به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "عمق بیهوشی" در نشریات گروه "پزشکی"

  • فهیمه افشانی، احمد شالباف*
    زمینه و هدف

    مانتیور عمق بیهوشی نقش مهمی برای متخصصین بیهوشی جهت جلوگیری از اثرات نامطلوب از جمله بیداری حین عمل، ریکاوری طولانی مدت و افزایش خطر عوارض پس از عمل ایفا می کند. سیستم عصبی مرکزی هدف اصلی داروهای بیهوشی می باشد. ازاین رو پردازش سیگنال EEG در طول بیهوشی به منظور مانیتور عمق بیهوشی مناسب می باشد. ارزیابی همبستگی بین سیگنال های نوروفیزیولوژیکی برای مطالعه و تفسیر ویژگی های این سیگنال ها ابزار سودمندی می باشند.

    مواد و روش ها

    این مطالعه، شاخص های همبستگی غیرخطی و شاخص آنالیز بازگشتی متقابل را برای تجزیه و تحلیل سیگنال EEG ثبت شده از هشت فرد بیمار تحت بیهوشی پروپوفول را استفاه کرده و با شاخص خطی همبستگی متقابل مقایسه می کند. احتمال پیش بینی (Pk) جهت ارزیابی عملکرد شاخص ها در پیش بینی شاخص دوطیفی (BIS) بکار رفته است. همچنین نمودارهای جعبه ای به همراه آزمون آماری کروسکال-والیس جهت بررسی کارایی شاخص های استخراج شده از سیگنال EEG به منظور تشخیص حالت های مختلف بیهوشی استفاده شده است. علاوه براین، ضریب تغییرات (mean±SD) برای توصیف پایداری شاخص ها در طول حالت های بیهوشی و ضریب همبستگی (R) جهت مقایسه عملکرد هریک از اندازه گیرها با شاخص BIS بکار رفته است.

    یافته ها:

     براساس نتایج، شاخص های غیرخطی دارای تغییرات کمتری در نقطه عدم هوشیاری در مقایسه با BIS (انحراف معیار 09/0) می باشد و مقادیر P کمتر از 05/0 و بیشترین Pk و ضریب همبستگی بالاتری با شاخص BIS نشان می دهند.

    نتیجه گیری:

     شاخص های غیرخطی در مقایسه با شاخص خطی، عملکرد مناسبی برای تمایز حالت های مختلف بیهوشی داشته و همبستگی بالایی با شاخص BIS  نشان می دهند و در برابر نویز، مقاوم تر می باشند.

    کلید واژگان: عمق بیهوشی, سیگنال EEG, شاخص دوطیفی, شاخص همبستگی
    Fahimeh Afshani, Ahmad Shalbaf*
    Background

    Monitoring the depth of anesthesia (DOA) takes an important role for anesthetists in order avoiding undesirable reactions such as intraoperative awareness, prolonged recovery and increased risk of postoperative complications.The Central Nervous System (CNS) is the main target of anesthetic drugs, hence EEG signal processing during anesthesia is helpful for monitoring DOA. In order to study and interpret charactheristics of signals, assessment of orrelation between neurophysiological signals is an usful tool.

    Methods

    This study applies nonlinear interdependence and Cross recurrence analysis measures to analyze EEG signals recorded from eight human volunteers under a brief Propofol anesthesia and compared with Cross correlation measure. The prediction probability (Pk) was used to assess the performance of measures for predictiong BIS. In order to evaluate the efficiency of all measures in distinguishing different anesthetic states, box plots of EEG-derived measures were compared with Kruskal–Wallis test. Moreover, the coefficient of variation (mean±SD) was employed to describe the index stability during different states. Correlation coefficient (R) between each index and bispectral index (BIS) is measured to investigate their performance.

    Results

    Nonlinear measures demonstrates the less variability at the loss of consciousness in comparison with BIS (standard deviation of 0.09) and show that P values less than 0.05 and the highest Pk and higher correlation coefficient with BIS index.

    Conclusion

    Nonlinear measures demonstrates the less variability at the loss of consciousness in comparison with BIS (standard deviation of 0.09). Furthermore, these measures demonstrate good performance to differentiate anesthetic states and had higher correlation with BIS and better robustness to noise in comparison with linear measure.

    Keywords: Depth of anesthesia, Electroencephalogram, bispectral index, Correlation
  • مجید خاکزاد، سید مظفر ربیعی، ابراهیم علیجانپور اطاقسرا، نادیا بنی هاشم، مهرنوش قاسمی جیردهی، ثریا خفری، محمد خاکزاد
    سابقه و هدف

    در جراحی کاتاراکت، با توجه به سن بالای اکثر بیماران، جراحی با بیهوشی عمومی نیاز به کنترل بهتر همودینامیک همراه با حفظ عمق بیهوشی مناسب می باشد. این مطالعه جهت مقایسه اثرات ایزوفلوران و پرپوپوفول بر همودینامیک و عمق بیهوشی در بیماران با عمل جراحی کاتاراکت انجام شد.

    مواد و روش ها

    این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی60 بیمار کاندیدای جراحی کاتاراکت انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه (30 نفره) پروپوفول و ایزوفلوران قرار گرفتند. به هر دو گروهµg/kg 1 فنتانیل و mg/kg1 لیدوکایین وریدی تزریق و القای بیهوشی با mg/kg 2/5-1/5 پروپوفول انجام شد. برای نگهداری بیهوشی در گروه اول پروپوفول µg/kg/min 75-50 و در گروه دوم ایزوفلوران 1% تجویز شد. عمق بیهوشی، تغییرات همودینامیک، زمان ریکاوری، بیداری، تهوع و استفراغ دو گروه ثبت و مقایسه گردید.

    یافته ها

    مقادیر عمق بیهوشی، در دقایق مختلف در هر 2 گروه مشابه و کمتر از 60 بود. تغییرات همودینامیک دو گروه تفاوت معنی داری با هم نداشتند. زمان ریکاوری در گروه پروپوفول و ایزوفلوران به ترتیب 2/82±20/56 و 2/88±15/4 دقیقه (0/001>p)، زمان بیداری در این دو گروه به ترتیب 2/36±8/83 و 2/19±7/16 دقیقه (0/004=p) بود.

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد که تفاوتی بین اثر این دو دارو بر روی همودینامیک و عمق بیهوشی وجود ندارد ولی مدت زمان ریکاوری و مدت زمان بیداری در گروه پروپوفول به صورت معنی داری بیشتر از ایزوفلوران بود.
     

    کلید واژگان: کاتاراکت, عمق بیهوشی, تغییرات همودینامیک, پروپوفول, ایزوفلوران
    Majid Khakzad, Mozaffar Rabiee SEIED, Ebrahim Alijanpour, N Banihashem, Mehrnosh Ghasemi jirdehi, S Khafri, Mohammad Khakzad
    BACKGROUND AND OBJECTIVE

    In cataract surgery, given that most patients are older people, surgery with general anesthesia requires better hemodynamic control along with maintaining the depth of anesthesia. The present study was conducted to compare the effects of propofol and isoflurane on hemodynamic variations and depth of anesthesia in cataract surgery patients.

    METHODS

    The present clinical trial was conducted among 60 patients who were cataract surgery candidates. The patients were randomly assigned to propofol group (n = 30) and isoflurane group (n = 30). One µg/kg fentanyl and one mg/kg intravenous lidocaine were administered in both groups and anesthesia was induced using 1.5 – 2.5 mg/kg propofol. In order to maintain anesthesia, 50 – 75 µg/kg/min propofol was administered in the first group and 1% isoflurane was administered in the second group. Depth of anesthesia, hemodynamic variations, recovery time, wake-up time, nausea and vomiting were recorded and compared in the two groups.

    FINDINGS

    Depth of anesthesia was similarly below 60 in both groups at different times. Hemodynamic variations were not significantly different in the two groups. Mean recovery time in propofol and isoflurane groups was 20.56 and 15.4 minutes, respectively (p<0.001), and wake-up time in the two groups was 8.83 and 7.16 minutes, respectively (p= 0.004).

    CONCLUSION

    The results showed that there was no difference between the effects of these two drugs on hemodynamics and depth of anesthesia, but recovery time and wake-up time in propofol group were significantly higher than isoflurane group.
     

    Keywords: Cataract, Depth of Anesthesia, Hemodynamic Variations, Propofol, Isoflurane
  • علیرضا خلدبرین، فرانک رختابناک، محمدرضا قدرتی، علیرضا پورنجفیان *
    زمینه و هدف
    تغییرات همودینامیک حین اعمال جراحی به طور اولیه با تغییرات دوز تجویز هوشبرها اداره می شوند. کاهش دوز هوشبرها به منظور مقابله با هیپوتانسیون، ممکن است باعث کاهش عمق بیهوشی بیمار شده و احتمال بیداری حین عمل بالا رود. این مطالعه به منظور بررسی عمق بیهوشی بیمارانی که تجویز هوشبر آن ها با کنترل فشار خون تنظیم می شود طراحی شده و هدف، بررسی احتمال کاهش عمق بیهوشی حین عمل بوده است.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق، بانوان کاندید هیسترکتومی با رعایت معیارهای ورود مشخص تحت بیهوشی عمومی با دو نوع بیهوشی داخل وریدی(پروپوفول) و یا استنشاقی(ایزوفلوران) قرار گرفتند. میزان تجویز داروی هوشبر نگهدارنده با پروتکل مشخص شده توسط تکنسین بیهوشی بر اساس افزایش یا کاهش فشار خون حین عمل افزوده یا کاسته می شد. در فواصل معین عمق بیهوشی بیمار توسط متخصص بیهوشی بدون در نظر گرفتن علایم همودینامیک ثبت میشد و میانگین نتایج به دست آمده تحلیل گردید.
    یافته ها
    بر اساس نتایج به دست آمده، علاوه بر مشابهت وزنی و قدی بین دو گروه، تفاوت آماری معنی داری در میزان فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و ضربان قلب در دو گروه در فواصل تعیین شده وجود نداشت. میانگین اعداد به دست آمده در BIS که نشان دهنده عمق بیهوشی بوده در دو گروه متفاوت نبود و هیچ بیماری در حین عمل جراحی به سطح بیداری و عدد بالای 60 نرسیده بود.
    نتیجه گیری
    روش سنتی کنترل تغییرات همودینامیک با تغییر دوز هوشبر نگهدارنده تجویزی باعث تغییرات شدید در عمق بیهوشی و مشخصا افزایش BIS تا سطح بیداری نمی شود.
    کلید واژگان: عمق بیهوشی, ایزوفلوران, پروپوفول, هیسترکتومی
    Alireza Kholdebarin, Faranak Rokhtabnak, Mohammadreza Ghodraty, Alireza Pournajafian *
    Background
    Hemodynamic changes during surgery are initially controlled by changes in dosage of anesthetics. Decreasing the dose of anesthetics in order to cope with hypotension during surgery may reduce the anesthetic depth and increases the chance of awareness. This study was designed to investigate the depth of anesthesia in patients whose anesthtics is prescribed by controlling blood pressure and is aimed to investigate the possibility of reducing the depth of anesthesia during surgery.
    Materials And Methods
    In this study, females candidate for hysterectomy underwent general anesthesia according to specific inclusion criteria enrolled in two types of intravenous (propofol) or inhaled (isoflurane) anesthesia. The dose of maintenance anesthetic drugs were increased or decreased during the operation by the anesthetist technician (blinded to the depth of anesthesia) according to specified protocol. At defined intervals, depth of anesthesia was recorded by the anesthetist . Mean of obtained data were analyzed.
    Results
    In addition to the weight and height similarity, there was no statistically significant difference in systolic, diastolic blood pressure and heart rate in two groups at intervals, between two groups. The median of recorded BIS, which showed depth of anesthesia, was not different in either of the two groups, and no patients during the operation reached the level of awakening and the number above 60.
    Conclusion
    The traditional method to control hemodynamic changes during surgery by changing the doses of maintenance drugs, does not result in severe changes in the depth of anesthesia and does not significantly increase the BIS to the awareness level.
    Keywords: Anesthesia depth, Hystrectomy, Isofluran, Propofol
  • مسعود نشیبی *، فرهاد صفری، پریسا سزاری، عاطفه مرزبان، مسعود نشیبی
    مقدمه
    رینوپلاستی، بالقوه یک جراحی کم عارضه است اما متاسفانه برای ایجاد هیپوتنشن کنترله استفاده از دوزهای بسیار بالای داروهای هیپنوتیک و مخدر سبب ایجاد عوارض همراه با موربیدیتی و مورتالیتی بالا می شود، بنابراین استفاده از LMA سبب کاهش عوارض داروهای بیهوشی می شود که یک مزیت به حساب می آید. بنابراین انجام مطالعه ای برای بررسی و مقایسه علائم حیاتی و میزان نیاز به داروی هیپنوتیک و مخدر مصرف شده حین عمل و بررسی گلودرد پس از عمل می تواند اطلاعات زیادی در این زمینه به ما بدهد.
    مواد و روش ها
    صد بیمار 18 تا 40 سال ASA Class I بدون بیماری زمینه ای قلبی، ریوی، کلیوی یا دیابت و بدون سابقه گلو درد پیش از جراحی که کاندیدای رینوپلاستی بودند وارد مطالعه شدند. سپس این بیماران بصورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و یکی از دو گروه با ETT اسپیرال و گروه دیگر با LMA اسپیرال تحت محافظت راه هوایی قرار گرفتند. بیماران دو گروه تکنیک بیهوشی مشابه داشتند. عمق بیهوشی در هر دو گروه، یکسان نگه داشته شد. ارزیابی گلودرد بر اساس NRS (Numerical Rating Scale) بود. پس از اتمام عمل و اکستیوب کردن،میزان داروهای مصرفی بیمار، ثبت می شد، سپس بیماران به بخش منتقل می شدند. متغیرهای بیمار تا 8 ساعت پس ازعمل و در بخش ،ثبت می شد.
    یافته ها
    یافته های دموگرافیک (سن، جنس، قد، وزن و BMI) در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. فشار خون سیستولیک (SBP) قبل از اینداکشن در دو گروه LMA و ETTتفاوت معنی داری با هم نداشتند (P>0. 05). در دقایق 30 ، 90 و 150 بعد از اینداکشن در گروه LMA این مقادیر بطور معنی داری کمتر از گروه ETT بود (P<0. 05) اما در سایر دقایق این تفاوت، معنی دار نبود (P>0. 05). فشار خون دیاستولیک (DBP) ، فشار خون متوسط شریانی (MAP) ، ضربان قلب (HR) و عمق بیهوشی (BIS) قبل از اینداکشن در دو گروه LMA و ETT تفاوت معنی داری با هم نداشتند (P>0. 05). همچنین در هیچکدام از دقایق بعد از اینداکشن،بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. (P>0. 05) میزان گلودرد بعد از عمل چه در ریکاوری و چه در ساعتهای 6 ، 12و 24 بعد از عمل در دو گروه تفاوت معنی داری با هم نداشتند (P>0. 05). دوزتوتال پروپوفول و رمی فنتانیل مصرفی در دو گروه در حین عمل نیز با هم مقایسه شد که در گروه LMA بطور معنی داری کمتر از گروه ETT بود (P<0. 05).
    نتیجه گیری
    در این مطالعه ما نشان دادیم استفاده از LMA اسپیرال بجای ETT اسپیرال سبب کاهش میزان هیپنوتیک و مخدر مصرفی برای حفظ عمق بیهوشی در سطح ثابت در رینوپلاستی می شود.
    کلید واژگان: LMA اسپیرال, ETT اسپیرال, رینوپلاستی, عمق بیهوشی, گلودرد
    Masoud Nashibi *, Atefeh Marzban, Parisa Sezari, Farhad Safari, Kamran Mottaghi
    Introduction
    Rhinoplasty is a surgery with minimal complications but implication of deliberate hypotension using hypnotics and opioids may potentially increase the morbidity and mortality, therefore, using LMA may decrease hypnotic and opioid use and decrease these potential side effects. Study of hypnotic and opioid use during rhinoplasty and comparing sore throat and hemodynamic indices may provide invaluable information. Methods and Materials: hundred patients with ASA Classification I, aged 18 to 40 years, with no history of co-existing diseases who were candidate for rhinoplasty, allocated randomly into two groups of spiral ETT and spiral LMA. Anesthesia technique was the same in both groups and depth of anesthesia were kept the same in both group (CSI: 40-60). Sore throat evaluated using Numerical Rating Scale (NRS). Amount of each medication recorded and calculated at the end of surgery. Indices were being recorded up to 8 hours after surgery.
    Results
    there was no statistically meaningful difference between two groups concerning demographic data. There was no difference between two groups concerning pre-induction Systolic, diastolic, mean pressure and heart rate. Systolic blood pressure in LMA group was far behind the ETT group in 30, 90 and 150 minutes after induction (P<0.05) which was statistically meaningful.
    The other hemodynamic indices and sore throat were not statistically different between two groups. Total dose of Propofol and Remifentanil was far less in LMA group (P<0.05).
    Conclusion
    Using LMA, decreases hypnotic and opioid use in Rhinoplasty to keep the stable depth of anesthesia.
    Keywords: Spiral LMA, Spiral ETT, Rhinoplasty, Depth of Anesthesia, Sore throat
  • فاطمه جدیدی *، مجید کرمی
    زمینه و هدف
    فیلد عمل در جراحی هایی چون اندوسکوپی سینوس ها، رینوپلاستی، ماستوئیدکتومی و تمپانوپلاستی محدود و به سختی قابل دستیابی است. خونریزی در فیلد عمل این جراحی ها می تواند بر نتیجه عمل موثر باشد. با هدف تعیین ارتباط کنترل عمق بیهوشی و میزان شفافیت فیلد عمل در اعمال جراحی با فیلد محدود (گوش، بینی و سینوس ها) در ساعت های اول و دوم عمل، رابطه این دو ارزیابی شد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی از دستگاه سنجش عمق بیهوشی استفاده گردید. عمق بیهوشی به صورت لحظه ای در مانیتور دستگاه برای هر بیمار مشخص بود. میانگین عمق بیهوشی ساعت اول و دوم برای 91 بیمار با اعمال جراحی مذکور تعیین شد. شفافیت فیلد از طریق دید با چشم مسلح (میکروسکوپ) و میزان خونریزی در فیلد (خون موجود در ساکشن و تعداد گاز خونی کوچک برای هر بیمار) به صورت فیلد شفاف، فیلد نیمه شفاف و فیلد کدر در ساعت اول و دوم عمل جراحی تعریف گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    در این مطالعه ارتباطی بین عمق بیهوشی ساعت اول عمل جراحی با شفافیت فیلد عمل مشاهده نشد (404/0=P). ولی در ساعت دوم عمل جراحی، شفافیت فیلد عمل با عمق بیهوشی ارتباط آماری معنی داری نشان داد (024/0=P). همچنین، بیشترین فراوانی عمق بیهوشی در ساعت اول و دوم عمل جهت دستیابی به حداکثر شفافیت فیلد عمق بیهوشی 40 تا 50 درصد بود که با معیار Index bispectral به دست آمد.
    نتیجه گیری
    تنظیم عمق بیهوشی در محدوده 40 تا 50 درصد می تواند به شفافیت فیلد کمک نماید. در این حالت جهت ایجاد فیلد شفاف در اعمال جراحی که فیلد محدود است، نیاز به داروهای پایین آورنده فشارخون (که بیمار را با خطراتی مواجه می کند) کاهش می یابد.
    کلید واژگان: عمق بیهوشی, تمپانوپلاستی, ماستوئیدکتومی, رینوپلاستی, اندوسکوپی سینوس ها, شفافیت فیلد, رفسنجان
    Dr F. Jadidi *, M. Karami
    Background And Objective
    Operation field in surgeries like sinus endoscopy, rhinoplasty, tympanoplasty, and mastoidectomy is limited and difficult to achieve. Bleeding in the field of these surgeries can opaque operation fields and ultimately affect surgery outcome. This study aimed to evaluate the relationship between anesthesia depth and transparency of operation field in the first and second hours after limited surgery fields (ear, noise and sinus).
    Material and
    Methods
    In this descriptive study bispectral index was used for monitoring anesthesia depth in limited surgical fields. Average anesthesia depth was obtained from 91 patients during first and second hours of surgery. Field transparency was defined via equipped eye (microscope) and amount of bleeding (bleeding in suction and number of small surgical gas) in three patterns as transparent, semi -transparent and opaque filed. The data was analyzed using descriptive statistics (frequency, percent, mean and standard deviation) and chi-square test.
    Results
    In this study, there was no relationship between anesthesia depth and field transparency in the first hour of the surgery (P=0.404), but this relationship in the second hour of operation was statistically significant (P=0.024). As a general result, the greatest frequency of anesthesia depth for transparent field via bispectral index was 40-50 percent in the first and second hours of surgery.
    Conclusion
    Monitoring anesthesia depth and its adjustment in the range of 40-50 percent can help to make desirable transparent field and decrease need for using hypotensive drugs in the limited operation fields.
    Keywords: Depth of anesthesia, Tympanoplasty, Mastoidectomy, Rhinoplasty, Sinus endoscopy, Transparency of field, Rafsanjan
  • خدیجه یزدی، فریبا باغانی*، شکیبا موزری
    اهداف پردازش شاخص های مغزی هنگام بیهوشی سبب القای بیهوشی با دز کمتر داروهای خواب آور می شود و تهوع و استفراغ پس از عمل را کاهش می دهد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین عمق بیهوشی با شدت تهوع و استفراغ پس از عمل طراحی و اجرا شد.
    مواد و روش ها این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 57 بیمار صورت گرفت که در بیمارستان دکتر بهشتی سبزوار تحت عمل جراحی فتق بودند و به صورت در دسترس انتخاب شدند. عمق بیهوشی با شاخص دو طیفی مانیتورینگ و در فواصل 5 دقیقه ای ثبت شد. شدت تهوع و استفراغ در ریکاوری 6 ساعت اول پس از عمل ثبت شد. داده ها با استفاده از نسخه 18نرم افزار آماری SPSS و آزمون واریانس تجزیه وتحلیل و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.
    یافته ها 57 بیمار با میانگین سنی و انحراف معیار 46/54±13/45 سال بررسی شدند. 36 نفر از بیماران مرد و 21 نفر زن بودند. بین میانگین مقادیر عمق بیهوشی در سطوح شدت تهوع و استفراغ در ریکاوری تفاوت معناداری مشاهده نشد (179/0P=). درحالی که در 6 ساعت اول بعد از عمل جراحی تفاوت معنی داری وجود داشت (003/0=P).
    نتیجه گیری با مانیتورینگ عمق بیهوشی و حفظ آن در محدوده مناسب می توان تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی را کاهش داد
    کلید واژگان: عمق بیهوشی, تهوع و استفراغ, جراحی شکم
    Khadijeh Yazdi, Fariba Baghani *, Shakiba Mozari
    Objectives Brain processing parameters during anesthesia result in induction of anesthesia with a low-dose of hypnotic drugs and reduce postoperative nausea and vomiting. The current study aimed at determining the relationship between the depth of anesthesia, and nausea and vomiting after the general anesthesia in patients undergoing elective abdominal surgery.
    Methods In the current descriptive, analytical study, 57 patients candidate for elective herniorrhaphy were selected by the convenient sampling method in Beheshti Hospital, Sabzevar, Iran, in summer 2014. Depth of anesthesia was monitored by bispectral index (BIS) and recorded at 5-minute intervals during the maintenance period. The postoperative nausea and vomiting scores were recorded in the recovery and 6 hours after operation. Data were analyzed using appropriate statistical tests by SPSS software version 18; P>0.05 was considered significant.
    Results A total of 57 patients with the mean ± standard deviation (SD) age of 45.54±13.46 years were studied, out of which 36 were male and 21 female. There was no significant difference between the amounts of anesthetic depth and severity of nausea and vomiting in patients during recovery (P=0.179).
    In the first 6 hours after surgery, there were significant differences between the values of depth of anesthesia and postoperative nausea and vomiting (P=0.003).
    Conclusion Monitoring and maintaining the depth of anesthesia reduced side effects such as nausea and vomiting after surgery.
    Keywords: Depth of anesthesia, Nausea, vomiting, Abdominal surgery
  • مه زاد علیمیان، رضا صفاییان، بهروز زمان، سیدحمیدرضا فیض، آزاده عزیزی *
    سابقه و هدف
    با توجه به افزایش روز افزون اعمال جراحی لاپاراسکوپی نیاز به تجویز مناسب دارو، بهبودی سریعتر و کاهش عوارض همواره احساس می شود. این مطالعه به منظور مقایسه بهبودی بیماران پس از اعمال جراحی لاپاراسکوپی زنان با استفاده از دو روش شاخص دو طیفی (Bispectral Index) و روش استاندارد بالینی انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی بیماران تحت جراحی لاپاراسکوپی زنان در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) انجام شد، بیماران به صورت تصادفی به دو گروه (روش استاندارد بالینی)A و (روش مانیتورینگ BIS) B تقسیم شدند. برای گروه A، داروی نگهدارنده بیهوشی بر اساس وزن بدن و وضعیت همودینامیک تجویز شد. در صورت افزایش تغییرات همودینامیک به میزان 20% فشار پایه، 20% به دوز پروپوفول افزوده شد. در گروه B، در صورت افزایش و یا کاهش BIS با افزایش و کاهش 10 درصدی پروپوفول بصورت تدریجی و مکرر BISرا در محدوده 60-45 حفظ نمودیم. زمان ترخیص شدن، زمان رسیدن به Adlrete score 9 یا بیشتر، میزان مخدر مصرفی، میزان درد در بدو ورود و میزان تهوع و استفراغ و میزان فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و ضربان قلب هر 5 دقیقه در ریکاوری ثبت شد. 2N2015122919715:IRCT
    یافته ها
    تفاوت معنی داری بین زمان ترخیص شدن در گروه A 27/9±51/59 و B 21/25±49/35 وجود نداشت. تفاوت معنی داری نیز بین زمان رسیدن به 9 Adlrete score یا بیشتر در گروه A 9/02±22/6 و B 14/63±27 وجود نداشت. تفاوت معنی داری بین میزان مخدر مصرفی در گروه A 7/68±18 و B 13/51±24/62 وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این مطالعه تفاوتی بین روش مانیتورینگ BIS و استاندارد بالینی در اداره بیهوشی و بهبود بیماران پس از اعمال جراحی لاپاراسکوپی زنان وجود ندارد.
    کلید واژگان: مانیتورینگ BIS, بهبودی, عمق بیهوشی, لاپاراسکوپی زنان
    M. Alimian, R. Safaeian, B. Zaman, Shr Feyz, A. Azizi *
    Background And Objective
    Due to ever increasing demand for laparoscopic surgeries, the need for appropriate prescription of drug, faster recovery and decreasing the side effects seems more necessary than ever before. The present study was conducted to compare patient recovery after laparoscopic surgery for women using bispectral index (BIS) and standard clinical method.
    Methods
    This clinical trial was conducted using women that underwent laparoscopic surgery in Rasool Akram Hospital. Patients were randomly divided into two groups: group A (standard clinical method) and group B (bispectral index monitoring). For group A, general anesthetic medication was administered according to body weight and hemodynamic status. In case of increase in hemodynamic changes for 20% more than the basic pressure, 20% was added to propofol dosage. For group B, if BIS was increased or decreased, BIS was kept in the range of 45-60 by increasing or decreasing propofol for 10% gradually or continuously. Discharge time, time of reaching aldrete score of 9 or more, the amount of narcotics used, pain intensity on admission, the incidence of nausea and vomiting, systolic/diastolic blood pressure and heart rate in every 5 minutes was recorded in recovery (IRCT: 2015122919715N2).
    FINDINGS: No significant difference was observed between group A (51.95±27.9) and B (49.35±21.25) in terms of discharge time. There was also no significant difference between time of reaching aldrete score of 9 or more in group A (22.6±9.02) and B (27±14.63). There was also no significant difference between the amount of narcotics used in group A (18±7.68) and B (24.62±13.51).
    Conclusion
    According to the results of this study, there is no significant difference between bispectral index (BIS) and standard clinical method in managing anesthesia and enhancing patient recovery after laparoscopic surgery for women.
    Keywords: BIS monitoring, Recovery, Depth of anesthesia, Laparoscopy for women
  • خدیجه یزدی، ارازبردی قورچایی، شکیبا موزری، فریبا باغانی *، علی اکبر عبداللهی، ناصر بهنام پور
    زمینه و هدف
    روش معمول در ارزیابی عمق بیهوشی، سنجش شاخص های همودینامیک و تغییرات اتونوم و علائم ذهنی مانند جنبش و تحرک، تعریق و اشک ریزش می باشد که به اندازه ی کافی حساس و اختصاصی نیستند، لذا این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین مقادیر عمق بیهوشی با شاخص های همودینامیک انجام شد.
    روش بررسی
    این مطالعه ی همبستگی در تابستان 1393 بر روی 57 بیمار کاندید عمل جراحی انتخابی فتق بیمارستان شهید دکتر بهشتی سبزوار انجام شد که به صورت در دسترس انتخاب شدند. تکنیک بیهوشی در تمام بیماران یکسان بود. عمق بیهوشی به صورت کمی و به وسیله شاخص دوطیفی مانیتورینگ و در فواصل پنج دقیقه همزمان با ضربان قلب و فشار خون ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری ANOVA و آزمون همبستگی انجام شد.
    یافته ها
    میانگین و انحراف معیار سن بیماران 46/ 13±54/ 45 بود. 36 بیمار مرد و 21 نفر زن بودند. تنها 6/ 59 درصد از بیماران عمق بیهوشی نرمال را تجربه کردند و جز در مورد ضربان قلب در پنج دقیقه اول (P= 0.013)، در بقیه شاخص های همودینامیک، همبستگی آماری معنی داری با مقادیر عمق بیهوشی مشاهده نگردید.
    نتیجه گیری
    شاخص های همودینامیک در تعیین عمق بیهوشی قابل قبول، دارای محدودیت هایی هستند و بهتر است از مانیتورهایی استفاده شود که براساس پردازش سیگنال های مغزی عمل می کنند.
    کلید واژگان: عمق بیهوشی, شاخص های همودینامیک, جراحی
    Dr Khadijeh Yazdi, Dr Arazbordi Ghorchaei, Dr Shakiba Mozari, Fariba Baghani *, Ali Akbar Abdollahy, Dr Naser Behnampour
    Background And Objective
    The usual method of assessing depth of anesthesia, which is not sensitive and specific enough, is measuring hemodynamic parameters, autonomic changes and subjective symptoms including movement, sweating and lacrimation. This study aimed to determine the relationship between the depth of anesthesia and hemodynamic indices.
    Material And Methods
    This correlational study was conducted on 57 patients undergoing elective hernia surgery in Shahid Beheshti Hospital, Sabzevar in summer 2014. An identical anesthesia technique was used for all patients. Depth of anesthesia was monitored quantitatively by bispectral index (BIS) at 5-minute intervals, with simultaneous recording of heart rate and blood pressure. We analyzed the data using Anova and correlation coefficient.
    Results
    The mean age was 45.54±13.46. The patients were males (n=36) and females (n= 21). Only 59.6 % of the patients experienced a normal depth of anesthesia. Hemodynamic parameters were not significantly correlated with anesthetic depth except for heart rate in the first 5 minutes (P= 0.013).
    Conclusion
    Given that hemodynamic parameters have some limitations in determining the acceptable depth of anesthesia, we recommend using the monitors based on brain signal processing.
    Keywords: Depth of Anesthesia, Hemodynamic Parameters, Surgery
  • محمد علی حق بین، حسین حکیم زاده، محمد شعبانی
    سابقه و هدف
    جراحی آندوسکوپیک سینوس یکی از جراحی هایی است که نیاز به محل تمیز جراحی دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پروپوفول در مقایسه با ایزوفلوران روی عمق بیهوشی و نیز رابطه احتمالی آن با میزان خونریزی حین آندوسکوپی سینوس است.
    مواد و روش ها
    تعداد 52 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان شفا کرمان شامل 16 زن و 36 مرد تحت عمل آندوسکوپی سینوس جهت این کارآزمایی بالینی انتخاب شدند. در گروه اول پروپوفول و در گروه دوم ایزوفلوران استفاده شد. فشار متوسط شریانی، عمق بیهوشی و کل خون از دست رفته برای تمام بیماران در هر دو گروه ثبت شد.
    نتایج
    یافته های مطالعه نشان داد در حالی که عمق بیهوشی در هر دو گروه کاهش یافت، اما رابطه معنی داری بین عمق بیهوشی و فشار متوسط شریانی با میزان خونریزی یافت نشد. در بررسی میزان خونریزی بین دو گروه تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نشد. و هر دو روش بیهوشی فشار خون را در حین عمل کاهش داد.
    نتیجه گیری
    در مجموع می توان گفت تفاوت خاصی بین پروپوفول و ایزوفلوران در عمق بیهوشی و کاهش خونریزی در حین جراحی آندوسکوپیک سینوس وجود ندارد. بنابراینه، استفاده از هوشبرهای کاهنده فشار خون بدون در نظر گرفتن روش کاربرد آنها در این جراحی پیشنهاد می شود.
    کلید واژگان: پروپوفول, رمیفنتانیل, ایزوفلوران, خونریزی, جراحی اندوسکوپی سینوس, عمق بیهوشی
    Mohammad Ali Haghbin, Hosein Hakimzadeh, Mohammad Shaban
    Background
    Endoscopic sinus surgery (ESS) is one of the procedures which need a clear surgical field. The purpose of this study was to compare the effects of propofol and isoflurane on depth of anaesthesia and blood loss during ESS.
    Materials And Methods
    In this clinical trial study، 52 (36 males and 16 females) ESS candidates referred to the Shafa hospital in Kerman. One group received propofol and another group isoflurane. Mean arterial blood pressure (MAP)، depth of anaesthesia (DA) and total blood loss were recorded for patients in both groups.
    Results
    DA was decreased in both groups، but no significant correlation was observed between the two groups in DA، MAP and blood loss. Moreover، no significant difference was observed between the two groups in total blood loss. Blood pressure was decreased in both groups during surgery.
    Conclusion
    There is no significant difference between propofol and isoflurane in DA and decreasing blood loss during ESS. Therefore، we suggest the use of hypotensive anaesthetic agents during ESS.
    Keywords: Propofol, Isoflurane, Blood loss, Endoscopic sinus surgery, Depth of anesthesia
  • سیدمظفر ربیعی، ابراهیم علیجانپور، فرشته نظیری، حکیمه آل رضا، وحید اسماعیلی
    سابقه و هدف
    امروزه بیش از 30 درصد زایمان ها به روش سزارین انجام می شود. گرچه بیهوشی اسپاینال ایمن و متداول است، اما در مواردی، بیهوشی عمومی نیز بکار می رود. یکی از عوارض بیهوشی عمومی سزارین «آگاهی» حین عمل است که در برخی موارد منجر به عواقب روانشناختی ناتوان کننده در بیمار می شود. این مطالعه به منظور، مقایسه عمق بیهوشی (بعنوان شاخصی از آگاهی) و تغییرات همودینامیک مادر و نمره آپگار نوزاد با داروی تیوپنتال سدیم و پروپوفول انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسو کور بر روی50 زائو فول ترم کاندید عمل جراحی سزارین الکتیو انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه تیوپنتال سدیم (25 نفر) و پروپوفول (25 نفر) قرار گرفتند. به بیماران هر دو گروه، 5/1 میلیگرم میدازولام و 1 میلیگرم به ازای هرکیلوگرم لیدوکایین داخل وریدی تجویز گردید. بیماران گروه اول با تیوپنتال سدیم 5 میلیگرم به ازای هرکیلوگرم و گروه دوم با پروپوفول 5/2 میلیگرم به ازای هرکیلوگرم تحت القای بیهوشی عمومی قرار گرفتند. سپس به همه بیماران 5/1 میلیگرم به ازای هرکیلوگرم ساکسینیل کولین تزریق و لوله گذاری داخل تراشه انجام شد. نگهداری بیهوشی با(O2 - N2O (%50 و ایزوفلوران 6/0% انجام گرفت. مقادیر (Bispectral Index System، BIS) (سیستم ایندکس دو طیفی)، تغییرات همودینامیک مادر و نمره آپگار نوزادان ثبت و مقایسه گردید.
    یافته ها
    مقادیر BIS در زمانهای مختلف بیهوشی؛ در هر 2 گروه مشابه و کمتر از 60 بود (637/0=p). شاخص های همودینامیک شامل فشار متوسط شریانی (630/0=p) و ضربان قلب مادر (623/0=p) همچنین نمره آپگار دقیقه اول (105/0p=) و دقیقه پنجم (185/0=p) نیز در دو گروه مشابه بود.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که اثر دو داروی تیوپنتال سدیم و پروپوفول، بر میزان عمق بیهوشی و تغییرات همودینامیک مادر همچنین بر نمره آپگار نوزادان یکسان می باشد و می توان از پروپوفول بعنوان جایگزین مناسب تیوپنتال سدیم در القای بیهوشی سزارین استفاده کرد.
    کلید واژگان: سزارین, عمق بیهوشی, تغییرات همودینامیک, تیوپنتال سدیم, پروپوفول
    S.M. Rabiee, E. Alijanpour, F. Naziri, H. Alreza, V. Esmaeili
    Background And Objective
    More than 30% of deliveries are carried out by cesarean section. Spinal anesthesia is the routine and safe method but, in some situations, general anesthesia is selected instead. One complication in general anesthesia for cesarean is intraoperative awareness which sometimes can lead to disabling psychological sequela. This study is designed to compare sodium thiopental and propofol as induction agents in depth of anesthesia and hemodynamic variations in mothers and APGAR score of neonates.
    Methods
    This double blind clinical trial was conducted on 50 full term parturients undergoing elective cesarean section. They were randomly assigned into sodium thiopental (n=25) and propofol (n=25) groups. All patients received intravenous midazolam 1.5mg and lidocaine 1mg/kg. General anesthesia was induced for the first group by sodium thiopental (5mg/kg) and the second group by propofol (2.5mg/kg) and all patients then received succinylcholine (1.5mg/kg) as muscle relaxant for facilitation of laryngoscopy and tracheal intubation. Anesthesia was maintained with 50% O2 -50% N2O and 0.6% Isoflurane. Maternal BIS values (Bispecral Index System) and hemodynamic variables and also APGAR score of neonates were evaluated and recorded.
    Findings
    BIS values in different times, was similar and less than 60 (p=0.637). Maternal mean arterial pressure (p=0.630) and heart rate (p=0.623) and neonatal APGAR score in first minute (p=0.105) and fifth minute (p=0.185) were not significantly different.
    Conclusion
    The effect of sodium thiopental and propofol on depth of anesthesia and hemodynamic variables of mothers as well as neonatal APGAR scores was similar and propofol can be used as an appropriate alternative for sodium thiopental in induction of anesthesia for cesarean section.
    Keywords: Cesarean section, Depth of anesthesia, Hemodynamic variables, Sodium thiopental, Propofol
  • Alireza Salimi, Kourosh Gharagozli, Arman Haydarian, Farhad Safari, Saeed Malek, Kamran Mottaghi*
    Introduction
    Concerning the limitations in monitoring the depth of anesthesia, invention and improvement of devices for monitoring the depth of anesthesia has always been one of the most important priorities in anesthesiology in recent years. Since the invention of these devices, all of them worked on a quantitative basis, so we decided to obtain a theoretic model using Electroencephalogram signals for evaluating the depth of anesthesia during isoflurane maintenance.
    Materials And Methods
    Forty patients ASA class I, II between 15-65 year-old candidate for less than 3 hours surgery were chosen randomly. Induction for all of the patients was the same. EEG data were obtained and recorded one minute prior to induction up to the end of surgery and assessed using LILEY method. Thirty seven intervening parameters were concerned individually.
    Results
    The required theoretic model was prepared and the effects of different parameters on model behavior, measured and identified.
    Discussion
    The presented model in this study, with a complex and flexible dynamic is able to simulate the human cortex under the influence of isoflurane. Despite the practical limitations, this study showed that it is possible to predict depth of anesthesia on a theoretic model. It seems that it could be used for a more precise monitoring of depth of anesthesia if improved.
    Keywords: Depth of anesthesia, electroencephalogram, isoflurane, general anesthesia
  • محبوبه رضاخواه ورنوسفادرانی، محمدرضا هاشمی گلپایگانی، محمدحسن مرادی، سیروس مومن زاده، سید سجاد رضوی
    سابقه و هدف

    پیشنهاد می شود از دستگاه BIS (BISpectral) برای تعیین عمق بیهوشی استفاده شود، اما در حال حاضر به علت محدودیت امکانات کشور، متخصصین بیهوشی با توجه به تجربه خود، شاخص های قلبی مثل ضربان قلب و فشار خون را برای تعیین سطح بیهوشی به کار می برند. لذا برای بررسی میزان هم خوانی شاخص های قلبی با سطوح بیهوشی تعیین شده از فعالیت مغز این تحقیق انجام شد.

    روش بررسی

    تحقیق به روش توصیفی- پیمایشی روی دادگان 14 بیمار در حین جراحی در بیمارستان میلاد انجام شد. کلیه اطلاعات بیماران در حین جراحی مثل فشار خون سیستولی، ضربان قلب و شاخص BIS (BISpectral Index) به صورت هم زمان توسط نرم افزار Rugloop از دستگاه Datex –ohmeda S5 ثبت گردید. با روش دلفی نقطه برش بیشتر از 75 درصد، بعنوان هم خوانی تلقی شدند و درصد عدم هم خوانی هر یک از سه پارامتر قلبی، فشار خون، ضربان قلب و توام فشارخون و ضربان قلبی گزارش شد.

    یافته ها

    14 بیمار با میانگین سنی (± انحراف معیار) 6/12± 3/43 سال بررسی شدند. همه بیماران بیهوشی متوسط، محدوده BIS 35 تا 65 و سبک با محدوده BIS 65 تا 85 را در حین جراحی تجربه کردند. درصد هم خوانیBIS با فشارخون سیستولی 1/7 درصد، با ضربان قلب 4/21 درصد و با فشارخون سیستولی و ضربان قلب توام 3/14درصد بود. میانگین درصد هم خوانی BIS با فشارخون سیستولی 4/51، با ضربان قلب 2/58 و با فشارخون سیستول و ضربان قلب توام 6/60 بود.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که پارامترهای قلبی در تعیین سطح بیهوشی قابل قبول ناتوان هستند. لذا بهتر است از دستگاه BIS و مانیتورهایی که براساس پردازش سیگنال مغز عمل می کنند، استفاده شود.

    کلید واژگان: عمق بیهوشی, طبقه بندی کننده KNN, پارامترهای قلبی, شاخص BIS, اندازه گیری سطح هوشیاری
    Mahboobeh Rezakhah Varnousafadarani, Mohammadreza Hashemi Golpayegani, Mohammad Hassan Moradi, Sirous Momenzade, Seyed Sajjad Razavi

    Backgraound: It is recommended to use BIS (BISpectral) to determine anesthesia levels. Currently, due to low capacity in Iran, anesthesiologists use cardiac indices, such as pulse rates and blood pressure to detect anesthesia levels. This study was designed to assess association of cardiac parameters with anesthesia levels measured by brain function.

    Methods

    In this descriptive study, 14 patients candidate for operation in Milad hospital were studied. Patients’ information, including systolic blood pressure, pulse rate and BIS (BISpectral) index were simultaneously registered by Rugloop software using Datex-ohmeda S5. Cut-off of 75 percent by Delphi method was considered as agreement, and percent of disagreement of 3 cardiac parameters, including blood pressure, pulse rate and both blood pressure and pulse rate were assessed.

    Results

    14 patients with mean age (± standard deviation) of 43.3±12.6 years were studied. All patients experienced moderate (BIS 35-65) and mild (65-85) level of anesthesia during operation. Percent agreement of BIS with systolic blood pressure, pulse rate and both systolic blood pressure and pulse rate was 7.1%, 21.4% and 14.3%, respectively. Mean percent agreement of BIS with systolic blood pressure, pulse rate and both systolic blood pressure and pulse rate was 51.4%, 58.2% and 60.6%, respectively.

    Conclusion

    It seems that cardiac parameters are not able to determine anesthesia levels. So, it is better to use BIS tools and processors of brain signals.

    Keywords: Anesthesia levels, KNN classification, Cardiac parameters, BIS index, consciousness level
  • علیرضا مهری دهنوی، رسول امیرفتاحی، مجتبی منصوری، بهزاد احمدی، احسان نگهبانی
    زمینه و هدف
    به منظور جلوگیری از بروز هشیاری به هنگام جراحی و نیز تجویز بیش از حد داروهای هوشبری و با توجه به آشکار شدن عملکرد داروهای هوشبری به صورت اثرگذاری مستقیم روی سیستم عصبی مرکزی، استفاده از علائم اخذ شده از مغز همانند الکتروانسفالوگرام در بررسی و پایش عمق بیهوشی ضروری است. این مطالعه به منظور بررسی وجود ارتباط بین سطح هشیاری و فعالیت الکتریکی سلول های مغزی در بیماران تحت جراحی تعویض دریچه آئورت انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه توصیفی امواج مغزی 6 بیمار که در مرکز تخصصی قلب اصفهان طی تابستان 1386 تحت جراحی تعویض دریچه قلبی قرار گرفته بودند، از مرحله قبل از اعمال بیهوشی تا رسیدن به هشیاری کامل به طور پیوسته ثبت و به رایانه منتقل شد. سپس چندین روش پردازشی به امواج ضبط شده اعمال شد و سه ویژگی زمانی، طیفی و دوطیفی از این امواج استخراج گردید. در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS-11 و بهره گیری از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه مقایسه ای بین مقادیر میانگین ویژگی های سه گانه مذکور در عمق های مختلف بیهوشی انجام گرفت.
    یافته ها
    از بین سه ویژگی استخراج شده از امواج مغزی، ویژگی زمانی در بیهوشی های عمیق و ویژگی فرکانسی در سایر عمق ها با سطح هشیاری مرتبط بود (05/0P<). ویژگی دوطیفی تنها در بخش مراقبت های ویژه با سطح هشیاری مرتبط بود (05/0P<).
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که بین فعالیت الکتریکی سلول های مغزی و سطح هشیاری در بیماران تحت مطالعه ارتباط وجود دارد. نتایج این مطالعه بر امکان استفاده از پردازش رایانه ای امواج مغزی به عنوان ابزاری کمکی در تشخیص، کنترل و پایش عمق بیهوشی تاکید دارد.
    کلید واژگان: عمق بیهوشی, امواج مغزی, پردازش سیگنال
    Alireza Mehri Dehnavi, Rasoul Amirfattahi, Mojtaba Mansoori, Behzad Ahmadi, Ehsan Negahbani
    Background and Objective
    Monitoring the depth of anesthesia is very important to prevent undesirable events during surgery, such as intra operative awareness and overdosing. It is shown that anesthetic agents have direct effects on synaptic activity of brain neurons. So there is a great interest on electroencephalogram analysis as a depth of anesthesia estimator. Due to difficulties in visual explanation of EEG, automatic and computer based signal processing methods have been used to assess the depth of anesthesia. Investigating the relationship between conscious level of patients and electrical activity of brain neurons was the main aim of this study.
    Materials and Methods
    In this study, EEG signals of six patients undergoing aortic valve replacement surgery have been acquired and recorded in a computer. After applying signal processing methods to these data, 3 different measures included temporal, spectral and bispectral parameters have been extracted. Mean values of mentioned parameters in different anesthetic regimens and levels have been analyzed by ANOVA in SPSS software.
    Results
    Extracted temporal parameter is correlated with depth of anesthesia in deep anesthetic levels and spectral one is correlated with depth of anesthesia in moderate and light levels (P<0.05). Bispectral parameter is correlated with the depth of anesthesia only in ICU (P<0.05).
    Conclusion
    Findings of this study confirm the relationship between consciousness and electrical activity of brain neurons and recommend the use of EEG processing techniques to monitor, control and estimate the depth of anesthesia in operating room and ICU ward.
    Keywords: Depth of anesthesia, Brain waves, Signal processing
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال