به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "حفاظت" در نشریات گروه "تاریخ"

تکرار جستجوی کلیدواژه «حفاظت» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • افشین ابراهیمی*

    مواجهه با ساختارهای خشتی و گلی به دلیل گرفتاری ها و ابهامات حفاظتی در اتخاذ و گزینش تدابیر منطقی، بیشتر از آنچه  که مایه هیجان باشد، عامل هراس و تشویش حفاظت گران است. نجات بخشی چنین آثاری که گاه مرز بین شور و شعور و احساس و منطق را در می نوردد، بدون در نظر گرفتن نیازمندی آنها به مراقبت دائم، عقیم می ماند و گاه نتایجی اسف بار بر جای می نهد. این حقیقت ناشی از آن است که جامعه حفاظت گران در کل و بنا به هر دلیل، تلاشی بسیار کندتر از شتاب عوامل تاثیرگذار محیطی و گاه اندیشه های نامعقول و مخرب انسانی داشته و دارند. آنچه اعمال سیاست گذاری های حفاظتی در مورد چنین یادمان هایی را با احتیاط و حساسیتی ویژه همراه ساخته، ضرورت توجه به این نکته است که ایده های منظور شده هم باید کالبد اثر را در بر گیرند و هم حافظ سنت های شکل دهنده به فرهنگ معماری سازنده آن باشند. سنت هایی پا گرفته بر محور نیاز و گریز از اسراف که امروزه رنگ باخته اند و احیای آنها مستلزم در پیش گرفتن تدابیر حفاظتی ویژه خواهد بود. تجربه نشان داده است اتخاذ چنین سیاست هایی، پشتیبانی عمومی اما متولی واحدی را می طلبد تا تلاش های پراکنده در مسیری درست هدایت شوند و اندیشه های فاصله گرفته از منطق، در قالب مبانی خاصی سامان یابند. کم نیستند آثاری که بدون رعایت مفاهیم علمی حفاظت و مرمت مورد رسیدگی قرار گرفته اند اما هویت شان را بر باد رفته دیده اند. عمیقا باید باور داشت که حفاظت در علمی ترین تعریف آن، بدون مراقبت حتی در ساده ترین شکل ممکن، دوام نخواهد آورد. تجربه نشان داده است که آثار خشتی و گلین بیشتر به نگهداری و مواظبت نیاز مندند تا دخالت های کالبدی. این تحقیق که به صورت میدانی و اسنادی (کتابخانه ای) و با رویکرد عینی و مبتنی بر مشاهدات و بررسی های محیطی انجام گرفته، این هدف را دنبال می کند که نقشی در پر کردن خلاء حفاظتی موجود داشته باشد و بتواند شرایط بهتری را برای حفاظت های آتی مجموعه چغازنبیل رقم بزند و دورنمای حفاظتی بهتری را در برابر تهدیدات بالفعل و بالقوه مجموعه ترسیم کند. این مهم زمانی کارآمد خواهد افتاد که پیشتر، چالش ها و تهدیدات شناخته شوند و تدابیر گذشته اثرسنجی گردند. این تحقیق همچنین در پی پاسخی به این پرسش است که تهدیدات پیش روی مجموعه  چغازنبیل کدام اند و سهم شان در این کارزار چیست؟ تجربه حفاظتی مجموعه در مواجهه با تهدیدات از آغاز تا آستانه شکل گیری پروژه بین المللی چغازنبیل که محدوده مطالعاتی تحقیق حاضر است این گمان را باورپذیر نشان می دهد که برای مقابله با تهدیدات، روی آوردن به شیوه های تدافعی منعطف نسبت به روش های تهاجمی خشک، به مراتب توفیق بیشتری به دنبال دارد.

    کلید واژگان: چغازنبیل, حفاظت, فرسایش, تهدیدات, محیط
    Afshin Ebrahimi*

    Encountering mudbrick structures poses more fear and concern for restorers than excitement due to the challenges and uncertainties in protecting them with logical measures. Preserving such works, which often blur the line between passion and intellect, emotion and reason, while requiring constant care, can be unproductive and cause unsatisfactory outcomes. This is primarily because the restoration community, for various reasons, has been slower in responding to environmental factors and sometimes irrational human behaviors. It is crucial to understand that conservation, in its most scientific sense, cannot thrive without proper attention, even in its simplest form. Experience has proven that mudbrick structures demand more maintenance and care than physical interventions. This study, conducted through fieldwork, library studies, and an objective environmental assessment, aims to address the gaps in protection and enhance the conservation of the ChoghaZanbil site against current and potential threats. Furthermore, it seeks to identify the challenges facing the complex’s progress and its role in this endeavor. The protection journey of the site, from initial threats to the inception of the international ChoghaZanbil project, underscores the importance of adopting flexible defensive strategies over rigid offensive approaches for greater success. ChoghaZanbil, located in southwestern Khuzestan province, is a site situated approximately 40 kilometers southeast of the ancient city of Susa. The highest point of Chaghazanbil stands at around 90 meters above sea level. This religious urban complex, constructed in the 13th century BC, is known as the largest architectural masterpiece of the Middle Elamite period. It was commissioned by the influential king of the dynasty, Untash-Napirisha, and is dedicated to the Elamite deities, Napirisha and Inshushinak. The introduction of Chaghazanbil, once a part of the central government of Susa, to the modern world can be attributed to the activities of oil companies in the region. Aerial photographs taken for the discovery of oil fields in the area provided the first glimpse of the ancient city of Dur-Untash (ChoghaZanbil). Subsequently, the discovery of an inscribed brick in the site prompted the initial investigations conducted by "R. de Mecquenem" between 1936 and 1939. The year 1951 marked the commencement of the establishment of a management system of conservation for the site. The most extensive excavation efforts, spanning eleven years, were carried out under the supervision of "Ghirshman" from 1951 to 1962. Mudbrick, brick, and mud mortars, plaster, and bitumen have been extensively utilized in the construction of Chaghazanbil. The primary material used was mudbrick, particularly in the construction of the central core of the buildings. The majority of the mudbricks were approximately 40 x 40 x 10 cm in size and were categorized into two groups: homogeneous (uniform clay structure) and heterogeneous (mixed with brick chips or brick powder). To protect the mudbrick core of the buildings from the region's humidity and heavy rains, a brick covering was applied around them. This was especially evident in the ziggurat, where the mudbrick structure was enveloped by a brick wall around two meters thick, secured using a traditional technique known as Hasht-o-Gir. However, the thickness of this brick wall was later reduced to the width of a single brick during renovations. Additionally, a variety of materials such as stone, wood, glass, stud, and ceramic pipes were used in a more limited capacity throughout the construction. Stones were used to cover certain stairs and create door sills, glass and clay studs served as decorative elements, ceramic pipes were utilized as gutters, wooden logs were employed for building doors, and tar-coated tree trunks were used to enhance the connection between the brick cover and the mudbrick core in the ziggurat. According to Ghirshman's reports, the coatings applied in the construction included cob, plaster, Sarooj consisting of quicklime, wood ash, and animal hair, as well as a red coating primarily made of iron oxide (Okhra), possibly mixed with oyster powder. The protection management system for the ChoghaZanbil historical complex began with excavation protection from 1951 to 1962 under Ghirshman's supervision. The collection gained significant public attention when it was included in the World Heritage List in 1979. Efforts were made to conserve this historical collection until 1998, when the international project for the protection and restoration of ChoghaZanbil was formed. This joint project involved the country's cultural heritage organization, UNESCO, and the Japan Foundation. However, due to the discontinuation of conservation programs and incomplete projects, the effectiveness of conservation measures was compromised. During this period, one can witness deliberate protective actions being taken, alongside questionable and unconventional measures. Despite numerous protection and restoration efforts carried out on the architectural complex of the historical site of ChoghaZanbil since pervious excavations, they have generally been executed in a manner that preserves the historical integrity of the complex. The majority of the activities conducted, evident in the form of façade details, have utilized historical materials; particularly noticeable in the ziggurat and the water reservoir. As for the two inner and outer walls, the temples, the remnants of residential structures, and even the royal tombs, the lack of significant efforts in their initial protection and restoration has allowed them to maintain the authenticity of their excavation period. However, the absence of consistent maintenance and a dedicated conservation plan has led to noticeable erosion. Overall, the history of conservation and restoration efforts at ChoghaZanbil serves as a stark reminder of the consequences of neglecting ongoing emergency protection and maintenance. The threats facing the historical site of ChoghaZanbil can be categorized into three main branches: "Environment and Climate," "Form and Architectural Structure," and "Unconventional Encounters and Social Anomalies." Each branch presents specific cases that contribute to the overall analysis. This classification aids in identifying appropriate protective measures based on the severity and ranking of each problem, allowing for targeted solutions to address the issues within the site. Each level of threat necessitates the consideration of specific factors. The first case focuses on weather conditions and ecological elements such as plants and animals. The second case encompasses the construction characteristics of the building and materials used. Lastly, the third case highlights the impact of external behavioral factors on the vulnerability of the complex. The international project for the conservation and restoration of ChoghaZanbil has been initiated to mitigate weaknesses and reduce the severity of these threats. Upon examining the site, it becomes evident that a combination of climatic, physical, and intervention-related threats have affected ChoghaZanbil. Notably, seasonal heavy rains, extreme temperature fluctuations, the widespread presence of biological destructive factors (particularly termites), bank erosion, extreme wind and soil erosion pose the primary threats to the eco-climate. In relation to the structural and physical threats, it is important to highlight the loss of the protective brick cover and the absence of a water disposal system. This is primarily due to the damage and blockage of the gutters, which has resulted in numerous instances of moisture-related damages. Additionally, the utilization of subpar soil for mudbrick production, along with incomplete soil preparation and mud processing, has compromised the quality of materials and heightened their risk factor. Furthermore, unconventional incidents and social abnormalities, such as unwarranted repairs in the past, unauthorized alterations to the architectural structure, disturbance of the ecological equilibrium within the complex's surroundings, and invasion of its historical and natural textures, pose further challenges for ChoghaZanbil. Generally, it can be asserted that ecological and climatic dangers are unavoidable yet manageable. The structural and physical perils associated with the incident at ChoghaZanbil can be rectified gradually, whereas the hazards stemming from irresponsible interactions and societal abnormalities necessitate a shift in the mindset of intellectuals at both individual and societal levels when it comes to safeguarding our values. These threats are prominent and all-encompassing, surpassing other dangers in terms of their diversity, and their resolution is bound to be more contentious. Upon analyzing the state of ChoghaZanbil mudbrick architecture, it is evident that the process followed in constructing these architectural structures is technically successful and demonstrates a deliberate effort to create suitable conditions for integration with the surrounding environment. Merely focusing on the constructional characteristics of materials and potential damaging factors is insufficient for formulating a comprehensive conservation theory for these mudbrick structures. This is due to the fact that these remaining structures hold significant cultural value, embodying crucial aspects related to the civilization of Elam. The findings derived from field observations, environmental studies, examination of restoration and conservation records, assessment of care quality, and analysis of erosion processes in the historical region of ChoghaZanbil highlight the imperative for a significant transformation in the preparation and application methods of materials, particularly restoration mudbricks and protective cob. These materials exhibit the utmost sensitivity and are consumed on a large scale. Therefore, it is crucial to optimize and reinforce them by leveraging local resources. By ensuring precise handling and logical implementation, this approach can greatly ensure the consistency and durability of future protective measures.

  • حامد بهادر*

    ثبت شهرهای تاریخی در فهرست میراث جهانی امتیازی غیرقابل انکار جهت معرفی بیش از پیش این مواریث فرهنگی در سطح ملی و بین المللی است و طبیعی است که همه کشورها سعی در ثبت آثار تاریخی و فرهنگی خویش در این فهرست را در دستور کار قرار دهند. در این خصوص نکته با اهمیت این است که آیا ثبت در فهرست میراث جهانی پایان راه است؟ و یا آغاز رسالت مهم تری در خصوص حفظ ارزش های اصیل و مهم اثر که در طول زمان آرام آرام در بستر فرهنگی و اجتماعی خویش رشد و تکامل یافته است؟ بدیهی است که داشتن برنامه جامع مدیریت اثر بعد از ثبت جهانی و پایش روند اجرای این برنامه از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. این اهمیت آنجا که سخن از شهر و بافت شهری تاریخی می شود از حساسیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا شهر، بستر تعامل و تقابل جنبه های کالبدی شهر با جنبه های اجتماعی زیست انسان، جنبه های طبیعی محیط زیست و جنبه های انسان ساخت محیط و ظرف حضور انسان در همه مشخصه های روانی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، زیبایی شناسی و دیگر ساحات است. بنابراین هر تصمیمی در جهت بهبود وضع شهر الزاما باید به انسان به منزله کلیدی ترین عامل، توجه ویژه ای داشته باشد و این اهمیت، جنبه های غیرکالبدی در احیای شهرهای تاریخی را به وضوح نشان می دهد. از سویی دیگر، آنچه در بافت های تاریخی و احیای آنها پس از ثبت در فهرست میراث ملی و جهانی دیده می شود، تمام شده تلقی کردن کار توسط متولیان امور شهری است. بدین معنی که برنامه های بعد از ثبت آثار، عموما چند ویژگی در مورد آنها مترتب است؛ کارایی لازم را تضمین نمی کنند؛ نگاه جامع به مرمت و احیاء در تهیه و تدوین آنها دیده نمی شود؛ پشتوانه سازمانی مناسب ندارند و یا مورد پایش و پالایش پیوسته قرار نمی گیرند. از این روی، عموما تغییرات و گاه آسیب های بافت های تاریخی پس از ثبت سرعت بیشتری می گیرد. شهر یزد نیز از این قاعده مستثنی نبوده و تغییرات پس از ثبت جهانی بافت پرشتاب، مدیریت نشده، هیجانی و شامل مداخلات ناصحیح در بافت بوده است. حضور بی رویه و مدیریت نشده گردشگر، ماهیت زیست محلی را مورد خدشه قرار داده است. ایجاد ارزش افزوده دفعی املاک، نرخ سکونت را در محدوده بافت بشدت کاهش داده است. تغییر کاربری واحدهای کوچک شهری به کاربری های غیر اصیل، اصالت و یکپارچگی بافت را از بین برده و مداخلات کالبدی در درون معابر و گذرها و شریان ها، بافت را از حالت شهر به مثابه محوری تاریخی به نمایشگاهی از نور، نقش و طرح تبدیل کرده است که جریان اصیل زندگی دیگر در آن دیده نمی شود یا حداقل کمتر به چشم می آید. حال آنکه برابر مبانی پذیرفته شده مرمت، اصلی ترین و مهم ترین موضوع در احیای بافت، حفظ هویت و ماهیت اصلی بافت از جنبه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، مردم شناسی، کالبدی و عملکردی است. اگر این مهم در روند ثبت یا پس از آن یا در روند احیای بافت مورد خدشه واقع شود، خود آسیب و عارضه خواهد بود؛ چه اینکه مقصود از ثبت هر اثر شناساندن ویژگی های ذاتی ممتاز آن به جهانیان است و حال اگر خود باعث تضعیف این ارزش ها شود اساسا نقض غرض محسوب می شود و نه تنها کمکی به احیای بافت نمی کند که در بلند مدت آسیب های جبران ناپذیری به بافت تاریخی وارد خواهد کرد.

    کلید واژگان: ثبت جهانی, حفاظت, احیا, بافت تاریخی, یزد
    Hamed Bahador *

    The inclusion of historical cities in the world heritage list provides a significant advantage in demonstrating these cultural monuments on a national and international scale. It is only natural for all countries to strive for the registration of their historical and cultural landmarks on this prestigious list. However, the crucial question arises: does registration on the World Heritage List mark the culmination of efforts, or does it signify the commencement of a more critical mission focused on preserving the original and significant values of these sites, which have developed and flourished within their cultural and social contexts over time? It is evident that the establishment of a comprehensive work management program post-global registration, along with the monitoring of its implementation, holds paramount importance. This significance is heightened when considering cities and their historical textures; cities serve as the stage for the interaction and confrontation of the physical elements of the urban landscape with the social dimensions of human life, the natural components of the environment, and the artificial aspects of the surroundings, encapsulating human presence across psychological, social, economic, cultural, aesthetic, and other realms. Therefore, any decision aimed at enhancing the state of a city must prioritize the human element as the most crucial factor, underscoring the significance of non-physical aspects in the rejuvenation of historical cities. Furthermore, what becomes apparent in historical textures and their restoration post-registration on national and world heritage lists is the fulfillment of responsibilities by urban authorities. This implies that programs following the registration of sites often exhibit several characteristics; they do not ensure the desired outcomes, lack a holistic approach to restoration and revitalization in their development and formulation, and are devoid of adequate organizational backing or continuous monitoring and refinement.
    Hence, in general, the acceleration of changes and sometimes damage to historical structures occurs after their registration. The city of Yazd is no exception to this phenomenon, as the changes following the world registration of its texture have been rapid, uncontrolled, and emotionally driven, resulting in incorrect interventions. The unregulated and indiscriminate presence of tourists has also had a detrimental impact on the local way of life. Additionally, the creation of added value through real estate disposal has significantly reduced the occupancy rate in this area. The conversion of small urban units into non-authentic uses has further eroded the authenticity and integrity of the texture, while physical interventions in passages and arteries have transformed this area from a historical axis into a display of light, patterns, and designs, with the original life becoming less visible, if not completely absent. However, according to the accepted principles of restoration, the preservation of the identity and original nature of the texture is the foremost and most crucial aspect. 
    This preservation should encompass economic, social, cultural, anthropological, physical, and functional considerations. Any violation of this important principle during the registration process, after it, or during the revitalization of the affected texture would result in damage and complications. Moreover, the purpose of registering any work is to show its unique characteristics to the world. If this registration leads to the weakening of these values, it fundamentally contradicts the purpose and not only fails to contribute to the revival of the texture but also causes irreparable harm in the long term.

    Keywords: World Heritage List, Conservation, Revitalization, Historical Texture, Yazd
  • ساشا ریاحی مقدم، محمدحسن طالبیان*، اصغر محمدمرادی

    مدیریت میراث معماری امروزه با توجه به گستردگی آثار، محدودیت منابع مالی، تهدیدهای ناشی از توسعه و تغییر در مفاهیم و ارزش های اجتماعی، همواره با چالش های فراوانی روبه روست؛ بر این اساس وجود اصولی جامع برای مدیریت یکپارچه و اولویت بندی حفاظت ضروری است. اغلب کشورهای توسعه یافته یا درحال توسعه منطقه در زمینه طبقه بندی آثار میراث فرهنگی غیرمنقول به عنوان ابزاری برای مدیریت و حفاظت به چارچوبی منطقی دست یافته اند، ولی در ایران تاکنون سیاست و رویکردی مستقل در این زمینه ارایه نشده است. این پژوهش سعی دارد ازطریق بازخوانی قوانین اساسی، دستورالعمل های ملی و تجربیات کشورهای حوزه مشترک فرهنگی ایران در شرق و آسیای مرکزی، مفاهیم نظری در زمینه نظام طبقه بندی را توسعه دهد. پرسش اساسی، انواع رویکردها، مراتب طبقه بندی و چگونگی ارزیابی آثار در فرآیند تصمیم گیری کشورهای منطقه است. با توجه به ماهیت موضوع، رویکرد پژوهش کیفی است و با روش مطالعه اسنادی و سندپژوهی، ابتدا سیاست ها و اقدامات، بررسی و نظم دهی شده اند و سپس تحلیل محتوا به صورت توصیفی- تفسیری و تطبیقی انجام گرفته است. براساس یافته های پژوهش، دستیابی به سازوکاری مناسب در زمینه اولویت بندی سطح حفاظت برای اجرای سیاست های یکپارچه به منظور آگاهی بخشی جوامع محلی و مشارکت اقتصادی، احترام به حقوق مالکین خصوصی و تسهیل در تصمیم گیری های آینده از اساسی ترین اهداف طبقه بندی بوده است. طبقه بندی میراث معماری در نمونه های موردی با رویکردی مدیریتی-حفاظتی در یک سامانه مشخص صورت می گیرد. در این فرآیند پس از شناسایی جامع و لیست برداری آثار، براساس معیارهای اهمیت فرهنگی، تاریخی، معماری، ارزش های برجسته و منحصربه فرد بودن، اصالت و یکپارچگی، ویژگی های زیبایی شناختی و درمعرض خطر بودن، توسط شورای مشورتی با حضور مسیولین، متولیان، متخصصان، مالکین و جوامع ذی نفع، ارزیابی و سطح آن ها تعیین می شود. در این کشورها، طبقه بندی، به عنوان ابزاری برای تبیین شیوه مدیریت و سطح حفاظتی آثار درنظر گرفته شده است.

    کلید واژگان: میراث معماری, طبقه بندی, مدیریت میراث, حفاظت, آسیا
    Sasha Riahi Moghadam, MohammadHasan Talebian*, Asghar Mohammad Moradi

    Today, architectural heritage management faces many challenges due to the extent of assets, limited financial resources, development threats and change in concepts and social values. Accordingly, comprehensive principles are essential for integrated management and conservation prioritization. Most developed or developing countries in the region have reached a logical framework for the classification of immovable cultural heritage as an instrument for management and conservation, But in Iran, an independent policy and approach in this field has not been presented yet. This study tries to develop theoretical concepts in the field of classification system by reviewing the constitutions, national guidelines and experiences of countries of the common cultural field of Iran in East and Central Asia. The main question is the types of approaches, Classification levels and how to evaluate the assets in the decision-making process in the countries of the region. Due to the subject, the research approach is qualitative and with the method of documentary study, first, policies and actions are reviewed and regulated and then the content analysis done by descriptive-interpretive and comparative. According to the research findings, achieve an appropriate mechanism to prioritize the level of conservation for the implementation of integrated policies in order to raise awareness of local communities and economic participation, respect the rights of private owners and facilitate future decisions, has been the main aims of classification. Architectural heritage classification in case countries is done with a Managerial- Conservative approach in a specific system. In this process, after comprehensive identification and listing, based on criteria of Cultural Significance, Historical and Architecture importance, Outstanding Values, Uniqueness, Authenticity and Integrity, Aesthetic features and at risk, by the advisory committee in the presence of government officials, experts and stakeholders, level of assets is evaluated and determined. Finally, classification is considered as a tools to explain the management approach and level of conservation.

    Keywords: Architectural Heritage, Classification, Heritage Management, Conservation, Asia
  • حمیدرضا بخشنده فرد*، ثریا محمدی، هومان بخشنده فرد

    اثر مورد مطالعه در این پژوهش، یک شمشیر با دسته مفرغی و تیغه آهنی است که از گورستان باستانی تول، واقع در شهرستان تالش استان گیلان، کشف شده است. شی مذکور، در تاریخ 1381ه‍.ش. در کاوش های علمی توسط «محمدرضا خلعتبری» به دست آمده است و مربوط به دوره عصرآهن II (اوایل هزاره اول پیش ازمیلاد) است. اثر مورد مطالعه دارای دوتکه، تیغه آهنی و دسته مفرغی است که در یک قسمت هلالی شکل به هم متصل شده اند. قسمت انتهای دسته، دارای فرمی به شکل لاله گوش است که به «فیل گوش» معروف است. قبل از قسمت فیل گوش، یک برجستگی دیده می شود. این پژوهش به کمک مطالعات کتابخانه ای و آزمایشگاهی جهت فن شناسی و آسیب شناسی یک شمشیر با دسته مفرغی و تیغه آهنی، به دست آمده از گورستان تاریخی تول تالش، انجام شد. در این راستا با هدف مطالعه فن شناسی و آسیب شناسی شی مذکور از طریق انجام مطالعات تطبیقی و باستان شناسی به روش کتابخانه ای، انجام مطالعات فن شناسی به روش های آزمایشگاهی رادیوگرافی، متالوگرافی، مشاهدات ریزساختاری به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM-EDS) و آنالیز فازی محصولات خوردگی توسط تفرق اشعه ایکس (XRD) و همچنین شناخت روش ساخت و شناسایی انواع آسیب ها و خوردگی ها انجام شد. مطالعات تطبیقی و کتابخانه ای تعلق این اثر را به عصر آهن نشان داد؛ هم چنین آزمایش های انجام شده برروی دو قسمت دسته و تیغه نشان داد، جنس تیغه آهنی آلیاژ آهن - کربن بوده و دسته اثر از آلیاژ مفرغ با تکنیک ساخت ریخته گری و چکش کاری است؛ هم چنین اثر دارای خوردگی گالوانیکی است.

    کلید واژگان: شمشیر مفرغی -آهنی, عصر آهن, خوردگی گالوانیکی, آهن, مرمت, حفاظت, تول تالش
    ‌HamidReza Bakhshandehfard*, Soraya Mohammadi, Hooman Bakhshandehfard

    The artifact studied in this paper is a bimetallic sword made of bronze handle and an iron blade, which was excavated from the Tol ancient cemetery, located in Talash city, Gilan province, in 2001 by Mohammad Reza Khaltabari. This research aims to study the technology and pathology of the mentioned object by conducting comparative and archeological studies using the library method, conducting technological studies using the laboratory methods of radiography, metallography, and microstructural observations using a scanning electron microscope (SEM-EDS). The phase analysis of corrosion products was done by X-ray diffraction (XRD), as well as knowing the manufacturing method and identifying the types of damage and corrosion. The result shows that this work belongs to the Iron Age. Also, the tests performed on the two parts of the handle and the blade showed that the material of the iron blade is iron-carbon alloy. The amount of carbon in different parts of the body of blade is not the same and the handle is made of bronze alloy with casting and hammering techniques. It also has a galvanic corrosion effect.

    Keywords: Bimetallic Sword, Iron Age, Galvanic corrosion, Iron, Bronze, Conservation, Restoration, Tol- e Talesh
  • حسنا ورمقانی

    مطالعه تحولات تاریخ ایران نشان می دهد که امنیت زیربنای لازم برای ایجاد ثبات و اقتدار سیاسی، توسعه تجارت و بازرگانی و شکل گیری شبکه منظم راه ها را فراهم نموده است. ازاین رو به علت نبردهای متعدد پادشاهان و حکام، تلاش برای تامین امنیت و حفاظت راه ها و همچنین توجه به تامین امنیت در مکان یابی و شکل معماری منزلگاه ها ضروری به نظر می رسید. هدف پژوهش، تحلیل تطبیقی ساختارهای فضایی منزلگاه های میان راهی در گونه های دشت و کوهستان با تمرکز بر تدابیر حفاظتی- دفاعی است. سوال تحقیق آن است که کدام عناصر کالبدی و به چه شکل بر حفاظت و دفاع در منزلگاه های میان راهی ایران در الگوهای مختلف چیدمان فضا اثرگذار بوده است؟ وجوه تشابه و تمایز منزلگاه های دشتی و کوهستانی در حفاظت و دفاع کدام است؟ روش تحقیق شامل ترکیبی از رویکرد کیفی به صورت تحلیل و تفسیر اطلاعات کتابخانه ای و نیز رویکرد کمی- کیفی و نرم افزاری برمبنای روش موردپژوهی است که به صورت مشاهده و تحلیل با شبیه ساز رایانه ای دپت مپ جهت بررسی چیدمان فضایی 20 منزلگاه میان راهی متعلق به دوره صفوی از دو گونه دشتی و کوهستانی انجام گرفته که ازطریق بررسی تطبیقی نمونه ها و روش استدلال منطقی، عوامل موثر بر ساختار امنیت در معماری منزلگاه ها ارزیابی و استنتاج شده است. نتایج تحقیق نشان داد منزلگاه های دشتی بنابر الزامات محیطی، تنوع کالبدی بیشتری به لحاظ تدابیر دفاعی دارا بوده که برحسب شرایط امنیت منطقه، پیکربندی متمایز یا مشابهی در قیاس با گونه کوهستانی به لحاظ دسترس پذیری، قابلیت دید، نفوذپذیری و یکپارچگی فضا فراهم می کنند.

    کلید واژگان: تحلیل فضایی, منزلگاه میان راهی, حفاظت, دفاع, عصر صفوی
    Hosna Varmaghani

    The study of developments in Iran's history shows that security has provided the necessary infrastructure for establishing stability and political authority, developing trade and commerce, and forming a regular network of roads. Therefore, due to the numerous battles of kings and rulers, it was necessary to try to secure and protect the roads, as well as pay attention to security in the location and architectural form of residences. The aim of the research is the comparative analysis of the spatial structures of midway settlements in the plains and mountains with a focus on protective-defense measures. The research question is, which physical elements and in what way have they had an effect on protection and defense in Iran's midway settlements in different patterns of space arrangement? What are the similarities and differences between plain and mountain residences in protection and defense? The research method includes a combination of a qualitative approach in the form of analysis and interpretation of library information, as well as a quantitative-qualitative and software approach based on the research method, which is observation and analysis with the Deep Map computer simulator to investigate the spatial arrangement of 20 midway houses belonging to the Safavid period, of two types, plain and Kohestani has been carried out, which has been evaluated and deduced through the comparative examination of examples and logical reasoning method, the factors affecting the structure of security in residential architecture. The results of the research showed that according to the environmental requirements, the plain houses have more physical diversity in terms of defense measures, which according to the security conditions of the region, provide a distinct or similar configuration in comparison with the mountain type in terms of accessibility, visibility, permeability and integrity of the space.

    Keywords: spatial analysis, midway settlements, protection, defense, Safavid era
  • لیلا صالحیون، مهرناز آزادی*، رضا وحیدزاده، فائزه تقی پور

    امروزه حفاظت پیشگیرانه به عنوان راهی برای حفظ آثار تاریخی بیش ازپیش اهمیت یافته است. حفاظت پیشگیرانه بهترین راهکار برای موزه ها به شمار می رود. باتوجه به این که بخشی از آثار در مجموعه های خصوصی قرار دارند، اعمال این نوع حفاظت در مجموعه های خصوصی در سراسر دنیا، درحال گسترش است؛ اما باتوجه به این که اهمال در انجام این شیوه حفاظتی، عواقب و پیامدهای زیانباری در پی خواهد داشت و باتوجه به بررسی شرایط حفاظت پیشگیرانه در مجموعه های خصوصی در ایران، هدف از نگارش این مقاله، بررسی مهم ترین نتیجه اعمال این نوع حفاظت در این مجموعه هاست. روش پژوهش مورداستفاده در این مقاله، آمیخته از نوع کمی-کیفی است و با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاری با 14 نفر از متخصصین و بررسی پایایی و روایی مصاحبه ها و سپس با تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش کلایزی-کن، پرسشنامه تنظیم شده و در اختیار 96 نفر از مجموعه داران کشور قرار گرفته است و درنهایت از آزمون فریدمن به منظور اولویت بندی مولفه ها استفاده شده، و پیامدهای ناشی از عدم اعمال این نوع حفاظت، اولویت بندی گردیده است. اما پرسش اصلی این است که، پیامدهای عدم استفاده از روش های حفاظت پیشگیرانه در مجموعه ها چیست و عدم اجرای این روش های چه آسیب هایی را متوجه آثار تاریخی و تاثیرات آن در جامعه خواهد کرد؟ در این راستا لازم است هم پیامدهای اصلی شناسایی شوند، و هم میزان اهمیت هریک از آن ها مشخص شود. به نظر می رسد مهم ترین پیامد عدم اعمال حفاظت پیشگیرانه در مجموعه های خصوصی ایران، مخدوش شدن ارزش های فرهنگی آثار موجود در مجموعه هاست. نتایج نشان داد که پیامدهای ناشی از عدم استفاده از روش های حفاظت پیشگیرانه در سه سطح قابل بیان هستند؛ سطح اول، دسته بندی فرسودگی و تخریب آثار موجود است؛ سطح دوم، شامل از بین رفتن ارزش آثار می شود؛ و سطح سوم، ایجاد خسارت های مادی و معنوی به مجموعه داران را نشان می دهد. تحلیل های آماری نشان می دهند، از بین این سه سطح، سطح دوم که شامل از بین رفتن ارزش آثار می شود از اهمیت بیشتری برخوردار است.

    کلید واژگان: حفاظت پیشگیرانه, مجموعه های خصوصی, ارزش فرهنگی, حفاظت, مجموعه داری
    Leila Salehioun, Mehrnaz Azadi, Reza Vahidzadeh, Faezeh Taghipour

    Applying preventive conservation methods to protect the cultural heritages is one the most important subjects among the conservators. Preventive conservation is the best method that can be implemented in the museums. But the point comes out when one notices that numerous valuable cultural heritages are protected in the private homes or what is called private collections. That is why there are various attempts to extend the practice of preventive conservation in these collections around the globe. In Iran, despite the large numbers of private collections, there are many problems regarding preventive conservation which comes out of various reasons. Due to the importance of preventive actions toward the cultural heritages, this article tries to determine the effect of applying preventive conservation practice in private collections in Iran regarding the cultural values of their items. The applied method is a quantitative-qualitative one. In the qualitative section we have interviwed 14 experts in the field of cultural heritages, collection owners and museum. The reliability and narration of the deep interviews have been checked. Analyzing the obtained information was done by using Stevick-Collaizzi-Keen method. In the second and quantitative part, we have used the results of the first part to determine the details of a questionnaire and using Cochran formula, the size of sample society has been determined. Based on that, the questionnaire has been completed by 96 collectors around the country, Friedmann test gave us the priority of the components. Our results show that the effects of not applying or improper applying of preventive conservation methods in private collections can be expressed in three levels which contains the physical destruction of the items, destruction of their cultural values and at last, material and spiritual loss for the collectors. Based on the results, the most important effects of not applying or improper applying of preventive conservation methods in private collections, is cultural values destruction.

    Keywords: Preventive Protection, Private Collections, Cultural Value, Protection, Collection Management
  • آصفه میرنیام، حسین احمدی، مرضیه پیراوی ونک
    حفاظت از آثار تاریخی- فرهنگی در طول تاریخ خود از منظرهای مختلفی مورد بررسی قرار گرفته است. گاه از نگاه هنری، گاهی علمی، و گاهی نیز فرهنگی. برخی از متفکرین حفاظتی که بر اهمیت بستر فرهنگی برای حفاظت تاکید دارند مسائل حفاظتی را نیز به همین بستر ارجاع می دهند. متاسفانه ایشان دارای دیدگاه منسجمی نیستند و آرای پراکنده ای را درباب مسائل مختلف حفاظتی مطرح کرده اند. آرایی که غالبا در تقابل با اندیشه های علم گرا و کلی نگر پیشینیان قرار دارد. این مقاله با بررسی آرای پراکنده ایشان در کنار هم و تحلیل مبانی فکری آنها سعی دارد تا نشان دهد که حفاظت از منظر فرهنگ گرایان چیست و چه معیارهایی برای تعیین ارزش آثار حفاظتی وجود دارد. همچنین نشان خواهد داد که مبانی رویکرد موزه محور در حفاظت چیست و چگونه در تقابل با دیدگاه فرهنگ گرایان قرار دارد. بدین منظور اجمالا کلیت دیدگاه های هنری و علمی را نیز مطرح کرده، در انتها قیاسی را میان این سه دیدگاه برقرار می دارد تا تفاوت ها و اشتراکات این رویکردها روشن تر گردد.
    کلید واژگان: فرهنگ, میراث فرهنگی, حفاظت, ارزش, مدل موزه ای, برساخت فرهنگی
    Asefeh Mirniam, Husayn Ahmadi, Marziyeh Piravi Vanak
    Preservation of historico-cultural monuments has been studied from different perspective through its history; sometimes from the artistic point of view, sometimes from the scientific, and sometimes from the cultural perspectives. Some of the preservation thinkers, who emphasize on the importance of the cultural context for preservation, refer the problems of this area to this very context, as well. Unfortunately, they do not enjoy a cohesive viewpoint and have brought up scattered opinions concerning various problems of preservation; opinions that are often in contrast to the science-oriented and holistic ideas of their predecessors. By studying their dispersed opinions as a whole and analyzing their intellectual principles, this article tries to show what preservation is from the viewpoint of culturalists and what criteria there are for determining the value of monument preservation. Furthermore, it will show what the principles for the museum-centered approach are in preservation and how it stands in opposition to the culturalists’ viewpoint. To this end, the article has brought up in general the artistic and scientific perspectives and has finally made a comparison between these three viewpoints to further clarify the differences and similarities of these approaches.
    Keywords: culture, cultural heritage, preservation, value, museum context, cultural construct
  • صمد سامانیان، مهدی حجت، عادله محتشم
    ارزش از بنیادی ترین پنداره ها در فلسفه حفاظت و مرمت آثار تاریخی بوده، در دوره های زمانی گوناگون با دگرگونی در ارزش های چیره بر جوامع، بنیان های نظری حفاظت و مرمت آثار نیز دستخوش تغییر شده اند. شناخت زمان مند ارزش ها در حفاظت و مرمت آثار و سیر آن در طول تاریخ، بنیان دستیابی به مفهوم «میراث فرهنگی» در ادوار زمانی گوناگون است. در این پژوهش، سیر تاریخی دیدگاه ها درباره ارزش و انتظام انواع آن در حفاظت و مرمت آثار تاریخی در سه بازه زمانی «پیش از سده 18میلادی»، «سده های 18و19میلادی» و «سده های 20و21میلادی» مطالعه شد. هدف، واکاوی گذران تاریخی «دیدگاه اندیشمندان» و «نظرگاه اسناد جهانی» برای شناخت زمان مند و استخراج ارزش های موثر در تصمیم گیری های حفاظتی و مرمتی و جداسازی در سه بازه زمانی یاد شده و دستیابی به مفهوم نوین میراث فرهنگی بوده است. این پژوهش با رویکرد تفسیری و روش کیفی و با استناد به داده های موجود و اسنادی انجام شد. بررسی ها نشان داد تا پیش از سده 18میلادی، چهار ارزش مذهبی، کاربردی، هنری، و تاریخی، در تصمیم گیری های حفاظتی و مرمتی کارساز بودند. در سده های 18و19میلادی، با شکل گیری عصر روشنگری و پیامدهای آن، سویه های علمی، آموزشی، فرهنگی، گواه-مندی، احساسی، چشم اندازی، میهنی، و فنی اثر نیز دارای اهمیت شد. در سده های 20و21میلادی، گسترش مفهوم ارزشمندی، و ظهور اندیشه پست مدرن ارزش های چندگانه دگرگون شونده، به ارزشمندی تمامی سویه های یک اثر انجامید و افزون بر پیش نهاده شدن ارزش های تازه و بسیار متعدد، تعریف نوینی از میراث فرهنگی بر پایه ارزشمندی بازشناخت هر یک از وجوه هویت انسانی، پیش نهاده شد.
    کلید واژگان: ارزش, اثر تاریخی, میراث فرهنگی, حفاظت, مرمت
    Samad Samanian, Mahdi Hujjat, Adele Mohtasham
    Value has been among the most fundamental concepts in the philosophy of preservation and restoration of historical monuments; and in various periods the theoretical bases of preservation and restoration of monuments have undergone transformations along with the transformations in the values prevailing in societies. Recognizing the chronological order of the values in preservation and restoration of monuments and its development throughout history is the basis for achievement of the concept of “cultural heritage” in various periods. In this research, the historical development of viewpoints about value and the order of its types in preservation and restoration of historical monuments are studied in three time spans: “before the 18th century AD”, “during the 18th and 19th centuries”, and “in the 20th and 21st centuries”. The objective has been to delve into the historical passage of “the thinkers’ viewpoint” and “the perspectives of universal documents” for the chronological recognition and the deduction of the values effective in making decisions for preservation, restoration, and separation in the above-mentioned three time spans and achievement of the new concept of cultural heritage. This research has been carried out with the interpretive approach and the qualitative method and by reference to the extant data and documents. Studies showed that prior to the 18th century the four religious, functional, artistic and historical values have been effective in making decisions about the preservation and restorations. In the 18th and 19th centuries AD, the development of value concept and the emergence of the post-modern idea of transforming multi-values ended up to the value of all the aspects of a monument; and besides proposing new and very numerous values, a new definition of cultural heritage based on the value of recognition of each aspect of human identity, was also proposed.
    Keywords: value, historical monument, cultural heritage, preservation, restoration
  • سمیه بصیری، رسول وطندوست، سید محمد امین امامی، حسین احمدی

    تمامیت، از جمله مفاهیم بنیادین در حوزه میراث فرهنگی است و اهمیت شناخت این مفهوم و بررسی جایگاه آن در مبانی فلسفی حفاظت تا بدانجاست که نیل به تمامیت از جمله معیارهای اساسی حفاظت مطلوب آثار تاریخی معرفی شده است. تمامیت در دوره های مختلف تاریخی همواره مطرح بوده لیکن به دلیل تعابیر و برداشت های متفاوت از این مفهوم، در هر دوره با معانی گوناگونی به کار رفته است. این مقاله با هدف یافتن پاسخ برای این پرسش که جایگاه مفهومی تمامیت به عنوان یکی از اصول اساسی میراث فرهنگی در تئوری حفاظت چیست و چه روندی را از قرون وسطی تا دوره معاصر طی نموده است و همچنین به طور کلی مبحث معنا و ارزش در مبانی فلسفی حفاظت و نیز در مقوله تمامیت، چه نقشی داشته، صورت گرفته است. از خلال بررسی منابع و اطلاعات، نتایج به دست آمده نشانگر حدود معنایی، جایگاه و میزان اهمیت تمامیت در بستر تاریخی حفاظت بوده و مشخص می سازد که این مفهوم، یکی از اصول اساسی است که در کلیه حوزه های میراث فرهنگی، بایستی همواره مورد صیانت قرار گیرد، تا بدان جا که خدشه دار شدن این مهم سبب کاهش میزان ارزشمندی اثر شده و تنها راه حفظ ارزش های جهانشمول، حفظ تمامیت آن است.

    کلید واژگان: میراث فرهنگی, ارزش, تمامیت, مبانی فلسفی, حفاظت
    Sumayya Basiri, Rasoul Vatandoust, Sayyid Muhammad Amin Emami, Husayn Ahmadi

    Integrity is among the fundamental concepts in the field of cultural heritage and the importance of knowing this concept and examining its status in the philosophical principles of perseverance is so great that achieving integrity is introduced as among the basic criteria of optimal preservation of historical monuments. Integrity has always been open to discussion in different historical periods، but because of different impressions made of this concept، it has been used with a different meaning in every period. This article is aimed at finding an answer to the question as to what the conceptual status of integrity is as one of the basic principles of cultural heritage in the theory of preservation and what process it has followed from the middle ages up to the present era; and، in general، what role has the meaning and value had in the philosophical principles of preservation as well as in the category of integrity? The findings obtained from the study of the sources and data indicates the semantic limits، the status، and the degree of importance of integrity in the course of preservation history and clarifies that this concept is one of the basic principles that has to be perpetually supported in all the fields of cultural heritage، to such an extent that discrediting this important matter would diminish the value of the monumental work and the only way to preserve the universal values is to preserve their integrity.

    Keywords: cultural heritage, value, integrity, philosophical principles, preservation
  • سید حسین کنعانی، محمدرضا محمدزاده رهنی
    محیط زیست موهبتی است خدایی که استفاده ی مفید از آن و حفاظت و سالم نگاه داشتن آن می تواند تاثیرات بسیار مثبتی در زندگی انسان داشته باشد.
    بر اساس اصولی مانند اصاله الجواز و اصاله الاباحه استفاده از محیط زیست اجازه داده شده و از آنجا که استفاده مفید از آن باعث ایجاد نشاط و طراوت روحی و جسمی و انجام بهتر وظایف دینی، شغلی و اجتماعی می شود؛ این نوع استفاده، برتری دارد و در صورتی که استفاده از محیط زیست باعث حفظ یا بازیافت سلامتی شود؛ می توان حکم مستحب یا حتی وجوب جهت استفاده از محیط زیست را اثبات کرد.
    راه کار عملی اسلام را در حفاظت از محیط زیست، می توان در بخش احیای موات یافت که در آن اسلام آن چنان به احیا و زنده کردن محیط زیست اهمیت داده که حتی برای احیاکننده امتیاز مالکیت را به رسمیت شماخته است.
    تخریب یا اتلاف یا آلوده سازی محیط زیست بنا به ادله ی فقهی زیادی همچون آیه های قرآن، روایت ها، قاعده ی اتلاف، قاعده ی لاضرر، دلیل عقل، سیره ی عقلا و... منفی بوده و انسان موظف به حفظ محیط زیست و تامین سلامت آن است.
    در این مقاله به بررسی فقهی حفاظت از محیط زیست از زوایای اشاره شده، پرداخته می شود.
    کلید واژگان: محیط زیست, حفاظت, اتلاف, احیای موات, لاضرر, مبانی فقهی
    M.R.Muhammad Zadeh Rahni
    Environment is a God-given gift which has many positive effects in man’s life, if used beneficially and protected carefully.Under certain principles,it si permitted to make good use ofit which can create fresh,delightful surroundings necessary for spirit and substance while affecting better religious obligations performances and professional functions.This great benefit from environment is superior in such a way that if it is used to enjoy better and obtain recovery and health,it can be considered necessary and permissible to protect it.Islam has considered it important to cultivate barren and arid lands and to revive environment and even has granted the advantage of ownership to those who bring the land under cultivation.Therefore,man is obliged to try to preserve nature and lifde environment and secure its health.This paper seeks to study jurisprudential protection of environment according to the above-mentioned discussion.
نمایش نتایج بیشتر...
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال