جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "possible worlds" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"
تکرار جستجوی کلیدواژه «possible worlds» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
ما در این جهان از چیزهایی می گوییم که هستند یا بوده اند مانند کهکشان، اقیانوس، کریم خان و با خود می گوییم چیزهایی که می شناسیم لیکن در اطراف مان نیستند یا نبوده اند چه می شود. مانند رستم، سوپرمن، کوه قاف و نیز باورهایی که روزگاری درست (صادق) پنداشته می شده مانند خشم خدایان و گردش زمین به گرد خورشید و امروز نادرست (کاذب) است. از جهان مثل افلاطون تا کنون که بیست و شش سده می گذرد انسان اندیشمند همواره درگیر جهان (های) ممکن بوده و هست. شکل امروزی جهان ممکن بسته به آرای لایپ نیتس فیلسوف آلمانی و سول کریپکی فیلسوف آمریکایی است که می-گویند می توان از راه جهان واقع پیرامونی، جهان ممکنی پدید آورد که درون مایه اش گریز از جهان واقع باشد. آن چه در قرن هفده ام با رویکردی جدید از سوی لایب نیتس مطرح شد و مورد توجه فلاسفه پس از او چون سول کریپکی و دیگران قرارگرفته است اندک اندک به صورت نظریه ای بینارشته ای در علوم مختلف در آمد. این مقاله بر مبنای آرای فلسفی و زبانی یادشده می کوشد با تحلیل متن و کاوش جهان واقع اندیشه ی سعدی در بوستان و گلستان به جهان (های) ممکن نهفته در فرا متن راه جوید. جهان (های) ممکنی که به باور رساندن و هدایت جامعه به آن هدف و آرمان خردگرایان و اندیشه ورزان و حکیمان در مسیر تاریخ بوده و هست. این پژوهش حاصل تحقیق بر جهان ممکن در زبان سعدی در دو اثر او گلستان و بوستان است که با روش توصیفی تحلیلی و مطالعه ی کتابخانه ای در این فرآیند پیکربندی شده است.
کلید واژگان: جهان ممکن, جهان واقع, سعدی, بوستان, گلستانIn this world, talking about things that are or have been, such as the galaxy, the ocean, Karim-Khan, etc., we wonder about the things that we know but are not or have not been around us. Rostam, Superman, Mount Qaf and beliefs that were once considered to be true, such as the wrath of the gods and the rotation of the earth around the sun, are now deemed to be false. During the twenty-six centuries since the world of Plato's theory of ideas, the thinking man has always been pondering upon the idea of possible worlds. The current form of the Possible Worlds Theory relies on the opinions of the German philosopher Leibniz in the 17th century and his followers, like the American philosopher Saul Kripke, who posit that a possible world can be created in the periphery of the actual world. This article tries to find a way toward the possible world(s) hidden in the metatext by analyzing the texts and exploring the real world of Saadi's thought in Bustan and Golestan. Indeed, the possible world(s) that rationalists, thinkers, and sages believe in and lead the society to, have been and are on the path of history.
Keywords: Possible Worlds, Actual World, Saadi, Bustan, Golestan -
نشریه پژوهش های ادبی، پیاپی 77 (پاییز 1401)، صص 93 -124
نظریه فضاهای ذهنی، نظریه ای است برخاسته از نظریه جهانهای ممکن. این نظریه و نظریه برگرفته از آن یعنی آمیختگی مفهومی از ابزارهای مفید تحلیل متن در حوزه زیبایی شناسی شناختی است. هدف این پژوهش، بررسی شیوه رویارویی این نظریه ها با شعر فارسی است. برای بررسی کارکرد این نظریه ها در تحلیل شعر فارسی، نخست جنبه های فلسفی و بنیانهای نظری آنها مطرح و سپس شیوه کارکرد آنها در یک غزل از سعدی آزمایش شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که نظریه فضاهای ذهنی به رغم کارآمدی در تحلیل مباحث فلسفی/ معنایی شعر همچون ابهام، ساختارهای شرطی، واکاوی ابعاد ایدیولوژیک شخصیت های برساخته متن و نیز فراهم آوردن امکان بررسی پیوستار روایی شعر در قالب فضاهای ذهنی در برخی مواضع همچون ساختارهای تمثیلی، کارایی لازم را در تحلیل معنایی شعر دارا نیست و در چنین شرایطی، نظریه برگرفته از آن، یعنی نظریه آمیختگی مفهومی می تواند خلا کاربردی را پوشش دهد.
کلید واژگان: جهان های ممکن, فضاهای ذهنی, آمیختگی مفهومی, زیبایی شناسی شناختی شعر فارسی, غزل سعدیTheory of mental spaces is a theory derived from the theory of possible worlds. This theory and its derived theory, conceptual blending, are useful tools for text analysis in the field of cognitive poetics. The purpose of this study is to investigate how these theories encounter Persian poetry. To examine the application of these theories in the analysis of Persian poetry, we first discuss their philosophical aspects and theoretical foundations, and then test how they work in a lyric by Saadi. The results of the present study show that the theory of mental spaces, despite its generally appropriate function, in some positions such as allegorical structures, does not have the necessary efficiency in semantic analysis of poetry and in such circumstances, the theory derived from that, theory of conceptual blending, can cover the functional vacuum. We have also shown that the theory of mental spaces is a tool that explains and analyzes the linguistic nature of ambiguity, as one of the most important elements of rhetoric in poetry.
Keywords: Possible worlds, mental spaces, conceptual blending, cognitive poetics in Persian poetry, saadi's sonnet -
جهان های متعدد در فیزیک با عنوان «جهان های موازی» و در روایت شناسی با عنوان «جهان های ممکن» به ارایه یک مدل شناختی از روایت می پردازد که در آن، «جهان واقعی « با «جهان های ممکن غیر واقعی» احاطه شده است که در فاصله های متفاوت و متغیر از جهان واقعی قرار گرفته اند. در این پژوهش ، رمان پری سا از فرشته ساری با فرض روایتی منطبق با جهان های ممکن ، با روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بررسی و نتایج ذیل حاصل شده است:- از لحاظ روایی ، داستان، نمایش دو جهان تو در توی خیال و واقعیت است که با تکیه بر مفاهیمی چون: اصل عدم قطعیت ، سیال بودن زمان، انتخاب و مسیله هستی شناسی قابل بررسی است . - رمان پری سا بر اساس تقسیم بندی روایت چند جهانی ، فانتری و علمی است . سفر شخصیت های آن به جهان های دیگر، یک طرفه و بدون بازگشت بوده است . - موضوع سفر و انتقال معلومات به سیارات دیگر، در زمان تالیف رمان مبحث علمی پیشروی بوده است . - رمان از لحاظ فرم، به شیوه متن آیینه ای نوشته شده است .
کلید واژگان: فرشته ساری, پری سا, جهان های موازی, جهان های ممکنThe different worlds in physics are called as "parallel worlds" and in narratology as "possible worlds" provide a cognitive model of narrative in which the "real world" is surrounded by "unreal possible worlds" that are at different distances and they are different from the real world. In this research, the novel Parisa by Fereshteh Sari was investigated with the descriptive-analytical research method and the following results were obtained: In terms of narrative, the story is a representation of two worlds inside fantasy and reality, which can be investigated by relying on concepts such as: the principle of uncertainty, the fluidity of time, choice, and the issue of ontology. Parisa's novel is based on the division of multi-universal, fantasy and scientific narrative. The journey of its characters to other worlds has been one-way and without return. The topic of traveling and transferring information to other planets was a leading scientific topic at the time of writing the novel. In terms of form, the novel is written as a mirror text.
Keywords: Sari Fereshteh, Parisa, parallel worlds, possible worlds -
مجله پژوهش های ادب عرفانی (گوهر گویا)، سال پانزدهم شماره 2 (پیاپی 47، پاییز و زمستان 1400)، صص 53 -70
بیان مسئله:
در سبک شناسی شناختی، نظریه دنیاهای محتمل برای درک پیرنگ های متضاد و متناقض روایت ها به کار می رود. اصول این نظریه نوع خوانش روایت ادبی و تاثیرات متقابل متن و خواننده را تبیین می کند. روایت شناسی دانشی بینارشته ای است؛ به همین سبب، رویکرد پساکلاسیک آن با رشته های دیگر ارتباط نزدیکی دارد و اهمیت رابطه میان علوم و روایت را آشکار می کند.
روشدر این جستار با تکیه بر نظریه دنیاهای محتمل، ارتباط میان مفهوم جهان های موازی در فیریک و معناشناسی روایت در متون عرفانی با روش تحلیلی توصیفی بیان می شود. حکایت دقوقی از دفتر سوم مثنوی، ویژگی های فراداستان، پسامدرن و سوریالیسم را دارد و به همین علت، آگاهی از مبحث هستی شناسی کوانتوم و جهان های موازی در علم فیزیک می تواند در فهم این روایت پیچیده و دیگر متون عرفانی موثر باشد و مخاطب را به تفکر درباره مرز میان واقعیت و خیال وادارد.
یافته ها و نتایجدر این داستان، کنش ها و اتفاقاتی که در ساحل رخ می دهد، تداعی گر جهان موازی است که درگاه ورود به آن، ساحل دریاست. با توجه به تعریف های ارایه شده از «دسترسی ها»، راوی فراداستانی به خلق دنیای محتملی دست می زند که دسترسی به آن به صورت زمانی، زبانی، طبیعی و اشیا است و البته بسامد دسترسی های طبیعی بیشتر است.
کلید واژگان: سبکشناسی شناختی, دنیاهای محتمل, دسترسی ها, مثنوی معنوی, دقوقیIn cognitive stylistics, the theory of probable worlds is used to understand the contradictory plots of narratives. The principles of this theory explain the type of reading of the literary narrative and the interactions between the text and the reader. Similarly, Quantum physicists emphasize the multiplicity of universes and call them parallel universes. This issue can be explored in narratology under the name of possible worlds. Ryan divides multi-world narratives into three types of stories: fantasy and science fiction (world exploration narrative), intermittent history, and time travel. The fit of probable worlds with the real world can be studied in terms of access to real-world conditions that include 1) access to a time when the history of the probable world is different from the history of the real world, 2) linguistic access, 3) the use of language that leads the reader to the probable world, 4) natural access, 5) violations of the laws of physics, logic, mathematics, etc. 5) the real world, and 6) access to objects that are incompatible with the probable world with the real world.
Keywords: cognitive stylistic style, possible worlds, Accessibility, Mathnavi Manavi, Daqoqi -
در بررسی هایی که متوجه تبیین سرشت هنر و ادبیات است، بحث در باب موضوع محاکات همواره اهمیت ویژه ای داشته است. درواقع، ارسطو در بوطیقا با متمایز کردن «موضوع»، «شیوه» و «وسایط محاکات» آغازگر بحث و جدل هایی است که تا دوران معاصر تداوم یافته است. در این میان، موضوع محاکات به مثابه ابژه هنری، پیش از ارسطو در سنت فلسفی افلاطون نیز مطرح شده است. البته، برخلاف ارسطو که با ابتنای بحث بر پایه ایده ال تجربی می کوشد محاکات را به رسمیت بشناسد، افلاطون محاکات را به واسطه توجه به ایده آل استعلایی فاقد شان معرفتی قلمداد می کند. بااین همه، در سیر تداوم فلسفه هنر عموما این دیدگاه ارسطویی است که تبیین یا بازتفسیر می شود. براین اساس، عموما اندیشمندان دوره رنسانس و سپس تر در دوران معاصر امثال لوکاچ یا اویرباخ موضوع محاکات را از چشم اندازهای متفاوتی تشریح کرده اند. در مجموع، از آرای این اندیشمندان این گونه بر می آید که هنرمند وقتی به آفرینش اثر هنری روی می آورد، موضوع محاکات ممکن است مشتمل بر امر ایده آل یا آرمانی، سنت، طبیعت، وضع امور، اصول عام طبیعت بشری یا صرفا همان واقعیت بیرونی باشد. پژوهش حاضر، می کوشد ضمن بررسی این پیش نهاده ها در باب موضوع محاکات، قابلیت ها و کاستی های نظری آنان را واکاوی کند. در نهایت، نگارنده با پیشنهاد جهان ممکن به مثابه موضوع محاکات، دریافتی نو در این خصوص به دست می دهد که به نظر می رسد از توان تحلیلی بیشتری برخوردار باشد. به موجب چنین پیش نهادی، رویدادها و پدیدارها در ساحت جهان ممکن ادبی براساس قواعد درونی خاص آن جهان عمل می کنند و بنابراین حتی گونه های غیرریالیستی بازنمایی نیز در نهایت بر پایه اصل حقیقت نمایی قابل فهم و تفسیر هستند.کلید واژگان: نظریه محاکات, جهان ممکن, موضوع محاکات, شیوه و وسائط محاکاتIn the study of the nature of art and literature, the discussion of the ‘object of mimesis’ has always been of particular importance. In fact, Aristotle in Poetics, by distinguishing the object, the method and the means of imitation, initiates debates that have continued until the contemporary era. In the meantime, the issue of the object of mimesis as an artistic object was raised before Aristotle in Plato’s philosophical tradition. Of course, unlike Aristotle, who tries to recognize imitation based on the empirical ideal, Plato, due to his involvement with the transcendental ideal, considers imitation to have no epistemic value. Accordingly, scholars of the Renaissance and later on in the contemporary period, thinkers such as Lukács or Auerbach, have described the object of mimesis from different perspectives. In sum, these thinkers suggest that when an artist turns to the creation of a work of art, the object of mimesis may include the ideal, tradition, nature, state of affairs, general principles of human nature, or merely external reality. Therefore, the present study tries to examine these arguments on the object of mimesis, and explore their theoretical points of strength and/or shortcomings. Finally, the paper suggests the possible world as the object of mimesis and thus tries to open up a new perspective, which seems to have more analytical power in this regard. Accordingly, it is suggested that phenomena and events in the literary work as a possible world function on the basis of the internal logic particular to the work of art. In this way, even the non-realistic types of representation can be interpreted on the basis of the verisimilitude principle. Extended Abstract1.IntroductionAccording to the theory of mimesis, art is the product of representation. In the present article, mimesis is studied as the artistic object. The article studies the definition of mimesis and discusses whether, in the ideas of thinkers such as Plato and Aristotle, mimesis is merely concerned with the representation of inanimate objects or deals with a wider range of issues. The arguments put forward by major thinkers in this regard, their epistemological origins, and weaknesses and strengths will be discussed. Finally, the article will propose the idea of the world as the object of mimesis. 2.Theoretical FrameworkIn the present study attempt is made to discuss some important ideas on the idea of mimesis and explore their theoretical capabilities and shortcomings. A critical reading will be offered in order to find out to what extent the hypotheses put forward about the concept of mimesis can be employed to explain works of art. 3.MethodologyIn the study of mimesis, scholars have tried to discuss what artists imitate in their aesthetic imitation and have formulated different hypotheses. In the present study, attempt has been made to analyze some major hypotheses in this regard and provide answers that can be of help in the analysis of works of art and literature. 4.Discussion and AnalysisIn a work of art or literature, different elements should be arranged in a way that all events seem probable or possible without necessarily being consistent with the realities of the world. In such a possible world, the form of thinking and the logic governing it follow specific rules. Although this form shares some similarities with scientific ideas, it is dominated by different rules in terms of objectivity, time, space, and causality. 5.ConclusionBefore Aristotle, mimesis was discussed in Plato’s philosophical tradition. However, unlike Aristotle, who recognized imitation based on the empirical ideal, Plato, because of his involvement with the transcendental ideal, found imitation to have no epistemic value. Contemporary thinkers have discussed mimesis from different perspectives and suggest that in creating a work of art, mimesis may include the ideals, traditions, nature, general principles of human nature, or merely external realities. While works of art or literature have undeniable similarities to the real world, they extract the object of mimesis out of a possible world that depends on the real world. This possible world might be strikingly similar to the real world, which might suggest that the work of art is an exact imitation of the real world; however, when this possible world is recognized, it can be claimed that the events and phenomena in this possible world are based on the independent rules of the same possible world. Thus, surrealist works, for instance, can be considered to be imitating a reality. Select BibliographyAbrams, M. H. 1953. The Mirror and the Lamp. Oxford: Oxford University Press.Aristotle. 1991. The Complete Works of Aristotle. J. Barnes (ed.). Princeton: Princeton University Press.Auerbach, E. 1953. Mimesis: The Representation of Reality in Western Literature. Willard R. Trask (trans.). Princeton: Princeton University Press.Halliwell, S. 2002. The Aesthetics of Mimesis: Ancient Texts and Modern Problems. Princeton and Oxford: Princeton University press.Melberg, A. 1995. Theories of Mimesis. Cambridge: Cambridge University Press.Potolsky, M. 2016. Mimesis. New York and London: Routledge.Tousi, M. 1355 [1976]. Asas al-Eghtebas. M. Razavi (ed.). Tehran: University of Tehran.Wellek, R. 1377 [1998]. Tarikh-e Naqd-e Jadid. S. Arbabshirani (trans.). Tehran: Niloufar.Zarqani, M. 1390 [2011]. Boutiqa-ye Kelasik: Barresi-e Tahlili-Enteqadi-e Nazaryeh-ye She’r dar Manebe’-e Falsafi. Tehran: Sokhan.Keywords: Theory of mimesis, possible worlds, Object of Mimesis, Methods, Means of Imitation
-
جهان های ممکن مبحثی بینارشته ای است که بهره گیری از آن به عنوان یک الگوی شناختی کارآمد در جهت معنا دهی به آثار داستانی دیریاب کارکردهای فراوانی دارد؛ خصوصا داستان های مدرنی که در آن ها شاهد از هم گسیختگی و فروپاشی طرح روایی داستان ها و همچنین چندپارگی ذهنی شخصیت های داستانی هستیم. به همین منظور نگارندگان در پژوهش حاضر با استفاده از شیوه تحلیل محتوا و به روش کتابخانه ای به دنبال پاسخ به این سوالات هستند که در داستان ملکوت انواع جهان ها و درگاه های ورود به آن ها چگونه شکل می گیرند و چه کارکردهایی دارند؟ داستان ملکوت هر چند به ظاهر دچار آشفتگی است؛ اما جهان سازی هایی که در نتیجه عناصر مختلف متنی ایجاد می شوند، سبب می شود تا آشفتگی و بی معنایی که در روساخت آن دیده می شود، ملغی گردد و انسجام و درهم تنیدگی بیشتری حاصل شود. نکته قابل توجه این است که چنین جهان های ممکنی توسط راوی تصویرساز و یا روایت شنوی تداعی گر که درک و دریافت هایی متفاوت از متن خواهد داشت، ایجاد می شود. علاوه بر این آنچه که در داستان های مدرنی همچون ملکوت امکان ورود از جهان واقعی داستان را به جهان های ممکن فراهم می سازد، شخصیت هایی هستند که دچار نوعی استحاله ذهنی و روحی شده اند و گستردگی زمانی و مکانی برای آنان حاصل می شود. بدین طریق از بعد زمان و مکان، فراتر می روند و با نوعی فضای فرازمانی و فرامکانی مواجه می شوند. در نتیجه چنین مواردی است که آمادگی لازم برای ورود به دیگر جهان ها فراهم می شود. به واسطه کشف جهان های ممکن و درگاه های داستان ملکوت ابهام زدایی صورت می بندند و همه این جهان های به ظاهر سیال و منفک از یکدیگر به یک نقطه اتصال یعنی ملکوتی شدن خواهند رسید
کلید واژگان: جهان های ممکن, درگاه ها, داستان مدرن, ملکوت, بهرام صادقیPossible worlds is an interdisciplinary subject that can be used as an effective cognitive model to make sense of long-distance fiction; Especially modern stories in which we see the disintegration and collapse of the narrative plot of the stories as well as the mental fragmentation of the fictional characters. To this end, the authors in the present study, using the method of content analysis in a library method, seek to answer the questions of how the types of worlds and the gateways to them are formed in the Malakout story and what functions they will have? The story of the Malakout, though seemingly chaotic, but the globalizations created by the various textual elements cause the chaos and nonsense seen in its superstructure to be abolished and greater coherence and entanglement achieved. It is noteworthy that such possible worlds are created by ourselves as an illustrator and producer narrator or an associative narrator who will have different perceptions of the text. In addition to what makes it possible for modern stories such as the Malakout to enter the possible worlds from the real world of the story, there are characters who have undergone a kind of mental and spiritual transformation and are given a wide range of time and space. In this way, they go beyond the dimension of time and space, which has a real plan, and encounter a kind of extra-temporal and trans-spatial space. It is as a result of such cases that the necessary preparation for entering other worlds is provided. By discovering possible worlds and gateways to the story of the Malakout, ambiguity becomes possible, and all of these seemingly fluid and separate worlds will reach a point of connection, that of becoming a kingdom.
Keywords: possible worlds, portals, Modern story, MALAKUT, Bahram Sadeghi -
آخرین رمان پل آستر که در سال 2017م منتشر شده است، با خلق شخصیتی با چهار رونوشت، بار دیگر قدرت او را در آفرینش رمانی تاثیرگذار و درعین حال عجیب و پیچیده به نمایش میگذارد. عنوان غیرمعمول این کتاب، 1 2 3 4 (چهار، سه، دو، یک) توجه متنقدان زیادی را برانگیخته است؛ اما نقدهای این رمان به روشن کردن پیچیدگیهای طراحی شده در این روایت پسامدرن کمک چندانی نکردهاند. جستار پیش رو برآن است تا ساختار روایی برجسته این اثر را واکاوی کند و با تکیه بر نظریه چندجهانی و جهانهای ممکن ماری لور رایان، فضای روایی این رمان را مورد بررسی قرار دهد. نتایج این جستار نشان میدهد آستر در این رمان نوعی مهندسی روایت در چهار بعد را طراحی کرده است که در آن، دنیای ذهنی شخصیتی به نام فرگوسن در چهار رونوشت ظاهر می شود. در مهندسی روایت چهارگانه آستر، چندجهانی روایت در چهار شاخه و چهار مسیر پیش می رود تا ماجراهای زندگی چهار فرگوسن را نقل کند. در پایان روایت و با استفاده از پیچشی نهایی، آستر چهارمین فرگوسن را در مقام نویسنده رمانی با نام 1 2 3 4 قرار می دهد که ساختار دایره وار روایت را آشکار می کند. با درک چنین ساختاری، خواننده نقطه صفر روایت (1.0) را کشف می کند و درمی یابد که آستر از چه رو روایت را در این نقطه با ماجرایی شوخی مانند و بی ارتباط به داستان اصلی آغاز می کند و به پایان می رساند. وی با تکیه بر دگرگونی ساختار روایت موفق شده است جهت های متناقض ذهن و هویت نویسنده را به صورت تجسمی ملموس به نمایش بگذارد. چندجهانی روایت و شخصیت در این نقطه صفر نمود می یابد و بدین سان، 1 2 3 4 یک فیلم هولوگرافیک چهاروجهی جان می گیرد تا شخصیت چهارگانه فرگوسن را برای خواننده تصویر کند.
کلید واژگان: شخصیت چهارگانه, روایت چهاربعدی, روایت چندجهانی, شخصیت پسامدرن, جهان های ممکنAuster’s latest novel, published in 2017, reveals his mastery in creating a complicated and unusual narrative once again. The title of this novel, 4321, has been a point of interest to a number of critics, but their analyses have not been successful in clarifying the complexities of its narratology. The current study aims to investigate the narrative structure of this novel based on Ryan’s possible worlds and multiverse theories. The findings reveal that in this novel, Auster engineers a 4D narrative in which the mental world of a character named Ferguson is represented. In this 4D narrative, the multiverse progresses in four paths to tell the tales of four Fergusons. At the end of the narrative, using a final twist, Auster declares the fourth Ferguson as the author of a book entitled 4321, thus exposing the circular structure of its structure. This revelation helps the reader recognize the point zero of the narrative (1.0) and understand Auster’s motif in beginning and ending the narrative with a joke. The transformation of the narrative structure enables Auster to successfully represent a tangible embodiment of the contradictory layers in the authorial self and mentality. Hence, 4321 comes to life, seemingly similar to a 4D holographic movie, to embody the multiverse of Ferguson’s character in its narrative multiverse.
Keywords: quadripartite character, 4D narratology, narrative multiverse, postmodern character, possible worlds -
سنتی در نقد و نظریه ادبی و نیز در بحث های فلسفه ادبیات معاصر وجود دارد که قائل به افتراق میان ارزش زیبایی شناختی آثار ادبی و ارزش شناختی آن هاست. بنا به این نظرگاه، حتی اگر اثری برخوردار از ارزش شناختی باشد، این امر چیزی به ارزش ادبی آن اضافه نمی کند و از دیگر سو نادرست یا ناموجه بودن نظرگاه ها یا چشم اندازهای مطرح در اثر ادبی خللی به ارزش زیبایی شناختی آن وارد نمی کند. در این مقاله به نفع موضع مقابل، یعنی دیدگاه شناخت گرایان ادبی، استدلال و سعی شده است با تشبث به آزمایشی فکری و مفهوم جهان های ممکن، نشان داده شود که قائل شدن به این افتراق چندان موجه نیست. همچنین برای تقویت جنبه اثباتی مقاله در بخش آزمایش فکری، این اندیشه بیان و صورت بندی می شود که فهم چندصدایی به مثابه مزیتی زیبایی شناختی بدون لحاظ کردن جنبه های شناختی آثار ادبی، معنای محصلی ندارد. سپس به استدلال نهادی به مثابه قوی ترین استدلال علیه موضع شناخت گرایان ادبی پرداخته شده است و اشکالات جدی آن در چارچوب نظریه ادبی و فلسفه ادبیات مطرح شده است. ماحصل مقاله موجه داشتن این نظرگاه است که ارزش شناختی بر ارزش زیبایی شناختی اثر می افزاید و توجه به این امر راه را بر درک دقیق تر و جامع تری از ارزش آثار ادبی می گشاید.کلید واژگان: ارزش زیبایی شناختی, ارزش شناختی, شناخت گرایی ادبی, جهان های ممکن, چندصدایی, استدلال نهادیThere is a tradition in contemporary literary theory and philosophy of literarture according to which there is a rift between literary/aesthetic value and cognitive value. The anti-cognitivist maintains that even if a literary work has some cognitive value, this has nothing to do with the works overall aesthetic value. Furthermore, if a works perspective on some issue is seriously flawed, this, by no means contaminates its aesthetic purenss. This paper aims to demonstrate the opposite. It thus makes use of a ceratin thought-experiment and the concept of possible worlds to show that the cognitivists position is justified and proceeds to illustrate that even polyphony as an aesthectic value cannot be properly understood without recourse to its cognitive status. It then goes on to meet a serious challenge: the so-called institutional argument which is deemed to be among the best arguments in the anti-cognitivists dialectical arsenal. The argument is shown to have several defects in the context of the contemporary debates in theory and philosophy of literature. The main conclusion of the paper is thus as follows: The cognitive value of a literary work is part and parcel of its aesthetic valueKeywords: aesthetic value, cognitive value, literary cognitivism, possible worlds, polyphony, institutional argument
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.