جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « سودان » در نشریات گروه « علوم سیاسی »
تکرار جستجوی کلیدواژه « سودان » در نشریات گروه « علوم انسانی »-
مجموعه ای رخدادها از سال 2011 جهان بینالملل را دستخوش تغییراتی نمود که منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا را بیش از پیش تحت تاثیر خود قرار داد؛ از سوریه، تا یمن و امروز که بحران در سودان فراگیر شده است، این کشور با ترکیب جمعیت پیچیده هرچند که در شکل کلی به عرب تبار و آفریقایی تبار تقسیم می شود، ولی لایه های اجتماعی جمعیتی متنوع تر بوده و بر هرج-مرج داخلی این کشور افزوده و زمینه ساز دخالت های خارجی شده است. اکنون پرسش مطرح آن هست که به چه دلایلی ریشه های این آشفتگی داخلی زمینه ساز دخالت های خارجی شده است؟ به نظر می رسد دلیل کلان این مسیله ساخت سیاسی و عدم وجود مرجع اقتدار در این کشور بوده که همچنان در یک نظام ملوک الطوایفی ماقبل مدرنیته باقی مانده است؛ هرچند که نهادهای مدرن مانند مجلس، ارتش و... مشاهده می شود اما کودتاهای فراوان در این کشور بر شدت این نابردباری و عدم شکل گیری نهاد بر پایه کارکرد سیاسی افزوده و مانع ساخت یک نظام دیوانسالار عقلانی و ظهور کارگزاران سیاسی بردبار شده است. در همین راستا پژوهش حاضر با گردآوری داده های لازم از طریق داده های کتابخانه ای و اینترنتی و با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی، تجزیه و تحلیل می پردازد و در ابتدا مروری بر گذشته سودان و مشکلات داخلی (اقتصادی، سیاسی و...) داشته و سپس به رویدادهای حال حاضر پرداخته و مجموعه عوامل تاثیرگذار و دخالت های انجام شده را بحث و تفسیر می نماید؛ مجموع این مباحث نشان خواهد داد چرا از آشفتگی های داخلی-دخالت های خارجی این کشور سخن گفته شده است.کلید واژگان: سودان, آشفتگی داخلی, دخالت های خارجی, دولت شکننده, فقر, شکاف های اجتماعی}A series of events since 2011 made the international world undergo changes that affected the Middle East and North Africa region more than before; From Syria, to Yemen, and today, when the crisis has spread in Sudan, this country with a complex population composition, although it is generally divided into Arab and African descent, but the social layers of the population are more diverse and add to the internal chaos of this country and the background It has become a source of foreign interference. So this question is important that why and how the roots of this internal turmoil become the basis for foreign interference? It seems that the main reason for this problem is the political structure and the lack of authority in this country, which still remains in a pre-modern tribal-monarchy system; Although modern institutions such as parliament, army, etc. can be seen, many coups in this country have increased the severity of this intolerance and the lack of formation of institutions based on political function and prevented the construction of a rational bureaucratic system and the emergence of tolerant political agents. In this regard, this research investigates and analyzes by collecting the necessary data through library and internet data and using a descriptive-analytical method, and at first it has an overview of Sudan's past and internal problems (economic, political, etc.) and then deals with current events and discusses and interprets the set of influential factors and interventions; This discussions will show why the internal disturbances and foreign interventions of this country have been talked about.Keywords: Sudan, Internal disturbances, External intervention, Failed State, Poverty, Social gaps}
-
سیاست خارجی هر کشوری در نظام بین الملل، برآیند متغیرهایی در داخل و خارج از مرزهای آن کشور می باشد. در مورد کشورهای شمال آفریقا نیز این مهم قابل انطباق است. عمق فرهنگ ضد صهیونیستی در میان جوامع مسلمان شمال آفریقا و ریشه دار بودن فرهنگ مقاومت برخاسته از مبارزات ضد استعماری، باعث شده است توجه به مسئله فلسطین و گروه های مقاومت، یکی از مهم ترین ویژگی های این جوامع و سیاست خارجی این کشورها باشد، اگرچه تاثیر برخی مولفه ها، آنها را از این مسیر دور نموده است.
سوال اصلی این است که موضع کشورهای شمال آفریقا (سودان و الجزایر) در مسئله حمایت از مقاومت و مولفه های موثر بر آن چه می باشد؟ با توجه به سوال اصلی، هدف این نوشتار نیز بررسی مواضع، سیاست ها و مولفه های موثر بر سیاست خارجی کشورهای شمال آفریقا در حمایت از گروه ها و محور مقاومت می باشد. در این مقاله، سیاست خارجی کشورهای سودان و الجزایر به عنوان مورد مطالعاتی، بررسی خواهند شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که به رغم عمیق بودن فرهنگ ضد صهیونیستی و حمایت از گروه های مقاومت در کشورهای شمال آفریقا، به میزانی که این کشورها ضعف و وابستگی اقتصادی دارند به همان میزان، سیاست خارجی آنها در عرصه های مختلف به ویژه حمایت از محور مقاومت، متغیر است. در این مقاله تلاش می شود با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای و بهره گیری از منابع الکترونیکی، سوال این مقاله پاسخ داده شود.کلید واژگان: شمال آفریقا, سیاست خارجی, الجزایر, سودان, گروه های مقاومت, محور مقاومت}The foreign policy of any country in the international system is the outcome of variables inside and outside the borders of that country. This is also relevant for the countries of North Africa. The depth of anti-Zionist culture among Muslim communities in North Africa and the root of the culture of resistance derived from anti-colonial struggles has made attention to the issue of Palestine and resistance groups one of the main features of these societies and foreign policy of these countries, although the influence of some components Has removed them from this path.
The main question is that what is the position of the North African countries (Sudan and Algeria) in supporting resistance and its components? According to the main question, the purpose of this paper is to examine the positions, policies and components that affect the foreign policy of North African countries in supporting groups and the axis of resistance. In this article, the foreign policy of Sudan and Algeria will be examined as a case study. Research findings show that, in spite of the deepening of the anti-Zionist culture and the support of resistance groups in North African countries, to the extent that these countries have weakness and economic dependence, their foreign policy in various fields, in particular support for the axis Resistance is variable. In this paper, we try to answer the question of this article by using a descriptive-analytical method and library tools and internet resources.Keywords: North Africa, foreign policy, Algeria, Sudan, resistance groups, resistance axis} -
رژیم صهیونیستی از زمان پیروزی انقلاب اسلامی و به منظور مهار سیاست های ضد اسرائیلی آن تلاش کرده است تا از یک سو با حضور در محیط پیرامونی جمهوری اسلامی، حوزه منطقه ای ایران را ناامن و نامطمئن گرداند و از سوی دیگر با رهگیری سیاست های ایران در محیط پیرامونی خود، حلقه های اتصال منطقه ای ایران را با آسیب مواجه گرداند در این میان تل آویو با فرصت ها و محدودیت هایی مواجه می باشد.
جمهوری آذربایجان در طول حدود سه دهه گذشته به دلیل ارتباطات قدیمی خانواده علی اف با سران رژیم صهیونیستی و هراس آن از تاثیرپذیری شیعیان این کشور از انقلاب اسلامی ایران در معرض نفوذ و سیاست های مقابله جویانه اسرائیل قرار داشته است. در عین حال درباره این ارتباط و تداوم آن مباحث مختلفی که توام با اغراق هم بوده صورت گرفته است.
کشور سودان از اولین کشورهای افریقایی بود که سقوط یک رژیم عرب وابسته به غرب و روی کار آمدن یک دولت اسلام گرا را در سال 1364 تجربه کرد. این کشور به دلیل وسعت، جمعیت، موقعیت اقتصادی و راه داشتن به دریای سرخ به زودی به تهدیدی مهم برای تل آویو تبدیل شد. زمانی که جنبش حماس در سرزمین های اشغالی فلسطین سر برآورد، دولت خارطوم به یکی از مهم ترین پشتیبانان آن تبدیل شد و از این رو رفتار سیاسی و امنیتی دولت سودان زیر ذره بین اسرائیلی ها قرار گرفت و به چندین نوبت حمله یکجانبه هوایی ارتش این رژیم علیه مناطقی در سودان منجر شد.
این پژوهش در پی آن است تا میزان نفوذ و یا اثرگذار، رژیم صهیونیستی بر روند سیاسی امنیتی در دو کشور آذربایجان و سودان بررسی کند و به خصوص در این دو کشور آنچه مرتبط با منافع و امنیت ملی ایران است را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.
کلید واژگان: ایران, رژیم صهیونیستی, آذربایجان, سودان}Since Iran's Islamic revolution, Israel has tried, on the one hand, to make Iran's regional areas insecure and uncertain with its presence in the environment of Islamic Republic and, on the other, cause damage to Iran's regional connection by intercepting Iranian policies in its environment. In the meantime, Tel Aviv is faced with both opportunities and limitations.During the past three decades, Azerbaijan, due to the Aliyev family's old relations with Israeli leaders and because of its fear of Iran's Islamic revolution influence on the countrie's Shiites, was subjugated to the impact and opposition policies of the Zionist Regime. Yet, there have been various issues, sometimes with a degree of exaggeration, about this relationship and its continuity.Sudan was among the first African countries which experienced the fall of a West- dependent Arab regime and the rise of an Islamic state in 1985. Because of its size, population, economic status and access to the Red Sea, Sudan soon turned into a major threat to Tel Aviv. When Hamas emerged in the occupied Palestinian territories, Khartoum became one of the most important supporters of the movement. Therefore, security and political behavior of Sudanese government has been under Israeli consideration, which led to several unilateral airstrikes of regime's army against areas in Sudan.The present paper seeks to study the degree of influence or effectiveness of the Zionist Regime on political-security process in the two countries, Azerbaijan and Sudan. It, also, analyses things related to Iran's national interests and security in these countries.Keywords: Iran, Zionist regime, Azerbaijan, Sudan} -
این مقاله با توجه به اهمیت استقلال جنوب سودان در سال 2011 میلادی و تجزیه یکی از بزرگ ترین کشورهای آفریقایی و اسلامی، با در نظر داشتن این امر که در استقلال و جدایی جنوب سودان دو دسته عوامل و بازیگران داخلی و خارجی نقش آفرین بوده اند، در پی ریشه یابی و فهم عملکرد عوامل و بازیگران خارجی در استقلال این بخش از خاک سودان و چگونگی نقش آفرینی این بازیگران، با توجه به اهمیت و میزان نقش آفرینی آنها است. در این رابطه احتمال بهره برداری از موقعیت ژئوپلیتیکی این کشور تازه مستقل توسط قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای در ناحیه ای که مسلمانان و مسیحیان قاره افریقا همجوار یکدیگرند، بر اهمیت این موضوع افزوده است و یکی از ابعادی است که انگیزه بازیگران خارجی در ایفای نقش در روند جدایی جنوب سودان را نیز نشان می دهد. همچنین در این مقاله، با تشریح منازعه جنوب و شمال سودان از زمان استقلال سودان تا آغاز قرن جدید، سیاست خارجی دولت عمرالبشیر در قبال موضوعات منطقه ای، و انگیزه ها و منافع سیاست خارجی امریکا در قبال سودان و کل منطقه بیان خواهد شد. بررسی ها نشان می دهد از زمان استقلال سودان در دهه 1950 میلادی به استثنای یک دوره کوتاه صلح در دوران ریاست جمهور جعفر النمیری، این کشور دچار بحران جنگ داخلی بین شورشیان جنوب با هدف استقلال با دولت مرکزی این کشور بوده است. ولی در آغاز قرن جدید اعمال فشار امریکا بر دولت سودان و حمایت آن و برخی رقبای منطقه ای سودان مانند اوگاندا، کنیا، لیبی و مصر از شورشیان جنوب این کشور و همچنین انگیزه آنها در کنترل ذخایر انرژی این بخش از سودان در کنار کمک های مالی و اطلاعاتی رژیم صهیونیسیتی به شورشیان با توجه به تمایلات اسلام گرایانه دولت سودان و عدم همراهی آن با سیاست های منطقه ای این کشورها، باعث تسریع روند استقلال و جدایی بخش جنوبی سودان از دولت مرکزی آن شد.
کلید واژگان: سودان, جنوب سودان, استقلال, بازیگران خارجی, امریکا}In this paper by considering the importance of the independence of South Sudan in 2011 and the breakup of one of the largest African countries, and considering the influence of two main factors including internal and foreigner factors in the process of South Sudan independence, is seeking to understand the influence of these factors on the independence of South Sudan. Present paper attempts to describe several issues related to Sudan including the conflict in southern Sudan and northern Sudan since independence until the beginning of the new century, Bashir’s government policy towards regional issues, and the motives and interests of America's foreign policy toward Sudan and the entire region. Findings of this study showed that since Sudan's independence in the 1950s, except for a brief period of peace during presidency of J. Alnmyry, was involved in the crisis of civil war between southern rebels and the central government. However several factors such as the pressure of America on the Sudanese government at the beginning of the current century, support of southern rebels by various countries such as US, Uganda, Kenya, Libya and Egypt, and the motivation to control the energy resources of Sudan, the financial and informational supports of southern rebels by the Zionistic regime, and lack of association between Sudan's Islamist government with regional policies of other countries resulted in accelerate the process of independence and separation of southern Sudan from the central government.Keywords: Sudan, southern Sudan, Foreign Factors, Independence, America} -
سودان به عنوان سرزمین گسترده ای از تنوع فرهنگی و اجتماعی، تجلیات اسلامی غنی و گوناگونی از خود بروز داده است؛ مدعیان مهدویت، محافل صوفیانه، گرایش های سلفی گرایانه، پیروان اهل البیت(ع) و مهم تر از همه اسلام گرایان منتسب به اخوان المسلمین. جنبش اسلامی سودان توانست با تکیه بر جریان عمده اسلام گرایی سنی اخوان المسلمین، در سال 1989 میلادی اولین دولت اسلامی عرب قرن بیستم را تاسیس کند.
نوشتار حاضر، جنبش اسلامی سودان را در کانون توجه قرار داده و در ابتدا می کوشد تا چارچوبی تحلیلی برای مطالعه جنبش های اسلامی ارائه نماید. نگارنده بنیان های فکری و اعتقادی و تفسیر متفاوت از اصول اسلامی را محور تفکیک و تمییز جنبش های اسلامی از یکدیگر می داند.
در ادامه نگارنده به طور مشخص به تجربه جنبش اسلامی سودان در حکومت که انباشتی است از تجارب سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، نظامی و بین المللی می پردازد. اسلام گرایان سودان از زمانی که قدرت را به دست گرفتند، با چالش ها، مشکلات و ناکامی های مختلف داخلی و توطئه ها و فشارهای خارجی روبه رو شدند و در عین حال به دستاوردهای غیرقابل انکاری رسیدند که در توسعه و پیشرفت این کشور موثر بوده است.
کلید واژگان: اسلام گرایی, سودان, جنبش اسلامی, حکومت}Possessing one the most diverse culture and socity, sudan is a hot bed for messianic claims, fundamentalist trends and shia and the most important one Ikhwan al muslimeen. With this main trend, Sudanese Islamic movement established the first Islamic Arab state in 1989; the author believes that different thinking – base, and different impressions of Islamic principles, distinguishes the Islamic movements. The paper will assess the political, social, economic, military and international experiences. Upping Against numerous ups downs, the state, achieved certain progress of development.Keywords: Islamists, Sudan, Islamic movement} -
در حالی که شمال سودان و کشورهای هم جوار دارای جمعیت قابل توجهی از مسلمانان است. اکثریت ساکنان جنوب سودان را غیرمسلمانان جدایی طلب تشکیل می دهند، این مسئله باعث شده حل بحران جنوب سودان و جدایی آن از حکومت مرکزی سودان به رفراندومی در توافقنامه نیواشا در سال 2005 موکول شود، این رفراندوم با استقبال قدرت های بین المللی نظیر ایالات متحده و اتحادیه اروپا در ژانویه 2011 برگزار شد و نتیجه آن جدایی جنوب از کلیت سودان بود. این تحولات از آن رو در نگاه بازیگران منطقه ای و بین المللی اهمیت دو چندان می یابد که شکل گیری کشوری جدید و در عین حال کوچک با رویکردها و سیاست های کاملا متفاوت از شمال در تعامل با معادلات منطقه ای و جهانی، می تواند جای پای بازیگران خارجی را در این منطقه حساس و استراتژیک محکم کند. علاوه بر آن درآمدهای نفتی سودان به علت وجود حدود 70 تا 80 درصد ذخایر نفتی در جنوب کشور کاهش خواهد یافت. دولتی که در این منطقه در پس جدایی سر بر می آورد، تحت فشارهای بین المللی و منطقه ای نیز خواهد بود و بی تردید تصمیم گیری درباره مسائل استراتژیک برای رهبران آن چندان سهل و آسان نخواهد بود. محصور بودن در میان کشورهای موسوم به منبع رود نیل باعث می شود تا جنوب سودان مواضع خود را براساس رویکردها و مواضع این کشورها تعریف کند. علاوه بر آن، همسایگی با شمال از این منطقه اهرم فشاری بر خارطوم خواهد ساخت و بازیگران بین المللی نظیر ایالات متحده و اتحادیه اروپا و در عین حال برخی بازیگران منطقه ای نظیر کنیا، اوگاندا و رژیم صهیونیستی سمت و سوی سیاست های کلان این منطقه را تعیین خواهند کرد؛ چرا که حضور در سودان به معنی حضور در قلب مسلمانان است. با نفوذ و حضور در جنوب سودان در حقیقت نزدیکی بسیاری به مصر، کنگو، اریتره، لیبی و اوگاندا به دست می آید که همین امر می تواند به حضور در آن کشورها هم کمک کند. جنوب سودان هم اکنون بیشترین ارتباطات را در منطقه با رژیم صهیونیستی دارد. این وضعیت قاعدتا چندان خوشایند جهان اسلام نیست، لذا در این مقاله، هدف، بررسی چرایی و چگونگی وقوع بحران سودان و نتایج آن برای جهان اسلام می باشد.
کلید واژگان: سودان, جنوب سودان, جهان اسلام, رژیم صهیونیسیتی, آمریکا, غرب} -
یکی از روش های پایان دهی به منازعات طولانی قومی در کشورها، اتخذ تدابیر موثر در زمینه تامین بستر دستیابی به یک نظام حاکمیت و قدرت مشارکتی است. با کمی دقت در شباهت میان توافق آدیس آبابا در سال 1972 با گفت وگوهای جاری میان ارتش آزادیخواه ملی سودان (SPLA) در جنوب و حکومت خارطوم، چشم انداز مناسبی در امکان ایجاد یک ساختار پایدار با هدف توسعه و ثبات در این کشور پیش روی ما قرار می گیرد. ...
کلید واژگان: سودان, منازعات, دارفور, دولت سازی, قومی}Power-sharing arrangements have become the primary method for ending protracted multi-ethnic conflicts. However, once implemented negotiated agreements have rarely been successful at maintaining stability. A comparison of the 1972 Addis Ababa Settlement with the current negotiations between Sudan’s People’s Liberation Army (SPLA) in the south and the regime in Khartoum reveals the potential for sustaining institutions that lead development and stability. The institutional arrangements or the ruling bargain that is structured at settlement reflects the level of elite conflict. This leaves the sustainability of social order a product of cohesion among state and societal elites. And in Sudan, the process of state building and economic development has been undermined by the collapse of the settlement coalition. This paper considers why power-sharing agreements have failed in Sudan and proposes that extensively institutionalized guarantees provide the basis for sustained stability.
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.