به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « زخم پوستی » در نشریات گروه « پزشکی »

  • معصومه فخرطه*، آرش جاوری
    زمینه و هدف

     سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCها) به عنوان یک منبع جذاب برای سلول درمانی بافت های آسیب دیده شناخته شده اند. توانایی تمایز چندگانه، دستیابی آسان، ایمنی زایی پایین و نقش چشمگیر در فیزیولوژی ترمیم زخم باعث استفاده گسترده از این سلول ها در ترمیم زخم شده است. در این مطالعه مروری، نقش MSCها در ترمیم زخم های پوستی مورد بحث قرار می گیرد.

    مواد و روش ها

    این مقاله مروری براساس یافته های حاصل از جستجوی پایگاه داده های PubMed و Google Scholar بین سال های 1990 تا 2020 و سایت اینترنتی ClinicalTrials.gov تهیه شد.

    یافته ها

    MSCها در تمام مراحل ترمیم زخم موثرند. این سلول ها به جایگاه آسیب پوستی مهاجرت می کنند و علاوه بر تمایز به سلول های پوستی، از طریق پیام رسانی پاراکرین، پاسخ های ایمنی و التهابی را مهار و تکثیر و تمایز سلول های پیسشاز ساکن در محل را تحریک می کنند و به رگزایی، تشکیل مجدد اپیتلیوم و شکل گیری بافت گرانوله منجر می شوند. در مرحله بازسازی و بلوغ نیز این سلول ها تشکیل بافت فیبروز و انقباض زخم را کاهش و بیان کلاژن و مقاومت کششی زخم را افزایش می دهند. این سلول ها عملکرد خود را براساس ویژگی های مولکولی محل ضایعه تغییر می دهند و باعث ایجاد ریزمحیط ترمیم کننده زخم به جای ریزمحیط فیبروتیک می شوند.  

    نتیجه گیری

    امروزه پیشرفت های شگرفی در روش های تحویل MSCها به زخم های در حال ترمیم حاصل شده است. این سلول ها با تزریق داخل وریدی یا داخل درمی، همراه با داربست ها، به شکل اسپری پلیمر فیبرین یا همراه با هیدروژل ها استفاده می شوند. علاوه بر این، وزیکول های خارج سلولی و محیط هم افزایی شده این سلول ها به تنهایی نیز موثر است. مطالعات آینده می تواند به راهکارهای درمانی موثرتری در زمینه استفاده از MSCها در ترمیم زخم منتهی شود.

    کلید واژگان: سلول های بنیادی مزانشیمی, پاراکرین, تعدیل سیستم ایمنی, ترمیم, زخم پوستی}
    Masoumeh Fakhr Taha *, Arash Javeri
    Introduction

    Mesenchymal stem cells (MSCs) have been identified as an attractive source for cell therapy of damaged tissues. The multipotential differentiation capability, easy accessibility, low immunogenicity and significant role in wound healing physiology have led to the widespread use of these cells for wound healing. In this review study, the role of mesenchymal stem cells in repair of skin wounds is discussed .

    Materials and Methods

    This review was written based on findings from a search of the PubMed and Google Scholar databases between 1990 and 2020.

    Results

    Mesenchymal stem cells have important roles at all stages of wound healing. These cells migrate to the site of skin damage and not only differentiate into the skin cells but also through paracrine signalling inhibit the immune and inflammatory responses, induce proliferation and differentiation of resident progenitor cells and result in angiogenesis, epithelialization and granule tissue formation. In the regeneration and maturation phase, the MSCs reduce scar formation and wound contraction and increase collagen expression and wound tensile strength. These cells alter their function based on the biomolecular properties of the lesion site, and create a wound-healing rather than fibrotic microenvironment .

    Conclusion

    Todays, significant advances have been made in the delivery of MSCs into healing wounds. These cells are delivered via intravenous or intradermal injection, or delivered with scaffolds, as a fibrin polymer spray or with hydrogels. In addition, the extracellular vesicles and conditioned medium of MSCs alone are effective. Future studies could lead to more effective strategies for the use of mesenchymal stem cells in wound healing . Received

    Keywords: mesenchymal stem cells, Paracrine, Immunomodulation, HEALING, Skin wound}
  • احسان صدقی، الهام مقتدایی*، مصطفی نوربخش
    سابقه و هدف

    درمان زخم ها یکی از مسایلی است که بشر سال ها با آن روبه رو بوده است و تلاش ها برای یافتن ترکیباتی که ضمن بهبود زخم ها، دارای عوارض جانبی نباشند، اهمیت دارد. از آن جا که عصاره گل بنفشه دارای اثرات ضدالتهابی و ضدعفونی کنندگی است، در مطالعه حاضر، اثر این گیاه بر ترمیم زخم پوستی مورد بررسی قرار می گیرد.

    مواد و روش ها

    بدین منظور تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، بعد از ایجاد زخم پوستی تمام ضخامت به وسیله‏ شابلون 2 در 2 سانتی متر در ناحیه خلفی گردن در 4 گروه برابر، شامل: گروه کنترل (بدون انجام درمان)، گروه دریافت کننده اوسرین، گروه دریافت کننده سولفادیازین نقره 1 درصد و گروه تجربی (درمان زخم توسط پماد عصاره گل بنفشه 20 درصد، دوبار در روز) قرار گرفتند. در طی مطالعه، هر 3 روز یک‏بار، طول و عرض زخم ‏ها اندازه‏ گیری شد. همچنین در روزهای 3، 7، 14 و 21 پس از ایجاد زخم، موش ها آسان کشی شدند و بافت های ترمیم یافته، جهت مطالعات هیستوپاتولوژیک مورد بررسی قرار گرفتند.

    نتایج

    نتایج نشان دهنده کاهش معنی دار مساحت زخم در حیوانات تحت درمان به خصوص گل بنفشه در مقایسه با گروه کنترل بود (0/05 <P). همچنین از نظر هیستوپاتولوژیک، ضخامت بافت پوششی و میزان کلاژن افزایش چشمگیری در گروه تجربی گل بنفشه نشان داد.

    نتیجه گیری

    مطالعه حاضر نشان داد که احتمالا اجزای موثر عصاره گل بنفشه دارای خواص ضدالتهابی هستند و باعث تحریک ساخت کلاژن و انقباض سریع تر زخم می شوند، بنابراین ترکیبات گیاه مذکور می توانند برای درمان زخم ها مورد استفاده قرار گیرند.

    کلید واژگان: زخم پوستی, التیام, عصاره گل بنفشه, موش صحرایی}
    Ehsan Sedghi, Elham Moghtadaei-Khorasgani*, Mostafa Norbakhsh
    Background

    Wound healing is an important concern that humankind is facing and attempting to find compounds that have the least side effects on wound healing is important. Since violet flower extract has anti-inflammatory and disinfection effects, in this study the impact of this plant on wound healing was examined.

    Materials and Methods

    32 rats were provided from the laboratory animal breeding center in Shahrekord, and after anesthetizing them, a full-thickness skin wound was created by a 2 by 2 Cm stencil in the posterior cervical region. The control group received no treatment, one group received Eucerin, another group received Silver Sulfadiazine 1% and the experimental group received ointment of violet flower extract 20% twice a day. Throughout the study, the length and width of the wounds were measured in each group every three days. On the 3rd, 7th, 14th and 21st days after creating the wound, the rats were anesthetized and the healed tissues were examined for histopathologic studies.

    Results

    The results showed a significant reduction in wound area in treated animals, especially violets, compared with the control group (P<0.05). Histopathologically, the thickness of the epithelium and the amount of collagen showed a significant increase in the experimental group of violets.

    Conclusion

    This can probably be attributed to the anti-inflammatory effects of the effective components of violet flower. also it’s likely that these components stimulate collagen production and quicker contraction of wounds. Therefore, the compounds of this plant can be used to treat wounds.

    Keywords: Skin wound, Healing, Violet flower extract, Rat}
  • محمدحسین رفیعی، حامد جعفرزاده، عقیل ملایی، ابراهیم نصیری*
    سابقه و هدف

    عنایت به اهمیت ترمیم زخم در جراحی، لزوم یافتن جایگزین های موثر در فرآیند ترمیم زخم در فراورده های گیاهی بر مبنای مستندات طب سنتی ایرانی مورد توجه می باشد. هدف از این مطالعه تعیین اثر پماد ابوخلسا بر روند بهبود زخم های جراحی می باشد.

    مواد و روش ها

    در این پژوهش مداخله ای - تجربی، تعداد 24 سر رت نژاد ویستار، به طور تصادفی در 4 گروه مساوی شاهد (بدون مداخله)، کنترل مثبت (تیمار با کرم سیلورسولفادیازین 1درصد)، مداخله1 (تیمار با پماد ابوخلسا) و مداخله2 (تیمار با مخلوط پماد ابوخلسا (هواچوبه) و کرم سیلورسولفادیازین 1درصد) قرار گرفتند. در نمونه های همه گروه ها، در ناحیه پشت گردن، یک زخم ایجاد شد؛ سپس گروه ها به مدت 21 روز تحت تیمار موضعی قرار گرفتند. در روزهای 4، 7، 14 و 21 زخم های در حال ترمیم، مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS22 و به وسیله آزمون one-way ANOVA و آزمون تعقیبی گیمز_هاول برای داده های توزیع نرمال و آزمون کروسکال والیس برای داده های با توزیع غیرنرمال تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

     درصد بهبود زخم در روز چهارم (00/0= P) و هفتم (02/0= P) در گروه مداخله 1 نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری داشت و در چهاردهمین روز در گروه های شاهد، کنترل مثبت، مداخله 1 و مداخله2 به ترتیب 4/4±16/81، 27/19±84، 4±28/94 و 19±20/82 درصد بود. که در گروه مداخله1 به طور چشمگیری بالاتر از سایر گروه ها بود اما از نظر آماری معنی دار نبود (07/0= P).

    استنتاج

    استفاده موضعی از پماد ریشه ابوخلسا می تواند التیام زخم جراحی را تسهیل کند.

    کلید واژگان: هوا چوبه, زخم پوستی, التیام, رت ویستار, داروی گیاهی}
    MohammadHossein Rafiei, Hamed Jafarzadeh, Aghil Mollaei, Ebrahim Nasiri*
    Background and purpose

    post-operative surgical wound healing is highly important, so, it could be of great benefit to find suitable alternatives for chemical drugs through herbal remedies in Persian Medicine. The purpose of this study was to determine the effect of Arnebia euchroma ointment on surgical wound healing process.

    Materials and methods

    In this experimental study, 24 Wistar rats were randomly divided into four groups (n=6 per group); controls (no intervention), positive controls (silver sulfadiazine cream 1%), intervention group I (Arnebia euchroma ointment), and intervention group II (mixed Arnebia euchroma and silver sulfadiazin cream1%). In all groups, an ulcer was developed in the back of the neck, then the groups were treated for 21 days. Wound healing was evaluated at days 4, 7, 14, and 21. Data were analyzed in SPSS V22 applying one-way ANOVA and Games- Howell post hoc test for normal distribution and Kruskal-Wallis test for non-normal distribution.

    Results

    Surgical wound healing was found be significantly different between intervention group I and control group at days 4 (P= 0.00) and 7 (P= 0.02). Percentage of wound healing at day 14, in control group, the positive controls, and intervention groups I and II were 81.16±4.4, 84±19.27, 94.28±4 and 82.20±19, respectively. The rate was considerably higher in intervention group I (P= 0.07).

    Conclusion

    Topical use of Arnebia euchroma root ointment can facilitate surgical wound healing.

    Keywords: Arnebia euchroma, wound, healing, Wistar rats, herbal medicine}
  • عباس رئیسی*، قاسم فرجانی کیش، پویا صلاحی
    سابقه و هدف
     امروزه با توجه به شیوع دیابت، ترمیم ضعیف زخم در بیماران دیابتی مساله ای جدی برای بهداشت عمومی محسوب می شود. در این مطالعه اثرات پماد عصاره برگ زیتون بر ترمیم زخم پوستی در موش های صحرایی دیابتی مورد ارزیابی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    36 موش صحرایی نر به سه گروه کنترل، پماد عصاره برگ زیتون و پماد درماهیل تقسیم شدند. دیابت، توسط یک دوز تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg65) ایجاد شد. پس از 3 روز، قند خون ناشتا با استفاده از گلوکومتر اندازه گیری شد و موش های صحرایی با سطوح قندخون بالاتر ازmg/dl 250 به عنوان دیابتی در نظر گرفته شدند. تحت بیهوشی یک برش دایره ای تمام ضخامت به قطر 10 میلی متر بر روی ناحیه پشتی گردن ایجاد شد. حیوانات در گروه های کنترل و درمان تا پایان مدت آزمایش یک بار در روز به ترتیب آب مقطر و پماد دریافت کردند. جهت بررسی اثرات پماد برگ زیتون بر زخم های دیابتی، مطالعات ماکروسکوپی و میکروسکوپی در روزهای 4، 7،10 ، 14، 21 انجام شد.
    یافته ها
    در تمامی روزها شاخص های ماکروسکوپی و میکروسکوپی ترمیم زخم در گروه های درمان شده با پماد برگ زیتون و درماهیل در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری بهتر بود (05/0< P). اگرچه انقباض زخم در گروه پماد درماهیل نسبت به پماد عصاره برگ زیتون بیش تر بود (05/0< P)، تفاوت معنی داری بین این دوگروه از لحاظ شاخص های میکروسکوپی ترمیم زخم مشاهده نشد.
    استنتاج
    مطالعه حاضر بیانگر این است که التیام زخم در موش های دیابتی درمان شده با عصاره برگ زیتون به طور معنی داری ارتقا می یابد.
    کلید واژگان: زخم پوستی, عصاره برگ زیتون, موش صحرایی دیابتی}
    Abbas Raisi*, Ghasem Farjanikish, Pouya Salahi
    Background and purpose
    Diabetes mellitus is highly prevalent in the world and poor wound healing in diabetic patients is a serious public health issue nowadays. In this study, we evaluated the healing effects of olive leaf extract ointment on cutaneous wound in diabetic rats.
    Materials and methods
    Thirty six male rats were di vided into three groups: a control group and two experimental groups to receive either olive leaf ointment or derma heal ointment. Diabetes was induced by a single streptozotocin injection (65mg/kg). Three days later, fasting blood glucose was measured by a glucometer. Rats with blood glucose levels above 250 mg/dl were considered as diabetic. Under anesthesia, a circular full-thickness incision (10 mm diameter) was made in shaved dorsal region. Animals in control group received only distilled water, while treatment groups were treated with ointments (once/daily) until the end of the experiment. To investigate the effects of olive leaf ointment on diabetic wounds, macroscopic and microscopic studies were performed at days 4, 7, 10, 14, and 21.
    Results
    Macroscopic and microscopic evaluations showed significantly higher rate of wound healing in experimental groups compared to the control group in all days after wound creation (P<0.05). But, wound contraction was significantly higher in the group receiving derma heal ointment compared with that in the group treated with olive leaf ointment (P<0.05). There were no significant differences between the two experimental groups in microscopic indices (P>0.05).
    Conclusion
    In this study, wound healing was significantly promoted when diabetic wounds were treated with olive leaf ointment.
    Keywords: cutaneous wound, olive leaf extract, diabetic rat}
  • احمد روزبهانی، الهام مقتدایی*، مصطفی نوربخش
    مقدمه و هدف

    از مهم ترین خواص درمانی ذکر شده برای گونه های مختلف رده کاج، خاصیت ضد میکروبی، خاصیت ضد التهابی، تسکین دهندگی، برطرف کننده ی خارش های پوستی، درمان کننده زخم ها، جوش ها و بثورات جلدی و بهبود اولسرها و زخم های مزمن می باشد. در متون طبی کهن ایران از ترکیبات قسمت های مختلف انواع رده کاج به خصوص صمغ آن برای درمان زخم های مزمن استفاده شده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر عصاره صمغ درخت کاج تهرانی بر روند ترمیم زخم پوستی در حیوان رت به اجرا درآمد.

    روش تحقیق

     به همین منظور پس از عصاره گیری؛ پماد 40 درصد با پایه اوسرین از این نوع صمغ تهیه شد. پس از آن در مقام مقایسه 24 سر رت نژاد ویستار به 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند.گروه دریافت کننده صمغ (گروه تجربی) گروه کنترل مثبت (پماد فنی توئین)،گروه کنترل منفی (گروه اوسرین) و گروه شاهد که تیماری بر روی آنها صورت نگرفت. سپس بر روی ناحیه کمری رت‏ ها زخمی با مساحت حدود 2 در 2 سانتی متر پس از بیهوشی ایجاد شد. پس از ایجاد زخم عمل ضماد کردن پمادها تا 21 روز پس از برش انجام گردید.

    نتایج و بحث

     در روز 3 ،7 و 21 پس از ایجاد زخم صفات مورفولوژیک و هیستوپاتولوژیک زخم ها مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بررسی آماری مساحت زخم در روزهای مختلف حاکی از آن بود که در روزهای مختلف سطح زخم به صورت معناداری کاهش یافت(05/0>p) و مشخص شد که تاثیر فنی توئین و صمغ درخت کاج یکسان می باشد و کاهش زخم در این روش تفاوت معناداری نداشته است. از طرفی کاهش سطح زخم در هر سه روش آزمایش شده از گروه شاهد بیشتر بود. از نظر هیستوپاتولوژیک نیز در گروه صمغ درخت کاج نظم رشته های کلاژن بهترین شکل و سلول های التهابی در کمترین میزان خود بودند که احتمالا به دلیل اثر بر روی فیبروبلاست ها می باشد.

    توصیه های کاربردی/صنعتی

     با توجه به اثرات مثبت صمغ درخت کاج در التیام زخم می توان از آن در ساخت پمادهای سوختگی استفاده نمود.

    کلید واژگان: زخم پوستی, گیاهان دارویی, صمغ درخت کاج}
    Ahmad Rozbahani, Elham Moghtadaiee*, Mostafa Norbakhsh
    Background & Aim

    The most therapeutic properties of different species of Pinus class are antimicrobial and anti-inflammatory characteristics, soothing effect, resolver of skin itches, wound, acne and rash healer and improvement of ulcers and chronic lesions. In ancient medical literature of Iran, different parts of Pinus classes, particularly its resin, had been used for treating the chronic lesions. This research was conducted to evaluate the effects of resin extract of Pinus eldarica on skin wound healing process in rats.

    Experimental

    In this research, ointment was prepared with 40% of Pinus eldarica resin. Then, 24 Wistar rats divided into 4 groups of 6 rats including resin recipient group (experimental group), positive control group (topical phenytoin), negative control group (Eucerin group) and the control group which received no treatment. After anesthesia, a 2 × 2 cm lesion was created on the lumbar area of the rats. After wounding, ointments plastering was conducted until 21 days after incision.

    Results & Discussion

    On day 3, 7, 21 after incision, morphological and histological characteristics of the wounds were examined. Statistical analysis of results showed that on different days, wound surface was meaningfully decreased (p<0.05) and the effect of phenytoin and pine tree resin on wound healing was equal without significant differences (p<0.05). On the other hand, reducing the wound surface in all three experimented group were greater than the control group. Histopathologically, in resin recipient group, the collagen fiber arrangements were in the best condition and the inflammatory cells were in their lowest numbers maybe because of the effect on fibroblasts. Therefore, preparation and plastering of pine tree resin are recommended for flesh wounds.

    Industrial/ Practical recommendations

     Considering the positive effects of pine resin on wound healing, it can be used in the preparation of burning ointments.

    Keywords: Skin wound, Medicinal plants, Pine tree resin}
  • Elham Siasi *¹_Ziba Sadat Majid Seyed biglou ² _Farzaneh Hossieni
    Background and objective
    Exfoliative toxin is Staphylococcus aureus various factors that can caused colonization and virulance. The aim of this study was to investigate the presence of several antibiotic resistant genes on exfoliative B-encoding plasmids in S. aureus infected skin specimens.
    Materials and methods
    100 wound samples collected from Tehran Hospitals. Bacteria were identified by standard biochemical and microbiological tests. Antibiogram test was performed for S. aureus isolates. DNA was extracted of resistance S. aureus. Presence of antibiotic resistant etb, aac, and msrA genes were identified by Muliplex-PCR.
    Results
    From 100 samples, 60 samples were S. aureus. Resistance to erythromycin, gentamicin, tobramycin, ciprofloxacin and linzolide was 3 (5%), 1 (2%), 1 (2%), 1 (2%) and 0 (0%) respectively. Frequency of msrA, aac and etb genes were 29 (48.3%), 45 (75%) and 37 (61.7%) respectively. Frequency for simultaneously presence of the etb / aac, etb / msrA, msrA / aac and msrA / aac / etb gene were 28 (46.6%), 22 (36.6%), 22 (36.6%) and 18 (30%) strains. .
    Conclusion
    In this study, etb gene was indicated in most strains. As also, investigation of virulence genes in S. aureus skin infection samples showed frequency of resistance pathogen genes were increased.
    Keywords: Staphylococcus aureus, Plasmid resistance genes, Exfoliative toxin, Skin infection, MultiplexPCR}
  • الهام نوربار*، ناصر میرازی
    زمینه و هدف
    زخم های پوستی از عوارض شایع دیابت است. استفاده از داروهای گیاهی تاثیر مطلوبی در التیام زخم داشته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره هیدرواتانولی سیاهدانه بر زخم پوستی در موش های دیابتی می باشد.
    روش بررسی
    این مطالعه تجربی بر روی 49 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (به وزن تقریبی 250 -220 گرم) در قالب 7 گروه مساوی انجام شد. گروه سالم بدون درمان، سالم دریافت کننده فنی توئین 1%، سالم تیمار شده با اسرین(شم) ، دیابتی بدون درمان، گروه های دیابتی (دریافت کننده فنی توئین 1% ،عصاره هیدرواتانولی 20% و 40% سیاهدانه) بودند. دیابت توسط استروپتوزوتوسین 60 میلی گرم بر کیلوگرم القا شد. .پس از بیهوشی، زخمی به ابعاد 1x2 سانتی متردر ناحیه پشت همه حیوانات ایجاد شد و هر گروه تا زمان التیام کامل زخم تیمار مربوط به خود را دریافت کردند. جهت بررسی های بافت شناسی نمونه های بافتی تهیه شد . مساحت زخم هر سه روز یک بار اندازه گیری شد و داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    متوسط زمان ترمیم زخم برای گروه های دیابتی بدون درمان و دیابتی فنی توئین به ترتیب 27 و 24 روز به طول انجامید. در گروه های سالم بدون درمان و شم و سالم فنی توئین التیام زخم به ترتیب در روزهای 23 و 24 و 21 تکمیل شد. کوتاه ترین زمان التیام زخم مربوط به گروه های دیابتی تیمار شده با عصاره سیاهدانه 20%( 18 روز) و 40% (15 روز) بود. این دو گروه همچنین کم ترین میانگین سطح زخم را در طول دوره بررسی داشتند و متوسط سطح زخم گروه های تیمار شده با عصاره سیاهدانه با گروه کنترل خود اختلاف معناداری داشتندP<0/05)).
    نتیجه گیری
    عصاره سیاهدانه اثرات قابل ملاحظه ای بر روند التیام زخم در موش های صحرایی دارد.. با توجه به خواص ضد التهابی و ضد میکروبی سیاهدانه میتوان گفت که این گیاه در ترمیم زخم های پوستی موثر است. مواد آنتی اکسیدان موجود در این گیاه سبب تسریع روند بهبود زخم در مقایسه با داروهای رایج می شود.
    کلید واژگان: سیاهدانه, زخم پوستی, دیابت, موش صحرایی}
    Elham Norbar *, Naser Mirazi
    Introduction
    Skin wounds are a common event in diabetes. Plants and their extracts known as phytomedicine have immense potential for the management and treatment of skin wounds. The aim of this study is investigation of effect of Nigella sativa seeds extract (NSE) on skin wound healing in male diabetic rats.
    Methods
    In this experimental study, 49 Wistar male rats (weighing 220-250 g) were randomly divided into seven groups of equal numbers, including: The control group that were healthy and without medication (A), healthy rats used of phenytoin 1% (B), receiver of eucerine or sham(C), diabetic rats without treatment (D), diabetic rats treated with phenytoin cream 1%(E) and diabetic groups received NSE ointment 20%(F) and 40%(G). Diabete was induced via stereptozotocin 60 mg/kg. After anesthetization by Ketamine 10% (50mg/kg) Xylazine 2% (10mg/kg), skin wound (1cm×2cm ) were done on the back of all animals and medical prescription and measuring wounds performed until perfect recovery. For histopathological studies, some biopsies were taken on different days. The data were analyzed using one-way ANOVA and Turkey’s tests.
    Results
    The average healing time for D and E groups were took place in 27th and 24th days after beginning of skin wound respectively. Healing time lasted 23, 24 and 21 days respectively in control and sham and B groups. The shortest time to heal the wound were in diabetic groups received NSE ointment 20 %(18 days) and NSE ointment 40%(15 days).These two groups also had the smallest mean surface of wound. The mean of surface wound in groups that treated with nigella sativa extract showed significant difference with control group (P
    Conclusion
    The results of this study showed that the best healing effect was from nigella sativa extract40% ointment. With regard to anti-inflammation and anti-microbial effects of nigella sativa, it maybe this plant has effects on wound healing process.The antioxidant compounds which present in NSE are able to accelerate the healing process compared to conventional drugs.
    Keywords: Nigella Sativa, Wound healing, Diabetes, Rat}
  • مریم رضایی، آیت کایدی
    مقدمه
    التیام زخم فرآیند پاتوفیزیولوژی پیچیده ای است که خود شامل چندین واکنش سلولی و بیوشیمیایی نظیر التهاب، ساخت عروق و رسوب کلاژن می باشد. در این تحقیق اثرات ضد التهابی و ترمیمی عصاره هیدروالکلی بارهنگ سرنیزه ای، گل قاصد و جفت بلوط در مقایسه با اکسید روی بعد از ایجاد زخم در موش صحرایی بررسی شد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی پس از القای بیهوشی در 40 موش صحرایی نر، زخمی مدور به وسعت 5/2 سانتیمتر مربع در پشت هر کدام از آنها ایجاد شد و روند التیامی در پنج گروه شامل:کنترل کاذب،کنترل مثبت، درمان با عصاره گل قاصد، بارهنگ و بلوط مورد مطالعه قرار گرفت. تجویز داروها و اندازه گیری زخم ها با آنالیز تصاویر دیجیتالی، یک روز در میان به مدت 21 روز صورت پذیرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه صورت پذیرفت.
    یافته ها
    درصد بهبود زخم در گروه های عصاره بارهنگ و اکسید روی در روزهای پنجم، نهم و سیزدهم نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد) 05/0 (P <. مدت زمان لازم برای بهبود کامل زخم در گروه های کنترل، اکسید روی، عصاره بارهنگ، گل قاصد و جفت بلوط به ترتیب 006/0 ±19، 006/0 ±13، 006/0 ±12، 006/0 ±16 و 006/0 ±15 روز بود. درصد بهبودی زخم در سطح معناداری001/0، نشان دهنده اختلاف بین هر زوج از گروه ها بود و بیشترین افزایش به ترتیب مربوط به گروه درمان با عصاره بارهنگ، اکسید روی، عصاره بلوط، عصاره گل قاصد و کنترل بود.
    نتیجه گیری
    بیشترین روند تسریع بهبود زخم متعلق به عصاره هیدروالکلی گیاه بارهنگ بود. عصاره هیدروالکلی برگ گیاه بارهنگ در مقایسه با اکسید روی اثرات ضدالتهابی بیشتری داشته و مدت زمان لازم برای بهبودی کامل زخم را کاهش می دهد.
    کلید واژگان: زخم پوستی, عصاره هیدروالکلی, گل قاصد, بارهنگ, بلوط, موش صحرایی}
    Rezaei M., Kaeidi A
    Background
    Wound healing is a complex patho-physiological process which includes cellular and biochemical reactions such as inflammation, vessel formation and collagen deposition. In the present study, the anti-inflammatory and treatment effects of hydro-alcohol extracts of Plantago lanceolata, Taraxacum officinale And Quercus robur were compared with the effect of zinc oxide after wounding rats.
    Materials And Methods
    Forty male rats underwent anesthesia, then a circular wound with a range of 280 mm2 was created on the back of the rats. The treatment process included five groups as false control, positive control and treatment with extracts of Plantago lanceolata, Taraxacum officinale And Quercus robur. The drugs administration and measurement of the wounds were done by digital image analysis in 21 alternating days. The analysis of the data was carried out using one-way ANOVA.
    Results
    The percentage of wound healing increased significantly in groups with extracts of Plantago lanceolata and zinc oxide compared to the control groups in fifth, ninth and thirteenth days. The percentage of wound healing significantly P
    Conclusion
    The fastest healing of wounds was dedicated to the hydro-alcohol extract of Plantago lanceolata Hydro-alcohol extract of Plantago lanceolata which had more anti-inflammatory effects compared to zinc oxid by reducing the inflation, and decreasing the duration of complete wound healing.
    Keywords: Skin Wound, Hydro, Alcohol Extract, Plantago lanceolata, Taraxacum officinale, Quercus robur, Zinc Oxide, Rat}
  • نرجس آژند، کامبیز روشنایی *
    مقدمه
    یکی از مهم ترین مسایلی که علم پزشکی با آن روبرو بوده و می باشد، مساله درمان زخم ها است. از دیرباز داروهای صناعی گوناگونی که بیشتر شیمیایی می باشند جهت تسریع روند ترمیم زخم معرفی و بکار گرفته شده اند که متاسفانه اکثر آنان دارای نواقص، محدودیت ها و اثرات جانبی متعددی می باشند. همچنین از آن جا که تاکنون ثابت گردیده ترکیبات طبیعی نسبت به مواد شیمیایی دارای مضرات کم تری می باشند، هدف تحقیق کنونی، بررسی خاصیت ضد زخمی عصاره ریشه گیاه بوزیدان در درمان زخم پوستی موش های نر نژاد ویستار می باشد.
    روش بررسی
    این مطالعه بر روی 36 سر رت نر در محدوده وزنی220-180 گرم که به 6 گروه شش تایی تقسیم شدند، انجام گردید. ابتدا زخم هایی به ابعاد 2×2 سانتی متر بر روی پوست پشت موش ها ایجاد گردید: گروه اول به عنوان کنترل بدون درمان نگهداری شد، در گروه دوم از اسرین(کنترل منفی) و در چهار گروه دیگر از پمادهای ساخته شده از ریشه گیاه بوزیدان با غلظت های 20، 40 و 60 و 90 درصد وزنی- وزنی در پایه اسرین روزانه استفاده گردید. مساحت زخم از روز دوم تا هشتم به صورت روزانه با نرم افزار Autocad اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss در سطح معنی داری 05/0p< تجزیه و تحلیل شد.
    نتایج
    کاهش مساحت زخم در روز هشتم در همه گروه های تحت درمان با ریشه گیاه بوزیدان به طور معنی داری بیشتر بود. دوز60% و90% (001/0 p<) اثر بهتری را نشان داد.
    نتیجه گیری
    پماد ریشه گیاه بوزیدان با کاهش قابل توجه زمان ترمیم و مساحت زخم در این مطالعه می تواند به عنوان ماده ایموثر در درمان زخم های پوستی مورد استفاده قرار گیرد.
    کلید واژگان: زخم پوستی, پماد عصاره ریشه بوزیدان, رت}
    N. Ajand, K. Roshanai*
    Introduction
    Healing cutaneous wounds is regarded as one of the most important issues in the medicine. Different chemical agents have been used in regard with promoting wound healing, most of which unfortunately present some side effects and defects. Since natural combinations have proposed less disadvantages, this study aimed to investigate the effect of Withania Somnifera root extract on cutaneous wound healing in the male rats.
    Methods
    This study was performed on 36 rats weighing 180-220g that were divided into 6 groups (n=6). First, wounds (2x2) were made on the dorsal skin of the animals. The first group was left without treatment (control group), the second was treated with Eucerin(negative control), the third group received 1% of phenytoin cream and in the other groups, different concentrations of hydroalcoholic extract of Withania Somnifera (20%, 40%, 60% w/w) combined with Eucerin base were administrated once per day. The area of wounds was measured by Autocad software every day, from the 2nd day to 14th day. The study data were analyzed via SPSS software (ver.16) at the significant level of P<0.05.
    Results
    The reduction of incisional wound area in the all groups treated with root extract of Withania Somnifera ointment was significantly higher on the 8th day. Moreover, dose of 60% and 90% revealed better effects (p<0.001).
    Conclusion
    The findings of the present study demonstrated that Withania Somnifera root, due to its significant reduction in the healing time as well as wound area, can be used as an effective material in regard with the cutaneous wound healing.
    Keywords: Cutaneous wound healing, Rat, Withania Somnifera extract cream}
  • محمدرضا اسدی، گیتی ترکمان *، محمدرضا مهاجری تهرانی، مهدی هدایتی
    سابقه و هدف
    زخم پای دیابتی یکی از جدی ترین عوارض دیابت است. تحریک الکتریکی به عنوان یکی از مدالیته های موثر برای تسریع ترمیم زخمهای دیابتی پیشنهاد شده است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر جریان مستقیم کاتدال بر دمای پوست و تسریع بسته شدن زخم پای دیابتی ایسکمیک انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه کارازمایی بالینی تصادفی یک سو کور، در فاصله آذر 1392 تا شهریور 1393، بر روی 20 بیمار دیابتی نوع 2 مبتلا به زخم پای دیابتی ایسکمیک که به طور تصادفی به دو گروه (تحریک الکتریکی و پلاسبو) تقسیم شدند، انجام گردید. در گروه تحریک الکتریکی، جریان مستقیم کاتدال به مدت یک ساعت در روز و سه روز در هفته برای 4 هفته (12 جلسه) به موضع زخم اعمال گردید. در گروه پلاسبو تمام مراحل مشابه گروه تحریک بود اما شدت جریان الکتریکی صفر بود. دمای سطح پوست در ناحیه پلانتار و دورسال پا قبل و بلافاصله بعد از مداخله در جلسات اول، شش و دوازده اندازه گیری شد. اندازه گیری مساحت سطح زخم نیز در جلسات اول، شش و دوازده انجام شد. (IRCT:1N 2014110819854)
    یافته ها
    مقایسه بین گروهی نشان داد که میانگین تغییرات دمای پوست در گروه تحریک نسبت به گروه پلاسبو به ترتیب در جلسات اول (0/26±0/75 و 0/2±0/41، 0/01=p)، جلسه شش (0/21±0/6 و 0/27±0/25، 0/01=p) و دوازده (0/23±0/66 و 0/27±0/25، 0/07=p) به طور معنی داری بیشتر است. درصد کاهش سطح زخم نیز در جلسه دوازده در گروه تحریک الکتریک (52/68%) در مقایسه با گروه پلاسبو (38/39%) به طور معنی داری بیشتر بود (0/02=p).
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این مطالعه، جریان مستقیم کاتدال می تواند موجب بهبود دمای پوست و تسریع بسته شدن سطح زخم در زخمهای دیابتی ایسکمیک گردد.
    کلید واژگان: تحریک الکتریکی, زخم پا, پای دیابتی, ترمیم زخم, زخم پوستی, دیابت}
  • فریما زاهدی، میترا حیدری نصرآبادی، مریم تاج آبادی ابراهیمی، محمد شعبانی، هلیا ابوطالبی
    زمینه و هدف
    پروبیوتیک ها به عنوان میکروارگانیسم های گوناگونی تعریف می شوند که دارای اثرات مفید در جلوگیری و درمان شرایط پاتولوژیک ویژه هستند. عمل باکتری های لاکتیک اسید وابسته به گونه و سویه خاص می باشد و بستگی به میزان کافی باکتری حاضر در روده ها دارد. پیچیدگی در شناسایی و طبقه بندی سویه ها، به دلیل آنکه منافع فقط ممکن است متعلق به سویه های خاص باشد، تحقیقات را مشکل کرده است. به علت آن که تاکنون پژوهشی در مورد کاربرد پروبیوتیک های بومی ایران انجام نشده است، هدف از این طرح بنیادی کاربردی، مطالعه اثر لاکتوباسیلوس برویس بر ترمیم زخم پوستی می باشد.
    روش کار
    در این مطالعه تجربی، تعداد 22 سویه لاکتوباسیل جدا شده از محصولات لبنی سنتی ایران از نظر تولید اگزوپلی ساکارید با روش فنول سولفوریک بررسی شدند. لاکتوباسیلوس برویس که تولید اگزوپلی ساکارید بالایی داشت، انتخاب گردید. برای بررسی اثر این پروبیوتیک، موش های صحرایی نر از نژاد ویستار به گروه های پنج تایی تجربی، کنترل و کنترل منفی تقسیم شدند. زخمی مربع شکل به ابعاد cm 5/1 × 5/1 در پشت موش های صحرایی ایجاد شد. دو گروه کنترل و تجربی به ترتیب تحت درمان موضعی با اوسرین و اوسرین حاوی Cfu/ml 1011×1 لاکتوباسیلوس برویس قرار گرفتند اما گروه کنترل منفی، درمانی دریافت نکردند. زخم پوستی موش ها به ترتیب پس از کشته شدن در روزهای 1، 3 و 14 نمونه برداری و تحت مطالعات بافت شناسی و آماری قرار گرفت. نتایج آزمایش ها به صورت میانگین ± انحراف معیار گزارش شد و از آزمون آماری ANOVA برای تحلیل داده ها استفاده گردید.
    یافته ها
    درصد بهبودی زخم (76/91%) و التهاب در گروه تجربی در روز چهاردهم نسبت به گروه های کنترل (33/74%) و کنترل منفی (51/73%) دارای اختلاف معنی داری بود (001/0 p<). تعداد نوتروفیل ها در گروه تجربی در فازهای بعدی ترمیم در مقایسه با گروه های کنترل و کنترل منفی کاهش داشت.
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر نشان داد که لاکتوباسیلوس برویس به طور معنی داری موجب کاهش التهاب و تسریع روند بهبود زخم در موش های صحرائی شد. این یافته ها می تواند در آینده نزدیک مورد استفاده کلینیکی قرار گیرد.
    کلید واژگان: زخم پوستی, اگزوپلی ساکارید, ترمیم, لاکتوباسیلوس برویس, پروبیوتیک}
    Farima Zahedi, Mitra Heydari Nasrabadi, Maryam Tajabadi Ebrahimi, Mohammad Shabani, Helia Aboutalebi
    Background
    Probiotics are defined as different microorganisms that may have positive effects on preventing or treatment of special pathologic conditions. The actions of lactic acid bacteria are species and strain specific, and depend on sufficient numbers of bacteria being available in the intestines. The difficulty in identifying and classifying strains has complicated research, since benefits may only pertain to particular strains. Since there is no research regarding Iran’s probiotics up to now thus, the present study was designed to investigate the effect of Lactobacillus brevis on cutaneous wound healing.
    Methods
    In this experimental study, 22 strains of Lactobacillus isolated from dairy-traditional products of exopolysaccharide production are investigated by phenol-sulfuric acid method. Lactobacillus brevis, which had high exopolysaccharide (EPS) production, was selected. A full-thickness square wound (1.5 × 1.5 cm) was made on the back of each rat (45 rats in 3 groups). Two groups, control and experimental were treated by eucerin and eucerin contained 1×1o 11 CFU/ml Lactobacillus brevis, but the negative-control group did not receive anything. Rats were killed on days 1, 3 and 14 and wound samples were collected for histological and statistical studies. The data were expressed as mean±Standard deviation. Statistical analysis was performed with ANOVA.
    Results
    The percent of wound healing (91.76%) and inflammation in experimental group on day 14 as compared to control (74.33%) and negative groups (73.51%) was significant (p<0.001). The numbers of neutrophils in experimental group were reduced in later phase of wound healing as compared to control and negative groups.
    Conclusion
    The current study showed a significant reduction in inflammation and a significant acceleration in wound healing on the rats treated by Lactobacillus brevis as compared to control and negative control groups. Further studies are required for detail mechanism of Lactobacillus brevis during wound healing.
  • فریما زاهدی، میترا حیدری نصرابادی، مریم تاج ابادی ابراهیمی، محمد شعبانی، هلیا ابوطالبی
    زمینه و هدف
    امروزه گرایش به استفاده از داروهای سنتی جهت ترمیم زخم های پوستی بیشتر شده است. پروبیوتیک ها به عنوان میکروارگانیسم های گوناگونی تعریف می شوند که دارای اثرات مفید در جلوگیری و درمان شرایط پاتولوژیک ویژه هستند. هدف این مطالعه بررسی اثر لاکتوباسیلوس برویس بر ترمیم زخم پوستی می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی، 22 سویه لاکتوباسیل جدا شده از محصولات لبنی- سنتی ایران از نظر تولید اگزوپلی ساکارید با روش فنول سولفوریک بررسی شدند. لاکتوباسیلوس برویس که تولید اگزوپلی ساکارید بالایی داشت، انتخاب گردید. زخمی در پشت موش های صحرایی نر از نژاد ویستار که شامل گروه های تجربی، کنترل و کنترل منفی هستند ایجاد شد. دو گروه کنترل و تجربی به ترتیب تحت درمان موضعی با اوسرین و اوسرین حاوی لاکتوباسیلوس برویس قرار گرفتند اما گروه کنترل منفی درمانی دریافت نکردند. زخم پوستی موش ها به ترتیب پس از کشته شدن در روزهای 1، 7 و 21 بررسی شد. جهت آنالیزهای آماری از نرم افزار SPSS نسخه 5/11 استفاده شد.
    یافته ها
    درصد بهبودی زخم (53/99 درصد) و التهاب در گروه تجربی در روز بیست و یکم نسبت به گروه های کنترل (55/90 درصد) و کنترل منفی (14/91 درصد) دارای اختلاف معنی داری بود (001/0p<). تعداد نوتروفیل ها در گروه تجربی در فازهای بعدی ترمیم در مقایسه با گروه های کنترل و کنترل منفی کاهش داشت.
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر نشان داد که لاکتوباسیلوس برویس به طور معنی داری موجب کاهش التهاب و تسریع روند بهبود زخم در موش های صحرائی می شود. این یافته ها می تواند در آینده نزدیک مورد استفاده کلینیکی قرار گیرد.
    کلید واژگان: زخم پوستی, اگزوپلی ساکارید, ترمیم, لاکتوباسیلوس برویس, پروبیوتیک}
    Farima Zahedi, Mitra Heidari Nasr Abadi, Maryam Taj Abadi Ebrahimi, Mohammad Shabani, Helia Aboutalebi
    Background
    Today, there is growing interest in using traditional medicine for healing cutaneous wounds. Probiotics are defined as different microorganisms that may have positive effects on prevention or treatment of special pathologic conditions. The present study was designed to investigate the effect of Lactobacillus brevis on cutaneous wound healing.
    Material And Methods
    In this experimental study, through phenol-sulfuric acid method, 22 strains of lactobacillus isolated from dairy-traditional products were investigated in terms of exopolysaccharide production. Lactobacillus brevis, which had high exopolysaccharide (EPS) production, was selected. A wound was created on the back of male Wistar rats in control, negative control, and experimental groups. Control and experimental groups underwent regional treatment by eucerin and eucerin contained Lactobacillus brevis, respectively, but the negative-control group did not receive any treatment. On days 1, 7 and 21, the rats were killed and their cutaneous wound samples were studied. Data analysis was done through SPSS version 11.5.
    Results
    The percentage of wound healing (99.53%) and inflammation in the experimental group on day 21 compared to control (90.55%) and negative groups (91.14%) was significantly higher (P<0.001). The number of neutrophils in the experimental group decreased in later phases of wound healing compared to the control and negative control groups.
    Conclusion
    The present study showed that Lactobacillus brevis significantly decreases inflammation and accelerates wound healing in treated rats. The findings of this study can be applied clinically in near future.
  • وحید توکلیان، محدثه کمالی، مریم محمودی، سعید ستایی مختاری
    سابقه و هدف
    درمنه کوهی، گیاهی است که خواص ضد التهابی و ضد میکروبی زیادی برای آن گزارش شده است. در این مطالعه تاثیر عصاره آبی الکلی این گیاه بر روند ترمیم زخم مورد بررسی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    سی سر موش نر صحرایی پس از ایجاد زخم به صورت اتفاقی به سه گروه مساوی شامل: دریافت کننده عصاره 10، عصاره 100 میلی گرم در میلی لیتر درمنه کوهی و گروه کنترل که سرم فیزیولوژی به صورت موضعی دریافت می کردند تقسیم شدند. از روز اول پس از ایجاد زخم، روزانه یک میلی لیتر از هرمحلول بر روی زخم هر گروه مالیده شد. سطح زخم در روزهای 1، 5، 9، 13، 17 و 21 پس از ایجاد زخم اندازه گیری و با آزمون آماری Repeated measures تجزیه و تحلیل شد و 05/0>p اختلاف معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    سطح زخم بین گروه کنترل و هر دو دوز عصاره گیاه درمنه در روزهای پنجم (001/0p<)، نهم (001/0p<)، سیزدهم (01/0p<) و هفدهم (05/0p<) تفاوت معنی داری نشان داد. درصد بهبودی زخم بین گروه کنترل و هر دو دوز عصاره گیاه درمنه در روزهای پنجم، نهم (001/0p<)، سیزدهم و هفدهم (05/0p<) تفاوت معنی داری نشان داد. همچنین، مدت زمان لازم برای بهبودی کامل زخم بین گروه کنترل و هردو دوز پایین و بالای درمنه تفاوت معنی داری (001/0p<) نشان داد.
    استنتاج
    عصاره آبی- الکلی گیاه درمنه کوهی روند ترمیم زخم پوستی را تسریع کرده و مدت زمان لازم برای بهبودی کامل زخم را کاهش می دهد
    کلید واژگان: درمنه کوهی, زخم پوستی, موش صحرایی}
    Vahid Tavakolian, Mohadeseh Kamali, Maryam Mahmoudi Saeed Settaee Mokhtari
    Background and
    Purpose
    Ârtemisia aucheri (Âra) is a plant with evident anti-inflammatory and anti-microbial properties. Ïn the present study، we investigate the effect of hydro-alcoholic extract of Âra on skin wound healing among male rats.
    Materials And Methods
    30 male Wistar rats were randomly divided into 3 equal groups: control group receiving saline as wound treatment and two study groups receiving 10 and 100 mg/ml of Âra extract. Saline and Âra were locally applied starting one day after wound introduction on a daily basis. Wound areas were measured on days 1،5،9،13،17 and 21. Data are presented in mean ± SËM and analized using repeated measure ÂNÔVÂ test. The P<0. 05 was considered as a significant difference.
    Results
    The area of wound was significantly different at days fifth، ninth (P<0. 001)، thirteenth (P<0. 01) and seventeenth (P<0. 05) between control and both Âra extract receiving groups. The amount of wound healing in percent was also significantly different between control and both Âra extract receiving groups at days fifth، ninth (P<0. 001)، thirteenth and seventeenth (P<0. 05). The duration of complete wound healing was also significantly different (P<0. 001) between control and treated groups. Çonclusion: Hydro-alcoholic extract of Ârtemisia aucheri accelerates skin wound healing process and decreases the duration of complete wound healing.
  • قدمعلی طالبی، گیتی ترکمان، سید محمد فیروزآبادی، شمس شریعت، محمود مفید
    زمینه و اهداف
    سالها از جریان مستقیم میکروآمپر برای تسریع التیام زخم استفاده شده است. در این مطالعه سعی شده تا با ارزیابی سطح زخم و ویژگی های مکانیکی آن و نیز مطالعه بافت شناسی از وقایع مهم مراحل مختلف التیام، شناخت بهتری از مکانیسم تاثیر گذاری تحریک الکتریکی بر پروسه التیام زخم بدست آید
    روش بررسی
    51 خوکچه هندی به صورت تصادفی به یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش (گروه آندی و گروه کاتدی) تقسیم شدند. در فاصله یک سانتی متری از ستون فقرات پشتی یک برش تمام ضخامت پوستی به طول 5/2 سانتی متر داده شد. یک روز پس از برش، جریان مستقیم میکروآمپر با قطب درمانی مربوطه روی زخم، به صورت یک روز درمیان تا 3 هفته؛ اعمال گردید. اندازه گیری سطح زخم و ویژگی های بیومکانیکی بافت و نیز بررسی های بافت شناسی انجام شد.
    یافته ها
    سطح زخم در گروه آندی از روز 15 پس از ایجاد زخم و در گروه کاتدی از روز 17 پس از ایجاد زخم، نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی دار نشان داد (05/0 P <). اختلاف معنی داری در ویژگی های بیومکانیکی بافت زخم و نیز جهت گیری فیبرهای کلاژن بین گروه های کنترل و درمان مشاهده نشد. تعداد فیبروبلاست ها و تراکم رشته های کلاژن در روز 3، 7 و 21 ترمیم در گروه کاتدی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار نشان داد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که جریان مستقیم آندی بواسطه جذب و فراخوانی بیشتر سلول های اپی تلیال به محل زخم، اثرات بهتری در بستن سطح زخم دارد.
    کلید واژگان: زخم پوستی, تحریک الکتریکی, قدرت کششی, بافت شناسی, خوکچه هندی}
  • هورمون رشد نوترکیب انسانی و التیام: آیا هورمون رشد نوترکیب انسانی اثر مثبتی بر التیام زخم پوستی دارد
    مهدی راستی اردکانی، نوید امیدی فر، سحر انصاری، حافظ قاهری
    مقدمه
    التیام آسیب های پوستی ناشی از تروما، جراحی و بیماری های مزمن همچنان به عنوان یک مشکل بالینی قابل توجه باقی است. اخیرا پیدایش هورمون رشد نوترکیب انسانی، تعدیل التیام را امکان پذیر ساخته است. اگر چه شمار فزاینده از مقالات به گزارش اثر مطلوب هورمون رشد بر التیام زخم پرداخته اند، برخی مطالعات چنین تاثیری را نفی کرده اند. در واقع عوارض استفاده سیستمیک از هورمون رشد به درستی شناخته نشده است. این مطالعه تلاشی برای شناخت اثر واقعی تجویز موضعی و سیستمیک و با دوز پایین هورمون رشد نوترکیب انسانی بر التیام زخم های پوستی است.
    روش ها
    تعداد 30 رات ویستار به وزن 250 تا 400 گرم انتخاب شدند. رات ها بیهوش شده و به طور تصادفی در دو گروه مورد (که به سطح زخم آنها هورمون نوترکیب انسانی به طور موضعی مالیده شد) و کنترل (که به زخم آنها سالین هم حجم مالیده شد) تقسیم شدند. 7، 10، 14 و 17 روز پس از عمل رات ها مورد معاینه فیزیکی قرار گرفتند و بستر زخم آنها از لحاظ کمی رتبه بندی شد. اختلاف بین دو گروه مورد تحلیل قرار گرفت. مقادیر P کمتر از 5 درصد معنی دار تلقی شد.
    نتایج
    در گروه مورد هیچگونه واکنش حساسیتی در اطراف زخم دیده نشد. در تمام روزها سرعت التیام زخم در دو گروه به طور معنی داری متفاوت بود (مقدار P در روزهای 7، 10، 14، 17 و 21 به ترتیب معادل 0.005، 0.008، 0.014، 0.025 و 0.046 بود).
    نتیجه گیری
    در این کارآزمایی حیوانی التیام پوستی در دو گروه کنترل و شاهد متفاوت بود. ملاک مقایسه دو گروه را وضعیت بستر زخم در نظر گرفتیم. در روزهای معاینه، اختلاف بین دو گروه معنی دار بود. ما از هورمون نوترکیب انسانی با دوز پایین استفاده نمودیم که باعث بهبود روند التیام گشت. اثرات تجویز دراز مدت هورمون نوترکیب انسانی بر تشکیل جوشگاه زخم در انسان هنوز شناخته نشده و محتاج مطالعات بیشتری است.
    کلید واژگان: هورمون رشد نوترکیب انسانی, زخم پوستی, التیام}
  • پروین زارعیان، شهلا ظهیری، فرزانه کتابچی
    سابقه و هدف
    یکی از مهم ترین مسایلی که علم پزشکی با آن روبرو بوده و می باشد، مساله درمان زخم ها است. از دیرباز داروهای صناعی گوناگونی که بیشتر شیمیایی می باشند جهت تسریع روند ترمیم زخم معرفی و به کار گرفته شده اند که متاسفانه اکثر آنان دارای نواقص، محدودیت ها و اثرات جانبی متعددی می باشند. همچنین از آن جا که تاکنون ثابت گردیده ترکیبات طبیعی نسبت به مواد شیمیایی دارای مضرات کم تری می باشند، هدف تحقیق کنونی، بررسی اثر یک فراورده طبیعی به نام گزانگبین بر روند ترمیم زخم پوستی است.
    مواد و روش ها
    به منظور انجام تحقیق حاضر در ابتدا 24 سر خرگوش نر سالم نژاد هلندی انتخاب گردیدند. سپس در ناحیه پهلوی چپ حیوانات، زخمی به ابعاد 2 2 سانتی متر ایجاد گردید. در گروه آزمایشی گزانگبین، عصاره 9 درصد گزانگبین در اوسرین و در گروه اوسرین، اوسرین به عنوان پماد پایه، روزی دو بار بر محل زخم مالیده شد. در گروه شاهد از هیچ ماده ای به منظور سرعت بخشیدن به روند ترمیم زخم استفاده نگردید. در هر سه گروه اندازه گیری سطح زخم باز تا روز هیجدهم ادامه یافت. در روز هیجدهم از موضع زخم ها، نمونه های بافتی تهیه گردید و آزمایش های آسیب شناسی بالینی شامل بررسی میزان آماس بافتی- میزان اپی تلیزاسیون- تشکیل بافت گرانوله- میزان ترمیم ناحیه درم و در صد برخی از سلول های در گیر در روندهای التهابی مانند ماست سل- ائوزینوفیل و نوتروفیل تعیین گردید.
    یافته ها
    نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که عصاره گزانگبین بر روند سرعت جمع شدگی زخم تاثیر مثبتی ندارد و این در حالی است که این ماده توانست تعداد نوتروفیل ها را کاهش (p<0.05) و تعداد ائوزینوفیل ها را (p<0.001) افزایش دهد. همچنین تاثیر گزانگبین بر کاهش شدت التهاب و افزایش ترمیم بافت درم نسبت به گروه شاهد از نظر آماری معنی دار است (p=0.027).
    استنتاج
    بررسی فوق نشانگر آن است که گرچه عصاره گزانگبین بر تسریع روند بهبود زخم، تاثیر مورد انتظار ما را نشان نداد، از آن جا که بر برخی از پارامترهای دخیل در روندهای ترمیمی اثرات مثبتی را نشان داد، می توان نتیجه گرفت که به احتمال بسیار، این فرآورده طبیعی دارای نقشی موثر بر فرایند ترمیم زخم می باشد که البته مطالعات بیشتری را در این زمینه می طلبد.
    کلید واژگان: گزانگبین, ترمیم, زخم پوستی}
    P. Zareian, Sh Zahiri, F. Ketabchi, Sh Rouzmeh, E. Kholousi
    Background and
    Purpose
    Management of cutaneous wounds is an important subject in medicine. Different chemical agents have been used for wound healing but each of them has side effects. In this study, we examined the effects of an experimental ointment derived from a natural product on wound healing.
    Materials And Methods
    Twenty-four white rabbits divided into three groups as fallows: control, Eucerin and Gazangebine. The ointment was made by Gazangebine extract (9%) and Eucerin in the laboratory. A full thickness wound (2cm ´2cm) was made on the left flank of the test animals. The ointment was applied to the wound area twice daily without any covering as an open wound. Wound area was measured every 3 days until day 18. In this day, rabbits were biopsied to look for histopathological changes.
    Results
    Gazangebine ointment had no beneficial effects on wound contraction. However, it decreased inflammation and neutrophil number (P<0.05, p=0.001) and increased eosinophil number and dermal tissue healing (p<0.05, p=0.000).
    Conclusion
    The results suggest that Gazangebine ointment has positive effects on wound healing.
    Keywords: Gazangebine extract, cutaneous wound healing}
  • یوسف بافنده، مهدی صابری فیوزی، کامران باقری لنکرانی
    سابقه و هدف
    حدود 200000 نفر از جمعیت ایران آلوده به ویروس هپاتیت (HCV) C هستند. براساس اجماع متخصصین ایرانی در سال 1383 برای درمان هپاتیت مزمن (HCV) C درمان ترکیبی با آلفا- اینترفرون معمولی (IFN) به اضافه ریباویرین، اولین انتخاب می باشد.
    اطلاعات در مورد میزان پاسخ به این درمان در اکثر نواحی کشور محدود است. برای بررسی نتایج درمان و مقایسه میزان پاسخ به درمان با جوامع غرب، این مطالعه در یک مرکز ارجاع در استان فارس انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    مطالعه به صورت آینده نگرانه باز و بدون شاهد در فاصله زمانی مهر 1382 تا آبان 1385 در درمانگاه کبد دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. 118 بیمار مبتلا به CHC (88 درصد مذکر) با میانگین سنی 37.47 سال (SD=11.4)، میانگین شاخص فعالیت بافتی (SD=4.5)81.21 (HAI)، و سطح متوسط (SD=72.86)8.26 Alt در مطالعه وارد شدند. درمان با IFN، 3 میلیون واحد 3 بار در هفته به اضافه ریباویرین 1-1.2 gr روزانه به مدت 12-6 ماه (برحسب ژنوتایپ) تجویز شده و برای بررسی میزان پاسخ پایدار (SVR) به مدت 6 ماه پی گیری بیماران، ادامه یافت.
    یافته ها
    شایع ترین راه آلودگی، اعتیاد به داروهای تزریقی در 39.8 درصد بیماران بود. آلودگی باژنوتیپ 3a در 40.7 درصد، ژنوتیپ 1a در 22 درصد، ژنوتیپ 1b در 9.3 درصد بیماران تعیین گردید.
    هفتاد و سه بیمار دوره درمان را تکمیل کردند. میزان پاسخ در پایان درمان (ETR) در 45 بیمار (74 درصد) بود. SVR در 48 درصد بیماران مشاهده شد و در 13.7 درصد بیماران، عود اتفاق افتاد. در طی دوره پی گیری در دو بیمار (2.7 درصد) نارسایی کبدی پدید آمد. با توجه به مدت درمان، ژنوتایپ ویروس ها تاثیر معنی داری در بیماران از نظر پاسخ به درمان نشان نداد (p<0.05).
    استنتاج
    علی رغم الگوی متفاوت ژنوتایپ، میزان ETR و SVR در بیماران ایرانی مبتلا به CHC که تحت درمان ترکیبی IFN و ریباویرین قرار گرفته بودند، در مقایسه با جوامع غرب تفاوت چندانی ندارد. امکان SVR در موارد HAI پایین تر، قبل از شروع درمان بیش تر است.
    کلید واژگان: گزانگبین, ترمیم, زخم پوستی}
    Y. Bafandeh, M. Saberi Firoozi, K. Bagheri Lankarani
    Background and
    Purpose
    About 200,000 of Iranian population are infected with Hepatitis C Virus. On the basis of Iranian consensus on management of chronic hepatitis C (CHC) infection in 2004, combination therapy with conventional α-Interferon (IFN) plus Ribavirin is the first therapeutic choice in CHC patients. Data are limited on treatment response rate in most areas of the country. To assess the treatment results, we performed this study in a referral center in province of Fars, in Iran, to compare with the response rates to therapy in Western patients.
    Materials And Methods
    A total of 118 patients with CHC (males 88%) with mean age of 37.47 (SD 11.4) years, mean Histologic Activity Index of 8.21 (SD 4.5), and mean pretreatment Alt level of 81.26 (SD 72.86) were enrolled in the study. IFN 3 million unit/TIW plus Ribavirin 1-1.2 gr/d were administrated for 6-12 months (depending on genotype), and the patients were followed up for 6 months period to assess sustained virologic response (SVR).
    Results
    The most common route of aquisition of the virus was intravenous drug using seen in 39.8% of patients. 40.7% were infected by genotype 3a, 22 % 1a and 9.3% by 1b. Seventy-three patients completed the course of therapy. End of treatment response (ETR) was achieved in 54 (74%) patients. SVR rate was 48% with a relapse of 13.7%. Hepatic decompensation was seen in 2 (2.7%) patients in follow-up period. With respect to the duration of therapy, genotype of viruses was not significantly different in both responders and non-responders (0.05).
    Conclusion
    Despite the different genotyping pattern, ETR and SVR rates were comparable in Iranian CHC patients treated by combination therapy of conventional IFN plus ribavirin in comparison with Western patients. SVR was greater in cases with pretreatment lower HAI.
    Keywords: Chronic hepatitis C, Interferon, Ribavirin, Therapy, Genotyping, Iran}
  • محمد الله توکلی، محمد خاکساری حداد، شکر الله آثار
    سابقه و هدف
    مومیایی ماده نیمه جامدی است که از درزهای غارها استخراج شده و در ترکیب آن هیدروکربور، اکسیژن، ازت و گوگرد وجود دارد. این ماده در شهرستان جیرفت به عنوان مرهم زخم های جلدی استفاده می شود. این مطالعه به منظور تاثیر مومیایی و مقایسه آن با کرم فنی تویین 1% بر ترمیم زخم پوستی صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تجربی بر روی سه گروه موش صحرایی نر انجام شد. پس از بیهوش کردن موش ها زخم پوستی به مساحت 3 cm2 در پشت آنها ایجاد شد. سپس از روز اول، محلول مومیایی و کرم فنی تویین 1% در گروه های مومیایی و فنی تویین روی زخم مالیده شد. گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. سطح و درصد بهبودی زخم در روزهای 22 و 19 و 16 و 13 و 10 و 7 و 4 و 1 اندازه گیری شد و زمان لازم برای بهبودی کامل زخم تعیین گردید. ضمنا اثر غلظت های مختلف محلول مومیایی بر روی رشد باکتری ها در محیط کشت و موضع زخم بررسی شد.
    یافته ها
    سطح زخم در گروه مومیایی در روز چهارم نسبت به گروه های فنی تویین وکنترل وهمچنین در گروه فنی تویین نسبت به کنترل به طور معنی داری کاهش یافته بود (P<0.05). سطح زخم در روز دهم بین گروه مومیایی و کنترل، در روز سیزدهم بین گروه های فنی تویین و مومیایی با کنترل اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). در روز دهم درصد بهبودی زخم در گروه های مومیایی و فنی تویین حدود 20% و در روز سیزدهم نزدیک به 30% بیشتر از گروه کنترل بود (P<0.05). زمان لازم برای بهبودی کامل زخم در گروه مومیایی 5.4 روز و در گروه فنی تویین 4.4 روز کمتر از گروه کنترل بود (P<0.05). ماده مومیایی اثر مهاری کامل بر روی سودوموناس آئروژینوزا داشت.
    نتیجه گیری
    محلول مومیایی ترمیم زخم پوستی را تسریع می کند که با اثر کرم فنی تویین 1% قابل مقایسه است. همچنین محلول مومیایی اثر مهاری کامل بر رشد سودوموناس آئروژینوزا دارد.
    کلید واژگان: مومیایی, زخم پوستی, موش صحرایی}
  • محمدرضا خطیبی، محمد آقاجانی، سهراب حاجی، حمید کلالیان مقدم
    سابقه و هدف
    تجارب تحقیقاتی نشان داده اند که تحریک الکتریکی در افزایش جریان خون و بهبود زخم در مدل های حیوانی موثر است. این پژوهش با هدف کسب مدلی استاندارد که حداقل مدت زمان لازم برای درمان زخم و نیز کمترین جریان الکتریکی وارده بر بدن را دارا باشد انجام شد، به این منظور تغییرات مدت زمان و تعداد دفعات تحریک الکتریکی بر روی نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    این پژوهش روی 36 خرگوش نژاد Dutch با میانگین وزن 2 کیلوگرم انجام شد. ابتدا زخم های برشی به طور 35mm در پوست ناحیه پشت حیوانات ایجاد شد. سپس با توجه به نتایج پژوهش های قبلی، تحریک الکتریکی 24 ساعت پس از ایجاد زخم توسط یک دستگاه تحریک کننده با مشخصات موج مربعی، پهنای پالس 500ms، تواتر 80Hz شدت در حد انقباض ملموس پوستی در 5 گروه به شرح ذیل اعمال گردید: گروه 1) 4 روز، 4 بار، هر نوبت 10 دقیقه؛ گروه 2) 4 روز، 4 بار، هر نوبت 30 دقیقه؛ گروه 3) 4 روز، 1 بار، هر نوبت 120 دقیقه؛ گروه 4) 7 روز، 2 بار، هر نوبت 30 دقیقه؛ گروه 5) 7 روز، 4 بار، هر نوبت 30 دقیقه. مراحل بهبود زخم نیز با اندازه گیری طول و مساحت زخم، طول دوره بهبودی و مقاومت زخم در برابر کشش ارزیابی و با گروه کنترل (گروه 6) مقایسه گردید.
    یافته ها
    نتایج این پژوهش نشان داد طول دوره بهبودی زخم، مقاومت زخم در برابر کشش، طول و مساحت زخم نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری در تمامی گروه ها دارد (P<0.05).
    نتیجه گیری
    با توجه به اثری که تحریک الکتریکی بر جریان موضعی خون در ناحیه پوست ایفا می نماید و با توجه به کمترین میزان جریان الکتریکی اعمال شده در گروه 1 و تفاوت معنی دار طول دوره بهبودی و سایر شاخص های بهبود زخم نسبت به گروه کنترل با (P<0.05) می توان پیشنهاد کرد که افزایش تعداد دفعات تحریک الکتریکی و کوتاه نمودن نمودن مدت زمان تحریک قادراست با اعمال کمترین جریان الکتریکی و کاهش عوارض جانبی احتمالی، تاثیری بهینه را نیز در افزایش جریان خون و بهبود زخم ایفا نماید.
    کلید واژگان: بهبودی زخم, تحریک الکتریکی, ولتاژ پایین, مدت زمان, دفعات تحریک, زخم پوستی}
    M.R. Khatib, M. Aghagani, S. Hajizadeh, H. Kalalian
    Introduction
    It has been shown that the elec trical stimulation has improved th e skin blood circ ulat io n and wo und he ali ng in anima ls. T he prese nt study was co nducte d to de te rm in e a standa rd model of minimum curr e n t a nd period o f e le ctrical stimula tio n th at will in flue nce wound he aling.
    Materials And Methods
    For this propose 35 mm incisions (35 mm leng th) wer e made at the bac k o f Dutch rabbi ts. Due to the pr o pose previo us studies th e five gro ups animals were stimulated by the electrical impulses (80 Hz and 500 ms dura tion) as followed: Gro up one; four times daily, 4 days, 10 min. Group two: four times da ily, 4 days, 30 min. Group th ree: one t ime daily, 4 days, 120 min. Group four: two times daily, 7 days, 30 min. Group five: four times daily, 7 days, 30 min. Group six: Received no electrical stimulation and considered as a control group. the wound's length, area and period of healing were recor ded as well as the ten sile strength.
    Results
    The results indicated that the duration of wou nds-healing in all experimental gro ups was significantly less than contro l group (P < 0.05).
    Conclusion
    Regard to effects of electrical currents on the skin blood now and the least of e lect rica l st imula tio n in gro up one and sign ifica n tly reduced healing per iod in this group in compariso n with control gro up and other indices as well, we suppose that incre asing freq ue ncy of electrical stimulation while shortening time duration, improve the skin blood circulation and wound healing period while decreasing the side effects.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال