مهدی شفیعی اردستانی
-
سابقه و هدف
در سال های اخیر، با افزایش علاقه به استفاده از مواد طبیعی مانند اسانس ها، مطالعات گسترده ای جهت استفاده کارآمدتر از آنها به شکل نانولیپوزوم صورت گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات ضد سرطانی نانولیپوزوم های حاوی اسانس رزماری و آویشن بر روی رده سلول HepG2 در محیط invitro می باشد.
مواد و روش هادر این مطالعه بنیادی- کاربردی نانولیپوزوم های حاوی اسانس رزماری و آویشن بهینه شده، استفاده شد. با استفاده از روش MTT میزان مرگ و میر رده سلول HepG2 محاسبه شده و IC50 به دست آمد. گروه های مورد مطالعه بر اساس IC50 محاسبه شده شامل: گروه کنترل، گروه دریافت کننده نانولیپوزوم آویشن μg/ml 79/72 به مدت 48 ساعت و گروه دریافت کننده نانولیپوزوم رزماری μg/ml 53/50 به مدت 72 ساعت می باشد. میزان آپوپتوز و نکروز سلول های سرطانی و نوع چرخه سلول های سرطانی به روش فلوسایتومتری مشخص گردید.
یافته هانتایج نشان داد نانولیپوزوم های حاوی اسانس رزماری پس از 72 ساعت (μg/ml 53/50) و آویشن شیرازی پس از 48 ساعت (μg/ml 79/72) بیشترین توانایی مهار رشد رده سلول HepG2 را دارند (0/05>p). نوع مرگ و میر سلول ها نسبت به گروه کنترل به صورت معنی داری به صورت آپوپتوز بود، به صورتیکه نانولیپوزوم های حاوی آویشن سبب آپوپتوز 37/3% و نانولیپوزوم رزماری 32/1% از سلول ها شده بودند (0/05>p). مهار سلول های سرطانی در مرحله G2 بود که نشان می دهد نانولیپوزوم ها سلول های سرطانی را در مرحله تقسیم سلولی مهار می کنند (0/05>p).
نتیجه گیرینتایج مطالعه نشان داد نانولیپوزوم های حاوی اسانس دارای خاصیت ضد سرطانی بوده، سبب آپوپتوز سلولی و توقف رشد سلول ها در مرحله G2 سیکل سلولی می شوند.
کلید واژگان: سرطان کبد, نانولیپوزوم, اسانس, رزماری, آویشن, HepG2Background and ObjectiveIn recent years, with increasing interest in the use of natural substances such as essential oils, extensive studies have been conducted to use them more efficiently in the form of nanoliposomes. The present study was conducted to investigate the anti-cancer effects of nanoliposomes containing Rosemary and Zataria multiflora Boiss essential oils on HepG2 cell line under in vitro conditions.
MethodsIn this basic-applied research, nanoliposomes containing Rosemary and Zataria multiflora Boiss essential oils were used. The mortality rate of HepG2 cell line was calculated using MTT method and IC50 was obtained. The study groups calculated according to IC50 were: control group, the group receiving 79.72 μg/ml Zataria multiflora Boiss nanoliposome for 48 hours and the group receiving 53.50 μg/ml Rosemary nanoliposome for 72 hours. The rate of apoptosis and necrosis of cancer cells and the type of cancer cell cycle were determined by flow cytometry.
FindingsThe results showed that nanoliposomes containing Rosemary essential oil after 72 hours (53.50 μg/ml) and Zataria multiflora Boiss after 48 hours (79.72 μg/ml) showed the highest capability to inhibit the growth of HepG2 cell line (p<0.05). The type of cell mortality was significantly apoptotic compared to the control group, as nanoliposomes containing Zataria multiflora Boiss caused apoptosis in 37.3% and Rosemary nanoliposomes in 32.1% of cells (p<0.05). Inhibition of cancer cells was in the G2 phase, which indicates that nanoliposomes inhibit cancer cells in the cell division phase (p<0.05).
ConclusionThe results showed that nanoliposomes containing essential oils have anti-cancer properties, cause cell apoptosis and stop cell growth in the G2 phase of the cell cycle.
Keywords: Liver Cancer, Nanoliposomes, Essential Oils, Rosemary, Zataria multiflora Boiss, HepG2 -
اخیرا استفاده از نانو پارتیکل ها یکی از جدیدترین روش های ساخت دارو و واکسن های نوین است. نانو واکسن ها بر پایه پلیمرهای زیست تخریب پذیر، به دلیل تحویل دهی بهتر آنتی ژن، عدم سمیت و سیستم آهسته رهش، پاسخ های ایمنی قوی تری تولید می کند.
روش بررسیدر این مطالعه PRP هموفیلوس آنفولانزا در در ساختار نانوپارتیکل های PLGA-Chitosan لود شد. بدین منظور پس از مراحل آماده سازی نانوپارتیکل ها آنتی ژن PRP در ترکیب با PLGA-Chitosan قرار گرفت. تست های تاییدی سایز و شارژ AFM,، FT-IR , درصد رهاسازی و لودینگ آنتی ژن ها ازساختار نانو پارتیکل ها محاسبه و میزان سمیت و قدرت آنتی ژنیسیته نانو واکسن با روش الایزا آزمایش شد. چهار گروه از موش های ماده نژاد سوری جهت انجام واکسیناسیون انتخاب و گروه بندی شدند. واکسیناسیون و خونگیری از قلب موش ها انجام و نمونه های سرمی گرد آوری گردید و پاسخ های آنتی بادی بر علیه PRP برای total IgG وIgM اندازه گیری شد. به منظور بررسی میزان آسیب بافتی ، آزمایش پاتولوژی انجام شد.
یافته هانتایج حاصل حاکی از افزایش تیتر آنتی بادی هایtotal IgG و IgM در نانو واکسن HIB در مقایسه با PRP و عدم سمیت نانوواکسن در اندام های حیاتی موش بود.
نتیجه گیرینتایج بیانگر این واقعیت است که نانوواکسن حاصل به مراتب قدرت جذب و ایمنی زایی بیشتری داشته و می توانند به عنوان واکسنی موثر بر علیه بیماری های ایجاد شده از طریق هموفیلوس آنفولانزا تیپ ب عمل نماید.
کلید واژگان: کیتوزان, پلی لاکتید کو گلیکولاید, واکسن HIBBackground & ObjectivesThe use of nanoparticles is one of the newest methods of making vaccines. Nano-vaccines based on biodegradable polymers produce stronger immune system responses. The aim of this study was to design a Haemophilus influenzae type b nanovaccine in an animal model.
Materials & MethodsIn this study, PRP of Haemophilus influenzae was loaded in the structure of PLGA-Chitosan nanoparticles. Confirmation of AFM, FT-IR size and charge, percentage of release and loading of antigens from the structure of nanoparticles were calculated and the toxicity and antigenicity of nanovaccines were tested by ELISA method. Four groups of female mice were selected and grouped for vaccination. Vaccination and blood sampling were performed from mice’s heart and serum samples were collected and antibody responses against PRP were measured for total IgG and IgM. Pathological examination was performed to evaluate the extent of tissue damage.
ResultsIncreasing the particle size from 167 ± 47.3 to 209 ± 4.2 and AFM electron microscope images before and after antigen loading showed the success of antigen encapsulation in the nanoparticle structure with 78% efficiency. The results of ELISA and vital organ pathology showed an increase in the titer of total IgG and IgM antibodies in the HIB nanovaccine compared to PRP and the lack of toxicity of the nanovaccine in the vital organs of mice.
ConclusionThe results indicate that resulting nanovaccine has far more absorption and immunogenicity and can act as an effective vaccine against Haemophilus influenzae type b diseases.
Keywords: Chitosan, Polylactide Co-glycolide, HIB vaccine -
مقدمه
درمان لیشمانیوز به دلیل مشکلاتی از جمله قیمت و دوز بالای دارو ، مقاومت در برابر دارو و عوارض جانبی یک چالش به حساب میآید.
هدفهدف از این مطالعه، معرفی ترکیبات گیاهی می باشد که در محیط درون تنی خاصیت ضدلیشمانیایی آنها ثابت شده است.
روش بررسیدر این مطالعه مروری در مورد مشتقات حاصل از گیاهان دارویی با کلمات کلیدی "داروهای گیاهی با اثرات ضدلیشمانیایی در محیط درون تنی، نانوحامل، آزمایشات بالینی، مکانیسم عملکرد" با جستجوی مقالات در پایگاه های اطلاعاتی معتبر تا سال 2018 بررسی گردید. در این مقاله، 14 ترکیب گیاهی با اثرات ضد لیشمانیازیس و همچنین مکانیسم عمل و اثر درمانی ترکیبات آنها مورد بررسی قرار گرفته است.
نتایجاین مطالعه نشان داد که بعضی از این ترکیبات که فعالیت ضدلیشمانیایی کمی داشتند پس از بارگذاری در نانو حامل ها، فعالیت ضدلیشمانیایی آنها در محیط درون تنی به میزان چشمگیری افزایش یافته است.
نتیجه گیریاین مطالعه نشان می دهد که ترکیبات موثره گیاهان دارویی بخصوص همراه با نانوحامل ها برای درمان لیشمانیا مورد توجه می باشند.
کلید واژگان: لیشمانیازیس, گیاهان دارویی, نانوحامل ها, مکانیسم عملBackgroundTreatment of leishmaniasis is a challenge due to problems such as high price and dose of the drug, drug resistance and side effects.
ObjectiveThe study aims to introduce plants compounds, which their antileishmanial effects were approved in vivo conditions.
MethodsThis study as a review article was performed by searching the keywords of “medicinal plants with in vivo antileishmanial effects, nanocarrier, clinical trials, and mechanism of action” in the well-known databases to 2018. In this study, 14 medicinal plant compounds with antileishmanial effects were reviewed and mechanism of action and their in vivo therapeutic effect were evaluated.
ResultsIt was found that while some of these compounds had low antileishmanial effects, their efficacy against leishmaniasis was significantly increased through loading into nanocarriers.
ConclusionThis study indicated that active component of medicinal plants especially along with nano carriers can be of interest for the treatment of Leishmania.
Keywords: Leishmaniasis, Medicinal plants, Nanocarriers, Mechanism of action -
اهداف
واکسن های جدید بر پایه پروتئین های نوترکیب و DNA نسبت به واکسن های سنتی ایمن تر هستند، اما متاسفانه ایمنوژنیسیته پایینی دارند، بنابراین به توسعه ادجوانتی ایمن و قوی نیاز است. لاکتیک گلایکولیک اسید (PLGA)، کو-پلی مری استری متشکل از لااکتیک اسید و پلی گلایکولیک است. هیدرولیز آن منجر به تولید مونومر های لاکتیک اسید و گلایکولیک اسید می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه پاسخ ایمنی سلولی و هومورال علیه نانوذرات PLGA پوشانده شده با توکسین تتانی (PLGA-Tet) در موش بود.
مواد و روش هادر پژوهش تجربی حاضر نانوذرات PLGA با روش آب/ روغن تولید و اتیل دی متیل آمینوپروپیل کاربودی ایمید (EDC) توکسین تتانی به روش کووالان به آن متصل شد. پس از تعیین خصوصیات نانوذرات پوشانده شده با توکسین تتانی، آنها به گروه های مختلف موشی تزریق شدند. در گروه های کنترل از ادجوانت کامل فروند و آلوم استفاده شد. پس از یک بار تزریق، ایمنی هومورال موش ها به روش الایزا و ایمنی سلولی با پاسخ تکثیری لنفوسیت های طحال مورد بررسی قرار گرفت. برای تحلیل داده ها آزمون آنالیز واریانس یک طرفه به کار رفت.
یافته هانانوذرات PLGA خاصیت ادجوانتی قویی داشتند و یک بار تزریق آن به همراه آنتی ژن، پاسخ ایمنی سلولی و ایمنی هومورال به مراتب قوی تر از ادجوانت آلوم و کمتر از ادجوانت فروند ایجاد کرد.
نتیجه گیریپلی لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید به شکل کونژوگاسیون با آنتی ژن، با یک دوز تزریق می تواند پاسخ ایمنی را به ویژه در بازوی ایمنی سلولی نسبت به حالت محلول آنتی ژن افزایش دهد. همچنین ادجوانت PLGA اگرچه در برابر ادجوانت آلوم در تحریک ایمنی هومورال چندان موفق به نظر نمی رسد، اما در مقایسه با ادجوانت کامل فروند می تواند با یک دوز تزریق، رقیبی قابل توجه برای آن باشد.
کلید واژگان: نانوذرات, PLGA, توکسین تتانی, پاسخ ایمنی, ادجوانتAimsNew vaccines based on recombinant and DNA proteins are safer than traditional vaccines, but unfortunately, they have lower Therefore, there is a need for the development of safe and strong that can increase the immune PLGA), ester, consists of acidic and lactic acid. Its hydrolysis leads to the production of lactic acid and glycolic acid monomers. The aim of this study was to compare humoral and cell mediated immune response to coated PLGA in mice.
Materials and MethodsIn this experimental study, PLGA nanoparticles were produced by water/oil (W/O) method. Tetanus toxin attached to by EDC. After coated characterization, they were injected into different groups of mice. The complete and Alum as After a single injection, the of was investigated by ELISA and cellular analyzed by spleen cell proliferation assay. One-way analysis of variance was used.
FindingsPLGA nanoparticles had a strong effect, and when used with antigens, could produce cellular and humoral immune response far more powerful than alum and than Freund’s adjuvant.
ConclusionGlycolic polyester, in the form of conjugation with an antigen, can be used to increase the immune response, especially in the cellular immune arm, relative to the antigenic solution. Although PLGA seems not so successful to the humoral immune stimulus against in comparison to the full of it can be a significant competitor with
Keywords: Nanoparticles, PLGA, Tetanus Toxin, Immune response, Adjuvant -
مقدمهباکتری سودوموناس آئروژینوزا به علت داشتن عوامل متعدد بیماری زایی و شیوع سویه های چند مقاومتی آن در سراسر دنیا اهمیت ویژه ای دارد و از این رو، نیاز به پیشگیری و تولید واکسن کارآمد برای آن ضروری است. هدف مطالعه حاضر، استفاده از نانوذره های poly lactic-co-glycolic acid (PLGA)در طراحی واکسن با آنتی ژن های آلژینات، لیپوپلی ساکارید و اگزوتوکسین A سودوموناس آئروژینوزا است.
مواد و روشها: در مطالعه حاضر، آلژینات، لیپوپلی ساکارید و اگزوتوکسین A از سویه PAO1 استخراج شدند. لیپوپلی ساکارید به روش فنل داغ تخلیص و سم زدایی شد. اگزوتوکسین A به روش کروماتوگرافی خالص سازی و با فرمالین سم زدایی شد. سپس آنتی ژن های تهیه شده به شکل جداگانه با PLGA کونژوگه شدند. روش های FT-IR و AFM برای تایید انجام کونژوگاسیون با نانوذره ها استفاده شدند. برای بررسی تب زایی کونژوگه ها از الگوی خرگوش استفاده و مرگ ومیر ناشی از کونژوگه ها روی الگوی موشی آزمایش شد. موفقیت کونژوگاسیون بر اساس اندازه و شارژ نانوذره حاصل تایید شد.نتایجنتایج FT-IR و شکل پیک های مربوطه، حضور گروه های عاملی آنتی ژن در ساختار نانوذره و تشکیل پیوند استری را تایید کردند. تصاویر سه بعدی کونژوگه ها با نانوذره ها پیش و پس از کونژوگاسیون، افزایش ارتفاع سایت های اتصالی نانوذره را نشان دادند. تغییر از حالت تیزی اولیه به پفکی پس از انجام کونژوگاسیون، موفقیت کونژوگاسیون را تایید کرد. مشاهده نشدن تب در خرگوش و مرگ ومیر در موش ها اثبات شد.
بحث و نتیجه گیری: تمام نتایج، کارآمدبودن واکسن در ایمنی زایی را نشان دادند و بنابراین به عنوان نامزدی برای واکسنی با پتانسیل قوی علیه بیماری های ناشی از سودوموناس پیشنهاد می شودکلید واژگان: سودوموناس آئروژینوزا, لیپوپلی ساکارید دتوکسیفای شده, آلژینات, اگزوتوکسین A, PLGAIntroductionPseudomonas aeruginosa is a particular importance due to the numerous factors of pathogenicity and the prevalence of multi-resistance strains throughout the world. Therefore, the need to prevent and produce an effective vaccine seems necessary. The aim of this study was to use PLGA nanoparticles in the design of vaccine with alginate antigens, lipopolysaccharide, and exotoxin, A Pseudomonas aeruginosa. In this study, strain PAO1 of Pseudomonas aeruginosa is used. Then, antigens including, alginate, lipopolysaccharide, and exotoxin A were extracted. Then, lipopolysaccharide was detoxified by hot phenol method. Exotoxin A was purified by chromatography and detoxified with formalin. Then, antigens separately conjugated to PLGA. FT-IR and AFM methods were usedto confirm conjugation with nanoparticles. A rabbit model was used to study the pyrogenic effects of conjugates. The mortality effect of conjugates on mouse model was tested.Materials And MethodsThe success of conjugation based on the size and charge of the nanoparticle was confirmed. The presence of antigenic functional groups in the structure of the nanoparticle and the formation of a steric bond confirmed with FT-IR results and the corresponding courier form.ResultsThe 3D conjugate images of nanoparticles before and after conjugation showed an increase in the height of nanoparticle binding sites. The change from initial sharpness to puff after the conjugation confirmed the success of conjugation. Failure to observe the pyrogenic effects in the rabbit and no mortality observed in mice was proved.
Discussion andConclusionAll of the results showed that conjugates were effective in immunization. Therefore, it can be a candidate vaccine with a great potential against Pseudomonas causing diseasesKeywords: Pseudomonas aeruginosa, Alginate, Detoxified, LPS, Exotoxin A, PLGA -
زمینه و هدفبیماری ویلسون یک بیماری ارثی متابولیسم مس است و با رسوب بیش از حد مس در کبد و مغز مشخص می شود. D- پنی سیل آمین یکی از معروف ترین شلاتورهای مورد استفاده در درمان بیماری ویلسون است؛ اما نقص اصلی این دارو ناتوانی آن در ورود به فضای درون سلولی است. این مطالعه به منظور ساخت و ارزیابی خواص ضد مس درون سلولی نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین – دندریمر در سلول های مدل ویلسون (HepG2) انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه توصیفی تحلیلی دوزهای مختلفی از داروهای دندریمر، D-پنی سیل آمین و نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین-دندریمر به سلول های مدل ویلسون تزریق شد. سپس میزان غلظت مس درون سلولی هر یک از گروه های سلولی دریافت کننده دارو به طور جداگانه با دستگاه جذب اتمی بررسی و به روش مقایسه ای ارزیابی گردید. غلظت مس درون سلولی با استفاده از نرم افزار Pharm و براساس معادله خطی محاسبه شد. سمیت نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین-دندریمر با روش MTT Assay سنجیده شد.یافته هاگروه های سلولی دریافت کننده داروی نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین-دندریمر بیشترین کاهش غلظت مس درون سلولی (18 ppm) را در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند (P<0.05). غلظت مس درون سلولی 46.61 تعیین شد. دوز به کار رفته برای داروی نانوکونژوگه D-پنی سیل آمین-دندریمر سمیتی از خود نشان نداد و اثری بر سلول های زنده نداشت.نتیجه گیرینانوکونژوگه کردن D-پنی سیل آمین به وسیله دندریمر می تواند سبب کاهش مس درون سلولی گردد.کلید واژگان: بیماری ویلسون, نانوکونژوگه D, پنی سیل آمین - دندریمرBackground And ObjectiveWilsons disease (WD) is caused by mutation to the cooer-transporting gene ATP7B. Chelation therapy is the main protochol of treatment for patients with Wilsons disease. D-penicillamine is one of the well-known chelator agants which is used in WD treatment but it can not enter into the intracellular space.This study was done to evaluate the synthesis and anti-intracellular Copper overload evaluation of Nanoconjugated D-penicillamine Dendrimer in Wilsons model cells.MethodsIn this descriptive-analytic study¡ initially 0.01 mm polyethylene glycol (PEG) and 0.0018 mm citric acid¡ Dendrimer was synthesized. After purification by dialysis bag and lyophilization¡ 10mg dendrimer was conjugated to 3.3mg D-penicillamine. Nanoconjugated D-penicillamine-dendrimer was injected on Wilsons model cells. After incubation and centrifugation intracellular measurement of copper concentration and FTIR test were done.ResultsCopper accumulation significantly reduced in the HepG2 WD cell by Nanoconjugated D-penicillamine - Dendrimer in compared to D-penicillamine (PConclusionNanoconjugated D-penicillamine Dendrimer can reduces intracellular concentration of Copper.Keywords: Wilson's Disease, Nanoconjugated D, penicillamine, dendrimer
-
مقدمهسرطان پروستات یکی از شایع ترین سرطان ها در کشورهای پیشرفته به شمار می رود. نقش ژن 23nm به عنوان یک ژن سرکوبگر متاستازی در بسیاری از سرطان ها مشخص شده است. اثرات داروی ایماتینیب به عنوان مهار کننده های تیروزین کینازی در تحقیقات و درمان تومورهای جامد نشان داده شده است. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، ارزیابی اثرات داروی ایماتینیب بر روی بقای سلولی و بیان ژن سرکوبگر متاستازی 23nm در رده ی سلولی سرطانی پروستات بود.روش هادراین مطالعه، سلول های رده ی سرطانی پروستات 3-PC با غلظت های متفاوت ایماتینیب به مدت 48 ساعت تیمار شدند. درصد بقای سلولی توسط روش MTT (Microculture tetrazolium test) انجام گرفت و میزان دوز 50 درصد کشندگی (50IC یا Half maximal inhibitory concentration) تعیین شد. مولکول RNA با استفاده از محلول RNX استخراج شد و سپس سنتز cDNA (Complementary DNA) انجام گرفت. آغازگرهای اختصاصی برای ژن های 23nm و GAPDH (phosphate dehydrogenase-3-Glyceraldehyde) با استفاده از نرم افزار اختصاصی طراحی شد. میزان بیان ژن 23nm نسبت به ژن GAPDH (ژن مرجع) با استفاده از روش (Real time PCR (Real time polymerase chain reaction بررسی شد.یافته هااثر مهاری ایماتینیب بر روی بقای سلول های 3-PC متاستازی نشان داده شد. همچنین نسبت بیان ژن /GAPDH23nm در غلظت μM 33/21 ایماتینیب طی 48 ساعت برابر 02/0 ± 62/1 (010/0 > P) محاسبه شد.نتیجه گیریایماتینیب می تواند از طریق افزایش بیان ژن مهار کننده ی متاستازی 23nm باعث کاهش متاستازی در سلول های 3-PC شود.
کلید واژگان: ایماتینیب, 23nm, سرطان پروستات, متاستازیBackgroundProstate cancer is one of the most common cancers diagnosed in developed countries. Many studies have confirmed that the nm23 gene suppresses metastasis in different types of cancers. The effects of imatinib as the first member of tyrosine kinases inhibitors were showed in research and treatment of solid tumours. The aim of the current study was to investigate the effect of imatinib on cell viability and Suppressor metastasis nm23 gene expression in prostate cancer cell line.MethodsIn this study, Prostate cancer (PC-3) human cell line was treated with various concentrations of imatinib for 48hours. Cell viability was assessed using MTT assay and the IC50 value was determined. We extracted RNA molecules by using RNX solution, after which cDNA was synthesized. The precise primers for the nm23 and GAPDH genes were designed by specific software. Then, the quantity of nm23 compared to GAPDH gene (reference gene) was analyzed using real-time PCR.FindingsImatinib exerted an inhibitory effect on the viability of metastatic PC-3 cells. The calculated nm23/GAPDH gene expression ratio were 1.62±0.02 (p<0.01) in 21/33mM concentration of imatinib at 48h.ConclusionThe result of this study was shown that imatinib can inhibit metastasis by up regulating nm23 gene expression in Prostate cancer PC-3 cell line.Keywords: Imatinib, nm23, Prostate cancer, Metastasis -
هدفدندریمرها نانوساختارهای سه بعدی هستند که کاربردهای زیادی در پزشکی از جمله دارورسانی و تصویر برداری پیدا کرده اند. دندریمر آنیونی پلی اتیلن گلیکول-سیترات، پتانسیل بالایی برای دارو رسانی و افزایش حلالیت داروهای نامحلول در آب دارد ولی روش سنتز آن زمانبر و چند مرحله ای است و از مواد سمی مانند دی کلرو متان در سنتز آن استفاده شده است. در این تحقیق روشی ساده تر و یک مرحله ای و با استفاده از شیمی سبز برای سنتز آن ابداع شد.مواد و روش هاچهار روش مختلف جهت بهینه سازی سنتز این دندریمر مورد بررسی قرار گرفت. تایید و تعیین ساختمان محصولات توسط DLS، FTIR و LC-MS انجام شد و میزان سمیت سلولی با استفاده از تست XTT بررسی شد.نتایجدر این تحقیق روش سنتز دندریمر G2 در یک مرحله و بدون تخلیص G1 ابداع شد که در مقایسه با روش های قبلی ارائه شده برای سنتز این دندریمر نه تنها به زمان بسیار کمتری نیاز دارد بلکه از مواد غیر سمی و شیمی سبز نیز در آن استفاده شده است. همچنین با توجه به نتایج تست XTT سمیت قابل توجهی تا غلظت 800 میکرومولار در رده های سلولی Hela و Vero مشاهده نشد.نتیجه گیرینتایج نشان می دهد که سنتز یک مرحله ای دندریمر آنیونی پلی اتیلن گلیکول-سیترات نسل دو (G2) روش ساده و مناسب برای ساخت این دندریمر می باشد. همچنین این دندریمر زیست سازگار بوده و می تواند به عنوان حامل مناسبی جهت اهداف دارو رسانی مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: بهینه سازی, پلی اتیلن گلیکول, سیتریک اسید, دندریمر, زیست تخریب پذیر, شیمی سبزObjectiveDendrimers are three-dimensional nanostructures that have numerous applications in medicine, including drug delivery and imaging. Although anionic dendrimer polyethylene glycol–citrate has a high potential to increase solubility of water-insoluble drugs and drug delivery, its multi-step synthesis procedure is time consuming. In addition, toxic substances such as dichloromethane are used in its synthesis procedure. In this study, we have developed a simple one-step synthesis method using green chemistry.MethodsWe examined four different methods to improve the synthesis method of this dendrimer. Products were characterized by FTIR, LC-MS and DLS. Cytotoxicity was assessed by the XTT method.ResultsWe synthesized a G2 polyethylene glycol–citrate dendrimer in one-step without purifying G1. This process was chosen as a beneficial method for synthesis of the G2 dendrimer. When compared with previous methods, this procedure had higher efficiency and greatly reduced response. This procedure used nontoxic materials. XTT assay results showed that this dendrimer created by green chemistry had no cytotoxicity in Hela and Vero cells up to a concentration of 800 µM.ConclusionOne-step synthesis of anionic polyethylene glycol-citrate G2 dendrimer is a simple, beneficial production method. The dendrimer is biocompatible and can be used as a suitable carrier for drug delivery purposes.Keywords: Dendrimer, Improvement, Biodegradable, PEG, Citric Acid, Green Chemistry -
زمینه و هدف
به دلیل عدم وجود واکسن موثر برای بیماری ایدز، داروهای ضد HIV نقش مهمی در کنترل این بیماری دارند. همچنین ایجاد مقاومتهای دارویی روز افزون و سمیت داروهای موجود، علاقه برای انجام پژوهش با هدف یافتن ترکیبات جدید ضد ویروس HIV را افزایش داده است. در این مطالعه نانو داروی لامی وودین بر پایه نانو ذره کیتوزان پگیله شده، سنتز شد.
مواد و روش هادر این تحقیق تجربی، نانو ذرات کیتوزان را با مولکول های پلی اتیلن گلیکول (PEG)، جهت افزایش حلالیت آنها، پگیله کردیم و سپس داروی ضد ویروس لامی وودین را بر روی این نانو ذ ر ات پگیله شده، لود کردیم. پس از خالص سازی و لیوفیلیزه کردن نانو داروی تازه سنتز شده، از مواد اولیه و محصول نهایی جهت بررسی فیزیکو شیمیایی آنها و انجام تست های FTIR، HNMR و CHN Analysis نمونه برداری شد.
یافته هانتایج حاصل از تست HNMR نشان داد که نانو ذره کیتوزان با موفقیت پگیله شده است. نتایج حاصل از تست FTIR، از طرفی نتیجه HNMR را تایید کرد و از طرف دیگر نشان داد که لامی وودین بر روی نانو ذره کیتوزان کنژوگه شده است. نتایج آزمون آنالیز CHN هر دو تست بالا را تایید کرد و مشخص نمود که پگیلاسیون نانو ذره کیتوزان با راندمان بسیار بالا و در حدود 97% صورت گرفته و داروی لامی وودین در حدود 30% وزن نانو ذره کیتوزان بر روی آن کنژوگه شده است.
نتیجه گیریدر این مطالعه نشان داده شد که نانو داروی لامی وودین بر پایه نانو ذره کیتوزان پگیله شده، با موفقیت سنتز شد.
کلید واژگان: ضد ویروس نقص سیستم ایمنی انسان, کیتوزان, لامی وودین, پلی اتیلن گلیکولBackgroundDue to the lack of efficient anti-HIV vaccine، anti-HIV pharmaceuticals play an important role in controlling HIV infection. Also significant rise in drug resistance and drug toxicity has caused increased interest in finding new anti-HIV agents. In this study، a nano-sized version of lamivudine based on PEGylated chitosan was synthesized.
Materials And MethodsIn this research، nanoparticles of chitosan were efficiently PEGylated for increasing their stability in water and then the anti-HIV drug، lamivudine، was loaded on these PEGylated nanoparticles. After purification and lyophilization of new synthesized nanoparticle، the raw materials and final product were sampled and FTIR، HNMR and CHN analyses were done.
ResultsResults of HNMR spectroscopy showed that chitosan nanoparticle was successfully PEGylated. HNMR data confirmed FTIR results and indicated that lamivudine was conjugated on chitosan nanoparticle. In addition، CHN analysis data also confirmed both HNMR and FTIR data، and demonstrated that a high yield of chitosan nanoparticle PEGylation (approximately 97%) was done and illustrated a high capacity of lamivudine conjugation on nano-sized PEGylated chitosan (30% W/W chitosan).
ConclusionIn this study، lamivudine drug was successfully synthesized، based on PEGylated chitosan nanoparticle.
Keywords: anti, HIV agent, Chitosan, Lamivudine, Polyethylene Glycols -
زمینه و هدف
امروزه استفاده از نانومواد از پرکاربردترین روش های ساخت داروهای نوین است؛ این مواد در افزایش قابلیت دسترسی داروها به هدف بسیار مفیدند. هدف از این مطالعه دستیابی به نانوواکسنی ایمونوژن علیه مننژیت ناشی از باکتری هموفیلوس آنفلوانزا است.
مواد و روش هادر این مطالعه تجربی، آنتی ژن کونژوگه ای از پلی ریبوزیل ریبیتول فسفات(PRP) هموفیلوس آنفلوانزا و یک مولکول ایمونوژن قوی به نامKeyhole Limpet Hemocyanin((KLH و نانو ذره ای با قابلیت جذب سطحی بالا به نام Poly lactic-co-glycolic acid(PLGA) ساخته شد. جهت بررسی قدرت آنتی ژنیسیته، کونژوگه دو قسمتی و سه قسمتی حاصل به موش های آزمایشگاهی نر نژاد SW1 تزریق شد. بدین منظور موش ها به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند که به ترتیب PRP، PRP+KLH، PRP-KLH، PRP-KLH-PLGA و PRP-TT را به همراه ادجوانت کامل فروند به صورت درون عضلانی دریافت کردند. در روز 28 بعد از تزریق، خون گیری انجام و نمونه های خونی از نظر افزایش تیتر آنتی بادی اختصاصی با تکنیک الایزا مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت بررسی میزان ورود به سلول آنتی ژن تولیدی در سلول های ایمنی از Immune Cell Uptake Assey و تکنیک فلوسایتومتری استفاده شد.
یافته هانتایج نشان دادند تیتر آنتی بادی IgG در سرم حیوانات ایمن شده با واکسن های کونژوگه افزایش می یابد. یافته ها همچنین حاکی از افزایش ورود به سلول کونژوگه سه قسمتی حاوی نانو ذره در سلول های ایمنی میزبان است.
نتیجه گیرینتایج حاصل از این مطالعه بیان گر این واقعیت است که آنتی ژن حاوی PLGA به مراتب قدرت جذب و ایمنی زایی بیشتری داشته و میتواند واکسن قوی تری علیه مننژیت هموفیلوسی باشد.
کلید واژگان: آنتی ژن کونژوگه, هموفیلوس آنفلوانزا, مننژیت, واکسن -
زمینه و هدفآنزیم سیکلو اکسیژناز از مهمترین آنزیم های مسیر سنتز پروستاگلاندین ها و پیدایش التهاب در بدن انسان است. در تازه ترین تحقیقات اثر تخریبی از انزیم سیکلو اکسیژناز- 2 بر سلول های عصبی مغز انسان دیده شده است به طوری که این آنزیم احتمالا در پاتوفیزیولوژی بعضی بیماری های عصبی نظیر اسکلروز متعدد (MS)، آلزایمر و پارکینسون نقش اساسی دارد.روش بررسیدر راستای اثبات هر چه بیشتر التهابی بودن بیماری پارکینسون در این تحقیق ابتدا جهت ایجاد مدل حیوانی بیماری پارکینسون اقدام به تخریب یک طرفه بخش متراکم هسته جسم سیاه شد و سپس به حیوانات تحت بررسی داروهای آسپیرین (مهارکننده غیر اختصاصی سیکلو اکسیژناز- 2) و سلکوکسیب (مهارکننده اختصاصی سیکلو کسیژناز- 2) با دوزهای 200 و 400 میلی گرم در ازای کیلوگرم از راه خوراکی تجویز کردیم و سفتی عضلانی آنها را در زمان های 0، 20، 40، 60، 90، 120، 180 و 240 دقیقه به روش مورپرروگو مورد ارزیابی قرارگرفت.
یافته هاپس از ارزیابی داده ها مشخص شد که هر دو داروی به کار رفته قادر به کاهش سفتی عضلانی می باشند (05/0p<). اما مهارکننده اختصاصی سیکلو اکسیژناز- 2 (سلکوکسیب) بسیار موثرتر از آسپیرین قادر به کاهش سفتی عضلانی بود.نتیجه گیریاطلاعات فارماکولوژیک این تحقیق، فرضیه استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی را به عنوان داروهای جدید و جایگزین در درمان بیماری پارکینسون تقویت می کند.
کلید واژگان: آسپیرین, سلکوکسیب, سیکلو اکسیژناز, 2, بیماری پارکینسونParkinson's disease (PD) is a degenerative neurodopaminergic disease in nigrostriatum pathway of animals and human, the resultant loss of nerve terminals accompanied by dopamine-glutamate and other related neurotransmitters-imbalances in this pathway are responsible for most of the movement abnormalities. Increasing evidence suggests that an inflammatory reaction accompanies the pathological processes caused by Cyclooxygenase-2 (COX-2) seen in many neurodegenerative disorders, including PD. These findings have not indicated any evidence based on the effect of selective and non selective COX-2 inhibitors on the rigidity of PD.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.