به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

سید محمد علی مفیدیان

  • فرید گل زردی*، علی ماهرخ، فرهاد عزیزی، محمد زمانیان، سید محمدعلی مفیدیان، وحید رهجو، عظیم خزائی، علی مقدم، ویدا قطبی، مسعود ترابی، الیاس سلطانی

    این مطالعه به منظور فراتحلیل پژوهش‎های انجام شده درباره تاثیر تنش خشکی بر عملکرد دانه و علوفه چند گیاه زراعی مهم انجام شد. در این بررسی داده های به دست آمده از 145 مورد گزارش نهایی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و مقالات منتشر شده طی دهه اخیر شامل سورگوم دانه ای (18 مطالعه)، سورگوم علوفه ای (21 مطالعه)، ذرت دانه ای (28 مطالعه)، ذرت علوفه ای (23 مطالعه)، ارزن دانه ای (18 مطالعه)، یونجه (17 مطالعه) و شبدر (20 مطالعه) مورد فراتحلیل قرار گرفتند. بر اساس نتایج، تاثیر کلی تنش خشکی بر عملکرد هر هفت محصول سورگوم دانه ای (16/30-)، سورگوم علوفه ای (18/27-%)، ذرت دانه ای (31/75-%)، ذرت علوفه ای (33/24-%)، ارزن دانه ای (25/66-%)، یونجه (30/79-%) و شبدر (32/14-%) معنی دار بود. میزان افت عملکرد در ذرت دانه ای و علوفه ای، یونجه و شبدر تحت تمام سطوح تنش خشکی معنی دار بود، درحالی که عملکرد سورگوم (دانه ای و علوفه ای) و ارزن دانه ای فقط در شرایط تنش خشکی شدید به طور معنی داری کاهش یافت. عملکرد سورگوم دانه ای و علوفه ای، ذرت دانه ای و علوفه ای، ارزن دانه ای، یونجه و شبدر تحت تنش خشکی متوسط به ترتیب 10/03، 11/84، 18/21، 20/27، 14/13، 19/74 و 20/37 درصد و تحت تنش خشکی شدید به ترتیب 21/98، 25/41، 39/09، 41/37، 32/55، 40/13 و 42/08 درصد کاهش یافت؛ بنابراین در مناطق مواجه با محدودیت منابع آبی، امکان کشت و توسعه ذرت دانه ای و علوفه ای، یونجه و شبدر بدون کاهش معنی دار عملکرد وجود ندارد. به طور کلی با توجه به یافته های این فراتحلیل در مناطقی که احتمال ایجاد شرایط تنش خشکی وجود دارد، کشت سورگوم و ارزن با تحمل آستانه تنش خشکی متوسط قابل توصیه خواهد بود.

    کلید واژگان: ارزن, ذرت, سورگوم, شبدر, کم آبیاری, یونجه
    Farid Golzardi *, Ali Mahrokh, Farhad Azizi, Mohammad Zamanian, Seyed MohammadAli Mofidian, Vahid Rahjoo, Azim Khazaei, Ali Moghaddam, Vida Ghotbi, Masoud Torabi, Elias Soltani
    Introduction

    Climate change drastically reduces the amount of water available to plants and increases the severity and frequency of droughts. By the end of this century, it is anticipated that droughts will continue to increase significantly. Drought stress, as one of the major climate events, induces physiological and morphological alterations, which can restrict crop growth, yield, and quality. In recent years, separate research projects and studies in the country have evaluated the effects of drought stress on grain maize, forage maize, grain sorghum, forage sorghum, grain millet, alfalfa, and clover yields, as well as the effects of drought stress on their yield gap. However, if the results of these separate studies were evaluated together, it would have been possible to compare the drought sensitivity and tolerance of various crops. Consequently, the optimal crop to plant under drought-stress conditions in the nation's agroecosystems would be determined. The meta-analysis is a statistical analysis that can assess the aggregate effects of numerous studies conducted under varying conditions. In other words, meta-analysis is a statistical technique for integrating the findings of multiple studies in order to comprehend a problem. The purpose of this meta-analysis was to determine the impact of different drought stress levels on the yields of grain maize, forage maize, grain sorghum, forage sorghum, grain millet, alfalfa, and clover.

    Materials and Methods

    In this study, the data obtained from 145 final reports of the Agricultural Research, Education, and Extension Organization (AREEO) and published articles over the past decade were analyzed using the meta-analysis method. This included grain sorghum (18 studies), forage sorghum (21 studies), grain maize (28 studies), forage maize (23 studies), grain millet (18 studies), alfalfa (17 studies), and clover (20 studies). In addition to the difference in quantitative results between studies, the effect size variance was utilized in this method. Consequently, the means, standard deviations, and sample sizes (replications in each study) for the control and evaluated treatments were determined. After classifying the data, the reaction ratio (R) and its natural logarithm were calculated. Subsequently, the method determined which treatments have additive or decreasing effects on yield under drought stress conditions, as well as which treatments had no positive or negative impact on yield. Utilizing the T-test, a group comparison was conducted between the mean yield under drought stress conditions and the mean yield under normal irrigation conditions in order to determine the significance level of yield changes caused by drought stress. The statistical analysis and preparation of the figures were performed by Excel.

    Results and Discussion

    According to the findings of the meta-analysis, the overall effect of drought stress on the yield of all seven crops was significant for grain sorghum (-16.30%) (P<0.05), forage sorghum (-18.27%) (P<0.05), grain maize (-31.75%) (P<0.01), forage maize (-33.24%) (P<0.01), grain millet (-25.66%) (P<0.01), alfalfa (-30.79%) (P<0.01), and clover (-32.14%) (P<0.01). The yield reductions in grain maize, forage maize, alfalfa, and clover were significant under all levels of drought stress, whereas grain sorghum, forage sorghum, and grain millet yield reductions were significant only under severe drought stress. The yields of grain sorghum, forage sorghum, grain maize, forage maize, grain millet, alfalfa, and clover decreased by 10.03, 11.84, 18.21, 20.27, 14.13, 19.74, and 20.37%, respectively, under moderate drought stress, and 21.98, 25.41, 39.09, 41.37, 32.55, 40.13, and 42.08%, respectively, under severe drought stress.

    Conclusion

    As a result, it is impossible to cultivate and develop grain maize, forage maize, alfalfa, and clover in areas with limited water resources without significantly reducing yield. According to the findings of this meta-analysis, grain sorghum, forage sorghum, and grain millet with a moderate drought stress tolerance threshold could be recommended for cultivation in regions where drought stress conditions are likely to occur.

    Keywords: alfalfa, Clover, Deficit irrigation, maize, Millet, sorghum
  • فرهاد عزیزی*، علی ماهرخ، ویدا قطبی، فرید گل زردی، سید محمدعلی مفیدیان، محمد زمانیان، وحید رهجو، مسعود ترابی، الیاس سلطانی

    این مطالعه به منظور جزیی سازی عامل های مدیریتی تاثیرگذار و تاثیرپذیر در امر تولید ذرت علوفه ای در کشور و شناسایی عوامل محدودکننده آن انجام شد. در این بررسی داده های به دست آمده از 43 مورد گزارش نهایی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و یا مقاله های مستخرج از آن ها طی 10 سال اخیر با استفاده از روش فراتحلیل (متاآنالیز) تجزیه وتحلیل شدند. براساس نتایج حاصل از این مطالعه در رابطه با گیاه ذرت علوفه ای مشاهده شد که تراکم 65/5 درصد، تنش خشکی 44/13- درصد، رقم 31/0 درصد، تاریخ کاشت 54/2- درصد و کود نیتروژن 00/24 درصد از تغییرات عملکرد علوفه ذرت را توجیه کردند. نتایج این مطالعه نشان داد که با افزایش تراکم بوته بین 80 تا 100 هزار بوته در هکتار، عملکرد حدود 49/9 درصد افزایش معنی داری یافت. در شرایط تنش ملایم، تنش شدید و تنش خیلی شدید خشکی، عملکرد علوفه ذرت به ترتیب 30/25، 38/14، 99/8 درصد، به طور معنی داری کاهش یافت. هم چنین در مورد ارقام مختلف و گروه های مختلف رسیدگی، گروه 700، 83/3 درصد افزایش عملکرد معنی داری نسبت به سایر گروه ها را موجب شده است. برای تاریخ های کاشت ذرت علوفه ای بررسی شده نسبت به شاهد که نیمه اول خردادماه است کاهش عملکرد علوفه مشاهده شد. در نهایت بیش ترین درصد افزایش عملکرد علوفه ذرت، از مصرف 450 کیلوگرم کود اوره در هکتار حاصل شد. به طورکلی کود نیتروژن، تنش خشکی و تراکم کاشت به ترتیب به عنوان مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر عملکرد علوفه ذرت در ایران شناخته شدند.

    کلید واژگان: تاریخ کاشت, تراکم بوته, تنش خشکی, کود نیتروژن, گروه رسیدگی
    Farhad Azizi *, Ali Mahrokh, Vida Ghotbi, Farid Golzardi, Seyed Mohammad Ali Mofidian, Mohammad Zamanian, Vahid Rahjoo, Masoud Torabi, Elias Soltani

    To identify the limiting factors in forage maize production in Iran, this study has been carried out in order to separate the effective and influential management factors in forage maize production in the country with data. It is obtained from 43 final reports or their derived extracted articles in Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO) with meta-analysis method. According to the results, plant density (5.65%), drought stress (-13.44%), cultivar (0.31%), planting date (2.54%), and nitrogen fertilizer (24%) justify the amount of forage maize variation. Based on the results of this study, forage yield has increased by about 9.49%, increasing plant density between 80 to 100 thousand plants per hectare. Maize forage yield has decreased significantly under mild stress, severe stress, and very severe drought stress by 25.30%, 14.38% and 8.99%, respectively. Also, for different cultivars and different groups of maturity, group-700 has had a significant increase of 3.83% compared to other groups. For the planting dates of forage maize compared to the control, which is the first half of June, a decrease in forage yield is observed. Finally, the highest percentage of increase in maize forage yield has been obtained from the use of 450 kg ha-1 of urea fertilizer. Overall, nitrogen fertilizer, drought stress, and planting density are recognized as the most important factors affecting corn forage yield in Iran, respectively.

    Keywords: Drought stress, maturity group, nitrogen fertilizer, planting date, Planting density
  • علی مقدم*، سید محمدعلی مفیدیان

    این پژوهش به منظور مقایسه عملکرد علوفه و شاخص سطح برگ ژنوتیپ های مختلف یونجه طی دو سال و برآورد شاخص سطح برگ از طریق وزن برگ و ارتفاع بوته طی سال های 1390 و 1391 به اجرا درآمد. در این آزمایش 20 ژنوتیپ داخلی (سردسیری و گرمسیری) و خارجی یونجه در سه تکرار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در بهار سال 1390 در مزرعه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج کاشته شد. نتایج تجزیه واریانس دو ساله عملکرد علوفه تر و خشک بیانگر تفاوت معنی دار بین میانگین ژنوتیپ ها بود. ژنوتیپ های Bami ×Yazdi، Mesa sersa و KFA17 به ترتیب با 99/41، 84/39 و 15/39 تن در هکتار علوفه تر و 75/9، 41/9 و 16/9 تن در هکتار علوفه خشک بیشترین عملکرد علوفه را دارا بودند. علیرغم تفاوت معنی دار بین ژنوتیپ ها از نظر نسبت برگ به ساقه، تفاوت معنی داری بین میانگین ژنوتیپ های مورد بررسی از نظر شاخص سطح برگ مشاهده نشد. نتایج نشان داد که امکان برآورد سریع، دقیق و کم هزینه شاخص سطح برگ از طریق صفات وزن برگ و ارتفاع بوته میسر می باشد. در این بررسی، صفت وزن برگ (بویژه وزن تر برگ) نسبت به ارتفاع بوته کارآیی بیشتری در برآورد شاخص سطح برگ از طریق یک مدل خطی (بدون ثابت) با ضریب تبیین بالا (94/0R2 ≥) داشت. چنین نتیجه گرفته شد که در گیاه یونجه هر 100 گرم وزن برگ تر 35/0 متر مربع، هر 100 گرم وزن برگ خشک 51/1 متر مربع و هر 10 سانتی متر ارتفاع معادل 25/0 متر مربع سطح برگ دارا می باشند.

    کلید واژگان: ارتفاع بوته, نسبت برگ به ساقه, وزن برگ, وزن مخصوص برگ, یونجه
    A. Moghaddam *, S.M.A. Mofidian

    This study was executed to compare forage yield and leaf area index of different alfalfa genotypes for two years and also, to estimate of LAI via leaf weight and plant height during 2011 and 2012. Twenty local and forigen alfalfa genotypes were planted in a RCB design with three replications in spring, 2011 at Seed and Plant Research Institute (SPII), Karaj, Iran. Two-years analysis of variance indicated significant diferent among genotype's means for fresh and dry forage yield in which Bami x Yazdi, Mesa sersa and KFA17 genotypes with 41.99, 39.84 and 39.15 (t ha-1) fresh forage yield and 9.75, 9.41 and 9.16 (t ha-1) dry forage yield were the most forage production, respectively. Despite the significanat difference among genotypes for leaf to stem ratio, there was no significance difference for LAI. The results showed that the fast, accurate and low-cost estimation of LAI is possible through leaf weight and plant height. In this study, leaf weight trait (especially the fresh leaf weight) had more efficiency than plant height in estimating leaf area index through a linear model (without constant) with high coefficient of determination (R2 ≥ 94). It was resulted that every 100 gr of fresh and dry leaf and 10 cm of plant height of alfalfa had 0.33, 1.51 and 0.25 m2 leaf area, respectively.

    Keywords: Leaf weight, plant height, Leaf to stem ratio, Specific leaf weight, Alfalfa
  • علی مقدم*، کامبیز خوارزمی، سید محمدعلی مفیدیان

    این آزمایش به منظور برآورد نمره خواب پاییزی 20 رقم/ اکوتیپ داخلی و خارجی یونجه در دو آزمایش جداگانه، کاشت متداول و کاشت با فاصله، هر یک در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در کرج و خوی از اردیبهشت 1393 به مدت سه سال اجرا شد. سال اول به عنوان سال استقرار بوته ها در نظر گرفته شد. در این آزمایش سه اکوتیپ یونجه همدانی، چهار اکوتیپ قره یونجه، دو اکوتیپ از مناطق مرکزی ایران، پنج اکوتیپ گرمسیری و شش رقم خارجی مورد ارزیابی قرار گرفتند. درآزمایش کشت متداول بذر هر رقم/ اکوتیپ با توجه به قوه نامیه، با نسبت 20 کیلوگرم در هکتار در دو ردیف به طول پنج متر و فاصله ردیف 50 سانتیمتر و در آزمایش کاشت با فاصله، بذر هر رقم/ اکوتیپ در دو ردیف به طول پنج متر و فاصله ردیف 50 سانتیمتر با فواصل50 سانتیمتر بین بوته ها به صورت تک بوته کشت شد. صفات مورد ارزیابی شامل ارتفاع بوته، تعداد ساقه در متر مربع/ در بوته، عملکرد علوفه خشک و نمره خواب پاییزی بودند. نتایج تجزیه مرکب داده ها در دو مکان و دو سال در هر یک از آزمایش ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین عملکرد علوفه خشک، ارتفاع بوته و نمره خواب پاییزی ارقام/ اکوتیپ های مورد بررسی وجود داشت. برهمکنش ژنوتیپ در مکان نیز برای این صفات معنی دار بود. در آزمایش کشت متداول، یونجه بغدادی با میانگین 02/15 و رقم کیسوردای با میانگین 3/12 تن در هکتار به ترتیب بیشترین وکمترین علوفه خشک و در آزمایش کشت با فاصله، اکوتیپ بمی-1 با میانگین 6/29 و رقم سکویل با میانگین 1/22 گرم در بوته به ترتیب بیشترین وکمترین علوفه خشک را در طی دو سال در دو منطقه تولید کردند. در هر دو آزمایش ارقام منتسب به مناطق گرم و معتدل کشور دارای تمره خواب پاییزی بیشتری نسبت به ارقام سردسیری بودند. درآزمایش کشت متداول، رقم کماندور با میانگین نمره 5/3 کمترین و یونجه های نیکشهری، بمی-1 و بغدادی به ترتیب با 9/6، 8/6 و 7/6، بیشترین میانگین نمره خواب پاییزی را داشته و در آزمایش کشت با فاصله، رقم کماندور با نمره 3/3 کمترین و یونجه های بغدادی و نیکشهری به ترتیب با 1/6 و 0/6، بیشترین میانگین نمره خواب پاییزی را داشتند. نتایج این تحقیق نشان داد که اکوتیپ های قره یونجه و همدانی دارای نمره های خواب 4 تا 5 ، یونجه های مناطق معتدل مانند KFA7 و یزدی دارای نمره خواب 6 تا 7 و یونجه های گرمسیری شامل بمی، بغدادی و نیکشهری دارای نمره خواب پاییزی بین 7 تا 9 بودند. در کشت متداول نسبت به کشت با فاصله برآوردهای مناسب تری از نمره های خواب پاییزی صورت گرفت، هر چند که تاثیرمهمی بر گروه بندی رقم/ اکوتیپ ها نداشت.

    کلید واژگان: اکوتیپ, خواب پاییزی, علوفه خشک و یونجه
    Ali Moghaddam*, Kambiz Kharazmi, S.M.A. Mofidian

    To evaluate fall dormancy of twenty alfalfa local ecotypes and exotic cultivars, this study was conducted in two separate experiments (conventional or dense planting and spaced planting) using randomized complete block design with three replications in three growing seasons 2014, 2015 and 2016 in two locations (Karaj and Khoy), Iran. First growing season was considered as estabilishment season. Three ecotypes of Hamedani population, four ecotypes of Gharah-Yunjeh population, five ecotypes of warm region populations, two ecotypes from central part of the country and six exotic cultivars were included in this study. In conventional planting, each cultivar/ecotype was grown in two rows of 5 m length and 50 cm row spacing using 20 kg.ha-1 seeding rate, based on seed germination percentage. In spaced planting, each cultivar/ecotype was planted in two rows of 5 m length and 50 cm row spacing and 50 cm distance between plants on row. The recorded traits were plant height, stem number per plant/m-2, dry forage yield, and fall dormancy score. Combined analysis of variance of both experiments showed that mean squares of cultivar/ecotype was significant for dry forage yield, plant height and fall dormancy score. Genotype × location interaction efect was also significant for these traits. Mean comparison of dry forage yield of cultivars/ecotypes showed that Baghdadi with 15.02 t ha-1 and Kiseverdai with 12.3 t.ha-1 in conventional planting, and Bami-1 with 29.6 g.plant-1 and Sequel with 22.1 g.plant-1 had the highest and lowest dry forage yield over two locations and growing seasons, respectively. In both experiments, the local ecotypes related to warm region had the higher fall dormancy scores in comparison to ecotypes from cold region. In conventional planting, Nikshahri, Bami-1 and Baghdadi with 6.9, 6.8 and 6.7 scores, and in spaced planting, Baghdadi and Nikshahri with 6.1 and 6.0 scores showed the highest fall dormancy scores, respectively. Commandor had the lowest fall dormancy score with 3.5 and 3.3 in conventional and spaced planting experiments, respectively. In general, the fall dormancy scores were determined in ecotypes of Ghara-yunje and Hamedani populations (cold region) from 4 to 5, ecotypes from temperate region (KFA7 and Yazdi) from 6 to 7 and warm region (Bami, Baghdadi and Nikshahri) from 7 to 9 scores. Assessment of fall dormancy scores in conventaionl planting experiment led to better estimates, however, it did not affect the grouping of cultivars/ecotypes.

    Keywords: Alfalfa, Dry forage, Ecotype, Fall dormancy
  • علی ماهرخ*، فرید گل زردی، فرهاد عزیزی، سید محمدعلی مفیدیان، محمد زمانیان، وحید رهجو، مسعود ترابی، الیاس سلطانی

    به منظور شناسایی عامل های محدود کننده تولید ذرت دانه ای در کشور، مطالعه ای با هدف جزیی سازی عامل های مدیریتی تاثیرگذار و تاثیرپذیر در امر تولید ذرت دانه ای کشور انجام شد. در این بررسی داده های به دست آمده از 95 مورد گزارش نهایی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و یا مقاله های مستخرج از آن ها طی ده سال اخیر با استفاده از روش فراتحلیل (متاآنالیز) تجزیه و تحلیل شدند. براساس نتایج حاصل از این مطالعه، تراکم 93/2 درصد، آرایش کاشت 81/6 درصد، تناوب زراعی 12/11 درصد، کشاورزی حفاظتی 28/2 درصد، تنش خشکی 28/25 درصد، رقم 99/4 درصد، تاریخ کاشت 46/4 درصد و کود نیتروژن 84/25 درصد از تغییرات عملکرد دانه ذرت را توجیه کردند. بر این اساس، تراکم 100 هزار بوته در هکتار، آرایش کاشت دو ردیف زیگزاگ، الگوی کشت گیاهان خانواده لگومینوز- ذرت، کشت در داخل بقایا، شرایط آبیاری نرمال و بدون تنش خشکی (به شرط فراهمی آب آبیاری)، ارقام با گروه رسیدگی 700 (به شرط کفایت فصل رشد)، تاریخ کاشت در اقلیم های معتدل و معتدل گرم، اردیبهشت ماه و در اقلیم های گرم، کشت تابستانه مردادماه و در نهایت مصرف حداکثر 100 تا 300 کیلوگرم کود اوره جهت کاهش خلا عملکرد ذرت دانه ای توصیه می شوند.

    کلید واژگان: تاریخ کاشت, تراکم بوته, تناوب زراعی, تنش خشکی, کشاورزی حفاظتی, کود نیتروژن
    Ali Mahrokh *, Farid Golzardi, Farhad Azizi, Seid MohammadAli Mofidian, Mohammad Zamanian, Vahid Rahjoo, Masoud Torabi, Elias Soltani

    To identify the limiting factors in grain maize production in Iran, a study has been carried out to particulate effective and influential management factors of this crop’s production in the country. The data come from 95 final reports or extracted articles in Agricultural Research, Education, and Extension Organization (AREEO), undergoing meta-analysis. Based on this study, of all grain maize variation, 2.93% is justified by plant density, 6.81% by planting structure, 11.12% by planting rotation, 2.28% by conservation agriculture, 25.28% by drought stress, 4.99% by cultivar, 4.46% by planting date, and 25.84% by nitrogen fertilizer. Accordingly, 100 thousand plants per hectare, zigzag double rows planting structure, maize-leguminous crops planting pattern, cultivating in residue, optimum irrigation without drought stress (in case of water availability), 700 maturity group cultivar (in case of adequate growing season), planting in May and early August in temperate and tropical climate, and using maximum 100-300 kg urea fertilizer per hectare are recommended to decrease yield gap in grain maize production.

    Keywords: Conservation agriculture, crop rotation, Drought stress, nitrogen fertilizer, planting date, Planting density
  • سید محمدعلی مفیدیان*، جعفر احمدی، علی مقدم

    ارزیابی پتانسیل اکوتیپ های یونجه از نظر نحوه تسهیم زیست توده به بخش های قابل برداشت و غیر قابل برداشت در شرایط تنش خشکی و القای خواب تابستانه، می تواند به انتخاب رقم مطلوب، متناسب با هدف برنامه اصلاحی و نظام زراعی مورد نظر، کمک کند. به منظور بررسی اثر تیمارهای آبیاری شامل؛ آبیاری کامل (بدون تنش خشکی) و قطع آب به مدت 20، 40 و 60 روز (تنش خشکی) بر رشد و عملکرد 10 اکوتیپ یونجه، چهار آزمایش جداگانه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر (کرج) به مدت دو سال (97-1395) اجرا شدند. نتایج نشان داد که در شرایط تنش و بدون تنش، اکوتیپ های گرمسیری نیک شهری ویزدی با رشد مجدد سریع و اکوتیپ سردسیری KFA6 با بیشترین تعداد ساقه در واحد سطح، بالاترین قابلیت زنده مانی را در شرایط القای خواب تابستانه داشتند. در تیمار آبیاری کامل بیشترین مقدار زیست توده (31/17 تن در هکتار) تولید شد و  بالاترین عملکرد بخش غیر قابل برداشت (02/7 تن در هکتار) در تیمار40 روز قطع آبیاری مشاهده شد. در کلیه تیمارهای آزمایشی، اکوتیپ KFA6 با 76/15 و اکوتیپ یزدی با 71/15 تن در هکتار بیشترین مقدار زیست توده را به ترتیب در بین اکوتیپ های سردسیری وگرمسیری تولید کردند، بنابراین به نظر می رسد که می توان از این اکوتیپ ها برای انجام تلاقی در گروه خود استفاده کرد. از نظر نحوه تسهیم زیست توده، اکوتیپ های KFA17، KFA6 و یزدی به ترتیب با نسبت های 63/1، 43/1 و 40/1، بیشترین نسبت بخش قابل برداشت به بخش غیرقابل برداشت را داشتند، در نتیجه اکوتیپ های داخلی در تیمارهای آبیاری گزینه های مناسبی جهت تولید علوفه محسوب می شوند. از نظر نحوه تسهیم علوفه (نسبت برگ به ساقه)، اکوتیپ بغدادی در بین اکوتیپ های یونجه مورد ارزیابی بالاترین نسبت برگ به ساقه را دارا بود (29/1). این اکوتیپ در تیمارهای آبیاری کامل و قطع آبیاری نیز بالاترین کیفیت علوفه را داشت. بر اساس نتایج این آزمایش در صورتی که هدف برنامه اصلاحی یونجه، تولید محصول در شرایط بدون تنش و تنش، همزمان برای بهبود عملکرد علوفه و عملکرد بخش غیر قابل برداشت باشد، اکوتیپ گرمسیری یزدی و اکوتیپ سردسیری  KFA6  گزینه های مناسبی خواهند بود.

    کلید واژگان: آبیاری, رشد مجدد, عملکرد علوفه, نسبت برگ به ساقه و یونجه
    Seyed mohammadali Mofidian*, Jafar Ahmadi, Ali Moghaddam

    Study of potential of alfalfa ecotypes in biomass partitioning and harvestable and non-harvestable parts as well as induction of summer dormancy under water scarcity can lead to develop adapted cultivars for sustainable farming system andto meet targets of the breeding program. Therefore, this experiment was conducted with 10 alfalfa ecotypes under four irrigation managements at Seed and Plant Improvement Institute (SPII), Karaj, Iran, during 2016-2018. The irrigation treatments included; full irrigation and irrigation withhold for 20, 40 and 60 days. Under stress and on stress conditions, Nikshahri and Yazdi ecotypes had the highest regrowth rate, therefore, these two ecotypes as well as KFA6 ecotype with high stem number demonstrated the highest survival rate under induction of summer dormancy. The highest biomass belonged to normal irrigation with 17.31 t.ha-1 while the maximum unharvestable part yield with 7.02 t.ha-1was measured in irrigation withhold treatment for 40 days. Yazdi and KFA6 ecotypes showed the maximum total biomass (15.71 and 15.76 t.ha-1 respectively) among warm and cold region ecotypes with different fall dormancy scores and can be used as aprentsin alfalfa breeding programs. Regarding to biomass partitioning ratio, KFA17, KFA6 and Yazdi, which are landraces, had greater harvestable part to unharvestable part ratio with 1.63, 1.43 and 1.40, respectively. Therefore, these landraces can be selected for forage production under different irrigation managements. As the leaf to stem ratio has the main role in forage quality, Baghdadi ecotype with leaf: stem ratio of 1.29 had the highest forage quality among studied ecotypes. Baghdadi also maintained its high quality in all irrigation management treatments. In alfalfa breeding programs focused on improvement of forage and unharvestable yield for sustainable production in both optimum and stress environment conditions, Yazdi and KFA6 ecotypes seems to be suitable.

    Keywords: Alfalfa, Forage yield, Irrigation, Leaf: stem ratio, Regrowth
  • سیدمحمدعلی مفیدیان*، جعفر احمدی، علی مقدم

    شناسایی واکنش فیزیولوژیک اکوتیپ های یونجه می تواند به درک بهتر در انتخاب رقم مناسب در شرایط کمبود آب منجر شود. بدین منظور این آزمایش در دو محیط جداگانه، شامل محیط بدون تنش آبی و تنش قطع آب به مدت 20 روز انجام شد. این پژوهش با 10 اکوتیپ سردسیری و گرمسیری یونجه و درسه تکرار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج طی سال های 97-1395 اجرا شد. در سال اول و دوم کمترین مقدار شاخص حساسیت به تنش به ترتیب با 0/35 و 0/51 مربوط به اکوتیپ های گرمسیری بغدادی و بمی بود که در بین اکوتیپ های مورد بررسی بالاترین مقاومت و یا کمترین افت عملکرد در برابر بی آبی 20 روزه را از نظر میانگین تولید ماده خشک نشان داد. در مجموع این پژوهش، اکوتیپ سردسیری KFA6 با پایداری غشا سلولی بالا،کمترین نشت الکترولیت ها به میزان 13/79 درصد وکمترین مقاومت روزنه ای با 23/69 ثانیه بر سانتی متر را داشت. همچنین اکوتیپ KFA6 بیشترین مجموع رنگیزه های فتوسنتزی را با 1/623 میلی گرم بر گرم وزن تر برگ داشت که منجر به تولید حداکثر عملکرد ماده خشک با رطوبت 13 درصد به میزان 17/48 تن درهکتار و برتری 14 درصدی ماده خشک در بین اکوتیپ ها و دو محیط آبیاری کامل و قطع 20 روزه آبیاری شد. نتایج این مطالعه نشان داد با استفاده از شاخص های فیزیولوژیک که معیاری نسبتا آسان، ارزان و سریع است، بطور موثری اکوتیپ با عملکرد مطلوب انتخاب می شود.

    کلید واژگان: دمای کانوپی, مقاومت روزنه ای, پایداری غشا سلول, رنگیزه های فتوسنتزی و یونجه
    SEYED MOHAMMAD ALI MOFIDIAN *, JAFAR AHMADI, ALI MOGHADDAM
    Introduction

    Water scarcity is one of the major limiting factors to agricultural production across the globe and it is predicted that drought spells will occur more frequently in the future due to the long-term effects of global warming (Rivero et al., 2007). This has led to a decrease in canopy size, loss in photosynthesis and consequently reduced crop yields. Alfalfa, being perennial and multi cut, as well as having an efficient root system, can tolerate water limited conditions by dormancy and is able to restart its biological activities after irrigating (Mc Williams, 2002). The mechanisms of response to water stress are complex and include activation of growth regulators in molecular and physiological levels. In addition, the yield potential and stability of some Iranian alfalfa ecotypes in different locations have been investigated previously (Mofidian & Moghaddam, 2013).

    Material and Methods

    The experiment was carried out with 10 warm and cold region alfalfa ecotypes in two distinct environments at Seed and Plant Improvement Institute (SPII), Karaj, Iran, over the years 2016-2018. The environments included full irrigation and no watering for 20 days from 22th of June. To conduct a preliminary evaluation of the ecotypes response to water stress, stress susceptibility index (SSI) based on fresh forage yield was calculated. The most important physiological traits measured in this study were as follows: relative water content (RWC), chlorophyll content index (CCI), canopy temperature depression (CTD), and stomatal resistance (SR), Chlorophyll a and b contents and carotenoids. Combined analysis of variance and mean comparisons were done by SPSS Ver.22 and Excel 2016.

    Results and Discussion

    The effect of no watering stress on all of the physiological traits was significant (P<0.01). The ecotypes showed a significant difference in dry matter yield and all physiological measurements except for electrolyte leakage and chlorophyll b content. The year effect indicated a significant difference for chlorophyll b (P<0.05); carotenoids and dry matter yield (P<0.01) but it was not found to be significant for the rest of traits. Among the interactions, environment × year interaction showed no significant effect for all the studied traits. Although, ecotype × environment interaction was significant just for carotenoids (P<0.01), ecotype × year interaction was significant for Dry matter yield, RWC, CTD and SR (P<0.01); and CCI, chlorophyll a (P<0.05), as well. Under full irrigation regime and cut-off irrigation treatment, RWC was respectively 66.26 and 44.06 percent, which indicated that water stress decrease RWC by 32 percent. Electrolyte leakage averaged 26.51 percent under the stress environment, exhibiting a 72 percent decrease in cell membrane stability relative to full irrigation scenario. The chlorophyll content index in non-stress condition was 38 percent greater than that of under stress condition. The canopy temperature depression decreased by 43 percent during water stress imposition. No water shortage treatment led to the least stomatal resistance of 22.22 s/cm; however, this value was 37.87 s/cm under water-limited conditions, which showed a difference of 70 percent.

    Conclusion

    The minimum stress susceptibility index at the first and second year, 0.35 and 0.51, were observed in BAGHDADI and BAMI ecotype respectively, which, among the investigated alfalfa ecotypes, were found to be the most resistance to no watering for 20 days. Overall, KFA6 ecotype showed the minimum electrolyte leakage (13.79 s/cm) and stomatal resistance (23.69 s/cm), respectively. Moreover, KFA6 ecotype had the maximum photosynthetic pigments of 1.623 mg in fresh leaf (gr) that led to the production of 17.48 t/ha dry matter yield and superiority of 14 percent as compared to the two-year mean of all ecotypes under full irrigation and no watering conditions. Keywords: Canopy temperature, stomatal resistance, cell membrane stability, photosynthetic pigments, and alfalfa. References: Mc Williams, D. 2002. Drought strategies for alfalfa. Extension handbook, Department of Extension Plant Sciences, New Mexico State University, Las Cruces, New Mexico. P-1-5. Rivero, R.M., Kojima, M., Gepstein, A., Sakakibara, H., Mittler, R., Gepstein, S., and Blumwald, E.2007. Delayed leaf senescence induces extreme drought tolerance in a flowering plant. Proceeding of National Academic Science, USA 104:19631–19636. Mofidian, S.M.A., and Moghaddam, A. 2013. Analysis of ecotype location interaction in cold-region alfalfa ecotypes. Iranian Journal of Crop Sciences, 15(2): 71-85.

    Keywords: Canopy temperature, stomatal resistance, cell membrane stability, photosynthetic pigments, and alfalfa
  • وحید رهجو*، معصومه حاتم زاده، علی ماهرخ، سید محمد علی مفیدیان
    یکی از عوامل کاهش عملکرد یونجه بیماری سفیدک کرکی ناشی از شبه قارچ Peronospora trifoliorum است. این بیماری در شرایط مساعد در فصل بهار و چین اول یونجه شیوع می یابد و باعث زرد و خشک شدن برگ ها می شود. برای انتخاب اکوتیپ های مقاوم به بیماری از روش استاندارد آزمون گلخانه ای و غربال طبیعی ارقام در شرایط مزرعه استفاده می شود. در آزمون گلخانه ای گیاهچه های 7 روزه یونجه با سوسپانسیون هاگ شبه قارچ تلقیح می شوند و پس از ظهور نشانه های بیماری، درصد گیاهچه های فاقد نشانه در مقایسه با شاهد تعیین می گردد. آزمون مزرعه ای نیز در قالب یک طرح آماری با حد اقل 3 تکرار برای اکوتیپ های مختلف در مناطقی که بیماری در شرایط طبیعی آن منطقه شایع می شود، انجام می پذیرد. واکنش ارقام بر اساس شاخص شدت بیماری تعیین می گردد. با این آزمایش ها، ارقام KS224و Saranac به عنوان مقاوم و اکوتیپ هایی نظیر کیسوردای، نیک شهری، ملک کندی و قارقلوق به عنوان متحمل به بیماری شناخته شده-اند.
    کلید واژگان: اکوتیپ, سفیدک کرکی, متحمل, مقاوم, یونجه
    Vahid Rahjoo*, Masoumeh Hatamzadeh, Ali Mahrokh, Sayyed Mohammad Ali Mofidian
    Alfalfa downy mildew, caused by Peronospora trifoliorum, is one of the limiting factors in alfalfa production. Under favorite conditions in spring, the disease is prevalent after first moving and the plant leaves turn to yellow followed by drying. The standard greenhouse experiments and field screening methods are applicable to select the resistant ecotypes of alfalfa to this disease. In greenhouse tests, seven days old seedlings of alfalfa are inoculated with spore suspension. After completion of incubation period and the first symptoms were observed, the percentage of the symptomless seedlings are comparing with resistant control. Field experiments must be carried out for different alfalfa ecotypes in locations with suitable conditions for natural occurrence of disease, using an appropriate statistical design with minimum three replications. The response of cultivars evaluate based on disease severity. In Iran, the cultivars KS224 and Saranac showed resistance to downy mildew and some ecotypes like Kiseverdai, Nikshahri, Gharghlooogh, Malek-Kandi and Gharghloogh known as tolerant to disease.
    Keywords: Ecotype, Downy mildew, Tolerant, Resistant, Alfalfa
  • سیدمحمدعلی مفیدیان، علیرضا آقاشاهی، علی مقدم
    به منظور ارزیابی عملکرد و کیفیت علوفه اکوتیپ های یونجه مناطق سردسیر، هفده اکوتیپ در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال (89-1387) در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر در کرج مورد مقایسه قرار گرفتند. ترکیبات شیمیایی علوفه این اکوتیپ ها با استفاده از روش های AOAC و ضرایب هضمی آن ها با استفاده از روش آزمایشگاهی تیلی و تری برآورد شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس دو ساله، بین اکوتیپ ها از نظر عملکرد علوفه تر در سطح احتمال 1% و عملکرد علوفه خشک و نسبت برگ به ساقه در سطح احتمال 5% تفاوت معنی داری وجود داشت. اثر متقابل اکوتیپ در سال در مورد هر دو صفت عملکرد علوفه تر و خشک غیر معنی دار بود که نشان می دهد اکوتیپ ها از نظر این دو صفت واکنش مشابه از سالی به سال دیگر دارند. بین اکوتیپ ها از نظر دیواره سلولی در سطح احتمال 1% و از نظر پروتئین خام، ماده خشک قابل هضم، ماده آلی قابل هضم و خاکستر کل در سطح احتمال 5% تفاوت معنی دار وجود داشت. اثر متقابل اکوتیپ در سال برای دیواره سلولی در سطح احتمال 5% و برای ماده خشک قابل هضم و ماده آلی قابل هضم در سطح احتمال 1% معنی دار شد. بیشترین میانگین عملکرد علوفه تر و علوفه خشک در اکوتیپ قره آغاج به ترتیب 3/61 و 4/16 تن در هکتار بود. بالاترین درصدپروتئین خام در اکوتیپ چالشتر با 73/17درصد، بالاترین درصد دیواره سلولی در اکوتیپ سیلوانه با 43/50 درصد، بالاترین درصد دیواره سلولی بدون همی سلولز در اکوتیپ سیلوانه با 33/35 درصد، بالاترین درصدماده خشک قابل هضم در اکوتیپ اردوباد با 98/ 62 درصد، بالاترین درصد ماده آلی قابل هضم در اکوتیپ اردوباد با 89/59 و بالاترین درصد خاکستر کل در اکوتیپ سیلوانه با 92/9 درصد مشاهده شد. اکوتیپ های قره آغاج با 79/2، سهند آوا با 76/2 و قره قوزلو با 68/2 تن در هکتار بیشترین عملکرد پروتئین را داشتند.
    کلید واژگان: اکوتیپ ها, عملکرد علوفه تر و خشک, صفات کیفی, ارزش غذایی
    S. M. A. Mofidian, A. R. Aghashahi, A. Moghaddam
    To evaluate the quality and quantity of forage yield of seventeen cold region alfalfa ecotypes، this experiment was conducted in randomized complete block design with three replications in Karaj، for two years (2008-10). Chemical components of forage were measured by AOAC methods. Based on the results of combined analysis of variance، ecotypes were significantly different at 1% probability level for fresh forage yield and at 5% for dry forage yield and leaf to stem ratio. However interaction effects of ecotype × year were not significant for fresh and dry forage yields. Ecotypes were also significantly different for neutral detergent fiber (N. D. F.) at 1% and for crude protein (C. P.)، dry matter digestibility (D. M. D.)، organic matter digestibility (O. M. D.) and ash at 5% probability levels. Ecotype × year interaction was significant for N. D. F. at 5% and for D. M. D. and O. M. D. at 1% probability levels. The highest fresh forage yield and dry forage yield (61. 3 and 16. 4 tha-1، respectively) were obtained from ecotype Gharaaghaj. The highest C. P. (17. 73%) was achieved from ecotype Chaleshtar، N. D. F. (50. 43%) from Silvaneh، A. D. F. (35. 33%) from Silvaneh، D. M. D. (62. 98%) from Ordoubad، O. M. D. (59. 89%) from Ordoubad and Ash (9. 92%) from Silvaneh. Ecotypes Gharaaghaj with 2. 79، Sahandava with 2. 67، and Garaghouzlou with 2. 68 tha-1 had the highest protein yield.
    Keywords: Alfalfa, ecotypes, fresh, dry forage yield, qualitative traits, nutritional value
  • سید محمد علی مفیدیان، علی مقدم
    به منظور گزینش اکوتیپ های برتر یونجه مناطق سردسیری و تعیین پایداری عملکرد، آزمایشی طی سال های 87-1384 در13 ایستگاه تحقیقات کشاورزی با استفاده از 17 اکوتیپ یونجه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد.در این پژوهش از روش امی (AMMI) (تجزیه توام اثرهای افزایشی جمع پذیر و اثرهای متقابل ضرب پذیر) برای تجزیه اثرهای متقابل اکوتیپ× مکان استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده اثرهای متقابل اکوتیپ× مکان معنی دار بودند و بر اساس عملکرد علوفه خشک، دو مولفه اصلی اول 6/65 درصد و بر اساس ارتفاع گیاه دو مولفه اصلی اول 7/67 درصد از مجموع مربعات اثر متقابل اکوتیپ×مکان را تبیین کردند. با ترسیم مولفه اصلی اول در مقابل مولفه اصلی دوم و همچنین محاسبه مقدار پایداری AMMI (ASV) مشخص شد که بر اساس عملکرد علوفه خشک، اکوتیپ صدقیان، پایدارتر بوده و بر اساس میانگین عملکرد علوفه خشک، اکوتیپ های ملک کندی ومهاجران بالاترین عملکرد کل را داشتند. از نظر ارتفاع بوته نیز اکوتیپ قره آغاج پایدارترین اکوتیپ برای تمام مکان های مورد آزمایش و اکوتیپ گله بانی بیشترین میانگین ارتفاع بوته را داشت. اکوتیپ های با عملکرد بالاتر و پایدارتر برای هر منطقه به تفکیک مشخص گردیدند. به طور کلی اکوتیپ مهاجران در مناطق تبریز، خوی، زنجان، سنندج، شهرکرد، گلپایگان و همدان بیشترین میانگین عملکرد علوفه خشک و اکوتیپ گله بانی در مناطق اصفهان، تبریز، خوی، کرج و مشهد بالاترین ارتفاع بوته را داشتند.
    کلید واژگان: ارتفاع بوته, پایداری عملکرد, تجزیه AMMI, عملکرد علوفه و یونجه
    Mofidian S. M. A., A. Moghaddam
    To study the yield stability and to select superior cold-region alfalfa ecotypes, this study was conducted with 17 ecotypes at 13 research stations in 2005-2008 growing seasons. For each location, a randomized complete block design with three replications was used. For further analysis and undesrtanding an AMMI analysis (additive main effects and the multiplicative interaction effects) was employed. The ecotypelocation interaction was significant. Based on dry forage yield (65.6%) and plant height (67.7%) of the sum of squares of ecotype×location interaction were explained by the first two interaction principal components. Biplot of the two first principal components and AMMI stability value on 17 ecotypes and 13 locations showed that Sadaghian ecotype was the most stable ecotype and Malekandi and Mohajeran had the highest dry forage yield. For plant height, Gharehaghaj ecotype was the most stable and Galebani had the tallest plant height. Ecotypes with high and stable dry forage yield were identified in each location.
    Keywords: Alfalfa, AMMI analysis, Forage yield, Forage yield stability, Plant height
  • سید محمد علی مفیدیان، علی اکبر مختارزاده، حسن منیری فر، علیرضا بهشتی، جهانبخش سوری
    جهت تعیین پتانسیل تولید علوفه اکوتیپ های مناطق سردسیری یونجه و معرفی اکوتیپ برتر و پایدار از نظر عملکرد برای هر منطقه آزمایشی با 17 اکوتیپ در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و چهار سال(1387-1383) در ایستگاه های تحقیقاتی کرج، اصفهان، تبریز، مشهد و همدان اجرا گردید. نتایج حاصل تفاوت معنی داری بین متوسط کل علوفه خشک و تر و همچنین ارتفاع بوته در زمان برداشت و نسبت برگ به ساقه اکوتیپ ها در مناطق مورد بررسی نشان داد. در حالی که تنها از نظر صفات عملکرد علوفه خشک وتر در بین اکوتیپ ها تفاوت معنی دار وجود داشت، در بین سال ها از نظر تمام صفات مورد بررسی به جز عملکرد علوفه خشک تفاوت معنی دار مشاهده شد. اثر ات متقابل نیز در اکثر موارد بویژه برای عملکرد معنی دار بود. بر اساس نتایج سه ساله، منطقه اصفهان با 76/124 تن علوفه تر و 25/27 تن علوفه خشک در هکتار بیشترین و منطقه مشهد با 22/35 تن درهکتار علوفه تر و منطقه همدان با 19/11 تن در هکتار علوفه خشک کمترین عملکرد را به خود اختصاص داده اند. اکوتیپ های سیلوانا، گله بانی و رهنانی به ترتیب با 63/67، 22/67 و 98/66 تن در هکتار بیشترین مقدار عملکرد علوفه تر و اکوتیپ های قهاوند، کوزره و سیلوانا به ترتیب با عملکرد 69/18، 47/18 و 44/18 تن در هکتار بیشترین میزان علوفه خشک را به خود اختصاص دادند. همچنین از نظر میانگین ارتفاع بوته در زمان برداشت و نسبت برگ به ساقه در چین های مختلف و در تمام مناطق و طی سه سال آزمایش، اکوتیپ های گله بانی، سیلوانا و سهند آوا به ترتیب با ارتفاع 06/72، 00/70 و 70/69 سانتی متر و اکوتیپ های سیلوانا، سهند آوا و ملک کندی به ترتیب با 04/1، 02/1 و 02/1 بالاترین مقادیر را نشان دادند.
    کلید واژگان: اثر متقابل, اکوتیپ, عملکرد علوفه تر, عملکرد علوقه خشک, مناطق سردسیری, نسبت برگ به ساقه و یونجه
    Mofidian, S. M. A., Mokhtarzadeh, Monirifarh., Beheshti, A. R., J. Souri
    In order to determine of potential forage productivity of cold – region alfalfa ecotypes and introduce superior ecotype for each location، this experiment was conducted with 17 ecotypes in Randomized Complete Block Design (RCBD) with three replication in 5 locations include Karaj، Esfahan، Tabriz، Mashad and Hamedan for 4 years during 2004-2008. Significant differences were found among total mean of fresh، dry forage yield، plant height in harvesting and leaf to stem ratio among tested locations. However، ecotypes have significant differences for fresh and dry forage yield. Also for all traits except dry forage yield، significant differences were found among three years. Interaction effects were significant especially for yields. Regarding to results، Esfahan with 124. 76 and 27. 25T/ha for fresh and dry forage yield was the best location corresponding to forage productivity. Three superior ecotypes corresponding to fresh and dry forage yield، plant height and leaf to stem ratio in all locations and years were as follows: Silvana، Galebani and Rahnani with 67. 63، 67. 22 and 66. 98 T/ha for fresh forage yield، Ghahavand، Kozareh and Silvana with 18. 69، 18. 47 and 18. 44 T/ ha for dry forage yield، Galebani، Silvana and Sahandava with 72. 06، 70. 00 and 69. 70 centimeter for plant height in harvesting and Silvana، Sahandava and Malek-kandi with 1. 04، 1. 02 and 1. 02 for leaf to stem ratio respectively.
    Keywords: Alfalfa, cold region, Ecotype, Interaction effects, Leaf to stem ratio, Plant height, forage yield
  • علی محمد برقعی، سیدمحمدمهدی مفیدیان، سیدمحمدعلی مفیدیان
    پسماندهای زیستی که به طور روزانه وارد محیط می شوند، در صورت عدم انهدام مناسب خطراتی رای برای جامعه انسانی و محیط زیست به همراه خواهند داشت، از سوی دیگر با استفاده از شیوه های مختلف و ساده می توان این پسماندها را به سوختهای جامد، مایع و گاز تبدیل نمود. سوختهای گازی شکلی که به این طریق تولید می گردند رابیوگاز یا گاززیستی می نامند. جلوگیری از تخریب محیط زیست، نابودی خاک، عدم آلایندگی منابع زیرزمینی، ممانع از شیوع بیماری، تامین بهداشت عمومی و... هدف اساسی تولید انواع سوختهای زیستس (زیست توده (بیوماس) و گاز زیستی (بیوگاز)) به شمار می روند...
  • درمان دیابت القاء شده با استرپتوزوتوسین به وسیله قرنطینه ایمنی سلولهای جزایر لانگرهانس از طریق پیوند در موشهای صحرایی نر
    عظیم اکبر زاده، شیرین جمشیدی، بهرخ فرهمند، بهزاد لامع راد، سید محمدعلی مفیدیان
    مقدمه و هدف
    تزریق انسولین راه جدی مبارزه با عوارض دیابت شیرین تیپ I وابسته به انسولین می باشد. امروزه در تعدادی از آزمایشگاه های دنیا. محققین به دنبال درمان کامل این بیماری از طریق پیوند (Transplantation) سلولهای ترشح کننده انسولین موجود در جزایر لانگرهانس پانکراس می باشند. بهمین منظور این مطالعه با هدف درمان دیابت القا شده با استرپتوزوتوسین به وسیله قرنطینه ایمنی سلولهای جزایر لانگرهانس از طریق پیوند در موشهای صحرایی نر صورت گرفت.
    روش کار
    در این مطالعه تجربی بافت دهنده در هر مرحله کاری از شش سر موش های صحرایی ویستاز نر بالغ با وزن 250-300gr (90-75 روزه) تامین شد. پیوند در راتهایی که 4-2 هفته قبل از پیوند توسط تزریق 60 mg.kg استرپتوزوتوسین بصورت داخل رگی (Intravenous) مبتلا به دیابت شده بودند صورت گرفت. تکنیک پیوند سلولهای جزایر لانگرهانس به صورت داخل کپسولی ((Encapsulation در غیاب مهار کننده های ایمنولوژیکی برای حمایت بافت پیوند شده در مقابل سیستم ایمنی گیرنده پیوند (میزبان) راهی تازه برای موفقیت در این مسیر می باشد.
    نتایج
    طبق این پروسه جزایر می توانند در یک غشا نیمه تراوای طبیعی و یا مصنوعی احاطه شوند که اجازه رسیدن غذا و اکسیژن را به جزایر لانگرهانس و همچنین رها شدن انسولین را به درون جریان خون می دهد و همزمان باعث ایجاد سد مکانیکی جدا کننده سلولهای ایمنی بالقوه مخرب و آنتی بادی ها از سلولهای جزایر و پس زده شدن پیوند می گردد.
    نتیجه نهایی: پیوند سلولهای جزایر لانگرهانس خالص شده به زیر پوست بیضه و یا به داخل فضای صفاقی که یک پیوند ایمنوایزوله طبیعی می باشد بصورت پایدار و به سرعت حالت دیابتی را کنترل می کند.
    کلید واژگان: پیوند, دیابت شیرین, سلولهای جزایر لانکرهانس, قرنطینه ایمنی
سامانه نویسندگان
  • دکتر سید محمدعلی مفیدیان
    دکتر سید محمدعلی مفیدیان

اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال