به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « customs » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »

تکرار جستجوی کلیدواژه «customs» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • اسدالله واحد*، هادی صادقی، محمد مهدی پور، ابراهیم رنجبر

    «احمد یسوی» یکی از مشایخ مشهور و تاثیرگذار در خطه ترکستان در قرن ششم بوده است. حرکت صوفیانه و سلوک عرفانی وی به نام «یسویه» در جهان اسلام شهرت یافته است که در اسلامی شدن آناتولی نقش مهمی ایفا کرده است و با فراز و نشیب هایی در آسیای صغیر حیات داشته است. یسویه به عنوان اولین طریقتی تلقی می شود که در میان ترکان پدید آمد؛ این جریان دینی ابتدا در شهر «یسی» یا «ترکستان» پدیدآمد و سپس آوازه آن کل ماوراءالنهر را درنوردید و در آسیای صغیر نیز گسترش یافت. اهمیت اصلی طریقت یسویه از این منظر است که توانست متناسب با سطح اندیشه، زبان و فرهنگ ترکمانان، از ترکستان تا آناتولی، عقاید عرفانی و آداب و اصول صوفیانه شان را اشاعه و تبلیغ کند و با استفاده از اشعار عامیانه آهنگینی که ریشه در روح ملی و آداب آن قوم داشت، روح بسیط و بی آلایش آن ها را مجذوب اسلام و تصوف کند و در نهایت فرهنگ و اجتماع آسیای صغیر را آماده ورود و پذیرش آرای فرقه های مختلفی که اغلب آن ها اصل خراسانی داشت، گرداند. با توجه به این که تاکنون تحقیقی در مورد نقد و بررسی آراء و آداب یسویه و گسترش این طریقت در آسیای صغیر صورت نپذیرفته است. نگارندگان این پژوهش برآنند که با استناد به آثار مکتوب و منسوب شخص احمد یسوی، به شرح و تفسیر عقاید صوفیانه و آداب طریقت یسویه و تطبیق آن ها با تصوف خراسان بپردازند تا از این طریق ماهیت عرفانی و تاثیر فرهنگی و فکری این طریقت در آسیای صغیر آشکار و مشخص شود.

    کلید واژگان: احمد یسوی, یسویه, آسیای صغیر, عقاید, آداب
    A. Vahed *, Hadi Sadeghi, Mohammad Mahdipour, Ebrahim Ranjbar

    Ahmad-e Yasavi, also known as "Pir-e Torkestân," was a famous Sufi and influential spiritual leader in the Torkestân region in the 6th century. His Sufi movement and mystical teachings, known as "Yasaviyyeh," gained popularity in the Islamic world and played a significant role in the Islamization of Anatolia, experiencing ups and downs in Asia Minor. Yassaviyyeh is considered the first Sufi order to emerge among the Turks, originating in the city of Yasâ or Torkestân and later spreading throughout Asia Minor. The main significance of the Yasaviyyeh order lies in its ability to spread Sufi beliefs and practices tailored to the intellectual level, language, and culture of the Torkman people from Torkistân to Anatolia. By using simple and melodious poems rooted in the national spirit and customs of the people, Yasaviyyeh order was able to attract the pure and unadulterated souls of the Torkman people to Islam and Sufism, preparing the culture and society of Asia Minor to embrace and accept the teachings of various sects, many of which had origins in Khorâsân. Given the lack of research on critiquing and analyzing the beliefs and practices of Yassaviyyeh and the spread of this Sufi order in Asia Minor, the authors of this study aim to provide a detailed interpretation of the Sufi beliefs and practices of the Yasaviyyeh order by referring to the written works attributed to Ahmad-e Yasavi. They also seek to compare these beliefs and practices with those of Khorasan Sufism to reveal the mystical nature and cultural and intellectual influence of this Sufi order in Asia Minor.

    Keywords: Ahmad-E Yasavi, Yasaviyyeh, Asia Minor, Beliefs, Customs
  • کبرا حیدریان، منیژه فلاحی*، علی اسکندری

    ادبیات بومی نوعی از ادبیات است که شرایط زیستی و بومی یک منطقه، آداب و رسوم و عقاید و باورها، فرهنگ، مناسبات و روابط اجتماعی، مذهبی و غیره را که بر آن منطقه حاکم است، منعکس می کند. گرایش به این نوع ادبیات در میان داستان نویسان معاصر فراوان دیده شده است. احمد محمود نویسنده برجسته رئالیست ایرانی است که توانسته به نحو مطلوبی عناصر بومی منطقه جنوب ایران را در آثار خود بازتاب دهد. آشنایی عمیق وی با فرهنگ مردم سواحل خلیج فارس و بهره گرفتن از عناصر بومی مناطق جنوب ایران، آثار وی را از منظر ادبیات بومی و اقلیمی قابل بررسی و تامل نموده است، به همین دلیل جستار حاضر به بررسی ادبیات بومی در آخرین اثر این نویسنده که رمان درخت انجیر معابد است، می پردازد. دستاورد پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای انجام شده، نشان می دهد که احمد محمود در درخت انجیر معابد آداب و رسوم، عقاید و باورها، لهجه و گویش مردم جنوب ایران را در کنار تاریخ و جغرافیای طبیعی و انسانی این منطقه به تصویر کشیده است که این امر بیانگر آگاهی و تسلط عمیق وی بر جنبه های مختلف تاریخ، جغرافیا و فرهنگ مردم ساکن جنوب کشور است.

    کلید واژگان: ادبیات بومی, باورها, آداب و رسوم, احمد محمود, رمان درخت انجیر معابد
    Kobra Heydarian, Manijeh Fallahi*, Ali Eskandari

    Native literature is a type of literature that reflects the living and native conditions of a region, customs and beliefs, culture, social relations, religious, etc., that govern that region. The tendency towards this type of literature has been seen among many contemporary story writers. Ahmad Mahmoud is a prominent Iranian realist writer who was able to reflect the native elements of southern Iran in his works. His deep familiarity with the culture of the Persian Gulf coast people and using the native elements of the southern regions of Iran, his works can be examined and reflected from the perspective of local and regional literature. For this reason, the present essay examines native literature in the author's latest work, which is the novel The Fig Tree of Temples. It shows the achievement of the research which was done with descriptive-analytical method and based on library studies that Ahmad Mahmoud has depicted the customs, beliefs, dialect and dialect of the people of southern Iran in the fig tree, along with the natural and human history and geography of this region, which shows his deep knowledge and mastery of various aspects of history. The geography and culture of the people living in the south of the country.

    Keywords: Indigenous Literature, Beliefs, Customs, Ahmad Mahmoud, The Temple Of The Fig Tree
  • فاطمه سادات طاهری*

    مقاله حاضر به بررسی دارابنامه (887 ه.ق) یا به تعبیر دقیق تر فیروزشاه نامه می پردازد. دارابنامه، یکی از کهن ترین حماسه های عاشقانه و عامیانه فارسی ایران قبل از اسلام است که محمد بیغمی آن را درباره قهرمانی های فیروزشاه پسر داراب کیانی روایت کرده و محمود دفترخوان آن را نگاشته است. نویسنده مقاله با توجه به این نکته که داستان های عامیانه کهن می توانند منبع ارزشمندی برای کشف آداب و رسوم دوران روایت داستان نیز باشند، درنظر دارد با استفاده از رویکرد توصیفی- تحلیلی مبتنی بر متن دارابنامه بیغمی -که حماسه ای عاشقانه (رمانس) است- گوشه هایی از آداب و رسوم جنگاوری ایران کهن را بازنماید؛ ازاین رو می کوشد با پاسخ به این پرسش که آیین رزم و جنگاوری در دارابنامه بیغمی چگونه است و آداب و رسوم جنگاوری این داستان متعلق به ایران پیش از اسلام، چقدر با آداب و رسوم اسلامی و دوران نویسنده مطابقت دارد؟، تبیین کند داستان های عامیانه از جمله دارابنامه، علاوه بر تبیین آداب و رسوم مرسوم در ایران کهن و دوران پیدایش خود، آداب رایج دوران کتابت داستان را نیز منعکس می کنند؛ چنانکه می توان گفت بسیاری از آیین های مرسوم رزم در دارابنامه بیغمی، متعلق به عصر اسلامی است؛ به گونه ای که این اثر را از نظر ویژگی های رزمی می توان با شاهنامه ها، فتوت نامه ها وآثار پهلوانی فارسی مطابقت داد.

    کلید واژگان: آداب و رسوم, رزم و جنگاوری, حماسه عاشقانه قبل از اسلام, دارابنامه, محمد بیغمی
    Fatemeh Sadat Taheri *

    The present article examines Darabnama (887 A.H.) or, more precisely, Firouzshahnameh. Darabnameh is one of the oldest Persian love and folk epics of pre-Islamic Iran, narrated by Mohammad Beghmi about the heroism of Firouzshah, son of Darab Kiani, and written by Mahmoud Dafterkhan. Considering the fact that ancient folk tales can be a valuable source for discovering the customs of the story telling period, the author of the article intends to use a descriptive-analytical approach based on the text of Bighami's Darabanam - a romantic epic (Romance) - show some sides of ancient Iran's war customs; Therefore, he tries to answer the question of what is the ritual of war and warfare in Beghami's novel and how the customs of warfare in this story - whose origin goes back to pre-Islamic Iran - are similar to Islamic customs and the author's era? shows that folk stories including Darabnameh, in addition to explaining the customary customs and traditions in ancient Iran and the era of their origin, also reflect the common customs of the time when the story was written; As it can be said, all the customary rituals of war in Begami's Darabnameh belong to the Islamic era; In such a way that this work can be matched with Shahnamehs, Fatutnamehs and Persian heroic works in terms of martial characteristics.

    Keywords: : Customs, Combat, Pre-Islamic Epic Romances, Darabnameh, Mohammad Bighami
  • مرضیه آبیار قمصری*، رضا شجری

    بدون شک آداب ورسوم هر منطقه میراث ارزشمند گذشتگان آن است و کهنسالان هر جامعه به منزله گنجینه های بسیار باارزشی هستند که می توان با ثبت اطلاعاتی که از آنان به ما رسیده است، نام و یادشان را گرامی داشته و ضمن جلوگیری از نابودی و فراموش شدن فرهنگ بومی منطقه، به حفظ و نگهداری این مطالب برای آیندگان کمک شایانی نمود. ازدواج یکی از مهم ترین تجربه های هر فرد در زندگی و زیربنای تشکیل خانواده به عنوان کوچک ترین نهاد اجتماعی است. بنابراین بر آن شدیم تا در این پژوهش که در آن داده ها به روش میدانی جمع آوری گردیده و پس از آن به روش توصیفی و تحلیلی با یافته های علمی موجود تطبیق داده شده است، به بررسی و تحلیل آداب ورسوم ازدواج در تاریخ اجتماعی شهر قمصر بپردازیم تا علاوه بر ثبت این دسته از اطلاعات ارزشمند پیشینیان، با رسوم کهن مربوط به ازدواج آشنا شویم و دریابیم که نسل معاصر تا چه اندازه به آداب ورسوم سنتی نیاکان خود پایبندند و این رسوم در گذر زمان دچار چه تغییراتی شده اند. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که با گذر زمان و صنعتی شدن جوامع، بسیاری از آداب ورسوم کهن در شهرهای مختلف خواه ناخواه دستخوش تغییراتی شده است که قمصر نیز از این قاعده مستثنا نیست و مردم این شهر به ویژه کهنسالان نسل های قبل تر شاهد تغییراتی ازجمله رنگ باختن بسیاری از رسوم مربوط به ازدواج و حرکت تدریجی این مراسم سنتی به سمت وسوی تشریفاتی هرچه تمام تر هستند.

    کلید واژگان: آداب ورسوم, ازدواج, اجتماع, شهر قمصر
    Marzieh Abyar Qamsari *, Reza Shajari
    Introduction

    The idea that the family is the main focus of the society and the main core of the formation of the society, providing a suitable model, makes the recognition of the customs of marriage very important. It should be noted that people's views on marriage depend on the culture they belong to. Therefore, it is necessary to know subcultures, which are the unifying factors of the value system a society. According to the growing trend of modernity in Iran, if Iranian traditions and customs are not preserved and revived in various forms, in a short time a fundamental part of Iranian’s cultural identity will be forgotten. Therefore, this research study the stages and components of marriage in the history of the city of Qamsar with regard to the social and cultural situation of this city.

    Materials and Methods

    This research was conduct using a library method, investigating the notions of marriage, customs, traditions and modernity as well as reviewing and the theoretical background of the research. Besides, with the conventional method of field interview, the questions designed by the selected statistical population of the residents of this city were answered directly; In the stage of converting data into findings, the method of description and content analysis was used, and the information extracted from the questionnaires was presented in an orderly and practical manner by arranging the stages and components of marriage in Qamsar city. In that way, all the required were collected to cover all the components of marriage in Qamsar.

    Results and Findings

    Since folklore research has grown less than other literary and interdisciplinary research, a step was taken to enrich the resources related to Iranian public culture with a case study on marriage customs in Qamsar. Due to the fact that one of the main goals of this research was to prevent the effacement of marriage traditions in the city of Qamsar, these customs and traditions are no longer forgotten. In fact, by compiling the components of marriage customs in Qamsar’a subculture as well as by the description and analysis of its different parts, these traditions can be preserved as part of Iranian subculture. A look at cultures exposed to modernity depicts tremendous changes in the beliefs, opinions, and cultural and social values. Iran is no exception.
    These changes have turned the phenomenon of marriage into a critical problem. In this article by presenting a detailed model of the customs experienced in marriage customs tries to take a small step towards changing the inappropriate attitude of young people towards marriage. It is obvious that such change will eventually lead to a change in the normative system of the society and change in the marriage patterns.

    Conclusion

    The results of this research demonstrate that by recognizing all aspects of marriage customs in the social history of Qamsar and avoiding the structure of modern society's attitude to the phenomenon of marriage and family formation, this research can serve as a basis and a bank of sociological information for researchers, planners, and cultural managers. It may also change the strict and luxurious thinking of many young people and families towards the notion of marriage.

    Keywords: Customs, Marriage, Community, Qomsar
  • شهربانو رنجبر، محمدعلی داوودآبادی فراهانی، محمدرضا زمان احمدی *
    زمینه و هدف

    سعدی از جمله شاعران و هنرمندانی است که همچون جامعه شناسی آگاه به ثبت و ضبط بسیاری از آداب و رسوم عصر و محیط پیرامون خویش پرداخته است و شاید بتوان گفت نگاه وقادانه او گوی سبقت را از بسیاری از همطرازان خویش ربوده است. هدف اصلی این جستار بررسی ظرایف آداب اجتماعی و فرهنگی عصر و زمانه سعدی است که در آثار وی منعکس شده است.

    روش مطالعه

    روش مطالعه در این پژوهش توصیفی تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای است. دامنه پژوهش کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی میباشد.

    یافته ها

    آداب و رسوم اجتماعی بسیاری مانند توجه به جلب گردشگران، فروش اجناس تقلبی، حیطه اختیارات محتسبان، قتل مخنثان و پراکندگی زنان بدکاره در شهر از جمله نکات و ظرایف مورد توجه سعدی میباشد.

    نتیجه گیری

    بررسی اشعار سعدی و تعمق در انعکاس آداب اجتماعی و فرهنگی عصر وی نشان میدهد سعدی در مقام نصیحتگری اجتماعی، طنزپردازی منتقد و نکته بینی خردمند به آداب و رسوم اجتماعی عصر خویش توجه داشته است.

    Shahrbanoo Ranjbar, Mohammad Ali Davoodabadi Farahani, Mohammad Reza Zaman Ahmadi *
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    Sa’adi is one of the poets and artists who, like a knowledgeable sociologist, has recorded many customs of the time and the environment around him, and it can be said that his careful look has snatched the lead from many of his peers. The main purpose of this article is to study the nuances of social and cultural customs of Sa’adi era and time that are reflected in his works.

    METHODOLOGY

    The study method in this research is descriptive-analytical based on library studies. The scope of Sa’adi"s research is corrected by Mohammad Ali Foroughi.

    FINDINGS

    Findings show that many social customs such as paying attention to attracting tourists, selling counterfeit goods, the scope of authority of accountants, murder of miscreants and the dispersion of evil women in the city are among the points and delicacies Sa’adi pays attention to.

    CONCLUSION

    Examining Sa’adi"s poems and meditating on the reflection of social and cultural customs of his time shows that Sa’adi, as a social advisor, critical satirist and wise point man, has paid attention to the social customs of his time.

    Keywords: Sa’adi, customs, society, culture, seventh century
  • امید وحدانی فر*
    آداب ورسوم یکی از مسایل فرهنگی و اجتماعی جامعه است که اجرای آن ها همواره نقش به سزایی بر فرهنگ عامه داشته است. آیین های برخی از اقوام بسیار گسترده و جامع است، به گونه ای که برای مناسبات گوناگون، مراسمات مختلفی را برگزار می کنند. بررسی آیین ها، فرهنگ و باورهای افراد هر قوم را نشان می دهد. ازآنجا که برخی از آیین های سور در روستای ارکان و کاستان در استان خراسان شمالی به نوبه خود منحصربه فرد هستند و در درون خود نمادهایی را منتقل می کنند و درنهایت، همدلی و همکاری را برای اهالی این دو دیار به ارمغان می آورند، در این پژوهش کوشش شد تا به شیوه توصیفی- تحلیلی و با هدف آشنایی با فرهنگ عامه اهالی این دو خطه در نحوه برگزاری برخی از آیین های سور در گذشته و پاسداشت آداب ورسوم مربوط به آن ها به بررسی این آیین ها پرداخته شود. برای جمع آوری مطالب از تحقیقات میدانی استفاده شد تا تلاش اندکی برای حفظ و مکتوب کردن آیین ها و سنت های دیرینه مردمان ترک زبان این مناطق انجام گیرد. نتیجه این بررسی نشان می دهد که آیین های سور در میان مردم ارکان و کاستان از گذشته تاکنون در گذر زمان و با مدرنیته شدن و پیشرفت زندگی در عرصه های مختلف، دستخوش تغییرات و حتی در مواردی دچار فراموشی شده است؛ با این وجود، برخی از مراسم ها هنوز هم در بین مردمان این دو دیار، پرشور برگزار می شود و آن ها در حفظ و پابرجایی این آیین ها می کوشند.
    کلید واژگان: فرهنگ عامه, آداب ورسوم, آیین, سور, ارکان, کاستان
    Omid Vahdanifar *
    Customs are one of the specific cultural and social issues of any society which have always played an important role in popular culture. The rituals of some communities are so extensive and comprehensive, and are held in various ceremonies and on different occasions. The rituals show the culture and beliefs of the people of each nation. Since some of the Sur rituals in the villages of Arkan and Kastan in North Khorasan Province are unique, carry symbols, and ultimately bring empathy and cooperation to the people of these two regions, this descriptive-analytical research tried to study these rituals with the aim of getting acquainted with the popular culture of these two regions, and the way they have held some Sur rituals in the past and preserved their customs. Field research was used to collect materials, making an effort to preserve and record the ancient rituals and traditions of the Turkish-speaking people of the region. The results of this study show that, from the past to the present with the modernization and progress of life in various fields, Sur rituals have undergone changes and even in some cases have been forgotten among the people of Arkan and Kastan. However, some ceremonies are still held enthusiastically among the people of these two regions, and their citizens strive to preserve and perpetuate these rituals.
    Keywords: popular culture, customs, rituals, sur, Arkan, kastan
  • شیدا رحیمی، هادی یوسفی*، ایوب مرادی

    یکی از بخش های مهم فولکلور، آداب و رسوم و سنن فرهنگی است. مبحثی که با دقت در رفتار فردی و اجتماعی افراد یک جامعه می توان نشانه های آن را مشاهده و تاثیر آن ها را در شیونات زندگی درک کرد. تجربه این عناصر فرهنگی و همزیستی با آن ها در ذهن و زبان شعرا تاثیرگذار بوده و در دوره های مختلف دستاویز خلق مضامین جدید شده است. آزاد بلگرامی در زمره شاعران پارسی گوی هندی است که در اشعار وی آداب و سنت های فرهنگی اسلامی و هندی حضور و ظهور چشمگیری دارد؛ از این رو نوشتار حاضر در پی آن است که به روش توصیفی- تحلیلی مبحث آداب و رسوم را که دارای بیشترین بسامد در شعر بلگرامی است، بررسی کند و به این سوال پاسخ دهد که آداب و سنن فرهنگی در غزل آزاد بلگرامی، بومی مردمان هند است یا تحت تاثیر فرهنگ اسلامی یا ایرانی قرار گرفته است؟ نتایج به دست آمده نشان دهنده این موضوع است که برخی از آداب و رسوم ازجمله خال زنان هند، مرده سوزی و جویدن پان، خاص و بومی مردمان هند است؛ اما بیشترین بسامد مربوط به مواردی است که شاعر از فرهنگ اسلامی و ایرانی تاثیر پذیرفته است؛ ازجمله آداب مهمان نوازی، سوگواری و اعیاد مذهبی که بسامد بالایی هم در شعر او دارند و به نظر می رسد علقه های دینی بلگرامی و توجه فراوان به سنن دینی، وی را از توجه بیشتر به رسوم ملی و شاد هند غافل کرده است.

    کلید واژگان: فولکلور, آداب ورسوم, هند, ایران, بلگرامی
    Shaida Rahimi, Hadi Yousefi *, Ayoob Moradi

    One of the most important parts of folklore or folk elements is cultural customs and traditions, a subject that can be carefully observed in the individual and social behavior of people in a society, its signs can be seen and their impact on life can be understood. The experience of these cultural elements and coexistence with them has been influential in the minds and tongues of poets and has been used in various periods to create new themes. Azad Belgrami is one of the Persian poets of India that Islamic and Indian cultural customs and traditions has a significant presence and emergence in his poems. Therefore, the present article seeks to examine the topic of etiquette and customs, which has the highest frequency in Belgrami poetry, in a descriptive-analytical way and to answer the question that cultural customs and traditions in the Belgrami lyric are native to the Indian people. Or has it been influenced by Islamic or Iranian culture? The results show that some customs and traditions, including Hindu women’s beauty spot, burning and Pan chewing, are specific and native to the Indian people, But the highest frequency is related to that The poet is influenced by Islamic and Iranian Culture Including the etiquette of hospitality, mourning and religious festivals - which are also very common in his poetry, and it seems that Belgradmi's religious interests and a lot of attention to religious traditions, have neglected him to pay more attention to India's national and happy customs.

    Keywords: folklore, customs, traditions, India, Iran, Belgrami
  • سجاد رجایی، حمیدرضا خوارزمی*، سید امیر جهادی حسینی

    معاملات یکی از اصطلاحات رایج بین صوفیان است و این اصطلاح آداب و اعمالی را دربر می گیرد که آنان در طی سلوک انجام می دهند. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش است که معاملات در چه مفاهیمی به کار رفته و دلیل تفاوت نگاه صوفیه به این اصطلاح چه بوده است؟ بنابراین با مطالعه کتاب هایی که در زمینه اشاعه عقاید صوفیه و تربیت سالکان تالیف شده با سندکاوی و فیش برداری به تدوین پژوهش پیش رو اقدام و مشخص شد که معنای واژه معاملات و مفرد آن که به دو صورت معامله و معاملت به کار رفته در نزد صوفیه با توجه به موضوع متن، متفاوت بوده و به معنای اعمال، عبادات، آداب و رسوم و غیره استفاده شده است و تقسیم بندی اعمال درنزد هر یک از نویسندگان شباهت ها و تفاوت هایی دارد. در این پژوهش، ضمن تجزیه و تحلیل کیفی با استفاده از روش های توصیفی و مقایسه ای، مطالب تجزیه و تحلیل شده است. نتیجه حاصل از این پژوهش این است در نگاه نظریه پردازان و نویسندگان عرفانی، راجع به معاملات اشتراک نظری وجود ندارد و این اختلاف نظر را می توان به سلیقه ای بودن این بحث و نداشتن منبعی موثق در قرآن و حدیث نسبت داد که هر یک از بزرگان صوفیه برای تربیت مریدان از یک نوع شیوه خاص مطابق با حال و وقت خویش استفاده کرده اند.

    کلید واژگان: معاملات, مستحسنات, آداب و رسوم, تصوف
    Sajjad Rajayi, Hamidreza Kharazmi *, Amir Jahadi

    In the view of Sufis, Moamelat refers to the practices and manners they adhere to during their spiritual journey and conduct (Soluk). The purpose of this study is to provide an answer to this question: in what terms are Moamelat used and what is the reason for the difference in Sofia’s view of the term? Thus, available books on promoting Sufism perspectives and follower training were reviewed and it became clear that the concept of Moamelat and its singular form, Moamela and Moamelat, have been rendered differently by Sufis based on text concept and have been used as conducts, worships, manners, customs, and so on. Furthermore, each author sees distinctions and parallels in the structuring of conduct. The data were evaluated qualitatively in this study using comparative and descriptive methodologies. From the point of view of mystical thinkers and writers, there is no theoretical commonality about Moamelat and this difference is due to the fact that this debate is a matter of taste and also the lack of a reliable resource in the Qur'an and Hadith and therefore, each of the Sufi elders has used a special method to train the disciples according to their current situation.

    Keywords: Moamelat, practices, manners, customs, conducts of Sufis
  • مریم حقی*، فرشته محجوب

    گره و مسایل مربوط به آن که در زمره بحث برانگیز ترین مباحث جادو است، کاربرد زیادی در فرهنگ عامه دارد و در دانش میتولوژی (شناخت افسانه و اساطیر ملل) نیز به آن پرداخته شده است. جادوی گره یکی از انواع جادوهای هومیوپاتیک (تقلیدی) است و می توان آن را به دو گونه جادوی مثبت و جادوی منفی تقسیم کرد. مهم ترین و پربسامدترین کارکردهای جادوی گره، شفابخشی، بخت گشایی، بارداری، باران خواهی، قطع شدن باران، پیدا کردن گمشده، بستن زبان بدخواه، بستن داماد و... است. شناخت و بررسی جادوی گره به منزله بخشی از فرهنگ عامه، موجبات آشنایی ما با عقاید، افکار و روحیات عامه را فراهم می آورد. جامعه آماری این مقاله، کشور ایران و روش تحقیق کتابخانه ای و مراجعه به کتاب های فرهنگ عامه است. در این مقاله سعی شده است با رویکرد توصیفی ​تحلیلی مهم ترین کاربردهای جادوی گره در فرهنگ عامه مردم ایران دسته بندی، توصیف و ارزیابی شوند.

    کلید واژگان: گره, فرهنگ عامه, آداب و رسوم, خرافات, سحر و جادو
    Maryam Haghi*, Fereshte Mahjoub

    Knots and related issues, which are among the most controversial topics in magic, are widely used in folklore culture and have been addressed in mythology. Knot magic is one of the types of homeopathic (imitation) magic and it can be divided into two types of positive magic and negative magic. The most important and frequent functions of magic knot are healing, marriage, pregnancy, asking for rain, stopping the rain, finding the lost, closing the malicious tongue, closing the groom, and so on. Recognizing and exploring the magic of the knot as part of the popular culture familiarize us with popular beliefs, thoughts, and spirits. The statistical population of this article is Iran and the method is library research and reference to popular cultural books. In this article, an attempt has been made to classify, describe, and evaluate the most important applications of knot magic in the folklore culture of the Iranian people with a descriptive-analytical approach.

    Keywords: Knots, folklore, customs, superstitions, magic
  • زینب نوری سرخنی، فاطمه حیدری*

    فرهنگ مردم مجموعه‏ ای از آداب و رسوم و سنن رایج قوم در هر جامعه و بازگوکننده کنش‏ها و منش‏های گذشتگان آن جامعه‏ است، در تاریخ آنان ریشه دارد و پشتوانه ‏ ای بزرگ و چشمه‏ای زاینده برای ملت هاست و همچنین در برش‏ های حساس تاریخی بنا به ضرورت، تکیه گاهی مطمین‏ برای ایستادگی و پایداری مردم در برابر ناملایمات و دشواری ها به شمار می‏رود. از آنجا که شعر شاعران گاه بازتاب دهنده آداب و عقاید و باورهای مردم است و به مثابه آینه ای شفاف، می تواند سیر اندیشه و نظام باورها و نیز فرهنگ مردم دوران شاعر را بازتاب دهد، این پدیده را در آثار شاعران و اندیشمندانی چون جامی نیز به وضوح می توان دید. باتوجه به اهمیت عناصر عامه و تاثیر آن بر ابعاد اجتماعی فرهنگی ایران و همچنین بازتاب آن در ادبیات فارسی در این پژوهش با بهره گیری از تعاریف عناصر عامه در حوزه دانش و هنر عوام و همچنین تکیه بر باورهای عامه با روش تحلیلی محتوایی و کیفی به بررسی فرهنگ عامه در هفت اورنگ جامی پرداخته شده است.

    کلید واژگان: جامی, هفت اورنگ, فرهنگ عامه, فولکلور, باورهای مردم, آداب و رسوم
    Zinab Nouri Sorkhani, Fatemeh Heidari

    Peoplechr('39')s culture is a collection of common customs and traditions of a people in a society that reflects the actions and manners of the past of that society and is rooted in their history. It, consequently, is a fertile source for its nation, and it is also a reliable support for the people to stand against adversity and difficulties in critical historical periods as necessary.  Since the poetry of poets sometimes reflects the customs and beliefs of the people, and shows the course of thought, belief system, and the culture of the poetchr('39')s time, one can find these notions in the works of poets and thinkers such as Jami. Considering the importance of folk elements and its impact on the socio-cultural dimensions of Iran, and its reflection in Persian literature, this study uses the definitions of folk elements in the field of popular science and art, and also relies on folk beliefs by analytical-content and qualitative method.  The study of popular culture is discussed with regards to Jamichr('39')s Haft Orang.

    Keywords: ami, Haft Orang, folk culture, folklore, people's beliefs, customs
  • امین بابادی عکاشه، مجید ساریخانی*

    شناخت پیشینه فرهنگ حاکم بر جوامع سنتی امروزی، ازجمله مباحث مهم و قابل توجهی است که تاکنون از منظرهای مختلفی مورد مطالعه پژوهشگران خارجی و داخلی قرار گرفته است. باستان شناسان ازجمله پژوهشگرانی هستند که به کمک سایر علوم میان رشته ای توانسته و می توانند با بررسی یافته های حاصل از کاوش و تطبیق آن ها با جنبه های گوناگون زندگی مردم کوچ رو و عشایر، فرهنگ مردمان گذشته در ادوار پیشین را بازسازی کنند. این پژوهش تلاش دارد آداب و رسوم قوم بختیاری را مورد مطالعه قرار دهد و هدف اصلی، بررسی و هم پوشانی خرده فرهنگ هایی است که در قالب آداب و رسومی از حکومت ایلام باستان در زندگی مردمان قوم بختیاری نمود پیدا کرده است. فرضیه های پژوهش بر این پرسش ها بنیان نهاده شده اند که: بختیاری ها در چه زمینه هایی توانسته اند آداب و رسوم ایلامیان باستان را به ارث ببرند و این نمود بیشتر در چه جنبه هایی از زندگی آن ها نفوذ پیدا کرده است؟ روش پژوهش، توصیفی تحلیلی همراه با بازدید میدانی با رویکردی تاریخی است. در این پژوهش تعداد 23 اثر باستان شناختی از تمدن ایلام باستان بررسی شده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که آداب و رسوم مردمی که امروزه با عنوان قوم بختیاری شناخته می شود تا حدودی تداوم آداب و رسوم همان مردمانی است که روزگاری با عنوان حکومت قدرتمند ایلام باستان در منطقه وجود داشته اند. باوجود اینکه ترکیب فرهنگی و جمعیتی بختیاری در طول هزاران سال دست خوش تغییرات فراوانی شده است، باز هم نشانه هایی وجود دارد که می توان آن ها را وارث فرهنگ کهن ایلام باستان در منطقه نامید.

    کلید واژگان: فرهنگ, آداب و رسوم, ایلام باستان, عشایر, قوم بختیاری, شواهد باستان شناسی
    Amin Babadi Akasheh, Majid Sarikhani*

    Recognizing the history of culture governing the currentchr('39')s traditional societies is one of the important and significant issues which has been studied by domestic and foreign investigators. Archaeologists are among the researchers, accompanied by other interdisciplinary investigators, who can reconstruct the culture of our ancestors through the findings obtained from exploration, and match them with various aspects of nomads and tribes. In the present investigation, it has been tried to study the customs of Bakhtiari people. The main aim is to study the micro-cultures which have been expressed in the life of Bakhtiari people in the form of some customs of ancient Ilam. The assumptions of this investigation are based on the following questions: which customs of ancient Ilam have been inherited by Bakhtiari people? Which aspect of their life have been influenced by this expression? The method is descriptive-analytical along with field survey via a historical approach. In this investigation, 23 archaeological works from ancient Ilam civilization have been studied. The results of the research indicate that the customs of people who are now known as Bakhtiari are somewhat the lineage of the people who lived as a strong government of ancient Ilam in the region. Although the cultural and population complex of Bakhtiari has significantly changed during thousands of years, there is still an evidence implying that they are the heirs of old culture of ancient Ilam.

    Keywords: Culture, customs, ancient Ilam, nomads, Bakhtiari people, archaeological evidence
  • محمد فولادی*، زینب پناه

    اشعار بیدل دهلوی، یکی از شاعران برجسته سبک هندی، که خارج از مرزهای جغرافیایی ایران می زیسته، بازتابی از فرهنگ عامه، آداب، سنن و باورهای مردمی هند است. این شاعر عارف فارسی زبان که آثار او برآمده از فرهنگ پایه سرزمین خویش است، توانسته بخشی از گزاره های فرهنگی و باورهای عامه زیستگاه خود هند را به صورت خودآگاه یا نا خودآگاه به گونه های مختلف در اشعارش بازتاب دهد. در این پژوهش برآنیم تا باورهای عامه، آیین ها، مراسم و مناسک مذهبی بازتاب یافته در مثنوی «عرفان» را بررسی کنیم. حاصل این پژوهش، که با روش تحلیلی توصیفی انجام شده است، بیانگر آن است که اعتقاد به تناسخ، آیین ستی، رسم وداد، آداب سوزاندن مردگان، بخشی از آداب و رسوم و باورهای مردم سرزمین هند است که شاعر با دست مایه قرار دادن این آداب و رسوم به مضمون پردازی های هنری و تبیین اندیشه های عرفانی و مذهبی برای مخاطب پرداخته است. همچنین قصه عاشقانه «کامدی و مدن» نیز در مثنوی «عرفان» شرایط پرزرق و برق دربارهای شاهان هند و آداب اجتماعی آن ها را نشان می دهد. این پژوهش می تواند فرهنگ عامه و آداب و رسوم هندوان را بازنمایاند و در مطالعات قوم شناسی، علوم اجتماعی و پژوهش های فرهنگی و عرفانی ثمربخش و کارآمد باشد.

    کلید واژگان: بیدل دهلوی, هند, فرهنگ عامه و باورهای مردمی, مثنوی «عرفان», آداب و رسوم
    Muhammad Fooladi*, Zeynab Panah

    The poems of Bidel as a remarkable poet of Indian style, who lived outside the geographical boundaries of Iran, reflects the popular culture, rituals, traditions, and people’s beliefs in India. This Persian mystic poet whose works originates from the basic culture of his homeland, consciously or unconsciously, accomplished to reflect parts of the culture and popular beliefs of Hindus in his poems through different ways. This study seeks to survey some popular beliefs, customs, ceremonies, and rituals dealt with Bidel Dehlavi in Mathnavi-e Erfan. The results of this research was extracted by a descriptive analysis revealing that beliefs in reincarnation, Sati practice, Vedas custom, and burning the dead people are among some common traditions and beliefs in the land of India applied by the poet to create artistic themes and explain mystic and religious ideas for the audience. Furthermore, the romance of Kamdi and Madan in Mathnavi-e Erfan displays the luxurious state of courts of the Indian kings and their social customs. This research can be a reflection of popular culture and tradition of Hindus, and be useful in ethnology studies, social science, and cultural research.

    Keywords: Bidel Dehlavi, India, popular culture, people’s beliefs, Mathnavi-e Erfan, traditions, customs
  • آسیه ذبیح نیا عمران*، نجمه کریمی نژاد

    دوران زندیه (1750-1794م) از جمله دورانی است که درباره آداب و رسوم مردم و جشن های ایران کمتر نوشته ای وجود دارد. با آنکه کریم خان زند موسس این سلسله مردی بزرگ منش و مدافع فرهنگ بود و تا سال ها بعد از مرگ وی، از او به نیکی یاد می شد؛ ولی به دلیل حکومت کوتاه وی، جنگ های داخلی برای از بین بردن رقبا، محدودیت روابط با کشورهای اروپایی به ویژه انگلیس و فرانسه و بی کفایتی شاهان پس از وی اطلاعات کاملی درباره شیوه زندگی در این دوره وجود ندارد. از معدود سفرنامه های این دوره که به آداب و رسوم عهد زندیه اشاره می کند؛ سفرنامه ویلیام فرانکلین است. ویلیام فرانکلین شرق شناس و افسر ارتش انگلیس بود. وی به دلیل علاقه به فراگیری زبان فارسی و تاریخ و نحوه زیست مردم ایران در سال 1786م به ایران سفر کرد و به مدت هشت ماه، مهمان یک خانواده ایرانی در شیراز بود. پس از این سفر، در سال1788 م کتاب «مشاهدات سفر از بنگال به ایران» را منتشر کرد. این سفرنامه اطلاعات ارزشمندی از حیات دوره زندیه در اختیار قرار می دهد. این پژوهش، به شیوه توصیفی- تحلیلی و استواری بر چارچوب نظری می کوشد به این پرسش پاسخ دهد که شاخص ترین آداب و رسوم ایرانی در دوره زندیه که فرانکلین در سفرنامه خود به آن پرداخته است، کدام است؟ مطابق دستاوردهای تحقیق، مراسم و آداب و رسومی که بیش ترین بخش سفرنامه فرانکلین را در برمی گیرد، آداب و رسوم ازدواج و مراسم محرم است.

    کلید واژگان: دوره زندیه, ویلیام فرانکلین, سفرنامه, فرهنگ, مردم ایران
    Asieh Zabihnia *, Najmeh Kariminejad
    Introduction 

    The interesting memoirs or notes in any language are related to the reports written by people who travel in all over the world. Often, these notes contain content that cannot be found elsewhere (Rahimian, 1994). European's travelogue about Iran has been taken into consideration since Safavieh, Zandyah, and Qajar periods, during which numerous travelers have traveled to Iran from different European countries for various purposes, each with reports, travel letters, and notes on the situation of Iran which are considered as an important and useful sources. The travelogue is both a biography of the traveler, and a history of population, which is considered as the most important source of the recognition of the countries, historical and geographical situation of the inhabitants, and narrative limited by the time, place, condition, and occurrence. Travelogues are one of the essential sources of research on the status and quality of people life for researchers and social scientists who live in the present time. Historical books, which have always been the main source for a national history, are the recording of general and collective opinions with the views of the administrators of a community. Therefore, travelogues are a valuable resource for anthropology and sociology (Savagheb, 2001). Iran is a land with thousands of years' background in terms of history and geography; a land with the cultural and climatic diversity, which has been able to protect its existence through political-economic and religious developments among military, turbulences, and calmness (Haghdar, 2016). The climate expansion and the presence along with the other civilizations, the creation of historic centers, and urbanization are among the factors that have made Iran interested for foreign tourists, and thus, transforming this ancient land into an international attraction and adventurous travelers, cultural explorers, and foreign merchants. These advantages fascinated and sent them to travel in Iran and make them to record their memories of this rich land of cultural-social variations (Ghaffarifard, 2013). The main aim of this study is to explore the characteristics of the Iranian national identity in terms of William Franklin's attitude. Further, the purpose is related to Zandiyeh customs and its differences and similarities with the previous periods. 

    Methodology

    In this paper, the method is texture-case with a correlation approach. The documentary methods (surveying descriptive) and surveying (using Franklin's theories during a trip to Shiraz) were used to collect information. Also, the present study attempts to analyze and evaluate the Shirazian customs in the Zandiyeh era, using the method of 'content analysis'. This research is done studying the full text of William Franklin's book named Observations Made on a Tour from Bengal to Iran. Also, cultural customs' attributes have been selectively extracted and codified.

    Discussion 

    Culture is the mirror of the national identity, and refers to the collection of literature, art, knowledge, religion, creations. In other words, the culture of every society is considered as a popular culture (Jafari Ghanavati, 2015). In fact, the popular culture is a combination of customs, concepts, and a lifestyle with all its dimensions from birth to death, which accompanies human beings. "It is clear that with such comprehensive view, it has not only its roots in history, but also in the ancient myths, religions, and the lives of predecessors." (Homayouni, 1992). Culture refers to the characteristics of a community or a nation, and includes language, customs, tools, concepts, values, ​​and criteria (Shoarinejad, 1993). An important part of the rich history of our Iranian culture refers to public culture and literature. In fact, the culture of the people consists of a set of concepts, celebrations, entertainments, legends, songs, illustration that is widespread and dynamic; it is always evolving and recreating, and has harmony with new needs and situations. It is not dependent on individuals and groups; it is a collective movement made by people (Zolfaghari, 2015). Travelogues of European tourists to Iran are considered as one of the main sources of research and studies in Iranian folklore. Zandiyeh (1794-1750) have been known as the era in which few scientific texts have been published in terms of the Iranian customs and celebrations. Although the founder of this dynasty, Karim Khan Zand, was a great man, defender of culture, and well known for many years after his death, there is not complete information about his lifestyles in this period because of his short governing period, internal wars to eliminate rivals, limitation of relations with European countries, especially Britain and France, and the incompetence of the kings after him. William Franklin's itinerary is among the few itineraries during this period which refers to the customs of zandiyeh era. William Franklin was an orientalist and officer of the British army. He traveled to Iran in 1786 due to his interest in learning Persian, the history, and Iranian's lifestyles. He was a guest of an Iranian family in Shiraz for eight months. After that, he published the valuable book about zandiyeh era.

    Conclusion 

    The people's customs during Zandiyeh era were influenced by two periods: customs influenced by the ancient and pre-Islamic period, such as the Golrizan ceremony, the sanctification of water and the belief in its healing properties, the Nowruz celebration, poetry and storytelling among the people, belief in spell, witchcraft, and astronomy and the Safavid era. Karim khan wanted to constitute the powerful government in Shiraz. Further, with the invitation of artists from all over the country to Shiraz, some Safavid customs were performed during the period of Zandiyeh, such as believing in the high position of Imam, especially Imam Ali, harboring the criminals in holy places, dividing Shiraz into twelve neighborhoods, believing in sacrifices, congratulating food, some marriage practices, including proper time for weddings, the use of green and red colors in the cloths, some traditions and celebrations like fireworks and rams, Ghorban and Ghadir festivals, Muharram ceremonies with all attributes other than Ta'ziyeh. Some traditions have been introduced in the Zandiyeh period, such as the high use of proverbs and poems while talking, decorating celebrations, some marriage practices such as the dowry of the groom and poetry of the boy in the girl's house before the wedding, some bloody customs such as the marriage between the killer family and victim instead of taking the blood money and the Ta'ziye ceremony, which are common in this period.

    Keywords: Zandiye era, William Franklin, Itinerary, Customs, culture, Iranians
  • ملیحه شریلو*، عبدالحسین فرزاد، شهین اوجاق علیزاده
    یکی از مضامین مهم ادبیات داستانی معاصر، انعکاس فرهنگ مردم است و از آن جا که انسان و زندگی و اندیشه او جزء لاینفک داستان است، بنابراین پیوستگی فرهنگ مردم با انسان هم به این قالب ادبی راه یافته است . بخشی از این فرهنگ مثل آداب و رسوم اجتماعی، مذهبی، پزشکی و خرافی است و بخشی دیگر شامل زبان محاوره و گویش های محلی، اشعار و ترانه ها، ضرب المثل ها و بازی ها است . شهلا پروین روح و منصوره شریف زاده نویسندگانی هستند که به فرهنگ مردم توجه خاصی داشته اند، آثار آن ها از سویی عرصه به تصویر کشیدن رابطه انسان ها با این فرهنگ است که نشان می دهد استفاده به جا یا نا به جا از این فرهنگ در پرورش و زندگی انسان ها در جامعه داستانی تا حدودی ریشه در جامعه واقعی دارد و از سوی دیگر آشکار می شود که گاهی این مضامین، نقابی است بر اندیشه و نیت پنهانی و درونی نویسنده که به او کمک می کند که شیوه هنرمندانه تر و گاهی پیچیده تری در خلق اثر داشته باشد . البته با توجه به جنسیت و بینش نویسنده و زمان و مکان وقوع حادثه نحوه انعکاس این مضامین گاهی متفاوت و یا همانند می شود و از این منظر هم قابل بررسی است . ملاک انتخاب نویسندگان جنسیت مشترک، دوره مشترک و برگزیده شدن آثار انتخابی آن ها در جشنواره های متعدد ادبی است.
    کلید واژگان: اصطلاحات و امثال, باورها و آداب و رسوم, پروین روح, شریف زاده
    Malihea Sherilo *, Abdolhossein Farzad, Shajin Oujaq Alizadeh
    One of the most important themes of contemporary fiction is the reflection of people's culture, and since human beings and their lives and ideas are integral to the story, so the connection of people's culture with human beings has come to this literary form. Part of this culture is social, religious, medical, and superstitious customs, and part includes conversational language and local dialects, poems and songs, proverbs and games. Shahla Parvin Rouh and Mansooreh Sharifzadeh are writers who have paid special attention to people's culture, their work reflecting the relationship of human beings with this culture. The inappropriate or inappropriate use of this culture in developing and living human beings in fictional societies is partly rooted in real society, and on the other hand it is sometimes apparent that these themes are a cover for the author's innermost thoughts and intentions that help him It makes for a more artistic and sometimes more sophisticated way of creating work. Of course, due to the author’s gender and insight, and the setting of the event, the manner of reflecting these themes differs and resembles ocassionally, and it can be analyzed via this perspective. The criteria of selecting the authors are common sex, period of time, and their works of art chosen in different literary festivals.
    Keywords: Idioms, adage, beliefs, customs, Parvin Rouh, SHARIFZADEH
  • محمود فرخی، محبوبه ضیاخدادادیان*
    سفر همواره یکی از موضوعات مطرح در عرفان و تصوف بوده است و عارفان برای تهذیب نفس به سفرهای طولانی می پرداختند. درواقع عرفان و تصوف نوعی مسافرت و تجربه ای است که فرد در عین بی خویشی، خدا را در خود احساس می کند. بسیاری از چهره های نامدار تصوف، سیر آفاق و انفس را با یکدیگر آمیخته اند و از سفر ظاهری برای مقدمه ای بر سیر درون بهره جسته اند. ازسوی دیگر در بیشتر امهات متون تصوف، بخش یا بخش هایی به سفر ظاهری و بیان آداب و شرایط آن اختصاص یافته است. در تعالیم اسلام توجه ویژه ای به سفر شده است و به همین سبب، مشایخ عرفان و تصوف نیز در آثار و گفتار خود به این امر توجه خاص داشته اند. با دقت در آثار عطار نیشابوری نکته ای بسیار مهم جلوه می کند و آن اینکه عطار در آثارش گویی به نوعی سفرهای آفاقی و انفسی را تجربه کرده است و گاه حتی می کوشد برخی از آنچه در این سیر آفاق و انفس دیده است، توصیف کند. در این مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی تلاش شده است تا سفر در متون عرفانی، آداب، شرایط و لوازم سفر با تکیه بر آثار منظوم و منثور عطار واکاوی و تحلیل شود. نتیجه پژوهش نشان از آن دارد که هدف اصلی از سیر آفاق، مخالفت با هواهای نفسانی، تربیت نفس و تبدیل صفات رذیله آن به صفات پسندیده است که در این سفرها در مقایسه با انواع دیگر، با جدیت بیشتری دنبال می شود
    کلید واژگان: متون عرفانی, سنت های عرفانی, سفر, آفاق, انفس, عطار, آداب و رسوم
    Mahmuod Farrokhi, Mahbobeh Zia Khodadadian *
    The journey has always been one of the topics of mysticism and Sufism, and mystics have long traveled to purify themselves. In fact, mysticism and Sufism are kinds of journey and experience in which one feels God in himself, while he is in a nonsense status. Many of the famous Sufi figures have combined Afaq and Anfos (Extrovertive and Introvertive journeys) and used the apparent journey as an introduction to the inner journey. On the other hand, in most of Sufism books, parts or sections are devoted to the apparent journey and expression of its customs and conditions. Since Islamic teachings have paid special attention to journey, the mystics and Sufis have also paid attention to this matter in their works and speeches. With a careful look at the works of Attar Neishaburi, a very important point manifested is that Attar in his works has experienced some kind of Extrovertive and Introvertive journeys, and even sometimes tries to describe a glimpse of what he has seen in these journeys. This descriptive-analytical study attempted to analyze the ‘journey’ in the mystical texts, and its customs, conditions, and accessories based on Attar’s poetic and prose works. The results of the study showed that the main purpose of the journey is to oppose sensual whims, to nurture and transform its vicious traits into pleasing traits, which are pursued more seriously in Extrovertive and Introvertive journeys than in any other ones
    Keywords: mystical texts, Mystical Traditions, journey, Afaq (Extrovertive Worlds), Anfos ‎‎(Introvertive Lives), Attar, Customs‎
  • شهین حقیقی *
    بررسی فرهنگ عامه در آثار ادبی، از جمله رویکردهایی است که می تواند در مطالعات میان رشته ای، همچون علوم اجتماعی، قوم شناسی، پژوهش های فرهنگی و... سودمند افتد. این قبیل پژوهش ها، افزون بر بازنمایی فرهنگ پیشین هر سرزمین، تفاوت ها و فاصله های جامعه امروز را با گذشته نیز آشکار می سازد. بازتاب آداب و سنن، دانش ها و باورهای مردمی را در متون ادبی نیز می توان دید. شاعران و نویسندگان که برآمده از فرهنگ پایه سرزمین خویش اند، فرهنگ غالب اجتماع خود را در آثارشان بازتاب می دهند. از این رو، متون ادبی می توانند این گزاره های فرهنگی و اجتماعی را به خوانندگان نسل های بعد منتقل کنند. در این پژوهش تلاش بر آن بوده است تا رباعیات مولوی، از منظر غلبه و نفوذ باورهای عامیانه در آن، بررسی شود. هدف، تعیین بسامد و نیز چگونگی به کارگیری این قبیل عقاید در رباعیات مولوی بوده است. پژوهش در دو حوزه «بازتاب آداب و رسوم و باورهای اجتماعی در رباعیات مولوی» و «بازتاب باورها و عقاید مردمی در رباعیات مولوی» سامان یافته است. حاصل بررسی، بیانگر بسامد بالای این آیین ها و باورها در رباعیات مولوی است. همچنین، پژوهش حاضر نشان می دهد شاعر تنها روایتگر برخی آداب و آیین ها و باورهای عصر خویش نبوده و عمدتا با دست مایه قرار دادن این اندیشه ها و رسوم و آداب و عقاید، به مضمون پردازی هنری یا ملموس ساختن اندیشه های عرفانی، مذهبی و انسان شناسانه خویش، برای مخاطب پرداخته است.
    کلید واژگان: مولوی, رباعیات, مضامین و باورهای مردمی, فولکور, آداب و رسوم
    Shahin Haghighi *
    The study of popular culture in literary works is one of the approaches that may be useful for interdisciplinary studies such as the social sciences, ethnology, cultural research etc. In addition to represent the ancient culture of a society, these studies reveal the differences and distances between today's society and the past. Reflections on traditions, science and popular belief can also be found in literary texts. Thus, literary texts can potentially transfer these socio-cultural propositions to readers of next generation. The goal of the present study was to determine the frequency and the manner one can apply these beliefs to Rumi’s Ruba’i. The research has been organized in two areas: "Reflection of social customs and habits in Rumi's Rubai “and "Reflection of popular beliefs in Rumi's Ruba’i. The results showed high frequency of these beliefs in Rumi’s Ruba’i. In addition, the present study showed that the poet was not only the narrator of certain rituals and beliefs of his time; but also he has concentrated on the artistic thematization by rendering the current thoughts mystic, religious and anthropological for his addressee.
    Keywords: Rumi, Ruba’I, Public themes, beliefs, Folklore, Customs
  • الهام علی میرزایی *، نرگس باقری، حمید جعفری قریه علی
    در این نوشتار سعی بر آن است، با بررسی آداب، رسوم و آیین های سوگواری ذکرشده در دو کتاب قصه های مشدی گلین خانم و جامع الحکایات که دربرگیرنده قصه هایی با درون مایه مرگ هستند پی ببریم که گذشتگان ما در قصه های عامیانه، هنگام مرگ عزیزان چه آیین هایی انجام می دادند و چگونه از رنج خود در فراق آن ها می کاستند. کتاب قصه های مشدی گلین خانم شامل 110 قصه ایرانی و کتاب جامع الحکایات شامل 46 حکایت، هر دو از گنجینه های مکتوب داستان های عامه هستند. حاصل این پژوهش که مبتنی بر منابع کتابخانه ای و به صورت توصیفی - تحلیلی انجام شده است نشان می دهد که گذشتگان ما بر اساس آنچه در آثار اشاره شده گفته شد، در برابر این رخداد اجتناب ناپذیر، واکنش هایی داشته اند که در پیوند با مفاهیم آیینی و فرهنگی جامعه و به گونه ای نکوداشت سنت ها، درخور تجزیه و تحلیل هستند. رفتارهایی نظیر دستمال سیاه در دست گرفتن، بستن بازوبند سیاه به بازو، سیاهپوش کردن کاخ و دستگاه سلطنتی، کلاه بر زمین زدن، گریبان خود را پاره کردن، به سر و روی خود زدن، اطعام دادن به مردم هنگام مرگ عزیزان، مراسم سوم و چهلم و سالگرد گرفتن، دفن کردن همسر میت هنگام مرگ با او )انداختن همسر متوفا بعد از مرگ او در چاه(، دفن کردن شخص متوفا در خانه، تاج بر زمین زدن و امثال آن که پس از مرگ نزدیکان، از طرف بستگان مشاهده می شود، به نوعی بیان ادامه حیات پس از مرگ، طلب آمرزش و رحمت برای متوفا، فراخوانی نیروهای فراسویی برای یاری و همراهی متوفا و ایجاد امید و انگیزه برای بازماندگان است.
    کلید واژگان: آداب و رسوم, فرهنگ عامه, قصه های عامیانه, مرگ
    Elham Ali Mirzaei*, Narges Bagheri, Hamid Ja’fari Gharieh Ali
    In this paper, the authors have tried to describe the rituals, customs, and rituals of mourning mentioned in two books of Galin-Khanum and Jawami ul-Hikayat tales, which contain the stories on the theme of death in folk tales, and how the ancient people are dealing with their grieves when disappearing one of their close relatives. Galin Khanum tales book contains 110 Persian tales and the book Jawami ul-Hikayat consists of 46 narrations, both of which are written in the folk tales. The result of this research which is based on bibliographic and descriptive-analytic resources, suggests that our ancestors, based on what has been mentioned in the works, have reacted to this inevitable event. The latter has been associated with ritualistic and cultural concepts of the community. These traditions are totally relevant and deserve to analysis. Behaviors like taking a black handkerchief in hand, tying a narrow black armpit to arm, blacken the royal palace etc. are among the rituals which are In some way, the expression of the continuation of life after death, the demand for forgiveness , mercy for decease and the creation of hope and motivation for the survivors.
    Keywords: Customs, popular culture, folk tales, death
  • فاطمه کیادربندسری، حامد صدقی *
    نیومارک، یکی از نظریه‏پردازان شاخص معاصر، در زمینه مطالعات ترجمه، عناصر فرهنگی را به پنج دسته تقسیم می‏کند و با پیشنهاد هفده روش در ترجمه این عناصر، سعی کرده است تا راهکارهای مناسب‏تری پیش روی مترجمان قرار دهد. در این زمینه، نویسندگان این پژوهش بر آن شدند تا نقش عنصر فرهنگی «نهادها، آداب و رسوم، جریانات و مفاهیم»را در ترجمه با تکیه بر چارچوب نظری نیومارک، شاخص‏تر کنند. نتایج به‏دست آمده در ترجمه های یوسف عزیزی، محمدعلی عسگری، احسان موسوی و موسی اسوار از داستان‏های عائد الی حیفا، رجال فی الشمس و الکعک علی الرصیف غسان کنفانی نشان می‏دهد که علی‏رغم اینکه عنصر فرهنگی «نهادها، آداب و رسوم، جریانات و مفاهیم» با اصطلاحات و تعابیر سیاسی، مذهبی، تاریخی و هنری زیادی مواجه است، این مترجمان توانسته‏اند به‏خوبی با استفاده از روش «معادل فرهنگی» از عهده ترجمه آن برآیند. با این ‏حال، استفاده کمتر آنان از روش‏های مهمی چون روش «تلفیقی» و «یادداشت‏ها، اضافات و توضیحات» باعث ضعف و ابهام در ترجمه آنان شده است.
    کلید واژگان: ترجمه, ترجمه عناصر فرهنگی, ترجمه آداب و رسوم, ترجمه جریانات فرهنگی, نیومارک
    Fatemeh Kiadarbandsari, Hamed Sedghi *
    Newmark, contemporary linguist theorist, is dividing cultural elements to five categories, and he proposed 17 methods for translating of this elements. He tries to give better solutions to translators. The authors at this paper try with analytical-description method specifying the role at the cultural elements with emphasis of framework Newmark theory. They express, with presentation the schemes of these elements translation and with presentation the samples of those in translations Arabic to Persian, the role of the “organisations, customs, activities, procedures, concepts element” for Iranian translators. Thus, it is found that the Iranian translators used which schemes for transferring this element in their translations, and to what extend success in translation this element and correct transferring to destination language. The results show that despite of the “organisations, customs, activities, procedures and concept elements” encounter with political, religious, historical and artistic phrases and interpretations, but Iranian translators could transfer well using with “cultural equivalent”. Nevertheless using less important methods like “couplet” and “notes, additions and glosses” schemes cause ambiguity and weakness in their translations.
    Keywords: Translation, Translotion of Organisations Names, Customs, Translotion of Activities, Procedures, Concept Elements, Newmark
  • محمدحسین پوراسماعیلی *، علی زمانی
    یکی از رویکردهای داستان نویسی نوین، ورود فرهنگ عامه شامل گویش، آداب و رسوم محلی، اصطلاحات، ضرب المثل ها و باورها و اعتقادات در ادبیات داستانی است. دلیل این اتفاق را می توان ورود ادبیات داستانی به زندگی مردم عادی و برخاستن از بطن جامعه و دغدغه های مردم عامی دانست که به ناچار ادبیات داستانی را با فرهنگ عامیانه عجین می کند. در این میان، یکی از داستان نویسان معاصر که در آثار داستانی خود به این مقوله پرداخته، ابوالقاسم پاینده نجف آبادی است. در این مقاله ضمن معرفی این نویسنده، به بررسی یکی از شاخصه های برجسته آثار داستانی او یعنی فرهنگ عامه می پردازیم که به حق داستان های او آیینه تمام نمای فرهنگ مردم محل و زمان او بوده و سبب شده است آداب و رسوم، باورها و اعتقادات، ضرب المثل ها، زبان محلی و تمامی مطالبی که فرهنگ یک منطقه را به نمایش می گذارد در آثار داستانی این نویسنده درخشش پیدا کند و ضمن معرفی فرهنگ «شهرک نون» بر ملی و ایرانی بودن داستان های او تاکید کند و بر دست مایه طنز داستان هایش بیفزاید و سبب شود خواننده بهتر با قلم پاینده انس بگیرد.
    کلید واژگان: فولکلور, آداب و رسوم, زبان عامیانه, باورها و اعتقادات, آثار داستانی
    Mohammadhossein Pouresmaeili Najafabadi *, Ali Zamani
    Folklore is considered as one of the indispensible features of Payandeh's stories. Folklore in his stories included the use of popular beliefs in social, religious, superstitious and medical fields. Local dialects and lexicon are used frequently, Current proverbs among communities is one of the symbols folkloric literature which abound in the works of Payandeh. Due to the fact that Payandeh deals with different classes of people in his prose works, his stories contain literary, media and local features and rarely do others works contain all these together. The characters in his stories from intellectuals to peasants, feature their own linguistic features. The fact juxtaposes dialectic and aesthetic features with each other. His prose style alternates as the speakers change. Therefore, we expose to a realistic linguistic atmosphere when common people speak. On the other hand, when the intellectual class speaks, the language becomes pompous, formal and pretentious. Two important reasons lead to this impressionability of Payandeh's stories from pop culture:1. Writer's hometown
    2. The environment where these stories have taken place.
    The local customs and beliefs applied in his stories are divided into three categories:1. Social customs and beliefs including those concerning pilgrimage, burials, marriage, inheritance and so on. Metaphysical issues such as jinn, cosmology, charm, chance and fate are also referred to.
    2. Religious customs and beliefs: Writer's hometown is known as Dar al-Momenin and abounds with pure religious beliefs which have manifested themselves in his works. Beliefs such as prohibition of drinking and usury are rooted in the beliefs of his community.
    3. Superstitious beliefs: Superstitions are popular beliefs which are severely criticized in Payandeh's stories with a comic tone. Among these superstitions are those related to eclipse, looking into mirror and bad omen.
    4. Medical beliefs: Ancient's beliefs in metaphysical power and their ability for curing diseases are frequently referred to in his stories. They include popular beliefs in charm, magic, mystery and traditional remedies.
    5. Proverbs and ironies: Proverbs in Payandeh's stories are visible in high frequency and they are also sometimes altered comically. Irony, in the same vein, is applied every now and then in his stories. His stories are sometimes replete with the use of irony. According to Nasrehesfahani, the most conspicuously used figure of speech which is rooted in popular beliefs is irony. After simile, he believes irony is the most effective means of giving his stories the required sense of imagination.
    6. Slang Language: Various elements of slang language are obvious in his stories which make them as close as possible to pop culture.
    Recently a new books is compiled through the scattered notes left by Payandeh which is entitled Ghadamgahe Shahrake Noon.
    Keywords: folk tale, customs, colloquial language, beliefs, fiction
  • اسحاق طغیانی، آزاده پوده*
    سمک عیار کهن ترین داستان عامیانه فارسی است که فرامرز بن خداد الارجانی آن را در سده ششم به نگارش درآورد. اصل این حکایت با استناد به شواهدی، به تاریخ قبل از اسلام بازمی گردد. تقریبا هیچ اثری درباره آداب و رسوم مردمان گذشته در دست نیست؛ به همین سبب این داستان مرجع بسیار ارزشمندی برای دست یابی به برخی از آداب و رسوم و به طورکلی جامعه شناسی تاریخی گذشتگان است که مبهم مانده است. درحقیقت اصل این داستان بر پایه عیاری های پادشاهان و گروهی از جوانمردان با نام عیاران بنا شده است؛ در این مقاله برخی از آداب بزم و رزم آنان بررسی می شود. به این آداب و رسوم و یا جزئیات آن تاکنون اشاره ای نشده است.
    کلید واژگان: سمک عیار, آداب و رسوم, رزم, بزم, عیاران
    Eshagh Toghiani, Azadeh Poudeh *
    Samak-e Ayyar is the ancient Persian folk story that is written in the sixth century by Faramarz Ibn Khodadad Al-Arjani. Of course, according to some evidence, the story goes back to the pre-Islamic history. Considering that no scheduled work is available in the field of customs of early people, this story is a valuable reference to achieve some customs and historical sociology of the deceased that has been remained unclear. This study has dealt with some customs and feasts of kings and some groups of manliness named the chivalrous. This story has been originally based on their chivalries. The study also aims at mentioning customs that have not been mentioned yet or if they have been dealt, their details have not been considered.
    Keywords: Samak-e Ayyar, Customs, Combat, Festivity, The Chivalrous
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال