به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "manure" در نشریات گروه "کشاورزی"

  • عادل ریحانی تبار*، مریم راجی، کمال خلخال، آرش همتی، محمدرضا ساریخانی*

    در این پژوهش اثر مصرف بیوچار، لئوناردیت و زغال سنگ بر شاخص های هوموسی شدن و جوانه زنی و غلظت برخی عناصر در کمپوست مشترک کود دامی و مواد آلی جنگلی مطالعه شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول تیمار (مواد افزودنی) در دو سطح (2 و 4 درصد وزنی) با مواد اولیه مخلوط شدند و فاکتور دوم زمان بود. در طول فرایند کمپوست شدن و در هفته های اول تا 12 نمونه برداری انجام و دما، EC، نسبت C/N، غلظت نیترات و غلظت کل عناصر P، K، Ca، Mg، Na، Fe، Zn، Cu و Mn، شاخص های هوموسی شدن و جوانه زنی در کمپوست اندازه گیری شدند. بر طبق نتایج، تیمار زغال سنگ در سطح 2 درصد بالاترین دما و تیمار لئوناردیت 2 درصد بیشترین طول مدت زمان فاز ترموفیلی را داشتند. تیمار زغال سنگ در سطح 4 درصد باعث افزایش معنی دار EC و بیوچار باعث افزایش غلظت نیترات و نسبت C/N شد. افزودن لئوناردیت باعث افزایش معنی دار درصد اسید هیومیک و فولویک شد و بالاترین مقادیر شاخص هوموسی شدن و درجه پلیمریزاسیون را ایجاد کرد. برخلاف انتظار مواد افزودنی بر شاخص جوانه زنی و نسبت های E3/E5 و E4/E6 اثر معنی داری نداشتند. در مورد غلظت کل عناصر، تیمار شاهد دارای غلظت عناصر بالاتری در مقایسه با سایر تیمار ها بود. نتایج این تحقیق نشان داد با توجه به هزینه های مواد اولیه، زغال سنگ تیمار مناسبی برای تسریع تولید و بهبود کیفیت کمپوست می باشد و از لئوناردیت به دلیل درصد بالای مواد هیومیک می توان در انتهای کمپوست شدن به منظور غنی سازی و بهبود کیفیت کمپوست تولید شده استفاده نمود.

    کلید واژگان: بیوچار, زغال سنگ, کمپوست شدن مشترک, کود دامی, لئوناردیت
    Adel Reyhanitabar *, Maryam Raji, Kamal Khalkhal, Arash Hemati, Mohammadreza Sarikhani

    In this study, the effect of biochar, leonardite and coal was investigated on humification and germination index, and the concentration of some elements in the co-composting of manure and forest organic materials. The experiment was conducted in a factorial design with two factors, namely treatments at two levels (2 and 4% by weight) mixed with the raw materials and time was the second factor. Sampling was carried out during the composting process in the first to 12 weeks, measuring temperature, EC, C/N ratio, nitrate, and total concentrations of P, K, Ca, Mg, Na, Fe, Zn, Cu, and Mn, humification and germination index in the compost. The results showed that the coal (2%) had the highest temperature, while the leonardite (2%) had the longest thermophilic phase period. The coal (4%) led to a significant increase in EC, and biochar increased nitrate concentration and C/N ratio. The addition of leonardite resulted in a significant increase in humic and fulvic acids concentrations, as well as the highest values of humification and of polymerization index. The additives did not have a significant effect on germination index and the E3/E5 and E4/E6 ratios. The control had higher concentrations of measured elements compared to other treatments. The results of this study suggest that considering the cost of raw materials, coal is a suitable treatment for accelerating the production and improving the quality of compost, and leonardite, due to its high humic substrate, can be used at the end of composting for the enrichment of the produced compost.

    Keywords: Biochar, Coal, Co-Composting, Leonardite, Manure
  • سعید آشوری، فرزین عبدالهی*، لیلا جعفری

    به منظور بررسی اثر سطوح کودهای اوره و دامی و تلقیح بذر با باکتری P. agglomerans آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در گلخانه دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه هرمزگان در سه تکرار انجام شد. عوامل آزمایش شامل استفاده از باکتری P. agglomerans به عنوان عامل اول (در دو سطح تلقیح یا عدم تلقیح بذر کاهو) و عامل دوم شامل سطوح کودی اوره (50 و 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و کود دامی (50 و 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و شاهد بودند. نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد که کود بر تمام صفات کاهو اثر معنی دار داشت. همچنین اثر تلقیح بذر کاهو با باکتری بر صفات کلروفیل a و b و فلاونوئید برگ معنی دار نشد در حالی که بر سایر صفات ارزیابی شده معنی دار شد. اثر متقابل کود و باکتری بر صفات کلروفیل b، سطح برگ و شاخص سطح برگ نهایی و تعداد برگ در بوته معنی دار نشد، اما بر سایر صفات شد. نتایج اثر اصلی نشان داد که کاربرد 100 کیلوگرم نیتروژن خالص به صورت اوره باعث افزایش معنی دار تعداد و شاخص سطح برگ نهایی، کلروفیل a، کل و کارتنوئید کاهو در مقایسه با شرایط عدم کاربرد کود شد که با کاربرد 100 کیلوگرم  نیتروژن خالص به صورت کود دامی در هکتار تفاوت معنی دار نداشتند. اما بیشترین میزان TSS برگ در حضور 100 کیلوگرم  نیتروژن خالص به صورت کود دامی بدست آمد. نتایج اثر اصلی نشان داد که تلقیح بذر باعث افزایش معنی دار تعداد برگ، سطح و شاخص سطح برگ نهایی بوته به ترتیب به میزان 54/12، 9/26 و 5/26 درصد در مقایسه با شرایط بدون تلقیح شد. بیشترین میزان کلروفیل a  و کارتنوئید با کاربرد 100 کیلوگرم  نیتروژن خالص به صورت کود دامی و تلقیح بذر با باکتری بدست آمد. تلقیح بذر و کاربرد کود باعث بهبود ویژگی های کیفی و کمی برگ کاهو شد. تلقیح بذر باعث افزایش فنل و فلاونوئید و کاهش نیترات برگ در هر سطح کودی شد. بیشترین عملکرد هد و اقتصادی، با کاربرد 100 کیلوگرم  نیتروژن خالص به صورت کود اوره و تلقیح بذر بدست آمد. در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که تلقیح بذر کاهو از طریق بهبود ویژگی های رویشی موجب افزایش عملکرد هد و اقتصادی کاهو شد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، کاربرد کود دامی همراه با تلقیح بذر با باکتری P. agglomerans جهت بهبود ویژگی های کیفی و کمی کاهو توصیه می شود.

    کلید واژگان: اوره, عملکرد کاهو, کلروفیل برگ, کودهای زیستی, کود دامی
    Saeed Ashoori, Farzin Abdollahi *, Leila Jafari
    Introduction

    Using chemical fertilizers is considered a common method to improve soil fertility. In recent decades, the increase in crop production has depended on chemical fertilizers, especially nitrogen fertilizers. This issue has increased environmental pollution and damage to agricultural ecosystems in intensive agricultural systems. So, the continuous use of chemical fertilizers has destroyed the soil structure and reduced the potential yield of crops. To coordinate with sustainable agriculture's goals and deal with the adverse effects caused by the use of chemical fertilizers, biofertilizers have been proposed as an alternative to chemical fertilizers. Various studies have shown that the presence of agglomerans bacteria in the rhizosphere increases the yield of various crops by improving the absorption of nutrients including nitrogen. Therefore, this experiment was carried out to evaluate the use of fertilizer P agglomerans as biofertilizers in lettuce production.

    Materials and Methods

    To investigate the effect of fertilizer (urea and manure) on lettuce under the seed inoculation with P. agglomerans condition, a factorial experiment was conducted in the form of a randomized complete block design in the greenhouse Faculty of Agriculture and Natural Resources of the University of Hormozgan, in three replications. The experimental factors include inoculation or non-inoculation of lettuce seeds with P. agglomerans bacteria as the first factor and fertilizer levels including 50 and 100 kg N ha-1 as urea fertilizer (108.7 and 217.4 kg ha-1) and manure (5000 and 10000 kg ha-1) as second factors. The evaluated traits included leaf pigment content (chlorophyll and carotenoids), vegetative characteristics (final leaf area, final leaf area index, final head height, and diameter), qualitative characteristics (total phenol, flavonoid, and leaf nitrate content), and yield (head and economic yields and percentage of yield reduction).

    Results and Discussion

    The results of the main effect showed that the application of 100 kg N ha-1 as urea caused a significant increase in leaf number and final leaf area index, chlorophyll a, total, and carotenoid content compared to non-fertilizer control, which did not have a significant difference with the application of 100 kg N ha-1 of manure. However, the highest level of leaf TSS was obtained in the presence of 100 kg N ha-1 of manure. Seed inoculation caused a significant increase in the leaf number per plant, the final leaf area, and the final leaf area index by 12.54, 26.9, and 26.5%, respectively. The highest chlorophyll and carotenoid contents were obtained by applying 100 kg N ha-1 of manure and seed inoculation. Seed inoculation increased the head height and diameter compared to no inoculation, although this increase was not significant. Also, seed inoculation increased leaf phenol and flavonoid content at each level of fertilizer, which was significant for two levels of manure. With the application of fertilizer, the total leaf phenol and flavonoid content increased significantly compared to the non-fertilizer control. In the condition of no seed inoculation, the application of urea and animal manure fertilizer at the rate of 100 kg N ha-1 increases the total phenol by 40.5 and 34.8 percent, respectively, and the flavonoid increases by 62.4 and 34.7 percent, respectively, compared to the non-fertilizer control. Leaf nitrate, as a qualitative index that is directly related to human health, was affected by experimental treatments. Fertilizer application caused a significant increase in this index, and the largest increase was observed with urea application. Seed inoculation with agglomerans reduced lettuce leaf nitrate at all fertilizer levels. But this reduction was significant only for animal manure. The results showed that in the conditions of non-seed inoculation and seed inoculation with P. agglomerans, the application of 100 kg N ha-1 as urea increased leaf nitrate by 69.6% and 69.3%, respectively, compared to the control, while these values ​​for the highest level of animal manure were obtained by 37.3% and 22.1% respectively. These results showed that seed inoculation with P. agglomerans increased economical yield in non-fertilizer application, application of 50 and 100 kg N ha-1 of urea, application of 50 and 100 kg N ha-1 of manure, by 18.0, 32.5, 15.4, 27.0 and 15.4% respectively, compared to non- seed inoculation. The application of fertilizer and seed inoculation caused a significant decrease in the percentage of yield reduction from 15.5 to 42.0%.

    Conclusion

    In this study, seed inoculation with agglomerans increased leaf chlorophyll content, vegetative and yield indices as well as quality characteristics of lettuce leaves. Leaf nitrate increased with fertilizer application, but seed inoculation with P. agglomerans caused a significant decrease in this quality index. Overall, the results of this research showed that the inoculation of lettuce seeds in the presence of urea and animal manure increased the economical yield and reduced the percentage of yield reduction through improving vegetative characteristics and increasing leaf chlorophyll.

    Keywords: Urea, Lettuce Yield, Leaf Chlorophyll, Biofertilizers, Manure
  • سارا ملا علی عباسیان*، آرش همتی، علی اسکندرنسل
    در این پژوهش تاثیر پنج نوع ماده آلی مختلف بر میزان ماده آلی خاک، جمعیت قارچی و باکتریایی ریزوسفر و غیر ریزوسفر در خاک و بر غلظت عناصر غذائی در قسمت هوایی ذرت در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. قبل از کشت ذرت ماده آلی خاک، قبل و بعد از اضافه کردن پنج نوع ماده آلی مختلف در طول یک سال اندازه گیری شد. سپس، ذرت کشت و قبل از اینکه به تولید دانه برسد برداشت شد و غلظت برخی عناصر غذایی در بخش هوایی ذرت تعیین گردید. همچنین، جمعیت باکتریایی و قارچی در قسمت ریزوسفر و غیر ریزوسفر تعیین گردید. نتایج نشان داد بیشترین جمعیت باکتری های ریزوسفری در تیمارهای لئوناردیت (cfu.g-1 soil 104 × 231)، اسید فولویک (cfu.g-1 soil 104 × 229) و لیگنوسولفانات کلسیم کلسیم (cfu.g-1 soil 104 × 218) و بیشترین جمعیت قارچ های ریزوسفری در تیمار لیگنوسولفانات کلسیم (cfu.g-1 soil 103 × 263) مشاهده شد که نسبت به تیمار شاهد (جمعیت باکتری و قارچی در تیمار شاهد به ترتیب برابر است با cfu.g-1 soil 104 × 182و  cfu.g-1 soil103 × 230) افزایش معنی داری نشان داد. بیشترین نیتروژن برگ ذرت در تیمار اسید فولویک (g kg-1 78/35) و لیگنوسولفانات کلسیم (g kg-1 9/33) و بیشترین فسفر برگ در تیمار اسید فولویک (g kg-1 27/4) مشاهده شد که نسبت به تیمار شاهد به ترتیب افزایش 2/23، 7/16 و 28/20 درصدی را نشان دادند. در تیمارهای اسید فولویک، لیگنوسولفانات کلسیم و لئوناردیت بیشترین مقدار پتاسیم و در تیمار لیگنوسولفانات کلسیم بیشترین مقدار کلسیم و منیزیم برگ اندازه گیری شد. گوگرد برگ در تیمار لئوناردیت بیشترین مقدار را داشت ولی با تیمارهای لیگنوسولفانات کلسیم و اسید فولویک اختلاف معنی داری نداشت. مقادیر عناصر ریزمغذی برگ در تیمار اسید فولویک بیشترین بود ولی آهن و مس برگ علاوه بر این در تیمار لیگنوسولفانات کلسیم نیز بیشترین مقدار بود.
    کلید واژگان: کربن آلی, ذرت, عناصر غذایی, لیگنوسولفانات کلسیم, کود دامی
    Sara Mola Ali Abasiyan *, Arash Hemati, Ali Eskandarnasl
    In this research, the effectiveness of five organic matter treatments were investigated to determine the amount of soil organic matter, rhizosphere fungal and bacterial population. Microbial population in rhizosphere and nutrients concentration in the aerial part of corn were carried out in the form of a randomized complete block design in three replications. Before planting maize, soil organic matter was measured before and after adding five organic matter treatments for one year. Then, maize was planted and harvested before it reached seed production, and the concentration of some nutrients in the aerial part of maize was determined. Also, the bacterial and fungal populations were determined in the rhizosphere and non-rhizosphere soils. The results showed that the largest population of rhizospheric bacteria in the treatments of Leonardite (231×104 cfu g-1 soil), fulvic acid (229×104 cfu g-1 soil) and calcium lignosulfonate (218×104 cfu g-1 soil) and the largest population of rhizospheric fungi in the treatment of calcium lignosulfonate (263×103 cfu g-1 soil) was observed to show a significant increase compared to the control treatment. The highest maize leaf nitrogen was observed in the treatment of fulvic acid (35.78 g kg-1) and calcium lignosulfonate (33.9 g kg-1), and the highest leaf phosphorus was observed in the treatment of fulvic acid (4.27 g kg-1) compared to the control treatment. In the treatments of fulvic acid, calcium lignosulfonate, and Leonardite, the highest amount of potassium was measured, and in the treatment of calcium lignosulfonate, the highest amount of calcium and magnesium was measured. Leaf sulfur was the highest in Leonardite treatment, but there was no significant difference with calcium lignosulfonate and fulvic acid treatments. The amounts of leaf micronutrients were the highest in the fulvic acid treatment, but iron and copper in the leaves were also the highest in the calcium lignosulfonate treatment.
    Keywords: Organic Carbon, Maize, Nutrient, Calcium Ligninosulfonate, Manure
  • حسن فاطمی کیان، مریم تاتاری *، محمدرضا تکلو، معصومه صالحی، کمال حاج محمدنیا قالیباف

    فراهمی مواد آلی در شرایط کم آبیاری می تواند راه حلی عملی برای تعدیل اثرات منفی ناشی از تنش خشکی باشد. به منظور بررسی اثر دو عامل کم آبیاری و کاربرد کودهای آلی و شیمیایی بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی کینوا آزمایشی در سال 1398 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو مکان (مشهد و نیشابور) و در سه تکرار انجام شد. سطوح مختلف کم آبیاری در کرت اصلی و تیمارهای کودی در کرت های فرعی قرار گرفت. سطوح کم آبیاری شامل I0: آبیاری کامل، I1 :کم آبیاری مرحله سبز شدن، I2: کم آبیاری مرحله طویل شدن ساقه، I3: کم آبیاری مرحله گلدهی، I4: کم آبیاری مرحله دانه بستن بود و تیمارهای کودی شامل شاهد (عدم مصرف کود)، کود شیمیایی بر اساس توصیه کودی، 10تن کود دامی و 20تن کود دامی در هکتار بودند. بیشترین وزن هزار دانه در تیمار 20 تن کود دامی و تیمار I2 در نیشابور به دست آمد. کمترین وزن هزار دانه در تیمار 10 و 20 تن کود دامی و کم آبیاری I1 در نیشابور حاصل شد. کمترین عملکرد دانه در تیمار I1 در نیشابور و بیشترین عملکرد دانه در تیمار I0 با کاربرد 20 تن کود دامی در مشهد مشاهده شد. اعمال تیمارهای کودی سرعت رشد محصول را در هر دو مکان آزمایش افزایش داد، اما تاثیر کودهای دامی بر افزایش سرعت رشد محصول بیش از تاثیر کود شیمیایی بود. در مجموع تیمار I2 همراه با مصرف 10 تن کود دامی در هکتار در هر دو مکان، عملکرد دانه و تولید ماده خشک بالایی داشت.

    کلید واژگان: شاخص سطح برگ, کود دامی, سرعت رشد نسبی, کینوا
    Hassan Fatemi Kiyan, Maryam Tatari *, Mohammad Reza Tokalo, Masomeh Salehi, Kmal Haj Mohammadnia Ghalibaf

    The availability of organic matter in deficit irrigation conditions can be a practical solution to compensate the negative effects of drought stress. In order to investigate the effect of deficit irrigation and chemical fertilizers on yield and some physiological traits of quinoa an experiment was conducted in 2019 as split plot based on a randomized complete block design in two locations (Mashhad and Neishabour). Irrigation levels included, I0: full irrigation, I1: irrigation at emergence stage, I2: irrigation at stem elongation stage, I3: irrigation at flowering stage, I4: irrigation at seed setting stage. Fertilizer treatments included control (no fertilizer application); chemical fertilizer application according to local practices; manure application of 10 tons; and manure application of 20 tons per hectare. Seed yield and yield components, leaf area index, crop growth rate and relative growth rate were measured. The highest 1000-seed weight was obtained in 20 tons of manure and I2 treatment in Neishabour. The lowest 1000-seed weight was obtained in 10 and 20 tons of manure and I1 in Neishabour. The lowest grain yield in I1 treatment was observed in Neishabour and the highest grain yield in I0 treatment with 20 t.ha-1 manure was observed in Mashhad. Fertilizer treatments increased crop growth rate in both experimental sites, but the effect of manure on increasing crop growth rate was greater than the effect of chemical fertilizer. However, due to the high fat content of quinoa, the use of 20 tons of manure per hectare is recommended if it is purely economic. In general, I2 treatment along with the application of manure in both places had high grain yield and dry matter production.

    Keywords: Leaf Area Index, Manure, Relative Growth Rate, Quinoa
  • حمدالله اسکندری، کامیار کاظمی*

    این آزمایش با هدف بررسی اثر تاریخ کاشت، کود ورمی کمپوست و قطع آبیاری در مرحله گلدهی بر تولید دانه و روغن و کارایی مصرف آب کلزا به صورت اسپلیت پلات (تاریخ کاشت در کرت اصلی و آبیاری و ورمی کمپوست به صورت فاکتوریل در کرت فرعی) با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه پیام نور شادگان در سال زراعی 402-1401 اجرا گردید. تاریخ کاشت شامل دو تاریخ کاشت 25 آبان و 25 آذر، کود ورمی کمپوست شامل سه سطح صفر، 10 و 20 تن در هکتار و آبیاری شامل آبیاری کامل و قطع آبیاری در مرحله گلدهی بود. صفات اندازه گیری شده شامل عملکرد و اجزای عملکرد دانه، درصد و عملکرد روغن و کارایی مصرف آب (برای تولید دانه و روغن) بود. نتایج نشان داد عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت با کم آبیاری کلزا به ترتیب 16 و 13 درصد کاهش یافتند. بیشترین عملکرد دانه (2667 کیلوگرم در هکتار) کلزا در تاریخ کاشت 25 آبان همراه با آبیاری کامل (بدون قطع آبیاری در مرحله گلدهی) به دست آمد و با تاخیر یک ماهه در کاشت (تاریخ کاشت 25 آذر)، عملکرد دانه کلزا حدود 58 درصد دچار افت گردید. کارایی مصرف آب کلزا (روغن) با قطع آبیاری 29 درصد افزایش یافت. کلزا در تاریخ کاشت 25 آبان از نظر صفات تعداد دانه در خورجین، وزن هزاردانه، عملکرد بیولوژیک و کارایی مصرف آب به ترتیب 35، 25، 23، 18 و 38 درصد نسبت به تاریخ کاشت 25 آذر برتری داشت. قطع آبیاری در مرحله گلدهی، عملکرد دانه، درصد روغن و عملکرد روغن کلزا را به ترتیب 58، 6 و 60 درصد کاهش داد. با کاشت کلزا در تاریخ 25 آبان و آبیاری کامل، بیشترین عملکرد دانه به دست می آید. با این حال، اثر احتمالی تاریخ کاشت های قبل از 25 آبان بر کاهش اثر قطع آبیاری در مرحله گلدهی، نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.

    کلید واژگان: درصد روغن, عملکرد روغن, قطع آبیاری, کود, مصرف آب
    H .Eskandari, K .Kazemi *
    Introduction

    Rapeseed is the second most important plant for oil production in the country due to having more than 40% of oil in the seed, resistance to some environmental stresses, and suitable combination of fatty acids. Water deficit in the stage of reproductive growth severely affects the rapeseed yield because the number of seeds and the weight of seeds decrease. Water shortage in the flowering stage also reduces the seed oil percentage and oil yield of rapeseed. In some areas of Khuzestan province, rapeseed is mainly cultivated as a beak crop. This issue causes the growth period of rapeseed to coincide with the growth of some other crops. In this situation, some irrigation turns are necessarily allocated to other plants (including wheat, which is in the pollination stage, and okra, which is in the germination stage), which causes rapeseed to face water shortage, even in the flowering stage. Therefore, it is necessary to apply appropriate management methods to reduce the effects of drought stress on rapeseed during the flowering stage. Among these methods is the use of vermicompost fertilizer and changing the planting date. The present study aimed to address the following inquiries: What impact does vermicompost fertilizer, planting date, and drought stress during the flowering stage have on rapeseed seed and oil production? Can the utilization of vermicompost fertilizer and adjustments to planting dates mitigate the adverse effects of water deficit stress on rapeseed yield?

    Materials and Methods

    A field experiment was conducted at the research farm of Shadegan Payam Noor University, Khuzestan, Iran in 2022-23 growing season. The experiment was carried out as a three-factor factorial 2x3x2 with three repetitions. The experimental factors included planting date (November 25 and December 25), vermicompost fertilizer (0.0, 10, and 20 ton ha-1), and irrigation (full irrigation and interruption of irrigation during the flowering stage). In each irrigation stage, the volume of irrigation water was measured and to calculate the efficiency of water consumption, the yield (seed and oil) was divided by the amount of evapotranspiration. At the maturity stage, the seed yield and its related traits included the number of pods per plant, the number of seeds per pod, the weight of 1000 seeds, biological yield, harvest index, oil and protein percentage of seed were calculated.

    Results and Discussion

    Rapeseed had the highest seed yield (2667 kg ha-1) on the planting date of November 25 with full irrigation, while delay in planting (planting date of November 25) and interruption of irrigation during the flowering stage resulted in the lowest seed yield (1247 kg ha-1) which means a decrease of more than 50% in seed yield. However, if rapeseed is planted on December 25 and fully irrigated, it has a higher seed yield (about 15%) than planting on November 25, along with stopping irrigation during the flowering stage. A similar trend was observed in seed oil percentage and oil yield, so the highest and lowest percentage and yield of rapeseed oil were obtained on the planting date of November 25 with full irrigation and the planting date of December 25 and stopping irrigation at the flowering stage, respectively. The delay in planting and drought stress in the flowering stage reduced the percentage of rapeseed oil by 6% and the yield of oil by about 60%. On the planting date of November 25, rapeseed was superior to the planting date of December 25 in terms of the number of seeds, 1000-seed weight, biological yield, and water efficiency by 35, 25, 23, 18, and 38%, respectively.

    Conclusion

    Vermicompost fertilizer helped to improve rapeseed seed yield by providing important nutrients. Stopping irrigation during the flowering stage and delaying planting caused a decrease in seed yield and rapeseed oil production. Therefore, to obtain the maximum yield of seed and oil, it is recommended to plant on the 25th of November and full irrigation. It is better to modify the planting pattern in the region to prevent the flowering stages of rapeseed from encountering water shortage.

    Keywords: Irrigation interruption, Manure, Oil percentage, Oil yield, Water consumption
  • قربانعلی اسدی، سرور خرم دل، محمدحسن هاتفی فرجیان*، علی مومن

    کاربرد کودهای آلی در کشاورزی پایدار نقش بسزایی در بهبود خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و زیستی خاک و کاهش اثرات منفی زیست‎محیطی دارد. آزمایش با هدف مقایسه تاثیر کودهای آلی و شیمیایی بر ویژگی‎های رشدی و عملکرد خیار در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با هفت تیمار و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 96-1395 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل کود شیمیایی کامل (200 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی کامل به ترتیب شامل 100، 50 و 50 کیلوگرم در هکتار)، کود دامی (40 تن در هکتار کود گاوی کاملا پوسیده)، ورمی‎کمپوست (10 تن در هکتار)، ورمی‎کمپوست+کود شیمیایی کامل (5 تن در هکتار ورمی‎کمپوست به همراه 100 کیلوگرم کود شیمیایی کامل به ترتیب شامل 50، 25 و 25 کیلوگرم در هکتار)، کمپوست زباله شهری (10 تن در هکتار)، کود آلی پلیت‎شده (10 تن در هکتار) و بدون مصرف کود بودند. نتایج نشان داد تمامی تیمارها عملکرد و خصوصیات رشدی خیار را بهبود دادند، به‎طوری‎که، تیمارهای ورمی‎کمپوست+کود شیمیایی کامل، ورمی‎کمپوست، کود دامی و کود شیمیایی کامل به ترتیب با 35/41، 34/54، 34/5 و 31/59 تن در هکتار بیشترین عملکرد خیار را نشان دادند و باعث افزایش 47، 42، 33 و 28 درصدی در مقایسه با شاهد شدند. بنابراین با در نظر گرفتن هزینه اقتصادی و مشکلات زیست‎محیطی کاربرد کودهای شیمیایی کامل، به‎نظر می‎رسد استفاده از ورمی‎کمپوست و کود دامی به تنهایی می‎تواند نتایج مطلوبی در تولید خیار در مزرعه به همراه داشته باشد.

    کلید واژگان: کمپوست زباله شهری, کود دامی, مدیریت تغذیه, ورمی‎کمپوست
    Ghorbanali Asadi, Soroor Khorramdel, MohammadHassan Hatefi Farajian *, Ali Momen
    Introduction

    Although the utilization of chemical fertilizers could be viewed as the best solution in terms of plant productivity, this approach is often inefficient in the long-term. Therefore, application of organic manures is one of the most important strategies for plant nutrition compared to chemical fertilizers, especially in ecological management of crops. In recent years, the effect of exogenous organic amendments on soil properties has received renewed attention. Therefore, the objective of this study was to investigate the effect of organic and chemical fertilizers on growth characteristics and cucumber yield.

    Materials and Methods

    In order to evaluate the effects of different organic and chemical fertilizers on yield and growth characteristics of cucumber (Cucumis sativus cv. Super Dominus), a field experiment was conducted based on randomized complete block design with seven treatment and three replications at the Agricultural Research Station, College of Agriculture, Ferdowsi University of Mashhad, during growing seasons 2016-2017. The treatments included chemical fertilizer (200 kg ha-1 NPK, 100, 50 and 50 kg ha-1, respectively), cow manure (40-ton ha-1), vermicompost (10-ton ha-1), vermicompost + NPK (including 5-ton ha-1 vermicompost + 100 kg ha-1 NPK, 50, 25 and 25 kg ha-1, respectively), municipal solid waste compost (10-ton ha-1), plated organic fertilizer (10-ton ha-1) and no fertilizer. The traits such as plant length, number of main and sub branches, average fruit weight, number of fruits and the fruit yield per hectare were evaluated. Analysis of variance was performed by SAS 9.4 software, and means of different treatments were compared by LSD test at the probability level of 5%.

    Results and Discussion

    The effect of application of different fertilizer treatments was significant (p≤0.05) on the number of main and sub branches of cucumber. So, cow manure treatments and combination of vermicompost with NPK fertilizer showed the highest number of main and sub branches. Application of organic materials improves microbial activity and physical properties of the soil by increasing the water holding capacity in the soil and increasing the content of available plant nutrients. Therefore, it seems that the higher number of main and sub branches in cow manure treatment and other organic fertilizers is due to improvement of physical and nutritional conditions of the soil.All fertilizer treatments except municipal solid waste compost treatment compared with control significantly increased the yield of cucumber. So that, vermicompost + NPK, vermicompost, cow manure and NPK fertilizer showed the highest yield of cucumber with 35.41, 34.44, 34.5 and 31.59 ton ha-1, respectively, so increased yield by 47, 42, 33 and 28 percent compared with the control. However, the results of group comparison of treatments indicated that the yield of cucumber was not significantly different from that of organic fertilizers compared to NPK fertilizer and vermicompost + NPK, suggesting that nutrition management by organic fertilizers alone can be a very good alternative instead of applying chemical fertilizer in cucumber production. Also reported that application of organic fertilizers significantly improved the yield of tomato and cucumber.

    Conclusion

    The results of this study showed that cucumber growth and yield were significantly affected by the application of different treatments. So that, the highest and lowest of fruit yield were obtained in vermicompost + NPK and control treatments with corresponding values of 35.41 and 24.65 ton ha-1, respectively. Combined treatment of vermicompost and NPK, cow manure, vermicompost and NPK fertilizer had best results in this study. Since there was no significant difference between yields in these treatments and generally organic fertilizers compared to chemical fertilizer. Hence, given to environmental problems and high cost of chemical fertilizers, the use of vermicompost and cow manure can lead to good results in cucumber production in the field.

    Keywords: Feeding management, Manure, Municipal solid waste compost, Vermicompost
  • اسماعیل رشادی مودب، محمدجمال سحرخیز، اکبر کرمی*

    این پژوهش به منظور بررسی تاثیر روش های کاشت و نوع ماده آلی (ورمی کمپوست، تفاله شیرین بیان و کود دامی) بر محتوای گلیسیریزیک اسید و ویژگی های مورفوفیزیولوژیک گیاه دارویی شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra L.) انجام شد. تیمارها شامل ورمی کمپوست، تفاله شیرین بیان و کود دامی هر کدام در 4 سطح 0 (شاهد)، 10، 20 و 40 تن در هکتار و نیز دو روش کشت نشایی و کشت مستقیم بذر بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل روش کشت و نوع ماده آلی بر صفات مورفوفیزیولوژیک شیرین بیان معنی دار است. بر اساس نتایج بدست آمده، وزن تر و خشک شاخساره و ریشه در تیمار کشت نشایی و تیمار ورمی کمپوست و کوددامی در سطح 40 تن در هکتار بیشتر از سایر سطوح بود. مقدار نشاسته در روش کشت نشایی و کود ورمی کمپوست در سطح 40 تن در هکتار بیشترین مقدار بوده و با 20 تن در هکتار کود ورمی کمپوست تفاوت معنی داری نداشت. میزان سدیم ریشه در روش کشت نشایی و کاربرد کودهای ورمی کمپوست و کود دامی نسبت به کاربرد تفاله شیرین بیان به طور معنی داری بالاتر بود. بیشترین مقدار پتاسیم ریشه در کاربرد تفاله شیرین بیان و کود دامی در سطح 40 تن در هکتار بود. بیشترین درصد اسید گلیسیریزیک در کاربرد 20 تن در هکتار تفاله شیرین بیان (8/2 %) و بیشترین عملکرد اسید گلیسیریزیک در واحد سطح (69/526 کیلوگرم در هکتار) در تیمار کشت نشایی و کاربرد 40 تن در هکتار کود دامی مشاهده شد. به طور کلی با توجه به این که در برخی گیاهان دارویی از جمله شیرین بیان عملکرد ریشه و میزان ماده موثره اهمیت دارد کاربرد سطوح 20 تا 40 تن در هکتار کود دامی یا 20 تن در هکتار تفاله شیرین‏بیان در روش کشت نشایی موجب عملکرد بیشتری خواهد شد.

    کلید واژگان: اسید گلیسیریزیک, تفاله شیرین بیان, ریشه شیرین بیان, عملکرد, کشت مستقیم, کشت نشایی, کودها گاوی, ورمی کمپوست
    Esmaeil Reshadi Moaddab, Mohammad Jamal Saharkhiz, Akbar Karami*

    This study aimed to investigate the effect of cultivation methods and different organic matters (vermicompost, Licorice root waste and manure) on glycyrrhizic acide contant and morphophysiological characteristics of Licorice (Glycyrrhiza glabra L.). Treatments comprised of two cultivation methods (transplanting and direct seeding) in combination with three types of organic matter (vermicompost, Licorice root waste and manure) at four levels of 0, 10, 20 and 40 tons per hectare. Results showed that the highest root fresh and dry weight was achived in transplanting method in 40 tons per ha of each manure. The highest starch content was attained from transplanting method in addition vermicompost at 20 and 40 tons per ha with no significant differences. The amount of root sodium in transplanting cultivation method and application of vermicompost and manure was significantly higher than the application of Licorice waste root together with seedling cultivation method.The highest amount of root potassium was obtained in the application of 40 ton per ha of Licorice waste root and manure.The maximum glycyrrhizic acid percent was recived in the application of 20 ton per ha of licorice waste root and the highest glycyrrhizic acid yield per ha was obtained from transplanting method plus application of manure at 20 and 40 tons per ha and Licorice root waste at 20 ton per hectare with no significant differences. In general, transplanting method as well as application of 20 to 40 tons per hectare manure or 20 tons per hectar of Licorice root waste is recommended.

    Keywords: Glycyrrhizic acid, Licorice root, Licorice waste root, Manure, Seedling, Transplanting, Vermicompost, Yield
  • Gnanasekaran R, Jerin Rexiya S, Dhanalakshmi M, Abinaya M, Priyadharshini B, Sharmilee D, Udayamathi M *
    Purpose
    Waste and waste disposal is a universal problem and attention is required in all ways. The plant generated waste (leaf litter) is also a type of organic waste that creates multiple issues in urban areas.
    Method
    Vermicomposting is a suitable alternative safe, hygienic, and cost-effective disposal of organic solid waste with the help of earthworms. The present study focussed on the conversion of leaf litter of Lagerstroemia speciosa trees from the local places to beneficial vermicompost. Vermicompost was prepared using leaf litter (LL) supplemented with cattle dung (CD), food waste, and earthworms. The study also explored the physical factors like temperature, pH, moisture, and biomass reduction of the vermicompost (100% & 50% LL) and CD.
    Results
    An alkaline pH (8.97±0.04), nominal temperature (22.63±0.26°C) and high moisture content (72±2.75%), as well as increased biomass reduction (7.45±0.69 cm) was observed at the end of the vermicompost process. The study also performed plant growth analysis using vermicompost as manure. Increased growth, germination, and pest resistance were observed in the plants in which compost was utilized.
    Conclusion
    The current study paves the way to create a green environment by reducing and converting leaf litter into vermicompost which will act as a circular economy.
    Keywords: waste Management, Earthworms, manure, Recycle, Plant growth, Circular economy
  • علیرضا یزدان پناه*، محمدرضا بختیاری
    به منظور تعیین مناسب ترین میزان مصرف کود دامی و تعیین روش مناسب خاک ورزی جهت مخلوط سازی کود دامی با خاک، بر بهبود چگالی ظاهری و ویژگی های شیمیایی خاک و همچنین عملکرد چغندرقند، تحقیقی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی به صورت کرت های نواری با سه تکرار اجرا شد. کود آلی از منبع کود گاوی به میزان 0 ، 20 و40 تن در هکتار و روش های خاک ورزی شامل پنج روش، استفاده از گاوآهن برگردان دار به عنوان خاک ورز مرسوم (شاهد)، گاوآهن مرکب، شش خیش، پنجه غازی و سیکلوتیلر بود. پس از هر سال آزمایش، خصوصیات فیزیکی خاک مانند چگالی ظاهری خاک، ویژگی های شیمیایی خاک مانند کربن آلی خاک، فسسفر و پتاسیم قابل جذب خاک و عملکرد کمی و برخی ویژگی های کیفی چغندرقند مانند درصد عیار قند و تعداد ریشه در هکتار اندازه گیری شد. تجزیه نتایج دو ساله نشان داد که تیمارهای مصرف کود گاوی موجب افزایش مقدار محصول چغندرقند و بهبود خواص فیزیکی خاک مانند کاهش چگالی ظاهری و میزان فشردگی خاک می شود. همچنین با استفاده از ماشین های خاک ورزی ثانویه مانند سیکلوتیلر و پنجه غازی در زراعت چغندرقند، می توان موجب مخلوط شدن بهتر کود دامی با خاک و بهبود خواص فیزیکی خاک و افزایش عملکرد محصول و افزایش مقدار عیار قند شد. بطور کلی استفاده از سیکلوتیلر و پنجه غازی ضمن کاهش چگالی ظاهری خاک، عملکرد و درصد عیار قند را در محصول چغندرقند افزایش داد.
    کلید واژگان: چغندرقند, چگالی ظاهری, خاک ورزی, کود دامی, ویژگی های شیمیایی خاک
    Alireza Yazdanpanah *, Mohammadreza Bakhtiyari
    To find the best treatment of cow manure mixing using the best tillage methods and improving sugarbeet yield and soil bulk density and chemical properties, a randomized complete block design the form of a strip plot was replicated three times. Three rates of manure (0, 20, and 40 t/ha) and five tillage methods were used. The analysis of two years of combined data showed that cyclotiller with the mean of 61093 kg/ha and sweep had the highest yield and effect on soil bulk density. Soil chemical properties like soil organic carbon, soil phosphorus, and soil potassium were also measured for data analysis. The results of two-years analyses of data also showed that the cow manure treatments caused more yield of sugarbeet and improved soil physical properties like reducing soil bulk density and soil compaction. Also, using secondary soil tillage machines of cyclotiller and sweep can improve the mixing of manure with soil and soil physical properties and yield of sugarbeet and sugar percentage. In other words, using a cyclotiller and sweep raised the yield and sugar percentage of sugarbeet and reduced soil compaction.
    Keywords: Chemical properties, Manure, Soil bulk density, Sugarbeet, Tillage
  • صادق صالحی نیا، محمدعلی بهدانی، محمدحسن سیاری زهان، حمیدرضا فلاحی

    به منظور بررسی اثر سطوح مختلف کود دامی شتر و سولفات منگنز بر رشد و عملکرد و اجزای عملکرد ارزن دم روباهی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 99-1398 در اراضی تحت کشت چاه ابوذر، شهرستان خوسف اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل: کود شتر در سه سطح (0، 10 و 20 تن در هکتار) و سولفات منگنز در چهار سطح (0، 30، 60 و 90 کیلوگرم در هکتار) بود. نتایج نشان داد که سطوح مختلف کود شتر و سولفات منگنز و اثر برهمکنش بین آن ها تاثیر معنی داری بر عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در خوشه و عملکرد دانه داشتند. به طوری که بیشترین مقادیر شاخص های فوق در تیمار کود شتر 20 تن در هکتار و 90 کیلوگرم در هکتار سولفات منگنز مشاهده شد. بیشترین و کمترین تعداد پانیکول به ترتیب در تیمار 20 تن کود شتر و کاربرد 30 کیلوگرم در هکتار سولفات منگنز و تیمار شاهد بدون استفاده از کود شتر و سولفات منگنز بدست آمد. همچنین طول پانیکول تحت تاثیر اثرات اصلی میزان کود دامی و سولفات منگنز قرار گرفت. به طوری که بیشترین طول پانیکول در تیمار مصرف 20 تن در هکتار کود دامی و تیمار استفاده از 90 کیلوگرم در هکتار سولفات منگنز حاصل شد. اثر سطوح کود دامی بر تعداد پنجه در بوته، تعداد خوشه در بوته و تعداد بوته در متر مربع معنی دار بود اما سایر اثرات بر این صفات تاثیر معنی داری نداشتند و بیشترین میزان تعداد پنجه در بوته، تعداد خوشه در بوته و تعداد بوته در متر مربع در تیمار 20 تن در هکتار کود دامی شتر بدست آمدند. اثرات اصلی سطوح مختلف کود دامی و سولفات منگنز در سطح احتمال یک درصد تاثیر معنی داری بر وزن هزار دانه و شاخص برداشت ارزن داشتند اما اثر متقابل این فاکتورها تاثیر معنی داری بر این صفات نداشتند. بیشترین میزان وزن هزار دانه در تیمار مصرف 20 تن در هکتار کود شتر و تیمار 90 کیلوگرم در هکتار سولفات منگنز مشاهده شد. همچنین بالاترین شاخص برداشت مربوط به تیمار 20 تن در هکتار کود شتر بود و همچنین از مصرف 60 کیلوگرم در هکتار سولفات منگنز بیشترین میزان شاخص برداشت بدست آمد. در نهایت می توان نتیجه گرفت برترین تیمارها در این آزمایش مصرف 20 تن در هکتار کود شتر و 90 کیلوگرم در هکتار سولفات منگنز، بودند. در واقع کود دامی با در اختیار قرار دادن تدریجی عناصر و استفاده از عنصر ریز مغذی منجر به بهبود رشد گیاه می گردد. استفاده ازکود دامی از جمله راهکارهای مناسب جهت نیل به کشاورزی اکولوژیک است که می تواند تولیدات کشاورزی را افزایش دهد.

    کلید واژگان: ارزن, رشد گیاه, عنصر ریزمغذی, وزن خشک گیاه
    Sadegh Salehinia, MohammadAli Behdani, MohammadHassan Sayyari Zahan, HamidReza Fallahi
    Introduction

    Increasing the yield of agricultural products per unit area is very important for preparing the food needed by the growing population of the country. One of the solutions is to add fertilizers in different forms and compositions to the soil to increase crop yield and strengthen soil fertility. Far away has been common all over the world.

    Materials and Methods

    In order to investigate the effect of different levels of camel manure and manganese sulfate on growth and yield and yield components of Setaria italic, a factorial experiment in the form of a randomized complete block design with three replications in 2009-2010 in Abuzar well cultivated lands. Khosf city was implemented. Experimental treatments included: camel manure at three levels (0, 10 and 20 t / ha) and manganese sulfate at four levels (0, 30, 60 and 90 kg/ha).

    Results and Discussion

    The results of statistical analysis of the data showed that different levels of manure and manganese sulfate and the interaction between them had a significant effect on biological yield, number of grains per panicle and grain yield. So that the highest values ​​of the above indices were observed in the treatment of manure 20 tons per hectare and 90 kg per hectare of manganese sulfate. The highest and lowest number of panicles were obtained in the treatment of 20 tons of camel manure and the application of 30 kg/ha of manganese sulfate and the control treatment without the use of camel manganese and manganese sulfate. The length of the panicle was also affected by the main effects of manure and manganese sulfate. So that the maximum panicle length was obtained in the treatment of 20 tons per hectare of manure and the treatment of 90 kg per hectare of manganese sulfate. The effect of manure levels on number of tillers per plant, number of spikes per plant and number of plants per square meter was significant, but other effects had no significant effect on these traits and the highest number of tillers per plant, number of spikes per plant and number of plants In the treatment of 20 tons per hectare of camel manure were obtained per square meter. The main effects of different levels of manure and manganese sulfate at the level of one percent probability had a significant effect on 1000-grain weight and millet harvest index, but the interaction of these factors did not have a significant effect on these traits. The highest 1000-seed weight was observed in the treatment of 20 tons per hectare of camel manure and the treatment of 90 kg per hectare of manganese sulfate. Also, the highest harvest index was related to the treatment of 20 tons per hectare of camel manure and also the highest harvest index was obtained from the consumption of 60 kg per hectare of manganese sulfate.

    Conclusion

    Finally, it can be concluded that the best treatments in this experiment were the use of 20 tons per hectare of camel manure and 90 kg per hectare of manganese sulfate. In fact, manure improves plant growth by gradually providing elements and using micronutrients. The use of manure is one of the appropriate solutions to achieve ecological agriculture that can increase agricultural production and due to the fact that most of the soils of South Khorasan province are calcareous and manganese deficient, the use of this element can be Help to remove this limitation and increase plant yield.

    Keywords: Dry weight, Manure, Micronutrient, Yield
  • نیازعلی ابراهیمی پاک*، شهرام امیدواری، صمد عبدی

    به منظور تعیین سطوح بهینه کود آلی و نیتروژنی برای کشت گیاه در تناوب گندم-ذرت علوفه ای در شهرستان خرم آباد در سال زراعی 98-1397 طرح آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: الف) کود آلی به عنوان تیمار اصلی: M1 (شاهد)، M2 (10 تن کود دامی بر هکتار)،M3  (20 تن کود دامی بر هکتار)، M4 (10 تن کود کمپوست بر هکتار) و M5 (20 تن کود کمپوست بر هکتار). ب) مصرف کود اوره بر اساس آزمون خاک به عنوان تیمار فرعی: N1 (شاهد)، N2 (100 درصد)، N3 (75 درصد)، N4 (50 درصد) بود. نتایج نشان داد که در گندم بیش ترین عملکرد کاه در تیمار M2N3 نسبت به شاهد 57/2 درصد افزایش، بیش ترین عملکرد دانه در تیمار M1N3 نسبت به شاهد 33/6 درصد افزایش، بیش ترین عملکرد کل در تیمار M2N3 نسبت به شاهد 39/8 درصد افزایش، بیش ترین شاخص برداشت مربوط به تیمار M4N4 نسبت به شاهد 11/3 درصد افزایش، بیش ترین تعداد دانه در خوشه مربوط به تیمار M3N2 نسبت به شاهد 50 درصد افزایش و بیش ترین وزن هزار دانه مربوط به تیمار M4N3 است که نسبت به شاهد 16/6 درصد افزایش داشت و با تیمار M3N3 اختلاف معنا دار ندارد. در ذرت بیش ترین وزن تر اندام هوایی مربوط به تیمار M1N3 نسبت به شاهد 34/3 درصد افزایش، بیش ترین غلظت نیتروژن M2N2 نسبت به شاهد 16/7 درصد افزایش، بیش ترین پروتیین دانه مربوط به تیمار M2N2 نسبت به شاهد 15/8 درصد افزایش است. بنابراین، مصرف 75 درصد نیتروژن آزمون خاک برای گندم (187/5 کیلوگرم اوره در هکتار) و 100 درصد آزمون خاک (200 کیلوگرم اوره در هکتار) برای ذرت و هم چنین مصرف 10 تن در هکتار کود دامی اثر مفیدی بر صفات رشدی گندم و ذرت در شرایط آزمایش دارد. به طور کلی برای گندم، مصرف 20 تن کود کمپوست در هکتار به همراه 50 درصد کود اوره توصیه شده بر مبنای آزمون خاک (تیمار M5N4) بیش ترین اثر را بر عملکرد دانه نشان داد. در مورد ذرت تیمار M4N4 (مصرف 10 تن کود کمپوست در هکتار به همراه 50 درصد کود اوره توصیه شده بر مبنای آزمون خاک) بیش ترین تاثیر را بر وزن تر داشت.

    کلید واژگان: اوره, آزمون خاک, کمپوست, کود دامی, ماده آلی
    Niazali Ebrahimipak *, Shahram Omidvari, Samad Abdi
    Introduction

    Soil organic matter is one of the main indicators of soil quality and soil production capacity. It provides some nutrients for plant growth and improves the physical conditions of the soil. In addition to the importance of soil organic matter from an agricultural point of view, there is a deep and close relationship between the amount of soil organic matter and the amount of carbon dioxide in the air, global warming, and desertification. In addition, due to the lack of organic matter in the soils of arid and semi-arid regions, the use of organic compounds such as animal manures is considered an important and effective management factor on soil quality and improving the physical, chemical, and fertility properties of the soil. The supply sources of organic fertilizers in Iran are very diverse, which include animal manure, green manure, and all kinds of composts including urban waste composts and sewage sludge. Different sources of organic matter and their effect on plant growth have been investigated by various researchers. One of the effective ways to produce and increase crop yield is the combined use of organic and chemical fertilizers. The use of chemical fertilizers is the fastest and most reliable way to ensure soil fertility. Still, the high costs of these fertilizers, pollution, and destruction of the environment and soil are the defects of these fertilizers. Using organic fertilizers reduces the consumption of chemical fertilizers and increases the production of crops and garden crops. According to the recommendations of the Ministry of Agriculture to use fewer chemical fertilizers and to encourage farmers to use more organic fertilizers, and considering that a major part of the nitrogen in animal manure is wasted before consumption, investigating the effect of organic fertilizers on plant growth is a special priority. Therefore, this research aimed to determine the optimal levels of organic fertilizer and nitrogen for wheat cultivation in the Khorramabad region.

    Materials and Methods

    A split plot experiment in a randomized complete block design with three replications was implemented in the agricultural research station of Sarab Chengai Khorramabad during the crop year 2018-2019. This station has a moderate climate, an altitude of 1171 m asl, and an average annual rainfall of 516 mm. This station has a xeric humidity regime and a thermic temperature regime. Experimental treatments were: A- Organic fertilizer as the main treatment: M1 (control), M2 (10 tons of manure ha-1), M3 (20 tons of manure ha-1), M4 (10 tons of compost ha -1), and M5 (20 tons of compost ha -1). B- Consumption of urea fertilizer based on soil test as a sub-treatment: N1 (control), N2 (100% of fertilizer recommended based on soil test), N3 (75% of fertilizer recommended based on soil test), and N4 (50% of fertilizer recommended based on soil test). The type of crops and their rotations were wheat and corn according to common rotation in the region. Chamran variety wheat was planted on 2 November and wheat was harvested on 25 June with the amount of seed used 150 kg ha-1, single grass 704 corn variety was planted on 1 July and corn was harvested on 26 October with the amount of seed used 30 kg ha-1. It was done manually. All operations, such as the method and amount of irrigation water, fighting against pests and weeds, were carried out according to the advice of agricultural experts. This experiment was carried out in the form of alternating wheat and corn.

    Results and Discussion

    The results showed that in wheat, the highest straw yield in N3M2 treatment increased by 57.2% compared to control, the highest grain yield in N3M1 treatment increased by 33.6% compared to control, the highest total yield in N3M2 treatment increased by 39.8% compared to control. The highest harvest index related to the N4M4 treatment is an increase of 11.3% compared to the control, the highest number of seeds in the bunch related to the N3M2 treatment is a 50% increase compared to the control, and the highest thousand seed weight is related to the N3M4 treatment, which is a 16.6% increase compared to the control and has no significant difference with N3M3 treatment. In corn, the highest fresh weight of aerial organs related to N3M1 treatment is a 34.3% increase compared to the control, the highest nitrogen concentration of N2M2 is a 16.7% increase compared to the control, the highest seed protein is related to the N2M2 treatment is 15.8% increase compared to the control. Therefore, the use of 75% nitrogen of the soil test for wheat (187.5 kg.ha-1 urea) and 100% of the soil test (200 kg ha-1 urea) for corn, as well as the use of 10 t ha-1 manure have a beneficial effect on the growth characteristics of wheat and corn. In general, for wheat, among the treatments of combined use of organic fertilizer and chemical nitrogen fertilizer, the use of 20 t.ha-1 compost fertilizer along with 50% of recommended urea fertilizer based on the soil test (M5N4 treatment) showed the greatest effect on grain yield. In the case of corn, treatment M4N4 (use of 10 t.ha-1 compost fertilizer along with 50% of recommended urea fertilizer based on soil test) had the greatest effect on fresh weight.

    Conclusion

    The results of this research showed that in wheat cultivation, the consumption of 75% nitrogen recommended in the soil test can increase yield and yield components compared to control. Combined use of organic fertilizer and nitrogen can significantly increase grain yield, straw, biological yield, the weight of 1000 seeds, harvest index, and the number of seeds in the cluster. The results regarding corn cultivation also showed that the use of 100% nitrogen according to the soil test has a higher efficiency than other treatments. Among the organic fertilizer treatments, 10 t ha-1 animal manure is recommended. Therefore, to reduce the use of chemical fertilizers and increase the quality of soil properties, to prevent the reduction of soil organic matter and the destruction of the environment, the combined use of organic and chemical fertilizers is recommended.

    Keywords: compost, manure, Organic matter, Soil test, Urea
  • Farideh Alkasir, Mohammadhosin Gharineh, Naser Zarifinia *, Aydin Khodaei Joghan
    BACKGROUND
    Fertilizers play a vital role in providing essential nutrients to the plants, influencing their growth and ultimately affecting the crop production.
    OBJECTIVES
    To assess the effect of different fertilizer treatments on yield and agricultural characteristics of different varieties of asparagus current research in Safi Abad Dezful Agricultural Research Center during the 2021-2022 cropping season was done.
    METHODS
    An experiment was conducted as a split plot based on a completely Randomized Block Design. The main factor consisted of three cultivars of asparagus (Linda, Mike and Mary Washington). The sub-factor, on the other hand, involved five fertilizer levels (manure fertilizer, basic chemical fertilizers + manure fertilizer, basic chemical fertilizers + manure fertilizer + sulfur, Basic chemical fertilizers + manure fertilizer + calcium and basic chemical fertilizers + manure fertilizer + calcium + sulfur).
    RESULT
    The results indicated that both the cultivar and fertilizer treatment had a significant impact on dry yield of edible stems. Among different combinations tested, usage of manure fertilizer in combination with chemical fertilizers, sulfur, and calcium in the Mary Washington cultivar resulted in the highest dry yield of edible stems, with an increase of 665 kg.ha-1 compared to other treatments. The Linda cultivar demonstrated superiority over other cultivars in terms of iron content across all fertilizer treatments. In Linda cultivar, the concurrent application of manure fertilizer and chemical fertilizers resulted in the highest manganese content in the asparagus plant, reaching 1.29 ppm.
    CONCLUSION
    For achieving the highest dry yield of edible stems recommended to use Linda cultivar and apply a combination of manure fertilizer along with chemical fertilizers, sulfur, and calcium. This particular combination proved to be most effective in enhancing both the yield and the nutritional content of the asparagus plant.
    Keywords: Calcium, Copper, Iron, manure, sulfur
  • Hassan EL Moussaoui *, Lalla Fatima Zohra Ainlhout, Laila Bouqbis
    Purpose Biochar is a carbon-rich coproduct resulting from pyrolyzing biomass. Positive effects on productivity, soil stability, carbon sequestration, soil fertility have been validated by several studies. The aim of the present study is to compare the effect of different rates of biochar “BC TD” (produced from the pyrolysis of seeds of date ‘D’ and "Tomato residue" ‘T’) on the productivity of alfalfa in pots and in the field in comparison with manure, nitrogen fertilizer and biocompost (CP).Method In order to carry out this comparison, alfalfa was cultivated in the same bases and under the same climatic conditions, and the various physiological, growth and productivity parameters were continuously monitored throughout the period of the experiment.Results The manure doses resulted in  better productivity throughout the test period compared to all the treatments tested. For biochar, alfalfa germination results were widely different between field and pots with low germination rate in high doses of biochar which subsequently affected productivity.Conclusion Although the application of high doses of biochar and biocompost decreases productivity and limits all growth parameters but positive results on productivity were noted with the 3% BC treatment in the field, which requires monitoring this dose for prolonged periods in order to properly determine its long-term effects on the various physiological parameters, growth and productivity of alfalfa.
    Keywords: Biochar, Bio-compost, manure, alfalfa
  • راضیه امیرخانی، حسین آروئی*، عبدالله قاسمی پیربلوطی

    به منظور بررسی تاثیر کاربرد کودهای شیمیایی (نیتروژن، پتاسیم، فسفر به ترتیب 90، 70 و 60 کیلوگرم درهکتار)، ورمی کمپوست (10 تن در هکتار) و کود دامی (کود گوسفندی 10 تن در هکتار) در تلقیح با کودهای زیستی بر صفات بیوشیمیایی و رشدی این گیاه به صورت تجزیه مرکب در قالب بلوک های کامل تصادفی در دو سال (1396-1394) انجام گرفت. نتایج نشان داد که اثر سال بر همه صفات، اثر کود بر همه صفات به غیر از نشاسته و گلوکز و اثر متقابل سال در کود بر همه صفات مورد اندازه گیری به غیر از آنتی اکسیدان، نیتروژن، نشاسته و گلوکز معنی دار گردید، به طوری که در سال دوم آنتی اکسیدان، نیتروژن، نشاسته و گلوکز (به ترتیب 71/42 و 30/2 درصد، 40/0و 38/0 میلی گرم در گرم وزن تر) دارای بیشترین و در سال اول (به ترتیب 05/29، 44/1، 23/0 و 23/0) کمترین مقدار بود. بیشترین میزان اندازه (04/8 سانتی متر)، پتاسیم (88/1 و 89/1 درصد)، وزن پیاز (095/0 و 096/0 کیلوگرم)، پروتیین (05/15 و 72/15 میلی گرم در گرم وزن تر)، به ترتیب در تیمار ورمی کمپوست در تلقیح با کود زیستی و کود شیمیایی در تلقیح با کود زیستی در سال دوم، مقدار فنل (15/1 و 19/1 میلی گرم در گرم وزن تر) به ترتیب در تیمار ورمی کمپوست در تلقیح با کود زیستی در سال دوم و کود شیمیایی در تلقیح با کود زیستی در سال دوم و فلاونویید (1/107 میلی گرم در گرم وزن تر) و فسفر (623/1 درصد) در تیمار ورمی کمپوست در تلقیح با کود زیستی در سال دوم به دست آمد، هم چنین بیشترین آنتی اکسیدان (24/36) و مقدار نیتروژن (29/2) به ترتیب در تیمار ورکمپوست در تلقیح با کود زیستی در سال دوم و کود شیمیایی در تلقیح با کود زیستی در سال دوم بود و کمترین میزان اندازه (16/3)، وزن پیاز (037/0)، مقدار فنل (168/0)، فلاونویید (99/48)، پروتیین کل (81/6)، فسفر (753/0) و پتاسیم (811/0) در شاهد به دست آمد.

    کلید واژگان: عملکرد کمی و کیفی, کود دامی, کود زیستی, ورمی کمپوست
    Razieh A, Mirkhani, Hossein Arouiee *, Abdollah Ghasemi Pirbalooti
    Introduction

    Iranian shallot, scientifically known as Allium hirtifolium, is an important medicinal, edible, and industrial plant that grows in different regions of Iran, especially in the Central Zagros. Since this plant is harvested from its natural environment for consumption, it is necessary to cultivate and study various factors that affect its quantitative and qualitative yield, such as the use of sustainable agriculture. Additionally, genetic and environmental factors, as well as the use of fertilizers and nutrients, affect the growth, development, and yield of medicinal and edible plants, including Iranian shallots. Therefore, creating the best substrate for cultivation, protection, and harvesting is necessary due to the use of these plants in human health. The purpose of this study was to investigate the effect of chemical and organic fertilizer in inoculation with biofertilizer in two years on the yield and biochemical traits of Iranian shallot.

    Materials and Methods

    In this study (in the research farm of Islamic Azad University of Shahrekord in Chaharmahal and Bakhtiari province) investigated the effect of chemical fertilizer application (including: nitrogen, potassium, phosphorus 90, 70 and 60 kg/ha, respectively), chemical fertilizer inoculation with fertilizer Vermicompost (10 tons per hectare), Vermicompost inoculation with bio-fertilizer, manure (including sheep manure 10 tons per hectare), manure inoculation with bio-fertilizer (Including Arbuscular Mycorrhizal Fungi including: Glomus fasiculatum, Glomus intraradices and Glomus mosseae and growth-promoting bacteria including: Azospirillum spp, Pseudomonas fluorescens and Bacillus subtilis) on Iranian shallot biochemical and yields traits such as: size and weight of Bulb, Amount of phenol, Flavonoid Antioxidants, Starch, Glucose, Total protein, Nitrogen, Phosphorus, Potassium of this plant, as an randomized complete blocks design with three replications in two consecutive years (2016-2017 and 2017-2018) was conducted and The simple(year and fertilizer) and combined analysis(year* fertilizer) of variance were done. Data analysis was performed using SAS9.1 software, and LSD test at 5% probability level was used to compare the mean of treatments.

    Results and Discussion

    The results of the variance analysis showed that the effect of year on all traits was significant, including size and weight of bulb, phenol, flavonoids, antioxidants, starch, glucose, total protein, nitrogen, and phosphorus, at the level of 1%. The effect of fertilizer on all traits (except starch and glucose) and their interactions (year x fertilizer) on all measured traits except antioxidant activity percent, nitrogen, starch, and glucose were also significant.In the second year, antioxidant activity percent, nitrogen, starch, and glucose had the highest amounts at 42.71%, 2.30%, 0.40, and 0.38, respectively, while in the first year, they had the lowest amounts at 29.05, 1.44, 0.23, and 0.23 mg/g fw, respectively.According to the results, the highest bulb size (8.04 cm), potassium (1.88% and 1.89%), bulb weight (0.095 and 0.096 kg), and total protein (15.05 and 15.72 mg/g fw) were obtained in the vermicompost treatment in inoculation with bio-fertilizer in the second year and chemical fertilizer in inoculation with bio-fertilizer in the second year. Additionally, the highest amount of phenol (1.15 and 1.19 mg/g fw), respectively, in the treatment of vermicompost in inoculation with bio-fertilizer in the second year and chemical fertilizer in inoculation with biofertilizer in the second year, flavonoids (107.1 mg/g fw), and phosphorus (1.623%) in vermicompost in inoculation with bio-fertilizer in the second year were obtained.Moreover, the results of comparing the means showed that the highest percentages of antioxidant activity percent (36.24) and nitrogen content (2.29%) were in vermicompost in inoculation with bio-fertilizer and chemical fertilizer in inoculation with bio-fertilizer in the second year, respectively. The lowest bulb size (3.16 cm), bulb weight (0.037 kg), phenol content (0.168 mg/g fw), flavonoids (48.99 mg/g fw), total protein (6.81 mg/g fw), phosphorus (0.753%), and potassium (0.811%) were observed in control.

    Conclusion

    According to the results of this study, organic fertilizers can be used in inoculation with bio-fertilizer to increase the production of Iranian shallot as organic fertilizer and not impose a negative effect on the quantitative and qualitative characteristics of this plant instead of, excessive use of chemical fertilizers.

    Keywords: Biofertilizer, Manure, quantitative, qualitative yield, Vermicompost
  • نوشین اصولی*، هادی خاوری، کاظم طالشی
    به منظور بررسی اثرات تلقیح میکوریزا و کاربرد کود دامی بر رشد و عملکرد اقتصادی گیاه سیر، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه بیران شهر استان لرستان در سال زراعی 97-1396 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل تلقیح سیرچه ها با کود زیستی میکوریزا در دو سطح (عدم تلقیح و تلقیح) و کاربرد کود دامی پوسیده (گوسفندی) در شش سطح (صفر (شاهد)، 15، 20، 25، 30 و 35 تن در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد توام میکوریزا و کود دامی، باعث افزایش معنی دار عملکرد اقتصادی گیاه سیر گردید. همچنین، کاربرد قارچ میکوریزا بر عملکرد اقتصادی سیر، وزن سیر، قطر سیر و تعداد سیرچه در سیر تاثیر معنی داری داشته ولی بر ارتفاع سیر تاثیر معنی داری نداشت. تیمار کود دامی بر عملکرد اقتصادی سیر، وزن سیر و قطر سیر تاثیر معنی داری داشته ولی بر تعداد سیرچه در سیر و ارتفاع گیاه، تاثیر معنی داری نداشت. استفاده از قارچ میکوریزا با عملکرد 12497 کیلوگرم در هکتار، سبب افزایش عملکرد اقتصادی سیر به میزان 55 درصد نسبت به تیمار شاهد شد. کاربرد توام کود زیستی میکوریزا و کود گوسفندی از طریق افزایش جذب عناصر در خاک و بهبود رشد و نمو اندام های فتوسنتزی، باعث افزایش عملکرد سیر می شود. یافته ها نشان داد، تلقیح میکوریزا و کاربرد کود دامی در خاک، موجب بهبود شرایط رشد و عملکرد اقتصادی سیر می شود که می توان در جهت تولید پایدار و همچنین افزایش بازده اقتصادی محصول این گیاه نسبت به روش مرسوم کاشت آن، توصیه گردد.
    کلید واژگان: سیر سفید همدان, کشاورزی پایدار, کود دامی, کود زیستی, عملکرد
    Noshin Osoli *, Hadi Khavari, Kazem Taleshi
    In order to investigate the effects of mycorrhizal inoculation and application of manure on the growth and economic yield of garlic, a factorial experiment was conducted in a randomized complete block design with three replications in Biran-Shahr region of Lorestan province in 2018- 2019. Experimental treatments included inoculation of cormlet with mycorrhiza bio-fertilizer in two levels (non-inoculation and inoculation) and application of rotten manure (sheep) in six levels (control (0), 15, 20, 25, 30 and 35 t/ha). The results showed that combined use of mycorrhiza and manure caused a significant increase in the economic yield of the garlic plant. Also, mycorrhiza had a significant effect on economic yield, weight and diameter of garlic and number of cormlet, but has no significant effect on garlic height. Manure treatment had a significant effect on economic yield, weight and diameter of garlic, but no significant effect was observed on the number of cormlet and plant height. The use of mycorrhizal fungi with a yield of 12497 kg/ha, increased the yield of garlic by 55% compared to the control. Combined application of bio-fertilizer of mycorrhiza and sheep's manure by increasing the absorption of the elements in the soil and improving the growth and development of plant photosynthetic organs, increased the yield of garlic. The findings showed that inoculation of mycorrhiza and application of manure in soil, improves the conditions of growth and economic yield of garlic, which can be recommended for sustainable production as well as increasing the economic yield of this plant than the conventional method of planting.
    Keywords: Biological fertilizer, Hamedan white garlic, manure, Sustainable agriculture, Yield
  • جبرائیل ملکی، ابراهیم شریفی عاشور آبادی*، مهدی میرزا، حسین حیدری شریف آباد، محمدحسین لباسچی
    به منظور بررسی تاثیر روش های حاصلخیزی خاک بر عملکرد اقتصادی و اجزای اسانس سیاه دانه (Nigella sativa L.)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف کودهای شیمیایی ‏NPK‏، کود دامی، تلفیق کودهای ‏NPK‏ با کود دامی و همچنین تلفیق کودهای ‏شیمیایی و دامی همراه با تلقیح کود زیستی آزوریزوبیوم در مقایسه با تیمار شاهد بود. صفات عملکرد دانه، عملکرد اندام هوایی و درصد، عملکرد و ترکیب اسانس بررسی شدند. نتایج نشان داد، بیشترین عملکرد دانه (1270.43 کیلوگرم در هکتار) در تیمار 40 کیلوگرم در هکتار نیتروژن+ 32 کیلوگرم در هکتار فسفر+ 40 کیلوگرم در هکتار پتاسیم+30 تن در هکتار کود دامی به دست آمد. بیشترین درصد (0.25%) و عملکرد اسانس (2.8 کیلوگرم در هکتار) در تیمار 40 کیلوگرم در هکتار نیتروژن+ 32 کیلوگرم در هکتار فسفر+ 40 کیلوگرم در هکتار پتاسیم+ 30 تن در هکتار کود دامی+ آزوریزوبیوم و بیشترین درصد تیموکینون (14.9%) در تیمار 30 تن در هکتار کود دامی بدست آمدند. به طور کلی تیمارهای تلفیقی و زیستی، بیشترین تاثیر مثبت را بر عملکرد دانه و درصد اسانس سیاه دانه داشتند. استفاده از منابع کودی مناسب، نه تنها موجب افزایش عملکرد، مقدار اسانس و ترکیب تیموکینون در سیاهدانه شد بلکه پیامدهای ناشی از مصرف بی رویه کودهای شیمیایی را کاهش داد. استفاده از روش های کوددهی تلفیقی گامی موثر جهت دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار است.
    کلید واژگان: گیاهان دارویی, کود شیمیایی, کود دامی, کود زیستی, آزوریزوبیوم
    J. Maleki, E. Sharifi Ashoorabadi *, M. Mirza, H. Heydari Sharif Abad, M.H. Lebaschy
    To investigate the effects of soil fertility methods on economic yield and essential oil compositions of Nigella sativa L., an experiment was conducted in a randomized complete block design with three replications. Experimental treatments included different levels of NPK chemical fertilizer, manure, NPK+ manure, and NPK+ manure+ inoculation of Azorizobium biofertilizer. Seed yield, aerial parts yield, and percentage, yield, and essential oil compounds were studied. The results showed that the highest seed yield (1270.43 kg.ha-1) was obtained in the 40 kg.ha-1 N+ 32 kg.ha-1 P+ 40 kg.ha-1 K+ 30 ton.ha-1 manure treatment. The highest percentage (0.25%) and essential oil yield (2.8 kg.ha-1) was obtained in the 40 kg.ha-1 N+ 32 kg.ha-1 P+ 40 kg.ha-1 K+ 30 ton.ha-1 manure+ Azurizobium treatment. The highest thymoquinone percentage (14.9%) was observed in the 30 ton.ha-1 manure treatment. Overall, the integrated and biological treatments had the most positive effects on seed yield and essential oil percentage of N. sativa. The use of suitable fertilizer sources not only increased the yield, essential oil percentage, and thymoquinone content in Nigella sativa, but also reduced the consequences of excessive use of chemical fertilizers. The use of integrated fertilization methods is an effective step to achieve the sustainable agriculture goals.
    Keywords: Medicinal plants, Chemical fertilizers, Manure, Biofertilizer, Azorhizobium
  • Sunday Obazi, Miracle Iheanyichukwu *, David Okoronkwo, Kingsley Obasi, Samuel Esheya
    The study investigated the adoption level of organic farming practices among fluted pumpkin vegetable farmers in Enugu state, Nigeria. Multistage sampling procedure was used to select 84 fluted pumpkin farmers, and data was collected through structured questionnaires. Data were analyzed using SPSS software and presented in mean, percentages and frequency distributions. Findings indicated that majority (65.5%) of fluted pumpkin farmers regularly acquire information about organic practices through fellow farmers. Approximately 70.2% and 61.9% of the respondents noted that the use of animal manure and farmyard manure were the organic farming practices mostly disseminated in the zone. Among the different organic farming practices examined, only the use of animal manure (M=3.94; SD=1.302) was adopted. Poor storage of organic material (M=3.01; SD=0.768), low yield (M=2.76; SD=1.082), little/no policy (M= 2.74), inadequate information (M=2.70) among others, were the major challenges militating against the adoption of organic farming practices among farmers. Results also revealed that promoting government policy that supports organic farming (M=1.58; SD=.564), increasing extension service deliveries on organic farming (M=1.55; SD=.589) and establishing organic producing companies to supply adequate inputs (M=1.48) among others, were the major strategies suggested by farmers that will help in improving the adoption of organic farming on vegetable production. Therefore, government, through the ministry of agriculture, should train extension agents on organic farming practices to enable them have required capability to enlighten fluted pumpkin and other vegetables farmers. Also, government should bring up policies that would promote production, marketing and consumption of organically produced vegetables.
    Keywords: adoption, Organic, manure, Information, crop production
  • امیرحسین محمدی*، ناصر صداقتی، معصومه حقدل، سید جواد حسینی فرد، مهدی محمدی مقدم
    هدف

    آلودگی پسته به قارچ Aspergillus و آفلاتوکسین یکی از مهمترین مشکلات در تولید و صادرات این محصول با ارزش، می باشد. این  پژوهش با هدف شناسایی دو گونه Aspergillus flavus و A. parasiticus، تعیین فراوانی جدایه های توکسین زا و غیرتوکسین زای این دو گونه و جمعیت Aspergillus flavus clade در خاک، میوه های سالم و ترک خورده رقم اوحدی، در شش تیمار آخرین آبیاری قبل از برداشت (5، 10، 15، 20، 25 و 30 روز) اجرا گردید.

    مواد و روش ها:

     جداسازی قارچ های Aspergillus flavus clade از خاک، میوه های سالم و ترک خورده با روش تهیه سوسپانسیون و سری های رقت، روی محیط کشت DRBC انجام شد. شناسایی دو گونه Aspergillus flavus وA. parasiticus با استفاده از ویژگی های ماکرومورفولوژیکی و مولکولی (پرایمر کالمودولین) و تشخیص و غربالگری جدایه های توکسین زا با استفاده از دو روش محیط کشت نارگیل-آگار (Coconut agar medium=CAM) و کروماتوگرافی لایه نازک (TLC) انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در طی سال های 1392 تا 1394 اجرا گردید.

    نتایج

    از مجموع 233 جدایه Aspergillus flavus clade جمع آوری شده، به ترتیب 221 و 12 جدایه متعلق به دو گونه Aspergillus flavus و A. parasiticus بودند. در میوه های ترک خورده، سالم و خاک فراوانی جدایه های توکسین زایA. flavus به ترتیب 5/86، 5/87، 7/88 درصد و جدایه‏های توکسین‏زای A. parasiticus،  80، 75، 100 درصد بود. بر اساس نتایج تجریه مرکب، تیمارهای آخرین آبیاری 30 و 25 روز قبل از برداشت (تیمارهای با کمترین رطوبت خاک) کمترین و تیمارهای آخرین آبیاری 10 و 5 روز قبل از برداشت (تیمارهای با بیشترین رطوبت خاک) بیشترین جمعیت Aspergillus flavus clade را در خاک، میوه های سالم و ترک خورده نشان دادند. استفاده از کود دامی جمعیت Aspergillus flavus clade را به طور معنی داری افزایش داد به طوری که این افزایش در میوه های ترک خورده، سالم و خاک در سال 1393 به ترتیب 66، 83 و 114 درصد بود.

    نتیجه گیری:

     نتایج تحقیق حاضر نشان داد که کاهش فاصله آخرین آبیاری با زمان برداشت میوه (بالا بودن درصد رطوبت خاک سطحی باغ) و استفاده از کود دامی می تواند موجب افزایش جمعیت Aspergillus flavus clade در خاک، میوه های سالم و ترک خورده پسته گردد. با توجه به اینکه افزایش جمعیت قارچی همراه با فراوانی جدایه های توکسین زای دو گونه Aspergillus flavus و A. parasiticus می باشد با تنظیم دور آبیاری، به طوری که آخرین آبیاری 25 تا 30 روز قبل از برداشت میوه باشد، می توان آلودگی میوه های پسته به Aspergillus و تولید آفلاتوکسین را کاهش داد.

    کلید واژگان: آفلاتوکسین, جدایه های توکسین زا, کود دامی
    AmirHossein Mohammadi *, Naser Sedaghati, Masoumeh Haghdel, Seyd Javad Hosseinifard, Mehdi Mohammadi Moghadam
    Objective

    Contamination of pistachio with Aspergillus and aflatoxin is one of the most important problems in the production and export of this valuable product. In this research, in addition to molecular identification of Aspergillus flavus and A. parasiticus and determination of the frequency of their toxigenic and atoxigenic isolates, the population of Aspergillus flavus clade was measured in soil, intact and cracked fruits of cv. Ohadi in 6 treatments of last irrigation before harvest (5, 10, 15, 20, 25 and 30 days).

    Materials and methods

    Isolation of Aspergillus flavus clade fungi from soil, intact and cracked fruits was done by serial dilution method on DRBC culture medium. Aspergillus flavus and A. parasiticus were identified by macromorphological and molecular (calmodulin primer) features and screening of toxigenic and atoxigenic isolates was performed using of coconut-agar medium (CAM) and thin layer chromatography (TLC). This experiment was carried out in a complete randomized block design with four replications during the years 2012 to 2014.

    Results

    Out of 233 collected isolates of Aspergillus flavus clade, 221 and 12 isolates belonged to Aspergillus flavus and A. parasiticus, respectively. Frequency of toxigenic isolates ofA. flavus and A. parasiticus was 86.5, 87.5, 88.7% and 80, 75, 100% in cracked, intact fruits and soil, respectively. Based on the results of the combine analysis, the last irrigation treatments 30 and 25 days before harvest have the lowest and the last irrigation treatments 10 and 5 days before harvest have the highest population of Aspergillus flavus clade in the soil, intact and cracked fruits which showed significant difference with each other. Using of manure significantly increased the population of Aspergillus flavus clade, so that this increase in cracked, healthy fruits and soil in 2013 was 66, 83 and 114%, respectively.

    Conclusions

    The results of the present research showed that reduction of the interval between the last irrigation and the time of fruit harvesting (high moisture percentage of the surface soil of the orchard) and the using manure can increase the population of Aspergillus flavus clade in the soil, intact and cracked pistachio fruits. Increasing of the fungal population is accompanied by the frequency of toxigenic isolates of Aspergillus flavus and A. parasiticus. Adjusting the irrigation cycle, so that the last irrigation is 25 to 30 days before the fruit harvesting, can reduce the possibility of contamination of the pistachio kernels to Aspergillus and aflatoxin.

    Keywords: Aflatoxin, Toxigenic isolates, Manure
  • سلیمه رحیم نژاد، سید محمد حجتی*، حامد اسدی، حمید جلیلوند، مجتبی محمودی
    پژوهش پیش رو با هدف بررسی اثر اصلاح کننده های خاک شامل پوسته برنج، بیوچار پوسته برنج، کود گاوی و کود شیمیایی بر ویژگی های ریخت شناسی و فیزیولوژیکی نهال های گلدانی ون (Fraxinus excelsior L.) و شیردار (Acer cappadocicum Gled.) طی یک دوره رویش در نهالستان لاجیم در شهرستان سوادکوه انجام شد. درمجموع، 60 گلدان برای نه تیمار اصلاح کننده و نیز خاک نهالستان با سه تکرار برای دو گونه مورد مطالعه در قالب طرح کامل تصادفی درنظرگرفته شد. نتایج نشان داد که تیمارهای مختلف، تاثیر معنی داری بر قطر یقه، ارتفاع، زی توده برگ و طول ساقه نهال های ون داشتند. بیشینه قطر یقه، ارتفاع و طول ساقه ون در تیمار کود حیوانی 150 گرم و بیشترین مقدار وزن خشک برگ های آن در تیمار کود گاوی 300 گرم مشاهده شد. ارتفاع مرحله اول، میانگین سطح برگ، حجم، سطح مقطع و طول ریشه، وزن خشک برگ و حجم ساقه نهال های شیردار نیز به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار گرفتند. بیشترین ارتفاع مرحله اول برای نهال های این گونه در تیمار شاهد و بیشینه حجم ریشه آن ها در تیمارهای کود گاوی 300 و 150 گرم و پوسته برنج دو درصد مشاهده شد. بیشترین میانگین سطح برگ نهال های شیردار متعلق به تیمار کود گاوی 150 گرم بود. تیمار کود گاوی 300 گرم نیز بیشینه سطح مقطع ریشه، طول ریشه، وزن خشک برگ و حجم ساقه نهال های این گونه را به خود اختصاص داد. بااین حال، مقدار کلروفیل و فتوسنتز بین تیمارهای مختلف، اختلاف معنی داری نداشتند. براساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که استفاده از کود گاوی در مقایسه با کودهای شیمیایی و بیوچار، کارکرد بهتری در افزایش رشد نهال های گلدانی ون و شیردار طی یک دوره رویش گیاهی در محیط نهالستان دارد.بیوچار، کلروفیل برگ، کود گاوی، نهالستان لاجیم
    کلید واژگان: بیوچار, کلروفیل برگ, کود گاوی, نهالستان لاجیم
    S. Rahimnezhad, S.M. Hojati *, H. Asadi, H. Jalilvand, M. Mahmoudi
    The aim of this study was to investigate the effects of rice husk, rice husk biochar, cow manure and chemical fertilizers on the morphological and physiological characteristics of coliseum maple (Acer cappadocicum Gled.) and ash (Fraxinus excelsior L.) seedlings. A total of 60 pots were considered for nine modifying treatments and nursery soil with three replications in a completely randomized design in Lajim nursery located in Savadkuh county, north of Iran. Results showed that different treatments had significant effects on some morphological characteristics of ash. The highest diameter, height, stem length of this species were observed in 150 g of cow manure treatment and the highest dry leaf weight was observed in 300 g of cow manure treatment. Different treatments had significant effects on the height of first stage, leaf area, volume, cross section and length of roots, leaf dry weight and stem volume of coliseum maple seedlings. The highest height in first stage of this species was observed in the control and the highest root volume was observed in the treatments of 300 and 150 g of cow manure and 2% of rice husk treatments. The highest root cross section, root length, leaf dry weight and stem volume of coliseum maple seedlings were observed in 300 g of cow manure treatment and the highest mean leaf area was observed in 150 g of cow manure treatment. In addition, no significant difference was observed in chlorophyll content and photosynthesis of different treatments. In general, the obtained results show that the use of cow manure compared to chemical fertilizers and biochar has a better function in increasing the growth of Fraxinus excelsior and Acer cappadocicum seedlings during a period of plant growth in the nursery.
    Keywords: biochar, Manure, leaf chlorophyll concentration, Lajim nursery
  • Luis Alexander Paez, Jose Francisco Garcia *, Joel David Parra, Leonardo Lozano Jacome
    Purpose

    Phosphorus (P) is one of the key elements in the agricultural sector, allowing improved production yields. Phosphate rock is a natural source of phosphorus; however, its low reactivity limits the release of P available to plants in the short term, conditioning its application in a direct way. Research was conducted to determine the effect of phosphate rock on a manure compost mix by measuring its availability of P and its microorganism activity.

    Method

    Cattle manure, equine manure, and poultry manure from three provinces of the department of Boyacá, Colombia, were moistened up to 60% with fermented mineralized liquid and composted with different proportions of phosphate rock. After 60 days of composting, the mineral content and microorganism activity were measured.

    Results

    This study revealed three notable results. First, the addition of phosphate rock led to an increase in total and available P and a decrease in water-soluble phosphorus and inhibitory effects of phosphatase activity. Second, composting with the three manures resulted in microorganism activity levels ​​higher than 700*104 CFU, exceeding the NTC’s definition of an inoculant fertilizer in the agricultural process. Third, a strong positive relationship was found between ammonia-oxidizing bacteria and PBII, a medium correlation was found between PSM and TP, and a negative correlation was found between pH and PT.

    Conclusion

    Composting manure with phosphoric rock could be a low-cost source of macronutrients, minerals, and microorganisms to promote soil health and crop yields.

    Keywords: Composting, Phosphate rock, Manure, Phosphate solubilizing
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال