به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب

amene aali

  • مینا توکلی ثمرین*، حمیده سادات خادمی، آمنه عالی

    هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر رویکرد هنری دیسیپلین محور بر بهبود شایستگی هیجانی-اجتماعی و سازگاری با مدرسه دانش آموزان دوره ابتدایی شهر تهران بود. روش پژوهش با رویکرد کمی از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. از میان جامعه آماری تعداد 36 دانش آموز 8 تا 12 ساله به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور همسان سازی آزمودنی ها در گروه ها، ابتدا مهارت های اجتماعی آن ها با پرسش نامه مهارت های اجتماعی سنجیده شد و براساس نتایج حاصله، دانش آموزان در دو گروه آزمایش (18 نفر) و کنترل (18 نفر) به شیوه تصادفی جایگماری شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسش نامه های سازگاری با مدرسه و شایستگی هیجانی اجتماعی استفاده شد. آموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر رویکرد هنری دیسیپلین محور به صورت 21 جلسه 60 دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه شد. این برنامه ی هنری براساس اصول هنری و از ترکیب چندین برنامه موجود تهیه و تدوین شده است. نتایج تحلیل های کواریانس چندمتغیری و تک متغیری نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر رویکرد هنری دیسیپلین محور سبب بهبود شایستگی هیجانی-اجتماعی و ابعاد آن و همچنین سازگاری با مدرسه و خرده مقیاس های آن در دانش آموزان ابتدایی شده است. براساس این رویکرد مفید، به مدیران آموزشی و معلمان پیشنهاد می شود برای افزایش این ویژگی های مثبت در کودکان، آموزش مهارت های اجتماعی با رویکرد هنری دیسیپلین محور را در برنامه درسی خود قرار دهند.

    کلید واژگان: رویکرد هنری دیسیپلین محور, سازگاری با مدرسه, شایستگی هیجانی-اجتماعی, مهارت های اجتماعی
    Mina Tavakoli Somarin *, Hamideh Sadat Khademi, Amene Aali
    Introduction

    It is essential to focus on the growth of children, who are significant human assets, during their educational development. A key aspect of this development is social-emotional growth (Khajapour Firouzabadi et al., 2014; Nadipour & Aghamohamadi, 2021; Zeinali Dehrajbi & Ashori, 2022). Socialemotional competence and school adjustment are vital indicators of children’s development (Behnam, 2019; Denham et al., 2009; Fathi et al., 2015). Defined by Malti and Perren (2011), social-emotional competence comprises skills that allow individuals to meet their needs while considering others’, with subcategories including self-awareness, social awareness, relationship management, responsible decision-making, and self-control. This competence contributes to school adjustment (Alwaely et al., 2020), which measures students’ success in adapting to the school environment, encompassing social, emotional, and academic components (Chen et al., 2019). Studies demonstrate that social-emotional competence and school adjustment are crucial for children’s performance, well-being, and quality of life. Teaching social skills is one educational method to enhance these areas. Social skills involve behaviors like cooperation, responsibility, empathy, self-restraint, and selfreliance. An indirect method of teaching social skills is through the arts, which can effectively communicate educational content due to their beauty, abstraction, and child-centered nature. Artistic activities not only allow self-expression but also foster acceptance, competence, adaptation, and skill strengthening (Zat Levineh & Khalesi, 2016). Despite various art education approaches, many experts favor the disciplinebased art education (DBAE) approach (Ghaffari et al., 2017; Kazempour et al., 2008; Mehrmohammadi, 2014). DBAE posits that art should be an independent curriculum subject, aligning with student development and ensuring learning tasks are meaningful. This study employed the DBAE approach to assess its effectiveness in promoting social-emotional competence and school adjustment. Given the significance of evaluating educational programs on children’s development, this study aimed to determine the impact of DBAE-based social skills instruction on enhancing social-emotional competence and school adjustment in elementary students. The tested hypotheses were: 1. DBAE-based social skills teaching positively affects primary students’ social-emotional competence. 2. DBAE-based social skills teaching positively influences primary students’ school adjustment.

    Method

    The study employed a quantitative experimental approach, utilizing a pretest-posttest design with a control group. The research population comprised all school-aged children (8-12 years old) in Tehran’s 11th district in 2022. A sample of 36 girls and boys was selected by convenience sampling method from a community center in the same district. Participants were matched based on social skills, age, and gender, then randomly assigned to either the intervention group (n=18) or the control group (n=18). The instruments used in the study included the Gresham and Elliot (1990) Social Skills Questionnaire (parent and child versions), the Zhou and Ee (2012) Students’ Social-Emotional Competence Questionnaire, and the Sinha and Singh (1993) Students’ School Adjustment Questionnaire. Over the course of two months and ten days, the intervention group participated in a group training program focusing on social skills through an artistic approach, spanning 21 sessions. The control group did not receive any training.

    Results

    Data analysis was conducted using multivariate and univariate analysis of covariance via SPSS-21. The univariate analysis revealed that, after controlling for pre-test effects, the educational intervention significantly impacted the total scores of both the social-emotional competence and school adjustment variables. Postintervention, the experimental and control groups exhibited significant differences in these areas. Furthermore, the multivariate analysis, considering the discriminant eta squared for each subscale of social-emotional competence and school adjustment, confirmed that the observed changes were attributable to the independent variable. Thus, the instruction of social skills through an artistic approach markedly influenced the components of social-emotional competence and school adjustment.

    Discussion and Conclusion

    This study explored the impact of (DBAE) on enhancing social-emotional competence and school adjustment in elementary students. The findings indicate that the DBAE approach to social skills training significantly improved students’ social-emotional competence, including selfawareness, social awareness, self-management, relationship management, and responsible decision-making, as well as school adjustment, encompassing social, emotional, and academic dimensions. Addressing the first hypothesis, it appears that DBAE not only fosters artistic skills but also strengthens social-emotional competencies due to the creative and expressive opportunities it provides. This approach has been positively evaluated for its effectiveness in enhancing these competencies and facilitating the creation of art. As per Teodoro et al. (2005) and Short (2006), social skills acquisition is central to social development, relationship building, interaction quality, mental health, and social-emotional competence. These skills lead to positive social interactions, disciplined behavior, timely conversation initiation, and adaptability. Regarding the second hypothesis, the artistic approach to teaching social skills has proven to enable students to better understand themselves and others, heighten their environmental and interpersonal sensitivity, and foster a cooperative atmosphere. This conducive environment promotes collaboration (Arefi Sheikh et al., 2022), supporting the study’s scientific rationale for the DBAE approach’s effectiveness in improving students’ social-emotional competence and school adjustment.

    Keywords: Discipline-Based Art Education, School Adjustment, Social-Emotionalcompetence, Social Skills
  • آمنه عالی، لیلا محمدی*

    پرورش مسیولیت پذیری در دانش آموزان هدف مهم مدرسه است و راهبردهای انضباطی معلمان می تواند نقش مهمی در دستیابی یا جا ماندن از این هدف داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی مسیولیت پذیری دانش آموزان از طریق راهبردهای انضباطی معلمان در کلاس تدوین شده است. برای پیگیری این هدف، در قالب یک طرح همبستگی، 239 نفر از جامعه ی آماری دانش آموزان پایه ی ششم مدارس دولتی شهرستان طارم به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده های موردنیاز به وسیله ی دو پرسشنامه گردآوری شد؛ پرسشنامه ی راهبردهای انضباطی معلمان (لوییس، 2001) و مقیاس سنجش مسیولیت پذیری دانش آموزان (لوییس، 2001). طبق یافته های حاصل از تحلیل همبستگی کانونی، انواع راهبردهای انضباطی با مولفه های مسیولیت پذیری رابطه دارند و راهبردهای انضباطی تصمیم گیری مشارکتی، گفتگو و اشاره ی غیرمستقیم قوی ترین رابطه را دارند و قادر به پیش بینی سطح مسیولیت پذیری دانش آموزان در امور مربوط به خود و دیگران هستند. در مجموع، 33 درصد از تغییرات متغیر مسیولیت پذیری با راهبردهای انضباطی قابل توضیح است. همچنین یافته های مربوط به میزان کاربرد هر راهبرد انضباطی حاکی از این است که معلمان پایه ی ششم بیشتر از راهبرد انضباطی گفتگو استفاده می کنند و پرخاشگری کاربرد کمتری دارد. در متغیر مسیولیت پذیری نیز میانگین مسیولیت پذیری فردی (برای خود) بیش از مسیولیت پذیری اجتماعی (برای دیگران) محاسبه شد. براساس این یافته ها، به معلمان ابتدایی پیشنهاد می شود برای توسعه ی رفتار مسیولانه در کلاس، از راهبردهای انضباطی تعاملی و مثبت استفاده کنند و به برنامه ریزان حوزه ی آموزش معلمان نیز پیشنهاد می شود، به آموزش انضباط اثربخش در برنامه های توانمندسازی حرفه ای معلمان توجه ویژه ای شود.

    کلید واژگان: مسئولیت پذیری دانش آموزان, مسئولیت پذیری فردی, مسئولیت پذیری اجتماعی, راهبردهای انضباطی معلمان
    Amene Aali, Leyla Mohamadi *

    Development of responsibility in students is an important goal of the school and teachers' disciplinary strategies can play an important role in achieving or staying within this goal. The present study aims to predict students 'responsibility through teachers' disciplinary strategies in the classroom. To pursue this goal, in the form of a correlational design, 239 members of the statistical population of sixth grade students in Tarom public schools were selected by cluster random sampling. The required data were collected by two questionnaires; Teachers' Discipline Strategies Questionnaire (Lewis, 2001) and Student Responsibility Scale (Lewis, 2001). According to the findings of canonical correlation analysis, a variety of disciplinary strategies are related to the components of responsibility. Involvement in decision - making, Discussion and Hinting are the strongest relationship and are able to predict the level of student responsibility in related matters. To themselves and others. In total, 33% of the variability of accountability variables can be explained by disciplinary strategies. Findings from the application of each disciplinary strategy also indicate that sixth grade teachers use Discussion more often and aggression is less used. In the responsibility variable, the average of individual responsibility (for oneself) was calculated more than social responsibility (for others). finally, It is suggested to elementary teachers to use interactive and positive disciplinary strategies to develop responsible classroom behavior. It is also suggested to teachers in the field of teacher education, to pay special attention to teaching effective discipline in teacher professional empowerment programs.

    Keywords: Student Responsibility, Individual Responsibility, Communal Responsibility, Teachers' Disciplinary Strategies
  • پریا سادات معراجی سعید، آمنه عالی*

    مطالعه ی حاضر در راستای بررسی نقش روش کل خوانی در توسعه ی مهارت زبانی خواندن کودکان پیش دبستانی صورت گرفته است. روش پژوهش از نوع کیفی، مرور منظم کتابخانه ای می باشد. جامعه پژوهش شامل کلیه منابع علمی اعم از کتاب و مقاله مربوط به مفاهیم پژوهش می باشد که در پایگاه های اطلاعاتی داخلی و خارجی از سال 2011 تا 2020 انتشاریافته است. از بین آن ها منابع مرتبط با اهداف پژوهش و قابل دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. نتایج حاصل از تحلیل حاکی از آن است که آموزش به شیوه کل خوانی منجر به یادگیری معنادار زبان می شود. کودکان می توانند واژگان جدید را در موقعیت های مختلف به راحتی به کار برند، روان تر بخوانند و املای آنها را ساده تر به خاطر بسپارند. بنابراین، پیشنهاد می شود از روش کل خوانی در پیش دبستان برای توسعه ی مهارت خواندن در سال های اولیه دبستان بهره گرفته شود.مطالعه ی حاضر در راستای بررسی نقش روش کل خوانی در توسعه ی مهارت زبانی خواندن کودکان پیش دبستانی صورت گرفته است.

    کلید واژگان: آموزش کل خوانی, مهارتهای زبان آموزی, مهارت خواندن, کودکان پیش دبستانی
    Paria Saadat Meraji Saeed, Amene Aali *

    The present study was conducted to investigate the role of the whole-word reading method in the development of reading language skills of preschool children. The research method is qualitative, regular library review. The research community includes all scientific sources, including books and articles related to research concepts, which have been published in domestic and foreign databases from 2011 to 2020. From them, resources related to research objectives and accessibility were selected as a research sample. The results of the analysis indicate that teaching in a holistic way leads to meaningful language learning. Children can easily use new words in different situations, read more fluently and memorize their spelling more easily. Therefore, it is suggested that the preschool reading method be used to develop reading skills in the early years of primary school.The present study was conducted to investigate the role of the whole-word reading method in the development of reading language skills of preschool children. The research method is qualitative, regular library review. The research community includes all scientific sources, including books and articles related to research concepts, which have been published in domestic and foreign databases from 2011 to 2020.

    Keywords: whole-word reading method, Language learning skills, Reading skills, preschool children
  • سیده ساحل مرتضوی شالی، مهدی دستجردی کاظمی، آمنه عالی*
    کودکان بی سرپرست و بدسرپرست دارای مشکلات متعددی ازجمله مشکلات ارتباطی به ویژه مشکلات زبانی و ضعف واژگان هستند و نمایش خلاق با داشتن پیشینه ی مناسب در زمینه ی توسعه ی توانایی های ارتباطی می تواند در بهبود این مشکلات موثر باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی آموزش مبتنی بر نمایش خلاق به منظور بهبود مشکلات ارتباطی کودکان بی سرپرست و بدسرپرست انجام گرفت. پژوهش پیش رو با رویکرد ترکیبی و در دو مرحله انجام شد. در بخش کیفی مولفه های الگوی آموزش مبتنی بر نمایش خلاق و ترتیب و توالی این مولفه ها از طریق مرور نظام مند منابع مشخص شد و در بخش کمی اعتبار الگوی طراحی شده به روش کمی و با استفاده از پرسشنامه ی محقق ساخته مورد بررسی قرار گرفت. درنهایت، الگوی آموزشی بر اساس تحلیل کیفی و استخراج مضامین اصلی و پرتکرار در منابع طراحی شد. مولفه های این الگو طبق مراحل اصلی طراحی آموزشی)تجزیه و تحلیل مشکل، طراحی، اجرا، ارزشیابی، اصلاح و تجدیدنظر) تعریف شدند. برای اجرای الگو در محیط آموزشی کودکان بی سرپرست و بدسرپرست هشت گام آموزشی (تعیین محتوا، معرفی دوره، اجرای پیش آزمون رشد زبان، انجام تمرین حرکتی، تمرین نمایشی، تمرین بداهه پردازی، اجرای نمایش خلاق و اجرای پس آزمون) پیشنهاد شد. اعتبار الگو نیز طبق تحلیل توصیفی و نتایج آزمون خی دو، ازنظر متخصصان تایید گردید.
    کلید واژگان: الگوی آموزشی, نمایش خلاق, مشکلات ارتباطی, کودکان بی سرپرست و بدسرپرست
    Sahel Mortazavi, Mehdi Dastjerdikazemi, Amene Aali *
    Orphans and vulnerable children have many problems, including communication problems, especially language problems and poor vocabulary, and creative drama with a good background in the development of communication skills can be effective in improving these problems. Therefore, the present study was conducted with the aim of designing an educational model based on creative drama in order to improve the communication problems of orphaned and vulnerable children. The present study was conducted with a combined approach in two stages. In the qualitative part, the components of the educational model based on creative drama and the order and sequence of these components were identified through systematic review of resources, and in the quantitative part, the validity of the designed model was assessed quantitatively using a questionnaire. Finally, the educational model was designed based on qualitative analysis and extraction of main and repetitive themes in the sources. The components of this model were defined according to the main stages of educational design (problem analysis, design, implementation, evaluation, correction and revision). To implement the model in the educational environment of orphans and vulnerable children, eight educational steps (determining the content, introducing the course, performing the language development pre-test, performing motor training, demonstration practice, improvisation practice, performing creative drama and performing pre-test) were suggested. The validity of the model was confirmed by experts according to descriptive analysis and chi-square test results.
    Keywords: Educational Model, Creative drama, Communication Problems, orphans, vulnerable children
  • مرضیه قلی پور، آمنه عالی*، محمد عسگری

    پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه راهبردهای انضباطی معلمان با عاطفه دانش آموزان نسبت به معلم و نگرش آن ها به یادگیری تدوین شده است. برای پیگیری این هدف، در قالب یک طرح همبستگی، 391 نفر از جامعه آماری دانش آموزان مدارس دولتی دوره دوم ابتدایی منطقه 15 شهر تهران به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده های موردنیاز به وسیله سه پرسشنامه گردآوری شد: پرسشنامه راهبردهای انضباطی، پرسشنامه نگرش به یادگیری و پرسشنامه عاطفه نسبت به معلم. طبق یافته های حاصل از پژوهش، کاربرد راهبردهای انضباطی تنبیه و پرخاشگری توسط معلمان با نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری رابطه منفی دارد؛ کاربرد راهبردهای انضباطی گفتگو، اشاره غیر مستقیم، پاداش دهی و تصمیم گیری مشارکتی با عاطفه دانش آموزان نسبت به معلم و نگرش به یادگیری رابطه مثبت دارد؛ و نگرش دانش آموزان به یادگیری با عاطفه آن ها نسبت به معلم رابطه مثبت دارد. همچنین طبق تحلیل رگرسیون، کاربرد راهبردهای انضباطی توسط معلمان پیش بینی کننده عاطفه دانش آموزان نسبت به معلم و نگرش آن ها به یادگیری است. بر اساس این نتایج، دانش آموزانی که با روش تنبیهی و پرخاشگری معلم در انضباط کلاسی مواجه هستند، معلم شان را دوست ندارند و به یادگیری درس نیز علاقه ندارند و اهمیت نمی دهند؛ اما در مقابل، دانش آموزانی که راهبردهای انضباطی مثبت و مشارکتی را تجربه می کنند، معلم شان را بیشتر دوست دارند و نسبت به یادگیری درس نگرش مثبت دارند. این مسیله ضرورت بازاندیشی بر عمل تربیتی را برای معلمان ابتدایی دوچندان می کند.

    کلید واژگان: دانش آموزان ابتدایی, راهبردهای انضباطی معلمان, عاطفه نسبت به معلم, نگرش به یادگیری
    Marzieh Gholipur, Amene Aali, Mohammad Asgari

    The aim of this study was to determine the relationship between teachers’ disciplinary strategies, on the one hand, and students’ affection toward teachers and their attitudes toward learning, on the other hand. To pursue this goal, a correlational design was employed. The statistical population of this study consisted of all second-grade students in the public elementary schools in District 15 of Tehran. Of these students, 391 were selected using cluster sampling and were asked to fill out the following three questionnaires: A 24-item Disciplinary Strategy Questionnaire, An Attitude-Toward-Learning Questionnaire, and An Affection-Toward-Teacher Questionnaire. According to the research findings, the use of punishment and aggression strategy by teachers had a negative relationship with students’ attitudes to learning. Furthermore, the results showed that the use of disciplinary strategies of discussion, reward, and involvement in decision- making had a positive relationship with students’ affection toward teachers. Also, the results of regression analysis revealed that the use of disciplinary strategies by teachers predicted students’ affection toward the teacher and their attitude to learning. Based on these results, students who face teachers’ punitive and aggressive strategies in the classroom do not like their teachers and are not interested in learning the lesson. On the other hand, students who experience positive and collaborative disciplinary strategies tend to like their teachers more and have a positive attitude toward learning. This issue highlights the necessity of rethinking the educational practice of disciplinary strategies adopted by elementary school teachers.

    Keywords: affection toward teacher, attitude toward learning, disciplinestrategies, elementary
  • سحر کیایی، آمنه عالی*، فاطمه نیکخو

    قوانین و اقدامات انضباطی رایج در محیط آموزشی عاملی مهم در شکل گیری عواطف و رفتار دانش آموزان است که می تواند از این مسیر، بهزیستی آنان را متاثر سازد؛ ازاین رو، هدف این پژوهش، شناسایی نقش فرآیند انضباط بر بهزیستی روانشناختی کودکان در مراکز پیش دبستانی بود که دستیابی به آن به واسطه روش پیمایش کیفی حاصل شد. شرکت کنندگان در پژوهش، به روش هدفمند، از بین مربیان مشغول به فعالیت در مراکز پیش دبستانی انتخاب شدند و پس از مصاحبه با 16 نفر، اشباع نظری حاصل شد. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. برای دست یابی به یافته ها از روش تحلیل کیفی با فن کدگذاری سه مرحله ای (باز، محوری و انتخابی) استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که بعضی از اقدامات انضباطی بر بهزیستی روانشناختی کودکان، نقش مثبت و برخی دیگر نقش منفی دارند. فرآیند انضباط به واسطه راهبردهای انضباطی خوشایند و مقررات توسعه دهنده روابط بین فردی، بر بهزیستی روانشناختی کودکان نقش مثبت داشت و ازطریق راهبردهای تضعیف کننده خودپنداره مثبت و همچنین، راهبردها و مقررات انضباطی تهدیدکننده خودمختاری و استقلال، تاثیر منفی بر بهزیستی روانشناختی به جای گذاشت. بر اساس این، برقراری انضباط مشارکتی مبتنی بر توسعه روابط و احساس مثبت به منظور ارتقای بهزیستی روانشناختی کودکان در مراکز پیش دبستانی به مربیان توصیه می شود.

    کلید واژگان: انضباط, بهزیستی روانشناختی, کودکان پیش دبستانی, مربیان پیش دبستانی
    Sahar Kkiyayi, Amene Aali *, Fateme Nikkhoo

    Disciplinary rules and measures in the educational environment are an important factor in the formation of students' emotions and behavior that can affect their well-being in this way. Therefore, identifying the role of the discipline process on the psychological well-being of children in preschool centers was determined as the aim of the present study, which was achieved through a qualitative survey method. The research sample consisted of 16 educators working in preschool centers who were purposefully selected. The data collection tool was a Semi-Structured Interview. The qualitative analysis method was used with a three-step coding technique (open, axial, and selective) to achieve the findings. The results indicate that some disciplinary measures have a positive role and others negatively affect children's psychological well-being. The process of discipline will positively affect the psychological well-being of children through pleasant disciplinary strategies and regulations that develop interpersonal relationships. On the other hand, it can also have a negative effect on psychological well-being through debilitating strategies of positive self-concept and disciplinary strategies and regulations that threaten autonomy and independence. Accordingly, the establishment of participatory discipline based on the development of relationships and positive feelings to promote children's psychological well-being in preschool centers is recommended to educators.

    Keywords: discipline, psychological well-being, preschool children
  • فاطمه کارخانه، آمنه عالی*، فاطمه نیکخو
    پژوهش حاضر به منظور تعیین رابطه راهبردهای انضباطی معلمان با حواس پرتی از تکلیف و بدرفتاری در کلاس درس از نظر دانش آموزان در قالب طرح همبستگی اجرا شد. نمونه پژوهش از بین 50 کلاس پایه ششم ابتدایی مدارس دخترانه دولتی و غیر انتفاعی منطقه 15 شهر تهران در سال تحصیلی 98-97، طبق جدول کرجسی و مورگان (1970) ، 200 دانش آموز بود که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه های لوییس (2001، 2005 و 2008) با عناوین، راهبردهای انضباطی معلمان، بدرفتاری کلاسی دانش آموزان و حواس پرتی از تکلیف گردآوری شد. طبق شاخص های توصیفی متغیرها، رایج ترین راهبرد انضباطی معلمان پرخاشگری و پس از آن به ترتیب، تنبیه، گفت وگو، اشاره غیر مستقیم، پاداش دهی و در نهایت، تصمیم گیری مشارکتی است. نتایج نشان داد، استفاده از راهبرد پاداش دهی با کاهش بدرفتاری و راهبردهای تنبیه و پرخاشگری با افزایش بدرفتاری دانش آموزان رابطه دارد، اما بین بدرفتاری و دیگر راهبردهای انضباطی رابطه معنادار مشاهده نشد. همچنین، راهبردهای گفت وگو، اشاره غیر مستقیم و پاداش دهی با کاهش حواس پرتی از تکلیف و راهبردهای تنبیه و پرخاشگری با افزایش حواس پرتی رابطه دارد، ولی بین راهبرد تصمیم گیری مشارکتی و حواس پرتی از تکلیف رابطه معناداری مشاهده نشد. همچنین، راهبردهای انضباطی معلمان مدارس دولتی با معلمان مدارس غیر انتفاعی تفاوت معناداری نداشت. طبق این یافته ها، اغلب معلمان برای مواجهه با بی انضباطی و برقراری نظم در کلاس بیشتر از راهبردهای انضباطی استفاده می کنند که با افزایش بدرفتاری کلاسی و حواس پرتی از تکلیف رابطه دارند و در مقابل، نسبت به کاربرد راهبردهای اثربخش تر که مرتبط با کاهش بدرفتاری و حواس پرتی از تکلیف اند کم توجه اند. این مسیله ضرورت بازاندیشی بر عمل تربیتی را برای معلمان ابتدایی دوبرابر می کند.
    کلید واژگان: بدرفتاری کلاسی دانش آموزان, حواس پرتی از تکلیف, راهبردهای انضباطی معلمان
    Fateme Karkhane, Amene Aali *, Fateme Nikkhoo
    Understanding the best disciplinary strategies for dealing with classroom issues is a general and ongoing concern of teachers throughout the education community. Accordingly, the present study was conducted to determine the relationship between teachers 'disciplinary strategies and distraction from students' homework in the classroom in the form of a correlation plan. The research sample included 200 members of the sixth-grade elementary school students of public and non-profit schools in Tehran's 15th district, who were selected by cluster sampling. Data were collected by Lewis questionnaires with titles, teachers 'disciplinary strategies, students' class abuse, and distraction. According to the descriptive indicators of the variables, the most common disciplinary strategy of aggressive teachers and then in order of punishment, conversation, indirect reference, reward and finally participatory decision making. The results of the Pearson correlation test also showed that students' abuse is negatively related to reward strategy and positively related to punishment and aggression strategies. And students' distractions are negatively associated with conversational strategies, indirect references and rewards, and positively correlated with punishment and aggression strategies. Also, based on the results of analysis of variance, the disciplinary strategies of public-school teachers were not significantly different from those of non-profit school teachers. According to these findings, training and application of disciplinary strategies related to child abuse and distraction in students are recommended to all those involved in teacher training and primary school teachers.
    Keywords: Disruption, Students' misbehavior, teachers' disciplinary strategies
  • آمنه عالی*، خدیجه حسینی مطلق، صغری ابراهیمی قوام

    پژوهش حاضر به منظور شناسایی روش های انضباطی اثربخش  مربیان بر کاهش میزان بدرفتاری کودکان در یکی از مراکز شبانه روزی تحت پوشش سازمان بهزیستی انجام شده است. روش پژوهش از نوع مطالعه ی موردی کیفی و روش نمونه گیری در دسترس است. برای انجام این پژوهش، مربیان شاغل در یکی از مراکز شبانه روزی خصوصی دخترانه تحت پوشش بهزیستی شهر تهران که موافقت نمودند در مطالعه مشارکت داشته باشند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها به وسیله ی مشاهده، مصاحبه، پرسشنامه و دفتر گزارش های روزانه جمع آوری شد. مربیان بر اساس میزان بدرفتاری کودکان در ساعات حضور آن ها به دو گروه مربیان اثربخش (با میزان بدرفتاری نسبتا کم کودکان) و مربیان کمتر اثربخش (با میزان بدرفتاری نسبتا زیاد کودکان) تقسیم شدند تا روش های انضباطی که برای مدیریت رفتار کودکان به کار می گیرند مقایسه شود. برای تحلیل داده ها از فن کدگذاری سه مرحله ای (باز، محوری و انتخابی) استفاده شد. طبق نتایج، رویکرد غالب در فعالیت های انضباطی مربیان اثربخش، انضباط جامع در مقابل سنتی بود. به عبارت دیگر مربیان اثربخش برای برقراری انضباط از فعالیت های جامع و فراگیر که حمایتی و مشارکتی است در مولفه های روابط، احترام، تعاملات، درگیر کردن، و محیط استفاده می کردند و مربیان کمتر اثربخش از فعالیت های سنتی مبتنی بر پاداش، تنبیه و کنترل.

    کلید واژگان: روش های انضباطی مربیان, رفتار کودکان, مرکز شبانه روزی تحت پوشش بهزیستی
    Amene Aali*, Khadije Hoseyni Motlaq, Soghra Ebrahimi Qavam

    The present study was conducted to determine the effective disciplinary methods of educators on reducing child abuse in one of the boarding centers covered by welfare. The research method is qualitative case study and sampling method is available. To conduct this study, a sample of educators working in one of the girls' private boarding centers under the auspices of the Welfare of Tehran agreed to participate in the study. Data were collected through observation, interview, questionnaire and daily report book. Educators were divided into two groups based on the extent of child abuse during their hours of attendance: effective educators (with relatively low levels of child abuse) and less effective educators (with relatively high levels of child abuse). The disciplinary methods they use to manage children's behavior were compared. Three-step coding technique (open, axial and selective) was used to analyze the data. According to the results, the dominant approach in the disciplinary activities of effective educators was the comprehensive versus traditional approach. In other words, effective educators used comprehensive, supportive and participatory activities in the components of relationships, respect, interaction, engagement, and environment to establish discipline, and less effective educators used traditional activities based on reward, punishment, and control.

    Keywords: educators' disciplinary methods, children's behavior, boarding center covered by welfare
  • آمنه عالی*، پریا سادات معراجی سعید، مهدی دستجردی کاظمی

    پژوهش حاضر در راستای ارایه و ارزیابی الگوی زبان آموزی برای کودکان پیش دبستانی انجام شد که به شیوه کل خوانی آموزش را پیش می برد و مبتنی بر رویکرد شناختی به همراه بازی است. روش پژوهش ترکیبی (کیفی و کمی) بود که در بخش کیفی از مرور منظم کتابخانه ای و در بخش کمی از روش پیمایشی برای اعتباریابی الگو استفاده گردید. جامعه ی پژوهش در بخش کیفی شامل کلیه ی منابع علمی اعم از کتاب و مقاله ی مربوط به مفاهیم پژوهش می باشد که در پایگاه-های اطلاعاتی داخلی و خارجی از سال 2011 تا 2020 انتشاریافته است. از بین آنها، منابع مرتبط با اهداف پژوهش و قابل دسترس به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب شدند. در بخش کمی نیز به منظور تعیین اعتبار الگوی طراحی شده، از جامعه ی متخصصان علوم تربیتی و روان شناسی تربیتی 16 نفر به روش هدفمند انتخاب شدند و پرسش نامه ی محقق ساخته را تکمیل کردند. در نهایت، الگوی زبان آموزی بر اساس تحلیل کیفی و استخراج مضامین اصلی و پرتکرار در منابع طراحی شد. این الگو دارای شش مولفه)اهداف، محتوا، روش یاددهی-یادگیری، محیط یادگیری، ویژگیهای یادگیرنده و ارزشیابی) و هفت گام آموزشی برای اجرای (انتخاب تصویر، شناسایی تصاویر و درست کردن فرهنگ واژگان تصویر-واژه، مرور فرهنگ واژگان تصویر-واژه، بازی با کلمات موردنظر، دستیابی به مفهوم، طبقه بندی واژگان و ارزشیابی دانش آموزان) می باشد. اعتبار الگو نیز طبق تحلیل توصیفی و نتایج آزمون خی دو، از نظر متخصصان تایید شد.

    کلید واژگان: الگوی زبان آموزی, کل خوانی, رویکرد شناختی, بازی آموزشی, کودکان پیش دبستانی
    Amene Aali *, Paria Saadat Meraji Saeed, Mehdi Dastjerdi Kazemi

    The present study was conducted to present and evaluate the language learning model for preschool children, which promotes reading in a holistic manner and is based on a cognitive approach with play. The research method is a combination (qualitative and quantitative) that in the qualitative part of the regular library review and in the quantitative part of the survey method was used to validate the model. The research community in the qualitative section includes all scientific sources, including books and articles related to research concepts, which have been published in domestic and foreign databases from 2011 to 2020. Among them, resources related to research objectives and accessible were selected as a research sample. In order to determine the validity of the designed model, 16 people from the community of educational science and educational psychology experts were purposefully selected and completed a researcher-made questionnaire. Finally, the language learning model was designed based on qualitative analysis and extraction of main and repetitive themes in the sources. This template has six components (objectives, content, teaching-learning method, learning environment, learner characteristics and evaluation) and seven educational steps to implement (image selection, image recognition and image-word dictionary correction, image-vocabulary review- Word is the play on words, the acquisition of meaning, the classification of words, and the evaluation of students(. The validity of the model was confirmed by experts based on descriptive analysis and chi-square test results.The present study was conducted to present and evaluate the language learning model for preschool children, which promotes reading in a holistic manner and is based on a cognitive approach with play. The research method is a combination (qualitative and quantitative) that in the qualitative part of the regular library review and in the quantitative part of the survey method was used to validate the model. The research community in the qualitative section includes all scientific sources, including books and articles related to research concepts, which have been published in domestic and foreign databases from 2011 to 2020. Among them, resources related to research objectives and accessible were selected as a research sample. In order to determine the validity of the designed model, 16 people from the community of educational science and educational psychology experts were purposefully selected and completed a researcher-made questionnaire. Finally, the language learning model was designed based on qualitative analysis and extraction of main and repetitive themes in the sources. This template has six components (objectives, content, teaching-learning method, learning environment, learner characteristics and evaluation) and seven educational steps to implement (image selection, image recognition and image-word dictionary correction, image-vocabulary review- Word is the play on words, the acquisition of meaning, the classification of words, and the evaluation of students(. The validity of the model was confirmed by experts based on descriptive analysis and chi-square test results.The present study was conducted to present and evaluate the language learning model for preschool children, which promotes reading in a holistic manner and is based on a cognitive approach with play. The research method is a combination (qualitative and quantitative) that in the qualitative part of the regular library review and in the quantitative part of the survey method was used to validate the model. The research community in the qualitative section includes all scientific sources, including books and articles related to research concepts, which have been published in domestic and foreign databases from 2011 to 2020. Among them, resources related to research objectives and accessible were selected as a research sample. In order to determine the validity of the designed model, 16 people from the community of educational science and educational psychology experts were purposefully selected and completed a researcher-made questionnaire. Finally, the language learning model was designed based on qualitative analysis and extraction of main and repetitive themes in the sources. This template has six components (objectives, content, teaching-learning method, learning environment, learner characteristics and evaluation) and seven educational steps to implement (image selection, image recognition and image-word dictionary correction, image-vocabulary review- Word is the play on words, the acquisition of meaning, the classification of words, and the evaluation of students(. The validity of the model was confirmed by experts based on descriptive analysis and chi-square test results.The present study was conducted to present and evaluate the language learning model for preschool children, which promotes reading in a holistic manner and is based on a cognitive approach with play. The research method is a combination (qualitative and quantitative) that in the qualitative part of the regular library review and in the quantitative part of the survey method was used to validate the model. The research community in the qualitative section includes all scientific sources, including books and articles related to research concepts, which have been published in domestic and foreign databases from 2011 to 2020. Among them, resources related to research objectives and accessible were selected as a research sample. In order to determine the validity of the designed model, 16 people from the community of educational science and educational psychology experts were purposefully selected and completed a researcher-made questionnaire. Finally, the language learning model was designed based on qualitative analysis and extraction of main and repetitive themes in the sources. This template has six components (objectives, content, teaching-learning method, learning environment, learner characteristics and evaluation) and seven educational steps to implement (image selection, image recognition and image-word dictionary correction, image-vocabulary review- Word is the play on words, the acquisition of meaning, the classification of words, and the evaluation of students(. The validity of the model was confirmed by experts based on descriptive analysis and chi-square test results.The present study was conducted to present and evaluate the language learning model for preschool children, which promotes reading in a holistic manner and is based on a cognitive approach with play. The research method is a combination (qualitative and quantitative) that in the qualitative part of the regular library review and in the quantitative part of the survey method was used to validate the model. The research community in the qualitative section includes all scientific sources, including books and articles related to research concepts, which have been published in domestic and foreign databases from 2011 to 2020. Among them, resources related to research objectives and accessible were selected as a research sample. In order to determine the validity of the designed model, 16 people from the community of educational science and educational psychology experts were purposefully selected and completed a researcher-made questionnaire. Finally, the language learning model was designed based on qualitative analysis and extraction of main and repetitive themes in the sources.

    Keywords: language learning model, whole-word reading, cognitive approach, educational games, preschool children
  • سارا نامداری، آمنه عالی*، مهدی دستجردی کاظمی

    پژوهش حاضر با هدف شناخت تاثیر قصه گویی شفاهی و پرده خوانی در ویژگی های روایت های بازگفته کودکان پیش دبستانی انجام شد. بدین منظور با استفاده از طرح پژوهش پیش آزمایشی از نوع پس آزمون با گروه های نابرابر، 24 نفر از نوآموزان دختر پیش دبستانی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی ها از طریق اجرای آزمون رشد زبان (TOLD) همتا و به تصادف در دو گروه گمارده شدند. برای گروه اول قصه عامیانه «کلاغ و کشاورز» از مجموعه قصه های صبحی به شیوه شفاهی و در گروه دوم همان قصه به روش پرده خوانی ارایه گردید. در مرحله پس آزمون، روایت های بازگفته هر کودک ضبط، ثبت و حرف نویسی شد. روایت ها در هر دو گروه از نظر فراوانی عناصر داستان، توالی این عناصر، بسامد نسبی عناصر دستوری پیونددهنده، طول روایت از نظر تعداد جمله و کلمه و همچنین انطباق روایت ها با روایت اصلی در سه بعد حذف، اضافه و عدم صحت مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج حاصل از روش تحلیل محتوا، طول روایت ها (تعداد کلمات و جملات) و بسامد نسبی عناصر دستوری پیونددهنده در روایت های بازگفته کودکان در گروه قصه گویی شفاهی به طور معناداری بیشتر از گروه پرده خوانی بود. اما فراوانی و توالی عناصر داستان و میزان انطباق روایت در بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت.

    کلید واژگان: قصه گویی, پرده خوانی, بازخوانی روایت کودکان
    Amene Aali*

    The aim of this study was to identify the effect of oral storytelling and reading on the characteristics of narratives of preschool girl children. For this purpose, 24 pre-school girl students were selected as the sample of the study using a pretest-posttest research design with unequal groups. The subjects were randomly assigned into two groups through TOLD (Hamil & Newcomer, 1997): For the first group, the folk tale "Crow and the Farmer", from the series of Mohtadi Morning Tales (2008), was presented orally and for the second group, the same story was presented in the form of Parde-khani [illustrated storytelling]. In the post-test phase, each childchr('39')s recounted narratives were recorded and transcribed. Narratives in both groups were analyzed based on the frequency of story elements, the sequence of these elements, the relative frequency of the grammatical elements, the length of the narrative in terms of number of sentences and words, as well as the consistency of the narratives with the main narrative in three dimensions: deletion, addition, and inaccuracy. Based on the results of the content analysis, the lengths of narratives (number of words and sentences) and relative frequency of grammatical elements in the recounted narratives of children were significantly higher in the oral storytelling group than the reading group. But the frequency and sequence of story elements and narrative adaptation were not significantly different.

    Keywords: storytelling, Parde-khani [illustrated storytelling], narration
  • لیلا ناصری، آمنه عالی*، محمود عباسی

    ارتقاء بهزیستی کودکان در سراسر جهان و دفاع از حقوق آن ها، هدف آرمانی پیمان نامه بین المللی حقوق کودک است و کشورهای متعهد به آن، تلاش گسترده ای برای جامه عمل پوشاندن به این هدف انجام داده اند. اما اطمینان از تحقق این امر مستلزم ارزیابی عملکرد است؛ اینکه دولت ها چقدر در عمل به تعهد خود پایبند هستند و چقدر در عملیاتی سازی مفاد آن موفق اند. در پژوهش حاضر، ارزیابی سالانه از وضعیت حقوق کودک بر اساس 20 شاخص کمی و کیفی در پنج حوزه بررسی می شود. توجه به یافته های آن و کاربست بهینه نتایج این گزارش در هر کشور، اقدامی موثر در پیشبرد اهداف است. مروری تحلیلی بر گزارش ارزیابی 2019 و استخراج دلالت هایی برای بهبود عملکرد در زمینه رعایت حقوق کودک در ایران، هدف مقاله حاضر است. بر اساس تحلیل یافته ها و تفسیر نتایج این گزارش می توان استنباط کرد، اکثر کشورها با یک الگوی مشابه طی این سال ها عمل کرده اند اما یافته های کلی حاکی از شکاف عمیق بین حوزه عمل و سیاست های بین المللی حقوق کودک در جهان است. رتبه ایران در بین 181 کشور 100 می باشد که وضعیت مطلوبی نیست. در حالی که در شاخص های کمی رتبه ایران بالاتر از حد متوسط محاسبه شده اما در شاخص های کیفی مربوط به حوزه بسترسازی برای تامین حقوق کودک، نتایج بسیار ضعیف است. این یافته تاکیدی است بر لزوم توجه به قانونگذاری و اجرای صحیح قوانین در کشور، تعیین بهترین بودجه موجود برای حقوق کودک، توسعه همکاری دولت و جامعه مدنی، توجه به مشارکت کودکان و عدم تبعیض بین گروه های خاص.

    کلید واژگان: حقوق کودک, فهرست ارزیابی, گزارش 2019, شاخص های کمی و کیفی
    Leila Naseri, Amene Aali *, Mahmoud Abbasi

    Promoting the well-being of children around the world and defending their rights is the objective of the International Convention on the Rights of the Child, and the countries committed to it, have made extensive efforts to achieve this goal. However, making sure that this is done requires an evaluation of performance - how well governments adhere to their commitments and how successful they are in enforcing its provisions. In this paper, the status of child rights is based on 20 quantitative and qualitative indicators in five domains. The purpose of this article is to provide an analytical overview of the 2019 evaluation report and to identify implications for improving children's rights performance in Iran. Based on the analysis of the findings and the interpretation of the results of this report, it can be deduced that most countries have followed a similar pattern over the years, but the overall findings indicate a profound gap between the scope of action and international child rights policies in the world. Iran is ranked 100th out of 181 countries, which is not favorable. While in Iran quantitative indicators are above average, but in qualitative indicators related to "enabling environment for children's rights“ the results are very poor. This finding underscores the need to pay attention to proper legislation and enforcement in the country, to determine the best budget available for children's rights, to develop government and civil society cooperation, to focus on child participation and non-discrimination between specific groups.

    Keywords: Child Rights, The 2019 report, Quantitative, Qualitative Indicators
  • آمنه عالی*

    گستردگی مضامین حقوقی مطرح شده در پیمان نامه بین المللی حقوق کودک موجب ارتباط تنگاتنگ آن با نهادها و فعالیت های مختلف اجتماعی مرتبط با کودک شده است، از جمله مهم ترین نهاد یا فعالیت اجتماعی که اغلب کودکان تقریبا همه روزه با آن مواجهه متقابل دارند، آموزش و پرورش است که بررسی ارتباط آن با حقوق کودک اهمیت دارد. بر این اساس در مقاله حاضر، با مروری تحلیلی بر متون نظری و گزارش های پژوهشی موجود در ادبیات حوزه حقوق کودک، الگویی تفسیری از نسبت چندگانه بین نظام آموزش و پرورش و پیمان نامه حقوق کودک ارایه و دلالت هایی برای ارزیابی عملکرد مدرسه از چشم انداز حقوق کودک استنباط شده است. طبق نتایج این بررسی، بین آموزش و پرورش و حقوق کودک ارتباطی سه وجهی برقرار است: آموزش و پرورش حق کودک است؛ آموزش مدرسه ای ابزار تامین حقوق کودک است؛ آموزش و پرورش موضوع پایش حقوق کودک است. سومین وجه این ارتباط، تاکیدی است بر لزوم ارزیابی عملکرد مدرسه از چشم انداز حقوق کودک. از بین 41 ماده مربوط به حقوق کودک در پیمان نامه، حق مشارکت، عدم تبعیض، دفاع و دادرسی، حفاظت از خشونت، رعایت منافع عالیه، حریم خصوصی، آزادی بیان و امنیت، از جمله حقوق اساسی هستند که می توانند معیار ارزیابی عملکرد آموزش و پرورش و به طور خاص، مدرسه در رعایت حقوق کودک و عمل به پیمان نامه بین المللی باشند.

    کلید واژگان: حقوق کودک, آموزش و پرورش, عملکرد مدرسه
    Amene Aali*

    The wide range of legal implications of the International Convention on the Rights of the Child (CRC) have made it closely linked to various child-related social institutions and activities. One of the most important institutions or social activities that most children are exposed to on a daily basis is education, which is important in examining its relationship to children's rights. Accordingly, this paper presents an interpretative model of the multiple relationship between the education system and CRC with an overview of theoretical texts and research reports in the literature on child rights and implications for evaluating school performance from the child rights perspective. According to the results of this study, there is a three-way relationship between education and children's rights: education is a child's right; school is a tool for observing children's rights; and education is a subject of children's rights monitoring. The third aspect of this relationship emphasizes the need to evaluate school performance from a child rights perspective. Among the 41 articles on CRC, the right to participate, non-discrimination, defense and litigation, protection of violence, the best interests, privacy, freedom of expression, and security are fundamental rights that can be used as criteria for assessing The school's performance is in observance of children's rights and in compliance with CRC.

    Keywords: Child Rights, Education, School Performance
  • آمنه عالی*
    کسب تخصص حرفه ای، هدفی ارزشمند در فرایند آموزش است. انجام پژوهش های بسیار در زمینه ماهیت و رشد تخصص در چند دهه اخیر سبب تغییر درک موجود درباره این مفهوم شده است و نظریه ها و مدل های متنوعی ظهور یافته اند که راهگشای مربیان آموزشی در توسعه تخصص حرفه ای یادگیرندگان است. بنابراین، هدف مقاله حاضر مروری تحلیلی-مقایسه ای بر این نظریه ها و مدل ها به منظور ارایه تعریفی دقیق از تخصص و چگونگی رشد آن و استخراج دلالت هایی برای تربیت معلمان است. براساس یافته های حاصل از بررسی مقالات و کتب مرتبط با این حوزه، برخی از معروف ترین و معتبرترین این نظریه ها و مدل ها عبارت اند از: مدل «پنج مرحله ای تخصص» دری فوز (1986) که طبق آن افراد برای رسیدن به تخصص پنج مرحله را طی می کنند: مبتدی، پیشرفته، کاردان، خبره و متخصص؛ مدل «دومرحله ای تخصص» اریکسون (1991) به معنای رسیدن از مرحله بدفهمی به مرحله درک و فهم از طریق تمرین آگاهانه؛ مدل «یادگیری تجربی» دیوید کلب (1984) یا «بازاندیشی در عمل» اسکان (1987) که هردو به نقش محوری فعالیت های بازاندیشی و فراشناختی در یادگیری اشاره می کنند؛ مدل براون و همکاران (1989) با تاکید بر فعالیت اصیل موقعیتی و کارآموزی؛ نظریه لین هارت و همکاران (1995) که نظریه پردازی در عمل و تشریح نظریه را کلیدهای رشد دانش تخصصی می داند؛ نظریه بریتر و اسکاردامالیا (1993) که حل مسئله را ابزار یکپارچه سازی دانش تخصصی یعنی تبدیل یا گشتار دانش نظری به دانش شخصی و مهارت در نظر می گیرد و درنهایت مدل «یادگیری در حوزه» (MDL) که تغییرات کمی و کیفی در سه مولفه دانش، پردازش راهبردی و انگیزش را در گذر از سه مرحله خوگیری، قابلیت و خبرگی لازمه کسب تخصص می داند. هریک از این نظریه ها و مدل ها بر پیش فرض ها و تبیین هایی متفاوت و گاه متضاد درباره تخصص استوار هستند. برمبنای ویژگی های مشترک مدل ها و با تاکید بر مدل یادگیری در حوزه (MDL)، به عنوان رویکردی متفاوت و جامع به تخصص، پیشنهاد هایی آموزشی در سه حیطه توسعه دانش تخصصی، بهبود مهارت های حرفه ای و افزایش انگیزه فردی در بافت آموزش های ویژه تربیت معلم استنباط شده است.
    کلید واژگان: رشد تخصص, تربیت معلم, مدل یادگیری در حوزه (MDL)
    Amene Aali *
    Professionalism is a valuable goal in the training process. Extensive research on the nature and growth of specialization in the last few decades has led to emerge various perceptions, theories and models about this concept that can pave the way for educators to develop the professional expertise of learners. Therefore, the purpose of this paper is to provide an analytical-comparative overview of those theories and models in order to provide a precise definition of their profession and how it is developed and to derive implications for teacher training. According to the findings of articles and books related to this area, Some of the most famous and reputable ones are the five-step version of the Dreyfus Skill Acquisition Model (1869) to the Professional Development according to which individuals They go through five steps: beginner, advanced, expert, profession, and special; Erikson''s (1991) “two-stage allocation” model means reaching from the misunderstanding stage to the understanding and understanding stage through conscious practice; The Experimental Learning Model by David Kolb (1984) or reflection-in-action (1987) by Schon both point to the central role of reflection and metacognitive activities in learning; Brown et al.''s (1989) model with emphasis on genuine situational activity and apprenticeships; the theory of Leinhardt et al. (1995) that consider the theorizing in practice and explaining the theory as keys to the development of dedicated knowledge; Bereiter and Scardamalia (1993) theory that considers problem-solving as a means of integrating specific knowledge, ie the conversion of theoretical knowledge into personal knowledge and skill and finally MDL model that knows quantitative and qualitative changes in the three components of knowledge, strategic processing, and motivation necessary for acquisition in going through three stages of skilfulness, capability, and professionality. Each of these theories and models is based on different and sometimes conflicting assumptions about professionalism. Based on the common features of models and with an emphasis on the domain-based learning model (MDL), as a distinct and comprehensive approach to professionalism, educational suggestions are offered in three areas: development of specialized knowledge, improvement of professional skills and increasing personal motivation in the context of teacher training.
    Keywords: the Development of Expertise, Teacher education, The Model of Domain Learning (MDL)
  • آمنه عالی*، علی خرمی، سهیلا اسلامی
    یادگیری مسئله محور یک روش آموزشی فعال و سازنده گرا در نظام آموزشی است که توجه پژوهشگران را در چند دهه اخیر به خود جلب کرده و تاکنون مطالعات زیادی به منظور ارزیابی اثربخشی آن انجام گرفته است و نتایج متنوعی را گزارش کرده اند. این فراتحلیل برای دست یابی به یک نتیجه گیری کلی درباره میزان و شرایط اثربخشی یادگیری مسئله محور اجرا شده است. جامعه مدنظر همه پژوهش های انجام گرفته از سال 1384 تاکنون است که تاثیر یادگیری مسئله محور را بر عملکرد یادگیرندگان با شاخص های مختلف سنجیده اند و در پایگاه های اطلاعاتی در دسترس هستند. پس از ارزیابی پژوهش ها براساس معیارهای ورود و خروج، 27 پژوهش انتخاب و با استفاده از نرم افزار CMA2 تحلیل شد. با انجام تحلیل حساسیت به منظور حذف مطالعات دارای سوگیری انتشار، 73 اندازه اثر باقی ماند که تحلیل شد. بررسی های آماری نشان داد: 1) طبق اندازه اثر ترکیبی به دست آمده در مدل های ثابت و تصادفی، یادگیری مسئله محور بر بهبود یادگیری در حد متوسط موثر بوده است. 2) یادگیری مسئله محور بر حیطه های مختلف یادگیری (دانش، نگرش، و مهارت) تاثیر معنادار داشته است. 3) تاثیر یادگیری مسئله محور در سطوح مختلف آموزشی (ابتدایی، متوسطه و دانشگاه) معنادار بوده و با افزایش سطح آموزش یا پایه تحصیلی یادگیرندگان بر اثربخشی این شیوه آموزشی افزوده شده است. 4) یادگیری مسئله محور روشی برتر نسبت به روش های سنتی تدریس بوده، اما از روش های فعال دیگر بهتر نبوده است. در پایان، براساس یافته ها پیشنهادهای کاربردی در حوزه تعلیم و تربیت ارائه شده است.
    کلید واژگان: یادگیری مسئله محور, اثربخشی آموزشی, فراتحلیل
    Amene Aali *, Ali Khorami, S Eslami
    Problem-based Learning as an active and constructive teaching method in the educational system, drew the attention of researchers in recent decades and many studies have been conducted to evaluate its effectiveness that have reported mixed results. Therefore, this meta-analysis was performed in order to achieve more accurate judgement about the effectiveness of PBL. The study population included all studies that has been conducted since 1384 which measured the effect of PBL on student performance that are available in databases.  The evaluation is based on inclusion and exclusion criteria, 27 studies were selected and were analyzed using the software CMA2. By performing the sensitivity analysis in order to remove biased published studies, 73 effect sizes remained. The combination effect sizes of fixed and random models are 774/0 and 723/0. This means that PBL is moderately effective. Based on the analysis of moderator variables revealed that PBL is more effective on skills, in university classroom and compared to traditional methods.
    Keywords: Problem-based learning, Effectiveness, meta- analysis
  • آمنه عالی*، علی اکبر سیف، پروین کدیور

    این پژوهش در راستای تدوین الگویی آموزشی مبتنی بر رویکرد نوشتن برای یادگیری(WTL) و موثر بر ارتقاء سطح یادگیری و بهبود مهارتهای نوشتاری دانشجویان اجرا شده است. بدین منظور، با استفاده از طرح گروه های نامعادل با پیش آزمون و پس آزمون، 115 نفر از دانشجویان کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان امیرکبیر کرج به طور تصادفی در 3 گروه گمارده شدند: گروه آزمایشی1 (تکالیف کوتاه نوشتاری)، گروه آزمایشی2 (مقاله نویسی تحلیلی)، و گروه گواه (آموزش سنتی). تحلیل کوواریانس داده های حاصل از اجرای ابزارهای پژوهش (آزمون پیشرفت تحصیلی و آزمون مهارتهای اساسی تربیتی کالیفرنیا CBEST)، در دو مرحلهی پیش آزمون و پس آزمون، که قبل و بعد از ارائهی 16 جلسه آموزش اجرا شد، نتایج زیر را نشان می دهد: میانگین نمرهی یادگیری دانشجویان دو گروه نوشتاری، در همهی سطوح یادگیری به جز سطح به یادآوردن، بالاتر از گروه آموزش سنتی به دست آمد و میانگین گروه مقاله نویسی در سطح به کاربستن بیش از گروه تکالیف کوتاه بود. همچنین، افزایش معناداری در نمرهی نوشتن دانشجویان دو گروه آزمایشی، به ویژه گروه مقاله نویسی، در اغلب مهارتهای نوشتاری مشاهده شد.  در مجموع، این یافته ها اثربخشی آموزش مبتنی بر نوشتن را تایید کرد و نشان داد که مقاله نویسی تحلیلی نسبت به تکالیف کوتاه بر ارتقاء سطح یادگیری و مهارتهای نوشتاری دانشجویان اثربخش تر است.

    کلید واژگان: نوشتن برای یادگیری, تکالیف کوتاه نوشتاری, مقاله نویسی تحلیلی, یادگیری, و مهارتهای نوشتاری
    Amene Aali*, Aliakbar Sayf, Parvin Kadivar

    This research aims to develop a model based on writing to learn (WTL) and the effective on promotion of learning and writing skills of students. Therefore, use the nonequivalent control group design with pre- test and post- test. 115 of the undergraduate students of Education University were assigned at random in three groups: Group 1 (short writing assignments), group 2 (analytical essay), and control group (traditional instruction). Analysis of data from the implementation of research instruments (achievement test and California Basic skills tests training in (CBEST)), After the pre-test and post-test before and after the presentation of 16 sessions were conducted , showing to : 1 – The mean learning scores in the writing groups ,at all levels except level recall, was higher than the traditional group and the mean learning in the analytical essay group were higher than short writing assignments group in the apply level. 2- a significant increase in writing scores was observed for two groups of students in the often writing skills, especially analytical essay groups. Overall, the findings confirmed on the effectiveness of teaching writing based on the promotion of learning and writing skills of students and revealed that the analytical essay is more effective than short assignments.

    Keywords: Writing to Learn WTL, short writing assignments, analytical writing, learning, and writing skills
  • آمنه عالی*
    این مقاله با مروری بر ادبیات پیشینه و پژوهش های رویکرد نوشتن برای یادگیری (WTL)، درصدد تبیین جایگاه تکالیف نوشتاری در ارتقاء سطح یادگیری و مقایسه پیامدهای شناختی تکالیف نوشتاری متنوع است. رویکرد نوشتن برای یادگیری به معنای کاربرد تکالیف نوشتاری در حین آموزش است و بر این اندیشه استوار است که فهم و تفکر یادگیرنده با فرایند نوشتن وضوح می یابد و رشد می کند. پژوهش های گزارش شده در ادبیات رویکرد نوشتن برای یادگیری را می توان در قالب چهار فرضیه دسته بندی کرد: فرضیه شکل دهی در لحظه بیان، فرضیه جستجوی پیش نگر، فرضیه ژانر و فرضیه جستجوی پس نگر. هر یک از این فرضیه ها بر تبیین های متفاوت و گاه متضادی در خصوص رابطه نوشتن و یادگیری استوارند. لذا پرسش اصلی این مقاله این است که چگونه و چه موقع کاربرد تکالیف نوشتاری در ارتقاء یادگیری اثربخش است. برای پاسخ به این سوال، تبیین ها و نتایج پژوهشی در محدوده هر فرضیه تحلیل و مقایسه شدند و نتایج زیر استنباط شد: 1- تناسب بین سطح مهارت یادگیرندگان و میزان پیچیدگی تکلیف نوشتاری کاربرد تکالیف در آموزش را تسهیل می کند. 2- وجود سنخیت و هماهنگی بین نوع تکلیف نوشتاری و سطح هدف شناختی مورد نظر در آموزش کلاسی، تضمین کننده اثربخشی این تکالیف است.
    کلید واژگان: رویکرد نوشتن برای یادگیری WTL, تکالیف نوشتاری, یادگیری, آموزش
    Amene Aali*
    Reviewing the literature and studies conducted on the Writing-to-Learn (WTL) approach, the present paper seeks to stabilize the position of written assignments for the promotion of academic learning and cognitive consequences. Writing-to-Learn is the use of written assignments during instruction and based on the idea that learner’s perception grows and gets more elucidated through writing. Research reported in the literature review of WTL can be categorized according to four hypotheses: shaping at the point of utterance, forward searching, genre and backward searching. Each of these hypotheses is based on different and at times conflict explanations about the relationship between writing and learning. The main question is how and when using written assignments in academic learning is effective. To answer this question, the explanations and research results about each hypothesis were analyzed and compared. And the following conclusions were deduced: 1- the consistency between learner’s skill-level and the complexity of written assignment facilitates their usage. 2- The compatibility between the types of written assignments and the level of cognitive goal in teaching assures the effectiveness of these assignments.
    Keywords: writing to learn (WTL), written assignments, learning, education
سامانه نویسندگان
  • آمنه عالی
    عالی، آمنه
    استادیار روانشناسی تربیتی، گروه آموزش و پرورش، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی، دانشگاه علامه طباطبائی
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال