به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "بی اختیاری استرسی ادراری" در نشریات گروه "پزشکی"

  • ناهید اکبری، لیلا پارسامعین*، افسانه نیکجوی
    زمینه و هدف

    بی اختیاری استرسی ادراری شایع ترین نوع بی اختیاری ادراری است که اغلب زنان بالغ را هدف قرار می دهد. لذا این پژوهش، به منظور بررسی اثربخشی مخروط واژینال همراه با مانور ناک بر شدت بی اختیاری و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری در مقایسه با مخروط واژینال انجام شد.

    روش کار

    در این کارآزمایی بالینی تصادفی که طی سال های 1400- 1399  اجرا شد، 76 بیمار مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری حضور داشتند و با تخصیص تصادفی به دو گروه مخروط واژینال به همراه مانور ناک و مخروط واژینال تقسیم شدند. مداخلات درمانی طی 12 هفته برای هر دو گروه انجام گردید. کلیه ی بیماران قبل و بعد از مداخلات درمانی از نظر شدت بی اختیاری استرسی ادراری ناشی از افزایش فشار داخل شکم، تعداد دفعات نشت بی اختیار ادرار، قدرت انقباض عضلات کف لگن و کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت آنالیز درون گروهی از آزمون های t Paired و Wilcoxon و برای مقایسه ی تفاوت های بین دو گروه از آزمون های  Independent Sample t   و Mann-Whitney استفاده شد.

    یافته ها

    بین تمام مقادیر قبل و بعد از مداخله، اختلاف معنی داری در هر یک از گروه ها وجود داشت (05/0<p). همچنین، مقایسه  بین گروه های درمانی، مبین وجود تفاوت های معنی دار در متغیرهای کیفیت زندگی (02/0 =P)، قدرت انقباض عضلات کف لگن (000/0 = P)، میزان نشت ادرار ناشی از افزایش فشار داخل شکم (01/0 = P) و تعداد دفعات نشت (01/0 = P) بود.

    نتیجه گیری

    با توجه به یافته های این مطالعه می توان پروتکل مخروط درمانی را همراه با مانور ناک به عنوان یک راهکار درمانی برای بیماران با بی اختیاری استرسی ادراری پیشنهاد کرد.

    کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادراری, مخروط واژینال, کیفیت زندگی, مانور ناک
    Nahid Akbari, Leila Parsamoin*, Afsaneh Nikjooy
    Background & Aims

    Urinary incontinence is defined as a complaint of any involuntary leakage of urine. This new definition includes a significant range of women who have rarely experienced accidental leakage events. As a result, some studies have estimated the prevalence of urinary incontinence at 60%. Stress urinary incontinence is the most common type of urinary incontinence and is a term used to describe involuntary urination during physical activity such as coughing, sneezing, laughing, or lifting heavy objects, etc., when the pressure inside the bladder exceeds the pressure. The urethral closure arrives, it is used. Numerous factors, such as sphincter dysfunction, pelvic floor muscles, connective tissues, or nerve structures, may cause or develop urinary stress incontinence. Approximately 4% to 35% of adult women worldwide suffer from stress urinary incontinence. Limited studies have been conducted on the prevalence of urinary incontinence in Iran. In the study of Rashidi., The overall prevalence of urinary incontinence in Iranian women was 46%. In the study of Bakui., Which studied the prevalence of postpartum urinary incontinence in women referring to health centers in Babul, the frequency of postpartum urinary incontinence was reported to be 19.4%. Urinary incontinence is a distressing condition emotionally, physically, socially, and economically. It has been shown to be associated with embarrassment, anxiety and depression and has a significant negative impact on quality of life. Despite the widespread impact of urinary incontinence on quality of life, only a small number of women seek treatment and most of them live in silence, so the disease is never diagnosed or treated. Because most women do not seek treatment in the early stages of urinary incontinence (for example, mild to moderate urinary incontinence), they eventually present with advanced symptoms (severe urinary incontinence), at which time there is an opportunity to prevent or help regress the disease. It is demolished. Given this situation, the need for appropriate prevention and treatment to reduce the negative impact of stress urinary incontinence on women's lives is clear, and most research on current therapies for the management of stress urinary incontinence seeks to improve patients' quality of life. Non-surgical interventions are recommended by the International Association of Incontinence as the first line of treatment for uncomplicated urinary incontinence in women. Pelvic floor muscle training is the basis of non-surgical treatment of urinary stress incontinence. This treatment is based on the hypothesis that training to identify and strengthen the pelvic floor muscles by increasing the support of the urethra and bladder and improving the function of the urethral sphincter muscle neutralizes the weakness of the pelvic floor muscles. The easiest way for women to train their pelvic floor muscles is to insert cone-shaped weights into the vagina and then contract the pelvic floor muscles to prevent the weight from falling out. On the other hand, the timing of pelvic floor muscle contraction, which is transmitted from the brain to the muscle by the nervous system, is an important factor in controlling urination. In other words, when there is a sudden increase in intra-abdominal pressure during sneezing, coughing, etc., the pelvic floor muscles must unconsciously and reflexively activate their rapid contraction fibers to prevent involuntary leakage of urine by neutralizing the increase in pressure, but In people with stress urinary incontinence, the coordination and timing of pelvic floor muscle function is impaired during increased intra-abdominal pressure, and the reflex and subconscious function of the pelvic floor muscles is impaired in response to a sudden increase in intra-abdominal pressure, which means that Although having strong muscles in the pelvis is necessary for proper contraction, a timely contraction is also necessary to prevent involuntary leakage of urine. In other words, a strong muscle that is not activated in time during an increase in intra-abdominal pressure cannot prevent urinary incontinence. Since the negative effect of urinary incontinence on daily activities and quality of life of women is very significant and women with more severe urinary incontinence and weaker pelvic floor muscles have lower quality of life, it is necessary to take measures to increase the contractile strength of pelvic floor muscles and promote health. Think of the urinary tract. Also, according to research, the result of cone therapy is recognizing and strengthening the pelvic floor muscles and does not play a role in the simultaneous action of rapid fibers of contraction of the pelvic floor muscles when increasing intra-abdominal pressure, if, as mentioned, the timing of urethral closure Timely contraction of the pelvic floor muscles is an important factor in controlling urination and should be considered. Therefore, it seems that in addition to strengthening the pelvic floor muscles with the vaginal cone, there is a need to train movement control strategies (control motor) to change the timing of pelvic floor muscle contraction and start their activity while increasing intra-abdominal pressure to the Knack maneuver (speed and coordination). It is said to be necessary to prevent involuntary leakage of urine. Miller et al. In their study justified the effect of the Knack maneuver as an immediate method and early response to pelvic floor exercise regimens that are widely used in women with stress urinary incontinence. Therefore, this study was performed to evaluate the effectiveness of vaginal cone with the Knack maneuver on the severity of incontinence and quality of life in women with stress urinary incontinence compared to the vaginal cone.

    Methods

    In this randomized controlled clinical trial that was performed in the pelvic floor dysfunction clinic of the Faculty of Rehabilitation Sciences, University of Iran, during the years 2021-2022, 76 patients with stress urinary incontinence were present who were randomly assigned to two groups of vaginal cones and were randomly divided into two groups: vaginal cone with the Knack maneuver and vaginal cone. Participants in both groups were finally accepted after an initial evaluation session. The initial evaluation included educating patients in plain language about the anatomy of the pelvic floor muscles, their proper contraction, and the benefits of therapeutic cones for the women participating in the study. Complete urine test (analysis and culture) to rule out participants' urinary tract infections, specific examinations of women in standard lithotomy with an empty bladder, and no vaginal bleeding. Pelvic visceral prolapse was also considered and the degree of each type was determined based on the POP-Q system, which is a standard approved by the International Continent Control Society and recorded in a special sheet. Grade 3 and 4 prolapses removed the sample from the study. Therapeutic interventions were performed for 12 weeks for both groups. The cone treatment protocol was common for both groups, and the intervention group received Knack exercises in addition to the cone treatment protocol. All patients before and after the intervention were evaluated for the severity of urinary stress incontinence due to increased intra-abdominal pressure and the number of involuntary leakage of urine with Urinary Diary, pelvic floor muscle contraction with Dynamometer and quality of life with Incontinence quality of life questionnaire. Paired and Wilcoxon t-tests were used for intragroup analysis and Independent Sample t-test and Mann-Whitney tests were used to compare the differences between the two groups.

    Results

    There was a significant difference between all values ​​before and after the intervention in each group (P<0.05). Also, comparison between treatment groups showed significant differences in quality of life (P=0.02), pelvic floor muscle contraction strength (P=0.00), urine leakage due to increased intra-abdominal pressure (P=0.01) and the number of leaks (P=0.01).

    Conclusion

    According to the findings of this study, the treatment of cone protocol with the Knack maneuver can be suggested as a treatment strategy for patients with stress urinary incontinence.

    Keywords: Stress Urinary Incontinence, Vaginal Cone, Quality of Life, The Knack Maneuver
  • افسانه امیرآبی، صدیقه قاسمیان*، سیما ملا
    پیش زمینه و هدف

    بی اختیاری ادراری یکی از مشکلات شایع بهداشتی زنان است که دارای تاثیر منفی بر کیفیت زندگی زنان ازلحاظ فیزیکی، روانی و اجتماعی است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثربخشی و ایمنی جراحی بی اختیاری استرسی ادرار با روش نوار ترانس اوبتوراتور (با حداقل تهاجم) بود.

    مواد و روش کار

    در این مطالعه مقطعی، 30 زن مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار که در فاصله مرداد 1395 تا آذر 1396 تحت عمل TOT در بخش زنان و زایمان بیمارستان مطهری ارومیه قرار گرفتند، وارد مطالعه شدند. بیماران قبل از عمل مورد معاینه بالینی، تست سرفه در وضعیت لیتوتومی با مثانه پر و ارزیابی حجم باقیمانده ادراری با سونوگرافی قرار گرفته بودند.

    یافته ها:

     میانگین ± انحراف معیار سن بیماران 62/7±7/43 سال بود که بین 30 تا 58 سال متغیر بود. بیماران در ماه های 1 و 6 پس از جراحی پیگیری شدند. میانگین مدت زمان جراحی حدود 20 دقیقه بود. میزان بهبودی بیماران 100 درصد بود و هیچ یک از بیماران دچار شکست درمان یا عوارض جراحی نشدند..

    نتیجه گیری: 

    در این مطالعه، جایگذاری نوار ترانس ابتوراتور روش بی خطر، موثر و کم عارضه شناخته شد. همه بیماران از نتایج جراحی رضایت مندی داشتند. با توجه به تعداد نسبتا کم افراد موردمطالعه، توصیه می شود مطالعات بیشتر به ویژه با تمرکز بر ارزیابی کیفیت زندگی با پرسش نامه های استاندارد در زمینه مشکلات ادراری زنان انجام شود. همچنین مطالعات کارازمایی بالینی در زمینه مقایسه TOT با روش های جراحی استاندارد موجود در درمان بی اختیاری زنان طراحی و اجرا شود.

    کلید واژگان: بی اختیاری ادراری, بی اختیاری استرسی ادراری, نوار ترانس- ابتوراتور
    Afsaneh Amirabi, Sedigheh Ghasemian Dizajmehr*, Sima Molla
    Background & Aims

    Urinary incontinence is one of the prevalent hygienic problems of women that is negatively affecting physically, psycho- socially on quality of women’s life. The aim of this study was to evaluate the effectiveness and safety of stress urinary incontinence surgery by the trans-obturator tape method (minimally invasive).

    Materials & Methods

    In this cross-sectional study, 30 women with stress urinary incontinence who underwent the TOT procedure in the in the Gynecology Department of Motaharri hospital, Urmia, Iran between August 2016- December 2017 were included. All patients underwent pre-operative clinical examination, cough-stress test in lithotomy position with full bladder, bladder sonography and post-voiding residual volume assessment.

    Results

    The Mean ± SD age of patients was 43.7±7.62 years, ranging from 30 to 58 years. Patient were followed at the months of 1and 6 after surgery. The average duration of the surgery was about 20 minutes. 100% of patients were completely cured and none of patients have failure of treatment or surgery complications.

    Conclusion

    In this study, trans-obturator tape placement was found to be a safe, effective and low-complication method. All patients were satisfied with the surgical results. Considering the relatively small number of people studied, it is recommended to conduct more studies, especially focusing on evaluating the quality of life with standard questionnaires in the field of women's urinary problems. Also, clinical trial studies should be designed and implemented in the field of comparison of TOT with existing standard surgical methods in the treatment of female incontinence.

    Keywords: Urinary Incontinence, Stress Urinary Incontinence, Trans-obturator Tape
  • دل آرا کسائیان، فریده دهقان منشادی*، نسیم شکوهی، الهه میری، سید مهدی طباطبایی

    مقدمه و اهداف:

     اگرچه بی‌اختیاری ادراری به‌عنوان یکی از تظاهرات بالینی ناپایداری عضلات کف لگن مطرح شده، تحقیقات محدودی به بررسی عملکرد عضلات کف لگن در بیماران ‌با انواع بی‌اختیاری ادراری پرداختند. این مطالعه با هدف بررسی عملکرد عضلات کف لگن در 2 گروه زنان با بی‌اختیاری استرسی ادرار و پرکاری مثانه طراحی و اجرا شد.

    مواد و روش‌ها :

    این مطالعه مقطعی‌مقایسه‌ای  بر روی‌ 30 زن با میانگین سنی 4/77±42/67 سال در 3 گروه 10 نفری بی‌اختیاری استرسی ادرار، پرکاری مثانه و سالم انجام شد. پس از ثبت اطلاعات جمعیت‌شناختی، قدرت و عملکرد عضلات کف لگن به‌ترتیب‌ با روش لمس دستی  و پرینومتری و فعالیت الکتریکی این عضلات با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی ثبت شد. تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS  نسخه 24 ‌انجام شد و سطح معناداری بالاتر از 05/0 درنظر گرفته شد.

    یافته‌ها :

    تفاوتی بین 2 گروه بی‌اختیاری استرسی ادراری و پرکاری مثانه ازنظر قدرت‌، عملکرد و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات کف لگن مشاهده نشد، اما این شاخص‌ها در هر 2 گروه نسبت ‌به گروه سالم کاهش یافته بود (0/001=P). ‌همچنین بین یافته‌های حاصل از معاینه بالینی‌، پرینومتری و الکترومیوگرافی همبستگی قوی مشاهده شد (0/82=r و 0/0001=P). 

    نتیجه‌گیری :

    این مطالعه نشان داد عملکرد عضلات کف لگن در هر 2 گروه زنان با بی‌اختیاری استرسی ادراری و پرکاری مثانه به یک اندازه تحت‌تاثیر قرار گرفته و مختل شده بود. همچنین می‌توان برای ارزیابی بالینی عملکرد عضلات کف لگن از هر 2 روش معاینه دستی و پرینومتری استفاده کرد.

    کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادراری, پرکاری مثانه, کف لگن, الکترومیوگرافی, زنان
    Delara Kasaeian, Farideh Dehghan Manshadi *, Nasim Shokouhi, Elahe Miri, Seyed Mehdi Tabatabaee

    Background and Aims :

    Urinary incontinence (UI) has been known as one of the clinical manifestations of pelvic floor muscle (PFM) instability; however, limited research has been published on PFM function in patients with different types of UI. This study aimed to compare the PFM function of the continent women and women with Stress urinary incontinence (SUI) and overactive bladder (OAB).

    Methods :

    This cross-sectional comparative study was performed on 30 women, 10 continents, 10 SUI, and 10 OAB, with a mean age of 42.67±4.77 years. PFM function was assessed using manual muscle testing, a perimeter, and surface electromyography. Data analysis was performed using SPSS software and the level of significance was considered as P≥0. 05.

    Results :

    There was no significant difference in the PFM function, strength, and electromyographic activity between SUI and OAB patients.  However, it decreased in both groups compared to the healthy group (P=0.001). Also, a strong correlation was found between clinical examination, a perimeter, and electromyography (r=0.82, P=0.0001).

    Conclusion:

     This study revealed that the PFM function was impaired in both groups of women with SUI and OAB. Also, both manual examination and the perimeter can be used as clinical methods in evaluating PFM function.

    Keywords: pelvic floor muscles, Stress Urinary Incontinence, Overactive Bladder, Electromyography, Perinometry
  • مرضیه احمدی، فریده دهقان منشادی*، عباس رحیمی، علیرضا اکبرزاده باغبان
    مقدمه و اهداف

    بی اختیاری ادراری از تظاهرات بالینی ناپایداری عضلات کف لگن است. از آنجایی که این عضلات بخشی از مجموعه عضلات مرکزی بدن بوده و در برقراری ثبات و تعادل نقش دارد، احتمال برهم خوردن تعادل در افراد با اختلالات عملکردی این عضلات مطرح شده است؛ لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه شاخص های تعادل ایستا و پویا در زنان با و بدون بی اختیاری استرسی ادراری طراحی و اجرا شد.

    مواد و روش ها

    مطالعه حاضر بر روی 15 زن با بی اختیاری استرسی ادراری و 15 زن بدون این عارضه انجام گرفت. پس از تکمیل فرم اطلاعاتی، شاخص های تعادل از جمله زمان رسیدن به پایداری، میزان بار اعمالی حین فرود و نیروهای عکس العمل حین راه رفتن با استفاده از دستگاه صفحه نیرو اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تی مستقل با سطح آلفای 0/05 استفاده شد.

    یافته ها

    طول مسیر مرکز فشار در راستای قدامی-خلفی (0/004=p) و جانبی (0/002=p)، سرعت مرکز فشار در راستای قدامی-خلفی (0/004=p)، و جانبی (0/002=p) طول کل مسیر طی شده مرکز فشار (0/003=p) با چشم باز در زنان با و بدون بی اختیاری ادراری اختلاف معناداری داشت. تمامی شاخص های تعادل ایستا با چشم بسته به طور معناداری بین دو گروه متفاوت بود (0/05>p). در زمان رسیدن به پایداری راستای عمودی (0/001=p)، قدامی-داخلی (0/008=p) و جانبی (0/044=p) به طور معناداری در گروه بدون بی اختیاری ادرای کمتر بود.

    نتیجه گیری

    بر اساس یافته های مطالعه حاضر، تقریبا تمامی شاخص های تعادل ایستا و پویا در زنان با بی اختیاری استرسی ادراری ضعیف تر از زنان بدون این عارضه بود. می توان نتیجه گرفت که عضلات کف لگن به عنوان بخشی از عضلات مرکزی بدن، نقش مهمی در برقراری ثبات پوسچرال دارند.

    کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادراری, تعادل ایستا, تعادل پویا, زنان
    Marzieh Ahmadi, Farideh Dehghan Manshadi *, Abbas Rahimi, Alireza Akbarzadeh Baghban
    Background and Aims

    Urinary incontinence is one of the clinical symptoms of pelvic floor muscle instability whose potential role in the body balance has been suggested. The present study aimed to compare static and dynamic balance indices in women with and without Stress Urinary Incontinence (SUI).

    Materials and Methods

    In the present cross-sectional analytic study, 15 women with and 15 women without SUI were enrolled. After collecting demographic data, the static balance indices, time to stability, rate of loading during landing, and ground reaction force during walking were measured using the force plate device. Independent t tests were used for data analysis and the significance level was set at p≤0. 05.

    Results

    The length of the route of the center of pressure in the anterior-posterior (p=0.004) and lateral (p=0.002) directions, the velocity of the center of pressure in the anterior-posterior (p=0.004) and lateral (p=0.002) directions, and length of total path traveled with open eyes in women with and without SUI had significant difference. All of the static balance indices were significantly different between the two groups (p< 0.05). Time for stability in the vertical (p=0.001), anterior-posterior (p=0.008), and lateral (p=0.044) directions in the group without SUI was significantly less than that of the group with SUI.

    Conclusion

    Based on our results, almost all static and dynamic balance indices were weaker in women with SUI than in women without SUI. Therefore, it can be concluded that pelvic floor muscles, as a part of core muscles, play an important role in postural control.

    Keywords: Stress Urinary Incontinence, Static balance, dynamic Balance, women
  • فیروزه ویسی *، نگین رضاوند، مریم زنگنه، فاطمه محمدی نسب، زهره برتنی، جمال حسینی
    سابقه و هدف
    بی اختیاری استرسی ادرار در 35% زنان رخ می دهد و حدود 30 درصد آنها نیازمند یک عمل جراحی دوم جهت اصلاح خواهند بود. این بیماری بر روی کیفیت زندگی بیماران تاثیر منفی دارد. از آنجائیکه تعلیق گردن مثانه با نوار صناعی(TVT) یک روش کم تهاجم در درمان بیماران با بی اختیاری استرسی ادرار می باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر روش جراحی TVT برکیفیت زندگی بیماران مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تحلیلی جهت بررسی کیفیت زندگی 50 بیمار دارای بی اختیاری استرسی ادراری شناخته شده، با استفاده از پرسشنامه Kings Health Questionnaire در حیطه های مختلف در قبل، یک ماه و شش ماه پس از عمل جراحی TVT انجام شد. سیستم نمره گذاری این پرسشنامه 4 نقطه ای است. در هر حیطه بین 0 (بهترین) و 100 (بدترین) نمره گذاری می شود. کاهش در نمرات هر حیطه پرسشنامه نشان دهنده بهبود کیفیت زندگی است.
    یافته ها
    کلیه حیطه های موثر بر کیفیت زندگی زنان با علایم بی اختیاری استرسی ادرار بعد یک ماه و شش ماه پس از عمل جراحی TVT در مقایسه با قبل عمل جراحی TVT بهبودی معنی داری یافتند(0/05p<). شدت علائم از 3/77±14/10 در قبل از عمل جراحی به 2/35±8/16 در یک ماه و 2/3±8/26 در شش ماه پس از عمل رسید (0/001p<). پس از عمل جراحی TVT، 14 نفر (28%) دچار تب، 5 نفر (10%) دچار احتباس ادرار، 3 نفر (6%) دچار عفونت ادرار و 1 نفر (2%) دچار خونریزی شدند.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که جراحی تعلیق گردن مثانه با نوار صناعی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری را بهبود می بخشد.
    کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادراری, کیفیت زندگی, عمل جراحی TVT
    F. Veisi *, N. Rezavand, M. Zangeneh, F. Mohammadinasab, Z. Bartani, J. Hoseini
    Background And Objective
    Stress urinary incontinence (SUI) occurs in 35% of women and about 30% of them will require a second surgery. This illness has negative effects on patients’ quality of life. Since TVT(Tension-free vaginal tape) bladder neck suspension is a minimally invasive procedure for curing patients with stress urinary incontinence, the present study was conducted to investigate the effect of TVT bladder neck suspension on quality of life in these patients.
    Methods
    This analytical study was conducted to assess the quality of life in 50 patients with stress urinary incontinence, using Kings Health Questionnaire in various fields, before TVT surgery, one month after surgery, and six month after that. This questionnaire has a 4-point grading system. Each field is graded from 0 (best) to 100 (worst). Decline in scores indicates increase in quality of life.
    FINDINGS: Every field that influenced the quality of life in women with stress urinary incontinence was improved significantly, one and six month after TVT surgery compared with the situation before the surgery (p
    Conclusion
    Results of the study demonstrated that TVT bladder neck suspension improves the quality of life in patients with stress urinary incontinence.
    Keywords: Stress urinary incontinence, Quality of life, TVT Surgery
  • فریده دهقان منشادی، جواد صراف زاده، زینت قنبری، انوشیروان کاظم نژاد، محمدرضا آذغانی، محمد پرنیان پور
    مقدمه
    تاثیر تغییر وضعیت بدن بر عملکرد عضلات کف لگن در مطالعات محدودی گزارش شده است. به نظر می رسد این مطالعات به نوعی تاثیر مداخله به شکل تغییر یا اصلاح پوسچر را بر ثبات کف لگن و به کار گیری آن را در درمان بی اختیاری استرسی ادراری مطرح می کنند. هدف این مطا لعه بررسی تاثیر تغییر وضعیت ناحیه لگن، انقباض عضلات کف لگن و عرضی شکم بر سطح پایداری کف لگن و مقایسه آن در دو گروه زنان با و بدون بی اختیاری استرسی ادراری با استفاده از اولتراسونوگرافی به روش ترانس لبیال بود.
    مواد و روش ها
    این مطالعه نیمه تجربی بر روی 41 زن (21زن مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری و20 زن بدون هیچ نوع بی اختیاری ادراری) مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان ولی عصر-م جتمع بیمارستانی امام خمینی تهران انجام گرفت. پس از تکمیل فرم اطلاعاتی، تصویربرداری به روش ترانس لبیال در وضعیت های ایستاده با حفظ وضعیت نوترال لگن، تیلت قدامی وخلفی لگن و حین انقباض عضلات کف لگن و عرضی شکم انجام شد. سپس شاخص های اولتراسونیک معرف سطح پایداری کف لگن مانند زوایای آلفا و بتا و فاصله H اندازه گیری شدند.از نرم افزارآماری SPSS نسخه 16 و آزمون های کولمگروف –اسمیرنف، تی مستقل، آنالیز واریانس با تکرار یک طرفه، آزمون تعقیبی مقایسه زوج های بونفرونی و پیرسون برای تحلیل داده ها استفاده و میزان P کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    بررسی تاثیر تعامل مداخله و گروه بر شاخص های اولتراسونیک نشان داد که اثر اصلی تغییر وضعیت بر روی زوایای آلفا، گاما و صفحه لواتورا معنی دار بود(05/0>P) ولی تاثیری برزاویه بتا نداشت (05/0P). در مقایسه تیلت قدامی و تیلت خلفی، تیلت قدامی در هر دو گروه سبب افزایش زاویه گاماشده بود (05/0>P).
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این مطالعه تیلت خلفی در مقایسه با تیلت قدامی به عنوان وضعیتی که سبب تغییر شاخص های اولتراسونوگرافیک در جهت افزایش پایداری مجموعه کف لگن می شود، شناخته می شود.
    کلید واژگان: پوسچر لگن, اولتراسونوگرافی, کنترل ادرار, بی اختیاری استرسی ادراری
    Farideh Dehghan Manshadi, Javad Sarrafzadeh, Zinat Ghanbari, Anooshirvan Kazem Nejad, Mahmoud Reza Azghani, Mohammad Parnianpour
    Introduction
    The effect of interventions in forms of changing body posture on Pelvic Floor Muscles (PFM) function is discussed in recent years. The present study was aimed to investigate the effects of changes in pelvic posture, also PFM and Transversus Abdominis Muscle (TrA) contractions on some continence ultrasonic parameters in women with and without Stress Urinary Incontinence (SUI).
    Materials And Methods
    Twenty-one women with SUI and twenty matched incontinent women, (mean age 42.7 and 39.2 years, respectively) were recruited to the study. We assessed some continence ultrasonic parameters via Trans Labial Ultrasonography (TLUS) in neutral standing position, during anterior and posterior pelvic tilt, PFM and TrA contractions. Shapiro-Wilk, Student t-test, Repeated measures ANOVA, Bonferroni post hoc paired comparisons, and Pearson tests were performed to analyze the data. The significance level was set as P < 0.05.
    Results
    Regarding ultrasonic assessment, the main effect of intervention was significant on the angels of Alpha, Gamma and Levator plate (P < 0.05) with no significant effect on the Beta angle (P > 0.05). There was a significant difference in effect, of posterior pelvic tilt on Gamma and Levator plate angles between the two groups (P < 0.05). Anterior pelvic tilt resulted in an increase in Gamma angle in both groups ((P < 0.05).
    Conclusion
    Posterior pelvic tilt results in changes in ultrasonic parameters towards increasing pelvic floor stability in comparison to the anterior pelvic tilt.
    Keywords: Pelvic Posture, Ultrasonography, Urinary Continence, Stress Urinary Incontinence
  • فریده دهقان منشادی*، رکسانا بزاز بهبهانی، خسرو خادمی، مریم رحمانی، طاهره افتخار
    هدف
    بی اختیاری ادراری از اختلالات مجاری ادراری تحتانی و حاصل کاهش فعالیت عضلات کف لگن است. این اختلال باتوجه به فعالیت هم زمان عضلات کف لگن و دیواره شکم برای کنترل عمل دفع و برقراری ثبات ناحیه کمری لگنی رخ می دهد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر فعالیت عضلات کف لگن بر ضخامت اولتراسونیک عضلات دیواره طرفی شکم در زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار با کمردرد مزمن و بدون کمردرد مزمن انجام شد.
    روش بررسی
    مطالعه درباره هجده زن مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری با کمردرد مزمن (نه نفر) و بدون کمردرد مزمن (نه نفر) و ده زن سالم انجام شد. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک و ارزیابی عملکرد عضلات کف لگن، ضخامت اولتراسونیک عضلات دیواره طرفی شکم حین استراحت و انقباض عضلات کف لگن اندازه گیری شد. آزمون های کولمگروف اسمیرنوف، آنالیز پراکنش یک طرفه، کروسکال والیس و پیرسون برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده و مقادیر 0٫05P< به عنوان سطح معنا دار درنظر گرفته شد.
    یافته ها
    ضخامت عضلات دیواره طرفی شکم در حالت استراحت عضلات کف لگن بین سه گروه، اختلاف معنا داری نداشت (0٫05
    نتیجه گیری
    تغییر ضخامت اولتراسونیک عضله عرضی شکم حین انقباض عضلات کف لگن در زنان سالم، نشان دهنده برهم خوردن الگوی فعالیت هم زمان عضلات دیواره طرفی شکم وکف لگن در زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری با کمردرد مزمن و بدون کمردرد مزمن است.
    کلید واژگان: اولتراسونوگرافی, بی اختیاری استرسی ادراری, عضلات دیواره طرفی شکم, عضلات کف لگن, کمردرد مزمن
    Farideh Dehghan Manshadi*, Roxana Bazaz Behbehani, Khosro Khademi, Maryam Rahmani, Tahereh Eftekhar
    Objective
    Urinary Incontinence (UI)as a common lower urinary tract dysfunction, results from Pelvic Floor Muscles’(PFM)underactivity.Because of co-activation of PFM and the Lateral Abdominal Wall Muscles(LAWM), this study was aimed to investigate the changes in the ultrasonic thickness of the LAWM in response to PFM contraction in stress urinary incontinent (SUI)women with and without Chronic Low Back Pain(CLBP).
    Materials and Methods
    A total of 28 women, 10 healthy, 18 SUI with and without CLBP (9 in each group) participated in this quasi-experimental study. After collecting demographic information and assessment of PFM function, changes in ultrasonic thickness of right LAWM were measured in response to PFM contraction. One way ANOVA, Kruskal-Wallis and Pearson’s correlation tests were performed to analyze the data. Values of p<0.05 were considered statistically significant.
    Results
    No significant difference was found in thickness of the LAWM while PFM were at rest (p>0.05). There was a significant increase in thickness of the Traversus Abdominis Muscle (TrA) during PFM contraction in control group comparing experimental groups (p=0.03). Women in control group showed significantly higher PFM strength and more intravaginal pressure (p=0.001).
    Conclusion
    Changes in ultrasonic thickness of the TrA during PFM contraction revealed disturbance of co-activation of the LAWM and the PFM in women with and without SUI CLBP.
    Keywords: Ultrasonography, Lateral abdominal wall muscles, Pelvic floor muscles, Stress urinary incontinence, Chronic low back pain
  • فریده دهقان منشادی، محمد پرنیان پور، زینت قنبری، جواد صراف زاده، انوشیروان کاظم نژاد
    مقدمه
    حرکت قاعده مثانه منعکس کننده سطح پایداری کف لگن بوده و با اعمال بار مکانیکی ناشی از تغییر وضعیت بدن تغییر می کند. لذا اتخاذ وضعیت مناسب بدنی جهت انجام تمرینات آماده سازی عضلات کف لگن در درمان بی اختیاری استرسی ادراری اهمیت دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی حرکت قاعده مثانه حین اعمال بار و مقایسه آن در دو گروه زنان با و بدون بی اختیاری استرسی ادراری با استفاده از اولتراسونوگرافی به روش ترانس ابدومینال انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه کارآزمایی بالینی از اواخر تابستان 1387 تا اواسط بهار 1388 بر روی 41 زن مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان ولی عصر- مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران انجام شد. پس از تکمیل فرم اطلاعاتی، تصویربرداری در شرایط استراحت خوابیده طاق باز با پاهای صاف و با فلکسیون ران و زانو، سرفه و والسالوا، انقباض عضلات کف لگن و عضله عرضی شکم انجام و مقدار حرکت قاعده مثانه بر حسب میلی متر اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف، تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی مقایسه زوج های بونفرونی و پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در بررسی اثر متقابل مداخله و گروه بر حرکت قاعده مثانه، اثر اصلی مداخله معنی دار بود (0001/0=p). در گروه کنترل، فلکسیون زانوها باعث حرکت رو به بالای بیشتر قاعده مثانه در مقایسه با گروه بیماران شد (میانگین 3/6 در مقابل 5/2 میلی متر) (05/0>p). تفاوتی بین سرفه و والسالوا و نیز انقباض عضلات کف لگن و عرضی شکم در اثر بر حرکت قاعده مثانه مشاهده نشد (05/0
    نتیجه گیری
    تغییر وضعیت آزمودنی از وضعیت طاقباز با پاهای صاف به وضعیت طاقباز با فلکسیون مفاصل زانو، باعث حرکت رو به بالای قاعده مثانه شد و مقایسه دو گروه نشان داد که تاثیر فلکسیون زانوها در بالا بردن قاعده مثانه در گروه کنترل بیشتر از گروه بیماران بود.
    کلید واژگان: اولتراسونوگرافی, بی اختیاری استرسی ادراری, پایداری کف لگن, زنان
    Farideh Dehghan Manshadi, Mohammad Parnianpour, Zinat Ghanbari, Javad Sarrafzadeh, Anooshirvan Kazemnejad
    Introduction
    Bladder base movement (BBM) reflects the level of pelvic floor (PF) stability and responds with mechanical load induced changes of PF or body position. Adoption of proper body position during pelvic floor muscle (PFM) training for management of Stress Urinary Incontinence (SUI) is very important. This study was performed aimed on investigating BBM while performing different postural interventions in women with and without SUI using Trans Abdominal Ultrasonography (TAUS).
    Methods
    This clinical trial was conducted on 41 women referred to Vali Asr hospital of Imam Khomeini Hospital in Tehran during 2008-2009. After collecting demographic information، Trans Abdominal Ultrasonography was done at rest، during Crook lying and Straight Leg Raising (SLR)، cough and Valsalva maneuvers، during PFM and Transversus Abdominis (TrA) contractions and BBM was assessed. Data were analyzed using SPSS software (version 16)، Kolmogorov-Smirnov test، independent T-test، repeated measures ANOVA test، Bonferroni post hoc test and Pearson’s correlation test. P less than 0. 05 was considered statistically significant.
    Results
    Regarding ultrasonic assessment، only the main effect of intervention was significant (p=0. 0001). Adopting crook lying position affected BBM more positively in continent women compared with incontinent women (mean 6. 3 vs. 2. 5 mm; P<0. 05). There were no differences in effects of cough، Valsalva maneuvers، TrA and PFM contractions on BBM between two groups (P>0. 05).
    Conclusion
    Changing patient position from straight leg raising to crook lying causes upward movement of bladder base. Comparing the two groups was shown that the effect of crook lying on elevation of bladder base in control group was significantly more than patients.
    Keywords: Pelvic floor stability, Stress urinary incontinence, Ultrasonic, Women
  • شاداب شاه علی، مریم کاشانیان، افسانه آذری، رضا صالحی، محمدرضا ناطقی
    مقدمه و هدف
    یکی از مشکلات شایع در در زنان میان سال بی اختیاری استرسی ادراری است که می تواند بر کیفیت زندگی آنها مؤثر باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر انجام ورزش های کف لگن بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری بود.
    مواد و روش ها
    این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال 1388 در بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران انجام شد. تعداد 50 زن مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند، بعد از پر کردن پرسشنامه ارزیابی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بی اختیاری ادراری، نحوه انجام ورزش های کف لگن را آموزش دیدند و به مدت 12 هفته متوالی ورزش ها را انجام داده و در انتهای ماه سوم کیفیت زندگی آنها قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری توصیفی و آزمون تحلیلی تی زوج تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    46 بیمار ورزش های کف لگن را تا انتهای ماه سوم انجام دادند. نتایج آزمون تی زوج نشان داد که میانگین نمره کیفیت زندگی زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری قبل از انجام ورزش های کف لگن 77/23±15/53 و نمره کیفیت زندگی آنها بعد از انجام مداخله 20/16±82/77 بود که تفاوت معنی داری بین آنها وجود داشت(0001/0 p<).
    نتیجه گیری
    نتایج این پژوهش نشان داد که انجام ورزش های کف لگن در بهبود سطح کیفیت زندگی افراد مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری مؤثر می باشد.
    کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادراری, کیفیت زندگی, پرسشنامه IQOL, ورزش های کف لگن
    Shahali Sh, Kashanian M., Azari A., Salehi R., Nateghi Mr
    Introduction &
    Objective
    Stress urinary incontinence is a common problem among middle-aged women and can affect their quality of life. This study evaluated the effects of pelvic floor muscle exercise on quality of life outcomes in women with stress urinary incontinence.
    Materials and Methods
    This clinical trial study was conducted at Shahid Akbarabadi Hospital of Tehran in 2009. After baseline evaluation, fifty women were assigned to this clinical trial. Participants were trained to do pelvic floor muscle exercises for 3 months and their quality of life were measured before and 3 months after intervention. The collected data were analyzed by the SPSS software using descriptive statistical tests and paired T experimental test.
    Results
    forty-six women completed the trial. After 12 weeks, the descriptive statistical tests and paired T experimental test showed significant difference in the quality of life scores of women with stress urinary incontinence before and after intervention(P<0.0001).
    Conclusion
    12 weeks exercise of pelvic floor muscle significantly improved the quality of life outcomes of women with stress urinary incontinence.
  • ناهید مستقل، سهیلا پیرو، شادی محمدی، آذر زمانی خلاصه فارسی
    مقدمه
    بی اختیاری ادراری از علائم بسیار شایعی است که بر کیفیت زندگی میلیونها نفر در جهان تاثیری نامطلوب دارد. تعلیق گردن مثانه با نواری از فاسیا (PFS) به عنوان یک روش جراحی موثر در درمان بی اختیاری استرسی ادرار بکار می رود. هدف از این مطالعه بررسی و تعیین میزان بهبودی کامل، بهبود نسبی و شکست عمل جراحی تعلیق گردن مثانه با نواری از فاسیا در بیماران طی 3 سال می باشد.
    روش کار
    دراین مطالعه مقطعی- توصیفی تحلیلی پرونده 30 بیمار مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری که تحت عمل تعلیق گردن مثانه با نواری از فاسیا قرار گرفتند، نتایج عمل جراحی بررسی و اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه 11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    نتایج
    متوسط سن بیماران 4/8 ± 9/43 سال بود که 3/53% آنان مبتلا به بی اختیاری مختلط ادراری و 7/46% آنان مبتلا به بی اختیاری استرسی خالص ادراری بودند. مدت زمان پیگیری4/ 9± 3/22 ماه بود. 3/73% بهبودی کامل یافته، 3/13% بهبودی نسبی داشته و در 3/13% عمل با شکست مواجه شد. میزان بهبودی کامل در بی اختیاری استرسی خالص ادراری 100% بود در حالیکه در نوع بی اختیاری مختلط ادراری 50% بود (008/0=P). همچنین میزان بهبودی کامل با مدت زمان وجود علائم، تعداد زایمان طبیعی، ترکیب اعمال جراحی انجام شده و سن ارتباط معنی دار نداشت (05/0<(P، اما اختلالات لگنی همراه (سیستوسل و رکتوسل) با میزان بهبودی کامل ارتباط معنی داری داشت (04/0=.(Pاز بیماران 3ا/83% با رضایت کامل، 7/6% رضایت نسبی و 10% عدم رضایت داشتند. عوارض کوتاه مدت در 3/33% و عوارض دراز مدت در 7/26% دیده شد. شایعترین عارضه زود هنگام، خونریزی واژینال و شایعترین عارضه تاخیری عود علائم بود.
    نتیجه گیری
    تعلیق گردن مثانه با نواری از فاسیا روش موثر با حداقل عوارض و نتایج پایدار در بیماران مبتلا به بی اختیاری استرسی ادراری به ویژه درنوع بی اختیاری استرسی خالص ادراری می باشد.
    کلید واژگان: بی اختیاری ادراری, بی اختیاری استرسی ادراری, تعلیق گردن مثانه با نواری از فاسیا, بی اختیاری فوریتی, بی اختیاری مختلط ادراری
    Nahid Mostaghel, Soheyla Peyro, Shadi Mohammadi, Azar Zamani
    Introduction
    Urinary incontinence is a very common symptom that adversely affects the quality of life of millions of people over worldwide. Pubovaginal fascial sling (P.F.S) is one of the effective surgical methods in treatment of urinary stress incontinence. The aim of this study was to determine the cure rate, improvement and failure rate in patients who underwent P.F.S. within 3 years.
    Methods
    In a descriptive-analytic study 30 patients with urinary stress incontinence who had P.F.S. surgery were studied. Results of all surgeries data were analyzed with SPSS Version 11.
    Results
    The Mean age was 43.9±8.4 years. Patients who sufferings from mixed urinary incontinence were 53.3% and the 46.7% had pure urinary stress incontinence. The mean follow up period was 22.3±9.4 months and 73.3 % were cured. Improvement was seen in 13.3% and in 13.3% surgery had failed. Cure rate in pure urinary stress incontinence was 100% and in mixed urinary incontinence was 50% (P=0.008). In addition, there was no significant difference between cure rate and duration of symptoms, vaginal delivery number, combination of operations, and age (P>0.05) but pelvic disorders (cystocele, rectocele) had significant correlation with cure rate (P=0.04). In our patients 83.3% were satisfied while 6.7% were partially satisfied and 10% were unsatisfied. Early complications were seen in 33.3% and late complications were seen in 26.7%. Vaginal bleeding was the most common early complication and the recurrence of urinary incontinence was the most common late complication.
    Conclusion
    Pubovaginal fascial slingis an effective and safe method with long standing results in urinary stress incontinence especially in pure stress urinary incontinence.
  • زهرا بصیرت، افسانه بختیاری، پیام پاینده
    سابقه و هدف
    بی اختیاری استرسی ادراری اثرات متعدد جسمی- روحی و اجتماعی بر زندگی زنان دارد و در 40% موارد به عنوان مشکل عمده در زندگی روزمره مطرح می شود. همچنین تحقیقات انجام شده در نواحی مختلف دنیا، شیوع 29-6% و عوامل خطر متعددی را برای آن مطرح می نماید. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی بی اختیاری استرسی ادراری پس از زایمان و برخی عوامل مرتبط با آن می باشد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه مقطعی بر روی 450 زن زایمان نموده که دو ماه پس از زایمان جهت انجام اولین واکسیناسیون به واحد بهداشت مادر و کودک مراکز بهداشتی - درمانی شهر بابل مراجعه کرده بودند انجام شد. در ابتدا پرسشنامه ای مشتمل بر متغیرهای فردی، اجتماعی و باروری و نیز سؤالاتی در مورد بی اختیاری استرسی ادراری تکمیل گردید. سپس تمامی افراد توسط متخصص زنان معاینه و ارزیابی شدند تا حجم و شدت بی اختیاری استرسی ادراری تعیین شود. اطلاعات با تستهای آماری t-test و fisher''s exact آنالیز شدند.
    یافته ها
    نتایج مطالعه نشان داد که فراوانی بی اختیاری استرسی ادراری پس از زایمان 18% (81 نفر) بود. زنان دچار بی اختیاری استرسی ادراری بطور معنی دار، سن بالاتر و تعداد زایمان بیشتری نسبت به زنان بدون بی اختیاری استرسی ادراری داشتند (0001/0=p). همچنین وقوع بی اختیاری در زنانی که اپیزیوتومی داشتند هم کمتر بود (005/0=p). ضمنا روش زایمان تاثیری بر بی اختیاری استرسی زنان نداشت و وزن زمان تولد نوزاد، دور سر نوزاد، شاخص توده بدنی مادر تفاوتی در دو گروه نداشتند.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که سن و تعداد زایمان از عوامل موثر در ایجاد بی اختیاری استرسی ادرار بوده، لیکن شاخص توده بدنی مادر، روش زایمان، وزن زمان تولد و اندازه دورسر نوزاد تاثیری در ایجاد بی اختیاری استرسی ادرار نداشتند.
    کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادراری, زایمان, عوامل خطر
  • زینت قنبری، مژگان دهاقین*، مامک شریعت، طاهره افتخار، مریم اشرفی

    هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثربخشی و ایمنی جراحی با روش نوار ترانس اوبتوراتور (با حداقل تهاجم) در درمان زنان با بی اختیاری استرسی ادراری می باشد.

    روش بررسی

    مطالعه حاضر، مطالعه One sample clinical trail است که برای اولین بار در بخش های زنان در ایران صورت گرفت. 35 بیمار با بی اختیاری استرسی ادراری مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ولیعصر) تحت عمل TOT قرار گرفتند. (سال 1382 تا 1383) متوسط سن بیماران 50 سال (74-26) بود. همه بیماران پس از عمل مورد معاینه بالینی، تست سرفه با مثانه پر، یوروفلومتری و ارزیابی post voiding residual قرار گرفتند.

    یافته ها

    متوسط زمان پی گیری بیماران 14 ماه (26- 8) و متوسط زمان عمل جراحی حدود 20 دقیقه بود. میزان بهبودی کامل 4/91%، بهبودی نسبی 6/8% و عدم وجود شکست درمانی به دست آمد. به طور کلی عوارض حین عمل حدود 9/2% (خونریزی و هماتوم) بدون آسیب عروقی، عصبی و روده ای بود و یک مورد باقیمانده ادراری پس از عمل مشاهده گردید.

    نتیجه گیری

    مطالعه حاضر نتایج حاصله از مطالعات ابداع کننده این تکنیک یعنی آقای Delorme را تایید کرد و نشان داد که این روش موثر و ایمن برای درمان زنان با بی اختیاری استرسی ادرار به تنهایی یا در ترکیب با ترمیم پرولاپس می باشد. با این حال بهتر است مطالعات RCT که بتواند روش TOT را با روش های جراحی استاندارد موجود در درمان بی اختیاری ادراری زنان مقایسه نماید، انجام گیرد.

    کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادراری
    Ghanbari Z., Dahaghin M., Shariat M., Eftekhar T., Ashrafi M

    The aim of this study was to assess the efficacy and safety of a new minimally-invasive surgical procedure using trans-obturator tape (TOT) to treat female stress urinary incontinence. This clinical trial study was performed from 2003 to 2004 in the Gynecology Department of Imam Hospital, Vali-e-Asr, Tehran, Iran. A total of 35 women with stress urinary incontinence underwent the TOT procedure. All patients underwent pre-operative clinical examination, cough-stress test (full bladder), uroflowmetry and post-voiding residual volume assessment. The mean age of patients was 50 years, ranging from 26 to 74 years, with an average urinary stress incontinence duration of six years.

  • نفیسه کاشانی زاده، افسانه لالویی، مرتضی جوادی پور
    هدف
    بی اختیاری استرسی ادراری (SUI) Stress Urinary Incontinence شایعترین نوع بی اختیاری در خانمها می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین فراوانی بی اختیاری استرسی ادراری در حاملگی های کم خطر و عوامل خطر این عارضه چهار ماه بعد از زایمان در بیمارستان بقیه اله(عج) می باشد.
    روش بررسی
    این مطالعه یک مطالعه مقطعی بوده که در آن 400 خانم چهار ماه بعد از زایمان بوسیله پرسشنامه ای که بر علائم بالینی تمرکز داشت از نظر وجود بی اختیاری استرسی ادراری بررسی شدند. سایر متغیرها از چارتهای زایمانی استخراج گردید. مطالعه در بیمارستان آموزشی بقیه الله (عج) در سال 1384 انجام شد.
    یافته ها
    شیوع کلی SUI در مطالعه ما 4 ٪ بود. فراوانی عارضه در کسانی که به روش طبیعی زایمان کرده بودند 6/5 ٪ و در مادران سزارینی 2/7 ٪ بود. ولی بین روش زایمان (زایمان واژینال طبیعی در مقایسه با سزارین) و SUI ارتباط معنی دار آماری وجود نداشت (33/0 (P=. SUI در مادرانی که سن کمتر از 25 سال داشتند (04/0 P=) و BMI Body mass index)) بالاتر از 25 داشتند (04/0 P=) شایعتر بود.
    نتیجه گیری
    فراوانی بی اختیاری استرسی ادراری چهار ماه بعد از زایمان در مطالعه ما 4% بود و عارضه بی اختیاری استرسی فقط با سن پائین تر از 25 و BMI بالاتر از 25 ارتباط داشت. در مطالعه ما روش زایمانی (طبیعی و سزارین) با SUI ارتباط معنی داری نداشت.
    کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادراری, سزارین, زایمان واژینال
  • Intra Vuginal Sling) I. V. S) یک روش جراحی موفق در درمان بیماران با بی اختیاری استرسی ادراری
    ملیحه کشوری، محمدرضا دارابی
    مقدمه و هدف
    یکی از مشکلات شایع خانم ها به خصوص با افزایش سن و تعداد زایمان ها، بی اختیاری استرسی ادراری می باشد. که جهت درمان آن، از روش های مختلف طبی و جراحی استفاده می شود. امروزه از میان روش های جراحی، روش هایی با تهاجم کمتر، طرفداران زیادی پیدا کرده است. ما در این مقاله نتایج انجام یکی از روش های جراحی (IVS=Intravaginal sling) را گزارش نموده ایم.
    روش کار
    از فروردین 1381 لغایت بهمن 1382، تعداد 135 بیمار، با شکایت بی اختیاری استرسی ادراری به درمانگاه ارولوژی مراجعه کردند که از این میان تعداد 72 بیمار مبتلا به (Stress urinary incontinence) SUI و 21 بیمار مبتلا به بی اختیاری مخلوط (MUI=Mixed urinary incontinence) با برتری SUI بودند. بیمارانی که سیستوسل با درجه 2 یا 3 داشتند، از مطالعه حذف شدند و در کل تعداد 14 بیمار تحت عمل IVS قرار گرفتند. بیماران در محدوده سنی 28-65 با میانگین سنی 42 بودند. 6 بیمار سابقه عمل کولپورافی قدامی به علت بی اختیاری داشتند. اقدامات قبل از عمل شامل گرفتن شرح حال، معاینه فیزیکی، آزمایشات روتین، مشورت قلب و بی هوشی، انجام سونوگرافی کلیه ها و مثانه و تعیین باقیمانده ادراری بود. بیماران در وضعیت لیتوتومی و با بی حسی موضعی تحت سیستوسکوپی + آزمون مارشال قرار گرفتند و در صورت مثبت بودن نتیجه با بی حسی نخاعی (Spinal Anesthesia) و برش ناحیه قدامی مخاط مهبل، نوار مخصوص در محل قسمت میانی مجرا ادراری (میدیورترا) قرار می گرفت. کشش روی نوار به حدی بود که با افزایش فشار داخل مثانه نشت ادراری نداشتیم یا بسیار مختصر بود. سپس سوند ادراری و مش مهبلی گذاشته شده و بیماران یک روز بعد از عمل استراحت مطلق داشتند و پس از آن سوند مجرا کشیده شده، بیماران وادار به ادرار کردن می شدند.
    نتایج
    مرگ و میر حین و بعد از عمل نداشتیم. در یک بیمار در حین بالا آوردن نوار، مجرای ادراری دچار پارگی شد که همان جا ترمیم در سه لایه انجام شد و Tape مجددا گذاشته شد، ولی سوند مجرا 10 روز جهت بیمار در محل باقی ماند. عارضه احتباس ادراری و نزدیکی دردناک را در هیچ کدام از بیماران نداشتیم. در یک بیمار عفونت ادراری بعد از عمل ایجاد شد که با درمان آنتی بیوتیکی بهبود یافت. یک ماه بعد از عمل، سونوگرافی و ارزیابی باقیمانده ادراری انجام شد که در هیچ کدام از بیماران بالاتر از حد فوقانی طبیعی نبود. میزان بهبودی در بیماران ما، یک سال بعد از درمان %93.9 13) بیمار(و میزان موفقیت کامل بعد از یک سال %85.8 12) بیمار(بود.
    نتیجه گیری
    این روش نسبتا ساده با مدت زمان کم بی هوشی و دوره نقاهت کوتاه می باشد و در تمام موارد بی اختیاری استرسی، تحرک بیش از حد (هیپرموبیلیتی) مجرا و (Intrinsic sphincter deficiency ISD) می توان استفاده نمود. ما این روش را در درمان بیماران با SUI که سیستوسل ندارند یا سیستوسل درجه یک دارند به عنوان یک روش درمانی موثر و کم عارضه و با درصد موفقیت بالا پیشنهاد می کنیم.
    کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادراری, IVS, درمان, جراحی
  • مریم خوشیده، علی شهریاری
    زمینه و هدف
    هر گاه همراه با پرولاپس اجزای لگن جابجایی اورترا ایجاد شود، بیمار دچار بی اختیاری استرسی ادرار که شایعترین شکل بی اختیاری ادراری در خانم ها است می شود. یکی از روش های جراحی درمان بی اختیاری استرسی ادرار، کلپورافی قدامی همراه بخیه Kelly است. هدف از این مطالعه بررسی موفقیت این روش جراحی با در نظر گرفتن تعداد بارداری قبلی می باشد.
    مواد و روش کار
    این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1381 بر روی 200 خانم که با شکایت بی اختیاری استرسی ادرار (SI) Stress Incontinence به زایشگاه قدس زاهدان مراجعه و تحت عمل کلپورافی قدامی همراه Kelly suture قرار گرفته بودند، انجام شد و بیماران در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول 40 بیمار که کمتر از چهار حاملگی و زایمان داشتند و گروه دوم 160 بیمار که تعداد حاملگی چهار و بیشتر داشتند. در مدت 6 ماه بعد از عمل میزان بهبودی SI در دو گروه مقایسه شد.
    یافته ها
    بیماران مورد مطالعه در گروه اول که تعداد زایمان کمتر از 4 داشتند بیشتر در گروه سنی 30 تا 34 سال و در گروه دوم بیشتر در گروه سنی 34 تا 39 سال قرار داشتند. در این مطالعه کمترین تعداد حاملگی 1 و بیشترین 9 بود. بلافاصله بعد از جراحی میزان بهبودی SI در گروه اول 38 نفر (95%) و در گروه دوم 144 نفر (90%) بوده و در پایان 6 ماه 38 نفر (95%) از گروه اول و 128 نفر (80%) از گروه دوم بهبودی داشتند. میزان بهبودی SI پس از گذشت شش ماه از عمل جراحی در کل بیماران 164 نفر (83%) بود. اختلاف آماری در میزان بهبودی SI در دو گروه با تعداد حاملگی کمتر و بیشتر از 4 با روش جراحی فوق با آزمون Chi-Square معنی دار بود (p=0.043)
    نتیجه گیری
    میزان موفقیت عمل در مطالعه ما در تعداد حاملگی کمتر از چهار، بالاتر از آمارهای گزارش شده در مطالعات بدون در نظر گرفتن تعداد حاملگی می باشد و می توان پیشنهاد کرد که در بیماران دچار SI روش کلپورافی قدامی همراه با روش بخیه Kelly در بیماران با تعداد حاملگی کم می تواند انتخاب مناسبی باشد.
    کلید واژگان: بی اختیاری استرسی ادراری, کلپورافی قدامی, بخیه Kelly, تعداد حاملگی
    Khooshideh M.Md, Shahriari A.Md
    Background
    When pelvic organs prolapse exist with anatomic hyper mobility of the urethra, stress incontinence that is the most common cause of the incontinence in women. One of the procedures used in treatment of the stress incontinence is anterior colporraphy with Kelly suture. The aim of this study is to determine the rate of success of this method of surgery in women with different parity. Methods and materials: In this descriptive analysis study in 2000 2002 women were chosen with stress incontinence in Ghods hospital and after anterior colporraphy with Kelly suture the rate of cure of stress incontinence 6 months after operation was determined on them. The women were divided in two groups for comparing the rate of success of operation; first group consisted of 40 patients with parity between 1-3 and second group160 patients with 4 or above 4 parity.
    Results
    Rate of overall successful results after 6 months in patients (164 cases) was (83%). Surgery in first group was successful in 38 cases (95%) and in second group 144 cases (80%) immediately after surgery.After 6 months 38 cases (95%) in first group and128 cases (80%) in second group were treated. The difference between two groups is significantly confirmed with chi -square test (P= 0.046).
    Conclusions
    The rate of success in our study in the patients below fourth parity was greater than the rate of success reported by other studies; so anterior colporraphy with Kelly suture is a good choice in low parity women.
    Keywords: Urinary stress incontinence, Anterior colporraphy, Kelly suture, Parity
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال