به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

سید اسماعیل صفوی

  • آرش شکاری، سید اسماعیل صفوی*، غفور موسوی

    کریپتورکیدسیم حاصل اختلال در نزول بیضه به داخل اسکروتوم می باشد. متعاقب اصلاح کریپتورکیدیسم (اورکیدوپکسی)، بهبود تدریجی آسیب های بافت بیضه مشاهده می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی بافت شناسی تاثیر کوآنزیم Q10 بر بافت بیضه پس از اورکیدوپکسی در موش صحرایی بود. بدین منظور 40 سر موش صحرایی نر نابالغ به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. در گروه اول مداخله جراحی صورت نگرفت. در گروه دوم موش ها تحت جراحی کریپتورکیدیسم تجربی دوطرفه قرار گرفته و تا پایان دوره آزمایش نگه داری شدند. در گروه سوم و چهارم ابتدا کریپتورکیدیسم تجربی دوطرفه ایجاد شد و پس از 35 روز جراحی اورکیدوپکسی صورت گرفت. موش های گروه سوم پس از اورکیدوپکسی به مدت 30 روز روغن زیتون و موش های گروه چهارم پس از اورکیدوپکسی به مدت 30 روز کوآنزیم Q10 را به طور خوراکی دریافت کردند. در پایان دوره، نمونه های بافت  بیضه و اپی دیدیم جهت مطالعات مورفولوژی و هیستومورفومتری اخذ گردید. نتایج با روش های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل گردید و 05/0>p < /em> معنی دار در نظر گرفته شد. آسیب شناسی بافتی نشان داد که کوآنزیم Q10، مراحل بهبود صدمات بافت بیضه را پس از اورکیدوپکسی تسریع می کند. همچنین قطر لوله های منی ساز و ضخامت اپی تلیوم لوله ها به صورت معنی دار  افزایش یافته (05/0>p < /em>) و نیز شاخص تمایز لوله، ضریب تجدیدپذیری و ضریب اسپرمیوژنز نیز به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>p < /em>). این مطالعه نشان داد که استفاده از کوآنزیم Q10 باعث ترمیم بافت بیضه، بهبود شاخص های هیستومورفومتریک و ضرایب اسپرماتوژنز متعاقب اورکیدوپکسی در موش صحرایی می شود.

    کلید واژگان: کوآنزیم Q10, بیضه, کریپتورکیدیسم, اورکیدوپکسی, موش صحرایی
    Arash Shekari, Esmail Safavi *, Ghafour Mousavi

    Perturbation of testicular descension into the scrotum result in cryptorchidism. After surgical correction of cryptorchidism (orchidopexy), recovery of damaged testicular tissue, were observed gradually. The aim of present study, was to histological evaluation on the effect of Coenzyme Q10 against testis after orchidopexy in rat. In this study, 40 male immature rats randomly were divided in to 4 groups of 10 animal each. The first group received no surgical intervention. Cryptorchidism Surgery was performed in the second group and rats were kept until the end of the experiment. In the third and fourth groups were established bilateral experimental cryptorchidism and 35 days after surgery was orchidopexy. In the third group after orchidopexy, olive oil were administered for 30 days. In the fourth group after orchidopexy, Coenzyme Q10 with vehicle olive oil were administered daily for 30 days. At the end of the experimental periods, testicular tissue samples were obtained for morphologic and histomorphometerical studies. The results were analyzed with one-way ANOVA and Tukey test and p < 0.05 was considered significant. Results indicated that using of Coenzyme Q10, accelerated repairing process of testicular injuries after orchidopexy. So that diameter of seminiferous tubules and thickness of epithelium of tubules were increased and spermatogenic indices including Tubular differentiation index, Repopulation Index and spermiogenesis Index significantly increased (p < 0.05). The use of Coenzyme Q10 causes testicular tissue repair, improvement of spermatogenesis histomorphometrical and coefficients after Cryptorchidism correction (Orchidopexy).

    Keywords: Coenzyme Q10, testis, cryptorchidism, orchidopexy, rat
  • سید اسماعیل صفوی، غفور موسوی
    کریپتورکیدسیم در نتیجه اختلال در نزول بیضه به داخل اسکروتوم حاصل می شود. متعاقب اصلاح جراحی کریپتورکیدیسم (اورکیدوپکسی)، بهبود تدریجی آسیب های بافت بیضه مشاهده می شود. هدف از این تحقیق ارزیابی بافت شناسی تاثیر جنسینگ بر بیضه پس از اورکیدوپکسی در موش صحرایی می باشد. تعداد 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار (120-90 گرمی و 28 روزه) به صورت تصادفی در 4 گروه 10 تایی تقسیم شدند. در گروه اول پس از اورکیدوپکسی به مدت 30 روز سالین نرمال به صورت خوراکی استفاده شد. در گروه دوم پس از جراحی اورکیدوپکسی، جنسینگ به مدت 30 روز روزانه با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت خوراکی استفاده گردید. در گروه سوم به عنوان گروه شم، پس از برش، بیضه ها از داخل اسکروتوم به داخل حفره شکم جا به جا شده و به اسکروتوم بازگردانده شدند و به مدت 30 روز سالین نرمال استفاده شد. در گروه چهارم به عنوان گروه شاهد سالم هیچ مداخله ای صورت نگرفت. در پایان دوره، نمونه های بافت بیضه جهت مطالعات مورفولوژی و هیستومورفومتری اخذ گردید. نتایج به روش آماری آنالیز واریانس یک طرفهANOVA و تست توکیTukey تحلیل گردید و 05/0>P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که جنسینگ، مراحل بهبود صدمات بافت بیضه را پس از اورکیدوپکسی تسریع می کند بطوری که قطر لوله های سمینیفر و ضخامت اپی تلیوم لوله ها افزایش یافته و ضرایب اسپرماتوژنز شامل شاخص تمایز لوله، ضریب تجدید پذیری و ضریب اسپرمیوژنز به طور معنی داری افزایش می یابد (05/0>P).
    کلید واژگان: جنسینگ, بیضه, کریپتورکیدیسم, اورکیدوپکسی, موش صحرایی
    Safavie., Mousavi, G
    Perturbation of testicular descension into the scrotum result in cryptorchidism. After surgical correction of cryptorchidism (Orchidopexy), recovery of damaged testicular tissue, were observed gradually. The aim of present study, was to histological evaluation on the effect of Ginseng against testis after Orchidopexy in rat. In this study, 40 male Wistar rats (90-120 gr and 28 days old) randomly were divided in to 4 groups of 10 animals each. In first groups, after Orchidopexy, saline normal used orally for 30 days. In second groups, after Orchidopexy, Ginseng (500mg/kg/day) used orally for 30 days. In third groups, as a sham, after incision, testes were replaced from scrotum to abdominal cavity then returned to scrotum and used saline normal orally for 30 days. In fourth groups, as a healthy control, no operated. At the end of the experimental periods, testicular tissue samples were obtained for morphologic and histomorphometerical studies. The results were analyzed with one-way ANOVA and Tukey test and P
    Keywords: Ginseng, Testis, Cryptorchidism, Orchidopexy, Rat
  • رضا دقیقیان، افشین جوادی، سیداسماعیل صفوی
    با توجه به این که مراکزتهیه، پخت و عرضه فرآورده های گوشتی از فرمولاسیون خاصی استفاده می کنند، لذا ارزیابی این فرآورده ها از نظر امکان وجود تقلب موضوعی ضروری است. هدف این تحقیق ارزیابی کیفیت محصولات گوشتی عرضه شده در رستوران ها و غذاخوری های شهر تبریز بود. برای این منظور 33 نمونه گوشت چرخ کرده و مخلوط با افزودنی هایی که محصول نهایی آن کباب کوبیده بود، جمع آوری گردید و جهت تشخیص تقلبات از دو روش شیمیایی و هیستولوژیکی استفاده شد. آزمون شیمیایی با ارزیابی اندیس کلاژن و اسیدآمینه هیدروکسی پرولین به روش کلرومتریک و روش هیستولوژیکی با تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین صورت پذیرفت. بر اساس نتایج حاصله میزان هیدروکسی پرولین به طور میانگین 0268/0± 0384/0 و میانگین میزان کلاژن برابر با 0209/0± 2993/0 بودند. هم چنین بافت های غیرمجاز شامل استخوان، غضروف و ریه به ترتیب برابر با 1/12 درصد، 2/18 درصد و 1/9 درصد بودند. مقایسه نتایج بافت شناسی و نتایج آزمون شیمیایی نشان داد که بین مقدار گوشت و میزان هیدروکسی پرولین رابطه مستقیم وجود دارد و هم چنین میزان هیدروکسی پرولین در بافت های مختلف متفاوت می باشد، به طوری که در نمونه های دارای تقلبات، میزان هیدروکسی پرولین بالا بود. نتایج کلی حاکی از آن بود که فرآورده های گوشتی دست ساز تهیه شده در سطح شهر تبریز، عاری از تقلبات سهوی یا عمدی نبوده و بیش از پیش مستلزم کنترل و ساماندهی می باشند.
    کلید واژگان: هیستولوژیکی, تقلب, کباب کوبیده, روش شیمیایی
    R. Daghighian, Afshin Javadi, S.E. Safavi
    Meat products producers represent their specific formulation; therefore, it is necessary to evaluate the presence of frauds in such products. This research was conducted to evaluate the quality of meat products at restaurants of Tabriz. For this, a total of 33 samples of ground meat mixes used for Kebab making were obtained. The samples were subjected to chemical and histological assays. Chemical analyzing was performed by means of collagen and hydroxyproline amino acid indices using colorimetric method. Moreover, histological evaluation was conducted by hematoxylin and eosin staining. Results showed that mean values of hydroxyproline and collagen were 0.0384±0.0268 and mean was 0.2993±0.0209, respectively. Besides, the presence of unauthorized bone, cartilage and lung tissues were found in 12.1 %, 18.2 % and 9.1 %, respectively. Comparison of the histological and chemical outcomes revealed that a direct difference between amount of meat and hydroxyproline ranges. Moreover, the amount of hydroxyproline was different among various tissues (i.e., hydroxyproline content was in high level in fraud samples). It was concluded that handmade meat products prepared in Tabriz were not free of inadvertent/intentional fraud; therefore organized control is essential.
    Keywords: Histological, Collagen, Fraud, Kebab, Ground meat
  • عزیز نوروزی، افشین ذاکری*، سید اسماعیل صفوی
    هدف از این مطالعه بررسی اثرات اکسی تتراسایکلین بر میزان کلسیم و فسفر خون و تراکم بافت استخوانی در جوجه های گوشتی بود. بدین منظور، تعداد 72 قطعه جوجه یک روزه راس سویه ی 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی در 2 گروه آزمایشی شامل گروه شاهد با جیره فاقد آنتی بیوتیک و گروه تیمار با جیره حاوی اکسی تتراسایکلین 50% به میزان 3 گرم در هر کیلوگرم و 6 تکرار در شرایط محیطی و مدیریتی یکسان به مدت 42 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. در این آزمایش صفات استخوانی مورد مطالعه شامل قطر بدنه استخوان فمور و نسبت بافت های مختلف استخوان فمور و جمجمه بود. پارامترهای خونی نیز شامل سطوح کلسیم و فسفر سرم بودند. در گروه تیمار با اکسی تترا سایکلین افزودن دارو به جیره غذایی موجب کاهش معنی دار قطر استخوان فمور گردید (01/0p<). همچنین میزان تیغه های استخوانی در تنه استخوان فمور و جمجمه به طور معنی داری کاهش یافت (01/0p<). در گروه تیمار با اکسی تترا سایکلین، میزان مغز استخوان فمور و جمجمه به طور معنی داری افزایش یافت (01/0p<). تاثیر داروی اکسی تترا سایکلین بر غضروف استخوان جمجمه، غیرمعنی دار بود. در گروه تیمار با اکسی تترا سایکلین افزودن دارو به جیره، تاثیر معنی داری بر سطوح کلسیم و فسفر خون نداشت. نتایج مطالعه نشان داد که اکسی تتراسایکلین میزان جذب کلسیم و فسفر را از مخاط روده کاهش داده و باعث کاهش تراکم توده استخوانی می شود.
    کلید واژگان: اکسیتتراسایکلین, استخوان, پارامترهای خون, جوجه های گوشتی
    Aziz Norouzi, Afshin Zakeri *, Seyyed Esmaeil Safavi
    This study was designed to investigate the effects of oxytetracycline on the amount of calcium and phosphorus of blood and bone tissue density in broiler chickens. For this purpose, 72 day-old Ross chicks of, 308 strain in a completely randomized design in two groups: the control group (without dietary antibiotic) and the treatment group (with a diet containing oxytetracycline 50%, 3 gr per kg of diet) with 6 replicates in the same environmental conditions and management were studied for 42 days. In this experiment, the diameter of femoral shaft and ratio of various tissues of the femur and skull were studied. Blood parameters included calcium and phosphorus. In the group treated with oxytetracycline, femur shaft diameter was significantly decreased with the addition of drug to diet (p<0.01). Also the trabeculaes in the femur shaft and skull significantly decreased (p<0.01). In the group treated with oxytetracycline, the bone marrow of femur and skull significantly increased (p<0.01). The effect of oxytetracycline on cartilage of skull was no significant. The addition of oxytetracycline, to diet had no significant effect on calcium and phosphorus of blood. The results showed that oxytetracycline reduced absorption of calcium and phosphorus from the intestine and reduced bone density.
    Keywords: Oxytetracycline, Bone, blood parameters, broiler chickens
  • سعید محمدحسینی، مهرداد نشاط قراملکی، سیداسماعیل صفوی
    شوک حرارتی در بیضه حتی برای یک بار و به مدت کوتاه، می تواند باعث تخریب بافت بیضه و اختلال در روند اسپرماتوژنز شود. پیوگلیتازون داروی ضد التهاب و آنتی اکسیدان بوده که به طور گسترده در بیماران دیابتی استفاده می شود. هدف اصلی این مطالعه، ارزیابی تاثیر پیوگلیتازون بر بافت بیضه متعاقب شوک حرارتی اسکروتال می باشد. بدین منظور، تعداد 54 سر موش صحرایی نر ویستار به صورت تصادفیبه 9 گروه 6تایی تقسیم شدند. در 3 گروه اول، به عنوان شاهد ، اسکروتوم حیوانات در آب 23 درجه سلسیوس قرار داده شد. در 3 گروه دیگر (تیمار های 1) اسکروتوم به مدت 15 دقیقه در آب 43 درجه سلسیوس قرار داده شد، سپس حیوانات به مدت  15، 30 و 60 روز سرم فیزیولوژی دریافت کردند. در 3 گروه بعدی (تیمارهای 2) نیز پس از القاء شوک حرارتی اسکروتال، پیوگلیتازون به میزان mg/kg20  به مدت 15، 30 و 60 روز تزریق گردید. پس از اتمام دوره آزمایش ، نمونه های بافت بیضه جهت مطالعات پاتولوژی و هیستومورفومتری اخذ گردید. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون توکی (Tukey)  مورد تحلیل آماری قرار گرفت و 05/0>p  معنی دار در نظر گرفته شد. در تیمارهای 1، قطر لوله های منی ساز و ضخامت اپی تلیوم آن در مقایسه با شاهد کاهش معنی دار ولی ضخامت بافت بینابینی و کپسول بیضه افزایش معنی داری داشت (05/0>p). در تیمارهای 2، قطر لوله های منی ساز در روزهای  15، 30 و 60 و ضخامت اپی تلیوم ، در روزهای 30 و 60 افزایش معنی دار داشته و ضخامت بافت بینابینی در روزهای  15، 30 و 60 در مقایسه با تیمارهای 1، کاهش معنی داری داشت (05/0>p). ضخامت کپسول بیضه فقط در روز 60 کاهش معنی داری داشت (001/0>p). نتایج این مطالعه نشان داد که پیوگلیتازون از اثرات مخرب شوک حرارتی بر بافت بیضه کاسته و باعث بهبود شاخص های هیستومورفومتری بیضه می گردد.
    کلید واژگان: شوک حرارتی اسکروتال, پیوگلیتازون, بیضه موش, صحرایی
    S Mohammad Hoseini, M Neshat Gharamaleki, E Safavi
    Testicular heat shock even for a single short period can induce destruction in testicular tissue and disturbances spermatogenesis. Pioglitazone is an anti-inflammatory and anti-oxidative drug which is used widely in diabetic patients. The main aim of this study is evaluation of effect of pioglitazone on testicular tissue after scrotal heat shock. For this purpose, 54 male Wistar rats were randomly divided in to 9 of 6 rats. In the first three groups which were used as control, the scrotum of animals were submerged in 230c water. In the other three groups (treatment 1), the scrotum was submerged in 430c water for 15 minutes and then the animals received normal saline for 15, 30 and 60 days. In the final three groups (treatment 2) after scrotal heat shock induction, pioglitazone was injected at a dose of 20 mg/kg for 15, 30 and 60 days. At the end of the experimental periods, testicular tissue samples were obtained for pathological and histomorphometerical studies. The results were analyzed with one-way ANOVA and Tukey test and p
    Keywords: Scrotal heat shock, Testis, Pioglitazone, Rat
  • Safavi, S.E., Khayat Nouri, M.H

    Methotrexate (MTX) is a chemotherapeutic agent that used for the treatment of a variety of tumors and inflammatory diseases. The aim of this study was investigated the effect of growth hormone on histomorphometerical parameters of testis after methotrexate administration in rat. In this experimental study, the eighty male wistarrat were selected and randomly divided into eight groups; control (n=20) and test (n=60). One and two test groups were received 0.3mg/kg GH (IP) for 14 and 28 consequence days, respectively. Three and four test groups were received 1mg/kg MTX (IP) per week for 14 and 28 consequence days, respectively. Five and six test groups were received 1mg/kg MTX (IP) with 0.3mg/kg GH (IP) (MTX+GH) for 14 and 28consequence days, respectively

  • میرهادی خیاط نوری*، آرش خاکی، سیداسماعیل صفوی، حامد صراطی نوری

    متوترکسات جزو داروهایی است که در شیمی درمانی تومورهای مختلف و در درمان بیماری های التهابی کاربرد وسیعی دارد. مطالعات نشان داده اند که این دارو روی روند اسپرماتوژنز و اووژنز اثر مهاری داشته و باعث کاهش باروری و تغییرات بافتی مختلف در بیضه حیوانات آزمایشگاهی می شود. از طرف دیگر مشخص شده است که هورمون رشد دارای اثرات ترمیمی و التیام دهنده در بافت های مختلف بدن است. هدف از این مطالعه تعیین اثر هورمون رشد روی ضرایب اسپرماتوژنز متعاقب تجویز متوترکسات در بافت بیضه موش صحرایی بود. در این مطالعه تجربی، 80 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به دو گروه کنترل (20=n) و شش گروه تحت مطالعه (60=n) تقسیم شدند. گروه تحت مطالعه اول و دوم به ترتیب 14 و 28 روز متوالی، هورمون رشد به میزان mg/kg3/0 از راه داخل صفاقی دریافت کردند. گروه تحت مطالعه سوم و چهارم به ترتیب 14 و 28 روز هر هفته یکبار، داروی متوترکسات با دوز mg/kg1 از راه داخل صفاقی دریافت نمودند. در گروه تحت مطالعه پنجم و ششم موشها به صورت توام از هر دو داروی متوترکسات و هورمون رشد به مدت 14 و 28 روز از راه داخل صفاقی دریافت کردند. دو گروه کنترل نیز مدت 14 و 28 روز سرم فیزیولوژی را از راه داخل صفاقی دریافت نمودند. بعد از گذشت زمان های ذکر شده نمونه بیضه اخذ گردیده و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین، از لحاظ بافت شناسی و شاخص های اسپرماتوژنز شامل: ضریب تمایز لوله ای (TDI)، ضریب اسپرمیوژنز (SI) و ضریب بازسازی (RI) مطالعه شد. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که داروی متوترکسات دارای اثرات مخرب روی بافت بیضه و فرایند اسپرماتوژنز در گروه های تحت درمان با متوترکسات در مقایسه با گروه کنترل می باشد. همچنین نتایج مطالعات نشان داد که TDI، SI و RI در روز 14 بعد از تجویز متوترکسات کاهش غیر معنی دار و در روز 28 بعد از تجویز متوترکسات نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار (05/0p<) نشان می دهد. تجویز هورمون رشد به تنهایی اثر معنی دار بر شاخص های اسپرماتوژنز نداشت. در تجویز همزمان هورمون رشد و متوترکسات، هورمون رشد اثرات ترمیمی معنی دار (05/0p<) در بافت بیضه و ضرایب اسپرماتوژنز در مقایسه با گروه متوترکسات تنها، نشان داد. نتایج مطالعه نشان داد که تجویز متوترکسات باعث کاهش اسپرماتوژنز و شاخص های آن در بافت بیضه موش صحرایی می شود. این کاهش در مقدار TDI، SI و RI ممکن است از طریق کاهش تقسیم سلولی و اثرات سمی دارو باشد. همچنین هورمون رشد دارای اثرات ترمیمی در بافت بیضه حین درمان با متوترکسات بوده و سبب افزایش میزان باروری و ضرایب اسپرماتوژنز پس از شیمی درمانی با متوترکسات می شود. البته اثر این داروها در روند اسپرماتوژنز و ناباروری انسان نیاز به مطالعات بیشتر دارد.

    کلید واژگان: هورمون رشد, متوترکسات, ضرایب اسپرماتوژنز, موش صح, رایی

    Methotrexate (MTX) is a chemotherapeutic agent used for the treatment of a variety of tumors and inflammatory diseases. Methotrexate cause defective oogenesis and spermatogenesis, and impair fertility and different pathological changes on testis of laboratory animals. On the other hand, it had been shown that growth hormone (GH) had well-being and conciliation effects on different tissues. The aim of this study was to investigate the effect of growth hormone on spermatogenesis indexes of testis after methotrexate administration in rat. In this experimental study, the eighty male wistar rat were selected and randomly divided into eight groups; control (n=20) and treatment (n=60). First and second treatment groups were received 0.3mg/kg GH (IP) for 14 and 28 consequence days, respectively. Third and fourth treatment groups were received 1mg/kg MTX (IP) per week for 14 and 28 consequence days, respectively. Fifth and sixth treatment groups were received 1mg/kg MTX (IP) with 0.3mg/kg GH (IP) (MTX+GH) for 14 and 28 consequence days, respectively. However the first and second control groups just received normal saline (IP) for 14 and 28 consequence days, respectively. In 14th and 28th days, ten rats from each group were sacrificed and testis were sampled and section was provided, and was stained by H&E technique. Then, histologically and spermatogenesis indexes including: tubular differentiation index (TDI), spermiogenesis index (SI), and repopulation index (RI), were studied. Data were analyzed by ANOVA method. Results of the study showed that methotrexate had destructive effects on testis tissue and spermatogenesis in treatment groups compared with control groups. Also, results showed that in these groups TDI, RI and SI had non-significant decreased in 14th days, but in 28th days, TDI, RI and SI significantly decreased (p<0.05) compared with control groups. GH administration alone had non-significant effect on spermatogenesis indexes. In GH+MTX groups, GH caused significantly (p<0.05) amelioration effects on testis tissue and spermatogenesis indexes compared with MTX groups. Results of the study showed that methotrexate caused reduction of spermatogenesis and its indexes in rat testis tissue. This reduction of TDI, SI and RI amount may via the reducing of cell division and toxic effect of methotrexate. Also GH had amelioration effects on testis tissue and spermatogenesis indexes when it used simultaneously with methotrexate. Although the effect of methotrexate on spermatogenesis and fertilization in human needs to more investigation.

    Keywords: Growth hormone, Methotrexate, Spermatogenesis, Index, Rat
  • میرهادی خیاط نوری، سید اسماعیل صفوی، حسین اریک آغاجی

    کتوکنازول داروی ضد قارچ وسیع الطیف با کاربرد وسیع در درمان بیماری های قارچی می باشد. علاوه بر اثر ضد قارچی، مطالعات نشان داده اند که این دارو روی تولید هورمون های استروئیدی از جمله گلوکوکورتیکوئیدها و هورمونهای جنسی اثر مهاری دارد. همچنین مصرف کتوکنازول باعث کاهش غلظت تستوسترون در خون و تغییرات بافتی مختلف در بافت بیضه حیوانات آزمایشگاهی می شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر تجویز طولانی مدت کتوکنازول بر روی هیستومورفومتری بافت بیضه موش سوری می باشد. در این مطالعه تجربی، از تعداد 50 سر موش سوری نر استفاده شد که در 5 گروه 10تایی تقسیم شدند. موشهای سوری دوز 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از کتوکنازول را روزانه به مدت 15 روز، 1، 2 و3 ماه از راه خوراکی دریافت کردند. یک گروه به عنوان شاهد (نرمال سالین) و 4 گروه دریافت کننده کتوکنازول بودند. بعد از گذشت زمانهای ذکر شده نمونه بافت بیضه اخذ گردید و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، از لحاظ پارامترهای هیستومورفومتری شامل: قطر لوله های منی ساز، ضخامت بافت پوششی لوله منی ساز، ضخامت بافت بینابینی و ضخامت کپسول همبندی بیضه مطالعه شد. نتایج نشان داد که قطر لوله های منی ساز، ضخامت بافت بینابینی و ضخامت بافت پوششی لوله منی ساز در روز 15 تغییر غیرمعنی دار و در ماه های اول، دوم و سوم بعد از تجویز دارو نسبت به گروه نرمال تغییر معنی دار (05/0p<) نشان می دهد. ضخامت کپسول همبندی بافت بیضه در هیچ یک از گروه ها تغییر معنی دار نشان نداد. نتایج بیانگر این مطلب است که تجویز طولانی مدت کتوکنازول باعث تغییر قطر لوله های منی ساز، ضخامت بافت پوششی و ضخامت بافت بینابینی در بافت بیضه موش سوری می شود. این تغییرات احتمالا به دلیل کاهش غلظت سرمی تستوسترون می باشد.

    کلید واژگان: هیستومورفومتری, کتوکونازول, بافت بیضه, موش سوری

    Ketoconazol is an important antifungal drug. This drug, in addition to being antifungal effect, has an inhibitory effect on steroid hormones such as sexual hormones & glucocorticoids. According to recent studies the usage of ketoconazol causes to reduce the amount of blood testosterone concentration and different changes on testis tissue in laboratory animals. The study aims at investigating ketoconazol chronic administration on histomorphometric change of testicular tissue in mice. In this study, 50 male mice were used (5 groups and 10 mice in each group). Animals were received ketoconazol (50 mg/kg body weight) daily orally administration, during 15 days, 1, 2, 3 months. The control group was taken normal saline and four groups were treated with ketokonazol. The testis tissue samples were collected and tissue processing were done and stained with H&E. Then, the histomorphometric changes of testicular tissue which include, seminiferous tubules diameter, seminiferous epitelial thickness, interstitial tissue and testicular capsule thickness were studied. Results showed that seminiferous tubules diameter, seminiferous epitelial thichness and interstitial tissue thickness had not significantly changed in the 15 day, but the first, second & third months after drug administration, they had significantly changed (p<0.05) compared with control group. Our results showed that seminiferous tubules diameter, seminiferous epitelial thickness and interstitial tissue thickness in mice testis were changed after ketokonazol administration. This results probably obtained by reducing of serum testosterone concentration.

    Keywords: Histomorphometrical, Ketokonazol, Testicular tissue, Mice
  • میرهادی خیاط نوری، سیداسماعیل صفوی، حامد صراطی نوری، آرش خاکی
    مقدمه
    متوترکسات جزء داروهایی است که در شیمی درمانی تومورهای مختلف و در درمان بیماری های التهابی کاربرد وسیعی دارد. مطالعات نشان داده اند که این دارو روی روند اسپرماتوژنز و اووژنز اثر مهاری داشته و باعث کاهش باروری و تغییرات بافتی مختلف در بیضه حیوانات آزمایشگاهی می شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر تجویز متوترکسات بر روی تغییرات مورفومتری بافت بیضه در موش صحرایی بالغ می باشد.
    روش کار
    در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به طور تصادفی به چهار گروه کنترل و تحت مطالعه تقسیم شدند. گروه تحت مطالعه اول و دوم به ترتیب 14 و 28 روز هر هفته یکبار، داروی متوترکسات را با دوز mg/kg1 به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه کنترل نیز مدت 14 و 28 روز سالین نرمال را به صورت داخل صفاقی دریافت نمود. بعد از گذشت زمانهای ذکر شده، نمونه بیضه اخذ و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین، از لحاظ بافت شناسی و پارامترهای هیستومورفومتری مطالعه شدند. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت..
    نتایج
    نتایج این مطالعه نشان داد که داروی متوترکسات دارای اثرات مخرب بر روی بافت بیضه و فرایند اسپرماتوژنز در گروه های تحت درمان در مقایسه با گروه کنترل می باشد. بر اساس این نتایج، در روز 28 بعد از تجویز متوترکسات، قطر لوله های منی ساز و ضخامت اپی تلیوم لوله های منی ساز نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار (05/0P
    کلید واژگان: متوترکسات, بیضه, موش های صح, رایی, نژاد ویستار
    M.H. Khayat Nouri, S.E. Safavi, H. Serati Nouri, A. Khaki
    Introduction
    Methotrexate (MTX) is a chemotherapeutic agent that used for the treatment of a variety of tumors and inflammatory diseases. Methotrexate cause defective cogenesis, spermatogenesis, fertility impairment and different pathological changes on testis laboratory animals. The aim of this study was to investigate the effect of methotrexate administration on morphometerical changes in the testis of adult rat.
    Methods
    In this experimental study 40 male wistar rats were selected and randomly divided into four groups. Experiment groups were received 1mg/kg MTX (IP) per week for two and four consequence week, respectively. However, control groups just received normal saline (IP) for 14 and 28 consequence days, respectively. The testis were sampled after passing of above times and stained by H & E technique. Then diameter of seminiferous tubules, thickness of interstitial tissue, and thickness of testicular capsule, were studied. Data were analyzed by analysis of variance.
    Results
    Our study showed that methotrexate had destructive effects on testis tissue and spermatogenesis in test group compared to control group. Results showed that within 28 days after methotrexate administration diameter of seminiferous tubules and thickness of epithelium of seminiferous tubules significantly decreased (P
    Keywords: Methotrexate – Testis – Rats_Wistar
  • حامد صراطی نوری، میرهادی خیاط نوری، سید اسماعیل صفوی، آرش خاکی
    زمینه و هدف
    متوتروکسات جزء داروهایی است که در شیمی درمانی تومورهای مختلف و در درمان بیماری های التهابی کاربرد وسیعی دارد. مطالعات نشان داده اند که این دارو بر روی روند ساخت اسپرم و تخمک اثر مهاری داشته و باعث کاهش باروری و تغییرات بافتی مختلف در بیضه حیوانات آزمایشگاهی می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تجویز متوتروکسات بر روی معیارهای اسپرم سازی در بافت بیضه موش صحرایی بالغ انجام شد.
    روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به دو گروه تجربی (20 نمونه) و شاهد (20 نمونه) تقسیم شدند. گروه تجربی اول و دوم به ترتیب 14 و 28 روز هر هفته یک بار، داروی متوتروکسات به میزان mg/kg 1 و گروه شاهد اول و دوم نیز مدت 14 و 28 روز هر هفته یک بار، نرمال سالین به میزان mL/kg 10 به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. بعد از گذشت زمان های ذکر شده، از بافت بیضه نمونه گیری شد و پس از تهیه برش های بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین، از نظر بافت شناسی و شاخص های اسپرم سازی شامل: ضریب تمایز لوله ای (TDI)، ضریب اسپرمیوژنز (SI) و ضریب بازسازی (RI) مطالعه شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0>P، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    در این تحقیق داروی متوتروکسات اثرات مخربی بر روی بافت بیضه و فرایند اسپرم سازی در گروه های تحت درمان در مقایسه با گروه شاهد داشت؛ همچنین ضرایب TDI، SI و RI در روز چهاردهم کاهش غیر معنی دار و در روز 28 بعد از تجویز دارو نسبت به گروه شاهد، کاهش معنی داری (001/0>P) را نشان داد.
    نتیجه گیری
    بر اساس این مطالعه، تجویز متوتروکسات به مدت 28 روز هر هفته یک بار، باعث کاهش اسپرم سازی و شاخص های آن در بافت بیضه موش صحرایی می شود که ممکن است از طریق کاهش تقسیم سلولی و اثرات سمی دارو باشد؛ البته اثر این دارو بر روی اسپرم سازی و ناباروری انسان نیاز به مطالعات بیشتر دارد.
    کلید واژگان: شاخص های اسپرم سازی, متوتروکسات, بیضه, موش صح, رایی بالغ
    H. Serati Nouri, Mh Khayat Nouri *, Se Safavi, A. Khaki
    Background And Aim
    Methotrexate (MTX) as a chemotherapeutic agent is used for the treatment of a variety of tumors and inflammatory diseases. Different studies have shown that methotrexate has inhibitory effects on oogenesis and spermatogenesis, and causes impair fertility and different pathological changes in testis of laboratory animals. The aim of this study is to investigate the effect of methotrexate administration on spermatogenesis indexes in the testis of adult male rats.
    Materials And Methods
    In this experimental study, 40 male Wistar rats were randomly divided into experimental (n=20) and control (n=20). The first and the second experimental groups were received MTX (1 mg/kg, IP) per week for two and four consequence week, respectively. The first and second control groups just received normal saline (10 ml/kg, IP) per week for two and four consequence weeks, respectively. Tissue sampling of the testis was done after the mentioned time for each group, tissue slices were stained by H&E technique. Histological and spermatogenesis indexes which include: tubular differentiation index (TDI), spermiogenesis index (SI), and repopulation index (RI), were studied. Data were analyzed by ANOVA at the significant level of P<0.05.
    Results
    This study showed that methotrexate had destructive effects on testis tissue and spermatogenesis in treated group compared with the control. Also, results showed that TDI, RI and SI had non significant decreased in 14th day, but in 28th day after treatment with MTX, all indexes were significantly decreased compared with control group (P<0.001).
    Conclusion
    This study showed that methotrexate administration (for 28 days, once a week) causes reduction of spermatogenesis and its indexes in rat testis tissue, probably due to reducing of cell divide and toxic effect of MTX. However, more studies are needed, to investigate the effect of this drug on spermatogenesis and infertility in human.
  • میر هادی خیاط نوری، سید اسماعیل صفوی
    سابقه و هدف
    در گونه های مختلف پستانداران، درجه حرارت بیضه پایین تر از حرارت محوطه بطنی می باشد و نشان داده اند که این دمای پایین برای روند اسپرماتوژنز و باروری اسپرم ضروری می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی آپوپتوز پس از کریپتورکیدیسم تجربی یک طرفه در موش صحرایی بالغ در بافت اپی دیدیم می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی بالغ نژاد ویستار (250–200 گرم) به 15 گروه 8 تایی تقسیم شدند. با ثابت کردن بیضه های راست به دیواره شکم، در هفت گروه کریپتورکیدیسم تجربی یک طرفه ایجاد گردید. در گروه های اول تا هفتم بترتیب 1، 3، 6، 10، 15، 30 و 60 روز پس از عمل، حیوانات کالبد گشایی شده و اپی دیدیم آنها در سه قسمت سر، بدنه و دم مورد مطالعه قرار گرفت. در گروه هشتم تا چهاردهم به عنوان گروه شم پس از برش، بیضه ها از کیسه بیضه به داخل محوطه بطنی جابجا شده و سپس به کیسه بیضه بازگردانده شدند. در گروه پانزدهم به عنوان گروه شاهد هیچ گونه عملی صورت نگرفت. پس از نمونه برداری از بافت اپی دیدیم و ثبوت در فرمالین 10 درصد نمکی، پاساژ بافتی و تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی با روش تانل، اپی دیدیم از نظر آپوپتوز در گروه های مختلف مورد مطالعه قرار گرفت.
    یافته ها
    رنگ آمیزی تانل مشخص ساخت که کریپتورکیدیسم تجربی موجب القاء آپوپتوز در سلول های پوششی اپی دیدیم می شود. اوج سلول های آپوپتوتیک در روزهای سوم و ششم پس از عمل مشاهده شد و اختلاف معنی داری بین گروه های شم و شاهد وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه ما نشان داد که کریپتورکیدیسم تجربی موجب القاء آپوپتوز می شود و این اثر احتمالا به دلیل استرس حرارتی و استرس اکسیداتیو در سلول های بافت پوششی اپی دیدیم است.
    کلید واژگان: کریپتورکیدیسم, آپوپتوز, اپی دیدیم, موش صحرایی بالغ
    Mir-Hadi Khayat Nouri *, Seyed Esmaeel Safavy
    Background
    In most mammalian species, the temperature of the testis is a few degrees lower than abdominal temperature, and this cooler temperature has been shown to be essential to maintain an optimal environment for spermatogenesis and sperm fertility. The aim of this study was to assess apoptosis in epididymal tissue after unilateral experimental cryptorchidism in adult male rat.
    Materials And Methods
    In this experimental study, adult male wistar rats (200-250 gr) were divided into 15 groups of 8 animals each. Seven groups became unilaterally experimental cryptorchidism by fixation of right testis to abdomen wall. The epididymis (head, body and tail) of seven experimental groups was dissected 1, 3, 6, 10, 15, 30 and 60 days after operation, respectively. In 8th to 14th groups, as a sham after incision, testis were replaced from scrotum to abdominal cavity and then returned to scrotum. 15th group, as a control group, didn’t receive any operation. After sampling and fixation in saline formalin 10%, tissue processing and preparing histological section and staining with tunnel method, apoptosis were studied.
    Results
    Tunnel staining showed apoptosis in epithelial cells of epididyms in groups with experimental cryptorchidism. Peak of apoptotic cells was observed in 3 and 6 days after operation. There were no significant changes between sham and control groups.
    Conclusion
    Our results showed that experimental cryptorchidism induces apoptosis probably via heat and oxidative stress in the epididymal epithelial cells.
  • سید اسماعیل صفوی، میر هادی خیاط نوری، فرهاد عظیمی
    کتوکنازول داروی ضد قارچ وسیع الطیف با کاربرد وسیع در درمان بیماری های قارچی می باشد. علاوه بر اثر ضد قارچی، مطالعات نشان داده اند که این دارو روی تولید هورمون های استروئیدی از جمله گلوکوکورتیکوئید ها و هورمون های جنسی اثر مهاری دارد. همچنین مصرف کتوکنازول باعث کاهش مقدار تستسترون در خون و تغییرات بافتی مختلف در بافت بیضه حیوانات آزمایشگاهی می شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر تجویز طولانی مدت کتوکنازول بر روی شاخص های اسپرماتوژنز در بافت بیضه موش سوری می باشد. در این مطالعه تجربی، از 50 سر موش سوری نر استفاده شد که به 5 گروه 10تایی تقسیم شدند. موش های سوری دوز 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن را روزانه به مدت 15 روز، 1، 2 و 3 ماه از راه خوراکی دریافت کردند. یک گروه به عنوان شاهد و 4 گروه دریافت کننده کتوکنازول بودند. بعد از گذشت زمان های ذکر شده نمونه بافت بیضه اخذ گردید و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، از لحاظ شاخص های اسپرماتوژنز شامل: ضریب تمایز لوله ای (TDI)، ضریب اسپرمیوژنز (SI) و ضریب بازسازی (RI) مطالعه شد. نتایج نشان داد که SI و RI در روز پانزدهم و TDI، SI و RI در ماه های اول، دوم و سوم بعد از تجویز دارو در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی دار (05/0p<) داشتند. نتایج بیانگر این مطلب است که تجویز طولانی مدت کتوکنازول باعث کاهش اسپرماتوژنز و شاخص های آن در بافت بیضه موش سوری می شود. این کاهش در مقدار TDI، SI و RI احتمالا از طریق کاهش غلظت سرمی تستسترون می باشد. البته اثر این دارو در روند اسپرماتوژنز و ناباروری انسان نیاز به مطالعات بیشتر دارد.
    کلید واژگان: کتوکونازول, ضرایب اسپرماتوژنز, موش سوری
    S.E. Safavi, M.H. Khayat Nouri, F. Azimi
    Ketoconazole, a broad spectrum antifungal agent has been employed widely in the treatment of fungal diseases. In addition to being antifungal, studies have indicated that this drug has an inhibitory effect on steroid hormone production including glucocorticoids and sex hormones and also its administration causes reduction in the amount of blood testosterone level and histologic changes in testicular tissue of laboratory animals. The aim of this study is to determine the effect of long term ketoconazole administration on spermatogenesis indices in testicular tissue of mice. In this experimental study 50 male mice were used which were allocated to 5 groups each containing 10 animals. The mice received a 50 mg/kg dose of ketoconazole daily for a period of 15 days, 1, 2 and 3 months orally. One group was used as the control and the other 4 groups received Ketoconazole, testicular tissue samples were collected at the end of the aforementioned time period, and after preparation of tissue sections and staining with hematoxylin and coin the spermiogenesis indices including tubular differentiation index (TDI), spermatogenesis index (SI) and repopulation index (RI) were studied. The results indicated that SI and RI decreased significantly (p
    Keywords: Spermatogenesis indices, ketokonazole, Mice
  • سید اسماعیل صفوی، میرهادی خیاط نوری، رسول شهروز
    سابقه و هدف
    نهان بیضگی (کریپتورکیدیسم) به دنبال نقص در پایین آمدن بیضه ها به داخل کیسه بیضه در زمان تولد ایجاد می شود و یکی از علل ناباروری در انسان و بسیاری از گونه های حیوانی است. در گونه های مختلف پستانداران درجه حرارت بیضه پایین تر از حرارت فضای بطنی می باشد و نشان داده اند که این دمای پایین برای روند اسپرم سازی ضروری می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی آپوپتوز پس از نهان بیضگی تجربی یک طرفه در موش صحرایی بالغ در بافت بیضه می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی بالغ نژاد ویستار (250 – 200 گرم) به 15 گروه 8 تایی تقسیم شدند. با ثابت کردن بیضه های راست به دیواره ی شکم، در هفت گروه نهان بیضگی تجربی یک طرفه ایجاد گردید. در گروه های اول تا هفتم به ترتیب 1، 3، 6، 10، 15، 30 و 60 روز پس از عمل، حیوانات کالبد گشایی شده و بیضه آنها مورد مطالعه قرار گرفت. در گروه هشتم تا چهاردهم به عنوان گروه شم پس از برش، بیضه ها از کیسه بیضه به داخل محوطه بطنی جا به جا شده و سپس به کیسه بیضه بازگردانده شدند. در گروه پانزدهم به عنوان گروه شاهد هیچ گونه عملی صورت نگرفت. پس از نمونه برداری از بافت بیضه و ثبوت در فرمالین 10 درصد نمکی، پاساژ بافتی و تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی با روش تانل، بیضه ها از نظر آپوپتوز در گروه های مختلف مورد مطالعه قرار گرفتند.
    نتایج
    رنگ آمیزی تانل مشخص ساخت که نهان بیضگی تجربی موجب القای آپوپتوز در سلول های زایای بافت بیضه می شود. اوج سلول های آپوپتوتیک در روزهای سوم و ششم پس از عمل مشاهده شد. اختلاف معنی داری مابین گروه شم و گروه شاهد وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه ما نشان داد که نهان بیضگی تجربی موجب القا، آپوپتوز در بافت بیضه می شود و حداکثر مرگ سلولی بعد از سه روز از عمل نهان بیضگی تجربی بوده و به تدریج با گذشت زمان نسبت به روز سوم کاهش مرگ سلولی مشاهده می شود. این اثر احتمالا به دلیل تنش حرارتی و تنش اکسیداتیو در سلول های بافت بیضه است.
    کلید واژگان: کریپتورکیدیسم, آپوپتوز, بیضه, موش صحرایی بالغ
    Sayed Esmaeil Safavy, Mir Hadi Khayat Nouri *, Rasoul Sharooz
    Background
    Cryptorchidism is caused following any failure in the descending scrotum at the birth and is one cause of the infertility in the human and some animal species. In most mammalian species, the temperature of testis is a few degrees lower than the abdominal cavity which is necessary for the maintenance of normal spermatogenesis. The aim of the present study was to investigate the process of apoptosis in testicular tissue of adult rat following unilateral experimental cryptorchidism.
    Materials And Methods
    Adult male Wistar rats (200-250 g) were divided into 15 groups, each containing 8 animals. Experimental unilateral cryptorchidism was carried out in 7 groups using the fixation of right testis to the abdominal wall. In seven groups the testes were assessed 1, 3, 6, 10, 15, 30 and 60 days postoperative. In another seven groups, as sham, the testis was displaced from scrotum to the abdominal cavity. Then the testis was returned to the scrotum. One group, as the control, bore with no procedure. Following the sampling of the testicular tissue and the later fixation the testes were studied for apoptosis.
    Results
    The tunnel staining identified that the experimental cryptorchidism induces apoptosis in germinal cells of testicular tissue. Peak of the apopetotic cell numbers were observed in third and sixth day postoperative. There was no significant difference between the sham and control groups.
    Conclusion
    Our results showed that the experimental cryptorchidism induced apoptosis in testicular tissue. The peak of cell death is three days postoperative then it gradually the decreases with elapsing time. This effect was probably the result of thermal and oxidative stress in testicular cells.
  • سید اسماعیل صفوی، میر هادی خیاط نوری
    در این بررسی تاثیر آنالوگ پروستاگلاندین F2α (PGF2α)، داینوپروست، بر روی بافت جسم زرد خرگوش آبستن کاذب مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، 42 سر خرگوش ماده بالغ در شش گروه هفت تایی به طور تصادفی توزیع گردید. در سه گروه در روز دهم آبستنی کاذب، داینوپروست (1mg/kg) به صورت داخل عضلانی تزریق و به ترتیب 24، 48 و 72 ساعت پس از تزریق، حیوانات کالبدگشایی شدند. در سه گروه دیگر به عنوان گروه شاهد سرم فیزیولوژی تزریق شد. در تمام گروه ها پس از اخذ نمونه خونی، حیوانات کالبدگشایی و تخمدان آن ها خارج و توزین گردید. پس از نمونه برداری و پایدارسازی در فرمالین نمکی 10 %، مقاطع بافتی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین تهیه و جسم زرد از لحاظ مورفولوژی و مورفومتری مورد مطالعه قرار گرفت. مطالعات مورفومتری نشان داد که قطر جسم زرد در تمام گروه های تیمار در مقایسه با گروه های شاهد کاهش معنی داری (05/0p<) دارد. همچنین پیشرفت بافت همبند، افزایش تعداد هسته های پیکنوزه، گسترش فضاهای بین سلولی و ایجاد واکوئل های درشت در گروه های تیمار به طور معنی داری (05/0p<) در مقایسه با گروه های شاهد افزایش یافت. قطرات چربی محیطی و قطرات چربی مرکزی به ترتیب 24 و 48 ساعت پس از تزریق PGF2α به صورت معنی داری (05/0p<) افزایش یافتند. غلظت پروژسترون سرم در تمامی گروه های تیمار در مقایسه با گروه های شاهد کاهش معنی داری (05/0p<) نشان داد. نتایج بیان گر افزایش پیشرونده لوتئولیز ساختمانی و فونکسیونی در گروه های تیمار در مقایسه با گروه های شاهد بود.
    کلید واژگان: داینوپروست, پروستاگلاندین F2α, جسم زرد, آبستن کاذب, خرگوش
    S.E. Safavi, M.H. Khayat Nouri
    In this study the effect of prostaglandin F2 alpha analogue, dinoprost, on corpus luteal tissue in pseudopregnant rabbit was investigated. For this purpose, 42 mature female rabbits were randomly divided into 6 groups of 7 animals each. In 3 groups, on day 10 of pseudopregnancy, dinoprost (1mg/kg) was injected intramuscularly and 24, 48 and 72 hours following injection respectively, the animals were necropsied. In the other three groups, normal saline solution was injected as control groups. In all groups, after blood sampling the animals were necropsied and their ovaries removed and weighed. Following sampling and fixation in 10% formalin solution, the tissue samples were stained by Hematoxylene & Eosine method and the corpora lutea were studied morphologically and morphometrically. Histomorphometrical study indicated that the diameter of corpus luteum decreased significantly (p
    Keywords: PGF2 alpha, corpus luteum, pseudopregnancy, rabbit
  • محمد علی ابراهیمی، سید اسماعیل صفوی، سید سجاد حجازی
    در این مطالعه 10 نمونه سر شتر بالغ مورد استفاده قرار گرفت. بعد از جدا کردن پوست طول، عرض و ضخامت غده توسط خط کش و کولیس اندازه گیری شد. برای مشخص کردن محل ورود مجرای غده بزاقی به دهان از تزریق ماده رنگی استفاده و همچنین برای مشخص کردن وضعیت میکروسکوپی این غده چند قطعه یک سانتی متری از آن جدا و بعد از تثبیت نمونه ها، برش های بافت شناسی تهیه و بعد از رنگ آمیزی به روش H&E مورد مطالعه قرار گرفتند. بخش تک مجرایه از نوارهای چند لایه به شکل لوب های متصل به هم، طویل و لبوله در زیر مخاط جوانب زیرزبان و در امتداد عضله لامی- زبانی قرار گرفته است.بخش فوق از مفصل بین دو شاخ افقی فک پایین شروع و به سمت خلف تا نزدیکی ریشه زبان کشیده می شود. میانگین طول، عرض و ضخامت این بخش به ترتیب برابر02/.±2/15، 03/0±2/2 و 05/0±5/0 سانتی متر اندازه گیری شد. بخش چند مجرایه، به صورت پراکنده و لوبوله در نزدیکی زیر مخاط و از همه مهم تر در جلوی بخش تک مجرایه مشاهده گردید، به طوری که تمرکز این قطعات به سمت خلف کمتر می شود. متوسط اندازه این قطعات نیز در حدود 02/0±5/0 سانتی متر ثبت شد. ظاهر کل غده لوبوله و به رنگ صورتی مشاهده شد. بخش تک مجرایه دارای مجرای واحدی بوده که وارد دریاچه زیرزبانی می گردد. مجاری ریز و کوچک بخش چند مجرایه نیز به گودی های کنار زبان در داخل حفره دهان باز می شوند. تعداد این مجاری متعدد می باشد. از نظر بافت شناسی اطراف این غده بزاقی توسط کپسولی از جنس بافت همبند متراکم احاطه شده است. از این کپسول ترابکول هایی به داخل غده نفوذ کرده و غده را به لبول هایی تقسیم می کند. داربست غده از بافت همبند سست می باشد وکه در فضای بین این داربست غدد مرکب لوله ای آسینی منشعب جای دارند. اکثر سلول های ترشحی این غده با نسبت حدودا 95% از نوع موکوسی می باشد. در سطح خارجی سلول های ترشحی و همچنین در کنار مجاری ارتباطی سلول های میواپیتلیال دیده می شود.
    کلید واژگان: شتر, هیستوآناتومی, غده بزاقی زیر زبانی
    M.A. Ebrahimi, A. Safavi, S. Hejazi
    The heads of ten adult camels were used in this study. Following skin removal, the length, width and thickness of the gland was measured by ruler and caliper. Dye injection was used to distinguish the sublingual duct papilla and 1cm sections from the gland were removed and fixed to prepare histologic sections stained with H & E for microscopic studies. The long, ribbon like and lobulated monostomatic part of the gland is situated underneath the tongue alongside the hypoglossus muscle. This part of the gland begins from the mandibular symphysis and is continued caudally to near the root of the tongue. The average length, width and thickness of this part were 15.2±0.02, 2.2±0.03 and 0.5±0.05 cm respectively. The polystomatic part was observed as scattered and lobulated near the submucosa and in front of the monostomatic part with decreasing concentration caudally. The average size of these fragments was approximately 0.5±0.02 cm. The overall appearance of the gland was lobulated with a pink colour. The monostomatic part has a single duct entering the sublingual caruncle. The minute polystomatic ducts open into the depressions alongside the tongue inside the oral cavity. These ducts are numerous. Histologically, the gland is surrounded by a capsule of dense connective tissue. Trabcules from the capsule penetrate the gland and divide it into lobules. Loose connective tissue makes up the framework of the gland and there are tubulo-acinus glands in the spaces of this framework. Approximately 95% of the secretory cells of this gland consist of mucous secreting cells. Myoepithelial cells are seen on the external surface of the secretory cells and also alongside the connecting ducts.
    Keywords: camel, histoanatomy, sublingual, salivary gland
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال