فهرست مطالب عبدالرسول اکبریان
-
-
زمینه و هدفبا توجه به اینکه واکسن سرخجه، ویروس زنده ضعیف شده می باشد، از نظر تئوری امکان عبور از جفت و آلوده سازی جنین را دارد. انتقال عفونت سرخجه در سه ماه اول حاملگی به جنین، می تواند آنومالی ها شدید در جنین ایجاد نماید. ولی تاکنون در مطالعاتی که بر روی این افراد انجام شده است، نشانی از بروز ناهنجاری های مربوط به سندرم سرخجه مادرزادی(CRS=Congenital rubella syndrome) مشاهده نشده است. در طرح واکسیناسیون همگانی سرخک سرخجه که در آذرماه 1382 در ایران انجام شد، تعدادی زیادی از زنان باردار به طور اتفاقی واکسن MR(Measles-rubella) دریافت نمودند، که در این مطالعه سعی شد تا فراوانی سندرم سرخجه مادرزادی در زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) و امام خمینی(ره) در سال 1382 تعیین شود.روش بررسیدر این مطالعه همگروهی، 810 نفر با میانگین سنی 25-14 سال از این زنان، تحت پیگیری قرار گرفتند. افراد به دو گروه«حساس» و «با ایمنی قبلی» در مقابل سرخجه قبل از واکسیناسیون(توسط ارزیابی پاسخ IgG Avidity به واکسن سرخجه) تقسیم شدند و سپس زنان حساس تا زمان زایمان پیگیری شدند و نوزادان آنها تا 2 سالگی پیگیری شدند.یافته هادر 2 نوزاد که از گروه افراد حساس نسبت به سرخجه متولد شده بودند، IgM اختصاصی سرخجه در سرم خون بند ناف یافت شد که نوزادان، تحت پیگیری قرار گرفتند و نشانه ای از سندرم سرخجه مادرزادی را نشان ندادند.نتیجه گیریبراساس یافته های این مطالعه، ریسک خطر عفونت با ویروس سرخجه برای جنین مادرانی که تصادفا در مواجهه با این ویروس قرار گرفتند، فوق العاده ناچیز بود.
کلید واژگان: 1 - واکسن سرخک, سرخجه 2 - زنان باردار 3 - سنجش IgG Avidity}Prevalence of Congenital Rubella Syndrome after Inadvertent MR Vaccination of Pregnant Women in 2003Background and AimRubella vaccine contains live attenuated virus that can be transmitted to fetus causing severe abnormalities in the fetus during pregnancy. However there isnt enough studies to show any congenital rubella syndrome(CRS) in these cases, yet. During mass campaign for Measles-Rubella vaccination in December 2003 in Iran, many pregnant women were vaccinated accidently. In this study we evaluated the prevalence of CRS in pregnant women that had referred to Imam Khomeini & Rasool Akram hospitals in 2003. Patients andMethodsIn this cohort study, 810 pregnant women 14-25 years of age who received Measles-Rubella vaccine accidently were studied. The cases were grouped in to "susceptible" and "immune against rubella" before vaccination by the status of IgG avidity to rubella vaccine. Then susceptible women were followed up to delivery and their children were followed up to 2yrs of age.ResultsTwo neonates that were born from susceptible women, showed Rubella-specific IgG in cord blood sera but did not show signs compatible to congental rubella syndrome.ConclusionAccording to our findings, the risk of being infected with rubella vaccine virus for fetus of mothers that were accidently vaccinated with rubella vaccine is minimal.Keywords: 1) Measles, Rubella Vaccine 2) Pregnant Women 3) IgG Avidity 4) Congenital Rubella Syndrome} -
خانم 69 ساله یائسه ای به دنبال خونریزی شدید واژینال به مدت 70 روز مراجعه کرد. در سونوگرافی بیمار، توده ای به قطر 7 میلی متر در رحم گزارش گردید. در بررسی های تشخیصی، سطح سرمی بالای β-hCG بدون وجود شواهدی از حاملگی یافت شد. در آسیب شناسی حین عمل جراحی هیسترکتومی توتال و سالپنگوافورکتومی دو طرفه، سرطان اندومتر شامل دو نوع آدنواسکواموس و پاپیلری سروز گزارش شد که از یافته های بسیار نادراست. به نظر می رسد سطح سرمی β-hCG در موارد نادری از سرطان اندومتر بالا می رود و بررسی بیشتر جهت پیدا کردن ارتباط و منشا β-hCG با سرطان اندومتر لازم می باشد.
کلید واژگان: سرطان اندومتر, آدنواسکواموس, پاپیلری سروز, ?, hCG}Medical Science Journal of Islamic Azad Univesity Tehran Medical Branch, Volume:17 Issue: 2, 2007, P 117A 69-year old menopause woman presented with severe vaginal bleeding lasting for 70 days. Sonographist reported a 7mm mass in uterus, however, serologic studies revealed an elevated β-hCG level. Patient was subjected for total hysterectomy and bilateral salpingoophorectomy, during which endometrial cancer tissue consisting of both adenosquamous and serous papillary cells were noted. β-hCG level is rarely supposed to elevate in endometrial cancer, however, its association with endometrial cancer should be further discussed.
-
زمینه و هدفمطالعات نشان داده اند که حلقه های عروقی بند ناف می تواند اهمیت بالینی داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تعیین ارتباط بین شاخص حلقه های عروقی بند ناف و عواقب نامطلوب پره ناتال می باشد.روش بررسیمطالعه به صورت مقطعی(Cross sectional) و آینده نگر در بیمارستان شهید اکبرآبادی و در فاصله زمانی اسفند 1382 تا تیرماه 1383 صورت گرفته است. 699 زن حامله که حاملگی 40-37 هفته تمام داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. سیر زایمان و حلقه های عروقی بند ناف آنان مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخص حلقه های عروقی بند ناف Umblical Coiling Index(UCI) با تقسیم نمودن تعداد حلقه های عروقی کامل بند ناف بر طول بند ناف محاسبه شد. افرادی که UCI آنان زیر صدک دهم(کمتر از 17/0) بود، به عنوان Hypocoiled، کسانی که UCI در آنان بین صدک دهم و نودم بود(37/0-17/0)، به عنوان normocoiled و کسانی که UCI در آنان بالای صدک نودم(بیش از 37/0) بود، به عنوان Hypercoiled در نظر گرفته شدند. سپس رابطه UCI با سن مادر، پاریتی، وزن نوزاد، اندکس مایع آمنیوتیک، دفع مکونیوم توسط جنین، دیابت مادر، پرفشار خونی مادر، آپگار نوزاد و مداخله زایمانی به علت دیسترس جنین بررسی گردید.یافته هامیانگین UCI در افراد تحت مطالعه، coil/cm09/0±25/0 بود. 534 مورد(4/76%) نورموکویل، 87 مورد(4/12%) هیپرکویل و 78 مورد(1/11%) هیپوکویل بودند. بین سن و پاریتی مادر با UCI رابطه معنی داری وجود نداشت ولی بین UCI و وزن نوزاد بالاتر از 4000 گرم و کمتر از 2500 گرم(متوسط 41/12±02/19 در مقابل 76/12±32/31)(000/0=P)، آپگار کمتر از 7 در دقیقه 5 و بیشتر از 7(038/0=P)(متوسط 58/13±04/28 در مقابل 7/8±06/25)، اندکس مایع آمنیوتیک کمتر و مساوی 5 در مقابل 5AFI>(001/0=P)(متوسط 44/11±1/29 در مقابل 82/8±91/24)، دفع مکونیوم و عدم دفع آن(000/0=P)(متوسط 94/9±9/28 در مقابل 8/8±57/24)، ابتلا به دیابت و عدم ابتلا به آن(000/0=P)(متوسط 48/13±11 در مقابل 6/8±25)، ابتلا به افزایش فشار خون و عدم ابتلا به آن(047/0=P) (متوسط 62/12±96/22 در مقابل 7/8±45/25) و دیسترس جنینی(000/0=P) (متوسط 43/10±14/32 در مقابل 6/8±43/24) رابطه از نظر آماری معنی دار بود.نتیجه گیریUCI غیرطبیعی با عواقب نامطلوب پره ناتال ارتباط دارد و ممکن است بتوان از آن به عنوان یک مارکر سونولوژیک قبل از زایمان جهت تشخیص در خطر بودن جنین استفاده کرد.
کلید واژگان: شاخص حلقه های بند ناف, عواقب بد پره ناتال, نمره آپگار, دیسترس جنین, اندکس مایع آمنیوتیک}Background and AimStudies have shown that umbilical coiling index(UCI) can have clinical importance. The present study was undertaken to evaluate the relation between umbilical coiling index(UCI) and adverse perinatal outcome. Patients &MethodsIn this prospective cross-sectional study performed in Akbar Abadi Hospital(Tehran), between March 2003-July 2004, 699 pregnant women and their umbilical cord were evaluated. All women were 37-40 weeks of gestation with singleton and cephalic fetus. Umbilical coiling index(UCI) was determined by dividing the total number of the complete vascular coilings by total umbilical cord length centimeter. UCI under the tenth percentile(less than 0.17) was defined as hypocoiled and UCI between the tenth and ninetieth percentile(0.17-0.37) was defined as normocoiled and UCI above the ninetieth percentile(more than 0.37) was defined as hypercoiled cord. Then, the relation between UCI and maternal age, parity, neonatal weight, amniotic fluid index(AFI), meconium in amniotic fluid, maternal diabetes and hypertension, Apgar score, and delivery intervention due to fetal distress were evaluated.ResultsMean UCI in cases was 0.25±0.09 coil/cm. 534 cases(76.4%) were normocoiled, 87 cases(12.4%) and 78 cases(11.1%) were hypercoiled and hypocoiled respectively. There was no statistically significant correlation between UCI and maternal age and parity. There was statistically significant correlation between UCI and neonatal weight of more than 4000gr, and less than 2500gr(mean 19.02±12.41 versus 31.32±12.76) respectively(P=0.000), Apgar score less and more than 7 in 5th minute(mean 28.04±13.58 versus 25.06±8.7 respectively)(P=0.038), AFT≤5 and AFT>5(mean 29.1±11.44 versus 24.91±8.82 respectively)(P=0.001), meconium in amniotic fluid or no meconium(mean 28.9±9.94 versus 24.57±8.8)(P=0.000), maternal diabetes or no diabetes(mean 11±13.48 versus 25±8.6 respectively)(P=0.000), maternal hypertension and no hypertension(mean 22.96±12.62 versus 25.45±8.7 respectively)(P=0.047) and finally fetal distress or no fetal distress(mean 32.14±10.43 versus 24.43±8.6 respectively)(P=0.000).ConclusionAbnormal UCI correlated with adverse perinatal outcome which can probably be used as a sonologic marker for finding the fetus at risk.Keywords: Umbilical Coiling Index(UCI) 2) Adverse Perinatal Outcome} -
زمینه و هدفبارداری لوله ای، کماکان از مشکلات بزرگ تشخیصی و درمانی طب زنان و مامایی به شمار می رود و همچنان سبب مرگ و میر و یا نازایی در بسیاری از مبتلایان می گردد. هدف از این مطالعه، بررسی محاسن بویژه حفظ قدرت باروری و معایب بویژه اجبار به انجام لاپاراتومی، در درمان این بیماری آزاردهنده به روش لاپاراسکوپی بود که در ایران کاری نسبتا جدید است.روش بررسیدر این مطالعه که به روش historical cohort طراحی شده بود، پرونده 101 بیمار که طی سالهای 1374 تا 1381 در بخش اندوسکوپی ژینکولوژی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) تحت عمل جراحی لاپاراسکوپی قرار گرفته بودند، بررسی شد و به وسیله پرسشنامه های از پیش طراحی شده، اطلاعات دموگرافیک و سایر اطلاعات ضروری از طریق پرونده ها یا تماس تلفنی جمع آوری شد.یافته هالوله رحمی مبتلا، در 88 بیمار حفظ شد و در 12 بیمار، سالپنژکتومی انجام شد. در 2 مورد، خونریزی پس از عمل ایجاد شد که نیاز به لاپاراسکوپی مجدد بود و در 1 مورد نیز نیاز به لاپاراتومی پیدا شد. عفونت پس از عمل در 1 مورد سبب سالپنژکتومی شد. 2 مورد نیز در مرکز دیگری تحت لاپاراتومی قرار گرفتند و نسج حاملگی درون هماتوسالپنکس خارج گردید. در 1 بیمار نیز پس از عمل، افزایش دوباره? -HCG وجود داشت که تحت شیمی درمانی قرار گرفت. میزان بارداری بعدی در 37 بیمار که خواهان حاملگی بودند، 58% و میزان عود بارداری نابجا در لوله مبتلا ولوله مقابل جمعا 7% بود.نتیجه گیریبارداری لوله ای یکی از اورژانس های شایع طب زنان و مامایی می باشد که همواره باید بین اولین تشخیص های افتراقی شکم حاد زنان در سنین باروری باشد. درمان بارداری نابجا نه تنها بستگی به سن بیمار و تمایل او برای بارداری بعدی دارد، بلکه به سن بارداری و یافته های همراه بیماری حین لاپاراسکوپی نیز مربوط است. مسلما در بیمارانی که سن بالاتری داشته و تمایلی نیز به بارداری بعدی ندارند، درمان انتخابی، روش ساده سالپنژکتومی با کوتر یا لیزر و یا روش سه حلقه(3-loop method) می باشد. عمل جراحی محافظه کارانه بارداری خارج از رحم با خطر تکرار حاملگی خارج از رحم همراه می باشد و این حقیقتی است که بیمار و خانواده او باید در جریان باشند و اجازه این شیوه جراحی به طور کتبی از آنان گرفته شود. از 101 بیمار مورد مطالعه، 14 بیمار سابقه عمل جراحی روی لوله رحمی، به علت بارداری نابجا داشتند که بارداری نابجای دوباره یا در لوله رحمی جراحی شده و یا در لوله مقابل اتفاق افتاده بود. اگر چه بعضی از مطالعات این خطر را نفی می کنند، ولی تکرار این بیماری یک واقعیت است و تا حدودی نیز بستگی به نوع و روش جراحی دارد.
کلید واژگان: بارداری لوله ای, لاپاراسکوپی, سالپنگوستومی (ایجاد برش روی بخش آسیب دیده لوله), سالپنژکتومی (برداشتن بخش آسیب دیده لوله), لاپاراتومی}Background and AimEctopic pregnancy is still considered one of the major diagnostic and therapeutic problems in obstetrics and gynecology which may result in mortality and infertility in some cases. The aim of the present study was to evaluate benefits such as maintenance of fertility and risks such as obligation of laparatomy resulted by laparascopic surgery that is quite new in our country. Patients &MethodIn this historical cohort survey, 101 ectopic pregnancy patients admitted to gynecologic endoscopy ward of Rasoul-e-Akram Hospital from 1995-2003 were studied. Data collection was performed by checklists prepared through patients’ medical records.ResultsInvolved tube was saved in 88 cases and salpingectomy was performed on 13 cases.There were 2 cases of postoperative bleeding that needed second laparascopy and one case needed laparatomy. Postoperative infection caused laparatomy in one more case. Two more cases underwent laparatomy in another center. There was one case of β-hCG rise after surgery that underwent chemotherapy. The rate of pregnancy after laparascopy was 58% in 37 patients with desire for childbearing, and the rate of recurrent EP in the involved and contralateral tube was 7% in total.ConclusionEctopic pregnancy is one of the most common emergencies in obstetrics and gynecology which should be considered as one of the differential diagnoses of acute abdomen in women of fertility age. The kind of treatment depends not only on the age and desire of the patient for more pregnancies but also on the gestational age and other findings during laparascopy. It is obvious that in older patients with no intention for pregnancy, the preferable method is simple salpingectomy by cautery, laser or 3-loop method. Conservative surgery for ectopic pregnancy carries the risk of recurrence, so the patient and her family should be aware and sign the consent form. 14 of the 101 patients had positive history of tubal surgery due to ectopic pregnancy(table 1) and new EP happened in the same or the other tube. Although some studies deny this risk, recurrence is a fact that depends to some extent on the method and kind of surgery.Keywords: Ectopic Pregnancy(EP), Laparoscopy, Salpingostomy} -
تریکومونیازیس با عامل تریکوموناس واژینالیس(Trichomonas Vaginalis=T.V.) و باکتریال واژینوز(Baterial Vaginosis=B.V) از شناخته شده ترین بیماری های منتقل شونده از راه مقاربت های جنسی و تاثیرگذار در بروز زایمانهای زود هنگام و نوزادان کم وزن هستند. با توجه به اهمیت موضوع در مقاله حاضر، فراوانی تریکومونیازیس و باکتریال واژینوس، هم زمانی این 2 آلودگی با یکدیگر، تاثیر آن ها در نازایی، زایمانهای زود هنگام و تولد نوزادان کم وزن در زنان حامله مراجعه کننده به بیمارستان و زایشگاه شهید اکبر آبادی تهران به روش مقطعی بررسی شده است. در مطالعه حاضر، که در مدت 1 سال (از 81.4.1 تا 1382.4.1) و در تعداد 368 زن حامله صورت گرفته است. پس از مصاحبه خصوصی، تکمیل پرسش نامه و معاینه بالینی، از ترشحات دهانه واژن و بن بست خلقی گردن رحم(Postarior fornix) تمام افراد، نمونه گیری به عمل آمد. از هر نمونه پس از ثبت خصوصیات ماکروسکوپی و تعیین PH، برای تشخیص تریکومونیازیس از 2 روش گسترش مستقیم و کشت بر روی محیط درسه استفاده شد. برای تشخیص باکتریال واژینوزیس علاوه بر اندازه گیری PH و انجام تست اختصاصی ویف (Whiff) برای سنجش بو، از روش رنگ آمیزی و ارزش یابی سلولهای کلیدی(Clue Cells) استفاده شد. در این مطالعه، از 20 نفر (5.5%) که دارای علایم بالینی بودند، 11 مورد (2.9%) تریکوموناس واژینالیس، 8 مورد (2.2%) باکتریال واژینوز و 1 مورد عفونت قارچی تشخیص داده شدند. آلودگی هم زمان این 2 با هم، یعنیT.V وB.V. مشاهده نگردید. اگر چه بیشترین سن، در افراد مورد بررسی 25 سال بود، ولی ارتباط معنی داری بین آلودگی با سن زن حامله، سن حاملگی، تعداد حاملگی، تعداد سقط، و علایم بالینی مشاهده نشد. تنها 1 مورد (0.3%) از زنان آلوده به T.V دچار زایمان زود هنگام و تولد نوزاد کم وزن شد. یافته ها و نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد ناچیز بودن میزان آلودگی زنان حامله مورد مطالعه ما به تریکوموناس واژینالیس و باکتریال واژینوز در مقایسه با کشورهایی که دارای روابط جنسی آزاد هستند مربوط به ویژگی های فرهنگی، اخلاقی و اعتقادات زنان ایرانی به ارکان خانواده است. این مطالعه نشان داد چون محوطه درون واژن یک اکوسیستم (زیست محیطی) طبیعی است، لذا تنها حضور فیزیکی تریکوموناس واژینالیس و باکتریال واژینوز سبب نازایی نمی شوند، مگر این که به عللی، این شرایط نامتعادل شود. در این مطالعه مشاهده شد در صورت عدم دقت در معاینات بالینی و عدم انجام آزمون های آزمایشگاهی، تراوشات عفونی بیرنگ و یا سفید رنگ واژینال می تواند با تراوشات طبیعی و یا مایع اسپرم به خصوص برای متخصصین تازه کار اشتباه شود.
کلید واژگان: تریکوموناس واژینالیس, باکتریال واژینوز, عفونتهای ناقله از راه مقاربت جنسی (STID), زاپمانهای زود هنگام, سلولهای کلیدی}Trichomoniasis with the cause of trichomonas vaginalis(T.V) and bacterial vaginosis(B.V) are well recognized as sexual transmitted diseases(STD) affecting prematuration and low weight birth. The present cross-sectional study was undertaken to investigate the prevalence of T.V and B.V, their coincidences, their effects on women sterilities, prematuration and low weight birth in pregnant women referred to Shahid Akbarabadi Maternity Hospital. During one year study(started from June 2002), 368 pregnant women voluntarily enrolled for regular checking and parturition in the above-mentioned maternity hospital. After private interviewing, filling the questionnaires, doing clinical observations and recording the results, vaginal and posterior fornix samples were collected and labled. In hospital’s laboratory, the vaginal samples were checked macroscopically, pH was determined, Whiff Test was carried out for odour concentration, and finally gram staining was used for detecting clue cells and consequently finding B.V infection. In order to find T.V, direct smears and culture methods on Dorse Media were utilized. In this study, of 20(5.5%) infected women, 11(2.9%), 8(2.2%) and one(0.3%) were infected with T.V, B.V and fungi respectively. In none of the patients, conincidence of T.V and B.V was observed. Although the highest age of pregnancy was 25 or below, there was not any statistically significant relationship between infection and pregnant women’s age, number of parturitions, age of pregnancy abortions and clinical symptoms. Only one case(0.3%) of T.V infected woman was observed for prematuration with a low weight birth. The present study indicated that the poor level of T.V and B.V infection in pregnant women, as compared with those of free sexual relationship countries is essentially due to their culture, family etics and constitutional beliefs. This study also showed that since the vaginal cavity is an eco-type and natural biological living orifice therefore, the only physical presence of T.V and B.V can not cause sterility in women unless under non optimum or non physiologic condition. According to this survey, the precise clinical and laboratory examination of the pregnant women and their vaginal discharges are important since they may be wrongly identified as vaginal secretion or semen liquid with pathogenic materials, particulary by an inexperienced gynecologist.Keywords: Trichomonas vaginalis, Bacterial vaginosis, Sex Transmitted Infectious Disease(STID), Prematuration, Clue Cells} -
در این مطالعه تاثیر دوتوکولیتیک آتوسیبان(آنتاگونیست اکسی توسین) و نیفدیپین(مهار کننده کانال کلسیم) در درمان زایمان زودرس و عوارض آن ها مقایسه شده است. مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 80 خانم باردار صورت گرفت که به علت دردهای زایمانی، در سن حاملگی 34-26 هفته به بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران مراجعه کرده بودند. 40 بیمار در گروه آتوسیبان و 4 بیمار دیگر در گروه نیفدیپین به صورت یک در میان و تصادفی قرار گرفتند. سپس 2 گروه از نظر پاسخ به درمان(پیش گیری از زایمان تا 48 ساعت برای تجویز کورتیکواستروئیدها) و عوارض جانبی داروها مقایسه شدند. فاصله زمانی مصرف داروها تا زمان زایمان نیز مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. دو گروه از نظر تاثیر و پاسخ به درمان تفاوت معنی داری نداشتند(میزان تاثیر در گروه آتوسیبان 5/82% و در گروه نیفدیپین 75% بوده است). عوارض جانبی در گروه آتوسیبان 5/17% و در گروه نیفدیپین 40% بوده است که تفاوت آماری معنی دار داشتند(027/0= p). فاصله زمانی بین شروع دارو تا زایمان در گروه آتوسیبان 12/16 ± 03/29 روز و در گروه نیفدیپین 9/13 ± 85/22 روز بود که تفاوت معنی دار وجود نداشته است. از موارد فوق می توان نتیجه گرفت که آتوسیبان داروی موثری برای درمان زایمان زودرس می باشد و هیچ گونه عارضه جدی ندارد، بلکه عوارض مشاهده شده خفیف و در حد تحمل بیمار می باشند. از آن جا که عوارض جانبی نیفدیپین از محدودیت های مصرف این دارو است به نظر می رسد آتوسیبان می تواند به عنوان درمان انتخابی به خصوص در بیمارانی که نیفدیپین را تحمل نمی کنند، بیمارانی که در خطر عوارض قلبی عروقی هستند مثل چند قلویی و در بیماری های قلبی مطرح باشد.
کلید واژگان: زایمان زودرس, آتوسیبان, آنتاگونیست اکسی توسین, نیفدیپین}The objective of the present study was to compare the effect and complications of (oxytocin antagonist) and nifedipine(Ca channel blocker) for treatment of preterm labor. A randomized clinical trial study was performed on 80 pregnant women with preterm labor between 26-34 weeks of pregnancy in Shahid Akbar Abadi Hospital in Tehran. 40 women(atosiban group) were compared with 40 women(nifedipine group) for drugs’ safety and efficacy(delay of delivery for more than 48 hours for steroid therapy). Duration between drug administration and delivery was also compared. There was not any significant difference between two groups in treatment of preterm labor. Atosiban was effective in 82.5% of cases and nifedipine in 75%. Side effect in atosiban group was 17.5% and in nifedipine group 40%, which was a statistically significant difference(P=0.027). Duration between treatment and delivery was 29.03 ± 16.12 days in atosiban group and 22.85 ±13.9 days in nifedipine group without statistically significant difference. In conclusion, atosiban is an effective and safe drug for treatment of preterm labor with minimal side effects and can be an option in treatment of preterm labor specially in patients with heart disease and multifetal pregnancy.Keywords: Preterm Labor, Atosiban, Oxytocin Antagonist, Nifedipine} -
عفونت اولیه سرخجه در دوران بارداری بویژه در سه ماهه اول به جنین منتقل می شود و عوارض شدیدی را در جنین سبب می گردد، ولی عفونت مجدد حتی در سه ماهه اول خطری را برای جنین در پی ندارد. سالانه بیش از 100 هزار مورد سرخجه مادرزادی در جهان اتفاق می افتد. بنابراین واکسیناسیون سرخجه برای جلوگیری از بروز سندرم مادرزادی اهمیت پیدا می کند. واکسیناسیون سرخجه در زنان باردار انجام نمی گیرد، زیرا علیرغم اینکه تاکنون هیچ موردی از سرخجه مادرزادی در اثر واکسیناسیون گزارش نشده است.، هنوز تعداد نمونه های بررسی شده به اندازه ای نیست که بتوان احتمال خطر تئوریک را کاملا نادیده گرفت. در مطالعه حاضر پاسخ ایمنی 810نمونه از زنان بارداری که در واکسیناسیون عمومی سرخک / سرخجه بطور اتفاقی واکسن MR دریافت کرده بودند بر علیه سویه واکسن ویروس سرخجه مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از Anti-rubella lgG avidity assay بین عفونت اولیه وعفونت مجدد حاصل از واکسیناسیون تشخیص افتراقی انجام گرفت. علاوه بر این حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی تست EIA Anti-rubella lgG در مقایسه با Anti-rubella lgG avidity assay مورد ارزیابی قرارگرفت. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهند %14.4 موارد یک عفونت اولیه و%85.6 موارد عفونت مجددی را با سوش واکسن تجربه کرده بودند. حساسیت تست LGM EIA%79.6، ویژگی آن %99.7، ارزش اخباری مثبت %94.6 و ارزش اخباری منفی %96.4 بدست آمد. این پژوهش نشان می دهدLGM EIA Anti-rubella روش مناسبی برای تشخیص افتراقی بین عفونت اولیه و مجدد نیست چون در بسیاری از موارد عفونت ثانویه LGM تولید می شود و در عین حال در برخی موارد عفونت اولیه نیز LGM مورد شناسایی واقع نمی شود. بنابراین درموارد پراهمیت مانند مورد زنان باردار و بیماریابی در زمان حذف ویروس سرخجه تستهای سرولوژیک مانند LGM EIA به تنهایی کارامد نخواهد بود و استفاده از روش LgG Avidity Assay منطقی به نظر می رسد.
-
مقدمهآبسه لگنی از بیماری های خطرناک وپرعارضه در زنان است که دررابطه با نوع درمان آن بین محققان اختلاف نظر فراوانی وجود دارد بنابراین بررسی های بیش تر جهت دست یابی به راه های بهتر درمان این عارضه ضروری به نظر می رسد.هدفهدف از پژوهش حاضر، مقایسه 2 روش لاپاراسکوپی ولاپاراتومی در درمان آبسه های لوله ای - تخمدانی بوده است.روش بررسیدراین تحقیق که از نوع کارآزمایی بالینی و مقایسه ای بود طی مدت 8 سال از سال1376تا1381 بیمارانی که با تشخیص آبسه لگنی یا تخمدانی دربخش زنان بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) تهران بستری شده بودند به صورت تصادفی با یکی از روش های لاپاراتومی یا لاپاراسکوپی تحت درمان قرارگرفتند ونتایج مورد مقایسه قرارگرفت.نتایجدراین بررسی 22بیمار تحت درمان قرارگرفتند.انتخاب شیوه درمان (لاپاراتومی یا لاپاراسکوپی) براساس مهارت جراح کشیک درانجام دادن لاپاراسکوپی بوده است. ازنظر درمان آنتی بیوتیکی تفاوتی بین 2گروه وجود نداشت. درگروه لاپاراسکوپی شده، متوسط دوره بستری 2 روزکم تر از بیمارانی بود که تحت لاپاراتومی قرارگرفته بودندو در 80% از این بیماران اعضای تناسلی حفظ شدند. درد مزمن لگنی تا 2سال پس از عمل در 39% بیماران لاپاراتومی شده و در 27% بیماران لاپاراسکوپی شده وجود داشت.نتیجه گیریبه طور کلی می توان گفت نتایج درمان آبسه لگن با لاپاراسکوپ درمقایسه با لاپاراتومی بهتراست و شاید بتوان برخلاف گذشته درمان جراحی استاندارد آبسه لگن را روش لاپاراسکوپیک دانست.
کلید واژگان: لاپاراتومی, لاپاراسکوپی, آبسه لگنی, آبسه لوله ای}Medical Science Journal of Islamic Azad Univesity Tehran Medical Branch, Volume:14 Issue: 3, 2004, P 7IntroductionPelvic abcess is one of the most dangerous & distressfull gynecologic disorders, that causes controversy among authors for treatment methods.ObjectivesThis comparative study was performed in the aim of evaluation af laparoscopy & laparotomy methods in the T.O.A. (tubo- ovarian-abcess) Meterial &MethodsThis was a prospective controlled new method evaluation study, that porformed on patients who needed surgery for treatment of T.O.A. during 8 years since 1995 till 2002 at Rasoul Akram Hospital.FindingsIn this study 22 women underwent surgery. Surgical method selected on the basis of patients age, symptoms, signs & findingss during therapy. It was no difference between two groups from the standpoint of antibiotictherapy. In laparoscopy group mean duration of addmission was 2 days shorter than laparatomy group. 80% of genital organs preserved in laparoscopy group. chronic pelvic pain Persisted 2 years after operation in 39% of patients of laparotomy group and only in 27% of patients in laparoscopy group.ConclusionFrom prsent & other studies we can conclude that laparoscopy for the treatment of T.O.A. specially in younger patients is a very good choice & perhaps it will be the standard method of surgery for preserving of fertility abilities in these patients at the near future.Keywords: 1.Laparatomy 2. Laparoscopy 3. pelvic Abcess 4. T.O.A. (Tubo–Ovarian Abcess)} -
با توجه به شناسایی نقش اکسید نیتریک در عمل کرد میومتر و کاربرد آزادکننده های اکسید نیتریک(No donors) در مهار انقباضات زودرس رحمی در چند سال اخیر، این طرح پژوهشی به منظور بررسی کارآیی و عوارض ایزوسوربید دی نیترات در مهار دردهای زودرس زایمانی، طی مدت 14 ماه و به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی(RCT) در بیمارستان شهید اکبرآبادی انجام شد. در این مطالعه 150 خانم باردار با حاملگی یک قلو و زنده و سن بارداری 37-34 هفته که به علت دردهای زودرس زایمانی مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه های مورد پژوهش به طور تصادفی در 2 گروه آزمایش(ایزوسوربید دی نیترات) و شاهد قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن تقویمی، سن بارداری، پاریتی، دیلاتاسیون و افاسمان سرویکس مشابه بودند. براساس نتایج به دست آمده ایزوسوربید دی نیترات در پیش گیری از زایمان زودرس حداقل به مدت 48 ساعت موثر بود(0001/0P<). ایزوسوربید دی نیترات روی آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان متولد شده اثری نداشت و میانگین فاصله زمانی بین شروع ایزوسوربید دی نیترات و توقف انقباضات رحمی 1±291/3 ساعت بود.عوارض ایزوسوربید به ترتیب شیوع عبارت بود از: کاهش فشار خون(4/7%)، سردرد(9/4%) و تاکیکاردی(5/2%). با توجه به نتایج این بررسی، ایزوسوربید دی نیترات با توجه به عوارض کم، قیمت مناسب و سهولت مصرف می تواند به عنوان انتخاب مناسبی جهت پیش گیری از زایمان زودرس مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: درد زودرس زایمان, زایمان زودرس, انقباض رحمی}The role of Nitric oxide in myometrial function is known and Nitric oxide donors are used for prevention of preterm delivery during recent years. This research was conducted as RCT during 14 months in Shahid Akbar Abadi Hospital. 150 pregnant women with live and singletone pregnancies in the 34-37th week of gestation and with preterm uterine contractions were randomly divided into two groups: case(isosorbide dinitrate) and control(no medication) group. Age, gestational age, parity, cervical dilatation and effacement were the same in both groups. Based on the obtained results it was found out that isosorbide dinitrate(ISD) was effective for prevention of preterm delivery at least for 48 hours(P<0.0001). ISD had no adverse effect on 1 and 5 minute Apgar score. The mean time from initiation of ISD to suppression of uterine contractions was 3.291±1 hours. Side effects of ISD were hypotension(7.4%), headache(4.9%) and tachycardia(2.5%). On the basis of these findings, it can be concluded that ISD is a good choice for prevention of preterm delivery because of its low cost and side effects as well as its easy usage.Keywords: Preterm Labor, Preterm Delivery, Uterine Contraction} -
هدف از این مطالعه بررسی اثرات سقط خودبه خودی روی نتایج و سرانجام حاملگی بعدی بوده است. در این پژوهش آینده نگر که به صورت Historical Cohort و تصادفی انجام شد، 300 بیمار وارد مطالعه شدند. از این تعداد 200 مورد حاملگی دوم خود را می گذراندند و حاملگی قبلی آن ها با سقط خودبه خود پایان یافته بود و 100 مورد(گروه شاهد) افرادی با مشخصات مشابه با گروه اول بودند که حاملگی دوم خود را می گذراندند اما حاصل حاملگی اول آن ها تولد یک نوزاد ترم و زنده بود. نتایج حاملگی فعلی در 2 گروه از نظر عوارض مادری که شامل جفت سرراهی، دکولمان، پارگی زودرس کیسه آب، پره اکلامپسی و اکلامپسی، سقط، زایمان بریچ، زایمان زودرس، مرگ جنین داخل رحم بود و عوارض نوزادی مانند کم بودن وزن زمان تولد، وجود ناهنجاری های ظاهری مادرزادی، کم بودن نمره آپگار دقیقه اول و نیز نوع زایمان(سزارین یا زایمان با واکیوم یا فورسپس) بررسی شد. براساس نتایج به دست آمده بروز عوارض در حاملگی بعدی بجز از نظر سقط مجدد و مرگ جنین در داخل رحم، تفاوت دیگری با گروه شاهد نداشت. میزان سزارین و کورتاژ نیز در این گروه بیش از گروه شاهد بوده است اما عوارض نوزادی در 2 گروه تفاوت معنی داری نداشت. به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت که سابقه 1 نوبت سقط خودبه خودی خطر قابل توجهی را برای حاملگی بعدی ایجاد نمی کند و نیازمند ارزیابی و پی گیری خاصی نیست اما احتمال سقط و مرگ جنین کمی افزایش می یابد که ضرورت مراقبت دقیق دوران حاملگی را نشان می دهد.کلید واژگان: سقط خود به خودی, سر انجام حاملگی, عوارض مادری, عوارض نوزادی}The objective of the present study was to determine the pregnancy outcome following one previous spontaneous abortion. A randomized prospective historical cohort study was done on 300 patients. 200 patients were gravida 2 and their previous pregnancy was spontaneous abortion and 100 patients(control group) were gravida 2 but their previous pregnancy was term pregnancy with a live fetus. Then, pregnancy outcomes including maternal complications such as(placenta praevia, placenta abruptio, PROM, preeclampsia and eclampsia, abortion, breech presentation, preterm labor, intra uterine fetal death and neonatal complications(low birth weight, visible congenital malformations, low Apgar Score minute 1) and delivery route such as cesarean section or instrumental delivery(forceps or vacuume) were determined. Statistical analysis showed that pregnancy complications following one previous spontaneous abortion were not different from that of control group except for abortion and intrauterine fetal death, which was more than control group. Also, the rate of cesarean section and curetage had been increased. Neonatal complications did not have significant statistical difference in comparison with control group. In conclusion, one prior spontaneous abortion is not a very significant risk for next pregnancy, but the risk of abortion and IUFD will increase. Therefore, careful prenatal care is mandatory.Keywords: Spontaneous Abortion, Pregnancy Outcome, Maternal Complications, Neonatal Complications}
-
فیستول رحم به مثانه یکی از بیماری های بسیار نادر می باشد که در اغلب موارد گزارش شده به دنبال انجام سزارین، ایجاد می شود. این بیماران اغلب با علائمی مانند بی اختیاری ادرار در مراحل اولیه بیماری و هماچوری دوره ای درمراحل دیررس مراجعه می کنند. استفاده طولانی مدت از IUD ازعلل بسیار نادر ایجاد فیستول رحم به مثانه در گزارشهای موجود بیماری می باشد. در این مقاله یک خانم 30 ساله با سابقه سزارینهای مکرر و حاملگی با وجود IUD در رحم معرفی می شود که 6 ماه پس از انجام آخرین سزارین با علائم هماچوری دوره ای مراجعه کرده بود، پس از اقدامات انجام شده تشخیص فیستول رحم به مثانه برای وی گذاشته شد که توسط عمل جراحی ترمیم صورت گرفت. دراین مقاله علائم بیماری، معیارهای تشخیصی و عوارض فیستول رحم به مثانه همراه با روش های مختلف طبی و جراحی برای این بیماران مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
کلید واژگان: فیستول رحم به مثانه, عمل سزارین, وسیله داخل رحمی(IUD)}Vesicouterine fistula is a very rare disease which develops after cesarean section in most of the reported cases. The patients usually have symptoms such as urinary incontinence in early stages of disease and cyclic hematurea in late stages. Prolonged use of Intra-Uterine Devices(IUDs) was reported rarely to be the cause of vesicouterine fistula. This is the report of a 30-year-old woman with history of repeated cesarean sections and pregnancy with IUD in uterus. Six months after her last cesarean, with symptom of cyclic hematurea, she was diagnosed to have vesicouterine fistula which was repaired via surgery. Disease presentations, diagnosis criteria and complications of Vesicouterine fistula along with medical and surgical approaches in treatment of this disease were discussed in this paper.Keywords: Vesicouterine fistula, Cesarean section, IUD} -
این مطالعه برای بررسی میزان آنگاژمان در خانمهای نولی پار (اول زا) و ارتباط آن با مدت و نحوه انجام زایمان صورت گرفت. در این بررسی از 1322 خانم نولی پار با حاملگی ترم که در شروع مرحله فعال زایمان قرار داشتند، 1132 مورد بدون آنگاژمان بودند. در حالی که در 190 مورد (4/14%) آنگاژمان صورت گرفته بود (تمام بیماران حاملگی یک قلو با پرزانتاسیون سفالیک داشتند). سن مادر و پارگی کیسه آب بر بروز آنگاژمان تاثیری نداشت اما تنگی لگن به عنوان یک عامل موثر در وقوع آنگاژمان شناخته شد(005/0P<). طول مدت مرحله دوم زایمان در 2 گروه تفاوت آماری واضحی نداشت اما طول مرحله اول زایمان در گروه بدون آنگاژمان طولانی تر بود(005/0P<). وزن جنین نیز عامل موثری در وقوع آنگاژمان بود(05/0P<). از 1132 مورد بدون آنگاژمان، 108 مورد سزارین شدند که تنها 44 مورد به علت عدم پیشرفت مناسب در سیر زایمان و بروز C.P.D بود. در تمام مواردی که آنگاژمان وجود داشت، زایمان واژینال صورت گرفت لذا عدم آنگاژمان به تنهایی نمی تواند عامل تعیین کننده برای نوع زایمان باشد.
کلید واژگان: آنگاژمان, روش زایمان, مرحله فعال زایمان}This study was done for evaluation of engagement rate in nulliparous women and it’s effect on delivery rout. 1322 nulliparas with term pregnancy at the beginning of active labor were studied and followed until delivery. 1132 of them were without engagement but there were 190 cases with engagement (14.4%) (All of the pregnant patients were singletone and with cephalic presentation). Maternal age and rupture of membrane didn’t have effect on engagement occurance whereas pelvic contraction was known as an important and effective factor on engagement occurance(P<0.005). Duration of second stage of labor in two groups was not statistically different, but the duration of first stage of labor in unengagement group wes more prolonged (P<0.005). Also fetal weight was an important factor on engagement occurance(P<0.05). Form 1132 patients without engagement, cesarean section were done in 108 cases. But in only 44 cases were because of progress failure and C.P.D In all cases with engagement vaginal delivery were occured. Therefore unoccurance of engagement alone cannot be a prognostic factor on delivery rout.Keywords: Engagement, Delivery rout, Active labor} -
هدف از این پژوهش مقایسه شدت درد گزارش شده توسط بیماران طی کورتاژ با استفاده از بی حسی توسط سالین ساده و لیدوکایین بافر شده بود. به همین منظور مطالعه ای به روش کارآزمایی بالینی دو سوکور ( Double blind clinical trial) بر روی 85 بیمار کاندید کورتاژ تشخیص یا درمانی صورت گرفت. بیماران به دو گروه تزریق زیر مخاطی سرویکوواژینال (CervicoVaginal) با سالین (41=n) و لیدوکائین بافر شده (44=n) تقسیم شدند. سطح اضطراب تمامی بیماران دو گروه با استفاده از Anxiety Self-evaluation Questionnaire اندازه گیری شد. شدت درد گزارش شده توسط بیماران در هنگام دیلاتاسیون و 30 دقیقه بعد از عمل ثبت شد و در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. شدت درد (طی دیلاتاسیون و 30 دقیقه پس از عمل) در بی حسی موضعی با لیدوکایین و سالین تفاوت آماری قابل توجهی نداشت (05/0P>). در گروه بیماران دریافت کننده لیدوکایین علایمی از مسمومیت با لیدوکایین یافت نشد. نتیجه این که جهت به حداقل رساندن عوارض جانبی و مسمومیت با لیدوکایین طی کورتاژ می توان سالین را به عنوان یک ماده بی حس کننده تزریقی جایگزین (alternative) مورد توجه قرار داد. به نظر می رسد که مکانیسم اثر سالین بیشتر اتساع اعصاب اتونوم در دهانه سرویکس باشد تا بلوک پایانه های عصبی و لذا زمان انتظار برای شروع اثر سالین مورد نیاز نیست.کلید واژگان: بی حسی سرویکس, لیدوکائین, سالین, شدت درد, کورتاژ}Legal surgical pregnancy terminations are commonly performed in Iran. Lidocaine is used widely for cervical anesthesia during suction curettage . Lidocaine carries the potential risk of side effects and toxicity if over dosed. The aim of this study was to compare lidocaine and saline for cervical anesthesia to blunt the reported pain during curettage. For this purpose a double blind randomized clinical trial was conducted on 85 women presenting for legal pregnancy termination procedure.Participants received either paracervical submucosal injections of 1% lidocaine (n=44) or saline (n=41) just before cervical dilation. Anxiety level or all subjects about the procedure was assessed by using of Anxiety Self evaluation Questionnaire. Self roported pain intensity was assessed after dilation and 30 minutes after procedure. Eightyfive eligible women presenting for legal pregnancy termination procedure participated in the study. No statistically significant differences were found between lidocaine and saline subjects on prior pregnancies, abortions, and level of anxiety about the procedures. Pain intensity ratings in lidocaine and saline treatment subjects did not differ significantly at any point. Furthermore, of those women receiving lidocaine, toxicity symptoms were not reported. To minimize lidocaine side effects and toxicity for a curettage procedure, saline could be considered for the paracervical injection solution. The local anesthesia mechanism of saline may be distention rather than blockage of specific autonomic nerves when there is no waiting period.Keywords: Cervical Anesthesia, Lidocaine, Saline, Pain Severity, Curettage}
-
پارگی خود به خودی آنوریسم شریان طحالی در حاملگی، حادثه ای نادر و مرگبار است. خطر پارگی آنوریسم های شریان طحالی حدود 5-3% است که این میزان در طی حاملگی به 20% می رسد. میزان مرگ و میر مادر و جنین در اثر پارگی آنوریسم به ترتیب 70% و 95% است. آنوریسم شریان طحالی در قریب به 70% از بیماران مبتلا به افزایش فشار خون سیاهرگ باب (Portal hypertension) و اسپلنومگالی دیده می شود. از سوی دیگر در 10% از بیماران مبتلا به آنوریسم شریان طحالی، علائم افزایش فشار خون سیاهرگ باب (Portal hypertension) دیده می شود. در بررسی متون تاکنون بیش از 100 مورد پارگی آنوریسم شریان طحالی در طی حاملگی گزارش شده است که از میان آنها تنها در 13 مورد مادر و جنین از مرگ نجات یافته اند. هدف از این گزارش، تاکید بر تشخیص زودرس و تصمیم گیری سریع در جهت افزایش احتمال بقای مادر و کودک است. بیمار خانمی 27 ساله، با سن حاملگی 31 هفته بود که برای نخستین بار باردار شده بود. بیمار با درد ناگهانی و شدید سر شکم (Epigastrium) همراه با تهوع و استفراغ به بخش اورژانس بیمارستان حضرت رسول اکرم دانشگاه علوم پزشکی ایران در تهران مراجعه کرد. در معاینه بدنی، بیمار در حالت پیش شوک (Pre-shock) بود و نواحی سر شکم (Epigastrium) و چارک فوقانی چپ شکم دردناک (Tender) بودند. در معاینه مامایی بجز برادیکاردی شدید جنین نکته غیر طبیعی دیگری وجود نداشت. بیمار بلافاصله تحت شکم شکافی (Laparotomy) اورژانس قرار گرفت و آنوریسم پاره شده شریان طحالی رگ بندی (Ligature) شد. متاسفانه جنین حین عمل فوت شد. بیمار پس از بهبود، با تشخیص افزایش فشار خون سیاهرگ باب (واریس مری در درون بینی یا Endoscopy) ترخیص شد.کلید واژگان: بیماریهای عروق, آنوریسم شریان طحالی, حاملگی, افزایش فشار خون سیاهرگ باب}Spontaneous rupture of splenic artery aneurysm (SAA) during pregnancy is a rare event with catastrophic consequences. The risk of rupture, generally given as 3% to 5%, rises in pregnancy up to over 20%, with a 70% maternal and 95% fetal mortality rate. Review of the literature reveals that more than 100 cases of ruptured SAAs in pregnancy have been reported. However, mother and fetus have survived in only 13 of these cases. This paper describes a case of SM rupture during pregnancy, reporting survival of the mother.
A 27-year-old primigravid at 31 st week of gestation was admitted because of acute severe epigastric pain, nausea and vomiting. Physical examination showed that she was in a hypovolemic preshock state with tenderness on abdominal palpation in the epigastrium and left upper quadrant. From the obstetrical point of view there was no bleeding and no uterine contraction, but fetus showed severe bradycardia. She immediately underwent an emergency laparotomy, SM was resected and splenectomy was performed but unfortunately, fetus did not survive. The patient recovered with no complication, however, further evaluation revealed esophageal varices due to portal hypertension.Keywords: Vascular Diseases, Splenic Artery Aneurysm (SAA), Pregnancy, Portal Hypertension} -
Unexplained infertility is considered when with application of standard investigations, including semen analysis, post coital test, endometrial biopsy, hysterosalpingography, and laparoscopy, etiologic factors are not found. With advances in science and technology and taking advantage of various assessment procedures especially during the last two decades, the prevalence of this entity is decreasing and at present it is about 10% .
In this paper first the new diagnostic procedures such as sperm function tests, histochemical and immunohistochemical studies of endometrium, immunological studies and then various treatment methods including: ovarian hyperstimulation, intra uterine insemination, and intra fallopian gamete (zygote) transfer are described.Keywords: Fertility, Infertility, Unexplained infertility(UEI)} -
The role of cytokines and growth factor on reproduction is a rapidly growing new area of investigation. Immune cells and related cytokines have been shown to affect the neuroendocrine events of reproduction, ovarian function, placenta and the developing embryo.
Further more, it is now becomming apparent that these relationships are reciprocal in that the different cellular components of the neuroendocrine and reproductive systems and the developing embryo can modulate the production of cytokine by immune system and can also produce certain cytokines.Keywords: Cytokines, Neuroendocrine, Reproduction, Immune system} -
مجله علوم پزشکی رازی، پیاپی 3 (پاییز 1373)، صص 171 -176
یک بیماری بافت همبند است که اغلب زنان در سنین باروری (SLE) لوپوس اریتماتوی سیستمیک را مبتلا می کند. لوپوس و حاملگی متقابلا یکدیگر را تحت تاثیر قرار می دهند و در این زمینه گزارشات متفاوتی وجود دارد. هدف از این مقاله گزارش نتایج 111 مورد حاملگی در 48 بیمار لوپوسی و مقایسه فرجام حاملگی قبل و بعد از تشخیص بیماری در این افراد است. پرونده یکصد بیمار مبتلا به لوپوس به روش گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفت که در بین این بیماران 56 بیمار مونث متاهل وجود داشت. پرونده 48 بیمار حاوی اطلاعات کافی بود که به شرح زیر گزارش می شود : در 28 بیمار 74 حاملگی قبل از تشخیص بیماری به وقوع پیوسته که منجر به 67 زایمان طبیعی (90 درصد)شده است، 3 سقط عمدی و 4 سقط خودبخودی در این گروه وجود داشته است. در 21 بیمار، 37 حاملگی بعد از تشخیص بیماری به وقوع پیوسته که تنها در 11 مورد (30 درصد) به زایمان طبیعی و 4 مورد سقط عمدی (P) و در 13 مورد سقط خودبخودی (0.0005 > P انجامیده است (0.0001 >)، رخ داده و در 5 مورد زایمان قبل از ترم انجام شده است. P ، 4 مورد مرده زایی (0.001 > (P > 0.05)) نتیجه آنکه لوپوس بر نتیجه حاملگی در این سری بیماران اثر منفی گذاشته و تعداد سقط P (0.0005 > خودبخودی، مرده زایی و زایمان قبل و بعد از تشخیص بیماری از نظر آماری تفاوتی نداشته است.
کلید واژگان: لوپوس, حاملگی, سقط}Systemic lupus erythematosus (SLE) is a disease which affects young females in reproductive ages. This disease and pregnancy have adverse effects on each other. In this regard there are different reports in literatures. The objective of this article is to report the outcome of 111 pragnancies in 48 patients with SLE and comparison of the outcome before and after diagnosis of the disease. The medical records of 100 consecutive patients with diagnosis of SLE were reviewed. 56 patients were married females. In 48 patients we had enough informations from medical records or could contact them to obtain the necessary informations. In 28 patients 74 pregnancies had been occured before diagnosis of SLE with 67 (90%) full term deliveries. In 21 patients 37 pregnancies had been occured after diagnosis of SLE with only 11 (30%) full term deliveries (p4 spontaneous and 3 induced abortions in pregnancies before diagnosis and 13 spontaneous (pO.05). After diagnosis of SLE there were 4 stillbirth (p
Keywords: Lupus, Pregnancy, Abortion}
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.