جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "صورت گرایی" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"
تکرار جستجوی کلیدواژه «صورت گرایی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
فارابی ازجمله فیلسوفان و اندیشمندان مسلمان قرن چهارم هجری است که نظریاتی در حوزه فلسفه هنر به طور خاص درباره شعر دارد. آراء فارابی روایتی دیگر از بوطیقای ارسطوست. ارسطو در بوطیقای خویش از محاکاتی سخن می گوید که هدف از آن تقلید صرف نیست؛ بلکه باز آفرینی و لذت از اثر هنری جدید است و اثر ادبی را چون پدیده ای مستقل می بیند. حال مسئله این است که باوجود صورت گراخواندن ارسطو ازسوی برخی محققان و بدیهی بودن تاثیر پذیری فارابی از وی تا چه میزان می توان آراء فارابی را متمایل به صورت گرایی دانست. به این منظور در این مقاله دیدگاه هنری فارابی درباب شعر، به ویژه محاکات (باز نمایی) با استفاده از روش توصیفی تحلیلی محتوا برمبنای آراء صورت گرایان روس بررسی شده است. این بررسی با مراجعه به برخی آثار وی ازجمله «مقاله فی قوانین صناعه الشعراء»، «جوامع الشعر»، «رساله فی التناسب و التالیف»، گفتارهای شعری از إحصا العلوم، آراء اهل المدینه الفاضله، فصول منتزعه انجام شده است. با بررسی دیدگاه صاحب نظران درباره صورت گرادانستن ناقدان قدیم یونان از جمله ارسطو و ناقدان قدیم ادب عربی ازجمله فارابی همچنین با مروری بر دیدگاه های ارسطو که فارابی را بزرگ ترین شارح آثار وی می دانند و نیز با مراجعه به آثار و آراء خود فارابی و تبیین آنها این نتیجه حاصل شد که رویکرد غالب بر آراء فارابی درباره صنعت شعر صورت گرایی است.
کلید واژگان: نقد ادبی قدیم, فارابی, ارسطو, محاکات, صورت گراییAl-Farabi, a prominent Muslim philosopher and thinker of the 4th century Hijri, made significant contributions to the philosophy of art, particularly in the realm of poetry. Al-Farabi's perspective on poetry echoes Aristotle's concept of "Mimesis," which emphasizes the re-creation of observed phenomena rather than mere imitation, resulting in the enjoyment of a new artistic creation. This viewpoint positions literary works as independent phenomena. This article sought to investigate the extent to which Al-Farabi's ideas aligned with formalism, given his influence by Aristotle. Employing a descriptive method and content analysis, the study drew on the insights of Russian Formalists, particularly regarding Mimesis (re-creation), to analyze Al-Farabi's artistic views on poetry. The examination encompassed several works of Al-Farabi, including "An Essay on the Rules of Poetry", "Poetry Collections", "A Treatise on Proportion and Composition", as well as poetic speeches from "Iihsa’ Aleulum", "Ara’ Ahl Almadinat Alfadhila", and "Fusul al-Montazaea". By scrutinizing the perspectives of experts, who considered ancient Greek critics, such as Aristotle, as formalists, alongside the views of Al-Farabi, a prominent figure in Arabic literary criticism, and by delving into Al-Farabi's own works and opinions, it became evident that formalism strongly influenced Al-Farabi's notions regarding the poetry industry.
Keywords: Ancient Literary Criticism, Farabi, Aristotle, Mimesis, Formalism -
ابن طباطبا، ناقد برجسته ادب عربی قرن چهارم هجری، در اثرش عیار الشعر شیوه ای متمایز را در پرداختن به نقد ادب عربی در قیاس با آثار ناقدان هم عصر و گذشتگان خود و حتی ناقدان پس از خود پی گرفته است. ابن طباطبا به طور خاص به شعر به عنوان صنعتی هنری پرداخته و ساختار و نظم شعری را محور اصلی بحث خویش قرار داده است، به گونه ای که از لا به لای گفته های وی می توان تفاوت ظریف میان گونه های متفاوت ادبی همچون نظم و نثر و شعر را استنباط کرد. حال از آنجایی که تمرکز ابن طباطبا بر صناعت شعری است و، از طرفی، برخی پژوهشگران بر این اعتقادند نقد قدیم عربی نقدی است صورت گرا، کوشیده ایم با استناد به آراء نقدی ابن طباطبا در عیار الشعر در چهار چوب اصول صورت گرایی روسی نشان دهیم چه میزان می توان ابن طباطبا را مشمول این حکم کلی دانست و وی را ناقدی با رویکرد صورت گرایی تلقی کرد. همچنین، چه میزان شواهد موجود در عیار الشعر این فرضیه را، که نقد ادبی عربی قدیم نقدی است صورت گرا، تقویت می کند. بنابر این، در این پژوهش آراء نقدی ابن طباطبا با استقراء شواهدی از کتاب عیار الشعر بر اساس شاخصه های اصلی رویکرد صورت گرایی روسی و با روش تحلیل محتوایی به بحث گذاشته شد. نتیجه پژوهش نشان داد ابن طباطبا در راس ناقدانی قرار دارد که رویکردی صورت گرایی دارند و آراء نقدی وی این فرضیه را، که نقد قدیم عربی نقدی صورت گراست، بیش از پیش تقویت می کند.کلید واژگان: نقد قدیم, ابن طباطبا, عیار الشعر, صناعت شعر, صورت گراییThe prominent Arabic literature critic of the 4th century AH, Ibn Tabataba al-Alawi, had a distinctive way of critiquing Arabic literature in his work "Ayar Ol-She’r." Unlike his contemporaries and predecessors, he focused on poetry as an artistic industry, emphasizing the structure and order of poetry. Through his statements, he highlighted the subtle distinctions between various literary forms such as verse, prose, and poetry. Some scholars view old Arabic criticism as form-oriented. This analysis aims to explore Ibn Tabataba's critical views within the framework of Russian formalism to determine if he can be considered a formalist critic. The research examines how Ibn Tabataba's opinions align with formalist principles and whether they support the idea that ancient Arabic literary criticism is formalistic. The study concludes that Ibn Tabataba's critical approach aligns with formalism, reinforcing the notion that old Arabic criticism is form-oriented.Keywords: Ibn Tabataba, Ayar Ol-She’R, 4Th Century AH, Ancient Arabic Literary Criticism, Formalism
-
بیدل دهلوی یکی از قله های ادب پارسی در دوره سبک هندی است. بیشتر توجه پژوهشگران سبک هندی، به مضمون آفرینی، نکته سنجی و تصویرگری شاعران است. لیکن توجه به هنرهای زبانی این شاعران کمتر بوده است. در این مقاله، تلاش بر آن است که به هنر ترکیب سازی بیدل و کارکردهای این هنر زبانی پرداخته شود. هنر ترکیب سازی، با توجه به قابلیت زبان فارسی از آغاز شعر پارسی در میان شاعران جریان داشته اما در دوره سبک هندی نمودی برجسته تر به خود گرفته است. اکثر ترکیبات موجود در شعر بیدل، برساخته قلم خود اوست و نمونه های کمتری از آن را می توان حتی در میان شاعران ترکیب ساز معاصرش یافت. کاربرد فراوان ترکیبات در شعر بیدل مقاصد متعددی دارد؛ تازه و پویا کردن کلام، برجسته سازی صورت سخن، مهارت در گزینش واژگان و اظهار فضل، آرایش و زینت بخشیدن به اشعار و آهنگین و گوشنواز کردن کلام، از جمله آنهاست. الگوهای ترکیب سازی بیدل در این مقاله عبارتند از: ترکیبات وندی، ترکیبات شبه ونددار، صفات فاعلی مرکب، صفات مرکب و ترکیبات مصدری. چینش ترکیبات زبانی در محور افقی و عمودی ابیات با نظم و دقت خاصی صورت می گیرد تا صورت گرایی شاعر بیشتر نمود پیدا کند. تجلی ترکیبات اشتقاقی فراوان در شعر بیدل علاوه بر بلیغ ساختن صورت کلام او، موجب ایجاد تشخص سبکی برای سخن او نیز شده است.کلید واژگان: بیدل, ترکیب سازی, سبک هندی, صورت گرایی, برجسته سازیBidel Dehlavi is one of the peaks of Persian literature in the Indian style. Most Indian style researchers have paid attention to the creative themes, delicacy, and imagery, but disregarded their artistic use of language . In this article, an attempts is made to address the art of creating combinations by Bidle and the functions of this linguistic art. Creating combinations, with regard to capability of Persian language, has been practiced among poets since the beginning of Persian poetry, but in the Indian style it has become more prominent. Most of the combinations in Bidle's poetry are based on his own pen, and fewer examples of this compositions can be found even among contemporary poets. The abundant use of combinations in Bidle's poetry has many purposes. Defamiliarizing the language, emphasizing the form of speech, expressing grace, skillfully choosing vocabulary, decorating poems, and adding melody and sweetness to words are among them. Bidle's combination patterns in this article are: affix combinations, pseudo affix combinations, combination adjectives nominative, combination adjectives, infinitive combinations .The arrangement of linguistic combinations in horizontal and vertical axis of the verse is done with special order to make the poet's formalism more visible. The manifestation of many derivative combinations in Bidle's poetry, in addition to making his language eloquent, has created a unique identity for the style of his poetry.Keywords: Bidel, composition, Indian style, formalism, Foregrounding
-
کتاب مکاتب زبان شناسی، نوشته آقای دکتر محمد راسخ مهند، کتابی است در شش فصل، که توسط نشر آگه در سال 1398 منتشر شده است. به طور کلی می توان این شش فصل را به دو بخش جداگانه تقسیم کرد: بخش اول که به معرفی علم زبان شناسی، زبان شناسی تاریخی - تطبیقی و آغاز زبان شناسی نوین و طرح دیدگاه های سوسور، حلقه پراگ و توصیف گرایی پرداخته است و بخش دوم کتاب که به شرح و معرفی سه دیدگاه غالب در زبان شناسی امروز یعنی صورت گرایی، شناخت گرایی و نقش گرایی اختصاص داده شده است. این کتاب، مسیری را که دانش زبان شناسی از اواسط قرن نوزدهم تا به امروز طی کرده است، به تصویر می کشد و در نهایت به بحث در رابطه با وضعیت فعلی آن می-پردازد و همان طور که نویسنده خود در پیش گفتار می گوید، هدف این کتاب آن است که «نشان دهد از چه دریچه-هایی به زبان نگریسته شده و این دریچه ها چه تفاوت هایی با هم دارند».
کلید واژگان: مکاتب زبانشناسی, نقش گرایی, صورت گرایی, شناخت گرایی -
صورت گرایی رویکردی زبان شناسانه است که به جست وجوی عناصر زیبایی اثر ادبی در لابه-لای صورت آن می پردازد و با هدف کشف ادبیت و راز آن، خصیصه های درونی و ذاتی یک اثر ادبی را از قبیل ویژگی های دستوری، وزن، آهنگ و امثال آن ها مورد تحلیل و ارزیابی قرار می دهد. پژوهش حاضر با تکیه بر مبانی و اصول مورد توجه صورتگرایان و با روش توصیفی - تحلیلی، دعای شانزدهم صحیفه سجادیه را که یکی از دل انگیزترین مناجات های امام سجاد (ع) با خداوند متعال است و توجه به فرم و شکل ادبی آن با توجه به معانی موجود در آن در خور بررسی است، در سه حیطه؛ آوایی، واژگانی و نحوی مورد بررسی قرار داده است و به این نتایج دست یافت که امام سجاد (ع) در بخش آوایی با تکرار صامتها و مصوتهای هماهنگ با معنا و آواهای حاصل از سجع در پایان فقرات، دعای خویش را آهنگین و متوازن ساخته است. در سطح واژگانی امام (ع) با دقت در گزینش واژگان و با هم آیی واژگان از طریق تناسب و تضاد و ارتباط معنایی میان آنها سبب انسجام و خلق توازن و افزایش میزان ادبیت دعا گشته است و با تکرار ساخت های نحوی مشترک و ضمایر مخاطب و متکلم و تکرار منادا در سطح نحوی، سبب توازن نحوی گشته و معانی مورد نظرش را به بهترین شکل به مخاطب منتقل کرده است.
کلید واژگان: صحیفه سجادیه, دعای شانزدهم, صورت گرایی, توازنThe Formalism is a linguistic approach that seeks out the aesthetic elements of a literary work and analyzed and evaluated with the aim of discovering literature and its secret, intrinsic and intrinsic features of a literary work, such as its decorative features,Weight, song, and the like of them. This research is based on the principles and considerations of formalists And by analytical method, the sixteenth prayer of the Sahifa Sajjadieh, One of the most pleasing prayers of Imam Sajjad is with God Almighty and attention to its literary form is worth considering according to the meanings in it,examines phonetics, vocabulary, and syntax in three areas and achieved these results That Imam Sajjad in the phonetic section has made his prayers melodic and balanced By repeating the consonants and vowels in harmony with the meaning and sounds of the syllable at the end of the syllable. At the lexical level of Imam has led to coherence and balance and increased the literacy of prayer with accuracy in the choice of words and with all the words through fit and conflict and semantic connection between them and at the syntactic level by repeating common syntactic structures and the pronouns of the addressee and the speaker and repeat of addressing has caused a syntactic balance and it conveys the desired meanings to the audience in the best way
Keywords: Sahifa Sajjadieh, Sixteenth prayer, formalism, harmony -
این مقاله خوانشی صورت گرایانه از داستان کوتاه «گرگ» از مجموعه نمازخانه کوچک من، اثر هوشنگ گلشیری ارایه می دهد. بخش های آغازین مقاله به مرور برخی از اصول مبنایی مکتب فرمالیسم روسی می پردازد. در همین بخش ها، با مروری بر آرای گلشیری درباره فرم در ادبیات، ضمن تاکید بر تاثیرپذیری او از صورتگرایان روسی و نهضت رمان نو در فرانسه، کوشیده ایم تا مبنای نظری خوانش پیشرو از داستان «گرگ» را نیز تبیین کنیم. در واقع، در این پژوهش نویسندگان کوشیده اند تا اثر گلشیری را براساس نوشته های نظری خود او درباره فرم در ادبیات داستانی بررسی کنند. می توان گفت بررسی شگردهای ادبی در داستان «گرگ»، درک روشنی از آثار نظری گلشیری به دست می دهد. پژوهش حاضر نشان می دهد که گلشیری با استفاده از شگردهایی چون انتخاب راوی اول شخص فرعی، درهم ریختن زمان وقوع حوادث، استفاده از باور عمومی و شایعه، ارایه روایت به صورت تکه های مجزا، استفاده از روایت های متناقض و بهره گیری از زبانی نامتعارف و پر سکته، به ابهامی ساختاری و هدفمند دست یافته که غایت آن آشنایی زدایی است؛ به عبارت دیگر، شگردهای نامبرده تا اندازه زیادی از خاصیت «ارجاعی» زبان متن کاسته و ضمن «برجسته» کردن مولفه های شکلی، متن را به سطحی از «ادبیت» رسانده است.کلید واژگان: صورت گرایی, داستان کوتاه, آشنایی زدایی, هوشنگ گلشیری, داستان کوتاه «گرگ»Persian Literature, Volume:9 Issue: 2, 2020, PP 117 -132This article presents a formalist reading of Houshang Golshiri's short story "The Wolf". The first sections of this article provide an overview of the basic principles of Russian formalism. In these sections, Golshiri's views on form and formalism in literature are evoked to emphasize his being influenced by the Russian formalists and the new novel in France. By doing so, we have attempted to explain the theoretical framework applied to the present reading of "The Wolf." Indeed, here Golshiri's short story has been read according to his own theoretical writings on form in narrative fiction. It can be said that examining the literary devices in "The Wolf" provides a clear understanding of Golshiri's theoretical works. The present study shows that Golshiri uses techniques such as choosing a minor first-person narrator, disrupting the timing of the events, reporting public belief and rumor, delivering his narrative in pieces and not as a linear whole, using contradictory narratives and using a special language to create a structural ambiguity, which results in defamiliarization. In other words, the aforementioned techniques have greatly reduced the "referential" aspect of the Golshiri's language and have "highlighted" the formal components, raising the text to a certain level of "literariness".Keywords: An Analysis of the Function of Literary Devices in Houshang Golshiri’s “The Wolf”
-
یکی از ویژگی های سبک حافظ، آشنایی زدایی های ویژه اوست؛ در این جستار کوشش می شود، بنا بر آموزه های روش صورت گرایی روس (فرمالیسم)، شگردهای نوآورانه و اختصاصی سبک شخصی حافظ موردبررسی قرار گیرد. نتایج پژوهش نشان می دهد که حافظ علاوه بر شگردهای معهود و کارآمدی که دیگر شاعران نیز از آن ها بهره برده اند؛ از شیوه هایی شاخص همچون: ساختارشکنی در تلمیح، هم نشینی و هم جواری واژگانی در بافت کلام؛ جابه جایی ضمیر، ای هام تعریض، ای هام دیداری، ای هام شنیداری، محتمل الضدین، متناقض نما و غافل گیری هنرمندانه نیز در سبک شخصی خویش بهره گرفته است.کلید واژگان: صورت گرایی, آشنایی زدایی, متناقض نمایی, غافل گیری, حافظ
-
در پژوهش حاضر، با رویکرد زبان شناسانه و روش تحلیلی توصیفی ، زبان شعر احمدرضا احمدی از منظر صورت گرایی (فرمالیسم) نقد و بررسی می شود. از کاربست این نظریه در بررسی اشعار احمدی، این نتیجه به دست آمد که زبان خاص وی، با کمک انواع آشنایی زدایی ها و هنجارگریزی های لفظی و معنایی و نیز ساخت ترکیبات و اصطلاحات گوناگون، برجستگی ویژه ای پیدا کرده است که می توان گفت سبک و زبان متفاوتی دارد. شاعر از ابتدای کار سرودن تاکنون، یکسانی زبان و محتوا را در سروده های خود حفظ کرده است و به شکلی روایت گونه، روزمرگی ها و اتفاقات رایج زندگی را بازنموده است و با بهره گیری از توان بالقوه زبان و عدول از هنجارهای زبانی و فن زدودن عادت های مالوف و مانوس کاربردهای رایج کلمات و جملات، روایت ها و مضمون هایی نو آفریده، شکل تازه ای به زبان بخشیده است.کلید واژگان: نقد ادبی, فرم, صورت گرایی, احمدرضا احمدی, هنجارگریزی, آشنایی زداییUsing a descriptive-analytical method and through a linguistic approach, the poetic language of Ahmad Reza Ahmadi has been criticized in terms of formalism in present study. The results show that applying various types of verbal and semantic defamiliarazations and deviations, as well as making various combinations and expressions, has given a special prominence to his particular language in such a way that it can be said that he has a different style and language. Since the beginning of the work, the poet has kept in his poems the uniformity of language and content, and has narrated the routine and common events of life, and, with the use of potential power of language, abandonment of lingual norms and defamiliarization of usual habits, and also through common utilization of words and sentences, has created new narrations and themes and developed a new form of language.Keywords: literary criticism, form, formalism, deviation, defamiliarization, Ahmad Reza Ahmadi
-
هنجارگریزی یکی از شگردهای مطرح در نظریه های نقد صورت گرا یان (فرمالیست های) روس است. این شیوه، یکی از روش های برجسته سازی در یک اثر ادبی است، که در تعریفی ساده می توان آن را خروج از زبان معمول و معیار دانست. بهره گیری از این ترفند بیانی، به آفرینش زیبایی و پویایی سخن می انجامد و سبب توجه دوچندان مخاطب به متن می شود. لیچ، زبان شناس انگلیسی، معتقد است که برجسته سازی در زبان، به دو شکل «هنجارگریزی» و «قاعده افزایی» تحقق می پذیرد. او هشت گونه هنجارگریزی را در یک اثر ادبی از یکدیگر باز شناخته است. در این جستار، به شیوه توصیفی تحلیلی، انواع هنجارگریزی ها مطابق با نظریه لیچ، در اشعار نزار قبانی، شاعر نامدار معاصر سوری، در مجموعه کتاب الحب بررسی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که نزار قبانی از انواع هنجارگریزی در اشعار خود استفاده کرده و در این مجموعه هنجارگریزی «معنایی» و «آوایی» بسامد فراوانی دارد و هنجارگریزی «سبکی»، کاربردی ندارد.کلید واژگان: نزار قبانی, صورت گرایی, هنجارگریزی, برجسته سازی, قاعده افزایی, آشنایی زدایی, کتاب الحبDeviation is one of the techniques Russian formalists discuss in their criticism theories. This is an effective method to foreground matters in a literary work that can be easily defined as departure from normal and standard language. Its usage, as an expressional technique (or somehow trick) can lead speech in to dynamicity and makes the audience to pay more attention to the text. Geoffrey Neil Leech (1936-2114), the English linguist, believes that de-familiarization in literary language is put in to effect in two ways of "foregrounding" and "deviation". He has distinguished eight different types of deviation in a literary work. Through an analytic-descriptive method, different types of deviation have been analyzed in present essay on the basis of Leech's theory in the poems of the Syrian well-known contemporary poet, Nizar Qabbani, published in his work "Kitab al-hubb" (Book of Love). The results show that Nizar Qabbani has used different types of deviations in his poetry and there is no "stylistic" deviation in this work, while "semantic" and "phonetic" deviations have been used with a high frequency.Keywords: Nizar Qabbani, Formalism, Deviation, foregrounding, Extra-regulation, De-Familiarization, Kitab al-hubb
-
پیام های بسیاری در ادبیات، وجود دارد که قواعدصرفی و نحوی را در زبان مخدوش می سازد. شکستن یا گذر از این قواعد، مخاطب را متوجه پیام جدیدی می سازد. زبان ادبی معمولا به طور آگاهانه و عمدی، از هر قاعده ای فراتر می رود و به این اعتبار، شاید بتوان ادبیات را به معنای گریز از اقتدار زبان و انقلاب مداوم زبان خواند و شعر را گذر از یک معنا به معناهای بی شمار. از طریق هنجارگریزی درمی یابیم، شاعر با استفاده از این شگردها و فنون، چه اندازه در ایجاد حس و حال تازه، انسجام بیش تر بخشیدن به شعر، نظام مندسازی بهتر آن، تقویت بعد موسیقایی و تاثیرگذاری عمیق تر آن موفق بوده است.
فراهنجاری دستوری، هنجارگریزی، نحوستیزی، کژتابی، عدول از هنجار و برجسته سازی، اصطلاحاتی است که طی چند دهه اخیر به محافل ادبی و متون نقد ادبی راه یافته است. مقاله حاضر، نگاهی دارد به انواع هنجارگریزی در 23 شعر نیمایوشیج و بر آن است که با تعریف این اصطلاحات و ارائه نمونه ها و مصداق های عینی از اشعار این شاعر صاحب سبک ایران، کارکردهای این پدیده را به شیوه ای توصیفی - تحلیلی نشان دهد و میزان خلاقیت شاعر را در آفرینش های زبانی بررسی نماید.
کلید واژگان: نیما یوشیج, هنجارگریزی, صورت گرایی, قاعده افزاییThere are innumerable messages in literature, which alter the grammatical and syntactic rules of language. Breaching or ignoring such rules will convey a new message to audience. The literary language usually transcends every syntactic rule on purpose. Accordingly, one may consider the literature as the evasion of the authority of a language and a constant revolution occurring in it. Similarly, the poetry may be defined as the transition from one single meaning to countless other meanings. Through deviation, we realize how successful the poet has been in creating a fresh feeling, giving more coherence to poem, its better systemizing, improving its musical dimension and making its influence deeper by using such methods and techniques. Grammatical ultra-normativity, deviation, syntactic deviation, amphibology, deviation from norms, foregrounding, etc. are expressions which have entered into the literary circles and critic texts during the last decades. The present paper takes a glance at various kinds of deviation in 23 poems of Nima Yushij, an Iranian stylist poet. Using a descriptive-analytical method, it tries to demonstrate the functions of this phenomenon and examine the poet’s creativity level in linguistic creations through defining such terms and providing several concrete examples and instances in his poems.Keywords: Nima Youshij, deviation, formalism, no synergy -
فرمالیسم روسی، رویکردی است که اوایل قرن بیستم به وجود آمد و هدف نظریه پردازان آن مشخص کردن شیوه ای علمی در نقد متون ادبی بود. آنان ادعا داشتند که به جای نویسنده اثر، خود اثر ادبی باید در محور توجه قرار گیرد و «ادبی بودن» متون ادبی، موضوع اصلی در نقد ادبی محسوب شود. آنان با اتخاذ این شیوه، مطالعه و بررسی متون ادبی را به سوی مسائل مربوط به شکل و تکنیک سوق دادند. در مقاله حاضر، علاوه بر توضیحی درباره صورت گرایی (فرمالیسم) و مفاهیم خاص مربوط بدان، با انتخاب این شیوه، به چگونگی کاربرد مفاهیم صورت گرایان در تحلیل این داستان پرداخته شده است.
کلید واژگان: صورت گرایی, آشنایی زدایی, ادبیت, تمهید, طرح, انگیزشThe Russian formalism is an approach was introduced at the beginning of 20th century and those who offered such a theory wanted to find a scientific method in literary criticism. They believed that the literary work itself should be criticized instead of its author and the literary nature of the work should be considered as the main subject. Adopting such a method، they propelled the study of literary works to the issues of Form and Technique. Besides formalistic reading of Mahmood Dowlatabadi’s “Journey”، in present paper، we are going to make Formalism and its related special concepts clear and to show how critics use these formalistic concepts to analyze this story.Keywords: formalism, defamiliarization, activation, literariness, Motif, preparation, plan -
در این مقاله کوشیده ایم تا در چهارچوب دستور وابستگی ضمن برشمردن نقش های گوناگون فعل «شدن» در فارسی، از اهمیت واژگان در توصیف های نحوی سخن بگوییم. نگارندگان در این مقاله همچنین کوشیده اند تا به دقت از این اصل صورت گرایانه پیروی کنند که وجود نقش های دستوری هر زبانی را تنها با استناد به معیارهای صوری می توان پذیرفت و استعانت از معیارهای صرفا معنایی برای تفکیک نقش های دستوری از هم، قابل قبول نیست. فعل «شدن» دارای یکی از شش نقش زیر در زبان فارسی است: فعل ربطی (در سه نوع جمله اسنادی کامل، اسنادی ناقص، و اسنادی با فاعل بندی)، جزء همکرد در برخی فعل های مرکب و فعل های پی بستی، فعل کمکی مجهول ساز، فعل وجهی، فعل کمکی در صورت مجهول یا ناگذرای افعال ضد سببی و در آخر فعل بسیط. در این مقاله، موارد فوق را یک به یک بررسی می کنیم.
کلید واژگان: فعل شدن, نقش های دستوری, واژگان, نحو, دستور وابستگی, صورت گرایی“Shodan” is a multifunctional verb in Persian Language. This paper deals with six different functions of “shodan” based on a purely formal approach. These functions are as follows: liking verb، light verb in some compound predicates، auxiliary verb، helping verb in passive voice، modal verb، and simple verb. The interface between lexicon and syntax، and the ways to show this relationship in the framework of dependency grammar is the main topic of this paper.Keywords: Dependency Grammar, interface between syntax, lexicon, shodan in Persian -
اندیشه ی وحدت بخش درنقد شعر نو با نگاهی به شعر عبدالرضا شهبازی
هدف ادبیات و اساسا هنر بیان یک معنا یا اندیشه، به تصویر کشیدن گوشه ای از زندگی و رفتار‌های انسانی از منظری نقادانه و یا پرتو افکنی بر بعدی از ابعاد بی شمار امال و اندیشه های انسان است. این بیان هنری با توسل به واسطه های مختلف صورت می گیرد. در ادبیات، این واسطه(medium) چیزی نیست جز زبان. تمام آنچه نویسنده و شاعر در دست دارد، کلماتی است که باید به مدد آن ها قصد و منظور خود را بیان کند. پس، توانایی نویسنده در به کارگیری بهترین و موثرترین الفاظ و کلمات است تا آنچه را زبان ادبی، و متفاوت از زبان روزمره است، به وجود آورد. این زبان در شعر عرف و ماهیتی متفاوت از ساختار زبان متعارف را باعث می شود، و به ویژه در شعر نو تنها با وقوف بر این که آنچه می‌خوانیم بخشی از یک شعر یا اثر ادبی است، قابل قبول می نماید. ما در این بحث به دنبال زیر ساخت یا اندیشه ای هستیم که این زبان به ظاهر پراکنده و غیر متعارف را در شعر نو فارسی قوام بخشیده و در کنار هم نگه می دارد. برای این منظور از قول صورت گرایان روس و آرإ شعرای رومنتیک انگلیسی استفاده کرده ودر پایان شعری از اشعار نوی یکی از شعرای معاصر را به عنوان نمونه نقد می کنیم.
کلید واژگان: پریشان سخنی, صورت گرایی, شکل انداموار, تمهید, آشنا زداییUnifying Meaning in Reading Modern poetryLiterature, or basically art, communicates human truth, feelings and emotions, presents a slice of life from a critical stance, or highlights some aspect of human desires. This, in different arts, is done through different means or media. In literature this medium is language. All a writer or poet has is a pack of words by which he or she must manage to express his or her mind. So, an author might be said to be an able one when he or she makes the best and most fruitful use of words. This use of words in poetry creates a special language which, deviating from the norms and standards of usual conversation, forms a constructed or formless shape. This is especially true about Free Verse or modern poetry. In this article we want to see what gives this scattered shape unity and keeps its different parts together. For this purpose we have consulted the views and theories of Russian Formalists and English Romantic poets. As an example of application, a poem of an Iranian contemporary poet has been analyzed.
Keywords: free verse, device, formalism, organic whole, defamilarization -
اگرچه نقش عوامل فراادبی و فرازبانی نظیر عوامل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی در تحلیل و تفسیر درست و منطقی شعر نیمایوشیج، به عنوان یک رسانه عمومی و بیدارکننده انکارناپذیر است؛ نقش و جایگاه خود متن شعری را از دیدگاه صورت گرایی و عینی نمی توان نادیده گرفت. نیما از آنجا که نماینده یک سبک مستقل ادبی در حوزه شعر است، بنا بر پیشینه های نظری خود به یقین در فرم و زبان شعر نوآوری کرده است؛ چراکه سبک شعری او از سبک های قبل برجسته و متمایز است. بررسی صورت گرایانه متون ادبی با روش شناسی منطقی با پیدایش مکتب صورت گرایی و مکاتب دیگر حوزه زبان شناسی آغاز شد. صورت گرایان روسی بر این باور بودند که نقد متون از دیدگاه زبان شناسی باید زبان را از جنبه عینی و ملموس و با دیدی علمی و عملی مورد بررسی قرار دهد. یکی از مفاهیم مکتب صورت گرایی در بررسی متون ادبی و به صورت کلی زبان ادبی عنصر برجسته سازی است که تحت عناوینی چون هنجارزدایی و هنجارآفرینی بحث می شود. لیچ، انواع هنجارگریزی را در هشت مقوله واژگانی، نحوی، نوشتاری، آوایی، معنایی، گویشی، سبکی و زمانی، تقسیم کرده است. صفوی نیز هنجارآفرینی را در سه سطح توازن آوایی، واژگانی و نحوی بحث کرده است. در این مقاله سعی شده است که شعرهای نیمایوشیج از دیدگاه صورت گرایی و با دو مفهوم هنجارزدایی و هنجارآفرینی کاویده شود. پیش فرض تحقیق این است که شعرهای معاصر به صورت عام و شعرهای نیما به سبک خاص ظرفیت هنجارگریزی بیشتری را دارا می باشند.
کلید واژگان: شعر نیما, صورت گرایی, هنجارگریزی, هنجارآفرینی -
روش شناسی تاریخ ادبیات در فضای خاورشناسی روسیهچیستی رخداد ادبی، بازشناسی جریان های ادبی و دوره بندی آن هاو مطالعه درباره تحولات پدیدآمده در هر جریان، مهم ترین مسائلی است که در تاریخ ادبیات دنبال می شود. در مقاله حاضر، فضای خاورشناسی روسیه از آن رو به عنوان موضوع مطالعه انتخاب شده که برای اندیشمندان روس در دوره محدودیت های شوروی، فرصتی برای جمع میان سنت روش شناسی روسیه و افق های نگاه وسیع تر به ادبیات در اثر آشنایی با ادبیات ملل مشرق را فراهم آورده است. در این جا از سویی کوشش شده تا روش های به کارگرفته شده در تاریخنگاری ادبیات نزد خاورشناسان روس صورت بندی شود و از سوی دیگر، فضای خاورشناسی به عنوان دریچه ای مطرح شده که می تواند فرد جست وجوگر را با زاویه دیدی محدود و مناسب، با روش شناسی تاریخ ادبیات در محافل روسیه آشنا سازد.
کلید واژگان: تاریخ ادبیات, روش شناسی, خاورشناسی, روسیه, واقع گرایی, جامعه گرایی, صورت گرایی -
بازنگری ویژگی صوری رمان تجربی فرانسوی در فاصله سال های 50 الی 70رمان نو فرانسه مکتبی است که از زمان پدیداریش، یعنی از ابتدای دهه 1950، بیش از دیگر مکتب های ادبی، به طور اصولی و مکرر، الگوهای نوشتاری داستانی را زیر سوال برده است.
در این چالش، نویسندگانی که مستقیم و یا غیر مستقیم به این گرایش وابسته بوده اند، توجه خود را معطوف قالب کرده و به آن اهمیت ویژه ای بخشیده اند، با علم به این که انتخاب چنین شیوه ای می توانست موجب عدم انتقال سریع و صریح مفهوم شود. از آثار آنان اغلب با عنوان «رمان آزمایشگاهی» یاد کرده اند، عبارتی که «رمان تجربی» زولا را در قالب معاصرش تداعی می کرد. البته بین این دو تفاوتی جزیی وجود داشت: زولا به تجربه کردن ساختارهای اجتماعی می پرداخت و جامعه زمان خود را مورد تجزیه و تحلیل قرار می داد، در حالی که نوگرایان رمان و در صدر آنان آلن رب گریه، با جدیت و پشتکار در پی آزمودن توان بالقوه ظاهری نوشتار داستانی بودند. نتیجه اختیار دیدگاه فرمالیستی این بود که دنیای ترسیم شده در روایت با دنیای «واقعی» - یا دست کم نمایی واقعی از دنیا - سنخیتی نداشت. پس فرم گرایی آنان می تواند خواندن آثارشان را با مشکل مواجه سازد. هدف مقاله حاضر بررسی قوت و ضعف این مدعا است..
کلید واژگان: صورت گرایی, رمان نو, نوشتار داستانی, قابلیت ارجاعی
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.