جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "اوستا" در نشریات گروه "ادیان و عرفان"
تکرار جستجوی کلیدواژه «اوستا» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
بحث بر سر مسئله عرفانی بودن یا نبودن آموزه های زرتشت و دیانت زرتشتی در میان محققان ادیان ایران باستان بحثی پرمناقشه و اختلاف زا بوده است. برخی از پژوهشگران، اعم از ایرانی و بسیار کمتر غیرایرانی، به عرفانی بودن تعالیم زرتشت و دین زرتشتی باور دارند. اینان به تفاسیری عرفانی و باطنی از اوستا (به ویژه گاهان) و سایر متون زرتشتی قائل اند و دنباله این نگاه عرفانی زرتشتی را در آثار مشاهیر و بزرگانی چون فردوسی، شیخ اشراق، مولوی و... پی گرفته اند. در این نوشتار با به کارگیری روش توصیفی تحلیلی، ابتدا به ذکر ادعای ایشان و دلایلشان پرداخته می شود؛ سپس با استناد به متن اوستا و آرای پژوهشگران مطرح، این دیدگاه که دیانت زرتشتی دارای مبانی عرفانی و توحیدی در ساحت خداشناسی و کیهان شناسی است، نقد و رد می شود؛ سپس با تحلیل هایی نشان داده می شود که این دین در حیطه عرفان عملی نیز فاقد عناصر عرفانی است. طبعا با رد توحیدی و عرفانی بودن دین زرتشت، نسبت آن با عرفان و توحید اسلامی نیز از نوع تضاد خواهد بود.
کلید واژگان: رفان زرتشتی, عرفان اسلامی, ثنویت, توحید, اوستا, گاهان, دین زرتشتی -
این مقاله به توصیف و تحلیل نهشت باستان شناختی محوطه آبپا واقع در دشت فراشبند در 172 کیلومتری غرب شیراز اختصاص دارد که متشکل از تعداد 120 قطعه شکسته متعلق به پیکرک های اسب سان است. شکستگی های موجود در پیکرک های به دست آمده از محوطه آبپا در قسمت های مربوط به سر و اندام های بیرونی به گونه ای است که می توان نشانه های نیت مندی و عامدانگی آن شکستگی ها را در آنها تشخیص داد. مطابق با شواهد مورد بررسی، یک الگوی رفتاری مشخص از بطن مدارک موجود قابل استخراج است که می توان آن را نشان از وجود مراسم یا مناسکی الگومند دانست متشکل از شکستن تعمدی و دفن پیکرک های گلی. با توجه به این مدارک و موقعیت مکانی محوطه در کنار شهر فراشبند و یکی از مسیرهای اصلی مواصلاتی میان فیروزآباد و بندر بوشهر و برمبنای فرضی که بنیان شهر فراشبند را به بهرام پنجم ساسانی نسبت می دهد، مدارک باستان شناختی مورد نظر در این نوشتار در زمینه زایش و گسترش ایدیولوژی ساسانی و گفتمان برخاسته در حول و حوش آن بررسی و تفسیر می شود و در این راستا جنبه های الهیاتی احتمالی مستتر در مناسک مفروض مربوط به نهشت باستان شناختی آبپا با ارجاع به اوستا نشان داده می شود.کلید واژگان: فراشبند, آبپا, پیکرک اسب, ساسانی, اوستاThis article describes and analyzes the archaeological findings at the Abpa site, situated in the Farashband plains, approximately 172 kilometers west of Shiraz. Notably, the site yielded 120 fragmented equine figurines. A distinct feature of these artifacts is the breakages and cracks concentrated in the head and external organs, which seem intentional. Upon careful analysis of the gathered evidence, a discernible behavioral pattern emerges. This pattern implies a structured ritual or ceremony characterized by the intentional breaking and subsequent burial of clay figurines. Considering the proximity of the site to the town of Farashband, located on a major transportation route connecting Firuzabad and Bushehr port, and the historical attribution of the town's construction to Bahram V, the Sassanid king, this article delves into the archaeological evidence. The interpretation of this evidence extends to the birth and dissemination of the Sassanid ideology and its pertinent discourse, drawing upon the Avesta to indicate possible theological dimensions of the putative rituals related to Abpa archeological deposit.Keywords: Farashband, Abpa, equine figurine, Sassanid, Avesta
-
در زمان ساسانیان متون مذهبی زرتشتی، مسیحی و بودایی به زبان های ایرانی میانه برگردانده شد. در این دوران، موبدان زرتشتی پس از گردآوری متن اوستا، به زبان فارسی میانه آن را ترجمه و تفسیر کردند. این ترجمه و تفسیر اوستا را زند نامیده اند. شیوه برگردان این متون واژه به واژه است و مترجمان به واژه ها و نحو زبان اوستایی پای بند بوده اند. این ترجمه ها تحت اللفظی است، به این معنا که مترجمان در برابر هر واژه اوستایی واژه ای در زبان پهلوی یا فارسی میانه برگزیده و در چینش آنها نیز به ترتیب واژه ها در جملات اوستایی نظر داشته اند. در انتخاب معادل پهلوی این کلمات به صورت ظاهری واژه اوستایی و نیز اشتقاقی که مترجم برای آنها در نظر داشته توجه شده است. سبک جمله بندی متن اوستایی نیز حفظ شده و جملات، ساخت معمول زبان پهلوی (فارسی میانه) را ندارند. در این مقاله کوشیده ایم تفاوت های میان متن مهم اوستایی ویسپرد و زند آن را که از متون مهم دین زرتشتی است، بررسی کنیم.کلید واژگان: اوستا, زند, ویسپرد, تصریف, حالتReligious Studies, Volume:10 Issue: 20, 2023, PP 157 -177In the Sassanid era, Zoroastrian, Christian, and Buddhist religious texts were translated into Middle Persian. During this period, Zoroastrian priests, after compiling the Avestan texts, translated and interpreted them into Middle Persian. These translation and interpretation of Avesta are called Zand. The method of translating these texts is word for word and hence the translators adhered to the words and syntax of the Avestan language. These translations were literal, that is, the translators chose a word in Pahlavi or Middle Persian for each Avestan word and considered the order of the words in Avestan sentences. In choosing the Pahlavi equivalent of these words, attention has been paid to the appearance of the Avestan terms as well as the derivation that the translator intended for them. The sentence style of the Avestan text is also preserved and they do not have the usual construction sentences of the Pahlavi language (Middle Persian). In this article, we seek to examine the differences between the important Avestan text of Visprad and Zand, one of the important texts of the Zoroastrian religion.Keywords: Avesta, Zand, visprad, inflection, case
-
نشریه عرفان اسلامی، پیاپی 69 (پاییز 1400)، صص 359 -386دست یابی به معرفت، مهم ترین هدف تلاش های فلسفی، هنری و عرفانی دنیای دیروز و امروز بشر است که آگاهی از این حقیقت و رسیدن به آن، اگرچه متفاوت و دارای جلوه های گوناگون است، و هرچند گاه به مدد عقل، گاه به نیروی وحی و گاه با خیال انگیزی و تخیل انجام می پذیرد؛ اما می توان همسانی ها و اشتراکات فراوانی بین آن ها یافت. در این پژوهش، هدف بررسی اندیشه های عرفانی در دو اثری است که، ظاهرا با عرفان در تناقض اند اما تحقیقات درباره آن ها نشان داده است که، علی رغم تناقضات ظاهری، مشابهات و اشتراکات بسیاری در رسیدن به معرفت دارند. شاهنامه یک اثر عرفانی نیست اما، خاستگاه عرفان، فطرت خداجوی انسان است و هیچ دلی پیدا نمی شود که در آن نشانی از تمایلات و تفکرات عرفانی نباشد. تعدادی از شخصیت های اساطیری و حماسی شاهنامه ،خدایان نغمه های مذهبی ریگ ودا هستند؛ که پس از ظهور اشوزردشت و رواج یکتاپرستی، به صورت ایزدان و شاهان، در نخستین اثر حماسی یعنی اوستا جلوه گر شدند و پس از اسلام، به صورت شاهان و پهلوانان بزرگ شاهنامه درآمدند؛ در سرگذشت این مردان و نیز در برخی دیگر از داستان های شاهنامه به مباحثی برمی خوریم که در اثنای آن، شعر فردوسی بیشتر شبیه یک منظومه تمثیلی عرفانی می شود. در این تحقیق سعی بر آن است که ضمن معرفی این شخصیت ها به پیشینه اسطوره ها و تحول ایشان از وداها تا اوستا و شاهنامه و تحلیل عرفانی هریک اشاره شود.کلید واژگان: خدایان, عرفان, وداها, اوستا, شاهنامهThe attainment of knowledge is the most important goal of the philosophical, artistic and mystical efforts of the world of today and yesterday. The power of revelation is sometimes exercised with imagination and imagination; But many similarities and commonalities can be found between them. In this study, the aim is to examine mystical ideas in two works that seem to contradict mysticism, but research on them has shown that, despite the apparent contradictions, there are many similarities and commonalities in achieving knowledge. Shahnameh is not a mystical work. However, the origin of mysticism is the God-seeking nature of man and no heart can be found in which there is no sign of mystical tendencies and thoughts. Some of the mythological and epic characters of Shahnameh are the gods of Rig Veda religious songs; After the advent of Ashuzardasht and the spread of monotheism, they appeared in the form of gods and kings in the first epic work, Avesta, and after Islam, they became the great kings and heroes of Shahnameh; in the history of these men and in some other The stories of Shahnameh come to discussions in which Ferdowsi's poetry becomes more like a mystical allegorical system. In this research, while introducing these characters to the mythical background and their evolution from the Vedas to Avesta and Shahnameh and analysis Mystical mention of each.Keywords: gods, mysticism, Vedas, Avesta, Shahnameh
-
هر کدام از ادیان الهی در عصر خود شریعتی داشته‌اند که قوانین مورد نیاز مردم برای رسیدن به سعادت بوده است. از این‌رو شریعت در هر دینی مهم است و بررسی آن نیز اهمیت ویژه‌ای دارد. یکی از این ادیان الهی که بر پایه یکتاپرستی است، آیین زرتشت است و در این مقاله به مداقه درباره شریعت آن و سیر تحولاتی که از سر گذرانده و جایگاه امروزین آن پرداخته شده است. شواهد تاریخی نشان می‌دهد که شریعت زرتشت در طول تاریخ، از بدو ظهورش فراز و نشیب زیادی داشته است و امروزه با توجه به تحقیقات انجام شده، دریافتیم که اثری از شریعت به‌معنای دقیق آن در متن این آیین نیست. شریعتی که در ادیان الهی همواره در متن دین است، در این آیین کم‌رنگ شده است و زرتشتیان شریعت و کتب شریعتشان را کنار گذاشته‌اند و این نقیصه مهمی است.
کلید واژگان: آیین زرتشت, شریعت, اوستا, تحول, وندیداد, خرد جمعیAll divine religions have had a Sharia including the laws people need for achieving happiness. Therefore, Sharia is important in any religion and its study is also of special importance. One of these divine religions, which is based on monotheism is Zoroastrianism. This study discusses Zoroastrianism’s Shari'a, the course of its developments and its current status. Historical evidence shows that the law of Zarathustra has had many ups and downs throughout its history. Today, research shows that there is no trace of Shari'a in the exact sense of the word in the texts of this religion. The Shari'a, which always exists in the text of any divine religions, has been diminished in this religion, and the Zoroastrians have abandoned the Shari'a and their Shari'a books, and this is an important shortcoming.
Keywords: Zoroastrianism, sharia, Avesta, development, Vendidad, collective wisdom -
آیین بودا و آیین زرتشت دو سنت مهم دینی هستند که هر کدام نظریاتی در باب وضعیت انسان در جهان مطرح نموده و راه‌هایی برای رسیدن به رستگاری ارایه کرده‌اند. در آیین بودا، منشا رنج انسان، میل و جهل است که به تناسخ می‌انجامد و نجات از گردونه تناسخ و رسیدن به نیروانه، هدف اصلی محسوب می‌شود و نیل به این هدف در دو فرقه اصلی بودایی، یعنی تراواده و مهایانه، تا حدی متفاوت است. تراواده راه ارهت، و مهایانه راه بودیستوه را در پیش می‌گیرد. در آیین زرتشت، رهایی از عواقب کارها، سخنان و اندیشه‌های نادرست و رسیدن به بهشت اهورامزدا، اصول نظریه نجات به‌شمار می‌آید که این امر از طریق ایمان به اهورامزدا، پندار و گفتار و کردار نیک و توبه، با کمک امشاسپندان و منجیان تحقق می‌یابد. این نوشتار، آموزه «نجات» از دیدگاه دو فرقه بودایی تراواده و مهایانه را با آموزه «نجات» در اوستا، متن مقدس آیین زرتشت، مقایسه و بررسی می‌کند.
کلید واژگان: نجات, آیین بودایی, تراواده, مهایانه, آیین زرتشت, اوستاBuddhism and Zoroastrianism are two important religious traditions each of which have proposed theories about man's condition in the world and have shown some paths to achieve salvation. Based on Buddhism, the source of human suffering is desire and ignorance which leads to reincarnation, and the main goal is salvation from the cycle of reincarnation and attainment of power. Achieving this goal is somewhat different in the two main Buddhist sects, Theravada and Mahayana. Theravada takes the path of Arhat, and Mahayana the path of Buddhism. In Zoroastrianism, the principles of the theory of salvation include getting rid of the consequences of wrong deeds, words and thoughts and reaching the paradise of Ahura Mazda, which is achieved through having faith in Ahura Mazda, having good thoughts, words, deeds and repenting with the help of Amshaspandan (angels) and saviors. This study compares the doctrine of "salvation" from the perspective of the two transcendent and Mahayana Buddhist sects with the doctrine of "salvation" in the Avesta, the sacred text of Zoroastrianism.
Keywords: salvation, Buddhism, Theravada, Mahayana, Zoroastrianism, Avesta -
بحث منجی موعود و باور به آن، یکی از مقولاتی اساسی در دین اسلام شیعی هست. عده ای با توجه به این مقوله، خواسته اند این بحث را در دیگر نحله ها و فرقه ها و ادیان نیز تعمیم دهند. یکی از آن ادیان، دین زرتشتی است. متون زرتشتی اعم از متون گاهانی و اوستایی و پهلوی، بحث منجی را در خود دارد. منجی در ساختار دین زرتشتی «سوشیانت» نام گرفته است. این باورمندی به سوشیانت و منجی در زرتشت تا ابتدای قرن 20 میلادی وجود داشت و یکی از دلایل تحمل مشکلات توسط جامعه زرتشتی بود؛ اما با وجود ادیانی مانند اسلام با چارچوبی جامع افراد و مانع اغیار و نیز وجود قیدهای غیر عملی درباره منجی در دین زرتشتی، موبدان دست به کار شدند و در این باورمندی، تغییراتی صورت دادند. نتیجه آن این شد که امروزه موبدان زرتشتی در ایران، مقوله ای به نام منجی را دیگر قبول ندارند و حتی نام منجی های خود را از متن نیایش تندرستی خود حذف نمودند.
کلید واژگان: زرتشت, منجی, سوشیانت, اوستا, گاتها, موبدان -
تاریخ ادبیات هر ملت تاریخ واقعی آن ملت را منعکس می کند. با این همه، این مسئله مطرح است که چرا دولت ایران در عهد باستان به منزله یکی از دو ابرقدرت بزرگ جهانی زمانه مطرح بوده اما سنت ادبی اش، هم وزن این سنت سیاسی نبوده است. پرسش اصلی مقاله حاضر این است که: آیا اوستا در مقام مهم ترین متن ادبی ایران باستان محصول عهد ساسانی است یا کتابت آن را باید متعلق به دوره حیات زرتشت دانست؟ در پاسخ به این پرسش، دو دیدگاه اصلی وجود دارد: دیدگاه نخست می گوید اوستا از ابتدا صورت شفاهی داشته و سپس در عهد ساسانی با ابداع خط اوستایی به نگارش درآمده است. دیدگاه دوم می گوید اوستا از زمان حیات زرتشت به صورت متن ادبی درآمده و نسخه های مکتوب آن با حمله اسکندر به ایران از میان رفته است. برای بررسی این دو دیدگاه از روش مطالعه اسناد کتاب خانه ای با تمرکز بر اسناد دست اول و دست دوم استفاده شد. در این مقاله، دیدگاه نخست نقد می شود و دیدگاه دوم بر اساس مستندات تایید می گردد. سپس گفته می شود که علت توجه ویژه به اوستا در عهد ساسانی ضرورت گردآوری و تدوین متون پراکنده اوستا در جهت تاسیس دین رسمی هماهنگ با دولت متمرکز ساسانی بوده است.کلید واژگان: اوستا, متن ادبی, روایت شفاهی, دین رسمیReligious Studies, Volume:7 Issue: 14, 2020, PP 206 -232Although each and every nation’s history of literature reflects their actual history, there is the question why the Persian literary tradition did not have the same weight that the ancient Persian government as one of the then two world superpowers did. The main question of the present article is whether Avista as the most important literary text of ancient Persia is a product of the Sassanid era, or writing of the book dates back to the life span of Zoroaster. There are two different answers to the question. According to the first, Avista existed in oral form and then was written in the Sassanid era when Avistan alphabet was coined. According to the second, however, Avista had been a written literary text since Zoroaster which was destroyed as a result of Alexander’s invasion of Persia. To examine the two answers, the article used the library research method with a focus on primary and secondary documents. The first answer is critiqued before the second is confirmed based on documentation. Next it is claimed that the special attention to Avista during the Sassanid dynasty was accounted for by the necessity of compiling fragmented Avista’s texts in order to establish an official religion in harmony with the Sassanid centralized government.Keywords: Avista, Literary Text, oral narratives, official religion
-
کتاب اوستا، در شمار کهن ترین سرودها و متن های ایرانی است که روزگاری در شمار کتاب های آسمانی بوده و طی مراحل گوناگون، دست خوش تحولاتی بنیادین شده و آن را از بن مایه توحیدی اش دور ساخته است. ثنویت و تثلیث هر یک مبانی اعتقادی هستند که از دیرباز تاکنون در آیین ها و مذاهب الهی و غیرالهی نمود می یابند. پژوهش های انجام شده درباره اوستا، بیشتر معتقد به ثنوی گری با تاثیر از آیین «زروان» با محوریت دو قدرت «اهورامزدا» و «اهریمن» است و پژوهش های تاریخی در متون گوناگون، به مثلث قدرت اهورامزدا، آناهیتا و میترا تکیه دارد. این پژوهش به شیوه «توصیفی تحلیلی» می کوشد با استناد مستقیم به اوستا و غیرمستقیم به سایر منابع، بازتاب نقش روحانیان در تاریخ و نیز شاهان عصر هخامنشی و ساسانی را در اوستا بررسی می کند و شاخه ای از پوشش تفکر تثلیثی را در دین زرتشت نشان دهد که ریشه های آن را بیش و پیش از آنکه در زروانیسم بجوییم، باید در میتراییسم جست وجو کنیم.کلید واژگان: ثنویت, تثلیث, اهورامزدا, آناهیتا, میترا, اوستاAvesta is one of the oldest Iranian hymns and text, which was once among the heavenly books and at various stages, it undergoes fundamental changes and has separated it from its monotheistic foundations. Duality and Trinity are among the beliefs that have long been manifested in theistic and nontheistic rituals and religions. The research on Avesta shows that this book, centered on the two powers of "Ahura Mazda" and "Ahriman" is more inclined to dualism, which is influenced by the "Zurvanism". The historical research in various texts relies on the on the power triangle of Ahuramazda, Anahita and Mitra. Using a descriptive-analytical method and focusing on the Avesta and other sources, this paper seeks to study the role of clerics and kings of the Achaemenid and Sassanid era in Avesta along with a branch of the trinity in Zoroastrianism, which has its origins in Mitralism rather than in Zurvanism.Keywords: duality, trinity, Ahuramazda, Anahita, Mitra, Avesta
-
برخی عناصر داستانی شخصیتی به نام جم/یم که در کتاب اوستا موجود است، شباهت های صوری بسیار با قصص توراتی و قرآنی مربوط به سلیمان (ع) دارد؛ همان گونه که تصور می شود، داستان جم/یم در شاهنامه به دلیل شباهت بسیار، می تواند نمادی از داستان سلیمان (ع) نیز باشد. دو مبحث «تولد اسرارآمیز» و «اجتباء» که در این پژوهش، مرتبط با خوانش های موجود درباره این دو شخصیت بدانها می پردازیم، یا در مطالعات پیشین مغفول مانده یا بدون مقایسه مطالب موجود در قرآن کریم، تورات، اوستا و بی توجه به برخی جنبه های اساسی دیگر نگاشته شده است. مقاله حاضر در پی این هدف است که شباهت های روایات در دو جنبه از جنبه های محل بحث را به صورت ریشه ای بررسی و تحلیل کند. روش پژوهش در مقاله حاضر، تحلیل محتوای روایت های موجود در قرآن، تورات و اوستا از طریق مراجعه مستقیم خواهد بود. در عین حال، از تفاسیر معتبر نیز برای تحلیل آیات قرآنی بهره می بریم. نتایجی که از این پژوهش با استفاده از روایت شناسی داستانی حاصل خواهد شد، خواننده را از طریق مطالعه تطبیقی با بخش های جدیدی از جنبه های جالب و نسبتا مشابه زندگانی جم در اوستا و سلیمان (ع) در متون الاهی، آشنا می کند.کلید واژگان: قرآن کریم, تورات, عهد عتیق, اوستا, سلیمان (ع), جم (یم, جمشید)Some elements of the story of a character called “Jam” or “Yam” in Avesta are formally similar to stories in the Torah and the Quran concerning Solomon. As can be imagined, the story of Jam/Yam in Shahnama can be a symbol of Solomon for remarkable similarities between the two. The two issues of “mysterious birth” and “choice” I deal with in this research as relevant to extant readings of the two characters were either overlooked in previous studies or discussed without a comparison of contents in the Quran, the Torah, and Avesta and without consideration of certain other fundamental aspects. In the present paper, I aim to radically consider and analyze the similarities between the stories in the two above dimensions. The method is to analyze the content of narrations in the Quran, the Torah, and Avesta. In the meanwhile, I deploy reliable exegeses of Quranic verses. The findings via fictional narratology introduces the reader to new aspects of the interesting and rather similar lifes of Jam in Avesta and Solomon in divine scriptures through a comparative study.Keywords: the Quran, the Torah or Old Testament, Avesta, Solomon, Jam (Ya or Jamshid)
-
خورشیدنیایش نخستین نیایش از پنج نیایش مذکور در خرده اوستا است. خرده اوستا یا اوستای کوچک یکی از بخش های اوستای متاخر است. تدوین خرده اوستا به آذرباد مهرسپندان، موبدان موبد زمان شاپور دوم ساسانی (309- 379 م.)، نسبت داده شده است. در دوره ساسانی موبدان زردشتی بر آن شدند تا اوستا را که تا آن زمان به صورت شفاهی حفظ و نقل می شد و برای مردم قابل فهم نبود به زبان زنده آن عهد، یعنی فارسی میانه، ترجمه و تفسیر کنند. این ترجمه ها و تفسیرهای مترجمان از عبارات اوستایی اصطلاحا «زند» نامیده می شود. در این مقاله، متن زند خورشیدنیایش بر اساس شیوه آوانویسی مکنزی نوشته شده و برگردان فارسی آن در زیر عبارت آورده شده است. سپس متن زند با متن اوستایی آن تطبیق داده شده و تفاوت های موجود بین آنها در پی نوشت یادداشت شده استکلید واژگان: زند, اوستا, خرده اوستا, نیایش ها, خورشیدنیایش"xwaršēd niyāyišn" is the first niyāyišn of the five ones in the Khūrtak Avesta. Khūrtak Avesta or small Avesta is one of the recent Avesta sections, including the collection of short invocations of Zoroastrian people, read in special situations. Khūrtak Avesta was collected by Ādurpād ī Mahraspandān, Šāhpuhr II ʼs Mowbedān Mowbed (309 379 AD.). In the sassanian period, Zoroastrian priests decided to translate and interpret Avesta, which was memorized verbally and was not apprehensible for people. These translations and commentaries of the translators of avestan texts are called "Zand". In this article, the Zand text of xwaršēd niyāyišn is written according to Mackenzie, D.N. ̓s transcription system, and its Persian equivalents is printed underneath. Then, Zand and Avesta texts are compared together and the differences are noted in footnoteKeywords: Zand, Avesta, Khurtak Avesta, Niyāyišn, Xwaršēd niyāyišn
-
اگر چه مردمان مغرب زمین از روزگار باستان با نام زردشت و برخی از تعالیم او آشنا بوده اند اما مطالعات دانشگاهی درباره تاریخ و فرهنگ زردشتی به آغاز سده هجدهم میلادی باز می گردد. از آن زمان به بعد، به ویژه در سده نوزدهم و با تحول عظیمی که در علم زبان شناسی پدید آمد، متون کهن زردشتی مورد مطالعه و بررسی علمی قرار گرفتند. اما قدمت دین زردشتی و قلت منابع کهن سبب شد معماهای زیادی در ارتباط با تاریخ اولیه این دین مطرح شود. منابع زردشتی مربوط به دوره های مختلف زمانی است، از اواخر هزاره دوم ق. م تا سده های آغازین اسلامی. طبیعی است که در این دوره زمانی تحولاتی در مفاهیم و موضوعات مختلف به وجود آمده باشد. این تحول و تطور دین زردشتی را پژوهشگران غربی به شیوه های مختلف تفسیر کرده اند: برخی معتقدند که این متون مربوط به یک سنت دینی نیست، بنابراین باید از ادیان ایران باستان سخن گفت. برخی دیگر از سنتی واحد سخن می گویند که در طول تاریخ تحولاتی حاصل کرده است. برخی دیگر نیز ضمن پذیرش سنتی واحد از وجود قرائت ها و تفاسیر متفاوت، در نواحی مختلف ایران باستان سخن گفته اند.کلید واژگان: دین زردشتی, اوستا, کتیبه های فارسی باستان, متن های فارسی میانه, شرق شناسیAlthough Zoroaster and some of his teachings have been familiar to the Western people from the ancient time, the academic study of the history and the culture of Zoroastrianism has begun since the beginning of the 18th century. From that time, especially after the great development of the philological study in the 19th century, Zoroastrian texts have been studied in an academic and critical way. However as Zoroastrianism is an ancient religion belongs to the distant past and its limited sources it has been almost impossible to portray a clear image of the history of the religion. Actually Zoroastrian sources belong to different ages, from the late second millennium B.C.E to the early Islamic period (7th C.E.). Naturally Zoroastrianism has been developed through this vast amount of time. The Western scholars has interpreted this development from the different viewpoints: some of them believe these different texts did not belong to a single tradition so we should speak of ancient Iranian religions (instead of a religion). However some scholars have tried to find a single tradition through these various texts and the other hold that there was a single tradition which had different manifestations in the different ages and areas.Keywords: Zoroastrianism, Avesta, Old Iranian Inscription, Middle Iranian Texts, Orientalism
-
فردوسی برای حفظ و تداوم هویت ایرانی، به تدوین شاهنامه همت گذاشت. به دلیل اینکه در زمان حکیم توس، دوره باورمندی بی چون و چرا به اساطیر فرا رسیده بود، وی با تلفیق اساطیر با باورهای زرتشتی و غیرزرتشتی سده های پیش و پس از اسلام، قالب اسطوره را به حماسه مبدل کرد و کاخ شاهنامه را بنا نهاد. از این رو، شاهنامه صرفا گزارشگر باورها و آیین های ایران پیش از اسلام نیست.این مقاله نخست ویژگی ها و کارکرد اهریمن، و آنگاه رابطه اهریمن با اورمزد و جهان را در اوستا و متون پهلوی با گزارش شاهنامه مقایسه می کند. سپس، گزارش فردوسی درباره سرشت و اوصاف دیوان، رابطه دیوان با اهورامزدا و آفریده های او، راه مبارزه با دیوان، و اوصاف سه دیو بزرگ (رشک، آز، خشم) را با گزارش متون زرتشتی باستان می سنجد و همسویی ها و ناهمسویی های آنها را آشکار می کند. این جستار نشان می دهد که در شاهنامه، اهریمن و دیوان جایگاه پیشین خود را از دست داده اند و از اقتدار آنها و تاثیری که در هستی داشته اند به شدت کاسته شده است و به جایگاه فروتری که در متون و فرهنگ اسلامی دارند، نزدیک شده اندکلید واژگان: شاهنامه, فردوسی, اوستا, اهریمن, دیوان, متون پهلویTo save the Iranian identity, Hakim Abu Al-Qasim Ferdowsi Tusi composed the epic of Shahnameh (book of kings). Due to the indisputable belief of people in mythology in his time, Ferdowsi transformed the myth to epic by combining the former with pre- and post-Islam Zoroastrian and non- Zoroastrian texts which led to the creation of Shahnameh. Accordingly, Shahnameh is not just an exclusive report of Iranian beliefs and rites before the advent of Islam. The present article seeks to compare and contrast Shahnameh, Avesta and Pahlavi texts in terms of their arguments about the characteristics of Ahriman and his relationship with Ohrmazd and the universe. To this end, Ferdowsis depiction of the nature and attributes of demons, their relation with Ohrmazd and His creations, how to struggle with them and the characteristics of three main demons (i.e. envy, greed, and wrath) are carefully compared and contrasted with ancient Zoroastrian texts. The similarities and differences of these texts are then clarified. This study suggests that, Ahriman and demons have lost their old status in Shahnameh, to the extent of extreme reduction of their influence and power in the world. They have thus approached their inferior status assumed in Islamic texts and cultureKeywords: Shahnameh, Ferdowsi, Avesta, Ahriman, Demons, Pahlavi Texts
-
یکی از پدیده های مهم که از دیرباز ارباب ادیان به آن توجه داشته اند، نظم کی هانی است. اصطلاح «نظم کی هانی» بر راستی و انضباطی دلالت دارد که در تمام ساحت های عالم هستی جاری است و امور بر اساس آن انتظام می یابند. عنایت به این موضوع ظاهرا در زرتشتی گری و تائوئیسم جلوه های ویژه ای دارد؛ بنا بر متون مقدس این آیین ها، طبیعت تا حدی به واسطهٔ ظهور نظم کی هانی در آن مقدس است. در ایران باستان، نظم کی هانی معادل «اشه» است و به عنوان یکی از مبانی اصلی دین زرتشتی، قلمرو معنایی گسترده ای دارد. «اشه» به معنای راستی است، اما اصطلاحا عبارت از قانون معنوی و اخلاقی سرمدی است که اهورامزدا تاسیس کرده است. بنا بر اشه، در حوزه رفتار و اخلاق انسانی، هر کنشی، واکنشی و هر کار نیک یا بدی، پاداش یا پادافره خاص خود را در پی دارد؛ در حوزه قانون طبیعی نیز، تبلور اشه نظم و تعادل طبیعت است که علت مبقیهٔ آن به شمار می رود. تائو، اصطلاح دال بر نظم کی هانی در تائوئیسم است و به عنوان قانون فراگیر حیات، انتظام طبیعی و نظم اخلاقی را شامل می شود. تائو قانون ثابت و جاویدانی است که معیار تکامل هستی و سیر اشیا به شمار می رود. انسان، تائو و طبیعت، رئوس مثلث عالم هستی را در تائو ته چینگ شکل می دهند و هماهنگی آنها از طریق عوامل دیگری همچون یین- یانگ به عنوان دو اصل فعال و پذیرای هستی و پنج عنصر (وو- شینگ) میسر می شودکلید واژگان: نظم کیهانی, اشه, تائو, اوستا, تائوته چینگReligious Studies, Volume:2 Issue: 4, 2014, PP 89 -116The cosmic order has always been one of the most important phenomena drawing the attention of the scholars of all religions. Cosmic order organizes the Cosmos and governs all the events in Nature enveloped within Earths environment. It seems that cosmic order has received a special attention in Zoroastrianism and Taoism since the nature is to some extent a holy notion as a result of the expression of the cosmic order. In the ancient Iran cosmic order equals Āshā, enjoying an extensive range of meaning, as a principle foundation of Zoroastrianism. The term Āshā means the Truth but terminologically it denotes an eternal spiritual and ethical law established by Ahura Mazda. Based on Āshā, any action in the realm of human behavior and morality is followed by a reaction and any good or bad deed has its own specific reward. Similarly in the realm of natural rules the expression of Āshā is the order and balance of nature which is the cause of its permanence. The term denoting cosmic order in Taoism is Tao, including the natural ordering and moral order as the comprehensive rule of life. Tao is a permanent law based on which the nature moves forward and the balance dominating the world is the result of such a movement. According to Tao Te Ching, human, Tao and nature are the heads of the triangle of being and their harmony is secured by some other factors such as Yin-Yang, the two active and receiving principles of being, and the Five Elements (Wu Xing)Keywords: Cosmic Order, Āshā, Tao, Avesta, Tao Te Ching
-
مفهوم خدا جوهره اصلی و بنیادی ترین مفهوم در بسیاری از متون مقدس از جمله اوستا است. در این گونه متون، صفات و ویژگی های خداوند از طریق اسماء و نامهایی بیان شده است که هر یک معرف جنبه ای از وجود خداوند اند. در اوستا نیز خداوند با نا مهای متعددی چون اهورامزدا که معرف بالاترین خرد و یکتایی کامل اوست، و نیز صد و یک نام دیگر خوانده شده است. اهورامزدا در گاهان خداوند خرد است که گیتی و مینو را به وسیله آن می آفریند. بدین سبب جهان هستی که سراسر نیکویی است، فعل او به شمار می آید، اما او بیکرانه و نامحدود، و گیتی کرانه مند و محدود است. اهورامزدا قائم به ذات است و امشاسپندان که جلوه های او هستند، قائم به او می باشند. به این ترتیب، آفرینندگی و فزونی بخشی، اقتضای ذات اهورامزدا به شمار م یآید که از طریق سپنته مینیو که خرد مقدس و هستی بخش اوست، به ظهور می رسد. در این پژوهش کوشش بر آن است که با بررسی نام های خداوند در اوستا و تفاسیر آن، صفات و ویژگی های اهورامزدا از دیدگاه دین مزدایی تبیین شود.کلید واژگان: اهورامزدا, سپنته مینیو, خرد مقدس, امشاسپندان, اوستاThe concept of God is the most important concepts in the sacred texts. In these texts the attributes and characteristics of God are told through the names, so that each name describes an aspect of God. In Avesta, as a sacred book, God has several names included Ahura Mazda and 101 other names. Ahura Mazda, in Gahan, is God of wisdom who creates heaven and earth. So the universe, which is full of goodness, is considered as the act of God. Ahura Mazda is infinite and limitless but the cosmos is finite and limited. Ahura Mazda is self-existing God and Amesha Spantas, the divine sparks and manifestations, depend on Him. Therefore, Ahura Mazda is inherently creative and benevolent and these attributes are manifested through Spanta Mainyu, His holy wisdom. This article tries to survey the names of God in Avesta and its interpretation.Keywords: Ahura Mazda, Spanta Mainyu, Holy wisdom, Amesha Spantas
-
امنحوتپ چهارم (=آخناتون)، یکی از نامورترین فراعنه ی مصر، سراینده ی سرود بر جای مانده در کتیبه ها از سده ی چهاردهم پیش از میلاد در ستایش خورشید یا خدای خورشید بوده است. سنگ نبشته ی برجای مانده از او، کهن ترین سنگ نبشته ای است که برای نخستین بار ندای توحید سر داده است. مهر یشت اوستا دومین یشت بزرگ اوستاست که یادگار هزاره ی پیش از میلاد در ستایش خورشید، مهر و یا خدای خورشید است. این مقاله پس از معرفی زندگی آخناتون، به مقایسه ی درونمایه ی نزدیک این دو سرود می پردازد. این مقایسه به این برآورد می رسد که خدای آتون ازلی، خالق و مدبر و نسبتا توحیدی یا وحدت وجودی است، در حالی که ایزد مهر هرچند خورشید نیست و با آنکه در کار آفرینشگری نیست، اما ناظر جهان و حامی و پشیبان راستکرداران است.
کلید واژگان: آخناتون, ایزد مهر, مهر یشت, امنحوتپ, اوستا, آتونAmonhotep IV, one of Egypt's most famous pharaohs, has been composer of hymns in praise of the sun or sun god, which remains in Inscriptions from fourteenth century BC. Amonhoteb stone inscription is the oldest document in which, at the first time, he has invited people to monotheism. Mehr Yasht is second long Yasht, in praise of sun, Mehr or Sun God, remains from one thousand years BC. This paper introduces the life of Akhenaten, and then compares similar content of two hymns. This comparison shows that God of Aton is eternal, creator, Administrator and somewhat monotheistic or pantheistic God, but Mehr (one of Iranian gods) although is not the sun & creator, but is observer of the world and supporter of the righteous.Keywords: Mehryasht, Avesta, Mithra., Aton, Amonhotep IV, Akhenaton -
آیین زردشت، در طول تاریخ با فرازونشیب های فراوانی رو به رو شده و در این مسیر، تجربیات گوناگونی را از سر گذرانده است. این آیین، ابهامات فراوانی را با خود به همراه دارد؛ از زمان و مکان تولد زردشت؛ به عنوان بنیان گذار این دین گرفته، تا توحیدی یا شرک آمیز بودن آن. در این نوشتار، تلاش بر این است تا به گوشه ای از این ابهامات پاسخ داده شود. این مقاله به بررسی جایگاه آیین زردشت و توحیدی یا ثنوی بودن آن می پردازد. حاصل این مقاله این است که این آیین، نخست توحیدی بوده است؛ اما به مرور به سمت وسوی ثنویت سوق یافته است. ولی اکنون نیز رگه های توحیدی را در آن می توان یافت. البته لازم به یاد آوری است که بحث از حقیقت غایی در این دین، موضوع محوری این مقاله است.
کلید واژگان: زردشتی, اوستا, اهورا مزدا, اهریمن, سپنتا مینو, زروانHaving faced numerous vicissitudes, Zoroastrianism has had a variety of experiences throughout the history. This religion is full of ambiguities, ranging from the birth date and birth place of Zoroaster -as the founder of this religion -to its being monotheistic or polytheistic. The present article is an attempt to remove a part of these ambiguities. It deals with the position of this religion and studying it as a monotheistic or a dualistic one. The outcome of the article is that Zoroastrianism has originally been a monotheistic religion having gradually turned towards dualistic leanings. At the time being, the traces of monotheism may be found in it. However, the central topic of the article is the final truth or the final objective of this religion. -
آیین مربوط به هئومه و سومه به ترتیب ، یکی از آئین های محوری در ایران و هند روزگار باستان بوده است. این آئین به افشردن هئومه/سومه اختصاص داشته است. آن گونه که از اوستا و ریگ ودا پیداست صورت اول یه هئومه/سومه گیاهی بود که به سبب خواص آن مورد توجه بوده است. خاصیت این گیاه موجب شد تا به تدریج آئینی خاص برای آن به وجود آید. آئین تهیه شراب هئومه/سومه با آداب و رسوم خاصی همراه بود. به قدری این آئین حرمت داشت که شراب هئومه/سومه تنها باید به دست روحانیون هر دو دین فراهم می شد. کم کم قداست این گیاه راه را برای ظهور ایزد هئومه/سومه باز کرد و به همین جهت قطعاتی از سرودهای ریگ ودا و اوستا درخطاب به این دو ایزد سروده شده است. بر طبق این قطعات، بزرگ ترین خویشکاری ایزد هئومه/سومه شفابخشی و بخشیدن جاودانگی است. این امر بیانگرآن است که احتمالا خاصیت درمانی این گیاه به عنوان خویش کاری این ایزد ذکر شده است.کلید واژگان: هئومه, سومه, اوستا, ریگ ودا, آئین قربانیThe ritual of Soma and Haoma is one of the most important rituals in ancient India and Iran. In this ritual the plant Soma/Haoma was being squeezed until its juice being prepared. According to Avesta and gveda the first form of Soma/Haoma was a plant known because of its extraordinary effects and gradually special rites was developed around it. The rite of the preparation of Soma/Haoma juice was accompanied by special ceremonies and customs and it should be performed only under the direction of the priests. Holiness of this plant gradually opened the way for appearance of a god with the same namei. e. the god Soma/Haoma. Therefore, several pieces in Avesta and Rgveda were dedicated to this god. According to these pieces the most important function of the god Soma/Haoma is bringing health and immortality. It seems likely that the curative properties of this plant have been attributed to the god.Keywords: haoma, soma, Avesta, Rgveda, sacrifice
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.