احمدرضا طلایی پور
-
سابقه و هدف
هدف این مطالعه تعیین تاثیر اکسپوژر با اشعه X در تصویربرداری CBCTبر میزان تغییرات هسته ای و Repair index سلول های مخاط باکال در مراجعین به بخش رادیولوژی دهان و فک و صورت دانشگاه آزاد تهران در سال 1401 بود.
مواد و روش هامطالعه حاضر به روش تجربی از نوع مقایسه قبل و بعد بود که بر روی 63 نفر از بیماران واجد شرایط انجام شد. سلول های مخاط باکال، قبل و 10 روز بعد از اکسپوژر با اشعه X نمونه برداری شدند. سپس از رنگ آمیزی papanicolaou برای سنجش میکرونوکلئوس و سایر تغییرات هسته ای استفاده شده و مشاهده نمونه ها با میکروسکوپ نوری با بزرگنمایی400× انجام گرفت. تصاویر CBCT توسط دستگاه Papaya 3D Plus با دو FOV کوچک و بزرگ تهیه شدند. جهت مقایسه هر کدام از شاخص ها قبل و بعد از تابش از آزمون repeated measure ANOVA با در نظرگرفتن جنس و FOV به عنوان between subject factor در صورت تبعیت داده ها از توزیع نرمال استفاده شد.
یافته هادر میزان Micronucleus ، Karyorrhexi ، Broken eggو Karyolysis قبل و بعد از اکسپوژر اشعه در CBCT در سلول های مخاط باکال افزایش معنی داری دیده شد. به ترتیب (001/0>P) و (01/0=P) اما تفاوت معنی داری در Repair Index مشاهده نشد. (054/0=P)
نتیجه گیریتصویربرداری CBCT می تواند اثرات سیتوتوکسیک و ژنوتوکسیک را بر سلول های مخاط باکال داشته باشد. بنابراین، CBCT فقط باید در صورت لزوم تجویز شود.
کلید واژگان: توموگرافی کامپیوتری با پرتو مخروطی, سلولهای مخاط باکال, تست میکرونوکلئوس, تست پاپانیکولائو, تغییرات هستهای, Repair IndexBackground and AimThe purpose of this study is to determine the effect of X-ray exposure in CBCT imaging on the amount of nuclear changes and repair index of buccal mucosa cells in the patients of oral and maxillofacial radiology department of Tehran Azad University in 2022.
Materials and methodshe present study is an experimental research, comparing before and after, which was conducted on 63 eligible patients. Buccal mucosa cells were examine. once before and once 10 days after X-ray exposure, Then Papanicolaou staining was used to measure the micronucleus and other nuclear changes and observation was done with a light microscope with 400× magnification. CBCT images by Papaya 3D Plus device (Genoray, Korea) with two FOVs, small (4 x 4 cm) and large (14 x 14 cm) and Voxel Size: 0.175 mm with exposure conditions of 60-90 kV and 4-12 mA were prepared.
ResultsStatistically significant increase in Micronucleus (p<0.001), Karyorrhexis (p<0.001), Karyolysis (p=0.01) and Broken egg (p<0.001) before and after X-ray exposure. But there is no statistically significant difference in the amount of Repair index (p=0.054)
ConclusionThe present study shows that CBCT imaging can induce cytotoxic and genotoxic effects on buccal mucosa cells. Therefore, CBCT should only be prescribed when necessary because it cannot be considered a risk-free procedure.
Keywords: CBCT, Buccal Mucosa Cells, Nuclear Changes, Repair Index -
بررسی موقعیت و مسیر کانال آلوئولار تحتانی توسط توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی در جمعیتی از ایرانزمینه و هدف
دندانپزشکان می بایست نسبت به موقعیت و مسیر آناتومیک کانال مندیبولار آگاهی کامل داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی موقعیت و مسیر آناتومیکی کانال آلویولار تحتانی در نمای اگزیال تصاویر CBCT(Cone Beam Computed Tomography) در جمعیتی از ایران بود.
مواد و روش هااین مطالعه گذشته نگر بر روی 150 کلیشه CBCT انجام پذیرفت. فاصله کانال مندیبولار تحتانی از کورتکس باکال و لینگوال در محاذات دندان های 4 تا 7 و الگوی خروج عصب آلویولار تحتانی از منتال فورامن ارزیابی شد. نقش متغیرهای سن، جنسیت و سمت فک بر موقعیت و مسیر کانال توسط آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل، تی زوجی و مجذور کای نرم افزار SPSS نسخه22 ارزیابی شد.
یافته هافراوانترین الگوی خروج عصب آلویولار تحتانی sharp turn with 90° angle (44/7 %) بود. میانگین فاصله کانال از کورتکس باکال مندیبل، برخلاف کورتکس لینگوال، در محاذات دندان های 4 الی 7 در هر دو جنس افزایشی بود(0/001>P). فاصله کانال از کورتکس باکال مندیبل در محاذات دندان های 4 تا 7 و از کورتکس لینگوال در ناحیه دندان 4 و دیستال دندان 6 در مردان بیشتر از زنان بود(0/05>P). اختلاف آماری معنی داری در فاصله کانال از کورتکس باکال و لینگوال بین دو سمت فک دیده نشد(0/05<P).
نتیجه گیریاگرچه فاصله کانال مندیبولار تحتانی از کورتکس باکال و لینگوال با سن افراد ارتباط نداشت؛ اما در مردان بیشتر از زنان بود. با توجه به تنوعات الگوی خروج عصب آلویولار تحتانی و مسیر آناتومیکی آن، تجویز رادیوگرافی CBCT در موارد شک برانگیز پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: مسیر آناتومیک, توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی, عصب آلوئولار تحتانی, کانال آلوئولار تحتانی, کانال مندیبولارBackground and AimDentists should be aware of the position and anatomical path of the inferior alveolar canal (IAC). The aim of this study was to investigate the position and anatomical path of the IAC on cone-beam computed tomography (CBCT) images in an Iranian population.
Materials and MethodsThis retrospective study included 150 CBCT images. The distance of the IAC from the buccal and lingual cortex in the alignment of teeth 4 to 7 and the emerging pattern of the inferior alveolar nerve (IAN) from the mental foramen were assessed. Using SPSS version 22 software, the role of age, gender, and side of the jaw in the investigated parameters were evaluated by Pearson correlation, independent and paired samples t test, and chi-square test.
ResultsThe most frequent emerging pattern of the IAN was "sharp turn with 90° angle" (44.7%). The average distance of the IAC from the buccal cortex of the mandible, unlike the lingual cortex, increased in the alignment of teeth 4 to 7 in both genders (P<0.001). The distance of the IAC from the buccal cortex of the mandible in the alignment of teeth 4 to 7 and the lingual cortex in the alignment of tooth 4 and distal of tooth 6 was greater in the men than those in the women (P<0.05). Furthermore, there was no statistically significant difference between the two sides of the jaw (P>0.05).
ConclusionAlthough the distance of the IAC from cortex was not related to age, it was greater in the men than women. Considering the variations in the IAC path and the IAN emerging patterns, CBCT radiography is suggested in doubtful cases.
Keywords: Anatomical path, Cone-beam computed tomography, Inferior alveolar canal, Inferior alveolar nerve, Mandibular canal -
سابقه وهدف
دقت اندازه‌گیرهای خطی در تصاویر CBCT ازجمله پارامترهای حایز اهمیت در طرح درمانهای مختلف می باشد. اینگونه به نظر می‌رسد که عواملی نظیر Slice thickness و پارامترهای تابشی بر دقت اندازه‌گیری‌های خطی تاثیرگذار باشند. بدین ترتیب هدف از انجام این مطالعه بررسی عوامل مذکور بر دقت اندازه‌گیری‌های خطی در CBCT می‌باشد.
مواد و روش هادر این مطالعه تجربی که در شرایط in vitro انجام شد، سه ماگزیلا و سه مندیبل خشک انسانی انتخاب و در هر نقطه از نواحی قدام، پرمولر و مولر دو سمت ، از ریشه دندان به عنوان مارکر استفاده شد و در محل‌های مورد نظر جایگذاری گردید. قبل از جایگذاری، ارتفاع و عرض آن به وسیله کالیپر دیجیتال اندازه‌گیری شد و به عنوان Gold standard مشخص گردید. بررسی تصاویر برای هر محل در slice thickness به ابعاد 0/5، 1، 2 و3 میلیمتر و کیلوولتاژهای kvp=84 و kvp=90 انجام شد و در نهایت با Gold standard مقایسه گردید. جهت بررسی‌های آماری داده ها از آزمون آماری ANOVA استفاده شد.
یافته هانتایج این مطالعه نشان داد که Slice thickness، کیلوولتاژ، مکان و نوع فک تاثیر معناداری بر اندازه‌گیری طول مارکر نداشت (p>0.05). با این وجود ارتباط معناداری بین Slice thickness و اندازه‌گیری عرض مارکر، در ناحیه قدام و مولر ماگزیلا و پرمولر و مولر مندیبل، مشاهده شد. (0/05p<) درصورتیکه کیلوولتاژ اثر معناداری بر اندازه‌گیری عرض مارکر نداشت(0/05p>). ازطرفی ارتباط معناداری بین Slice thickness و کیلوولتاژ در اندازه‌گیزی ناحیه پرمولر ماگزیلا مشاهده شد(0/05p<) درصورتیکه در ناحیه قدام مندیبل اثر slice thickness و کیلوولتاژ، ارتباط معنادار خاصی را نشان نداد(0/05p>)
نتیجه‌گیری:
دقت اندازه گیری‌ها در تصاویرCBCT بسیار بالا می باشد. با این وجود جهت افزایش هر چه بیشتر دقت اندازه‌گیری‌ها در این تکنیک مطلوب است از Slice thickness های نازکتر و کیلوولتاژ بالاتر استفاده نمود.
کلید واژگان: CBCT, Slice thickness, کیلوولتاژBackground and AimThe accuracy of linear measurements in CBCT images is one of the critical parameters in treatment planning. Slice thickness and exposure parameters seem to affect the accuracy of linear measurements. In this study, we investigated the impact of the above factors on the accuracy of linear measurements in CBCT.
Materials and MethodsFor the in vitro experiment, three dry human maxilla and mandibles were selected and the roots of their teeth were used as markers at the points of the anterior, premolars, and molars on both sides and placed in the desired locations. A digital caliper was used to measure its height and width prior to placement as the Gold Standard. For each location, the images were examined in slice thickness with dimensions of 0.5, 1, 2 and 3 mm and a kVp = 84 and a kVp = 90 and the results were then compared with Gold standard. The data were analyzed using the ANOVA test.
ResultsThe results of this study showed that the effect of slice thickness, kvp, location and type of jaw were not significant for measuring the length of the marker (p>0.05) but about measuring the width of marker, in maxillary anterior and molar area and in mandibular premolar and molar area slice thickness was significant (p <0.05) and the effect of kVp was not significant (p >0.05). Similarly, the effects of slice thickness and kVp were also significant in the maxillary premolar area (p <0.05), whereas in the anterior mandibular area, the effect was not significant (p >0.05).
ConclusionThe accuracy of CBCT in measurement is very high although, for CBCT measurements to be as accurate as possible, it is desirable to use thinner slice thicknesses and higher voltages.
Keywords: CBCT, Slice thickness, Kilovoltage -
سابقه و هدف
تخمین سن از مهم ترین مسایل در پزشکی قانونی، موارد حقوقی و درمان ارتودنسی می باشد. روش دمیرجیان یکی از معروفترین روش های تعیین سن دندانی با استفاده از درجات بلوغ دندانی است. با توجه به تناقض نتایج مطالعات انجام شده در گروه های سنی، جنسی و نژادی مختلف، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی دقت روش دمیرجیان در تعیین سن افراد 16-12 ساله ایرانی انجام پذیرفت.
مواد و روش هااین مطالعه گذشته نگر بر روی 50 کلیشه پانورامیک که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انجام گرفت. سن دندانی به روش دمیرجیان تعیین گردید و با سن تقویمی افراد مورد مطالعه به تفکیک جنسیت و گروه های سنی مورد مقایسه قرار گرفت. جهت مقایسه میانگین سن دندانی و تقویمی به تفکیک جنسیت و گروه های سنی از آزمون T جفت شده و جهت مقایسه میانگین دندانی و تقویمی به تفکیک جنسیت و گروه های سنی از آزمون T جفت شده و برای آگاهی از ارتباط بین سن دندانی و تقویمی، ضریب همبستگی بین آن دو محاسبه و گزارش و در نهایت معادله رگرسیون خطی ارایه گردید.
یافته هاکلیشه های رادیوگرافی مورد مطالعه متعلق به 27 دختر و 23 پسر با میانگین سن واقعی 45/1 ± 02/14 سال بود. میانگین سن دندانی آن ها به روش دمیرجیان 38/1 ± 00/14 سال تعیین شد که اختلاف آماری معنی داری با سن تقویمی نداشت (4/0> P). آزمون ضریب همبستگی رابطه همبستگی بسیار قوی بین سنین واقعی و تخمینی در هر دو جنس نشان داد (در دختران 975/0=R و در پسران 969/0=R). معادله رگرسیون خطی آن 078/0-X 01/1=Y تعیین شد.
نتیجه گیریروش دمیرجیان روشی مناسب و با دقت بالا جهت تخمین سن جمعیت مورد مطالعه بود
کلید واژگان: دمیرجیان, سن دندانی, رادیوگرافی پانورامیک, پزشکی قانونیBackground and AimAge estimation is one of the most important issues in forensic medicine, legal cases and orthodontic treatment. One of the most famous methods which is based on the maturity of teeth for determining dental age is Demirjian method. Due to the inconsistency of the results of studies conducted on different people groups, the present study was done to evaluate the accuracy of Demirjian method in estimating the chronological age of Iranian 12-16 years-old Iranian people.
Material and MethodsThis retrospective study was performed on 50 orthopantomograms that met the inclusion criteria. Dental age was determined by Demirjian method and compared with the chronological age of the subjects separated by gender and age groups. The correlation coefficient between dental age and chronological age was calculated using paired T-test in order to show their relationship, and finally, the linear regression equation was presented.
ResultsThe studied radiographs belonged to 27 girls and 23 boys with a mean age of 14.02±1.45 years old. The subjects’ mean dental age was determined 14.00±1.38 years old by Demirjian method which did not show a statistically significant difference with the chronological age (P<0.4). The correlation coefficient test showed a very strong correlation between actual and estimated ages in both genders (R=0.975 in girls and R=0.969 in boys). The determined linear regression equation was Y=1.01X-0.078.
ConclusionThe Demirjian method is a suitable method with high accuracy in estimating the age of the studied group.
Keywords: Demirjian, Dental age, Panoramic radiography, Forensic medicine -
مقدمه
یکی از مشکلات دندانپزشکان، تشخیص پوسیدگی پروگزیمال است. رادیوگرافی بایت‌وینگ، مرسوم‌ترین روش برای تشخیص این پوسیدگی است. البته از سیستم دیجیتال نیز می‌توان برای تشخیص این پوسیدگی استفاده نمود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر بزرگنمایی تصاویر بایت‌وینگ دیجیتال در تشخیص پوسیدگی پروگزیمال بوده است.
مواد و روشهادر این مطالعه‌ی توصیفی، 40 دندان دایمی مولر و پرمولر انسانی انتخاب شدند. بر اساس استاندارد طلایی، حفراتی زیر سطح تماس پروگزیمال ایجاد گردید. دندانها مانت شده و رادیوگرافی بایت‌وینگ دیجیتال گرفته شد و تصاویر در بزرگ‌نمایی‌های 1x، 2x، 3x، 4x و 5x بررسی گردید. در مورد هر یک از دندانها، تشخیص پوسیدگی طبق روش 5 درجه‌ای رتبه‌بندی شدند. داده‌ها توسط آزمون Cochrane تجزیه و تحلیل شد (0/05 > α).
یافتههابین حساسیت قطعی و PPV قطعی تشخیص پوسیدگی پروگزیمال در رادیوگرافی دیجیتال در گروه با بزرگ‌نمایی‌های 1، 2 و 3 با گروه دارای بزرگ‌نمای 4 و 5، تفاوت معنی‌دار وجود داشت (0/04 = p value). ولی بین حساسیت احتمالی (0/218 = p value)، NVP قطعی (0/461 = p value) و NVP احتمالی (819/819 = p value)، ویژگی قطعی (0/864 = p value) و ویژگی احتمالی (0/652 = p value) تشخیص پوسیدگی پروگزیمال در بزرگ‌نمایی‌های مورد مطالعه، تفاوت معنی‌دار وجود نداشت.
نتیجهگیریافزایش بزرگنمایی، می‌تواند باعث افزایش دقت تشخیص پوسیدگی پروگزیمال شود. بزرگنمایی 2 و 3 دارای بالاترین دقت تشخیص هستند ولی با افزایش بیش از حد بزرگنمایی، دقت تشخیص کاهش می‌یابد.
کلید واژگان: پوسیدگی دندانی, رادیوگرافی بایت وینگ, رادیوگرافی دیجیتال, رادیوگرافی تشخیصیIntroductionIdentification of proximal caries is a major challenge faced by dentists. Bitewing radiograph is the method commonly used to detectproximal caries. Another methodincludes the use of magnification in digital bitewing radiograph. The aim of this study was to assess the efficacy of magnification on the diagnosis of proximal caries.
Materials & MethodsIn this descriptive study 40 sound human molars and premolars were selected. Based on the gold standard, the cavities were prepared under contact point on one proximal surface of the tooth. Teeth were mounted and digital bitewing radiographs were taken and images were observed at magnifications 5x, 4x, 3x, 2x, 1x. Every tooth was assessed for caries on a 5 point scale. The data was analyzed by Cochrane-Q test.
ResultsThere was a significant difference between the certain sensitivity of proximal caries diagnosis in digital radiography in groups with magnitudes 1, 2 and 3with magnitude 4 and 5 groups (p value= 0.04). However, between the probable sensitivity (p value= 0.298), definite NVP (p value= 0.496) and probable NVP (p value= 0.819), definite attribute (p value= 0.846) and probability (P) There was no significant difference in proximal caries diagnosis.
ConclusionThe accuracy in detecting proximal caries increases with a magnification increase and magnification 2x and 3x have the highest diagnostic accuracy but over increased magnification can reduce the accuracy on proximal caries diagnosis.
Keywords: Radiographybitewing, Dental caries, Diagnostic imaging -
سابقه و هدف
یکی از مشکلاتی که در دندانپزشکی مطرح است، تشخیص پوسیدگی های ثانویه زیر ترمیم های کلاس II پرشده با کامپوزیت فلو می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی قدرت رادیوگرافیconventional(بایت وینگ) در تشخیص پوسیدگی ثانویه زیر ترمیم های کامپوزیتی در حفرات کلاس II با بیس کامپوزیت flowable انجام گرفت.
مواد و روش هامطالعه حاضر به روش تجربی-آزمایشگاهی و از نظر هدف کاربردی که جامعه آماری مطالعه شامل 32 دندان کشیده شده ی پرمولار فک بالا انسان ،که از این تعداد 64 سطح پروگزیمال سالم به عنوان نمونه انتخاب و به 4 گروه مساوی که هرگروه دربرگیرنده 16 سطح پروگزیمال است،شامل:شاهد،مورد1،مورد2، مورد3 تقسیم شدند و روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بود. سطوح مورد مطالعه جهت ترمیم کلاسII آماده سازی و با بیس کامپوزیتflowable ترمیم شدند. پوسیدگی های مصنوعی به روش PH cycling به وسیله ی محلول های کاریوژنیک (cariogenic solution) ایجاد شد. سپس دندان در بلوک های پوتی به صورت دوبه دو، مانت شدند و رادیوگرافی هایی تهیه شد. تصاویر به صورت random وblind در اختیار مشاهده گر (یک رادیولوژیست فک وصورت و یک متخصص ترمیمی) قرار داده و بررسی شد و وجود یا عدم وجود پوسیدگی در فرم های اطلاعاتی به صورت(دارد-ندارد-نامشخص) تعیین شد. پس از انجام بررسی ها و مشاهدات فوق، تصاویر به دو گروه، ppv وnpv محاسبه گردیده و با آزمون، نسبت ها مورد قضاوت قرار گرفتند و با استفاده از گزینه ی pair sensitivity power analysis نرم افزار PASS18 مقایسه گردید.
یافته هانتایج در این تحقیق نشان داد که رادیوگرافی دیجیتال تعداد10 نمونه یا 15/6٪ و رادیوگرافی آنالوگ در 12نمونه یا 18/7٪ تشخیص ناصحیح (F.P+F.N) داشته اند و آزمون نسبت ها نشان داد که این اختلاف در این دو روش رادیوگرافی به لحاظ آماری معنی دار نبود. (0/9>P)
نتیجه گیریدرتشخیص پوسیدگی ثانویه زیر ترمیم های کامپوزیتی در حفرات کلاس II با بیس کامپوزیتflowable رادیوگرافی دیجیتال وConventional دارای قدرت مشابه می باشند.
کلید واژگان: conventional bitewing, پوسیدگی ثانویه, کامپوزیت flowableBackground and AimsOne of the problems in dentistry is the diagnosis of secondary caries following Class II restorations filled with flow composite. Radiographs are an appropriate and non-invasive method for diagnosing caries that is not clinically obvious.
Materials and MethodsThe study was performed diagnostically on 64 proximal surfaces belonging to completely healthy premolars. The studied surfaces were prepared for Class II restoration and repaired with flowable composite base. Artificial caries was created by PH cycling method with cariogenic solutions. Then the teeth in the putty blocks were mounted in pairs and radiographs were taken. The images were randomly and blindly provided to the observer (a maxillofacial radiologist and a restorative specialist) and the presence or absence of caries in the information forms was examined ( Has-not-unspecified) was determined.
ResultsThe study was performed on 32 premolars that were mounted in pairs, which is a total of 64 samples. The results of this study showed that digital radiographs had 10 analog samples or15.6% radiographs in 12 samples or18.7% incorrect diagnosis(F.P+F.N) and the ratio test showed that this difference in these two radiographic methods was not statistically significant.(P<0.9)
ConclusionIn the diagnosis of secondary caries, composite restorations in Class II cavities with flowable composite digital and conventional radiographic bases have the same power.
Keywords: conventional bitewing, secondary decay, flowable composite -
مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال سی و سوم شماره 4 (پیاپی 105، زمستان 1399)، صص 218 -223زمینه و هدف
تشخیص آسیب به پالپ ناشی از تحلیل خارجی سرویکال ریشه دارای اهمیت فراوانی در درمان و پیش آگهی دارد، به این دلیل هدف از انجام این مطالعه مقایسه دو سیستم تصویر برداری مختلف، رادیوگرافی دیجیتال با گیرنده های (PSP) Photostimulable Phosphor در سه نمای مختلف افقی و تصاویر توموگرافی با اشعه مخروطی، برای ارزیابی آسیب پالپ در حفره شبیه سازی شده تحلیل خارجی سرویکال ریشه است که در سال 1398در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد انجام شده است.
روش بررسی40 دندان قدامی فک بالا با ریشه های صاف یا ریشه های مستقیم وارد مطالعه شدند. دندان ها به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند (20 دندان تحلیل خارجی ریشه با اکسپوز پالپ و 20 دندان بدون اکسپوز پالپ). هر نمونه با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال Photostimulable phosphor (در 3 زاویه افقی) و سیستم تصاویر توموگرافی با اشعه مخروطی ارزیابی شد و وجود آسیب پالپ بررسی شد. نتایج منفی کاذب و مثبت کاذب در 2 روش تصویر برداری با آزمون نسبت ها ارزیابی شد.
یافته ها:
در ضایعه پروگزیمال، تصاویر توموگرافی با اشعه مخروطی ارزش اخباری مثبت = 7/85 درصد و ارزش اخباری منفی = 5/89 رصد، رادیوگرافی داخل دهانی دیجیتال ارزش اخباری مثبت = 80 درصد و ارزش اخباری منفی = 80 درصد داشتند. آزمون ratio نشان داد که اختلاف در تشخیص ضایعه پروگزیمال
معنی دار نیست (4/0>P).نتیجه گیری:
نتایج نشان داد، در تشخیص ضایعه در سطوح پروگزیمال بین دو سیستم تصویر برداری تفاوت معنی داری وجود ندارد.
کلید واژگان: تحلیل خارجی سرویکال ریشه, تصاویر توموگرافی با اشعه مخروطی, رادیوگرافی دیجیتالBackground and AimsPulpal exposures originated from the external cervical root resorptions have major effects on the treatment and prognosis. Therefore, the aim of this study was performed to compare the two different imaging systems-digital radiography with PSP (Photostimulable Phosphor) sensor in three horizontal different views and CBCT (cone beam computed tomography) images to assess the pulpal exposure in simulated cavity of external cervical root resorptions that was performed in 1398 in the School of Dentistry of Azad University.
Materials and Methods40 intact maxilla anterior teeth with straight roots were included. Teeth were randomly divided to two groups (20 teeth with and 20 without pulpal exposures). Each sample was assessed using PSP digital radiography (in 3 horizontal angles) and CBCT image system, to detect the presence of pulpal exposures. False negative and false positive results in 2 imaging procedures were judged with ratio test.
ResultsThe results showed in CBCT (P.P.V=85.7%) and (N.P.V=89.5%), and in digital intraoral radiography (P.P.V=80%) and (N.P.V=80%) in proximal defects. Ratio test showed that there were no significant differences in the proximal defects (P<0.4).
ConclusionThe results showed that there were no significant differences in detection of exposure in the proximal surfaces between two imaging systems.
Keywords: External cervical root resorption, Cone beam computed tomography (CBCT), Digital radiography -
مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال بیست و نهم شماره 3 (پیاپی 88، پاییز 1395)، صص 223 -228زمینه و هدفنظر به پیشینه تحقیق و نیاز به چاپ تصاویر CBCT در مواقع ضروری، هدف از این مطالعه مقایسه کیفیت و دقت دو روش چاپ کاغذ و فیلم برای تصاویر CBCT بود.روش بررسیمطالعه بر روی تصاویر CBCT به دست آمده از 5 بیمار انجام گرفت. پس از دریافت تصاویر، مقاطع کراس سکشنال انتخابی بر روی کاغذ Fotolusio DNP و فیلم AGFA پرینت شد. تصاویر توسط رادیولوژیست فک و صورت خوانده و تعیین کیفیت تصاویر با میزان تشخیص پنج لندمارک آناتومیک بر طبق درجه بندی، از 1 تا 4 در فرم ها ثبت گردید. تعیین میزان دقت نیز با تشخیص محدوده کانال آلوئولار و مقایسه آن با Gold Standard انجام شد. نتایج مشاهدات با آزمون های دقیق فیشر و استقلال کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هاکیفیت تشخیصی تصاویر در لندمارک های آناتومیک PDL (02/0P=)، لامینا دورا (006/0P=)، محدوده کانال آلوئولار تحتانی (01/0P=) و پرکردگی (006/0P=) تفاوت معنی دار باهم داشت. درمورد لندمارک بوردر تحتانی مندیبل اختلافی بین دو روش چاپ وجود نداشت. در مقایسه دقت تشخیصی نیز بین دو روش تفاوت معنی دار نبود (1P=).نتیجه گیریکیفیت تشخیصی پرینت فیلم نسبت به کاغذ بهتر بوده ولی دقت تشخیصی این دو روش مشابه می باشد.کلید واژگان: کیفیت, فیلم, کاغذBackground And AimsAccording to the research background and need to print CBCT images in case of emergency, this study has been done to compare to quality and accuracy of the two methods of film and paper printing for CBCT images.Materials And MethodsThe study of CBCT images taken from 5 patients was done. cross-sectional slices on Fotolusio DNP papers and film AGFA were printed. Afterward, images by maxillofacial radiologist was exmined. Images quality were identified and recorded with anatomical, from 1 to 4 on forms. The accuracy was determined by the diagnosis of alveolar canal area and the comparison with the Gold Standard. In order to analyze, the independent chi-square and Fisher exact tests results were used.ResultsThe Images quality in anatomical landmarks consisting PDL (P=0.02), lamina dura (P=0.006), the inferior alveolar canal (P=0.01) and the filling (P=0.006) had a significant difference. For the lower border of the mandible Landmark, there was no difference between the two methods of printing. In comparing the diagnostic accuracy between the two methods there was no significant difference (P=1).ConclusionThe diagnostic quality in film printing is better than paper printing and the diagnostic accuracy is the same in both methods.Keywords: Quality, Film, Paper
-
سابقه و هدفامروزه جهت رسیدن به طرح درمان جامع و تشخیص صحیح، تجویز رادیوگرافی به تعداد مناسب از یک طرف و حفظ اصول حفاظت بیماران در برابر اشعه غیر ضروری چالش بزرگ پیش روی دندانپزشکان می باشد این مهم در درمان های جامعی چون ارتودنسی و جراحی های بازسازی ناحیه فک و صورت اهمیت بیشتری پیدا می کند. لذا اندازه گیری مقادیر دوز دریافتی ارگان های حیاتی حین تصویر برداری های مختلف دندانپزشکی و مقایسه آنها با هم امروزه مورد توجه قرار گرفته است.مواد و روش هادر این مطالعه تجربی دوزیمترهای کالیبره شده TLD(Thermoluminiscent dosimeter) در 12 ارگان مختلف فانتوم قرارداده شد و تحت تصویربرداری های دیجیتال پانورامیک،لترال سفالومتری، سری کامل پری اپیکال field of view ماگزیلوفاسیال CBCT با دو دستگاه مختلف قرار گرفت. جهت پایایی، دوزیمتری سه بار انجام شد و نتایج پس از محاسبه میانگین و انحراف معیار با آزمون ANOVA آنالیز شدند.یافته هابیشترین دوز جذبی مربوط به غده بزاقی تحت فکی راست با دستگاه CBCT ASAHI به میزان4997 میکروسیوت و سپس مغز استخوان راموس راست با همان دستگاه بوده و کمترین دوز متعلق به لوب فرونتال مغز با رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی به میزان16 میکروسیوت بود. در مجموع دوز جذبی در دستگاه ASAHIبیشتر از NEWTOMبود. همچنین دوز جذبی در اسکنرهای CBCT بیشتر از تصویربرداری دیجیتال خارج دهانی و دیجیتال داخل دهانی بود. (001/0>P)نتیجه گیریدوز جذبی اندامها در سر و گردن حین تصویربرداری باFOV(Field of View) بزرگ CBCT بیشتر از تصویربرداری های دیجیتال خارج دهانی و دیجیتال داخل دهانی می باشد.کلید واژگان: رادیوگرافی دندانی, ConeBeamCT, اندازه گیری دوز جذبیBackground and AimAccurate radiographic images are necessary for correct diagnosis and appropriate treatment plan. In patients with permanent teeth and is scheduled to receive comprehensive orthodontic treatment with full band and bracket setup, full mouth intraoral radiographic examination is recommended. Panoramic and lateral cephalometry radiographics are also among documents of patients which it refers as ORD or Orthodontic Radiographic Documentation. Due to reliable 3D images of CBCT, high geometric accuracy and reduce errors in linear and angular measurements , most recently its application in the field of dentistry, such as the use of implants, oral and maxillofacial surgery, orthodontics and endodontics is on the rise, so knowing the dose of target organs in different imaging modalities is essential.
Method and materials:In this experimental study, calibrated TLD (thermoluminescence dosimeter) was placed in 12 different phantom organ .Then digital panoramic imaging, lateral cephalometry,full mouth periapical and large FOV of two different CBCT units was applied. For reliability of the study, dosimetry was performed three times and then mean and standard deviation of the results were calculated and were analyzed with ANOVA statistical test.ResultsThe highest absorbed dose was the right sub mandibular salivary glands with CBCT ASAHI by 4997 svμ followed by right ramus bone marrow with the CBCT ASAHI, and the lowest dose belongs to the frontal lobe of brain with digital intra-oral radiography which was 16 svμ. Totall, obtained absorbed dose for ASAHI CBCT was more than NEWTOM CBCT. The absorbed dose for CBCT scanners were higher than digital intra-oral and extra-oral imaging.ConclusionAbsoreb organs dose in the head and neck with large FOV of CBCT imaging is more than digital intra-oral and extra-oral imaging. But when the additional information and detailed of CBCT is necessary for diagnosis and appropriate treatment plan , if it is possible, the ALADA should be consider while obtaining the scan.Keywords: ConeBeam CT, dosimetry radiation, dental radiography -
سابقه و هدفتشخیص تحلیل داخلی ریشه یکی از معضلات تشخیصی در درمانهای اندودنتیک است. با توجه به این که موفقیت درمان به تشخیص زودهنگام وابسته است، لذا به کارگیری ابزارهای مختلف تشخیصی اعم از تصاویر رادیوگرافی بر پایه فیلم و یا تصاویر دیجیتال و تکنیک های پیشرفته تشخیصی همانندCone Beam CT حائز اهمیت است. بنابراین در این مطالعه قدرت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال با گیرنده PSP در تشخیص این ضایعات را با تصاویرCBCT مورد مقایسه قرار دادیم.مواد و روش هادر این مطالعه تشخیصی ، 45 دندان تک ریشه سالم در جهت مزیودیستال برش داده شده و تحلیل داخلی در سه ناحیه اپیکال، میانی و سرویکال در دندان ایجاد شد. از هر دندان در حالت سالم و دارای حفره تحلیلی، تصاویر رادیوگرافی دیجیتال پری اپیکال( Digora® Optime PSP System/Sordex)و (Newtom VGi -Italy)CBCT تهیه شد. وجود تحلیل در تصاویر پری اپیکال و CBCT در هر محل از دندان توسط یک مشاهده گربا تجربه بررسی شد. مقادیر ارزش پیشگویی مثبت و منفی برای هر روش تصویربرداری با استفاده از آزمون T- Test محاسبه شد؛ و برای مقایسه دو تکنیک تصویربرداری و محل های مختلف ایجاد تحلیل از آزمون کای-دو در نرم افزار spss 19 استفاده شد.یافته هاتصاویرCBCT در مجموع به طور معناداری توافق بالاتری با واقعیت نسبت به رادیوگرافی پری اپیکال دارد (000/0P≤ ) و مجموعه خطا (False Positive+ False Negative) کمتری نسبت به تصاویر رادیوگرافی دیجیتال دارند. همچنین بیشترین خطا در تشخیص تحلیل داخلی ریشه در ناحیه اپیکال (4=Relative Risk) در تصاویر رادیوگرافی دیجیتال نسبت به تصاویر CBCT بود.نتیجه گیریبا توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد،CBCT نسبت به رادیوگرافی پری اپیکال مجموعه خطای کمتری خصوصا در کشف ضایعات تحلیلی داخلی ریشه در یک سوم اپیکال را دارا می باشد.کلید واژگان: تحلیل ریشه, رادیوگرافی دیجیتال دندانی, توموگرافی کامپیوتری Cone BeamBackground and AimRoot resorption is one of the most difficult diagnostic problems in endodontic treatment. Since successful treatment depends on early diagnosis of this pathology, using several diagnostic methods such as radiographic images based on films, digital images and advanced diagnostic techniques such as Cone Beam CT are important. Therefore, in this study, we compared digital radiography images with PSP detector with CBCT images in diagnosis of these lesions.
Material andMethodIn this in-vitro study, 45 single rooted intact teeth were sectioned in mesiodistal direction and internal resorption in the apical, middle and cervical region of tooth was made. Both group teeth were imaged with digital periapical radiographies (Digora ® Optime PSP System / Sordex) and CBCT (Newtom VGi -Italy). Analysis of periapical and CBCT images of the teeth at each site were evaluated by an experienced observer. Positive and negative predictive values for each imaging technique were calculated using T-Test; and chi-square test was used to compare two different imaging techniques and the location of the resorption by using SPSS 19 software.ResultsIn overall, CBCT images showed significantly higher agreement (pConclusionAccording to this study, it seems, CBCT images compared with digital periapical radiography, have less errors in the detection of internal root resorption lesions, especially in apical region,Keywords: Root resorption, Digital dental radiography, Cone Beam Computerized tomography -
سابقه و هدفبا توجه به اهمیت تشخیص پوسیدگی ثانویه و عوارض شناخته شده تشخیص های مثبت کاذب و منفی کاذب و گزارش محدود در مورد قدرت سنسورها در تشخیص این نوع پوسیدگی، این تحقیق در شرایط آزمایشگاهی و به منظور مقایسه قدرت دو سنسورCCD و PSP در تشخیص پوسیدگی ثانویه پروگزیمالی در دندان های پرمولر دائمی نسبت به روش استاندارد انجام شد.
مواد و روش هاتحقیق با طراحی تشخیصی بر روی 40 دندان پرمولر سالم کشیده شده انجام گرفت. در یکی از سطوح پروگزیمال این دندانها حفره کلاسیک کلاس دو تهیه شد و توسط آمالگام پر شد. سپس از نمونه ها تصاویر رادیوگرافیک دیجیتال داخل دهانی تهیه شد. از محلول های اسیدی برای ایجاد پوسیدگی ثانویه استفاده شد و بار دیگر از نمونه ها تصاویر رادیوگرافیک تهیه شد. تمام رادیوگرافی ها توسط 5 مشاهده گر بررسی شدند. تشخیص پوسیدگی انجام شد و نتایج به وسیله آزمون نسبت ها مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
یافته هامیزان تشخیص غیر قابل قبول برای CCD، 30 درصد و برای PSP 5/37 درصد بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار نیست. (4/0>P (نتیجه گیریبه نظر می رسد گیرنده دیجیتال داخل دهانی CCD و PSP در تشخیص پوسیدگی ثانویه پروگزیمالی در دندانهای پرمولر دائمی تفاوتی ندارند.
کلید واژگان: رادیوگرافی دیجیتال دندانی, تشخیص, پوسیدگی دندانیBackground And AimConsidering the importance of detecting the secondary proximal caries and known effects of false positive and false negative diagnosis and regarding the lack of information about this issue, the purpose of this study was to compare the ability of CCD and PSP sensor in detection of secondary proximal caries in permanent premolar teeth with the gold standard method.Materials And MethodsIn this diagnostic study, 40 normal extracted premolar teeth were used. Class ǁ cavities were prepared and filled with amalgam and digital radiographs were taken. Then, the secondary caries were made artificially by acid solution and digital images were obtained with the above condition. Evaluation of all radiographs was performed by 5 observers. Detections were performed and results were analyzed with statistical tests.ResultsThe unacceptable detection for CCD was 30% and for PSP was 37.5%. This difference was not statistically significant (p<0.4).ConclusionThere is no superior for the clinical use of CCD and PSP receptors in detection of proximal caries in permanent premolarsKeywords: Dental digital radiography, Diagnosis, Dental Caries -
سابقه و هدفکاهش ابعاد ریج آلوئول پس از خارج کردن دندان را می توان با روش حفظ ساکت از طریق استفاده از مواد پیوندی به حداقل رساند. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو ماده Demineralized Bone Matrix وAbsorbable Gelatin Sponge بر حفظ ارتفاع استخوان ساکت دندانی پس از خارج کردن دندان می باشد.مواد و روش هااین مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی متقاطع دو سوکور بر روی 20 نمونه (10 بیمار) انجام شد. کلیه بیمارانی که اندیکاسیون خارج کردن مشابه در یک فک را داشتند و موافقت کتبی و آگاهانه خود را برای تحقیق اعلام نمودند مورد مطامعه قرارگرفتند. ابتدا پس از خارج کردن دندان های مشابه در یک فک، به طور تصادفی در یک ساکت دندانی ماده Demineralized Bone Matrix و در ساکت دیگر ماده Absorbable Gelatin Sponge قرار داده شد. سپس میزان ارتفاع ریج آلوئولار با رادیوگرافی پری اپیکال موازی و ساخت استنت، به منظور ثبت شرایط تصویربرداری و تکرارپذیری آن، تعیین گردید. پس از 4ماه به کمک استنت تهیه شده، مجددا رادیوگرافی پری اپیکال موازی با همان روش قبل تهیه و میزان ارتفاع استخوان ریج آلوئول اندازه گیری گردید. سپس میزان تغییرات داخل گروهی هر ماده با آزمون paired t-test و تغییرات بین گروهی مواد با آزمون t-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته هادر هر دو گروه کاهش در ارتفاع ریج آلوئول مشاهده گردید؛ به نحوی که میزان آن در گروه Absorbable Gelatin Sponge برابر با (07 /2 ± 03 /3) میلیمتر و در گروه Demineralized Bone Matrix برابر با (47 /0 ± 76 /0) میلیمتر و اختلاف بین آن ها از نظر آماری معنی دار بود. (01 /0 > P)نتیجه گیریمیزان تغییرات ارتفاع در گروه Absorbable Gelatin Sponge بیش از 3 برابر گروه Demineralized Bone Matrix بود که نشانه عملکرد بهتر Demineralized Bone Matrix نسبت به Absorbable Gelatin Sponge در حفظ ارتفاع استخوان ریج آلوئول پس از خارج کردن دندان می باشد.
کلید واژگان: آلوگرافت, ریج آلوئول, تحلیل استخوان آلوئول, تقویت ریج آلوئول, خارج کردن دندانBack ground andAimAlveolar ridge resorption following tooth extraction could be minimized via socket preservation techniques by using grafting materials. The aim of this study was to compare the effect of Demineralized Bone Matrix and Absorbable Gelatin Sponge on preservation of the extraction socket bone level.Material and MethodsThis double blind clinical trial study was accomplished on 20 cases (10 patients). The patients with the indication of two similar teeth extraction in a jaw who declared their written and conscious agreement for the research were included in this study. First, after similar teeth extraction in a jaw, Demineralized Bone Matrix material was embedded randomly into one extraction socket and Absorbable Gelatin Sponge on the other one. Then, the height of alveolar socket was measured by means of taking parallel periapical radiography and making a guiding stent. Four mounts later, another parallel periapical radiography was taken in the same manner as the previous one by using the fabricated guiding stent as guidance. Then the height of alveolar socket was measured. Differences inside and between the groups were analyzed statistically by using the “paired t-test” and “t-test” analyses respectively.ResultsIn both groups, reduction on the amount of alveolar ridge height observed. Bone level reduction in the Absorbable Gelatin Sponge and Demineralized Bone Matrix group was 3.03 ± 2.07 mm and 0.76 ± 0.47 mm, respectively, with statistically significant difference between them (P < 0.01).ConclusionBone level changes in Absorbable Gelatin Sponge group was 3 times more than Demineralized Bone Matrix group, which means that Demineralized Bone Matrix is more capable of preserving the bone height of the extraction socket than the Absorbable Gelatin Sponge. -
سابقه و هدفهدف از این مطالعه بررسی قدرت رادیوگرافی دیجیتال در مقایسه با رادیوگرافی دیجیتال با گزینه نرم افزاری sharpening در تشخیص پوسیدگی پروگزیمال مینا در دندان های پرمولر(invitro) می باشد.مواد وروش هااین تحقیق با طراحی آزمایشگاهی برروی80 عدد دندان پرمولر انجام شد. دندانها در دو بلوک به صورت قرارگیری 2پرمولر در فک بالا و 2پرمولر در فک پایین به وسیله پوتی در فیلم نگهدار XCPثابت شدند. تصویر رادیوگرافی بایت وینگ دیجیتال اولیه تهیه و این تصاویر با اعمال گزینه sharpening نیز در حافظه دستگاه نگهداری شدند، سپس از هر کدام از بلوک ها یکی از دندان ها به صورت انتخاب تصادفی خارج شده و در یک سطح پروگزیمال آن حفره ایجاد شده و به محل اولیه بر گردانده شد. مجددا از کلیه بلوک ها رادیوگرافی بایت وینگ دیجیتال اولیه و با گزینه نرم افزاری sharpening تهیه شد. 80 تصویر تهیه شده با نسبت 1به 1 بر روی فیلم پرینت گرفته شدند وتوسط یک رادیولوژیست مورد بررسی قرار گرفتند. سپس نتایج آماری با استفاده از آزمون نسبت ها و آزمون کاپا بررسی گردید.یافته هادر مشاهده تصاویر با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال معمولی،P.P.V و N.P.V به ترتیب برابر،97% و 84/8% و هنگام استفاده از نرم افزار P.P.V، sharpening و N.P.Vبه ترتیب برابر 91/2% و 80/4% بود. آزمون نسبت ها نشان داد که اختلاف از نظر آماری معنی دار نیست. (0/4> P)نتیجه گیریرادیوگرافی دیجیتال با گزینه نرم افزاری sharpening در مقایسه با رادیوگرافی دیجیتال اولیه نتوانست سبب بهبود تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی مینا شود.
کلید واژگان: رادیوگرافی دیجیتال دندانی, پوسیدگی پروگزیمال مینا, نرم افزار sharpeningBackground And AimThe purpose of this study is to evaluate the diagnostic accuracy of direct digital radiography with and without using sharpening tool of digital radiography software in detection of inter-proximal enamel caries in premolar teeth.Materials And MethodsIn this in-vitro study, 80 sound premolars extracted due to orthodontic treatments were fixed in two blocks with putty impression material in XCP film holder in a way that 2 teeth were in upper jaw and two in lower jaw. Bitewing digital radiographs were taken and sharpening tool of digital software was applied on them. Then, a cavity was shaped on proximal surface of one randomly selected tooth from each block. At this stage, digital radiographs were again taken from blocks as mentioned above. 80 obtained images were printed 1:1 on film and were evaluated by an oral and maxillofacial radiologist. Data were analyzed by proportion test and kappa weighted test.ResultsPositive predictive value and negative predictive value for direct digital radiography was 97% and 84.8% and after applying sharpening tool was 91.2% and 80.4%. Kappa weighted rate for reader was 0.85. Proportion test showed that this difference is not statistically significant. (p<0.4)ConclusionApplication of sharpening tool of digital radiography software does not improve the detection of inter-proximal enamel caries.Keywords: Dental digital radiography, Caries, Dental Enamel, Enhancements, Image, Software Tool -
زمینه و هدفعدم تشخیص شکستگی ریشه ممکن است موجب نکروز پالپ در 25% موارد و یا از دست رفتن دندان شود. هدف از این مطالعه بررسی آزمایشگاهی دقت تشخیصی نرم افزار سودوکالر رادیوگرافی دیجیتال PSP در ارزیابی شکستگی افقی ریشه در دندانهای تک ریشه می باشد.روش بررسیدر این مطالعه دقت تشخیصی از 82 دندان تک ریشه انسان استفاده شد. اسکن تصاویر gray scale 16-bit با Digital intraoral imaging plate system (Digora® Optime PSP System/Sordex) انجام شد. از هر دندان پنج تصویر 16-bit (یک تصویر اصلی و چهار سودوکالر Summer enhancement، Copper enhancement، Cool enhancement، Bone enhancement) ذخیره گردید. چهار مشاهده کننده تصاویر را دو بار با فاصله دو هفته مشاهده کردند. شاخصهای تشخیصی (Accuracy، PPV، NPV، Specificity، Sensitivity) به صورت Absolute و Complete برای هر داور و هر نما محاسبه شد. مقادیر Weighted Kappa & kappa برای Inter & Intra Observer Reliability به دست آمد.
یافته هادر این مطالعه بین میزان حساسیت تشخیصی در پنج نمای مورد استفاده اختلاف معناداری دیده نشد. (125/0= P Absolute) و (170/0= P Complete)، ولی در مورد ویژگی تشخیصی اختلاف معنی دار بود. (019/0= P Absolute)و (016/0= P Complete)، همچنین ویژگی تشخیصی دو نمای Summer و Cool بیشتر از سه نمای Original، Copper و Bone می باشد. (025/0= P). مقادیر Weighted Kappa & kappa اختلاف آماری معنی داری را برای Inter & Intra Observer Reliability در پنج نما نشان داد. (032/0= P)نتیجه گیریدو نمای Cool و Summer جهت تشخیص شکستگی افقی ریشه مناسبتر هستند و اختلاف آماری معنی داری با نمای Orginal دارند.کلید واژگان: رادیوگرافی دیجیتال دندانی, پردازش تصویر, تشخیص شکستگی دندانBackground And AimIf root fractures remain undetected, pulp necrosis will occur in 25% of cases leading to eventual tooth loss. The purpose of this study was to evaluate the diagnostic accuracy of digital phosphor plates using pseudo-color enhancement for detection of horizontal root fractures in single-rooted teeth.Materials And MethodsEighty-two human single-rooted teeth were evaluated (41 with no horizontal fracture and 41 with horizontal fractures). Digital intraoral imaging plate system. (Digora® Optime PSP System, Soredex) was used to obtain 16-bit gray scale images. Five 16-bit images were obtained from each specimen and saved (one original and four with pseudo-color enhancement). Four observers evaluated the images twice with a 2-week interval. Accuracy, positive predictive value (PPV), negative predictive value (NPV), specificity and sensitivity for each observer and each image group were calculated.ResultsThe diagnostic sensitivities were not significantly different among the five images (P absolute=0.125, P complete=0.170). But, statistically significant differences were found in the diagnostic specificity (P absolute=0.019, P complete=0.016) among the five views. Cool and Summer views had higher diagnostic specificity than Bone, Copper and Original views (P=0.025). Kappa and Weighted Kappa values showed statistically significant differences for intra- and inter-observer reliability in the five views (P=0.032).ConclusionBoth Cool and Summer views were suitable for detection of horizontal root fractures and had statistically significant differences with the original viewKeywords: Dental digital radiography, Image enhancement, Tooth fracture detection -
سابقه و هدفدر اعمال جراحی تعیین دقیق موقعیت سینوس ماگزیلا برای اجتناب از آسیب وارده به آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر،ارزیابی و مقایسه دقت دستگاه های رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال وCBCT در تعیین حداقل فاصله کف سینوس ماگزیلا تا کرست آلوئول می باشد.مواد و روش هاتحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. بر روی 2 جمجمه خشک انسان انجام گرفت. در هر یک از جمجمه ها تعداد 13 ناحیه به فاصله 5 میلی متری از همدیگر(مجموعا 26 ناحیه) از ناحیه دندان های 4 تا 7 توسط گوتاپرکا علامت گذاری شد. رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال و تصویربرداری CBCT تهیه شد. سپس نمونه ها در نواحی علامت گذاری شده برش زده شد و به صورت مستقیم توسط کالیپر دیجیتال با دقت دهم میلی متر اندازه گیری شدند. پس از تنظیم رادیوگرافی ها با فاکتور بزرگنمایی مقادیر با آزمون Signed Ranks Test و Wilcoxon مقایسه شدند.یافته هامیزان قدر مطلق خطا در تعیین حداقل فاصله کورتکس کف سینوس ماگزیلا تا کرست آلوئول برای CBCT 06/0±08/0 و برای پانورامیک دیجیتال34/0±36/0 میلی متر بدست آمد و تفاوت معنی داری بین آنها دیده شد. (001/0=P) 100 درصد نمونه ها در تصویربرداری CBCTو 3/65 درصد نمونه ها در رادیو گرافی پانورامیک دیجیتال درمحدوده قابل قبول 05/0± میلی متر قرار گرفتند.نتیجه گیریبه نظر می رسد روش CBCT در ارزیابی حداقل فاصله کف سینوس ماگزیلا تا کرست آلوئول نسبت به رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال دقت بالاتری دارد.
کلید واژگان: رادیوگرافی پانورامیک, CBCT, سینوس ماگزیلاریBackground And AimAn accurate localization of the lowest border of the cortex of maxillary sinus floor is important to avoid injury in certain surgical procedures. The aim of this study was to evaluate and compare the accuracy of linear measurements between digital panoramic radiography and cone beam computerized tomography (CBCT) in determining the vertical distance between the alveolar crest and floor of the maxillary sinus.Material And MethodsIn this descriptive study 2 cadaver’s skull were used. Thirteen areas separated by 5mm distance were selected on each skull. A total 26 reference points were marked by gutta percha cones between maxillary first premolar and second molar. Digital panoramic radiography and CBCT were obtained، after which، direct measurements were taken on sectioned skulls using a digital caliper (0. 1mm accuracy). After of adjusting the radiographic values with the magnification factors given for each unit،statistical analysis was done using the Wilcoxon and signed ranks test.ResultsThe mean error for linear measurements was 0. 36 + 0. 34 mm in digital panoramic radiography and 0. 08 ±0. 06mm in CBCT (P= 0. 001). All (100%) values obtained for CBCT and 65. 38% of values obtained for digital panoramic were within ± 0. 5 mm of error limits.ConclusionCBCT offers more accurate linear measurements to determine the vertical distance between the alveolar crest and floor of the maxillaryKeywords: Panoramic radiographic, Cone Beam CT, Maxillary sinus -
زمینه و هدفبه دلیل استفاده وسیع از رادیوگرافی لترال سفالومتری به ویژه در درمان ارتودنسی و جراحی ارتوگناتیک، تهیه رادیوگرافی هایی با بهترین کیفیت بصری به همراه کمترین دوز دریافتی به بیماران و پزشکان اهمیت ویژه ای دارد. بنابراین هدف از این مطالعه مقایسه دوز جذبی حاصل از رادیوگرافی خارج دهانی لترال سفالومتری Conventional و Digital در ارگان ها و نواحی حساس در ناحیه سر و گردن می باشد.
روش بررسیجهت انجام این مطالعه تجربی از نوع Cross-over از RANDO phantom سازمان انرژی اتمی و دوزیمترهای ترمولومینسانس TLD استفاده شد. دوزیمترهای TLD به شکل قرص به قطر 5/4 میلی متر و ضخامت 9/0 میلی متر و از نوع LiF: Mg، Cu، P (GR-200) بودند. دوز جذبی غدد تیروئید، پاروتید، هیپوفیز، تحت فکی، مغز استخوان راموس، عدسی چشم سمت راست و چپ فانتوم اندازه گیری گردید. در مجموع از فانتوم شصت بار رادیوگرافی تهیه شد. فانتوم سی بار با دستگاه کانونشنال (CRANEX Tome، Soredex) و سی بار با دستگاه دیجیتال (CRANEX D، Soredex) با عوامل تابشی پیشنهادی دستگاه تحت تابش قرار گرفت. 69 عدد دوزیمتر جهت تخمین دوز اندامها استفاده گردید که نه عدد از آنها جهت برآورد اشعه زمینه ای بود. از آزمون آماری T-test جهت تحلیل آماری استفاده شد.
یافته هامیانگین دوز جذبی اندامها در روش کانونشنال 005/0 ± 04/0 میلی سیورت و در تکنیک دیجیتال 002/0 ± 01/0 میلی سیورت می باشد و میزان اختلاف دوز جذبی در تمامی ارگان های هدف به جز غده تیروئید (08/0= P) در بین دو روش Conventional و Digital از لحاظ آماری معنی دار بوده است. (01/0= P)نتیجه گیریبه کارگیری سیستم تصویربرداری لترال سفالومتری دیجیتال کاهش دوز چشمگیری را در مقایسه با سیستم کانونشنال فیلم-صفحه نتیجه می دهد.
کلید واژگان: رادیوگرافی لترال سفالومتری, دوز جذبی, رادیوگرافی کانونشنال, رادیوگرافی دیجیتالBackground And AimDue to the widespread use of lateral cephalometric radiography especially in orthodontic therapy and orthognathic surgery، obtaining radiographs of high quality with the least amount of radiation exposure is of utmost importance. The aim of this study was to compare the absorbed dose of head and neck target organs in conventional and digital lateral cephalometric radiography.Materials And MethodsIn this experimental study، RANDO phantom was used for absorbed dose estimation in thyroid، parotid، pituitary and submandibular glands، bone marrow and ocular lens. The phantom was exposed 60 times: 30 times with CRANEX Tome، Soredex and 30 times with CRANEX D، Soredex with standard exposure settings. TLD (GR-200) dosimeters were used to measure organ doses. A total of 69 TLDs were used with 9 TLDs for background radiation. T-test was used for statistical analysis.ResultsThe mean absorbed dose of target organs was 0. 04±0. 005 mSv for conventional and 0. 01±0. 002 mSv for digital technique. The difference in absorbed dose in all target organs except for the thyroid gland (P=0. 08) between the two techniques of conventional and digital was statistically significant. (P=0. 01).ConclusionUse of digital lateral cephalometric system causes a significant reduction in absorbed dose compared to the conventional film-screen systemKeywords: Lateral cephalometric radiography, absorbed dose, conventional radiography, digital radiography -
سابقه و هدفبا توجه به عوارض شناخته شده دوز جذبی این تحقیق با هدف تعیین میزان دوز جذبی اندامهای هدف با استفاده از رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال و معمولی انجام گرفت.مواد و روش هاتحقیق با طراحی تجربی به روش متقاطع انجام گرفت. جهت انجام این تحقیق از RANDO phantom استفاده شد و در آن دوز جذبی غده تیروئید، غده پاروتید و تحت فکی چپ و راست، غده زیر زبانی، مغز استخوان فک بالا و پایین با رادیوگرافی پانورامیک معمولی و دیجیتال توسط دوزیمتر (TLD) اندازه گیری گردید. دستگاه رادیوگرافی پانورامیک معمولی(C ranex Tome (Sordex و پانورامیک دیجیتال(C ranex D، PAN/CEPH) استفاده شد. در مجموع فانتوم 54 مرتبه در دو سیستم رادیوگرافی تحت تابش قرار گرفت و سپس TLD ها کدگذاری شده و در شرایط استاندارد در سازمان انرژی اتمی دوز هر عضو مشخص گردید. داده ها توسط آزمون آماری t-test و MANN-U-WHITNEY مورد آنالیز قرار گرفتند.یافته هادر این تحقیق، دوز دریافتی در رادیوگرافی معمولی در مجموع برابر06/0 ± 82/0 میلی سیورت و در رادیوگرافی دیجیتال برابر 04/0 ± 42/0 میلی سیورت بود که این اختلاف بین دو روش رادیوگرافی به لحاظ آماری معنی دار بود. (01/0 > P) همچنین حداکثر دوز جذبی مربوط به غدد تحت فکی و حداقل آن مربوط به غده تیروئید واز لحاظ آماری معنی دار بود. (01/0 > P)نتیجه گیریبر اساس این تحقیق رادیوگرافی دیجیتال می تواند سبب کاهش دوز جذبی در اندامهای حیاتی شود.
کلید واژگان: رادیوگرافی پانورامیک, رادیوگرافی دندانی, دیجیتال, دوزیمتری, پرتوتابیBackground And AimThe objective of this study was to measure the absorbed dose in target organs using conventional and digital panoramic radiography.Materials And MethodsIn this experimental cross-over study, the Rando phantom of the Atomic Energy organization of Iran(AEOI) was exposed 54 times using conventional (Cranex Tome -Sordex), and digital panoramic (Cranex D-Sordex). radiography The absorbed doses were measured by a dosimeter (TLD’s) in the following areas: Thyroid gland, left and right Parotid and Submandibular glands, Sublingual gland, bone marrow of left and right maxilla and mandible. TLD’s were coded and the absorbed doses for each organ was determined under standard conditions in AEOI. Data was analyzed by using t-test and MANN-U-WHITNEY.ResultsIn this study, the total absorbed dose in conventional radiography was 0.82±0.06 (mSiv) compared to 0.42±0.04 (mSiv) in digital radiography. The difference was statistically significant (P< 1%)and the highest absorbed dose was reported to be in Submandibular glands The lowest absorbed dose was seen in the Thyroid gland. The difference was found to be statistically significant (P< 0.01).ConclusionDigital radiography can reduce the absorbed dose to critical organs.Keywords: Panoramic radiographies, Dental Digital Radiography, Dosimetry, Radiation -
سابقه و هدفدر مراحل انجام جراحی در ناحیه فک و صورت تعیین محل دقیق کف حفره بینی از اهمیت خاص برخوردار می باشد. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی و مقایسه دقت دستگاه های رادیوگرافی پری اپیکال، پانورامیک دیجیتال وCBCT در تعیین فاصله عمودی کف حفره بینی تا کرست آلوئول بود.مواد و روش هامطالعه به روش توصیفی بر روی 3 جمجمه انسانی (Dry skull)انجام شد. در هریک، تعداد 7 ناحیه به فاصله 5 میلی متری (مجموعا 21 ناحیه) از دندان های کانین تا کانین توسط گوتاپرکا علامت گذاری شد. از نمونه ها رادیوگرافی دیجیتال پری اپیکال با تکنیک موازی، رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال و CBCT تهیه وفاصله کرست الوئول تا کف حفره بینی در نواحی علامت گذاری شده اندازه گیری شد.سپس نواحی علامت گذاری شده بر روی جمجمه به صورت مستقیم توسط کالیپر دیجیتال با دقت دهم میلی متر به عنوان استاندارد طلایی اندازه گیری شدند جهت مقایسه اعداد بدست آمده با استاندارد طلایی از آزمون ANOVA Repeated Measurement استفاده گردید.یافته هامیانگین قدر مطلق خطا برای رادیو گرافی پری اپیکال 12/0± 13/0 میلی متر و برای CBCT 25/0 ± 35/0میلی متر و برای پانورامیک 61/0± 15/1میلی متر بود. 100 درصد نمونه ها در رادیوگرافی پری اپیکال، 70 درصد نمونه ها در CBCTو 5/17درصد نمونه ها در رادیو گرافی پانورامیک(با اعمال ضریب بزرگنمایی) درمحدوده قابل قبول5/0± میلی متر قرار گرفتند. در مقایسه دو به دوی رادیوگرافی ها با یکدیگر بر طبق آزمون LSDتفاوت معنا داری از لحاظ آماری مشاهده شد. (05/0P<)نتیجه گیریرادیوگرافی پری اپیکال دیجیتال با تکنیک موازی بهتر از CBCT فاصله خطی عمودی بین کف حفره بینی تا لبه استخوان الوئول را نشان می دهد و پانورامیک دیجیتال جهت اندازه گیری این ناحیه دارای خطای OVER ESTIMATION می باشد.
کلید واژگان: حفره بینی, رادیوگرافی دندانی دیجیتالی, CBCTBackground And AimDetermination of the exact location of the inferior border of nasal cavity is a fundamental element in precise surgical procedures such as implant placements. The purpose of this study is to compare the accuracy of the digital periapical، panoramic & CBCT images in linear measurements of the distance between the inferior of nasal cavity and alveolar crest.Materials And MethodsA descriptive study was conducted on three dry skulls in which seven locations، 5mm apart from one another، were marked by Gutta-Percha from canine to canine (total: 21 location). Digital periapical radiographies using parallel technique، digital panoramic and CBCT images were obtained and vertical dimensions from alveolar crest to inferior border of nasal cavity (marked areas) were measured. These measurements were then obtained directly from the dry skulls using digital caliper as our gold standard (with an accuracy of 0. 1 mm). Data analysis and comparison between the groups were done using repeated measurement Anova test.ResultsThe mean error for periapical radiography was o. 13±0. 12 mm، 0. 35±0. 25 mm for CBCT and 1. 15±0. 61mm for panoramic. In digital periapical radiography (100 %) of measurements، in CBCT 70% and 17. 5% in Panoramic radiography were acceptable (in within the range of ± 0. 5 mm). According to the LSD test there was a statistically significant different between radiographic techniques. There was significant statistical differences between the three radiographic modalities in terms of adequacy of measurement. (p<0. 05)ConclusionDigital parallel Periapicals are more accurate than panoramic and CBCT images in determining the linear measurement between the inferior border of nasal cavity and the alveolar crest.Keywords: Digital Dental Radiography, Cone Beam Computed Tomography, Nasal Cavity -
سابقه و هدف
با توجه به مزایای متعدد رادیوگرافی دیجیتال و کمبود اطلاعات در خصوص قابلیت آن در تشخیص پوسیدگی اکلوزال عاجی دندانهای شیری این مطالعه انجام شد.
مواد و روش هاتحقیق به روش تشخیصی بر روی 40 دندان شیری سالم و 43 دندان شیری که به روش استاندارد به صورت آزمایشگاهی در آنها پوسیدگی شبیه سازی شده بود، انجام شد. سپس از نمونه ها نگاره رادیوگرافی با دستگاه دیجیتال داخل دهانی تهیه و با نرم افزار Dr suni در حافظه دستگاه ذخیره گردید. 3 نفر رادیولوژیست فک و دهان و یک نفر متخصص دندانپزشکی کودکان که با تجربه در امر تفسیر رادیولوژیک ضایعات پوسیدگی بودند تشخیص خود را در خصوص وجود یا عدم وجود پوسیدگی های مذکور در فرم های اطلاعاتی مخصوص ثبت وبا استاندارد طلایی مقایسه نمودند. یافته ها توسط آزمون آماری نسبت ها و شاخص های پنج گانه محاسبه گردیدند.
یافته هاارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی به ترتیب برابر 5/63% و 5/67% بود و میزان خطای تشخیص مثبت و منفی جمعا 9/34% بود. (7/0P<)
نتیجه گیریبه نظر می رسد دستگاه رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی قادر به تشخیص پوسیدگی اکلوزال عاجی اولیه دردندانهای شیری نمی باشد.
کلید واژگان: رادیوگرافی دیجیتال, دندانی, پوسیدگی, دندانهای شیریBackground And AimThe purpose of this study was to evaluate the diagnostic precision of intra oral digital radiography in detection of dentinal occlusal caries in primery molars.
Materials And Methods43 extracted primary molars with no clinical apparent caries were selected at first, then Occlusal surface of 40 tooth with 007 ss white bur cavity was made to a depth of one millimeter from DEJ. At final digital radiography was taken with Dr suni sensor. 83 radiographs observed by 4 observer. Statistical analyzes by SPSS13 and five indices were calculated by a T.Test.
ResultsPositive.Predictive.Value and Negative.Predictive.Value to respectively 63/5% and 67/5% was detected, and False. Positive and False. Negative error rates was totally 34/9%, (P<0.7).
ConclusionIn accordance with the diagnostic performance, the digital system cannot be recommended for detection of dentinal occlusal caries in primary molars.
Keywords: Digital radiography, Dental, Caries, Primary teeth -
سابقه و هدف با توجه به محدودیت های رادیوگرافی متداول در تشخیص پوسیدگی های کلاس سه، این مطالعه با هدف بررسی قدرت رادیوگرافی دیجیتال تفریقی در تشخیص عمق های مختلف پوسیدگی کلاس سه انجام شد.
مواد و روش هااین مطالعه تشخیصی (بررسی قدرت یک روش) بر روی 46 دندان قدامی دایمی خارج شده سالم انسان انجام گرفت؛ از نمونه های دندانی قبل از ایجاد پوسیدگی رادیوگرافی های دیجیتالی اولیه تحت شرایط استاندارد به عمل آمد. بر روی یکی از سطوح پروگزیمال به صورت تصادفی یک حفره به عنوان پوسیدگی شبیه سازی شده کلاس سه، توسط فرز روند الماسی 008 ایجاد شد. سپس عکس های ثانویه دیجیتالی برای این نمونه ها به عنوان گروه B تهیه گردید. با فرز 009 (گروه C) و بعد از آن با فرز 010 (گروه D) عمق پوسیدگی را افزایش داده و بعد از هر بار تراش تصاویر ثانویه گرفته شد. سپس با تهیه تصاویر تفریقی، دو مشاهده گر آن ها را از نظر وجود یا فقدان پوسیدگی ارزیابی کردند. بر اساس نتایج ارزیابی با کمک نرم افزار SPSS 11.5، شاخص های پنج گانه تشخیص محاسبه شد.
یافته هاارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی، حساسیت، ویژگی و دقت برای گروه B به ترتیب برابر با 90، 84، 83، 91 و 87 درصد و در گروه C به ترتیب برابر با 96، 94، 93، 96 و 95 درصد محاسبه گردید. برای گروه D تمامی شاخص ها برابر با 100 درصد به دست آمد (001/0 < P).
نتیجه گیریدر تشخیص پوسیدگی های کلاس سه، رادیوگرافی دیجیتال تفریقی می تواند به عنوان روشی اختصاصی و دقیق مطرح باشد.
کلید واژگان: رادیوگرافی دیجیتال تفریقی, تشخیص پوسیدگی, دندان های قدامیBackground And AimConventional oral radiography poses unwanted limitations on proper detection of class III caries. The purpose of this study was to evaluate the accuracy of Digital Subtraction Radiography(DSC) in the diagnosis of class III caries with various depths.
Materials And MethodsThis diagnostic study assessed the depth of class III caries on 46 extracted intact permanent anterior human teeth. Direct digital radiography of samples were initially obtained under standard conditions, prior to preparation of manual artificial caries (group A). In each tooth, one proximal surface was randomly selected for creation of an artificial cavity using a 008 round diamond bur (RDB). At this stage, secondary radiographic images were obtained from the samples and they were categorized into (group B). The depth of the previously created caries was then increased by two fold using a 009 RDB (group C) and 010 RDB (group D) followed by secondary radiographic images obtained from each group. The presence or absence of caries was assessed by two examiners after obtaining subtraction images. Data analysis was done by SPSS 11.5 using diagnostic tests.
ResultsPositive predictive value, negative predictive value, sensitivity, specificity and accuracy of group B were 90%, 84%, 83%, 91% and 87%, respectively and that of group C were 96%, 94%, 93%, 96 and 95%, respectively. For group D all the indices were 100% (P<0.001).
ConclusionDigital Subtraction Radiography (DSR) can be used as a specialized and precise method in the diagnosis of class III caries.
-
سابقه و هدفدر اعمال جراحی دقیق مانند جراحی های ایمپلنت دندانی برآورد موقعیت دقیق کانال دندانی تحتانی برای اجتناب از آسیب های وارده به اعصاب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر؛ تعیین دقت دستگاه Spiral Tomography در تعیین موقعیت کانال دندانی تحتانی می باشد.مواد و روش هادر این مطالعه توصیفی توموگرافی اسپیرال در چهار ناحیه متفاوت در سگمنت خلفی هر مندیبل (دیستال فورامن منتال) توسط دستگاه Cranex tome multifunctional x-ray ساخت کارخانه Sordex فنلاند، انجام گرفت. سپس مندیبل ها از این 4 ناحیه توسط دریل مخصوص برش خوردند. اندازه گیری ها بر روی توموگرام (A، B، C و D) و مندیبل خشک (A''، B''، C'' و D'') برای تک تک نمونه ها صورت گرفت و میزان تفاوت موقعیت خطای کانال ها با آزمون PAIRED T-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته هامیزان خطا mm 02/0 (33/0=SD) 0.33±0.02 میلی متر بوده و 2/95% نمونه ها در محدوده قابل قبول mm 5/0± و 4/98% نمونه ها در محدوده قابل قبول mm 1± قرار گرفته اند. میزان ضریب همبستگی در کل نمونه ها برابر 9989/0 شد که در تمام نقاط نشانگر تکرارپذیری معنادار می باشد. (001/0P<) یعنی به طور معنی داری این دو اندازه یکسان بوده است.نتیجه گیریاسپیرال توموگرافی با دستگاه Cranex tome multifunctional unit اطلاعات دقیق و جزئیات کافی در طرح ریزی درمان پیش از جراحی های ایمپلنت در ناحیه خلفی مندیبل را فراهم می کند.
کلید واژگان: موقعیت کانال, spiral tomographyBackground And AimFor certain surgical procedures (e.g. placement of implants), an accurate localization of the mandibular canal is of utmost importance to avoid injuries to the neurovascular bundle. The aim of the present study was to evaluate, the accuracy of spiral tomography for the localization of the mandibular canal.Material And MethodsBy means of the cranex tome multifunctional unit (orion corporation Sordex, Finland), tomographic slices were taken at 4 different locations in each posterior mandible segments (distal to the mental foramen). The mandibles were then sectioned at these 4 sites with a specialize designed drill. The following 4 measurements were preformed both on the tomograms (A, B, C and D) and the bone sections (A', B', C' and D') at the 4 sites.ResultsWe found an average mean difference of 0.02 mm with a standard deviation of 0.33 mm. The reported data showed that %95.2 of cases are in ±0.5 mm and %98.4 of cases are in ±1 mm (overestimate and underestimate)ConclusionSpiral tomography using the cranex tome multifunctional x-ray unit provides accurate information and sufficient detail for preoperative planning of implant in the posterior mandible. -
سابقه و هدفخشکی دهان از شایع ترین عوارض پرتودرمانی ناحیه سر و گردن است که با افزایش خطر بیماری های دهانی-دندانی تاثیر منفی بر کیفیت حیات فرد می گذارد. هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر بزاق مصنوعی ایرانی با VA-OraLube در بهبود کیفیت حیات وابسته به سلامت دهانی بیماران مبتلا به خشکی دهان ناشی از پرتودرمانی ناحیه سر و گردن بود.مواد و روش هامطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور روی 27 بیمار پرتو درمانی شده مبتلا به خشکی دهان (میانگین سنی 7/14±1/49 سال) انجام شد. بیماران به طور تصادفی ابتدا بزاق مصنوعی ایرانی و یا VA-OraLube را دریافت کردند. دوره مصرف هر دارو 7 روز و دوره wash-out 10روز در نظر گرفته شد. برای سنجش میزان تاثیرگذاری هر دارو بر نمره کیفیت حیات از پرسشنامه سرطان های سر و گردن سازمان اروپایی تحقیقات و درمان سرطان «EORTC QLQ-H&N35» استفاده شد. پرسشنامه فوق در روزهای 1، 8، 18 و 25 توسط بیمار تکمیل گردید. برای مقایسه گروه ها از آزمون Repeated Measurement Analysis of Variance استفاده شد و سپس مقایسه های دو به دو توسط آزمون Paired t و Wilcoxon و Friedman صورت گرفت. کلیه مراحل فوق به وسیله نرم افزار آماری SPSS نسخه 13 انجام شد.یافته هاهر دو دارو تقریبا به یک میزان نمره کیفیت حیات وابسته به سلامت دهانی بیماران را بهبود بخشیدند و تفاوت معنی داری بین میزان اثربخشی دو دارو مشاهده نشد. از نظر بیماران هیچ کدام از داروها در برطرف کردن درد در ناحیه دهان موثرنبودند. در مورد بهبود حواس بویایی و چشایی، بیماران داروی خارجی را ترجیح دادند.نتیجه گیریبا توجه به بهبود مشهود نمره استاندارد شده در گروه های مختلف پرسشنامه قبل و بعد از مصرف دارو، مصرف بزاق مصنوعی های فوق در کاهش علائم خشکی دهان و نزدیکتر شدن بیماران به زندگی طبیعی به طور برابر موثر می باشند.
کلید واژگان: خشکی دهان, جانشین های بزاق, کیفیت حیات, سلامتBackground And AimXerostomia is a common complication of radiotherapy for head and neck cancer which can increase the risk of oral and dental disease and negatively affect patient's quality of life. The aim of this study is to evaluate the efficacy of Iranian Made Saliva Substitute vs. VA-OraLube in improvement of Oral-Health-Related Quality of Life.Materials and MethodsThis study was a randomized double-blinded, crossover clinical trial. 27 patients(49.1±14.7 years) with post-radiotherapy xerostomia were randomly allocated to receive either Iranian Made Saliva Substitute or VA-OraLube, or vice versa, each product for 1 week, with a 10 day wash-out period in between. The European Organization for Research and Treatment of Cancer Questionnaire Head and Neck Cancer Module (EORTC-QLQ-H&N35) was completed by patients at days 1,8,18 and 25. To compare the groups the repeated measurement analysis of variance test was used then comparison of paired was performed by t-paired test.ResultsOral-Health-Related Quality of Life score has been changed almost the same degree by both VA-OraLube and Iranian made saliva substitute and both treatments were effective. But none of them affected pain relief. A trend was seen for VA-OraLube to improve senses.ConclusionWith regard to significant improvement in Standard score in different group of questionnaire after using saliva substitute, both saliva substitutes were effective in alleviating the symptoms of xerostomia and helping patients to have better life. -
Background And AimWorking length determination in endodontics is very important and conventional radiography is an essential auxillary tool. Because of its limittion such as the time taken for developling, the dose of radiation exposure and with regard to development of technology, in order to overcome these problems, the RVG has been introduced.The aim of this study is to compare the accuracy of conventional radiography and RVG for measuring working length in curved canals.Methods and Materials: In this study 45 extracted teeth with canal curvature ranging 250- 400 were selected. Teeth mounted and files 15 k – type Maillefer were placed in selected canals. Then RVG and conventional radiography were taken with parallel technique. File length was estimated in the image of conventional radiography and RVG with 2click, 5click, 6click and unlimited clicks. Then these values were compared with the true values.ResultsBy analysis of pair samples, no signifant differences were seen between conventional radiography and RVG utilizing 5click and 6click with true canal length and with each other. But, RVG utilizing 2click and unlimited clicks show lower and greater values from true value respectively.ConclusionThe results of this study showed that, advantages such as low dose radiation exposure, less time taken for developing film, reduction of pollution, ability of image processing and also equivalence with conventional radiography, the use of RVG for working length determination is suggested.
-
سابقه و هدف
یکی از مشکلات دندانپزشکان تشخیص پوسیدگی پروگزیمال دندان ها است. رادیوگرافی بایت وینگ مرسوم ترین روشی است که علاوه بر معاینه ی بالینی در تشخیص پوسیدگی پروگزیمال به کار می رود. روش دیگری که می توان توسط آن به تشخیص پوسیدگی ها (به خصوص پوسیدگی پروگزیمال) دست یافت، استفاده از سیستم دیجیتال است که به وسیله ی اسکنر معمولی و دوربین دیجیتال انجام پذیر است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه ی قدرت تصاویر رادیوگرافی Conventional و دیجیتال اسکن شده در تشخیص پوسیدگی پروگزیمال می باشد.
مواد و روش هادر این تحقیق تعداد40 دندان مولر دائمی خارج شده از انسان، انتخاب شد. حفراتی توسط فرز روند 2/1 D&Z زیر محل contact point ایجاد گردید، سپس حفره ی ایجاد شده به وسیله ی فرزهای روند 1، 2، 3 و 4 بر روی 40 سطح پروگزیمال دندان عمیق تر و عمیق تر شد. رادیوگرافی بایت وینگ به عمل آمد و هرکدام از کلیشه ها توسط دوربین دیجیتال سونی سایبرشات DSC-W200 با 3 رزولوشن 6، 9 و 12 Mp دیجیتایز شدند. 4 نفر رادیولوژیست فک و صورت به مشاهده ی رادیوگرافی های تهیه شده از رادیوگرافی Conventional و دوربین دیجیتال پرداختند.
یافته هادر تشخیص به روش بایت وینگ میانگین حساسیت 5/97 و میانگین ویژگی 25/91، در تشخیص با دوربین دیجیتال رزولوشن 6 میانگین حساسیت 125/98 و میانگین ویژگی 75/88، رزولوشن 9 میانگین حساسیت 62/95 و میانگین ویژگی 25/91، رزولوشن 12 میانگین حساسیت 75/88 و میانگین ویژگی5/92 بود.از تست Cochrane Q استفاده شد. اختلاف معناداری بین نتایج دیده نشد.()
نتیجه گیریمی توان جهت دیجیتال کردن تصاویر رادیوگرافی اعم از داخل و خارج دهانی و ذخیره سازی آن ها در رایانه و مشاهده ی آن ها در هر زمان ممکن و ارسال آن به نقاط دیگر از دوربین دیجیتال استفاده کرد.
کلید واژگان: رادیوگرافیConventional, دوربین دیجیتال, پوسیدگی پروگزیمال -
زمینه و هدفتغییرات ابعادی ناهمگن (بدشکلی) یکی از مشکلات عمده در رادیوگرافی پانورامیک است. تعیین دقیق میزان تغییرات ابعادی در هر منطقه از تصویر می تواند در کاربرد کلینیکی بهتر تصاویر پانورامیک موثر باشد. هدف از این مطالعه تعیین ضرایب تصحیح عمودی و افقی برای مناطق مختلف تصاویر پانورامیک تهیه شده بوسیله دستگاه cc Proline پلن مکا می باشد.روش بررسیدر این مطالعه که از نوع بررسی روش ها است فانتومی نامتقارن از فک پایین از جنس پلکسی گلاس و آلومینیوم بعنوان معادل های نسج نرم و سخت طراحی شد. طول نیم فک راست از نیم فک چپ کمتر بود و هر نیم فک به عنوان نمونه ای جداگانه در نظر گرفته شد. به منظور اندازه گیری فواصل عمودی و افقی نشانگرهای استیل به کار رفت. طول و فواصل مارکرها با میکرومتر دیجیتال میتوتویو با دقت 05/0± میلی متر اندازه گیری شد. سپس از هر نیم فک فانتوم به وسیله دستگاه PM 2002 cc Proline (پلن مکا، فنلاند) 8 بار رادیوگرافی پانورامیک بعمل آمد. اندازه های مشابه در تصاویر دیجیتایز شده بوسیله نرم افزار سیگنوس با دقت 01/0 میلی متر به دست آمد. میانگین 8 بار اندازه گیری به عنوان اندازه نهایی در نظر گرفته شد و با ابعاد واقعی مقایسه گردید. میانگین ضرایب تصحیح برای فواصل افقی و عمودی در هر ناحیه محاسبه شد.یافته هامیانگین ضریب تصحیح عمودی برای نیم فک راست 02/0±77/0 (دامنه 75/0-80/0) و برای نیم فک چپ 05/0±77/0 (دامنه 75/0- 85/0) محاسبه گردید. میانگین ضریب تصحیح افقی برای نیم فک راست 15/0±98/0 (دامنه 76/0-18/1) و برای نیم فک چپ 14/0±02/1(دامنه 90/0-25/1) تعیین شد.نتیجه گیریتغییرات ضرایب تصحیح افقی و عمودی در دو نیم فک و همچنین در نواحی مختلف یک فک نسبتا زیاد است به طوری که به خصوص در مورد فواصل افقی استفاده از یک ضریب تصحیح ثابت برای نواحی گوناگون عملی به نظر نمی رسد. در مقایسه با ضرایب تصحیح افقی تغییرات ضرایب تصحیح عمودی در دو نیم فک و همچنین بین نواحی مختلف یک نیم فک کمتر است.
کلید واژگان: رادیوگرافی, پانورامیک, بزرگنمایی, ضریب تصحیح, بدشکلیBackground And AimImage distortion is one of the major problems in panoramic radiography. Horizontal and vertical correction factors could be determined for more efficient clinical applications. The purpose of this study was to determine horizontal and vertical correction factors in panoramic radiography.Materials And MethodsIn this test evaluation study in which an asymetric mandibular phantom was constructed by plexiglass and aluminium as soft and hard tissue equivalents. The right half was slightly shorter than the left half. Steel markers were installed to make vertical and horizontal measurments possible.The length of the markers as well as the intermarker distances were measured by Mitutoyo digital micrometer which was accurate within ±0.05mm. The phantom was then positioned in PM 2002 cc proline (Planmeca, Finland) panoramic machine and panoramic images were obtained. 8 times for each half of the phan. The same length and inter marker distances were measured on digitized panoramic images by Cygnus software, which was accurate whitin ±0.01 mm. Magnification and correction factors were determined for the vertical and horizontal dimensions in each region of pantomograms.ResultsThe mean vertical correction factor was 0.77±0.02 (range: 0.75-0.80) in the right and 0.77±0.05 (range: 0.75-0.85) in the left half jaw. The mean horizontal correction factor was calculated as 0.98±0.15 (range:0.76-1.18) in the right and 1.02±0.14 (range: 0.90-1.25) in the left half jaw.ConclusionDissimilarity of vertical and horizontal correction factors among left and right half jaws and also in different regions of a half jaw is relatively considerable. However, a constant correction factor, specialy in horizontal aspect, could not be applicable. Comparing with horizontal correction factors the vertical correction factors showed less variations between different regions as well as different samples.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.