جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "histology" در نشریات گروه "شیلات"
تکرار جستجوی کلیدواژه «histology» در نشریات گروه «کشاورزی»-
به منظور کاهش سهم آرد ماهی در جیره غذایی فیل ماهی جیره پایه ای مبتنی بر 54 درصد آرد ماهی ساخته شد. مخلوطی از پروتئین های جانوری و گیاهی (گلوتن ذرت: 35 درصد، گلوتن گندم: 34/19 درصد، آرد سویای فرآوری شده: 3 درصد، پودر ضایعات مرغ: 20 درصد، پودر گوشت و استخوان: 8 درصد، پودر خون: 3/4 درصد)، در سطوح 20، 40، 60 و 80 درصد جایگزین آرد ماهی (FM) شد (به ترتیب CGM20،CGM40، CGM60 و CGM80) و در نهایت 5 جیره با سطوح یکسان نیتروژن (44 درصد پروتئین خام) و انرژی (18 مگاژول/کیلوگرم) تولید گردید. فیل ماهیان با میانگین وزن 5/6 ±167 گرم تا حد سیری بر اساس تجربیات کارگاهی به مدت 12 هفته تغذیه شدند. در پایان دوره تغذیه جهت مطالعات بافت شناسی،30 درصد جمعیت ماهیان از هر مخزن برداشت گردید. سه قسمت از روده (بافت های قدامی، میانی و خلفی) برداشت شد. تثبیت و رنگ آمیزی شد. با استفاده از میکروسکوپ نوری مجهز به مانیتور، مطالعات بافت شناسی انجام شد. بافت روده ماهیان تغذیه شده با جیره CGM80 دچار نکروز و رکود صفراوی بود. اما مطالعات بافت شناسی در ماهیان تغذیه شده با جیره های FM، CGM20،CGM40 و CGM60نشان داد که فضای لامینا پروپریا در حد مناسب، نکروزه شدن انتروسیت ها در حد ناچیز و تعداد سلول های جامی روده قدامی، میانی و انتهایی در حد متعادلی قرار دارد. نتایج نهایی بر این نکته اذعان داشت که جیره CGM80 تاثیر منفی بر رشد ماهیان ندارد، ولی موجب آسیب به دستگاه گوارش گردید. بنابراین، پیشنهاد می شود که در جیره غذایی فیل ماهی در مرحله پرواربندی مخلوطی از پروتئین های جانوری و گیاهی در سطوح 20 و 40 درصد جایگزین آرد ماهی در نظر گرفته شود.
کلید واژگان: فیل ماهی, Huso Huso, جایگزینی آرد ماهی, شاخص های رشد, بافت شناسیIntroductionFishmeal price were increasing every year and predicted that fish diet will have a wider range of ingredients replaced by fishmeal, such as vegetable sources, microbial protein sources, waste from fishing and animal protein waste (Glencross et al., 2007). Vegetable proteins can replace fish meal to some extent and have a negative effect on the growth of aquatic animals at high levels. But many studies have shown that a mixture of vegetable proteins can improve the amino acid profile compared to single protein source replaced by fish meal (Amaya et al., 2007). By this method, high replacement with a blend of protein Vegetables have been reported in aquatic animal (Hansen et al., 2007), but increasing fiber, increasing carbohydrates and inappropriate amino acids in diets based on animal and vegetable proteins can led to a negative effect on fish digestive system that showed by growth reduction, immune system depress , low quality meat and even fish fatality in a long-term feeding period (Raskovic et al., 2011). therefore, in this experiment, the effect of a mixture of animal and vegetable proteins replaced by fish meal (levels of 20, 40, 60 and 80%) on the growth indices and digestive system tissue Huso huso were studied.
MethodologyIn order to reduce the share of fishmeal in the diet of beluga, a basal diet based on 54% of fishmeal was made. A mixture of animal and vegetable proteins (corn gluten: 35%, wheat gluten: 19.34%, processed soybean flour: 3%, chicken by-products: 20%, meat and bone meal: 8%, blood meal: 3.4%) at 20, 40, 60 and 80% levels replaced with fishmeal (FM) (CGM20, CGM40, CGM60, and CGM80, respectively) and finally 5 isonitrogenous (44% crude protein) and isoenergetic (18 MJ/kg) diets were produced. The fish (Average weight: 167±6.5 gr) were fed to saturation for 12 weeks. Biometry were carried out on month interval and by carrying out information obtained from fish length, weight and food consumption, growth indices and feed efficiency ratio were calculated. At the end of the feeding period, 30% of the fish population was collected from each tank for histological studies. Three parts of the intestine (hindgut, midgut, and foregut) were removed. It was fixed and stained. Histological studies were carried out by an optical microscope equipped with a monitor.
ResultsThere was no significant difference in the final weight and length of fish of different treatments (P>0.05). condition factor and percentage of weight gain of fish fed with FM, CGM20, CGM40, CGM60 and CGM80 had no no significant difference and percentage of weight gain was close to each other (243 to 298%) (P>0.05). No significant difference was observed in specific growth rate and daily growth rate and food conversion ratio in fish fed with all diets (P>0.05). Fish fed FM had the highest protein efficiency ratio (1.75±0.23), but protein efficiency ratio in fish fed with CGM20, CGM40, CGM60 and CGM80 was in the range of 1.53 to 1.73%. But no significant difference was observed (P>0.05). Histological studies were carried out by an optical microscope equipped with a monitor. The intestinal tissue of fish fed with CGM80 diet had necrosis and biliary stagnation. However, histological studies in fish fed with FM, CGM20, CGM40, and CGM60 diets showed that the lamina propria space is adequate, the necrosis of enterocytes is negligible, and the number of goblet cells in the anterior, middle, and distal intestine is balanced. The final results confirmed that the CGM80 did not a negative effect on the growth fish, but it caused damage to the digestive system. In the present study, there is no significant difference in growth indices and food conversion ratio of fish fed with diets based on fish meal and diets based on corn gluten flour (a mixture of corn gluten: 35%, wheat gluten: 19.34%, soybean meal processed: 3%, poultry by product: 20%, meat and bone meal: 8%, blood powder: 4.3%). In this order, it seems be that alternative diets formulation based on a mixture of Animal and vegetable protein sources were led to enriching of profile and biochemical composition of diet, In addition beluga Compared to white and Siberian sturheon is a species that can be fed with high carbohydrates percentages without growth reduction (Mohseni et al., 2011). In the present experiment, by increasing mixtures based on corn gluten-based in fish diet, goblet cells were increased and reached to highest value in CGM80. goblet cells are related to immune system and mucus secretion in order to fluidity of digestive tract and create a protective barrier against mechanical and chemical damage (Marchetti et al., 2006). it seems that the increase of goblet cells in beluga fed with a mixture of vegetable proteins (CGM60 and CGM80) is a reaction against to mucous layer necrosis and reduction of intestinal villi in order to further damage of folds by secreting more mucins (Li et al., 2007), but in general, digestive tract epithelium damage in fish fed CGM20, CGM40 diets and CGM60 was negligible compared to fish fed with FM diets and did not lead to enteritis (intestinal inflammation). Therefore, it is suggested to replace fishmeal with a mixture of animal and vegetable proteins at 20 and 40% in Huso huso diet during the fattening stage.
Keywords: Beluga, Huso Huso, Replacement, Growth Index, Histology -
تاثیر جیره غذایی حاوی اسید هیومیک بر عملکرد رشد و بافت شناسی روده ماهی سیامی جنگجو (Betta splendens)اسید هیومیک نوعی ماده آلی محلول است که در غلظت های متفاوت در اغلب اکوسیستم های آبی وجود دارد. علاوه بر حضور در آب، اسید هیومیک در زنجیره غذایی نیز وجود داشته و مستقیما به مصرف آبزیان می رسد. در مطالعه حاضر، تاٴثیر اسید هیومیک به شکل مکمل شده در غذا بر عملکرد رشد و بافت شناسی روده در جنس نر ماهی سیامی جنگجو (Betta splendens) مورد بررسی قرار گرفت. اسید هیومیک در مقادیر 0 (گروه شاهد)، 5، 10 و g/kg feed 15 به خوراک اضافه گردید. دوره آزمایش تغذیه ای به مدت شش هفته به طول انجامید. طول و وزن ماهیان تیمارهای مختلف در انتهای آزمایش تفاوتی نداشت. هیچ تفاوت معنی داری در بین تیمارهای مختلف از نظر صفات رشد و کارآیی خوراک مشاهده نشد. ضریب چاقی به عنوان شاخص سلامت نیز در بین تیمارهای آزمایشی اختلافی نداشت. با این حال، بیشترین ارتفاع و ضخامت پرزها در ماهیان تغذیه شده با خوراک حاوی g/kg feed 10 و 15 مشاهده شد. از نظر عمق کریپت روده اختلافی میان گروه های آزمایشی مشاهده نشد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزودن اسید هیومیک به خوراک ماهی سیامی جنگجو اگرچه با توسعه بافت روده همراه است، اما تاٴثیری بر عملکرد رشد و کارایی تغذیه ای آن ندارد.کلید واژگان: اسید هیومیک, ماهیان زینتی, دستگاه گوارش, صفات رشد, بافت شناسیJournal of Fisheries, Volume:77 Issue: 2, 2024, PP 147 -156Humic acid is a soluble organic substance in varying concentrations in most aquatic ecosystems. Humic acid is present in water and the food chain is directly consumed by aquatic animals. This study investigated the effects of a humic acid-enriched diet on growth performance and gut histology in male Siamese fighting fish (Betta splendens). To prepare the experimental diets, four amounts of humic acid were added to a basic diet: 0 [control], 5, 10, and 15 g kg-1 diet. The duration of the experiments was six weeks. The length and weight of the fish in the different treatments did not differ at the end of the experiment. No significant differences were found between treatments in growth traits and feed efficiency. The condition factor as a symbol of health also did not differ between the experimental treatments. However, the intestines of fish fed 10 and 15 g kg-1 humic acid had longer and thicker villi than those of control animals. No significant differences were found in the depth of the intestinal crypt between the treatments. The results of the present study show that adding humic acid to the diet of Siamese fighting fish is associated with the development of intestinal tissue, but has no significant effect on the growth performance of the fish.Keywords: Humic Substances, Ornamental Fish, Gastrointestinal Tract, Growth Traits, Histology
-
Bacterial disease is a major problem in Pacific whiteleg shrimp, Litopenaeus vannamei farming areas where farmers are facing a huge production loss due to epidemic diseases. The incidence of running mortality syndrome (RMS) was reported in L. vannamei, in an intensive biofloc culture system. Infected shrimps showed bacterial spots on the surface of the carapace, thick transparent mucous attached to the hepatopancreas, antennal cut, and cannibalism. Microscopical examination revealed a lichen-like structure with undulated margins varying about 22-650 µm size. Morphological characteristics of the colonies were smooth, circular, and opaque. Histopathological studies showed the sloughing of the tubule, multiplication of the bacterial plaque, and infiltration of the hemocytes in the infected hepatopancreas. Scanning electron microscopy of the infected shrimp revealed bacilli and cocci-shaped bacteria. Using transmission electron microscopy, bacterial populations were observed in the cytoplasm.
Keywords: Biofloc, RMS, Histology, Electron microscopy -
اخیرا، با افزایش استفاده از نانو ذرات، نگرانی هایی در ارتباط با اثرات آن ها بر محیط زیست خصوصا اکوسیستم های آبی ایجاد کرده است. از آن جا که آبشش ماهیان دارای موقعیت خارجی و دارای سطح تماس وسیع با آب است در نتیجه به طور مستقیم با آلاینده ها و سموم در تماس است. بدین منظور بررسی تغییرات ایجاد شده روی بافت آبشش شاخص مناسبی برای ارزیابی اثرات آلاینده ها به شمار می آید. در این پژوهش به منظور مطالعه اثرات مجزا و متقابل نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم (TiO2) و اکسید روی (ZnO) بر روی آسیب شناسی بافتی آبشش ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) به اجرا درآمد. برای این تحقیق، ماهیان کپور معمولی انگشت قد با میانگین وزن 3±15 گرم به 9 گروه (با سه تکرار) با تراکم ده قطعه در هر مخزن 300 لیتری تقسیم شدند. براساس غلظت های تحت کشنده، تیمارها به صورت 0 (تیمار شاهد)، 0/5، 1/5 و 2 میلی گرم در لیتر نانو ذرات اکسید روی 3، 6 و 9 میلی گرم در لیتر دی اکسید تیتانیوم و غلظت های ترکیبی، غلظت های نانو ذرات اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم به ترتیب 0/5 و 1/5، 3 و 2 ، 6 و 9 میلی گرم از هر یک از این نانو ذرات در نظر گرفته شد. نمونه های بافت آبشش کپور ماهیان بعد از چهارده روز قرارگیری به صورت جداگانه و همزمان در معرض نانو ذرات اکسید روی، دی اکسید تیتانیوم برداشت شد. تغییرات بافت شناسی در بافت آبشش نمونه ها در مواجهه به طور جداگانه و همزمان نانو ذرات اکسید روی، دی اکسید تیتانیوم مشهود بود، در صورتی که تغییری در نمونه های شاهد مشاهده نشد. تغییرات مشاهده شده در نمونه های مواجه یافته با نانو ذرات اکسید روی شامل هایپرپلازی، جوش خوردگی رشته های آبششی، خمیدگی رشته آبششی، برآمدگی و پیچ خوردگی لایه اپیتلیال، ازهم گسیختگی لایه اپیتلیال، کوتاه شدگی رشته های آبششی ثانویه و همچنین تخریب رشته های آبششی ثانویه بود که با افزایش غلظت مصرفی این تغییرات بیشتر مشاهده شد. نمونه های مواجه شده با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم پرخونی، ازدیاد سلول های اپیتلیال و تخریب رشته های آبششی ثانویه نشان داد. بافت آبشش در معرض نانو ذرات اکسید روی، آسیب بیشتری نسبت به نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم نشان داد. همچنین نمونه های که به طور همزمان در مواجه با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی قرار گرفتند تغییراتی از جمله پرخونی، هایپرپلازی، جوش خوردگی رشته های آبششی، خمیدگی رشته آبششی، برآمده شدن لایه اپیتلیال، از هم گسیختگی لایه اپیتلیال، کوتاه شدگی رشته های آبششی ثانویه و ازدیاد سلول های اپیتلیال را نشان دادند. با توجه به نتایج مشاهده شد که نانو ذرات اکسید روی دارای اثرات مخرب تری نسبت به نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بوده است. در حالی که این آسیب های ایجاد شده به بافت آبشش در هنگام مواجه همزمان نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی شدت بیشتری پیدا می کنند و دارای اثر متقابل هستند.کلید واژگان: کپور معمولی, بافت شناسی, نانوذرات, دی اکسید تیتانیومIn the past years due to increasing use of nanoparticles, concerns have been raised worldwide regarding their environmental impacts. In aquatic animals, the gill has an external position and a wide contact surface with water, it directly comes into contact with pollutants. Therefore, examining the changes occurring in the gill tissue is an appropriate indicator for assessing the effects of pollutants. For this research, the common carp fingerling fish with 15±3 g weight were divided into 9 treatments (with three replicates) with a density of ten fish per 300-liter tank. Based on lethal concentrations, the concentrations were considered as 0 (control treatment), 0.5, 1.5, and 2 ppm for ZnO nanoparticles, and 3, 6, and 9 ppm for TiO2 nanoparticles, as well as combined concentrations. The concentrations of zinc oxide and titanium dioxide nanoparticles were 0.5 and 3, 1.5 and 6, and 2 and 9 ppm, respectively. Gill tissue samples of the examined carp were separately and simultaneously exposed to zinc oxide and titanium dioxide nanoparticles after 14 days. Histological changes in the gill tissues were evident in samples exposed to ZnO and TiO2 nanoparticles separately, while no changes were observed in the control samples. The observed changes in samples exposed to ZnO nanoparticles included hyperplasia, fusion of gill filaments, bending of gill filaments, protrusion and twisting of the epithelial layer, disintegration of the epithelial layer, shortening of secondary gill filaments, and destruction of secondary gill filaments, which were more pronounced with increasing concentrations. Samples exposed to TiO2 nanoparticles showed hemorrhage, increased epithelial cells, and destruction of secondary gill filaments. Gill tissue exposed to ZnO nanoparticles showed more damage compared to titanium dioxide nanoparticles. Furthermore, samples simultaneously exposed to TiO2 and ZnO nanoparticles exhibited changes such as hemorrhage, hyperplasia, fusion of gill filaments, bending of gill filaments, protrusion of the epithelial layer, disintegration of the epithelial layer, shortening of secondary gill filaments, and increased epithelial cells. According to the results obtained, it was observed that ZnO nanoparticles had more harmful effects compared to TiO2 nanoparticles. Moreover, these damages to the gill tissue intensify and have mutual effects when simultaneously exposed to TiO2 and ZnO nanoparticles.Keywords: Common Carp, Histology, Nanoparticles, Titanium Dioxide
-
مطالعه حاضر باهدف بررسی تاثیر سطوح مختلف سلنیوم های آلی و معدنی در جیره غذایی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان (Onchorhynchus mykiss) بر ریخت شناسی پرزهای روده و بافت شناسی کبد به مدت 60 روز انجام شد. بدین منظور تعداد 1080 قطعه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان به ظاهر سالم با میانگین وزنی 8/2±50 گرم به صورت تصادفی در سه گروه مساوی و هر گروه شامل سه تکرار تقسیم شدند. در این آزمایش 9 جیره آزمایشی شامل سطوح مختلف سلنیوم آلی و سلنیوم معدنی هریک حاوی 15/0، 30/0، 45/0 و 65/0 میلی گرم در هر کیلوگرم جیره غذایی و یک گروه شاهد بود. در پایان روز آخر، از هر تیمار 3 قطعه بچه ماهی به طور تصادفی صید و پس از بیهوشی و خارج کردن بافت های کبد و روده طبق روش های استاندارد نسبت به تهیه نمونه های بافتی اقدام و نهایتا توسط میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرار گرفتند. مطالعات میکروسکوپیک و ریخت شناسی بیانگر بهبود معنی دار تغییرات ساختاری بافت روده شامل افزایش سطح جذب، طول و ضخامت پرزهای روده و کاهش عمق کریپت پرزهای روده در تیمار حاوی 45/0 میلی گرم سلنیوم آلی در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی و گروه شاهد بود (05/0p<). همچنین کمترین تغییرات هیستوپاتولوژیکی بافت کبد نیز در تیمار حاوی 45/0 میلی گرم سلنیوم آلی و شدیدترین تغییرات در تیمارهای شاهد و سطوح بالای سلنیوم معدنی مشاهده شد. با توجه به نتایج به دست آمده تیمار حاوی 45/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم آلی به عنوان بهترین تیمار برای تحریک توسعه دستگاه گوارش و همچنین کاهش اثرات احتمالی آسیب شناسی بافت کبد در ماهی قزل آلای رنگین کمان تشخص داده شد.
کلید واژگان: قزل آلای رنگین کمان, سلنیوم, بافت شناسی, پرز رودهThe aim of this study was to evaluate the effect of different levels of organic and mineral sources of selenium on the intestinal morphology and also histologically changes in liver tissues of juvenile rainbow trout for 60 days. For this purpose, 1080 healthy fry fish (50±2.8 g average body weight) were randomly divided into 3 groups, including organic selenium (0.15, 0.30, 0.45, 0.60 mg. kg-1), mineral selenium (0.15, 0.30, 0.45, 0.60 mg. kg-1) and a control group with triplicates. At the end of trial, 3 fish were caught in each treatment. After anesthesia, the fish were autopsied. The liver and intestine of fishes were removed and histologically studied by standard tissue procedures. Finally, prepared tissues were evaluated by optical microscopy. The microscopic and morphometric results indicated a significant improvement in the morphological changes of the intestinal tissue including the auxesis of absorption area, length and diameter of villi and abate of depth of villi crypt in treatment containing 0.45 mg. kg-1 organic selenium of diet compared with other treatments and control group (p<0.05). Also, the least histopathological changes of liver tissue in the treatment containing 0.45 mg. kg-1 organic selenium in diet and the most extensive lesions wereobserved in both the control group and higher levels of dietary mineral selenium. It seems that, the treatment containing 0.45 mg. kg-1 organic selenium in diet were identified as the best supplement for improving of the intestinal tract and decrease in possible histopathological side effects in rainbow trout.
Keywords: Oncorhynchus mykiss, Selenium, Histology, Intestinal villus -
تروگزروتین، که مشتقی از بیوفلاوونویید طبیعی روتین به شمار می آید، اثرات زیستی مهمی، شامل فعالیت تحریک سیستم ایمنی، را ایجاد می کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر افزودنی تروگزروتین خوراکی بر روی بافت شناسی و بیان mRNA ژن های کد کننده لیزوزیم و فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا در پوست ماهی قرمز (Carassius auratus) انجام شد. بدین منظور بچه ماهی ها با میانگین وزن اولیه ی 08/0 ± 74/2 گرم توسط جیره های حاوی 1/0، 3/0، 5/0 گرم افزودنی تروگزروتین به ازای هر کیلوگرم جیره به مدت 80 روز تغذیه شدند. برای بررسی بافت شناسی، پوست سمت راست و نزدیک به باله پشتی ماهی ها به میزان 5/0 سانتی متر برداشته شده و در فرمالین %10 قرار داده شد. برای ارزیابی مولکولی، به ترتیب، مراحل استخراج RNA، سنتز و بررسی cDNA و real Time PCR در پوست صورت گرفت. نتایج بافت شناسی پوست افزایش بیشتری را در تراکم سلول های هشدار دهنده گروه های تیمار نسبت به گروه کنترل نشان داد .(P<0.05) نسبت حجمی سلول های هشدار دهنده به اپیدرم در گروه های تیمار، میزان بالاتری را نسبت به گروه کنترل نشان داد که این میزان افزایش در گروه های دریافت کننده دوز متوسط و دوز بالا بیشتر بود .(P<0.05) در ضخامت لایه اپیدرم تفاوت معنا داری بین گروه های تیمار و گروه کنترل مشاهده نشد .(P>0.05) نتایج آزمایش های مولکولی، افزایش معنی داری را بین میزان بیان ژن کد کننده لیزوزیم در سه گروه تیمار، با گروه کنترل نشان داد (P<0.05). علاوه بر آن، میزان بیان ژن کد کننده TNF-α در گروه های دریافت کننده دوز متوسط و به خصوص دوز بالا، نسبت به گروه دریافت کننده دوز پایین و گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد (P<0.05). بنابراین، افزودن 5/0 گرم تروگزروتین به ازای هر کیلوگرم جیره غذایی، توانایی بهبود فاکتور های بافت شناسی و بیان mRNA ژن های کد کننده لیزوزیم و TNF-α در پوست ماهی قرمز را داراست.
کلید واژگان: تروگزروتین, ماهی قرمز, بافت شناسی, بیان ژنTroxerutin, a derivative of the natural bioflavonoid rutin, has important biological effects, including immunostimulatory activity. This study aimed to evaluate the effects of dietary troxerutin supplement on histology and mRNA expression of the genes encoding lysozyme and tumor necrosis factor-α in goldfish, Carassius auratus skin. Fish fingerlings with mean initial weights of 2.74 ± 0.08 g were fed diets supplemented with 0.1, 0.3, 0.5 g troxerutin per kg feed for 80 days. For histological studies, skin from right side and near dorsal fin (0.5cm) was dissected and stored in 10% formalin buffer. For molecular assay on skin tissue, RNA extraction, cDNA synthesis, and real time PCR were performed. Histology results showed a significant increase in alarm cell density in the treatment groups compared to the control group (P<0.05). Alarm cell volumetric ratio to epidermis was significantly higher in the treatment groups, with highest level in fish administrated with medium and high dose of troxerutin, in comparison with the control group (P<0.05). Epidermis thickness did not show significant changes in comparison with the control group (P>0.05). Molecular assay results showed more increase in mRNA expression of the genes encoding lysozyme and tumor necrosis factor-α in the treatment groups, with the highest level in the high dose group, in comparison with the control group (P<0.05). The results indicate that feeding troxerutin at 0.5 g per kg feed has a potential to enhance histology indices and mRNA expression of the genes encoding lysozyme and tumor necrosis factor- α in goldfish (Carassius auratus) skin.
Keywords: Troxerutin, Goldfish, Histology, Gene expression -
ریشه ی گیاه پاناکس جینسنگ در طب سنتی به عنوان یک داروی گیاهی از ویژگی های زیستی همچون سم زدایی و آنتی اکسیداسیون برخوردار است اما در مورد آثار احتمالی آن بر ساختار کبد به ویژه در آبزیان یافته هایی اندک موجود است. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی آثار تجویز سطوح گوناگون ریشه ی گیاه پاناکس جینسنگ بر ویژگی های هیستومورفومتریک بافت کبد و برخی فراسنجه های بیوشیمیایی سرم در قزل آ لای رنگین کمان بود. پژوهش در بازه زمانی 60 روز در چهار تیمار آزمایشی با سه تکرار صورت گرفت. آزمایشی به ترتیب با 100، 150 و 200 گرم در کیلوگرم جیره، عصاره ی آبی جینسنگ تغذیه شدند. در هر تکرار، به صورت اتفاقی 60 قطعه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 15 گرم توزیع شد. خون گیری و نمونه گیری از بافت کبد در پایان آزمایش صورت گرفت. نتایج نشان داد که سطوح مختلف جینسنگ تاثیر معناداری بر شاخصه های هیستومورفومتریک پارانشیم کبد برجای نمی گذارند (p>0.05). سطح سرمی کلسترول، آلبومین و پروتیین تام در گروه های دریافت کننده ی جینسنگ درمقایسه با گروه کنترل کاهش معنی دار نشان داد (p<0.05)، ولی تفاوت معنی داری بین سطح سرمی AST، ALP و ALT در گروه های آزمایشی و گروه شاهد وجود نداشت (p>0.05). درمقایسه با گروه شاهد، سطح سرمی تام LDH به طور معنادار در گروه های دوم و سوم افزایش یافته بود (p<0.05). یافته ها نشان داد که افزودن عصاره ی جینسنگ به جیره ی غذایی تا غلظت 2/0 درصد، می تواند بدون آثار منفی بر ساختار کبد مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: پاناکس جینسنگ, هیستومورفومتری, کبد, بیوشیمی, قزل آلای رنگین کمانPanax ginseng (P. ginseng) root as a traditional herbal medicine, has biological capabilities e.g. antioxidative and detoxification, although there is little data about its probable effects on the liver structure particularly in the aquatic organisms. So, the present study was aimed to investigate the effects of different levels of aqueous extract of P. Ginseng root on the hepatic histomorphometric properies (the area of the hepatocytes and nuclei, perimeter of hepatocytes, percentage area of the hepatocytes, nuclei and hepatic sinusoids, number of küppfer cells/unit area) and some serum biochemical parameters of Rainbow trout. Study carried out during 60 days within 4 experiments, each with 3 replicates. In each replication 60pcs of fry with average weight of 15gr. were randomly distributed. Experiments were fed with aqueous extract of P. Ginseng at 100, 150 & 200 gr./kg. diet. Hepatic tissue and blood samples were taken at the end of the study. The results showed that different levels of Ginseng had no significant effect on the histomorphometric parameters of hepatic parenchyma (P>0.05). Serum levels of Cholesterol. Albumin and Total protein decrease significantly in the Ginseng treated fishes (P<0.05) in comparison to control group. There was no significant difference between AST, ALP, and ALT with control (P>0.05). Total serum LDH in groups II and III showed a statistical significant increase with control (P<0.05). These findings showed that addition of Ginseng extract in concentrations up to 0.2% diet in rainbow trout fry feeding, can be considered as a probable growth promoter without negative effects on the hepatic structure.
Keywords: Panax Ginseng, Histology, Liver, Biochemistry, Rainbow trout -
This work aimed to investigate the effect of dietary Lactococcuslactisand Bacillus subtilison the immune responses, intestinal microbiota, and resistance to pathogens of Oscar, Astronotus ocellatus. During 70 days trial, 300 juveniles (8.96±0.033 g) were fed diets enriched with L. lactisand B. subtilis. The treatments included 150, 300, 450 mgkg-1of dietary L. lactis(LL150, LL300, LL450); 150, 300, 450 mg kg-1of dietary B. subtilis(BS150, BS300, BS450); 150, 300, 450 mg kg-1of diet an equal mixture of L. lactisand B. subtilis(MIX150, MIX300, MIX450); and a non-supplemented control group. At the end of the rearing period, histological, immunological, and intestinal microbiota indices in treatments were investigated. To evaluate disease resistance, 15 fish in each treatment were infected in each treatment by Aeromonas hydrophila. The results showed that adding B. subtilisand L. lactis, particularly in MIX300, reduced the anaerobic heterotrophic bacterial microbiota and increased lactic acid bacteria (LAB) in fish. The highest white blood cell (WBC) level was recorded in the LL150 group. The lymphocytes in fish fed LL150, LL300, MIX150, and MIX300diets were changed andneutrophils of LL150, LL300, LL450, MIX300, and MIX450were significantly increased. Monocytes in fish fed MIX300and MIX450diets raised significantly. The IgM, ACH50, and lysozyme levels in fish-fed diets enriched by bacteria, especially in LL450, were significantly higher than the control treatment. The intestinal villi in LL450, BS150, and MIX450were significantly higher, showing lower damages than the other treatments. The survival rates of the infected fishes were higher in MIX150and MIX300 groups.
Keywords: Bacillus, Immune system, Lactococcus lactis, Microbiota, Histology -
هدف از انجام این تحقیق بررسی عملکرد رشد و روند رسیدگی جنسی ماهیان قزل آلای رنگین کمان ماده پرورش یافته در قفس در دریای خزر (مازندران نوشهر) بود. جهت انجام این تحقیق، ماهی های قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن 5 ± 122 گرم، به قفس های واقع در دریای خزر، رهاسازی شدند. غذادهی به ماهیان، به صورت روزانه صورت گرفت و نمونه برداری یک ماه پس از رهاسازی به صورت ماهانه و تصادفی، از دی ماه 1394 تا اردیبهشت 1395 انجام شد. هر ماه 30 عدد ماهی زیست سنجی و خونگیری شدند؛ کبد و گناد آنها توزین شد؛ طول کل، وزن کل، وزن کبد و وزن گناد، شاخص وضعیت، GSI و HSI و قطر تخمک محاسبه گردید. مقادیر هورمون های 17 بتا استرادیول، تستوسترون، پروژسترون و ویتلوژنین اندازه گیری شد. همچنین نمونه های بافت گناد تهیه و با استفاده از میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرارگرفت. نتایج به دست آمده حاکی از رشد مطلوب سوماتیک و گنادیک ماهیان بود. میزان هورمون های جنسی و ویتلوژنین با گذشت زمان، به طور معنی داری افزایش یافت (01/0< p)، بطوریکه مقادیر هورمون های 17-بتا استرادیول، تستوسترون و پروژسترون در دی ماه به ترتیب برابر با ng/ml 05/0 ± 56/0، ng/ml 05/0 ± 50/0 و ng/ml 01/0 ± 14/0 بود و در اردیبهشت ماه به ترتیب به میزان ng/ml 13/0 ± 63/1، ng/ml 01/0 ± 80/0و ng/ml 03/0 ± 28/0رسید. همچنین میزان ویتلوژنین از ng/ml 26/55 ± 40/382 در دی ماه به ng/ml 34/86 ± 40/651 در اردیبهشت ماه افزایش یافت. گنادها در طول دوره پرورش تا مرحله 4 پیشرفت نمودند و قطر تخمک نیز افزایش معنی داری یافت (01/0< p). یافته های این تحقیق نشان داد که ماهی قزل آلای رنگین کمان قادر است در آب لب شور دریای خزر همچون آب شیرین، رشد سوماتیک مناسبی داشته باشد و اختلالی در روند طبیعی رسیدگی جنسی آن نیز ایجاد نمی گردد.
کلید واژگان: ماهی قزل آلای رنگین کمان, پرورش در قفس, عملکرد رشد, هورمون های جنسی, بافت شناسیThe aim of the present study is to investigate the growth performance and sexual maturation process of female rainbow trout reared in a cage in the Caspian Sea (Mazandaran- Nowshahr). Rainbow trout with an average weight of 122± 5 g were stocked into a cage located in Caspian Sea. Fish were fed daily and random sampling was done monthly (January 2015) to May 2016. Weight and length of thirty fish were measured; their gonad and liver were weighted; total length, total weight, liver and gonad weight, condition factor, GSI and HSI and oocyte diameter were calculated; their blood samples were collected and the levels of 17 beta estradiol, testosterone, progesterone and the vitellogenin were measured; also gonad tissue samples were prepared and examined using a light microscope. The results showed optimal somatic and gonadal growth of fish caged in the Caspian Sea. Sex hormones and vitellogenin levels increased significantly (P<0.01) during the study period. The levels of 17 beta estradiol, testosterone and progesterone in January were 0.56± 0.05 ngml-1, 0.50± 0.05 ngml-1and 0.14± 0.01 ngml-1 respectively and reach to 1.63± 0.13 ngml-1, 0.80± 0.01 ngml-1 and 0.28± 0.03 ngml-1 in May, respectively. Vitellogenin levels increased from 382.40± 55.26 ngml-1 in January to 651.40± 86.34 ngml-1 in May. The gonads developed to stage 4 and the oocyte diameter increased significantly (P<0.01) during the study period. The findings of present study show that female rainbow trout are able to have appropriate somatic growth in the brackish water of the Caspian Sea like fresh water, and the natural process of sexual maturation won’t be disturbed.
Keywords: Rainbow trout, cage culture, growth performance, sex hormones, histology -
آکوپرو یک منبع پروتیین سویا است که بعد از طی فرآیند اکستروژن، غنی سازی شده و درصد پروتیین خام و همچنین قابلیت جذب آن به بالاترین حد ممکن می رسد. در این تحقیق اثر جایگزینی آرد ماهی با آکوپرو بر پارامترهای رشد، تغذیه، شاخص های خونی و بافت شناسی کبد و روده قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) مورد بررسی قرارگرفت. به این منظور پنج جیره غذایی با میزان پروتیین خام یکسان (40%) فرموله شدند و بطور همزمان از جیره اول تا پنجم میزان سهم آکوپرو از 10% تا 50% افزایش و جایگزین آرد ماهی گردید. تعداد 540 قطعه قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن 1±18 گرم در 18 تانک فایبرگلاس 250 لیتری (30 قطعه در هر تانک) بطور تصادفی توزیع و پس از طی یک هفته دوره سازگاری، روند تغذیه ماهیان با جیره های آزمایشی آغاز گردید. بعد از 80 روز، پارامترهای رشد، خون شناسی، بافت شناسی کبد و روده و آنزیم های کبدی مورد بررسی قرار گرفت تا اثر آکوپرو بر روی آنها مشخص شود. داده های مرتبط پارامترهای رشد شامل نرخ رشد ویژه، درصد افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک، شاخص وضعیت و درصد افزایش وزن بدن اختلاف معنی داری بین گروه ها نشان نداد (p≥0.05). تعداد گلبول های سفید در گروه 5 بطور معنی داری (p≤0.05) بالاتر از سایر گروه ها بود. بیشترین میزان گلبول قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت در تیمار دوم مشاهده شد. بیشترین میزان حجم متوسط گلبولی در گروه شاهد مشاهده گردید. میزان پروتیین تام خون در تیمار پنج کمتر از سایرین بود. آلبومین هیچگونه اختلافی در گروه ها نشان نداد و میزان چربی کل و گلوکز در گروه شاهد بالاتر از سایرین بود. AST و ALT در گروه پنج از سایرین بالاتر بود و ALP در گروه شاهد اما کلیه داده ها در دامنه استاندارد قرارداشت. در مطالعات بافت شناسی کبد و روده هیچگونه آسیب ناشی از آکوپرو و یا ترکیبات سویا مشاهده نگردید. به نظر می رسد جایگزینی آرد ماهی با آکوپرو به میزان 50 درصد، نقش منفی در رشد و شاخص های خونی ماهی قزل آلای رنگین کمان ندارد و می توان در جیره های تجاری از این محصول و با هدف کاهش قیمت تمام شده خوراک استفاده نمود.
کلید واژگان: قزل آلای رنگین کمان, (Oncorhynchus mykiss), آکوپرو, بافت شناسی, رشد, آنزیم های کبدی و شاخص های خونThe current study was carries out to determine the effect of fish meal replacement with Aqupro on growth, blood indices and liver enzymes activities in fingerling rainbow trout. Number of 540 fish (18 g) were randomly distributed in 18 fiberglass tanks (250 l capacity) and five isoproteic diets were formulated. The fish meal inclusion reduced from 50 percent in diet one to 10 percent in diet five. After three months feeding trial, growth, blood indices, liver and intestine histology as well as liver enzymes activity were analyzed. Fish meal reduction and increasing Aqupro levels, had no negative effect on growth parameter. The FCR, FER and SGR had no significant differences between groups. In case of blood indices, the number of white blood cells was significantly higher in group five. Ht, Hb and RBC were significantly higher in second group. Albumin had no differences between treatments. AST and ALT is the fifth group were higher than others while ALP was higher in the control group. No damage and disfunction was seen in the liver and different part of intestine in response to addition of Aqupro.
Keywords: Rainbow trout, Oncorhynchus mykiss, Aqupro, Histology, Growth, Liver enzymes, Blood indices -
عنصر مس یک میکرونوترینت ضرورری در حیوانات برای رشد نرمال، نمو استخوان ها، بافت پیوندی، قلب و چندین عضو دیگر است؛ بدین جهت که حدود 30 آنزیم شناخته شده از مس به عنوان کوفاکتور استفاده می کنند. خوراک تجاری باید میزان مس لازم را فراهم سازد، که به ویژگی های فیزیکی و شیمیایی فرم مکملی که مس در آن به غذا افزوده می شود، بستگی دارد. با این حال، صنعت خوراک به دلایل اقتصادی همچنان سولفات مس را ترجیح می دهد. این پژوهش به جهت ارزیابی اثرات منابع مختلف مس بر فعالیت آنزیم های گوارشی و آسیب شناسی روده در ماهی قرمز، Carassius auratusانجام شده است. پنج رژیم آزمایشی شامل مقادیر متفاوت نانوذرات مس(0، 3، 5 و 10 میلی گرم در کیلوگرم جیره) و 3 میلی گرم سولفات مس در کیلوگرم جیره غذایی تنظیم و به مدت 8 هفته به ماهی قرمز داده شد (میانگین وزن و طول ابتدایی به ترتیب 67/0±78/7 گرم و 43/0±86/5 سانتی متر). در مقایسه با گروه شاهد فعالیت لیپاز و پروتیاز روده ای به وسیله ی نانوذرات مس افزایش و آمیلاز کاهش یافت (05/0p<). در این مطالعه، تغذیه ماهی قرمز با سولفات مس منجر به آسیب های بافتی همچون التهاب و نفوذ فراوان سلول های آماسی به شکل آنتریت حاد به همراه پرخونی در بافت روده ماهیان قرمز گردید. با توجه به نتیجه کلی این تحقیق، 3 میلی گرم نانوذره مس در 1کیلوگرم جیره غذایی باعث بهبود سلامت روده و گوارش روده ای شد؛ درحالیکه غلظت مشابه از سولفات مس تاثیرات منفی بر روده و آنزیم های گوارشی ماهی قرمز داشت. با این وجود، مطالعات بیشتری برای توجیه مکانیسم های مولکولی نانوذرات مس و همچنین غلظت های پایین تر سولفات مس نیاز است.
کلید واژگان: سولفات مس, نانواکسیدمس, بافت شناسی, روده, آنزیم های گوارشی, ماهی قرمزCopper (Cu) is an essential micronutrient in animals for normal growth and development of bones, connective tissue, the heart and several other organs, since around 30 enzymes are known to use copper as a cofactor. The commercial diet should provide the essential amount of Cu, which depends on the physical and chemical properties of the form of the supplement in which the Cu is given in the diet. However, the feed industry still prefers CuSO4 for economic reasons. Thus this study was conducted to evaluate the effects of different sources of copper (Cu) on digestive enzymes activity and pathological alterations in goldfish, Carassius auratus. The five experimental diets were formulated to contain different levels of Cu-NPs (0, 3, 5 and 10 mg/kg) and 3 mg/kg CuSO4 and given to goldfish (initial average weight and length 7.78 ±0.67 g and 5.86 ± 0.43 cm respectively) for 8 weeks. Intestinal protease and lipase activities increased and amylase decreased by Cu-NPs compared with the control group (p<0.05). In this study, feeding goldfish with CuSO4 led to significant pathological alterations in intestinal tract. The overall result recommends adding 3 mg Cu-NPs per kg diet improve health and intestinal digestive where the same dose of CuSO4 induce intestinal tract negative impacts in goldfish. However, further studies are needed to explain the molecular mechanisms of Cu-NPs as well lower concentrations of CuSO4.
Keywords: Copper Sulfate, Copper Nanoparticles, digestive enzymes, Histology, intestine, Goldfish -
امروزه حضور میکروپلاستیک ها در اکوسیستم های آبی به عنوان چالش جدی آبزیان مطرح می باشد. در این تحقیق تجمع میکروپلاستیک های پلی استایرن (PS-MPs) در کبد و روده ی ماهی کاراس طلایی محاسبه و اثرات سمی آن بر عوارض بافتی این اندام ها بررسی شد. تعداد 231 عدد ماهی مولد سالم با متوسط وزنی 2/41±18/55 گرم جهت انجام آزمایش ها انتخاب شد. میکروپلاستیک ها در دو محدوده اندازه (μm) 0/25 و 8 با دو عملکرد متفاوت (فلیورسنت و غیر فلیورسنت) سنتز شدند. آزمایش ها در دو مرحله انجام شد، در ابتدا بعد از دوره ی آداپتاسیون، 63 عدد ماهی در غلظت ثابت (PS-MPs) µg/L 300 از هر دو اندازه ی (μm) 0/25 و 8 (PS-MPs) فلیورسنت، قرار گرفتند. نمونه برداری از بافت کبد و روده در مدت زمان 7 روز صورت گرفت و از نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ فلیورسنت تصویر برداری شد. سپس 168 عدد ماهی به مدت 28 روز در معرض میکرو پلاستیک های غیر فلیورسنت با غلظت های متفاوت (ppm5، 0/5، 0/05، 0) جهت تعیین عوارض هیستوپاتولوژیک، قرار گرفته و به روش بافت شناسی روتین بررسی شدند. نتایج نشان داد هر دو اندازه از این ذرات قابلیت تجمع در بافت کبد و روده را دارند. با بررسی آسیب شناسی بافت کبد عوارض متفاوتی مانند خونریزش، نکروز، تورم سلولی، رکودصفرا، رقیق شدن فضای سینوزویید و تجمع خونی نسبت به گروه شاهد مشاهده شد، شدت افزایش عوارض با افزایش غلظت ها در یک گروه از اندازه؛ روند قابل پیش بینی ای نداشت اما شدت تخریب در اندازه ی 0/25 میکرومتر بیشتر بود. با بررسی آسیب شناسی بافت روده عوارض متفاوتی مانند نکروز، ازبین رفتن پرز روده، واکویله شدن، فساد پرز ها و دژنره شدن اپیتلیوم نسبت به گروه شاهد در هر دو گروه اندازه نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. در مجموع میکروپلاستیک اثرات مخرب بافتی بر ماهی کاراس طلایی دارد. بیشترین عوارض بافتی در بالاترین غلظت (5 میلی گرم بر لیتر) مشاهده شد. شدت عوارض ذرات با اندازه ی 0/25 میکرومتر نسبت به اندازه 8 میکرومتر بیشتر بود که تاثیرات مخرب ابتدا در روده و سپس کبد مشاهده شد.
کلید واژگان: آلودگی, بافت شناسی, میکروپلاستیک, ماهی قرمزNowadays, the presence of microplastics in aquatic ecosystems is a serious challenge for aquatic animals. In this study, the accumulation of polystyrene microplastic (PS-MPs) and its toxic effects on histology of liver and intestines of goldfish was investigated. A total of 231 healthy fish with an average weight of 18.55±2.41 g was selected in the spring of 2019. Microplastic were synthesized in two size ranges (0.25 and 8 μm) with two different functions (fluorescent and non-fluorescent). The experiments were performed in two stages. Initially, after the adaptation period, 68 fish were exposed to a constant concentration (PS-MPs) of 300 µg/L of both 0.25 and 8 μm PS-MPs. Liver and intestinal tissue were sampled for 7 days and the samples were imaged using a fluorescent microscope. Then, 168 fish were exposed to non-fluorescent microplastics with different concentrations (0, 5, 0.5, 0.05 ppm) for 28 days to determine histopathological lesions. The results showed that both sizes can accumulate in liver and intestinal tissues. Examination of liver histopathology showed different complications such as bleeding, necrosis, cell swelling, bile stasis, thinning of the sinusoidal space and accumulation of blood compared to the control group, the severity of lesions increased with increasing concentrations in a group of size. There was no predictable trend, but the intensity of destruction was greater at 0.25 μm. Examination of intestinal tissue lesions showed different complications such as necrosis, loss of intestinal villi, vacuolation, villi decay and degeneration of epithelium in both size groups compared to the control group. In general, microplastics have destructive tissue effects on goldfish. Most tissue lesions were observed at the highest concentration (5 mg/l). The severity of particles with a size of 0.25 μm was higher than the size of 8 μm, with destructive effects observed first in the intestine and then in the liver.
Keywords: Pollution, histology, Microplastic, goldfish -
امروزه جایگزینی عصاره های گیاهی به جای نگهدارنده های شیمیایی در جیره غذایی آبزیان مورد توجه قرارگرفته است که این امر موجب کاهش اثرات سوء ناشی از مصرف نگهدارنده های شیمیایی شده است. در این پژوهش، تاثیر عصاره هسته انگور سیاه بر بافت شناسی روده و کبد و آنزیم های گوارشی کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت. پودر عصاره هسته انگور به مقدار 30 گرم در کیلوگرم به جیره غذایی پایه اضافه شد و در پایان دوره آزمایش، آنزیم های گوارشی شامل لیپاز، آمیلاز و تریپسین در آنها اندازه گیری شد. هم چنین ماهیان تشریح و روده و کبد آنها تثبیت و مطالعات بافت شناسی روی آنها انجام شد. نتایج نشان داد که از میان آنزیم های گوارشی مختلف، تنها آنزیم لیپاز نسبت به تیمار شاهد (U/mg protein 04/0±35/1) افزایش معنی داری (U/mg protein 10/0±67/1) نشان می دهد. مطالعه بافت شناسی روده و کبد نیز نشان داد، جیره تیمار اثر منفی بر ساختار طبیعی این بافت ها ایجاد نمی کند. همچنین، نسبت ارتفاع ویلی به فاصله بین دو ویلی مجاور در قسمت پایه ای در ماهیان تیمار شده (55/0±39/17 میکرومتر) نسبت به گروه شاهد (59/0±71/16 میکرومتر) کمی بیشتر شد، اما تفاوت معنی داری نشان نداد. تعداد سلول های گابلت نیز در ماهیان گروه شاهد (17/0±59/4) نسبت به ماهیان تیمار شده (21/0±09/4)کمی بیشتر بود. با این وجود تفاوت معنی داری مشاهده نشد. مطالعه مورفومتریک کبد نیز نشان دهنده افزایش معنی دار قطر سلولهای کبدی در گروه تیمار (16/0±01/24 میکرومتر) در مقایسه با گروه شاهد (14/0±42/23 میکرومتر) بود. به طور کلی با توجه به نتایج بدست آمده از افزایش فعالیت آنزیم گوارشی و ساختار طبیعی کبد و روده می توان بیان نمود که عصاره دانه انگور یک افزودنی مفید برای به کارگیری در جیره کپور معمولی است.
کلید واژگان: کپور معمولی, عصاره هسته انگور, آنزیم گوارشی, بافت شناسی, رودهJournal of Fisheries, Volume:73 Issue: 3, 2020, PP 329 -340Today, the replacement of plant extracts instead of chemical preservatives in the diet has been considered with reducing the adverse effects of chemical preservatives. In this study, the effects of black grape seed extract on growth, intestinal and liver histology, as well as gastrointestinal enzymes, in common carp were investigated. Grape seed extract (30g kg-1) was added to the basal diet and at the end of the experimental period, the digestive enzymes, including lipase, amylase, and trypsin, were measured. The fish were also dissected, then intestine and liver were collected and fixed for histological studies. The results showed that among different digestive enzymes, only lipase had a significant increase (1.67±0.10 U/mg protein) compared to control group (1.35±0.04 U/mg protein). In the intestinal and liver histology, supplemental diet did not have any side effects on the normal structure. The ratio of villus height to the distance between two adjacent villus in the basal part was slightly higher in treated fish (17.39 ± 0.5μm) than the control group (16.71 ± 0.59 μm), but no significant differences was observed. Also, the number of goblet cells in control group (4.59±0.17μm) was slightly higher than treated fish (4.09±0.21μm), however, no significant difference was observed. Morphometric study in liver also showed an increase in hepatocyte size (24.01±0.16µm) compared to the control group (23.42±0.14µm). In general, the increase of the digestive enzyme activity and healthy liver and intestine structure could show the potential of grape seed extract as a beneficial feed additive in common carp.
Keywords: Common carp, Grape seed extract, Digestive enzyme, Histology, Intestine -
هدف این مطالعه، بررسی فعالیت پروتیازهای مهم (پپسین، تریپسین)، بیان نسبی ژن پپسینوژن و همچنین تکامل بافتی لوله گوارش در لارو ماهی صبیتی از زمان تفریخ تا ابتدای دوره نوجوانی (40 روز پس از تفریخ) بود. نتایج نشان داد که بخش برون ریز لوزالمعده حاوی گرانول های آنزیم ساز در خلال جذب کیسه زرده مشخص است و در روز 14 پس از تخم گشایی بسیار توسعه می یابد. پیدایش زودهنگام فعالیت تریپسین پیش از باز شدن دهان، به فرآیندی با برنامه ریزی ژنتیکی نسبت داده شد. فعالیت تریپسین الگویی نوسانی (با دو پیک در روزهای 16 و 30 پس از تفریخ) نشان داد که این نوسان همزمان با بلع غذا و در پاسخ به تغییر جیره در خلال تغذیه لارو بود. قابل توجه ترین تمایز در لوله گوارش تشکیل معده اولیه احاطه شده با سلول های عضلانی مخطط و ایجاد غدد معدی در روز 12 پس از تخم گشایی بود. معده در روز 25 به شکل کامل با تبدیل سلول های ماهیچه ای مخطط به صاف تکوین یافته بود. بیان نسبی ژن پپسینوژن تا پیش از روز 12 پس از تفریخ قابل تشخیص نبود و به شکل معنی داری از روز 14 پس از تفریخ مشخص گردید. فعالیت آنزیم پپسین همراستا با بیان ژن پپسینوژن بود و دو روز پس از آغاز بیان ژن پپسینوژن، مشخص گردید و پس از جایگزینی غذای زنده با غذای خشک (بین روزهای 25 تا 30 پس از تفریخ) تا انتهای دوره آزمایش به شدت افزایش داشت. نتایج نشان داد که با پیدایش معده اولیه از روز 12 ام پس از تخم گشایی، با بیان زودهنگام ژن پپسینوژن و نیز تکامل آنتوژنتیک زودهنگام پپسین و تریپسین، می توان در لارو ماهی صبیتی پیش از روز 25 ام پس از تخم گشایی، لارو ها را با غذای خشک تغذیه کرد و بدین طریق امکان کاهش مصرف غذای زنده با بکار گیری غذای خشک وجود دارد.
کلید واژگان: فعالیت آنزیم, بیان ژن, بافت شناسی, تکامل لاروی, شانک ماهیانJournal of Fisheries, Volume:73 Issue: 2, 2020, PP 255 -272This study aims to assay the main protease (pepsin and trypsin) activity and pepsinogen relative gene expression, as well as histological development of digestive tract in Sobaity from hatching up to 40 days post- hatch (DPH). The results showed that exocrine pancreas, including zymogen granules, differentiated during yolk sac absorption and further developed at 14 DPH. The early appearance of trypsin before mouth opening is attributed to a genetically programmed process. The trypsin activity showed fluctuated pattern (with two peaks at 16 and 30 DPH), coincident with food intake, and related to diet shifting during larval feeding. The most obvious differentiation in the digestive tract was the formation of an incipient stomach surrounded by striated muscle fibers and the development of the gastric glands at 12 DPH. The stomach fully developed at 25 DPH with the transition from striated to smooth muscle cells. The pepsinogen relative gene expression was not detectable before 12 DPH and meaningfully detected at 14 DPH. The pepsinogen expression augmented exponentially coinciding with shifting diet from live to microdiet. Pepsin activity trend was considerably parallel to pepsinogen and started two days after pepsinogen, subsequently increased sharply during the weaning period (25-30 DPH) up to the end of the study. The study concluded that the appearance of the incipient stomach at 12 DPH, early pepsinogen expression, and ontogenetic development of pepsin and trypsin, make it possible to feed Sobaity larvae by inert diet before 25 DPH to reduce the live food consumption and improve the weaning efficiency.
Keywords: Enzyme activity, gene expression, Histology, larval development, Sparidae -
هدف
این مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر جایگزینی سولفات مس با نانو اکسیدمس در جیره غذایی بر رشد و بازماندگی، فعالیت آنزیمی و آسیب شناسی بافت کبد ماهیان قرمز در سال 1397 انجام پذیرفت.
مواد و روش هاتیمارهای آزمایشی شامل 5 تیمار آزمایشی شاهد، تیمار mg/kg3 سولفات مس؛ mg/kg3 نانواکسیدمس، mg/kg5 نانواکسیدمس و mg/kg10 نانواکسیدمس در نظر گرفته شد و ماهی ها طی یک دوره 60 روزه، 2 بار در روز به میزان 4 درصد وزن بدن و به روش دستی تغذیه شدند. در پایان دوره آزمایشی، شاخص های رشد و بازماندگی ، فعالیت آنزیم های کبدی (آلکالین فسفاتاز، آسپارتات ترانس آمیناز، آلانین آمینوترانسفراز) و همچنین آسیب شناسی بافت کبد مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته هابراساس نتایج به دست آمده استفاده از نانوذرات مس در سطوح مختلف 3، 5 و 10 میلی گرم در کیلوگرم جیره غذایی به جای سولفات مس در جیره غذایی می تواند باعث بهبود عملکرد رشد و بازماندگی ماهیان قرمز شود. همچنین سولفات مس نسبت به نانوذرات اثرات منفی بیشتری بر بافت کبد و همچنین آنزیم های آلکالین فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز دارد؛ از این رو به نظر می رسد جایگزینی سولفات مس با نانوذرات مس در جیره غذایی می تواند سبب کاهش اثرات منفی بر آبزیان شود. از طرف دیگر نتایج آسیب شناسی بافت کبد در تیمار حاوی 5 و 10میلی گرم نانوذره مس در کیلوگرم جیره غذایی نشان داد که نانوذرات مس سبب ایجاد ضایعات بافتی و اثرات مخرب (البته کمتر از سولفات مس) می شود.
نتیجه گیریبهتر است جایگزینی سولفات مس با نانوذرات مس در سطوح 3 میلی گرم در کیلوگرم جیره غذایی باشد.
کلید واژگان: نانوذرات, مس, سولفات مس, آنزیم, بافت شناسی, کبد, ماهی قرمز (Carassius auratus)AimThe purpose of this study was to investigate the effect of replacement of copper sulfate with nano oxidase in diet on growth and survival, enzymatic activity and pathology of liver tissue of goldfish in 2018.
Material and MethodsExperimental treatments consisted of 5 control treatments, 3 mg / kg copper sulfate; 3 mg / kg nano-oxide, 5 mg / kg nano-oxide and 10 mg / kg nano-oxide, and fish were given 4% by weight twice a day for 60 days. The body was fed manually. At the end of the trial period, growth and survival indices , liver enzymes activity (alkaline phosphatase, aspartate transaminase, alanine, Aminotransferase) as well as liver tissue pathology were evaluated.
FindingBased on the results, using copper nanoparticles at different levels of 3, 5 and 10 mg / kg diet instead of copper sulfate in the diet can improve the growth performance and survival of goldfish. Copper sulfate also has more negative effects on liver tissue than nanoparticles, as well as alkaline phosphatase, aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase enzymes; therefore, the replacement of copper sulfate with copper nanoparticles in the diet seems to reduce the effects of water. On the other hand, histopathological results of liver tissue treatment with 5 and 10 mg Cu / kg diet showed that Cu nanoparticles cause tissue lesions and deleterious effects (albeit less than copper sulfate).
ConclusionCopper sulfate with copper nanoparticles at levels of 3 mg / kg diet To be carried out.
Keywords: Nanoparticles, Copper, Copper Sulfate, Enzyme, Histology, Liver, Goldfish (Carassius auratus) -
The current study investigated histological development and histochemistry of digestive accessory glands of Vimba bream Vimba vimba from hatching through 60th day after hatching (DAH). The samples were randomly taken from day 1 (hatching) until the full absorption of the yolk sac at day 7 and the day after that, then with 2, 5, and 10 days intervals until 60 DAH. The development of the digestive accessory glands was followed histologically using light microscopy after Haematoxylin-Eosin and Periodic-Acid Schiff (PAS) staining. A primordial liver was observed at 1 DAH in the ventral region of the yolk sac, pancreas at 2 DAH, gall bladder and bile duct were developed at 4-5 DAH. At the same time when larvae were growing, digestive accessory glands continued differentiation and, at 5 DAH, hepatocytes of liver with eosinophilic cytoplasm and basophilic granules showed regular shape around sinusoids. Coinciding with the liver development, sinusoids developed as well and hepatic cells increased in size. Also, at this stage, eosinophilic zymogen granules of exocrine portion of pancreas were observed. Secretory activity of digestive accessory glands began with the emergence of PAS positive cells followed by secretion of neutral mucopolysaccharides and glycogen compounds in liver cells of larvae at 4 DAH and pancreatic cells of larvae at 4-7 DAH. The results of this study can be effective in identifying growth limiting factors in breeding larvae, reducing casualties during exogenous feeding, and even developing a proper diet for its digestive system.
Keywords: Histology, Ontogenic development, Histochemistry, Digestive accessory glands, Vimba vimba -
The aim of this study was to investigate the structure and ultrastructure of the digestive tract of Qinling lenok (Brachymystax tsinlingensis Li, 1966), a cold water Salmonidae fish, an endangered teleost species, with high potential for controlled rearing in Shaanxi Province of China, by light and electron microscopy. Morphological data of the digestive tract are important for understanding fish nutrition, pathological or physiological alterations. The histological structure of Qinling lenok consists of four layers: mucosa, submucosa, muscularis and serosa. Taste buds were found in lips and esophagus. The esophageal mucosa consists of undifferentiated mucous cells and surface epithelial cells. The U-shaped stomach was divided into cardiac, fundic and pyloric region. There are numerous gastric glands in the submucosa layer of the cardiac and fundic stomach, but none of them are present in the pyloric region. The convoluted tube-shape intestine is lined by simple columnar epithelial cells with microvilli at the apical surface, with an intestinal coefficient of 0.61. There are numerous goblet cells in the intestine. Finger-like pyloric caeca were found in the front of intestine tube, with number ranged from 42 to 88. In ultrastructural level, mucous and glandular cells in the stomach were found, the glandular cell with well-developed tubulovesicular system, a great amount of pepsinogen granules, mitochondria and Golgi apparatus. The enterocytes with abundant microvilli contained mitochondria and lysosome, and mucous granules of goblet cells were apparent in the intestine. High density of lipid droplets of pyloric caeca might be concerned with fat-absorption. The present study suggests that the digestive tract of Qinling lenok is similar to other carnivorous fishes, in relation to its feeding habits.
Keywords: Digestive tract, Brachymystax tsinlingensis, Histology, Ultrastructure, Salmonidae -
در این پژوهش اثر تراکم های مختلف نگهداری و سم آفلاتوکسین B1 به همراه ترکیب پودر آویشن شیرازی و رزماری بر فیزیولوژی گوارش ماهی قزل آلای رنگین کمان بررسی شد. بدین منظور 600 قطعه ماهی با میانگین وزنی 3±90 گرم، در 6 تیمار شامل (1) تراکم پرورش kg.m-3 15- تغذیه با جیره غذایی فاقد سم آفلاتوکسین، (2) تراکم پرورش kg.m-3 45- تغذیه با جیره غذایی فاقد سم آفلاتوکسین، (3) تراکم پرورش kg.m-3 15- تغذیه با جیره غذایی حاوی ppb 50 سم آفلاتوکسین، (4) تراکم پرورش kg.m-3 45- تغذیه با جیره غذایی حاوی ppb 50 سم آفلاتوکسین، (5) تراکم پرورش kg.m-3 15- تغذیه با جیره غذایی حاوی 4% پودر گیاهان آویشن و رزماری و ppb 50 سم آفلاتوکسین و (6) تراکم پرورش kg.m-3 45- تغذیه با جیره غذایی حاوی 4% پودر گیاهان آویشن و ppb 50 سم آفلاتوکسین، تقسیم شدند. فعالیت آلکالین پروتئاز، لیپاز و آمیلاز تحت تاثیر تراکم پرورش بطور معنی داری افزایش یافت (05/0>p). همچنین، بیشترین میزان فعالیت آنزیم آمیلاز و آلکالین پروتئاز متعلق به گروه تغذیه شده با جیره غذایی فاقد پودر گیاهان دارویی پرورش یافته در تراکم Kg/m3 45 بود (05/0>p). میزان فعالیت آنزیم لیپاز ماهیان تغذیه شده با جیره غذایی حاوی پودر گیاهان دارویی بطور معنی داری کمتر از ماهیان گروه مقابل بود (05/0>p). بررسی های بافت شناسی نشان داد که پرزهای روده ماهیان پرورشی در تراکم بالا (کیلوگرم ماهی بر مترمکعب) و تغذیه شده با جیره غذایی دارای ppb 50 آفلاتوکسین دچار تخریب شد. اما افزودن ترکیب پودر آویشن و رزماری مانع بروز این عارضه شد. بنظر می رسد بافت روده توانایی تحمل شرایط تنشی ازدحام بالا را دارد، اما اگر این ازدحام با آلودگی جیره غذایی با آفلاتوکسین همراه گردد، برای ماهی قابل تحمل نیست. البته، بررسی های تکمیلی نظیر سنجش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت روده برای درک بهتر سازوکار این تغییرات توصیه می شود.کلید واژگان: بافت شناسی, بخش پیشین روده, رزماری, آویشن, آبزی پروری, قزل آلای رنگین کمانThe effect of stocking density and dietary aflatoxin B1 along with including rosemary and thyme powders on digestive enzymes activity of rainbow trout was evaluated. 600 fish with an average weight of 90±3 were randomly allotted into six experimental groups consisted of (1) stocking at 15 kg.m-3- feeding diet devoid of aflatoxin, (2) stocking at 45 kg.m-3-feeding diet devoid of aflatoxin, (3) stocking at 15 kg.m-3-feeding diet containing 50 ppb aflatoxin, (4) stocking at 45 kg.m-3-feeding diet containing 50 ppb aflatoxin, (5) stocking at 15 kg.m-3-feeding diet containing 4% rosemary and thyme powder and 50 ppb aflatoxin and (6) stocking at 45 kg.m-3-feeding diet containing 4% rosemary and thyme powder and 50 ppb aflatoxin. Activity of alkaline protease, lipase and amylase was only affected by fish stocking density to the extent that those fish were reared in higher density showed increased digestive enzymes activity (p<0.05). Interactive effect of two studied factors (stocking density and dietary supplementation of medicinal plants) significantly affected activity of amylase and alkaline protease. However, lipase was only affected by dietary supplementation of medicinal plants. The highest amylase and alkaline protease activity were recorded in those fish received diet devoid on medicinal plants and stocked at 45 kg.m-3 (p<0.05). Those fish received diet containing medicinal plant powder significantly had lower activity (p<0.05). Proximal intestine histological examinations revealed that those fish stocked at higher density and received aflatoxin contaminated diet had villi detachments. Nevertheless, dietary inclusion of herbal blend consisted of rosemary and thyme powder could retrieve such tissue abnormality. It seemed that intestine could resist tension from higher stocking density or dietary aflatoxin contamination; however, their combination was not endurable for fish. Meanwhile, further complementary researches such as assaying antioxidant enzymes activity are warranted to precisely elucidate the underlying mechanism behind such alterations.Keywords: Histology, Proximal intestine, Rosemary, Thyme, Rainbow trout
-
تحقیق حاضر به منظور بررسی روند تمایز گناد ماهیان نر و ماده در ماهیان شیربت (Tor grypus) و تمایز انجام گرفت. در این بررسی، از 200 لارو شیربت در اندازه های 10- 1 سانتی متری و با میانگین وزن 2±5/3 گرم و طی اسفندماه 1390 تا آذرماه 1391، هر 14روز یک بار نمونه گیری به عمل آمد. در آذرماه لاروها به آزمایشگاه منتقل شدند. برای تعیین مراحل رسیدگی از روش های استاندارد بافت شناسی، آبگیری، شفاف سازی و پارافینه و با روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین و آئوزین رنگ آمیزی شدند. سپس برش عرضی 5 میکرونی از آن ها تهیه و به وسیله میکروسکوپ نوری مجهز به مانیتور و دوربین عکس برداری موردمطالعه قرار گرفتند. در ماهی نر غدد جنسی گلابی شکل با یک نوار مزانتری تک (بیضه های آینده ماهی شیربت) و در ماهی ماده غدد جنسی دوکی شکل که به پریتونئوم در هر دو طرف متصل شده بودند (تخمدان های آینده ماهی شیربت) مشاهده شدند. سلول های زایا همراه با گونوسیت ها (سلول های جنسی) 152روز بعد از تخم گشایی، در نرهای 7 سانتی متری قابل مشاهده بود. در ماهی ماده اولین علائم تشخیص ریخت شناسی در 113 روز بعد از تخم گشایی، در ماهی با طول بدن 6/4 سانتی متر ظاهر شد. در 117روز بعد از تخم گشایی، در ماده 3/5 سانتی متری، اولین سلول های اووگونیا ظاهر شدند. شکل گیری نهایی ساختار میکروسکوپی غدد جنسی در نرها با طول 10 سانتی متری در 300 روز و در ماده ها با طول 9 سانتی متری در 217 روز رخ داد و آن نشان می دهد که شکل گیری نهایی در ماده ها نسبت به نرها زودتر اتفاق می افتد. در ماده های 8/6- 6 سانتی متری، در 145- 131روز بعد از تخم گشایی، با ظهور اولین نشانه های تمایز سیتولوژیکی، تمایز پایان یافت. درمجموع رسیدگی غدد جنسی در نرها، 300 روز بعد از تخم گشایی و در ماده ها زودتر از نرها و در 217 روز مشاهده شد، که باید در تکثیر مصنوعی این گونه مدنظر قرار گیرد.کلید واژگان: ماهی شیربت (Tor grypus), گناد, بافت شناسی, تمایز و تکامل جنسیThe present study was conducted to determine the gonadal differentiation of male and female fish in Tor grypus. In this study, 200 litter larvae in 1-10 cm size with an average weight of 3.5 ± 2.3 grams were sampled every 14 days from March 2011 to December 2012. In December, larvae were transferred to the laboratory. Standard procedures for histology, dehydration, clarification and paraffin were stained with Hematoxylin and Eosin staining methods. Then a 5 micron section was made of them and examined by a light microscope equipped with a monitor and camera. Pear-shaped male gonads were seen with a single mesenteric barrier (the future testes of the Shirbut) and in the female ducklings fed to the peritoneum on both sides (the future ovaries of the Shirbut). Germ cells with gonocytes (sexual cells) were visible at 7 cm for male 152 days after hatching. In fish, the first symptoms of morphologic diagnosis appeared in 113 days after hatching, in fish with a body length of 4.2 centimeters. On the 117th day after hatching, the first ovarian cells appeared in the 3.5cm material. The final formulation of the gonadal microscopic structure in males with a length of 10 cm in 300 days and in materials with a length of 9 cm in 217 days occurred, indicating that the final formulation in the materials Males occur sooner rather than later. In the 6-6 -6-centimeter, the distinction was completed at 145-113 days after hatching, with the advent of the first symptoms of cytological differentiation. In total, sexual maturation were observed in males 300 days after hatching and in females earlier than males and 217 days, which should be considered in artificial proliferation.Keywords: Tor grypus, gonads, histology, sexual differentiation, development
-
بررسی اثرات شوری بر بازماندگی، رشد، شاخص های خونی و بافت شناسی آبشش هامون ماهی Schizothorax zarudnyiشوری از عوامل محیطی مهم و تاثیر گذار بر ماهیان بوده و برای بررسی تاثیر جوانب مختلف افزایش شوری محیط، تعیین میزان بیشینه تحمل ماهی به شوری مهم است. در مطالعه حاضر میزان تحمل شوری بچه ماهیان هامون ماهی (Schizothorax zarudnyi) در شرایط آزمایشگاهی به روش انتقال مستقیم و تدریجی به شوری های بالاتر (5/2، 5، 10، 11، 12، 13، 14، 15 و g/L20) مطالعه شد. هم چنین رفتار، تغییرات هیستوپاتولوژی بافت آبشش و سلول های کلراید در ماهی ها مطالعه شد. در ادامه ماهی ها در شوری g/L 10 به مدت 20 روز پرورش داده شدند و در پایان دوره پرورش میزان رشد و شاخص های خونی نمونه ها سنجش شد. میزان غلظت نیمه کشنده (LC50) نمک خوراکی 24، 48، 72 و 96 ساعته به ترتیب g/L 44/11، g/L 72/10، g/L 52/10 و g/L 52/10 تعیین شد. انتقال تدریجی ماهیان به شوری های بالاتر منجر به افزایش تحمل شوری بچه ماهیان به میزان g/L 13 شد. بیش ترین تغییر مشاهده شده در بافت آبشش شامل جدا شدگی اپی تلیوم (65%) و کم ترین تغییر مشاهده شده نکروز (14%) بود. هم چنین تعداد سلول های کلراید پس از قرار گیری بچه ماهیان در غلظت LC50 به میزان 16% بیشتر شد. تغییر معنی دارای در میزان رشد، پروتئین کل، AST و ALP و کورتیزول در ماهیان پرورش یافته در آب شیرین و شور مشاهده نشد، در حالی که میزان گلوکز و تری گلیسرید اختلاف معنی داری را نشان دادند. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان دهنده امکان پرورش هامون ماهی در شوری g/L 10 می باشد، اما با توجه به رشد کم این ماهی در دوره پروش (در آب شور و شیرین) نیاز به مطالعات تکمیلی برای پرورش این ماهی است.کلید واژگان: بافت شناسی, شوری, شاخص های خونی, سلول کلراید, کورتیزولSalinity is one of the important environmental factors affecting fish. To determine the effect of different aspects of salinity increase, it is important to determine the maximum salinity tolerance of fish. The salinity tolerance of Hamun mahi (Schizothorax zarudnyi) juveniles was evaluated in the laboratory by gradual and abrupt salinity increases. The mortality, behavior, gill histopathological alternations and chloride cells numbers were evaluated in the fish. In addition, fish were cultivated in 10 g/L for 20 days and at the end of the rearing period, their growth and blood factors were measured. LC50 value (lethal concentration) 24, 48, 72 and 96 hours were 11.44, 10.72, 10.52 and 10.52 g/L, respectively. The gradual transfer of fish to higher salinities resulted in an increase in the salinity tolerance (13g/L). The most observed changes in gill tissue included epithelial lifting (65%) and the smallest observed change was necrosis (14%). Also, the number of chloride cells increased by 16% after exposure to LC50 (96-h) concentration. There was no significant difference in growth rate, total protein, AST, ALP, and cortisol in fish reared in fresh and 10 g/L salt water, while glucose and triglyceride showed a significant difference. In general, the results of this study showed that it is possible to cultivate Hamun mahi in salt water (10 g/L), but due to the low growth of this fish during the cultivation period additional studies are needed to find a proper rearing condition.Keywords: Histology, Salinity, Blood factors, Chloride cells, Cortisol
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.