به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

asad rokhzadi

  • Mahsa Khodaveisi, Samira Bahramian *, Asad Rokhzadi
    Background and objective

    Bread is an important staple food and is widely consumed throughout the world. Therefore, its enrichment can improve consumers' health. Bread enrichment is done in different ways. This study aims to enrich bread with one of the world's most widely farmed fish species, the common carp (Cyprinus carpio), which has a lower market price than other warm-water fish species due to the unpleasant smell of its flesh. In addition, fresh fish meat is used for bread enrichment to maintain fish quality and eliminate drying costs. 

    Materials and methods

    Common carp meat paste was used to enrich the wheat bread at amounts of 0, 5, 10, 15, 20, and 25%, and the impact of this enrichment on the bread's physicochemical, textural, and sensory characteristics was investigated. 

    Results and conclusion

    The bread samples' moisture content and specific volume were measured in the range of 38.85-48.40% and 1.74-3.18 (cm3/g), respectively. Meat pastes higher than 10% in bread formulation significantly increased the moisture and reduced the specific volume of the bread. Texture analysis results showed that by increasing the amount of meat paste to 20%, the bread's hardness, gumminess, resilience, and springiness did not change significantly. The maximum hardness (1305 g) and gumminess (515.66 g), and minimum resilience (0.147 ratio) and springiness (0.64 ratio) were achieved in the treatment with 25% meat paste. The cohesiveness and chewiness of the resulting bread did not have significant differences. The results of the sensory evaluation showed that all formulations were acceptable. According to the results, using common carp meat paste up to 20% in bread formulation can produce bread with acceptable texture and flavor. However, the production of bread with lower meat paste (10%) resulting a product with a better specific volume.

    Keywords: Bread, Common Carp, Enrichment, Fish Paste
  • پیمان یاری، بابک پاساری*، اسعد رخزادی، خسرو محمدی

    به منظور بررسی خصوصیات رویشی، عملکرد و کیفیت دانه کلزا تحت اثر کاربرد سیلیسیم، گوگرد و تکامین فلاور، آزمایشی در روستای درزیان از توابع شهرستان مریوان در طی دو سال زراعی 97-1396 و 98-1397 به صورت کرت‎های دوبار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. در کرت های اصلی محلول پاشی سیلیسیم در دو مقدار (صفر و دو کیلوگرم در هکتار)، در کرت های فرعی محلول پاشی گوگرد در سه مقدار (صفر، یک و دو لیتر در هکتار) و همچنین در کرت های فرعی- فرعی محلول پاشی محرک گل دهی تکامین فلاور در سه مقدار (صفر، یک و دو لیتر در هکتار) در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که وزن ساقه تحت تفاوت سال اختلاف معنی داری در سطح پنج درصد نشان داد. کاربرد سیلیسیم تعداد ساقه جانبی، وزن غلاف، طول غلاف، وزن دانه و درصد پروتیین و محلول پاشی تکامین فلاور همه صفات مورد بررسی از جمله ارتفاع بوته، ارتفاع اولین غلاف از سطح زمین، تعداد ساقه جانبی، وزن ساقه، وزن غلاف، طول غلاف، وزن دانه، عملکرد دانه، درصد روغن و پروتیین را به طور معنی داری تحت اثر قرار داد. همچنین صفات مذکور به جزء ارتفاع بوته، تعداد ساقه جانبی و طول غلاف تحت اثر محلول پاشی گوگرد اختلاف معنی داری نشان دادند. بر اساس نتایج حاصله کاربرد سیلیسیم به میزان دو کیلوگرم در هکتار و همچنین گوگرد و تکامین فلاور به میزان دو لیتر در هکتار سبب افزایش صفات مورد مطالعه گردیدند. در این آزمایش گوگرد و تکامین فلاور عملکرد دانه را به ترتیب 42/7 و 12/14 درصد افزایش دادند. درصد پروتیین نیز تحت اثر سیلیسیم به میزان 66/0 درصد افزایش یافت. همچنین درصد روغن و پروتیین تحت اثر محلول پاشی دو لیتر گوگرد (34/3-33/3 درصد) و دو لیتر تکامین فلاور (31/1-2/1 درصد) افزایش نشان دادند. بر اساس نتایج اثرات متقابل کاربرد سیلیسیم به همراه دو لیتر در هکتار گوگرد درصد روغن را به میزان 03/4 درصد افزایش داد. درصد پروتیین نیز در سال دوم آزمایش و تحت اثر کاربرد سیلیسیم و محلول پاشی دو لیتر گوگرد و تکامین فلاور به میزان 23/5 درصد افزایش نشان داد. لذا با توجه به اثرات تیمارهای مورد استفاده بر میزان افزایش عملکرد و کیفیت دانه و با در نظر گرفتن هزینه های تهیه و محلول پاشی، کاربرد گوگرد و تکامین فلاور به میزان دو لیتر در هکتار در شرایط آب و هوایی مشابه و در زراعت کلزا توصیه می گردد.

    کلید واژگان: تغذیه گیاه, تکامین فلاور, سیلیسیم, کلزا, گوگرد
    Payman Yari, Babak Pasari*, Asad Rokhzadi, Khosro Mohammadi

    In order to study the vegetative characteristics, yield and seed quality of canola as influenced by silicon, sulfur and Tecamin flower, an experiment was conducted in in the farmer’s condition in the Darzian, 12 km far from Marivan during the two consecutive growing seasons 2017-18 and 2018-19 in the form of spilit- split plots in a randomized complete block design with three replications. In the main plot, silicon foliar application at two levels (0 and 2 kg/ha), in the sub-plot, sulfur foliar application at three levels (0, 1 and 2 liters per hectare) and also in the sub-sub plot, foliar application of reproductive growth biostimulant of Tecamin flower at three levels (0, 1 and 2 liters per hectare) were considered. The results of combined analysis showed that stem weight under the influence of the year showed a significant difference at the level of 5%. Silicon application affected significantly the number of axillary stems, pod weight, pod length, grain weight and seed protein and Tecamin foliar application also affected significantly all studied traits such as plant height, first pod height from the ground, number of axillary stems, stem weight, pod weight, pod length, grain weight, grain yield, oil and protein seed. Also the mentioned traits except plant height, number of axillary stems and pod length affected significantly by sulfur. Based on finding, silicon (2kg/ha) and sulfur and Tecamin (2L/ha) increased the studied characters. In this study sulfur and Tecamin increased the grain yield as: 7.42 and 14.12% compared to control, respectively. Protein seed significantly increased by silicon as 0.66%. Also oil and protein seed increased by 2 litre sulfur (3.33-3.34%) and 2 litre Tecamin (1.2-1.31%). Based on the interaction effects, silicon and sulfur foliar application as 2 L/ha were increased the oil seed by 4.03%. Also seed protein increased by 5.23% in second year by silicon and sulfur and Tecamin (2L/ha). Therfore, according to the effects of the used treatments on the seed yield and quality increasing and considering the costs of preparation and foliar application, the utilization of sulfur and Tecamin flower as 2L/ha is recommended in similar climatic condition and in canola cultivation.

    Keywords: Canola, nutrition, silicon, sulfur, Tecamin flower
  • شعله دانایی، بابک پاساری*، اسعد رخزادی

    با هدف بررسی اثرات تنش قطع آبیاری بر واکنش دو رقم گلرنگ در زراعت بهاره و تابستانه، آزمایشی به صورت کرت-های دو بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد واحد سنندج اجرا شد. عامل اصلی، تاریخ کاشت در دو سطح (کاشت بهاره و تابستانه)، عامل فرعی، تنش در دو سطح (شاهد: بدون تنش و تنش قطع آبیاری در مرحله گلدهی) و عامل فرعی فرعی، رقم (سینا و فرامان) بودند. نتایج نشان داد که تعداد طبق در بوته و عملکرد دانه در کاشت بهاره به طور معنی داری بیشتر از کاشت تابستانه بود. در کاشت بهاره، وجود تنش در زمان گلدهی موجب افت معنی دار اجزای عملکرد و عملکرد دانه نسبت به حالت آبیاری کامل شد ولی در کاشت تابستانه، تنش در مرحله گلدهی اثری بر این صفات نداشت. بیشترین عملکرد دانه به مقدار 3287 کیلوگرم در هکتار در کاشت بهاره رقم فرامان و با آبیاری کامل به دست آمد و در شرایط تنش (چه در کاشت بهاره و چه در کاشت تابستانه) تفاوت معنی داری بین دو رقم از نظر عملکرد دانه وجود نداشت. بر اساس نتایج این آزمایش، در زراعت تابستانه، انجام آبیاری در مرحله گلدهی نسبت به حالت قطع آبیاری در مرحله گلدهی مزیتی نداشت. بنابر این در صورت به تاخیر افتادن کاشت از بهار به تابستان می توان با قطع آبیاری در زمان گلدهی در مصرف آب صرفه جویی نمود و عملکرد قابل قبولی به عنوان کشت دوم به دست آورد.

    کلید واژگان: تاریخ کاشت, تنش خشکی, عملکرد, گلرنگ
    Sholeh Danaei, Babak Pasari *, Asad Rokhzadi

    In order to study the effects of water deficit stress on two safflower cultivars under spring and summer sowing conditions, an experiment was conducted in a split-split-plot layout based on a randomized complete block design with three replications in 2017 at the research farm of agriculture faculty, Islamic Azad University, Sanandaj Branch. The main factor was the sowing date including spring and summer dates. The sub-factor was drought stress with two levels (full irrigation and interrupted irrigation at the flowering stage). The sub-sub-factor was cultivar including Sina and Faraman. The heads number per plant and seed yield in spring sowing significantly increased compared to summer sowing. In spring sowing conditions, yield and its components were significantly decreased as the result of water deficit stress during the flowering stage compared with full irrigation however in summer sowing conditions, stress had no effect on the above-mentioned traits. The highest rate of seed yield (3287 kg/ha) was obtained in the spring sowing of Faraman cultivar with full irrigation, and there was no significant difference between the two cultivars with respect to seed yield, under stress conditions in spring or summer sowing conditions. According to the results of this experiment, in summer sowing conditions there were no advantages from irrigation at the flowering stage compared with interrupted irrigation at the flowering stage, therefore in the case of shifting the sowing time from spring to summer, it will be possible to save the water by interrupting the irrigation at flowering stage accordingly an acceptable yield may be attained as a second crop.

    Keywords: Safflower, Sowing date, Water stress, Yield
  • محمد عزیز رضایی، بابک پاساری*، خسرو محمدی، اسعد رخزادی، عزت کرمی

    کمبود آب مهم ترین عامل کاهش عملکرد نخود دیم به شمار می رود. بنابراین افزایش دسترسی به منابع آب موجود و افزایش بهره وری مصرف آب از طریق به کارگیری میکروارگانیسم های بهبود دهنده افزایش جذب آب مانند میکوریزا و ترکیبات کاهش دهنده تعرق مانند کیتوزان و همچنین تنظیم کننده رشد سایکوسل بسیار حایز اهمیت است. این آزمایش در مجاورت سایت هواشناسی ورمهنگ کامیاران واقع در شمال غرب ایران طی دو سال زراعی 96-1394 صورت گرفت. آزمایش به صورت اسپلیت پلات-فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این مطالعه فاکتور اصلی شامل تلقیح میکوریزا (عدم تلقیح: کنترل و تلقیح با استفاده از قارچ Glomus intraradices) و فاکتور فرعی شامل کاربرد کیتوزان (صفر، 5/0 و یک گرم در لیتر) و کاربرد سایکوسل (صفر، 5/0 و یک گرم در لیتر) بودند. 10 روز پس از محلول پاشی سایکوسل و کیتوزان (60 روز پس از کاشت)، صفات فیزیولوژیکی از قبیل: رنگیزه های فتوسنتزی شامل کلروفیل a،  bو کاروتنویید، محتوای نسبی آب برگ، دمای کانوپی، پرولین برگ، آنزیم پراکسیداز و همچنین در مرحله رسیدگی کامل، عملکرد دانه اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که صفات محتوی نسبی رطوبت برگ، کلروفیل a، b، پرولین، پراکسیداز و عملکرد دانه تحت اثر برخی از تیمارهای آزمایشی و برهم کنش آن ها اختلاف معنی داری در سطح پنج و یک درصد نشان دادند. به طوری که کلروفیل a در سال اول و کلروفیل b در سال دوم تحت اثر برهم کنش میکوریزا × کیتوزان × سایکوسل افزایش معنی داری نشان دادند. محتوی نسبی آب تحت اثر سایکوسل در سال اول و تحت اثر تلقیح با میکوریزا در سال دوم افزایش معنی داری یافت. تلقیح با میکوریزا در سال دوم ضمن کاهش دمای کانوپی، میزان پرولین را به میزان 07/21 درصد افزایش داد. محلو ل پاشی با سایکوسل نیز میزان پراکسیداز را در سال دوم به میزان 43/13 درصد کاهش داد ولی تحت اثر برهم کنش میکوریزا × کیتوسان × سال میزان پراکسیداز در طی هر دو سال زراعی افزایش حاصل نمود. در نهایت در سال اول عملکرد دانه تحت اثر برهمکنش تلقیح میکوریزا × سایکوسل (یک گرم در لیتر) در مقایسه با شاهد 05/24 درصد افزایش یافت. بر اساس نتایج این آزمایش کاربرد قارچ میکوریزای گلوموس اینترارادیسس قبل از کاشت و محلو ل پاشی سایکوسل به میزان یک گرم در لیتر در مرحله قبل از گل دهی نخود دیم در منطقه کامیاران توصیه می گردد.

    کلید واژگان: سایکوسل, کلروفیل, کیتوزان, میکوریزا و نخود
    Mohammad Aziz Rezaie, Babak Pasari*, Khosro Mohammadi, Asad Rokhzadi, Ezzat Karami

    Water shortage is the most important factor in reducing the yield of dryland chickpeas. Therefore, increasing access to available water resources and increasing water use efficiency through the use of microorganisms that improve water absorption, such as mycorrhiza and transpiration-reducing compounds such as Chitosan, as well as regulating the growth of cycocell is very important. This experiment carried out next to Kamyaran-synoptic meteorological site of Varmahang in northwest of Iran during two consecutive years (2016-2018). The experiment was conducted as split plot- factorial in a randomized complete block design at three replications .In this study the main plot consisted of mycorrhiza inoculation )un-inoculation: control and inoculation by Glomus intraradices and sub plot involved chitosan application (0, 0.5 and 1gr/lit) and sub-subplots were foliar application of cycocel (0, 0.5 and 1gr/lit). 10 days after foliar application of Cycocel and chitosan (60 days after sowing), physiological traits such as: photosynthetic pigments including chlorophyll a, b and carotenoids, relative leaf water content, canopy temperature, leaf proline, peroxidase enzyme and also grain yield in stage of full maturity, was measured.  The results showed that traits such as, leaf relative water content, chlorophyll a, b, carotenoid, proline, peroxidase and grain yield showed significant differences at 5 and 1% level by experimental treatments and their interactions. So that chlorophyll a in the first year and chlorophyll b in second year showed a significant increase under the influence of mycorrhiza × chitosan × cycocel interaction. The relative water content increased significantly under the influence of Cycocel and the interaction of chitosan × Cycocel in the first year and under the influence of inoculation with mycorrhiza in the second year. Mycorrhiza inoculation in the second year increased proline levels as 21.07%, while lowering the canopy temperature. Cycocel spraying also increased the peroxidase level by 13.43% in the second year and under the influence of mycorrhiza × chitosan × year interaction, the peroxidase level increased during both cropping years. Finally, in the first year, grain yield increased by 24.05% compared to the control under the interaction influence of mycorrhiza inoculation × Cycocel at 1 g / l concentration. Based on the results of this experiment, the use of mycorrhizal fungus Glomus intraradices before planting and spraying cycocel at a rate of 1 g/l in the pre-flowering stage of dryland chickpeas in Kamyaran region is recommended.

    Keywords: Chickpea, Chitosan, Chlorophyll, Cycocel, Mycorrhiza
  • عارف فاتحی، بابک پاساری*، اسعد رخزادی
    آبیاری با آب مغناطیسی عملکرد گیاهان را از طریق افزایش حلالیت و قابلیت دسترسی به عناصر غذایی موجود در خاک افزایش می دهد. محلول پاشی متانول نیز به عنوان یک منبع تامین کننده گاز دی اکسید کربن که غلظت این گاز را در اطراف کانوپی گیاه افزایش می دهد، میزان فتوسنتز و در نتیجه عملکرد گیاهان را افزایش می دهد. این آزمایش به منظور ارزیابی واکنش سویا تحت تاثیر کاربرد آب مغناطیسی و محلول پاشی متانول در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، طی دو سال زراعی متوالی (1396 - 1395) صورت گرفت. آزمایش به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. شدت های مختلف آب مغناطیسی (صفر، چهار، هشت، 12 میلی تسلا) در کرت اصلی و محلول پاشی غلظت های مختلف متانول (شاهد: آب مقطر، 10، 20 و 30 درصد حجمی) در کرت فرعی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار آب مغناطیسی ارتفاع اولین شاخه جانبی را به طور معنی داری کاهش داد در صورتی که عملکرد دانه، بیوماس، عملکرد روغن و پروتیین افزایش معنی داری یافتند. عملکرد دانه تحت تاثیر آب مغناطیسی با شدت چهار، هشت و 12 میلی تسلا در مقایسه با شاهد به ترتیب، 56/45، 05/70 و 19/72 درصد افزایش نشان داد. همچنین همه صفات مورد بررسی تحت تاثیر برهمکنش سال در محلول پاشی متانول معنی دار شدند، برهمکنش آب مغناطیسی در محلول پاشی نیز در برخی صفات معنی دار گردید. بر اساس نتایج برهمکنش، برتری صفات در سال دوم آزمایش و تحت تاثیر آب مغناطیسی با شدت هشت و 12 میلی تسلا و محلول پاشی20 درصد حجمی متانول مشهود بود.
    کلید واژگان: آب مغناطیسی, سویا, عملکرد, متانول
    Aref Fatehi, Babak Pasari *, Asad Rokhzadi
    The irrigation with a magnetic water increases the yield of plants by improving solubility and the nutrient availability in the soil profile. Furthermore, methanol spraying as a source of carbon dioxide, which increases the concentration of this gas around the plant, enhances the photosynthesis and plant yield. This study was conducted to evaluate soybean reaction by irrigation with different magnetic field intensities and foliar application of different concentrations of methanol in the research field at the Agriculture Faculty, Islamic Azad University-Sanandaj branch, during two consecutive years (2017–2018). The experiment was designed as a split plot in a randomized complete block design with 3 replications. Different intensities of magnetic water (0, 4, 8, 12 mTesla) were used in the main plot and foliar application of methanol concentrations (distilled water: control, 10, 20 and 30% v/v) in sub-plots. The results showed that the height of first axillary stem decreased significantly, but grain yield, biomass, oil and protein yield were significantly higher in treatments with magnetic water. Grain yield, increased by magnetic irrigation with 4, 8 and 12 mT intensities, compared to the control, by 45.56, 70.05 and 72.19%, respectively. Also the all characters were significantly affected by methanol spraying× year interactions. The interactions of magnetic water × methanol foliar applications were significant in some characters. However, based on interaction effect, the superiority of the studied traits was evident in the second year under the influence of magnetic water at 8 mT and 20% methanol.
    Keywords: Magnetic water, Methanol, soybean, Yield
  • ابراهیم حیدری، خسرو محمدی، بابک پاساری، اسعد رخزادی، یوسف سهرابی

    به منظور بررسی اثر کاربرد گونه‌های مختلف بیوچار و ریزجانداران حل کننده فسفات بر عملکرد دانه و صفات زراعی گلرنگ آزمایشی در دو سال زراعی 1397 و 1398 در بخشی از اراضی کشاورزی بخش سردرود شهرستان رزن استان همدان به صورت کرتهای خرد شده (اسپلیت پلات) بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عامل اصلی در چهار سطح بیوچار شامل: بیوچار کود گاوی، بیوچار کاه و کلش گندم، بیوچار درخت و شاهد بود. عامل فرعی نیز در پنج سطح شامل کاربرد ریزجانداران حل کننده فسفات شامل دو گونه میکوریزا (Glumus etunicatum ، G. mossea)، Bacillus lentus و Pseudomonas fluorescence و شاهد در نظر گرفته شد. نتایج مقایسه میانگین گویای آن است که بیشترین تعداد طبق در بوته (12/8 و 14/ 8) و وزن دانه (60/24 گرم) در تیمار‌های تلقیح میکوریزایی و کم‌ترین در تیمار شاهد مشاهده شد، همچنین بیشترین تعداد طبق در بوته (26/8) و وزن دانه (18/24 گرم) نیز در تیمار بیوچار کود دامی بود. نتایج نشان داد که بالاترین عملکرد بیولوژیک (5454 کیلوگرم در هکتار) در تیمارهای تلقیح میکوریزایی حاصل گردید، همچنین کاربرد سایر باکتری‌های حل کننده فسفات نیز عملکرد بیولوژیک گلرنگ را در مقایسه با تیمار شاهد افزایش داد.

    کلید واژگان: باکتری حل کننده فسفات, عملکرد دانه, گلرنگ, میکوریزا
    ebrahim heidari, khosro mohammadi, Babak Pasari, asad rokhzadi, yousef sohrabi

    n order to study the effect of application of different biochar species and phosphate solubilizing microorganisms on soil enzymatic activity and agronomic traits of safflower during two cropping seasons of 2018 and 2019 in a part of cultivated lands of Sardorood district of Razan, Hamedan province, an experiment as split plots on the basis of randomized complete block design with three replications was implemented. The main factor at 4 levels of biochar including: cow manure, wheat straw, wood biochar and control. The sub factors were phosphate solubilizing microorganisms included the mycorrhizal fungi (Glomus etunicatum and G. mosseae), Bacillus lentus, Pseudomonas fluorescence and control. The results of mean comparison showed that highest number of heads per plant (8.12, 8.14) and the maximum seed weight (24.60 g) were observed in mycorrhizal inoculation treatments and the lowest were in control treatment, also the highest number of heads per plant (8.26) and seed weight (24.18 g) was observed in cow manure biochar treatment. The results of mean comparison showed that the highest biological yield (5454 kg/ha) was obtained in mycorrhizal inoculation treatments. Also, application of other phosphate solubilizing bacteria increased the biological yield of safflower compared to the control treatment.

    Keywords: Grain yield, mycorrhizal, phosphate solubilizing microorganisms, safflower
  • فرید چایچیان، بابک پاساری*، سید حسین صباغ پور، اسعد رخزادی، خسرو محمدی
    به منظور بررسی شاخص های اکولوژیکی و اقتصادی کشت مخلوط نخود و گندم با کاربرد کود زیستی نیتروکسین در شرایط دیم، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات- فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان در طی دو فصل زراعی 97-1396 و 98-1397 اجرا شد. کرت های اصلی الگوی کاشت در دو سطح (ردیفی و درهم) و کرت های فرعی شامل نسبت های مختلف کشت گندم و نخود (25:75، 75:25، 50:50، 100:0 و0:100 به ترتیب: 3 ردیف گندم: 1 ردیف نخود، 1 ردیف گندم: 3 ردیف نخود، 2 ردیف گندم: 2 ردیف نخود، کشت خالص نخود و کشت خالص گندم) و تلقیح بذر با کود زیستی در دو سطح (تلقیح با نیتروکسین و عدم تلقیح) به صورت فاکتوریل در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که عملکرد گندم، نخود و شاخص های ارزیابی کشت مخلوط تحت تاثیر الگوی کاشت، نسبت های کاشت و تلقیح با نیتروکسین قرار گرفتند. حداکثرعملکرد گندم و نخود در الگوی کاشت ردیفی، نسبت کاشت 50:50 و تحت تاثیر تلقیح با نیتروکسین حاصل گردید. مقایسه شاخص های ارزیابی کشت مخلوط نشان داد که حداکثر نسبت معادل زمین، افت عملکرد واقعی، شاخص بهره وری سیستم، ارزش محصولات مخلوط، شاخص مزیت پولی و سودمندی کشت مخلوط در الگوی کاشت ردیفی، نسبت کاشت 50:50 و تلقیح با نیتروکسین بدست آمد. در این آزمایش حداکثر نسبت رقابتی در نسبت کاشت 75 درصد نخود و 25 درصد گندم به میزان 18/2 حاصل گردید و حداکثر میزان نسبت برابری زمین (53/1)، اتلاف عملکرد واقعی (13/1)، شاخص بهره وری سیستم (28/1253)، ارزش محصولات مخلوط (5435368 تومان)، شاخص مزیت پولی (1886533 تومان) و سودمندی کشت مخلوط (1/4676 تومان) در نسبت کاشت 50 درصد گندم و 50 درصد نخود حاصل گردید.
    کلید واژگان: چندکشتی, حبوبات, رقابت, عملکرد دانه
    Farid Chaechian, Babak Pasari *, Sayed Hossain Sabaghpour, Asad Rokhzadi, Khosro Mohammadi
    In order to evaluation of ecological and economic indicators in chickpeas and wheat intercropping by application of nitroxin biofertilizer in rain-fed conditions of Hamedan, an experiment conducted as a split-factorial based on a complete randomized block design at tree replication in the Agricultural Research and Training Center of Natural Resources of Hamadan for two consecutive cropping seasons 2017-18 and -2018-19. The main plots were sowing method in two levels include (row and mixed sowing) and sub-plots were intercropping ratios of wheat and chickpea (75: 25, 25:75, 50:50, 100:0 and 0:100) and nitroxin biofertilizer seed inoculation at two levels (inoculation and non-inoculation) as factorial. The results of two-year analysis showed that yield of wheat and chickpea significantly increased under the influence of sowing pattern, sowing ratios and inoculation with nitroxin. The maximum yield of wheat and chickpeas in the row sowing pattern, planting ratio of 50:50 and nitroxin inoculation was achieved. Comparison of intercropping evaluation indices showed that the maximum land equivalent ratio, actual yield loss, system productivity index, value of intercrops, monetary advantage index and intercropping advantage in row planting pattern, 50:50 planting ratio and nitroxin were obtained. In this experiment, the maximum competitive ratio in the planting ratio of 75% chickpeas and 25% wheat was 2.18. The maximum ratio equivalent to land , actual yield loss . system productivity index , the value of mixed crops. monetary advantage index and intercropping advantage of mixed cultivation were obtained in the ratio of planting 50% of wheat and 50% of chickpeas.
    Keywords: Competition, Multiple cropping, Pulse, Seed yield
  • عبدالوهاب عبدالهی*، اسعد رخزادی، مختار داشادی، سعید صالحی

    به منظور بررسی خاک ورزی، بقایای گیاهی (تناوب گندم) و مصرف فسفر بر عملکرد دانه نخود در شرایط دیم، آزمایشی بصورت استریپ اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و طی سه سال زراعی(96-1393) در سه محل ماهیدشت (محیط1، سال اول)، سرفیروز آباد (محیط2، سال دوم) و سرارود (محیط3، سال سوم) کرمانشاه اجرا شد. سه سطح بقایای گیاهی به عنوان فاکتور افقی (بدون بقایا، 1 و 2 تن در هکتار بقایای گندم)، سه سطح خاک ورزی به عنوان کرت اصلی (بدون خاک ورزی، کم خاک ورزی (شخم چیزل) و خاک ورزی مرسوم (شخم برگرداندار) و دو سطوح کود فسفر (0 و 30 کیلوگرم در هکتار P2O5) به عنوان کرت فرعی بصورت عمودی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که عملکرد دانه نخود با افزایش بقایای گندم افزایش یافت و عملکرد دانه نخود در تیمارهای 1 و 2 تن در هکتار بقایا بطور معنی داری بیشتر از تیمار بدون بقایا بود. خاک ورزی در محیط های با شرایط آب و هوایی متفاوت اثر متفاوتی بر عملکرد دانه نخود داشت. مقایسه میانگین عملکرد دانه نخود نشان داد که مصرف 30 کیلوگرم فسفر خالص در هکتار باعث افزایش عملکرد دانه نخود نسبت به عدم مصرف کود فسفردار گردید. بررسی اقتصادی نیز نشان داد که بیشترین نسبت منفعت به هزینه از تیمار کم خاک ورزی با یک تن بقایای گیاهی و بدون استفاده از کود فسفری با نسبت منفعت به هزینه 82/3 به دست آمد.

    کلید واژگان: مدیریت بقایا, کشاورزی حفاظتی, سوپر فسفات تریپل, نخود دیم
    Abdolvahab Abdulahi *, Asad Rokhzadi, Mokhtar Dashadi, Saeed Salehi

    This experiment was conducted in strip split plot based on randomized complete block design (RCBD) with three replications in three cropping seasons 2014-17 in Three regions in Kermanshah province (Mahidasht in first year, Sarabnilofar in second year and Sararood in third year). Plant residual was horizontal factor with three levels: No residual, 1 and 2 ton.ha-1 plant residues, tillage system contains three levels No-tillage (direct planting), Minimum tillage (by chisel plow) and conventional tillage (by Moldboard plow) was main plot and phosphorous fertilizer with two levels (no fertilizer and 30kg.ha-1 P2O5) was sub plot that were vertical factors. Results showed that chickpea grain yield increased by increasing plant residues so grain yield of one and two tone.ha-1 of plant residues treatments had higher grain yield than no residual treatment. Effect of tillage system on chickpea grain yield was different in years with different climatically conditions. Mean comparison of phosphorous fertilizer levels showed grain yield of chickpea in apply 30kg.ha-1 P2O5 was higher than no application of phosphorous. Economic analysis showed the highest benefit to cost ratio (3.82) obtained by minimum tillage (chisel) with 1 ton.ha-1 plant residue and no application of phosphorous treatment.

    Keywords: Residue management, Conservation agriculture, Triple superphosphate, Chickpea Rainfed
  • فرشید خدادوست، بابک پاساری*، عبدالوهاب عبدالهی، اسعد رخزادی، خسرو محمدی
    این آزمایش به منظور بررسی سیستم های خاک ورزی رایج و حفاظتی و مقادیر مختلف کاشت بذر بر واکنش ارقام جدید گندم در شرایط دیم طی دو سال زراعی متوالی 98-1396 در مرکز تحقیقات کشاورزی دیم سرارود کرمانشاه صورت گرفت. آزمایش در قالب بلوک های نواری بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دو سایت کنار هم به صورت خاک ورزی حفاظتی و خاک ورزی رایج اجرا گردید. عامل اول ارقام گندم (باران و ریژاو) به صورت افقی و عامل دوم میزان بذر: 75، 100، 125، 150، 175، 200، 225 و 250 کیلوگرم در هکتار به صورت عمودی در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که در بین صفات مورد بررسی، شاخص نرمال شده پوشش گیاهی، شاخص اسپاد، شاخص سطح برگ، سرعت رشد گیاه، عملکرد دانه و شاخص برداشت در سال اول افزایش معنی‎ داری نشان دادند. عملکرد دانه به عنوان مهمترین صفت مورد بررسی 7/28 درصد نسبت به سال دوم آزمایش، افزایش نشان داد. عملیات خاک ورزی رایج نیز در مقایسه با خاک ورزی حفاظتی کلیه صفات مورد بررسی را افزایش داد منتهی این افزایش معنی دار نبود. به طوری که عملکرد دانه در خاک ورزی رایج 25/22 درصد افزایش یافت. کاربرد مقادیر مختلف بذر نیز صفات شاخص نرمال شده پوشش گیاهی، شاخص سطح برگ و سرعت رشد گیاه را به طور معنی دار تحت تاثیر قرار داد و حداکثر مقادیر این صفات در 250 کیلوگرم و حداکثر شاخص اسپاد در 75 کیلوگرم حاصل گردید. نهایتا با اعمال تراکم بذر150 کیلوگرم در مقایسه با 75 کیلوگرم در هکتار، عملکرد دانه 42/15 درصد افزایش نشان داد.
    کلید واژگان: تراکم, شخم, کلروفیل, گندم
    Farshid Khodadoost, Babak Pasari *, Abdolvahab Abdulahi, Asad Rokhzadi, Khosro Mohammadi
    This experiment was carried out in order to investigate the conventional and conservation tillage systems and different seeding rates on the response of new wheat cultivars in rainfed conditions during two consecutive growing years of 2016-18 in Sararood Dryland Agricultural Research Center, Kermanshah. The experiment was performed in the form of strip blocks based on a randomized complete block design with three replications at two adjacent sites as conservation tillage and conventional tillage. The first factor was wheat cultivars (Baran and Rijaw) horizontally and the second factor was seed rate: 75, 100, 125, 150, 175, 200, 225 and 250 kg / ha vertically. The results of the combined analysis showed that among the studied traits, Normalized difference vegetation index, SPAD index, leaf area index, plant growth rate, grain yield and harvest index in the first year showed a significant increase. Grain yield as the most important trait was increased 28.7% compared to the second year of the experiment. Conventional tillage operations also increased all the studied traits in comparison. So that grain yield increased by 22.25% in conventional tillage. The application of different amounts of seeds also significantly affected the Normalized difference vegetation index, leaf area index and plant growth rate, and the maximum values of these traits were obtained in 250 kg and the maximum SPAD index in 75 kg/ha. Finally, by applying seed densities of 150 kg/ha the grain yield increased by 15.42%, compared to 75 kg / ha.
    Keywords: Chlorophyll, Plant density, Tillage, Wheat
  • چنور عادلی، بابک پاساری*، اسعد رخزادی
    به منظور بررسی واکنش دو رقم نخود به کاربرد کودهای مختلف زیستی و شیمیایی آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی شرکت میدیا کالان در شهرستان کامیاران- استان کردستان در سال 1394 اجرا گردید. این آزمایش به صورت کرت های خرد شده (اسپیلت پلات) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. در این طرح فاکتور اصلی در شش سطح شامل (شاهد، ازتو بارور، فسفات بارور، پتابارور، تلفیق ازتوبارور+ فسفات بارور+ پتابارور، کود شیمیایی توصیه شده بر اساس آزمون خاک) و فاکتور فرعی شامل دو رقم نخود (عادل و بیونیج) در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که هیچ یک از صفات مورد مطالعه به جزء شاخص اسپاد برگ تحت تاثیر کودهای زیستی و شیمیایی اختلاف معنی داری نشان ندادند. به طوری که بیشترین مقدار اسپاد برگ در تیمار کود زیستی پتابارور مشاهده گردید. از طرف دیگر با وجود معنی دار نبودن تفاوت ها، حداکثر عملکرد دانه در هکتار در تیمار مصرف کود شیمیایی و با اندکی کاهش در تیمار کودهای زیستی تلفیقی حاصل گردید. همچنین در این آزمایش کمترین تعداد غلاف نابارور در بوته و حداکثر تعداد روز تا 50 درصد سبز شدن، تعداد شاخه های ثانویه، تعداد دانه در بوته و درصد پروتئین دانه در رقم عادل و بیشترین وزن صد دانه در رقم بیونیچ مشاهده گردید. در نهایت برتری تیمار کود شیمیایی و کودهای زیستی تلفیقی در مقایسه با شاهد به ترتیب 8/98 و 5 درصد بود. رقم عادل نیز در مقایسه با رقم بیونیج به ترتیب 2/37 و 5/92 درصد عملکرد دانه و درصد پروتئین بیشتری تولید نمود.
    کلید واژگان: پروتئین دانه, کلروفیل, کودزیستی, کود شیمیایی, نخود
    Chenor Adeli, Babak Pasari *, Asad Rokhzadi
    This experiment was carried out to study the response of two chickpea cultivars to application of biological and chemical fertilizers in Media Callan Research Farm, located in Kamyaran city- Sanandaj province during 2015. The experiment was split plots in a randomized complete blocks design with three replications. In this study, the main factor with six levels of fertilization including: control: no fertilization, Azetobarvar (as nitrogen bio fertilizer), Phosphobarver (as phosphor bio fertilizer), Potabarvar (as potassium bio fertilizer), combining of Azetobarvar + Phosphobarver + Potabarvar and the recommended chemical ferlizer and subplot were two chickpea cultivars, including: Bivanij and Adel. The results showed that only spad affected significantly by fertilizers as the maximum spad was found in Potabarvar. Also despite of no significant differnce within fertilizers, the maximum seed yield was found in chemical fertilizer and following that in combining of Azetobarvar + Phosphobarver + Potabarvar. In this study the most characters was different significantlly amoung chikpea cultivars. As the lowest numbers of hullow pod in plant and the maximum numbers of day to emergence, numbers of secondary stem, numbers of seed in plant and seed protein percent was found in Adel but the most 100 seed weight achieved in Bivanij.
    Keywords: Biological fertilizer, Chemical fertilizer, Chickpea, Chlorophyll, Seed protein
  • جمیل ظفری، اسعد رخزادی*، رضا طالبی
    این آزمایش با هدف بررسی امکان جایگزینی کودهای آلی ورمی کمپوست و مرغی به جای کودهای شیمیایی در زراعت دو رقم نخود اصلاح شده در شرایط دیم انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اول، کود در شش سطح شامل: F1 (شاهد یا بدون مصرف کود)، F2 (کود شیمیایی معمول یا NPK)، F3 (ورمی کمپوست به مقدار 10 تن در هکتار)، F4 (کود مرغی به مقدار پنج تن در هکتار)، F5 (50 درصد کود شیمیایی + پنج تن در هکتار ورمی کمپوست)، F6 (50 درصد کود شیمیایی + 5/2 تن در هکتار کود مرغی) و عامل دوم، رقم شامل دو رقم آزاد و عادل از ارقام اصلاح شده تیپ کابلی نخود بود. اثر عامل کودی بر تعداد شاخه ثانویه در بوته، دمای کانوپی، تعداد نیام در بوته، عملکرد دانه و بیولوژیک معنی دار بود و اثر عامل رقم بر ارتفاع بوته و اولین نیام، شاخص کلروفیل، وزن صد دانه، عملکرد دانه و بیولوژیک و شاخص برداشت معنی دار بود. بیش ترین مقدار عملکرد دانه و تعداد نیام در بوته به ترتیب با میانگین های 1410 کیلوگرم در هکتار و 42 نیام در بوته، مربوط به تیمار کود مرغی خالص (F4) بود، که نسبت به تیمار شاهد، به ترتیب 24 و 32 درصد افزایش نشان داد. میانگین های تعداد شاخه ثانویه در بوته، تعداد نیام در بوته و عملکرد دانه و بیولوژیک در چهار تیمار حاوی کود ارگانیک (تیمارهای F3، F4، F5 و F6) بیش تر از تیمار کود شیمیایی و شاهد بود. مقایسه دو رقم حاکی از آن بود که رقم آزاد در اغلب صفات نسبت به رقم عادل برتری معنی داری نشان داد و عملکرد دانه آن 13 درصد نسبت به رقم عادل بیش تر بود. با توجه به بهبود رشد و عملکرد نخود در تیمارهای حاوی کودهای ارگانیک در این آزمایش که در بیش تر موارد نتایجی بهتر از کود شیمیایی داشت، می توان این کودهای آلی را به عنوان جایگزین های مناسبی برای کودهای شیمیایی معمول در زراعت دیم نخود مد نظر قرار داد.
    کلید واژگان: زراعت دیم, کود مرغی و ورمی کمپوست
    Jamil Zafari, Asad Rokhzadi*, Reza Talebi
    Considering the importance of organic fertilizers application and the necessity of minimizing the use of inorganic fertilizers, this experiment was conducted in order to study the possibility of replacing vermicompost and poultry manure instead of chemical fertilizers in the production of two improved chickpea cultivars under dryland conditions. The experiment was laid out in a factorial arrangement with randomized complete block design in three replications. The first factor was fertilizer with 6 levels including: F1 (control or without fertilizer), F2 (conventional chemical fertilizer or NPK), F3 (10 t/ha vermicompost), F4 (5 t/ha poultry manure), F5 (50% NPK+5 t/ha vermicompost), F6 (50% NPK+2.5 t/ha poultry manure) and the second factor was cultivar including Azad and Adel chickpea cultivars. The effect of fertilizer factor on the secondary branches number/plant, canopy temperature, pods number/plant, seed yield and biological yield was significant and the effect of cultivar factor on the plant height, the lowest pod height, SPAD index, 100-seed weight, seed and biological yields and harvest index was significant. The highest rates of seed yield and pods number/plant (1410 kg/ha and 42 pods/plant respectively) were recorded in F4 treatment (5 t/ha poultry manure) which were 24 and 32% higher than those of control treatment respectively. The means of secondary branches number/plant, pods number/plant, seed and biologic yield in four treatments containing organic fertilizers (F3, F4, F5 & F6) were higher than those of the inorganic fertilizer and the control treatments. Comparison of the two chickpea cultivars indicated that Azad cultivar showed a significant superiority for the most traits in comparison with Adel cultivar, and its seed yield was 13% higher than that of Adel cultivar. Regarding the improvement of chickpea growth and yield in organic fertilizer treatments, which in most cases had better results than the inorganic fertilizer these organic fertilizers can be considered as suitable alternatives for common chemical fertilizers in chickpea production under dryland conditions.
    Keywords: Dryland farming, Poultry manure, Vermicompost
  • نادر حبیبی*، مریم علی اصغری، اسعد رخزادی
    این تحقیق با هدف بررسی اثرات ضد قارچی نانو ذره گرافن بر دو کپک آسپرژیلوس نایجر و پنی سیلیوم سیترینوم انجام شد. غلظت های مختلفی از نانو ذره گرافن برای تعیین پارامترهای حداقل غلظت مهارکنندگی رشد (MIC)، حداقل غلظت کشندگی (MFC) و قطر هاله عدم رشد در این آزمایش بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان غلظتی از نانو ذره گرافن که موجب بازدارندگی رشد کپک پنی سیلیوم سیترینوم شده، از لحاظ آماری بیشتر از میزان غلظت بازدارنده برای رشد کپک آسپرژیلوس نایجر بود. از سوی دیگر تفاوت معنی داری بین دو گونه کپک از لحاظ غلظت های MFC وجود نداشت. نتایجMIC برای قارچ های آسپرژیلوس نایجر و پنی سیلیوم سیترینوم به ترتیب 9/10388 و 8/10527 میکروگرم بر میلی لیتر بود. بررسی هاله عدم رشد دو کپک نشان داد که تا غلظت 10500 پی پی ام، تفاوت محسوسی بین دو کپک از نظر قطر هاله وجود نداشت ولی با افزایش غلظت نانو ذره گرافن، تفاوت قطر هاله در دو کپک بیشتر شد به-طوری که قطر هاله عدم رشد آسپرژیلوس نایجر در غلظت های بالاتر نانو ذره، بیشتر از قطر هاله عدم رشد پنی سیلیوم سیترینوم بود. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش می توان نتیجه گیری نمود که میزان تاثیر نانو ذره گرافن بر روی کپک آسپرژیلوس نایجر بیشتر از پنی سیلیوم سیترینوم بوده است.
    کلید واژگان: آسپرژیلوس نایجر, پنی سیلیوم سیترینوم, نانوذره گرافن
    Nader Habibi *, Maryam Aliasghari, Asad Rokhzadi
    This study was conducted to study the antifungal effects of graphene nanoparticles on Aspergillus niger and Penicillium citrinum. Different concentrations of graphene nanoparticles were investigated to determine the minimum inhibitory concentration (MIC), the minimum fungicidal concentration (MFC) and inhibition zone diameter. The results showed that the concentration of graphene nanoparticle which inhibited the growth of Penicillium mold was statistically more than that of Aspergillus niger. On the other hand, there was no difference between the concentrations of MFC for these two fungi. The MIC results for Aspergillus niger and Penicillium citrinum were 10388.9 and 10527.8 μg/ml respectively. Evaluation of the growth inhibition zone showed that up to 10500 ppm, there was no difference between the inhibition zones diameter of two microorganisms. However, with an increase in the concentration of graphene nanoparticle, the difference between the zone diameters in the two molds increased, so that the diameter of the inhibition zone of Aspergillus niger in higher nanoparticle concentrations was more than that of Penicillin citrinum. According to the results of this study it can be concluded that the effect of graphene nanoparticles on Aspergillus niger was higher than that of Penicillin citrinum.
    Keywords: Aspergillus niger, Penicillium citrinum, Graphene Nanoparticles
  • یادگار رزاعی جانی، بابک پاساری *، اسعد رخزادی
    به منظور بررسی کاربرد فسفر از منابع مختلف کودهای شیمیایی، زیستی و نانو و محلول پاشی محرک رشد بر خواص کمی و کیفی توتون آزمایشی در سال زراعی 1396-1395 در شهرستان مریوان به اجرا درآمد. آزمایش به صورت طرح یکبار خرد شده یا اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار صورت گرفت. در این آزمایش کرت اصلی شامل پنج سطح کودی: شاهد، سوپرفسفات تریپل، فسفر بارور2، نانوفسفر، میکس (50 درصد سوپر فسفات تریپل + فسفربارور2+ نانوفسفر) و عامل فرعی محلول پاشی محرک رشد در دو سطح: عدم کاربرد (آب مقطر) و کاربرد محرک رشد فرسلون در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که طول پابرگ، عرض لچه برگ، وزن خشک کمر برگ، درصد نیکوتین و درصد قندهای محلول کمربرگ تحت تاثیر کوددهی اختلاف معنی داری نشان دادند. در این آزمایش بیشترین طول پابرگ تحت تاثیر کود فسفر بارور و بیشترین عرض لچه برگ تحت تاثیر کود فسفربارور و کود نانوفسفر حاصل گردید. همچنین میزان افزایش وزن برگ در کود فسفر بارور، سوپر فسفات تریپل، نانوفسفر و مخلوط کودهای مذکور در مقایسه با شاهد به ترتیب: 53/11، 04/10، 58/9 و 99/3 درصد بود. همچنین کمترین درصد نیکوتین و بیشترین درصد قندهای محلول برگ در کمربرگ و تحت تاثیر کاربرد مخلوط کود سوپرفسفات تریپل، کود فسفربارور و کود نانو حاصل گردید. در این آزمایش تعداد برگ، طول پابرگ و کمربرگ، عرض لچه برگ، وزن خشک برگ، قیمت برگ و درصد نیکوتین در چین های پابرگ و لچه برگ و درصد قندهای محلول در چین پابرگ توتون تحت تاثیر محرک رشد فرسلون افزایش معنی داری نشان دادند.
    کلید واژگان: توتون, قندهای محلول, کود, نیکوتین, هورمون
    Yadgar Rezaie jani, Babak Pasari *, Asad Rokhzadi
    This study was carried out to investigate application of phosphorous from different chemical, biological and, nano-fertilizers along with spraying of Farselon growth promoting substance on some growth indices, soluble sugars, and nicotine of tobacco in Marivan during 2015- 2016. The experiment was carried out using a split plots and a randomized complete block design with three replications. The main factor consisted of five kinds of fertilizer including control (no fertilization), triple superphosphate, phosphate biological fertilizer (Barvar-2), Nano-phosphate, and combined fertilization (50% Triple superphosphate+ phosphate biological fertilizer + Nanophosphate). The subplot included spraying Farselon growth promotion substance at two levels including: control (distilled water) and Farselon growth promotion substance. Results showed that lower leaves side length, upper leaves side width, middle leaves side dry weight, middle leaves side soluble sugars and nicotine percent were affected significantly by fertilization. The highest lower leaves side lengths were achieved by phosphate biological fertilizer and the highest upper leaves side widths were recorded under phosphate biological fertilizer and nano-phosphate treatment. In addition, the highest middle leaf side dry weight increased in comparison with control as: 11.53, 10.04, 9.58, and 3.99 percent in biological fertilizer, Triple superphosphate, nano-phosphate, and combined fertilization as compared with the control. The lowest nicotine and highest soluble sugars percent were observed in the middle leaves side by combined fertilization. In this study, leaf number, leaf length in lower and middle leaf side, leaf width in upper leaf side, leaf dry weight, cash and nicotine percent in lower and upper leaf side and leaf soluble sugars percent in lower leaf side increased significantly under Farselon treatment.
    Keywords: Fertilizer, Hormone, Nicotine, Soluble sugars, Tobacco
  • سیامک فرجام *، عادل سی وسه مرده، حمدالله کاظمی اربط، مهرداد یارنیا، اسعد رخزادی
    در این پژوهش اثر تنش خشکی و محلول پاشی اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک بر صفات زراعی و فیزیولوژیک دو رقم نخود به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در بهار و تابستان سال1390 در منطقه سنندج بررسی شد. تنش خشکی در چهار سطح شامل شاهد (آبیاری کامل) ، تنش در مرحله رویشی (از ابتدای شاخه دهی تا گلدهی) ، تنش در مرحله زایشی (از گلدهی تا رسیدگی) و تنش در هر دو مرحله رویشی و زایشی بود. ارقام نخود شامل ILC482 و محلی کردستان به عنوان فاکتور فرعی اول و ترکیبات تنظیم کننده رشد شامل اسید آسکوربیک، اسید سالیسیلیک و آب معمولی (شاهد) به صورت محلول پاشی به عنوان فاکتور فرعی دوم درنظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی سبب کاهش عملکرد دانه، وزن خشک بوته، وزن100دانه، محتوی نسبی آب برگ، پروتئین محلول برگ، کلروفیل a و b، کاروتنوئیدها وکلروفیل کل گردید. رقم ILC482 از محتوای نسبی آب برگ بیشتر و رقم کردستان از وزن100دانه بالاتری برخوردار بود. اسید آسکوربیک سبب افزایش وزن خشک بوته، کلروفیل a، کارتنوئیدها و کلروفیل کل گردید. کاربرد اسید سالیسیلیک سبب افزایش کلروفیل b و پروتئین محلول برگ در شرایط تنش کامل گردید. وزن خشک بوته و محتوی نسبی آب برگ تحت تاثیر مواد تنظیم کننده رشد قرار نگرفتند. با توجه به نتایج این تحقیق رقم ILC482 از لحاظ عملکرد دانه نسبت به رقم کردستان برتری داشت و تحمل بیشتری به تنش خشکی نشان داد. اسید آسکوربیک در افزایش عملکرد دانه، وزن خشک بوته، رنگیزه های فتوسنتزی وحفظ محتوای آب برگ، نقش بیشتری را در آزمایش داشت.
    کلید واژگان: پروتئین, عملکرد دانه, کارتنوئیدها, کلروفیل, مواد تنظیم کننده رشد, نخود
    Siamak Farjam *, Adel Siosemardeh, Hamdollah Kazemi, Arbat, Mehrdad Yarnia, Asad Rokhzadi
    Introduction
    Chickpea (Cicer arietinum L.) is the third most important food legume. Drought is one of the main constraints restricting the growth and yield of crop plants. Most chickpea producing areas are in the arid and semi-arid zones, and approximately 90% of world’s chickpea is grown under rainfed conditions. The water deficit stress condition decrease chickpea yield and produced biomass. If the drought stress lasts long, the plant will face the oxidative damage inevitably, and can be resulted in producing reactive oxygen species (ROS) which are the result of incomplete reduction of oxygen. It is suggested that antioxidants, like salicylic acid (SA) and ascorbic acid (AA), may enhance drought tolerance in plants. Salicylic acid is one of the antioxidants which prevent the high activity of ROS and is introduced as an important messenger molecule in plant responses to different biotic and abiotic stresses. It is reported that ascorbic acid increases the cell division and causes increasing dry and fresh weight of leaf on plants and also antioxidant decreases the damage from oxygen radicals produced due to drought stress. The purpose of this research was to study the effects of SA and AA foliar application on physiological traits of two chickpea genotypes under different drought stress conditions.
    Materials & Methods
    In this study the effects of drought stress and foliar application of salicylic acid and ascorbic acid on different characteristics of chickpea including seed yield, seed protein content, leaf relative water content and photosynthetic pigments were investigated in Agriculture and Natural Resources Research Station of Sanandaj. The experimental layout was a split plot factorial as RCBD with four replications. Four levels of water stress were considered arrangement in main plots including: Complete irrigation as control, Drought stress at vegetative stage, Drought stress at reproductive stage, and Drought stress at vegetative and reproductive stages. Combination of chickpea cultivars (ILC482 and local landrace) and ascorbic acid (100 mg/l) and salicylic acid (200 mg/l) were allocated to subplot. All the experimental plots from sowing to branching were fully watered to achieve a proper stand establishment. Foliar spraying of the plants was performed when the fifth lateral branch emerged. Plots were irrigated by a drip irrigation system. Soil moisture content was measured by gravimetric method and thus the volume of water applied to each plot was determined. Transparent plastic covers over the plots were used to avoid the effects of periodic rains and then removed when the rain stopped. Accumulated rainfall and irrigation were determined in four levels of irrigation. The measured data were analyzed statistically by analysis of variance operations using the SAS computer package version 9.1. Means of treatments were compared by Duncan’s multiple range test at the 0.05 level of significance.
    Results & Discussion
    Results showed that drought stress reduced seed yield, biomass, hundred-seed weight, relative water content, leaf protein content, concentration of chlorophyll a and b, carotenoids and total chlorophyll. The mean seed yield of chickpea under the stress treatments of vegetative, reproductive and continues stress was decreased at the ratios of 53, 63 and 68% respectively as compared with control. In well watered conditions, photosynthesis rate and assimilates production are increased which consequently results in the elevation of seed yield through increasing in seed filling rate and seed weight. Moreover comparison between the recorded yields in vegetative and reproductive stress treatments revealed that the yield reduction in reproductive stress treatment was more pronounced compared to vegetative stress, indicating the vulnerability of chickpea yield to terminal drought stress prevailing and occurring at reproductive stage of chickpea development. Terminal drought stress is considered as a primary constraint to chickpea productivity in countries such as Iran, where the crop is generally sown after the main rainy season and grown on stored soil moisture. The results indicated that ascorbic acid application resulted in the increase of seed yield, chlorophyll a, carotenoids and total chlorophyll. Results also indicated that application of salicylic acid increased the amount of chlorophyll a content. Whereas hundred-seed weight and leaf relative water content were not affected by growth regulator substances.
    Conclusions
    Results showed that drought stress decreased agronomic and physiological characteristics in this study. Generally it was concluded that SA and AA have the potential of diminishing injury effects of drought stress and promoting crop productivity. Results also indicated that application of ascorbic acid and ILC482 cultivar are suitable in climatic conditions of Sanandaj.
    Keywords: Carotenoid, Chlorophyll, Growth regulator substances, Seed yield
  • اسعد رخزادی*، دنیا طاری
    این پژوهش به منظور بررسی اثرات تاریخ کاشت و هیدروپرایمینگ بر عملکرد دو رقم پنبه در سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اول (A) تاریخ کاشت در سه سطح شامل 9 اردیبهشت، 23 اردیبهشت و 6 خرداد، عامل دوم (B) هیدروپرایمینگ در دو سطح شامل شاهد (بدون پرایمینگ) و انجام هیدروپرایمینگ و عامل سوم (C) رقم در دو سطح شامل ارقام «پاک» و «ورامین» بود. نتایج نشان داد که انجام هیدروپرایمینگ در تاریخ کاشت اول موجب افزایش معنی دار عملکرد وش نسبت به شاهد گردید ولی با تاخیر در کاشت، عمل هیدروپرایمینگ اثری بر عملکرد وش نداشت. رقم «ورامین» نسبت به کاشت زودهنگام به خوبی پاسخ داد به طوری که عملکرد وش آن در تاریخ کاشت اول به طور معنی داری بیشتر از رقم «پاک» بود ولی در تاریخ های کاشت دوم و سوم، دو رقم از لحاظ تولید وش با هم تفاوت معنی داری نداشتند. تاخیر در کاشت و عدم پرایمینگ موجب افت معنی دار درصد روغن در رقم «پاک» شد ولی اثری بر درصد روغن دانه رقم «ورامین» نداشت.
    کلید واژگان: اجزای عملکرد, الیاف, پرایمینگ با آب, پنبه دانه, غوزه
    Asad Rokhzadi *, Donia Tari
    This experiment was conducted to study the effects of sowing date and hydro-priming on yield of two cotton cultivars using a factorial layout with randomized complete block design in three replications at the research farm of Islamic Azad University, Sanandaj Branch in 2013 growing season. The first factor was sowing date with three levels of 29 April, 13 May and 27 May. The second factor was hydro-priming in two levels of control (without priming) and hydro-priming application and the third factor was cultivar with two levels of Paak and Varamin cultivars. Results showed that seed hydro-priming at the first sowing date (29 April) significantly increased seed cotton yield compared with control (without priming), however hydro-priming had no effects on seed cotton at the second and the third sowing dates. Varamin cultivar responded well to early planting and its yield at the first sowing date was significantly higher than that of Paak cultivar, whereas there was no difference between two cultivars regarding seed cotton yield at the other sowing dates. Delay in sowing and non-priming treatment resulted in a significant decrease in oil content of Paak cultivar but had no significant effect on oil content of Varamin cultivar.
    Keywords: Boll, Cottonseed, Hydro-priming, Lint, Yield components
  • سعید صالحی *، اسد رخ زدی، قربان نورمحمدی، سید محمدجواد میرهادی، احمدرضا گلپرور
    مقدمه و هدف
    سیاهدانه یکی از گیاهان داروئی مهم و از تیره رانونکولاسه می باشد. لذا، این تحقیق با هدف بررسی نقش فاصله ژنتیکی و تعیین صفات موثر بر عملکرد کمی و کیفی سیاهدانه به مرحله اجراء درآمده است.
    روش تحقیق
     بذور 10 اکوتیپ گیاه داروئی سیاهدانه در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه آموزشی-پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) کشت شد. در طول فصل زراعی مراقبت های لازم صورت گرفت. صفات مختلف در طی مراحل رشد گیاهان و در زمان خاص خود انجام شد. در نهایت، استخراج اسانس به روش تقطیر با آب و به کمک دستگاه اسانس گیری طرح کلونجر صورت گرفت و میزان اسانس به وسیله دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) مورد تجزیه و شناسایی قرار گرفت.
    نتایج و بحث
     نتایج حاکی از تفاوت معنی دار بین اکوتیپ های سیاهدانه از نظر کلیه صفات مورد بررسی بود. نتایج تجزیه رگرسیون و علیت عملکرد نشان داد که صفات تعداد شاخه، روز تا شروع گلدهی، تعداد کپسول و سرعت پر شدن دانه بهترین شاخص های انتخاب غیر مستقیم در جهت بهبود ژنتیکی عملکرد دانه و اسانس اکوتیپ های سیاه دانه می باشند. اکوتیپ های داران، فریدن و کاشان بیشترین میانگین عملکرد اسانس را تولید نموده و لذا برای کشت توسط زارعین قابل توصیه هستند.
    توصیه کاربردی/صنعتی
     تحقیقات اندکی در مورد تعیین فاصله ژنتیکی و تعیین شاخص های انتخاب موثر برای بهبود ژنتیکی عملکرد کمی و کیفی در سیاهدانه انجام شده است. لذا، نتایج این تحقیق می تواند در به نژادی کاربردی گیاه داروئی و ارزشمند سیاهدانه مورد استفاده قرار گیرد. با تعیین اکوتیپ های برتر نیز زارعین قادر خواهند بود به کشت و کار ژنوتیپ های دارای عملکرد بالا اقدام نمایند.
    کلید واژگان: سیاهدانه, تنوع ژنتیکی, شاخص های انتخاب, رگرسیون, تجزیه مسیر
    Saeed Salehi *, Asad Rokhzadi, Ghorban Noormohammadi, Sayyed Mohammadjavad Mirhadi, Ahmad Reza Golparvar
    Background & Aim
    Black seed or black cumin (Nigella sativa L.) belongs the family Ranunculaceae. Black seed is one of these species, which is naturally distributed in different parts of the country. It is extensively cultivated in various regions of Iran. 
    Experimental
    The experiment was achieved using randomized complete block design with three replications in the research field of Islamic Azad University of Isfahan Branch during 2013. Seed of ten ecotypes namely; Semirom, Zawareh, Golpayegan, Fereydan, Meymeh, Kashan, Khansar, Daran, Ardestan and Isfahan were cultivated in the plots comprising four rows. The essential oil was extracted by a Clevenger type apparatus andanalyzed by using GC/MS.
    Results & Discussion
    Statistical analysis indicated that there was significant difference among all traits. The results of regression and path analysis indicated that the number of branches, grain filling rate and days to blooming traits were the best indirect selection criteria to improve yield in black cumin. According to the results of this research, Fereydan and Daran ecotypes showed the optimum amount of essential oil content andmorphological traits. Furthermore, cross between these ecotypes has suitable advantage to increase seed and oil yield in black cumin breeding programs.
    Industrial and practical recommendations
    There are few researches about breeding of black cumin. The results of present study could be applied in research centers as well by farmers to cultivate commercially and production black cumin especially for seed.
    Keywords: Nigella sativa L, genetic variation, Selection criteria, Regression, Path Analysis
  • غزال رحیم زاده، اسعد رخزادی، سمیرا بهرامیان
    در منطقه کردستان دوغ دودی و دوغ طعم دار شده با بنه مقبولیت ویژه ای دارد. تاثیر ضد پاتوژنی این اسانس ها در بسیاری از مطالعات نشان داده شده است با این حال تاثیر آنها بر باکتری های اسید لاکتیک در محصولات لبنی هیچ گاه بررسی نشده است. لذا هدف از این مطالعه، بررسی میزان تاثیر این اسانس ها بر باکتری لاکتوباسیلوس بولگاریکوس می باشد. به این منظور، پس از جداسازی و خالص سازی لاکتوباسیلوس بولگاریکوس از دوغ، محیط کشت مولر هینتون آگار در روش دیسک دیفیوژن برای بررسی حساسیت باکتری به اسانس ها استفاده شد. در این روش تاثیر غلظت های 1/0، 2/0، 3/0، 4/0، 5/0، 6/0، 7/0، 8/0، 9/0، 1، 2، 3، 4، 5 و 100 درصد اسانس شیره درخت بنه و دود مابع بر باکتری مذکور بررسی گردید. بر این اساس کمترین قطر هاله عدم رشد باکتری برای اسانس بنه در غلظت 1/0 درصد برابر 11 میلی متر بود. همچنین در غلظت 9/0 درصد دود مایع قطر هاله عدم رشد 5/6 میلی متر مشاهده شد. یافته ها نشان داد که در هر دو اسانس با افزایش غلظت اسانس قطر هاله عدم رشد افزایش یاقت. نتایج نشان می دهد که لاکتوباسیلوس بولگاریکوس به اسانس شیره درخت بنه بسیار حساس می باشد. لذا توصیه می شود در محصولات تخمیری حاوی این باکتری از اسانس بنه استفاده نشود. همچنین در غلظت های کمتر از 9/0 درصد مانعی برای استفاده از دود مایع در محصولات حاوی لاکتوباسیلوس بولگاریکوس وجود ندارد.
    کلید واژگان: دود مایع, بنه, لاکتوباسیلوس بولگاریکوس
    Ghazal Rahimzadeh, Asad Rokhzadi, Samira Bahramian
    Smoked Doogh and Doogh flavored with Pistacia atlantica Subsp. Kurdica essential oil (mastic resin) are popular products in Kurdistan region. Anti-pathogenic effects of these essential oils have been shown in many studies. However، their effects on lactic acid bacteria in dairy products have never been investigated. Therefore، the aim of this study was to evaluate the effect of these essential oils on Lactobacillus bulgaricus. After isolation and purification of L. bulgaricus from Doogh، Mueller Hinton Agar was used for Disk Diffusion method to assess the susceptibility of the bacteria in different concentrations of the essential oils (0. 1، 0. 2، 0. 3، 0. 4، 0. 5، 0. 6، 0. 7، 0. 8، 0. 9، 1، 2، 3، 4، 5 and 100%). The minimum inhibitory concentration for mastic resin and liquid smoke were 0. 1% and 0. 9 %، and the zone of inhibition was 11 and 6. 5 mm، respectively. Furthermore، the inhibition zone diameters increased with the increasing in essential oil’s concentrations. According to the result of this study، L. bulgaricus is susceptible to mastic resin essential oil. Therefore، it will be recommended that using this essential oil should be restricted in dairy products. Furthermore، there is no problem in using it in fermented products containing L. bulgaricus in less than 0. 9% concentrations of liquid smoke. At whole، the effect of essential oils on lactic acid bacteria should be investigated، before using them in dairy products.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال