به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "l- methionine" در نشریات گروه "علوم دام"

تکرار جستجوی کلیدواژه «l- methionine» در نشریات گروه «کشاورزی»
  • مرتضی رضاپور، یدالله چاشنی دل*، اسدالله تیموری یانسری، عیسی دیرنده

    اسهال، یکی از عوامل اصلی مرگ و میر گوساله ها در دو هفته اول پس از تولد است، بنابراین شناسایی ترکیبات موثر بر پیشگیری از اسهال برای گوساله های شیرخوار، بسیار مهم است. به منظور بررسی نسبت های مختلف مکمل های روی بر بهبود اسهال و عملکرد گوساله ها، تعداد 50 راس گوساله هلشتاین شیرخوار در قالب یک طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و 10 تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل مصرف مکمل روی به صورت 1) 100درصد متیونین- روی، 2) 75 درصد متیونین- روی و 25 درصد اکسید روی، 3) 50 درصد متیونین- روی و 50 درصد اکسید روی، 4) 25 درصد متیونین- روی و 75 درصد اکسید روی و 5) 100 درصد اکسید روی بود. مکمل روی از روز اول تولد تا روز 14 به گوساله ها تغذیه شد و بررسی عملکرد به مدت 70 روز تا زمان قطع شیر ادامه داشت. ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه و امتیاز قوام مدفوع گوساله ها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نسبت های بالاتر اکسید روی سبب کاهش معنی دار غلظت آلکالین فسفاتاز و سوپراکسید دیسموتاز خون در روز 14 و 70 آزمایش شد. همچنین در روز 70 آزمایش، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل خون، در تیمارهای حاوی متیونین- روی، به طور معنی داری بیشتر از تیمار 5 (100 درصد اکسید روی) بود. در مجموع، عملکرد تولیدی، در نسبت های مختلف منبع آلی و معدنی تغییر نکرد، عدم تاثیر جایگزینی اکسید روی با متیونین- روی بر عملکرد گوساله ها در مطالعه حاضر ممکن است به دلیل ارائه سطوح کافی روی برای همه گوساله ها باشد. بنابراین می توان بیان داشت، در زمانی که عنصر روی در سطح کافی تامین شود، شکل شیمیایی و زیست فراهمی منابع دارای اهمیت کمتری هستند.

    کلید واژگان: اسهال, اکسید روی, سیستم ایمنی, گوساله شیرخوار, متیونین روی
    Morteza Rezapour, Yadollah Chashnidel *, Asadollah Teimoury Yansary, Essa Dirandeh

    Introduction : 

    Diarrhea is the main cause of calf mortality in the first two weeks after birth. Even when calves recover from diarrhea, they may subsequently show impaired growth. Considering this fact and especially following the ban of antibiotics in many countries, it is very important to identify effective anti-diarrheal supplements for use in suckling calves. Zinc is an effective anti-inflammatory and anti-diarrheal substance that improves the function of the immune system, reduces the number of pathogenic bacteria and increases the relative abundance of beneficial microbes in the digestive system. It is thought that the mechanisms of anti-diarrheal effect of zinc element are due to regulation of intestinal fluid transfer and mucosal integrity, strengthening of immunity and modulation of oxidative stress. The purpose of this experiment is to investigate the use of different proportions of organic (methionine-zinc) and inorganic (zinc oxide) sources of zinc to prevent diarrhea, improve the condition of the immune system and performance indicators of suckling calves. 

    Materials and Methods

    A total of 50 suckling Holstein calves were used over 70 days in a completely randomized design with 5 treatments and 10 replications. The experimental treatments were different proportions of organic and inorganic zinc supplements, including 1) zinc supplementation, 100% Methionine-zinc 2) combination of 75% methionine-zinc and 25% zinc oxide, 3) combination of 50% methionine-zinc and 50% zinc oxide, 4) combination of 25% methionine-zinc and 75% zinc oxide, and 5) 100% zinc oxide. All treatments received 1.96 mg of zinc supplementation per kilogram of body weight. Zinc supplements mixed with milk were fed to the calves from day one to day 14, and performance monitoring continued for 70 days. The stool score was evaluated on a scale of 1 to 4. Diarrhea was defined as the presence of grade 3 or 4 stools for 2 consecutive days. Data were analyzed in a completely randomized design using the GLM procedure of SAS. For variables measured over time (average daily gain, dry matter intake, and feed conversion ratio), time was added to the model as a repeated factor. 

    Results and Discussion

    The results showed that experimental treatments did not significantly effect the average daily gain, dry matter intake, and feed conversion ratio of the calves fed with Different ratios of mineral (zinc oxide) and organic (methionine-zinc) sources of zinc. In addition, the average of fecal consistency score did not differ significantly among the treatments. The results blood analysis demonstrated that treatment 100% methionine-zinc had higher level of concentration alkaline phosphatase. However, among the treatments contained methionine-zinc, a decrease in the ratio of methionine-zinc resulted in a decrease in Alkaline phosphatase concentration. Higher ratios of zinc oxide caused a significant decrease in the concentration of superoxide dismutase in the blood on the 14th and 70th day of the experiment. Also, on the 70th day of the test, the antioxidant capacity of whole blood was significantly higher in treatments containing methionine-zinc than in treatment %100 zinc oxide. The results showed that other blood parameters were not significantly influenced by the treatments in this study. In general, production performance did not change in different ratios of organic and mineral sources, the lack of effect of replacing zinc oxide with methionine-zinc on the performance of the present calves may be due to the provision of sufficient levels of zinc for all calves. So that the zinc supplement, taking into account its purity percentage, reached the same amount (1.96 mg of zinc supplement per kilogram of body weight) in all treatments. 

    Conclusion

    In the present study, overall production performance and blood parameter concentrations did not change with different ratios of organic and mineral sources. However, the activity of antioxidant enzymes was higher with higher ratios of the organic supplement (methionine-zinc) compared to the mineral source (zinc oxide). The lack of positive effect of replacing zinc oxide with methionine-zinc on the performance of the present calves may be due to the provision of sufficient levels of zinc for all calves. And it can be said that when a mineral is supplied at a sufficient level, the chemical form and bioavailability of resources are less important on performance.

    Keywords: Diarrhea, Immune System, Newborn Calf, Zinc Methionine, Zinc Oxide
  • مهرداد کریمی، مجید علیایی*، حسین جانمحمدی، روح الله کیانفر، فاطمه خادم ناسی

    این تحقیق به منظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف کروم آلی بر عملکرد تولید تخم مرغ، کیفیت تخم مرغ در زمان و دمای مختلف نگهداری و عملکرد سیستم ایمنی و بیوشیمیایی خون با استفاده از 120 قطعه مرغ تخم گذار نژاد لگهورن سویه های لاین W36 در سن 73 هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، پنج تکرار و چهار قطعه پرنده در هر تکرار طراحی شد. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: 1- شاهد (بدون افزودن کروم آلی)، 2 الی 6- جیره شاهد به همراه افزودن سطوح 400، 800، 1200، 1600 و 2000 میکرو گرم کروم آلی در هر کیلوگرم جیره (µg/kg). نتایج نشان داد که مرغ های دریافت کننده µg/kg 2000 کروم- متیونین، کمترین مصرف خوراک را داشتند و بهترین ضریب تبدیل خوراک و درصد تولید تخم مرغ با افزودن g/kg 1600 و 2000 کروم آلی مشاهده شد. افزودن کروم آلی به جز 2000 میکروگرم در هر کیلوگرم ارتفاع سفیده و واحد هاو را در مقایسه با گروه کنترل بهبود داد. اثر متقابل بین مدت زمان و دمای نگهداری تخم مرغ بر ارتفاع و درصد زرده، pH سفیده و زرده تخم مرغ معنی دار بود. کلسترول سرم خون مرغ های تغذیه شده با µg/kg 800 کروم- متیونین در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. کمترین غلظت سرمی مالون دی آلدهید با استفاده از µg/kg 1600 و 2000 کروم آلی در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد. افزودن µg/kg 1600 کروم- متیونین موجب افزایش تولید ایمونوگلوبولین کل بر علیه گلبول قرمز گوسفند شد. در مجموع، افزودن µg/kg 1600 کروم- متیونین می تواند اثرات سودمندی بر مرغ های تخم گذار مسن با بهبود عملکرد تولید، عملکرد سیستم ایمنی هومورال و کاهش غلظت مالون دی آلدهید سرم داشته باشد.

    کلید واژگان: ایمنی هومورال, فراسنجه های خونی, کروم - متیونین, کیفیت تخم مرغ, مرغ تخم گذار
    Mehrdad Karimi, Majid Olyayee *, Hossein Janmohammadi, Ruhollah Kianfar, Fatemeh Khademnasi
    Introduction

    Although minerals include a small part of the total cost of poultry feed, they perform special functions in the body. Given that today's birds are primarily raised under stressful conditions (including high production demands, environmental stress, heat, and exposure to various other stress factors), their nutrient metabolism, including the absorption of minerals, has changed. This has led to decreased feed consumption, reduced mineral absorption, and consequently, increased excretion of minerals. Minerals that serve as cofactors for many enzymes are crucial; thus, to support proper functioning and enhance the immune system's response, higher amounts of these nutrients are required in diets. Chromium (Cr) is a critical micronutrient for humans and animals. It contributes to physiological and nutritional efficiency. Chromium increases glucose glycogenesis, promotes glucose transport, and increases protein synthesis. Chromium is important in protein digestion and reduction of lipid peroxidation and increased growth production. Chromium deficiency is associated with reduced growth rate, and glucose, and protein metabolism. Under environmental, nutritional, and hormonal stress, the benefits of chromium supplementation clearly demonstrated. Considering that with the increase in age and egg size, the egg quality decreases, and also the function of the immune system decreases at the late phase of egg production. Therefore, supplementation of layer hen diets with some nutrients at the end of the production period can improve the egg quality and potentiate the humoral immune response. Thus, the subject of the current study was to investigate the effects of dietary supplementation of chromium-methionine on egg laying performance, egg quality traits at different storage times and temperatures, humoral immune response, and some blood biochemical parameters of laying hens at late–phase of the egg production cycle.

    Materials and Methods

    A total of 120 Leghorn laying hens (Hy-line W36, 73 weeks- old) were assigned in a completely randomized design with 6 dietary treatments, 5 replicates and 4 laying hens in each replicate for 6 weeks. The experimental treatments were 6 levels of chromium-methionine supplementation (0, 400, 800, 1200, 1600, and 2000 μg/kg of diet) of corn-soybean meal-based diet. The hens were housed in a 60 × 60 × 40 cm cage. All hens were housed in an environmentally controlled house with temperature maintained at approximately 25ºC. The house had controlled ventilation and lighting (16L: 8D). All hens were supplied with feed and water ad libitum. The hen-day egg production, egg weight, egg mass, feed intake, and feed conversion ratio were recorded daily. The feed conversion ratio was expressed in kilograms of feed consumed per kilogram of the egg mass. The effects of organic chromium supplementation of laying hens on egg quality traits were evaluated every 2 weeks at 75, 77, and 79 weeks of age. The egg shape index was calculated by dividing egg length to egg width. At the end of the experiment, to measure certain blood parameters, one bird from each replicate was selected, and blood was drawn from the wing vein. After preparing the serum, the concentrations of triglycerides, cholesterol, total protein, albumin, globulin, uric acid, alanine transaminase, aspartate transaminase, glucose, and malondialdehyde were measured using Pars Azmoon kits according to the manufacturer's instructions.

    Results and Discussion

    Supplementing the diet with chromium-methionine had a significant effect on laying performance (including feed intake, feed conversion ratio, and egg production) and egg quality traits (such as eggshell weight, yolk color, yolk weight, albumen height, and Haugh unit). The results showed that birds fed 2000 µg/kg chromium-methionine had the lowest feed intake and the best feed conversion ratio and egg production percentage were observed with the addition of 1600 and 2000 g/kg organic chromium. By suppressing stress factors, chromium can increase the ovulation rate and increase the percentage of egg production. Addition of organic chromium except 2000 μg/kg improved albumen height and Haugh unit compared to the control group. The interaction effect between egg storage time and storage temperature on the yolk height and yolk percentage, albumen and yolk pH were significant. Carotenoids are responsible for the color of the yolk and they are a part of the fat-soluble compounds, so any factor that can improve the digestion and absorption of fats will probably lead to an increase in the color of the egg yolk. Haugh unit is a measure to determine the quality of egg white, which determines the quality of the egg. The higher HU means better egg quality (fresher, higher quality eggs have thicker whites). Blood serum cholesterol of chickens fed with 800 µg/kg of chromium-methionine decreased compared to the control group. The lowest serum concentration of malondialdehyde was observed using 1600 and 2000 µg/kg organic chromium. Addition of 1600 µg/kg of chromium-methionine increased total immunoglobulin production against sheep red blood cells. The effects of dietary chromium supplementation on improving immune responses can be attributed to its antioxidant activity. By enhancing antioxidant activity, chromium reduces the production of corticosterone, a potent suppressor of immune system function. This reduction in corticosterone levels prevents the decrease in lymphocyte production and proliferation, ultimately supporting the continued production of antibodies.

    Conclusion

    In total, dietary supplementation of 1600 μg/kg chromium-methionine can improve egg laying performance including feed conversion ratio, egg production, and egg mass, as well as egg quality traits such as egg shell weight and albumen height of laying hens at the late-phase of laying cycle. Supplementation of layer diets with 1600 μg/kg organic chromium improved the humoral immune response at the late-phase of egg production cycle by increasing the production of total immunoglobulin against sheep red blood cells.

    Keywords: Humoral Immunity, Egg Quality, Chromium-Methionine, Blood Parameters, Laying Hens
  • مرتضی غلامی، زربخت انصاری پیرسرائی*، حمید دلدار، محمد کاظمی فرد

    پژوهش کنونی با هدف بررسی تاثیر تزریق درون تخم مرغی سطوح مختلف اسیدآمینه L و DL-متیونین بر درصد جوجه درآوری، عملکرد و فراسنجه های بیوشیمیایی خون جوجه ها تا سن هفت روزگی انجام شد. به این منظور در روز 16 جوجه کشی، 800 عدد تخم مرغ نطفه دار سویه راس 308 به طور تصادفی بین 8 تیمار (4 تکرار) به صورت 3 سطح L-متیونین (10، 20 و 30 میلی گرم)، 3 سطح DL-متیونین (10، 20 و 30 میلی گرم) و 2 تیمار شاهد، شامل شاهد منفی (بدون تزریق) و مثبت (تزریق 200 میکرولیتر سالین) تقسیم شدند. تزریق تیمارها به طور معنی داری درصد جوجه درآوری را کاهش داد (05/0<p)، اما اثری بر وزن جوجه های تفریخ شده، نسبت وزن جوجه به وزن تخم مرغ و مصرف خوراک در هفته نخست دوره پرورش نداشت. بیشترین افزایش وزن روزانه (3/27 گرم) و بهترین ضریب تبدیل خوراک مصرفی (62/0) در تیمار 30 میلی گرم L-متیونین دیده شد. نسبت وزن لاشه به وزن زنده (5/50) در تیمار 30 میلی گرم L-متیونین به طور معنی داری (05/0<p) افزایش یافت. سطح تری گلیسرید خون جوجه ها در 7 روزگی در همه ی تیمارها نسبت به تیمار شاهد بدون تزریق به طور معنی داری کاهش یافت. به طور کلی نتیجه ی این پژوهش نشان داد که تزریق 30 میلی گرم L-متیونین در مقایسه با DL-متیونین می تواند منجر به افزایش عملکرد و بهبود نسبت لاشه در 7 روزگی شود.

    کلید واژگان: اسید آمینه, تزریق درون تخم مرغی, جوجه گوشتی, L-متیونین, DL- متیونین
    Morteza Gholami, Zarbakht Ansari Pirsaraei *, Hamid Deldar, Mohammad Kazemi-Fard

    Methionine is the first limiting amino acid in the poultry diet, and it plays essential roles in energy production and protein synthesis, increasing the growth performance of broiler chickens. This trial was conducted to compare the effect of L- and DL-Methionine on hatchability, productive performance and biochemistry of some blood parameters of broiler chicken from 1 to 7 day of age. On days 16 of incubation, 800 fertile egg (Ross 308) were randomly divided between 8 treatments (and 4 replicates) including 3 levels of L-Methionine (10, 20 and 30 mg), 3 levels of DL-Methionine (10, 20 and 30 mg) and two control treatments including negative (no injection) and positive (injection of 200 microliters of saline) control. Results showed that all treatments significantly (p<0.05) decreased the hatchability, without no effect on chick weight, chick to egg weight ratio and feed intake from 1 to 7 days of age. Birds received 30 mg L-Methionine showed the best BWG (27.3 g) and FCR (0.62). Likewise, 30 mg L-Methionine increased the carcass to live weight ratio (50.5) significantly (p<0.04). The applied treatments compare to the negative control group significantly (P<0.04) decreased triglyceride content of serum in the chickens. In general, the results of this research showed that injection of 30 mg of L-methionine compared to DL-methionine can lead to increased performance and improved carcass ratio in 7 days.

    Keywords: Amino acid, broiler, DL- Methionine, In ovo injection, L-Methionine
  • محمد رشیدی فتح آبادی، مرتضی مهری*، فاطمه شیرمحمد
    جهت بررسی اثر چند منبع آنتی اکسیدانی بر کاهش مسمومیت سالینومایسینی، از 400 قطعه جوجه هایلاین 36-w یک روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار، در یک دوره 35 روزه استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره شاهد، 2) جیره شاهد منفی حاوی 05/0 درصد سالینومایسن سدیم، 3) جیره شاهد منفی + پودر سیر (g/kg15)، 4) جیره شاهد منفی + ویتامین E (g/kg2) + سلنیوم (mg/kg450)، و 5) جیره شاهد منفی + مکمل روی-متیونین (mg/kg160). افزایش وزن، مصرف خوراک و یکنواختی وزن به صورت هفتگی اندازه گیری شد. جهت بررسی میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی، آنزیم های کبدی، الکترولیت ها و میزان مالون دی آلدیید (MDA)، در پایان دوره خون گیری انجام شد. نتایج نشان داد که سالینومایسین فعالیت آنزیم های کبدی و MDA سرم خون (ALP، ALT، AST و MDA به ترتیب 5/65±17/545، 83/1±20/35، 40/16±75/378 و 98/0±93/18) را نسبت به تیمار شاهد (به ترتیب 15/7±33/420، 22/1±60/28، 05/37±75/293 و 38/0±88/14) افزایش و میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی سرم (SOD، GPx و CAT در گروه شاهد به ترتیب 55/7±5/170، 16/3±0/215 و 65/2±5/314، و در گروه شاهد منفی به ترتیب 29/11±75/134، 58/12±75/193 و 34/10±75/281) را کاهش داد (05/0P<)، ولی افزودن ویتامین E و سلنیوم به جیره سبب رفع آثار منفی سالینومایسین بر این فراسنجه ها شد (05/0P<). سالینومایسین سبب کاهش سطح کلر و افزایش سطح پتاسیم سرم خون نسبت به گروه شاهد شد (05/0P<) و تنها استفاده توام از ویتامین E و سلنیوم این اثر را رفع نمود (05/0P<). نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد استفاده از ویتامین E همراه با سلنیوم در جیره می تواند سبب کاهش عوارض احتمالی سالینومایسین در نیمچه های تخم گذار شود.
    کلید واژگان: پودر سیر, روی-متیونین, سالینومایسین, سلنیوم, ویتامین E
    M. Rashidi Fathabadi, M. Mehri *, F. Shirmohammad
    Introduction
    Coccidiosis is a serious problem in the poultry industry, and medication is required continuously. There are several approaches to the control of coccidiosis. Several drugs have been used in the control of coccidiosis. The ionophore antibiotics such as lasalocid, maduramicin, monensin, narasin, and salinomycin are extensively used in poultry feed for the prevention or treatment of coccidiosis induced by Eimeria species. Unfortunately, the toxic effects of ionophores cause concern because of their narrow safety margin. Ionophores’ toxicity could be probably due to oxidative damage. Therefore, it can be prevented by the supplementation of antioxidants in the diet. It has been reported that 60 or 120 mg/kg of salinomycin caused some pathological changes in the liver, heart, kidney, and muscles, such as degeneration or necrosis of these tissues. However, administration of salinomycin with vitamin E or selenium showed that vitamin E decreases the pathological changes.  The present study aimed to investigate the effects of salinomycin administration in combination with some natural antioxidants on reducing salinomycin toxicity in laying chickens.
    Materials and methods
    A total number of 400 day-old hy-line w36 chicks were used in a completely randomized design with five treatments and four replications for 35 days. Treatments were included: 1) control diet, 2) negative control diet containing 0.05% salinomycin sodium, 3) negative control + garlic powder (15 g/kg of diet), 4) negative control + selenium (450 mg/kg of diet) + vitamin E (2 g/kg of diet), and 5) negative control + zinc-methionine (160 mg/kg of diet). Body weight gain, feed intake, and body weight uniformity were measured weekly. Blood samples were taken to evaluate the levels of antioxidant enzymes, liver enzymes, electrolytes, and malondialdehyde levels at the end of the experimental period.
    Results and discussion
    The results showed that the salinomycin diet (T2) decreased body weight and feed intake compared with the control diet in the total experimental period (P<0.05). But the addition of supplemental Zn-methionine to the diet (T5) led to improved body weight and feed intake (P<0.05). Significant differences were observed among various treatments for the relative weight of visceral organs (liver, heart, kidney, gizzard, proventriculus, intestine, and bursa of Fabricius), but there were no significant differences for spleen and lungs. Also, salinomycin increased the activity of liver enzymes including alanine transaminase (ALT), aspartate transaminase (AST), alkaline phosphatase (ALP), and serum malondialdehyde (MDA) in the negative control group and control group, and decreased the level of serum antioxidant enzymes compared to the control group (P<0.05), but the addition of vitamin E + selenium to the diet, eliminated the negative effects of salinomycin on these parameters (P<0.05). Vitamin E plays important roles in various biochemical and physiological processes, including antioxidation. The protective effect of vitamin E against the alterations induced by salinomycin on these estimated parameters in this study could be attributed to the role of vitamin E as a fat-soluble antioxidant, which protects the biological membranes from oxidative damage and decreases osmotic fragility of erythrocytes. Selenium also exerts its protective effect against oxidative damage by a decline in free radicals and increasing the synthesis of glutathione peroxidase, which catalyze the breakdown of toxic hydrogen peroxide and lipid hydroperoxides. Salinomycin decreased serum chlorine and increased serum potassium compared to the control group (P<0.05), and only the use of vitamin E + selenium adjusted these changes (P<0.05). The T2 group reduced the serum level of chlorine and increased the serum level of potassium (P<0.05). But there is no significant effect on the level of blood calcium. Although all treatments with antioxidants changed the levels of these electrolytes. The changes in electrolyte balance can result in metabolic alkalosis and acidosis. However, the T4 group only reduced the serum levels of potassium and calcium and increased the serum level of chlorine significantly, compared to the T2 group (P<0.05). However, there were no significant differences in the serum sodium and creatinine levels among various treatments.
    Conclusions
    Salinomycin administration in the diet of laying chicken induces undesirable effects on some estimated parameters probably due to oxidative damage. But, the supplementation of pullet diets with vitamin E and selenium can reduce the possible side effects of salinomycin.
    Keywords: Garlic powder, Zinc-methionine, Salinomycin, selenium, Vitamin E
  • کامران کرم نژاد، محسن ساری*، مهدی دهقان بنادکی، حسن رفیعی یارندی

    این مطالعه با هدف بررسی اثر افزودن مکمل روی-متیونین به جیره های با و بدون مکمل چربی نمک کلسیمی روغن کتان بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی، رشد اسکلتی، وضعیت سلامتی و برخی فراسنجه های خونی گوساله های شیرخوار انجام شد. در این آزمایش از 28 راس گوساله ماده هلشتاین 3 روزه با میانگین وزنی 2± 7/35 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با چینش فاکتوریل 2×2 و 7 تکرار در هر تیمار به مدت 49 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل، جیره شاهد، جیره حاوی 1/0 درصد مکمل روی-متیونین، جیره حاوی 5/2 درصد مکمل چربی نمک کلسیمی روغن کتان و جیره حاوی 5/2 درصد نمک کلسیمی روغن کتان بعلاوه 1/0 درصد مکمل روی-متیونین بودند. ماده خشک مصرفی، عملکرد رشد و شاخص های رشد اسکلتی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. تاثیر برهمکنش بین چربی و روی-متیونین بر غلظت آنزیم آلانین آمینوترانسفراز تمایل به معنی داری داشت و کمترین غلظت در تیمار شاهد و بیشترین غلظت در تیمار حاوی روی مشاهده شد. استفاده از مکمل چربی موجب افزایش قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی و کاهش دمای مقعد و امتیاز مدفوع شد. غلظت آنزیم آلکالین فسفاتاز تحت تاثیر مکمل روی-متیونین افزایش یافت. به نظر می رسد که تغذیه روغن محافظت شده کتان با سطوح بالای اسیدهای چرب غیراشباع در گوساله های شیرخوار تاثیر مثبتی بر وضعیت سلامت گوساله ها و قابلیت هضم ظاهری خوراک داشته باشد.

    کلید واژگان: روغن کتان, روی-متیونین, قابلیت هضم, گوساله هلشتاین
    Kamran Karamnejad, Mohsen Sari *, Mehdi Dehghan Banadaki, Hassan Rafiei
    Introduction

     Zinc is part of more than 300 enzymes involved in immunity, metabolism, growth and reproductive functions. This element is essential for the metabolism of nucleic acids, proteins, carbohydrates, the development and proper functioning of immune cells. Therefore, zinc deficiency can affect the performance of animals by reducing appetite and growth and immune system disorders.Fat supplementation in milk replacer or starter diets has been suggested to improve the energy density of calf diets. Linoleic and alpha-linolenic are two essential fatty acids precursors of eicosanoids, important molecules in regulation of inflammation. Eicosanoids derived from linoleic acid has the inflammatory effects, while Eicosanoids derived from alpha-linolenic acid has anti-inflammatory effects. Adding alpha-linolenic acid in the form of Ca-salt of flaxseed oil to calf starter improves daily weight gain and feed efficiency. It seems to decreasing the ratio of linoleic acid to alpha linolenic acid in the diet have positive effects on the health and immune system of dairy calves.Zinc has a direct effect on modulating the activity of desaturase enzymes in fatty acid metabolism and also indirectly affects the absorption, oxidation and composition of fatty acids. In addition, zinc participates in the structure of superoxide dismutase, which is an important enzyme in the oxidative process of lipids. Free radicals reaching the cytoplasm are neutralized by this enzyme. The aim of this study was to evaluate the effect of organic supplementation of zinc and dietary Ca-salt of flaxseed oil on growth performance, health status and some blood parameters of Holstein calves.

    Materials and Methods

    A total of Twenty-eight 3-day-old female Holstein calves with a starting average weight of 35.7±2 kg were used based on a completely randomized design with a 2×2 factorial arrangement of treatments and 7 replications per treatment for 49 days (before weaning). The experimental treatments were: 1) Control (CON), 2) diet containing 0.1% Zn-methionine supplement (+Zn), 3) diet containing 2.5% Ca-salt of flaxseed oil supplement (+Fat) and 4) diet containing 2.5% Ca-salt of flaxseed oil supplement with 0.1% Zn-methionine supplement (+Fat +Zn). The calves were housed in individual pens and fed with whole milk and had free access to the feed starter and water. Milk was offered 4 L/d in two equal meals daily at 07:00 and 19:00. All the calves were weighed at the beginning of the experiment and days 14, 28, 42 and 49. Daily weight gain and feed efficiency (gain to feed) were calculated. Apparent digestibility was determined by the internal marker method of acid-insoluble ash. Changes in skeletal growth and health scores from birth to 42 days were recorded. Blood samples were collected from the jugular vein on last week of the trial (3 h after the morning feeding). Blood parameters data were analyzed using the PROC GLM procedure of SAS (9.1v). Repeated measured data (body weight, feed intake and feed efficiency) were analyzed using the PROC MIXED procedure and health scores were analyzed using a multivariable logistic mixed model (GLIMMIX). Significance among treatments was determined by the Tukey test and results were considered as significant the P-value was less than 0.05.

    Results and Discussion

     This study results showed that the use of Zn-methionine and Ca-salt of flaxseed oil had no significant effect on dry matter intake and growth performance. Daily weight gain tended to increase from day 29 to day 49 in treatments containing fat supplement. Fat supplementation increased dry matter and organic matter apparent digestibility. Addition of zinc-methionine supplement to diets had no effect on apparent nutrient digestibility. Skeletal growth indices did not affect by dietary treatments. Attitude score, nasal discharge, days with fever, days with diarrhea and days with poor attitude were not affected by experimental treatments. Ca-salt of flaxseed oil reduced rectal temperature and improved fecal consistency. Organic Zn did not improve calf health status. Decreased rectal temperature as a result of consuming the source of alpha-linolenic acid may be due to the effects of alpha-linolenic acid and its derivatives eicosanoids in reducing the incidence of inflammatory responses. Interaction among fat and Zn-methionine tended to affect alanine aminotransferase enzyme concentration. Zn-methionine supplement increased the concentration of alkaline phosphatase. Alkaline phosphatase has four Zn element in its active site. This enzyme is involved in calcium absorption and animal growth and is considered as indicator of Zn status. The increase in alkaline phosphatase concentration in the present study can be attributed to the increase in zinc uptake from the source of the organic zinc-methionine.

    Conclusion

     It seems that feeding of Ca-salt of flaxseed oil with high levels of unsaturated fatty acids in dairy calves have a positive effect on calf health status and apparent feed digestibility.

    Keywords: digestibility, Flaxseed Oil, Holstein calves, Zn-Methionine
  • Aazam Mehrabani Mamduh, Sara Mirzaie Goudarzi *, AliAsghar Saki, Hassan Aliarabi

    The objective of this study was to investigate the effects of dietary zinc (Zn) sources and levels supplementation on performance, egg quality, blood parameters, and egg yolk Zn content in laying hens from 28 to 36 weeks of age. Two hundred laying hens (Hy-Line W-36) were weighed individually and placed randomly in cages with five treatments, five replicates of 8 birds in each by 2×2+1 factorial arrangement. Treatments consisted of a control diet (corn-soybean meal as a basal diet without Zn supplementation) and the diet supplemented with 80 and 120 mg of Zn/kg, added as either Zinc-sulfate (ZnSulf) or Zn-methionine (ZnMet), respectively. No significant differences were observed for treatments on laying hen performance from 28 to 36 weeks of age. Eggshell thickness significantly improved (P<0.001) by ZnMet in comparison to ZnSulf. Eggshell thickness significantly improved by increasing Zn from 80 to 120 mg/kg of the diet (P<0.05). Plasma HDL (P<0.001), alkaline phosphatase activity (P<0.05), total protein, and albumin concentrations (P<0.001) were significantly increased by ZnMet in comparison to ZnSulf supplementation. Plasma Fe, Cu, Zn, P and Zn content of the egg yolk were not affected by Zn sources or levels. Plasma Ca was higher in hens receiving 120 mg/kg ZnMet/kg than other treatments (P<0.01). In conclusion, more positive effects on eggshell quality and some blood parameters were found by dietary ZnMet supplementation at 80 or 120 mg/kg diet than ZnSulf in laying hens under the conditions of this study.

    Keywords: zinc sulfate, zinc methionine, eggshell thickness, alkaline phosphatase, layer
  • بهنام احمدی پور جونقانی*، حسین ایمانی تبار، فریبرز خواجعلی، زینب توحیدیان

    در تحقیق حاضر با تبدیل اسید آمینه دی ال متیونین به فرم نانو متیونین و تغذیه آن در جوجه های گوشتی تاثیر آن بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و ریخت شناسی روده کوچک مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی مخلوط سویه آرین در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار به مدت 40 روز مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد (متیونین را به شکل دی ال متیونین) 2- 75 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5/2 درصد نانو متیونین 3- 50 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5 درصد نانو متیونین 4- 25 درصد دی ال متیونین گروه شاهد + 5/7 درصد نانو متیونین 5- 10 درصد نانو متیونین بودند. نتایج نشان داد که کاهش متیونین جیره و جایگزین کردن آن با نانو متیونین اختلاف معنی داری از نظر افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، وزن لاشه، ران، کبد و قلب، غلظت آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، اسید اوریک سرم و همچنین ارتفاع و عرض پرزها در دیودنوم و ژژنوم در بین تیمارها مشاهده نشد. اما در تیمارهایی که 5/7 و 10 درصد نانو متیونین جایگزین شده بود افزایش معنی داری در وزن سینه و ارتفاع، عرض و سطح جذب پرزهای ایلیوم نسبت به تیمار شاهد مشاهده گردید (05/0<p). براساس نتایج حاضر، کاهش 90 درصدی مکمل دی ال متیونین جیره و جایگزینی فرم نانوی متیونین تاثیر منفی بر فراسنجه های اندازه گیری نشان نداد. با توجه به جدید بودن موضوع نیازمند به تحقیقات گسترده تری در این زمینه است.

    کلید واژگان: جوجه گوشتی, عملکرد, ریخت شناسی روده, نانومتیونین
    Behnam Ahmadipour Gounaghani *, Hossein Imanitabar, Fariborz Khajali, Zeinab Tohidiyan

    In this experiment, nano DL-methionine was synthesized from commercial DL-methionine and used in broiler diets to evaluate the effects on growth performance, carcass characteristics, blood parameters and small intestine morphology. A total of 200 one-day-old broilers (Arian) were used in a completely randomized design with five treatments and four 4 replicates of 10 birds for a period of 40 days. Experimental treatments included: 1) a control diet consisted of DL-methionine, 2) a diet included 75% of DLM of the control+2.5% nano-methionine, 3) a diet included 50% of DLM of the control+5% nano-methionine, 4- a diet included 25% of DLM of the control+7.5% nano-methionine, and 5- a diet included 10% nano-methionine. The results showed that replacing DLM with NM caused no significant difference between treatments for live responses, carcass characteristics and activities of alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase, alkaline phosphatase. There was no significant difference between treatments for serum uric acid, height and width of villi in duodenum and jejunum. However, groups with 7.5% and 10% NM manifested a significant increase (P < 0.05) in breast weight and villus height and width and its absorptive surface area compared to the control. In conclusion, the use of NM could save up to 90% of DLM requirements.

    Keywords: broiler chickens, Intestinal morphology, nano methionine, performance
  • سیده خوشقدم حسینی، سید داود شریفی*، مریم باقری ورزنه، شکوفه غضنفری
    این مطالعه به منظور بررسی تاثیر اندازه ذرات کروم-متیونین بر عملکرد، صفات لاشه و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی در شرایط تنش فیزیولوژیکی انجام شد. از 288 قطعه جوجه گوشتی (جنس نر) در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و 12 قطعه پرنده در هر تکرار در قالب آزمایش فاکتوریل 3×2 با دو وضعیت تنش (بدون تنش و تنش) و سه سطح افزودنی (بدون افزودنی، ppb 2000 کروم-متیونین و  ppb 2000 کروم-متیونین آسیاب شده) استفاده شد. از افزودن دگزامتازون به جیره به میزان 5/1میلی گرم در کیلوگرم جیره به مدت یک هفته (18 تا 24 روزگی) برای ایجاد تنش فیزیولوژیکی استفاده شد. میزان خوراک مصرفی و وزن جوجه ها در هر واحد آزمایشی به صورت هفتگی اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. غلظت مالون دی آلدیید و ظرفیت نگهداری آب گوشت سینه در 24 روزگی و 46 روزگی و pH گوشت سینه در سن 46 روزگی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تنش فیزیولوژیکی، مصراف خوراک، افزایش وزن روزانه، بازده لاشه و وزن نسبی طحال و بورس را کاهش و ضریب تبدیل، وزن نسبی قلب و کبد و ظرفیت نگهداری آب را افزایش داد (05/0>P). استفاده از جیره حاوی هر دو شکل کروم متیونین در پرندگان در شرایط تنش به طور معنی داری باعث کاهش ضریب تبدیل و افزایش pH گوشت شد (05/0>P). تفاوتی در شکل فیزیکی ذرات کروم- متیونین بر صفات مورد مطالعه مشاهده نشد. با توجه به نتایج این آزمایش، افزودن  ppb2000 کروم-متیونین در اندازه های مختلف سبب کاهش آثار تنش فیزیولوژیکی به ویژه بهبود ضریب تبدیل و بازده لاشه در پرندگان در شرایط تنش فیزیولوژیک شد.
    کلید واژگان: تنش فیزیولوژیکی, جوجه گوشتی, عملکرد رشد, کروم-متیونین, کیفیت گوشت
    S. K. Hoseini, S. D. Sharifi *, M. Bagheri Varzaneh, S. Ghazanfari
    This study was conducted to evaluate the effects of particle size of chromium-methionine (Cr-Met) on growth performance, carcass traits and meat quality of broiler chicks under physiological stress conditions. A total of 288 broiler chicks (male) were used in a 2 × 3 factorial arrangment with two stress status (no stress, stress) and three levels of Cr-Met (no Additive, 2000 ppb of Cr-Met, and 2000 ppb of Cr-Met milled) in a completely randomized design with six treatments, four replicates and 12 birds per each pen. Dexamethasone was added to diets (1.5 mg/kg diet) for a week (18-24 d) to induce physiological stress. Feed intake and body weight were measured weekly and feed conversion ratio was calculated. The malondialdehyde content and the water holding capacity of meat were measured at 24 and 46 d of age. Also, breast meat pH was measured at 46 d. Physiological stress decreased feed intake, weight gain, carcass yeild, relative weight of spleen, bursa, heart and liver, but increased FCR and water holding capacity of meat bereast (P<0.05). In stressed birds, both forms of dietary Cr- Met improved FCR and increased the meat pH (P<0.05). There were no differences between the effects of particle size of Cr-Met on the studied parameters. According to the results of this experiment, dietary supplementation of 2000 ppb Cr-Met in different sizes reduced the negative effects of physiological stress and improved the FCR and carcass yield of birds under physiological stress.
    Keywords: Physiological stress, Broiler chicken, Growth Performance, Chrome-methionine, Meat Quality
  • صیاد سیف زاده*، جمال سیف دواتی، محمود صحرایی، وحیده رزم آذر، فاطمه بهکش نوشهری
    سابقه و هدف

    کروم در متابولیسم نشخوارکنندگان نقش مهمی ایفا می کند. شرایطی از جمله افزایش سرعت رشد، تنش و زیست فراهمی پایین کروم در منابع خوراکی، منجر به تخلیه ذخایر کروم در بدن شده و اختلالات متابولیکی و کاهش عملکرد رشد رخ می دهد. کروم یک عنصر ضروری برای حیوانات و انسان می باشد. این عنصر در قالب کمپلکسی به نام عامل تحمل گلوکز با بالا بردن تحمل گلوکز و حساسیت سلول های بدن به انسولین میزان انرژی بیشتری برای تولید و رشد دام فراهم می کند. کروم به عنوان کوفاکتور انسولین شناخته شده و بیان شده است که برای فعالیت برخی آنزیم های خاص، تثبیت پروتئین ها و اسید های نوکلییک ضروری می باشد. بنابراین اختلال در متابولیسم پروتئین و کربوهیدرات ها سبب کاهش حساسیت انسولین در بافت ها می شود لذا در زمان کمبود کروم و شرایط استرس زا کاهش وزن بدن مشاهده می شود. کروم با کاهش رادیکال های آزاد سبب بهبود وضعیت سلامتی شده و همچنین با کاهش میزان کورتیزول خون سبب تحریک سیستم ایمنی و مقاوم شدن بدن در برابر بیماری های در زمان تنش می شود. هدف از این پژوهش بررسی اثرات مکمل کروم-متیونین بر عملکرد رشد و فراسنجه های خونی و وضعیت سلامت گوساله های شیرخوار تحت تنش گرمایی بود.

     مواد و روش:

    بدین منظور تعداد 30 راس گوساله هلشتاین با میانگین سنی 1 الی 8 روز و میانگین وزنی 2±39 کیلوگرم به صورت یک آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 2 تیمار و 15 تکرار انتخاب شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه بدون مکمل کروم و 2) جیره پایه به همراه 05/0 میلی گرم کروم-متیونین بر حسب وزن متابولیکی بودند. مصرف خوراک به صورت روزانه و وزن بدن در روزهای تولد، 30، 60 و 65 دوره پرورشی ثبت و ضریب تبدیل خوراک برای هر گروه محاسبه گردید. برای تعیین فراسنجه های خونی در زمان های 30 و 65 روز دوره پرورشی از سیاهرگ گردنی وداج خون گیری به عمل آمد. میانگین ماکزیم شاخص دمایی-رطوبتی در طول دور پرورشی 2/91 ثبت گردید که نشان از تنش حرارتی شدید بود. 

    یافته ها:

     نتایج نشان دادند استفاده از مکمل کروم متیونین در گوساله های شیرخوار تحت استرس گرمایی تاثیر معنی داری بر میزان مصرف خوراک، وزن نهایی، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی و رشد اسکلتی در طی ماه های اول، دوم و کل دوره پرورشی ایجاد نکرد. غلظت خونی گلوتاتیون پراکسیداز تحت تاثیر مکمل کروم متیونین قرار گرفت بطوریکه میزان غلظت خونی گلوتاتیون در گوساله های دریافت کننده مکمل کروم 78/57 در مقابل 19/47 واحد بر گرم بود (04/0>P). همچنین تعداد تنفس و ضربان قلب در گوساله های دریافت کننده مکمل کروم پایین بود بطوریکه به لحاظ عددی تعداد تنفس و ضربان قلب در گوساله های مکمل شده با کروم- متیونین بتریتب برابر با 70/50 در مقابل 40/54 با در دقیقه و 10/98 در مقابل 50/104 بار در قیقه بودند. اما نمره قوام مدفوع و دمای رکتوم تحت تاثیر مصرف کروم در گوساله ها قرار نگرفتند.

    نتیجه گیری

    استفاده از کروم متیونین در گوساله های شیرخوار سبب بهبود غلظت گلوتاتیون پراکسیداز، قوام مدفوع و دمای رکتوم گردید اما تاثیری بر عملکرد رشد و اندازه اسکلتی نداشت.

    کلید واژگان: عملکرد رشد, کروم- متیونین, فراسنجه های خونی, گوساله هلشتاین
    Sayyad Seifzadeh *, Jamal Seifdavati, Mahmud Sahraei, Vahideh Razmazar, Fatemeh Behkeh Noshahry
    Background and objective

    Chromium (Cr) plays an important role in ruminant’s metabolism. Situations such as accelerating growth, stress and low bioavailability of Cr in feedstuffs, result in depletion of chromium stores of body, therefore, metabolic disorders and growth retardation occurs. Chromium is an essential element for animals and humans It functions as cofactor for insulin and it is assumed to be essential for activation of certain enzymes and stabilization of proteins and nucleic acids Therefore, impaired carbohydrate and protein metabolism, decreased insulin sensitivity in peripheral tissues and thereby decreased weight gain would be expected in Cr-deficient individuals especially under stressful conditions. Chromium improves health by reducing free radicals and also stimulates the immune system and makes the body more resistant to diseases during stress by lowering blood cortisol levels. The aim of this study was to investigate the Effects of chromium-methionine on growth performance, blood parameters and health of Holstein suckling calves under heat stress.

    Material and methods

    For this experiment, 30 newly-born Holstein calves (average age 1-8 days), average weight 39±1 kg) were used in a completely randomized arrangement with 2 treatments and 15 replications. The experimental treatments were: 1) Basal diet without any additive (control), 2) Basal diet with 0.05mg of chromium-methionine. Daily feed intake were recorded daily and body weight were recorded at birth days, 30, 60 and 65 breeding periods and feed conversion ratio was calculated for each group. The average maximum temperature–humidity index was 91.2 U, indicating severe environmental heat load.

    Results

    The results showed that the use of chromium methionine supplementation in calves under heat stress had not a significant effect on feed intake, final weight, daily weight gain, feed conversion ratio and skeletal growth during the first, second and entire breeding months. The blood concentration of glutathione peroxidase was affected by chromium methionine supplementation, while the blood concentration of glutathione in calves receiving chromium supplementation was 57.78 versus 47.19 u/g (P <0.04). Respiration rate, breaths/min and heart rate in calves receiving chromium were low, so that numerically the number of breaths and heart rate in chromium-methionine-supplemented calves was 50.50 versus 54.40 per minute and 10 / 98 were in front of 10/50 times. Rectal temperature and fecal score were not affected by chromium intake in calves.

    Conclusion

    Results of this experiments showed that the use of chromium methionine in suckling calves improved glutathione peroxidase concentration, fecal score and rectal temperature but had no effect on growth performance and skeletal size

    Keywords: Growth performance, chromium-methionine, blood parameters, Holstein calf
  • حمیدرضا همتی متین، نواب قبادی*، محمدامین شهبازی، حامد محمدی
    هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تزریق درون تخم مرغی سطوح مختلف منابع عنصر روی (آلی و معدنی) بر برخی از پارامترهای تفریخ، خصوصیات اسکلتی و عملکرد جوجه های گوشتی است. درمطالعه حاضر 480 عدد تخم مرغ در 6 تیمار 20 عددی با 4 تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل 1) بدون تزریق، 2) تزریق نیم سی سی سرم فیزیولوژی، 3) تزریق 80 میکروگرم سولفات روی محلول در نیم سی سی سرم فیزیولوژی، 4) تزریق 100 میکروگرم سولفات روی محلول در نیم سی سی سرم فیزیولوژی، 5) تزریق 80 میکروگرم کیلات روی محلول در نیم سی سی سرم فیزیولوژی و 6) تزریق 100 میکروگرم روی-متیونین محلول در نیم سی سی سرم فیزیولوژی در روز 17 انکوباسون بود. بعد از تفریخ، از هر تکرار 2 جوجه انتخاب و استخوان ران پای راست برای سنجش عنصر روی برداشته شد.نتایج نشان داد وزن جوجه های تفریخ شده تفاوت آماری معنی داری ندارند و بالاترین درصد تفریخ مربوط به تیمارهای تزریق 100 میکروگرم روی- متیونین و تزریق 80 میکروگرم سولفات روی است (p <0.05). همچنین تزریق منبع آلی و معدنی روی سبب افزایش وزن و مقدار روی استخوان درشت نی می شود(p <0.05).تزریق درون تخم مرغی 80 و 100 میکروگرم روی- متیونین به افزایش مقدار روی درشت نی در سن 21 روزگی منتهی شد (p <0.05). طول درشت نی نیز با تزریق درون تخم مرغی تزریق 100 میکروگرم سولفات روی و تزریق 80 میکروگرم روی- متیونین نسبت به دیگر تیمارها افزایش نشان داد (p <0.05). تفاوت آماری معنی داری در قابلیت هضم ایلیومی(خوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی)با تزریق درون تخم مرغی سطوح مختلف منابع آلی و معدنی عنصر روی دیده نشد.
    کلید واژگان: استخوان, تزریق درون تخم مرغی, جوجه گوشتی, روی- متیونین
    Hamidreza Hematti Matiin, Navab Ghobadi *, Mohammadamin Shahbaz, Hamed Mohammadi
    An experiment was conducted to determine the effect of in ovo injection (IOI) of different sources of organic and inorganic of zinc on post-hatch parameters, bone characteristics, and broiler chickens performance. Fertile eggs (n=480) were weighted, distributed into 6 groups of 80 eggs in force-draft incubator. On 17th days of incubation, 2 groups were injected with 0.5 ml of 80 or 100 µg zincsulfate dissolved in physiology serum. Other 2 groups were injected with 0.5 ml of 80 or 100 µg methionine-zinc dissolved in physiology serum. Rests two groups were used as sham control (injected with 0.5 ml physiology serum) and un-injected control. After hatching, hatched chickens (2 chickens per each replicate) were randomly selected and parameters were measured. The results showed no significant differences were in the hatched chick’s weight. The highest percentage of hatching was related to IOI 100 µg methionine-zinc and 80 µg mg zincsulfate (p < 0.05). In addition, the IOI of organic and inorganic source of zinc increased tibia zinc (p < 0.05).The IOI 80 µg of zinc-methionine increased tibia weight (P <0.05) The IOI 80 or 100 µg zinc-methionine increase the tibia zinc content at 21 days of age (P <0.05). Also, tibia length increased with IOI 100 µg zincsulfate and IOI 80 µg zinc-methionine compared to other treatments (P <0.05). There was no difference in the apparent ileal digestibility of zinc and performance (feed intake, weight gain, and feed conversion ratio) in response to IOI different levels of organic and inorganic sources of zinc.
    Keywords: Bone, Broiler Chickens, In ovo injection, Zinc-Methionine
  • سمیه سالاری*، ابتسام بوعذار، نسرین رشیدی
    به منظور بررسی اثر سطوح مختلف کروم آلی بر عملکرد و خصوصیات کیفی تخم مرغ مرغ های تخم گذار پرورش یافته در شرایط متراکم، آزمایشی با استفاده از دو سطح تراکم (سه و پنج قطعه در هر قفس) و چهار سطح کروم  (صفر، 300، 600 و 900 میکروگرم در کیلوگرم) با استفاده از 192 قطعه مرغ تخم گذار سویه های- لاین (36- W)، در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 4×2 با شش تکرار انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد افزودن کروم به جیره در شرایط پرورش متراکم و نیز توصیه شده تاثیر معنی داری بر عملکرد مرغ های تخمگذار نداشت. وزن تخم مرغ در سطوح 600 و 900 میکروگرم در کیلوگرم کروم به طور معنی داری افزایش (96/56 و 91/56) و مصرف خوراک در پرندگان پرورش یافته در تراکم بالا به طور معنی داری در مقایسه با تراکم معمول، کاهش (34/99 در برابر 05/105 گرم به ازای هر قطعه پرنده) یافت (05/0>P). در چهار هفته اول، دوم و نیز کل دوره نمونه برداری، افزودن کروم به جیره در شرایط پرورش معمول و نیز متراکم، سبب افزایش معنی دار رنگ زرده و نیز مقاومت پوسته تخم مرغ در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0>P). افزودن کروم به جیره در شرایط پرورش معمول و متراکم، تاثیر معنی داری بر فراسنجه های خون و نیز خصوصیات استخوان درشت نی مرغ های تخمگذار نداشت. به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد با افزایش سطح کروم جیره تا 900 میکروگرم در کیلوگرم در شرایط پرورش متراکم، شاخص رنگ زرده تخم مرغ و مقاومت پوسته تخم مرغ به شکستن به طور معنی داری افزایش یافت.
    کلید واژگان: تراکم, عملکرد, کروم متیونین, مرغ تخم گذار
    S. Salari *, E. Boazar, N. Rashidi
    In order to study theeffects of various levels of organic chromium on performanceand egg quality characteristics oflaying hens reared at high stock density, an experiment was done using twolevels of density (three and five birds per cage) and four levels of organic chromium (0, 300, 600and 900 ppb) with 192 laying hens (Hy-line W-36) in a completely randomizeddesign with factorial arrangement of 4×2 with six replicates. The results showed that dietarysupplementation of chromium at normal and high stock density had notsignificant effect on performance of layers. Egg weight significantly increasedat levels of 600 and 900 ppb (56.96 and 56.91 g) and feed intake significantlydecreased (99.34 vs. 105.05) in birds reared at high stock densitycompared to the birds reared at normal stock density (P<0.05). In thefirst four, second, and whole periods of sampling, dietary inclusion ofchromium at normal and high stock density, increased significantly egg yolkcolor and egg shell strength compared to the control (P<0.05). Dietarysupplementation of chromium at normal and high stock density had notsignificant effect on blood parameters and tibia charachteristics of layers. Ingeneral, the results of the experiment showed that by increasing dietarysupplementation of chromium at high stock density up to 900 ppb, egg yolk colorand egg shell strength significantly increased in laying hens.
    Keywords: density, Performance, Chromium methionine, Laying hen
  • حسن علی عربی*، رضا علی محمدی

    آزمایشی به منظور بررسی اثر منابع مختلف مکمل های آلی و معدنی روی بر عملکرد رشد، فراسنجه های هماتولوژی، پروفیل مواد معدنی و لیپیدی خون در بره های پرواری به صورت طرح کاملا تصادفی انجام شد. تعداد 30 راس بره نر با سن 5-4 ماه و میانگین وزن بدن 2/8 ± 30/8، به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. تیمارها شامل: 1- جیره غذایی پایه بدون مکمل روی (حاوی 19/72 میلی گرم روی در کیلوگرم ماده خشک)؛ 2- جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلو گرم ماده خشک به شکل روی متیونین؛ 3- جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلوگرم ماده خشک به شکل روی پروتئینات؛ 4- جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلو گرم ماده خشک به شکل روی گلایسینات و 5- جیره پایه بعلاوه 30 میلی گرم روی به ازاء هر کیلو گرم ماده خشک به شکل روی سولفات بودند. این آزمایش 70 روز به طول انجامید. میزان ماده خشک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تعیین گردید. میانگین افزایش وزن روزانه و ماده خشک مصرفی برای همه گروه های تغذیه شده با مکمل روی بالاتر از گروه شاهد بود و ضریب تبدیل نیز بهبود پیدا کرد. علاوه بر این، فراسنجه های خونی در روزهای صفر، 35 و 70 آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفت. غلظت روی و هموگلوبین و تعداد گلبول های قرمز و سفید خون با افزودن روی به جیره بطور معنی داری افزایش یافت، اما در بین تیمار های دریافت کننده مکمل اختلاف معنی داری وجود نداشت. غلظت آهن پلاسما به طور معنی داری در بره های دریافت کننده سولفات روی نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. در بین تیمار ها از نظر غلظت پلاسمایی مس، کلسیم، فسفر، تری گلیسیرید، کلسترول و لیپوپروتئین ها (شامل HDL، LDL و VLDL) اختلاف معنی داری وجود نداشت. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که استفاده از مقدار 30 میلی گرم روی در کیلوگرم ماده خشک از منابع روی متیونین، روی پروتئینات، روی گلایسینات و روی سولفات سبب بهبود عملکرد رشد، میزان روی پلاسما و فراسنجه های هماتولوژی در بره های پرواری تغذیه شده با جیره پایه حاوی 19/72میلی گرم روی در کیلوگرم ماده خشک شد.

    کلید واژگان: بره, روی پروتئینات, روی سولفات, روی گلایسینات, روی متیونین
    R. Alimohamady*, H. Aliarabi
    Introduction

    The role of trace minerals in animal production is an area of strong interest for producers, feed manufactures, veterinarians and scientists. Zn (Zn) is one of the most important elements that has been recognized as a essential catalytic factor for more than 300 enzymes enzyme. Zinc also has an essential role in metabolism of nucleic acids, proteins, lipids, and carbohydrates. The National Research Council (1985 and 2007) recommended about 30 mg/kg zinc for ewes and growing lambs. However, the soil status and zinc concentration in native plants are also affected. In many regions of Iran, the Zn content of soil and plants is commonly low (less than 0.8 mg/kg). As a result, health and performance of animals reared on mainly homegrown roughage and grains may be affected as a consequence of nutritional deficiency. Recently, the use of organic sources of mineral supplements (complexes, chelates and proteinates) has increased. However, the results of organic and inorganic sources in ruminants are contradictory. Furthermore, few studies have investigated the effect of zinc on lipid parameters in ruminants. Therefore, the aim of the present study was to compare the effect of supplementation of 30 mg/kg Zn from the three organic sources and conventional inorganic source on performance, hematological parameters and mineral profile of Mehraban growing lambs.

    Materials and Methods

     Thirty male lambs with 4-5 months of age and 30.8±2.8 kg average in weight randomly allotted to 5 groups. Treatments were: 1) Basal diet without zinc supplement (containing 19.72 mg/kg DM zinc); 2) Basal diet+30 mg/kg DM zinc as zinc methionine; 3) Basal diet +30 mg/kg DM zinc as zinc proteinate; 4) Basal diet +30 mg/kg DM zinc as zinc glycinate, and 5) Basal diet +30 mg/kg DM zinc as zinc sulfate. This trial lasted for 70 days. The dry matter intake, daily gain and feed conversion ratio were determined. Blood samples were taken on days 0, 35 and 70 before the morning meal. Chemical composition of experimental samples including (crude protein, neutral detergent fiber, acid detergent fiber, and dry matter) and blood parameters including (hematological, mineral and lipid profiles) were measured according to standard methods. This experiment was analyzed in a completely randomized design.

    Results and Discussion

    Average daily gain and dry matter intake for all groups fed the supplement were significantly higher than control group and feed conversion ratio also improved (p

    Keywords: Lamb, Zinc glycinate, Zinc methionine, Zinc proteinate, Zinc sulfate
  • مجتبی عبدالهی، جواد رضایی*، حسن فضائلی
    سابقه و هدف

    روی در موارد زیادی مانند فعالیت میکروبی شکمبه، ایمنی و متابولیت های خون نقش دارد، اما اطلاعات کافی درباره تاثیر شکل های نانو و آلی مکمل روی بر تولید پروتئین میکروبی در شکمبه و صفات ایمنی در گوساله وجود ندارد. بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر کاربرد نانواکسید روی و متیونین روی به جای اکسید روی (در سطح برابر یا دو برابر توصیه NRC، 2001) بر مشتقات پورینی ادرار، پروتئین میکروبی، ایمنوگلوبولین ها و ترکیبات نیتروژنی خون گوساله ها در دوره پیش و پس از شیرگیری انجام شد.

    مواد و روش ها

    60 راس گوساله شیرخوار هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی در یکی از شش گروه آزمایشی (10 تکرار) قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره حاوی 1- اکسید روی در سطح توصیه NRC، 2- متیونین روی در سطح توصیه NRC، 3- نانواکسید روی در سطح توصیه NRC، 4- اکسید روی دو برابر توصیه NRC، 5- متیونین روی دو برابر توصیه NRC، و 6- نانواکسید روی دو برابر توصیه NRC. طی سنین هفت تا 30 روزگی، گوساله ها با شیر و کنسانتره آغازین در قالب تیمارهای بالا تغذیه شدند. از سن 31 تا 70 روزگی، شیر و مخلوط یونجه-کنسانتره آغازین (نسبت 10 به 90) در اختیار حیوانات قرار گرفت. در سن 70 روزگی از شیرگیری انجام شد و در دوره پس از شیرگیری (71 تا 100 روزگی)، گوساله ها صرفا با جیره های آزمایشی (نسبت یونجه و کنسانتره آغازین 20 به 80) تا حد اشتها تغذیه شدند. مقادیر مشتقات پورینی ادرار، تولید نیتروژن میکروبی، گلوبولین کل، ایمنوگلوبولین های M و A، پروتئین کل، آلبومین، نیتروژن اوره ای، کراتینین و گلوکز خون در دوره پیش و پس از شیرگیری تعیین گردید و داده ها در قالب آزمایش فاکتوریل (2 × 3) با استفاده از رویه MIXED نرم افزار SAS (2001) تجزیه شد.

    یافته ها

    مشتقات پورینی ادرار و تولید نیتروژن میکروبی در دوره های پیش و پس از شیرگیری تحت تاثیر جایگزینی اکسید روی با نانواکسید روی و متیونین روی قرار نگرفت. شکل شیمیایی روی تاثیر معنی داری بر غلظت گلوبولین کل و ایمنوگلوبولین های M و A خون نداشت. پروتئین کل، آلبومین، نیتروژن اوره ای، کراتینین و گلوکز خون بین گوساله های تغذیه شده با مکمل های روی معدنی، نانو یا آلی یکسان بود. به علاوه، افزایش غلظت روی در جیره تاثیری بر مشتقات پورینی ادرار، تولید نیتروژن میکروبی، گلوبولین کل، ایمنوگلوبولین های M و A، پروتئین کل، آلبومین، نیتروژن اوره ای، کراتینین و گلوکز خون نداشت.

     نتیجه گیری

    مصرف نانواکسید روی و متیونین روی به جای اکسید روی و همچنین افزایش سطح روی در جیره، تاثیری بر تولید پروتئین میکروبی، ایمنوگلوبولین های M و A، ترکیبات نیتروژنی و گلوکز خون در گوساله ها ندارد. بنابراین، تغذیه شکل مرسوم روی معدنی (اکسید روی) در سطح توصیه NRC برای تامین نیاز گوساله های هلشتاین در دوره های پیش و پس از شیرگیری کافی است و منابع دیگر توصیه نمی شود.

    کلید واژگان: گوساله, متیونین روی, نانواکسید روی, ایمنی, پروتئین میکروبی
    Mojtaba Abdollahi, Javad Rezaei *, Hassan Fazaeli
    Background and objectives

    Zinc has a role in many cases such as rumen microbial activity, immunity, and blood metabolites. But, there is no sufficient information on the effect of nano and organic Zn supplements on microbial protein synthesis and immunity variables in Holstein calves. Thus, this study was conducted to assess the effect of using nano-ZnO and Zn-methionine instead of ZnO (equal to or twice NRC 2001-recommended level) on urinary purine derivatives, microbial protein, immunoglobulins and nitrogenous compounds of the blood in pre- and post-weaning calves.

    Materials and methods

    Sixty suckling Holstein calves were assigned into one of the 6 experimental groups (10 replications) in a completely randomized design. The experimental treatments were the diets containing: 1- ZnO equal to NRC recommendation, 2- Zn-methionine equal to NRC recommendation, 3- nano-ZnO equal to NRC recommendation, 4- ZnO twice NRC recommendation, 5- Zn-methionine twice NRC recommendation, and 6- nano-ZnO twice NRC recommendation. During 7 to 30 days of age, the calves were fed with milk and starter concentrate according to the above treatments. From days 31 to 70, milk and mixed alfalfa-starter (at the ratio of 10:90) were provided for the calves. Weaning was done at 70 days of age and during post-weaning period (71 to 100 days of age), the calves were freely fed with experimental diets (alfalfa and starter concentrate at the ratio of 20:80). During pre- and post-weaning periods, the urinary purine derivatives, microbial N synthesis, total globulin, IgM, IgG, total protein, albumin, urea-N, creatinine and glucose of the blood were determined. Data were analyzed in a factorial experiment (3×2) using PROC MIXED of SAS (2001).

    Results

    Urinary purine derivatives and microbial N synthesis were not affected by replacing ZnO with nano-ZnO and Zn-methionine during pre- and post-weaning periods. Zinc chemical form had no significant effect on the blood concentrations of total globulin, IgM and IgA. Total protein, albumin, urea-N, creatinine and glucose in the blood of the calves fed with inorganic, nano or organic Zn supplements were the same. Moreover, increasing Zn level in the diet had no effect on urinary purine derivatives, microbial N synthesis, total globulin, IgM, IgA, total protein, urea-N, creatinine and glucose.

    Conclusion

    Using nano-ZnO and Zn-methionine instead of ZnO and also the increasing dietary Zn level had no effect on microbial protein synthesis, IgM, IgA, nitrogenous compounds and glucose in the blood of the calves. Thus, feeding the conventional inorganic Zn source (ZnO) at the NRC-recommended level was sufficient to supply the calves’ requirement during pre- and post-weaning periods and the other sources are not recommended.

    Keywords: Calves, Zn-methionine, Nano-ZnO, Immunity, Microbial protein
  • رسول کچویی، حسین عبدی بنمار، *یعقوب منصوری، جمال سیف دواتی
    زمینه مطالعاتی

    در سال های اخیر تحقیقات بر روی بهترین منابع مکمل سلنیوم جهت به حداکثر رساندن عملکرد بیولوژیک متمرکز شده است.

    هدف

    این مطالعه به منظور تعیین اثر منابع مختلف سلنیوم بر غلظت سلنیوم خون و سرم بز های خلخالی در اواخر آبستنی و همچنین اثر این منابع بر غلظت سلنیوم خون و سرم بزغاله های آنها، غلظت ایمنوگلوبولین جی (IgG) سرم و آغوز مادران و بزغاله ها (بلافاصله بعد از تولد) و شیر تولیدی انجام شد.

    روش کار

     آزمایش با استفاده از 40 راس بز خلخالی در قالب یک طرح کاملا تصادفی در 4 گروه 10 راسی اجرا شد. گروه شاهد هیچ گونه مکملی دریافت نکردند و تنها با جیره پایه حاویmg Se kg-1</sup> DM 1/0 تغذیه شدند. تیمار های آزمایشی شامل 6/0 میلی گرم سلنیوم به ازای هر راس در روز به شکل سلنو متیونین، نانو ذرات سلنیوم و سدیم سلنیت بود.

    نتایج

     در بین گروه ها تفاوت معنی داری در غلظت IgG سرم بز ها، غلظت IgG آغوز و همچنین غلظت IgG سرم بزغاله ها وجود داشت (05/0>P). به طوری که سلنومتیونین کارایی بهتری داشت. غلظت سلنیوم سرم و خون بز ها قبل از زایش تقریبا مشابه بود، اما در روز زایش، غلظت سلنیوم در سرم و خون بز هایی که مکمل دریافت کرده بودند بالاتر بود (05/0>P). غلظت سلنیوم سرم و خون در بز های دریافت کننده مکمل نانو سلنیوم در مقایسه با سایر گروه ها بالاتر بود (05/0>P). همچنین غلظت سلنیوم سرم و خون بزغاله ها در هنگام تولد و غلظت سلنیوم آغوز گروه های آزمایشی در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی داری داشت (05/0>P)، به جز گروه دریافت کننده نانو ذرات سلنیوم که کاهش معنی داری در مقایسه با گروه شاهد نشان داد. غلظت خونی سلنیوم در هفته اول زندگی بزغاله ها تنها در تیمار دریافت کننده مکمل آلی به طور معنی داری افزایش نشان داد (05/0>P).

    نتیجه گیری نهایی

    مکمل آلی سلنیوم در اواخر آبستنی در انتقال ایمنی خونی از بز ها به بزغاله ها موثر بوده و سبب تغییر در غلظت IgG خون، سرم و آغوز بز ها شد. همچنین مکمل سلنیوم سبب افزایش غلظت سلنیوم خون و سرم مادران شد و مکمل سلنیوم آلی انتقال مادری بهتری نسبت به سایر مکمل های سلنیوم نشان داد.

    کلید واژگان: تولید شیر, بز خلخالی, سدیم سلنیت, سلنومتیونین, نانو ذرات سلنیوم, غلظت ایمنوگلوبولین
    R Kachuee, H Abdi, Benemar*, Y Mansoori, J Seifdavati
    Introduction

     Selenium (Se), as an antioxidant element, is a neutralizing mineral for oxidative stress and urging apoptosis in stressed biological systems. Selenium is a necessary trace element for ruminants that participates in varied biological processes like antioxidant defense, production of thyroid hormone, and response of immune system. In recent years, researches have focused on the best supplementary sources of selenium to maximize biological performance. The studies about reproductive performance, such as that of Gabryszuk and Klewiec (2002), showed that injecting ewes with Se four weeks before breeding and again during the last four weeks of gestation caused a 32% increase in lambing percentage compared with Se-deficient ewes. Furthermore, adequate Se status of the newborn lambs not only ensures prevention of nutritional myopathy, but also decreases losses in lamb productivity. Lambs from Se-supplemented ewes showed faster progression to stand and nurse compared with lambs from unsupplemented ewes and leading to an overall decrease in lamb mortality (Muñoz et al. 2009). It has been observed that selenium mineral supplements, such as sodium selenite and sodium selenate, have the same bioavailability. However, organic selenium supplements such as yeast selenium more effectively increase the concentration of selenium in blood and milk and may have a better bioavailability. However, the recently developed red elemental selenium has promising uses in the environmental protection from the pollution of the excessive selenium (Zhang et al. 2007). Zhang et al. (2007) synthesized nano red elemental selenium (nano-Se) with the size of 5 – 100 nm and observed that nano-Se had a similar bioavailability in rat and much less acute toxicity in mice compared with selenite. Recently, Wang et al. (2007) showed that nano-Se (20 – 60 nm) possesses equal efficacy in increasing the activities of GSH-Px in plasma and liver from male Kunming mice compared with selenomethionine. The periparturient period is the foremost necessary stage in farm animals about health standing and production. The objective of this study was to determine the effect of different sources of selenium on blood and serum selenium concentration of Khalkhali goats during late pregnancy, as well as the effect of these sources on the concentration of selenium in their kids up to four weeks and serum and colostrum immunoglobulin concentration (IgG) of mothers and kids (immediately after birth).

    Material and methods

    The experiment was conducted using 40 Khalkhali goats in a completely randomized design devided into four groups with 10 goats per each group. The goats were randomly allocated to four treatments to receive supplementations of 0 (control), 0.6 mg Se head−1</sup> day−1</sup> of seleno-methionine (SM), 0.6 mg Se head−1</sup> day−1</sup> of nano-selenium (SN), and 0.6 mg Se head−1</sup> day−1</sup> of sodium selenite (SS) from four weeks before the expected day of delivery. Their blood samples were taken at that time and on the kidding day. In addition, colostrums were collected in pre-cleaned polyethylene bottles from the goats as immediately as possible after kidding. Instantly after delivery, newborn kids were taken apart from their dams. The control group did not receive any supplement and received only the basal ration containing 0.1 mg Se kg-1</sup> DM. Blood samples were collected from goats three weeks before the expected kidding. Blood samples of kids were taken from the jugular vein on the day of birth and 7 days after birth. Blood samples were centrifuged at 3000 rpm for 15 minutes to prepare the serum. The ELISA method was used to determine the concentration of IgG and selenium concentration was measured using the ICP-OES device. The weight of kids at the birth and up to four weeks, colostrum production in the first three days and milk production of goats for four weeks were recorded and analyzed.

    Results and discussion

     There were no significant differences in birth weight, weight of kids up to four weeks, colostrum production in the first three days, and milk production until the fourth week in goats. There was a significant difference between the groups in serum IgG concentration, colostrum IgG, and blood IgG concentration of kids (P<0.05). No significant differences were observed between mineral selenium, nano-selenium, and control group. However, seleno-methionine had a significantly better performance than nano-selenium and sodium selenite. Serum and blood selenium concentrations were similar before kiding, but the concentration of selenium in serum and blood of supplemented goats was significantly higher than the control ones (P> 0.05). The results of this experiment showed that serum and blood selenium concentrations in nano-selenium recieved goats were significantly higher compared with other groups (P<0.05). Serum and blood selenium concentrations of kids at birth and colostral selenium concentration in the experimental groups were significantly higher than the control group (P <0.05), except for the goats supplemented with selenium nanoparticles, which significantly decreased compared to the control goats. The serum selenium and blood levels of selenomethionine recieved group showed the highest selenium levels in comparison with other groups. Selenium blood levels increased significantly in the first week of life of the kids only in the organic supplementation treatment (P <0.05).

    Conclusion

    Organic selenium supplementation in late pregnancy was effective in transferring blood immunity from the goats to the kids and led to changes in serum and colostrum IgG levels of goats. The supplementation of different Se forms (sodium selenite, selenomethionine and elemental nano-Se) into pregnant goats’ diet increased Se status in the whole blood and serum compared with controls. Among Se sources, nano-selenium exhibited an excellent increasing Se status in pregnant goats. Current results showed differences in the transplacental Se transfer capacities of sodium selenite, selenium nanoparticles, and selenomethionine. When comparing these three Se sources, the results of the study clearly demonstrated that kids from goats receiving selenomethionine had higher whole-blood and serum-Se concentrations compared with kids from goats receiving sodium selenite and selenium nanoparticles. There was a failure of nano-selenium to increase newborn Se concentrations as compared with control. Seleno-methionine had higher transplacental transfer of Se and also resulted in higher Se concentrations in colostrum. Goats supplemented with seleno-methionine had greater colostral Se concentrations than goats supplemented with sodium selenite and selenium nanoparticles.

    Keywords: Milkproduction, Khalkhaligoat, Sodium selenite, Seleno-methionine, Selenium nanoparticles, Immunoglobulin Gconcentration
  • مرضیه ابراهیمی*، بنفشه فردوست، غلامعلی مقدم، مسعود ادیب مرادی، حسین جانمحمدی، صادق علیجانی، عباس رافت، آرش جوانمرد
    تغذیه درون رویانی به عنوان یک ابزار سودمند برای غلبه بر محدودیت رشد در طی رشد رویانی و پس از خروج از تخم در طیور اهلی محسوب می شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تغذیه درون تخم مرغی سطوح مختلف اسید آمینه دی ال- متیونین بر مورفولوژی روده کوچک جوجه های گوشتی یک روزه راس 308 بود. در این راستا، تعداد 240 تخم مرغ نطفه دار مادر گوشتی سویه راس 308 در قالب، طرح پایه کاملا تصادفی با 8 گروه آزمایشی و 30 تخم مرغ در هر تیمار استفاده شد. تیمارهای آزمایش به ترتیب شامل سطوح مختلف اسید آمینه دی ال- متیونین (19/0، 38/0، 57/0، 76/0، 95/0 و 14/1 درصد) به همراه یک گروه شاهد-شم (تزریق آب استریل) و یک گروه شاهد (بدون تزریق) بودند که در روز 14 دوره جوجه کشی به مایع آمنیوتیک تزریق شدند. پس از تفریخ، جوجه ها وزن کشی و کشتار شدند و شاخص های هستومورفولوژیکی بافت روده مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان دادند تغذیه درون تخم مرغی دی ال- متیونین اثر معنی دار (05/0p<) بر جوجه درآوری، وزن و وزن نسبی ژئوژنوم، وزن روده کوچک و همچنین قطر کریپت (به جز دوازدهه)، طول پرز، عمق کریپت، نسبت طول پرز به عمق کریپت و ضخامت پرز در دوازدهه، ژئوژنوم و ایلیوم داشت. این در حالی است که تیمارها اثری بر وزن جوجه و شاخص های وزنی و طولی دوازدهه و ایلیوم نداشت (05/0p>). بر اساس نتایج این آزمایش بهترین پاسخ مورفولوژی روده در تیمار 76/0 درصد دی ال- متیونین مشاهده شد.
    کلید واژگان: تغذیه درون تخم مرغ, جوجه گوشتی, دی ال- متیونین, مورفولوژی, روده کوچک
    Marziyeh Ebrahimi *, Banafshe Fardoost, Gholamali Moghaddam, Masoud Adibmoradi, Hossein Janmohammadi, Sadegh Alijani, Abbas Rafat, Arash Javanmard
    In ovo feeding is considered as a useful tool to overcome the growth limitations during embryonic growth and after hatching in domesticated poultry. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the effect of different levels of DL- methionine on the morphology of small intestine in ROSS 308 broiler chicks. In this regard, the total number of 240 eggs from Ross 308 broiler breeder were used according to a completely randomized design (CRD) with 8 experimental groups and 30 eggs per each treatment. The experimental treatments included different levels of DL-methionine amino acid (0.19, 0.38, 0.57, 0.76, 0.95 and 1.14 %), along with a sham-control group (sterile water injection) and a control group (without injection) which were injected into the amniotic fluid on the 14th d of incubation. After hatching, the chicks were weighed and slaughtered to measure small intestine morphological characteristics. Results of the study indicated that in ovo feeding of DL-methionine had a significant effect (p<0.05) on hatchability, weight and relative weight of jejunum, small intestine weight, as well as crypt diameter (except for duodenum), villus height, crypt depth, villus height to crypt depth ratio, and villus thickness in duodenum, jejunum, and ileum. On the other hand, no effect of treatments (p>0.05) was observed on chick weight and weight and length indexes of duodenum and ileum. Based on the results of this study, the best morphological response was observed in 76% DL-methionine treatment.
    Keywords: Broiler chick, DL-methionine, Morphology, In ovo injection, Small intestine
  • بنفشه فردوست، مرضیه ابراهیمی *، غلامعلی مقدم، مجید علیایی، مسعود ادیب مرادی، صادق علیجانی
    زمینه مطالعاتی
     متیونین به عنوان اولین اسید آمینه محدود کننده در طیور برای ساخت پروتئین و رشد ضروری است. در چندین مطالعه اثر تزریق درون تخم مرغی دی ال- متیونین بررسی شده است، اما در مورد تزریق درون تخم مرغی ال- متیونین گزارشی وجود ندارد.
    هدف
    بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثر تغذیه درون تخم مرغی ال-متیونین بر وزن، صفات لاشه، ریخت شناسی روده کوچک و فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی یک روزه بود.
    روش کار
    به منظور دستیابی به هدف این مطالعه، 240 تخم مرغ مادر گوشتی (راس 308) بر اساس طرح کاملا تصادفی با 8 تیمار آزمایشی و 30 تخم مرغ در هر تیمار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 6 سطح ال-متیونین (19/0، 38/0، 57/0، 76/0، 95/0 و 14/1 درصد ال- متیونین)، شم شاهد (تزریق آب مقطر) و شاهد (گروه بدون تزریق) بودند که در روز 14 دوره جوجه کشی به درون مایع آمنیوتیک تزریق شدند. بعد از تفریخ، جوجه ها وزن کشی شدند، نمونه های خون جمع آوری شده و جوجه ها کشتار شدند تا صفات لاشه و ریخت شناسی روده کوچک بررسی شوند. سپس سرم نمونه های خونی جمع آوری شد و برای اندازه گیری غلظت متابولیت های خونی استفاده شد.
    نتایج
    نتایج این پژوهش نشان داد تغذیه درون تخم مرغی ال-متیونین بازده لاشه و وزن ران، سینه، سنگدان و تیموس را افزایش داد (05/0 P<)، اما اثری بر جوجه درآوری نداشت (05/0 P>). همچنین، اثرهای کاهشی تیمارهای ال- میتونین بر گلوکز، تری گلیسرید و نیتروژن اوره ای خون مشاهده شد (05/0 P<). علاوه بر این، تزریق درون تخم مرغی ال-متیونین موجب بهبود طول و وزن روده کوچک و فراسنجه های ریخت شناسی ژژنوم و دوازدهه شد (طول پرز، نسبت طول پرز به عمق کریپت، قطر کریپت و عمق کریپت)، (05/0 P<).
    نتیجه گیری نهایی
    بر اساس نتایج این پژوهش، تغذیه درون تخم مرغی 19/0 درصد ال-متیونین اثر بهبود دهنده بر جوجه درآوری، صفات لاشه، فراسنجه های خونی، اندام های سیستم ایمنی و ریخت شناسی روده کوچک داشت؛ بنابراین 19/0 درصد ال-متیونین سطح قابل توصیه برای تغذیه درون تخم مرغی است.
    کلید واژگان: ال- متیونین, تغذیه درون تخم مرغی, جوجه گوشتی, فراسنجه های خونی, روده کوچک
    B Frdoust, M Ebrahimi *, Gh Moghaddam, M Olyaee, M Adib Moradi, S Alijani
    Introduction
    Methionine, as the first limiting amino acid in poultry, is necessary for protein synthesis and growth. Several studies evaluated the impact of in ovo injection of DL- methionine, but there is no report regarding the in ovo injection of L- methionine.
    Aim
    Therefore, the purpose of this study was to investigate the effect of in ovo feeding of L- methionine on weight, carcass traits, small intestine morphology, and blood metabolites of day-old broiler chicks.
    Materials and method
    To achieve the aim of the study, 240 broiler breeder eggs (Ross 308) were used based on a completely randomized design with eight experimental treatments and 30 eggs per each treatment. Experimental treatments included: six levels of L- methionine (0.19, 0.38, 0.57, 0.76, 0.95, and 1.14% L- methionine), a sham control (injection of distilled water), and a control (non- injected group), which were injected into the amniotic fluid at 14 days of incubation. After hatching, chicks were weighed, blood samples were collected, and they were humanly euthanized to evaluate carcass traits and small intestine morphology. After that, serum of blood samples was collected and used for measuring metabolite concentrations.
    Results
    The results of the study indicated that in ovo feeding of L- methionine increased carcass efficiency and thigh, breast, gizzard, and thymus weight (P<0.05), but did not influence hatchability (P>0.05). In addition, reducing effects of L- methionine treatments on serum glucose, triglyceride, and blood urea nitrogen were observed (P<0.05). Moreover, in ovo injection of L- methionine improved length and weight of small intestine, and duodenum and jejunum morphology parameters (villous height, villous height/crypt depth ratio, crypt diameter, and crypt depth), (P <0.05).
    Conclusion
    According to the results of this study, in ovo feeding of 0.19% L- methionine had an improving effect on hatchability, carcass traits, blood metabolites, immune system organs, and morphology of small intestine; therefore, 0.19% L- methionine is an advisable level for in ovo feeding.
    Keywords: Blood metabolite, Broiler chick, In ovo feeding, L- methionine, Small intestine
  • اسما سیف علی نسب، امیر موسایی*، مرتضی ستایی مختاری، حسین دوماری
    در پژوهش کنونی از 15 راس بره نر کرمانی با میانگین وزن اولیه 2/1 ± 9/31 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 5 تکرار به مدت 10 هفته شامل 2 هفته عادت پذیری به جیره پایه و 8 هفته آزمایش، استفاده شد. گروه های آزمایشی شامل گروه شاهد (عدم تغذیه با مکمل کروم)، گروه تغذیه شده با 5/1 میلی گرم کروم در هر کیلو گرم خوراک با استفاده از مکمل آلی کروم-متیونین و گروه تغذیه شده با 3 میلی گرم کروم در کیلو گرم خوراک با استفاده از مکمل کروم-متیونین، بودند. نتایج نشان داد که میانگین مصرف خوراک روزانه در بره های تغذیه شده با 5/1 میلی گرم (002/0=p) و 3 میلی گرم (0004/0=p) کروم کمتر از گروه شاهد بود. وزن نهایی و متوسط افزایش وزن روزانه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. تغذیه بره ها با 3 میلی گرم کروم سبب کاهش ضریب تبدیل خوراک شد (04/0=p). تیمارهای آزمایشی تاثیری بر قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، چربی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی نداشتند، اما قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در بره های پرواری تغذیه شده با 5/1 (003/0=p) و 3 میلی گرم کروم (02/0=p) در مقایسه با گروه شاهد بالاتر بود. تغذیه بره ها با مکمل کروم تاثیری بر غلظت نیتروژن آمونیاکی و pH مایع شکمبه و غلظت گلوکز، پروتئین تام، آلبومین، گلوبولین، اوره و تری گلیسرید خون نداشت. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که استفاده از مکمل کروم به میزان 3 میلی گرم در کیلوگرم جیره سبب بهبود ضریب تبدیل خوراک بره های پرواری می شود.
    کلید واژگان: افزایش وزن, بره پرواری, کروم-متیونین, گوارش پذیری, نیتروژن آمونیاکی
    Asma Seifalinasab, Amir Mousaie*, Morteza Sattaei Mokhtari, Hossein Doumari
    In the present study, fifteen Kermani male lambs with average body weight of 31.9±1.2 kg were used in a completely randomized design with 3 treatments and 5 replicates each, for 10 weeks including 2 weeks of adaptation to basal diet and 8 weeks of data collection. The experimental groups were (1) control group (without chromium-methionine (Cr-Met) supplementation), (2) lambs fed with 1.5 mg Cr/kg diet of Cr-Met, and (3) lambs received 3 mg Cr/kg of Cr-Met supplement. The results showed that average daily feed intake of lambs received 1.5 (p=0.002) and 3 (p =0.0004) mg/kg of Cr supplement was higher than that of the control animals. Chromium supplement had no influence on final body weight and average daily gain, however, feed conversion ratio decreased in lambs fed with 3 mg/kg diet of Cr supplement (p=0.04). The digestibility coefficients of dry matter, organic matter, fat and neutral detergent fibre (NDF) were not affected by the experimental treatments; however, acid detergent fibre (ADF) digestibility was higher in lambs fed with 1.5 (p=0.003) and 3 (p=0.02) mg Cr/kg of diet than those fed the control diet. Chromium supplement had no significant effects on pH and ammonia nitrogen (NH3-N) concentration of ruminal fluid. Similarly, serum glucose, total protein, albumin, globulin, triglyceride and urea concentrations were not different among experimental groups. It can be concluded that feeding 3 mg/kg diet of Cr-Met supplement improves feed conversion efficiency of fattening lambs. Moreover, both Cr-Met levels decrease feed intake and increase ADF digestibility.
    Keywords: Ammonia nitrogen, Chromium-methionine, Digestibility, Fattening lamb, Weight gain
  • محمد ابراهیم نوریان سرور *، سعیده کاظمی، محمد مهدی معینی، زهرا نیکو صفت
    هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مکمل روی-متیونین و سولفات روی بر صفات رشد، خصوصیات لاشه و غلظت عنصر روی و عنصر مس سرم خون و غلظت روی (میلی گرم/کیلوگرم) در بافت های مختلف لاشه و خصوصیات لاشه شامل صفات طولی، وزن بخش های مختلف و آلایش های داخلی و خارجی آن در بره های سنجابی بود. نتایج نشان داد استفاده از مکمل سولفات روی سبب کاهش معنی دار ماده خشک مصرفی؛ وزن نهایی، وزن لاشه بدون دنبه و طول لاشه نسبت به دو گروه شاهد و مکمل روی آلی گردید (05/0>P). مکمل روی آلی سبب افزایش معنی دار طول ران و دست گردید (001/0=P). غلظت روی در دو عضله چهار سر ران (Quadriceps femoris) و راسته (Longissimus dorsi ) تحت تاثیر استفاده از مکمل روی آلی یا معدنی روی قرار نگرفت ولی غلظت روی در بافت های پانکراس، شش و قلب بره های دریافت کننده مکمل روی آلی؛ بیشتر از دو گروه دیگر بود (001/0=P). اندازه گیری غلظت عنصر روی در مدفوع نشان داد زیست فراهمی مکمل سولفات روی کمتر از مکمل روی-متیونین می باشد (001/0=P). غلظت عنصر روی و مس سرم در بره های دریافت کننده مکمل روی آلی و معدنی تحت تاثیر مکمل معدنی روی قرار نگرفت(05/0<P). نتایج این آزمایش نشان داد، استفاده از مکمل روی معدنی (سولفات روی)، رشد و مقدار خوراک مصرفی بره ها را کاهش می دهد؛ اگر چه ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. همچنین استفاده از مکمل روی آلی (روی متیونین) تاثیری بر رشد بره ها نداشت ولی سبب افزایش غلظت عنصر روی در بافت شش و قلب گردید.
    کلید واژگان: روی-متیونین, سولفات روی, خصوصیات لاشه, رشد, بره
    Mohammad Ebrahim NooriyanSoroor email, Saeideh Kazemi, Mohammad mahdi Moeini, Zahra nikousefat
    The aim of this study was to determine the effects of Zn-methionine (Zn-Met) and Zinc sulfate (ZnSo4) supplementation on growth performance, carcass characteristics, serum zinc and copper and zinc concentrations in some tissue i.e. length, weight, internal and external offal items in Sanjabi lambs. All lambs were slaughtered at end of fattening period and biometry of carcass was determined, also zinc concentration in five carcass tissues were analyzed. The results showed that ZnSo4 supplementation reduced dry matter intake, final body weight, carcass weight without fat-tail and carcass length as compared to the control group (P<0.05). The hind leg and fore leg length increased in the Zn-Met group (p=0.001). The Zn concentration of Quadriceps femoris and Longissimus dorsi were not significantly affected by organic and inorganic Zn supplementations, however, pancreas, lounges and heart concentrations of Zn were higher (P<0.01) in organic Zn groups as compared to other groups. The Zn concentration of feces showed that zinc sulfate bioavailability was lower compared to the Zn-Met group (p=0.001). The concentrations of Zn and Cu of serum were not affected by Zn supplementation in treated lambs (P> 0.05). The result of this study showed that zinc sulfate supplementation reduced lams growth and DMI, however feed efficiency ratio was not affect by treatments. The Zn-Met was not affected on growth of lamb, however the lounges and heart Zn concentrations increased.
    Keywords: Zinc-Methionine, Zinc Sulfate, Carcass characteristics, Growth, Lamb
  • سیده فروغ حسینی وردنجانی، جواد رضایی *، سعید کریمی ده کردی، یوسف روزبهان
    در این پژوهش، تاثیر سطوح مختلف اکسید روی، نانواکسید روی و متیونین روی در جیره های پیش و پس از زایش، بر مصرف خوراک، جذب روی، پروتئین میکروبی، و متابولیت ها و ایمونوگلوبولین های G، M و A در خون و آغوز میش و بره های شیرخوار بررسی شد. آزمایش از 50 روز پیش تا 30 روز پس از زایش اجرا شد. تعداد 60 راس میش آبستن کردی خراسان در شش گروه آزمایشی (10 تکرار) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی تقسیم شدند. جیره های آزمایشی حاوی اکسید روی، نانواکسید روی و متیونین روی معادل با میزان پیشنهادی NRC، و همچنین بیش از نیاز NRC بودند. جایگزینی اکسید روی با نانواکسید روی یا متیونین روی تاثیری بر صفات مختلف در میش نداشت، اما افزایش سطح روی در جیره میش موجب افزایش مصرف روزانه روی، کاهش ضریب جذب روی، و افزایش دفع روی از مدفوع شد (05/0>P). تغذیه میش های مادر با منابع مختلف روی تاثیری بر متابولیت ها و ایمونوگلوبولین های خون بره های شیرخوار نداشت. در مجموع، نانواکسید روی تاثیر منفی یا مثبت بر میش و بره های شیرخوار نداشت و مصرف متیونین روی به جای اکسید روی نیز موجب بهبود وضعیت متابولیکی دام نشد. از سوی دیگر، افزایش غلظت روی در جیره میزان دفع روی به محیط را افزایش داد. در عمل، استفاده از شکل مرسوم اکسید روی در سطح توصیه NRC برای تامین نیاز و حفظ ایمنی میش ها در دوره پیش و پس از زایش کافی است و نیازی به روی اضافی از منابع دیگر نمی باشد.
    کلید واژگان: ایمونوگلوبولین, پروتئین میکروبی, متیونین روی, میش, نانو اکسید روی
    Sayedeh Forough Hosseini Vardanjani, Javad Rezaei*, said dehkordi, Yousef Rouzbehan
    In this study, the effect of different levels of ZnO, nano-ZnO and Zn-methionine, in pre- and post-partum diets, on feed intake, Zn absorption, microbial protein, as well as metabolites and IgG, IgM and IgA in the blood and colostrum of ewes and suckling lambs were investigated. Experiment was conducted from 50 days before to 30 days after lambing. Sixty pregnant Khorasan-Kurdish ewes were divided into six experimental groups (10 replicates) in a randomized complete block design. Experimental diets contained ZnO, nano-ZnO and Zn-methionine to meet NRC recommendation, or higher than NRC-recommended level. Replacing ZnO with nano-ZnO or Zn-methionine had no effect on different variables in ewes, but increasing Zn level in the diet of ewes resulted in an increment of daily Zn intake, a decline of Zn absorption coefficient and an increase of fecal Zn excretion (P<0.05). Feeding mother ewes with different Zn sources had no effect on blood metabolites and immunoglobulins of the suckling lambs. Overall, nano-ZnO had no positive or negative effects on ewes and suckling lambs and using Zn-methionine instead of ZnO did not improve the metabolic condition of the animals. On the other hand, the increasing dietary Zn concentration increased zinc excretion in the environment. In practice, using the conventional ZnO at the NRC recommendation level is sufficient to provide the requirement, and to maintain the immunity of pre- and post-partum ewes and there is no need for additional Zn from other sources.
    Keywords: Colostrum, Ewe, Immunoglobulin, Microbial protein, Nano-ZnO, performance, Sheep, Zn-methionine
  • مجید متقی طلب*، مینو میرزاوند چگینی، سید حسین حسینی مقدم، مصطفی گل شکن
    به منظور بررسی اثرات تزریق درون تخم مرغی منابع مختلف منگنز بر عملکرد و خصوصیات استخوان درشت نی جوجه های گوشتی، تعداد 480 عدد تخم مرغ بارور سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 6 تیمار، 4 تکرار و 20 تخم مرغ در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی شامل بدون تزریق یا شاهد منفی (NC)، و تزریق 1 میلی لیتر سرم فیزیولوژی یا شاهد مثبت (PC)، 1 میلی لیتر سولفات منگنز (MnS)، 1 میلی لیتر منگنز- متیونین (MnM)، 1 میلی لیتر نانو منگنز (NMn) و 1 میلی لیتر نانو منگنز متیونین (NMnM) بودند. نتایج بدست آمده نشان دادند که تزریق درون تخم مرغی منابع مختلف منگنز سبب بهبود رشد جوجه های گوشتی شد. بیشترین و کمترین افزایش وزن در کل دوره پرورش به ترتیب مربوط به تیمار حاوی NMn و گروه PC بود (05/0>P). بهترین ضریب تبدیل غذایی در کل دوره آزمایش مربوط به تیمار NMn و NMnM بود (05/0>P). طول استخوان درشت نی در سن 21 روزگی در تیمار حاوی MnS به طور معنی داری بالاتر بود (05/0>P) و وزن تر و خشک استخوان درشت نی در سنین 21 و 42 روزگی در تیمار حاوی NMn به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>P). استحکام استخوان درشت نی در سنین 21 و 42 روزگی به ترتیب در تیمارهای حاوی NMnM و NMn به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>P). حجم، چگالی و درصد خاکستر استخوان درشت نی در سنین 21 و 42 روزگی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند )05/0P>). بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد که تزریق درون تخم مرغی نانو ذرات منگنز به عنوان یک افزودنی خوراکی اثرات مثبتی بر عملکرد و خصوصیات استخوان درشت نی جوجه های گوشتی دارد.
    کلید واژگان: استخوان درشت نی, تزریق درون تخم مرغی, جوجه های گوشتی, عملکرد, منگنز- متیونین, نانو منگنز
    Majid Mottaghitalab *, Minoo Mirzavandi Chegeni, Seyed Hossein Hhosseini Moghadam, Mostafa Golshekan
    In order to investigate the effects of in ovo injection of different sources of manganese on performance and tibia characteristics of broilers, a total of 480 fertile eggs from ROSS 308 were assigned to 6 treatments, 4 replicates of 20 eggs per replicate in a completely randomized design. The experimental treatments included non-injected (negative control, NC), injection of1 ml serum physiology(positive control, PC), 1 ml of manganese sulfate (MnS), 1 ml of manganese- methionine (MnM), 1 ml of nano manganese (NMn) and 1 ml of nano manganese methionine (NMnM). The results showed that the in ovo injection of different sources of manganese lead to improvement in broilers growth. The highest and lowest body weight gain in entire production period were recorded for NMn and PC group, respectively (P<0.05). NMn and NMnM groups showed the best feed conversion ratio in whole experimental period (P<0.05). The tibia length at 21 day of age was significantly higher in treatment containing MnS and fresh and dry weights of tibia at 21 and 42 days of age were significantly increased with NMn (P<0.05). The tibia breaking strength at 21 and 42 days of age was significantly increased in treatments containing NMnM and NMn (P<0.05). The tibia volume, density and ash percentage were not affected by experimental treatments on 21 and 42 days of age (P>0.05). According to these results, it seems that the in ovo injection of manganese nanoparticles as a feed additive has positive effects on performance and tibia characteristics of broilers.
    Keywords: Broilers, in ovo injection, manganese-methionine, nano manganese, performance, Tibia
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال