به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

ali heidarian pour

  • لیلا وصالی اکبرپور، علی حیدریان پور*
    زمینه

     آپوپتوز بافت عصبی به ویژه هیپوکمپ به عنوان یکی از علل بالقوه بیماری های عصبی مانند بیماری آلزایمر معرفی شده است و ممکن است با طول تلومر ارتباط داشته باشد. بر این اساس، هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط طول تلومر و آپوپتوز نورون های هیپوکمپ پس از 12 هفته ورزش ترکیبی در موش های آلزایمری بود.

    روش کار

    تعداد 35 سر موش نر نژاد صحرایی (22±174 گرم) به صورت تصادفی به پنج گروه (هفت تایی) کنترل، آلزایمری، تمرین هوازی، قدرتی و ترکیبی تقسیم شدند. القاء آلزایمر توسط تزریق درون صفاقی تری متیل تین کلراید (هشت میلی گرم/کیلوگرم) بود. گروه های تمرین به مدت 12 هفته و پنج روز در هفته تمرین کردند. پس از بیهوشی و پرفیوژن موش، بافت هیپوکمپ جدا گردید و برای سنجش بیان ژن از روش Real-time PCR توسط مستر میکس Ampliqon و کیت سنتز DNA شرکت سیناکلون استفاده شد. تفاوت ها با روش تحلیل واریانس یک سویه و مقایسه گروه ها توسط آزمون تعقیبی توکی تعیین گردید (0/50≤P).

    یافته ها

     در گروه آلزایمر در مقایسه با گروه کنترل سالم افزایش معنی دار TERT و Bax/Bcl2 و کاهش معنی دار Bcl2 مشاهده شد، که پس از 12 هفته مداخله سه نوع تمرین ورزشی، این نتایج به طور معناداری معکوس شدند (0/001=P). بین ژن های TERT و آپوپتوز، همبستگی معنی داری وجود نداشت (0/05>P).

    نتیجه گیری

     به نظر می رسد که اجرای تمرین ترکیبی (هوازی و قدرتی)، بر بهبود طول تلومر و کاهش آپوپتوز هیپوکمپ موش های آلزایمری موثر باشد.

    کلید واژگان: آلزایمر, طول تلومر, آپوپتوز, تمرین ورزشی
    Leila Vesali-Akbarpour, Ali Heidarian-Pour*
    Background

    Apoptosis of the nerve tissue, especially the hippocampus, has been introduced as one of the potential causes of neurological diseases such as Alzheimer’s disease, and it may be related to telomere length. In addition, exercise affects various aspects of nerve cell activity and may prevent their death. Based on this, the aim of this study was to investigate the relationship between telomere length and apoptosis of hippocampal neurons after 12 weeks of combined exercise in Alzheimer's rats.

    Methods

     Overall, 35 male Wistar rats (weight 174±22g) were divided into control, Alzheimer’s, aerobic, resistance, and combined groups, each including 7 animals. Alzheimer’s was induced, and 8 mg/kg of trimethyltin was injected intraperitoneally. The groups of training were implemented for 12 weeks/5 days a week. After anesthetizing and perfusing the rats, the hippocampal tissue was isolated, and a real-time polymerase chain reaction was used to measure gene expression using the Master-mix Ampliqon and Synaclon DNA synthesis kit. Differences were determined by a one-way analysis of variance, and groups were compared by using Tukey’s post hoc test (P≤0.05).

    Results

     Overall, 35 male Wistar rats (weight 174±22g) were divided into control, Alzheimer’s, aerobic, resistance, and combined groups, each including 7 animals. Alzheimer’s was induced, and 8 mg/kg of trimethyltin was injected intraperitoneally. The groups of training were implemented for 12 weeks/5 days a week. After anesthetizing and perfusing the rats, the hippocampal tissue was isolated, and a real-time polymerase chain reaction was used to measure gene expression using the Master-mix Ampliqon and Synaclon DNA synthesis kit. Differences were determined by a one-way analysis of variance, and groups were compared by using Tukey’s post hoc test (P<0.05).

    Conclusion

    It seems that performing combined exercise (swimming and resistance) is effective in improving the telomere length and decreasing the apoptosis of Alzheimer’s rats’ hippocampus.

    Keywords: Alzheimer’S, Telomere Lengh, Apoptosis, Exercise Training
  • هادی گودرزی، علی حیدریان پور*، مریم کشوری
    مقدمه

    بیماری کبد چرب غیرالکلی (Non-alcoholic Fatty Liver Disease) NAFLD شایع ترین اختلال کبدی در جوامع صنعتی می باشد. نسفاتین1 به عنوان یک عامل بازدارنده اشتها و تنظیم کننده تعادل انرژی، نقش مهمی در پاتوژنز ناهنجاری های مرتبط با چاقی دارد، این مطالعه با هدف تعیین اثرات 12 هفته تمرین ترکیبی (مقاومتی و تناوبی با شدت بالا (HIIT)) بر سطوح سرمی نسفاتین1 و برخی آنزیم های کبدی مردان مبتلا به NAFLD انجام گردید.

    روش کار

    در این مطالعه نیمه تجربی، 20 مرد میانسال دارای NAFLD به صورت تصادفی به دو گروه تمرین و شاهد تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 12 هفته تمرین ترکیبی بود که 2 جلسه در هفته تمرینات مقاومتی و یک جلسه HIIT بود، وزن بدن، شاخص توده بدنی و پپتید نسفاتین1 و آنزیم های کبدی ALT، AST، ALP، پروفایل لیپیدی، اکسیژن مصرفی بیشینه، درصد چربی بدن در ابتدا و پس از 12 هفته ارزیابی شدند و از آزمون Paired T-test و Independent sample T-test برای ارزیابی تفاوت درون و بین گروهی و سطح معنی داری 05/0 > P تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    هفته تمرین ترکیبی مقاومتی و HIIT سبب افزایش نسفاتین و کاهش آنزیم های کبدی ALT، AST، ALP گروه تمرین نسبت به گروه شاهد و مرحله قبل از تمرینات شد (05/0 > P). همچنین ما شاهد افزایش VO2max و کاهش وزن، شاخص توده بدنی، درصد چربی بدن و LDL افراد گروه تمرین نسبت به قبل از اجرای پروتکل تمرینی بودیم (0/05 > P).

    نتیجه گیری

    از نتایج تحقیق حاضر می توان اظهار داشت که اجرای تمرینات ترکیبی ورزشی به مدت 12 هفته، موجب افزایش در پلی پپتید نسفاتین1 و کاهش میزان آنزیم های کبدی شد و به عنوان یکی از روش های درمانی مقرون به صرفه به بیماران NAFLD توصیه می شود.

    کلید واژگان: کبد چرب غیر الکلی, نسفاتین1, تمرین ترکیبی, تمرین مقاومتی, تمرین تناوبی با شدت بالا, آنزیم های کبدی
    Hadi Goudarzi, Ali Heidarianpour*, Maryam Keshvari
    Introduction

    Non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD) is the most common liver disorder in industrialized societies. As an appetite inhibitory and energy balance regulator, nesfatin-1 plays a substantial role in the pathogenesis of obesity-related abnormalities. This study was conducted to determine the effects of 12 weeks of combined training (resistance training and high-intensity interval training (HIIT)) on the serum levels of nesfatin-1 and some liver enzymes in men with NAFLD.

    Methods

    In this semi-experimental study, 20 middle-aged men with NAFLD were randomly divided into two exercise and control groups. The exercise program included 12 weeks of combined training, featuring two sessions per week of resistance training and one session of HIIT. Body weight, body mass index (BMI), nesfatin-1 peptide, liver enzymes (ALT, AST, and ALP), lipid profile, maximal oxygen consumption (VO2max), and body fat percentage at the beginning and after 12-weeks were evaluated. Independent and dependent t-tests were analyzed to assess intra-group and inter-group differences, and the significance level was
    P < 0.05.

    Results

    12 weeks of combined resistance training and HIIT increased nesfatin-1 and decreased liver enzymes ALT, AST, and ALP in the exercise group compared to the control group and the pre-training stage (P < 0.05). We also observed an increase in VO2 max and a decrease in body weight, BMI, body fat percentage, and LDL in the exercise group compared to before starting the training protocol (P < 0.05).

    Conclusions

    Based on the results of the present study, it can be concluded that performing combined exercise training for twelve weeks led to an increase in nesfatin-1 peptide levels and a decrease in liver enzymes. It was suggested that this could be a cost-effective therapeutic approach recommended for patients with NAFLD.

    Keywords: Non-Alcoholic Fatty Liver Disease, Nesfatin-1, Combined Training, High Intensity Interval Training, Liver Enzymes
  • Ali Heidarianpour*, Mohammad Aghamihammadi, Maryam Keshvari
    Introduction

    Ferritin is an indicator of iron (Fe) storage in the body and plays the main role of cellular oxidation. It is hypothesized that Fe causes insulin resistance and then by reducing insulin secretion leads to type 2 diabetes. Considering the effects of exercise training in increasing insulin sensitivity, this study was designed the effect of various resistance (DR), endurance (DE), and combined (DER) activities on serum ferritin and Fe levels in diabetic rats.

    Materials and methods

    Type 2 diabetes was induced by intraperitoneal injection of Nicotinamide solution (120 mg/kg) and Streptozotocin (65 mg/kg). One week after the confirmation of diabetes, the training groups underwent DR, DE and DER exercises for 10 weeks. After completing the research protocol, blood sampling was done to measure serum ferritin and Fe levels.

    Results

    Type 2 diabetes caused an adverse increase in blood glucose, insulin levels, increased HOMA-IR, Fe, serum ferritin and decreased HOMA-IS. Looking to improve glycemic indices after 10 weeks of DE, DR and DER training, we saw a decrease in serum Fe and ferritin levels, and DER training had a significant decrease in Fe compared to DR and DE training.

    Conclusion

    This study shows that serum iron and ferritin levels in diabetes are significantly increased and increased ferritin may be one of the reasons for insulin resistance in diabetes. Given the importance of iron and ferritin levels in insulin resistance, combined exercise with moderate intensity and time by reducing these biomarkers can reduce glycemic indices in diabetes.

    Keywords: Different exercise, Type 2 diabetes, Ferritin, Iron
  • سعید شاملو کاظمی، علی حیدریان پور*
    مقدمه

    زنان در طی دوران یایسگی، بیش از پیش در معرض عوامل خطر بسیاری از بیماری ها از جمله سندرم متابولیک قرار دارند و سیرتویین 1 ممکن است در این اختلال درگیر باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرین های مقاومتی دایره ای و تمرین های تداومی با شدت متوسط بر شاخص های متابولیکی و سطح سرمی سیرتویین 1 در زنان مبتلابه سندرم متابولیک بود.

    روش ها

    این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی در زنان مبتلابه سندرم متابولیک در دو گروه مداخله (15 نفر گروه تمرین های مقاومتی و 15 نفر گروه تمرین های تداومی) و یک گروه کنترل (15 نفر) انجام گردید. گروه مداخله تحت برنامه تمرینی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته، قرار گرفتند و گروه کنترل برنامه معمول روزانه خود را داشتند. پس از آخرین جلسه تمرین میزان سطوح سرمی سیرتویین1 و فاکتورهای لپیدی اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی زوجی و از کوواریانس در سطح معنی داری (05/0≥P) استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج آزمون تی نشان داد که تفاوت معنی داری در تغییرات درون گروهی متغیرهای مورد بررسی (سیرتویین1 (SIRT1)، لیپوپروتیین با چگالی بالا (HDL)، لیپوپروتیین با چگالی پایین (LDL)، تری گلیسرید (TG)، قند خون ناشتا (FBS)، کلسترول تام (Total Cholesterol) در هر دو گروه تمرینی وجود داشت (05/0≥P)، اما در گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0<P). نتایج آزمون کوواریانس نشان داد در پس آزمون بین سه گروه در شاخص های (SIRT1 ،HDL، LDL ،TG ،FBS ،Total Cholesterol) تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0>P).

    نتیجه گیری

    هشت هفته برنامه تمرین های مقاومتی دایره ای و تمرین های تداومی با شدت متوسط، تاثیر مثبتی بر شاخص های متابولیکی و سطح سرمی سیرتویین 1 افراد مبتلابه سندرم متابولیک دارد.

    کلید واژگان: شاخص های متابولیکی, زنان یائسه, تمرینهای ورزشی
    Saeid Shamlou Kazemi, Ali Heidarianpour*
    Background

    During menopause, women are more exposed to the risk factors of many diseases, including metabolic syndrome, and sirtuin-1 may be involved in this disorder. The aim of this study was to investigate the effect of circular resistance training and moderate intensity continuous training on metabolic indices and Sirtuin1 serum level in women with metabolic syndrome.

    Methods

    This study was conducted as a clinical trial in women with metabolic syndrome in two intervention groups (15 people in resistance training group and 15 people in continuous training group) and a control group (15 people). The intervention group underwent an exercise program for eight weeks and three sessions per week, and the control group had their own routine program. After the last training session, serum levels of Sirtein1 and lipid factors were measured. To analyze the data, t-test and covariance were used at a significant level (P≤0.05).

    Results

    The results of the t-test showed that there was a significant difference in the intra-group changes of the studied variables (SIRT1, HDL, LDL, TG, FBS, Total Cholesterol) in both exercise groups (P≥0.05), but in No significant difference was observed in the control group (P<0.05). The results of the covariance test showed that there is a significant difference between the three groups in the indices (SIRT1, HDL, LDL, TG, FBS, Total Cholesterol) after the test (P<0.05).

    Conclusion

    Eight weeks of circular resistance training program and continuous training with moderate intensity has a positive effect on metabolic indices and serum level of Sirtuin1 in people with metabolic syndrome.

    Keywords: Metabolic Indicators, Menopausal Women, Physical Activity
  • سعید شاملو کاظمی، علی حیدریان پور، هانیه نداف، فرشته مهری، هما نادری فر*
    سابقه و هدف

     سیرتویین 1 از شاخص های مهم درگیر در کنترل سوخت وساز، پیشگیری از چاقی و کنترل هموستاز به شمار می آید. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات ترکیبی و مصرف کورکومین بر شاخص های سوخت وساز و سطح سرمی سیرتویین 1 در مردان مبتلابه سندرم متابولیک بود.

    مواد و روش ها

     این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی در مردان مبتلابه سندرم متابولیک در سه گروه مداخله و یک گروه کنترل اجرا شد. افراد گروه مداخله تحت برنامه ی تمرینی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته قرار گرفتند، گروه مکمل روزانه سه عدد کپسول 500 میلی گرمی مصرف کردند و گروه تمرینات به همراه مکمل نیز به صورت هم زمان به اجرای تمرینات و مصرف مکمل پرداختند. پیش و پس از آخرین جلسه ی تمرین، عوامل خونی اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی-زوجی، آنالیز واریانس و آنالیز کوواریانس استفاده شد.

    یافته ها

     تفاوت معنی داری در میزان تغییرات درون گروهی متغیرهای بررسی شده (سیرتویین 1، HDL،LDL ،TG ،FBS ،TC) در هر سه گروه مداخله وجود داشت (0.05≥P). نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد در پس آزمون، بین چهار گروه در شاخص های سیرتویین 11، HDL، LDL، TG،FBS،TC) تفاوت معناداری وجود دارد (0.05>P).

    نتیجه گیری

     تمرینات ترکیبی، مصرف کورکومین و اجرای هر دو مداخله به طور هم زمان، تاثیر مثبتی بر شاخص های سوخت وساز بدن و سطح سرمی سیرتویین 1 افراد مبتلابه سندرم متابولیک دارد.

    کلید واژگان: تمرینات ترکیبی, سندرم متابولیک, سیرتوئین 1, کورکومین
    Saeid Shamlou Kazemi, Ali Heidarianpour, Hanieh Naddaf, Fereshteh Mehri, Homa Naderifar*
    Background and Objective

    Sirtuin1 is one of the important indicators involved in metabolic control, obesity prevention, and homeostasis control. This study aimed to investigate the effect of combined exercises and curcumin consumption on metabolic indices and serum levels of Sirtuin1 in men with metabolic syndrome.

    Materials and Methods

    The present study was conducted as a clinical trial in men with metabolic syndrome in three intervention groups and one control group. The people in the intervention group underwent an exercise program for 8 weeks and three sessions a week, the supplement group took 3 capsules of 500 mg daily. Blood factors were measured before and after the last training session. Data were analyzed by paired t-test, analysis of variance and covariance.

    Results

    A significant difference was observed in the intra-group changes of the studied variables (Sirtuin1, HDL, LDL, TG, FBS, and TC) in all three intervention groups (P≥0.05). The results of analysis of covariance test showed a significant difference between the four groups in the indices (Sirtuin1, HDL, LDL, TG, FBS, and TC) after the test (P<0.05).

    Conclusion

    Combined exercises, curcumin consumption, and implementation of both interventions simultaneously positively affected the metabolic indices and serum levels of Sirtuin1 in people with metabolic syndrome.

    Keywords: Combined Exercises, Curcumin, Metabolic Syndrome, Sirtuin1
  • سمانه پاک نیا، محمدعلی سمواتی شریف*، علی حیدریان پور

    بیماری آلزایمر یک بیماری زوال عصبی است که به تدریج حافظه و مهارت های شناختی را تخریب می کند. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر 12 هفته تمرین استقامتی به همراه مصرف زالزالک بر برخی از شاخص های استرس اکسیداتیو در سرم موش های نر آلزایمری انجام گرفت.در این تحقیق تجربی 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در پنج گروه شش تایی؛ کنترل سالم، کنترل آلزایمری، آلزایمری و تمرین استقامتی، آلزایمری و تمرین استقامتی به همراه مصرف زالزالک و آلزایمری همراه با مصرف زالزالک تقسیم شدند. گروه های تمرین استقامتی (شنا) به مدت 12 هفته، پنج روز در هفته و هر جلسه از 15 دقیقه تمرین شروع و تا روزی دو جلسه 60 دقیقه ای تمرین کردند. گروه دریافت مکمل، مخلوط پودر زالزالک را با غذای استاندارد موش ها به نسبت 25/6 درصد پودر زالزالک دریافت می کردند. 24 ساعت پس از آخرین مداخله تمرینی، موش ها بی هوش شدند و سطوح سرمی SOD، GPX، TAC و MAD به روش الایزر تعیین شد. برای برآورد شاخص های موردنظر (آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز، آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و مالون دی آلدهید) از سیاهرگ زیرین رت ها نمونه گیری خونی انجام گرفت. به منظور آنالیز داده ها از نرم افزار نسخه SPSS22 و آزمون  ANOVA یکطرفه و پس از آن آزمون تعقیبی توکی با سطح معناداری 05/0  ≤ p استفاده شد.نتایج نشان داد، تمرینات استقامتی به ویژه همزمان با مصرف زالزالک، به افزایش معنادار سطح سرمی گلوتاتیون پراکسیداز در مقایسه با گروه های دیگر منجر شد (002/0=P). اما تغییر معناداری در سطح سرمی سوپراکسیددیسموتاز (129/0=P)، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (156/0=P) و مالون دی آلدهید (498/0=P) در گروه های کنترل و تجربی مشاهده نشد. با توجه به اینکه اولین خط دفاعی در مقابل سمیت اکسیژن سوپر اکسید دیسموتاز است و می بایست برای تکمیل فرایند از بین بردن پراکسید هیدروژن از آنزیم کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز کمک بگیرد، در نتیجه می توان گفت در این تحقیق سوپر اکسید دیسموتاز هم همانند گلوتاتیون پراکسیداز افزایش یافته است، اما در نتایج آماری اختلاف معناداری در بین گروه ها مشاهده نشد.استفاده از عصاره زالزالک و انجام تمرینات استقامتی در طول هفته البته با شدت متوسط و به شکل منظم و متناوب می تواند به کاهش استرس اکسیداتیو به دلیل افزایش سطح سرمی ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و آنزیم های خط دفاعی اول و دوم (سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز) و کاهش سطح سرمی مالون دی آلدهید در مدل تجربی آلزایمر منجر شود که براساس نتایج این تحقیق و مطالعات پیشین مرورشده می توان این الگوها را به عنوان درمان جانبی در بیماران آلزایمری، به ویژه در مراحل اولیه پیشنهاد کرد.

    کلید واژگان: آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز, آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز, تمرینات استقامتی, زالزالک, ظرفیت آنتی اکسیدانی تام, مالون دی آلدهید, موش های آلزایمری
    Samabeh Paknia, MohammadAli Samavati Sharif *, Ali Heidarianpour

    Alzheimer's disease is a neurodegenerative disease that gradually destroys memory and cognitive skills. The present study was conducted to investigate the effect of twelve weeks of endurance training along with hawthorn consumption on some oxidative stress indicators in the serum of Alzheimer's male rats. In this experimental research, 30 male Wistar rats were randomly divided into 5 groups. Healthy control, Alzheimer's control, Alzheimer's and endurance training, Alzheimer's and endurance training with hawthorn consumption, and Alzheimer's with hawthorn consumption were divided. Endurance training groups (swimming) trained for 12 weeks, 5 days a week and each session started for 15 minutes and up to two sessions of 60 minutes a day. The supplement receiving group received the mixture of hawthorn powder with the standard food of mice at a ratio of 6.25% of hawthorn powder. 24 hours after the last training intervention, the rats were unconscious and the serum levels of SOD, GPX, TAC and MAD were determined by Eliezer method. In order to estimate the desired indicators (superoxide dismutase enzyme, glutathione peroxidase enzyme, total antioxidant capacity and malondialdehyde), blood sampling was done from the inferior vein of rats. The SPSS 22 software and one-way ANOVA test followed by Tukey's post hoc test with a significant level of p≤0.05 were used to analyze the data. The results showed that endurance training, especially at the same time as hawthorn consumption, led to a significant increase in serum levels of glutathione peroxidase compared to other groups (P = 0.002). However, there was no significant change in the serum level of superoxide dismutase (P = 0.129), total antioxidant capacity (P = 0.156) and malondialdehyde (P = 0.498) in the control and experimental groups. Considering that the first line of defense against oxygen toxicity is superoxide dismutase, and to complete the process of eliminating hydrogen peroxide, the enzymes catalase and glutathione peroxidase must be helped. As a result, it can be said that in this study, superoxide dismutase, like glutathione peroxidase, was increased, but no significant difference was observed between the groups in the statistical results.Using hawthorn extract and performing endurance exercises during the week, at moderate intensity and in a regular and intermittent manner, can lead to a reduction in oxidative stress due to an increase in serum levels of total antioxidant capacity and first and second line defense enzymes (superoxide dismutase and glutathione). peroxidase and decrease the serum level of malondialdehyde in Alzheimer's experimental model, based on the results of this study and reviewed previous studies, these models can be suggested as side treatment in Alzheimer's patients, especially in the early stages.

    Keywords: Alzheimer rats, Endurance Training, Glutathione peroxidase enzyme, Hawthorn, Malondialdehyde, Superoxide dismutase enzyme, Total Antioxidant Capacity
  • Ali Heidarianpour*, MohammadMehdi Bahramisharif
    Introduction

    endurance and resistance exercise and the consumption of hawthorn alone and in combination have an effect on Alzheimer's disease.This study was conducted with the aim of the effect of hawthorn consumption and exercise on the inflammatory indices of Alzheimer's rats by trimethyltin chloride (TMT).

    Materials and methods

    rats were randomly divided into 9 healthy control and Alzheimer's groups with interventions (control, endurance training, resistance training, combined training, hawthorn, endurance training + hawthorn, resistance training + hawthorn, combined training + hawthorn). Then Alzheimer's disease developed. performed resistance , combined ,endurance exercises every week (12 weeks). Finally, blood was taken from the inferior vena and the inflammatory variables CRP, IL-6 ,TNF-α were measured by ELISA method. The Shapiro-Wilk test was used to check the normal distribution of the data, and the one-way analysis of variance (ANOVA) was used to check the mean difference between the groups (Tukey's test). P ​​<0.05 were considered statistically significant.

    Results

    results showed that the induction of Alzheimer's disease induced by TMT caused a significant increase in the levels of TNF α, IL 6, CRP in the Alzheimer's control group compared to the healthy control. And 12 weeks of combined training with and without hawthorn had a significant decrease in the level of these variables compared to Alzheimer's control.

    Conclusion

    As a result, endurance and resistance sports along with the consumption of hawthorn lead to the reduction of some inflammatory factors in Alzheimer's rats.

    Keywords: Hawthorn, Alzheimer Disease, TNF-α, CRP, IL-6
  • سمانه پاکنیا، محمدعلی سمواتی شریف*، علی حیدریان پور
    سابقه و هدف

    بیماری آلزایمر یک بیماری زوال عصبی است. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر دوازده هفته تمرین مقاومتی به همراه مصرف زالزالک بر برخی از شاخص های استرس اکسیداتیو در سرم موش های نر آلزایمری انجام گرفت.

    روش کار

    در این پژوهش30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به شکل تصادفی در پنج گروه شش تایی؛ کنترل سالم، کنترل آلزایمری، آلزایمری نحت تمرین مقاومتی، آلزایمری تحت تمرین مقاومتی با مصرف زالزالک و آلزایمری به همراه مصرف زالزالک تقسیم شدند. تمرینات به مدت 12 هفته و 5 روز در هفته بصورت بالا رفتن از نردبانی به طول یک متر، همراه با وزنه های متصل به دم موش ها بود. وزنه متصل به دم هر حیوان در هفته اول 50 تا60 درصد و در هفته های پایانی به 140تا150درصد وزن موش ها رسید. گروه دریافت مکمل، مخلوط پودر زالزالک را با غذای استاندارد موش ها به نسبت 25/6 درصد پودر زالزالک دریافت می کردند. 24 ساعت بعد از آخرین مداخله تمرین و مکمل، موش ها بی هوش شدند و سطوح سرمی SOD، GPX، TAC و MAD به روش الایزر تعیین شد.

    نتایج

    نتایج نشان داد، تمرین مقاومتی به ویژه در زمان مصرف زالزالک، منجر به افزایش معنا دار (P = 0.002) سطح سرمی گلوتاتیون پراکسیداز در مقایسه با گروه های دیگر شد. اما تغییر معنا داری در سطح سرمی آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز، ظرفیت.آنتی اکسیدانی تام و پراکسیداسیون لیپیدی در گروه های تجربی و کنترل دیده نشد.

    نتیجه گیری

    امکان دارد تمرین قدرتی و مکمل دهی با زالزالک در درمان جانبی در بیماران آلزایمری، به ویژه در مراحل اولیه موثر باشد.

    کلید واژگان: موش های آلزایمری, تمرین مقاومتی, زالزالک, شاخص های استرس اکسیداتیو سرمی
    Samaneh Paknia, MohammadAli Samavati Sharif *, Ali Heidarianpour
    Background and purpose

    Alzheimer's disease is a neurodegenerative disease. The present study was conducted to investigate the effect of twelve weeks of resistance training along with hawthorn consumption on some oxidative stress indicators in the serum of Alzheimer's male rats.

    methods

    In this study, 30 male Wistar rats were randomly divided into five groups of six. Healthy control, Alzheimer's control, Alzheimer's disease under resistance training, Alzheimer's disease under resistance training with hawthorn consumption, and Alzheimer's disease with hawthorn consumption were divided. Training was for 12 weeks and 5 days a week in the form of climbing a one-meter long ladder with weights attached to the rats' tails.The weight attached to the tail of each animal reached 50-60%in the first week and140-150%of the mice's weight in the last weeks.The group receiving the supplement received the mixture of hawthorn powder with the standard food of mice at a ratio of6.25%of hawthorn powder.24 hours after the last civilizing and supplemental intervention,the mice were unconscious and the serum levels of SOD,GPX,TACand MAD were determined by Eliezer method.

    Results

    The results showed that resistance training, especially when taking hawthorn, led to a significant increase (P=0.002) in the serum level of glutathione peroxidase compared to other groups. However, no significant change was observed in the serum level of superoxide dismutase enzyme, total antioxidant capacity and lipid peroxidation in the experimental and control groups.

    Conclusion

    It is possible that resistance training and supplementation with hawthorn can be effective in adjunctive treatment in Alzheimer's patients, especially in the early stages.

    Keywords: Alzheimer', s rats, resistance training, hawthorn, serum oxidative stress indicators
  • سوء مصرف مواد مخدر منجر به آسیب اکسیداتیو در چندین بافت از جمله عضله قلب می شود. ما در این مطالعه تاثیر مصرف سولفات روی (ZS) و تمرینات مداوم CT و تناوبی (IT) را بر استرس اکسیداتیو قلب در موش های صحرایی معتاد به مورفین به دنبال سندرم ترک مورفین (WS) بررسی کردیم. هفتاد موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی به هفت گروه تقسیم شدند: 1) گروه کنترل، 2) گروه موش صحرایی مبتلا بهWS ، 3) گروه موش صحرایی مبتلا بهWS  دریافت کنندهZS ، 4) گروه موش صحرایی مبتلا به WS با تمرینCT ، 5) گروه موش صحرایی WS با تمرینIT ، 6) گروه موش صحرایی مبتلا بهWS  با تمرینات CTوZS ، 7) گروه موش صحرایی WS  با تمرینIT  و دریافت کنندهZS . حیوانات به سولفات مورفین معتاد شدند. تمرینات تناوبی و مداوم پنج روز در هفته با دویدن روی تردمیل انجام شد. نمونه های بافت قلب و سرم جمع آوری شد و مارکرهای استرس اکسیداتیو با روش های اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد، همچنین مقادیر کراتین کیناز (CK-MB) و تروپونین (TPI) I با روش های اسپکتروفتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که دریافت ZS همراه با CT/ITباعث افزایش فعالیت CAT قلب و کاهش سطح MDA سرم نسبت به گروه ترک مورفین می شود. علاوه بر این،  IT/ZSفعالیت سوپراکسید دیسموتاز (SOD) را در سرم و بافت قلب نسبت به گروه ترک مورفین به طور قابل توجهی افزایش دادند. به علاوه، مشاهده شد که ZS و CT/IT کاهش معنی داری در سطوح CK-MB و TPI در مقایسه با گروه ترک مورفین ایجاد می کنند. همچنین، مکمل IT/ZS سطح سرمی کلسترول، تری گلیسرید، LDL-C، VLDL-C و شاخص آتروژنیک (AI) را نسبت به گروه ترک مورفین کاهش داد. بطور خلاصه نتایج نشان داد که تمرینات برنامه ریزی شده CT/IT درمان ترکیبی با ZS استرس اکسیداتیو ایجاد شده در آسیب قلبی ناشی از مورفین در موش های WS بهبود می بخشد.

    کلید واژگان: سندروم ترک مورفین, سولفات روی, تمرینات تناوبی, تمرینات تداومی, قلب
    Hadi Ghasemi, Sahar Hassani, Ali Heidarianpour, Davod Ilbeigi, Hassan Ghasemi, Reza Ghahremani, Reza Mirzaei, Nejat Kheiripour*

    Opium abuse results in oxidative damage in several tissues such as heart. We investigated the effect of continuous and interval training (CT and IT) with zinc sulfate (ZS) consumption on oxidative stress in the heart in morphine-dependent rats following withdrawal syndrome (WS). Seventy male Wistar rats were randomly divided into seven groups: Control, WS rats, WS rats receiving ZS 9 mg/kg by gavage, WS rats with CT, WS rats under IT, WS rats with CT and ZS and WS rats with IT and ZS. Animals were addicted to morphine sulfate. Interval and continuous exercises performed five days/weeks by running on a treadmill. Heart tissue and serum samples were collected and markers of oxidative stress were measured by spectrophotometric methods, also creatine kinase (CK-MB) and troponin I (TPI) were measured by spectrophotometric methods. The results showed that the receiving ZS along with CT/IT caused increased heart catalase activity and decreased the serum malondialdehyde level as compared to the withdrawal group. In addition, IT/ZS showed significantly increased in superoxide dismutase activity in serum and heart tissue as compared to the morphine withdrawing. Furthermore, it is observed that ZS and CT/IT made a significant reduction in CK-MB and TPI levels in comparison to the morphine group. Also, the IT/ZS supplement reduced the serum level of cholesterol, triglycerides, low-density lipoprotein-cholesterol, Very-low-density lipoprotein-cholesterol and Atherogenic Index compared to the withdrawing group. In conclusion, CT/IT scheduled exercises therapy combined with ZS improves the oxidative stress in morphine-induced heart injury in WS rats.

    Keywords: Continuous Training, Interval Training, Morphine, Zinc Sulfate, Heart
  • مجید خان بابائی نوا، محمد مهدی بی نیاز، علی حیدریان پور*، بعقوب مهدی الوار
    Majid Khanbabaii Nava, Mohamad Mehdi Biniaz, Ali Heidarianpour*, Yaghoub Mehrialvar
    Background

    The aim of this study was to Investigating the role of resistance training intensity on hormonal changes involved in hypertrophy and performance of bodybuilding athletes.

    Methods

    For this purpose, 30 professional athletes were randomly divided into three groups of intense periodic resistance training, traditional resistance training and controls were divided. After initial sampling, the intervention groups were active for 12 weeks. Blood samples were taken 48 hours after the last training session to remove the response to the last training session. All data were analyzed at the significant level P≤0.05.

    Results

    The results showed that testosterone, weight, fat percentage and body mass index in the periodic resistance training group had a significant change compared to the control group and traditional resistance training (P<0.05). The results also showed that the strength of the upper body and lower torso in the intervening groups increased significantly compared to the control group (P<0.05). Low trunk strength is also a significant difference between the intervention groups and the control group. But there is no significant difference between the traditional and intermittent resistance training group (P>0.05). However, these incremental changes have been more pronounced in the periodic resistance group. However, no significant change was observed in insulin, insulin resistance, glucose and glucagon (P>0.05). Discussion and

    Conclusion

    The intensity of training seems to be an important and influential factor in the rate of change in factors related to athletes' performance. But it did not change the hormonal status of the athletes. Of course, more research is needed in the future to reach a definitive conclusion.

    Keywords: High intensity resistance training, Traditional resistance exercise, Insulin, Growth hormone, Testosterone
  • Sahar Hasani, Hassan Ghasemi, Akram Ranjbar, Reza Ghahremani, Ali Heidarianpour, Hadis Abotalebian, Alireza Gharib, Nejat Kheiripour*
    Introduction

    In this study, the effect of zinc sulfate (ZS) supplement and eight-week continuous training (CT) and interval training (IT) on liver oxidative stress of morphine-dependent rats following withdrawal syndrome (WS) were evaluated.

    Methods

    Seventy Wistar rats were randomly divided into seven groups: control rats, withdrawing rats (WS), withdrawing rats receiving 9mg/kg ZS orally (WS+Z), withdrawing rats under CT (WS+CT), withdrawing rats under IT (WS+IT), withdrawing rats under CT and receiving 9mg/kg zinc sulfate (WS+Z+CT), withdrawing rats under IT and receiving 9mg/kg zinc sulfate (WS+Z+IT). Animals were addicted by 0.4g/l morphine sulfate in 21 days. Animals in the training groups ran on a treadmill and received ZS 5 days/week for 8 weeks. At the end of the study, oxidative stress in liver tissue and liver enzymes were measured by spectrophotometric and ELISA methods.

    Results

    ZS supplement, CT/IT led to decrease DNA damage and malondialdehyde in comparison with morphine group. Also, ZS, CT and IT significantly elevated levels in superoxide dismutase, catalase activity, total antioxidant capacity and thiol groups in the liver of rats in comparison with morphine group. Additionally, it is observed that ZS and CT/IT made a significant reduction in aspartate aminotransferase levels in comparison to the morphine group.

    Conclusion

    CT/IT with ZS because of its antioxidant effects has the potential to be used for decreased withdrawal syndrome complications.

    Keywords: Zinc Sulfate, Continuous Training, Interval Training, Morphine, Withdrawal Syndrome, Liver
  • ناصر میرازی*، ساره بیات، علی حیدریان پور، زهرا ایزدی
    پیش زمینه و هدف

    ورزش در کاهش قند و چربی خون افراد دیابتیک موثر می باشد. عصاره گیاه بابونه اثر کاهش دهندگی چربی خون دارد. هدف از این مطالعه تجربی بررسی هم زمان استفاده از ورزش هوازی و عصاره گیاه بابونه در کاهش چربی خون در موش های صحرایی دیابتی می باشد.  

    مواد و روش کار

    در این مطالعه تجربی، 24 سر (4 گروه 6 سری) موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20±200 گرم مورداستفاده قرار گرفت. گروه: کنترل (دیابتی بدون درمان و ورزش)، بابونه (دیابتی و درمان با عصاره بابونه، 200 میلی گرم بر کیلوگرم)، ورزش (دیابتی و انجام ورزش) و بابونه و ورزش (دیابتی به همراه بابونه و انجام ورزش) تقسیم شدند. ورزش به صورت دویدن روی تردمیل به مدت 12 هفته (هر هفته 5 روز و هر روز به مدت 60 دقیقه و با شدت 26 متر در دقیقه) انجام شد. دیابتی شدن موش ها با استفاده از داروی استروپتوزوسین به میزان 65 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم وزن بدن و درون صفاقی صورت گرفت.

    یافته ها

     کلسترول سرم گروه کنترل افزایش معنی داری با گروه دریافت کننده عصاره بابونه و ورزش و گروه توام دریافت کننده بابونه و ورزش دارد (p<0.001). تری گلیسرید سرم گروه بابونه و ورزش و گروه بابونه و ورزش کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد (p<0.01). LDL سرم در گروه های بابونه و ورزش و گروه توام کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل دارد (p<0.001). HDL سرم خون در گروه های بابونه، ورزش هوازی و توام بابونه و ورزش افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل دارد (p<0.01).

    بحث و نتیجه گیری

    استفاده هم زمان عصاره گل بابونه و ورزش هوازی اثربخشی بسیار موثری در کاهش چربی های مضر خون در موش های صحرایی نر دیابتی دارد.

    کلید واژگان: ورزش هوازی, بابونه, پروفایل چربی, دیابت, رت
    Naser Mirazi*, Sareh Bayat, Ali Heidarian Pour, Zahra Izadi
    Background & Aims

    Exercise is effective in lowering serum glucose and lipids in diabetic patients. The Matricaria chamomilla L. flower’s extract (MFE) reduces serum lipids. The aim of this experimental study is to investigate the concomitant effects of aerobic exercise and MFE in reducing serum lipid levels in male diabetic rats.

    Materials & Methods

    In this experimental study, 24 male Wistar rats (200±20gr) were divided into 4 groups (n=6) randomly: control (diabetic without treatment and training), MFE (diabetic treated with MFE), aerobic training (diabetic and training), and MFE + aerobic training (diabetic treated with MFE + aerobic training). The aerobic training was scheduled as jogging on a treadmill for 12 weeks (5 days per week, 60 min/ day, 26 meters/min.). The diabetic rats received streptozotocin (65mg/kg,ip).

    Results

    The serum cholesterol level increased significantly compared with MFE, aerobic training, and MFE + aerobic training groups (P<0.001). The triglyceride serum level of MFE, aerobic training and concomitant MFE and aerobic training groups decreased significantly compared with the control group (P<0.01). LDL in MFE, aerobic training, and concomitant MFE + aerobic training groups decreased significantly compared with control group (P<0.001). HDL serum level in MFE, aerobic training, and concomitant MFE + aerobic training groups increased significantly compared with the control group (P<0.01). 

    Conclusion

    The concomitant use of MFE + aerobic training is more effective in decreasing harmful serum lipids in diabetic male rats.

    Keywords: Erobic training, Matricaria chamomilla, Lipid profile, Diabetes, Rat
  • ناصر میرازی*، ساره بیات، علی حیدریان پور، زهرا ایزدی
    زمینه و هدف

    سطح سرمی پپتید C، به عنوان یکی از شاخص های روند درمانی دیابت در نظر گرفته می شود. در این مطالعه، تاثیر استفاده همزمان از ورزش هوازی و عصاره گیاه بابونه بر سطح سرمی پپتید C در موش های صحرایی نر دیابتی بررسی گردید.

    روش بررسی

    در این مطالعه تجربی، از 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (در محدوده وزنی 20±200 گرم) استفاده شد. موش ها به چهار گروه شامل: گروه کنترل (دیابتی شده بدون درمان و ورزش)، بابونه (دیابتی شده، درمان با عصاره هیدروالکلی بابونه)، ورزش هوازی (دیابتی شده و انجام ورزش) و گروه بابونه و ورزشی (دیابتی شده به همراه استفاده از عصاره بابونه و انجام ورزش) تقسیم شدند. ورزش به صورت دویدن روی تردمیل به مدت 12 هفته (هر هفته 5 روز، هرروز به مدت 60 دقیقه، با شدت 26 متر در دقیقه) انجام شد. موش ها با استفاده از داروی استرپتوزوتوسین (به میزان 65 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، به صورت درون صفاقی یک بار دیابتی شدند. در طی 12 هفته، گروه های دریافت کننده عصاره بابونه (روزانه به میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن به صورت گاواژ) همراه با ورزش مورد آزمون قرار گرفتند.
    داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو - ویلک، آزمون واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی در سطح معنی داری، 0/05>p تجزیه وتحلیل شدند.

    یافته ها

    در این مطالعه پپتید C سرم گروه بابونه، ورزش و گروه توام دریافت کننده عصاره بابونه و ورزش نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری داشت.

    نتیجه گیری

    نتایج این پژوهش نشان داد انجام تمرین های هوازی و استفاده از عصاره گل بابونه به طور همزمان می تواند باعث افزایش سطح پپتید  Cسرم خون در موش های دیابتی شود.

    کلید واژگان: دیابت ملیتوس, بابونه, ورزش, پپتید C, استرپتوزوتوسین
    Naser Mirazi*, Sareh Bayat, Ali Heidarian Pour, Zahra Izadi
    Background and Objectives

    Serum level of C peptide is considered as one of the indicators of diabetes treatment process. In this study, simultaneous effect of aerobic exercise and Matricaria chamomilla L. flower (MFE) extract, was investigated on the serum level of C peptide in male diabetic rats.

    Methods

    In this experimental study, 24 male Wistar rats (weight range, 200±20g), were randomly divided into 4 groups (n=6): control group (diabetic without treatment and training), MFE (diabetic treated with the extract), aerobic training (diabetic and training), and MFE+aerobic training (diabetic treated with extract+aerobic training). The aerobic training was performed as running on treadmill for 12 weeks (5 days per week, 60min/day, 26meter/min). The rats were diabetized with a single dose of streptozotocin (65mg/kg bw, ip). The MFE groups that daily received 200mg/kg orally (gavaged) along with exercise, were tested for 12 weeks. Data were analyzed using Shapiro-Wilk test, one way ANOVA, and Tukey post hoc test at the significant level of p<0.05.

    Results

    In this study, the serum level of C peptide significantly increased in MFE group, exercise group, and the chamomile extract along with exercise group compared to the control group (p<0.01).

    Conclusion

    The findings of this research indicated that aerobic exercise and use of MFE caused an increase in the serum level of C peptide in diabetic rats.

    Keywords: Diabetes Mellitus, Matricaria, Exercise, C-peptide, Streptozotocin
  • طیبه باغیان، علی حیدریان پور*، الناز شکری
    هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین استقامتی و مصرف آگونیست هورمون آزادکننده گونادوتروپین (GnRH) و بی تمرینی، بر سطوح سرمی هورمون رشد (GH)، تیرویدوتیرونین (T3) و تیروکسین (T4) در دختران با بلوغ زودرس مرکزی بود. تعداد 25 دختر شش تا هشت سال با بلوغ زودرس (میانگین قد 124 سانتی متر، وزن 3/27 کیلوگرم) به صورت تصادفی به سه گروه (دارو، ورزش و دارو + ورزش) تقسیم شدند و 10 دختر شش تا هشت سال سالم (بدون بلوغ زودرس) با همان میانگین قد و وزن، به عنوان گروه کنترل درنظر گرفته شدند. ابتدا،سطوح سرمی GH، T3 و T4 به روش الایزا اندازه گیری شدند. سپس، گروه های آزمایش، برنامه تمرین استقامتی را سه جلسه در هفته، 25 تا 75 دقیقه با شدت 45 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت 12 هفته انجام دادند. همچنین، درطی مطالعه، گروه های دارو آگونیست GnRH را (هر چهار هفته یک میلی لیتر) به صورت تزریق عضلانی دریافت کردند. سطوح سرمی GH، T3 و T4، 48 ساعت پس از اتمام پروتکل و پس از چهار هفته بی تمرینی دوباره اندازه گیری شدند. آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد که 12 هفته تمرین استقامتی به تنهایی و همچنین، تمرین استقامتی + آگونیست GnRH باعث کاهش سطوح GH، T3 و T4 شدند و پس از بی تمرینی، مقادیر هورمون ها تقریبا به سطوح پیش از تمرین بازگشتند. دارو سطوح GH را پس از 16 هفته کاهش داد؛ اما تاثیری در سطوح هورمون های تیروئیدی نداشت. باتوجه به یافته های این پژوهش، تمرینات استقامتی و استفاده از آگونیست GnRH می توانند تاثیر مثبتی بر عملکرد هورمون ها در دختران با بلوغ زودرس داشته باشند و بی تمرینی به ازبین رفتن فواید حاصل منجر می شود.
    کلید واژگان: بلوغ زودرس, تمرینات استقامتی, بی تمرینی, آگونیست GnRH, هورمون رشد, تیرویدوتیرونین, تیروکسین
    Tayebe Baghian, Ali Heidarian Pour *, Elnaz Shokri
    The aim of this study was to investigate the effect of 12weeks endurance training, 4weeks detraining and Gonadotropin releasing hormone agonist (GnRH) on serum levels of growth hormone (GH), triiodothyronine(T3) and thyroxine(T4) in girls with precocious puberty. Twenty-five girls age 6-8 (average height of 124cm and weight of 27.3 kg) with precocious puberty were randomly divided into three groups (medication, training, medication+training) and 10 healthy girls (No precocious puberty) with the same average height and weight were also included as control group. Serum levels of GH, T3, and T4 were measured at baseline by ELISA technique. Then the experimental groups were subjected an endurance training program three days/week with 20-75 min per day with 45-75% of maximum heart rate for 12 weeks. The medication groups also received GnRH agonist during the study, once monthly (1ml/four weeks) by intramuscular injection. GH, T3, and T4 serum levels were measured again 48 hours after the last training session and also after four weeks of detraining. The repeated measures ANOVA showed that 12weeks of endurance training alone, as well as 12weeks of endurance training+GnRH agonists, reduced GH,T3 and T4 levels and after detraining, GH and thyroid hormones concentrations approximately return to pre-workout levels. Medication reduced GH level after 16 weeks but could not effect on thyroid hormones. According to these findings, aerobic training and the use of the GnRH agonists can have a positive effect on hormonal function in girls with precocious Puberty but detraining eliminate the benefits of training in girls with precocious puberty.
    Keywords: Precocious puberty, Aerobic Training, Detraining, GnRH agonists, Growth Hormone, Thyrotropine, Thyroxine
  • علی حیدریان پور*، الناز شکری، طیبه باغیان
    زمینه و هدف

    هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات غلظت سرمی عامل نکروزه کننده تومور آلفا (TNF-α) پس از 12 هفته ورزش هوازی و مصرف آگونیست هورمون آزاد کننده گونادوتروپین GnRH) ) در دختران مبتلا به بلوغ زودرس مرکزی بود.

    روش ها

    25 دختر 6 تا 8 سال دارای بلوغ زودرس بصورت تصادفی به سه گروه (دارو، ورزش، دارو + ورزش) تقسیم شدند. 10 دختر 6 تا 8 سال سالم (بدون بلوغ زودرس) بصورت تصادفی به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. ابتدا نمونه خونی از همه آزمودنی ها تهیه و به روش الایزا سطح سرمی TNF-α اندازه گیری شد. سپس گروه های آزمایش هر هفته سه جلسه و هر جلسه 25 تا 75 دقیقه تمرین هوازی با شدت 45 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب و ماهانه یکبار مصرف آگونیست GnRH (هر چهار هفته 1 میلی لیتر) به صورت تزریق زیرجلدی به مدت 12 هفته انجام دادند. 24 ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینی، مرحله دوم نمونه خونی جمع آوری گردید. مرحله سوم خونگیری پس از 4 هفته بی تمرینی جمع آوری شد.

    یافته ها

    آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری نشان داد سطح سرمی TNF-α، در گروه دارو اختلاف معناداری با سطوح اولیه نداشت (0/203= p). در گروه ورزش و گروه دارو + ورزش پس از انجام تمرین هوازی سطح سرمی TNF-α کاهش معناداری یافت (0/001 =p).  بی تمرینی منجر به بازگشت معنادار سطح سرمی TNF-α به سطوح اولیه شد (0/001 =p). در مقایسه بین گروهی، آزمون تحلیل واریانس نشان داد تنها بین گروه دارو و ورزش اختلاف معنادار وجود دارد.

     نتیجه گیری

    مصرف GnRH به تنهایی تاثیری بر سطح سرمی TNF-α در دختران دارای بلوغ زودرس ندارد اما ورزش هوازی و همچنین ورزش توام با مصرف GnRH باعث کاهش سطوح سرمی TNF-α می شود. توقف ورزش هوازی باعث بازگشت میزان کاهش یافته TNF-α به سطح قبل از ورزش می گردد. فعالیت ورزشی با شدت متوسط که برای مدت طولانی و به طور منظم انجام می شود، به احتمال زیاد می تواند شاخص های التهابی در دختران مبتلا به بلوغ زودرس مرکزی را کاهش دهد.

    کلید واژگان: آگونیست هورمون آزاد کننده گونادوتروپین, بلوغ زودرس, بی تمرینی, تمرینات هوازی, عامل نکروزه کننده تومور
    Ali Heidarianpour*, Elnaz Shokri, Tayebe Baghian
    Background and aim

    The aim of this study was to investigate changes in serum levels of TNF-α after 12 weeks endurance training and GnRH agonist in girl with central precocious puberty.

    Methods

    Twenty-five girls (age 6-8 years) with precocious puberty were randomly divided into three groups (medication, training, medication + training).  Ten healthy girls (with no precocious puberty) were also included as control group. At the beginning of the study, blood samples were taken from all subjects and serum level of TNF-α were measured by ELISA technique. The experimental groups then did an aerobic exercise program 3 days/week with 20-75 min per day with 45-75% of maximum heart rate for 12 weeks. The medication groups were also received GnRH agonist during the study, once monthly (1 ml every four weeks) by subcutaneously. TNF-α serum level were measured again at 24 hours after completing the training program and also after 4 weeks of detraining.

    Results

    The Analysis of Variance (ANOVA) with repeated measures analyses showed no significant difference in serum level of TNF-α in medication group before and after treatment (p = 0.203). However, in training and training+medication groups a significant decrease in TNF-α level was observed after aerobic exercise (p  =  0.001). The detraining led to return of TNF-α level to the levels of before training (p = 0.001). Further comparison of groups by ANOVA showed a significant difference only between training and medication groups.

    Conclusion

    GnRH alone does not affect TNF-α serum level in girls with precocious puberty. However, aerobic training and also the combination of aerobic training with GnRH decrease TNF-α serum level. The subsequent detraining returns TNF-α serum level to the level of before training. A long time regular and moderate exercise can decrease inflammation indices in girl with precocious puberty.

    Keywords: Aerobic training, Detraining, GnRH agonist, Precocious puberty, TNF-α
  • سعید محمدی مولود، علی حیدریان پور*، الناز شکری
    زمینه و هدف
    پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات ورزشی زیر بیشینه بر غلظت سرمی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و عملکرد توجه پسران دبستانی مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD) انجام شد.
    مواد و روش ها
    روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بودند که در بررسی های اولیه دارای علائم نقص توجه و بیش فعالی تشیخص داده شده و جهت بررسی بیشتر و درمان در سال تحصیلی 96-95 به هسته مشاوره و روانشناسی آموزش پرورش منطقه سردرود ارجاع داده شده بودند. از جامعه مذکور، 30 پسر 7 تا 12 ساله به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. برای تشخیص نقص توجه از پرسشنامه کانرز نسخه والدین و مصاحبه بالینی، جهت سنجش میزان توجه از آزمون عملکرد توجه پیوسته(CPT) و برای اندازه گیری سطوح سرمی BDNF از کیت شرکت استوبیوفارم استفاده شد. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 12 هفته و در قالب 36 جلسه تمرینی 25 تا 75 دقیقه ای به تمرینات هوازی با شدت 45 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند. داده ها با روش تحلیل کواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها
    نتایج نشان داد بین دو گروه آزمایش و کنترل از لحاظ سطوح سرمی BDNF و عملکرد توجه پیوسته تفاوت معنادار وجود دارد (001/0>p).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج حاضر می توان گفت تمرینات زیربیشینه باعث افزایش BDNF و در نتیجه بهبود توجه در دانش آموزان پسر دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی می گردد.
    کلید واژگان: بیش فعالی, تمرینات استقامتی, توجه پیوسته, عامل نوروتروفیک مشتق از مغز, نقص توجه
    Saeed Mohamadi Molod, Ali Heidarian Pour *, Elnaz Shokri
    Background
    The aim of this research was to investigate the effect of substructural exercises on serum brain-derived neurotrophic factor (BDNF) and attention function in boys with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD).
    Materials And Methods
    The research method was semi-experimental with pre-test and post-test design with control group. Statistical population of this research included all elementary male students who in the early reviews, the symptoms of attention deficit hyperactivity disorder were diagnosed and referred for further study and treatment to the core of counseling and psychology of education in Sardar district in academic year 2016-2017. From the above community, 30 boys aged 7 to 12 years old were selected as the sample and randomly assigned to control and experimental groups. In order to recognize the attention deficit, the Conner's Parent's Questionnaire and clinical interview were used and to measure attention, Continuous Performance Test (CPT) and to measure the serum levels of BDNF, ESTOBIOPHARM kit were used. The experimental group subjects performed aerobic exercises with intensity 45-75% of maximal heart rate for 12 weeks in 36 sessions of training, 25-75 minutes, and data were analyzed using multivariate covariance.
    Results
    The results showed that there was a significant difference between control and experimental groups in serum levels of BDNF and continuous attention function (p
    Conclusion
    Regarding the results of this study, it can be concluded that endurance training increases the BDNF and thus improves attention in boy with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD).
    Keywords: Attention deficit, Brain, derived neurotrophic factor, Continuous attention, Endurance training, Hyperactivity
  • محمد پرستش، علی حیدریان پور *
    زمینه و هدف
    هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 10 هفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی هورمون های جنسی و پارامترهای اسپرم موش های صحرایی پس از القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین- نیکوتین آمید بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی 36 سر موش صحرایی از نژاد ویستار با میانگین وزن 48±200 گرم بهطور تصادفی در سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی تمرین استقامتی قرار گرفتند. جهت القای دیابت پس از 12 ساعت ناشتایی، از روش تزریق درون صفاقی 120 میلی گرم بر کیلوگرم محلول نیکوتین آمید به همراه 65 میلی گرم بر کیلوگرم محلول STZ استفاده گردید. یک هفته پس از تزریق STZ و نیکوتین آمید، پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط به مدت 10 هفته انجام گردید و 24 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی حیوانات تشریح، اپیدیم چپ جهت بررسی پارامترهای اسپرم و سرم خون موش های صحرایی جهت بررسی هورمون های جنسی جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (one-way ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 0/05 بررسی شدند.
    یافته ها: 10 هفته تمرین استقامتی موجب کاهش معنی دار قند خون گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0/013=P). همچنین تمرین استقامتی موجب افزایش معنی دار سطوح سرمی تستوسترون (0/000=P)، LH (0/002=P) و FSH (0/029=P) در گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. همچنین در پارامترهای اسپرم از جمله تعداد اسپرم (0/065=P) و مورفولوژی طبیعی (0/067=P) در گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل سالم تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد تمرین استقامتی از طریق افزایش سطوح سرمی هورمون های جنسی تستوسترون و LH موجب بهبود پارامترهای اسپرم از جمله تعداد و مرفولوژی طبیعی اسپرم در موش های دیابتی نوع 2 می شود.
    کلید واژگان: دیابت نوع 2, پارامترهای اسپرم, هورمون های جنسی, تمرین استقامتی
    Mohammad Parastesh, Ali Heidarianpour *
    Background And Aims
    The aim of the present study was to investigate the effects of endurance training on the serum levels of sex hormones and sperm parameters in the induced diabetic rats by Streptozotocin-Nicotinamide.
    Methods
    In this experimental study, 36 male Wistar rats in the weight range of 200±48 g, assigned randomly in three groups: Healthy control, diabetic control and diabetic edurance training. For diabetic induction, intraperitoneal injection of nicotinamide solution (120 mg/kg) and Streptozotocin (STZ) solution (65 mg/kg) method was used after 12 hours of food starvation. One week after injection of STZ, nicotinamide solution, the endurance training protocol was performed for ten weeks and 24 hours after the last training session, left epididymis of the rats was collected for studying sperm parameters and blood serum samples to evaluate sex hormones. Data were analyzed using one-way ANOVA and Turkey’s Post Hoc test at the level of P
    Results
    Ten weeks of resistance training caused a significant decrease in blood glucose in the endurance training group in comparison to the diabetic group (P=0.013). Also, endurance training in the endurance training group led to a significant increase in the serum levels of testosterone (P=0.000) LH (P=0.002) and FSH (P=0.029 in comparison to the diabetic control group. In addition, it was not observed no significant difference in the endurance training group compared to the health control group in the sperm parameters such as sperm count (P=0.065), and normal morphology (P=0.067).
    Conclusion
    It seems endurance training can improve sperm parameters, including sperm count and normal morphology through increasing the serum level of testosterone hormones, LH and FSH in rats with Type 2 diabetes mellitus.
    Keywords: Type 2 diabetes mellitus_Sperm parameters_Sex hormones_Endurance training
  • Ebrahim Zarrinkalam, Ali Heidarianpour *
    Background And Objectives
    Previous studies have shown that morphine dependence leads to myocardial dysfunction. In addition, apelin plays a protective role in cardiac function. The purpose of this study was to evaluate effects of morphine dependence and three models of exercise training on serum apelin level of dependent and healthy rats.

    Methods
    Ten healthy and 40 morphine-dependent rats were used in this study. The morphine-dependent rats were divided into four equal groups of control addicts, endurance training, strength training and concurrent training. The training exercises were carried out for eight weeks, five days a week. Serum apelin level was measured by ELISA, 72 hours after the last training session.

    Results
    Statistical analysis demonstrated that apelin level increased significantly in morphine-dependent rats compared to healthy controls. On the other hand, endurance and concurrent training significantly increased serum apelin level in morphine-dependent rats compared to control addicts, but strength training had not effect on serum apelin level in morphine-dependent rats.

    Conclusion
    Endurance and concurrent training may have cardioprotective effects on morphine-dependent rats by increasing serum apelin levels. Therefore, such training activities could be recommended to morphine-dependent patients to prevent cardiac disorders.
    Keywords: Apelin, Morphine, Exercise
  • Naser Rahimi, Mohammad Ali Samavati Sharif, Amir Reza Goharian, Ali Heidarian Pour
    Background
    The purpose of this study was to investigate the effects of an 8‑week aerobic exercise and supplementation of 25(OH)D3 on GLP1 and DDP4 levels in men with type II diabetes.
    Methods
    In this semiexperimental research, among 40–60‑year‑old men with type II diabetes who were referred to the diabetic center of Isabn‑E Maryam hospital in Isfahan; of whom, 48 patients were voluntarily accepted and then were randomly divided into 4 groups: aerobic exercise group, aerobic exercise with 25(OH) D supplement group, 25(OH) D supplement group, and the control group. An aerobic exercise program was conducted for 8 weeks (3 sessions/week, each session 60 to75 min with 60–80% HRmax). The supplement user group received 50,000 units of oral Vitamin D once weekly for 8 weeks. The GLP1, DPP4, and 25(OH) D levels were measured before and after the intervention. At last, the data were statistically analyzed using the ANCOVA and post hoc test of least signifcant difference.
    Results
    The results of ANCOVA showed a signifcant difference between the GLP1 and DPP4 levels in aerobic exercise with control group while these changes were not statistically signifcant between the 25(OH) D supplement group with control group (P
    Conclusions
    Aerobic exercises have resulted an increase in GLP1 level and a decrease in DPP4 level. However, consumption of Vitamin D supplement alone did not cause any changes in GLP1and DPP4 levels but led to an increase in 25‑hydroxy Vitamin D level.
    Keywords: Aerobic exercises, insulin resistance, mellitus diabetes, Vitamin D
  • قباد پرواره، علی حیدریان پور*
    پیش زمینه و هدف
    شواهد زیادی نشان داده اند که تمرینات ورزشی مقاومتی منظم عملکرد و رهایش اپیوئیدها را در سیستم عصبی مرکزی افزایش می دهند. از طرفی مشخص شده است که نیاز بدن به سولفات منیزیم آنتاگونیست گیرنده های ان- متیل دی اسپارتات به عنوان تسکین دهنده درد در ورزش مقاومتی افزایش می یابد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثرات تنها و توام تمرین مقاومتی منظم و سولفات منیزیم خوراکی بر آستانه ی درد موش های وابسته به مورفین در سندرم ترک می باشد.
    مواد و روش کار
    در این تحقیق تجربی موش های نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 10±200 و تعداد 35 سر که به صورت تصادفی در پنج گروه (معتاد کنترل، معتاد سولفات منیزیم مصرف کرده، معتاد ورزیده سولفات منیزیم مصرف کرده، معتاد ورزیده و کنترل سالم) تقسیم شدند سپس گروه های تیمار توسط سولفات مرفین 4/0 میلی گرم در هر میلی لیتر به مدت 21 روز معتاد شدند و به مدت 9 هفته تحت تمرین ورزش مقاومتی و مصرف سولفات منیزیم (10 گرم به ازای هر لیتر آب آشامیدنی) قرار گرفته اند. تمرین مقاومتی به صورت بالا رفتن از نردبان 24 پله ای با 20 درصد از وزن بدن (چهار ست با 3 تکرار) شروع و به تدریج تا هفته نهم تا 160 درصد وزن بدن افزایش یافت. در پایان هر سه هفته از پروتکل ورزش (هفته سوم، ششم، نهم) آستانه درد قبل از تزریق نالوکسان هیدروکلراید (mg/kg.ip 3) و 5/0، 1، 6 و 24 ساعت پس از تزریق آن با آزمون Tail-flick در حیوانات اندازه گیری شد. تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (با نرم افزار 20SPSS) جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
    یافته ها
    پردردی ناشی از سندرم ترک به طور معنی داری با تمرین مقاومتی منظم و سولفات منیزیم در موش صحرایی وابسته به مورفین کاهش یافت. نتایج ما نشان داد که اثر ورزش نسبت به سولفات منیزیم بر آستانه درد بیشتر است. اثرات هم زمان ورزش مقاومتی منظم و سولفات منیزیم بر آستانه درد حرارتی به طور معنی داری بالاتر از اثر هر یک از آن ها بر آستانه درد در موش های وابسته به مورفین بود (05/0p<).
    بحث و نتیجه گیری
    نتایج پژوهش ما نشان داد تمرین مقاومتی منظم و مصرف سولفات منیزیم خوراکی در ایجاد خاصیت ضد دردی، در پردردی ناشی از ترک مرفین، نقش دارد؛ بنابراین در صورت تایید با مطالعات بیشتر می تواند برای درمان و یا مدیریت شرایط دردناک مطرح گردند.
    کلید واژگان: اعتیاد, سندرم ترک, سولفات منیزیم, تمرینات قدرتی, آستانه درد
    Ghobad Parvareh, Ali Heidarianpour *
    Background and Aims
    Many evidences show that regular resistance exercise training can increase activity and release of opioids in the CNS. Also it is known that as the body needs magnesium sulfate antagonist of N-methyl-D-aspartate receptor as a pain reliever, it increases resistance exercise. In this research, the effect of resistance exercise and oral magnesium sulfate on pain threshold of morphine dependent rats following withdrawal syndrome was investigated.
    Materials and Methods
    In this study male Wistar rats weighting 200±10g, n=35 were randomly divided into five groups (addicted: A, Mg treatment; addicted: Mg-A; exercised addicted: EA, Mg treatment; exercised addicted: Mg-E-A; and Control: C). Morphine sulfate 0.4 grams per liter was added to the animals water and after 21 days they were addicted to morphine. Animals were submitted to resistance exercise training and magnesium sulfate (10 grams/liter) for 9 weeks; they initially were trained climbing on 24 steps ladder with 20 percent of body weight (four sets with three repeated) weighting gradually were increased to 160 percent body weight in the 9th week . At the end of each three weeks of exercise protocol (3rd, 6th,9th), we injected naloxone hydrochloride (3mg/kg.ip). The tail-flick test was used to assess the effects of training on nociceptive threshold at before, 0.5,1,6 and 24 hours after naloxone hydrochloride injection. In addition, pain threshold was measured in animals before Naloxone hydrochloride injection. Analysis of variance with repeated measures (with the software SPSS 20) were used to analyze the data.
    Results
    Hyperalgesia following withdrawal syndrome decreased significantly by regular resistance exercise and magnesium sulfate in morphine dependent rats. Our results also showed that the effect of exercise was higher than magnesium sulfate on the pain threshold. Concurrent effects of regular resistance exercise and magnesium sulfate on thermal pain threshold were significantly higher than the effect of each on the pain threshold in morphine dependent rats (P
    Conclusion
    Our results showed regular resistance exercise and magnesium sulfate have analgesic property in morphine withdrawal-induced hyperalgesia in rats. Therefore, it can be used for the treatment/management of painful conditions.
    Keywords: Addiction, Withdrawal syndrome, Magnesium sulfate, Resistance training, Pain threshold
  • علی حیدریان پور*، زهرا رضوی، معصومه سیف
    زمینه و هدف
    هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تاثیر تمرین هوازی و آگونیست GnRH بر سطوح اپلین و شاخص مقاومت به انسولین دختران دارای بلوغ زودرس مرکزی می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه، 25 دختر (34/0±44/7 سال) دارای بلوغ زودرس وارد پژوهش شدند. آن ها به طور تصادفی در سه گروه آزمایش(10 نفر در گروه دارو، 8 نفر در گروه دارو+ورزش، 7 نفر در گروه ورزش) و یک گروه کنترل (10 نفر سالم) قرار گرفتند. در گروه آزمایش، فعالیت هوازی به مدت 12 هفته و سه روز در هفته صورت گرفت که هر دو هفته 5 درصد به شدت فعالیت و 5 دقیقه به مدت زمان فعالیت اضافه شد. هم چنین، از آگونیست GnRH به عنوان دارو استفاده شد. شاخص توده ی بدنی، میزان اپلین و شاخص مقاومت به انسولین قبل و بعد ورزش بررسی شد.
    یافته ها
    شاخص مقاومت به انسولین و سطوح اپلین در گروه های آزمایش(گروه تمرین و گروه تمرین همراه با مصرف دارو) کاهش معنی داری یافت(05/0=p)، در حالی که این شاخص ها در گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت(05/0>p). میزان شاخص توده بدنی در گروه های یاد شده تحت تاثیر تمرینات ورزشی به طور معنی داری کاهش یافت (00/0=p)، اما گروه مصرف دارو افزایشی را نشان داد(06/0=p).
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های این پژوهش می توان بیان کرد که تمرینات ورزشی هوازی و استفاده از آگونیست GnRH می تواند منجر به کاهش شاخص توده ی بدنی و اپلین و بهبود شاخص مقاومت به انسولین در این افراد شود.
    کلید واژگان: اپلین, بلوغ زودرس, تمرینات هوازی, شاخص مقاومت به انسولین
    Ali Heidarianpour*, Zahra Razavi, Masoomeh Seif
    Background
    The aim of this study was to investigate the effect of aerobic exercise and GnRH agonist on the levels of apelin and insulin resistance index in girls with central precocious puberty.
    Materials And Methods
    In this study, twenty-five girls (7.44±0.34 years) with precocious puberty were included. They were randomly divided into three groups (drug, n=10, exercise皻, n=8, and exercise, n=7) and one control group (healthy, n=10). In the experimental group, aerobic exercise for 12 weeks, 3 days/week was done, duration intensity of exercise gradually increased 5 minutes and 5% respectively every 2 week. Also, the GnRH agonists were used as medicine. BMI, the apelin and insulin resistance index were assessed before and after exercise.
    Results
    Insulin resistance index and apelin serum levels in experimental group (exercise and exercise drug) were significantly decreased(p=0.05), while these factors were unchanged in control group (p=0.05). Additionally, BMI in exercie groups was significantly decreased (p=0.000), while it was increased in experimental group (drug group) (p=0.06).
    Conclusion
    Considering to current data, it could demonstrate that aerobic training and GNRH agonists at the same time can lead to a decrease in BMI and apelin and an improvement in insulin resistance index.
    Keywords: Aerobic Training, Apelin, Insulin resistance index, Precocious puberty
  • Hojjatollah Siavoshy, Ali Heidarianpour *
    Objective
    Type 2 diabetes(T2DM) patients can benefit from exercise training programs but there are many barriers to do exercise .The aim of this study was to investigate effects of 10 weeks aerobic, resistance and combined strength and aerobic exercise program on fasting blood sugar (FBS) and glycated hemoglobin (HbA1c) of T2DM male patients.
    Materials And Methods
    A quasi experimental study on 52 T2DM male patients was done. They were divided into four groups: aerobic training group (ATG; n=13), resistance training group (RTG; n=13), combined strength and aerobic training group (SAG; n=13), and control group (CG; n=10). There were three types of training program: aerobic, with intensity of 55-85% of the heart rate maximum (HRmax) 3 times /week, and resistance, with intensity of 50-75% one-repetition maximum 3 times week. Anthropometric measurements, HbA1c and FBS were measured at the beginning and after 10 weeks.
    Results
    The mean (± standard deviation) age of participants was 53.24 (±1.05) years old. FBS decreased significantly in all studied groups (P-value
    Conclusion
    The result of the present study indicated that three type exercise training programs cause improving the metabolic factors related to diabetes in T2DM male patients. However, each type of training also provides unique benefits.
    Keywords: Type 2 diabetes mellitus_Glycated hemoglobin_Fasting blood sugar_Resistance training_Aerobic training
  • سید عبدالله هاشم ورزی، علی حیدریان پور، ضیاء فلاح محمدی، محسن پورقاسم
    هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و دوپامین جسم مخطط در موش های پارکینسونی، پس از پیوند سلول های بنیادی مغز استخوان بود. بدین منظور، 35 موش صحرایی نر هفت هفته ای با وزن 300250 گرم به صورت تصادفی به گروه های کنترل سالم، پارکینسونی کنترل، سلول درمانی، تمرین و سلول درمانی + تمرین تقسیم شدند. برای ایجاد مدل پارکینسونی، تخریب جسم مخطط با تزریق پنج میکروگرم محلول شش- هیدروکسی دوپامین به صورت استریوتاکسی صورت گرفت و برای تایید آن از آزمون چرخشی آپومورفین استفاده شد. علاوه براین، به منظور جداسازی سلول های بنیادی، از مغز استخوان ران و درشت نی موش های صحرایی نر شش تا هشت هفته ای استفاده شد که پس از کشت، حدود 105 سلول در دو میکرولیتر محیط از طریق کانال به داخل جسم مخطط گروه های دریافت کننده سلول تزریق شد. همچنین، تمرین شامل هشت هفته دویدن روی نوارگردان با سرعت 15 متر بر دقیقه در دو وهله 15 دقیقه ای و پنج روز در هفته بود. قابل ذکر است که فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و دوپامین به روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ها نشان می دهند که مقادیر فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و دوپامین جسم مخطط در گروه تمرین، سلول و به ویژه تمرین + سلول، افزایش معناداری نسبت به گروه کنترل پارکینسون داشته است (0.05P≤). به طور کلی، نتایج پژوهش حاضر، اثر مثبت هشت هفته تمرین روی نوارگردان در موش های پارکینسونی پیوند شده با سلول های بنیادی مغز استخوان را مورد تایید قرار داد که می تواند به عنوان یک روش کمک کننده به درمان غیردارویی مورد توجه قرار گیرد.
    کلید واژگان: تمرین هوازی, سلول بنیادی مغز استخوان, فاکتور رشد اندوتلیال عروقی, دوپامین, پارکینسون
    Seyed Abdollah Hashemvarzi, Ali Heidarianpour, Zia Fallahmohammadi, Mohsen Pourghasem
    Stem cells transplantation and exercise training are including of Non-drug treatment option that have been considered for the treatment of Parkinson's disease. The purpose of this study was to investigate the effect of 8 weeks aerobic training on striatum VEGF and DA levels in parkinsonian rats after transplantation of bone marrow stem cells. 35 male rats with the age of 7 weeks and weight 250-300 gr, were divided randomly into healthy control group and parkinsonian groups included of control, cell treatment, Exercise and cell treatment Exercise. To create a model of Parkinsons, the striatum was destroyed by 6-hydroxy-dopamine injection into the striatum through stereotaxic apparatus and then was used apomorphine rotational test for confirm it. For isolation of bone marrow stem cells, bone marrow of femur and tibia of male rats 6-8 weeks were used. After cultivation, approximately 105 cells in 2 microliter of medium were injected through the channel into the striatum of cell recipient groups. òExercise was included 8 weeks of running on the treadmill with a speed of 15 meters per minute in 2 bouts for 5 days in per week. VEGF and DA measured by ELISA method. The results show that, striatum VEGF and DA levels increased significantly in Exercise, Stem cells and specially Stem cells Exercise groups related to Parkinson group (P≤0.05). Generally, the results of this study approved the positive effect of 8 weeks treadmill exercise in parkinsonian rats after bone marrow stem cell transplantation which can be considered as a non-drug therapeutic manner in Parkinson’s disease.
    Keywords: Treadmill Exercise, Bone Marrow Stem Cell, VEGF, DA, Parkinson
  • علی حیدریان پور *، سمیرا نظری وثوق
    زمینه و هدف
    شواهد زیادی نشان داده است که تمرین ورزشی هوازی می تواند عمل و آزاد سازی برخی از انتقال دهنده های عصبی از جمله اپیوییدها را در مغز تغییر دهد. در این پژوهش تاثیر ورزش استقامتی (شش هفته دویدن روی تردمیل) و سولفات منیزیم خوراکی بر روی آستانه درد موش های معتاد در سندرم ترک بررسی شده است.
    روش کار
    موش های نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20±250 گرم و تعداد 30 سر با سولفات مرفین با غلظت 4/0 گرم در لیتر آب آشامیدنی پس از 21 روز، معتاد به مرفین شدند. از تمرینات ورزشی استقامتی به مدت شش هفته به منظور تمرین دهی حیوانات استفاده شد. در پایان هفته های دوم، چهارم و ششم پروتکل تمرینی، نالوکسان هیدروکلراید به میزان 3 میلی گرم در کیلوگرم به حیوانات تزریق شد. سولفات منیزیم به مقدار 10 گرم به ازای هر لیتر آب به مدت شش هفته در آب آشامیدنی حیواناتی که سولفات منیزیم مصرف می کردند، حل شد. از دستگاه Tail-flick به منظور ارزیابی تاثیر تمرین و سولفات منیزیم بر روی آستانه درد استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج نشان دادند که تمرین ورزشی دویدن روی تردمیل (05/0>p) و مصرف سولفات منیزیم (01/0>p) باعث افزایش معنی داری در آستانه درد در موش های معتاد در سندرم ترک شد. همچنین تاثیر همزمان تمرین ورزشی و مصرف سولفات منیزیم بر روی آستانه درد، بیشتر از تاثیر هر کدام به تنهایی بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های این تحقیق به نظر می رسد ورزش استقامتی همزمان با مصرف سولفات منیزیم می تواند در کاهش درد ناشی ازسندرم ترک مفید واقع شود.
    کلید واژگان: سندرم ترک اعتیاد, ورزش, آستانه درد, سولفات منیزیم
    Ali Heidarianpour *, Samira Nazarivosogh
    Background
    Many evidences have shown that aerobic exercise can alter the function and release certain neurotransmitters such as opioids in the brain. In this research, the effect of endurance exercise (running on a treadmill for six weeks) and oral magnesium sulphate on pain threshold of addicted rats following withdrawal syndrome was investigated.
    Methods
    In this study male wistar rats weighting 250±20g were used. Morphine sulphate 0.4 grams per liter was added to the animal’s water and after 21 days they were addicted to morphine. Endurance exercise training was used to train animals for six weeks. At the end of the second, fourth and sixth weeks of exercise protocol, naloxone hydrochloride were injected at a rate of 3 mg/kg. Magnesium sulphate 10 grams/liter was dissolved for six weeks in drinking water of animals that were taking magnesium sulphate. A tail-flick apparatus were used to evaluate the effect of exercise and magnesium sulphate on pain threshold.
    Results
    Results showed that treadmill running exercise (p
    Conclusion
    According to the findings of this study, it seems that the effect of exercise can be potentiated with magnesium sulphate and may be helpful to ease the pain at withdrawal period.
    Keywords: Addiction, Withdrawal Syndrome, exercise, pain threshold, Magnesium Sulphate
  • محمد پرستش، علی حیدریان*، محمد بیات، عباس صارمی
    زمینه و هدف
    دیابت ملیتوس با کاهش شاخص های باروری همراه است. از طرفی تمرینات مقاومتی با کاهش عوارض دیابت تاثیر مثبتی بر افراد دیابتی دارد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر 10 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی هورمون های جنسی و پارامترهای اسپرم موش های صحرایی دیابتی نوع 2 بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، 36 سر موش صحرایی نژاد ویستار در محدوده وزنی 200±48 کیلوگرم به طور تصادفی به سه گروه (کنترل سالم، کنترل دیابتی و دیابتی همراه تمرین مقاومتی) تقسیم شدند. گروه دیابتی تمرین مقاومتی یک هفته بعد از القاء دیابت، به مدت 10 هفته تمرینات مقاومتی منظم را به وسیله نردبان انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، اپیدیم چپ جهت بررسی پارامترهای اسپرم و سرم خون موش های صحرایی جهت بررسی هورمون های جنسی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند.
    یافته ها
    10 هفته تمرین مقاومتی موجب افزایش معنا دار سطوح سرمی تستوسترون و FSH در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (007/0p<). تمرین مقاومتی تاثیری بر سطح سرمی LH در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی نداشت. هم چنین پارامترهای اسپرم (تعداد، قابلیت حیات و تحرک) در گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه دیابتی بهبود یافت (05/0p<).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد تمرین مقاومتی از طریق افزایش سطوح سرمی هورمون های جنسی تستوسترون، LH و FSH موجب بهبود پارامترهای اسپرم از جمله تعداد، قابلیت حیات و قابلیت حرکت در موش های دیابتی نوع 2 می شود.
    کلید واژگان: دیابت نوع 2, پارامترهای اسپرم, هورمون های جنسی, تمرین مقاومتی
    Mohammad Parastesh, Ali Heidarianpour*, Mohammad Bayat, Abbas Saremi
    Background
    Diabetes mellitus is associated with reductions in fertility indices. Resistance training, on the other hand, through reducing the adverse effects of diabetes, exerts a positive impact on diabetic individuals. The aim of the present study was to examine the effects of ten weeks of resistance training on serum levels of reproductive hormones and sperm parameters in Wistar rats with diabetes mellitus type 2.
    Materials And Methods
    In this experimental study, 36 Wistar rats with mean weight of 200±50 were randomly assigned to healthy control, diabetic control and diabetic training groups. The diabetic resistance training group received ten weeks of resistance training (climbing up the ladder) following the induction of diabetes. Twenty-four hours after the last training session, left epididymis of the rats was examined for studying sperm parameters and blood serum samples were examined for evaluating reproductive hormones. Data were analyzed using one-way ANOVA and Turkey’s Post Hoc test at 0.05%.
    Results
    Ten weeks of resistance training induced significant increases in serum testosterone and FSH levels in the resistance training group in comparison to the diabetic group (p
    Conclusion
    Resistance training can improve sperm parameters, including sperm count, survival rate and motility, through increasing serum testosterone, LH and FSH levels (reproductive hormones) in rats with diabetes mellitus type 2.
    Keywords: Diabetes mellitus type 2, Reproductive hormones, Resistance training, Sperm parameters
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال