محمد علی نوروزیان
-
مقدمه و هدف
مهمترین مشکل صنعت پرورش دام کشور تامین علوفه مورد نیاز آن است و شناسایی منابع جدید علوفه به عنوان ماده اولیه خوراک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مطالعه تعیین ترکیب شیمیایی علوفه کامل ریحان (Ocimum bsilicum) پس از بذرگیری و بررسی تاثیر سطوح مختلف این علوفه به جای کاه و بخشی از یونجه جیره بره های پرواری بر عملکرد پروار، فراسنجه های خونی و قابلیت هضم مواد مغذی جیره بود.
مواد و روش هااز 18 راس بره نر نژاد زندی با وزن اولیه 2/03±28/8 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 6 تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) شاهد (جیره پایه بدون افزودن گیاه ریحان)، 2) جیره حاوی 12/5 درصد گیاه ریحان و 3) جیره حاوی 25 درصد گیاه ریحان بود. ترکیب شیمیایی علوفه ریحان مورد آزمایش اندازه گیری شد. همچنین قابلیت هضم مواد مغذی جیره های آزمایشی، غلظت فراسنجه های خون و عملکرد بره های مورد آزمایش اندازه گیری شد.
یافته هامیانگین مقدار ماده خشک، پروتیین خام، چربی خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و خاکستر خام گیاه ریحان به ترتیب 1/2 ± 92/69، 0/06 ± 6/65، 0/01± 1/35، 0/33± 54/26 و 0/44±11/09 (درصد ماده خشک) بود. جایگزینی گیاه ریحان با کاه گندم و بخشی از یونجه در جیره بره های پرواری سبب بهبود مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن روزانه شد. غلظت گلوکز، نیتروژن اوره ای، کلسترول، تری گلیسرید و آنزیم های کبدی به جز پروتیین کل خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جایگزینی گیاه کامل ریحان با کاه گندم و بخشی از یونجه در جیره بره های پرواری قابلیت هضم پروتیین خام، چربی خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی را افزایش داد (0/05>p)؛ اما بر ویژگی های لاشه، وزن نهایی، درصد دنبه و چربی احشایی بدن تاثیر معنی داری نداشت.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج این مطالعه، از گیاه کامل ریحان می توان تا سطح 25 درصد در جیره بره های پرواری بدون تاثیر منفی بر عملکرد و قابلیت هضم مواد مغذی جیره استفاده کرد.
کلید واژگان: بره پرواری, عملکرد, قابلیت هضم, گیاه کامل ریحانIntroduction and ObjectiveThe most important problem of the animal industry is the supply of needed feeds, and identifying the new sources of feeds is of particular importance. This study was conducted to determine chemical composition of whole basil (Ocimum basilicum) forage after seeding and to investigate the effect of different levels of this forage replacing with straw and a part of alfalfa in the diet of fattening lambs on performance, blood parameters and the nutrients digestibility.
Material and Methods18 male Zandi lambs with initial body weight of 28.8±2.03 kg were used in a completely randomized design with 3 treatments and 6 lambs in each group. Experimental treatments were: 1) control (basal diet without whole basil forage) 2) basal diet + 12.5 % basil forage and 3) basal diet + 25 % basil forage. Chemical composition of basil forage was determined. Also, nutrients digestibility of experimental diets, blood parameters and performance of experimental lambs were determined.
ResultsAverage amount of dry matter, crude protein, crude fat, NDF and ash of basil forage were 92.69±1.2, 6.65±0.06, 1.35±0.01, 54.26±0.33 and 11.09±0.44, respectively. Replacing of basil with wheat straw and alfalfa hay in finishing experimental lambs resulted in improvement in DMI, ADG and FCR (p<0.05). Blood glucose, BUN, cholesterol, triglycerides and hepatic enzymes were not significantly affect by experimental groups. Blood total protein concentration was higher in lambs fed by 25 % basil forage compared to other experimental groups (p<0.05). Feeding whole basil increased digestibility of crude protein, crude fat and NDF (p<0.05), but had no any effect on carcass traits and tail fat weight of experimental lambs.
ConclusionResults of this study showed that whole basil can be used replacing with wheat straw and alfalfa hay up to 25 % in fattening lambs diet without negative effect on performance and digestibility of diets nutrients.
Keywords: Digestibility, Fattening lamb, Performance, Whole basil forage -
یکی از روش های بهبود عملکرد گیاهان زراعی استفاده از فناوری هسته ای است. در این پژوهش، بذر ذرت علوفه ای سینگل کراس 704 با دز بهینه 25 گری با استفاده از دستگاه گاما سل کبالت-60 با نرخ 55/0 گری در دقیقه پرتوتابی شد. سپس در زمینی به مساحت دو هزار مترمربع بذور پرتوتابی شده و پرتوتابی نشده کشت شدند. نمونه برداری از گیاه ذرت در انتهای دوره رشد انجام و مقدار پرولین، کربوهیدرات های محلول و پروتیین محلول و همچنین صفات عملکردی ذرت اندازه گیری شد. پس از برداشت، علوفه ذرت توسط دستگاه چاپر، خرد و مقداری از علوفه هر دو تیمار در سیلوهای آزمایشی از جنس لوله پلی اتیلن سیلو شد. مقدار ماده خشک، خاکستر خام، پروتیین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی نمونه ها اندازه گیری شد. همچنین pH سیلاژهای آزمایشی با استفاده از روش عصاره گیری و توسط pH متر تعیین شد. جهت برآورد فراسنجه های تولید گاز مقدار 200 میلی گرم نمونه آسیاب شده علوفه و سیلاژ گیاه ذرت به همراه مایع شکمبه در محیط تولید گاز انکوبه و میزان و نرخ گاز تولیدی در زمان های 2، 4، 6، 8، 12، 24، 36، 48، 72 و 96 ساعت اندازه گیری شد. هم چنین با استفاده از فراسنجه های تولید گاز به دست آمده، میزان قابلیت هضم ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم، انرژی خالص شیردهی و میزان اسید های چرب کوتاه زنجیر برآورد شد. مقدار وزن خشک، کربوهیدرات و پروتیین محلول گیاه ذرت پرتوتابی شده به ترتیب 8/314 گرم در هر بوته، 0/616 و 43/14 میلی گرم در هر گرم وزن تر بیشتر از این مقادیر در شاهد (به ترتیب 2/225 گرم در هر بوته، 6/449 و 25/12 میلی گرم در هر گرم وزن تر) بود (05/0> P). همچنین درصد ماده خشک و پروتیین خام نمونه های سیلاژ گروه تیمار (به ترتیب 4/29 و 3/13 درصد) بیشتر از تیمار پرتوتابی نشده (به ترتیب 1/26 و 2/11 درصد) بود (05/0> P). همچنین سیلاژ ذرت پرتوتابی شده pH کمتری (8/3 در برابر 1/4) نسبت به گروه شاهد داشت (05/0> P). میزان، قابلیت (ضریب b) و نرخ (ضریب c) تولید گاز، میزان تولید اسیدهای چرب فرار، قابلیت هضم ماده آلی و محتوای انرژی قابل متابولیسم و انرژی خالص نمونه های گیاه و سیلاژ ذرت حاصل از بذور پرتوتابی شده بیشتر از گروه شاهد بود (05/0> P). نتایج این آزمایش نشان داد، پرتوتابی بذر ذرت علوفه ای با پرتو گاما با دز 25 گری باعث بهبود فراسنجه های تخمیر و ارزش غذایی سیلاژ ذرت حاصل از آن می شود.کلید واژگان: پرتو گاما, ترکیب شیمیایی, تولید گاز, ذرت علوفه ایIntroductionThe use of radiation has become a way of life in most countries around the globe. The utilization of nuclear techniques in the area of agriculture, defense, and power generation has increased over the last few decades. Radiation technology is widely used to produce changes in product characteristics leading to the development of new products. Radiation-mediated morphological, structural and/or functional changes in a plant are governed by the intensity and duration of the gamma irradiation. Gamma irradiation was found to increase plant productivity. Gamma rays represent one of the important physical agents used to improve the characters and productivity of many plants (e.g. rice, maize, bean, cowpea, and potato). Gamma irradiation also has been found to be very useful for both sterilization and for the preservation of food and cereal grain in nutrition and agriculture. Gamma rays were also found to cause modulation in protein patterns by inducing the appearance and/or disappearance of some protein bands. It has been shown that large DNA strands were broken into small strands at low irradiation doses but small and large DNA strands were broken at higher irradiation doses. Also it has reported that germination of seeds can be influenced in both positive and negative directions by gamma radiation exposure as a result of mutation inductions depending on cellular abnormalities or stimulatory modifications triggered by radiation doses. In several studies, lethal and stimulatory effects of gamma irradiation on germination percentage, emergence, and survival of seedlings of different plant species have been reported. The present work has been intended to investigate the response of corn seeds exposed to gamma irradiation (25 Gys) in terms of the nutritional performance of its forage and silage compared with control non-exposed seeds.Materials and MethodsCorn seeds were obtained from the Vegetable Crop Seed Production and Technology section, Ghezlagh Farm, College of Abouraihan, university of Tehran, Iran. Four kg corn seeds (single cross 704) were divided into 2 groups. The first group did not have any treatment to serve as a control, while the second group was irradiated with Gamma rays (25 Gray) using Gamma cell – cobalt- 60 instruction and with the rate of 0.55 Gr/ min at the Nuclear Agricultural Research School, Nuclear Science and Technology Research Institute, Karaj, Iran. Field experiments were conducted during the summer seasons at Ghezlal farm Research Station located at the southwest of Tehran province, Varamin, to study the effect of gamma irradiation (25 Gray) on the performance of corn forage and silage. After irradiation, control and irradiated seeds were cultivated in 2000 m2. Agricultural practices such as: irrigation, weeding, fertilization, and pest control were carried out as recommended. Samples of corn plants were obtained at the late stage of growth and amounts of proline, soluble carbohydrate, and protein were determined. Performance chrematistics of experimental groups were also recorded. After harvesting, the corn forage was chopped and transferred to an experimental silo made of polyethylene pipe. DM, ash, CP, NDF, and ADF of experimental silages were determined according to standards procedures. The pH of silage also was determined using pH meters. For the determination of gas production parameters, 200 mg of dry samples were incubated at gas production environment and the amount and rate of gas production were recorded at a different time of incubation (0, 2, 4, 6, 8, 12, 24, 48, 72 and 96 h). Using gas production parameters, the amount of OM digestibility, ME, NEL, and SCFA were also determined. Data were analyzed using the t-student test of SAS software (ver. 9.1). Duncan’s multiple range test was used to detect statistical significance between treatments using a significance level of 0.05.Results and discussionIrradiation of corn seeds increased corn performance (wet and dry weight of seed and forage), amount of soluble carbohydrates and protein, and concentration of proline (P<0.05). The exposed treatment showed the highest increase in seed weight, seed number, and weight of 1000 seeds as compared to the control (P < 0.05). Amount of gas, and b and c fractions of gas production, the concentration of short-chain fatty acids (SCFAs), metabolizable (ME) and net energy for lactation (NEL), and organic matter digestibility (OMD) were higher for treated corn forage and silage compared to the control group (P < 0.05). Also, exposed corn silage had a lower level of pH and higher amount of dry matter (DM) and crude protein (CP) than control (P < 0.05).ConclusionThe results of this study show that exposing irradiation of corn seeds to 25 gray gamma-ray improves fermentation parameters and nutrition values of corn forage and silage.Keywords: chemical composition, Forage corn, Gamma-ray, Gas production
-
این مطالعه به منظور بررسی ویژگی های شیمیایی و تغذیه ای و تاثیر سیلاژ ذرت علوفه ای حاصل از بذر پرتوتابی شده با پرتو گاما بر عملکرد بره های نر پرواری زندی انجام شد. ابتدا ویژگی های جوانه زنی بذر ذرت شاهد و پرتوتابی شده با دزهای 25، 50، 100، 150 و 200 گری اندازه گیری شد. بعد از مشخص شدن دز مناسب، بذرهای مورداستفاده در دز 25 گری با پرتو گاما پرتودهی و در مزرعه کشت شدند. در انتهای دوره رشد، سیلاژ ذرت علوفه ای در سیلوهای آزمایشی و مزرعهای تهیه شد. هم چنین تاثیر سیلاژ تولیدی بر عملکرد و متابولیت های خونی بره های پرواری زندی بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره حاوی 20 درصد سیلاژ ذرت شاهد (پرتودهی نشده) و سیلاژ ذرت حاصل از پرتودهی بذر در دز 25 گری با اشعه گاما بود. پرتودهی با دز 25 گری باعث افزایش تعداد ریشه های ثانویه، ریشه چه و ساقه چه در شرایط گلخانه و محتوای کربوهیدرات های محلول، پروتیین محلول و کلروفیل گیاه ذرت در شرایط مزرعه شد (05/0<P). سیلاژ حاصل از بذرهای پرتودهی شده با دز 25 گری اشعه گاما، pH کم تر و مقدار پروتیین خام بیش تری نسبت به گروه شاهد داشت (05/0<P). استفاده از سیلاژ ذرت پرتوتابی شده در جیره پرواری باعث بهبود وزن پایان دوره، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل بره ها شد (05/0<P). براساس نتایج این مطالعه، پرتوتابی بذر ذرت با پرتو گاما باعث بهبود کیفیت سیلاژ ذرت و عملکرد بره های پرواری می شود.
کلید واژگان: اشعه گاما, بره پرواری, پرتو دهی, ذرت علوفه ای, عملکردThis study was conducted to investigate the chemical composition and nutritional characteristics of corn seeds exposed to gamma ray and the effect of its silage feeding on performance of finishing male Zandi lambs. First, the germination characteristics of control and irradiated corn seeds with different dosages of gamma ray (25, 50, 100, 150 and 200 gray) were measured. After determining the appropriate dose, corn seeds were irradiated with gamma ray at 25 gray and cultivated in the field. At the end of the growth period, corn forage was harvested and ensiled in experimental and farm silages. In addition, the effects of feeding experimental silages on performance and blood metabolites of finishing Zandi lambs were determined. Experimental treatments were: 1) control; diet containing 20% non-irradiated corn silage and 2) diet containing 20% corn silage irradiated with 25 gray gamma ray. Irradiation with 25 dosage of gamma gray increased secondary roots, plumule and rootlet number in greenhouse condition as compared to other irradiation dosages (P<0.01). Irradiated corn had higher levels of soluble carbohydrates, soluble protein and chlorophyll content in the field condition compared to control group (P<0.01). Silage obtained from irradiated corn had higher crude protein content and lower pH compared to control (P<0.05). Feeding irradiated corn silage increased final body weight and average daily gain and improved feed conversion ratio of fattening lambs (P<0.05). Based on the results of the present study, irradiation of corn seeds with gamma ray improves corn silage quality and performance of fattening lambs.
Keywords: corn forage, finishing lamb, gamma ray, irradiation, Performance -
این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اندازه ذرات مختلف کاه گندم روی تخمیرات شکمبه ای، متابولیت های خونی و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی در گوساله های شیرخوار انجام گرفت. تعداد 40 راس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی به 4 گروه آزمایشی شامل 1) خوراک آغازین بدون علوفه، 2) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 1 میلی متر، 3) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 4 میلی متر، 4) خوراک آغازین + دسترسی آزاد به کاه گندم با میانگین طول ذرات 7 میلی متراختصاص یافتند. نتایج نشان داد که pH شکمبه در 8 ساعت بعد از خوراک صبح روز 35 و 4 و 8 ساعت بعد از خوراک صبح در روز 90 با فراهمی علوفه افزایش یافت (05/0P =). غلظت کل اسیدهای چرب فرار، استات و پروپیونات تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند اما بوتیرات در گروه های دریافت کننده کاه گندم در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (05/0P =). همچنین غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات در خون در 35 روزگی با مکمل کردن کاه گندم در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری یافت (04/0P =). بدون توجه به اندازه ذرات، تغذیه کاه گندم افزایش قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و پروتیین خام در مقایسه با گروه کنترل را در پی داشت (05/0P =). نتایج این مطالعه نشان می دهد که مکمل کردن کاه گندم در جیره های آغازین گوساله های شیرخوار بهبود pH شکمبه، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و همچنین شاخص های توسعه شکمبه را در پی خواهد داشت.
کلید واژگان: گوساله هلشتاین, کاه گندم, اندازه ذرات, خون, توسعه شکمبهThis study was performed to assess the effects of offering wheat straw as free choice with different particle sizes on ruminal fermentation, blood metabolites and nutrients digestibility of Holstein dairy calves. Individually housed calves (n = 40, BW = 43.8 ±3.2 kg) were used in a completely randomized design and divided to four different treatments consisting of: 1) starter feed without wheat straw supplementation (control; CON), 2) starter feed + wheat straw with 1mm geometrical mean particle length (GMPL, Fine), 3) starter feed + wheat straw with 4mm GMPL (Medium), and 4) starter feed + wheat straw with 7mm GMPL (Long). Calves entered the trial on d 15, weaned on d 56 and the study ended on d 90 of age. After morning feeding, the ruminal pH were increased by offering forage only at 8 h on d 35 and 4 and 8 h on d 90 (P = 0.05). The total short chain fatty acids concentration (SCFAs), molar proportion of acetate and propionate were similar across treatments, however, the molar proportion of butyrate increased (P = 0.04) in forage supplemented calves compared with CON calves. Regardless of forage particle size, dry matter and crude protein digestibilities were increased in forage supplemented calves compared with CON calves (P = 0.05). Moreover, no differences were found for different geometrical mean particle length of WS. Overall, free-choice provision of wheat straw enhanced ruminal pH, apparent nutrient digestibility, and rumen development indicators (BHBA) in Holstein dairy calves.
Keywords: Holstein Calve, WHEAT STRAW, Particle size, Blood, Rumen Development -
این مطالعه به منظور تعیین ترکیب شیمیایی کنجاله سیاه دانه و تاثیر جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله سیاه دانه بر فراسنجه های خونی، گوارش پذیری مواد مغذی، عملکرد و خصوصیات لاشه بره های پرواری زندی انجام شد. در ابتدا ترکیب شیمیایی نمونه کنجاله سیاه دانه مورد استفاده تعیین شد. سپس هجده راس بره نر از شیر گرفته شده با متوسط وزن 5/1± 5/23 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی در سه گروه شش راسی در جایگاه های انفرادی با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. جیره های آزمایشی شامل 1) شاهد (جیره پایه با 12 درصد کنجاله سویا و بدون کنجاله سیاه دانه)، 2) جیره حاوی 6 درصد کنجاله سویا و 9 درصد کنجاله سیاه دانه و 3) جیره حاوی 18 درصد کنجاله سیاه دانه و بدون کنجاله سویا بود. مقدار ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، فیبر نامحلول در شوینده خنثی، فیبر نامحلول در شوینده اسیدی، نیتروژن نامحلول در شونده اسیدی و خاکستر کنجاله سیاه دانه به ترتیب 53/97، 26/31، 16/15، 95/25، 2/14، 69/0، 07/5 درصد ماده خشک بود. جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله سیاه دانه در جیره بره های پرواری تاثیری بر وزن نهایی، ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک، درصد و خصوصیات لاشه و میزان دنبه نداشت. آلبومین و پروتئین کل خون بره های تغذیه شده با جیره حاوی 18 درصد کنجاله سیاه دانه بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0P). مقدار گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول و نیتروژن اوره ای خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. گوارش پذیری ماده خشک، ماده آلی، چربی و پروتئین جیره در بین تیمارهای آزمایشی مشابه بود. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از کنجاله سیاه دانه در جیره بره های پرواری تا سطح 18 درصد تاثیر منفی بر عملکرد و گوارش پذیری مواد مغذی جیره نداشت.
کلید واژگان: خاکستر نامحلول در اسید, رشد, صفات لاشه, کلسترول, کنجاله سیاه دانهIn this study, chemical compositions of black seed meals samples were determined. 18 male weaning Zandi lambs with an average body weight of 23.5 ±1.5 kg were used in a completely randomized design in three groups of six in individual pens. Experimental treatments were: 1) control (basal diet with 12% soybean meal and without black seed meal), 2) diet containing 6% soybean meal and 9% black seed meal and 3) diet containing 18% black seed meal and without soybean meal. The concentration of dry matter, crude protein, crude fat, NDF, ADF, ADIN, and crude ash of black seed meal samples were 97.53±0.58, 31.26±0.99, 15.16 ± 0.61, 25.95 ± 1.34, 14.2±0.80, 0.69±0.04 and 5.07 ± 0.24, respectively. Replacement of soybean meal with black seed meal in the diet of experimental lambs had no effect on final body weight, daily weight gain, feed conversion ratio, dry matter intake, dressing percentage, tail and total body fat deposition. Albumin and total protein were higher for lambs fed by diet containing 18 % black seed meal compared to other treatments (P <0.05). However, the concentration of blood triglyceride, cholesterol and urea nitrogen were not differed between experimental groups. The digestibility of dry matter, organic matter, crude fat and protein were not affect by feeding of experimental diets. It seems that black seed meal can be used in the diet of fattening lambs up to 18% without adverse effect on performance and nutrients digestibility of growing lambs.
Keywords: Acid-insoluble ash, Black seed meal, Chemical compositions, cholesterol, Growth -
اهداف
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثرات کاربرد سطوح مختلف کود نیتروژن و تلقیح سویه های مختلف باکتری ریزوبیوم بر صفات مورفو-فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی، عملکرد و اجزاء عملکرد گیاه گوار تحت سطوح مخنلف تنش خشکی انجام شد.
مواد و روش هاآزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1399-1398 به انجام رسید. تیمارهای آزمایشی شامل رژیم های مختلف آبیاری (آبیاری کامل، کم آبیاری تا 50 درصد گلدهی و کم آبیاری تا 50 درصد غلاف دهی) در کرت های اصلی و تیمارهای سطوح مخنلف کود شیمیایی نیتروژن (شاهد، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) و تلقیح بذر گوار با سویه های مختلف برادی ریزوبیوم ژاپونیکوم (عدم تلقیح، سویه RS150 و RS153) در کرت های فرعی قرار گرفتند. صفات مورد بررسی در پژوهش حاضر شامل ارتفاع بوته، وزن خشک اندام های هوایی، تعداد برگ در بوته، تعداد دانه در متر مربع، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، محتوای کلروفیل a، b، کل، کاروتنوییدها، قندهای محلول، پروتئین دانه و فعالیت آنزیمی کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته هانتایج نشان داد که اعمال کم آبیاری، بجز صفات قندهای محلول و فعالیت آنزیمی کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز، سبب کاهش سایر صفات شد. از طرفی سطوح مختلف کود نیتروژن و نلقیح باکتری ریزوبیوم به طور معناداری بر همه صفات اثرگذار و سبب افزایش آنها شدند. کاربرد سویه RS150 در مقایسه با سویه RS153 سبب افزایش محتوای کلروفیل b و فعالیت آنزیمی کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز شد و کاربرد سویه RS153 در بقیه صفات در حداکثر مقدار بود.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج بدست آمده در منطقه مورد پژوهش، آبیاری کامل برای رشد گوار لازم بوده و افزایش مصرف کود نیتروژن تا 100 کیلوگرم در هکتار اثرات منفی بر صفات مورفولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوار تحت شرایط تنش خشکی منطقه مورد پژوهش ندارد و کاربرد سویه های باکتری برادی ریزوبیوم اثرات منفی ناشی از تنش خشکی را تعدیل می کند.
کلید واژگان: برادی ریزوبیوم ژاپونیکوم, تنش خشکی, سوپراکسید دیسموتاز, کربوهیدرات های محلول, کاتالازBackground and ObjectiveThe present study was aimed to investigate the effects of the application of different levels of nitrogen fertilizer and inoculation of different strains of Rhizobium bacteria on morpho-physiological, biochemical, yield and yield components of guar under different levels of drought stress.
Materials and MethodsThe experiment was performed as a split factorial in a Randomized Complete Block design with three replications in the 2019-2020 growing seasons. Experimental treatments included different irrigation regimes (complete irrigation, cessation of irrigation up to 50% of flowering and 50% of podding) as main plots and treatments of different levels of nitrogen fertilizer (control, 50 and 100 kg.ha-1) and inoculation of Guar seeds with different strains of Bradyrhizobium japonicum (non-inoculation, and strains of RS150 and RS153) as subplots. Traits of plant height, shoot dry weight, number of leaves per plant, number of seeds per m2, 1000-grain weight, grain yield, biological yield, chlorophyll a, b, and total chlorophyll, carotenoids, soluble sugars, grain protein and enzymatic activities of catalase and superoxide dismutase were evaluated in the present study.
ResultsThe obtained results indicated that the application of low irrigation resulted in reducing all traits except indices of soluble sugars and the enzymatic activities of catalase and superoxide dismutase. On the other hand, different levels of nitrogen fertilizer and Rhizobium inoculation significantly increased all studied traits. Also, it was observed that although the strain of RS150 significantly increased chlorophyll b content and enzymatic activities of catalase and superoxide dismutase than the RS153 strain, the application of RS153 strain was maximal in other traits.
ConclusionIn general, complete irrigation was required in the study area, and increasing nitrogen fertilizer levels up to 100 kg.ha-1 had no adverse effects on morphological traits, yield, and yield components of guar plants growing under drought stress. Furthermore, the application of Bradyrhizobium japonicum moderated the negative impacts of drought stress.
Keywords: Bradyrhizobium japonicum, Catalas, Drought Stress, Soluble carbohydrates, Superoxide Dismutases -
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر فرآوری کاه گندم و باگاس نیشکر با اوره بر ترکیب شیمیایی، زمان تاخیر و فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) به روش کیسه های نایلونی انجام شد. ترکیب شیمیایی و فراسنجه های تجزیه پذیری نمونه های فرآوری نشده و عمل آوری شده با پنج درصد اوره با استفاده از سه راس گاو شیرده (با میانگین وزنی 15 ± 615 کیلوگرم و سه شکم زایش) مجهز به فیستولای شکمبه ای تعیین شد. عمل آوری با اوره موجب کاهش زمان تاخیر تجزیه ماده خشک و NDF کاه گندم شد (0/05>P) اما تاثیری بر زمان تاخیر تجزیه ماده خشک و NDF باگاس نیشکر نداشت. عمل آوری کاه گندم با اوره موجب افزایش نرخ تجزیه پذیری ماده خشک و NDF گردید (0/05>P) اما اثری بر نرخ تجزیه پذیری ماده خشک و NDF باگاس نیشکر نداشت. بخش تجزیه پذیر بالقوه ماده خشک و NDF هر دو ماده آزمایشی کاه گندم و باگاس نیشکر بعد از عمل آوری با اوره افزایش یافت (0/05>P). تجزیه پذیری موثر ماده خشک و NDF مواد خشبی مورد آزمایش پس از عمل آوری با اوره در کاه گندم به ترتیب از35/69 و 21/69 درصد به 44/04 و 29/12 و در باگاس نیشکر به ترتیب از 18/88 و 15/65 درصد به 23/92 و 19/52 درصد افزایش یافت(0/05>P). براساس نتایج این آزمایش عمل آوری مواد خوراکی خشبی به ویژه کاه گندم با اوره باعث بهبود تجزیه پذیری ماده خشک و NDF می شود.
کلید واژگان: اوره, باگاس نیشکر, ترکیب شیمیایی, فراسنجه های تجزیه پذیری, کاه گندمThe present study was conducted to evaluate the effect of urea treatment of wheat straw and sugarcane bagasse on chemical composition, lag time and ruminal degradability parameters of dry matter (DM) and neutral detergent fiber (NDF) by nylon bag technique. The chemical composition and degradability parameters of unprocessed samples and processed samples with five percent urea were determined using three mature rumen-fistulated Holstein dairy cows (with initial body weight of 615±15 kg and three lactation number). Urea treatment decreased DM and NDF degradation lag time of processed wheat straw (P<0.05); however it had no effect on DM and NDF degradation lag time of sugarcane bagasse. The urea treatment resulted to increase in DM and NDF degradability rate of processed wheat straw (P<0.05), but had no effect on DM and NDF degradability rate of sugarcane bagasse. The potentially degradable fraction of DM and پ NDF of both experimental materials were increased by treatment (P<0.05). The effective degradability of DM and NDF of experimental roughages increased (P<0.05) after urea treatment from 35.69 and 21.69 to 44.04 and 29.12 percent, respectively for wheat straw and from 18.88 and 15.65 to 23.92 and 19.52 percent, respectively for sugarcane bagasse. According to the results of this experiment, urea treatment of roughages-feeds, especially wheat straw improves degradability of DM and NDF.
Keywords: Chemical composition, Degradability parameters, Sugarcane Bagasse, Urea, wheat straw -
نشریه تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک، سال سی و چهارم شماره 1 (پیاپی 130، بهار 1400)، صص 102 -110
گاوهای شیری طی دوره ی انتقال به طور معمول تحت تنش های مختلف مربوط به زایمان، شیردهی و تنش های اکسیداتیو قرار می گیرند. کنترل تنش های مختلف طی این دوره و همچنین تنش های مرتبط با درمان و واکسیناسیون می تواند کمک شایانی به بهبود سلامت و تداوم شیردهی نماید. هدف این پژوهش، مطالعه ی اثر تغذیه اسکوربیک اسید و سالیسیلات طی دوره ی انتقال بر سلامت و تولید حیوان و همچنین تخفیف پاسخ های التهابی ناشی از واکسیناسیون تب برفکی به عنوان یک عامل تنش زا بود. تعداد 44 راس گاو شیری تازه زا به طورتصادفی به چهار گروه (11=n) آزمایشی تقسیم و با جیره ی پایه (شاهد)، و یا جیره های مکمل سازی شده با اسکوربیک اسید (30 گرم در روز)، سالیسیلیک اسید (10 گرم در روز) و اسکوربیک اسید + سالیسیلات (به ترتیب 30 و 10 گرم در روز) به ازای هر راس دام به مدت30 روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد تغذیه سالیسیلات موجب افزایش تولید شیر شد (05/0>P). مکمل سازی اسکوربیک اسید باعث افزایش درصد چربی شیر شد (05/0>P)، اما بر تولید شیر اثر نداشت. بیشترین غلظت گلوکز در سرم گاوهای تغذیه شده با آسکوربیک اسید و کمترین مقدار نیتروژن اوره ای سرم در گاوهای تغذیه شده با آسکوربیک اسید + سالیسیلات مشاهده شد (05/0>P). تغذیه ی سالیسیلات، آسکوربات و یا ترکیب سالیسیلات و آسکوربات موجب کاهش غلظت هاپتوگلوبین و سرم آمیلویید A در گاوهای واکسینه شده علیه تب برفکی شد، در حالی که TNFα تنها در گاوهای گروه سالیسیلات و سالیسلات + آسکوربات نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (05/0>P). به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که مکمل سازی جیره با آسکوربیک اسید و سالیسیلات موجب بهبود سلامت، تولید و کاهش واکنش های التهابی ناشی از واکسیناسیون در گاوهای تازه زا می شود.
کلید واژگان: آسکوربیک اسید, پروتئین های فاز حاد, سالیسیلات, گاو شیری, واکسیناسیونDairy cows are exposed to various stresses such as parturition, lactation and oxidative stress during the transition period. Controlling these stresses and other stresses such as treatment and vaccination could help to improve the health and persistency of milk production. The aim of this study was to investigate the effects of ascorbic acid and salicylate on animal health and milk production in transition period as well as alleviating inflammatory responses induced by postpartum vaccinations. Forty-four Holsteins fresh cows were randomly assigned to 4 experimental groups (n = 11) in a randomized complete design and experiment continued for 30 days. Treatments groups were as follows: 1) control (with basal diet) 2) basal diet + 30 g/day ascorbic acid, 3) basal diet + 10 g/day salicylic acid and 4) basal diet + 30 g/day ascorbic acid + 10 g/day salicylate. Results showed that feeding of salicylate increased milk production (p < 0.05). Dietary supplementation of ascorbic acid increased milk fat percentage (p < 0.05) but had no effect on milk production. The highest concentration of glucose was noted in cows fed by ascorbic acid, and the lowest concentration of blood urea nitrogen was observed in cows fed by ascorbic acid + salicylate (P <0.05). Dietary inclusion of salicylate, ascorbate or the combination of salicylate and ascorbate decreased concentrations of haptoglobin and serum amyloid-A in cows vaccinated against FMD, whereas TNFα was decreased just in cows fed by salicylate and salicylate + ascorbate as compared to the control group (P <0.05). Generally, it could be concluded that supplementation of ascorbic acid and salicylate in early lactating cows could improve production and health status and reduce inflammatory responses of postpartum vaccinations.
Keywords: ascorbic acid, Acute Phase Protein, Salicylate, Dairy cow, Vaccination -
به منظور بررسی تاثیر جایگزینی کنجاله ی کلزا با کنجاله ی سیاه دانه بر عملکرد، فراسنجه های خونی و خصوصیات لاشه، از تعداد 18راس بره نر زندی (با میانگین وزن 1/5±29/5 کیلوگرم و سن 7 ± 110 روز) در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و به مدت 90 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره ی شاهد حاوی نه درصد کنجاله ی کلزا، 2) جیره ی حاوی 4/5 درصد کنجاله ی کلزا و 4/5 درصد کنجاله ی سیاه دانه و 3) جیره ی حاوی نه درصد کنجاله ی سیاه دانه بود. مقدار ماده خشک، خاکستر، پروتئین خام، چربی خام، NDF، ADF و ADIN کنجاله سیاه دانه به ترتیب 0/58±92/60، 0/27± 7/24، 1/0±35/8، 31/51±12/0، 56/24±24/1، 0/79±13/0 و 0/17±2/15درصد بود. تفاوتی از نظر گوارش پذیری ماده ی آلی،NDF، چربی و پروتئین خام جیره ها مشاهده نشد. تاثیر جیره های آزمایشی بر مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل، افزایش وزن روزانه، وزن نهایی، بازده لاشه، وزن کبد، قلب، طحال، کلیه و بیضه معنی دار نبود. اما وزن نسبی دنبه، چربی زیرجلدی و چربی کل لاشه با جایگزینی کنجاله سیاه دانه به جای کنجاله کلزا کاهش یافت (p<0/05). به جز آلبومین و پروتیبن کل که در بره های تغذیه شده با جیره حاوی نه درصد کنجاله سیاه دانه افزایش داشت(p<0/05). سایر فراسنجه های خونی(گلوکز، نیتروژن اوره ای خون، تری گلیسیرید و کلسترول) در بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشتند. براساس نتایج این مطالعه و با توجه به کمبود منابع پروتئینی در تغذیه دام می توان تا سطح نه درصد جیره از کنجاله سیاه دانه در جیره بره های پرواری استفاده کرد.
کلید واژگان: بره زندی, عملکرد, فراسنجه های خونی, قابلیت هضم, کنجاله سیاه دانهTo study the effects of replacing canola meal with black seed meal on performance, blood parameters and carcass characteristics, eighteen male lambs (with initial BW, 29.5 ±1.5 kg and 110 ± 7 days of age) were used in a completely randomized design with 3 different treatments over 90 days. Experimental treatments were: 1) control; diet containing 9% canola meal, 2) diet containing 4.5 % canola meal plus 4.5 % black seed meal and 3) diet containing 9 % black seed meal. The amount of dry matter, ash, crude protein, fat, NDF, ADF, and ADIN of black seed meal was 92.60 ±0.58, 7.24±0.27, 35.8±1.0, 12.31±0.51, 24.56±1.24, 13.0±0.79 and 2.15±0.17, respectively. There were no significant differences between treatments for digestibility of organic matter, NDF, fat and protein. Daily feed intake, feed conversion ratio, daily weight gain, final body weight, carcass efficiency, weight of liver, heart, kidney and testis were not differed between experimental groups. However, lambs fed with black seed meal had lower level of subcutaneous fat, tail-fat and total body fat deposition compared to control group (P<0.05). Feeding 9% black seed meal increased blood total protein and albumin concentration compared to the other experimental groups (P<0.05). The results of this study showed that it could be feasible to use black seed meal up to 9% in finishing lamb diet.
Keywords: Black seed meal, Blood metabolites, digestibility, Performance, Zandi lamb -
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر جایگزینی کاه گندم با یونجه خشک و ذرت سیلوشده (7 درصد ماده خشک) بر مصرف خوراک، قابلیت هضم و عملکرد گاوهای شیرده هلشتاین در اواخر شیردهی انجام شد. برای این منظور، هشت راس گاو هلشتاین با 35/0±9/2 زایش و میانگین تولید شیر روزانه 6/2±6/43 کیلوگرم و روز شیردهی 18±214 طی 4 دوره 21 روزه در قالب طرح مربع لاتین مکرر 4×4 مورد استفاده قرار گرفتند. جیره ها شامل 1- تیمار شاهد (یونجه خشک 5/13، ذرت سیلوشده 20 و مواد متراکم 5/66 درصد)، 2- تیمار کاه خردشده جایگزین شده با ذرت سیلوشده، 3- تیمار کاه خردشده جایگزین شده با یونجه خشک و 4- تیمار کاه خردشده جایگزین شده با نسبت مساوی از ذرت سیلوشده و یونجه خشک بود. جیره ها حاوی مقادیر مشابهی از NDF، NDF علوفه ای و NDF موثر فیزیکی بودند. ماده خشک مصرفی، تولید و ترکیبات شیر، همچنین قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و NDF بین گاوهای تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری نداشت. گاوهای تغذیه شده با جیره های حاوی کاه نسبت به گروه شاهد تمایل کمتری به افزایش وزن بدن داشتند (06/0=P)، اما متغیرهای شکمبه ای و خون تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. نتایج نشان می دهند که کاه گندم خردشده در سطح هفت درصد جیره در گاوهای با تولید بالا قابل جایگزینی با منابع رایج علوفه ای است.
کلید واژگان: قابلیت هضم الیاف, کاه گندم, گاو شیرده, ماده خشک مصرفیThis study aimed to investigate the effects of partial replacement of wheat straw for corn silage and alfalfa hay at 7% diet dry matter (DM) on feed intake, nutrient digestibility, and milk production of late-lactation Holstein cows. Eight multiparous Holstein cows (averaging 2.9±0.35 parity; 43.6±2.6 kg/d milk yield; 214±18 d in milk) were used in a replicated 4×4 Latin Square design. During each of four 21-d periods, cows were fed total mixed rations varying in forage source: 1) control (13.5% alfalfa hay, 20% corn silage and 66.5% concentrate), 2) wheat straw replaced for corn silage, 3) wheat straw replaced for alfalfa hay 4) wheat straw equally replaced for corn silage and alfalfa hay. Diets were formulated to contain similar values of NDF, forage NDF and physically effective NDF. The DM intake, milk production and compositions as well as total tract digestibility of DM, organic matter, NDF, and crude protein were unaffected by treatments. Likewise, ruminal and blood parameters were not affected by experimental treatments. Body weight gain tended to be lower (P=0.06) for cows fed the wheat straw-included diets. These results indicated that, at 7% of diet DM, chopped wheat straw could be used as an alternative for major forage sources high concentrate diets for lactation cows yielding over 40 kg/d milk.
Keywords: dry matter intake, fiber digestibility, lactating cow, wheat straw -
زمینه مطالعه
امروزه شیر به عنوان منبع مهمی برای تامین نیاز ید روزانه گروه های مختلف سنی در برخی کشورها مطرح است اما در ایران اطلاعات زیادی در مورد غلظت ید شیر مصرفی موجود در بازار وجود ندارد.
هدفهدف از این مطالعه تعیین غلظت ید شیر مصرفی موجود در بازار و بررسی میزان سهم آن در تامین نیاز گروه های مختلف سنی افراد جامعه است.
روش کاردر مرحله اول این مطالعه، از تانک حجمی شیر 10 گاوداری صنعتی (در دو منطقه گرمسیر و سردسیر استان تهران) نمونه برداری شد. در مرحله دوم نیز شش برند شیر پرمصرف بازار انتخاب و غلظت ید نمونه های بدست آمده به روش سندل کالتوف اندازه گیری شد.
نتایجشیر خام گاوداری های مناطق سردسیر 3/24 ± 7/50 درصد ید کمتری نسبت به نمونه های شیر خام گاوداری های مناطق گرمسیر داشتند (0/05>P). شیر استریلیزه (0/111 ± 0/282 میکروگرم در هر لیتر) ید بیشتری نسبت به شیر خام (9/116 ± 3/224 میکروگرم در هر لیتر) داشت (0/05> P). محتوای چربی نمونه های آزمایشی (شیرپرچرب یا کم چرب) اثری بر غلظت ید نداشت (0/05<P).
نتیجه گیری نهایینتیجه گیری نهایی: بر اساس میانگین مصرف شیر جامعه ایرانی، شیرهای خام، پاستوریزه و استریلیزه بطور میانگین به ترتیب 6/74، 6/84 و0/96 میکروگرم و یا به ترتیب 8/29، 8/33 و 6/37 درصد نیاز ید روزانه افراد بزرگسال را تامین می کنند.
کلید واژگان: شیر, فرآوری, ید, نیاز انسان, گاو شیریBACKGROUNDDue to the large proportion of iodine present in milk and dairy products, they have been one of the important sources of nutritional iodine in several countries. Information about variation in milk iodine concentration in Iran is limited.
OBJECTIVESThe present study was conducted to determine the iodine concentration in Iranian milk and dairy milk products.
METHODSIn the first step, 10 commercial dairy farms (five located in tropical and other located in cold region) were included in the study. In the second step, the iodine concentration of six samples of different milk products from the retail market was determined by Sandell-Kolthoff (acid-digestion) reaction.
RESULTSThe average iodine concentration of milk samples from cold region was significantly lower (50.7 ± 24.3 %) than the iodine concentration of milk samples from the tropical region (P<0.05). Sterilized milk (282.0 ± 111.0 µg/l) had higher and raw milk (224.3 ± 116.9 µg/l) had lower iodine concentration (P<0.05). There was no effect of milk fat class (whole and semi-skimmed) on milk iodine concentration (P>0.05).
CONCLUSIONSBased on Iranian dairy product intake, raw, pasteurized and sterilized milk provides on average, 74.6, 84.6, 96.0 µg of iodine, approximately 29.8, 33.8, 37.6 % of the adult recommended dietary allowance for this nutrient, respectively.
Keywords: : Dairy cow, Human need, iodine, Milk, processing -
به منظور بررسی اثرات اسید آسکوربیک و سالیسیلات پوشش دار شده در تغذیه گاوهای شیری تازه زا تحت تنش گرمایی از تعداد 44 راس گاو هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 11 تکرار در هر تیمار به مدت 30 روز استفاده شد. تیمارها شامل: 1) شاهد (جیره بدون افزودنی)، 2) جیره حاوی 30 گرم اسید آسکوربیک پوشش دار به ازای هر راس در روز، 3) جیره حاوی 10 گرم سالسیلات پوشش دار به ازای هر راس در روز و 4) جیره حاوی 30 گرم اسید آسکوربیک پوشش دار + 10 گرم سالسیلات پوشش دار به ازای هر راس در روز بود. میانگین تولید شیر گروه دریافت کننده سالسیلات پوشش دار از سایر تیمارها بیشتر بود (0/05>P). اسید آسکوربیک پوشش دار توانست باعث افزایش معنی دار درصد چربی شیر، غلظت گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیرات و اسیدهای چرب غیراستریفه و کاهش معنی دار سلول های سوماتیک شیر نسبت به دیگر تیمارها شد (0/05>P). کل مواد جامد شیر، مقدار شیر اصلاح شده براساس انرژی و چربی و نیتروژن اوره ای شیر در گروه دریافت کننده اسید آسکوربیک پوشش دار بیشتر از گروه شاهد بود (0/05>P). غلظت اوره خون در تیمار دریافت کننده اسید آسکوربیک به علاوه سالیسیلات پوشش دار نسبت به تیمار شاهد کمتر بود (0/05>P). نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن اسید آسکوربیک و سالسیلات پوشش دار می تواند موجب افزایش عملکرد تولیدی گاوهای تازه زا نژاد هلشتاین تحت تنش گرمایی شود.
کلید واژگان: اسید اسکوربیک, تنش گرمایی, تولید شیر, سالیسیلات, گاوهای شیردهTo study the effects of feeding rumen-protected ascorbic acid and salicylic acid on performance of dairy cows under heat stress conditions, forty four lactating dairy cows in early lactation were allocated in a completely randomized design with 4 treatments and 11 animals in each treatment for 30 days. Experimental treatments were: 1) control (diet without coated ascorbic acid and salicylic acid), 2) diet contained 30 g/d coated ascorbic acid, 3) diet contained 10 g/d coated salicylic acid and 4) diet contained 30 g/d coated ascorbic acid + 10 g/d coated salicylic acid. Cows were fed with salicylic acid supplement had a higher daily milk yield (51.47 kg/day) compared to other experimental groups (P<0.05). Feeding of coated ascorbic acid increased milk fat percent, glucose, BHBA, NEFA concentration and decreased somatic cell count compared to other treatments (P<0.05). Total milk's solids, energy and fat corrected milk and milk urea nitrogen were increased in coated ascorbic acid group compared to control (P<0.05). Blood urea concentration in coated ascorbic acid and salicylic acid group were less than control group (P<0.05). The results showed that feeding coated ascorbic acid and salicylic acid could improve performance of Holstein dairy cows in early lactating phase under heat stress conditions.
Keywords: Ascorbic acid, heat stress, Milk production, Salicylate:Dairy Cows -
این پژوهش به منظور بررسی تاثیر افزایش خوراک گلوتن ذرت (خشک) بر ارزش غذایی ذرت علوفه ای سیلوشده به روش های آزمایشگاهی و دام زنده انجام شد. بخش اول آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار انجام شد که در آن؛ علوفه خرد شده ذرت با نسبت های صفر، پنج و 10 درصد خوراک گلوتن ذرت مخلوط و در بشکه های 200 لیتری پلی اتیلنی سیلو شد. پس از سه ماه، سیلاژها مورد ارزشیابی قرار گرفت. مصرف اختیاری و گوارش پذیری سیلاژها به همراه خوراک پایه (یونجه+کاه+کنسانتره) بر روی گوسفند نر بالغ نژاد شال (دوساله) تعیین شد. استفاده از خوراک گلوتن ذرت موجب افزایش ماده خشک و پروتئین در علوفه سیلوشده گردید (0/05> P)اما بر pH و درصد ماده آلی اثر نداشت و غلظت ماده خشک سیلاژ به حد مطلوب (35درصد) نرسید. با افزودن خوراک گلوتن ذرت غلظت فیبر نامحلول در شوینده خنثی در سیلاژ ذرت افزایش اما فیبر نامحلول در شوینده اسیدی کاهش یافت (0/05> P). افزودن خوراک گلوتن ذرت موجب افزایش مقدار مصرف ماده خشک شد (0/05> P). قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و فیبر نامحلول در شوینده خنثی در سیلاژهای حاوی خوراک گلوتن ذرت بیشتربود (0/05> P). همچنین مقدار مصرف ماده خشک قابل هضم، ماده آلی قابل هضم و فیبر نامحلول در شوینده خنثی قابل هضم، در سیلاژ حاوی خوراک گلوتن ذرت بالاتر بود (0/05> P). به طور کلی، افزودن خوراک گلوتن ذرت به سیلاژ ذرت علوفه ای موجب بهبود کیفیت آن می شود و استفاده از این سیلاژ در جیره گوسفند، مصرف خوراک و گوارش پذیری را بهبود می بخشد.
کلید واژگان: سیلاژ, فیبر ذرت, گوارش پذیری, گوسفند, مصرف خوراکThis study was conducted to investigate the effect of dry corn gluten feed (DCGF) on nutritive value of corn silage by in vitro and in vivo methods. The firs stage of the experiment was conducted in a completely randomized design, included three treatments and 5 replicates, in which chopped corn forage was mixed with 0.0, 5 and 10 percent of DCGF and ensiled in 200L polyethylen barrels. After three months of ensiling, the silages were opened and evaluated. Voluntary intake and digestibility of the silages along with basal diet (Alfalfa hay+wheat straw+barley ground) were determined, using mature (two years old) male Shal sheep. Including of DCGF to corn silage increased (p<0.05)dry matter (DM) and crude protein (CP) in the silages respectively, but pH and organic matter values were not affected by the treatments. However, the DM content did not reach to optimum (35%) point. Concentration of neutral detergent fibre (NDF) was increased but acid detergent fibre (ADF) was decreased (p<0.05) as DCGF was increased in the corn silages. Addition of CGF increased dry matter intake of the silages (p<0.05). The digestibility of DM, OM and NDF were higher in silages containing DCGF (p<0.05). The intake of the digestible DM, OM and NDF were higher in DCGF content silages than those of basal diet and control silage (p<0.05). In general,adding DCGF to corn silage could improve silage quality as well as increasing voluntary intake (g/d) and digestibility when fed to sheep.
Keywords: Corn-fiber, digestibility, feed intake, sheep, silage -
این مطالعه به منظور تعیین ارزش غذایی کاهوی وحشی در مراحل مختلف رشد و نیز برآورد و مقایسه روش های مختلف تعیین فاز تاخیری آن انجام شد. ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تجزیه پذیری به روش کیسه های نایلونی و تولید گاز نمونه های مختلف کاهوی وحشی قبل و بعد گلدهی و یونجه خشک با هم مقایسه شدند. همچنین فاز تاخیری علوفه های آزمایشی به روش های مختلف اندازه گیری شد. میزان پروتئین خام کاهوی وحشی بعد گلدهی کمترین و میزان NDF و ADF آن بیشترین بود (0.05>p). مقدار کربوهیدرات غیرفیبری یونجه و کاهوی وحشی قبل گلدهی نسبت به کاهوی بعد گلدهی بیشتر بود(0.05>p). مقدار فراسنجه b ماده خشک در کاهوی وحشی بعد گلدهی بیشتر از سایر تیمار ها به دست آمد (0.05>p). تجزیه پذیری موثر و پتانسیل تولید گاز در کاهوی وحشی قبل گلدهی نسبت به سایر تیمار ها بالاتر بود (0.05>p). میزان انباشتگی در نرخ عبور پنج و هشت درصد برای کاهوی بعد گلدهی نسبت به سایر علوفه های آزمایشی بیشتر بود (0.05>p). برآورد زمان تاخیری با استفاده از روش های دو مرحله ای ون میلجن و تولید گاز برای کاهوی قبل گلدهی بیشترین و بعد گلدهی کمترین مقدار بود (0.05>p). با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد که کاهوی وحشی قبل گلدهی می تواند به عنوان منبع علوفه ای در تغذیه نشخوارکنندگان مورد توجه قرار گیرد.کلید واژگان: ترکیب شیمیایی, تجزیه پذیری موثر, زمان تاخیری, کاهوی وحشی, یونجهThe aim of this research was to study the feeding value of Lactuca Serriola at different harvesting stages and comparison of different models for prediction of its lag time. The forage was cut at tow growing stages before and after bloom and chemical composition, degradability and gas production parameters were compared with alfalfa hay. Also lag time of experimental forages was determined. The crud protein and NFC concentration were the lowest and NDF and ADF content were the highest after bloom compared with alfalfa hay (p<0.05). potentially digestible fraction (b) of DM increased by enhancement of the growing stage od Lactuca Serriola (p<0.05). effective degradability (ED) and gas production potential before bloom stage were significantly higher than the other experimental forages (p<0.05). Results obtained from prediction of lag time showed that the lag timewas the highest before bloom of Lactuca Serriola (p<0.05). In conclusion, Lactuca Serriola ( before bloom) could be considered as a good potential forage source in ruminant nutrition.Keywords: alfalfa hay, chemical composition, effective degradability, Lactuca Serriola, lag time
-
پژوهش پیش رو برای مطالعه صفات مورفولوژی زراعی و ارزش تغذیه ای 25 اکوتیپ فسکیوی بلند(Festuca arundinacea) در قالب طرح اسپیلیت پلات در زمان، طی سال های زراعی 97-95 ایران اجرا شد. نتایج نشان داد تنوع ژنتیکی معنی داری در ژرم پلاسم مورد مطالعه وجود داشت. بیشترین وراثت پذیری مربوط به صفت عملکرد علوفه خشک و قطر یقه (88%) بود. کمترین مقادیر وراثت پذیری در صفات مرتبط با کیفیت علوفه نشان دهنده نقش آثار محیطی در کنترل این صفات بود. مقایسه میانگین صفات نشان داد، اکوتیپ شماره 11 از اصفهان دارای بیشترین تعداد شاخه بارور و عملکرد علوفه خشک و قطر یقه بود؛ در حالی که اکوتیپ شماره 9 از شاهرود بیشترین درصد ماده خشک و ژنوتیپ دافین با 16 درصد پروتئین، دارای بیشترین میزان این صفات بودند. همبستگی صفات تعداد شاخه بارور با عملکرد علوفه خشک و ارتفاع گیاه، مثبت و معنی دار بود. همچنین همبستگی عملکرد علوفه خشک با صفت مقدار فیبر غیرمحلول (NDF)، مثبت و معنی دار (0/77) و با مقدار پروتئین منفی و معنی دار (0/62-) بود. در الگوی نواری نشانگرهای مولکولی AFLP، 339 باند از مجموع 463 باند(68%) چند شکلی نشان دادند. محتوای اطلاعات چند شکلی نیزدارای مقادیر 0/34 برای ترکیب آغازگری (EcoACA-MseCTA) تا 0/1 برای ترکیب آغازگری ((EcoAGC-MseCAC بودند. نتایج نشان داد فاصله ژنتیکی بین اکوتیپ ها بر اساس صفات مورفولوژیک، زراعی و ارزش غذایی با فاصله ژنتیکی بین اکوتیپ ها بر اساس داده های AFLP مثبت و معنی دار (r=0.41, P = 0.05) بود. تجزیه خوشه ای به روش وارد بر اساس ماتریس مربع فاصله اقلیدسی نمونه ها را به چهار گروه طبقه بندی کرد. تنوع ژنتیکی و وراثت پذیری زیاد نشان داد، انتخاب مستقیم برای بهبود صفت عملکرد علوفه سودمند خواهد بود. با این حال اصلاح صفات مرتبط با ارزش غذایی به علت آثار محیطی دشوارتر خواهد بود.
کلید واژگان: تجزیه خوشه ای, عملکرد علوفه, کیفیت علوفه, وراثت پذیریThis study was carried out to compare agro-morphological traits and nutritive value of 25 tall fescue (Festuca arundinacea) ecotypes grown in Tehran, Iran. The experiments were carried out in a split plot design during 2016-2018 growing seasons. The results showed that there was a significant genetic variation in existing germplasm. The highest heritability was related to dry forage yield and collar diameter (88%). The low heritability levels of forage quality related traits indicated that environmental effects play a greater role in controlling this trait. The mean comparison showed that Isfahan ecotype 11 had the highest number of fertile shoots, dry forage yield and diameter of collar while ecotypes of Shahrood ecotype 9 had the highest percentage of dry mater and Dauphine genotype with 16.05% had the highest protein percentage. The number of fertile shoots (NFS) had a positive and significant correlation with dry forage yield (DFY) and plant height (PH). DFY was positively correlated with NDF (0.71) and negatively correlated with CP (-0.62). In AFLP analysis out of the 463 scored bands, 339 (68%) were polymorphic. PIC values ranged from 0.34 (EcoACA-MseCTA) to 0.10 (EcoAGC-MseCAC). The results showed that genetic distances between ecotypes based on agro-morphologic characters and nutritional values were correlated based on AFLP (r=0.41, P=0.05) results. Based on cluster analysis all genotypes were classified into 4 genotypic groups. Considerable genetic variation and high heritability estimates indicate that direct selection for increasing forage yield could be promising. However, breeding nutritional values of forage quality might be more difficult due to environmental effects.
Keywords: Cluster analysis, Forage yield, Forage quality, Heritability -
اثرات منابع مختلف کربوهیدرات های غیرالیافی بر تخمیر و تولید گاز منابع علوفه ای در شرایط برون تنیاین آزمایش به منظور بررسی اثرات تخمیر منبع علوفه در تخمیر هم زمان با منابع مختلف کربوهیدرات های غیرالیافی در یک طرح پایه کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل (نه تیمار و سه تکرار) انجام شد. از کاه گندم، یونجه و ذرت سیلوشده به عنوان منبع علوفه و از نشاسته، ساکارز و پکتین به عنوان اجزای مهم کربوهیدرات های غیرالیافی استفاده شد. 2/0 گرم از هر منبع علوفه همراه با 3/0 گرم از هر منبع کربوهیدرات های غیرالیافی در شرایط آزمایشگاهی به مدت 24 ساعت تخمیر شدند و طی آن الگوی تولید گاز، قابلیت هضم ظاهری، قابلیت هضم حقیقی، توده ی میکروبی، pH و آمونیاک اندازه گیری شد. منبع علوفه و کربوهیدرات به تنهایی هر کدام بر تولید گاز در زمان های مختلف انکوباسیون، قابلیت هضم ظاهری، قابلیت هضم حقیقی و همچنین آمونیاک اثر معنی دار داشتند (05/0 > p) هر چند اثر متقابل بین این دو منبع مشاهده نشد. برآورد سنتز توده میکروبی برای منبع کاه از سایر منابع علوفه کمتر بود (14/0 در برابر 16/0 گرم در گرم ماده خشک، 05/0 > P) اما تحت تاثیر منبع کربوهیدرات های غیرالیافی و یا اثر متقابل دو منبع قرار نگرفت. هم چنین، منابع کربوهیدرات های غیرالیافی اثر معنی داری بر pH محیط کشت داشتند (87/5 برای ساکارز در برابر 05/6 برای پکتین). نتایج این مطالعه نشان داد که اثرات کربوهیدرات های غیرالیافی در محیط کشت های هم زمان با منابع مختلف علوفه قابل پیش بینی و مطابق با اثرات شناخته شده در شرایط درون تنی بوده و تحت تاثیر اثرات متقابل با منبع علوفه قرار نگرفت.کلید واژگان: پکتین, ساکارز, غلطت آمونیاک, قابلیت هضم, نشاستهEffects of non-fiber carbohydrates on in vitro fermentation and gas production of various forage sourcesThe aim was to evaluate effects of in vitro fermentation of different forages co-incubated with different types of non-fiber carbohydrates (NFC) on gas production, digestibility, microbial biomass, medium pH and ammonia concentration. A completely randomized design with factorial arrangement (9 treatments and 3 replicates) were used wherein wheat straw, alfalfa hay and corn silage constituted main forage sources and starch, sucrose and pectin were components of NFC. 0.2 g of each forage samples incubated with 0.3 g of each NFC component for 24 h and gas production, apparent and true digestibility, microbial biomass, pH and ammonia concentration measured. Forage and NFC sources, alone but not in combination, had a significant effect on gas production, digestibility as well as ammonia concentration (pKeywords: Ammonia concentration, digestibility, pectin, starch, sucrose
-
به منظور تعیین گوارش پذیری نسبت های مختلف جو جوانه زده از 16 راس گوسفند نر بالغ نژاد افشاری در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار (صفر، 15، 30 و 45 درصد استفاده در جیره) در 4 تکرار استفاده شد. اندازه گیری فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام جو جوانه زده با سه راس گاو نر تالشی فیستوله گذاری شده انجام شد. میانگین و انحراف معیار ترکیبات شیمیایی جو جوانه زده (سه روزه) شامل: ماده خشک، پروتئین خام، خاکستر خام، چربی خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، نشاسته، قند محلول، کلسیم و فسفر به ترتیب: 005/0±63/52، 58/0±31/10، 25/0±53/2، 15/0±78/2، 53/0±11/20، 47/1±77/44، 95/0±35/17، 006/0±096/0 و 004/0±402/0 درصد در ماده خشک و انرژی خام، 102±4296 مگاکالری در کیلوگرم بود. در مقایسه با دانه جو، پروتئین خام، چربی خام، ماده آلی، قند محلول و انرژی خام افزایش نشان داد. میانگین گوارش پذیری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، انرژی خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی جو جوانه زده، با استفاده از روش تفاوت به ترتیب 08/75، 95/81، 75/66،62/77، 03/54 درصد و انرژی قابل هضم، 34/3 مگاکالری درگرم بود و گوارش پذیری فیبر نامحلول در شوینده خنثی، انرژی خام و انرژی قابل هضم افزایش یافت. فراسنجه های تجزیه پذیری جو جوانه زده برای بخش سریع تجزیه، کند تجزیه و ثابت نرخ تجزیه پذیری ماده خشک به ترتیب، 19/35، 32/51 و 62/24درصد در ساعت بود.
کلید واژگان: جو جوانه زده, گوارش پذیری, فراسنجه تجزیه پذیری, ارزش تغذیه ایIn order to determine the digestibility of different levels of Sprouted Barley (SB) (0, 15, 30 and 45%), 16 adult male sheep by completely randomized design with 4 treatments and 4 replications, were used. Measuring of dry matter and protein degradability parameters of the SB was achieved from 3 rumen cannulated Taleshi breed bulls. The mean and standard deviation of chemical composition of SB including dry matter, crud protein, crude ash, crude fat, neutral detergent fiber, starch, soluble carbohydrates, Ca and P were 52.63±0.005, 10.31±0.58, 2.53±0.25, 2.78±0.15, 20.11±0.53, 44.77±1.47, 17.35±0.95, 0.096±0.006 and 0.402±0.004 % in DM, respectively. In addition, the Gross Energy was obtained 4296±102 Mcal/g. The mean of CP, CF, OM, soluble carbohydrates and GE for SB were significantly higher than barley grain (P<0.05). The mean of digestibility of DM, OM, CP, GE, NDF and DE for germinated barley obtained using difference procedure were 75.08, 81.95, 62.75, 77.66, 54.03 % and 3.34 Mcal/gr, respectively. Digestibility of NDF, GE and DE were increased (P<0.05). The degradable parameters of germinated barely for rapidly degradable fraction (a), slowly degradable fraction (b), rate of degradation (c) for dray matter were 35.19, 51.32 and 24.62 percent per hour.Keywords: Sprouted Barley, Digestibility, Degradable Parameter, Nutritional Value -
به منظور بررسی تاثیر فرآورده های فرعی پسته ی تیمار شده با بیم الکترون، پلی اتیلن گلایکول و هیدروکسید سدیم بر عملکرد و قابلیت هضم بره های پرواری، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از 20 راس بره نر زندی (52/1±21 کیلوگرم) به مدت 70 روز انجام شد. جیره های آزمایشی شامل جیره شاهد (حاوی 22 درصد فرآورده های فرعی پسته، تیمار 1) و جیره حاوی فرآورده های فرعی پسته ی تیمار شده با بیم الکترون (دز 30 کیلوگرم، تیمار 2)، هیدروکسید سدیم (چهار درصد، تیمار 3) و پلی اتیلن گلایکول (15 گرم در کیلوگرم، تیمار 4) بود. میانگین افزایش وزن و خوراک روزانه مصرفی جیره حاوی فرآورده های فرعی پرتوتابی شده بیشتر از سایر تیمارها بود. ضریب تبدیل بهتر در تیمار سود و پرتوتابی مشاهده شد. بیشترین مقدار قابلیت هضم ماده آلی در تیمار پرتوتابی شده (18/81 درصد ماده خشک) و کم ترین در تیمار سود (22/72 درصد ماده خشک) مشاهده شد. استفاده از پرتوتابی و پلی اتیلن گلایکول سبب افزایش قابلیت هضم پروتئین خام شد. قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده خنثی در تیمار پرتوتابی شده نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از فرآورده های فرعی پسته تیمار شده با بیم الکترون باعث بهبود عملکرد و قابلیت هضم در بره های پرواری زندی می شود.کلید واژگان: بره زندی, بیم الکترون, فرآورده های فرعی پسته, قابلیت هضمIntroduction It has been estimated that PBP production based on fresh weight in Iran is over 400,000 MT annually. Pistachio by-products consist of 53.50% external hull (epicarp) with the remaining composed of leaves, mesocarp and kernel. The results of few studies showed feeding of low levels of PBP had no effects on sheep, dairy cow and goat performance. Ensiled of PBP with PEG, NaOH and urea then treated by electron irradiation could be caused to better nutrition value via deactivation of tannins. The aim of this study was to survey the effect of diets containing pistachio by products treated by electron irradiation, NaOH, and PEG on nutrients digestibility and performance of finishing Zandi lambs.
Materials and methods Twenty male Zandi lambs with the initial average body weight of 21±1.52 kg were housed in individual pens and were allocated to four dietary treatments in a completely randomized design for 70 days. The basal diet consisted of 220 g/kg DM PBP, 130 g/kg DM wheat straw and 650 g/kg DM barley based concentrate. The four dietary treatments included control diet (Treatment 1; basal diet containing 22% PB), ER-PBP (Treatment 2; containing 22% electron irradiated PBP), NaOH-PBP (Treatment 3; containing 22% NaOH treated PBP) and PEG-PBP (Treatment 4; PEG added to basal diet as 15 g/kg of diets DM). Throughout the 70 d experiment, body weight was measured weekly. Feed intake and ort of lambs were recorded and sampled daily for determination of nutrient intake of DM, CP (N × 6.25), EE and NDF as describes before.
Apparent total digestibility of nutrients was estimated by the marker ratio technique using acid insoluble ash (AIA) as an internal marker.
Blood samples (10 ml) were taken from jugular vein of lambs before morning feeding on d 70 of experiment. The serum concentrations of total protein (TP), albumin, creatinine, glucose and urea were determined using commercial laboratory kits (Pars Azmun Laboratory, Tehran, Iran) and an auto analyzer. The data were analyzed as completely randomized design. Duncans multiple range tests were used to determine the differences amongst treatments. Significant levels were defined as those with probabilities of 0.05 or less.
Results and Discussion Nothing as the effects of dietary treatments were observed on FBW. Feeding ER-PBP diet to lambs tended to increase DMI and also increased (P Conclusion It can be concluded that irradiation of pistachio by-product is a useful treatment to improve nutritional value of pistachio by-product as a feed ingredient for sheep. Further studies are necessary to evaluate the effects of other physicochemical treatments of PBP on lamb performance and to evaluate the economic value of including PBP in ruminant diets.Keywords: Digestibility, Pistachio by product, Radiation, Zandi lamb -
زمینه مطالعه
در سالیان اخیر استفاده از مکمل های غذایی در جیره نشخوارکنندگان گسترش یافته است. در این زمینه استفاده از مکمل های چربی بر عملکرد تاثیرات متفاوتی داشته است.
هدفاین مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف روغن کنجد بر عملکرد، فراسنجه های خون و تخمیر شکمبه در بره های پرواری نژاد شال انجام شد.
روش کارهیجده راس بره نر شال با سه جیره آزمایشی حاوی مقادیر صفر (شاهد)، 5 /2 و 5٪ روغن کنجد در طول دوره پروار تغذیه شدند.
نتایجافزودن مکمل چربی تاثیری بر میانگین خوراک مصرفی، میانگین افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی و وزن لاشه نداشت. همچنین اعمال تیمارهای آزمایشی تاثیری بر غلظت آمونیاک شکمبه و جمعیت پروتوزایی آن نداشت. افزودن روغن کنجد تاثیر معنی داری بر غلظت کل اسیدهای چرب فرار و همچنین غلظت اسیدهای چرب فرار استات، بوتیرات، والرات و ایزووالرات شکمبه نداشت. امام غلظت پروپیونات در جیره های حاوی روغن کنجد کمتر از تیمار شاهد بود (04/ 0=p). غلظت کلسترول و HDL در بره هایی که از جیره های حاوی روغن استفاده کردند، نسبت به بره های تیمار شاهد کمتر بود. غلظت گلوکز و LDL تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.
نتیجه گیری نهایی: افزودن روغن کنجد تاثیری بر عملکرد و وزن لاشه بره های شال نداشت اما باعث کاهش معنی دار غلظت کلسترول خون شد.کلید واژگان: عملکرد دام, کلسترول, بره پرواری, روغن کنجد, اسیدهای چرب فرارEffect of sesame oil feeding on performance, plasma lipids and ruminal fermentation of growing lambsBackgroundIn recent years, dietary fat supplementation has become a common practice and fat supplemented diets have had variable effects on animal performance and carcass characteristics.
ObjectivesThis study was conducted to determine the effect of increasing the levels of sesame oil on performance, rumen parameters and plasma lipid profile in finishing Chal lambs.
MethodsEighteen male lambs were fed with control (C; without sesame oil) and the diets contained low level (LSO; 2.5%) and high level (HSO; 5%) of sesame oil.
ResultsThe addition of fat had no effect on dry matter intake (DMI), average daily gain (ADG), feed conversion ratio (FCR) and carcass weight. Treatments with sesame oil had no effect on rumen ammonia concentration and total protozoal count. Ruminal pH was numerically smaller (p=0.14) for control compared to lambs fed diets containing 2.5 and 5% sesame oil. Treatments had no effect on total VFA, acetate, butyrate, valerate and isovalerate concentrations. The propionate concentration decreased (p=0.04) by supplementation of sesame oil compared with the control. Total cholesterol (TC) and HDL increased and the tendency for VLDL and triglyceride (p=0.13) to increase was observed by treatment groups when compared with the control. Glucose concentration and LDL were not affected by treatment.
ConclusionsSesame oil had no effect on the performance and carcass weight of lambs but there was decrease in blood cholesterol concentration.
Keywords: animal performance, cholesterol, finishing lamb, Sesame oil, VFA concentration -
این مطالعه به منظور بررسی اثر منابع مختلف مکمل آلی و معدنی مس بر فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم مواد مغذی در بره های نر زندی انجام شد. در آزمایش اول، هجده راس بره نر (میانگین وزن 17.53±1.62 کیلوگرم) در قالب طرحی کاملا تصادفی در سه گروه شش راسی، در جایگاه های انفرادی به مدت هفتاد روز پروار شدند. تیمارها شامل شاهد (جیره پایه بدون مکمل مس)، جیره پایه به همراه 10 میلی گرم مس در کیلوگرم ماده خشک جیره به شکل پروتئینات و جیره پایه به همراه 10 میلی گرم مس در کیلوگرم ماده خشک جیره به شکل سولفات بود. تغذیه بره ها با جیره های حاوی مکمل مس میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک مصرفی را بهبود بخشید، ولی تاثیری بر مصرف خوراک نداشت. قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام و ADF در بره هایی که از جیره مکمل شده با مس آلی تغذیه شدند، نسبت به بره های سایر تیمارها بیشتر بود (P<0.01). در آزمایش دوم، میزان انرژی سوخت وسازی جیره های آزمایش اول برآورد و تاثیر منبع مس بر فراسنجه های تولید گاز بررسی شد. نرخ تولید گاز (c) در بین تیمارهای آزمایشی معنادار نبود اما پتانسیل تولید گاز (b) در تیمارهای حاوی مکمل مس بیشتر از تیمار شاهد بود (P<0.05). براساس نتایج تحقیق حاضر، افزودن مکمل مس به شکل آلی به جیره بره های پرواری از طریق بهبود قابلیت هضم مواد مغذی باعث بهبود عملکرد می شود.
کلید واژگان: بره زندی, تولید گاز, عملکرد, قابلیت هضم, مس آلیThis study was conducted to investigate effect of different sources of copper on gas production parameters and nutrients digestibility in Zandi male lambs. In the first experiment, 18 male lambs (initial body weight 17.53±1.62) divided into three groups and fed one of the three experimental diets for 70 days. Dietary treatments were control (basal diet without copper supplement), basal diet plus 10 ppm copper from sulfate and basal diet plus 10 ppm from proteinate copper. In comparison with control, copper supplementation improved average daily gain and feed conversion ratio, but there was no significant difference among the dietary treatments for dry matter intake. Dry matter, organic matter, crude protein and acid detergent fiber digestibility was higher for lambs fed with organic copper compared to lambs fed with control and inorganic copper (P<0.01). In the second experiment, an in vitro gas production technique was used to evaluate the effects of copper sources on the amount and rate of gas production, dry matter degradability, utilization of metabolizable energy (ME), and ruminal fermentation patterns using rumen fluid from three lambs as inoculum. Rate of gas production (c) did not differ among the treatments. Asymptotic of gas production (b) was higher for diets containing supplemental copper compared to control. It seems that supplementation of fattening lamb diet with of organic copper could be improved rumen fermentation and performance of lambs.Keywords: digestibility, gas production, organic copper, performance, Zandi lamb -
تاثیر جایگزینی یونجه با علوفه کنگرفرنگی بر گوارش پذیری، فراسنجه های تولید گاز جیره های آزمایشی، عملکرد، و خصوصیات لاشه بره های ماده لری بختیاری در قالب طرح کاملا تصادفی با دو تیمار و هفت تکرار بررسی شد. بره های گروه شاهد، جیره ای حاوی 30 درصد یونجه، 15 درصد کاه جو، و 55 درصد مواد متراکم دریافت کردند و در جیره بره های تیمار آزمایشی، علوفه کنگر به طور کامل جایگزین یونجه شد. مصرف خوراک جیره حاوی علوفه کنگر بیشتر بود (05/0>P) ولی اختلاف در میزان افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا بین تیمارها معنی دار نبود. نرخ تولید گاز بین تیمارهای آزمایشی معنی دار نبود، اما تولید گاز از بخش دیرتخمیر در جیره حاوی کنگر بیشتر بود (05/0P<). گوارش پذیری ماده خشک و ماده آلی جیره حاوی علوفه کنگر از جیره حاوی یونجه بیشتر بود (05/0P<)، در حالی که گوارش پذیری پروتئین و فیبر نامحلول در شوینده خنثی در جیره حاوی یونجه بیشتر از جیره حاوی کنگر به دست آمد (05/0P<). اثر جیره های آزمایشی بر فراسنجه های لاشه و وزن نسبی اندام های داخلی معنی دار نبود. براساس نتایج این تحقیق می توان از علوفه کنگر در جیره بره های پرواری استفاده کرد.
کلید واژگان: بره های لر ی, بختیاری, خصوصیات لاشه, عملکرد, علوفه کنگرفرنگی, گوارش پذیریThe effect of replacing alfalfa by artichoke hay on nutrient digestibility، gas production parameters، performance and carcass characteristics of Lori-Bakhtiari lambs was studied. The lambs in control group received diet containing 30 percent alfalfa، 15 percent barley straw and 55 percent concentrate and in test group alfalfa hay was replaced with artichoke hay، completely. Dry matter intake was higher for test group lambs (P<0. 05)، but average daily gain and feed conversion ratio were not differed between experimental groups. Gas production rate was not differed between groups، but b fraction was higher for test group (P<0. 05). Replacing alfalfa by artichoke caused to increasing digestibility of dry matter and organic matter (P<0. 05). However، control diet had higher digestibility of crude protein and NDF (P<0. 05). After slaughter، there were no significant differences between groups in carcass characteristics and percentage of internal organs. Results of this study showed that artichoke hay could be replaced with alfalfa hay in finishing lambs diet.Keywords: Artichoke hay, Carcass characteristics, Digestibility, Lori, Bakhtiari lambs, Performance -
تاثیر منابع گوناگون روی (آلی و معدنی) بر عملکرد، غلظت مواد معدنی، و فراسنجه های خون بره های زندی با استفاده از 18 راس بره نر در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار بررسی شد. تیمارها عبارت بودند از: جیره فاقد مکمل روی (شاهد)، جیره حاوی ppm 25 روی معدنی (روی سولفات) و جیره حاوی ppm 25 روی آلی (روی پپتید). وزن نهایی، افزایش وزن روزانه، و مصرف خوراک بره هایی که در جیره خود روی آلی دریافت کرده بودند از سایر تیمارها بیشتر بود و ضریب تبدیل بهتری داشتند (05/0P<). از غلظت مس و آهن در خون بره هایی که با جیره های حاوی روی (آلی و معدنی) تغذیه شدند، کاسته شد، ولی غلظت روی در خون آنها افزایش یافت (05/0P<). تعداد گلبول های سفید خون در بره های با تیمار روی پپتید از سایر تیمارها کمتر بود (05/0>P). باتوجه به نتایج این مطالعه پیشنهاد می شود که ppm 25 روی آلی به جیره بره های پرواری اضافه شود.
کلید واژگان: بره پرواری, زیست فراهمی, سلول های خونی, مصرف خوراک, منابع آلیThis research was conducted to evaluate the effect of different zinc (Zn) sources on performance، blood mineral and cell counts of Zandi lambs. 18 male lambs at weaning were supplemented with two different sources of zinc، 25 ppm ZnSO4 and 25 ppm zinc-peptide added to the basal diet as control. Live body weight، weight gain and feed efficiency improved with Zn-peptide supplementation (P 0. 05). Sera Zn concentration was higher and copper and iron concentration was lower in zinc supplemented groups (P<0. 05). Supplementation of zinc had no effect on blood cell counts except for white blood cells that decreased with zinc peptide supplementation (P<0. 05). It was concluded that adding 25 ppm zinc peptide to fattening lamb diet improved performance and cause to higher level of blood zinc.Keywords: Bioavailability, Blood cells, Feed intake, Finishing lamb, Organic source -
در این تحقیق، در فصل گلاب گیری حدود یک تن تفاله تر گل محمدی از قمصر کاشان تهیه و به مدت 10 روز در مقابل آفتاب خشک شد. در آزمایشگاه ماده خشک، پروتئین خام، خاکستر خام، چربی خام، ترکیب فنلی قابل استخراج، تانن کل، کلسیم و فسفر آن به ترتیب 0/96، 5/12، 5/6، 8/1، 7/2، 3/1، 1/1 و 1/0 درصد تعیین شد. قابلیت هضم، خوراک مصرفی و تعادل ازت چهار جیره آزمایشی حاوی تفاله گل محمدی، یونجه به نسبت های 100:0 (شاهد)، 15:85، 30:70 و 45:55 با استفاده از چهار راس گوسفند نژاد شال بالغ در قالب طرح چرخشی در زمان تعیین گردید. تفاوت قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و ماده خشک مصرفی معنی دار نبود. در سطوح بیشتر از 30 درصد تفاله گل محمدی قابلیت هضم پروتئین کمتر بود (05/0 >P). تعادل ازت در جیره های شاهد و حاوی 15، 30 و 45 درصد تفاله گل محمدی، به ترتیب 1/3، 6/2، 4/1 و 1/1 گرم در روز برآورد شد که تفاوت آنها معنی دار بود (05/0 >P). تجزیه پذیری موثر ماده خشک و پروتئین خام با سرعت عبور دو درصد به ترتیب 5/68 و 8/67 درصد بود. با توجه به این نتایج به نظر می رسد بتوان از تفاله گل محمدی به عنوان بخشی از علوفه جیره نشخوارکنندگان استفاده کرد.
کلید واژگان: تجزیه پذیری, قابلیت هضم, تفاله گل محمدی, نشخوارکنندگان, تعادل ازتIn this study, about 1000 kg of wet Rose Flower pulp were obtained from Ghamsar – Kashan in Iran and dried in air for 10 days. The DM, CP, Ash, EE, total extractable phenols, total tannin, Ca and P of Rose flower extraction pulp (RFEP) were 96.0, 12.5, 6.5, 1.8, 2.7, 1.3, 1.1 and 0.1 percent, respectively. Four adult Chaal sheep in a changeover design used for determination of digestibility, dry matter intake and nitrogen balance. The sheep fed by four diets with different ratio of RFEP: alfalfa (0.0:100, 15:85, 30:70 and 45:55). Digestibility of DM and OM were not affected by experimental diets. Inclusion of 30 percent or more RFEP, decreased CP digestibility (P< 0.05). Dry matter intake was not affected by inclusion of different levels of RFEP in diets. The nitrogen balance of diets including zero, 15, 30 and 45 precent RFEP were 3.1, 2.6, 1.4 and 1.1 gram per day, respectively (P< 0.05). The DM and CP effective degradability of RFEP were 68.5 and 67.8, respectively. It seems that Rose flower extraction pulp can be used as a part of roughage in the ruminant’s diet.Keywords: Digestibility, Nitrogen balance, Ruminants, Rose flower extraction pulp, Degradability -
به منظور بررسی اثر سطوح ید بالاتر از مقادیر توصیه شده NRC، بر عملکرد و غلظت هورمون های تیروئیدی، تعداد 16 راس گاو هولشتاین با میانگین وزن زنده و تولید روزانه شیر به ترتیب 43 ± 652 و 4/2 ± 9/32 در قالب یک طرح کاملا تصادفی، با 4 تیمار مورد استفاده قرارگرفتند. تیمارهای غذایی شامل جیره پایه (صفر)، 5/2، 5 و 5/7 میلی گرم مکمل یدور پتاسیم و به ترتیب دارای 534/0 (2001 NRC)، 284/2، 034/4 و 784/5 میلی گرم ید در هر کیلوگرم ماده خشک جیره بود. به هر تیمار 4 راس گاو به عنوان تکرار اختصاص داده شد. غلظت ید در خوراک، آب مصرفی، ادرار و پلاسمای خون، مقدار هورمون های تیروئیدی T3 و T4 خون و ترکیب شیر هر یک از گاوها بصورت هفتگی تعیین شد. مقدار مصرف خوراک و تولید شیرگاوهای تیمارهای مختلف بصورت روزانه اندازه گیری و مقایسه شد. اعمال تیمارهای آزمایشی تاثیری بر مصرف خوراک، تولید و ترکیب شیر و بازده غذایی نداشت. غلظت ید در خون و ادرار تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرارگرفت و بطور معنی داری افزایش یافت. غلظت هورمون های تیروئیدی T3 و T4 در بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری نداشت. در طول دوره آزمایشی هیچ گونه علائم بیماری ناشی از مسمومیت با ید (اختلالات تنفسی، سرفه، آبریزش بینی و چشم) دیده نشد. به نظر می رسد که استفاده از سطوح ید بالاتر از مقادیر توصیه شده در جیره غذایی گاوهای شیری تاثیری بر عملکرد و غلظت هورمون-های تیروئیدی خون آنها ندارد.
-
به منظور بررسی اثر نوع و سطوح مختلف علوفه در جیره ی آغازین بر خصوصیات مرفولوژیکی و تمایز سلولی دستگاه گوارش، متابولیت های خون و عملکرد بره های بلوچی، آزمایشی با استفاده از 35 راس بره ی نژاد بلوچی با سن 3 هفتگی در دو مرحله ی آغازین (3 تا 9 هفتگی) و پروار (9 تا 22 هفتگی) انجام شد. پنج تیمار آزمایشی شامل تیمار 1: جیره ی آغازین فاقد علوفه (تیمار شاهد)، تیمار 2: جیره ی آغازین حاوی 5/7 درصد یونجه، تیمار 3: جیره ی آغازین حاوی 15 درصد یونجه، تیمار 4: جیره ی آغازین حاوی 5/7 درصد کاه گندم و تیمار 5: جیره ی آغازین حاوی 15 درصد کاه گندم بود. افزودن هر دو علوفه باعث افزایش معنی داری در توان سایشی، میانگین هندسی اندازه قطعات جیره، فیبر موثر فیزیکی، نیتروژن اوره ای خون و وزن و ظرفیت معده و همچنین سبب کاهش معنی داری در غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات و مصرف خوراک و افزایش ضریب تبدیل در دوره ی آغازین شد. ضخامت لایه ی کراتینه و لایه ی ماهیچه ای تحت تاثیر افزودن علوفه ها قرارگرفت به گونه ای که نازک ترین لایه ی کراتینه و ضخیم-ترین لایه ی ماهیچه ای در تیمار3 در مقایسه با سایر تیمارها مشاهده گردید. بیشترین وزن معده و شکمبه در تیمار 5 (15 درصد کاه گندم) و کمترین آن در تیمار 1 (فاقد علوفه) مشاهده شد. همچنین بیشترین ظرفیت معده و شیردان به ترتیب در تیمارهای 5 و 1 مشاهده گردید. افزودن علوفه تاثیر معنی داری بر مقدار خوراک مصرفی و نیز ضریب تبدیل غذایی و غلظت گلوکز و نیتروژن اوره ای خون در دوره ی پروار نداشت هر چند که مقدار خوراک مصرفی در تیمار 5 نسبت به سایر تیمارها کاهش نشان داد. همچنین با افزودن دو نوع علوفه در جیره تفاوت معنی داری بر روی صفات مربوط به لاشه و وزن اندام های داخلی بدن در بین تیمارها مشاهده نگردید. با توجه به نتایج به دست آمده در این آزمایش، استفاده از 15 درصد یونجه در جیره ی آغازین بره های بلوچی جهت رشد و توسعه ی فیزیکی بیشتر شکمبه پیشنهاد می شود.
An experiment was conducted by incorporating 35 newborn Balouchi lambs to study the effects of different type and levels of forage in starter diets on rumen development characteristics and performance. The 5 experimental treatments were included; starter diet without forage (control) and starter diet containing two levels (7.5 and 15%) of alfalfa hay and wheat straw. Inclusion of forages increased abrasive value (P=0.001), average particle size (P=0.006), peNDF (P=0.0002), BUN (P
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.