به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

اکرم کریمی اصل

  • مهران هاشمی، آقاعلی قاسم نیان*، اکرم کریمی اصل، سمانه هادی
    زمینه و هدف
    هدف از پژوهش حاضر، تاثیر دو نوع تمرین شدید بر سطح تیرودوکسین ردوکتاز یک و مالون دی آلدهید بافت بیضه موش های صحرایی نر ویستار بود.
    روش بررسی
    19سر موش نر نژاد ویستار با سن هشت هفته و با وزن 5±200گرم پس از 10جلسه آشناسازی با برنامه های تمرین و پس از وزن کشی به صورت تصادفی به سه گروه(کنترل، استقامتی شدید، تناوبی شدید) تقسیم شدند. برنامه تمرین استقامتی شدید شامل دویدن بر روی نوارگردان به مدت هشت هفته(پنج جلسه در هفته)و برنامه تمرین تناوبی شامل هشت هفته(پنج جلسه در هفته)بر روی نوارگردان انجام شد. 48ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی موش ها بیهوش و تشریح شدند و بافت بیضه جدا شد. اندازه گیری میزان آنزیم تیرودوکسین ردوکتاز یک به روش الایزا با استفاده از اسپکتروفتومتر و همچنین غلظت مالون دی آلدهید با روش تری باربیتوریک اسید و به کمک دستگاه اسپکترومتر انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. مقدار خطا نیز در سطح معنی داری 05/0≥p شد.
    یافته ها
    پس از هشت هفته میزان آنزیم تیرودوکسین ردوکتاز یک بافت بیضه در گروه استقامتی شدید و گروه تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل بطور معنی داری بالاتر بود (05/0˂p). همچنین در میزان مالون دی آلدهید بافت بیضه در گروه های تمرین استقامتی شدید و همچنین تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری ایجاد نشد (05/0p˃).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج این پژوهش شاید بتوان گفت تمرینات استقامتی شدید و تناوبی شدید موجب افزایش میزان تیرودوکسین ردوکتاز یک بافت بیضه شده و با ایجاد سازگاری در دستگاه آنتی اکسیدانی بدن، موجب عدم افزایش مالون دی-آلدهید شده است.
    کلید واژگان: تمرین استقامتی شدید, تمرین تناوبی شدید, تیرودوکسین ردوکتاز یک, مالون دی آلدهید, بیضه
    Mehran Hashemi, Agha Ali Ghasemnyian *, Akram Karimi Asl, Samaneh Hadi
    Background and Aim
    The aim of the present study was to investigate the effect of two types of intense training on the levels of thioredoxin reductase-1 enzyme and malondialdehyde in testicular tissue of male wistar rats.
    Material and method
    19 male Wistar rats,8weeks old and weighing200± 5g, after10 sessions of introducing training protocols and after weighing, were randomly divided into3groups(control, intense endurance training, intense training).Intense endurance training protocol included running on a treadmill for8 weeks and intense periodic training protocol included running on a rodent treadmill for 8 weeks. 48 hours after the last training session,the rats were anesthetized with ether and sacrificed and then the testicular tissue was isolated under sterile conditions.The amount of Thioredoxin Reductase-1 was determined by ELISA method and using a spectrophotometer and also the concentration of Malondialdehyde was determined by three Barbituric acid method using a spectrometer. One-way ANOVA with Tukey's post hoc test was used to analyze the data.
    Result
    After8 weeks, the amount of Enzyme in the intense endurance training group and intense periodic training group increased significantly compared to the control group(P<0.05). Also,there was no significant change in the amount of Malondialdehyde in testicular tissue of the intense endurance training group and intense periodic training group compared to the control group(P>0.05).
    Conclusion
    According to the results of this research,it can be said that intense endurance training and intense periodic training has increased the amount of thioredoxin reductase-1 enzyme in a testicular tissue and by creating adaptation in the body's antioxidant system, has not increased malondialdehyde.
    Keywords: Intense endurance training, Intense periodic training, Thioredoxin reductase-1 enzyme, Malondialdehyde, Testicles
  • اکرم کریمی اصل*، فریده قاسمی کلاته، احمد رحمانی، حمیدرضا نوروزی

    هدف :

    مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات تناوبی و استقامتی شدید به همراه مصرف مکمل عناب  بر وضعیت استرس اکسایشی و ظرفیت های آنتی اکسیدانی بافت بیضه موش های نابالغ انجام شد.

    روش شناسی:

     72 سر موش نابالغ صحرایی نژاد ویستار با سن 22 روز و وزن 475/7 ± 64/60 گرم به صورت تصادفی به 9 گروه :کنترل، تمرین تناوبی شدید (HIT)، تمرین استقامتی شدید (ICT)، عناب، تمرین استقامتی شدید + عناب، تمرین استقامتی شدید + دارونما، تمرین HIT + دارونما، تمرین HIT + عناب و دارونما تقسیم شدند. بعد از یک هفته آشناسازی، پروتکل ICT شامل دویدن بر روی نوار گردان به مدت 4 هفته (5 جلسه در هفته) و پروتکل HIT شامل 4 هفته (6 جلسه در هفته) بر روی نوار گردان جوندگان انجام شد. به گروه های دارونما، گاواژ آب مقطر و به گروه های دارای عناب،گاواژ عصاره عناب با دوز 600 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، روزانه بعد از تمرین ارایه شد. اندازه گیری میزان فعالیت آنزیم های SOD ، GPX و CAT و سطوح MDA و TAC به روش اسپکتروفتومتری و کیت الایزا انجام شد.

    یافته ها

    در گروه HIT افزایش معنی دار SOD، GPX و TAC پس از 4 هفته مشاهده شد (001/0=P)؛ در گروه ICT، میزان MDA پس از 4 هفته به طور معنی داری کاهش داشت (022/0=P)، در حالی که  SOD (006/0=P) و TAC (001/0=P) افزایش معنی داری داشتند. میزان فعالیت آنتی اکسیدان ها و سطح  MDA و  TACدر گروه HIT + عصاره عناب تغییر معناداری نیافت، از طرفی در گروه ICT + عصاره عناب، تنها  CAT  کاهش معناداری داشت (012/0 =P).

    نتیجه گیری

    نتایج تحقیق حاضر نشان داد تمرینات تناوبی و استقامتی شدید موجب کاهش فشار اکسایشی و افزایش معنی دار آنزیم های آنتی اکسیدانی در بافت بیضه و موش های صحرایی نابالغ شده است. با این وجود با توجه به مطالعات اندک صورت گرفته در این زمینه، نیاز به تحقیقات بیشتری می باشد.

    کلید واژگان: مالون دی آلدئید, سوپر اکسید دیسموتاز, گلوتاتیون پراکسیداز, کاتالاز, ظرفیت آنتی اکسیدانی تام
    Akram Karimiasl *, Farideh Ghasemikalateh, Ahmad Rahmani, HamidReza Norouzi
    Aim

    The aim of this study was to investigating the effect of high intensity interval training and endurance training along with jujube supplement consumption on the state of oxidative stress and antioxidant capacity of testicular tissue of immature rats.

    Methods

    72 immature wistar rats with age of 22 days and weight of 60.64 ± 7.475 grams were randomly divided into 9 groups: control, intense interval training (HIT), intense endurance training (ICT), jujube , ICT + jujube, ICT + placebo, HIT training + placebo, HIT training + jujube and placebo. After a week of familiarization, the ICT protocol including running on a  rodent treadmill for 4 weeks (5 sessions/week) and the HIT protocol including 4 weeks (6 sessions/week) were performed. Distilled water gavage was given to the placebo groups, and jujube extract gavage was given to the jujube groups at a dose of 600 mg/kg of body weight, daily after training. The activities of SOD, GPX and CAT enzymes and MDA and TAC levels were measured by spectrophotometry and ELISA kit.

    Results

    In the HIT group, a significant increase in SOD, GPX and TAC was observed after 4 weeks (P=0.001); In the ICT group, the amount of MDA decreased significantly after 4 weeks (P=0.022), while SOD (P=0.006) and TAC (P=0.001) had a significant increase. The amount of antioxidant activity and the level of MDA and TAC did not change significantly in the group of HIT + jujube extract, on the other hand, in the ICT + jujube extract group, only CAT had a significant decrease (P = 0.012).

    Conclusions

     The results of the present study showed that intense interval and endurance training has reduced oxidative stress and significantly increased antioxidant enzymes in testicular tissue and immature rats. However, due to the few studies done in this field, more research is needed.

    Keywords: Malondialdehyde (MDA), Superoxide dismutase (SOD), Glutathione peroxidase (GPX), Catalase (CAT), Total antioxidant capacity (TAC)
  • لیلا یوزباشی، پریسا عبدالهی، احمد رحمانی، اکرم کریمی اصل*
    زمینه و هدف

    یکی از راهکارهای مناسب برای محافظت در برابر تاثیرات نامطلوب فشار اکسایشی ناشی از تمرینات ورزشی طولانی مدت و شدید، به کارگیری تدابیر تغذیه ای سالم و استفاده از مکمل های ضداکسایشی است. هدف این پژوهش بررسی اثر مصرف عصاره عناب طی دو نوع تمرین تناوبی و استقامتی شدید بر شاخص های ضداکسایشی و فشار اکسایشی بافت کبد موش های صحرایی نابالغ نر بود.

    مواد و روش ها: 

    72 سر موش نابالغ صحرایی نژاد ویستار با سن 22 روز و میانگین وزنی 475/7 ± 64/60 گرم پس از وزن کشی به صورت تصادفی به نه گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید (HIT)، تمرین استقامتی شدید (ICT)، عناب، ICT + عناب، ICT + دارونما، HIT + دارونما، HIT + عناب و دارونما تقسیم شدند. پس از یک هفته آشناسازی عمومی و اختصاصی، برنامه تمرین استقامتی شدید شامل دویدن روی نوار گردان به مدت چهار هفته (پنج جلسه در هفته) با مدت و شدت پیش رونده و با رعایت اصل اضافه بار تمرین اجرا شد. به طوری که سرعت در هفته اول برابر 10 تا 18 متر در دقیقه و مدت آن 10-30 دقیقه بود و در هفته آخر سرعت تمرین به 30 متر بر دقیقه و مدت آن 55-60 رسید. برنامه تمرینی  HITنیز در قالب تمرین با الگوی دوره های هفت روزه (شش روز تمرین و یک روز استراحت به منظور جلوگیری از بیش تمرینی) انجام گرفت. بر اساس اصل اضافه بار تمرین به گونه ای اعمال شد که سرعت تمرین در هفته آشناسازی برابر با 10-16 متر در دقیقه و مدت آن یک دقیقه بود و در هفته آخر سرعت تمرین 36-40 متر در دقیقه (معادل حدود 85% Vo2max) رسید. به گروه های دارونما، گاواژ آب مقطر و به گروه های دارای عناب، گاواژ عصاره عناب با دوز 600 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن هر موش، روزانه پس از تمرین ارایه شد. اندازه گیری میزان فعالیت آنزیم های SOD ، GPX و CAT و سطوح MDA و TAC بافت کبد به روش اسپکتروفتومتری و کیت الایزا انجام گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آماری آنوا و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

    نتایج

    نتایج نشان داد که فعالیت استقامتی شدید و HIT موجب کاهش معنادار میزان MDA شد (05/0P<). هرچند بر میزان فعالیت آنزیم های ضداکسایشی SOD، GPX و سطوح TAC تاثیر معناداری نداشت (05/0P>). از سویی، تمرین HIT موجب افزایش معنادار آنزیم CAT شد (05/0P<). در گروه های دارای گاواژ عناب، تاثیر معناداری بر میزان آنزیم های ضداکسایشی SOD، GPX، CAT، TAC و MDA نداشتند (05/0P>).

    نتیجه گیری:

     به نظر می رسد که تمرینات استقامتی شدید و HIT موجب تعدیل شاخص های اکسایشی و همچنین تمرین HIT، سبب بهبود نشانگر ضداکسایشی CAT در موش های نابالغ می شود.

    کلید واژگان: تمرین استقامتی شدید, تمرین تناوبی شدید, ضداکسایش, مالون دی آلدئید, ضداکسایش تام, عصاره عناب
    Leila Youzbashi, Parisa Abdollahi, Ahmad Rahmani, Akram Karimiasl *
    Background and Purpose

    One of the appropriate strategies for combating the adverse effects of oxidative stress caused by strenuous activities is consuming a well-balanced diet and taking antioxidant supplements. The purpose of this study was to investigate the effect of jujube extract consumption during two types of intermittent and intense endurance training on antioxidant indices and oxidative stress of the liver tissue of immature male rats.

    Materials and Methods

    72 male Wistar rats (aged= 22 days, weight= 60.64 ± 7.475 g) were randomly divided into nine groups after being weighed: control, placebo, jujube, intense endurance training (ICT), ICT + placebo, ICT + jujube gavage, high-intensity interval training (HIT), HIT + placebo gavage, HIT + jujube gavage. After a week of general and specific familiarization, the ICT protocol including running on the treadmill for four weeks (five sessions per week) with progressive duration and intensity and following the principle of exercise overload was implemented on an animal treadmill. So that the speed in the first week was equal to 10-18 meters per minute and its duration was 10-30 minutes, and in the last week the training speed reached 30 meters per minute and its duration was 55-60 minutes. The HIT training protocol was also carried out in the form of training with the pattern of seven-day courses (six days of training and one day of rest to prevent overtraining). Based on the principle of overload, training was applied in such a way that the training speed in the familiarization week was equal to 10-16 meters per minute and its duration was one minute, and in the last week the training speed reached 36-40 meters per minute (equivalent to about 85% of Vo2max). Distilled water was given to the placebo groups, and 600 mg/kg of jujube extract was given daily to the jujube groups after training. The activity of GPX, SOD, CAT enzymes, TAC and MDA was assayed by spectrophotometric method using diagnostic ELISA kit. ANOVA and Tukey's post hoc test were used to analyze the data.

    Results

    The results showed that ICT and HIT significantly decreased MDA activity (P < 0.05). However, ICT and HIT did not affect the activity levels of antioxidant enzymes (SOD, GPX) and TAC (P > 0.05). On the other hand, HIT training significantly increased CAT enzyme (P < 0.05). The results also showed that groups with jujube gavage did not have a significant effect on the activity levels of antioxidant enzymes (SOD, GPX, CAT), TAC and MDA (P > 0.05).

    Conclusion

    it seems that ICT, HIT moderates oxidative indices, and HIT training improves the antioxidant index CAT in immature rats.

    Keywords: Intensive Endurance Training, High intensity interval training, Antioxidant, Malondialdehyde, Total antioxidant capacity, jujube extract
  • ام البنین جاویدان، آقاعلی قاسم نیان، اکرم کریمی اصل، حمیدرضا نوروزی
    زمینه و هدف

     فعالیت ورزشی شدید با ایجاد فشار اکسایشی، در ایجاد برخی آسیب های عضلانی و گسترش التهاب بعد از فعالیت نقش دارد. از طرفی، عنوان شده است که تحمل فشار اکسایشی می تواند به وسیله پروتیین های استرسی مانند هموکسیژناز انجام شود. بنابراین، هدف مطالعه حاضر تعیین و بررسی تاثیر تمرین استقامتی شدید بر میزان آنزیم هموکسیژناز1 وTNF-α  در بافت‌های معده و روده موش های صحرایی نر ویستار بود.

    روش بررسی

     در این مطالعه تجربی که در سال 1397 انجام شد، 16سر موش صحرایی نر ویستار با سن 8 هفته پس از 10جلسه آشنا سازی و وزن کشی به صورت تصادفی در 2 گروه (کنترل و تمرین استقامتی شدید) تقسیم شدند (میانگین و ‌انحراف استاندارد گروه کنترل 18/8 ±125/203 و تمرین استقامتی شدید9/7±25/211). پروتکل تمرین استقامتی شدید شامل دویدن بر روی نوارگردان به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) بود، آب و غذای استاندارد به صورت آزادانه در اختیار نمونه ها قرار گرفت. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و ناشتایی 4 ساعته موش ها تشریح شدند و نمونه های بافتی جمع آوری شدند و غلظت آنزیم هموکسیژناز-1  و میزان TNF-α با استفاده از کیت الایزا اندازه گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته‌ها:

     نتایج نشان داد تمرین استقامتی شدید تاثیر معنی داری بر میزان آنزیم هموکسیژنازبافت معده موش ها نداشت (88/0=p). هم‌چنین میزان آنزیم هموکسیژناز1 در بافت روده موش ها تغییر معنی داری ایجاد نکرده بود (79/0=p). میزان TNF-α بافت معده موش ها در بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (48/0=p). میزان TNF-α در بافت روده دو گروه نیز تفاوت معنی دار نداشت (12/0=p).

    نتیجه گیری

     با توجه به عدم تغییر میزان TNF-α، احتمالا تمرینات ورزشی منظم استقامتی، با ایجاد سازگاری مفید در سیستم آنتی‌اکسیدانی، بافت های معده و روده را در مقابل اثرات مخرب تمرینات استقامتی شدید ایمن ساخته است. از سویی این احتمال هم وجود دارد که عدم تغییرات معنی دار در شاخص التهابی در پژوهش حاضر می تواند به شدت تمرین به کار گرفته شده مربوط باشد. هم‌چنین، در صورت مناسب بودن شدت فعالیت ورزشی جهت تغییر در سطوح شاخص التهابی، عدم انجام صحیح تمرین ورزشی از به غیر از نمونه های پژوهش حاضر هم احتمالا عاملی بر عدم بروز تغییرات معنی دار در پژوهش حاضر است

    کلید واژگان: تمرین استقامتی شدید, هموکسیژناز1, رادیکال آزاد, آنتی اکسیدان, فشار اکسایشی
    O .Javidan, A. Ghasemnian, A .Karimiasl., HR .Norouzi.
    Background & aim

    Intense sports activity, by creating oxidative stress, plays a role in causing some muscle damage and the spread of inflammation after the activity. On the other hand, it has been stated that oxidative stress tolerance can be done by stress proteins such as hemoxygenase. Therefore, the aim of the present study was to determine and investigate the effect of intense endurance training on hemoxygenase-1 and TNF-α enzyme levels in the stomach and intestinal tissues of male Wistar rats.

    Methods

    In the present experimental study conducted in 2017, 16 male Wistar rats aged 8 weeks were randomly divided into 2 groups (control and intense endurance training) after 10 familiarization sessions and weight lifting (mean and the standard deviation of the control group was 203.125 ± 8.18 and intense endurance training was 211.25 ± 7.9). The intense endurance training protocol included running on a treadmill for 8 weeks (5 sessions per week), water and standard food were freely provided to the samples. 48 hours after the last training session and 4-hour fasting, the mice were dissected and tissue samples were collected, and hemoxygenase-1 enzyme concentration and TNF-α level were measured using an ELISA kit. Collected data were analyzed using independent t-test.

    Results

    The results indicated that intense endurance training had no significant effect on the level of hemoxygenase enzyme in the stomach tissue of rats (p=0.88). Moreover, the amount of hemoxygenase-1 enzyme in the intestinal tissue of mice did not change significantly (p=0.79). The amount of TNF-α in the stomach tissue of mice was not meaningfully different between the two groups (p=0.48). The amount of TNF-α in the intestinal tissue of the two groups was not significantly different (p=0.12).

    Conclusion

    Due to the non-change of TNF-α level, probably regular endurance sports training made the stomach and intestinal tissues safe from the destructive effects of intense endurance training by creating a beneficial adaptation in the antioxidant system. On the other hand, there is a possibility that the lack of significant changes in the inflammatory index in the present study could be related to the intensity of the exercise used. Correspondingly, if the intensity of sports activity is suitable for changes in inflammatory index levels, the lack of proper exercise by the samples of the present study was probably a factor in the absence of significant changes.

    Keywords: Intense endurance exercise, Hemoxygenase-1, TNF-α, Free radical, Antioxidant, Oxidative stress
  • آقاعلی قاسم نیان*، فریبا سجاسی، اکرم کریمی اصل، حمیدرضا نوروزی
    مقدمه

    فعالیت های جسمانی در هر شدت و مدتی بر روی فشار اکسایشی و سیستم ضد اکسایشی موثرند. لذا انتخاب مناسب نوع، زمان و شدت تمرین ضروری به نظر می رسد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی شدید و تناوبی شدید بر تیوردوکسین ردوکتاز-1 و مالو ن دی آلدهید در بافت ریه موش های صحرایی نر ویستار است.

    روش کار

    24 سر موش نر ویستار، به صورت تصادفی به 3 گروه (کنترل، تمرین استقامتی شدید، تمرین تناوبی شدید) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شامل دویدن بر روی نوار گردان به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) و پروتکل تمرین تناوبی نیز شامل 8 هفته (5 جلسه در هفته) دویدن تناوبی بر روی نوار گردان بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی موش ها قربانی شدند و تحت شرایط استریل بافت ریه جدا شد. غلظت بافتی تیوردوکسین ردوکتاز-1 به روش الایزا و غلظت مالون دی آلدهید با روش تری باربیتوریک اسید سنجش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

    یافته ها

    پس از 8 هفته در میزان تیوردوکسین ردوکتاز-1 بافت ریه در گروه های تمرین استقامتی شدید و تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری ایجاد نشد (0/43=p). همچنین میزان مالون دی آلدهید بافت ریه گروه تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت (0/06=p)، اما در گروه استقامتی شدید نسبت به گروه کنترل به طورمعنی داری کاهش یافت (0/02=p).

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج این پژوهش شاید بتوان گفت تمرینات استقامتی شدید 8 هفته ای ضمن کاهش مالون دی آلدهید، تاثیری بر میزان تیوردوکسین  ردوکتاز-1 نداشته است.

    کلید واژگان: تمرین استقامتی شدید, تمرین تناوبی شدید, تیوردوکسین ردوکتاز -یک, مالون دی آلدهید, ریه
    Aghaali Ghasemnian*, Fariba Sojasi, Akram, Karimiasl Akram, Hamidreza Norouzi
    Introduction

    Physical activity of any intensity and time effect on the oxidative stress and Antioxidant system. So, the proper choice of type, time and intensity of exercise is necessary. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of 8 weeks of strenuous endurance (SET) and high intensity interval training (HIIT) on the TRX1 and MDA of lung tissue in male wistar rats.

    Methods

    24 male Wistar rats, were randomly divided into three groups: (Control, SET, HIIT). The training protocols were consisted SET and HIIT on a treadmill for 8 weeks (5 days a week). Forty-eight hours after the last session of training lung tissue samples were collected. Lung concentration of TRX1 was measured by ELISA and MDA concentration was measured by tribarbituric acid. To analyze the data, one-way ANOVA and Tukey's post hoc test were used.

    Results

    The results of this study showed that after 8 weeks, there were no significant differences in TRX1 level of lung tissue in SET and HIIT groups compared to control group (p = 0/43). Also, there were no significant differences in MDA level of lung tissue in HIIT groups compared to control group (P = 0/06), but the level of MDA was significantly decreased in SET group compared to endurance group (P= 0/02).

    Conclusion

    According to the results of this study, it can be concluded that 8-week SET, while reducing MDA, did not on TRX1 level of lung tissue.

    Keywords: Endurance Training, Interval training, Thioredoxin reductase-1, Malondialdehyde, Lung
  • آقاعلی قاسم نیان*، لاله خاتمی، اکرم کریمی اصل، حسن قره خانی
    زمینه و هدف

    فعالیت ورزشی یکی از عوامل موثر در به وجود آمدن فشار اکسایشی است. افزایش فشار اکسایشی می تواند در بروز آسیب ها و بیماری های قلبی عروقی تاثیر گذار بوده و موجب تحریک تولید سایتوکین ها از سلول های متعددی شود، اما از طرفی برای مقابله با این فشار ها، بدن با فعال کردن سیستم دفاع آنتی اکسیدانی و سایر سیستم های محافظت کننده به فشار اکسایشی پاسخ می دهد. لذا هدف از پژوهش حاضر تعیین و تاثیر تمرینات استقامتی شدید و تناوبی شدید بر هم اکسیژناز 1 و عامل نکروز توموری آلفا در بافت قلب موش های نر ویستار بود.

    روش بررسی

    در این مطالعه تجربی که در سال 1398 انجام شد، 24 سر موش صحرایی نر بالغ  نژاد ویستار با سن 8 هفته، پس از 2 هفته آشناسازی و وزن کشی به صورت تصادفی در 3 گروه(کنترل، تمرین استقامتی شدید، تمرین تناوبی شدید)تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شدید و تناوبی شدید شامل دویدن بر روی نوار گردان به مدت 8 هفته(5 جلسه در هفته) بود، آب و غذای استاندارد و به صورت آزادانه در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و 4 ساعت ناشتایی، آزمودنی ها تشریح شدند و نمونه های بافتی جمع آوری شد و غلظت آنزیم HO-1 با استفاده از روش الایزا و هم چنین میزان TNF-α به روش الایزا سنجش شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری شاپیروویلک، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه وتحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد پس از 8 هفته تمرین استقامتی شدید و تمرین تناوبی شدید تفاوت معنی داری در میزان  TNF-αو بافت قلب گروه ها وجود ندارد(05/0<p). هم چنین 8 هفته تمرین استقامتی شدید و تمرین تناوبی شدید تاثیر معنی داری بر میزان  آنزیم HO-1 بافت قلب نداشت (05/0<p).

     نتیجه گیری

    با توجه به عدم تغییر میزان HO-1 و TNF-α بافت قلب به دنبال 8 هفته تمرین استقامتی شدید و تمرین تناوبی شدید، شاید بتوان عنوان کرد که تمرینات ورزشی منظم، با ایجاد سازگاری مفید در سیستم آنتی اکسیدانی، بدن را در مقابل استرس اکسیداتیو مقاوم تر می کنند.

    کلید واژگان: تمرین استقامتی, تمرین تناوبی شدید, هم اکسیژناز1, عامل نکروز توموری آلفا
    A Ghasemnian*, L Khatami, A Karimiasl, H Qarakhani
    Background & aim

    Exercise is one of the effective factors in causing oxidative stress. Increased oxidative stress can be effective in the development of injuries and cardiovascular disease and stimulate the production of cytokines from many cells, but on the other hand to counteract these pressures, the body responds to oxidative stress by activating the antioxidant defense system and other protective systems. Therefore, the aim of the present study was to determine the effect of intense endurance training and intense periodicity on co-oxygenase-1 and alpha tumor necrosis factor in the heart tissue of male Wistar mice. 

    Methods

    The present experimental study was conducted on 24 adult Wistar rats in 2019. After two weeks of identification and weight lifting, they were randomly divided into 3 groups: control, intense endurance training, Intense periodic exercise). The protocol of intense and intense endurance training included running on a treadmill for 8 weeks (5 sessions per week), standard water and food, and was freely available to the subjects. Forty-eight hours after the last training session and 4 hours of fasting, the subjects were dissected and tissue samples were collected. Subsequently, the concentration of HO-1 enzyme was measured by ELISA and TNF-α was measured by ELISA. The collected data were analyzed using Shapirovilk statistical tests, one-way analysis of variance and Tukey post hoc test. 

    Results

    There was no significant difference in TNF-α levels after 8 weeks of strenuous endurance and high intensity interval training (P˃0/05). Furthermore, 8 weeks of strenuous endurance training and high intensity interval training had no significant effect on the amount of HO-1 enzyme in heart tissue (p <0.05). 

    Conclusion

    Since the levels of HO-1 and TNF-α in heart tissue did not change after 8 weeks of intense endurance training and intense intermittent training, it can be concluded that regular exercise, by creating a beneficial adaptation in the antioxidant system, they make oxidative stress more resistant.

    Keywords: Endurance training, High intensity interval training, Heme oxygenase-1, TNF-α
  • آقاعلی قاسم نیان*، فریبا سجاسی قیداری، اکرم کریمی اصل، حمیدرضا نوروزی
    مقدمه و هدف

    رادیکال های آزاد باعث ایجاد بیش از 60 نوع بیماری می شوند. عاملی که ممکن است باعث توقف روند تخریبی رادیکال های آزاد در بدن شود، سیستم آنتی اکسیدانی است؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی و تناوبی شدید بر تیوردوکسین ردوکتازیک و مالون دی آلدهید در بافت هیپوکمپ موش های صحرایی نر ویستار است.

    روش کار

    در این مطالعه تجربی، 24 سر موش نر ویستار به صورت تصادفی به 3 گروه (کنترل، تمرین استقامتی شدید، تمرین تناوبی شدید) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شدید شامل دویدن روی نوار گردان به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) و پروتکل تمرین تناوبی شدید نیز شامل 8 هفته (5 جلسه در هفته) دویدن تناوبی روی نوار گردان بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی موش ها قربانی شدند و تحت شرایط استریل بافت هیپوکمپ جدا شد. غلظت بافتی تیوردوکسین ردوکتاز یک به روش الایزا و غلظت مالون دی آلدهید با روش تری باربیتوریک اسید سنجش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون واریانس یک طرفه استفاده شد.

    یافته ها

    پس از 8 هفته در میزان تیوردوکسین ردوکتاز یک بافت هیپوکمپ در گروه های تمرین استقامتی و تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری ایجاد نشد (0/62=P). همچنین پس از 8 هفته میزان مالون دی آلدهید بافت هیپوکمپ در گروه های تمرین استقامتی و تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت (0/83=P).

    نتیجه گیری

    8 هفته تمرین استقامتی و تناوبی شدید تاثیری بر میزان تیوردوکسین ردوکتاز یک و مالون دی آلدهید بافت هیپوکمپ موش های صحرایی نداشت.

    کلید واژگان: بافت هیپوکمپ, تمرین ورزشی شدید, تیوردوکسین ردوکتاز یک, مالون دی آلدهید
    Aghaali Ghasemnian*, Fariba Sojasi Gheydari, Akram Karimiasl, Hamidreza Norouzi
    Introduction and purpose

    free radicals cause more than 60 diseases; however, antioxidants can stop the harmful processes induced by free radicals in the body. In this regard, the present study aimed to investigate the effect of 8 weeks of strenuous endurance training (ET) and high-intensity interval training (HT) on thioredoxin reductase-1 (TRX1) and malondialdehyde (MDA) in hippocampal tissue in male Wistar rats.

    Methods

    In this experimental study, 24 male Wistar rats were randomly divided into three groups of control, ET, and HT. The training protocols consisted of ET and HT on a treadmill for 8 weeks (5 days a week) and the hippocampal tissue samples were collected 48 h after the last session of training. Tissue concentration of TRX1 was measured by ELISA method and MDA concentration was measured by Thiobarbituric acid. Finally, the collected data were analyzed using the one-way analysis of variance.

    Results

    Based on the results, after 8 weeks, there were no significant differences in the TRX1 level in hippocampal tissue in ET and HT groups compared to the control group (P=0.62). Moreover, after 8 weeks, there were no significant differences in the TRX1 level in hippocampal tissue in ET and HT groups in comparison to the control group (P=0.83).

    Conclusion

    In conclusion, 8 weeks of ET and HT did not affect the TRX1 and TRX1 level in hippocampal tissue in male Wistar rats.

    Keywords: Hippocampal tissue, Malondialdehyde, Strenuous training, Thioredoxin reductase-1
  • آقاعلی قاسم نیان*، زهرا قربانلو، اکرم کریمی اصل، جبار سیف پناهی شعبانی
    مقدمه و هدف

    فشار اکسایشی ناشی از فعالیت های ورزشی ضمن تاثیر بر ایجاد آسیب عضلانی و کاهش عملکرد در ورزشکاران، موجب تحریک تولید سایتوکین ها از سلول های متعددی می شود. اما از طرفی برای مقابله با این استرس ها، بدن به وسیله فعال کردن دفاع آنتی اکسیدانی و سایر دستگاه های محافظت کننده به فشار اکسایشی پاسخ می دهد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین استقامتی شدید بر میزان هم اکسیژناز-1و TNF-α در بافت عضله دوقلو و نعلی موش های صحرایی بالغ نر ویستاراست.

    روش کار

     16سر موش صحرایی نر بالغ ویستار بصورت تصادفی در 2 گروه (کنترل و تمرین استقامتی شدید) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شدید شامل دویدن بر روی نوار گردان به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) بود. آب و غذای استاندارد به صورت آزاد در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و 4 ساعت ناشتایی شبانه، آزمودنی ها تشریح شدند و  نمونه های بافتی جمع آوری شد و میزان آنزیم هم اکسیژناز-1 و همچنین TNF-α به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها هم از آزمون تی تست مستقل استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد 8 هفته تمرین استقامتی شدید تاثیر معنی داری بر میزان آنزیم هم اکسیژناز-1 عضله دوقلو و نعلی نداشت (P˃0/05). همچنین 8 هفته تمرین استقامتی شدید تاثیر معنی داری بر TNF-α عضله دوقلو و نعلی نداشت(P˃0/05).

    نتیجه گیری

    با توجه به عدم تاثیر تمرین بر مقادیر آنزیم هم اکسیژناز-1 و TNF-α ، شاید بتوان با احتیاط گفت که تمرینات ورزشی منظم، موجب ایجاد یک سازگاری مفید شده است.

    کلید واژگان: آنتی اکسیدان, استرس اکسایشی, تمرین استقامتی, هم اکسیژناز, TNF-α
    Aghaali Ghasemnian*, Zahra Ghorbanlou, Akram Karimiasl Asl, Jabar Seifpanahi Shabani
    Background and Objectives

    Oxidative stress from exercise, either injured muscles and reduces performance in athletes, or stimulates the production of cytokines from many cells. body respond to oxidative stress by activating antioxidant defenses and other protective devices to counteract these body pressures. Therefore, the purpose of this study is to investigate the effect of 8  weeks of strenuous endurance training on HO-1 and TNF-α  in gastrocnemius and soleus muscle tissue of male wistar rats.

    Material and Methods

    16 adult male Wistar rats, were randomly divided in 2 groups (control and endurance training). The strenuous endurance training protocol included running on the treadmill for 8 weeks (5 sessions per week). Standard meal and water were freely provided for the subjects. 24 hours after the last session of training and 4 hours of overnight fasting,  tissue samples were collected and HO-1 and TNF-α levels were measured by ELISA method. Independent t-test was used for data analysis.

    Results

    The results showed that 8 weeks of strenuous endurance training did not have a significant effect on the amount of HO-1 enzyme in gastrocnemius and soleus muscle (P˃0/05). Also, 8 weeks of strenuous endurance training had no significant effect on TNF-α in soleus and gastrocnemius muscle (P˃0/05).
    Discussion and

    conclusion

    Due to the lack of effect of exercise on the levels of HO-1 and TNF-α, it can be said with caution that regular exercise has created a useful adaptation.

    Keywords: Antooxidant, Oxidative stress, Endurance training, Heme oxygenase, TNF-α
  • حمیدرضا نوروزی*، لیلا یوزباشی، اکرم کریمی اصل

    کاهش قدرت عضلانی اندام تحتانی از جمله اختلالات ناشی از دیابت نوع 2 می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات قدرتی بر برخی پارامترهای بیومکانیکی مفصل زانو در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بود. در این مطالعه 24 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 در دو گروه کنترل (12 نفر) و تمرین (12 نفر) شرکت کردند. قبل و بعد از اعمال شش هفته تمرینات قدرتی، متغیر های پژوهش با استفاده از دینامومتر ایزوکینتیک مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد که اختلاف معناداری بین حداکثر گشتاور کانستریک خم و باز شدن زانو و زمان رسیدن به حداکثر گشتاور کانسنتریک خم و باز شدن زانوی دو گروه وجود دارد. به نظر می رسد تمرینات قدرتی می تواند با افزایش حداکثر گشتاور کانستریک زانو و کاهش زمان رسیدن به اوج گشتاور، ظرفیت تولید نیرو و عملکرد عصبی- عضلانی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 را بهبود بخشد.

    کلید واژگان: تمرین قدرتی, حداکثر گشتاور, زمان رسیدن به حداکثر گشتاور, دیابت نوع 2
    Hamid Reza Norouzi *, Leila Youzbashi, Akram Karimi Asl

    Decreased muscle strength in the lower extremities is one of the disorders caused by type 2 diabetes. The purpose of this study was to investigate the effect of six weeks strengthening training on some biomechanical parameters of knee joint in type 2 diabetic patients. 24 patients with type 2 diabetes participated in the study and were divided in control group (N=12) and exercise group (N=12). Before and after six weeks of strengthening exercise program, research variables were measured by isokinetic dynamometer. The results showed that there were significant differences in concentric peak torque of knee flexion and extension and time to concentric peak torque of knee flexion and extension between two groups. It seems that strengthening exercise can improve the power generation capacity and neuromuscular function in patients with type 2 diabetes by increasing knee concentric peak torque and decreasing time to concentric peak torque.

    Keywords: Strengthening Exercise, Peak Torque, Time to Peak Torque, type 2 diabetes
  • بتول رضایی سراجی، حمید آقا علی نژاد*، رضا قرخانلو، معصومه ابتکار، محمد فشی، بهزاد پاک راد، اکرم کریمی اصل
     
    هدف
    هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژنهای NF-κB و TNF-α هیپوکامپ مغز موشهای صحرایی نر بود.
    روش ها
    بیست و چهار موش صحرایی نر ویستار )با میانگین توده بدنی 97 / 26 ± 29 / 279 گرم( بهطور تصادفی در چهار گروه: الف- بدون تمرین و بدون قرار گرفتن در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه؛ ب- تمرین هوازی؛ ج- قرار گرفتن در معرض ذرات؛ و د- تمرین و با قرار گرفتن در معرض ذرات کربن سیاه قرار گرفتند. برای قرار دادن حیوانات در معرض ذرات کربن سیاه با قطر کمتر از 10 میکرون از دستگاه تزریق ذرات و اتاقک استفاده شد. مدت تمرین هوازی با 50 درصد سرعت بیشینه هر گروه 4 هفته
    بود و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و قرارگیری در معرض ذرات کربن سیاه حیوانات قربانی شدند. با استفاده از
    روش
    Real time-Pcr بیان ژن NF-κB و TNF-α در بافت هیپوکامپ موشها ارزیابی شد. برای تعیین معنادار بودن تفاوت بین گروه ها از تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد.
    نتایج
    تفاوت معناداری بین گروه های الف و ب ) 001 / 0 = P (، الف و د ) 003 / 0 = P ( در مقدار TNF-α وجود داشت. تفاوت معناداری نیز بین گروه های الف و ب ) 008 / 0 = P( در مقدار NF-κB دیده شد.
    نتیجه گیری
    چهار هفته تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه باعث تعدیل عوامل التهابی NF-κB و TNF-α میشود. به نظر میرسد این تغییرات در بخشی با کاهش خطر ابتلا به بیماری های عصبی مغزی همراه باشد.</p>
    کلید واژگان: تمرین هوازی, ذرات معلق, التهاب, هیپوکامپ
    Batool Rezaee Seraji, Hamid Agha Alinejad*, Reza Gharakhanloo, Masoomeh Ebtekar, Mohammad Fashi, Behzad Pakrad, Akram Karimi Asl
     
    Purpose
    The purpose of this study was to investigate the effect of aerobic exercise and black carbon particles on gene expression of NF-κB and TNF-α in rats.
    Methods
    Twenty-four male Wistar rats with an average body mass 279.29±26.97 g were randomly divided into 4 groups A: without exposure PM10 and aerobic exercise, B: aerobic training, C: exposure to PM10 carbon black (5 mg/m3; per rat), D: and aerobic exercise concomitantly with exposure to PM10 carbon black. Twenty-four hours after the last training session and exposure, the animals were sacrificed. Real time-Pcr technique was used. Two-way ANOVA and post hoc LSD was used to determine the significance of differences between groups.
    Results
    There was significant difference between groups A and B (P=0.001) and B and D (P=0.003) in the amount of TNF-α. Significant difference between A and B groups (P=0.008) in the amount of NF-κB was observed.
    Conclusions
    four weeks of aerobic exercise and PM10 exposure lead to modify the inflammatory factors of NF-κB and TNF-α. It seems that these changes lead to reducing the risk of neurodegenerative diseases.
    Keywords: Aerobic exercise training, particulate maters, inflammation, hippocampus
  • اکرم کریمی اصل، حمید آقا علی نژاد *، رضا قراخانلو، بتول رضایی
    هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژن اینترلوکین-شش در هیپوکمپ و قشر قدامی مغز موش های صحرایی نر بود. 24 سر موش نر نژاد ویستار هشت تا ده هفته ای به طور تصادفی در چهار گروه الف) کنترل، ب) آلودگی، ج) تمرین و د) تمرین- آلودگی قرار گرفتند. از دستگاه تزریق ذرات و اتاقک (فالونک) به منظور قرارگیری حیوانات در معرض ذرات کربن سیاه با قطر کمتر از ده میکرون استفاده شد. موش های گروه های آلودگی و تمرین- آلودگی به مدت چهار هفته (پنج روز در هفته، دو ساعت در روز) در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه قرار گرفتند. پس از هر جلسه آلودگی، گروه تمرین– آلودگی به همراه گروه تمرین به اجرای برنامه تمرین هوازی با 50 درصد سرعت بیشینه خود (60 دقیقه در هر جلسه) پرداخته و 24 ساعت پس از آخرین جلسه حیوانات قربانی شدند. با استفاده از روش ریل تایم-Pcr، بیان ژن اینترلوکین-شش بافت های هیپوکمپ و قشر قدامی مغز موش ها مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تعیین معنادار بودن تاثیر تمرین و آلودگی از تحلیل واریانس دوطرفه استفاده گردید. هوای آلوده به ذرات کربن سیاه منجر به افزایش معنی داری در بیان ژن اینترلوکین-شش بافت های هیپوکمپ (0.007=P) و قشر قدامی مغز ( 0.010=P) گردید، بااین وجود تمرین هوازی تاثیر معنی داری بر بیان این ژن نداشت. باوجود عدم معنی داری تاثیر تمرین هوازی بر بیان ژن اینترلوکین-شش نتایج این تحقیق نشان داد که میزان بیان این ژن در گروه های تمرین و آلودگی- تمرین کمتر از گروه آلودگی بود. بنابراین به نظر می رسد تمرین می تواند با کاهش اینترلوکین-شش در مغز اثرات التهاب عصبی ناشی از آلودگی را تعدیل کند.
    کلید واژگان: تمرین هوازی, هوای آلوده, ذرات کربن سیاه, IL-6, هیپوکمپ, قشر قدامی مغز
    Akram Karimi Asl, Hamid Agha-Alinejad *, Reza Gharakhanloo, Batool Rezaee
    The propose of this study was to evaluate the effect of aerobic training and exposure to PM10 carbon black on IL-6 mRNA expression in the hippocampus and frontal cortex of male Wistar rats. Twenty-four adult male Wistar rats (8-10 weeks age) were randomly divided to 4 groups: A: Control (n=6), B: Aerobic training (n=6), C: Exposure to Carbon black (n=6), and D: Aerobic training plus exposure to Carbon black (n=6). In order to exposure the animals to carbon black particles with diameter less than 10 microns was used particle injection device and chamber (Falunak). The rats of air pollution and air pollution-aerobic training groups were exposed to PM10 carbon black for four weeks (five days per week, two hours per day). After that, the rats of air pollution-aerobic training and aerobic training groups were carried out aerobic training program with 50% of own maximum speed for 4 weeks (60 minutes per session). The animals were sacrificed 24 hours after the last session. The mRNA expression of IL-6 were analyzed in hippocampus and frontal cortex tissues by Real time – PCR. In order to determine the significant differences between groups two-way ANOVA test were used. Particulate air pollution resulted in significant increase in IL-6 gene expression in the hippocampus (p=0.007) and frontal cortex of the brain tissue (p=0.010), however, the training had no significant effect on the expression of this gene. Despite the lack of significant effect of training on gene expression of IL-6, the results showed that the expression of this gene in training and training-air pollution groups was lower than air pollution group. So, it seems that training can moderate the neuro-inflammatory effects of air pollution by reduction of IL-6.
    Keywords: Aerobic Training, Air Pollution, Carbon Black, IL-6, Hippocampus, Frontal Cortex
  • Amirsasanr., Karimiasla., Sarisarafv., Noroozi, H.R.

    The purpose of this study was to examine the influence of menstrual cycle phases on some physiological factors (heart rate, systolic and diastolic tension, Vo2max and anaerobic power) of athlete females. Fifteen athlete females (age: 21.73±1.49 y, weight: 58.03±5.99 kg, height: 1.61±0./04 m, Mean±SD) with regular menstrual cycles (25-35 days) and no oral contraceptive use within the previous six month participated in this study. Menstrual cycle phases [early follicular (EF), late follicular (LF), and midluteal (ML)] verify with method of serum estrogen and progesterone concentration measurements. Ryming-Astrand sub-maximal test and RAST test used to estimate VO2max and anaerobic power respectively. One way repeated measures ANOVA and bonferroni post hoc test (α ≤ 0.05) applied for statistical analysis. Results indicated that heart rate in the ML phase is significantly higher than in the EF and LF. During LF phase, rest systolic tension and VO2max significantly increased. There was also significant decrease in maximal power and fatigue index in ML phase, whereas there were no significant differences in rest diastolic tension, mean and minimal anaerobic power between three different phases of menstrual cycle. Results indicated that menstrual cycle phases affects on some physiological factors of athlete females

  • حیدر صادقی، حمیدرضا نوروزی، اکرم کریمی اصل، محمدرضا منتظر
    هدف
    تعادل به عنوان شاخصی برای تعیین میزان استقلال سالمندان در انجام فعالیت های روزمره محسوب می شود. هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره تمرین عملکردی برتعادل ایستا و پویای مردان سالمند سالم بود.
    روش بررسی
    30 مرد سالمند (سن: 3 ± 83/70 سال، وزن: 44 /2 ± 60/70 کیلوگرم، قد:28/2 ± 78/1 متر (که از سلامت عمومی برخوردار بودند، بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی ها یک روز قبل از شروع تمرینات توسط تست های شارپند رومبرگ [1] (تعادل ایستا با چشمان باز و بسته) و زمان برخاستن و رفتن [2] (تعادل پویا) به عمل آمد. گروه تجربی به انجام یک دوره تمرین عملکردی شش هفته ای (سه جلسه در هفته) پرداختند و گروه کنترل فعالیت های روزانه خود را انجام داد. پس از اتمام تمرینات از دو گروه پس آزمون به عمل آمد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از t مستقل و وابسته در سطح معنی داری 05/0 ≥ P استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که بین دو گروه تجربی و کنترل در تست های سه گانه تعادل ایستا و پویا در پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود ندارد اما در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج آزمون t همبسته نیز اختلاف معنی داری بین پیش و پس آزمون گروه تجربی در هر سه تست تعادلی را نشان داد در حالی که بین پیش و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده از این تحقیق، موید نقش تمرینات عملکردی در بهبود تعادل ایستا و پویای افراد سالمند بود که به علت عدم بهبود تعادل آزمودنی های گروه کنترل، می توان بهبود تعادل گروه تجربی را به اثر این تمرینات نسبت داد، اما با توجه به کوتاهی دوره تمرینی (شش هفته) مطالعات تکمیلی دراز مدت برای بررسی ماندگاری اثرات و پیامدهای بلند مدت این تمرینات ضروری است.
    1. Sharpened Romberg Test2. Timed Get Up and Go
    کلید واژگان: تمرینات عملکردی, تعادل ایستا, تعادل پویا, افراد سالمند
    Objective
    Balance is an index to determine the level of independency of elderly(65 years and older) in their daily activities. The purpose of this study was to examine the effect of a functional training program on static and dynamic balance of elderly male able-bodied subjects.
    Materials And Methods
    Thirty elderly male subjects (age: 70/83±3 y, weight: 70/60±2/44 kg, height: 1/78±2/28 m) participated in this study where they randomly divided in two control and experimental groups. The pre-test of Sharpened-Romberg (static balance with eyes open and close) and Timed-get up and go (dynamic balance) balance tests applied a day before starting functional training program. Experimental group participated in functional training program three days a week for six weeks. Control group asked to continue their daily activity. The post-test applied afterward. Descriptive statistics, T-test for independent samples and paired sample T-test (α ≤ 0.05) applied for statistical analysis.
    Results
    No significant differences seen in all three balance tests between two groups, but experimental group had better performance than control group in post-test. Paired sample T-test showed significant differences between pre and post-tests in all three tests for experimental group while no differences observed in control group.
    Conclusion
    Due to results, static and dynamic balance among participants of this study is improved as a result of using functional training program. However, further evaluation needed to be done for long-term effects of using functional training program.
    Keywords: functional training, static balance, dynamic balance, elderly
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال