامترهای بیوشیمیایی خون
  • عادل دنیایی*، خسرو ابراهیم صفحات 109-118
    مقدمه و هدف

    فعالیت و تمرین شدید موجب افزایش تولید رادیکال های آزاد و ایجاد آسیب های سلولی در ورزشکاران می شود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی شاخص های آسیب سلولی و گلوتاتیون سرم، پس از فعالیت های شدید مکرر در کشتی گیران نخبه بود.

    مواد و روش ها

    بدین منظور 15 نفر از کشتی گیران جوان شهر تهران با میانگین سن (3±22سال) و شاخص توده بدن (3±24کیلوگرم بر مترمربع) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. در این تحقیق قبل از انجام کلیه ی مراحل آزمون (4 مرحله فعالیت شدید با فاصله 15 دقیقه استراحت فعال وهر مرحله شامل 3 آزمون وینگیت پا و 3 آزمون وینگیت دست به صورت متناوب و با استراحت فعال 1 دقیقه ای بین هر آزمون) و پس از اتمام کل 4 مرحله آزمون و نیز پس از یک ساعت بازگشت به حالت اولیه از آزمودنی ها نمونه خون گرفته شد.

    یافته ها

    نتایج تحقیق با استفاده از روش تحلیل واریانس مکرر نشان داد که بطور کلی فعالیت باعث افزایش معنی دار لاکتات دهیدروژناز در بعد از فعالیت شده است (0.03=P) ولی این افزایش در کراتین کیناز سرم معنی دار نبود (0.08=P)، همچنین نتایج نشان داد که فعالیت باعث کاهش گلوتاتیون سرم در بعد از فعالیت و دوره ریکاوری شده هرچند که این کاهش معنی دار نمی باشد (0.12=P).

    بحث و نتیجه گیری

    این داده ها پیشنهاد می کنند که فعالیت های شدید بی هوازی می تواند برخی از شاخص های آسیب سلولی (لاکتات دهیدروژناز) را افزایش دهد ولی در خصوص اثر بر سطوح گلوتاتیون سرم تحقیق بیشتر مورد نیاز است. لذا به نظر می رسد ورزشکاران درگیر در رشته کشتی نیز در معرض آسیب های رادیکال های آزاد هستند و می بایست بدنبال راهکارهایی برای کاهش این عوامل مخرب باشند.

    کلیدواژگان: آسیب سلولی، گلوتاتیون، فعالیت شدید مکرر، کشتی گیر نخبه
  • امید ظفرمند*، مهدی مقرنسی صفحات 119-132
    مقدمه و هدف

    آدیپوکاین های رزیستین، کمرین و امنتین-1 هورمون های ترشح شده از بافت چربی هستند که در تنظیم متابولیک و فرایندهای فیزیولوژیکی نقش دارند. از طرف دیگر تمرینات تناوبی شدید (HIIT) در پیشگیری از بیماری های متابولیک نقش مثبتی ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر، مروری بر مطالعات انجام شده جهت بررسی تاثیر HIIT بر رزیستین، کمرین و امنتین-1 است.

    مواد و روش ها

    جستجوی مقالات مربوط به تاثیر HIIT بر رزیستین، کمرین و امنتین-1 در پایگاه های اطلاعاتی معتبر از جملهPubMed ، Scopus،Web of Science ، SID  و Magiran بین سال های 2009 تا 2023 انجام گرفت.

    یافته ها

    گزارش های اخیر نشان می دهد HIIT منجر به کاهش رزیستین، کمرین و افزایش امنتین-1 می شود، همچنین مداخله HIIT منجر به کاهش وزن، درصد چربی بدن و شاخص توده بدنی می شود.

    بحث و نتیجه گیری

    با توجه به نتایج پژوهش حاضر و اهمیت تغییرها در سطوح رزیستین، کمرین و امنتین-1 به نظر می رسد HIIT می تواند یک عامل مهم و کاربردی برای تنطیم هورمون های بافت چربی رزیستین، کمرین و امنتین-1 باشد که در افراد سالم و بیمار با توجه به توانایی خود می توانند این نوع تمرین ورزشی را انجام دهند

    کلیدواژگان: تمرین تناوبی شدید، رزیستین، کمرین، امنتین-1
|
  • Meysam Goli, Javad Mehrabani *, Hamid Mohebbi Pages 1-12
    Introduction and purpose

    Metabolic syndrome is a set of metabolic defects related to obesity, which is influenced by sports activities and caloric restriction, and is related to energy intake and expenditure, fat content, and increased oxidation. The purpose of this study is to determine the effect of aerobic exercise and calorie deficit on cellular fatty acid transfer proteins (FATPs) and visceral fat.

    Materials and Methods

    Thirty-six male Wistar rats (age 4 w, weight 139.8±4.9 gr) were randomly divided into the following 4 groups (9 in each group): control: normal rats/standard food; Diabetic control: diabetic rats/standard food and no exercise; Calorie restriction: diabetic rats/low-calorie food and no exercise; Aerobic exercise: diabetic rats/standard food and continuous aerobic exercise. The aerobic exercise program consisted of 8 weeks, five times a week at a speed of 28 m/min and running on a treadmill for 60 minutes. The calorie deficit was equivalent to a 25% reduction in daily food weight.

    Results

    A significant difference was observed in increasing FATP4 gene expression and decreasing FATP1 between the diabetic aerobic exercise group and the diabetic calorie restriction group compared to the diabetic and healthy control groups (p<0.05). Visceral fat weight decreased the most in the diabetic aerobic exercise group, and there was a significant difference in the calorie restriction group with the diabetic and healthy control groups (p<0.05).

    Discussion and Conclusion

    Aerobic exercise and caloric restriction affect to FATP4 and FATP1 genes expression. This condition is probably influenced by visceral fat loss.

    Keywords: Aerobic Exercise, Caloric Restriction, Type 2 Diabetes, Mitochondrial Fatps
  • Somayeh Rashidfard, Mehrzad Moghadasi *, Mohammdamin Edalatmanesh, Sara Hojati Pages 13-22
    Introduction and Purpose

    Dysregulation of miRNAs will result in development and progression of numerous diseases, such as in Parkinson’s disease (PD). The effect of exercise training on mechanisms of development and progression of PD are not well known. The aim of present study was to examine the effect of high intensity interval swimming on LRRK2 and mir-205 gene expression in rats with PD.

    Materials and Methods

    PD induced in fourteen 8 to 10-week-old male Wistar rats by injection of 1 mg/kg reserpine during 5 days. Then, these rats were divided into PD group or training group. Seven rats were considered as the healthy control group without any reserpine injection. The rats in the training group performed high intensity interval swimming, including 20 times of 30 seconds of swimming with 30 seconds of rest between each time for 6 weeks. 48h after last session of training, sacrificed animals and hypocampic LRKK2 and mir-205 gene expression was measured. To analyze data, the statistical method of one-way analysis of variance was used with significance P<0.05.

    Results

    The results indicated that LRRK2 gene expression were higher in the PD group compare to the healthy group and training group (P=0.001 and P=0.001 respectively) and no significant difference was observed between training group and healthy group (P=0.1). mir-205 gene expression was lower in the PD group compare to the healthy group and training group (P=0.001 and P=0.01 respectively). There was negative correlation between hypocampic LRKK2 and mir-205 gene expression (r=-0.71 and P=0.01).

    Discussion and Conclusion

    It seems that high intensity interval swimming improves PD by reducing LRRK2 and increasing mir-205 gene expression.

    Keywords: High Intensity Interval Swimming, Parkinson’S Disease, LRRK2, Mir-205
  • Solmaz Babaei *, Morteza Fattahpour Marandi Pages 23-34
    Introduction and Purpose

    Adipokines play an important role in complications related to type 2 diabetes and regulate many vital actions that play an important role in the pathophysiology of insulin resistance, diabetes, sweat endothelial disorders and inflammation. A drug with anti-inflammatory properties is also one of the most widely used methods to reduce the complications of type 2 diabetes, the aim of this research was to investigate the effect of 8 weeks of HIIT training and curcumin supplementation on adiponectin levels and insulin resistance in obese women with type 2 diabetes.

    Materials and Methods

    The present study was a semi-experimental study. 40 people were randomly selected among 60 women with type 2 diabetes with an average age of 36.5±0.13 and an average weight of 89.6±3.53 kg, living in Urmia city. Participants in the study were randomly divided into two homogenous groups of 20 including: the placebo supplement training group and the placebo training group. Exercise intervention three sessions a week and daily curcumin consumption of 2100 mg in three 700 mg meals was performed for 8 weeks. Biochemical and body composition indicators were measured before and after exercise. Blood samples were collected during two stages (pre-test and post-test) to measure biochemical variables. The data were analyzed using the analysis of covariance test of SPSS20 software and at a significance level of 0.05.

    Results

    In the exercise group + curcumin supplement, the interactive effect of curcumin and intense intermittent exercise increased adiponectin (P=0.001), decreased insulin resistance (P=0.001), decreased insulin (P=0.001), and significantly decreased glucose (P=0.002). (P=0) while in the exercise+placebo group, these changes were not significant.

    Discussion and Conclusion

    The current research shows that performing intense intermittent exercises along with curcumin as a non-invasive method can have a positive and important effect on increasing adiponectin and reducing insulin resistance in patients with type 2 diabetes.

    Keywords: Intense Interval Training, Curcumin Supplement, Adiponectin, Insulin Resistance, Obese Women
  • Hosein Kavosi Hasanabad, Sadegh Cheragh Birjandi *, Najmeh Rezaeian, Ali Yaghoubi Pages 35-43
    Introduction and Purpose

    Obesity and overweight is a metabolic disorder that affects the levels of fat tissue in this disorder. Lipocalin prostaglandin D synthase is a unique enzyme in the lipocalin family and plays an important role in metabolic diseases such as obesity. The aim of the present study was the effect of eight weeks of different exercises on lipocalin prostaglandin D synthase gene expression, weight and Li index of obese rats.

    Materials and Methods

    For this purpose, 40 male Wistar rats, fattened with a high-fat diet, were randomly divided into four equal groups of endurance training, resistance training, intense intermittent training, and control. For eight weeks, the rats of the experimental groups performed five sessions of endurance training with an intensity of 70-80% of the maximum speed, resistance with an intensity of 50-120% of the body weight and intense intervals with an intensity of 85-90% of the maximum speed and Every week, 5% was added to the intensity of the exercises. Real Time-PCR method was used to measure lipocalin prostaglandin D synthase gene expression. The statistical method of one-way analysis of variance and Tukey's post hoc test was used to determine the difference between groups at a significance level of P<0.05.

    Results

    After eight weeks of intense endurance, resistance and periodic training, lipocalin prostaglandin D synthase gene expression increased significantly (P=0.001) in the training groups compared to the control group. Weight (P=0.001) and Lee's index (P=0.001) decreased significantly in the training groups compared to the control group. No significant difference was observed between training groups (P<0.05).

    Discussion and Conclusion

    Endurance, resistance and high intense intermittent training with a positive effect on the intracellular agent lipocalin prostaglandin D synthase, weight loss and Lee's index can be considered as an effective solution in the field of increasing lipolysis and reducing disorders related to overweight and obesity.

    Keywords: Endurance Training, Resistance Training, High Intensity Interval Training, L-PGDS, Obesity
  • Elaheh Piralaiy *, Badrkhan Rashwan Ismael, Gholamreza Hamidiyan Pages 44-55
    Introduction and Purpose

    Cardiovascular disease is one of the main causes of death in the world. The present study aimed to determine the effect of eight weeks of aerobic exercise on the levels of MDA, TAC, GPX, and SOD in the heart tissue of healthy male Wistar rats.

    Materials and Methods

    To implement this experimental research, 12 male Wistar rats (weight 253±21 g) aged (8 weeks) were randomly divided into 2 groups including: 1) healthy control and 2) aerobic training. The training protocol involved running on an audio-stimulated treadmill at a speed of 5-24 m/min for 10-60 minutes, 5 days a week for 8 weeks. 48 hours after the last training session, all the rats were anesthetized with a ketamine and xylazine solution. Heart tissue samples were taken from the rats. The levels of MDA, TAC, GPX, and SOD in the heart tissue samples were measured. Data were analyzed by independent t-test was used at a significance level of P<0.05.

    Results

    The results showed that after eight weeks of intervention, SOD and GPX levels increased and TAC and MDA decreased in the training group compared to the control group, but these changes were not significant (P>0.05).

    Discussion and Conclusion

    According to the obtained results, it is possible to say that regular aerobic training can have positive effects on the efficiency of the body's antioxidant system and neutralize the harmful effects of free radicals. Also, regular aerobic training in rats does not lead to oxidative stress.

    Keywords: Aerobic Training, Wistar Rats, MDA, TAC, GPX, SOD
  • Maliheh Ardakanizadeh *, Leyla Vesaliakbarpour Pages 56-65
    Introduction and Purpose

    The process of reverse cholesterol transport, which includes the collection of excess cholesterol from the surrounding tissues and its return to the liver for bile formation, is affected by exercise training with different durations and intensities. The purpose of the present study was to investigate the effect of swimming training at two different times on the expression of genes affecting the reverse cholesterol transport in the liver tissue of male rats.

    Materials and Methods

    This applied cross-sectional study conducted on 18 male rats (210 ± 20 g) randomly divided into three groups of six: control, moderate and long-term swimming. The training groups swam in water at 30 ± 2° C for ten weeks, 5 days per week. In each session, the moderate-term group swam for one hour and the long-term group for three hours. The left lobe of the liver was separated and gene expression was measured using real-time PCR method by Ampliqon Master Mix, and DNA synthesis kit made in Denmark. Differences were determined by One-Way ANOVA, and comparison of groups was determined by Tukey's post hoc test (P≤0.05).

    Results

    In long-term group, the expression values of ABCA1 and ApoA1 gene were significantly increased compared to the control group (P=0.04), and the ApoB gene was significantly increased compared to the control group (P=0.003), and the moderate-term group (P=0.009).

    Discussion and Conclusion

    It seems that long-term exercise has a greater effect on the process of reverse cholesterol transport compared to moderate-term exercise. Therefore, choosing the training time for athletes or liver patients can significantly affect cholesterol levels.

    Keywords: Reverse Cholesterol Transport, Liver, Medium-Term Exercise, Long-Term Exercise
  • Fateme Mirakhori, Zahra Mirakhori *, Elham Shahabpour, Saeed Daneshyar Pages 66-76
    Introduction and Purpose

    Irisin and brain neurotrophic factor are involved in cognitive function as molecular indicators. The present study investigated the effect of high-intensity swimming on the changes of these two factors and cognitive performance.

    Materials and Methods

    The research method was experimental. 20 male Wistar rats (age 8 weeks, weight 250 ± 30 grams) were randomly divided into training and control groups after two weeks of familiarization with the standard environment of the animals in the laboratory and the training protocol. The training group participated in six weeks of high-intensity swimming training, and 48 hours after the last training session, the mice were sacrificed and their hippocampus tissue was removed. Real-time PCR method was used to measure irisin and BDNF gene expression, and Morris water test was used to evaluate cognitive function. Independent t-test was used to analyze gene expression findings and covariance test was used for cognitive function at a significance level of P<0.05.

    Results

    The results showed that six weeks of high-intensity swimming significantly increased the levels of irisin, BDNF (P=0.001) and improved cognitive performance (P=0.008) in the training group compared to the control group.

    Discussion and Conclusion

    Irisin and BDNF levels of the hippocampus significantly increase in response to six weeks of high-intensity swimming training, and this increase was in line with the improvement of the cognitive test of water maze. Therefore, it seems that a part of the cognitive performance improvement following the training protocol occurred with the incremental changes of irisin and BDNF in brain cells.

    Keywords: Irisin, Cognitive Function, Retardation, Hippocampus
  • Hossein Amiri, Sedigheh Hosseinpour Delavar *, Hassan Safikhani, Ali Zabet, Mahdi Beigzadeh Pages 77-86
    Introduction and Purpose

    Increased inflammation caused by obesity is related to vascular health. The present study was conducted with the aim of investigating the effect of aerobic training and caloric restriction on some indicators of vascular inflammation and interleukin 1 in obese male rats.

    Materials and Methods

    Twenty-four male rats were randomly divided into four groups: control, exercise, calorie restriction, and exercise + calorie restriction. The aerobic training program was maintained for eight weeks, and the intensity was 24-33 meters per minute with a slope of 15%, and the duration of the training was from 10 minutes on the first day of training to 60 minutes per day, increasing in the fifth week of training and until the end of the program with the same conditions. Restricted groups received 50% of the amount of food consumed by other groups. The concentration of I-selectin, ICAM and interleukin-1 was measured by ELISA method. One-way analysis of variance and Tukey's post hoc test were used at a significance level of 0.05.

    Results

    The findings showed that aerobic training, calorie restriction and aerobic training with calorie restriction led to a significant decrease in e-selectin (P=0.001), decrease in ICAM (P=0.002) and interleukin-1 (P=0.001).

    Discussion and Conclusion

    Eight weeks of aerobic training without and with calorie restriction leads to improvement of some vascular inflammation factors.

    Keywords: Aerobic Training, Caloric Restriction, E-Selectin, ICAM, Interleukin-1
  • فاطمه امیدعلی, Fatemeh Shabkhiz *, Ali Akbarnejad Pages 87-96
    Introduction and
    Purpose
    Today, obesity is one of the most serious public health challenges of all societies. This study aims to determine the effect of 8 weeks of Whole Body - High-Intensity Interval Training with mango leaf extract on the transcription factor Nrf2 in overweight and obese untrained men.
    Materials and Methods
    In this semi-experimental study, 40 untrained men with age (32.4±1.4) years and body mass index (30.13±2.6) kg/m2 participated. After obtaining consent, the subjects were randomly assigned to four groups: "exercise + placebo, mango leaf, exercise + mango leaf, and control". The exercises were done for 8 weeks and 3 sessions per week. The mango leaf and placebo groups consumed one 500 mg capsule of mango leaf and placebo for 8 weeks, respectively. Blood sampling was done before and after 8 weeks of intervention. In data analysis, one-way analysis of covariance and Bonferroni's follow-up test were used (P≥0.05).
    Results
    The results showed that after 8 weeks of intense interval training of the whole body with the consumption of mango leaf extract, the serum levels of the Nrf2 factor of the subjects in the studied groups significantly increased compared to the control group (P=0.001). The highest increase in Nrf2 transcription factor was observed in the exercise + mango leaf extract group.Discussion and
    Conclusion
    Whole Body - High-intensity interval Training and consuming mango leaf extract increased Nrf2. Activating this messaging pathway can reduce oxidative stress and improve antioxidant factors, which are effective for the health of obese people and improving their physiological condition.
    Keywords: Obesity, Antioxidant, Oxidative Stress, Mangiferin
  • Seyyed Reza Attarzadeh Hosseini, Sadegh Abbasian *, Vahid Onvani, Hamid Moghavemi Pages 97-109
    Introduction and
    Purpose
    The dominant energy system in basketball is the anaerobic system, and basketball players are trying to use supplements increasing their anaerobic capacity and power. Therefore, the purpose of the study was to compare the effect of sodium bicarbonate and Dimethylglycine on biochemical blood parameters and anaerobic functions in youth elite basketball players.
    Materials and Methods
    This study was a semi-experimental study with a repeated measures design. Fifteen youth elite basketball players with 15–17 years old and 72.02±2.56 Kg were divided into three groups: placebo, Sodium bicarbonate, and Dimethylglycine groups. During the study period, a 500 mL solution which contained 300 mg sodium bicarbonate was given to the sodium bicarbonate group. In addition, Dimethylglycine group received 400 mg Dimethylglycine, and third group received 500 mL placebo solution. Blood samples were collected before and following the study’s administrations as well as following Wingate test performance (30 seconds).
    Results
    Results of this study were demonstrated that following the sodium bicarbonate as well as Dimethylglycine supplements, blood lactate was increased but this finding statistically was not significant (P>0.05). However, following sodium bicarbonate administration the amount of extracellular bicarbonate buffers was significantly increased (P<0.05).Discussion and
    Conclusion
    Taken our findings together, administration of sodium bicarbonate in youth athletes could increase blood-buffering capacity during the high-intensity interval exercises. Moreover, supplementation of sodium bicarbonate may improve anaerobic capacity due to the buffering capacity ameliorations.
    Keywords: Sodium Bicarbonate, Dimethylglycine, Anaerobic Capacity, Blood Biochemical Parameters
  • ADEL DONYAEI *, Khosrow Ebrahim Pages 109-118

    Introduction and

    Purpose

    Intensive exercise and physical activity increases free radical production and causes cell injury in athletes. The purpose of this study was to investigate the effect of repeated intensive exercise on cellular damage indices and glutathione in young wrestlers.

    Materials and methods

    For this purpose 15 subjects with mean age (22±3 years) and BMI (24±3 kg/m2) voluntary participated in this study. Subjects participating in each session included 4 stages of intensive exercise with 15 min active rest. Each stage included three lower and upper extremity Wingate test and with alternative pattern with 1 min active rest between each test. Blood sample was taken before and after and one hour after recovery.

    Results

    Data was analyzed with repeated measure and the result showed that in general, increased LDH after exercise (P=0.03). But not significant increase in serum CK (P=0.08). The results showed that the exercise of reduced glutathione levels in the recovery period after activity, although this decrease is not significant (P=0.12).
    Discussion and

    Conclusion

    These data suggest that intense anaerobic exercise, can increase some indicators of cell damage (lactate dehydrogenase), but more research is needed regarding the effect on serum glutathione levels.

    Keywords: Cellular Damage, Glutathione, Repeated Intensive Exercise, Wrestler
  • Omid Zafarmand *, Mehdi Mogharnasi Pages 119-132

    Introduction and

    Purpose

    Adipokines resistin, chemerin and omentin-1 are hormones secreted from fat tissue that play a role in metabolic regulation and physiological processes. On the other hand, high intensity interval training (HIIT) plays a positive role in preventing metabolic diseases. The purpose of this research is to review the studies conducted to investigate the effect of HIIT on resistin, chemerin and Omantin-1.

    Materials and Methods

    A search for articles related to the effect of HIIT on resistin, chemrin and omentin-1 was conducted in reliable databases such as PubMed, Scopus, Web of Science, SID and Magiran between 2009 and 2023.

    Results

    Recent reports show that HIIT leads to a decrease in resistin, chemerin, and an increase in omentin-1, as well as HIIT intervention leads to a decrease in body weight, body fat percentage, and body mass index.Discussion and

    Conclusion

    According to the results of the present study and the importance of changes in the levels of resistin, chemrin and omentin-1, it seems that HIIT can be an important and useful factor for the regulation of adipose tissue hormones resistin, chemrin and omentin-1 in healthy people. And patients can do this type of exercise according to their ability.

    Keywords: Intense Interval Training, Resistin, Chemerin, Omentin-1