به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "در دری" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «در دری» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • محب الله مجاهدی، لطف الله لطیف پور، سید عظیم الله عصمتی*

    در این پژوهش از روش تحلیلی- توصیفی استفاده صورت گرفته است. هدف بنبادی ما در تحقیق حاضر نشان دادن میزان استفاده از فرایند عدد، معدود، ممیز یا تمییز عدد و یاهم روشنگر در نظامندی دستوری و جایگاه نحوی زبان های مزبور بوده است که به گونه ی تطبیقی انجام یافت. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که عدد، معدود، ممیز، یا روشنگر در زبان عربی و فارسی دری تفاوت های میان دستوری را دارد؛ که در دستور زبان عربی مطابقت ها الزامی بوده و نقش آفرین از دید نحوی در جملات نیز مخصوص را دارد. ولی در زبان فارسی دری مطابقت میان آن ها الزامی نیست بل که به شیوه ها و اسلوب های متفاوت مورد بحث قرار گرفته است، پرسش اصلی که بدان پرداخته شده بررسی تطبیقی عدد در زبان عربی و فارسی دری از دید هم سویی و اختلاف کاربرد لفظی و معنایی بوده است، که به راه اندازی این پژوهش می توان به نتائج ذیل دست یافت که عدد در زبان های فارسی دری وعربی اسم یا صفتی است که بر مقدار چیزها یا بر ترتیب آنها دلالت می کند مطابقت معدود با عدد در زبان عربی حتمی بوده ودر زبان فارسی دری معدود همیشه مفرد میآید.عد در زبان عربی بر دو نوع اصلی و فرعی دسته بندی شده است؛ و در زبان فارسی دری به پنج گونه تقسیم شده است ک. . در زبان عربی تمیز عدد برای رفع ابهام میاید که همین گونه در فارسی گاهی به اسم روشنگر و ممیز برای رفع ابهام معدود نیز می آید.

    کلید واژگان: عدد, معدود, زبان عربی, فارسی دری, ادبیات تطبیقی
    Mohibullah Mujahid, Lutfullah Latifpour, Sayedazimullah Esmati *
    Introduction

    Among all the languages of the world, words combine naturally and systematically to form syntactic chains based on specific patterns. One of the functions of grammar is to define the rules governing the collocation of words within various structures. Thus, the processing of numbers is a key and important grammatical topic that forms the basis of understanding and comprehending grammatical rules. Therefore, this article first defines numbers in both Persian and Arabic and then examines the types and categories of numbers in the grammar of both languages in detail, which will facilitate a better understanding of numbers from a grammatical perspective in the mentioned languages. The significance and necessity of this research lie in the comparative study of numbers and their quantifiers in both Persian and Arabic in a scientific and investigative manner. The exploration of data and highlighting points regarding the characteristics of numbers in both languages can provide better insights for the comparative understanding of numbers from a grammatical standpoint. The primary objective of this research is to elucidate this topic for scholars in this field and to explain the grammatical relationships between Persian and Arabic. Accordingly, this research seeks to answer questions such as: What are the grammatical differences in numbers between the mentioned languages? Is the usage of numbers in both languages the same or not

    Methodology

    In this study, a descriptive-analytical method was employed using library resources, primarily drawing on both classical and modern grammar books. Ultimately, a comparative discussion and conclusion were reached regarding the use of numbers in the grammar of Arabic and Persian. This began with data collection, where a diverse array of literary, scientific, and conversational texts from both languages was gathered to provide a comprehensive representation of numerical usage in each language.Additionally, structural analysis was conducted, examining the syntactic and morphological structures of numbers in both languages. This included the investigation of cardinal and ordinal numbers and their roles in sentences.The comparative analysis systematically examined the collected data to identify structural and functional similarities and differences in the use of numbers in both languages. Cultural context was also explored to understand how the usage of numbers in each language is influenced by their respective cultures and traditions, which aids in bettercomprehending the meanings and applications of numbers.Validation of findings was carried out through consultations with linguistic experts and peer reviews to ensure the accuracy and reliability of the results. This methodology has contributed to a deeper understanding of the functions of numbers in Arabic and Persian, addressing the overall objectives of the study. The findings indicate that there are differences and similarities in the usage of numbers in Arabic and Persian, with each language's grammatical structure uniquely influencing their application.

    Discussion

    Interpretation of Results and Their Implications for Linguistics and Language Education,The comparative analysis of numerical structures reveals that both Arabic and Persian possess unique numerical frameworks. In Arabic, numbers typically change according to grammatical rules and must agree with the gender and number of nouns. In contrast, Persian exhibits a simpler structure, with numbers being less influenced by the gender and number of nouns.Semantic Application:The results indicate that numbers play a significant role in conveying the meaning of sentences and facilitating communication in both languages. In Arabic, certain numbers have specific meanings that are not present in Persian.Cultural Differences:Numbers relate not only to linguistic aspects but also to the cultures and traditions of each language. For example, the use of numbers in poetry and literary texts in both languages may reflect distinct cultural characteristics.Implications of Comparative Analysis for Linguistics:Deeper Linguistic Analysis:This study can assist linguists in achieving a better understanding of the linguistic structures and grammatical rules of each language. Recognizing the differences and similarities may contribute to the development of linguistic theories.

    Research in Related Languages:

    The findings can provide a solid foundation for further research in other related languages and aid in identifying common linguistic patterns.Implications of Comparative Analysis for Language Education:More Effective Teaching Methods Learning the differences and similarities in numbers between the two languages can help language teachers develop more effective teaching strategies for learners. This understanding can also help prevent common errors in learning numbers.Development of Educational Resources:The results of this study could lead to the creation of new and effective educational resources for learning Arabic and Persian. For instance, textbooks and educational materials that address numerical differences in each language could be beneficial.Cultural Awareness:Teaching language alongside an understanding of numerical differences can help learners become more familiar with the culture and customs associated with each language, facilitating more effective intercultural communication.Types of Numbers:Numbers, as nouns or adjectives that denote quantity or order, can be divided into two main categories: cardinal and ordinal.Cardinal Numbers: These can be singular, compound, and include contractual forms. Each type has its specific grammatical rules.Ordinal Numbers: These also can be singular, compound, and include contractual forms. Ordinal numbers typically follow the nouns they modify and agree with them in grammatical case, definiteness, and indefiniteness.Differences between Persian and Arabic:In Arabic, the noun (معدود) agrees with the number and can be singular or plural, while in Persian, the noun is always singular. This characteristic has varied historically, with instances where the noun would agree with the number.Types of Numbers in Persian:There are five types of numbers:Ordinal (descriptive) numbers, Cardinal numbers,Composite numbers, Distributive numbers, and Fractional numbers, which can be divided into two categories: auditory (سماعی) and analogical (قیاسی).Clarifiers (Modifiers):Clarifiers are words that follow the number and clearly specify the meaning of the noun, such as تن (ton), نفر (person), راس (head), etc. These clarifiers can indicate quantity, unit, time, and type of the noun.Numerical Indicators:Cardinal numbers have both nominal indicators and descriptive indicators. Ordinal descriptive adjectives are formed using specific suffixes (م and مین).Determining Grammatical Class:Determining the grammatical class of cardinal numbers can be challenging due to their nominal and adjectival features. Additionally, ambiguous numbers in cases where the noun is situated between two or more ambiguous numbers begin from the smaller number.In conclusion, the examination of numbers in Arabic and Persian illustrates the complex and diverse structures of these two languages. A precise understanding of these features not only aids in a better comprehension of linguistics but can also lead to improvements in language education.

    Conclusion

    After conducting a comparative analysis of numbers in Arabic and Persian, we have reached the following conclusions The discussion of numbers in Arabic is a practical topic that exhibits various changes in grammatical and syntactic aspects of the nouns they modify, possessing specific grammatical functions. Moreover, the agreement between numbers and nouns in Arabic is mandatory, a characteristic that is not observed in Persian.In both Persian and Arabic, numbers serve as nouns or adjectives that denote the quantity or order of objects, with the counted entity referred to as "معدود" (ma‘dud). In Arabic, the agreement between the noun and number is obligatory, whereas in Persian, the noun always remains singular.Numbers in Arabic are divided into two types: primary and secondary. The primary numbers are categorized into singular, compound, contractual, and coordinated forms. In contrast, in Persian, numbers are divided into five types: ordinal (descriptive) numbers, cardinal numbers, composite numbers, distributive numbers, and fractional numbers, with fractional numbers further divided into auditory and analogical categories. Therefore, if we consider added numbers as the fifth type in Arabic, there is no significant difference in the classification of numbers between Persian and Arabic.Ordinal or descriptive numbers in Arabic, like primary numbers, are classified into four forms: singular, compound, coordinated, and definite. In Persian, the ordinal numbers are primarily treated as adjectives or simple cardinal numbers, such as those from 1-9 and multiples of ten (20, 30, 40, etc.), or composite forms like eleven and twelve up to twenty, six hundred, and seven hundred, etc.The indicators for primary numbers in Persian sometimes function like adjectives, as in: "approximately ten days." In terms of meaning, they align closely with adjectives such as "very," "few," and "little," for example: "a very good book." Additionally, like any adjective, they can modify the meaning of nouns. In many instances, the indicators for nouns also serve as indicators for certain adjectives, as many adjectives, including demonstrative, interrogative, exclamatory, and some descriptive adjectives, precede their nouns, such as: "this book," "which pen," "a good person," and "a bad man." However, in Arabic, the noun itself holds the grammatical and syntactic roles of both adjective and noun, with the number's grammatical case, definiteness, and indefiniteness conforming to that of the noun preceding it.In Persian, numbers and nouns are articulated under various titles, such as ambiguous numbers, modifiers, primary numerical adjectives, and ordinal numerical adjectives, which are specific to the Persian language and do not have direct counterparts in Arabic.In Arabic, the distinction of numbers is used to eliminate ambiguity, similar to how, in Persian, terms like "روشنگر" (roshangar) and "ممیز" (mumayyiz) are employed to clarify ambiguous nouns.Overall, the examination of numbers in Arabic and Persian reveals the complex and diverse structures of these two languages. Understanding these features not only enhances our comprehension of linguistics but can also contribute to improvements in language education.

    Keywords: Number, Quantifier, Arabic Language, Persian Language.Comparative Literature
  • آرش امرایی *

    دیوان ناصرخسرو یکی از دیوان هایی است که بخش هایی از آن تحت عناوین مختلف شرح و منتشر شده است. یکی از این آثار کتابی است تحت عنوان «در لفظ دری» که در آن دکتر کاظم دزفولیان قصایدی را شرح کرده است.این کتاب در 200 صفحه نوشته شده است و انتشارات طلایه آن را منتشر کرده است.در این مقاله به بررسی و نقد این کتاب می پردازیم و نکاتی را پیرامون بخش هایی از آن بیان خواهیم کرد.در این مقاله به برخی از اشکالات و ناراستی های کتاب اشاره شده است.با بررسی های دقیق در این مقاله خواهیم دید که نویسنده به بسیاری از جنبه های شعر ناصرخسرو توجه نکرده است و در مواردی نیز برخی ابیات را درست شرح نکرده است؛ لذا این شرح یکی از شرح های ناقصی است که تقریبا گرهی از دشواری های شعر ناصرخسرو را نگشوده است و ضروری است نویسنده در چاپ های بعدی نسبت به اصلاح موارد ذکر شده و همچنین افزودن جوانب شرح نشده اقدام نماید.

    کلید واژگان: ناصرخسرو, نقد, دیوان, شرح, در دری
    Arash Amraei *

    Diwan Naser Khosrow is one of the diwans whose parts have been described and published under different titles. One of these works is a book entitled "Dor LaFez Dari" in which Mr. Kazem Dezfulian has described a poem. This book is written in 200 pages and published by Talayah Publishing House. And we will criticize this book and we will express some points about some parts of it. In this article, some of the problems and mistakes of the book have been pointed out. With detailed investigations in this article, we will see that the author has many aspects of the poem. Nasser Khosrow has not paid attention and in some cases he has not explained some verses correctly; Therefore, this description is one of the incomplete descriptions that has not solved any of the difficulties of Nasser Khosrow's poetry, and it is necessary for the author to correct the mentioned items and add unexplained aspects in the next editions.

    Keywords: Nasser Khosro, Criticism, Divan, Describ, Dor-E-Dari
  • نقیب الله رایق، محمدیونس داشن، سید عظیم الله عصمتی*

    حروف قافیه زبان فارسی در برخی از کتاب ها حروف اصلی و حروف الحاقی خوانده شده است. حروف اصلی به حرف یا حروفی گفته می شود که جزء اصلی کلمه قافیه هستند و حرف یا حروف الحاقی به واژه های هم قافیه گفته می شود. حرکات حروف قافیه در زبان عربی و فارسی دری شش حرکت است که موردبررسی نویسندگان و پژوهشگران قرارگرفته است. از همین رو مشابهت هایی بین حروف و حرکت های قافیه در زبان عربی و فارسی دری وجود دارد که در این مقاله نویسندگان به روش تحلیلی- توصیفی به مقایسه تطبیقی بین آن ها پرداخته اند و هدف نویسندگان نشان دادن وجوه افتراق و اشتراک در حروف و حرکات قافیه در زبان عربی و فارسی دری است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که حروف قافیه از زبان عربی به زبان دری راه یافته است و در کنار شباهت های بسیار، در زبان دری گسترش یافته و این گستردگی موجب ایجاد تفاوت های بسیار شده است.

    کلید واژگان: زبان عربی, فارسی دری, ادبیات تطبیقی, حروف قافیه, حرکات قافیه
    Naghibollah Rayegh, Mohammadyounes Dashan, Sayed Azimullah Esmati *

    One of the methods of examining poems and measuring them in the languages of the world is rhyme, which is often studied alongside the science of prosody and sometimes as an independent science. So that some people return the Arab understanding of rhyme to the period before Islam, and attribute the establishment of the science of rhyme to one of the poets of the Age of Ignorance, namely Mohalhal. In this research, analytical-descriptive method based on library tools has been used. Our primary goal in the present research was to show the difference and alignment between the letters and rhyming movements of Arabic and Dari languages. The findings of this research indicate that the comparison of rhyming letters and movements in Arabic and Dari languages is a sign that there are differences in the number and divisions of the rhyming letters of these languages. The comparison of such matters will be a good step in the direction of strengthening the grammar of Arabic and Dari languages. The main question that has been addressed is how to use and the difference in the number of letters and rhyming movements in Dari and Arabic.

    Introduction

    Rhyme: It is the last word of the verse that needs to be repeated, or the last moving letter in the verse, after which there is a stationary letter, or the letter on which the ode is based, among poets, they say the last word of the poem.
    The founder of Mohlhal science is Ebn Rabi'ah. Rhyme is something that happens at the end.

    Statement of the problem and research questions

    Rhyme is considered as the basic part of poems, in such a way that neglecting it causes disturbances in the understanding of poetic texts. First, the science of rhyme was established and compiled in Arabic language and for Arabic poetry, the terms of this science are all adapted from Arabic culture and language. The science of rhyme came from the Arabic language to the Persian language and there have been acquisitions in it. In this research, we will seek answers to these questions:
    A) What are the similarities and differences between the rhyming letters in Dari and Arabic?
    B) Is the definition and use of rhyming movements in Arabic and Dari Persian the same or are there differences?

    Research Methodology

    This research has been done with analytical-descriptive method and library tools. The differences and similarities between letters and rhyming movements in Dari and Arabic have been determined.

    Discuss

    Rhyme consists of letters and movements, the lack of repetition of which harms the beauty of the rhyme in Arabic. Its letters are:  rouy, tasis,Redf, khuruj,vasl, dakhil. The rhyming letters of the Persian language are nine letters and they are: Rouy, tasis, dakhil, redf, gheyd, vasl, khuruj, mazid, nayre. A poet has depicted it in two verses. Arabic rhyming movements: mojri, nefaz, hazv, eshba, ras, tojih. Persian rhyming movements: ras, eshba, hazv, tojih, mojri, nefaz.

    Conclusion

    Rhyme is one of the important elements of Persian and Arabic poetry, and poets have always given importance to it, writing poems with difficult rhymes, mentioning various roles for rhyme, shows their attention to rhyme.
    Rhyming letters in Arabic are six letters. But there are nine letters in Persian language.
    There are six movements of rhyming letters in Arabic. In the Farsi Dari language, there are six movements. It can be said that there are six differences between Arabic rhyming letters and nine in Persian language. However, the number of rhyming letters in both languages is the same, and all six movements are read.

    Keywords: Arabic Language, Dari Persian, comparative literature, rhyming letters, rhyming movements
  • سید جان ساطع*، غلامرضا صفدری

    سرآغاز ورود زبان پارسی دری به هند در زمان حمله سلطان محمود به نیم قاره هند است. از آنجا که غزنویان ترک نژاد پارسی زبان بودند و هم ردیف آنها در عهد غوریان تاجیک ها نیز پارسی زبان بودند، زبان پارسی راه خود را در هند و در عمق فرهنگ آن بازکرد و یگانه زبان ارتباطی، زبان تفاهم، زبان تحصیل و زبان دانشگاهی هند شد این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی در پی بیان چرایی گسترش زبان پارسی دری در هند بوده و نتیجه گرفت که این زبان بعد از ورود محمود غزنوی به هند جایگاه ویژه ای در گستره ادبیات هندی یافت و این سرزمین مرکز بزرگی برای نشر آثار زبان پارسی دری شد. مطالعه ادب و فلسفه هند، ابوریحان البیرونی را که همراه با سلطان محمود وارد هند شده بود، فریفته خود ساخت و کتاب های تحقیق ماللهند، آثارالباقیه و التفهیم لاوائل صناعت تنجیم را تالیف کرد. سلطان محمود از سال 392- 416هش. هفده بار به هند سفر کرد و هربار دانشمندان و شاعران و ادبای زیادی چون عنصری بلخی و فرخی سیستانی و... با او همراه بودند. چون سلطان زبان پارسی دری را دوست داشت شاعران و ادبای این زبان در هند به دربارش گرد آمدند، از آن تاریخ به بعد زبان پارسی دری در هند گسترش و مراکز ادبی و فرهنگی از خراسان به هند انتقال یافت. این مراکز به گونه ای گسترده و چشمگیر به پخش و انتشار ادب و فرهنگ خراسانی اقدام کرده و در نتیجه ثمره های بسیار ارزشمند به بار آوردند.

    کلید واژگان: پارسی دری, هند, رواج زبان, لاهور, دهلی
    Sayed jan Sati *, Ghulamreza Safdari

    The beginning of the introduction of the Dari Persian language to India is during Sultan Mahmud's campaign to the Indian subcontinent. Since the Ghaznavid Turks were Persian-speaking and their counterparts in the Ghorian era, the Tajiks, were also Persian-speaking, the Persian language opened its way in India and in the depth of its culture, and became the only language of communication, language of understanding, language of education and university language of India.This descriptive and analytical research sought to explain why the Dari Persian language spread in India and concluded that this language found a special place in the scope of Indian literature after the arrival of Mahmoud Ghaznavi to India and this land became a great center for the publication of Dari Persian language works. The study of Indian literature and philosophy attracted Abu Rihan Al-Biruni, who had entered India with Sultan Mahmud, and authored the research books of Mallahnd, Athar al-Baqiyyah and Al-Tafhim Lawael Sanaaat Tanjim. Sultan Mahmud from the year 416-392 AH. He traveled to India seventeen times, and every time many scientists, poets and writers such as Eleni Balkhi, Farrokhi Sistani, etc. were with him. Because the sultan liked the Dari Persian language, the poets and writers of this language in India gathered at his court. From that date onwards, the Dari Persian language spread in India and the literary and cultural centers were transferred from Khorasan to India.

    Keywords: Dari Persian, India, popular language, Lahore, Delhi
  • محمدامین ناصح*

    با وجود قرابت واژگانی میان ساکنان دو سوی مرز جمهوری اسلامی ایران و افغانستان تاکنون نقشه گویشی وجود ندارد که در آن مرزهای گویش های فارسی شرق ایران و غرب افغانستان مشخص شده باشد. این دو کشور همسایه و مسلمان در مرزی به طول حدودا 500 کیلومتر، همگرایی زبانی و فرهنگی قابل ملاحظه ای دارند ولی به جهت فقدان نهادهای نظارتی و حمایتی در مورد زبان فارسی دری و نیز وجود جنگ های فرسایشی و همچنین مهاجرت های گسترده، مجموعا موجب کم توجهی به جایگاه زبان فارسی با پبشینه مدید در آن سرزمین شده است. این مهم می طلبد تا زمینه مطالعات گویشی در مورد فارسی دری در دانشگاه های ایران تقویت شود. نتایج پژوهش حاضر حاکی از تفاوت در الگوهای دستوری چون ساخت اضافه، جایگاه صفات و قیود، حروف اضافه، زمان های فعل، ساخت های نفی و انواع سببی در گویش های هروی و کابلی است و از سوی دیگر شباهت های واژگانی با گونه فارسی مرزی خراسان دارد.

    کلید واژگان: فارسی دری, گویش هروی, فارسی کابلی, گویش های مرزی خراسان
    MohammadAmin Nasseh *

    Comparative research in the field of Iranian languages and dialects data has not been done seriously in Iran due to the nature of its "data base" and related problems. Therefore, it is difficult to follow the comparative studies between the valid varieties of the Persian language. Afghanistan and Iran, as two neighboring Muslim countries (on a border of about 500 km), have considerable linguistic and cultural convergence. The lack of supervisory and support institutions regarding the Dari language, the existence of long wars and extensive migrations have caused little attention to the position of the Persian language in Afghanistan. The results of the present research indicate the similarity of the general typological pattern of the Herati and Kabuli dialects with the border Persian dialects of eastern Iran in areas such as prepositions, the position of prepositions, verb tenses, negation constructions and causative types.

    Keywords: Dari Persian, Herati dialect, Kabuli Persian, Border dialects of Khorasan
  • محمدامین ناصح*
    پژوهش های مقایسه ای در زمینه زبان ها و گویش های ایرانی به دلیل «پیکره بنیاد» بودن آن، به گونه مقبولی در ایران صورت نگرفته و این موضوع انجام مطالعات تطبیقی بین گونه های معتبر زبان فارسی را دشوار می سازد. به جهت فقدان نهادهای نظارتی و حمایتی در مورد فارسی دری در افغانستان و نیز وجود جنگ های فرسایشی و همچنین مهاجرت های گسترده، به جایگاه زبان فارسی در آن سرزمین عنایت کافی مبذول نشده است. در غیاب چنین توجهی در آن کشور همسایه و مسلمان که پیوندهای عمیق فرهنگی با ایران دارد، ضروری می نماید تا زمینه مطالعات گویشی در مورد فارسی دری در دانشگاه های ایران تقویت شود. این پژوهش از نتایج یک تحقیق میدانی در زمینه بررسی تطبیقی گویش های مرزی ایران است. برای مزید اطمینان، آثاری که به بررسی گویش های فارسی افغانستان پرداخته، مورد بازبینی قرار گرفته اند. به علاوه پژوهشگر برای امکان مقایسه تنوعات ساخت فعل در گویش های کابلی، هروی و هزارگی از طریق مصاحبه و همچنین مشاهده مستقیم، داده های مورد نیاز را استخراج و ثبت کرده است. تعداد گویشوران در هر کدام از گویش های مورد نظر 5 نفر از دانشجویان افغانستانی واحد بین الملل دانشگاه بیرجند با میانگین سن 30 سال در 2 گونه جنسیتی است. نتایج پژوهش حاضر حاکی از شباهت نسبی الگوی رده شناختی حاکم بر گویش های کابلی، هروی و کابلی با فارسی معیار و به ویژه گویش های مرزی خراسان در حوزه هایی چون زمان های فعل، ساخت های امر و نفی، مجهول و انواع سببی است. گویش هزارگی نسبت به گویش های فارسی هروی و کابلی از تفاوت های واژگانی و دستوری قابل توجهی با فارسی معیار در ایران برخوردار است.
    کلید واژگان: گویش هروی, فارسی کابلی, گویش هزارگی, فارسی دری, گویش های فارسی افغانستان
    Mohammad Amin Nasseh *
    Comparative researches in the field of Iranian languages and dialects have not been carried out in an acceptable manner in Iran due to its "structural" nature. Due to the lack of supporting institutions regarding Dari in Afghanistan, as well as the presence of long wars and extensive migrations, the position of Persian language in Afghanistan has not been given enough attention. In the absence of such attention in Afghanistan which has cultural ties with Iran, it is necessary to strengthen the field of dialect studies on Dari Persian in Iranian universities. This research is one of the results of a field research on the comparative study of border dialects of Iran. For more certainty, the works that investigated Persian dialects of Afghanistan have been reviewed. In addition, the researcher has extracted and recorded the necessary data through interviews and direct observations. The number of speakers in each of the mentioned dialects is 5 Afghan students of the International Center of Birjand University with an average age of 30 years in two genders. The results of the present research in the field of verb structure indicate the similarity of the general typological pattern of Kabuli, Herati and Kabuli dialects with Standard Persian and especially the border dialects of Khorasan. This comparative study has been done in the fields such as verb tenses, imperative and negation constructions, indefinite and causative types. Compared to Herati and Kabuli Persian dialects, the Hazaragi dialect has significant lexical and grammatical differences from standard Persian in Iran.
    Keywords: Herati Dialect, Kabuli Persian, Hazargi Dialect, Dari Persian, _ Persian Dialects Of Afghanistan
  • اکرم السادات حاجی سید آقایی

    در طول تاریخ زبان فارسی بسیاری از واژه ها دستخوش تحولات گوناگون شده است؛ از جمله این تحولات، ظاهر شدن صامت غیراشتقاقی /d/ بعد از صامت /r/ در برخی کلمات است. این پدیده براثر نزدیک بودن واجگاه این دو صامت روی داده است. این تحول از قرن چهارم به بعد در شهرهای خراسان، ماوراءالنهر، سیستان و مرکز دیده شده است. تحول دیگری که موضوع مورد بحث این مقاله است، حذف /d/ پس از صامت /r/ است. صامت /r/ به دلیل نزدیک بودن واجگاهش به واجگاه /d/ و برای سهولت تلفظ باعث حذف /d/ شده است. این تحول نیز از قرن چهارم به بعد در شهرهای خراسان و ماوراءالنهر و مرکز رخ داده است. هردو تحول در کلماتی با هویت های دستوری مختلف دیده می شود.

    کلید واژگان: متون کهن فارسی, تحولات آوایی, d, غیراشتقاقی, فارسی دری, خوشه صامت, rd
    A Haji Seyyed Aghaei

    During the history of the Persian language, many words have undergone different changes, among these changes is the appearance of the consonant /d/ after the consonant /r/ in some words. This phenomenon happened due to the close place of articulation of these two consonants. This change has been seen in the Khorāsān, Transoxiana, Sistān, and central cities from the fourth century onwards. Another change that is also the topic of this article’s discussion is the elimination of /d/ after the consonant /r/. The consonant /r/ causes /d/ to be eliminated due to the closeness of its place of articulation to the place of articulation of /d/ and for ease of pronunciation. This change also happened in the Khorāsān, Transoxiana, and central cities from the 4th century onwards. Both changes are seen in words with different grammatical identities.

    Keywords: : Persian classical texts, Phonetic changes, consonant, d, Persian Dari, consonant cluster rd
  • علی بیات*، کوثر حبیبی

    در این نوشته به روش تحلیل سندی متنی به تغییر و تحول تدریجی زبان وخط پهلوی به فارسی دری و الفبای عربی و تاثیر آن برتاریخ نگاری ایرانی در دوره اسلامی پرداخته ایم. بررسی ها نشان می دهند حتی پیش از حمله ی اعراب به ایران، فارسی دری (حداقل در دربار ساسانی) کم کم جای پهلوی را به عنوان زبان گفتاری روزمره گرفته بود و با وجود استفاه از زبان و خط پهلوی در متون زردشتی،خوانش آن برای همه ساده نبود. پس از حمله ی اعراب و گریز یزدگرد سوم و همراهان پرشمارش به مناطق شرقی ایران، محتملا این زبان دری یا درباری به آن مناطق راه یافت. پس از گروش برخی ایرانیان به اسلام و آشنایی با عربی، از همان زبان و الفبا برای نگارش متون به عربی و فارسی نیز استفاده شد. سنت تاریخ نگاری ایرانی هم با ترجمه ی متون پهلوی به عربی و سپس فارسی، اثر خود را در تاریخ نگاری اسلامی، عربی و بعدتر فارسی، برجای نهاد.

    کلید واژگان: زبان پهلوی, فارسی دری, تاریخ نگاری ایرانی, تاریخ نگاری اسلامی, مکتب تاریخ نگاری ایرانی
    Ali Bayat *, Kosar Habibi

    In this article, using the method of document-textual analysis, we discuss the gradual transformation of the Middle Persian/Pahlavi into Dari written with Arabic alphabet and its impact on Iranian historiography in the Islamic era. Studies show that even before the Arab invasion of Iran, Dari had increasingly replaced Pahlavi as the spoken language (at least in the Sassanid court), and despite the use of Pahlavi in Zoroastrian texts, not everyone was able to wholly comprehend it. After the Arab invasion, presumably by the flight of the King Yazdegerd III and his court to the eastern regions of Iran, Dari made its way to those parts. After some Iranians converted to Islam and became familiar with Arabic, its alphabet became used to write texts in Persian. Furthermore, by the translation of Pahlavi texts into Arabic and then Persian, the tradition of Iranian historiography, in turn, left its mark on Islamic historiography.

    Keywords: Pahlavi language, Dari language, Iranian historiography, Islamic historiography, Iranian historiography school
  • محرم رضایتی کیشه خاله*، بسم الله برهانی

    زبان فارسی که آن را در ایران «فارسی»، در افغانستان «دری» و در تاجیکستان «تاجیکی» می خوانند، از گذشته های دور زبان رسمی و درباری سرزمینی که امروزه افغانستان می خوانند، بوده است. این زبان از زمان شکل گیری حکومت مستقل در افغانستان و تغییر نام خراسان به افغانستان (1747م)  تا به امروز سرگذشت غم انگیزی داشته است. سیاست به حاشیه راندن زبان فارسی که از دوره امیر حبیب الله خان (1901-1919م) شروع شد، در دوره های بعد و تا امروز با فرازونشیب هایی دنبال شده است. چنانکه در دوره نیم قرنه حکمرانی خاندان آل یحیی (1308-1357ش) برای مدت کوتاهی به کلی از نظام اداری و آموزشی حذف شد و سپس در سال 1343ش اسم «دری» بر این زبان تحمیل شد و به عنوان یکی از دو زبان رسمی در کنار زبان پشتو در قانون اساسی دوره ظاهرشاه درج شد. این جایگاه در دوره نظام های کمونیستی نیز حفظ شد؛ اما پس از جنگ های داخلی و تسلط طالبان (1375-1380ش) بیش ازپیش مورد بی مهری قرار گرفت. با روی کار آمدن دموکراسی و شکل گیری نظام جمهوری اسلامی (1380-1400ش) و در قانون اساسی مصوب 1382ش، زبان پشتو و فارسی به عنوان دو زبان رسمی در افغانستان شناخته شد، با این تفاوت که ارجحیت به زبان پشتو داده شد و سرود ملی این کشور نیز به زبان پشتو ساخته شد. همچنین اصطلاحات دانشگاهی، نظامی و اداری تنها به زبان پشتو واگذار شد. سرانجام، با سقوط نظام جمهوری و تسلط دوباره طالبان بر خاک افغانستان، این گروه مجددا درصدد حذف زبان و اصطلاحات فارسی از ادارات و لوایح دولتی شده است.

    کلید واژگان: فارسی دری, زبان پشتو, فارسی ستیزی, طالبان, زبان فارسی
    Rezayati Kishekhaleh Moharram *, Bismellah Borhani

    The Persian language, which is called “Farsi” in Iran, “Dari” in Afghanistan, and “Tajiki” in Tajikistan, has been the official and court language of the land that is called Afghanistan today. This language has experienced a painful history since the formation of independent government in Afghanistan and changing the name of Khorasan to Afghanistan (1747 AD) until today. During this period, tribal and ethnic rulers have ruled the country with the approach of Pashtunism and each of them has adopted a specific orientation towards the Persian language. Since the beginning of the 20th century, they have tried to remove the Persian language from the official and national domain and replace it with other languages, including Pashto. While other common languages in Afghanistan never have had the background and the extent of Persian language in social, historical and cultural terms. The policy of marginalization of the Persian language, which started during the period of Amir Habibullah Khan (r. 1901-1919), has been followed with ups and downs in the following periods and until today - 18 months have passed since the second period of the Taliban rule. As it was removed from the administrative and educational system for a short period of time during the half-century rule of the Al Yahya dynasty (1308-1357), and then, in 1343, the name “Dari” was imposed on this language and it was included as one of the two official languages, along with Pashto, in the constitution of the Zaher Shah era. This position was also maintained during the communist regimes; but after the civil wars and the domination of the Taliban (1375-1380) it was treated more unkindly. With the establishment of democracy and the formation of the Islamic Republic (1380-1400), and in the constitution that was approved in 1382, Pashto and Persian were recognized as the two official languages in Afghanistan, with the difference that preference was given to Pashto and the national anthem of this country was also made in Pashto language. Also, academic, military and administrative terms were assigned to Pashto language only. Finally, with the fall of the republican system and the Taliban regaining control over Afghanistan, this group has tried to remove the Persian language and terms from government offices and signs.

    Keywords: Dari Farsi, Pashto language, anti-Persianism, Taliban, Persian language
  • مریم ایزدی، قربانعلی ابراهیمی*، عطامحمد رادمنش

    زبان فارسی دری از آغاز قرن چهارم تا قرن هفتم، گنجینه ای گسترده از واژه های اصیل و کهن را در خود گرد آورده است، که بسیاری از آنها بر اساس زبان ها و گویش های متنوع جغرافیایی شکل گرفته اند یا وام واژهایی هستند که از مناطق اطراف، بویژه ناحیه شرق ایران به فارسی دری راه یافته اند. بازجست این واژه های سره، کمیاب و مهجور، بویژه مصادر و افعال در فرهنگنامه قرآنی، فرهنگ برابرهای فارسی قرآن بر اساس صد و چهل و دو نسخه خطی کهن، به شناخت سیر تحول تاریخی نظام زبان فارسی از دیدگاه زبان شناسی، معناشناسی، دستور زبان، تصحیح نسخه های خطی و غنای واژه نامه ها و ترجمه قرآن کریم، کمک می کند. این پژوهش، نخست با استخراج مصادر و افعال کهن و نادر فرهنگنامه قرآنی، گزینش تعدادی از کمیاب ترین و کم کاربردترین مصادر و افعال و دسته بندی آنها در سه بخش گونه های فارسی باستان و میانه، افعال ناشناخته و وام واژه ها، با استناد به واژه نامه های معتبر و متون کهن، ریشه، معنی و کاربرد این فعل ها را تجزیه و تحلیل کرده است. هدف از این جستار، نشان دادن نقش ترجمه های قرآن در غنای نظام واژه سازی زبان فارسی و نتایج به دست آمده بیانگر بهره گیری گسترده مترجمان فارسی زبان قرآن از همه توانایی های واژه سازی در زبان فارسی است.

    کلید واژگان: فارسی دری, فرهنگنامه قرآنی, مصادر و افعال کهن و مهجور
    Maryam Izadi, Ghorbanali Ebrahimi *, Atamohammad Radmanesh

    From the beginning of the fourth century to the early seventh century the Dari Persian language which was the literary, official and spoken language in Iran, has gathered in itself an extensive treasure of the noble and archaic words, many of which have been formed based on various geographical dialects or loan terms that have found their in to the Dari Persian from the languages of the surrounding areas, particularly the East region of Iran.  In the Quranic Encyclopedia, which is provided on the basis of one hundred and forty-two versions of Quran manuscripts for the equivalent Persian of Quranic words, we encounter an abundance of infinitives and verbs which are archaic ,rare, and obsolete, and often related to the specific dialects of types of  Persian dialects  which are called language species. The exploration of these pure and rare words contribute to the study of the historical process of lexical system of Persian language and it is conducive to the enrichment of lexical dictionaries and atlases and also some of these words deserve to return to the Persian language cycle . This study tries, by means of descriptive-analytical approach and library study while introducing the infinitives and ancient, rare and obsolete Persian verbs in Quranic encyclopedia and rendering their frequency, with the selection of a number of these original language species, to explore and analyze their functions.

    Keywords: the Dari Persian, Quranic encyclopedia, infinitives, archaic, obsolete verbs
  • تقی پورنامداریان، مصطفی موسوی*

    ابومحمد الیاس بن زکی موید نظامی گنجوی شاعر پارسی زبان داستانسرای قرن ششم هجری در بعضی مطالعات جهت دار چند دهه اخیر ترک زبان معرفی شده است. در این مقاله کوشیده ایم در درجه ی نخست با استناد به آثاری از نظامی گنجوی که در انتسابشان به وی هیچ گونه شک و تردیدی وجود ندارد و در درجه ی دوم با استناد به منابعی که از گذشته ی دور تا امروز در ارتباط با این موضوع وجود دارد و نیز پژوهش ها و تحلیل های منتشرشده در ارتباط با موضوع مورد بحث، به بررسی زبان نظامی بپردازیم. در این پژوهش روشن شد که زبان مادری نظامی گویشی ایرانی از گویش های مختلف موجود در تاریخ و جغرافیای پهناور ایران بوده است که به این گویش اشعار فراوانی معروف به فهلویات در لابه لای متون و نسخ خطی به دست ما رسیده است. زبان شعری نظامی نیز فارسی دری بوده است و هیچ سند معتبری گویای این که بیتی به زبان ترکی سروده باشد در دست نیست.

    کلید واژگان: نظامی, زبان شعری نظامی, فهلویات, فارسی دری, گویش های ایرانی
    Taghi Pournamdarian, Mostafa Mousavi *

    Nezami Ganjavi, a Persian poet of the sixth century AH, has been introduced as a Turk in some directional studies of the last few decades. In this article, we have tried, firstly, by referring to the works of Nezami Ganjavi, in which there is no doubt about their attribution, and secondly, by referring to sources that have existed in this regard from the distant past to the present. And also published research and analysis on the subject under discussion, to examine the language of the military. In this study, it became clear that the mother tongue of the Iranian military dialect has been one of the various dialects in the history and vast geography of Iran, to which we have received many poems known as Fahlaviyyat in the margins of texts and manuscripts. The language of Nezami poetry was Persian Dari and there is no credible evidence that the verse was written in Turkish.

    Keywords: Nezami, Nezami poetic language, Fahlaviyyat, Dari Persian, Iranian Dialects
  • مریم ایزدی، قربانعلی ابراهیمی*، عطامحمد رادمنش

    پیشینه کاربرد فعل با پیشوند و پیش واژک در زبان های ایرانی به دوره باستان می رسد. برخی از این پیشوندها و پیش واژک های فعلی در فارسی میانه متروک شده و برخی از آنها به صورت جزیی مرده در ساختمان فعل باقی مانده اند. فارسی دری نیز این پیشوندها و پیش واژک ها را از فارسی میانه وام گرفته است. در فرهنگنامه قرآنی، فرهنگ برابرهای فارسی قرآن بر اساس 142 نسخه خطی کهن، تعداد زیادی از فعل ها با پیشوند و پیش واژک به کار رفته اند. فراوانی فعل های فارسی در فرهنگنامه  قرآنی، بویژه فعل های پیشوندی، بیانگر توانایی بالای زبان فارسی در ساخت واژه است. بررسی پیشوندها و پیش واژک های فعلی برای آشنایی با شیوه های واژه سازی در زبان فارسی و نمایاندن ظرفیت و چگونگی ساخت فعل در این زبان ضرورت دارد و به شناخت روند تکامل افعال ساده به فعل های ترکیبی و پیوندی از دوره فارسی باستان تا دوره مورد مطالعه این پژوهش، فارسی دری، کمک می کند. این جستار به شیوه تحلیلی - توصیفی و با مطالعه کتابخانه ای، با بررسی برابرهای فعلی واژگان قرآن کریم در فرهنگنامه قرآنی، نخست به استخراج پیشوندها و پیش واژک های فعلی این دوره از رشد و تکوین زبان فارسی می پردازد، سپس با آوردن نمونه، انواع آنها را دسته بندی نموده و ساختار، کاربرد، معنی و جامعه آماری این نوع از وندهای اشتقاقی و تصریفی را تجزیه و تحلیل می کند. هدف از این پژوهش، بازنمایی سیر تحول و کارکرد پیشوندها و پیش واژک های فعلی و ارایه بسامد افعال کهن مهجور، کم کاربرد و پویای پیشوندی در زبان فارسی است. نتایج به دست آمده، غلبه فعل های پیشوندی را بر ساخت های دیگر فعل در متن اصیل فرهنگنامه قرآنی نشان می دهد.

    کلید واژگان: پیشوند, پیش واژک, فعل, فرهنگنامه قرآنی, فارسی دری
    Maryam Izadi, Ghorbanali Ebrahimi *, Atamohammad Radmanesh

    The background of using prefix and morpheme in the Persian language can be traced to the ancient Persian. As the middle Persian language progressed through centuries, some of these prefixes and morphemes have been left out and some were kept as a dead and unnecessary part of some verbs. Some of these prefixes and morphemes are being used in the Dari Persian. In the Qura’nic Encyclopedia, Dictionary of Persian Equivalent of Koran Based on 142 Ancient Manuscripts, we can see the usage of these prefixes and morphemes. The frequency of Persian verbs in Qura’nic Encyclopedia, especially prefix verbs, indicates high capacity of this language in word making. The study of the current prefixes and morphemes helps us to be familiarized with word-making methods in Persian, to show the capacity of making verbs in this language, and to identify the evolution of simple verbs into combined and conjunctive from the ancient Persian to the current Dari Persian. Using a descriptive analytic method, as well as library research, this study explores the current comparisons of the verbs of the Holy Quran in the Qura’nic Encyclopedia. It first deals with derivation of the current prefixes and morphemes of this period through the development of Persian language. Then, by showing the samples, it tries to categorize their types, and analyzes the structure, application, meaning and statistical population of this type of derivative and inflectional affixes. The aim of this study is to explore the evolution and function of current prefixes and morphemes. It also attempts to present the frequency of obsolete, ancient, rare and dynamic prefix verbs in Persian. The results show the dominance of prefix verbs over other verb constructions in the original text of the Qura’nic Encyclopedia.

    Keywords: Prefix, Morpheme, verb, Quranic encyclopedia, Dari Persian
  • عباسعلی آهنگر*، منصوره دلارامی فر

    تحولات مداومی که در زبان‌ها رخ می‌دهد به دلیل ماهیت پویای زبان بوده است که در گذر زمان به‌صورت بسیار کند و تدریجی حاصل شده است. در این راستا، زبان‌ها و گویش‌های محلی به طور معمول کم تر دستخوش تغییر قرار گرفته‌اند. گویش سیستانی نیز از جمله گویش‌هایی به شمار می‌آید که دارای برخی ویژگی‌های آوایی، واجی، نحوی و ساخت‌واژی منحصربه فردی است که آن را با زبان فارسی معیار (امروزی) متفاوت ساخته است. پژوهش حاضر، ضمن توصیف پاره‌ای از عناصر و ویژگی‌های ساخت‌واژی گویش سیستانی و مقایسه آن ها با زبان فارسی باستان، میانه، دری، و زبان اوستا درصدد است تا نشان دهد که کدام عناصر تاریخی ساخت‌واژی در این گویش همچنان کاربرد دارد و هرکدام از چه دوره‌ای به ارث رسیده است. داده‌های زبانی پژوهش، از طریق بررسی کتابخانه‌ای و همچنین به روش میدانی با ضبط گفتار آزاد و مصاحبه با گویشوران سیستانی مسن بالای 60 سال گردآوری شده است. سپس، عناصر ساخت‌واژی به دست آمده از گویش سیستانی با آنچه از زبان‌های فارسی باستان، میانه، دری و اوستا موجود است، مقایسه شد. نتایج پژوهش نشان داد که در این گویش پیشوندهای فعلی be-، me-، na-، ma- و شناسه‌های غیرگذشته، پسوند -ak(a)، ضمایر اشاره نزدیک i و اشاره دور o ، ضمایر شخصی فاعلی me، to، o، mâ ، šmâ و ošo، ضمایر انعکاسی xod و مشترک xâ، عدم کاربرد ضمایر متصل و همچنین وجود خوشه دو همخوانی آغازین مانند: dr، st، fr، در زبان‌های فارسی باستان، میانه، دری و اوستا ریشه دارند.

    کلید واژگان: گویش سیستانی, فارسی باستان, فارسی میانه, فارسی دری, عناصر ساخت واژی
    Abbas Ali Ahangar*, Mansooreh Delaramifar

    Continuous changes taking place in languages have been due to the dynamic nature of language that occurs progressively and slowly over time. In this regard, local languages and dialects change less than the standard languages. Sistani dialect is also among the dialects that has its own specific phonetic, phonological, syntactic and morphological elements and characteristics making it different from the Standard (Modern) Persian. This article while describing some morphological features of Sistani dialect in comparison to Old, Middle, Darri Persian and Avesta Language also is going to show which historical elements and features of this dialect are still being used and have been inherited from which era. The linguistic data has been collected via library and also field methods, through interviewing with old Sistani men above 60 years old and recording their free speech. Then the extracted morphological elements from Sistani dialect were compared to those of Old, Middle, and Dari Persian as well as Avesta Language. The results show that in this dialect, there are some prefixes such as /be-/, /mē-/, /na-/, /ma-/ and suffixes /-ak(a)/, non-past verb inflectional suffixes, demonstrative pronouns, /i/ and /o/, personal pronouns /to/، /o/، /mâ/ ، /šmâ/ and /ošo/, reflexive pronouns /xod/ and /xâ/, lack of bound personal and also the exsistance of the initial consonant clusters such as dr، st، fr which have originated from Old, Middle, and Dari Persian as well as Avesta language.

     

    Keywords: Sistani Dialect, Old Persian, Middle Persian, Dari Persian, Morphological elements
  • Katayun Mazdapour

    In this preliminary study, the relation between Behdinan dialect as an instance of Iranian languages- despite limited texts- and the old texts of some Iranian languages has been reviewed. The aim of this study is to shed light on the historical similarities between Behdinan dialect and these languages. According to this preliminary study, the similarity between Behdinan dialect and the old texts on Median language Aδarbāygān's Old Language is more evident than the similarity between Behdinan dialect and Dari Persian.

    Keywords: Behdinan Dialect, Median Language, Aδarbāygān's OldLanguage, Dari Persian
  • سیدعظیم الله عصمتی*
    بدل در میان زبان های عربی و فارسی دری، کاربردهای ویژه ای دارد و خصوصیات مختص به خود را داراست. مانع اصلی یادگیری، عدم توانایی دانش آموزان و عدم توانایی در درک و تعمیم مفاهیم و خلط مبحث با مباحث دیگر می باشد. بدل در کتاب های فارسی از جمله مباحثی است که گاهی دانش آموزان در تشخیص و کاربرد آن دچار اشتباه شده و آن را با مباحث دیگر از جمله صفت و مضاف الیه می آمیزند.  این مقاله در پی تسهیل در امر آموزش بدل و راه های تشخیص آن است. در زبان فارسی دری میان مبدل منه و بدل درنگی خاص هست و در عربی نیز این دو جزء هم اعرابند؛ یعنی مبدل منه اعراب اصلی و بدل اعراب تبعی دارد ، ولی در فارسی این دو هم نقش اند. همچنین در گروه بدلی در فارسی دست کم یکی از دوجزء معرفه است ؛ در حالی که در ترکیب زبان عربی لزوما یکی از این دوجزء معرفه نیست. بدل در زبان های مزبور از ترکیب های متفاوت برخوردار است. بدل در زبان عربی از دو جزء مبدل منه و بدل تشکیل می شود ، در مبهم بودن مبدل منه و ابهام زدایی بدل از آن و در نبودن واسطه میان دو جزء نیز در این که هر دو جزء یک مرجع و مصداق خارجی دارند، همسان اند.
    کلید واژگان: بدل, فارسی دری, ادبیات تطبیقی
    sayed Azimullah esmati
    Appositon has special usage among Arabic and Farisy-Dari. The principle of obstacle in learning is the weak point of learners to recognize the concept and mixed the discussion with other discussions. “Appositon” in Persian books is part of discussion that usually students have mistaken on its usage and they mingled it with the adjective and added. This article will follow the easy way of learning and identifying it. In above language “Appositon” is made from different combinations- “Appositon” in Arabic is made from two parts “Mabadal Mena” and “Appositon”l in unknown “Mabadal Mena” and unclearness “Appositon”, without anything between two parts are similar.But in Farsi-Dari there is a difference between “Mabadal Mena” and “Appositon” and in Arabic these two part are similar, it means “Mabadal Mena” is the principle movement and “Appositon” is the natural movement. But in Farsi these two are arallel. Also in group “Appositon” in Farsi at lest these two parts are “Marafa” whatever in Arabic compound language these two parts are not “Marafa”. Research Method In this research the library has been used.
    Keywords: Appositon”, Farsi-Dari language, Harmonistic Literature
  • یدالله منصوری *
    یکی از انواع فعل در زبان فارسی، افعال پیشوندی است که کمابیش از دوره باستان تاکنون در زبان فارسی رواج دارند. در این مقاله چگونگی کاربرد افعال به همراه پیشوند و تاثیر کارکرد آن در فعل از چند منظر مطالعه و بررسی شده اند. روش انجام این پژوهش از طریق مطالعه تاریخی – تطبیقی زبان شناسی تاریخی در زبان فارسی است. اهدافی که در این پژوهش دنبال می شود این است که سیر تاریخی زبان فارسی و تحولات دستوری (صرفی – نحوی) در حوزه پیشوندهای فعلی برپایه متون پی گیری شود و با اشاره به صورت های تاریخی فارسی باستان و میانه، نمود آن در چند متن برگزیده فارسی دری به نتایجی بیانجامد.-نخست از دیدگاه پیشینه تاریخی و دگرگونی های آوایی صورت گرفته در پیشوند فعل از زبان های ایرانی باستان تا فارسی دری مورد بررسی قرار گرفته است. در زبان های اوستایی و فارسی باستان کمابیش بیست و یک پیشوند فعلی وجود داشته است که علاوه بر کارکرد و یا نقش پیشوند فعل، به عنوان قید و حرف اضافه نیز بوده اند. این پیشوندها در زبان های میانه غالبا یا متروک شده اند و یا چونان جزئی مرده در ساختمان فعل به کار رفته اند و کارکرد پیشوندی خود را از دست داده اند. در فارسی میانه برای پرکردن جای آن ها زبان به پیشوندهای جدیدی نیاز پیدا کرد که بیشتر از قیدها، صفت ها و حروف اضافه دوره باستان بوده اند. این دسته به منظور پدیدآوردن معنای جدید بر سر افعال می آمدند و در آن تغییر معنایی ایجاد می کرده اند. - دوم از نظر کارکرد معنایی این پیشوندها مورد بررسی قرار گرفته اند که روی هم رفته به سه دسته تقسیم شده اند:نخست پیشوندهایی که در معنی اصلی خود به کار رفته اند.دیگر پیشوندهایی که در معنی فعل ساده هیچ تغییری ایجاد نمی کنند، مگر اینکه جنبه تاکیدی دارند.دسته سوم پیشوندهایی که در معنی فعل ساده تغییر ایجاد می کنند و به فعل معنی تازه ای می بخشند.- سوم کارکرد نحوی این پیشوندها در رابطه با فعل در محور هم نشینی جمله مورد ارزیابی قرار گرفته است.- در پایان افزون بر نتایج به دست آمده، پیشوندهای فعلی از منظر بسامد و میزان کاربرد آن ها با فعل های ساده در قالب جدول و نمودار مورد تحلیل قرار گرفته اند.
    کلید واژگان: پیشوند فعلی, کارکرد معنایی, کارکرد نحوی, فارسی دری, فارسی میانه, فارسی باستان, زبان اوستایی
    Yadollah Mansouri *
    An important kind of verb in Persian language which has been commonly used since ancient era is prefix verbs. In this paper, we here had a look at these verbs from different perspectives.First, these verbs have been studied according to their historical background and also the phonetic changes which have happened upon verb prefix from Old Iranian language to New Persian (Dari). There are almost twenty one verb prefixes in Old Persian and Avestan languages, which have been used as adverbs or prepositions besides functioning as verb prefixes in Middle languages, these prefixes have either become archaic or been used as a dead part in verb structure, hence have lost their function as a prefix. In Middle Persian, the language needed new prefixes to fill the existing gap. These prefixes included adverbs, adjectives and prepositions of the ancient era.Second, these prefixes have been studied in terms of their semantic functions. They have been classified into three categories: a) the prefixes which have been used in their original meanings. b) The prefixes which make no changes in the meaning of a simple verbs unless the carry an emphatic role, c) The prefixes which make no changes in the meaning of a simple verb and add a new meaning to the verb.Third, the syntactic function of these prefixes has been evaluated regarding their relationship with the verb in a syntactic.Finally, verb prefixes have been analyzed in terms of frequency and their application with simple verbs. The analysis has been shown through tables and figures.
    Keywords: verb prefix, Semantic functions, syntactic functions, New Persian (Dari), Middle Persian, Old Persian, Avestan
  • ثریا رازقی*
    شهمیرزاد یکی از شهرهای استان سمنان است. گویش مردمان این شهر با زبان فارسی قدیم و گویش مازندرانی آمیخته است. بعضی فعل ها در گویش شهمیرزادی بازمانده شکل کهن افعال در زبان فارسی دری، فارسی میانه و ایرانی باستان است. امروزه کاربرد بسیاری از افعال با آنچه در ادوار آغازین به کار می رفته، تفاوت های زیادی یافته است؛ اما هنوز بازمانده افعال کهن را در بعضی گویش ها می توان یافت؛ از جمله شباهت های زیادی میان فعل و کاربرد آن در گویش شهمیرزادی با فعل در دوره های آغازین زبان فارسی دری وجود دارد. در حقیقت افعال به همان گونه که در دوره های آغازین به کار می رفته، در این گویش به حیات خود ادامه داده است. فعل در این گویش در تمامی زمان های گذشته، حال و آینده تصریف می شود اما تمامی اقسام فعل در این گویش متداول نیست بلکه گاه بعضی اقسام فعل کاربردی چندگانه دارند؛ برای مثال کاربرد فعل گذشته ساده و گذشته نقلی به شیوه ای یکسان است.
    کلید واژگان: فعل, گویش شهمیرزادی, سمنان, مازندرانی, فارسی دری, فارسی میانه, ایرانی باستان
    Soraya Razeghi *
    Shahmirzad is one of the oldest town locating in Semnan province .this city called as paradise of desert due to its fascinating gardens and excellent weather. its also famous because of deep bonding to our cultural values. People’s speaking style is derived and originated from combination of ancient Persian as well as partly Mazandaran’s people speaking style . Some verbs at this kind of vocalization are persisted and remained from old verbs form in the Dari’s Persian as well as ancient Persian . In this essay it is mentioned and clarified some resemblances ( in accordance with ancient scripts ) and also the most significant verbs construction which are widely common and used in this kind of dialect .With the intention of gathering this survey it is utilized some local source such as Jonge Maghsoud by Ghorbanali Maghsoudi and Asinak from another author Asmaeil Khaksar . Other information is based upon background as well as investigation of author birthing from parents who are shamirzadi’s speakers.
    Keywords: shahmirzadi's dialect, Semnan, Mazandaranian, Dari's Persian's Verb, Ancient Persian
  • مهدی زمانیان، مسعود رشیدی نژاد
    در این مقاله به بررسی سنگ نبشته ای نویافته، از مزرعه حاج مد دره مرادبیک همدان که به خط و زبان پهلوی نگاشته شده، پرداخته شده است. خط این سنگ نبشته مانند دیگر سنگ نبشته های پهلوی از این دسته (سنگ مزارها)، مربوط به واپسین سال های دوره ساسانی و آغاز ورود اسلام به ایران است.
    نکته ای که این سنگ نبشته را از دیگر نبشته های پهلوی متاخر جدا می سازد، پدیده رخنه کردن زبان فارسی دری در زبان و خط پهلوی به کار رفته در این سنگ نبشته است که جایگاه ویژه ای از نظر بررسی تحول زبانی برای این سنگ نبشته پهلوی ایجاد کرده است.
    کلید واژگان: سنگ نبشته پهلوی, فارسی دری, گور, دره مراد بیک همدان
    Mahdi Zamanian, Masoud Rashidi Nezhad
    This article was aimed at investigating a newly found inscription of the Hajmad farm in the Morad Beyk valley of Hamadan which was written in Pahlavi script. The script of this inscription like the other Pahlavi Inscriptions of the kind (grave stones) belonged to the late Sassanian period and early Islamic period in Iran. The point that made this inscription distinguished from the other new Pahlavi inscriptions was the effect of the official Persian dialect (Farsi Dari) on the Pahlavi language and script used in this inscription. This fact gave this Pahlavi inscription a special significance from the linguistic evolution point of view.
    Keywords: Pahlavi inscription, Farsi Dari, Grave, Hajmad farm in the Morad Beyk valley of Hamadan
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال