به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "liberal democracy" در نشریات گروه "علوم سیاسی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «liberal democracy» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • محمدابراهیم فروزش، مهدی نجف زاده*، وحید سینایی، مرتضی منشادی

    افغانستان سرزمین اقلیت های قومی است که با کمترین توجه به ملی گرایی در تعارض زیسته اند. عدم یکپارچگی-اجتماعی، حاکمان را نیز در مشرب رهبران ملوک الطوایف دراین کشور معرفی می کند. طرف دیگر، ملت-دولت سازی مدرن است که اشاره به انقلاب کبیر فرانسه و استعمار در هندوستان دارد. این دو، افغانستان را نیز دچار شوک فرهنگی،کش و قوس سنت و مدرنیته ساخته است. افغانستان به دلیل دوری از اروپا، ضعف ادبیات مدرنیسم در فرهنگ سیاسی بارها لباس مدرنیسم را به تن کرده، اما کهنه خویی، لباس مدرن را با خشونت دور ریخته است. چنانکه یکی از مفاهیم نو، ناسیونالیسم است که افغانستان سنتی را در لباس مدرن معرفی می کند. این آموزه در همپوشی با لیبرالیسم که ایدئولوژی پسا نوزایی و روشنگری است و تاثیر توسعه گرایی را در اروپا با خود دارد، در افغانستان اما نتوانسته توسعه را به قوام رساند. در واقع، ناسیونالیسم بیش ازآن که به همبستگی ملی و توسعه بی انجامد، بانی دگرستیزی میان اقوام چند فرهنگ افغانستان گردیده است. زیرا کاربست ناسیونالیسم مدنی بدون تئوری، ارمغان آن محض ملی سازی تباری، تعارض اجتماعی، ضعف ملی-گرایی و توسعه نیافتگی است. چنانکه شورش های مسلحانه، ظهورگروه های تروریستی، دخالت بیرونی، نابودی زیربناها و فروپاشی ذهنیت توسعه از تبعات آن در افغانستان می باشد. بنابراین، پژوهش حاضر، با روش جامعه شناسی تاریخی به شیوه ی-کتابخانه ی با طرح این سوال که « تآخیر در شکل گیری ناسیونالیسم چه تاثیری بر توسعه داشته و چگونه به فروپاشی ذهنیت توسعه در افغانستان انجامیده است؟ با فرضیه ی ذیل پاسخ میدهد. « تآخیر در شکل گیری ناسیونالیسم مدنی، ضعف تفکیک سپهرخصوصی از عمومی در هشتمین قانون اساسی ، مساعد نبودن زمینه های تاریخی به آموزه های لیبرالی، کارکرد غیرجامعه شناسانه ی جامعه جهانی و استمرارملی سازی تباری بدون توجه به پیشینه ی فرهنگی اقوام از سال 2002 تا 2021 ذهنیت توسعه را در افغانستان فروپاشنده است.

    کلید واژگان: ناسیونالیسم افغانستان, توسعه, لیبرال دموکراسی, چندفرهنگ گرایی و توسعه
    Mohammad Ebrahim Forouzesh, A Najafzadeh *, Vahid Vahid Sinaei, Morteza Manshadi

    Afghanistan is a country with diverse ethnic minorities that have been in conflict with each other, without much emphasis on nationalism. Lack of social cohesion has led to the dominance of tribal leaders in the country. On the other hand, modern nation-state building has been introduced through the French Revolution and colonization in India. These two ideologies have resulted in a cultural shock, tug of war between tradition and modernity, and violence in Afghanistan. Nationalism, which introduces traditional values into modern clothing, is in conflict with liberalism, which emphasizes post-enlightenment ideology and development in Europe, but has not been able to bring development to Afghanistan. Nationalism has led to division and animosity between the various cultures and ethnic groups in Afghanistan, resulting in social conflicts, weak nationalism, and underdevelopment. Armed uprisings, the emergence of terrorist groups, foreign intervention, the destruction of infrastructure, and the collapse of the developmental mindset are some of the consequences of this underdevelopment. This sociological-historical research aims to answer the question of how the delay in the formation of nationalism affected the development and led to the collapse of the developmental mindset in Afghanistan. The hypothesis is that the delay in the formation of civic nationalism, weak separation of private and public spheres in the eighth constitutional law, lack of historical background to liberal teachings, the non-sociological function of global society, and continuous ethnic nationalism without regard to the past have contributed to this collapse.

    Keywords: Afghan Nationalism, Development, Liberal Democracy, Multiculturalism, And Development
  • علیرضا سمیعی اصفهانی*، احسان جعفری فر

    بسیاری از تحلیلگران، قدرت گیری جریانات پوپولیستی در اروپا را نماد و مسبب ناپایداری و «گسست سیاست» اروپایی خوانده اند. ظهور سریع رهبران و احزاب پوپولیست در قدرت از میانه دهه 2000 تا سال های پایانی دهه 2010 نشان داد که شیوع و مقبولیت پوپولیسم به بالاترین حد خود در 30 سال گذشته رسیده است. به ویژه از سال 2016، به قدرت رسیدن احزاب و جنبش های پوپولیستی مخالف آموزه های لیبرالیستی در اروپا و ایالات متحده به نگرانی ها در خصوص گسترش شیوه های اقتدارگرایی سیاست در این کشورها دامن زده است. پرسش اصلی پژوهش این است که علل و زمینه های قدرت یابی جریانات پوپولیستی و به ویژه احزاب راست رادیکال در طی دو دهه گذشته در اروپا چه بوده است؟ یافته های پژوهش با بهره گیری از رویکردی بدیع در قالب نظریه «عرضه و تقاضا» پوپولیستی نشان می دهد که مطالبات و نارضایتی های 1- اقتصادی و 2- اجتماعی- فرهنگی در سمت تقاضا (رویکرد پایین به بالا) و در مقابل، استراتژی ها و سازوکارهای سیاسی- نهادی بکار گرفته از سوی دولتمردان و احزاب پوپولیستی در سمت عرضه سیاست های پوپولیستی (رویکرد بالا به پایین)، موجب روی آوری رای دهندگان اروپایی به رهبران و احزاب راست افراطی و فراهم شدن شرایط بسیج سیاسی شهروندان از سوی این احزاب شده است. روش پژوهش، کیفی از نوع تبیین علی و روش گردآوری داده ها کتابخانه ای است.

    کلید واژگان: لیبرال دموکراسی, پوپولیسم, احزاب راست رادیکال, اروپا, رویکرد عرضه و تقاضا
    Alireza Samiee Esfahani *, Ehsan Jafarifar
    Introduction

    The rise of the populist radical-right parties (PRRP) stands out as one of the most significant developments in Western democracies over the past two decades. This trend, seen as a challenging sign within democracy but against liberal democracy, highlights the mounting pressure faced by Western political regimes from forces and groups that diverge from the dominant political currents of the last two decades. More specifically, one of the trends in various regions of the EU is the fact that voters, disillusioned by traditional (EU) politics, are turning towards populist and extreme parties both on the left and the right. In this respect, the current research aims to address the question: What were the causes and underlying factors contributing to the rise of radical right parties to power in Europe over the last two decades?

    Literature Review:

    In Populist Radical Right Parties in Europe, Cas Mudde (2007) delved into the ideology of PRRPs. He identifies three core tenets, namely nationalism, authoritarianism, and populism, contending that PRRPs are not passive entities; rather, they are engaged in actively shaping their destiny within contemporary Western societies. In the article “Economic Insecurity and Demand of Populism in Europe,” Guiso et al. (2022) relied on the approach based on demand of populism to argue that market as well as government inefficiencies in providing security have eroded citizen trust in traditional political parties and institutions. The escalating threats of immigration and globalization have further heightened desperation and fear, contributing to the intensified demand for populist policies. Guiso et al. (2022) explain how this dual crisis, reflected in economic insecurity, systematically influences the demand for populism. In “Conditions Favouring Parties of the Extreme Right in Western Europe,” Jackman and Volpert (2017) conducted a comprehensive examination of systemic conditions influencing the electoral success of extreme right-wing parties in 16 Western European countries between 1970 and 1990. They concluded that factors such as the electoral system, party structure, and higher unemployment rates created a conducive environment for the emergence of such political movements. In addition, Dehshiri and Ghasemi (2015), in their article titled “Fourfold Crises and the Rise of the Radical Right in Europe,” posit that the four crises (i.e., resource distribution, representation, identity, and immigration) played an undeniable role in shaping the radical right movement in Europe.The review of the literature shows different vantage points used to examine the causes, contexts, and consequences of the rise of radical right parties to power. There is a focus on particular aspects such as the electoral system, party structure, identity, and immigration. The novelty of the present research lies in its comprehensive approach based on supply and demand of populism, which explores a combination of socio-economic and political motivations and variables that impact the rise of radical right parties in European countries.

    Materials and Methods

    The present research used the supply and demand of populism as the framework to conduct a bottom-up and top-down analysis of the rise of radical right parties in Europe during 2008–2018.

    Results and Discussion

    Using the supply and demand of populism, the research can shed light on different dimensions of the rise of PRRPs in Europe during 2008–2018. On the demand side of populism, the ineffectiveness of governments in managing the financial crisis—often marked by cost reduction, tax increases, and rising unemployment—created the fertile ground for populist tendencies, including anti-immigrant sentiment, xenophobia, Euroscepticism, and nationalism. Meanwhile, the influx of immigrants into Europe, coupled with the adoption of multiculturalism in sociocultural spheres and globalization in the economic realm, could have contributed to the emergence and resurgence of radical right parties. On the supply side of populism, institutional mechanisms and political strategies (e.g., the nature of the electoral system, party ideologies, organizational structures of parties, and party leadership), alongside the influence of messages, rhetoric, and media propaganda, further laid the ground for the rise of radical right parties to power.

    Conclusion

    Relying on the supply and demand of populism as the framework, the present research demonstrated that economic and sociocultural demands and dissatisfactions on the demand side (bottom-up approach), coupled with the political and institutional strategies and mechanisms employed by populist statesmen and parties on the supply side of populism (top-down approach), prompted European voters to turn towards radical right leaders and parties. These conditions could foster the political mobilization of citizens by these parties, ultimately resulting in their rise to power, particularly between 2008 and 2018. Following the disorders such as the 2008 economic crisis, the 2014 terrorist crisis, the immigration crisis after 2015, and the ensuing sociocultural dissatisfaction, populist parties and leaders capitalized on the political opportunities available in the populism market, emerging as key players in the political arena. Concerning the supply of populism, radical right parties successfully provided the narratives necessary for political mobilization around shared concerns. They attracted the majority of votes by leveraging legal and institutional mechanisms (such as elections, media, and the unique leadership capabilities), ultimately securing political power.

    Keywords: Liberal democracy, populist parties, radical right, Europe, supply, demand approach
  • خسرو شمسائی، رسول برجیسیان *، سعید میرترابی

    لیبرال دموکراسی با ترکیبی ناهمگون از لیبرالیسم فردگرا و دموکراسی جمع گرا و با ترجیح منافع فرد بر مصالح جمع، خود را در معرض بحران های متعددی، از جمله بحران سیاسی قرار داده است. این نوشتار با روش کیفی و با رویکرد توصیفی - تحلیلی و در چارچوب نظریه بحران «توماس اسپریگنز» سعی در بیان این مطلب دارد که اولا، این نظام سیاسی هم اینک بایک بحران سیاسی از نوع بحران توزیع روبرو است (بیان بی نظمی) که ظهور احزاب کارتلی و انحصارگرا از نشانه های آن به شمار می رود (نشانه بی نظمی). این بحران معلول تعارض منافع میان رای های اعلامی، یعنی مردم و راس های اعمالی، یعنی نخبگان حاکم می باشد (علل بی نظمی) و راهکار برون رفت از آن را در اصلاح ساختار سیاسی قدرت از طریق اعلامی شدن نقش نخبگان در راس دموکراسی با الگوگیری از ساختار قدرت و بویژه نقش و جایگاه ولی فقیه در راس نظام مردم سالاری دینی می داند (راهکار).

    کلید واژگان: لیبرال دموکراسی, احزاب کارتلی, ولایت فقیه, مردم سالاری دینی
    khosro Shamsaei, Rasul Berjisian*, Seyed Saeed Mirtrabi Hosseini

    Liberal Democracy, with its conflicting combination of Individualistic liberalism and Collectivist democracy and by preferring Individual interests over Collective interests, has exposed itself to a number of crises, including a political crisis that seems to be rooted in a conflict of interest between the people and the ruling elite. In the cofntext of Thomas Spriggens' theory of crisis, this article argues that, first, issues such as prioritizing individual freedoms and rights over democracy and collective rights, as well as the monopoly of political parties and their becoming state and cartel parties, are the most important signs. There are political crises in liberal democracies. Secondly, this crisis is the result of a conflict of interests between the votes (people) and the heads (ruling elites), and finally, the religious democracy based on the principle of Guardianship of the Islamic jurist, both in theory and in practice, is a response to these crises.

    Keywords: Liberal Democracy, Cartel Parties, Velayat-e-Faghih, Religious Domecracy
  • محمدرضا بیگدلی، سید جلال دهقانی فیروزآبادی، کیهان برزگر، غلامعلی چگنی زاده

    افول نظم بین المللی لیبرال یکی از موضوع های مطالعاتی مهم روابط بین الملل طی سال های اخیر است.برهمین اساس پژوهش حاضر در پی پاسخ به این پرسش است که مهم ترین ادله افول نظم بین المللی لیبرال کدامند؟ پژوهش از منظر تحلیلی رهیافت های نظری لیبرالیسم به انجام رسیده و چنین نتیجه گرفته است که: تضعیف ارکان سه گانه نظم لیبرال (نظام سیاسی لیبرال دموکراسی، تجارت آزاد جهانی و نهادهای بین المللی) دلالت بر افول نظم بین المللی لیبرال دارند. ضمنا بر اساس شواهد تاریخی در این بین سیاست های آمریکا نقش مهمی در تسریع روند افول ارکان نظم لیبرال داشته است.

    کلید واژگان: آمریکا, تجارت جهانی, صلح دموکراتیک, لیبرالیسم, نظریه وابستگی متقابل, نظم بین المللی لیبرال, نهادگرایی نولیبرال
    MohammadReza Bigdeli, Seyed Jalal Dehganei Firouzabadi, Kayhan Barzegar, Gholamali Chegnizadeh

    The Historical roots of liberal international order goes back to after the Second World War. Nowadays, it is faced with the problem of decline. While this issue is a multi-layered debate in terms of content, it is also a controversial and controversial issue among thinkers and theoreticians in the field of international relations. Based on this, the current research seeks to answer the main question, why is the international liberal order declining? This research using the theoretical approaches of liberalism in international relations, including the theories of democratic peace,  economic interdependence as well as neoliberal institutionalism as a theoretical research framework is based on the hypothesis that the weakening and degeneration of the triple pillars of the liberal order, including liberal democracy, global free trade, and various international institutions and regimes, have caused the decline of the liberal international order. So that the weakening of the three pillars of the liberal international order has caused the foundation based on political and economic liberalism of this order to be destroyed from within, and as a result, the unique components of the liberal international order will face a serious challenge. Based on historical evidence, this argument can be made. In the meantime, the United States of America has played an important role in the decline of the pillars and components of the liberal order over many years and decades, contrary to some common inferences and stereotypes.

    Keywords: Democratic peace, Liberal international order, Liberal democracy, Neoliberal institutionalism, United States of America, Decline, International institutions, Economic interdependence, Global free trade
  • ابوالفضل ذکایی*، مسعود جعفری نژاد، سید محمدعلی شریعتی

    در پژوهش حاضر سعی بر این است که با تبیین مفهوم مصلحت، کاربست آن را در پروسه انتخاباتی دو نظام انقلاب اسلامی و لیبرال دموکراسی بررسی نموده و بر این اساس، ضمن تبیین ساختار و مولفه های مصلحت سنجی در فقه شیعه و مقایسه آن با فلسفه نظام لیبرالیسم به کاوش در ماهیت تفاوت ها، شباهت و البته نتایج این دو رویکرد دست بزنیم. در این اثر که مبتنی بر تحلیل و بررسی ساختاری این دو نظام حکومتی است دریافتیم که تبیین مصلحت در این دو گفتمان، توام با پیچیدگی ها و مولفه هایی بوده که در نهایت منجر به شکل گیری انتخابات شده است. در نظام ولایت فقیه، این حکم حکومتی تاسیس نهادها و تنظیم رخدادها در انتخابات را رقم می زند و برآورد نهایی آن حفظ نظام است؛ اما در سیستم لیبرالیسم این نیاز و خواست آحاد جامعه است که تحولات انتخاباتی را رقم می زند و همان امر به عنوان غایت نهایی در حفظ است.

    کلید واژگان: مصلحت, انتخابات, امام خمینی, لیبرال دموکراسی
    Masoud Jafarinejad, Seyyed Mohammadali Shariaty

    In the current research, it is tried to explain the concept of expediency and examine its application in the electoral process of the two systems of Islamic revolution and liberal democracy. And on this basis, while explaining the structure and components of expediency in Shia jurisprudence and comparing it with the philosophy of the liberalism system, let's explore the nature of the differences, similarities and of course the results of these two approaches.In this work, which is based on the structural analysis and investigation of these two government systems, we found that the explanation of expediency in these two discourses was accompanied by complications and components that ultimately led to the formation of elections. In the Velayat al-Faqih system, this is the ruling of the government that determines the establishment of institutions and the regulation of events in elections, and its ultimate goal is to preserv

    Keywords: expediency, elections, Imam Khomeini, Liberal Democracy
  • شروین مقیمی زنجانی

    فلسفه مدرن به یک معنای بسیار مهم، خصم فلسفه قدمایی بود و برای پیروزی در این نبرد می‌بایست دایره عمل خود را از حدود «شناخت» امر خوب و امر بد، به سطح وسیع‌تر «چگونگی رسیدن به» امر خوب و پرهیز از امر بد، بسط می‌داد. فلسفه مدرن و به تبع آن، فلسفه سیاسی مدرن لاجرم می‌بایست زمینه را برای یقینیاتی جدید فراهم می‌آورد و این کوشش برای غلبه بر الهیات-سیاسی وحیانی پیش از او، به عنوان جدی‌ترین چالش بر سر راه تجدد، امری ضروری محسوب می‌شد. بدین ترتیب فلسفه سیاسی جدید، وظیفه طراحی و تدوین این الهیات جدید را که متضمن موضوعات جدیدی برای یقین انسان‌ها بود، موضوعاتی که قرار بود جای موضوعات قدیمی را در ساحت عقل سلیم بگیرد، بر عهده گرفت. ما در این مقاله برآنیم تا تاملات سه تن از مهم ترین فیلسوفان سیاسی مدرن اولیه را از منظر کوشششان برای تدوین الهیات مورد بحث، از نظر بگذرانیم. به زعم ما هر یک از این سه، وجهی از این الهیات را بسط دادند که در نهایت به پشتوانه‌ای اقناعی برای رژیم‌های لیبرال‌دموکراتیک تبدیل شد. «ماکیاولی» بر ضعیف‌شدن انسان به واسطه تبعیت از اخلاق مسیحی و تن‌ دردادن به اصل رستگاری نفس به عنوان وهمی که راه را بر رستگاری میهن بسته است، تاکید نمود. «هابز» بر بلایایی مثل جنگ و کشتار و ناامنی از یکسو و واماندن از رفاه و برآوردن امیال طبیعی بدن که رفته رفته قرار بود ذیل مفهوم خوشی، جای سعادت را در معنای قدمایی آن بگیرد، متمرکز شد. و در نهایت «اسپینوزا» در رساله الهیاتی- سیاسی که می‌توان از آن با عنوان انجیل لیبرال-دموکراسی سخن گفت، بر رد مداخله الهیات وحیانی در امر سیاست و تاکید بر حق طبیعی انسانی به مثابه یک ضرورت طبیعی تاکید نمود.

    کلید واژگان: لیبرال دموکراسی, الهیات سیاسی, ماکیاولی, هابز و اسپینوزا
    Shervin Moghimi Zanjani

    The question of “what is the good?” was the main characteristic of the Socratic political philosophy. However, the modern political philosophy had to pass this question and like its enemy (namely revealed theology) present a definite and tangible definition of “the good”. In other words, they had to show that philosophy, in addition to being the authoritative source of knowledge, can and must be the basis for promoting human life and a guide for attaining the good in practice. The role of Machiavelli, Hobbes, and Spinoza from this point of view is so prominent. It seems that the good they defended, was the true origin of the values of a liberal democratic regime. These philosophers recognized that the necessity of the dogmatic definition of the good necessitates a theological-rhetorical expression to persuade the addresses. Therefore, without comprehending this theological-rhetorical backbone, the values of a liberal democratic regime cannot be understood completely. The modern political philosophy, on other hand, is the forbear of modern political science that its main subject is behavior and action of the citizens in a liberal democratic regime. Therefore, we can say that modern political science cannot be comprehended completely without contemplating on the ambivalent effort of these philosophers: on the one hand, their theological defense of the liberal democratic values, and on the other hand, their defense of a new scientific politics distinguished radically from ancient political knowledge.

    Keywords: Political theology, liberal democracy, Modern politics, Machiavelli, Hobbes, Spinoza
  • امیر اعتمادی بزرگ، مصطفی رضایی حسین آبادی*، بهنام گودرزی فرد

    هوش مصنوعی در قرن بیست ویک، عرصه زندگی سیاسی و اجتماعی اغلب مردم جهان را تحت تاثیر قرار داده است. در غرب نیز افزایش نظارت بر شهروندان به بهانه اجرای قانون ازجمله مهم ترین عرصه های دخالت دولت الکترونیک به شمار می رود که ادعای اکثر فلاسفه غرب جدید در رابطه با تضمین آزادی فرد بر اساس پیشرفت های علوم تجربی و ارزش های لیبرال دموکراسی را زیر سوال برده است. با شیوع پاندمی کرونا، استفاده دولت های غربی ازهوش مصنوعی برای کنترل همه گیری و نظارت بر اجرای قوانین مربوط، شکلی از اقتدارگرایی دیجیتال را نمایان ساخت. از جمله مسایل مطرح در این زمینه استفاده دولت های غربی از فناوری هوش مصنوعی برای کنترل رفتار فرد به بهانه پیشگیری و کنترل ویروس کرونا است. بر این اساس مقاله حاضر سعی دارد با به کارگیری روش توصیفی و کتابخانه ای، به این سوال مهم پاسخ دهد که چگونه از طریق عرصه-های دولت الکترونیک، دال مرکزی فلسفه سیاسی غرب یعنی آزادی فردی محدود، و به اقتدارگرایی دیجیتال منجر شده است؟ یافته ها نشان می دهد دولت های غربی با بهره گیری از فن آوری های دیجیتال و تشویق شهروندان به خودسانسوری، کنترل پیش دستانه، نقض اعتبار اجتماعی، دخالت در حوزه خصوصی و مشروعیت بخشی به زندگی ماشینی، فرایند گذار از لیبرال دموکراسی به اقتدارگرایی دیجیتال را تسریع بخشیده-اند.

    کلید واژگان: کرونا, آزادی فرد, لیبرال دموکراسی, اقتدارگرایی دیجیتال, غرب
    Amir Etemadi Bozorg, Mostafa Rezaee *, Behnam Goudarzifard

    In the 21st century, artificial intelligence has affected the political and social life of most people in the world. In the West, too, increased oversight of citizens under the pretext of law enforcement is one of the most important areas of e-government intervention, undermining the claims of most modern Western philosophers to guarantee individual freedom based on empirical science and liberal democratic values. As the Corona virus spread, Western governments used artificial intelligence to control the Corona virus and monitor law enforcement, revealing a kind of digital tyranny. For example, Western governments use artificial intelligence technology to control individual behavior under the pretext of preventing and controlling the corona virus. Accordingly, the present article seeks to use a descriptive and library method to answer how the most important part of Western political philosophy, which is individual freedom, can be restricted through e-government to lead to digital authoritarianism. Findings show that Western governments have accelerated the transition from liberal democracy to digital authoritarianism by using digital technologies and encouraging citizens to self-censor, preventive control, violate social credibility, private intervention, and legitimize machine life.

    Keywords: Corona, individual freedom, Liberal Democracy, Digital Authoritarianism, West
  • داود تقی لو*

    رقابت سیاسی به عنوان سازوکار مسالمت‌آمیز چرخش قدرت در علم سیاست جدید کاملا پذیرفته شده است. این مقوله در لیبرالیسم، بر اساس و مبانی خاصی پایه‌ریزی شده است. نوشتار پیش‌ رو ضمن بررسی مبانی رقابت سیاسی در لیبرال‌دموکراسی، تلاش می‌کند با روی‎کردی انتقادی به نقد آن‌ها هم بپردازد تا رقابت سیاسی برساخته از این مبانی را به چالش بکشد. این پژوهش با چنین هدفی و با روش تحلیلی استنباطی از داده‎های کتاب‎خانه‎ای به این نتیجه ختم شده است که تنزل لیبرال‎دموکراسی از بایسته‎های عقل غایت‎اندیش، به هست‎های امیال نفسانی در تبیین حقوق و ارزش‎ها منجر به پیامدهایی شده است که مهم‎ترین آن‎ها در عرصه رقابت سیاسی، مقیدندانستن رقابت‎های سیاسی به اصول و قواعد ارزشی پیشینی و مستقل از اراده فرد است. مقیدنبودن رقابت سیاسی در لیبرال‎دموکراسی به این اصول، پیامدهای سویی برای آن به دنبال داشته است.

    کلید واژگان: لیبرالیسم, مبانی لیبرالیسم, لیبرال دموکراسی, رقابت سیاسی
    Davood Taghiloo*

    Political rivalry as a peaceful strategy of shift of power in modern politics is an established fact. This concept in liberalism has been formulated on certain principles and grounds. The present article, while studying the principles and grounds of political rivalry in liberal democracy, tries to level criticism at them in order to challenge the political rivalry which emerge from these principles and grounds. Drawing upon an analytic-inferential method, the findings from the library data have come to this conclusion that as liberal democracy has degraded from the requisites of teleological reason into the carnal desires in its task of explaining rights and values, it carries with it certain consequences the most important of which in the realm of political rivalry is that the political rivalries are not regarded as dependent on the ápriori values and they are independent of the wills and desires of the individuals and this independency brings about evil consequences for liberal democracy. Key words liberalism, principles of democracy, liberal democracy, political rivalry. 'The Study and Criticism of Political Rivalry in Liberal Democracy :by Dāwūd Taqilū Political rivalry as a peaceful strategy of shift of power in modern politics is an established fact. This concept in liberalism has been formulated on certain principles and grounds. The present article, while studying the principles and grounds of political rivalry in liberal democracy, tries to level criticism at them in order to challenge the political rivalry which emerge from these principles and grounds. Drawing upon an analytic-inferential method, the findings from the library data have come to this conclusion that as liberal democracy has degraded from the requisites of teleological reason into the carnal desires in its task of explaining rights and values, it carries with it certain consequences the most important of which in the realm of political rivalry is that the political rivalries are not regarded as dependent on the ápriori values and they are independent of the wills and desires of the individuals and this independency brings about evil consequences for liberal democracy.

    Keywords: liberalism, principles of democracy, liberal democracy, political rivalry
  • مسعود مطلبی*
    تحولات، حرکت ها و خیزش های انقلابی- اجتماعی مسلمانان در کشورهای خاورمیانه عربی و شمال آفریقا همچون تونس، مصر، لیبی، بحرین، یمن و سایر مناطق مهم جهان اسلام از سال 2010 تا به امروز مبتنی بر نگرش های متعدد و از زوایای مختلف مورد توجه تحلیلگران، اندیشمندان و نظریه پردازان قرار گرفته است. فی الواقع نگرش های مختلف اعم از اسلامی، لیبرالی، ناسیونالیستی از زوایای مختلفی به بررسی، تحلیل ماهیت و نظریه پردازی درباره این تحولات پرداخته اند. چنانکه برخی ذیل نظریات دموکراسی خواهی، لیبرال دموکراسی، بهار عربی، بیداری عربی و بیداری انسانی و برخی دیگر در قالب سلفی گرایی، بنیادگرایی و رادیکالیسم اسلامی تلاش دارند این مهم را تبیین و تحلیل نمایند. نتایج و یافته های تحقیق حاضر بازگوکننده این مهم است که نظریه بیداری اسلامی در مقایسه با نظریه های رقیب بواسطه استنتاج از راه بهترین تبیین تنها نظریه ای است که می تواند هویت واقعی این رخدادهای انقلابی را از حیث ساختاری، معرفتی- عقیدتی و رفتاری تبیین نماید و نیات و اهداف واقعی این خیزش های اسلامی مردمی را تحلیل کند.
    کلید واژگان: استنتاج از راه بهترین تبیین, بیداری اسلامی, لیبرال دموکراسی, بهار عربی, سلفی گرایی, خاورمیانه عربی
    Masoud Motallebi *
    Developments, movements and revolutionary-social uprisings of Muslims in the Arab Middle East and North Africa such as Tunisia, Egypt, Libya, Bahrain, Yemen and other important regions of the Islamic world from 2010 to the present based on various perspectives and from different angles It has attracted the attention of analysts, thinkers and theorists. In fact, different attitudes, including Islamic, liberal, and nationalist, have studied, analyzed the nature, and theorized about these developments from different angles. As some of the following theories of pro-democracy, liberal democracy, Arab Spring and human awakening and others in the form of Salafism and Islamic radicalism try to explain and analyze this issue. The results and findings of the present study indicate that the theory of Islamic awakening in comparison with rival theories is the only theory that can explain the reality of these revolutionary events in terms of structure, epistemology-ideology and behavior and the real intentions and goals of this Analyze popular Islamic uprisings.
    Keywords: Inference through Best Explanation, Islamic awakening, liberal democracy, Arab Spring, Salafism, Arab Middle East
  • میرابراهیم صدیق*، الناز نیک سرشت

    از زمان اپیدمی ویروس کرونا نظریه ها و نگرش های مختلفی نسبت به تاثیرات کرونا بر نظام جهانی ارایه شده است. بالطبع هر اندازه که کرونا گستره زمانی و مکانی بیشتری می یابد، این تاثیرات بیشتر می شود. گرچه این نگرش و تحلیل ها در فضای اپیدمی کرونا ارایه شده است، ولی بیانگر برخی از واقعیات جامعه جهانی بخصوص نظام لیبرال دموکراسی و سرمایه داری است. در واقع این تحلیل ها با احتمالات و حدس ها مواجه است. از سوی دیگر برخی از رویکردها با شایبه های سیاسی و یکجانبه گرایی مواجه است. به طور کلی هدف و سوال اصلی این پژوهش بررسی تاثیرات کرونا بر ساختار های جهان کنونی است. تاثیرات کرونا بر نظام جهانی را می توان در چارچوب نگرش های خوشبینانه، بدبینانه و واقع بینانه مورد بررسی قرار داد. در این راستا می توان به زوال لیبرال دموکراسی، پایان سرمایه داری، عقب نشینی از جهانی شدن، زوال قدرت امریکا، افزایش رقابت های بیوتروریستی در جهان، قطب بندی نوین در جهان و... اشاره کرد.

    کلید واژگان: کرونا, جهانی شدن, لیبرال دموکراسی, امریکا, اقتصاد
    Mir Ebrahim Seddigh*, Elnaz Nikseresht

    Since the corona virus epidemic, various theories and attitudes have been proposed about the effects of corona on the world system. Of course, the larger the corona, the greater the effect. Although these attitudes and assessments have been presented in Corona's epidemic space, they reflect some of the realities of global society, especially the liberal system of democracy and capitalism. In fact, these assessments are subject to probability and conjecture. On the other hand, some approaches face political and unilateralism. In general, the main purpose and question of this study is to examine the effects of corona on the structures of the current world. Corona's influence on the world system can be seen in the context of optimistic, pessimistic, and realistic attitudes. In this regard, it could be pointed the decline of liberal democracy, the end of capitalism, the retreat from globalization, the decline of American power, the rise of bioterrorism in the world, the new polarization in the world.

    Keywords: corona, globalization, liberal democracy, America, Economy
  • سید علی اصغر میرخلیلی*، علی الماسی، رحمت الله جغتایی سبزواری

    بعد از جنگ جهانی دوم، نظم نوین جهانی بر اساس گفتمان لیبرال دموکراسی پایه ریزی شد و قدرت های بزرگ به دنبال مسلط کردن آن بر تمام جوامع به عنوان یگانه تفکر و الگوی حکمرانی بودند و حتی فرانسیس فوکویاما سخن از پایان تاریخ و حاکمیت نظام های لیبرال دموکراسی به میان آورد. با پیروزی انقلاب اسلامی، گفتمان اسلام شیعی مبتنی بر آموزه های مهدویت، به عنوان جریان سومی در جهان بروز پیدا کرد که به مرور چالش هایی را برای گفتمان لیبرال دموکراسی پدید آورد. این دو گفتمان که هر کدام بر یکسری اصول و مولفه های متفاوت و متضاد مبتنی بودند، در بحران کرونا منجر به بروز واکنش های متفاوت از سوی سیستم های متاثر از این دو گفتمان گردیدند که در معنابخشی به زندگی، تاب آوری اجتماعی، آرام بخشی به جامعه و کمک های مردمی به نظام سلامت و نهادهای حکومتی و دولتی در مهار آن و هدایت جامعه بروز پیدا کرد. مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیل گفتمان لاکلا و موفه، ضمن مقایسه دال های شناور و مرکزی این دو گفتمان، تمایز این دو گفتمان را در مواجهه با بحران کرونا را بررسی کرده و نشان می دهد که بروز بحران های جدی، تزلزل پایه های تمدنی غرب را آشکار ساخته است.

    کلید واژگان: لیبرال- دموکراسی, مهدویت, کرونا, گفتمان, اومانیسم
    Seyed Ali Mirkhalili *, Ali Almasi, Rahmat Allah Sabzavari

    After World War II, the new world order was based on the discourse of liberal democracy, and the great powers sought to dominate all societies as the sole thought and model of governance, and even Francis Fukuyama spoke of the end of history and the rule of liberal democracies. Brought up. With the victory of the Islamic Revolution, the discourse of Shiite Islam based on the teachings of Mahdism emerged as the third current in the world, which gradually created challenges for the discourse of liberal democracy. These two discourses, each based on a number of different and contradictory principles and components, led to different reactions in the Corona crisis from systems influenced by these two discourses, which gave meaning to life, social resilience, and calmed society. And the people's help to the health system and the governmental and governmental institutions in controlling it and guiding the society appeared. Using the analysis of Laclau and Mouffe's discourse, the present article, while comparing the floating and central signs of these two discourses, examines the distinction between these two discourses in the face of the Corona crisis and shows that serious crises shake the foundations of Western civilization. Has revealed.

    Keywords: liberal-democracy, Mahdism, corona, Discourse, Humanism
  • علیرضا آقاحسینی*، سارا ویسی
    این مقاله تلاشی است که با روش تحلیلی، به طرح دو ابرروایت «دینی» و «سیاسی» می پردازد و سپس آنها را در چارچوب نظریه شالوده شکنی دریدا به چالش می کشد؛ از این رو دریدا در مقابل روایتی از مسیحیت که آن را مقرر در متن و ذهن شارع، منحصر به نهادهای سنتی و در اختیار متولیان رسمی آن معرفی می کند و به بازگویی مفاهیمی نظیر «هدیه»، «ایثار»، «بخشایش»، «موعودگرایی» و... که همواره به گفتمان کلاسیک مسیحیت تعلق دارند، می پردازد. شالوده شکنی همچنین در مقابل روایتی که بقای «دموکراسی لیبرال» و نظام سیاسی مبتنی بر آن را بعد از فروپاشی شوروی و اضمحلال کمونیسم، به منزله پایان تاریخ، آخرین مرحله تکامل ایدئولوژیکی بشر و شکل نهایی دولت تلقی می کند، می کوشد تا ضمن ارائه ضعف و کاستی های آن، با اعطای معنایی تازه به مفهوم «دوستی»، بر بنیاد برادری ناگسستنی، نامشروط و جهانی، نویدبخش شیوه تازه ای از سیاست با عنوان «جماعتی بدون جماعت» و دموکراسی اصیل تری با عنوان «دموکراسی در راه» باشد.
    کلید واژگان: پایان تاریخ, دموکراسی در راه, دوستی, شالوده شکنی دریدا, متن, مسیحیت
    Alireza Aghahosseini *, Sara Veysi
    This article is an attempt by the analytical method to study two meta-narrative "religious" and "political" and then challenge them in the framework of Derridas Deconstruction, so Derrida against a version of Christianity that it provided in the text mind founder, sole custodians of traditional institutions and the formal introduction of the screw, recounting concepts such as "gift", "sacrifice", "forgiveness," "messianism" and that Christianity has always belong to the classic discourse. Deconstruction also the narrative that the survival of "liberal democracy" and its political system based on the Soviet Union and the collapse of communism after the collapse, as the end of history, the last stage of human ideological evolution and the final form of government as a screw attempts to in presenting its weaknesses and limitations, giving new meaning to the concept of "friendship" based on the unbreakable brotherhood, unconditional and universal, promising practices new policy as a "community without community" and democracy as original " democracy to come "is.
    Keywords: Derrida's Deconstruction, Text, Christianity, liberal democracy, democracy to come, friendship, The End of History
  • شروین مقیمی*
    ضرورت تاسیس مدرسه‌ی علوم سیاسی به مانند دیگر مدارس جدید در ایران، به مثابه‌ی ضرورتی متجددانه مطرح شد و این ضرورت متجددانه بود که همواره به ضرورت «کاربردی»بودن علم سیاست دانشگاهی موضوعیت داده است. نگاهی به فهرست نخستین برنامه‌‌های درسی مدرسه‌ی علوم سیاسی و بررسی آثار نخستین متجددان ایرانی، آشکار می‌سازد که شکست علم سیاست در بدل‌شدن به رشته‌ای «کاربردی»، در واقع با شکست پروژه‌ی تجدد در ایران که خصلتی از بنیاد سیاسی داشت در پیوند است. توضیح این شکست در واقع راه را برای فهم آن شکست نیز خواهد گشود. ما در این مقاله تلاش خواهیم کرد تا پس از نگاهی اجمالی به شرایط کلی تاسیس «مدرسه‌ی علوم سیاسی»، با تامل در رویکرد نخستین آموزگاران مدرسه‌ی علوم سیاسی، به ویژه رساله‌ی مهم محمد علی فروغی به عنوان یکی از مهمترین منابع درسی در آن مدرسه، از این موضع دفاع کنیم که منادیان تجدد سیاسی در ایران که در عین حال کم بیش از مدرسان مدرسه‌ی علوم سیاسی نیز بودند، علی‌رغم همه‌ی احتیاط‌هایی که در بیان منویات خویش به خرج می‌دادند، اما نهایتا از بیان تلویحی آن اصولی امتناع نکردند که اساسا ریشه در یک تلقی لیبرال-دموکراتیک داشت. اگر نسبت میان الهیات لیبرال-دموکراتیک، علم سیاست جدید و سرشت «کاربردی» آن را مد نظر قرار دهیم، آن‌گاه نقش امثال محمد علی فروغی در خصوص علم سیاست جدید در ایران را می‌توان فراتر از دایره‌ی تنگ تالیف و تدریس برای مدرسه‌ی علوم سیاسی، به مثابه‌ی اقدامی استراتژیک در راستای استقرار ارزش‌های لیبرال‌دموکراتیک مورد ملاحظه قرار داد.
    کلید واژگان: علم سیاست کاربردی, محمدعلی فروغی, تجدد, لیبرال‌دموکراسی, رساله حقوق اساسی, اندیشه دور و دراز
    Shervin Moghimi *
    The School of Political Science, just as the other modern schools in contemporary Iran, established as a necessity brought about by the modernity, and this necessity has always been signalized the necessity of applicability of political science. The early curricula of the School of Political Science and the works of the early Iranian modernists denote that the failure of the political science in becoming "applicable" is essentially related to the failure of the modernity's project in Iran. Explaining this failure pays our way to understanding that one. In this paper, through studying the suggestions of Muhammad Ali Foroughi, one of the outstanding master of the School, and at the same time one of the most important modernists in the era of constitutional revolution, we will attempt to show that early political modernists in Iran, in spite of their circumspections in revealing their intentions, conveyed their essentially liberal-democratic principle implicitly. If we take the relation between the theology of liberal democracy, modern political science and its "applicable" character into account seriously, then we can see the role of people such as Muhammad Ali Foroughi, beyond the compiling and teaching in the School of Political Science, as a strategic action to fight for liberal-democratic values.
    Keywords: applied political science, Mohammad Ali Foroughi, modernity, liberal democracy, Constitutional Rights Treatise, A Long Thinking
  • یونس خداپرست*، امراله اندرزیان
    هدف اصلی در این نوشتار، چگونگی نحوه تقابل و افول هژمونی آمریکا در دوران چهل سالگی انقلاب اسلامی است. براین اساس، در تجزیه و تحلیل موضوع از روش تحلیل گفتمان لاکلا و موفه استفاده می شود و فرضیه تحقیق عبارت است از اینکه ضمن مبنا قرار دادن تعارض گفتمانی انقلاب اسلامی و آمریکا؛ ایالات متحده درصدد است در سطح بین المللی، ایران را از چالش به دشمن بین اللملی، در سطح منطقه، ایران و عربستان را از دو رقیب به دشمن منطقه ای و در سطح داخلی، جمهوری اسلامی را از محتوایش (آرمان ها و اهداف) تهی سازد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که گفتمان اسلام سیاسی با هژمونیک شدن در ایران در سطوح منطقه ای و بین المللی گفتمان های قدرت به خصوص لیبرال دموکراسی را متاثر ساخت. در این راستا گفتمان دولت آمریکا در رسیدن به اهداف خود در سطوح مختلف ناکام مانده و افول هژمونی آن اجتناب ناپذیر گردیده است.
    کلید واژگان: انقلاب اسلامی, اسلام سیاسی, گفتمان, لیبرال دموکراسی, هژمونی آمریکا
    Younes Khodaparast*, Amrollah Andarzian
    The main purpose of this paper is to study the way(s) in which the America's hegemony confronted IR and declined during the 40 years of the Islamic Revolution. Accordingly, when analyzing the subject, Lacla and Mouffe's discourse analysis method is used. The hypothesis of the study may be mentioned as: while accepting the discoursive conflict of IR and USA, the United States intends to introduce IRI as an enemy falsely instead of  its being an inernational challenge and a regional rival to Saudi Arabia respectively and make it free From from its content (ideals and goals). As explained in the paper, the dialogue of Political Islam being established as hegemony has affected the discourses of power, particularly that of liberal democracy, regionally and internationally. especially liberal democracy. In this regard, the discourse of the United States failed to achieve its goals at various levels, and the decline of its hegemony is inevitable.
    Keywords: Islamic Revolution, Political Islam, Liberal Democracy, America's Decline
  • امین مهاجر شیخی، امیر دبیری مهر

    همزمان با پایان یافتن جنگ سرد و فروپاشی اردوگاه شرق، ایدیولوژی جدیدی بایست شکل می گرفت. از این رو «فرانسیس فوکویاما» دانشمند آمریکایی ژاپنی تبار با گرفتن مفهوم تاریخ از هگل، سال 1989 مقاله ای تحت عنوان «پایان تاریخ» در نشریه «نشنال اینترست»[3] به چاپ رساند و پایان قرن بیستم را پایان تاریخ نام نهاد و اعلام کرد که با پیروزی لیبرال دموکراسی بر رقبای ایدیولوژیک خود، بشریت به آخرین شکل حکومت بشری و پایان تاریخ رسیده است. در این مقاله پس از معرفی نظریه «پایان تاریخ»، مهم ترین آرای انتقادی به روش تبیینی- توصیفی و با تاکید بر منابع کتابخانه ای، اینترنتی مورد بررسی قرارگرفته و در پایان به این نتیجه دست یافته که برخلاف نظر فوکویاما، لیبرال دموکراسی پایان تاریخ نیست، بلکه اگر فرضا بپذیریم که در حال حاضر، لیبرال دموکراسی بهترین شیوه حکومت داری است، این امر لزوما به معنی پایان تاریخ و آخرین شیوه حکومت داری بشری دانستن آن نمی باشد زیرا احتمالا با توجه به پیشرفت جوامع انسانی و توسعه اندیشه ورزی، بشر درآینده به اشکال بهتری از حکومت داری که با فطرت انسان و عدالت سازگارتر باشد دست خواهد یافت. شاید علت طرح این نظریه سرمستی ناشی از فروپاشی کمونیسم و خطای محاسباتی فوکویاما در نادیده گرفتن سایر ایدیولوژی ها به ویژه سوسیال دموکراسی به عنوان رقیب قدرتمند لیبرال دموکراسی و نوع نگاه ماتریالیستی او به انسان است. نکته بسیار مهمی که فوکویاما آن را نادیده گرفته این است که «دموکراسی را می توان در بستر غیر از لیبرالیسم نیز به دست آورد.»

    کلید واژگان: فرانسیس فوکویاما, نظریه پایان تاریخ, لیبرال دموکراسی, سرمایه داری, رژیم های اقتدارگرا

    With the end of the Cold War and the collapse of the Eastern Centenary, a new ideology should have emerged. Consequently, Francis Fukuyama, with the concept of history from Hegel, published an article titled "The End of History" in The National Interest in 1989, and the named end of the 20th century, the end of history by announcing that humanity has reached the end of history with the victory of liberal democracy over its ideological rivals. In this paper, after introducing the theory of the "End of History", the most important critically acclaimed explanatory-descriptive statements with emphasizing on library and the Internet resources has been examined and concluded that contrary to Fukuyama's view, liberal democracy is not the end of history. But if Suppose, for the time being, that liberal democracy is the best way of governance, this does not necessarily mean the end of history and the last man's way of governing it, and probably with the advancement of human societies, human beings in the future will have better forms of governance that are more consistent with human in nature and justice. Perhaps the reason for the projection of this hypocritical theory of the collapse of communism and Fukuyama's computational error is to ignore other ideologies, especially social democracy, as the powerful rival of liberal democracy and the kind of materialist view he has toward mankind. The crucial point that Fukuyama ignored is that "democracy can also be gained in a context other than liberalism."

    Keywords: Francis Fukuyama, Theory of The End of History, Liberal Democracy, Capitalism, Authoritarian Regimes
  • سمیه حمیدی *، پیمان زنگنه
    جنبش های اسلامی معاصر از جمله جنبش های ضد هژمونیکی محسوب می شوند که در فرآیند تکاملی آن ها، برخورداری از ایدئولوژی، رهبری کاریزماتیک و تشکیلات سازمانی منسجم در ماهیت کنشگری آنان حائز اهمیت است. ایدئولوژی، تعیین کننده آرمان و استراتژی جنبش های اسلامی است که در جذب توده ها و آماده نمودن آنان برای کنش فعالانه موثر است. در این راستا نقش رهبری در تدوین، تفسیر و تحول ایدئولوژی از یک سو و برپایی تشکیلات سازمانی منسجم و منعطف، جهت هدایت و جذب توده های مردمی به سمت کنش دینی سیاسی قابل توجه است. با توجه به این که دو جنبش اخوان المسلمین و حزب الله از جمله جنبش های اسلامی هستند که سابقه چند دهه فعالیت سیاسی تشکیلاتی دارند اما به نظر می رسد که جنبش حزب الله لبنان به دلیل بهره مندی از مولفه هایی چون ایدئولوژی انعطاف پذیر، ساختار تشکیلاتی منسجم، رهبری کاریزماتیک و استراتژی های عمل گرایانه نسبت به اخوان المسلمین در جذب توده های مردمی و تاثیرگذاری بر عرصه قدرت سیاسی، کنش فعالانه تر و موثرتری را از خود به نمایش گذاشتهاست.
    کلید واژگان: اخوان المسلمین, حزب الله, گرامشی, بوتکو, ایدئولوژی, هژمونی, رهبری
    Somayeh Hamidi *, Peyman Zanganeh
    Deconstruction is a strategy for demonstrating the contribution of philosophy to achieving the meaning of democracy in the postmodern world. It seeks to establish philosophical principles consistent with the principle of tolerating others and democracy in the post-democracy world. Meanwhile, Derrida's ideas in the field of socio-political democracy, such as future democracy and its oncoming challenges, are also rooted in his philosophy. Hence, democracy and deconstruction are the two sides of a coin, and one cannot be understood without the other. This connection is unbreakable and necessary and pivotal to Derrida's thinking about philosophy and politics. The breakthrough has come to suggest new horizons with the critique of modern systems including Western democracies that marginalized forces on the frontiers of democracy can actively participate in determining their own destinies. Contrary to positive methods, the underlying breach does not have a relative relation with the ultimate clarity of the Western society, and it is considered to be the fruits of the linear maturity of history. On the contrary, with the critique of metaphysical systems, it is a strategic breakthrough, so that the inertia of the universe becomes the instrument of successive negotiation. As far as the subject of this article is concerned, it attempts to define the Western metaphysical breakdown, then it shows how Derrida has benefited from this strategy in order to open up the political blockade of Western democratization with ongoing openings. The study of the link between deconstructive philosophy and democracy and how they interact with each other will be the cornerstone of this article.
    Keywords: Metaphysics of Presence, Deconstruction, Liberal Democracy, Future Democracy
  • محسن ردادی

    مردم سالاری[1] برای بقا و بهبود کارکردها نیازمند اعتماد سیاسی است. این نوشتار در پی مقایسه ی ظرفیت نظام مردم سالاری دینی و دموکراسی لیبرال در تولید اعتماد سیاسی به روش مطالعه تطبیقی است. به این منظور ابتدا اهمیت و ضرورت اعتماد سیاسی برای نظام مردم سالاری مورد توجه قرار می گیرد و سپس دو ابزار مهم نظام دموکراسی لیبرال در تولید اعتماد سیاسی، یعنی «نهادسازی» و «مشارکت سیاسی» معرفی می گردد. ناکامی نظام های دموکراسی های لیبرال معاصر در جلب اعتماد سیاسی شهروندان، که در نوشته های پژوهشگران از آن با عنوان «زوال بزرگ اعتماد سیاسی» یاد می شود، نقطه ی آغازی برای تبیین اعتماد سیاسی در نظام مردمسالاری دینی خواهد بود. در نظام مردم سالاری دینی علاوه بر استفاده از نهادسازی و مشارکت سیاسی برای تولید اعتماد سیاسی، از ابزار مهم دیگری با عنوان «تقوای سیاسی» بهره گرفته می شود که منبع تولید اعتماد سیاسی خواهد بود. در این نوشتار تقوای سیاسی در قالب درختواره ای معرفی می گردد که توانایی تولید اعتماد سیاسی بر اساس رابطه ی امام و امت را دارد. سه اصل مهم در نظریه ی تقوای سیاسی معرفی می گردد که می تواند انباشت اعتماد سیاسی در جامعه ی اسلامی ایجاد نماید.

    کلید واژگان: اعتماد سیاسی, مردم سالاری لیبرال, مردم سالاری دینی, نهادسازی, مشارکت سیاسی, درخت واره ی تقوای سیاسی, نظریه ی ولایت
    Mohsen Radadi

    Democracy requires political trust to survive and improve its functions. This article seeks to compare the capacity of the system of religious democracy and liberal democracy in generation of political trust through comparative study. For this purpose, firstly the importance and necessity of political trust are considered for the democratic system, and then two important instruments of the liberal democracy system are introduced in the production of political trust, namely "institutionalization" and "political participation". The failure of contemporary liberal democracies in gaining the political trust of citizens, which described in the writings of the researchers as "the great decline of political trust", is a starting point for explaining political trust in the system of religious democracy. In the system of religious democracy, in addition to institutionalization and political participation for building political trust, another important tool called "political virtue" is used, which will be the source of political trust. In this article, political virtue is introduced in the form of a tree that can produce political trust based on the relationship between Imam and the Ummah. Three important principles are introduced in the theory of political virtue that can create an accumulation of political trust in Islamic society.

    Keywords: Liberal democracy, Religious democracy, Political trust, Institutionalization, Political participation, Political virtue, Imam, Ummah
  • ساسان کرمشاهی*، علیرضا آقاحسینی، جواد امام جمعه زاده، علی علی حسینی
    شالوده شکنی راهبردی برای نشان دادن سهم فلسفه در رسیدن به معنای دموکراسی در جهان پسامدرن است. با نقد خودگرایی و دیگرستیزی سنت اندیشه فلسفی، شالوده شکنی در صدد بنیان نهادن اصول فلسفی متناسب با اصل دیگرپذیری و دموکراسی در دنیای پسادموکراسی است. از طرف دیگر مباحث دریدا در حوزه دموکراسی اجتماعی سیاسی، مانند دموکراسی آینده و چالش های پیش روی دموکراسی، نیز ریشه در اندیشه فلسفی او دارند. بدین ترتیب دموکراسی و شالوده شکنی دو روی یک سکه اند و فهم یکی بدون توجه به دیگری میسر نیست. این ارتباط، ناگسستنی و ضروری است، و تفکر دریدا در باب فلسفه و سیاست بر مدار آن شکل می گیرد. دموکراسی آینده نیز بعنوان نتیجه این ارتباط، آیینه فلسفه و سیاست دریدایی است.
    بررسی نحوه پیوند فلسفه شالوده شکنانه و دموکراسی و چگونگی تاثیر و تاثر متقابل این دو برسازنده خطوط اصلی این مقاله خواهد بود.
    کلید واژگان: متافیریک حضور, شالوده شکنی, لیبرال دموکراسی, دموکراسی آینده
    Sasan Karamshahi *, Alireza Aghahosseini, Seyed Javad Emam Jomeh Zadeh, Ali Alihosseini
    Deconstruction is a strategy for demonstrating the contribution of philosophy to achieving the meaning of democracy in the postmodern world. It seeks to establish philosophical principles consistent with the principle of tolerating others and democracy in the post-democracy world. Meanwhile, Derrida's ideas in the field of socio-political democracy, such as future democracy and its oncoming challenges, are also rooted in his philosophy. Hence, democracy and deconstruction are the two sides of a coin, and one cannot be understood without the other. This connection is unbreakable and necessary and pivotal to Derrida's thinking about philosophy and politics. The breakthrough has come to suggest new horizons with the critique of modern systems including Western democracies that marginalized forces on the frontiers of democracy can actively participate in determining their own destinies. Contrary to positive methods, the underlying breach does not have a relative relation with the ultimate clarity of the Western society, and it is considered to be the fruits of the linear maturity of history. On the contrary, with the critique of metaphysical systems, it is a strategic breakthrough, so that the inertia of the universe becomes the instrument of successive negotiation. As far as the subject of this article is concerned, it attempts to define the Western metaphysical breakdown, then it shows how Derrida has benefited from this strategy in order to open up the political blockade of Western democratization with ongoing openings. The study of the link between deconstructive philosophy and democracy and how they interact with each other will be the cornerstone of this article.
    Keywords: Metaphysics of Presence, Deconstruction, Liberal Democracy, Future Democracy
  • علی اشرف نظری
    ناتوانی اندیشه لیبرال از فهم درست امر سیاسی و بی توجهی به ویژگی سازنده آنتاگونیسم موجب شکل گیری عصر پساسیاست و ناتوانی اغلب نظریه پردازان در تبیین وضعیت جاری شده است؛ اینکه چرا احزاب پوپولیستی راست افراطی (به عنوان زمینه بحران عمیق هویت سیاسی) یا القاعده توانسته به موفقیت هایی دست یابد. شانتال موف در پاسخ به چنین بحران هایی، از ضرورت شکل گیری عصر «پسادموکراتیک» سخن می گوید که می بایست کاملا دربرگیرنده و فراگیر باشد. منظور از عصر پسادموکراتیک، عصری است که در آن به جای اجماع – که نابودکننده هسته اصلی دموکراسی است- شاهد شکل گیری تکثر و تنوع کنش سیاسی در چارچوبی متعارض و متخالف با یکدیگریم. از این منظر، تضعیف وظایف مدنی و هویت یابی اجتماع سیاسی، نتیجه خصوصی شدن فزاینده زندگی اجتماعی و فضای عمومی است که تنها راه برون رفت از این وضعیت و تضمین آزادی، زدودن دوپار گی میان فرد و جامعه و احیای ارزش مشارکت سیاسی برای شهروندان است. در مقاله حاضر به بحث، نقد و ارزیابی مفاهیم، صورت بندی تحلیلی و چشم اندازهای محوری دیدگاه موف درباره مدرنیته و گفتمان لیبرال، تمایز هستی شناختی امر سیاسی از سیاست، جایگاه سوژه و نقش شهروندان در دموکراسی رادیکال می پردازیم.
    کلید واژگان: بازگشت امر سیاسی, دشمنی, دوستی, سوژه, سیاست, لیبرال دموکراسی, هستی شناسی
    Ali Ashraf Nazari
    The inability of liberal ideas of understanding and lack of attention to the characteristics of the political antagonism leading most theorists to explain the current situation as a Post-Political Era. Why populist extreme right parties (the area of the deep crisis of political identity) or al-Qaeda has been able to achieve success? Chantal Mouffe responding to such crises, mention the necessity of the era of "post-democratic" which should be fully inclusive and comprehensive talks. In fact, this understanding of politics, which is mainly due to the centrality of the Aristotelian problematic aspects of normative political philosophy, political and moral distinction between morality and politics and the common good does not exist. The paper will attempt conceptualized, analyze and evaluated central vision of modernity and liberal discourse, ontological distinction between the political and politics, the status of the subject and the role of citizens in radical democracy are discussed.
    Keywords: liberal democracy, a subject, friendship, enemy, the return of the political, ontology, politics
  • علیرضا شجاعی زند*
    بررسی های صورت گرفته درباره نسبت دین و دموکراسی، کمتر به تشویشی که در سویه دوم مسئله وجود دارد، توجه داشته اند. مدعای ما در این مقاله این است که واکاوی دقیق مفهومی و وارسی سرگذشت تاریخی دموکراسی نشان می دهد که چالش و بدگمانی های موجود، بیش از آن که از تعارض ذاتی میان آن دو برخاسته باشد، از رویارویی اسلام و لیبرالیسم نشئت می گیرد و مربوط به غلبه لیبرال دموکراسی و خوانش لیبرال از دموکراسی است. از همین رو، پس از توقف و تامل مفهومی- تاریخی در اطراف دموکراسی، به بررسی میزان هم سویی های لیبرالیسم و اسلام با دموکراسی خواهیم پرداخت و سپس تفاوت های آن دو را به مثابه دو فلسفه سیاسی رقیب، مورد بررسی و مقایسه قرار خواهیم داد و بدین طریق بر مدعای آغازین بحث صحه خواهیم گذارد.
    کلید واژگان: دموکراسی, اسلام, لیبرالیسم, فلسفه سیاسی, حکمرانی مردمی, لیبرال دموکراسی
    Ali Reza Shojaeizand*
    Studies aimed at to exploring relationship between religion and democracy have paid little attention to the concerns existing in the second side of this relationship. This article claims that a conceptual examination of democracy and a survey of its history show that existing suspicions are originated of a confrontation between Islam and democracy rather than their inherent conflict, and is related to the domination of liberal democracy that is defined as the liberal reading of democracy. Therefore, having made a historical and corceptal reflection on democracy, the anthor studies affnities existing between Islam and liberalism on the one hard and democracy, on the other hand, then he compares their differences as two rival political philosophies to prove his initial claim.
    Keywords: democracy, Islam, liberalism, political philosophy, popular governance, liberal democracy
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال