به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « قلب » در نشریات گروه « تربیت بدنی »

تکرار جستجوی کلیدواژه «قلب» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • رضا غنیمتی، مهدی غنیمتی، امینه طاهری

    قلب بر اثر فعالیت های ورزشی طولانی، از لحاظ کمی و کیفی دچار تغییراتی می شود که این تغییرات در نهایت به سازگاری های مفید در قلب منجر می گردد. در این راستا، هدف پژوهش حاضر مقایسه ساختار و عملکرد قلب دختران ورزشکار نخبه هندبال و کاراته با غیر ورزشکاران بود. در این پژوهش 30 دختر با میانگین سنی 4/3±6/24 سال، به 3 گروه شامل20 ورزشکار نخبه (11 نفرگروه هندبال و 9 نفر گروه کاراته) و 10 نفر گروه غیرورزشکار تقسیم شدند. برای ارزیابی ساختار و عملکرد قلب آزمودنی ها در زمان استراحت، از دستگاه اکوکاردیوگرافی با روش تصویربرداری داپلر استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز آزمون تحلیل واریانس یک طرفه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین توده بطن چپ، قطر داخلی بطن چپ در زمان سیستول، ضخامت دیواره بین بطنی قلب، ضخامت دیواره خلفی بطن چپ، کسر تزریقی و حجم ضربه ای در زمان استراحت، بین گروه غیرورزشکار و دو گروه ورزشکار، تفاوت معناداری وجود دارد؛ اما بین دو گروه ورزشکار تفاوت معنادار نبود. بنابراین، تمرین ورزشی موجب تغییرات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی قلب در ورزشکاران می شود.

    کلید واژگان: قلب, ورزشکاران نخبه, ورزش هندبال.}
    Reza Ghanimati, Mehdi Ghanimati, Amineh Taheri

    As a result of prolonged sports activities, the heart undergoes quantitative and qualitative changes, which ultimately lead to beneficial adaptations in the heart. The aim of this study was to compare the heart structure and function of elite handball and karate athletes with non-athletes. In this research, 30 women with an average age of 24.6±3.4 years were divided into 3 groups: 20 elite athletes (11 in the handball group and 9 in the karate group) and 10 non-athletes. An echocardiography device with Doppler imaging was used to evaluate the structure and function of the subjects' hearts at rest. The data was analyzed using a one-way analysis of variance test. The results indicated a significant difference in the mass of the left ventricle, the internal diameter of the left ventricle at systole, the thickness of the interventricular wall of the heart, the thickness of the posterior wall of the left ventricle, the ejection fraction, and the stroke volume at rest between the non-athlete group and the two athlete groups. However, there was no significant difference between the two athlete groups. Therefore, sports training induces morphological and physiological changes in the hearts of athletes.

    Keywords: Heart, Elite Athletes, Handball Sport}
  • نگین کردی، محمد عزیزی*، محمد صمدی، وریا طهماسبی
    مقدمه و هدف

    مصرف مت آمفتامین منجر به آسیب های سلولی متعددی می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر شش هفته تمرین هوازی بر بیان ژن های پرو و آنتی آپوپتوتیک میوکارد رت ها پس از ترک مت آمفتامین انجام شد.

    مواد و روش ها

    تعداد 32 سر رت نر نژاد ویستار بطور تصادفی به چهار گروه (گروه مت آمفتامین، گروه مت آمفتامین سپس ترک، گروه مت آمفتامین سپس ترک سپس تمرین و گروه مت آمفتامین سپس ترک سپس زندگی عادی و بدون مداخله (گروه کنترل)) تقسیم شدند. مت آمفتامین  بصورت درون صفاقی و در هفته اول مقدار 10 میلی گرم بر کیلوگرم و دو بار در روز به رت ها تزریق شد. از هفته دوم تا ششم، هر هفته، 1 میلی گرم بر کیلوگرم به دوز تزریقی اضافه شد. پروتکل ورزشی پژوهش حاضر اجرای 6 هفته تمرین هوازی روی تردمیل با شدت متوسط و به مدت 60 دقیقه در روز و 5 روز در هفته بود. سطوح بیان ژن های BAX و Bcl-2 در بافت میوکارد رت ها مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و در سطح معنی داری 0.05>P تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    مت آمفتامین باعث افزایش آپوپتوز از طریق افزایش بیان ژن BAX، کاهش بیان ژن Bcl-2 و نسبت BAX/Bcl-2 شد. ترک مصرف مت آمفتامین و تمرینات هوازی باعث کاهش معنی داری در بیان ژن BAX، نسبت BAX/Bcl-2 و افزایش در بیان ژن Bcl-2 شد (0.05>P).

    بحث و نتیجه گیری

    مصرف مت آمفتامین می تواند بیان برخی ژن های پروآپوپتوتیک را افزایش و بیان ژن های ضدآپوپتوزی را در میوکارد کاهش دهد. از طرفی ترک مصرف مت آمفتامین و تمرینات هوازی می تواند روند آپوپتوز را در میوکارد رت ها کاهش دهد.

    کلید واژگان: تمرین تداومی, Bax, Bcl-2, قلب, کریستال مت}
    Negin Kordi, Mohammad Azizi *, Mohammad Samada, Worya Tahmasebi
    Introduction and Purpose

    The use of methamphetamine leads to numerous cell damage. This study aimed to investigate the effect of six weeks of aerobic training on the expression of pro- and anti-apoptotic genes in the myocardium of rats after withdrawal from ethamphetamine.

    Materials and Methods

    32 male Wistar rats were randomly assigned to four groups (methamphetamine group, methamphetamine then withdrawal group, methamphetamine then withdrawal then training group and methamphetamine then withdrawal then normal life without intervention group (control group)). Methamphetamine was injected intraperitoneally and in the first week in the amount of 10 mg/kg twice a day. From the second to the sixth week, every week, 1 mg/kg was added to the injection dose. The training protocol includes 6 weeks of aerobic training on a treadmill with moderate intensity for 60 minutes a day and 5 days a week. The expression levels of BAX and Bcl-2 genes were evaluated in rat myocardial tissue. The data were analyzed by one-way analysis of variance at a significance level of P≤0.05.

    Results

    Methamphetamine increased apoptosis by increasing BAX gene expression, decreasing Bcl-2 gene expression and BAX/Bcl-2 ratio. methamphetamine withdrawal and aerobic training caused a significant decrease in BAX gene expression, BAX/Bcl-2 ratio and an increase in Bcl-2 gene expression (P≤0.05).

    Discussion and Conclusion

    Methamphetamine use can increase the expression of some pro-apoptotic genes and decrease the expression of myocardial anti-apoptotic genes. On the other hand, methamphetamine withdrawal and aerobic training can reduce the process of apoptosis in the myocardium of rats.

    Keywords: continuous traning, Bax, Bcl-2, Heart, crystal meth}
  • بهمن میرزایی، حسین قوامی امین، محمدرضا فدائی چافی*
    مقدمه و هدف

    در سطح سلولی تاثیرات حفاظت قلبی ناشی از ورزش بر بافت قلب در سنین محتلف متفاوت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات آنژیوژنز (VEGF)، هایپوکسی بافتی (HIF-1) و جریان یونی کلسیم (Calcineurin) بافت قلبی رت های نابالغ، بالغ و پیر متعاقب تمرین ترکیبی می باشد.

    مواد و روش ها

    تعداد 30 سر رت نر نژاد ویستار در سه رده سنی 2 هفتگی، 8 هفتگی و 24 ماهگی تهیه (هر رده سنی 10 سر) و هر رده سنی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند (هر گروه 5 سر). در گروه تمرین ترکیبی حیوانات به صورت یک روز در میان برنامه تمرینی مقاومتی یا هوازی را به مدت 6 هفته انجام می دادند. میزان اضافه بار در برنامه تمرین مقاومتی بر اساس وزن بدن حیوانات از 30% در هفته اول به 120% وزن بدن در هفته آخر تعیین شد. برای تمرین هوازی نیز شدت تمرین از 50 درصد حداکثر سرعت در هفته اول به 80 درصد در هفته آخر رسید. پس از 6 هفته تمرین، حیوانات قربانی و بافت قلب برای اندازه گیری فاکتورهای VEGF، HIF-1 و Calcineurin با روش RTPCr جدا گردید. برای آنالیز داده ها از روش آماری تحلیل واریانس یک راهه با معناداری 0.05>P استفاده شد.

    یافته ها

    گروه تمرین 8 هفتگی مقادیر بالاتری در بیان ژن VEGF بافت قلب، نسبت به گروه کنترل خود (کنترل 8 هفتگی) نشان داد (0.02=P). با این وجود، بین گروه های تمرین در سه رده در بیان ژن VEGF تفاوت معنی داری وجود نداشت (0.05<P). همچنین، بین گروه های کنترل و تمرین در هر رده سنی و بین گروه های تمرین در سه رده در بیان ژن HIF-1 و Calcineurin قلبی تفاوت معنی داری وجود نداشت (0.05<P). 

    بحث و نتیجه گیری

    انجام تمرین ورزشی در سنین جوانی تاثیرات مطلوب تر سلولی (به ویژه تنظیم مثبت فاکتور رگ زایی) بر جای می گذارد. لذا برای داشتن یک دوره سالمندی با کیفیت پیشنهاد می شود از سنین جوانی تمرینات مقاومتی- هوازی منظم انجام شود.

    کلید واژگان: تمرین ترکیبی, آنژیوژنز, هایپوکسی, کلسیم, قلب}
    Bahman Mirzaei, Hossein Ghavami Amin, Mohammad Reza Fadaei Chafy *
    Introduction and Purpose

    At the cellular level, the cardioprotective effects of exercise on the heart tissue are different at various ages. The aim of this study is to investigate the changes in angiogenesis (VEGF), tissue hypoxia (HIF-1) and calcium ion flow (Calcineurin) in the heart tissue of immature, mature and old rats following combined training.

    Materials and Methods

    Thirty male Wistar rats divided in three age groups of 2 weeks, 8 weeks and 24 months (10 each group) and each age group was divided into two control and exercise training groups (5 each group). In the combined training group, animals performed one day of resistance training and one day of aerobic training for 6 weeks. The amount of overload in the resistance training program was determined based on the body weight of the animals from 30% in the first week to 120% body weight in the last week. For aerobic training, the intensity of training increased from 50% of maximum speed in the first week to 80% in the last week. After 6 weeks of training, sacrificed animals and heart tissue were removed to measure VEGF, HIF-1 and Calcineurin factors by RTPCr method. To analyze data, the statistical method of one-way analysis of variance was used with significance P≤0.05. 

    Results

    The group of exercise training (8-week) showed higher levels of VEGF gene expression in heart tissue compare to the control group (8-week control) (P=0.020). However, there was no significant difference in VEGF gene expression between training groups in three age groups (P>0.05). Also, there was no significant difference between the control and training groups in each age group and between the training groups in the three age in the expression of cardiac HIF-1 and Calcineurin gene (P>0.05).Discussion and

    Conclusion

    Exercising at young age has more favorable cellular effects (especially the positive regulation of angiogenesis factor). Therefore, in order to have a good aging period, it was suggested to do regular resistance-aerobic exercises from a young age.

    Keywords: Combined training, Angiogenesis, hypoxia, Calcium, Heart}
  • میثم روزستان، خالید محمدزاده سلامت*، سید علی حسینی
    هدف

    تاثیر تمرین ورزشی در کنترل بیماری دیابت اثبات شده است، اما تفاوت بین نوع تمرین به ویژه  تداومی با شدت متوسط و تناوبی شدید بر مکانیسم های محافظتی بافت قلب هنوز به خوبی شناخته نشده است. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژن SIRT3 و HSP70 بافت قلب رت های چاق شده با غذای پر چرب و مبتلا به دیابت بود.

    روش شناسی:

     18 سر رت نر نژاد اسپراگ-داولی به مدت سه ماه تحت رژیم غذایی پرچرب و سپس تزریق صفاقی mg/kg 30 استروپتوزوتوسین قرار گرفتند. رت ها بر اساس گلوکز خون در 3 گروه 6 تایی، تمرین تناوبی شدید، تمرین تداومی با شدت پایین، و کنترل تقسیم شدند. همچنین 6 سر رت برای بررسی اثر رژیم غذای پرچرب و دیابت بر متغیر های تحقیق در گروه کنترل سالم بررسی شدند. طول پروتکل تمرینات 8 هفته بود که طی آن گروه تمرین تناوبی در هفته اول 6 و در هفته آخر 12 وهله تمرینی را با شدت 80 تا 85 درصد حداکثر سرعت دویدن انجام دادند. تمرین گروه تمرین تداومی با شدت متوسط شامل دویدن 50 تا 55 درصد حداکثر سرعت بود، که از 25 دقیقه هفته اول به 50 دقیقه در هفته پایانی رسید. در انتها مقادیر بیان ژن SIRT3 و HSP70 در بافت قلب به روش qReal Time PCR اندازه گیری شد. همچنین جهت تحلیل یافته ها از آزمون آنالیزواریانس (ANOVA) یکراهه استفاده شد (05/0>P).

    یافته ها

    مقادیر بیان ژن SIRT3 در گروه های تدامی با شدت متوسط و تناوبی شدید به طور معنیداری بالاتر از گروه کنترل بود (001/0=P). همچنین مقادیر بیان ژن HSP70 در گروه تناوبی شدید به طور معنیداری پایینتر از گروه کنترل بود (01/0=P). تفاوت معنیداری در مقادیر SIRT3 و HSP70 در تمرین تناوبی شدید و تداومی مشاهده نشد (05/0≤P). 

    نتیجه گیری

    به نظر میرسد فعالیتهای ورزشی تداومی و تناوبی با افزایش بیان SIRT3 در بهبود عملکرد میتوکندریایی نقش دارند؛ اما با توجه کاهش مقادیر HSP70 در گروه تمرینات تناوبی شدید انجام مطالعات بیشتر در ارتباط با تاثیر تمرینات شدید بر دیگر مکانیسمهای مزتبط با نشانگرهای حفاظتی سلول لازم است.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, SIRT3, HSP70, قلب, دیابت}
    Meysam Rozestan, Khalid Mohamadzadeh Salamat *, Seyed Ali Hoseini
    Aim

    The effect of exercise training in control of diabetes has been proved, but comparison of the effect of high intensity interval training (HIIT) and moderate intensity continuous training (MICT) on the protective mechanisms of heart tissue is still not well known. So, the aim of this study was to compare the effect of HIIT and MICT on the Sirtuin-3 (SIRT3) and Heat shock protein-70 (HSP70) gene expression in heart tissue of high-fat diet and diabetic rats.

    Methods

    eighteen male Sprague Dawley rats were fed with high-fat diet for three months. After that, diabetes was induced by injecting 30 mg/kg streptozotocin intra peritoneally. Then the rats were divided into 3 groups of 6 rats including, HIIT, MICT, and control. Also, 6 rats were considered to investigate the effect of high-fat diet and diabetes on research variables in the healthy control group. During 8 weeks training protocol, the HIIT group performed 6 training sessions in the first week to 12 training sessions in the last week training sessions with intensity of 80-85% of the maximum speed. MICT group was run 50 to 55% of the maximum running speed which lasted from 25 minutes in the first week to 50 minutes in the final week. Finally, SIRT3 and HSP70 gene expression values ​​were measured in heart tissue by qRT-PCR method. One-way analysis of variance (ANOVA) test was used to analyze the data (P<0.05).

    Findings

    SIRT3 gene expression levels in the HIIT and MICT groups were significantly higher than the control group (P=0.001) and HSP70 gene expression levels in the HIIT group were lower than the control group (P=0.01). In addition, no significant difference was observed in SIRT3 and HSP70 values ​​in HIIT and MICT training (P≤0.05).

    Conclusion

    It seems that HIIT and MICT play a role in improving mitochondrial function by increasing SIRT3 expression; However, considering the decrease in HSP70 levels following HIIT, it seems that more studies with the approach of cell damage following high-intensity training are needed.

    Keywords: Exercise training, SIRT, HSP70, Heart, Diabetes Mellitus}
  • زینب ردایی*، افسانه شمشکی، علی صمدی

    هدف:

     از عواملی که باعث افزایش تولید رادیکال های آزاد و استرس اکسایشی در قلب می شود، مصرف رژیم پرکالری با نمک زیاد است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی سرعتی (SIT) بر برخی وضعیت اکسیدانی/آنتی اکسیدانی در بافت قلب رت های نر ویستار تحت رژیم غذایی پرکالری با نمک زیاد بود.

    روش شناسی: 

    این مطالعه از نوع تجربی بود که در آن 32 سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به چهار گروه هشت تایی کنترل با رژیم نرمال (ND)، رژیم عذایی نرمال و تمرین (ND/SIT)، رژیم پرکالری با نمک زیاد (HCL/HS) و تمرین+رژیم پرکالری با نمک زیاد (HCL/HS +SIT) تقسیم شدند. تمرین SIT به مدت هشت هفته، 3 روز در هفته، 4-9 تکرار در هر جلسه اجرا شد. پس از  48 ساعت از آخرین جلسه تمرین بافت برداری از قلب انجام گردید و برای سنجش فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC) و مقادیر مالون دی آلدهید (MDA) استفاده شد.

    یافته ها

    براساس نتایج نشان داد هشت هفته تمرین SIT موجب افزایش معنادار فعالیت آنزیم های SOD و GPX در گروه HCL/HS+SIT و همچنین کاهش معنی دار سطح MDA در بافت قلب شد (001/0=p). اما در میزان TAC پس از انجام هشت هفته تمرین SIT در گروه HCL/HS+SIT تغییر معنی داری ایجاد نشد (148/0=p).

    نتیجه گیری

    باتوجه به یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد که تمرین SIT باوجود حجم تمرینی کم، می تواند به تعدیل استرس اکسایشی ناشی از رژیم غذایی پرکالری با نمک زیاد در بافت قلب کمک کند.

    کلید واژگان: استرس اکسایشی, تمرینات تناوبی سرعتی, رژیم پرکالری بانمک زیاد, قلب}
    Zeinab Radaei *, Afsaneh Shemshaki, Ali Samadi
    Aim

    Consumption of high-calorie, high-salt diets is one of the main factors in production of free radicals and consequent oxidative stress in cardiac tissue. The aim of the present study was to evaluate the effect of an eight-week sprint interval training (SIT) on oxidative/antioxidative status of cardiac tissue in male Wistar rats on a high-calorie, high-salt diet.

    Methods

      It was an experimental study in which 32 male Wistar rats were randomly divided into four equal groups: normal diet group (ND), normal diet and exercise (ND/SIT), high-calorie high salt diet group (HCL/HS), and high-calorie high salt diet + exercise group (HCL/HS + SIT). The sprint interval training was performed for eight weeks, three times per week, and 4-9 reps per session. Forty-eight hours after the last training session, rats were sacrificed and the cardiac tissue removed and used for superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPX) activity, as well as total antioxidant capacity (TAC), and malondialdehyde (MDA) levels assessment.

    Results

    Findings showed that eight weeks of SIT significantly increased the activity of SOD and GPX enzymes in the HCL/HS+SIT group. It also significantly reduced the MDA level in cardiac tissue of Wistar rats (P=0.001). But there was no significant change in TAC level after eight weeks of SIT training in the HCL/HS+SIT group (P=0.148).

    Conclusions

    Based on the findings of the present study, it seems that SIT training, despite its low volume, may help in preventing oxidative stress induced by a high-calorie, high-salt diet in the cardiac tissue of Wistar rats.

    Keywords: Oxidative stress, Sprint Interval Training, High-salt high-calorie diet, cardiac tissue}
  • حمید ملکشاهی نیا، روح الله محمدی میرزایی*، حلیمه وحدت پور، مرضیه السادات آذرنیوه
    زمینه و هدف

    هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی بر برخی از فاکتورهای التهابی و ضد التهابی بافت قلب موش های مبتلا به دیابت نوع دو بود.

    روش شناسی:

     در این پژوهش، تعداد 60 سر موش صحرایی نر انتخاب شدند و با داروی نیکوتین آمید و استریتوزوسین (STZ) دیابتی شده و سپس به طور تصادفی به 6 گروه 10 تایی کنترل، تمرین تناوبی، شم، تمرین تناوبی+سالین، دیابتی و دیابت+تمرین تناوبی تقسیم شدند. رت ها در گروه های تمرین به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته، برنامه تمرین تناوبی را با استفاده از تردمیل اجرا کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معناداری 05/0P≤ انجام گردید.

    یافته ها

    نتایج این تحقیق نشان داد میزان گلوکز خون، TNF-α و CRP در گروه های تمرین تناوبی و دیابت+تمرین تناوبی نسبت به گروه های کنترل و دیابت کاهش معناداری داشت (به ترتیب 001/0P=، 001/0 P= و 003/0=P) و شاخص مقاومت انسولین تغییر معناداری پیدا نکرد 21/0=P). همچنین میزان IL-10 در گروه های تمرین تناوبی و دیابت+تمرین تناوبی به ترتیب نسبت به نسبت به گروه های کنترل و دیابت افزایش معناداری داشت(01/0=P).

    نتیجه گیری

    نتایج این پژوهش نشان داد می توان تمرین تناوبی را به عنوان یک استراتژی درمانی برای کاهش فاکتورهای التهابی TNF-α و CRP و افزایش فاکتور ضدالتهابی IL-10 بافت قلب بیماران دیابتی نوع 2 استفاده کرد.

    کلید واژگان: دیابت نوع 2, قلب, تمرین تناوبی, فاکتورهای التهابی}
    Hamid Malekshahiniya, Roohollah Mohammadi Mirzaei *, Halimeh Vahdatpoor, M Azarniveh
    Background

    The purpose of this present study was to investigate the effect of an interval training course on some inflammatory and anti-inflammatory factors of the heart tissue of rats with type 2 diabetes.

    Methodology

    In this research, 60 male rats were selected and made diabetic with nicotinamide and streptozocin (STZ), and then randomly divided into 6 groups of 10: control, intermittent exercise, sham, intermittent exercise + saline, diabetic and diabetes + interval training were divided. The rats in the training groups performed an interval training program using a treadmill for 6 weeks and 5 days a week. Data analysis was done with one-way analysis of variance significant P≤0.05.

    Results

    The results of this research showed that the levels of blood glucose, TNF-α and CRP in the intermittent exercise and diabetes+interval exercise groups had a significant decrease compared to the control and diabetes groups (P=0.001, P=0.001 and P=0.003 respectively). P) and insulin resistance index did not change significantly (P=0.21). Also, the amount of IL-10 in the intermittent exercise and diabetes+intermittent exercise groups had a significant increase compared to the control and diabetes groups, respectively (P=0.01).

    Conclusion

    The results of this study showed that interval training can be used as a therapeutic strategy to reduce the inflammatory factors TNF-α and CRP and increase the anti-inflammatory factor IL-10 in heart tissue of type 2 diabetic patients.

    Keywords: Type 2 diabetes, Heart, Interval training, inflammatory factors}
  • علی بمانی رنجبر، حسن متین همایی*، صالح رحمتی احمدآباد
    کلرپیریفوس از سموم ارگانوفسفره است که برای کنترل آفات کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد. این سموم باعث تغییر بیان ژن ها و آسیب سلولی در بدن می شود. با توجه به مصرف فراوان این ترکیبات در مزارع برنج و باغ های مرکبات ضرر احتمالی آن ها، در این تحقیق سعی بر آن است که تاثیر تمرین هوازی و مکمل اوژنول بر بیان ژن GAP43 و آسیب میوکارد رت های مسموم شده با کلرپیریفوس را بررسی نماید. در این پژوهش 36 رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی در شش گروه کنترل سالم، شم، کنترل مسموم، مسموم تمرین هوازی، مسموم اوژنول و مسموم + تمرین هوازی + اوژنول تقسیم شدند. مداخلات بر اساس نام گروه اعمال شد و 48 ساعت پس از انجام آخرین مداخله بافت برداری انجام شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه آنالیز شدند و P کوچک تر از 05/0 به عنوان تغییر معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد مسمومیت، به طور معنی داری باعث کاهش بیان ژن مذکور و تخریب کلاژن بافت قلب شده است. تخریب کلاژن در رت های مسموم تمرین کرده و مصرف کننده اوژنول کمتر بود درحالی که بیان ژن GAP43 در رت های مسموم تغییر معنی داری به واسطه استفاده از تمرین و مکمل به تنهایی نداشت. تعامل تمرین و مکمل باعث افزایش بیان ژن GAP43 قلب رت های مسموم و کاهش تخریب کلاژن قلب آن ها شد. در مجموع هم زمانی استفاده از تمرین و مکمل باعث اثرات مفید بیشتری بر بافت قلب رت های مسموم در مورد متغیرهای مطالعه حاضر شد.
    کلید واژگان: اوژنول, بیان ژن, تخریب کلاژن, تمرین هوازی, قلب}
    Ali Bemani Ranjbar, Hasan Matinhomaee *, Saleh Rahmati-Ahmadabad
    Chlorpyrifos is an organophosphate toxin used to control agricultural pests. These toxins alter the expression of genes and cause cell damage in the body. Due to the high consumption of these compounds in rice fields and citrus orchards and their potential harm, the present study investigated the effect of aerobic exercise and eugenol supplementation on GAP43 gene expression and myocardial damage in rats poisoned with chlorpyrifos. In this study, 36 male Wistar rats were randomly divided into six groups: healthy control, sham, poisoned control, aerobic training poisoning, eugenol poisoning, and toxic + aerobic training+ eugenol. The interventions were performed based on the name of the group and 48 hours after the last intervention, a biopsy was performed. Data were analyzed using one-way analysis of variance and P less than 0.05 was considered as a significant change. The results of the present study showed that poisoning significantly reduced the expression of this gene and the destruction of collagen in heart tissue. Collagen degradation was trained in poisoned rats and consumed less eugenol, while GAP43 gene expression in poisoned rats did not change significantly due to exercise and supplementation alone. The interaction of exercise and supplementation increased the expression of the GAP43 gene in the hearts of poisoned rats and decreased the collagen degradation of their hearts. In general, the simultaneous use of exercise and supplementation caused more beneficial effects on the heart tissue of poisoned rats in the variables of the present study
    Keywords: Aerobic exercise, Collagen degradation, Eugenol, Gene expression, Heart}
  • مژگان دستیار، محمد رمی*، عبدالحمید حبیبی
    اهداف
    فعالیت بدنی در بیماران مبتلا به دیابت می تواند ساختار و عملکرد میوکارد را تحت تاثیر قرار دهد، لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر بیان پروتیین های PPARα و PGC1α در بافت قلب موش های صحرایی نر نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
    روش مطالعه
    در پژوهش حاضر 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفته ای به صورت تصادفی به 4 گروه سالم کنترل، سالم تمرین، دیابت کنترل و دیابت تمرین تقسیم شدند. پس از یک دوره رژیم غذایی پرچرب و القاء دیابت، موش های صحرایی در گروه های سالم تمرین و دیابت تمرین پروتکل تمرینی HIIT را به مدت  8 هفته و 5 جلسه در هفته انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی بافت قلب خارج شد و با استفاده از روش وسترن بلات سطوح پروتیین های PGC-1α و PPARα بررسی شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون آنوای یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0P< مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج پژوهش نشان داد سطوح بیان پروتیین PGC-1α در گروه دیابت کنترل نسبت به گروه سالم کنترل کاهش معناداری پیدا کرد (001/0P=) و در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه دیابت کنترل به صورت معناداری افزایش یافت (001/0P=). همچنین، سطوح بیان پروتیین PPARα در گروه های دیابت کنترل و دیابت تمرین نسبت به گروه های سالم به صورت معناداری افزایش یافت (001/0P=). و مقدار پروتیین PPARα در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه دیابت کنترل کاهش معناداری نشان داد (001/0P=).
    نتیجه گیری
    تمرینات HIIT احتمالا می تواند نقش موثری در تنظیم مسیر سیگنالی PPARα/PGC1α داشته و تغییرات نامطلوب ناشی از بیماری دیابت را در این مسیر سیگنالی مرتبط با بیوژنز میتوکندریایی تعدیل کند.
    کلید واژگان: دیابت, HIIT, میتوکندری, قلب, کاردیومیوپاتی}
    Mozhgan Dastyar, Mohammad Rami *, Abdolhamid Habibi
    Objectives
    Physical activity in patients with diabetes can affect myocardial structure and function, the aim of this study was to evaluate the effect of 8 weeks of high intensity interval training (HIIT) on expression of PPARα and PGC1α proteins in the heart tissue of male Wistar rats with type 2 diabetes.
    Methods
    In the present study, 28 male Wistar rats were randomly divided into four groups Control Healthy, Exercise Healthy, Diabetes Control, and Diabetes Exercise. After a period of high-fat diet and then after induction of diabetes, animals in Diabetes Exercise and Exercise Healthy groups performed the HIIT training protocol for 8 weeks and 5 sessions per week. 48 hours after the last training session, cardiac tissue was extracted and the levels of PGC-1α and PPARα proteins were assessed using Western blotting. Data were analyzed using one-way ANOVA and Tukey post hoc test at a significance level of P<0.05.
    Results
    The results showed that the expression levels of PGC-1α protein in the Diabetes Control group decreased significantly compared to the Control Healthy group (P=0.001) and increased significantly in the Diabetes Exercise group compared to the Diabetes Control group (P=0.001). Also, expression levels of PPARα protein in the Diabetes Control and Diabetes Exercise groups increased significantly compared to the healthy groups (P=0.001). Moreover, the amount of PPARα protein showed a significant decrease in the Diabetes Exercise group compared to the Diabetes Control group (P=0.001).
    Conclusion
    HIIT exercises can probably play an effective role in regulating the PPARα/PGC1α signaling pathway and modulate the adverse changes caused by diabetes in this signaling pathway related to mitochondrial biogenesis.
    Keywords: Diabetes, HIIT, mitochondria, cardiac, Cardiomyopathy}
  • حجت الله شهاوند، صدیقه حسین پور دلاور*، ناصر بهپور، حسن صفی خانی، معصومه عزیزی
    سابقه و هدف

    دیابت با هایپرگلایسمی و افزایش استرس اکسیداتیو باعث اختلالات قلبی و عروقی شده، بدین ترتیب سبب بروز بیماری های شریان کرونری یا پرفشارخونی سیستمیک می شود. از این رو هدف از مطالعه اخیر بررسی اثر تمرین هوازی بر بیان ژن فاکتور رشد اندوتلیال عروق-B (VEGF- B) و وضعیت آنتی اکسیدانی تام (TAS) بافت قلب در موش های صحرایی نر دیابتی بود.

    مواد و روش ها

    پژوهش حاضر از نوع تجربی است و در آن 30 سر موش صحرایی نر بالغ به 3 گروه 10 تایی شامل گروه دیابت تمرین، دیابت کنترل و سالم کنترل تقسیم شدند. موش های گروه های دیابتی از طریق تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. برنامه تمرینی ورزشی شامل 6 هفته تمرین روی نوارگردان بود. 24 پس از ساعت از آخرین جلسه تمرین برای بررسی اثر تمرین، نمونه های بافت قلب به منظور اندازه گیری بیان ژن فاکتور رشد اندوتلیال عروق-B و TAS تام استخراج گردید. برای مقایسه بین گروهی و اختلاف معنادار بین گروه ها از تحلیل واریانس یک طرفه با سطح آماری (05/0˂P) استفاده گردید.

    یافته ها

    پس از یک دوره تمرین استقامتی یافته ها نشان داد که میزان بیان ژن VEGF-B و TAS در گروه دیابت تمرین نسبت به دیابت کنترل افزایش معنادار داشته است (001/0P=)، اما برای میزان بیان ژن VEGF-B و TAS بین دو گروه دیابت تمرین و سالم کنترل به ترتیب عدم تفاوت معنادار (364/0P=) و تفاوت معناداری (033/0P=) مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد تمرین استقامتی دارای اثر مثبت بر میزان بیان ژن VEGF-B و سطح TAS بافت قلب موش های دیابتی است و می تواند باعث بهبود قلب دیابتی شود.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, VEGF-B, TAS, قلب, دیابت}
    Hojatollah Shahavand, Sedigheh Hosseinpour Delavar *, Naser Behpoor, Hassan Safikhani, Masumeh Azizi
    Background & Purpose

    Diabetes causes cardiovascular disorders and causes coronary artery disease or systemic hypertension. Therefore, the aim of the present study was to evaluate the effect of aerobic exercise on vascular endothelial growth factor-B (VEGF-B) gene expression and total antioxidant status (TAS) of cardiac tissue in diabetic male rats.

    Methodology

    This experimental study was performed on 30 adult male Wistar rats and divided into 3 groups of Diabetic training, Diabetic control and healthy control (n = 10). Diabetic rats were diabetic by intraperitoneal injection of streptozotocin. The exercise program consisted of 6 weeks of treadmill training. After 24 hours of the last training session to examine the effect of exercise, cardiac tissue samples were extracted to measure VEGF-B gene expression and TAS. One-way ANOVA with statistical level (P˂0.05) was used to compare between groups and significant differences between groups.

    Results

    Results showed after a period of endurance training there was a significant increase in VEGF-B gene expression and total antioxidant status in the exercise-treated diabetic group compared to control diabetes (P = 0.001). However, no significant difference (P = 0.364) and significant difference (P = 0.033) were observed for VEGF-B gene expression level and antioxidant status between diabetic training and healthy control diabetic groups, respectively.

    Conclusion

    It seems that endurance training has a positive effect on VEGF-B and TAS of diabetic heart rats and can improve diabetic heart.

    Keywords: Aerobic Exercise, VEGF-B, TAS, heart, Diabetes}
  • هاجر خانجانی، محمدرضا اسماعیل زاده طلوعی*

    فولیستاتین یک پروتیین کلیدی در تنظیم هیپرتروفی عضلانی (قلبی و اسکلتی) است که بیماری دیابتی نوع 1 می تواند به نقص در عملکرد آن منجر شود. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و استقامتی بر میزان قند خون و محتوای پروتیین فولیستاتین در بافت بطن چپ قلب موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 1 است. در این تحقیق، 18 سر موش صحرایی نر 2 ماهه نر از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±300 گرم انتخاب شدند. پس از دیابتی شدن نوع 1 از طریق محلول استرپتوزوتوسین، به روش تصادفی به 3 گروه: 1. تمرین HIIT 2. تمرین استقامتی و 3. کنترل (هر گروه 6 سر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه های تمرینی HIIT و استقامتی به مدت 6 هفته به تمرین ورزشی پرداختند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آنوای-یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. 6 هفته تمرین HIIT و استقامتی به کاهش معنا دار میزان قند خون (0001/0=P) و افزایش معنا دار محتوای پروتیین فولیستاتین (0001/0=P) نسبت به گروه کنترل منجر شد. تمرین HIIT و استقامتی، سطوح قند خون را کاهش داد که نشان دهنده این مطلب است، که این دو نوع تمرینی می تواند راه درمانی مناسب و غیرتهاجمی برای کنترل دیابت باشد. همچنین تمرین استقامتی و تمرین HIIT به افزایش محتوای درون سلولی پروتیین فولیستاتین منجر شد که این افزایش در گروه استقامتی بیشتر بوده است که می تواند جهت هیپرتروفی فیزیولوژیک و کاهش عوارض پاتولوژیک قلبی از جمله کاردیومیوپاتی دیابتی مفید باشد.

    کلید واژگان: تمرین استقامتی, تمرین تناوبی با شدت بالا, دیابت, فولیستاتین, قلب, قند خون}
    Hajar Khanjani, Mohammedreza Esmaelzadeh Toloee *

    Follistatin is a key protein in the regulation of muscles (heart and Skeletal) hypertrophy that type 1 diabetes can lead to dysfunction. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of six weeks of high-intensity interval training (HIIT) and endurance on blood glucose and Follistatin protein content in the left ventricular tissue of the heart of male rats with type 1 diabetes. In this study, 18 head 2 Sprague-Dawley male rats with a mean weight of 300±20 g were selected. After becoming type 1 diabetic through streptozotocin solution, they were randomly divided into 3 groups: 1) HIIT training 2) endurance training and 3) control (6 heads per group). Exercise groups exercised 4 days a week for 6 weeks according to HIIT and endurance training programs. One-way ANOVA and Tukey post hoc test were used to analyze the data. Six weeks of HIIT and endurance training resulted in a significant decrease in blood glucose levels (p=0.0001) and a significant increase in Follistatin protein content (p=0.0001) compared to the control group. HIIT and endurance training lowered blood glucose levels, indicating that these two types of training could be appropriate and non-invasive treatment for control diabetes. Also, endurance training and HIIT training increased the intracellular content of Follistatin protein, which can be useful for physiological hypertrophy and reduction of cardiac pathological complications, including diabetic cardiomyopathy.

    Keywords: Blood Glucose, diabetes, Endurance training, Follistatin. Heart, high-intensity interval training}
  • حدیث قجری، سید علی حسینی*، سیروس فارسی، محمدعلی آذربایجانی

    آپوپتوز فرایندی بسیار سازمان یافته و برنامه ریزی شده است که نقش حیاتی در نظارت بر انواع رویدادهای سلولی غیرپاتولوژیک دارد، با وجود این تاثیر فعالیت های ورزشی با شدت های مختلف بر آپوپتوز هنوز به طور کامل شناخته شده نیست. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی و تداومی بر برخی از نشانگران آپوپتوز در بافت قلب موش های صحرایی بود. 20 سر موش صحرایی به طور تصادفی در چهار گروه کنترل هفته اول، کنترل هفته آخر، تمرین تناوبی و تمرین تداومی تقسیم شدند. تمرینات تناوبی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 8-2 اینتروال با شدت 110-85 درصد حداکثر سرعت دویدن و تمرینات تداومی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته 40-16 دقیقه معادل 60-55 درصد حداکثر سرعت دویدن انجام گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل یافته های تحقیق از آزمون های آماری t مستقل و MANOVA  در نرم افزار SPSS استفاده شد (05/0≥P). سطوح بیان ژنی Bax، کاسپاز9 و نسبت Bax به Bcl-2 در گروه های تمرین تداومی و تمرین تناوبی به طور معنا داری پایین تر از گروه کنترل هفته آخر بود (05/0≥P)؛ سطوح بیان ژنیBcl-2  در گروه تمرین تناوبی به طور معنا داری بالاتر از گروه کنترل هفته آخر بود (05/0≥P) تفاوت معنا داری در سطوح بیان ژنیBcl-2 ، کاهش Bax، کاسپاز 9 و نسبت Bax به Bcl-2 در گروه های تمرین تناوبی و تمرین تداومی وجود نداشت (05/0≤P). به نظر می رسد تمرین تناوبی و تداومی تاثیرات یکسانی بر سازگاری های ضد آپوپتوز سلول در بافت قلب موش های صحرایی نر نژاد اسپراگ دوالی دارد.

    کلید واژگان: تمرین تداومی, تمرین تناوبی, قلب, کاسپاز 9, Bax, Bcl-2}
    Hadis Ghajari, Seyed Ali Hosseini *, Sirous Farsi, Mohammadali Azarbaijani

    Apoptosis is a highly organized and programmed process that plays a vital role in monitoring various types of non-pathological cell events; however, the effect of various sport activities with various intensities on apoptosis is still not fully identified. The aim of this study was to investigate the effect of interval and continuous training on some apoptotic markers in the heart tissue of rats. 20 rats were randomly divided into four groups: first week control, last week control, interval training, and continuous training. Interval training was performed for 8 weeks, 3 sessions per week, and 2- 8 intervals each session with the intensity of 85-110% of maximum sprint speed, while continuous training was performed for 8 weeks, 3 sessions per week, 16-40 minutes per session equal to 55-60% of maximum sprint speed. To analyze the findings, independent t test and MANOVA were employed using SPSS software (P≤0.05). The gene expression levels of Bax, Caspase 9, and Bax/Bcl-2 ratio in continuous training and interval training groups were significantly lower than the last week control group (P≤0.05); gene expression levels of Bcl-2 in interval training group were significantly higher than the last week control group (P≤0.05). There were no significant differences in gene expression levels of Bcl-2, Bax, Caspase 9, and Bax/Bcl-2 ratio in continuous training and interval training groups (P≥0.05). It seems that interval and continuous training have the same effects on cell anti-apoptotic adaptations in the heart tissues of Sprague Dawley male rats.

    Keywords: Bax, Bcl-2, caspase 9, continuous training, Heart, interval training}
  • شادمهر میردار*، نیلوفر مقدسی، غلامرضا حمیدیان
    تمرینات تناوبی ممکن است آثار حفاظتی قلب در برابر مرگ سلولی را با چالش مواجه کند، با این حال نقش حفاظتی تمرینات ورزشی در پیشگیری از آپوپتوز ناشناخته است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی فزاینده بر آپوپتوز بافت قلب رت های جوان بود.30 سر موش صحرایی نر ویستار جوان به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 6 هفته تمرین تناوبی به مدت 6 جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه با سرعت 25 تا 70 متر بر دقیقه با 10 تکرار 1 دقیقه ای و استراحت فعال دودقیقه ای بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه برداری از قلب انجام گرفت. برای مطالعه آپوپتوزی ساختار بافت قلب، در محلول فیکساتیو فرمالین 10 درصد قرار داده شد. برای تشخیص سلول های آپوپتوزی، از روش غیر رادیواکتیو نشاندار و تجزیه وتحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی بن فرونی در سطح معنا داری (005/0P≤) انجام گرفت.نتایج ایمونوهیستوشیمی نشان داد 6 هفته تمرین تناوبی فزاینده موجب افزایش 200و 320 درصدی معنا دار (001/0P≤) آپوپتوز گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل شش هفته و گروه پایه شد. با توجه به ترسیم بدیع برهم کنش وابسته به سن در این مطالعه که به فعال سازی مسیر آپوپتوزیس در پی تمرینات تناوبی فزاینده منجر شد، بروز چنین واکنشی در کودکان و نوجوانان روشن نیست و نیازمند مطالعات آینده است، بنابراین توجه به ملاحظات تمرینی در طراحی تمرینات تناوبی برای آنان ضروری است.
    کلید واژگان: فعالیت ورزشی, قلب, مرگ سلولی}
    Shadmehr Mirdar *, Niloofar Moghadasi, Gholamreza Hamidain
    Interval training may challenge the protective effect of heart against cell death. However, the protective role of exercise in preventing apoptosis is unknown. The aim of this study was to investigate the effect of high intensity interval training on apoptosis in young rats’ heart. 30 male young Wistar rats were randomly divided into three groups. The training program included six weeks of interval training, six sessions per week, 30 minutes each session with the speed of 25-70 m/min. with 10 one-minute repetitions and 2-minute active rest. Sampling of the heart tissue was conducted 48 hours after the last training session. In order to investigate the apoptosis, the heart tissue was placed in 10% formalin fixative solution. The apoptotic cells were labeled with non-radioactive method. The one-way ANOVA and Bonferroni post hoc test at the significance level (P≤0.005) were used for data analysis. Immunohistochemistry results showed that 6 weeks of HIIT significantly increased 320 and 200% (P≤0.001) of apoptosis in experimental group compared with the 6-week control group and baseline group. These findings delineate a novel, age‐dependent interaction which activated apoptotic pathway by HITT, but such reaction is unclear in adolescents and children and further research is needed. Thus it is necessary to consider training concerns when designing HITT for them.
    Keywords: Cell death, exercise, heart}
  • رحمان سوری*، امیراللهیار، فاطمه شب خیز، آرزو اسکندری
    پیری با افزایش آپوپتوز مشخص می شود. به نظر می رسد که فعالیت ورزشی هوازی می تواند آپوپتوز را کاهش دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین ورزشی هوازی بر شاخص های آپوپتوزی و رشدی در قلب رت های پیر بود. 24 سر رت ویستار نر به دو گروه تمرین هوازی شدت بالا (8 سرHIT:) و شدت متوسط ( 8 سرMCT:) و یک گروه کنترل (8 سرCO:) تقسیم شدند. رت ها پس از دو هفته دوره سازگاری به مدت شش هفته تمرین هوازی انجام دادند. قلب رت ها پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرینی استخراج شد. بیان ژن Bax و Bcl-2 به روش Real-time-PCR آنالیز شد. برای آنالیز داده ها از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه با معناداری 05/0P< استفاده شد. نتایج نشان داد که مقادیر بیان ژن Bax در گروه تمرین کم شدت نسبت به گروه کنترل افزایش غیرمعنادار (261/0)، اما در گروه تمرین شدید افزایش معناداری داشت (001/0). مقادیر ژن Bcl-2 در گروه تمرین کم شدت (978/0) و شدید (278/0) نسبت به گروه کنترل افزایش غیرمعناداری را نشان داد. مقدار IGF-1 در گروه تمرین کم شدت (175/0) و شدید (537/0) نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد، اما معنادار نبود. با توجه به نتایج، شش هفته فعالیت ورزشی با شدت کم و شدید موجب افزایش غیرمعنادار در بیان Bcl-2، IGF-1 در دو شدت تمرینی در رت های سالمند شده، همچنین به افزایش معنادار Bax در گروه تمرین شدید و افزایش غیرمعنادار در گروه کم شدت می انجامد.
    کلید واژگان: آپوپتوز, پیری, فعالیت ورزشی, فاکتور رشد شبه انسولینی 1, قلب, Bax, Bcl-2}
    Rahman Souri *, Amir Alahyar, Fatemeh Shabkhiz, Arezoo Eskandari
    Aging is characterized by an increase in apoptosis. It seems that aerobic training can reduce the apoptosis. The aim of this study was to examine the effect of aerobic training on apoptosis and growth factors in the old rats’ hearts. 24 male Wistar rats were divided into 3 groups: high intensity training (HIT=8), moderate intensity training (MCT=8) and control (CO=8). After two weeks of adaptation, rats participated in aerobic training for 6 weeks. The rats’ hearts were extracted 48 hours after the last training session. Bax and Bcl-2 gene expressions were analyzed by the Real-Time-Polymerase Chain Reaction (RT-PCR). One-way analysis of variance was used for data analysis (P<0.05). The results showed that Bax gene expression in MCT group insignificantly increased (0.261) but in HIT group significantly increased (0.001) compared with the control group. Bcl-2 gene levels in MCT group (0.978) and HIT group (0.278) insignificantly increased compared with the control group. IGF-1 in MCT group (0.175) and HIT group (0.537) increased compared with the control group, but this increase was not significant. According to the results, 6 weeks of training with moderate and high intensity insignificantly increased the expression of Bcl-2 and IGF-1 in elderly rats and significantly increased Bax in high intensity training group and insignificantly increased it in the moderate intensity group.
    Keywords: Aging, apoptosis, Bax, Bcl-2, heart, insulin-like growth factor-1, training}
  • علی گرزی *، سمانه اکرادی، احمد رحمانی
    هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی سرعتی بر سطوح آنزیم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و شاخص استرساکسایشی مالون دی آلدئید (MDA)، در بافت های قلب، کبد و عضله دوقلوی موش های صحرایی نر ویستار بود. سیزده سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزنی 68/18 ± 88/225 و سن هشت هفته) به طور تصادفی به دو گروه کنترل (تعداد = شش) و تمرین تناوبی سرعتی (تعداد = هفت) تقسیم شدند. پروتکل تمرین تناوبی سرعتی با سرعت 30 الی 45 متر در دقیقه دویدن روی نوارگردان مخصوص جوندگان، به مدت 10 وهله یک دقیقه ای با دو دقیقه استراحت فعال بین وهله ها در هفته اول شروع شد و در پایان هفته پنجم، به سرعت 75 الی 80 متر در دقیقه به مدت یک دقیقه با هفت تکرار و سه دقیقه استراحت فعال رسید و این شدت تا پایان دوره ثابت باقی ماند. نتایج تجزیه وتحلیل آزمون تی مستقل نشان داد که تمرین های تناوبی سرعتی منجر به کاهش معنادار سطوح آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در بافت قلب(P=0.001) ، کبد (P=0.002) و عضله دوقلو (P=0.006) نسبت به گروه کنترل شد. همچنین، سطوح مالون دی آلدئید بافت قلب در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترلبه طور معناداری افزایش یافت (P=0.001)، براساس یافته های پژوهش حاضر، بافت های مختلف پاسخ های اکسایشی متفاوتی نسبت به فعالیت ورزشی مشابه از خود نشان می دهند و تمرین های تناوبی سرعتی بافت قلب را بیش از بافت های کبد و عضله دوقلو تحت فشار اکسایشی قرار می دهند.
    کلید واژگان: تمرین تناوبی سرعتی, فشار اکسایشی, قلب, کبد, عضله اسکلتی}
    Ali Gorzi *, Samaneh Ekradi, Ahmad Rahmani
    The aim of this study was to investigate the effect of 8 weeks of sprint interval training (HIIT) on antioxidant capacity, glutathione peroxidase (GPX) and lipid peroxidation, malondialdehide (MDA) of heart, liver and skeletal muscle tissues in male Wistar rats. Thirteen male Wistar rats (weight= 225.88±18.68 g, age= 8 weeks) after one-week familiarization, were randomly divided into 2 groups; Control (n=6) and sprint interval training (n=7). HIIT training protocol included 8 weeks (5 session per week) of running with 30-45 m/min on rodent treadmill (for 1 min with 10 reps and 2 min active rest) at the first week and reached to 75-80 m/min at last three weeks (for 1 min with 7 reps and 3 min active rest). GPX activity was measured by Elisa Kit and MDA level was analyzed by spectrophotometric method. Independed-samples T test results showed that the sprint interval training resulted in a significant decrease in GPX enzyme levels in heart (P=0.001), liver (P=0.002) and skeletal muscle (P=0.006) compared to the control group. Also, MDA levels of heart tissue in training group increased significantly in compare with control group (P=0.001). Based on our finding, different tissues have different oxidative responses to the similar training and HIIT imposes heart tissue on oxidative stress more than skeletal muscle and liver tissue.
    Keywords: Sprint Interval Training, Oxidative Stress, Heart, Liver, Skeletal Muscle}
  • محمد فتحی*، رضا قراخانلو، حمید رجبی
    miR-1 در بسیاری از فرایندهای سلولی از جمله هایپرتروفی بافت عضلانی (اسکلتی و قلبی) درگیر است. فعالیت های استقامتی نیز موجب هایپرتروفی قلب می شود، بنابراین هدف این مطالعه بررسی اثر فعالیت استقامتی بر بیان miR-1 قلب است. بدین منظور 14 رت در شرایط کنترل شده (دما، چرخه روشنایی و تاریکی و دسترسی آزاد به آب و غذا) نگهداری شدند و بعد از آشناسازی با پروتکل تمرینی به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی یک برنامه (14 هفته ای) استقامتی را روی تردمیل اجرا کرد. در ادامه 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی بی هوش و تشریح شدند، سپس قلب و بطن چپ آنها خارج و با استفاده از روش Real time-PCR میزان بیان miR-1 قلب آنها اندازه گیری شد. در پایان با استفاده از آزمون آماری t اطلاعات به دست آمده ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در میانگین بیان miR-1 قلب گروه کنترل و تجربی وجود ندارد (191.P=). فعالیت استقامتی بر بیان miR-1 قلب تاثیر معناداری نداشت، احتمال دارد تغییرات miR-1 هرچند کم، در سطح پروتئین ژن های هدف آن مشخص شود.
    کلید واژگان: بطن چپ, فعالیت استقامتی, قلب, miR, 1}
    Mohammad Fathi *, Reza Gharakhanlou, Hamid Rajabi
    miR-1 is involved in many cellular processes including muscle hypertrophy (skeletal and cardiac). Endurance activities also cause cardiac hypertrophy. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of endurance activity on cardiac expression of miR-1. For this purpose, 14 rats were maintained under controlled conditions (temperature, light/dark (12:12) cycle, with ad libitum access to food and water) and randomly assigned to control and experimental groups after they were familiarized with the training protocol. The experimental group performed an (14 weeks) endurance training program on a treadmill; then, 48 hours after the end of the last session, they were anesthetized and sacrificed and their heart and left ventricle were removed. To determine the cardiac miR-1 expression, Real time-PCR method was used. The obtained data were evaluated using t test. Results showed no significant differences in the mean of cardiac miR-1 expression between the two groups (P =0.191). The endurance activity had no significant effects on cardiac miR-1 expression. It is likely that changes in miR-1, although low, appear in proteins level of target genes.
    Keywords: endurance activity, heart, left ventricle, miR, 1}
  • محمد فتحی، سعید آبرون
    هدف این پژوهش بررسی اثر تمرین استقامتی بر بیان miR-499 بطن چپ بود. بدین منظور 14 رت تحت شرایط کنترل شده (دما، چرخه روشنایی و تاریکی و دسترسی آزاد به آب و غذا) نگهداری و بعد از آشناسازی با پروتکل تمرینی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه استقامتی 14 هفته ای را روی تردمیل اجرا کرد و سپس 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی بی هوش و تشریح شدند، سپس قلب آنها خارج و بطن چپ جدا شد. میزان هایپرتروفی آن اندازه گیری و با استفاده از روشReal time-PCR میزان بیان miR-499 در بطن چپ آنها اندازه گیری شد. در پایان با استفاده از آزمون آماری t اطلاعات به دست آمده ارزیابی شد. شاخص های ارزیابی هایپرتروفی نشان داد که نسبت وزن بطن چپ به وزن بدن گروه تجربی (18/0±3/2) در مقایسه با گروه کنترل (12/0±049/2) بیشتر و در سطحP=0.05 معنی دار بود و نسبت وزن بطن چپ به سطح رویه بدن در گروه تجربی (008/0±168/0) در مقایسه با گروه کنترل (006/0±153/0) بیشتر و در سطح P=0.05 معنی دار بود. در نهایت میانگین بیان miR-499 در گروه تمرین کرده بالاتر از گروه کنترل بود (P=.004). به نظر می رسدmiR-499 بر هایپرتروفی ناشی از فعالیت استقامتی در قلب به خصوص بطن چپ اثر گذار باشد.
    کلید واژگان: miR, 499, تمرینات استقامتی, قلب, بطن چپ}
    Mohammad Fathi, Saeed Abroun*
    The aim of this study was to investigate the effect of endurance training on cardiac expression of miR-499, For this purpose, 14 rats under controlled conditions (temperature, light/dark (12:12) cycle, with ad Libitum access to food and water) were housed and after familiarization with protocol they were randomly assigned into control and Experimental groups. The experimental group performed 14 weeks endurance exercise on motorized treadmill, and then 48 hours after the end of the last session were anesthetized and sacrificed. The heart was removed and then left ventricle was dissected. Real time RT-PCR method was used to determine of expression levels of miR-449 in left ventricle and the obtained data were evaluated using one sample t-test. The hypertrophy evaluation indices showed that the ratio of left ventricle to the body weight in experimental group (2.3±0.18) was significantly (P=0.05) higher in compare control group (2.049±0.12) and the ratio of left ventricle to body surface area in experimental group (0.168±0.008) were significantly (P=0.01) higher in compare with control group (0.153±0.006). Finally, the mean of miR-499 expression of left ventricle in experimental group was significantly (P=0.004) higher than control group. It seems miR-499 expression relate to endurance induce cardiac hypertrophy special in left ventricle.
    Keywords: miR, 499, Endurance training, Heart, Left ventricle}
  • محمد فتحی*، رضا قراخانلو، راضیه رضایی
    مقدمه
    فعالیت های استقامتی موجب هایپرتروفی قلب می شود ضمن اینکه دیده شده میزان بیان HDAC4 در عضلات اسکلتی تحت تاثیر فعالیت های استقامتی قرار می گیرد.
    هدف
    بنابراین هدف این مطالعه بررسی اثر تمرینات استقامتی بر بیان ژن hdac4بطن چپ است.
    روش شناسی: بدین منظور 14 رت تحت شرایط کنترل شده (دما، چرخه روشنایی و تاریکی و دسترسی آزاد به آب و غذا) نگهداری و در ادامه به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه (14 هفته ای) استقامتی را روی تردمیل اجرا کرد و سپس 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی بی هوش و تشریح شدند، سپس قلب و بطن چپ آنها خارج و با استفاده از روشReal time-PCR میزان بیان ژن hdac4 بطن چپ آنها اندازه گیری شد، در پایان با استفاده از آزمون آماری t اطلاعات به دست آمده ارزیابی شد.
    نتایج
    نتایج نشان داد، میانگین بیان ژن hdac4 بطن چپ گروه تجربی به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود(002.P=).
    بحث و نتیجه گیری
    به نظر می رسد تفاوت ها در نوع هایپرتروفی ایجاد شده در بطن چپ ناشی از پاسخ متفاوت ژن hdac4 باشد.
    کلید واژگان: HDAC4, تمرینات استقامتی, قلب, بطن چپ}
    Fathi M. *, Gharakanlou R., Rezaei R
    Background
    Endurance activities induce cardiac hypertrophy; also it was observed the hdac4 gene expression rate in skeletal muscle is affected by endurance activities.
    Purpose
    Therefore the aim of this study was to investigate the effect of endurance training on cardiac expression of HDAC4.
    Material And Methods
    For this purpose، 14 rats under controlled conditions (temperature، light/dark (12:12) cycle، with ad Libitum access to food and water) were housed and randomly was divided into control and Experimental groups، the experimental group performed 14-weeks endurance exercise on motorized treadmill، and then 48 hours after the end of the last session were anesthetized as sacrificed. The left ventricle of the heart was removed. Real time RT-PCR method was used to determine of expression levels of hdac4 gene، and the obtained data were evaluated using t-test.
    Results
    The results showed the mean of left ventricle hdac4 gene expression was higher in experimental group significantly (P=. 002) than control group.
    Conclusion
    It appears differences in the type of left ventricle Hypertrophy is Due to difference in response of HDAC4 factor.
    Keywords: HDAC4 gene, endurance training, heart, left ventricle}
  • مریم کوشکی جهرمی، حجت الله نیکبخت، محمد جواد زیبایی نژاد
    فعالیت های ورزشی با توجه به نوع، شدت، مدت و برخی از خصوصیات فردی تاثیر متفاوتی بر ساختمان و عملکرد قلب دارد. هدف این تحقیق مقایسه ویژگی های قلبی جانبازان ورزشکار و غیر ورزشکار بود. آزمودنی ها جانبازان قطع یک پا (زیر یا بالای زانو) بودند که در دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار مورد مقایسه قرار گرفتند.گروه ورزشکار شامل 12 عضو تیم والیبال نشسته استان فارس در دامنه سنی 29 الی 38 سال بودند و گروه مقابل را 11 غیر ورزشکار در دامنه سنی 26 الی 38 سال بدون هیچگونه سابقه فعالیت ورزشی تشکیل می دادند که هر دو گروه به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند.متغیرهای مورد مطالعه در دو حالت استراحت و بعد از فعالیت زیر بیشینه منتخب با 60 درصد ضربان قلب ذخیره ثبت گردیدند. ضربان قلب و ارتفاع مجموعه QRS با استفاده از الکتروکاردیوگرام و فشار خون هر دو گروه در دو وضعیت استراحت و بعد از فعالیت اندازه گیری و ثبت گردید.نتایج تحقیق نشان داد که میانگین ارتفاع مجموعه QRS، قبل و بعد از فعالیت در گروه ورزشکار بیشتر از گروه غیر ورزشکار بود و ضربان قلب و فشار خون قبل و بعد از فعالیت در گروه ورزشکار کمتر از گروه غیر ورزشکار بود.اما استفاده از روش آماری تجزیه و تحلیل واریانس یک سویه نشان داد که هیچ کدام از تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود (05/0 = P). نتایج تحقیق نشان داد که فعالیت ورزشی والیبال نشسته در آزمودنی های مورد مطالعه تاثیر معنی داری بر ضربان قلب، ارتفاع مجموعه QRS و فشار خون نداشته است.
    کلید واژگان: قلب, ورزشکار, جانباز قطع یک پا}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال