به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

دکتر محسن خلیلی

  • Kazem Hatami, Majid Hassanpourezatti *, Mohsen Khalili
    Objective
    Melissa officinalis (MO) hydroalcoholic extract has shown neuroprotective effects. We assess the possible therapeutic effects of Melissa officinalis extract (MOE) on blood biochemical and Brain-Derived Neurotrophic Factor (BDNF) levels as well as neurobehavioral consequences of high-fat-diet (HFD)-induced obese rats.
    Materials and Methods
    Eighty male Wistar rats weighing between 180 and 220 g were divided into two groups at the beginning of the experiment and fed with normal diet (ND) or HFD for 5 weeks. Then, each group was divided into four subgroups (10 rats in each group) and treated daily with MOE (50, 100, 150 mg/kg, intraperitoneal) or vehicle for another two weeks. At the end of the experiments, fasting blood glucose (FBG), blood lipid profile, and serum brain-derived neurotrophic factor (BDNF) levels were measured. The sucrose preference test (anhedonia and depression), open field test (locomotor), elevated plus maze (anxiety), Y-maze (working memory), and Morris water maze test (spatial memory) were done.
    Results
    Feeding with HFD for 7 weeks caused obesity, anhedonia, anxiety, depression and learning and memory disorders in rats and a decrease in serum BDNF level. Administration of MOE at 100 or 150 mg/kg to HFD-fed rats decreased weight gain, FBG, and serum levels of total low-density lipoprotein cholesterol and increased serum BDNF levels. It also improved changes in locomotor activity, anxiety, depression, and learning and memory in HFD-fed rats.
    Conclusion
    The results show that MOE has a therapeutic effect on model rats with HFD-induced metabolic and neurobehavioral abnormalities through regulation of BDNF secretion.
    Keywords: Obesity, Mellissa Officinalis, BDNF, Rats
  • Zahra Jamshidi, Manizheh Karami*, Mohsen Khalili, Mehrdad Roghani
    Background and Objectives

    Studies have shown that polycystic ovary (PCO) may be induced by morphine and CA1 may be damaged by PCO-related oxidative stress but can be protected by a potent GABAB receptor agonist. Therefore, this study aimed to investigate the protective effect of baclofen against oxidative stress in the dorsal hippocampus (DH) of morphine-treated rats with ovarian cysts.

    Materials and Methods

     In total, 66 female Wistar rats were selected and randomly divided into control and experimental groups. The control group received saline (1 ml/kg, intraperitoneally [i.p.], once a day). Experimental groups were treated with morphine (5 mg/kg, i.p.), baclofen alone (10-30 mg/kg, i.p.), and baclofen (10, 20, 30 mg/kg, i.p.) before morphine (5 mg/kg, i.p.), once daily. One group received morphine (0.4 µg/rat) once in the ventromedial hypothalamus, and the last ovariectomized group was administered morphine (5 mg/kg, i.p.) after recovery. Then blood and hippocampus samples were prepared. Moreover, the levels of oxidative stress factors (GPX, MDA, SOD, and CAT), and the intensity of estrogen and glucocorticoid receptors in DH were evaluated. Ovaries and the uterus were also examined biometrically.

    Results

    In the morphine-treated groups, regardless of the injection method, the development of follicles was rare, compared to the control group, instead, thick-walled follicular cysts were abundant. However, in the groups that received baclofen alone or baclofen together with morphine, the number of cysts decreased and the number of mature follicles increased significantly. Oxidative agents showed high levels in the DH of the morphine-treated group, which correlated with low estrogen receptors in DH. However, baclofen pretreatment improved these conditions. Besides, glucocorticoid receptors in DH did not show significant differences in different groups, and necrosis in the CA1 area was not observed either in the morphine-receiving group or in the other groups. The uterus did not show significant changes in any group.

    Conclusion

    Prophylactic use of baclofen can protect against morphine side effects.

    Keywords: Baclofen, Cyst, Dorsal hippocampus, Morphine, Ovary, Oxidative stress
  • مریم افشانی، اسماعیل نصیری*، محسن خلیلی
    سابقه و هدف

    ممکن است شدت های مختلف ورزش، تاثیر متفاوتی بر سطح عامل نورون زایی مشتق شده از مغز (BDNF) داشته باشند؛ بنابراین هدف این پژوهش، مشخص کردن اثر تمرین تناوبی سرعتی با تکرارهای کوتاه بر سطح BDNF هیپوکامپ، یادگیری و حافظه فضایی در موش های صحرای بالغ بود.

    مواد و روش ها

     در این راستا شانزده سر موش صحرایی نژاد ویستار تصادفی به دو گروه کنترل (8=n،CO) و تمرین SIT (8=n،EX) تقسیم شدند. تمرین به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه، با 9-4 تکرار 10ثانیه ای و استراحت 1دقیقه ای انجام شد. در پایان، یادگیری و حافظه حیوانات با دو روش آزمون ماز Y و شاتل باکس ارزیابی شد. 48 ساعت پس از آزمون، موش ها بیهوش شدند و بافت هیپوکامپ جدا و سطح BDNF آن در هموژن بافت هیپوکامپ سنجیده شد. روش آماری تی مستقل برای تجزیه وتحلیل داده ها در سطح آلفای 05/0 به کار رفت.

    نتایج

    تحلیل آماری داده ها نشان داد که میزان BDNF هیپوکامپ EX به طور معنی داری نسبت به CO بالاتر است (0/001>P)؛ درحالی که بین دو گروه از نظر نتایج آزمون های رفتاری ماز Y و شاتل باکس تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05<P).

    نتیجه گیری

     با توجه به یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد SIT با صرف زمان بسیار کمتر (40-30 دقیقه در هفته) نسبت به سایر پروتکل های تمرینی می تواند به افزایش میزان BDNF بافت هیپوکامپ در موش صحرایی کمک کند؛ اما بر یادگیری و حافظه تاثیر مثبت یا منفی ندارد.

    کلید واژگان: تمرین تناوبی سرعتی, عامل نورون زایی مشتق شده از مغز, یادگیری و حافظه, موش صحرایی
    Maryam Afshani, Esmail Nasiri*, Mohsen Khalili
    Background

     Different intensities of exercise may have a different effect on the level of brain-derived neurogenic factor (BDNF). Hence, this study aimed to determine the effect of sprint interval training with short repetitions on hippocampal BDNF level, spatial learning and memory in adult rats.

    Materials and Methods

     Sixteen Wistar rats were randomly divided into the control (CO, n=8) and exercise (EX, n=8) groups. The exercise was performed for 8 weeks, 3 sessions per week, 4-9 repetitions of 10 seconds sprints, and 1-minute rest. At the end of the training period, the learning and memory of the animals were evaluated by Y maze and shuttle box tests. 48 hours after the test, the rats were anesthetized and the hippocampal tissue was isolated. BDNF levels were measured in hippocampal tissue homogeneity. The independent t-test was used to analyze the data at the alpha level of 0.05.

    Results

     Statistical analysis of the data showed that the level of BDNF in EX hippocampus was significantly higher than that of CO (P<0.001); While there was no significant difference between the two groups in terms of the results of Y-maze and shuttle box behavioral tests (P˃0.05).

    Conclusion

     According to the findings of the present study, it seems that SIT may help to increase the hippocampus BDNF level in rats by spending much less training time (30-40 min./week) than other training protocols; But it has no positive or negative effect on learning and memory.

    Keywords: Sprint interval training, Brain-derived neurotrophic factor, Learning, memory, Rats
  • امیررضا ناصری، محسن خلیلی، نرگس حدادزاده نیری، مهرداد روغنی*
    پیش زمینه و هدف

    آسیب حاد کبدی یک سندرم کشنده است که باعث از دست رفتن سریع عملکرد کبد می شود. کروسین ماده موثره زعفران با خواص آنتی اکسیدانی، محافظتی و آنتی آپوپتوتیک است. در این مطالعه اثر کروسین بر اختلال عملکرد کبد در موش کوچک آزمایشگاهی نر ارزیابی شد.

    مواد و روش کار

    در این مطالعه ی پژوهشی، 28 سر موش کوچک آزمایشگاهی نر (24-20 گرم) به گروه های کنترل، آسیب کبدی و دو گروه آسیب کبدی تحت تیمار با کروسین 50 یا 200 mg/kg تقسیم شدند. آسیب کبد با تزریق ترکیب لیپوپلی ساکارید/دی گالاکتوزآمین (LPS/D-Gal) به ترتیب با دوزهای 50 microg/kg و 400 mg/kg ایجاد شد. کروسین حل شده در آب مقطر به مقادیر 50 و 200 mg/kg از 3 روز قبل تا 1 ساعت قبل از القاء آسیب کبدی به طور روزانه گاواژ شد. 24 ساعت بعد از القاء آسیب، موش ها با مخلوط کتامین 120 mg/kg و گزیلازین 10 mg/kg بی هوش و پس از گرفتن نمونه خون از قلب، با رعایت مسایل اخلاقی کشته شدند. مارکرهای کبدی ALT, AST و ALP و شاخص های MDA, SOD, Cat, MPO و TNF-α سنجش شدند. داده ها با نرم افزار Graphpad Prism 9.3 و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی و سطح معنی دار p<0.05 تجزیه وتحلیل آماری شدند.

    یافته ها

    تجویز کروسین موجب کاهش سطوح سرمی مارکرهای کبد، MDA, MPO, TNF-α و افزایش SOD در گروه های درمان در مقایسه با گروه LPS/D-Gal گردید (05/0<p) و تغییر Cat معنی دار نبود (05/0>p).

    بحث و نتیجه گیری

    کروسین با خاصیت آنتی اکسیدانی قوی توانست اختلال عملکردی کبد را از طریق کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب کم کند.

    کلید واژگان: آسیب حاد کبدی, کروسین, التهاب, لیپوپلی ساکارید, استرس اکسیداتیو
    Amirreza Naseri, Mohsen Khalili, Narges Haddadzadeh-Niri, Mehrdad Roghani*
    Background & Aim

    Acute liver injury is a fatal syndrome that causes rapid loss of liver function. Crocin is the active ingredient of saffron with antioxidant, protective and anti-apoptotic properties. In this study, the protective effect of crocin was evaluated on the liver dysfunction in male laboratory mice.

    Materials & Methods

    In this experimental study, 28 male mice (20-24 g) were divided into control, liver damage, and two groups treated with crocin at doses of 50 or 200 mg/kg. liver damage was caused by the injection of lipopolysaccharide/D-galactosamine with doses of 50 microg/kg and 400 mg/kg, respectively. Crocin dissolved in distilled water was fed by gavage at 50 or 200 mg/kg, starting 3 days before and up to 1 hour before injury induction. 24 hours after injury induction, the mice were anesthetized with a mixture of 120 mg/kg ketamine and 10 mg/kg xylazine, and sacrificed in compliance with ethical rules after taking a blood sample from their hearts. liver markers including MDA, SOD, Cat, MPO, and TNF-α were measured. Data was analyzed with GraphPad Prism 9.3 software using one-way ANOVA and Tukey's post hoc tests with significance level set at p<0.05.

    Results

    Administration of crocin decreased serum levels of liver markers MDA, MPO, and TNF-α and increased SOD in crocin-treated groups as compared to the LPS/D-Gal group (p<0.05); Cat change was not significant (p>0.05).

    Conclusion

    Crocin with strong antioxidant activity was able to reduce liver dysfunction by reducing oxidative stress and inflammation.

    Keywords: Acute Liver Damage, Crocin, Inflammation, Lipopolysaccharide, Oxidative Stress
  • Effect of Hesperetin on the Antidepressant Activity of Electroconvulsive Therapy in an Enforced Reserpine Model of Depression in Male Rats
    Acieh Alizadeh Makvandi, Mohsen Khalili *, Mehrdad Roghani
    Background

     Depression is a common and debilitating disorder of the brain. Many pharmacological therapies, including many plant components (such as flavonoids), are used to treat depression. Electroconvulsive therapy (ECT) is a useful method for depressed patients who do not respond to medication. However, this method has some side effects. Hence, investigators have tried to improve ECT’s positive points by diminishing its side effects.

    Objectives

     We investigated the effect of hesperetin (a flavonoid component) on the antidepressant activity of ECT in an enforced reserpine model of depression in male rats.

    Methods

     Eighty male rats (230 - 250 g) were randomly divided into control, ECT + reserpine (Res), Res + hesperetin (Hes; 10 or 20 mg/kg), Res + ECT, and Res + ECT + Hes (10 or 20 mg/kg) groups. The effects of hesperetin were evaluated by the forced swimming test (FST), sucrose preference test (SPT), open field test (OFT), elevated plus maze test (EPMT), as well as by measurement of the brain-derived neurotrophic factor (BDNF) and oxidative stress biomarkers [ie, malondialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD), and glutathione (GSH)] in the prefrontal cortex area.

    Results

     The outcomes of the behavioral experiments showed that Hes + ECT treatment could raise the percentage of open arm entrance in EPMT, anhedonia in SPT, and decrease immobilization time in FST compared to the groups treated with ECT (P < 0.05) or hesperetin alone. Our biochemical research also illustrated a significant reduction in MDA in the groups treated with ECT + Hes (10 or 20 mg/kg; P < 0.01 and P < 0.001) and ECT or hesperetin, as well as a significant increase in GSH, SOD, and BDNF in the ECT + Hes (20 mg/kg) animal group (P < 0.001).

    Conclusions

     In depressed rats, the ECT linked to the application of hesperetin could significantly elevate BDNF, GSH, and SOD reduction in depressed male rats.

    Keywords: Depression, Electroconvulsive Therapy, Hesperetin, Reserpine
  • نرگس حدادزاده نیری، محسن خلیلی، فاطمه طالع احمد، انسیه جنیدی، مهرداد روغنی*
    مقدمه و هدف

    کبد به عنوان بزرگ ترین غده بدن با وظایف متعدد است. متوترکسات سبب آسیب حاد و مزمن در کبد می شود. در این مطالعه اثر دیوسجنین به عنوان ساپوژنین استروییدی، بر پتانسیل غشاء میتوکندری (MMP) و فعالیت انفیلتراسیون نوتروفیلی در مدل آسیب کبد القاء شده با متوترکسات درموش بزرگ آزمایشگاهی نر بررسی شد.

    مواد و روش ها

    تعداد 40 موش  به 5 گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با دیوسجنین 50 mg/kg، متوترکسات با دوز 20 mg/kg (i.p) و دو گروه تحت تیمار دیوسجنین با دوزهای     10, 50 mg/kg (گاواژ)  تقسیم شدند. با رعایت اخلاق موش ها بی هوش و پس از کشته شدن بافت کبد جدا شد. پس از تهیه هموژنه بافتی فعالیت انفیلتراسیون نوتروفیلی و پتانسیل غشاء میتوکندری سنجش شد. برای آنالیز آماری داده ها از آزمون آنووای یکطرفه و تست تعقیبی توکی استفاده شد و سطح معنی داری p<0.05 مقررشد.

    نتایج

    پتانسیل غشاء میتوکندری در گروه متوترکسات و تحت تیمار با دیوسجنین 10 mg/kg نسبت به کنترل کاهش معنی دار و در گروه تحت تیمار با دیوسجنین 50 mg/kg نسبت به متوترکسات افزایش معنی دار داشت. از طرفی میلوپراکسیداز در گروه متوترکسات و گروه تحت تیمار با دیوسجنین 10 mg/kg نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار و در گروه تحت تیمار با دیوسجنین 50 mg/kg نسبت به گروه متوترکسات کاهش معنی دار داشت.

    نتیجه گیری:

     دیوسجنین با دوز 50 mg/kg در مدل آسیب کبد القاء شده با متوترکسات توانست باعث بهبود سلامت میتوکندری و نیز کاهش انفیلتراسیون نوتروفیلی گردد.

    کلید واژگان: کبد, متوترکسات, دیوسجنین, سلامت میتوکندری, انفیلتراسیون نوتروفیلی
    Narges Haddadzadeh Niri, Mohsen Khalili, Fatemeh Taleahmad, Ensiyeh Joneidi, Mehrdad Roghani *
    Background and Objective

    The liver is the largest gland in the body with multiple functions. Methotrexate causes acute and chronic liver damage. In this study, the effects of diosgenin were investigated as a steroidal sapogenin on mitochondrial membrane potential (MMP) and neutrophil infiltration activity in a methotrexate-induced liver injury model in male rats.

    Materials and Methods

    40 rats in 5 groups; control, control treated with diosgenin 50 mg/kg, methotrexate at a dose of 20 mg/kg (i.p) and two groups treated with diosgenin at doses 10, 50 mg/kg (gavage) were divided. The rats were anesthetized and the liver tissue was isolated after killing. After tissue homogeneity, neutrophil infiltration activity and mitochondrial membrane potential were measured. For statistical analysis, one-way ANOVA and Tukey post-test were used, and the significance level was p <0.05.

    Results

    The potential of the mitochondrial membrane in the methotrexate group treated with diosgenin 10 mg/kg was significantly reduced compared to the control group and in the group treated with diosgenin 50 mg/kg was significantly increased compared to methotrexate. On the other hand, myeloperoxidase increased significantly in the methotrexate group and treated with diosgenin 10 mg/kg compared to the control group and decreased significantly in the group treated with diosgenin 50 mg/kg compared to the methotrexate group.

    Conclusion

    Diosgenin at a dose of 50 mg/kg in the methotrexate-induced liver injury model was able to improve mitochondrial health and reduced neutrophil infiltration.

    Keywords: Liver, Methotrexate, Diosgenin, Mitochondrial health, Neutrophilic infiltration
  • محمدحسن احمدی، محمد رحمانی*، محسن خلیلی نجف آبادی
    مقدمه و هدف

    هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی سرعتی (SIT) بر میزان آنزیم های کبدی، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) و ماالوان-دی-آلدهید (MDA) بافت کبدی بود.

    مواد و روش ها

    در یک کارآزمایی تجربی، 16 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر (موش) تصادفی به دو گروه کنترل (8=CO, n) و تمرین(8= EX, n) تقسیم شدند. موش ها پس از دوران سازگاری با محیط و آشنایی با تمرین، 8 هفته، هفته ای 3 جلسه تحت تمرین قرار گرفتند. در پایان دوره، پس از بیهوشی و خونگیری مستقیم از قلب، سرم برای سنجش های آنزیم های کبدی استخراج و بافت کبد جهت بررسی میزان TAC و MDA بافتی برداشته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری t مستقل در سطح آلفای 05/0 در محیط SPSS نسخه 22 استفاده شد.

    نتایج

    تحلیل آماری داده ها حاکی از بالاتر بودن معنی دار میزان TAC بافت کبد گروه EX نسبت به گروه CO  بود (01/0=P)؛ اما تفاوت  معنی دار بین گروهی در رابطه با  میزان MDA بافتی کبد مشاهده نشد (24/0=P). در رابطه با میزان آنزیم های کبدی ALT (26/0=P) و GGT (44/0=P) نیز تفاوت بین گروهی معنی داری مشاهده نشد؛ اما میزان آنزیم  AST (01/0=P) و (001/0=P) ALP گروه EX نسبت به گروه CO به طور معنی داری کمتر بود.

    نتیجه گیری:

     نتایج نشان داد، تمرین SIT باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و تغییرات مطلوب در میزان آنزیم های کبدی می شود و این نوع پروتکل تمرینی می تواند پیامد مفیدی بر وضعیت سلامتی وعملکردی کبد داشته باشد.

    کلید واژگان: پراکسیداسیون لیپیدی, ظرفیت آنتی اکسیدانی تام, تمرین SIT, آنزیم های کبدی
    Mohammadhasan Ahmadi, Mohammad Rahmani *, Mohsen Khalili Najafabadi
    Objective

    The aim of this study was to evaluate the effect of Sprint Interval Training (SIT) on the plasma liver enzymes, liver tissue total-antioxidant-capacity (TAC) and Malondialdehyde (MDA) levels in male rats.

    Materials and Methods

    In an experimental trial, 16 male rats were randomly divided into two groups: control (CO,n=8) and exercise (EX,n=8). The rats after the period of adaptation to the environment and familiarization with exercise were trained 3 sessions per week for 8 weeks. Finally, after anesthesia and direct blood sampling from the heart, serum was extracted for liver enzymes and liver tissue was removed to assess tissue TAC and MDA. Independent t-test was used to analyze the data at the alpha level of 0.05 in SPSS version 22.

    Results

    Statistical analysis of the data showed a significantly higher liver tissue TAC in the EX group compared to the CO group (P=0.01); but no significant intergroup difference was observed related to liver tissue MDA (P=0.24). There was no significant difference between the groups in the ALT (P=0.26) and GGT (P=0.44) level; but the AST (P=0.01) and ALP (P=0.001) level in EX group was significantly lower than CO group.

    Conclusion

    The results showed that SIT increases the antioxidant capacity and induces desirable changes in the liver enzymes levels and this training protocol can have a beneficial effect on the health status of the liver.

    Keywords: Malondialdehyde (MDA), Total Antioxidant Capacity (TAC), sprint Interval training (SIT), Liver enzymes
  • Mohsen Khalili *
    Objective
    The present study was for investigation of the analgesic effect of oral and intraperitoneal (i.p.) administration of alcoholic Viscum album L (V. album) fruit extract as a rich source of alkaloid substances.
    Materials and Methods
    Experimented animals were divided to control and treatment groups. The treatment group received different doses of the extract which was prepared from alcoholic smashed fruits. Then, the animals from each group were subjected to pain scoring experiments such as hot plate and formalin tests.
    Results
    The results of the experiments i.e., anti-nociceptive effect of V. album extract in i.p. (50, 100 and 200 mg/kg) and oral application method V. album (6.25% food pellet) were compared with others and morphine sulfate and naloxone as positive and negative control groups, respectively. However, the extract over than 100 mg/kg i.p. could potentially alleviate the pain in hot plate and both phases of formalin test. Besides, there was a marked anti-nociceptive effect of the extract (over than 200 mg/kg) in oral method in hot plate and both phases of formalin tests. In our next experiments, the effective doses of morphine sulfate as the positive control drug were obtained over than 15 mg/kg; i.p.
    Conclusion
    In summary, by comparing the analgesic effect of different doses of morphine sulfate with V. album fruit extract in i.p. and oral conditions and regarding the extract LD50, it is concluded that the V. album fruit extract has a potent, semi-absorbable, and nearly safe ingredient which can exert a potential analgesic effect in acute and chronic pain.
    Keywords: Viscum album, Formalin test, Hot plate
  • فاطمه طالع احمد، محسن خلیلی، نرگس حدادزاده نیری، انسیه جنیدی، مهرداد روغنی*
    مقدمه و هدف

    متوترکسات با افزایش آنزیم میلو پراکسیداز و تخریب غشای میتوکندری سبب آسیب بافت بیضه و ناباروری می شود. دیوسجنین یک ساپوژنین استروییدی با خواص  آنتی اکسیدانی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دیوسجنین بر تغییرات پتانسیل غشای میتوکندری و انفیلتراسیون نوتروفیلی در آسیب بیضه با متوترکسات در موش بزرگ آزمایشگاهی می باشد.

    مواد و روش ها

    تعداد 40 سر موش  به 5 گروه کنترل، کنترل تحت تیمار دیوسجنین دوز 50mg/kg  و متوترکسات و دو گروه متوترکسات تیمار شده دیوسجنین با دوزهای 10 و50 mg/kg  تقسیم شدند. متوترکسات با دوز20 mg/kg  یک روز بعد از تجویز دیوسجنین بطور داخل صفاقی تزریق گردید. دیوسجنین روزانه به مدت دو هفته با دوزهای 10 و 50 mg/kg تجویز دهانی شد. در پایان کار، موش ها بیهوش و بیضه ها جدا شدند. فعالیت میلوپراکسیداز و پتانسیل غشای میتوکندری در هموژنه بافت بیضه سنجش شد. برای آنالیز آماری از آنووای یکطرفه و تست تعقیبی توکی استفاده شد.

    نتایج

    پتانسیل غشای میتوکندری گروه متوترکسات نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (p=0.003). و در گروه متوترکسات تیمار شده با دیوسجنین با دوز50mg/kg   نسبت به گروه متوترکسات افزایش معنی داری نشان داد (p=0.008). میزان میلوپراکسیداز گروه متوترکسات نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد (p=0.009) و در گروه متوترکسات تیمار شده با دیوسجنین دوز 50 mg/kg نسبت به گروه متوترکسات کاهش معنی داری نشان داد (p=0.039).

    نتیجه گیری

    دیوسجنین سبب کاهش عوارض ناشی از آسیب متوترکسات بر فعالیت میلوپراکسیداز و پتانسیل غشای میتوکندری بافت بیضه می شود.

    کلید واژگان: دیوسجنین, متوترکسات, انفیلتراسیون نوتروفیلی, پتانسیل غشای میتوکندری, بیضه
    Fatemeh Taleahmad, Mohsen Khalili, Narges Hadadzadeh, Ensiyeh Joneidi, Mehrdad Roghani *
    Background and Objective

    Methotrexate can induce testicular tissue damage and infertility by increasing the activity myeloperoxidase and destroying mitochondrial membrane. Diosgenin is a steroidal sapogenin with antioxidant properties. The aim of this study was to evaluate the effects of diosgenin on mitochondrial membrane potential (MMP) and neutrophil infiltration in methotrexate-induced testicular injury in the rat.

    Materials and Methods

    40 rats were divided into 5 groups: control, diosgenin-treated control with a dose of 50 mg/kg, methotrexate, two groups of diosgenin-treated methotrexate at doses of 10 or 50 mg/kg. Methotrexate at a dose of 20 mg/kg was injected intraperitoneally one day after diosgenin administration. Diosgenin was administered daily for two weeks at doses of 10 or 50 mg/kg. At the end, the rats were anesthetized and the testis was removed. MPO and MMP in testicular tissue were measured. For statistical analysis, one-way ANOVA and Tukey post-test were used.

    Results

    The MMP of the methotrexate group showed a significant decrease compared to the control group (p=0.003). The diosgenin-treated methotrexate group at a dose of 50 mg/kg showed a significant increase as compared to the methotrexate group (p=0.008). The level of MPO in the methotrexate group showed a significant increase as compared to the control group (p=0.009). The diosgenin-treated methotrexate group at a dose of 50 mg/kg showed a significant decrease as compared to the methotrexate group (p=0.039).

    Conclusion

    Diosgenin reduces the harmful effects of methotrexate on MPO and MMP in testicular tissue.

    Keywords: Diosgenin, Methotrexate, Neutrophilic infiltration, Mitochondrial membrane potential, Testis
  • فائزه قضات لو*، محسن خلیلی، بنفشه باقری
    مقدمه و هدف

    وقوع افسردگی در بیماری آلزایمر بسیار شایع می‌باشد و مکانیسم‌های مختلفی در همراه شدن این دو بیماری با یکدیگر دخیل هستند. شوک درمانی الکتریکی یکی از روش‌های درمانی موثر در درمان افسردگی بوده و ما در مطالعه پیش رو به تاثیرات آن در مدل آزمایشگاهی آلزایمر و افسردگی در حیوانات آزمایشگاهی می‌پردازیم.

    مواد و روش ها

    برای این منظور تعداد 48 موش صحرایی نر نژاد ویستار به 6 گروه کنترل، افسرده، آلزایمر بدون دریافت شوک درمانی الکتریکی، آلزایمر با دریافت شوک درمانی الکتریکی، آلزایمر و افسرده بدون دریافت شوک درمانی الکتریکی، آلزایمر و افسرده با دریافت شوک درمانی الکتریکی تقسیم شدند. آلزایمر با مدل تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین و افسردگی با تزریق داخل صفاقی رزرپین ایجاد شد. تست‌های رفتاری در گروه ها صورت گرفت و نهایتا داده‌های آزمون با تست‌های آماری مربوط، مورد مقایسه قرار گرفت.

    نتایج

    پارامترهای رفتاری رجحان سوکروز، ماز بعلاوه مرتفع، آزمون جعبه باز در موش‌های درمان شده با روش شوک درمانی الکتریکی، نشان دهنده تاثیر این روش درمانی در تعدیل خلق و خو در موش های مبتلا به آلزایمر و افسردگی می‌باشد.

    نتیجه‌گیری: 

    به طور کلی تعدیل پارامترهای رفتاری در موش‌های مبتلا به آلزایمر و افسردگی که با روش شوک درمانی الکتریکی درمان شده اند، حاکی از تاثیر درمانی این روش در بهبود وضعیت خلقی این دسته از حیوان ها می‌باشد.

    کلید واژگان: افسردگی, آلزایمر, الکتروشوک, استرس اکسیداتیو, رت
    Faezeh Ghozatlu *, Mohsen Khalili, Banafsheh Bagheri
    Background and Objective

    Depression is a common sign in Alzheimer's patients and there are many mutual mechanisms for both illnesses progression. Electroshock therapy is an effective procedure for alleviation of depression, so we used it for treatment of depression in alzheimer’s male rats.

    Materials and Methods

    For this purpose, 48 male Wistar rats divided in 6 groups : 1- control, 2- Depressed, 3- Alzheimer, 4- Alzheimer+shock, 5- Alzheimer+depression and 6-alzheimer+depression+shock. Dementia and depression were induced through I.C.V. injection of streptozotocin and i.p injection of reserpine respectively. Finally, the animals were subjected to memory and depression behavioral tests and their’ data were comparisoned by statistical tests.

    Results

    Obtained data from sucrose preference test elevated plus maze and open field showed that, electroshock therapy could yield a significant alleviation effect on mode condition of depression in Alzheimer’ rats.

    Conclusion

    The respectable alleviation activity of depression-like behavior due to electroshock in Alzheimer's rats which concomitant with depression, shows that this method can be used potentially in these male rats.

    Keywords: Depression, Alzheimer, electroshock, stress oxidative, Rats
  • فاطمه طالع احمد، مهدی علیزاده، فاطمه نبی، زهرا کیاسالاری، محسن خلیلی*
    مقدمه و هدف

    مطالعات زیادی در مورد مکانیسم های درمان تشنج و کاهش درد وجود دارد. به هرحال با توجه به توصیه های طب گیاهی در این مطالعه ازعصاره برگ گیاه شاهتره برای تسکین درد و تشنج در موش های کوچک صحرایی استفاده شده است.

    مواد و روش ها

    در این بررسی 40 سر موش صحرایی کوچک به 5 گروه 1-کنترل 2-کنترل مثبت و سه گروه عصاره با دوزهای 200، 600 و 800 میلی گرم برکیلوگرم تقسیم شدند. همه حیوانات وارد آزمون فرمالین و قوطه وری دم در آب برای آنالیز درد شدند سپس با تزریق پنتیلن تترازول (mg/kg 100) و محاسبه زمان شروع علایم میوکلونوس، کلونوس و تونوس به بررسی تشنج در این موش ها پرداخته شد.

    یافته‌ها:

    نتایج نشان داد عصاره در سه دوز 200، 600 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم می تواند باعث کاهش درد حاد و مزمن ناشی از فرمالین شود. همچنین زمان شروع رفتارهای تشنج یعنی میوکلونوس، کلونوس و تشنج می تواند با دوزهای کمتر عصاره 200 و 600 میلی گرم بر کیلوگرم به طور قابل توجهی افزایش یابد.

    نتیجه گیری

    بطور کلی درمان موش ها باعصاره هیدروالکلی برگ گیاه شاهتره می تواند باعث کاهش درد حاد و مزمن گشته و زمان شروع علایم تشنج را بطور معنی داری افزایش دهد.

    کلید واژگان: درد, تشنج, برگ گیاه شاهتره, فرمالین, PTZ
    Fatemeh Taleahmad, Mehdi Alizaedeh, Fatemeh Nabi, Zahra Kiasalari, Mohsen Khalili *
    Background and Objective

    There are many reports for mutual mechanisms for seizure and pain alleviation. Also with respect to the herbal medicine recommendation in new medicine, in this study we used the extract of an important candidate fumaria officinal for relief of pain and seizure in mice.

    Materials and Methods

    In our experiments 40 mice were divided to 5 groups (n=8): 1-control 2- positive control and three groups of extract treatment respectively 200, 600 and 800 mg/kg. All of the animal groups were conducted to formalin and tail immersion tests for assessment of pain and finally seizure analysis were done by injection of PTZ (100 mg/kg) to the animals and initiation time (s) for myoclonus, clonus and the tonus signs were measured for seizure analysis.

    Results

    Our results indicated that the extract in three doses (200, 600 and 800 mg/kg) can reduced the formalin acute and chronic pain. Also the start time for seizure signs i.e, myoclonus, clonus and seizures could elevated markedly in lower doses of the extract (200 and 600 mg/kg).

    Conclusion

    In addition, treatment of the mice with hydroalcoholic extract of fumaria officinalis leaf could significantly reduce the acute and chronic pain and increase the initiation time of the seizure signs.

    Keywords: Pain, Seizure, Fumaria officinalis leaf
  • Hosna Rashidi, Worya Tahmasebi *, Mohsen Khalili, Ronak Ahmadi
    Background and Objective
    Heart failure (HF) is one of the most prevalent and debilitating diseases of the current era, which is the leading cause of high mortality rates in human. This study aims to investigate the simultaneous effect of crataegus supplementation and a 4-week cardiac rehabilitation program on ejection fraction (EF), blood pressure (BP), heart rate (HR), and functional capacity in patients with heart failure.
    Materials and Methods
    30 patients with heart failure (EF between 10 to 30%) with an average age of 50 to 75 voluntarily participated in the present study and randomly divided into three equal groups (n = 10), crataegus+exercise (cr+e), crataegus (cr), and control (c) groups. The cr+e and cr groups received the crataegus extract for one month. cr+e group did rehabilitation exercises for one month. The c group had their usual lifestyle and treatment without any regular exercise or supplement. Before and after the project, all subjects were tested for vital signs, (electrocardiogram) ECG, echocardiography, and a 6-minute walking test (6MWT).
    Results
    The findings showed a significant increase in EF in the cr+e group after 4 weeks (p <0.00). Results of 6MWT increased after 4 weeks in cr+e and cr groups (p <0.05) and BP and HR was improved in both groups.
    Conclusion
    Results indicate that 4 weeks of exercise program along with crataegus supplement will lead to the reduction of heart risk factors in patients with heart failure by increasing the contractile strength of the heart, lowering blood pressure and improving functional capacity.
    Keywords: Crataegus, rehabilitation, Ejection Fraction
  • Asieh Alizadehmakvandi, Mohsen Khalili *, Mehrdad Roghani, Sara Amirimoghadam
    Background and Objective
    Hesperetin is a citrus skin active ingredient with neuroprotective and antioxidant properties. In this study,we evaluted the therapeutic effect of hesperetin on depression and anxiety induced by reserpine injection according to behavioral tests in rats.
    Materials and Methods
    For this evaluation, 60 male rats weighing 230-250 mg / kg were divided into six groups, control group receiving saline for 14 days , groups receiving hesperetin (20 and 10 mg / kg for 7 days) , depressed group with reserpine (0.2 mg / kg for 14 days) and depressed groups receiving hesperetin (20 and 10 mg / kg for 7 days). After taking the drugs, the effect of hesperetin was evaluated in behavioral tests.on depression and anxiety.   
    Results
    The results showed that hesperetin significantly reduced the anxiety of depressed animals in Open Field and Elevated Plus Maze Tests (P <0.05). In Forced Swimming Test, hesperetin 20 mg / kg caused a significant decrease in immobility time (P <0.001), and also, hesperetin could decrease the immobility time in depressed groups(P <0.05).According to Sucrose Preference Test's data, rats that received 20 mg / kg of hesperetin were more prone to sweet water in compared with reserpine received group.
    Conclusion
    According to the results of this study, hesperetin is effective in reserpine-induced depressive symptoms in rats.
    Keywords: Forced swimming test, Sucrose Preference Test, Open field test, Elevated Plus Maze Test, Vegetables
  • Reihane Ghasemitarei *, Marzie Fakour, Sanaz Nazari, Mohsen Khalili, Maryam Amin
    Background and Objective
    Sertraline-lowering effects on blood sugar have been observed in many studies. Nowadays, glibenclamide is widely used in the treatment of diabetes. The aim of this study was to evaluate the therapeutic effect of the combination of sertraline and glibenclamide on serum glucose and lipids in type 2 diabetic rats.
    Materials and Methods
    In this study, 32 male rats were divided into four groups: diabetic, diabetic treated with glibenclamide, sertraline, combination of glibenclamide and sertraline. The drug dose of glibenclamide was 0.258 mg/kg and sertraline 30 mg/kg and the combined therapeutic dose was 50% of the previous doses. Diabetes was induced by a single dose of 60 mg/kg streptozotocin. Treatment was continued until day 16 after diabetes induction. Serum glucose levels were measured on days 4, 9 and 16.  
    Results
    The present study showed that combination of glibenclamide and sertraline with 50% of treatment dose significantly decreased serum glucose on days 9 and 16. Sertraline alone significantly decreased serum glucose compared to the control group on day 16 (P <0.05). A significant increase in HDL and HDL to LDL ratio was observed in the two groups (P <0.05), but these changes were not observed in the glibenclamide group alone.
    Conclusion
    Combined treatment with glibenclamide and sertraline improved control of serum glucose and increased HDL and could lead to significant changes in serum glucose and lipid concentrations in diabetic rats.
    Keywords: Type 2 Diabetes, Sertraline, Glibenclamide, glucose, lipid
  • میلاد خسروی صدر، اسماعیل نصیری*، محسن خلیلی
    مقدمه و هدف

    اختلال اسپرماتوژنز موجب ایجاد ناباروری در جنس نر می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر روی عملکرد بیضه و فرآیند اسپرماتوژنز و پارامترهای اسپرمی موش های نر ویستار بالغ می باشد.

    مواد و روش ها

    تعداد 20 سر موش بالغ نر به صورت تصادفی به 2 گروه 10 تایی، کنترل و تمرین مقاومتی تقسیم شدند. تمرین به مدت (پنج هفته و سه روز در هفته) با 50 درصد توده ی بدنی و 30 گرم اضافه بار با 90 ثانیه استراحت انجام شد. میزان تستوسترون سرم، سلول لیدیگ، تراکم چربی بینابینی بیضه، شاخص های اسپرماتوژنز و پارامتر های اسپرمی با روش آماری تفاوت بین گروهی با آزمون t-test با سطح (05/0>p) ارزیابی شد.

    نتایج

    تمرین مقاومتی باعث افزایش معنی دار سلول لیدیگ و تراکم چربی بینابینی بیضه نسبت به گروه کنترل شد (05/0>p)، ولی تاثیر معنی داری بر میزان تستوسترون سرم نداشت. آنالیز بافتی نشان داد که تمرین مقاومتی شاخص های اسپرماتوژنز (TDI شاخص تمایز لوله ای، SI شاخص اسپرمیوژنز و RI شاخص تجمعی) را نسبت به گروه کنترل کاهش می دهد (05/0>p)، اما تاثیر معنی-داری بر روی ارتفاع اپیتلیوم، تعداد و قطر لوله اسپرم ساز ندارد. بررسی پارامتر های اسپرمی نشان داد که تمرین مقاومتی موجب کاهش تعداد تحرک و زیست پذیری اسپرم و افزایش شکستگی (DNA) می شود (05/0>p)، اما تاثیر معنی داری بر بلوغ اسپرم ندارد.

    نتیجه گیری

    تمرین مقاومتی باعث ایجاد اختلال در فرآیند اسپرماتوژنز و پارامتر های اسپرمی شده و می تواند تاثیر منفی در سیستم باروری مردان داشته باشد.

    کلید واژگان: تمرین مقاومتی, اسپرماتوژنز, اسپرمیوژنز, پارامترهای اسپرمی
    Milad Khosravi Sadr, Esmail Nasiri *, Mohsen Khalili
    Background and Objective

    It has been shown that spermatogenesis disorder could induce infertility in male individuals. This study investigated the effect of resistance training on testicular function, spermatogenesis and sperm parameters in adult male Wistar rats.

    Materials and Methods

    Twenty adult male rats were selected and randomly divided into two groups; 1- control (n=10) and resistance training (n=10). The exercise was performed three days a week for a period of 5 weeks. We chose the method of 50% of body mass with 30 g overload and a resting time of 90 s. Testosterone of the serum, interstitial testicular fat density, spermatogenesis indexes and other sperm parameters were measured and then analyzed by statistical t-test.

    Results

    In resistance training groups, there was a significant increase in the number of Leydig cells and interstitial fat density of the testis in comparison with the control group (p < 0.05), but this difference was not shown for the level of serum testosterone. Also, histological analysis showed that resistance training could significantly reduce spermatogenesis indices i.e. tubular differentiation index (TDI), spermiogenesis index (SI) and repopulation index (RI) in comparison with control group (p < 0.05). Nevertheless, this training could not yield the marked changes on number and the diameter of spermatozoon tube and its epitheliums. Finally, our results showed that motility and viability of sperm decrease prominently but, the amount of DNA fracture increased.

    Conclusion

    Resistance training could disrupt the process of spermatogenesis and sperm parameters that might yield infertility in male individuals.

    Keywords: Resistance training, Spermiogenesis, Sperm parameters
  • Zeinab Naseri *, Mohsen Khalili, Keyvan Daneshi
    Background and Objective
    Depression is one of the most prevalent mental disorders. Electroconvulsive Therapy (ECT) is one of the effective methods for treatment of depression. Regarding the stimulatory effect of glutaminergic system on the progression of depression, the effect of ketamine as one of the most important inhibitors of this system has been investigated on the effectiveness of ECT. Given the fundamental role of pre-frontal cortex on changing the mood of depression-related behaviors in depressed patients, the effects of ketamine with ECT on this cortex were taken into account in this study.
    Materials and Methods
    For this purpose, 50 male rats were used. Animals were randomly divided into five equal groups, and except the control group, the other ones were depressed by CUMS method. Then, three groups of depressed rats were treated in different ways (ECT, ketamine, and combined ECT and ketamine). Finally, behavioral parameters were measured.
    Results
    The combination of ketamine and ECT could reduce prefrontal depression like behaviors by testing of: sucrose intake increased, the total immobility rate also decreased and open field behaviors increased.
    Conclusion
    According to this study, the modification of behavioral parameters in rats treated with ECT and ketamine indicates the specific effect of electroconvulsive and ketamine therapy in modifying the mood and depression behaviors and behavioral test are showing the alleviation of depression signs. Electroconvulsive therapy in depressed rats with ketamine injection is recommended.
    Keywords: Depression, Ketamine, Electroconvulsive therapy, Rat
  • Faezeh Rezaei, Batoul Rahmati *, Maryam Malakian, Mohsen Khalili, Mahdi Alizadeh
    Background and Objective
    Physical activity has long been associated with mental health. Nepeta menthoides is a native Iranian herb recently acknowledged for its anti-depressant properties. This study attempted to determine and compare the effects of swimming exercise and Nepeta menthoides on reserpine-induced depression in rats.
    Materials and Methods
    Male rats (n=80) were assigned to 8 groups: 1-Saline, 2-Reserpine (0.2 mg/kg, i.p. for 14 days) 3-Swimmig Exercise( 30 min swimming sessions daily for 2 weeks ) 4-Nepeta (200 mg/kg), 5-Reserpine+Nepeta, 6-Reserpine+Swimming exercise, 7-Reserpine+Nepeta+Swimming exercise, 8-Reserpine+Fluoxetine, Finally, the behavioral tests including sucrose preference, elevated plus maze and open field were performed.
    Results
    Obtained data showed that depressed rats which were treated with Nepeta, exercise or both of them expressed higher preference for sucrose relative to reserpine group and their locomotor activity was also significantly improved. However, combined Nepeta+Exercise could not significantly antagonize the effect of reserpine on time spent in the open arms of elevated plus maze, but Nepeta in particular displayed marked anti-anxiety effect.
    Conclusion
    Combined treatment with Nepeta+exercise as the same as only Nepeta or exercise was able to alleviate anhedonia and low activity in depressed rats. Nevertheless, Nepeta alone could significantly improve reserpine-induced anxiety.
    Keywords: Depression, Reserpine, Swimming Exercise, Nepeta menthoides
  • Marjan Aghajani, MohammadReza Vaez Mahdavi *, Mohsen Khalili Najafabadi, Tooba Ghazanfari, Ehsan Kazemi Moghaddam
    Background

    Social stress is a factor involved in the etiology of many diseases. Also, gender is another factor which predisposes individuals to certain disease. Results from animal and human studies suggest that socially-stressed men are more vulnerable to catching diseases compared to socially-stressed women.

    Materials and Methods

    The role of chronic social stress and gender were examined in the present study through implementing food deprivation, food intake inequality, and unstable social status (cage-mate change every three days) for a period of 14 days on 96 male and female mice. Then, vital activity of peritoneal macrophages and spleen’s lymphocytes were measured using MTT test as well as the concentration of Tumor Necrosis Factor-alpha (TNF-α) by ELISA technique.

    Results

    Our results showed that cell viability of peritoneal macrophages and spleen’s lymphocytes as well as serum concentration of TNF-α in all female and male stressed animals increased compared to the controls (P

    Conclusion

    The results suggest that social factors have significant effects on immunity and should be considered in the studies of gender differences for evaluating possible effective mechanisms.

    Keywords: Food deprivation, Inequality, Peritoneal macrophages, Cellular immunity, Gender role, Tumor Necrosis Factor-alpha (TNF-α)
  • Zahra Kiasalari, Mohsen Khalili *, Mehrdad Roghani, Hamid Heidari, Yaser Azizi
    Introduction
    Considering the prevalence of epilepsy and the failure of available treatments for many epileptic patients, finding more effective drugs in the treatment of epilepsy seems necessary. Oxidative stress has a special role in the pathogenesis of epileptic syndrome. Therefore, in the present study, we have examined the anti-epileptic and anti-oxidant properties of the Ferula Assa Foetida gum extract, using the pentylentetrazole (PTZ) kindling method. group which received valproate (100 mg/kg) as anti-convulsant drug, 4-5 & 6- the groups of kindled mice that pretreated with 25, 50 and 100 mg/kg doses of Ferula Assa Foetida gum extract.
    Methods
    Kindling has been induced in all groups, except for the control group via 11 PTZ injections (35 mg /kg; ip) every other day for 22 days. In the 24th day, the PTZ challenge dose was injected (75 mg / kg) to all groups except the control group. The intensity of seizures were observed and noted until 30 minutes after PTZ injection. At list, the mice were decapitated and the brains of all the mice were removed.. and their biochemical factors levels including malondialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD) and nitric oxide (NO) were determined.
    Results
    Results of this study show that Ferula Assa Foetida gum extract is able to reduce seizure duration and its intensity. In addition, this extract has reduced MDA and NO levels and increased the level of SOD in the brain tissue compared to the PTZ- kindled mice.
    Discussion
    It can be concluded that Ferula Assa Foetida gum extract, in specific doses, is able to show an anti-epileptic effect because of its antioxidant properties, probably acting through an enzyme activity mechanism. In this experimental study, sixty male Albino mice weighing 25-30 g were selected and were randomly divided into 6 groups. 1- the control group, 2- PTZ-kindled mice, 3- positive control
    Keywords: Ferula Assa Foetida, Epilepsy, Nitric Oxide, Superoxide Dismutase, Malondialdehyde
  • محسن خلیلی، محمدرضا واعظ مهدوی
    مقدمه و هدف
    با توجه به شیوع و اهمیت درمان بیماری های سیستم عصبی مرکزی از جمله بیماری های زوال مغز مانند آلزایمر و عدم وجود درمان قطعی برای این بیماری، در مطالعه اخیر، به بررسی اثر بوزیدان به عنوان یکی از گیاهان دارویی بر روند پیشرفت این بیماری پرداخته شده است.
    مواد و روش ها
    آلزایمر با مدل تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین، ایجاد و میزان یادگیری و حافظه فضایی موش ها به ترتیب با روش آزمون احترازی غیرفعال و آزمون مآزY شکل ارزیابی شد. حیوانات مورد تحقیق به گروه های کنترل، کنترل+درمان و تزریق استرپتوزوتوسین، استرپتوزوتوسین+درمان تقسیم شدند. موش های درمان، یک روز پیش از جراحی به مدت سه هفته عصاره بوزیدان را به شکل خوراکی دریافت و سپس به آزمون های یادگیری مآز Y شکل و آزمون احترازی وارد می شدند؛ در نهایت، داده های آزمون ها با تست های آماری مرتبط مورد مقایسه قرار می گرفت.
    نتایج
    درمان با دوز mg/kg 200 عصاره گیاه توانست میزان تاخیر حین عبور (STL) را به عنوان نماد یادآوری اطلاعات در گروه تزریق با استرپتوزوتوسین (10/3 ± 1/33) به عدد معنی دار (48/3 ± 5/43) نزدیک کند؛ همچنین رفتار تناوبی به عنوان درصد حافظه فضایی، در موش های درمان شده با عصاره 100 و mg/kg 200 به ترتیب 21/5 ± 68/67 و 27/6 ± 26/63 به دست آمد که نسبت به گروه کنترل (81/4 ± 21/45) افزایش معنی دار داشتند.
    نتیجه گیری
    به طورکلی، درمان طولانی با عصاره گیاه بوزیدان در جلوگیری از کاهش حافظه ناشی از تزریق استرپتوزوتوسین داخل بطنی اثری قابل توجه دارد و شاید این گیاه، عامل بالقوه ای در درمان بیماری های تخریب عصبی مانند بیماری آلزایمر باشد.
    کلید واژگان: بوزیدان, استرپتوزوتوسین, آلزایمر, موش سفید آزمایشگاهی
    Mohsen Khalili, Mohammadreza Vaez Mahdavi
    Background And Objective
    Alzheimer’s disease is a prevalent central nervous system disease with no definitive treatment till now. So, in the present study the effect of an important herbal medicine, withania somnifera (Ws), was investigated on progression of Alzheimer’s disease.
    Materials And Methods
    We used intracerebroventricular streptozotocin (STZ) injection as a model for Alzheimer's disease. Learning and memory performance was assessed using passive avoidance paradigm and for spatial cognition evaluation, Y maze task was used. The studied animals were divided into control, control+Ws, STZ and STZ+Ws. The STZ-injected rats received Ws extract (p.o) one day pre-surgery for three weeks and were then subjected to Y maze and passive avoidance learning and memory tests. Finally, the acquired data were subjected to proper statistical analysis.
    Results
    It was found out that treatment with the extract (200 mg/kg) could markedly increase the step through latency (STL) time (43.5 ± 3.48) as an index of recall in comparison to STZ-injected rats (33.1 ± 3.1). Also, alternation behavior as spatial memory index was augmented from 45.21 ± 4.81 in control animals to 67.68 ± 5.21 and 63.26 ± 6.27 in 100 and 200 mg/kg treated animal groups, respectively.
    Conclusion
    Therefore, chronic treatment with Ws extract could antagonize memory deficits induced by STZ-ICV injection in rats. Perhaps, this plant could be a potential factor in the treatment of neurodegenerative diseases such as Alzheimer's disease (AD).
    Keywords: Withania somnifera, Streptozotocin, Alzhiemer's disease, Rat
  • زهرا کیاسالاری، محسن خلیلی *، لیلا قنبریان
    زمینه و هدف

    دیابت قندی موجب بروز اختلال در روندهای مرتبط با یادگیری، حافظه و شناخت در جامعه انسانی و حیوانات آزمایشگاهی می گردد. با توجه به وجود شواهد متعدد مبنی بر اثرات بهبود دهنده دیابت بوسیله گیاه زعفران و اثر تقویت کننده مصرف آن بر حافظه و سلامت روان، در این مطالعه اثر تجویز داخل صفاقی و مزمن عصاره گیاه زعفران (Crocus sativus) بر یادگیری و حافظه در موش های صحرایی دیابتی بررسی شده است.

    روش کار

    در این تحقیق که یک مطالعه آزمایشگاهی می باشد، تعداد 60 سر موش صحرایی نر به دو گروه سالم و دیابتی تقسیم شدند. موش های گروه سالم و دیابتی هر کدام به سه زیر گروه عدم درمان و درمان با عصاره آبی زعفران با دوزهای 30 و mg/kg 60 قرار گرفتند. هم چنین هر یک از زیر گروه های تحقیق با دو روش ماز Y و جعبه شاتل (Shuttle box) مورد آزمون حافظه قرار گرفتند. داده های آزمون Y (درصد تناوب رفتار) و جعبه شاتل (تاخیر اولیه و تاخیر حین عبور) در گروه های مختلف با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و تست کمکی توکی (Tokey) مورد ارزیابی قرار گرفتند

    یافته ها

    تیمار موش های دیابتی با عصاره زعفران از افزایش تاخیر اولیه (کاهش اکتساب یادگیری) بصورت معنی دار جلوگیری نمود (019/0 p<). هم چنین به دنبال تزریق عصاره با دوز mg/kg 60 از کاهش بارز تاخیر حین عبور (یاد آوری اطلاعات) در موش های دیابتی جلوگیری به عمل آمد (045/0 p<). داده های آزمون ماز نشان داد که درصد رفتار متناوبی در گروه های دیابتی تحت تیمار با عصاره30 و mg/kg 60 زعفران نسبت به گروه کنترل بترتیب کاهش معنی دار با 019/ p < و 008/0 p< پیدا کرده اند.

    نتیجه گیری

    مصرف مزمن عصاره زعفران بر توانایی نگهداری اطلاعات درانبارهای حافظه و یادآوری آن ها درحیوانات دیابتی موثر است ولی موجب بهبود حافظه فضایی در موش های دیابتی نمی گردد.

    کلید واژگان: زعفران, یادگیری, حافظه, دیابت قندی
    Zahra Kiasalari, Mohsen Khalili, Leyla Ghanbarian
    Background

    Diabetes mellitus is accompanied with disturbances in learning, memory, and cognitive skills in the human society and experimental animals. Considering the potential anti-diabetic effect of the medicinal plant Crocus sativus (Saffron) and the augmenting effect of its consumption on the memory and mental health, this study was conducted to evaluate the effect of chronic interaperitoneal administration of Crocus.S extract on learning and memory in diabetic rats.

    Methods

    In this experimental study a total of 60 male rats were divided into normal and diabetic groups. Then, each of these groups was divided into three subgroups. Two of these subgroups received 30 and 60 mg/kg crocus.s extract in the treatment periods, but the third group didn’t receive any treatment. At the end of treatment period, each of these subgroups was evaluated by two ways: Y-maze (alternative behavior percentage) and shuttle box (initial latencies (IL) and step-through latencies (STL)) in passive avoidance test. Finally, obtained data were subjected to one way ANOVA test and post hoc Tokey analysis.

    Results

    Treatment of the diabetic animals with the extract could antagonized the augmenting effect of diabetics on initial latency (P< 0.05). Also, treatment of the diabetic rats with the extract (60 mg/kg) increased the reduced step through latency time (recall of the data) induced by diabetic in the animals (P< 0.05). However, obtained data from Y maze test show that the extract could not improved the spatial memory disruption due to diabetics.

    Conclusion

    Chronic Crocus.S injection is effective on the capability of maintaining information in the stores memory and reminding in the diabetic rats. However, the extract could not improve the spatial memory in the diabetic rats.

    Keywords: crocus sativus, Learning, Memory, Diabetes mellitus
  • زهرا کیاسالاری، محسن خلیلی*، حمید حیدری
    مقدمه و هدف

    با توجه به شیوع بیماری صرع و عدم پاسخ دهی برخی از بیماران به درمان های موجود، یافتن درمان های مفید تر در درمان صرع ضروری به نظرمی رسد. گیاه آنغوزه از جمله گیاهان دارویی مهم در طب سنتی است که برای درمان صرع از آن استفاده شده است؛ لذا در این تحقیق، اثر ضد صرعی عصاره صمغ گیاه آنغوزه بر تشنج ناشی از کیندلینگ شیمیایی PTZ بررسی شده است.

    مواد و روش ها

    در این آزمون شصت سر موش سوری نر نژاد Balb/c با وزن 25 -30 گرم به صورت تصادفی انتخاب شده، به پنج گروه ده تایی تقسیم شدند: 1- گروه PTZ، 2- گروه کنترل مثبت (دریافت کننده والپروئیک اسید mg/kg100)، 3، 4 و 5- گروه های تیمار (دریافت کننده عصاره صمغ گیاه آنغوزه با دوزهای mg/kg 100، 50، 25. در همه موش ها کیندلینگ با تزریق داخل صفاقی در یازده نوبت پنتیلن تترازول mg /kg35 هر 48 ساعت یک بار انجام شد. در روز دوازدهم به همه موش ها برای دوز چالش، PTZ mg/kg 75 تزریق شد.30 دقیقه بعد از تزریق PTZ موش ها برای ارزیابی فاز های تشنج (5-0) مورد مشاهده قرارگرفتند.

    نتایج

    تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان می دهد که عصاره صمغ گیاه آنغوزه بر شدت، پیشرفت و مدت تشنج ناشی از تزریق PTZ اثر کاهندگی دارد.

    نتیجه گیری

    نتایج این تحقیق پیشنهاد می کنند که شاید گیاه آنغوزه بتواند در درمان صرع بزرگ، استفاده شود.

    کلید واژگان: صرع, آنغوزه, موش سوری, PTZ
    Zahra Kiasalari, Mohsen Khalili, Hamid Heidari
    Background And Objective

    Regarding the prevalence of epilepsy in human society and with respect to insufficiency of used treatment, the new strategy and methods for medical treatment of epileptic patients are necessary. Ferula assa foethica (F.foethica) is an important species of medicinal plant that has been used in traditional medicine as an anticonvulsant herb. So the present study has investigated anti-convulsioneffect of F.foethica gum extract using PTZ-induced kindling method.

    Material And Methods

    In the present study, 60 balb/c male mice were randomly selected and divided into 6 experimental groups (n = 10 in each group), i.e. 1. control, 2. PTZ, 3, 4 and 5. treatment groups which received the extract in 25, 50 and 100 mg/kg; i.p, respectively, and 6. positive control group which received VA (100 mg/kg) as an anticonvulsant drug. All groups were kindled by 11 period injection of PTZ(35 mg/kg; i.p.). In the 12th injection, all groups were tested for PTZ challenge dose (75 mg/kg). However, exhibited phase of seizure (0-5) were observed and noted till 30 min after PTZ injection.

    Results

    Our data showed that the F. foetida gum extract has a reduction effect on seizure intensity, progression, and duration.

    Conclusion

    The attained results showed that hydro-alcoholic gum extract of F. foetida can be used in grand male seizure treatment.

  • زهرا کیاسالاری، محسن خلیلی*، پیام احمدی
    سابقه و هدف

    التهاب از جمله عوارض شایع بسیاری از بیماری هاست که موجب تضعیف سیستم ایمنی بدن می شود. دو نوع اصلی التهاب حاد و مزمن وجود دارد. التهاب موجب ایجاد عفونت و تاخیر در بهبود بیماری می شود. با توجه به عدم درمان قطعی و کامل توسط داروهای شیمیایی و ترکیبات آلکالوئیدی موجود در ریشه گیاه زرشک از جمله بربرین که دارای خاصیت ضدالتهابی قوی می باشد. این مطالعه به منظور بررسی اثر ضد التهابی عصاره الکلی میوه زرشک انجام شد.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه آزمایشگاهی تعداد 86 سرموش صحرائی نر نژاد NMRI در محدوده وزنی 350-300 گرم به صورت تصادفی به پنج گروه کنترل (فقط دریافت ایوانس بلو)، شاهد (ایجاد التهاب بدون درمان)، گروه های التهابی- درمان که بترتیب با دوزهای 75، 150 و 300 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن، عصاره الکلی میوه زرشک را دریافت می کردند، تقسیم شدند. هر یک از گروه ها با سه روش سنجش التهاب حاد (تزریق فرمالین به کف پا، گزیلن در گوش، و اسید استیک در داخل صفاق) و یک روش سنجش التهاب مزمن (کاشت گاز استریل در کشاله ران) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نهایتا در آزمون تکمیلی اثر ضد دردی دوز موثر عصاره میوه زرشک با استفاده از آزمون تزریق فرمالین به کف پای حیوان ارزیابی گردید.

    یافته ها

    دوزهای موثر 150 و 300mg/kg عصاره توانست جذب نوری مایع پای ملتهب را از میزان 03/0±1/0 در گروه کنترل به میزان 02/0±15/0 و 01/0±16/0 برساند (05/0>p). همچنین دوز 300mg/kg عصاره، جذب نوری مایع صفاقی را از میزان 1/0±43/1 در گروه کنترل به مقدار 09/0±7/0 تغییر داد (05/0>p). التهاب مزمن با مصرف دوزهای 150 و 300mg/kg به ترتیب 27/2±11/20 و 84/2±15/24 گردید که نسبت به گروه کنترل (14/2±4/33) کاهش معنی دار پیدا کرد (01/0>p و 05/0>p). فاز انتهایی درد مزمن توسط عصاره (300mg/kg) از میزان 18/0±79/1 در گروه کنترل به مقدار 1/0±25/1 کاهش معنی دار پیدا کرد (01/0>p).

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه نشان داد که عصاره الکلی میوه زرشک در دوزهای متوسط و بالا قادر است التهاب حاد تزریق فرمالین و اسید استیک را بترتیب در پا و صفاق به همراه التهاب مزمن کاشت یک جسم خارجی در بدن بصورت معنی داری کاهش دهد. بعلاوه کاهش فاز انتهایی درد مزمن که هم راستای نتایج کاهش التهاب مزمن می باشد را نمی توان از نظر دور داشت.

    کلید واژگان: التهاب, درد, میوه زرشک, موش صحرایی
    Kiasalari Z., Khalili M., Ahmadi P
    Background And Objective

    Inflammation is a side effect of many diseases that could yield immune system disability. The recognized acute and chronic inflammations are the main factors for permanence of infection and long lasting in recovery of disease. Regarding to incomplete treatment of inflammation by using chemical drugs and alkaloid compounds of barberry (berberis vulgaris) root bark such as Berberine that have strong anti-inflammatory property, in the present study, the anti-inflammatory effect of alcoholic extract of berberis vulgaris fruit using experimental methods is examined.

    Methods

    In this research as an experimental study, 86 male NMRI rats weighting 300-350 gr were chosen at random, and were divided into five groups: 1-control (only Evans blue), 2-sham (inflamed without treatment) 3, 4 and 5- treatment groups which received the alcoholic extract of barberry at doses of 75, 150 and 300 mg/kg intraperitoneally. Each of groups was subjected to three methods in order to measure the acute inflammation (formalin injection to paw, xylane to ear and intraperitoneally received acetic acid), and one group was examined with chronic inflammation (implantation of cotton in groin border of rats). Finally in a complementary assessment, the analgesic effect of the most effective dose of extract was evaluated using formalin test.

    Findings

    Effective doses of 150 and 300 mg/kg of berberis vulgaris fruit extract could change significantly the light absorption of inflamed foot, from 0.1±0.03 in control group to 0.15±0.02 and 0.16±0.01 respectively (p<0.05). In addition, 300 mg/kg dose of extract, increased the light absorption of peritoneal fluid significantly from 1.43±0.1 in control group relative to 0.7±0.09 in experimental group (p<0.05). Chronic inflammation has decreased significantly from 33.4±2.14 in control group relative to experimental groups (20.11±2.27 and 24.15±2.84, respectively) (p<0.01, p<0.05). Finally, the late phase of chronic pain has decreased significantly by dose of 300 mg/kg from 1.79± 0.18 (control) to 1.25± 0.1 (p<0.01).

    Conclusion

    Our result shows that alcoholic extract of barberry in medium and maximum doses is able to decrease the formalin and acetic acid injection-induced inflammation in foot and peritoneum significantly and also can decrease an external body-induced chronic inflammation as well. In addition, the reduction of late phase of chronic pain in parallel with chronic inflammation suppression is considerable.

  • محسن خلیلی، زهرا کیاسالاری، احسان فرهادی، مهشید آگاه
    سابقه و هدف
    روش های درمانی جایگزین برای درمان بیماری های مزمن و دردناک اهمیت زیادی دارد. گیاه زنجبیل در غذاهای مردم دنیا استفاده می شود و عصاره آن، واجد فعالیت های فارماکولوژیک زیادی است. هدف تحقیق کنونی، بررسی اثرات عصاره الکلی زنجبیل روی دو مدل مختلف التهاب و درد حاد و مزمن بود.
    مواد و روش ها
    برای ایجاد التهاب حاد از تزریق فرمالین به کف پای حیوان، تزریق گزیلن به گوش و اسید استیک به داخل صفاق استفاده شد. برای ارزیابی میزان التهاب حاد، میزان نشت ایوانس بلو، بعد از تزریق آن از طریق قلب، به داخل قطعات پا، گوش و مایع صفاق اندازه گیری شد. برای ایجاد التهاب مزمن یک قطعه پنبه استریل (mg 30) به مدت 7 روز در ناحیه کشاله ران حیوان کاشته شد. سپس، پنبه خارج شده و پس از خشک شدن، مجددا وزن آن تعیین شد. تفاوت وزن پنبه بعد از 7 روز به عنوان میزان التهاب مزمن در نظر گرفته شد. برای ایجاد و بررسی میزان درد حاد و مزمن از روش تزریق فرمالین به کف پای حیوان استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که عصاره گیاه قادر است در دوزهای 200 و mg/kg 400 التهاب پا و صفاق را به شکل معنی داری کاهش دهد (05/0 P<). همچنین، قطر پای ملتهب پس از درمان با عصاره گیاه (mg/kg 400) به طور معنی داری کاهش یافت. عصاره گیاه در دوز mg/kg 200 به میزان معنی داری التهاب مزمن را کاهش داد (001/0 P<). نهایتا، عصاره گیاه (mg/kg 200) میزان درد حاد و مزمن را در آزمون فرمالین به طور معنی داری کم نمود (05/0 P<).
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان می دهد که عصاره الکلی گیاه زنجبیل دارای اثرات ضد التهابی و ضد دردی است. از این رو، استفاده از این عصاره به عنوان یک روش درمانی جایگزین می تواند میزان درد و التهاب را در افرادی که از بیماری های بیمارهای مزمن رنج می برند کاهش دهد.
    کلید واژگان: التهاب, درد, عصاره الکلی زنجبیل, موش صحرایی
    Mohsen Khalili, Zahra Kiasalari, Ehsan Farhadi, Mahshid Agah
    Introduction
    Patients with chronic, painful diseases often seek alternative therapy. The rhizome of Zingiber (Z) officinalis is a common constituent of diets around the world and its extracts have been reported to exhibit several pharmacological activities. We investigated the effects of alcoholic Zingiber oficinalis rhizome extract on two different models of acute and chronic inflammation and pain.
    Material And Methods
    Formalin, xylen and acetic acid were used to induce acute inflammation in paw, ear and peritoneum, respectively. The amount of Evan's blue dye leakage into these tissues was used as an index of acute inflammation. For chronic inflammation, a piece of sterile cotton (30 mg) was impalnated into the groin region for a period of seven days. Following, t he weight of the cotton piece before implantation is subtracted from the weight of the dried piece and used as an index of chronic inflammation. Finally, acute and chronic pain assessment was carried out via the formalin test protocol.
    Results
    In acute inflammation model, the formalin-induced inflammation in paw and peritoneum was significantly (P <0.05) reduced by the extract of Z. oficinalis rhizome at doses of 200 and 400 mg/kg. Also, the extract at the dose of 400mg/kg significantly (P<0.05) reduced the paw diameter. In chronic inflammation model, the extract at the dose of 200 mg/kg significantly (P< 0.01) dimished inflammation. Finally, both acute and chronic pain significantly (P< 0.05) suppressed by the extract at the dose of 200 mg/kg.
    Conclusion
    Findings of this study indicate that alcoholic extract of Z. oficinalis has anti-inflammatory and antinociceptive effects. Thus, using the extract of Z. oficinalis could be a potential alternative therapy in ameliorating inflammation and pain in patients suffering from chronic diseases.
نمایش عناوین بیشتر...
فهرست مطالب این نویسنده: 31 عنوان
  • دکتر محسن خلیلی
    دکتر محسن خلیلی
نویسندگان همکار
  • فاطمه طالع احمد
    : 3
    فاطمه طالع احمد
    دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
  • دکتر منیژه کرمی
    : 1
    دکتر منیژه کرمی
    دانشیار زیست شناسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
  • دکتر محمدرضا واعظ مهدوی
    : 1
    دکتر محمدرضا واعظ مهدوی
    استاد
  • بنفشه باقری
    : 1
    بنفشه باقری
    دانش آموخته ارشد دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد- گروه فیزیولوژی پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
  • ریحانه قاسمی طریی
    : 1
    ریحانه قاسمی طریی
    (1397) کارشناسی ارشد فیزیولوژی پزشکی، دانشگاه شاهد
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال