جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "گندمیان" در نشریات گروه "کشاورزی"
-
به منظور بررسی پتانسیل تولید علوفه کشت مخلوط ارزن پروسو و شبدر برسیم در مناطق سردسیر به عنوان کشت دوم/تابستانه، آزمایش مزرعه ای به صورت بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1398 در شهرکرد اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل 75 درصد - 25 درصد ، 50 درصد - 50 درصد ، 25 درصد - 75 درصد ارزن- شبدربرسیم و کشت خالص ارزن و شبدر برسیم بود. بیشترین عملکرد علوفه تر (037/16 تن در هکتار) و خشک (991/4 تن در هکتار) به ترتیب از کشت مخلوط 25-75 و 50-50 (ارزن-شبدر برسیم) به دست آمد. الگوی کاشت بر کلیه صفات مورد بررسی ارزن و شبدر برسیم اثر معنی داری داشت؛ به طوریکه بیشترین عملکرد علوفه خشک ارزن و شبدر برسیم به ترتیب از نسبت 50 -50 و 25- 75 (ارزن-شبدر برسیم) حاصل شد. درصد پروتئین خام شبدر برسیم در کشت خالص بیشتر از کشت مخلوط بود و با افزایش سهم شبدر درصد پروتئین خام روند افزایشی نشان داد. شاخص نسبت برابری زمین بیانگر سودمندی کشت مخلوط در مقایسه با کشت خالص بود و ضریب ازدحام نسبی ارزن را به عنوان گونه غالب با مقدار عملکرد نسبی بیشتر در مقایسه با شبدر برسیم در کشت مخلوط شناسایی نمود. در مجموع نتایج نشان داد که ترکیب تیماری 25 درصد ارزن پروسو- 75 درصد شبدر برسیم با 25 درصد افزایش در بهره وری استفاده از زمین نسبت به کشت خالص به عنوان بهترین تیمار برای حصول علوفه ای با عملکرد و کیفیت مطلوب به عنوان کشت دوم/تابستانه در شهرکرد و احتمالا سایر مناطق سردسیر توصیه می شود.
کلید واژگان: گندمیان, بقولات, گونه غالب, نسبت برابری زمین, تولید علوفهIntroductionThe use of plants with the ability of second or summer cultivation in cold regions such as Shahrekord can increase production per unit area and the optimal use of productive resources such as land. Unlike sole cropping system, intercropping in line with ecological goals (Salama, 2020) brings increased resource consumption efficiency and yield stability (Bitew et al., 2021). Therefore, this study was designed and implemented: (i) to investigate the forage yield of Proso millet and Berseem clover in sole cropping and intercropping systems; (ii) to examine the effect of competition between the used species (legume and grass) in the intercropping; (iii) to analyze the interrelationships between the components of the intercropping using different competition indices; and (iv) to evaluate which intercropping managements is better for resource management with respect to forage yield and competition indices.
Materials and MethodsA field experiment based on randomized complete block design was conducted with three replications and five treatments in June 2019 in Shahrekord, Iran. The treatments included intercropping of Berseem clover- Proso millet (75%- 25%, 50%- 50%, 25%- 75%) and sole cropping of each component crops. Harvesting of all treatments was done in the milking stage of seed millet (late September). The evaluated traits were wet forage yield (ton/ha), dry forage yield (ton/ha), forage crude protein (%) and forage protein yield (ton/ha). Some competition indices such as land equality ratio (LER) and relative crowding coefficient (RCC) were used to evaluate intercropping systems (Midya et al., 2005). All data were subjected to analysis of variance using the GLM procedure of the SAS statistical program. Also, significant differences among the means were measured using the LSD test (P<0.05).
Results & DiscussionResults showed that intercropping patterns had significant effect on all of the studied traits of Proso millet and Berseem clover. The maximum wet forage yield (16.0 ton/ha) and dry forage yield (5.0 ton/ha) were obtained at 25% Proso millet- 75% Berseem clover and 50% Proso millet- 50% Berseem clover, respectively. The highest percentage of forage crude protein and forage protein yield were found in the sole cropping of Berseem clover, and with the decrease in the share of Berseem clover in intercropping, a downward trend was observed in crude protein as well as yield of forage protein. The highest LER values (1.25) was obtained from 25% Proso millet- 75% Berseem clover. Proso millet with RCC>1 was identified as the dominant species with a higher relative forage yield value compared to Berseem clover in all intercropping systems.
ConclusionThe present study showed that the mixture of Berseem clover with Proso millet, in each of the planted ratios, has the functional advantage of forage production to exploit the available environmental resources compared to their respective monocultures. However, considering the lower competitive power of Berseem clover compared to Proso millet based on the RCC, Berseem clover needs a higher planting density than Proso millet to benefit more from the advantages of intercropping. In general, based on the results of the present study, the treatment combination of 25% Proso millet-75% Berseem clover, is significant in terms of forage production with the desired quantity and quality. On the other hand, the results obtained from the LER confirmed the superior advantage of this combination due to the better efficiency of land use compared to other treatments. This combination can be economically and environmentally promising in the development of sustainable crop production (forage) as a second or summer crop in Shahrekord region or other cold regions.Keywords: Grass, Leguminous, Dominant species, Equal ratio of land; Forage productionReferencesBitew, Y., Alemayehu, G., Adgo, E., and Assefa, A. 2021. Competition, production efficiency and yield stability of finger millet and legume additive design intercropping. Renewable Agriculture and Food Systems, 36(1): 108-119.Midya, A., Bhattacharjee, K., Ghose, S. S., and Banik, P. 2005. Deferred seeding of blackgram (Phaseolus mungo L.) in rice (Oryza sativa L.) field on yield advantages and smothering of weeds. Journal of Agronomy and Crop Science, 191(3): 195-201.Salama, H. S. A., and Badry, H. H. 2015. Influence of variable mixing rates and nitrogen fertilization levels on the fodder quality of Egyptian clover (Trifolium alexandrinum L.) and annual ryegrass (Lolium multiflorum Lam.). African Journal of Agricultural Research, 10(53): 4858-4864.
Keywords: Grass, Leguminous, Dominant Species, Equal Ratio Of Land, Forage Production -
طی بررسی قارچ های اندوفیت گیاهان علفی قبیله Triticeae (زیرقبیله Triticinae) در استان های غرب و شمال غرب ایران، دو گونه جدید Sarocladium terricola و Selenophoma linicola و یک جنس جدید Septoriella (S. allojunci)، براساس ویژگی های ریخت شناختی و توالی یابی ناحیه ITS از DNA ریبوزومی، برای قارچ های ایران شناسایی شدند. گونه های Selenophoma linicola و Septoriella allojunci، از اعضای رده Dothideomycetes، از ساقه Aegilops cylindrica و برگ A. cylindrica به ترتیب در استان های آذربایجان غربی و لرستان جداسازی شدند. همچنین، گونه Sarocladium terricola متعلق به رده Sordariomycetes، از برگ Triticum aestivum در استان کرمانشاه جداسازی شد. در این مقاله، تصاویر و توصیف های تمامی گونه های شناسایی شده ارایه و با گونه های نزدیک مقایسه شده است. گونه های گیاهی A. cylindrica و T. aestivum نیز به عنوان میزبان های جدید برای این قارچ ها گزارش می شوند.کلید واژگان: تاکسونومی, تبارزایی, تنوع زیستی, گندمیان, هم زیستیDuring an investigation on endophytic fungi of grasses of the tribe Triticeae (subtribe Triticinae) in the west and northwestern provinces of Iran, two species, viz. Sarocladium terricola and Selenophoma linicola, and one genus, Septoriella (S. allojunci), were newly identified for the funga of Iran using morphological traits and sequences of the internal transcribed spacer regions 1 and 2 including the intervening 5.8S nuclear ribosomal DNA (ITS). Selenophoma linicola and Septoriella allojunci, members of the class Dothideomycetes, were isolated from stem of Aegilops cylindrica and leaf of A. cylindrica in W. Azerbaijan and Lorestan provinces, respectively. Sarocladium terricola, belonging to the Sordariomycetes, was isolated from leaf of Triticum aestivum in Kermanshah province. All identified species are described and illustrated herewith, and compared with closely related species. Aegilops cylindrica and T. aestivum are reported as new hosts (matrix nova) for these fungi.Keywords: Biodiversity, phylogeny, Poaceae, symbiosis, Taxonomy
-
در راستای بررسی تاکسونومیک گونه های جنس Pyrenophora در ایران، نمونه های برگی آلوده از گیاهان گندمیان (Poaceae) طی سال های 1400-1397 از استان آذربایجان غربی جمع آوری گردید. تعداد 20 جدایه از جنس Pyrenophora از گونه های مختلف گیاهان تیره مذکور جداسازی شدند. براساس داده های ریخت شناختی و مولکولی [توالی یابی ناحیه ITS-rDNA و بخشی از ژن گلیسرآلدهید-3 فسفات دهیدروژناز (GAPDH)]، سه گونه از جنس Pyrenophora شامل هشت جدایه P. chaetomioides از روی یولاف، چهار جدایه P. catenaria از روی Poa sp. و هشت جدایه P. seminiperda از روی جو شناسایی شدند. در مقاله حاضر، P. chaetomioides و P. catenaria به عنوان گونه های جدید برای قارچ گان ایران گزارش می شوند. شرح کامل گونه های جدید همراه با تصاویر، اهمیت اقتصادی و دامنه میزبانی آن ها ارایه شده است.
کلید واژگان: تاکسونومی, تبارزایی, توالی یابی, ریخت شناسی, گندمیانIn order to study the taxonomy of Pyrenophora species in Iran, infected Poaceae specimens were obtained from West Azerbaijan province during the years 2018–21. Twenty specimens of Pyrenophora were isolated from Poaceae. Based on the morphological characteristics and molecular data [the internal transcribed spacer (ITS-rDNA) region and GAPDH (Glyceraldehyde-3-phosphate dehydrogenase) gene], three species of Pyrenophora viz. eight isolates of P. chaetomioides on Avena sativa, four isolates of P. catenaria on Poa sp., and eight isolates of P. semeniperda on Hordeum vulgare were identified. In the present paper, Pyrenophora chaetomioides and P. catenaria are introduced as new records for the funga of Iran. Full descriptions and illustrations as well as the economic significance and host range of new species are provided.
Keywords: Taxonomy, phylogeny, Sequencing, Morphology, Poaceae -
بررسی تغییرات عناصر پرمصرف خاک و مواد معدنی گیاهان با فرم های رویشی مختلف در نیمه شمالی استان اردبیل
هدف از تحقیق حاضر بررسی تغییرات عناصر پرمصرف در خاک و گیاه به تفکیک فرم رویشی با تغییرات ارتفاع است. به این منظور نمونه برداری از خاک و گیاه در 13 مکان در گرادیان ارتفاعی 300 تا 3300 متری در سال 1395 انجام گرفت. در هر مکان سه ترانسکت 100 متری به فاصله 50 متر از یکدیگر و در امتداد هر ترانسکت 5 پلات یک متر مربعی قرار گرفت. در هر پلات پوشش گیاهی به تفکیک فرم رویشی گندمیان، پهن برگان، بوته ها و نمونه های خاک در دو عمق 0 تا 15 و 15 تا 30 سانتی متر برداشت شد. سپس میزان عناصر کلسیم، پتاسیم، سدیم، فسفر و نیتروژن برای نمونه های گیاهی به تفکیک فرم رویشی و نمونه های خاک اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون تجزیه واریانس یک طرفه مقدار عناصر پرمصرف در خاک و گیاه در طبقات ارتفاعی مختلف با یکدیگر مقایسه شد. براساس نتایج، غلظت عناصر پرمصرف خاک در طبقات ارتفاعی، دارای تفاوت معنیدار بود. بیش ترین غلظت نیتروژن در ارتفاع 3300-3000 متر (47/0 درصد)، فسفر در ارتفاع 1500-1200 متر (8/87 پی پی ام)، پتاسیم در ارتفاع 3300-3000 متر (6/57 پی پی ام)، سدیم در ارتفاع 3300-3000 متر (8/69 پی پی ام) و کلسیم در ارتفاع 3300-3000 متر (53/16 میلی اکی والان بر لیتر) است. همچنین غلظت عناصر پرمصرف در گیاه در طبقات ارتفاعی با یکدیگر متفاوتاست. بیش ترین غلظت نیتروژن در بوته در ارتفاع 2400-2100 متر (06/3 درصد)، فسفر در پهن برگان در ارتفاع 3300-3000 متر (2/548 پی پی ام)، پتاسیم در پهن برگان در ارتفاع 900-600 متر (3/400 پی پی ام)، سدیم در بوته در ارتفاع 600-300 متر (4/58 پی پی ام) و کلسیم در پهن برگان در ارتفاع 300-0 متر (7/261 پی پی ام) است. نتایج نشان داد که عناصر غذایی موجود در خاک بر میزان این عناصر در گیاهان موثر است. با توجه به اینکه تعادل در میزان عناصر غذایی در گیاهان در تغذیه دام اهمیت زیادی دارد، آگاهی از میزان این عناصر در خاک و گیاه در برخورداری دام از یک رژیم غذایی مناسب و افزایش در کمیت و کیفیت محصولات دامی موثر خواهد بود.
کلید واژگان: ارتفاع از سطح دریا, بوته, پهن برگ, عناصر پرمصرف, گندمیانThe aim of this study is investigating the changes of macro elements in soil and vegetation based on the different life form with changes in elevation. For this purpose, soil and vegetation sampling was performed in 13 places in the elevation gradient of 300 to 3300 meters in 2016. In each site were placed three transects of 100 meters with 50 meters distance from each other and along each transect were placed five plots of 1m2. In Each plot, Vegetation was harvested based on vegetative form including grasses, forbs and shrubs and Soil samples were taken from two depths of 0 to 15 cm and 15 to 30 cm. Then calcium, potassium, sodium, phosphorus and nitrogen were measured for vegetation samples based on life form and soil samples. The amount of macro elements in soil and vegetation in different elevation classes were compared with each other using one-way analysis of variance test. The results showed that the concentration of soil macro elements in different elevation classes has significant difference. Maximum nitrogen, phosphorus, potassium, sodium and calcium were at the elevations of 3300-3000 m (0.47%), 1500-1200 m (87.8 ppm), 3300-3000 m (57.6 ppm), 3300-3000 m (69.8 ppm) and 3300-3000 m (16.53 meq/l). Also, the macro elements of vegetation were significantly different in different elevation classes. Maximum nitrogen was in the shrubs at 2400-2100 m (3.06%), phosphorus in forbs at 3300-3000 m (548.2 ppm), potassium in forbs at 900-600 m (400.3 ppm), Sodium in shrubs at 300-300 m (58.4 ppm) and calcium in forbs at 0-300 m (261.7 ppm). It seems that the amount of nutrients in vegetation changes by changing amount of these elements in the soil through elevation. The results show that the Soil Macro Elements affect the amount of Minerals of plants. Due to the fact that balance in the amount of Minerals in plants is very important in animal nutrition, knowledge of the amount of these elements in soil and plants will be effective in providing animals with a proper diet and increasing the quantity and quality of livestock products.
Keywords: Elevation, Shrub, Forb, Macro element, Grass -
مجله مراتع، سال یازدهم شماره 2 (Spring 2021)، صص 125 -140
هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین تولید خالص اولیه کل و فرمهای رویشی با ویژگیهای خاک است. نمونهبرداری در گرادیان ارتفاعی 20 تا 3300 متر و 25 سایت در مراتع شمال استان اردبیل در سال 1395 انجام شد. در هر سایت تولید خالص اولیه سطح زمین کل و فرمهای رویشی و خاک نمونهبرداری شد. در آزمایشگاه ویژگیهای خاک شامل شن، رس، سیلت، رس قابل انتشار، وزن مخصوص ظاهری، محتوای رطوبتی خاک، درصد اشباع، اسیدیته، هدایت الکتریکی، ماده آلی، ماده آلی ذرهای، کلسیم، منیزیم، فسفر، سدیم، سدیم تبادلی، سدیم محلول، آهک و کربنات اندازهگیری شد. در ابتدا سایتها با استفاده از آنالیز خوشهای بر اساس ویژگیهای خاک دسته بندی شدند. برای مقایسه مقدار تولید خالص اولیه سطح زمین و ویژگیهای خاک در گروه های حاصل از آنالیز خوشهای، از آنالیز واریانس و آزمون توکی استفاده شد. سپس برای بررسی رابطه تولید خالص اولیه سطح زمین و ویژگیهای خاک از آنالیز رگرسیون استفاده شد. بر اساس آنالیز خوشهای سایتهای مورد مطالعه در چهار گروه تقسیم شدند و نتایج نشان داد که مقدار تولید خالص اولیه کل و هریک از فرمهای رویشی و 26 ویژگی خاک از میان 37 ویژگی مورد بررسی دارای تفاوت معنیدار بین گروه های خاک هستند. مدل رگرسیونی نشان داد که پتاسیم محلول و فسفر در عمق اول بر روی گراس (2/25=2 R)؛ محتوای رطوبتی خاک و فسفر در عمق اول و پتاسیم تبادلی و منیزیم در عمق دوم بر روی پهن برگ(2/25=2 R) و رس، محتوای رطوبتی خاک، منیزیم و ماده آلی ذرهای در عمق دوم بر روی بوته ای ها (2/35= 2 R) و اسیدیته در عمق اول، شن و ماده آلی ذرهای در عمق دوم بر روی تولید خالص اولیه کل (2/32 =2 R) موثر بودند. برطبق مدلهای به دست آمده، امکان پیش بینی تغییرات تولید خالص اولیه سطح زمین با استفاده از متغیرهای خاک وجود دارد. براساس نتایج گروه های عملکردی میتوانند شاخص مناسبی از وضعیت خاک مرتع باشند. بنابراین نتایج این تحقیق میتواند برای اصالح و مدیریت مراتع این منطقه و حتی تعمیم به مناطق دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: گروه های عملکردی, پهن برگان, گندمیان, بوته ها, خصوصیات خاکThe aim of this study was to investigate the relationship between total community and Plant Functional Types (PFTs) Aboveground Net Primary Production (ANPP) with soil variables. Sampling done in two altitude gradients (20-3300m) and 25 sites at the rangelands of the northern Ardabil province in 2016. In each site, PFTs ANPP and soil were sampled. In laboratory soil variables including Soil Texture, Dispersible Clay, Bulk Density, Volumetric Soil Water Content, Saturation Percent, pH, EC, Organic Matter, Particulate Organic Matter, Calcium, Magnesium, Phosphorous, Sodium, Soluble Potassium, Exchangeable Potassium, Lime and Carbonate were measured. Cluster analysis was used to group sites based on soil variables. ANOVA and Tukey tests were employed to compare the value of ANPP and soil variable at different groups resulting from cluster analysis. Then, linear regression was used to investigate relationship between ANPP and soil variables. Based on cluster analysis, 25 sites were divided in four soil types and results showed that the value of PFTs and total ANPP and 26 soil variables from 37 soil variables had significant differences between grouping sites. Regression model showed that SK and P in first depth of soil were effective on grasses (R2=0.51), VWC and P in the first depth and EK and Mg in the second depth were effective on forbs ANPP (R2=0.61), Clay, VWC, Mg and POM in the second depth were effective on shrubs ANPP (R2=0.71) and pH in the first depth, Sand and POM in the second depth were effective on total ANPP (R2=0.76). According to the obtained models, ANPP changes can be predicted by soil variables. Also, based on the result, PFTs can be a suitable indicator for soil condition of rangeland. So, the results of the present study can be used to refine rangelands in this area and even to extend them to other areas.
Keywords: Plant functional type, Forbs, Grasses, Shrubs, Soil properties -
به منظور شناسایی، بررسی روابط فیلوژنتیک و بیماری زایی قارچ های گرامینی کلوس در غلات جنوب ایران، طی بهار و تابستان 1396 نمونه برداری از برگ، ریشه و طوقه ی جو، چمن، ذرت و گندم در استان های بوشهر، خوزستان، فارس و کهگیلویه و بویراحمد انجام شد. بر اساس مطالعات ریخت شناختی و فیلوژنتیکی، 141 جدایه ی به دست آمده شامل سه گونه ی Bipolaris (B. sorokiniana و دو آرایه ی احتمالا جدید Bipolaris sp.1 و Bipolaris sp.2)، چهار گونه ی Curvularia (C. australiensis، C. papendorfii، C. spicifera، C. verruculosa) و یک گونه ی Exserohilum (E. rostratum) بود. آزمون بیماری زایی روی برگ و ریشه ی گندمیان شامل رقم پروسوی ارزن، لنجان برنج، ارم جو، 504 ذرت و آذر گندم انجام شد. در هر دو آزمون، جدایه های بیماری زا و غیربیماری زا مشاهده گردید. این نخستین گزارش از توان بیماری زایی C. papendorfii در تمام گیاهان مورد بررسی؛ C. verruculosa روی ارزن، برنج، جو و گندم؛ C. spicifera در ارزن، جو و ذرت و C. australiensis در ارزن، برنج و ذرت است.
کلید واژگان: گندمیان, بیماری زایی, پی سی آر, توالی یابی, ناحیه ی ترانویسی شده ی داخلیIn order to identify, study phylogenetic relationships and evaluate the pathogenicity of graminicolous fungi on cereals in southern Iran during the spring and summer of 2017, some roots, stems and rhizosphere soil were collected from barley, maize, millet, rice, and wheat fields in Bushehr, Fars, Khuzestan and Kohgiluyeh and Boyer-Ahmad Provinces, Iran. Based on morphological and phylogenetic studies, 141 recovered isolates were identified as three species of Bipolaris (B. sorokiniana and two probable new taxa Bipolaris sp1 and Bipolaris sp.2), four species of Curvularia (C. australiensis, C. papendorfii, C. spicifera, C. verruculosa) and one species of Exserohilum (E. rostratum). pathogenicity test was conducted on leaves and roots of Eram cultivar of barley, 504 cultivar of maize, Parosou cultivar of millet, Lanjan cultivar of rice, and Azar cultivar of wheat. In both pathogenicity tests pathogenic and nonpathogenic isolates were observed. This is the first report of potential pathogenicity of C. papendorfii in all tested plants; C. verruculosa in barley, millet, rice and wheat; C. spicifera in barley, millet and maize; and C. australiensis in barley, maize and rice.
Keywords: Cereals, pathogenicity, PCR, Sequencing, ITS -
هدف این مطالعه بررسی اثر شدت چرای دام (سبک، متوسط و سنگین و قرق کوتاه مدت) بر تنوع و ترکیب گونه های علفی (گندمیان و پهن برگان علفی) زیراشکوب درختان بلوط و بنه در مراتع مشجر دامنه های کبیرکوه شهرستان دره شهر، استان ایلام است. نمونه برداری از گونه های علفی به روش تصادفی- منظم در زمان گلدهی گونه های غالب در اردیبهشت سال 1396 انجام شد. در داخل هر قاب، تعداد و نام گونه ، تراکم، فرم رویشی و خوشخوراکی برای گیاهان علفی ثبت شد. تنوع گونه ای با شاخص های سیمپسون و شانون-وینر، غنای گونه ای با شاخص های مارگالف و منهینک و یکنواختی با شاخص های پیت و شلدون در نرم افزار Ecological Methodology نسخه 6.1.4 محاسبه شدند. بیشترین مقدار شاخص سیمپسون برای گونه های گندمیان و پهن برگان علفی به ترتیب 972/0 (چرای متوسط) و 969/0 (قرق) بود. همچنین، بیشترین مقدار شاخص شانون برای گندمیان و پهن برگان علفی به ترتیب 51/4 (چرای سنگین) و 56/4 (چرای سنگین) بود. بیشترین غنای گونه های گندمیان و پهن برگان علفی به ترتیب در منطقه چرا شده با شدت متوسط دام و منطقه قرق مشاهده شد. در منطقه بدون چرا، غنای پهن برگان علفی براساس شاخص های مارگالف و منهینک به ترتیب 4/4 و 75/2 بود. مقدار شاخص غنای مارگالف و منهینک برای گندمیان در منطقه چرا شده با شدت متوسط 18 و 15 درصد بیشتر از منطقه چرا شده با شدت سنگین بود. بیشترین مقدار شاخص های یکنواختی پیت و شلدون برای گندمیان و پهن برگان علفی در منطقه چرا شده با شدت سنگین بود.
کلید واژگان: پهن برگان علفی (فورب), غنا و یکنواختی گونه ای, گندمیان, مرتع مشجر, دره شهرThis study aimed to investigate the effects of livestock grazing intensities (lenient, moderate, heavy and no-grazing) on herbaceous plant species composition and diversity (grasses and forbs) in understory of Quercus spp. and Pistacia spp. forest in Kebirkouh Mountain, Darehshahr city, Ilam Province, Iran. Vegetation sampling was carried out with randomized-systematic method at flowering time of the dominant plant species in April 2017. Within each quadrat, number of species, name of plants, density, life form and palatability class were recorded for herbaceous plants. Species diversity with the Simpson’s and Shannon-Weiner indices, species richness with Margalef and Menhinick indexes, and evenness with Peet and Sheldon indices were calculated in Ecological Methodology software version 6.1.4. The highest value of Simpson index for grasses and forbs was 0.972 (moderate grazing) and 96.95 (exclosure). Also, the highest value of Shannon index for grasses and forbs was 4.51 (heavy grazing) and 4.56 (heavy grazing), respectively. The highest richness of grasses and forbs was observed in grazed area with moderate intensity and no-grazing area, respectively. In the area without grazing, the richness of forbs was 4.4 and 2.75 according to Margalef and Menhinick indexes. The values of the Margalef and Menhinick richness indexes for grasses in grazed area with a moderate intensity were18 and 15 percent higher than the grazed area with heavy intensity. Peet and Sheldon evenness indexes were the highest for grasses and forbs in heavily grazed area and the lowest for grasses in the moderate grazing intensity and for forbs in the exclosure.
Keywords: Forbs, Species richness, evenness, grasses, Wooded rangeland, Darehshahr -
سابقه و هدففسفر بعد از نیتروژن مهم ترین عنصر غذایی محدودکننده عملکرد گیاهان زراعی به ویژه در خاک های اسیدی و قلیایی است. مطالعات گسترده حاکی از وجود تنوع ژنتیکی قابل توجه از نظر کارآیی جذب و استفاده از فسفر در گیاهان می باشد که با غلظت، تجمع و تخصیص فسفر به بخش های مختلف بوته مرتبط است. استفاده از این تنوع برای بهبود و عملکرد گیاهان زراعی و همچنین کاهش نیاز به مصرف کودهای فسفره به ویژه در خاک های کم فسفر توجه محققان را در سال های اخیر جلب کرده است. از این رو، مطالعه حاضر به منظور بررسی تغییرات غلظت، تجمع و تخصیص فسفر به بخش های مختلف بوته در تعدادی از گونه های مهم زراعی و هرز خانواده گندمیان انجام شد.مواد و روش هااین آزمایش در سال زراعی 95-1394 در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل با سه تکرار در پردیس جدید دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در خاکی با مقدار فسفر قابل استفاده بسیار کم (85/4 میلی گرم در کیلوگرم) اجرا شد. در این مطالعه گلدانی، شش گونه زراعی و هرز از خانواده گندمیان شامل گندم دوروم، جو معمولی، جو لخت، چاودم، یولاف وحشی و علف خونی در دو شرایط عدم مصرف و مصرف کودهای شیمیایی به مقدار توصیه شده مورد بررسی قرار گرفتند. در مرحله رسیدگی فیزیولوژیک غلظت فسفر به تفکیک اندام (ریشه، ساقه (شامل ساقه، غلاف برگ ها و گل آذین به غیر از دانه)، برگ و دانه) اندازه گیری و تجمع و ضرایب تخصیص فسفر با استفاده از داده های غلظت فسفر و وزن خشک اندام ها محاسبه شد.یافته هانتایج تجزیه واریانس نشان داد که در مرحله رسیدگی فیزیولوژیک اثر ژنوتیپ، کود دهی و اثر متقابل آن ها بر مقدار فسفر تجمع یافته در تمام بخش های بوته شامل ریشه، برگ، ساقه، دانه، بخش هوایی و کل بوته معنی دار بود. میانگین مقدار فسفر کل بوته در گونه ها در شرایط کوددهی افزایش 2/4 برابری نسبت به شرایط عدم مصرف کود داشت. در شرایط کوددهی اختلافات زیادی بین گونه های مورد بررسی از نظر مقدار فسفر تجمع یافته در بخش های مختلف و کل بوته وجود داشت در حالی که در شرایط عدم کوددهی بین گونه های مورد بررسی از نظر مقدار فسفر تجمع یافته در هیچ یک از بخش های بوته و کل بوته اختلاف معنی داری مشاهده نشد. تغییرات مقدار فسفر در گونه های مورد بررسی ناشی از تغییرات اجزای تعیین کننده آن یعنی مقدار ماده خشک و غلظت فسفر بوده است. اگر چه مقدار ماده خشک و غلظت فسفر در تمام بخش های گیاه به طور معنی داری (p=0.01) تحت تاثیر فاکتورهای آزمایش و در بیشتر موارد تحت تاثیر متقابل این فاکتورها قرار گرفت، اما میزان تغییرات مقدار ماده خشک و در نتیجه سهم آن از تغییرات مقدار فسفر بیشتر از غلظت فسفر بود. از کل فسفر جذب شده، در شرایط عدم مصرف کود 6/59 درصد و در شرایط مصرف کود 0/49 درصد به دانه اختصاص یافت. میانیگین تخصیص فسفر به دانه در کل گونه ها 3/54 درصد، در گونه های زراعی 1/64 و در دو گونه هرز 7/34 بود. بر اساس این نتایج، میانگین تخصیص فسفر جذب شده به بخش رویشی گیاه در کل گونه ها 7/45 درصد بوده است.نتیجه گیرییافته های این مطالعه نشان داد که تجمع فسفر و به دنبال آن غلظت و ضرایب تخصیص فسفر به بخش های مختلف بوته در مرحله رسیدگی فیزیولوژیک به شدت تحت تاثیر کوددهی و ژنوتیپ و اثرات متقابل این دو فاکتور قرار گرفتند. تغییرات بیشتر تجمع فسفر را می توان به وابستگی آن به تغییرات مقدار ماده خشک و غلظت فسفر نسبت داد. نتایج به دست آمده حاکی از تنوع بسیار کم گونه های مورد مطالعه به لحاظ تجمع فسفر در شرایط محیطی فقیر از نظر فسفر قابل استفاده خاک در مقایسه با شرایط کوددهی بود که نشانه ای از تشابه این گونه ها از نظر تحمل کمبود فسفر و از سوی دیگر نشانه پاسخگویی متفاوت گونه ها به مصرف کود فسفره است.کلید واژگان: اندام های گیاه, ضرایب توزیع, گندمیان, علف هرزBackground and objectivesPhosphorus (P) after nitrogen is the most important nutrient limiting the yield of crops especially in acidic and alkaline soils. Extensive studies indicate considerable genetic variation in the efficiency of uptake and utilization of phosphorus which is related to concentration, accumulation and allocation of phosphorus to different parts of the plant. The use of this diversity in order to increase the growth and yield of crops, as well as to reduce the need for phosphorus fertilizers, especially in low-phosphorous soils, has attracted the attention of researchers in recent years. In addition, accurate information on this issue can be used in the efficient management of mineral nutrition of crops. Therefore, the present study was conducted to investigate the variations in concentration, accumulation and allocation of P to different parts of the plant in some important crops and weeds species of the Poaceae family.Materials and methodsThis experiment was conducted in a completely randomized design with a factorial arrangement with three replications in Gorgan University of Agricultural Sciences using a low (4.85 mg / kg) available P soil during 2016-17 growing season. In this pot study, 6 crop and weed species of Poaceae family including durum wheat, common barley, naked barley, triticale, wild oat and canary grass were studied under two conditions of non-consumption and use of fertilizer as amount as recommended. In the physiological maturity, P concentration in different parts of plants separately, and P accumulation and allocation coefficients were calculated using P concentration and dry weight of the organs.ResultsThe results of analysis of variance showed that the effect of genotype, fertilization and their interactions on the amount of accumulated P in all parts of the plant and total plant were significant. The average of P content of the whole plant in the studied species indicates an increase of 4.2 times the amount of P absorbed by fertilizer application. In fertilization conditions, the lowest P content in plant parts and total plant was observed in two weed species, while under non- fertilization conditions, there was no significant difference between species in the plant parts. Alterations in P content in the studied species were due to changes in its determinant components, i.e. the amount of dry matter and P concentration. Although, both the amount of dry matter and P concentration in all parts of the plant significantly (P = 0.01) were influenced by the factors of the experiment, and in most of the cases, their interactions, the amount of alterations in the dry matter and as a result , its contribution to changes in the P content was more than the P concentration. The average of P content allocated to grain in all species was 54.3%, in the crop species was 64.1 and in the two weed species was 34.7, which shows a much higher allocation of P to the grains in the crop species.ConclusionThis study showed that the accumulation of P, followed by P concentration and P allocation coefficients to different parts of the plant in physiological maturity stage were influenced by fertilization and genotype and the interactions of these two factors. Further alterations in P accumulation can be attributed to its dependence on variations in dry matter and P concentrations. The obtained results showed a small variation of the studied species in terms of P accumulation in low available P conditions compared to the conditions of fertilizer application as amount as recommended which is a sign of the similarity of these species in terms of tolerance to P deficiency as well as different response of species to P fertilizer application.Keywords: allocation coefficient, plant organ, Poaceae, weeds
-
برای بررسی دامنه ی میزبانی جمعیت های مختلف زنگ برگی گندم، Puccinia recondita sensu lato ، پنجاه جدایه ی قارچ عامل بیماری از میزبان های مختلف خانواده ی گندمیان (Poaceae) از استان های مختلف ایران شامل: از استان های اردبیل، آذربایجان غربی، ایلام، خراسان رضوی، خوزستان، فارس، کردستان، کرمان، گلستان و مازندران از سال 1389 تا 1396 جمع آوری شد. بیماری زایی جدایه ها بر روی هفت میزبان، گندم نان (Triticum aestivum L.، رقم بولانی)، گندم دوروم (Triticum durum Desf.، رقم های کرخه و یاواروس)، جو (Hordeum vulgare L.، رقم افضل)، چاودار (Secale montanum Guss.) ، یولاف (Avena sativa L.) و تریتیکاله (Triticosecale Wittm. Ex A. Camus) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تمام جدایه ها روی گندم نان (رقم بولانی) و تریتیکاله از شدت بیماری زایی بالایی برخوردار بودند. جدایه های گندم نان دارای واکنش ناپرآزاری در مقابل سایر میزبان ها به جز تریتیکاله بودند که به صورت واکنش فوق حساسیت و یا بروز تک جوش های کوچک و پراکنده مشاهده شد. جدایه های تریتیکاله فقط روی تریتیکاله و گندم نان بیماری زایی داشتند. جدایه های گندم دوروم نسبت به گندم نان، تریتیکاله و ارقام مختلف دوروم، پرآزار و نسبت به جو و چاودار ناپرآزار بودند. جدایه های زنگ برگی یولاف نسبت به جو، چاودار و ارقام مختلف گندم دوروم واکنش ناپرآزاری را نشان دادند. جدایه های زنگ برگی جو نیز روی میزبان های گندم نان، تریتیکاله و جو پرآزار و در مقابل روی میزبان های گندم دوروم و چاودار ناپرآزار بودند. جدایه های جو وحشی نیز در مقابل گندم نان، گندم دوروم و تریتیکاله، پرآزار و در برابر سایر میزبان ها ناپرآزار بودند. یولاف به استثنای جدایه های خود، میزبان هیچ کدام از جدایه های دیگر زنگ قهوه ای نبود. یافته ها نشانگر این است که جمعیت های زنگ برگی در نبود میزبان گندم، می توانند روی سایر اعضای خانواده ی گندمیان بقا پیدا کنند.کلید واژگان: گندمیان, زنگ برگی, دامنه ی میزبانی, بیماری زاییIn order to investigate the host range of various populations of causal agent of wheat leaf rust, Puccinia. recondita sensu lato, during 2010-2016, fifty isolates of the pathogen were collected from different hosts of Poaceae in various parts of Iran including: Ardabil, Fars, Golestan, Ilam, Kerman, Khuzestan, Khorasan Razavi, Kurdistan, Mazandaran and West Azerbaijan. Pathogenicity of all isolates on seven hosts, including bread wheat (Triticum aestivum L., cv. Boolani), durum wheat (Triticum durum Desf., cv. Karkhe & cv. Yavaroos), barley (Hordeum vulgare L., cv. Afzal), oat (Avena sativa L.), rye (Secale montanum Guss.) and triticale (Triticosecale Wittm. Ex A. Camus) was examined. Results indicated that all isolates had high disease severity on bread wheat (cv. Boolani) and triticale. Bread wheat isolates were avirulent on all hosts except for triticale, which showed a hypersensitive reaction or small, dispersed pustules. Triticale isolates were only pathogenic on triticale and bread wheat. Durum wheat isolates were virulent on bread wheat, durum wheat, and triticale, and were avirulent on barley and rye plants. Oat isolates showed an avirulence response on barley, rye and various genotypes of durum wheat and rye. Barley isolates were also pathogenic on bread wheat, triticale and barley and avirulent on durum wheat and rye. Although wild barley isolates were virulent on bread wheat, durum wheat, and triticale, they were avirulent on other hosts. Oat is a non-host for all leaf rust isolates, except for its own isolates. The findings indicate that in the absence of wheat, leaf rust populations are able to survive on other members of the Poaceae family.Keywords: Poaceae, Leaf rust, Host range, pathogenicity
-
شناسایی گونه های Fusarium در استان لرستان با استفاده از ناحیه بین ژنی فاصله گذار رونویسی شونده درونیباتوجه به اهمیت کشت گندمیان در حوزه زاگرس، کشت مکرر و غالب اکثر مزارع این مناطق را گیاهان این خانواده به خود اختصاص می دهند. از میان میکروارگانیسم های مختلف، گونه های قارچ Fusarium از مهم ترین عوامل بیماری زا در این محصولات می باشند. در سال های 1394 تا 1395 با هدف تعیین گونه های مختلف Fusarium همراه با ریشه و طوقه گندمیان در استان لرستان، از گیاهان زراعی و غیرزراعی مزارع غلات و مراتع مختلف در این استان نمونه برداری به عمل آمد. نمونه برداری از گیاهان دارای علایم پوسیدگی طوقه و ریشه یا تغییر رنگ در این ناحیه انجام و جداسازی عامل قارچی موردنظر با استفاده از محیط های کشت اختصاصی صورت گرفت. شناسایی جدایه ها با استفاده از ریخت شناسی و کلیدهای شناسایی و تعیین توالی بخشی از ژنوم شامل ناحیه فاصله گذار رونویسی شونده درونی (Internal Transcribed Spacer) انجام شد. در این مطالعه 13 گونه از جنس Fusarium شامل F. acuminatum، F. avenaceum، F. crookwellense، F. culmorum، F. equiseti، F. ensiforme، F. falciforme، F. fujikuroi، F. longipes، F. nygamai، F. proliferatum، F. reticulatum، F. scirpi، F. solani و F. tricinctum شناسایی گردید. نتایج نشان داد گونه F. proliferatum بیش ترین فراوانی را در این استان دارد. گونه F. ensiforme برای نخستین بار از ایران گزارش می شود و برای فلور ایران جدید است. هم چنین این نخستین گزارش از F. falciforme از ریشه گندم در ایران می باشد.کلید واژگان: پوسیدگی طوقه و ریشه, ریخت شناسی, گندمیان, لرستان, FusariumDue to importance of poaceae plants in Zagros zone, these crops allocated frequent cultivated crops in most fields of this area. Among different microorganisms, Fusarium species are one of the important pathogens in these crops. During 2015-2016, to determine Fusarium species associated with root and crown of poaceae crops in Lorestan province, crop and non-crop plants in cereal fields and rangelands of Lorestan were collected. Sampling was conducted from plants with crown and root rot symptoms or with color changing of this area, and desired agent was isolated by selective media. Isolates were identified by morphology and identification keys, and sequencing of Internal Transcribed Spacer. In this study, 13 Fusarium species were identified as follows: F. acuminatum, F. avenaceum, F. crookwellense, F. culmorum, F. equiseti, F. ensiforme, F. falciforme, F. fujikuroi, F. longipes, F. nygamai, F. proliferatum, F. reticulatum, F. scirpi, F. solani, and F. tricinctum. Results showed that F. proliferatum is most frequent in this province. F. ensiforme is reported for the first time from Iran and it is new for Iran flora. Also this is the first report of F. falciforme from wheat root in Iran.Keywords: Crown, root rot, Morphology, Poaceae, Lorestan, Fusarium
-
گونه Bromus danthoniae Trin. گراس یکساله است که اساسا در شیب ها و دامنه های صخره ای خشک و مناطق استپی رشد می کند، توسط بسیاری از حیوانات چرا شده و به عنوان یک گیاه مرتعی کارا شناخته می شود. عدد کروموزومی و صفات مورفولوژی و آناتومی 82 ژنوتیپ از این گونه (شامل سه زیر گونه) مورد بررسی قرار گرفت و تعداد 27 صفت کمی و 20 صفت کیفی اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد ژنوتیپ های مورد مطالعه در همه صفات کمی آزمون شده تفاوت معنی دار داشته اند. بر مبنای نتایج حاصل از تجزیه کلاستر ژنوتیپ ها در چهار گروه قرار گرفتند که عمدتا با گروه بندی بر اساس زیرگونه مطابقت داشت. همچنین نتایج حاصل از بررسی همبستگی ها نشان داد طول لما همبستگی مثبت و بالایی با صفات دیگر مانند طول سیخک (55/0=r)، عرض لما (72/0=r) و طول دانه (84/0=r) داشت. علاوه بر آن، عرض لما همبستگی بالا و معنی داری با سایر صفات مانند تعداد گل در سنبلچه (47/0=r) و طول دانه (58/0=r) داشت. نتایج تجزیه به عامل ها نشان داد سه عامل اول توانست در مجموع 51% از تنوع کل را توجیه کند. بطور کل، صفات طول و عرض لما قابل اعتماد ترین صفات در مطالعات مورفولوژی این گونه بوده است. همچنین نتایج نشان داد B. danthoniae subsp. danthoniae و B. danthoniae var.lanuginusos Roshev. دیپلویید (14=x2=n2)، در حالیکه B. danthoniae subsp. pseudodanthoniae (Drobov) H. Scholz تتراپلویید (24=x4=n2) است. بر اساس نتایج حاصل از بررسی های آناتومی سطح برگ، ژنوتیپ تتراپلویید دارای اندازه روزنه بزرگتر و تراکم روزنه کمتر نسبت به ژنوتیپ های دیپلویید بود. بنابراین وجود ارتباط جامع بین اندازه ژنوم و اندازه سلول های نگهبان روزنه به عنوان معیاری برای تمایز سطوح پلوییدی متفاوت این گونه رد نخواهد شد. تنوع مورفولوژی بالا بین ژنوتیپ های مطالعه شده، پراکندگی وسیع رشدی آن را توصیف کرده و ما را قادر می سازد که با استفاده از این گیاه در برنامه های اصلاحی گیاهان، تولیدات مرتعی را افزایش دهیم.کلید واژگان: تنوع ژنتیکی, سطح پلوئیدی, مرتع, Bromus danthoniae, گندمیانBromus danthoniae Trin. is an annual grass species which grows mainly on dry grassy rocky mountain slopes and grassy steppe, and is grazed by many herbivores and recognized as a useful pasture plant. The chromosome number, morphological and anatomical traits of 82 genotypes of B. danthoniae belonging to three sub-taxa were investigated. Twenty-seven quantitative and 20 qualitative morphological traits were evaluated. The results of analysis of variance showed that B. danthoniae genotypes varied significantly for all quantitatively tested traits. Based on cluster analysis, the genotypes were divided into four groups which mostly corresponded to their subspecies identities. According to correlation analysis, lemma length had strong positive correlations with other traits such as awn length (r=0.55**), lemma width (r=0.72**) and caryopsis length (r=0.84**). In addition, lemma width was significantly correlated with the traits like floret number per spikelet (r=0.47**) and caryopsis length (r=0.58**). Based on factor analysis, the first three factors encompass about 51% of total variation. Overall, lemma length and lemma width were the two reliable traits for morphological investigations in this species. The results of chromosome counting showed that B. danthoniae subsp. danthoniae and B. danthoniae var.lanuginusos Roshev. were diploid (2n=2x=14) whereas B. danthoniae subsp. pseudodanthoniae (Drobov) H. Scholz was tetraploid (2n=4x=28). The results of leaf surface anatomy showed that tetraploid genotypes had larger stomata but lower stomatal density than the diploid ones, thus a comprehensive relationship between genome size and guard cell size cannot be ruled out as a plausible explanation for differentiating the ploidy levels. The high morphological variations among the B. danthoniae genotypes explain the habitat distribution of this species and enable us to incorporate this knowledge into practice by exploiting the variation for improvement of pasture production.Keywords: Bromus danthoniae, genetic diversity, grassland, ploidy level, Poaceae
-
بدون شناخت خصوصیات تولیدی گیاهان و مقدار مصرف علوفه یک مرتع در طول دوره چرا، برنامهریزی و مدیریت صحیح مرتع و دام مقدور نمیباشد. لذا به منظور میزان تغییرات تولید و مصرف دو گونه گندمی مهم در مراتع نیمه استپی بادامستان زنجان بررسی شد. این تحقیق در 4 سال انجام گرفت و هر ساله پایه های یکسان در داخل قرق و پایه های یکسان در خارج قرق از گونه های Festuca ovina و Bromus tomentellus به منظور بررسی تغییرات تولید و مصرف انتخاب شد. در هر ماه از فصل چرا، تولید و مصرف علوفه تعداد 5 پایه از هر یک از گونه های مورد بررسی برداشت و به تفکیک در پاکت های جداگانه به آزمایشگاه منتقل و پس از خشک شدن در هوای آزاد، اختلاف وزن علوفه خشک در داخل و خارج قرق، مبنای محاسبات علوفه تولید شده و مصرف شده در سایت قرار گرفت. داده های حاصل از سال 1386 تا سال 1389 مورد تجزیه واریانس مرکب در قالب طرح کاملا تصادفی قرار گرفت. نتایج آنالیز واریانس گونه های مورد مطالعه نشان داد که اختلاف معنی داری در سطح 1 و 5 درصد در بین سال ها و ماه های آماربرداری از نظر میزان علوفه تولیدی وجود دارد و از نظر میزان مصرف گونه ها هم به غیر از اثر متقابل ماه در سال برای 2 گونه اثرات سال و ماه معنی دار است. درصد مصرف گونه ها نسبت به هم و زمان اوج مصرف گونه ها در بین ماه های مورد بهره برداری شبیه به هم بود.کلید واژگان: گندمیان, مرتع, فصل چرا, قرق و بهره برداریWithout knowing the characteristics and amount of forage plants in a rangeland during the grazing period, planning and management, and livestock grazing is not possible. So changes the production and consumption of important grasses was measured in the semi-steppe rangelands of Alamout mountain rangelands-Ghazvin. Every year the same number in the enclosure base and base outside the enclosure of the same species Bromus tomentellus Boiss. And Festuca ovina L. was chosen to investigate changes in production and consumption. In each month of the season forage production and consumption, 5 Base of each species harvested and transported to the laboratory separation in separate envelopes after air drying, dry weight difference inside and outside the enclosure, the calculation of forage produced and consumed at the site. Data from 1386 to 1389 (for four years), the combined analysis of variance was used in a completely randomized design. Analysis of variance results showed that the studied species the significant differences between years and months inventory is considered in terms of forage production and consumption of the species there. The consumption compared to the same species and time to peak strain it was also same between the months of operation.Keywords: Grasses, Rangeland, Grazing reason, Enclosure, Utilization
-
گندم به عنوان استراتژیک ترین محصول کشاورزی، در امنیت غذایی بشر از اهمیت زیاد برخوردار بوده و بیش ترین سطح زیر کشت در کشور را به خود اختصاص داده است. قارچ های موجود روی ریشه و طوقه ی این گیاه در میزان تولید و عملکرد آن نقش بسزایی دارند. لذابه منظور شناسایی فلور قارچی ریشه و طوقه ی گندم در استان زنجان، در طی سال زارعی 90-1389 از 58 مزرعه ی گندم کشت دیم و آبی استان نمونه برداری به عمل آمد و در مجموع 286 جدایه ی قارچ بدست آمد که از این میان، 248 جدایه متعلق به هیفومیست ها بر اساس ویژگی های پرگنه، ویژگی های میکروسکوپی و استفاده از کلید های معتبر مورد بررسی قرار گرفتند. جهت کمک به شناسایی، جدایه ها تکثیر شده و توالی یابی نواحی ITS1-5.8S-ITS2 توسط جفت آغازگر ITS1/ITS4 انجام شد و این جدایه ها در 10 جنس و 23 گونه (Alternaria alternata، A. atrum، A. chlamydospora، A. tenuissima، Aspergillus auricomus، A. niger، Bipolaris. sorokiniana، Botrytis cinerea، Curvularia australiensis، C. inaequalis، Fusarium acuminatum، F. avenaceum، F. chlamydosporum، F. equiseti، F. redolens، F. sambucinum، F. scirpi، F. solani، F. tricinctum، Microdochium nivale، Periconia circinata، Penicillium chrysogenum، Trichoderma atroviride،) قرار گرفتند. آزمون بیماری زایی برخی از جدایه های قارچی بدست آمده در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار برای هر تیمار در شرایط گلخانه انجام شد. نتایج نشان داد که قارچ های B. cinerea، B. sorokiniana، F. avenaceum، F. acuminatum، P. circinata، C. australiensis، F. equiseti، F. solani و A. chlamydospora سبب ایجاد علائم بیماری در میزبان با شدت های مختلف شدند. در این بین قارچ های B. cinerea، B. sorokiniana، F. avenaceumوF. acuminatum به ترتیب بیش ترین علائم نکروز را در ریشه ایجاد کردند. در میان گونه های شناسایی شده قارچ A. auricomusبرای نخستین بار از ریزوسفر گندم در ایران و قارچ های A. tenuissima، B. cinerea، C. inaequalis، E. chlamydospora،.F. avenaceum، F. chlamydosporum،. F scirpi، F. tricinctum، M. nivale، P. circinata، P. chrysogenumو T. atrovirideبرای نخستین بار از استان زنجان گزارش می شوند. بیماری زایی قارچ B. cinerea روی گندم نیز برای اولین بار از ایران گزارش می شود.کلید واژگان: فلور قارچی, گندمیان, بیماریزایی, تاکسونومی, فوزاریومWheat as the most strategic agricultural crop has an important role in food security, and so the most cultivation area among the agronomic crops, belongs to wheat. Fungi associated with root and crown of wheat, are effective on crop production and yield. Therefore, in order to identify mycobiota of wheat root and crown in Zanjan province, sampling was carried out from 58 rainfed and irrigated wheat fields during cultivation season of 2011. Out of 286 fungal isolates obtained, 248 isolates belonged to hyphomycetes as identified morphologically. Sequence data of ITSrDNA region was used to confirm the identify of the isolates. Accoreding 10 genera and 23 species of Alternaria alternata, A. atrum, A. chlamydospora A. tenuissima, Aspergillus auricomus, A. niger, Bipolaris sorokiniana, Botrytis cinerea., Curvularia australiensis, C. inaequalis, Fusarium acuminatum, F. avenaceum, F. chlamydosporum, F. equiseti, F. redolens, F. sambucium, F. scirpi, F. solani, F. tricinctum, Microdochium nivale, Periconia circinata, Penicillium chrysogenum, Trichoderma atroviride were identified. Pathogenicity test of some fungal isolates were conducted based on completely randomized design with three replications under greenhouse condition. According to the results B. cinerea, B. sorokiniana, F. avenaceum, F. acuminatum, P. circinata, C. australiensis, F. equiseti, F. solani and A. chlamydospora caused disease with different severity on their host. Among the species, B. cinerea, B. sorokiniana, F. avenaceum and F. acuminatum caused visible root necrosis. A. auricomus was isolated for the first time from wheat rhizosphere in Iran. This study is the first report of A. tenuissima, B. cinerea, C. inaequalis, E. chlamydospora, F. avenaceum, F. chlamydosporum, F. scirpi, F. tricinctum, M. nivale (= F. nivale), P. circinata, P. chrysogenum and T. atroviride from Zanjan province. Also this is the first report of the pathogenicity of B. cinerea on wheat in Iran.Keywords: Fusarium. Mycoflora, Poaceae, root, crown rot
-
The grass-living thripid species, Bregmatothrips willcocksi (Priesner) is recorded for the first time from Iran on the basis of materials of both sexes collected on Johnson grass, Sorghum halepense (family Poaceae). This is the second member of the genus Bregmatothrips from Iran and in contrast to most species in the genus has forked sense cones on antennal segments III and IV. An Illustrated key is provided for distinguishing B. willcocksi and B. bournieri Pelikan.Keywords: Bregmatothrips willcocksi, grass, new record, thrips
-
نوسانات بارندگی، محدود شدن منابع آبی و شورشدن چاه ها و رها شدن زمین های زراعی و به دنبال آن فرسایش خاک، همگی تهدیدات بزرگی برای اراضی زراعی به شمار می روند. در این راستا توجه به پایداری تولید از طریق استفاده از گیاهان کم توقع (نیاز آبی وکودی پایین و کنترل کننده علف هرز) و فرصت طلب در استفاده از بارش های فصلی از قبیل گیاهان چند ساله مرتعی می تواند گزینه قابل تاملی باشد. در این راستا جهت تعیین بهترین الگوی کشت در استفاده بهینه از منابع خاکی و آبی اراضی کشت و صنعت مزرعه نمونه آستان قدس رضوی اقدام به کشت گیاهان چند ساله کم توقع از خانواده گندمیان و لگومینوز در زمین های زراعی رها شده از سال 1391 طی دو سال گردید. در این آزمایش 10 گونه از گندمیان دائمی شامل چاودار کوهی (Secale montanum Guss.)، چمن گندمی بلند (Agropyron elongatum Host.)، چمن گندمی میانی (Agropyron intermedium Host.)، چمن گندمی تاج خروسی (Agropyron cristatum L.)، چمن گندمی رونده (Agropyron repense L.)، فتان بلند (Festuca arundinaceae Schreb.)، جارو علفی جویباری (Bromus riparius Rehmann.)، علف پشمکی (Bromus inermis Leyss.)، علف باغ (Dactylis glomerata L.)، ارزن پادزهری (Panicum antidotale Retz.) و دو گونه لگوم شامل اسپرس (Onobrychis sativa Lam.) و شبدر قرمز (Trifolium pretense L.) که در نیمه دوم آبان ماه 1391 کشت و برداشت در مرداد ماه 92 و 93 انجام گردید. پس از کاشت، آبیاری دو نوبت انجام شد و از نیمه اردیبهشت پس از خاتمه بارندگی ها آبیاری هر 22 روز یک بار تا مرداد ماه انجام شد. نتایج نشان داد که متوسط عملکرد ماده خشک در سال های 1392 و 1393 به ترتیب 1432 و 3663 کیلوگرم در هکتار بود. در سال 1393 از بین گراس ها، بالاترین عملکرد علوفه خشک مربوط به گونه های چمن گندمی بلند و چاودار کوهی (به ترتیب 10584 و 4029 کیلوگرم در هکتار) بود. عملکرد دانه گراس های پایای مورد مطالعه در سال دوم در گونه چمن گندمی بلند 185 و در گونه چمن گندمی تاج خروسی 1085 کیلوگرم در هکتار متفاوت بود. نتایج این پژوهش نشان داد که عملکرد گراس های پایا در سال اول بسیار اندک بوده و از نظر رقابت با علف های هرز ضعیف عمل نمودند، ولی در سال دوم عملکرد ماده خشک افزایش معنی داری نشان داد. همچنین مهمترین عوامل موثر در افزایش عملکرد دانه تعداد پنجه در بوته، بالا بودن درصد پنجه بارور و تعداد دانه در سنبله بود. بنابراین استفاده از گونه های کم نهاده به ویژه گونه های جنس آگروپایرون با کمترین میزان آبیاری در اراضی فاریاب به جهت تولید علوفه و یا عملکرد دانه امکان پذیر می باشد.کلید واژگان: خشکی, کشاورزی پایدار, گندمیان, لگومینوزAgroecology journal, Volume:9 Issue: 2, 2017, PP 545 -558IntroductionDrought is a natural phenomenon in arid and semi-arid regions of the world. It is created by low precipitation, high evaporation and reduced soil moisture. Today, they are the major threats to agricultural lands due to fluctuations in rainfall, limited water resources, wells salinization and subsequently abandoned farming lands. Iran is located on the world's dry belt and more than 90 percent of its area is located in the arid and semi-arid climatic regions. It has been reported that the annual rate of soil erosion is up to 33 tons per hectare and 5 to 6 times more than the standard limit. Also, 90% of the country's protein production comes from animals sources. Due to the lack of adequate forage production, the main burden of protein production is imposed on the natural resources and pastures. Therefore, In order to enhance soil stabilization and maintain its fertility, optimum use of off-season precipitations, preventing the flow of water and protecting the abandoned farming lands from the flood risk, increasing the water permeability in the soil, and helping to feed the underwater aquifers and finally the production of forage and seeds, the development of perennial plants cultivation is an important conservative practice. The aim of this study is to emphasize on the selection of the best perennial forage species with low water requirements and acceptable performance for renovation of the abandoned farming lands and moving towards sustainable agriculture approaches.Materials And MethodsIn this experiment, 10 species of perennial grasses (Agropyron elongatum Host., Secale montanum Guss., Festuca arundinaceae Schreb., Dactylis glomerata L., Agropyron intermedium Host., Agropyron repense L., Agropyron cristatum L., Panicum antidutale Retz., Bromus inermis Leyss., Bromus riparius Rehmann, Agropyron cristatum L.) and two legumes includes Trifolium pratense L., Onobrychis sativa Lam. were studied at Asatan-e-Ghods Razavi farm in Mashhad from 2013 to 2014. The seeds were sown in early November and well-watered for twice after planting and then irrigated by the end of rainfall from May to August, every 22 days.The harvesting time was late August.Results And DiscussionThe results showed that in the first year, the average of seedling establishment was 71% for all species with the lowest 13% for P. antidutale Retz. and the highest 99% for S. montanum Guss. Also, in the years 2013 and 2014 the average of dry forage yield were 1432 and 3663 kg.ha-1, respectively. In the second year, the highest dry forage yield among the species belonged to A. elongatum Host.and B. inermis Leyss. with 10584 and 4029 kg.ha-1, respectively. Also, the grain yield of perennial grasses varied between 185 for A. elongatum Host. to 1085 kg.ha-1for A. cristatum L. In the studied species harvest index was between 2 and 34%. In the first year of perennial species growth, emergence and seedling establishment are one of the most important factors affecting on the increasing seed yield and forage yield. Also, the grain yield was affected by the high number of fertile tillers or stem per plant and number of grains per spike. Another remarkable point was that some grasses showed good seed germination and seedling vigor after immediately harvesting time. The highest seed germination percentage for S. montanum Guss., A. elongatum Host., B. inermis Leyss., A. cristatum L. and B. riparius Rehmann were 96%, 90%, 58%, 55% and 40%, respectively.ConclusionThe results suggest that the yield of perennial species in the first year was very low and weak to compete with weeds (except S. montanum Guss.). But in the second year, dry forage yield has increased up to 2 or 3 times. Due to limited water resources in Iran, area of abandoned lands (low yield) is increasing. Therefore, the selection of Agropyron genera as a drought tolerant species with the aim of increasing the productivity of the land and to prevent soil erosion and to produce forage or grain yield could be considered.
Acknowledgements: The authors acknowledge the financial support of the project by Mazra-e-Nemoneh of Astan Ghodes.Keywords: Drought, Forage yield, Grain yield, Grasses, Legumes, Sustainable agriculture -
علف پشمکی (Bromus tectorum L.) یکی از مهمترین گیاهان هرز مشکل ساز به ویژه در مزارع گندم (Triticum aestivum L.) و جو (Hordeum vulgare L.) زمستانه به شمار می رود. از این رو، وضعیت پراکنش این گیاه هرز به روش نمونه گیری تصادفی در 40 مزرعه از مزارع گندم آبی شهرستان خرم آباد، 27 مزرعه در مشهد و 28 مزرعه در نیشابور در سال 1391 مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای مربوط به فراوانی نسبی، غنای گونه ای، تراکم و یکنواختی نسبی و نیز شاخص های تنوع و غالبیت اندازه گیری شد. همچنین با استفاده از تکنیک GIS، نقشه پراکنش علف پشمکی در این مناطق رسم شد. علاوه بر علف پشمکی 16 گونه علف هرز دیگر از خانواده گندمیان مشاهده شد. فراوانی نسبی علف پشمکی اکوتیپ hirsotum در خرم آباد با 76/8 درصد بیشتر از اکوتیپ tectorum با فراوانی 76/4 درصد بود. یولاف وحشی زمستانه(Avena ludoviciana L.) با 56/19 و پس از آن جو دره (Hordeum spontaneum C. Koch) با 52/13 درصد فراوانی نسبی از میانگین پنج نمونه گیری در هر مزرعه بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. در مزارع مشهد فراوانی نسبی علف پشمکی اکوتیپ tectorum با44/12 درصد بیشتر از اکوتیپ hirsotum با فراوانی نسبی 25/7 درصد بود. یولاف بهاره با 99/13 درصد فراوانی و پس از آن جو دره با 95/12 درصد دارای بیشترین فراوانی نسبی بودند. در مزارع گندم نیشابور فراوانی نسبی دو اکوتیپ علف پشمکی مشابه (75/10) بود. یولاف وحشی بهاره (Avena fatua L.) با 52/14 درصد فراوانی و چاودار (Secale cereale L.) با 29/11 درصد فراوانی بیشترین فراوانی را داشتند. در این بین، قیاق (Sorghum halepense L.) و پنجه مرغی (Cynodon dactylon L.) چندساله بوده و مابقی یک ساله بودند. علاوه بر آن بر اساس مشاهدات اینگونه استنباط می شود که ارتفاع از سطح دریا تاثیر چندانی در تراکم اکوتیپ های علف پشمکی و سایر گیاهان هرز گرامینه نداشته است. مقدار شاخص تنوع شانون-وینر در خرم آباد به میزان 24/2، در مشهد 16/2 و در نیشابور 29/2، شاخص تنوع سیمپسون خرم آباد 04/1، در مشهد 31/1 و در نیشابور 16/1 و شاخص غالبیت سیمپسون مزارع گندم خرم آباد 960/0، مشهد 764/0 و در نیشابور 862/0محاسبه شد. تفاوت در شاخص های تنوع گونه ای و غالبیت احتمالا با میزان و نوع عملیات مدیریتی در مزارع مورد پایش ارتباط دارد.کلید واژگان: تنوع, علف هرز, گندمیان, نقشه پراکنش, یکنواختیAgroecology journal, Volume:9 Issue: 2, 2017, PP 342 -359IntroductionUndoubtedly, planning and providing appropriate management strategies for weed management requires accurate understanding of plant growth. In fact, by identifying plant growth flora and determining the abundance and distribution of weed species, we can obtain important background information for designing weed management plans. Usually the composition and density of weed flora reflect the system of production and agronomic operations. In fact, by identifying the weed flora and determining the abundance and distribution of weed species, we can provide important background information for designing weed management plans. In this case, Cheat grass is problematic weed in winter crops like wheat and barley.
Material andMethodsThe distribution of this weed as random sampling method in 2012 was surveyed in 40 irrigated wheat farms in Khorramabad, 27 farms in Mashhad and 28 farms in Neyshaboor. Factors related to relative abundance, species richness, density and relative uniformity as well as variability and dominance indices were measured. Sampling in each farm was a W pattern. At almost all fields monitored, sampling was done in the post-stemming phase of the wheat before filling the seeds. Also, using the GIS technique, the distribution map of grass plots was drawn in these areas.Results And DiscussionResults showed that sixteen weed species from poaceae family other than cheat grass were observed. Relative frequency of hirsotum ecotype of cheat grass (with 8.76%) was higher than tectorum ecotypes (with 4.76%) in Khorramabad. The Animated animated oat with 19.65% and then Wild barley with 13.52% in mean of 5 samples had the highest relative frequency. In Mashhad relative frequency of tectorum ecotype with 12.44% was higher than of hirsotum ecotype with 7.25%. Common wild oat with 13.99 and then Wild barley with 12.95% had the highest frequency. In wheat farms of Neyshaboor, two ecotypes had similar relative frequency with 10.75%. Common wild oat with 14.52 and then Secale with 12.29% had the highest frequency. In this case only Johnson grass and Bermuda grass were perennial and other weed species were annual. The properties of annual plants are capable of retrieval and rapid reproduction after the destruction occurring in the environment. Therefore, the abundance of more than one year in agricultural lands that are associated with continuous degradation is not unexpected. Additionally, most of the crops are annual, and it is normal that annual crop rotations that have the same growing needs as a crop are more abundant than perennial weeds Similar results were also obtained in thi sstudy. Furthermore, it was shown that the latitude had no large effect on density of grasses and cheat grass ecotypes. Shannon-Weiner diversity index in Khorramabad 2.24, in Mashhad 2.16, in Neyshaboor 2.29, Simpson's diversity index 1.04, in Mashhad 1.31 and in Neyshabour 1.16 and Simpson dominance index in khorramabad 0.960, in Mashhad 0.764 and in neyshaboor 0.862 was calculated. Also using GIS techniques distribution map of cheat grass were drawn in these areas.ConclusionThe characteristics of annual plants such as grasshopper can be recovered and are capable of rapid replication after the destruction occurring in the environment. Therefore, the abundance of more than one year in agricultural lands that are associated with continuous degradation is not unexpected. In addition to theaccording to the findings of this research, the difference in the indices of species diversity and dominance were associated with the level and type of management practices on farms.
In general, farms with a higher diversity can be said to be managed with weaker management practices that minimize the use of agricultural machinery and the inadequacy of chemical inputs such as pesticides and fertilizers.Keywords: Diversity, Distribution map, Grasses, Uniformity, Weed -
به منظور بررسی اثرات و تعیین مناسبترین ترکیب کشت مخلوط یونجه (Medicagosativa) با سه گونه از گندمیان شامل Agropyronelongatum و Agropyrondesertrum وFestucaarundinacea ، از نظر صفات رویشی، عملکرد علوفه و نسبت برابری زمین در مقایسه با کشت خالص آنها آزمایشی طی سال های 1388 الی 1390 در محل ایستگاه تحقیقات منابع طبیعی سیساب واقع در استان خراسان شمالی انجام شد. آزمایش بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل فاکتور اصلی (a= ترکیب های مختلف نسبت کشت مخلوط گونه ها) در 13 سطح و فاکتور فرعی (b= شیوه کشت شامل کشت مخلوط و کشت یک در میان) در دو سطح بود. در این تحقیق صفات رویشی، عملکرد علوفه خشک و سودمندی کشت مخلوط از طریق محاسبه نسبت برابری زمین برای عملکرد علوفه محاسبه شد. نتایج نشان داد که اثر تیمار نسبت های کشت مخلوط یونجه و گندمیان روی صفات رویشی معنی دار بود. بیشترین نسبت برگ به ساقه گندمیان به میزان 66/81 درصد در تیمار یونجه 25% + فستوکا 75% بدست آمد. اثر تیمار روش کشت مخلوط، فقط روی صفت تعداد بوته در متر مربع در گندمیان معنی دار بود. تعداد بوته گندمیان در روش کشت مخلوط بیشتر از کشت یک در میان بود. اثر تیمار مخلوط یونجه و گندمیان روی وزن خشک علوفه گندمیان و یونجه، مجموع وزن خشک علوفه و نسبت برابری زمین معنی دار بود. بیشترین مقدار تولید علوفه خشک در هکتار از تیمار کاشت مخلوط یونجه 25%+آ.النگاتوم 75% به میزان 2317 کیلوگرم علوفه خشک در هکتار به دست آمد. بیشترین نسبت برابری زمین (53/1) مربوط به تیمار یونجه 25% + فستوکا 75% در الگوی کشت مخلوط بود که نشان دهنده 53% بهبود در استفاده از زمین در مقایسه با کشت خالص هر کدام از گونه ها بود.کلید واژگان: کشت مخلوط, شرایط دیم, یونجه, گندمیان, عملکرد علوفه, نسبت برابری زمینProduction of forage protein is limited in arid and semi-arid environments. Grass-legume intercropping could be a viable option to obtain forage with higher protein content. To study the best composition of mixed cropping of alfalfa (Medicago sativa) and three grass species (Agropyron elongatum, Agropyron desertrum and Festuca arundinacea) on vegetative characteristics and forage yield, a two-year experiment was conducted during 2009 and 2010 in Sisab station of the Natural Resources Research Station of North Khorasan province. The experimental design was a split plot based on randomized complete block design with three replications. The main factors were mix-cropping ratios and sub-factors were two methods of mixed cropping (including mixed and intercropping). Vegetative traits, forage yield, and land equivalency ratio(LER) were determined during the experiment. Data were analyzed by SAS software and means comparisons were made by Duncan's test. Results of analysis of variance showed that the effect of mixed cropping on growth characteristics of alfalfa and grass species was significant. The higher values of the leaf to stem ratio (81.66%) was obtained from mixed cropping of alfalfa 25% Festuca 75% treatment. The effects of sowing pattern (mixed and row intercropping) on vegetative traits were not significant. The effects of mixed cropping on the yield and LER of both alfalfa and grass forage were significant. The highest amount of dry matter production with average values of 2317 kgh-1 was obtained in mixed cropping of alfalfa 25% Agropyron elongatum 75%. The highest LER (1.53) was related to the treatment of Festuca 25% 75% alfalfa in intercropping patterns, representing 53% improvement in land use compared with monocultures of each of species.Keywords: Dryland farming systems, forage yield, land equivalent ratio (LER), Medicago sative, mixed cropping
-
آزمایش حاضر به منظور مطالعه خصوصیات کیفی علوفه حاصل از برخی گونه های بومی باریک برگ و پهن برگ سازگار با اقلیم استپی گرم خوزستان با هدف استفاده به عنوان منابع تولید علوفه در استان خوزستان در سال زراعی 1391-1390 با استفاده از تجزیه واریانس یک طرفه و سه تکرار به اجرا درآمد. در این آزمایش 14 گونه ی بومی رایج در منطقه از پنج خانواده گیاهی انتخاب و صفاتی هم چون درصد ماده خشک، درصد خاکستر (با استفاده از کوره الکتریکی)، درصد ماده آلی، میزان پروتئین (به روش کجلدال)، میزان فیبر خام (بوسیله دستگاه فایبرتیک)، میزان انرژی خام (به وسیله بمب کالریمتر)، میزان کربوهیدرات های محلول و نشاسته (با استفاده از ماده خشک، فنل و اسید سولفوریک) آنها در اواخر مرحله گلدهی مورد بررسی قرار گرفت. بررسی خصوصیات کیفی نشان داد که گیاهان خانواده بقولات بالاترین درصد پروتئین و گیاهان خانواده گندمیان بالاترین درصد فیبر را به خود اختصاص دادند. همچنین همبستگی منفی و معنی دار بین درصد پروتئین و درصد فیبر (**565/0-r=) مشاهده شد. شاه افسر (Melilotus officinalis) از خانواده بقولات دارای بیشترین انرژی خام بود که البته با برخی از گونه های خانواده گندمیان فاقد اختلاف معنی دار می باشد. پنیرک (Malva parviflora) که دارای بالاترین درصد خاکستر بود، کمترین میزان انرژی خام را به خود اختصاص داد. گونه یولاف وحشی (Avenaludoviciana) و جو وحشی (Hordeummurinum) از خانواده گندمیان به ترتیب بیشترین و کمترین میزان کربوهیدرات های محلول را داشتند. به طور کلی، چنانچه برخی از گونه های بومی سازگار با اقلیم منطقه که علی رغم دارا بودن صفات کیفی مناسب جهت تعلیف دام، غالبا به عنوان علف هرز مزارع و باغات استان شناخته می شوند، در مراتع و یا زمین های بایر تحت عوامل زراعی کشت شوند، می توان علاوه بر احیای پوشش گیاهی مراتع تخریب شده، تولید ماده خشک در واحد سطح مراتع را به طور قابل توجهی افزایش داده و مقادیر معتنابهی علوفه دارای کیفیت مناسب جهت توسعه دامپروری در منطقه بدست آورد.کلید واژگان: بقولات, پروتئین, خاکستر, فیبر, گندمیان, مرتعThis research was aimed to study the forage quality of narrow-leaf and broadleaf species, compatible with the warm steppe climate of Khuzestan. The study was conducted during 2011-2012 using a one-way analysis of variance and three replications. In this experiment, 14 common native species in the region from five botanical families were selected. The sampling was done at late flowering stage. Traits such as total dry matter, organic matter, ash, protein, crude fiber, crude energy, soluble carbohydrates and starch were investigated. According to the results, the highest percentage of protein and fiber was measured for the plants from the Leguminous and Poaceae families, respectively. In addition, a significant negative correlation was found between the protein and fiber percentage (r=-0.565**). Melilotus officinalis, from the leguminous family, had the highest crude energy with no significant difference with some species from the Poaceae family. The highest content of ash and lowest crude energy were recorded for Malva parviflora. Avena ludoviciana and Hordeum murinum from the Poaceae family had the highest and lowest content of soluble carbohydrates, respectively. Generally, planting of the species compatible with the climate of the region could be used both for forage production in rangelands and vegetation restoration in degraded rangelands.Keywords: Ash, fiber, grasses, legumes, protein, rangeland
-
روش های مختلفی برای اندازه گیری میزان بهره برداری گندمیان وجود دارد که هر یک از این روش ها دارای معایب و مزایای مربوط به خود هستند. استفاده از سنجه بهرهبرداری برای اندازه گیری بهره برداری گونه های گندمی و شبه گندمی، یکی از این روش ها است. این تحقیق به ارزیابی کارایی سنجه بهرهبرداری در تعیین میزان برداشت گندمیان بومی ایران می پردازد. بدین منظور میزان بهره برداری دو گونه ی گندمی Agropyron cristatum و Stipa barbata با سنجه بهرهبرداری تعیین و میزان تطبیق نتایج آن با روش نسبت وزنی (شاهد) با استفاده از رگرسیون ارزیابی می گردد. از آنجا که لازمه ی استفاده از سنجه بهرهبرداری وجود مقیاس های بهره برداری برای گونه های مورد مطالعه است که در حال حاضر در کشور ما وجود ندارد، ابتدا به توسعه ی این مقیاس ها پرداخته می شود. بدین منظور، 30 گیاه از گونه های مورد مطالعه نمونه برداری شد که 25 پایه برای تهیه مقیاس بهره برداری و 5 پایه برای بررسی چگونگی انطباق دو روش مورد استفاده قرار گرفتند. نتاج نشان داد که دو روش دارای تطابق زیادی هستند و سنجه بهرهبرداری به خوبی قادر به نشان دادن میزان بهره برداری گندمیان است. از آنجا که این روش، سریع، غیر مخرب و بسیار ارزان است، استفاده از سنجه بهرهبرداری برای برآورد میزان بهره برداری گونه های گندمی بومی ایران توصیه می شود.کلید واژگان: بهره برداری, گندمیان, سنجه بهرهبرداری, Stipa barbata, Agropyron cristatumThere are various methods to measure the utilization of grasses that each of these methods has its own advantages and disadvantages. The use of utilization gauge for grasses and grass-like species is one of these methods. This research was aimed to investigate the efficiency of utilization gauge in determining the utilization rate of native grasses in Iran. Thus, the utilization rate of Agropyron cristatum and Stipa barbata was measured by utilization gauge method, and the conformity of results with the weight ratio method (control) was assessed by linear regression. Since the utilization scales are prerequisite to the use of utilization gauge, which currently do not exist in our country, first these scales were developed. For this purpose, 30 plant individuals were sampled, of which 25 individuals were used to provide utilization scales and five individuals were used to evaluate the conformity of the two methods. According to the results, the two methods showed good conformity, so that the utilization gauge could be used to estimate the utilization of grasses. Since this method is rapid, non-destructive, and cheap, the use of utilization gauge is recommended to estimate the utilization rate of native grasses.Keywords: utilization, grasses, utilization gauge, Stipa barbata, Agropyron cristatum
-
نمونه هایی از بافت آلوده ریشه و برگ گندمیان و نمونه هایی از خاک فراریشه آن ها از استان های اصفهان، خراسان رضوی، خراسان شمالی، سمنان، فارس، گلستان و مازندران جمع آوری شد. براساس صفات ریخت شناختی و کلیدهای شناسایی موجود، چهار گونه از جنس Bipolaris شامل B. australiensis، B. indica، B. micropus و B. spicifera چهار گونه از جنس Curvularia شامل C. akaiiensis، C. heteropogonicola، C. protuberata و C. verruculosa و دو گونه از جنس Exserohilum شامل E. gedarefense و E. pedicellatum شناسایی شدند. گونه های B. australiensis و B. spicifera دارای بیش ترین فراوانی در جداسازی از مناطق مختلف بودند. گونه های B. micropus، C. akaiiensis، C. protuberata، E. pedicellatum و E. gedarefense برای مایکوبیوتای ایران جدید هستند.کلید واژگان: جنس های graminicolous, خاک برد, گندمیان, قارچ های ناقصInfected tissues of roots and leaves of various grasses as well as soil around their rhizosphere were sampled from Fars, Golestan, Isfahan, Khorasan Shomali, Khorasan Razavi, Mazandaran and Semnan provinces (Iran). Based on morphological characteristics and available keys, four species of Bipolaris including B. austreliensis, B. indica, B. micropus and B. spicifera, four species of Curvularia including C. akaiiensis, C. heteropogonicola, C. protuberata and C. verruculosa and two species of Exserhilum including E. gedarefense and E. pedicellatum were identified. Bipolaris austreliensis and B. spicifera widely distributed in Iran. Bipolaris micropus, C. protuberata, C. akaiiensis, E. pedicellatum and E. gedarefense are new to Iran mycobiota.Keywords: Graminicolous species, imperfect fungi, Poaceae, soil born
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.