به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "سکونت گاه های غیررسمی" در نشریات گروه "علوم اجتماعی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «سکونت گاه های غیررسمی» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی سکونت گاه های غیررسمی در مقالات مجلات علمی
  • رضا خیرالدین*، علیرضا صلاحی مقدم

    رویکردهای ساماندهی اسکان‍های غیررسمی بر نیازهای سکونتگاه‍ها، یعنی تفکر تامین نیاز و خدمات متمرکز بوده و توجه کمتری به سرمایه ها و توانمندی‍های ساکنان این سکونت‍گاه‍ها شده است. لذا رویکردهای توسعه مبتنی بر اجتماعات محلی در بین برنامه ریزان رواج یافته است. در سیاست توسعه دارایی مبنا، توسعه بر پایه سرمایه های محلی و با کمترین دخالت‍های دولت صورت می‍گیرد. لذا هدف مقاله واکاوی رویکرد توسعه دارایی مبنا به منظور ساماندهی سکونت‍گاه‍های غیررسمی با انتخاب اسکان غیررسمی محله فرحزاد در شمال غرب تهران است. این پژوهش با رویکرد ترکیبی (کمی کیفی)، به لحاظ ماهیت در دسته پژوهش های توصیفی ‍تحلیلی قرار می‍گیرد. به منظور برداشت دارایی های محله فرحزاد از روش مطالعه اسناد، پیمایش‍های میدانی و مصاحبه های نیمه ساختار یافته با کنشگران محلی و ساکنین استفاده شده است. تعداد 93 خانوار برای پرسشنامه و مصاحبه به‍طور تصادفی انتخاب‍شده‍اند و تحلیل داده ها با روش تحلیل محتوا انجام گرفته است. نتایج نشان می‍دهد وجود شبکه های نسبتا قدرتمند غیررسمی بین نهادهای مردمی فعال، نهادهای مذهبی و ساکنان و قومیت‍ها، سرمایه اجتماعی بالا و روددره فرحزاد و سرمایه های کالبدی محله از دارایی‍های این محدوده هستند. متناسب با دارایی های مطالعه و احصا شده، برنامه‍های اولویت‍دار و نهادهای مجری مشخص شده اند تا با اجرای برنامه ها بهبود شرایط زیست و معیشت و کاهش آسیب های اجتماعی در محله فرحزاد محقق گردد.

    کلید واژگان: سکونت گاه های غیررسمی, توسعه دارایی مبنا, سرمایه اجتماعی, محله فرحزاد تهران
    Reza Kheiroddin *, Alireza Salahimoghadam

    Along with the evolution of the empowerment approach and the expansion of community-based policies, ‎the development of local communities and informal settlements has shifted to asset-based rather than the ‎need-based approach. The community development according to this approaches which is known as “Asset ‎Based Community Development” (ABCD), mostly focuses on the assets and capabilities of the ‎community, including physical, social and economic resources. This is to get people out of the cycle of ‎poverty and need and to promote their human and social dignity.‎Informal settlements, despite the dominant view about their problems and anomalies, are home to a ‎section of society who do not have enough power and courage to join the city's socio-economic body. ‎Farahzad, one of the Tehran’s informal neighborhood was selected as a case of study and we intend to ‎explore the underlying asset development policy for organizing informal settlements. ‎The methodology of this study is a combination of quantitative and qualitative methods and it can be put ‎in the category of descriptive-analytical researches. 93 households were selected as the sample and ‎statistical analysis including acceptable test were applied. This study showed that the social capital can be ‎considered as of the important assets in Farahzad neighborhood. This advantageous asset can be better ‎addressed by these factors: sense of belonging, social cohesion, participation and collective action. The ‎networks of community relations were also evaluated and analyzed, which evidenced the stronger inter-‎ethnic relations than inter-ethnics, as well as the strong connections of the NGO’s with ethnicity.‎

    Keywords: Informal Settlements, Asset-Based Development, Social Capital, Local Assets, Farahzad Neighborhood ‎of Tehran
  • قدیر صیامی*، ملیحه ستاری وند

    توانمندسازی زنان سرپرست خانوار، ه مثابه هدف غایی برنامه‏های رفاه و مددکاری اجتماعی، رویکردی نوین است که بر دو رکن مهم «توسعه توانمندی های زنان سرپرست خانوار در معیشت پایدار برای خود و افراد تحت تکفلشان» و نیز «ارتقای مهارت های فردی و اجتماعی آن ها در مدیریت خانواده» استوار است و اجرای آن نیازمند به کارگیری راهبردها و سیاست های هوشمندانه و متناسب با ویژگی های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و کالبدی در سکونت گاه های غیررسمی است. از این رو، هدف این پژوهش، سنجش راهبردهای توانمندسازی برای قریب به 2 هزار 560 زن سرپرست خانوار در دو محله اروند و انصار واقع در یکی از سکونت گاه های پرجمعیت غیر رسمی شهر مشهد، یعنی شهرک شهید رجایی، است. روش پژوهش حاضر به شیوه توصیفی تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه‏ای و میدانی انجام شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات در روش میدانی، مصاحبه با 14 مدیر مرتبط با حوزه اشتغال بانوان و نیز توزیع پرسش نامه بود. جامعه آماری (N) برابر با مجموع تعداد زنان سرپرست خانوار در دو محله انصار و اروند (2 هزار و 560 نفر) و حجم نمونه (n) با استفاده از فرمول کوکران با مقدار خطای 05/0درصد معادل 334 نفر برآورد شد که به صورت تصادفی منظم میان زنان سرپرست خانوار توزیع شده است. شیوه تجزیه‏ و تحلیل بر اساس روش تحلیل استراتژیک کمی (QSPM) بوده است. نتیجه این پژوهش گویای این امر است که از میان راهبردهای متنوع در توانمندسازی بانوان سرپرست خانوار در محلات انصار و اروند، «گسترش کارگاه‏های کسب‏وکار زنان» (با ضریب جذابیت 65/6)، ارتقاء انسجام اجتماعی و شبکه روابط بانوان (با ضریب جذابیت 48/6) و جذب سرمایه‏گذاری و ارایه تسهیلات (با ضریب جذابیت 29/6) و حمایت از خوداشتغالی زنان سرپرست خانوار (با ضریب جذابیت 17/6) بیش از دیگر استراتژی ها می تواند به توانمندسازی موثرتر زنان سرپرستان خانوار و قدرت یابی آن ها در تامین معیشت پایدار و مدیریت مناسب تر خانواده های آنان کمک کند.

    کلید واژگان: توانمندسازی, زنان سرپرست خانوار, سکونت گاه‏های غیررسمی, مشهد
    Qadir Siaami *, Maliheh Sattarivand

    Today, the increase of female-headed households, especially in informal settlements, is considered as a social harm, and in order to solve it, the empowerment approach in the economic field has attracted a lot of attention. Therefore, in order to solve economic problems and job creation in informal settlements, the entrepreneurial approach was proposed based on local capitals and potentials. Because using this approach can be very effective in organizing economic and employment conditions and promoting income generation in informal settlements and areas. The purpose of this study is to evaluation of empowerment strategies women heads of households in Arvand and Ansar neighborhoods of Shahid Rajaei town of Mashhad with emphasis on entrepreneurship in informal settlements. These neighborhoods are located in the third erea of the sixth district of Mashhad and the number of women heads of households in these neighborhoods reaches more than 2560 people. The method of the present research is a descriptive-analytical method which is done with a measurement and evaluation approach. Library and field methods and questionnaires have been used to collect information. Also, the analysis was performed based on the method of strategic analysis and using the tools of GIS and SPSS software. The results of this study indicate that factors such as expansion of women's business workshops (with a score of 6.65) in the field of economic dynamism, promoting neighborhood social cohesion (6.48) and creating women's social networks (6.11) in the field of social capital, attracting investment and providing facilities (6.29) and supporting the self-employment of women heads of households (6.17) in the field of urban management transformation; are effective in improving the economic and entrepreneurial status and empowerment of women heads of households in informal settlements.

    Keywords: Empowerment, women heads of households, Informal Settlements, Mashhad
  • اکرم ملکیان*، اسماعیل عبداللهی، مریم یار محمد توسکی
    طی دهه های اخیر به تدریج محلات نابسامان و سکونتگاه های غیررسمی، به طور عمده در حاشیه شهر های بزرگ کشور، خارج از برنامه رسمی توسعه شهری و به صورت خودرو شکل گرفته و گسترش یافته است. اسکان غیررسمی در ایران مانند بسیاری از دیگر کشور های جهان، پدیده ای روبه رشد می باشد که شهر های کشور را با مسائل جدیدی روبه رو ساخته است. اسکان غیررسمی، به سبب ایجاد فقر و گسترش آن و نیز به مخاطره انداختن محیط زیست و تحمیل هزینه های سنگین برای حل مشکلات، تهدیدی جدی برای پایداری و انسجام جامعه شهری تلقی می گردد، سکونت گاه های غیررسمی به عنوان آیینه تمام نمای مسائل شهری، جایگاه و اهمیت خاصی در تحقیقات علمی پیدا کرده است. محله یحیی آباد شهر آران و بیدگل نیز به عنوان یکی از سکونتگاه های مورد اشاره می باشد که با پدیده اسکان غیررسمی مواجه است. در این پژوهش به بررسی آسیب شناسی کالبدی و ناامنی آن در فضا های شهری پرداخته می شود. لذا منطقه مورد مطالعه با استفاده از نرم افزار های سیستم اطلاعات جغرافیایی و گوگل ارث، موقعیت یابی شده و توزیع فراوانی، درصد گرایش به انحراف و کجروی اجتماعی و ناامنی بررسی می شود. مطالعات نشان داد گرایش به انحرافات اجتماعی (مصرف سیگار، مصرف مواد مخدر و...) در محلات حاشیه نشین بیشتر غیر حاشیه نشین می باشد که همه این عوامل در کنار هم باعث بروز ناامنی در فضای شهری آران و بیدگل شده است.
    کلید واژگان: سکونت گاه های غیررسمی, ناامنی, فضا های شهری, سیستم اطلاعات جغرافیایی, آران و بیدگل
    Akram Malekyan*, Smaeil Abdollahi, Maryam Yar Mohammad Tuosky
    During recent decades gradually deteriorating neighborhoods and informal settlements, mainly on the periphery of major cities, outside the official program for urban development and gradually formed and expanded. Informal settlement in Iran, like many other countries, a phenomenon that is growing cities in the country is faced with new issues. Informal settlements, the causes of poverty and development, as well as endangering the environment and impose heavy costs to solve problems, is considered a serious threat to the stability and cohesion of the urban population, Mirror sphere of informal settlements as urban issues, the role and importance of scientific research has found. Aran Bidgol Yhyyabad neighborhood of the city as one of the settlements mentioned are faced with the phenomenon of informal settlements. In this study, anatomical pathology and insecurity in urban areas paid. The study area using GIS and Google Earth software, positioning and distribution, the percentage of social deviance and insecurity tends to be considered. Studies showed a tendency to social deviations (smoking, drug abuse, etc.) in more marginal areas is not excluded that all these factors together cause insecurity in urban space is Aran Bidgol.
    Keywords: informal settlements, insecurity, urban spaces, GIS, Aran Bidgol
  • سیاوش قلی پور*، جلیل کریمی، گلاویژ صادقی

    این مقاله تلاش می کند که شکل گیری فضاهای مسکونی شهری کرمانشاه را در دو دهه (1395-1375) بررسی کند. چارچوب نظری پژوهش مبتنی بر آرای لفور در باب تولید فضا است. روش تحقیق کیفی و تکنیک گردآوری داده ها مشاهده، مصاحبه و بررسی اسناد است. یافته ها نشان می دهند که در طی این دو دهه شهر در جهات مختلف به ویژه شمال شرقی، شمال غربی، جنوب غربی و شرق رشد برون زا داشته اند. رشد طبیعی جمعیت و مهاجرت روستاییان و ساکنان سایر شهرهای استان به کرمانشاه از مهم ترین دلایل رشد شهر در این دوره هستند. سه فرایند در شکل گیری فضای مسکونی این دوره نقش داشته است: نخست، سیاست های مسکن مهر که سبب رشد شهرک های پردیس، دولت آباد، دانش و کی هانشهر شد. این شهرک ها به پراکندگی و ازهم گسیختگی فضای شهری دامن زدند، همچنین به دلیل کمبود امکانات زیرساختی و فضای عمومی، عاری از حیات شهری هستند و هویت محله ای در آن ها شکل نگرفته و افراد در خانه های خویش محبوس اند. دوم، رشد سکونت گاه های غیررسمی دره دراز، نوکان، کرناچی و ده پهن است که به رغم عدم وجود زیرساخت ها و فقر امکانات از پویایی بیشتری در زندگی روزمره برخوردارند. سوم، کارکردهای اقتصادی و فراغتی فضاهای مسکونی جدید که تعامل آن ها را با بازارچه ها داخل شهر اجتناب ناپذیر ساخته است. همچنین سکونت گاه های غیررسمی سبب رشد پدیده کوچه نشینی به مثابه تاکتیکی برای مقاومت در برابر کمبود فضای فراغت شده است.

    کلید واژگان: تولید فضا, سکونت گاه های غیررسمی, فضا, کرمانشاه, مسکن مهر
    Siavashgh Gholipour*, Galawijh Sadeqi

    This article seeks to examine the development of urban residential spaces in Kermanshah in 1996-2016. The theoretical framework of the research is based on Lefebvre’s views on production of space. The research method is qualitative and the data collection technique includes observation, interviews, and evidence analysis. The findings of the research indicate that the city has undergone external growth in different directions, especially northeast, northwest, southwest, and east during this time. Natural population growth and rural and urban immigration to Kermanshah are of the main reasons for the growth of the city in this period. Three processes have played a part in the development of the residential spaces of this period. First, the government-funded residential apartments policy, which stimulated the growth of Pardis, Dolatabad, Danesh, and Kianshahr towns. These towns brought about the dispersal and disruption of urban space. Also, due to a shortage of substructural facilities and public space, they are devoid of urban life. Neighborhood identity has yet to be developed there, and people tend to stay in their houses. Secondly, the growth of informal settlements of Darederaz, Nookan, Karnachi, and Dehpahn enjoy more dynamism in daily life in spite of the lack of substructures and shortage of facilities. Thirdly, the economic and recreational functions of the new residential spaces have made their interaction with the interurban arcades inevitable. Additionally, it has brought about the growth of the phenomenon of Alley Life, defined as spending one’s free time in alleys near their residence, as a tactic of resistance against the shortage of recreational space in the informal settlements.

    Keywords: Production of Space, Informal Habitats, Space, Kermanshah, Residential Apartment
  • سیاوش قلی پور*، علی کاظمی

    این مقاله تلاش می کند فرآیند ظهور نامکان ها در کرمانشاه و پیامدهای آن را مورد مطالعه قرار دهد. رویکرد نظری مقاله مبتنی بر آرای مارک اوژه است. ازنظر وی سوپرمدرنیته مولد نامکان است. نامکان جایی است که در آن خاطره، روابط اجتماعی پایدار و هویت شکل نمی گیرد. روش مطالعه کیفی است. تکنیک گردآوری داده ها بررسی اسناد و مشاهده است. یافته ها نشان می دهند که شهر کرمانشاه در دهه ی 40 مکان بوده است؛ اما ظهور سکونت گاه های غیررسمی، جنگ و خصوصی کردن حوزه ی عمومی، ازبین رفتن سینماها، زوال محلات قدیمی و جایگزینی بزرگ راه ها و تقاطع های غیرهم سطح با خیابان ها و میادین، شهر را بدل به نامکانی بزرگ کرده است و حیات شهری در آن کم رنگ شده است. این پدیده برای شهروندان عدم تعلق به مکان، عدم تمایل به مشارکت و خشونت را به ارمغان آورده است. تاکنون فرآیند مکان سازی و احیای حیات شهری، توسط طراحان و برنامه ریزان و مردم در آن انجام نگرفته است.

    کلید واژگان: نامکان, سکونت گاه های غیررسمی, خصوصی کردن حوزه ی عمومی, تقاطع غیرهم سطح, حیات شهری, کرمانشاه
    Siyavash Gholipoor *, Ali Kazemi

    This article tries to examine the emergence of non-places in Kermanshah and its consequences. Article’s theoretical approach is based on the ideas of Marc Augé. In his view, Super modernity generates non-places, in which memory, stable social relationships, and identities cannot be formed. The research applies qualitative method. Results show that despite the fact that in the 1960s the city of Kermanshah was a place, the emergence of informal settlements, war and privatization of public sphere, disappearance of cinemas, decline of old neighborhoods, replacement of streets and squares with highways and non-same level intersections, have turned the city into a large non-place in which urban life has faded away. This phenomenon has brought the citizens disorientation, unwillingness to participate and violence. To date, neither developers and planners nor the people of Kermanshah have carried out the process of building place and regenerating urban life.

    Keywords: Non, place, informal settlements, Privatization of the public sphere, same level intersections, urban life
  • پویا علاءالدینی، مهدیه مصطفی پورشاد، آزاده جلالی موسوی
    طرح مسئله: این مقاله به سنجش دست آوردها، چالش ها و نقاط ضعف فعالیت های معطوف به بهسازی و توانمندسازی سکونت گاه های غیررسمی طی طرح بهسازی شهری و اصلاحات بخش مسکن (اجرا شده طی دوره 1383 الی پایان 1388) می پردازد.
    روش
    مطالعه در دو سطح عرضه می شود. سطح اول مربوط به دست آوردها و مشکلات کلی و مدیریت طرح در زمینه بهسازی و توانمندسازی است. افزون بر این، جهت سنجش دست آوردها و مشکلات فعالیت های بهسازی و توانمندسازی در سطح محلی، یکی از پنج شهر پروژه (بندرعباس) مورد توجه قرار می گیرد. مطالعه بر اساس یافته های بررسی اسناد و اطلاعات پروژه، ارزیابی بهره وران در سکونتگاه های غیررسمی بندرعباس، مصاحبه های نیمه ساختارمند با دیگر ذی نفعان در بندرعباس و مصاحبه های عمیق با مدیران و مسئولان طرح بهسازی شهری و اصلاحات بخش مسکن تنظیم شده است.
    یافته ها
    یکی از مهم ترین دست آوردهای طرح ایجاد گرایش مثبت به موضوع سکونتگاه های غیررسمی در سطوح مختلف بخش عمومی بوده است.
    نتایج
    همچنین، رشته ای از مداخلات در زمینه های بهسازی خیابان ها، لوله کشی آب، ساخت مدارس، بهسازی خور، و ساخت مراکز بهداشت و درمان منافع متعددی برای ساکنان محلی در شهر بندرعباس به همراه داشته است. در عین حال طرح با چالش های و مشکلات بسیاری روبه رو بوده و در انجام شماری از تمهیداتش ناکام مانده است.
    کلید واژگان: بندرعباس, توانمندسازی, سکونت گاه های غیررسمی, طرح بهسازی شهری و اصلاحات بخش مسکن, مدیریت شهری
    P. Alaedini, M. Mostafa Pourshad, A. Jalali Mousavi
    Objectives
    This article evluated urban upgrading achievements and challenges of the Urban Upgrading and Housing Reform Project conducted in Iran during the period 2004-2009.
    Method
    The assessment is provided both at the project level and in the target informal settlements of Bandar Abbas as a case study. Data and information were collected through a desk review, a beneficiary assessment conducted in Bandar Abbas, and a set of interviews held with project stakeholders at the national level and in Bandar Abbas. Findings &
    Conclusions
    One of the most important achievements of the project it is making positive attitude to the informal settlements in public level. Alsoseries of interventions including streets improvements, water piping schools construction, chanel reform, and construction of hygiene an medical centers have resulted various benefits for local inhibitant. Yet the project faced with the challenges and difficulties and have disappointed some of it’s appliances.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال