تحلیل وضعیت حقوق کودک در جهان: استخراج دلالت هایی برای ایران

ارتقاء بهزیستی کودکان در سراسر جهان و دفاع از حقوق آن ها، هدف آرمانی پیمان نامه بین المللی حقوق کودک است و کشورهای متعهد به آن، تلاش گسترده ای برای جامه عمل پوشاندن به این هدف انجام داده اند. اما اطمینان از تحقق این امر مستلزم ارزیابی عملکرد است؛ اینکه دولت ها چقدر در عمل به تعهد خود پایبند هستند و چقدر در عملیاتی سازی مفاد آن موفق اند. در پژوهش حاضر، ارزیابی سالانه از وضعیت حقوق کودک بر اساس 20 شاخص کمی و کیفی در پنج حوزه بررسی می شود. توجه به یافته های آن و کاربست بهینه نتایج این گزارش در هر کشور، اقدامی موثر در پیشبرد اهداف است. مروری تحلیلی بر گزارش ارزیابی 2019 و استخراج دلالت هایی برای بهبود عملکرد در زمینه رعایت حقوق کودک در ایران، هدف مقاله حاضر است. بر اساس تحلیل یافته ها و تفسیر نتایج این گزارش می توان استنباط کرد، اکثر کشورها با یک الگوی مشابه طی این سال ها عمل کرده اند اما یافته های کلی حاکی از شکاف عمیق بین حوزه عمل و سیاست های بین المللی حقوق کودک در جهان است. رتبه ایران در بین 181 کشور 100 می باشد که وضعیت مطلوبی نیست. در حالی که در شاخص های کمی رتبه ایران بالاتر از حد متوسط محاسبه شده اما در شاخص های کیفی مربوط به حوزه بسترسازی برای تامین حقوق کودک، نتایج بسیار ضعیف است. این یافته تاکیدی است بر لزوم توجه به قانونگذاری و اجرای صحیح قوانین در کشور، تعیین بهترین بودجه موجود برای حقوق کودک، توسعه همکاری دولت و جامعه مدنی، توجه به مشارکت کودکان و عدم تبعیض بین گروه های خاص.