به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « موکوزیت دهانی » در نشریات گروه « پزشکی »

  • سید رامش کمالان، خدایار عشوندی، سید یاسر وفایی، سلمان خزایی، حسین رنجبر، فاطمه محمدی*

    هدف :

    موکوزیت دهانی از ناتوان کننده ترین عوارض شیمی درمانی است که به شدت وضعیت تغذیه این بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دهانشویه  بیکربنات سدیم بر پیشگیری، بروز و شدت موکوزیت دهانی در بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی انجام شد.

    مواد و روش ها

    مطالعه حاضر یک مطالعه ی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون می باشد که در طی فروردین ماه 1398 تا تیر ماه 1399 در کلینیک انکولوژی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی در غرب ایران انجام شد. در این مطالعه بیماران سرطانی با روش بلوک تصادفی به گروه های مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. بیماران درگروه مداخله هر 8 ساعت، 2 مرتبه و در هر مرتبه 5/7 سی سی محلول دهانشویه بیکربنات سدیم رادریافت نمودند. در روزهای پیگیری مقیاس ها برای بیماران تکمیل شدند.

    یافته ها

    یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد دهانشویه بیکربنات سدیم به خوبی توانسته است از بروز موکوزیت دهانی در بیماران تحت شیمی درمانی که هیچ علامتی از موکوزیت دهانی در ابتدای مطالعه نداشتند، در طول مطالعه جلوگیری کند. از این رو تفاوت آماری معنی داری در نمره ارزیابی عینی (21/4=F، 74/0=P) و نمره ارزیابی ذهنی (67/3=F، 61/0=P) موکوزیت دهانی در طول مطالعه در گروه بیکربنات سدیم مشاهده نشد. هم چنین تفاوت آماری معنی داری در شدت موکوزیت دهانی در ارزیابی عینی و ذهنی، بین گروه بیکربنات سدیم و پلاسبو در روزهای پیگیری مشاهده شد (01/0=P).

    نتیجه گیری

    دهانشویه بیکربنات سدیم، با پیشگیری از بروز و شدت موکوزیت دهانی در بیماران تحت شیمی درمانی در طی سه هفته، سبب حفظ و ارتقاء سلامت دهان شده است. بر این اساس توصیه می شود به عنوان یک اقدام مراقبتی- درمانی در محیط های بالینی در بدو شیمی درمانی برای این بیمارن مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: بیکربنات سدیم, پیشگیری, موکوزیت دهانی, شیمی درمان}
    Seyed Ramesh Kamallan, Khodayar Oshvand, Seyed Yaser Vafaei, Salman Khazaei, Hossein Ranjbar, Fateme Mohammadi*
    Introduction

    Oral mucosa is one of the most debilitating complications of chemotherapy during the treatment period, which strongly affects the nutritional status of these patients. Therefore, this study aimed to evaluate the effect of sodium bicarbonate mouthwash on the prevention, incidence, and severity of oral mucosa in cancer patients undergoing chemotherapy in one oncology clinic affiliated to the University of Medical Sciences in western Iran from April 2019 to June 2020.

    Materials and Methods

    The present study was a quasi-experimental study with a pretest-posttest design. In this study, patients with cancer undergoing chemotherapy were allocated to the intervention and control groups by the random block method. Patients in the intervention group mixed two times every 8 hours and 7.5 ccs of sodium bicarbonate mouthwash each time. The Scales were completed for patients.

    Results

    Findings showed that sodium bicarbonate mouthwash has been able to prevent the incidence of oral mucositis or reduce its severity of oral mucositis in patients undergoing chemotherapy that had no symptoms of oral mucositis at the beginning of the study. Therefore, there is not statistically significant difference in the objective evaluation score (F=4.21, P=0.74) and the subjective evaluation score (F=3.67, P=0.61) during the study in the sodium bicarbonate group. However, there was a statistically significant difference in the severity of oral mucositis in the objective and subjective assessment between the sodium bicarbonate group and placebo on follow-up days (P=0.01).

    Conclusion

    Sodium bicarbonate mouthwash maintains and promotes oral health by preventing the incidence and severity of oral mucositis in patients undergoing chemotherapy for three weeks. Therefore, the recommendation is to use sodium bicarbonate mouthwash as a therapeutic care measure in clinical settings at the beginning of chemotherapy for these patients.

    Keywords: Sodium Bicarbonate, Prevention, Oral Mucositis, Chemotherapy}
  • محبوبه رضازاده*، محسن میناییان، سپیده دانشفر، مصطفی قنادیان
    مقدمه

     موکوزیت دهانی، التهاب و زخم دردناک غشاهای مخاطی پوشاننده‌ی دهان می‌باشد و به طور معمول، به عنوان یک اثر جانبی جدی ناشی از شیمی درمانی و پرتودرمانی، شناخته می‌شود. هدف از اجرای این مطالعه، تهیه و ارزیابی یک ژل دهانی حاوی گلیسیریزین به منظور درمان و پیش‌گیری موکوزیت دهانی می‌باشد.

    روش‌ها: 

    هیدروژل حاوی 2/0 درصد گلسیریزین و مقادیر به ترتیب 1، 3 و 1 درصد هیدروکسی اتیل سلولز، پلی‌وینیل پیریلیدون و هیالورونیک اسید در آب دیونیزه تهیه شدند. درصدهای مختلف ماده‌ی محافظ نیز به فرمولاسیون اضافه شد. بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی از قبیل ویسکوزیته، pH، مطالعات آزادسازی، روش‌های پایداری و کارایی ماده‌ی محافظ بر روی فراورده انجام شد. اثربخشی فراورده بر روی موش صحرایی نژاد Wistar مبتلا به موکوزیت دهانی ناشی از شیمی درمانی مورد بررسی قرار گرفت.

    یافته‌ها: 

    فرمولاسیون تهیه شده بدون ذرات قابل لمس و بسیار شفاف بود و از قوام مناسبی نیز برخوردار بود. ویسکوزیته و pH فرمولاسیون به ترتیب 1500 سانتی‌پویز و 2/0 ± 5/6 محاسبه گردید. محتوای گلیسیریزین موجود در فرمولاسیون در مدت سه ساعت آزاد شد. عوامل بررسی شده شامل pH، ویسکوزیته و شکل ظاهری در مطالعات پایداری بدون تغییر معنی‌داری باقی ماند و مطالعات میکروبی نیز کارایی مواد محافظ را تایید کرد. بعد از هفت روز تزریق داخل صفاقی فلورواوراسیل، موکوزیت دهانی در Ratها القا شد. در Ratهای دریافت کننده‌ی فرمولاسیون، شدت موکوزیت در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی‌داری کاهش یافت.

    نتیجه‌گیری:

     فرمولاسیون طراحی شده در این مطالعه، به خوبی توانست شدت موکوزیت را در Ratهای آزمایشگاهی کاهش دهد و اثرات آن قابل مقایسه با نمونه‌ی خارجی ژل کلر بود. بنابراین، فرمولاسیون تهیه شده می‌تواند در درمان موکوزیت دهانی و سایر زخم‌های جلدی و دهانی مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: سرطان, گلیسیریزین, موکوزیت دهانی, هیدروژل, هیالورونیک اسید}
    Mahboubeh Rezazadeh*, Mohsen Minayian, Sepideh Daneshfar, Mostafa Ghanadian
    Background

    Oral mucositis, inflammation, and painful wound of oral mucosal membranes is commonly known as a serious side effect of chemotherapy and radiotherapy. The aim of this study was to prepare and evaluate physicochemical hydrogel containing glycyrrhizin, hyaluronic acid, and polyvinylpyrrolidone for treatment and prevention of oral mucositis.

    Methods

    The hydrogel containing glycyrrhizin 0.2% w/v was prepared by adding 1, 3, and 1 percent hydroxyethyl cellulose, polyvinylpyrrolidone, and hyaluronic acid in deionized water. Different percentages of preservatives were also added to the formulation. Physicochemical characteristics such as viscosity, pH, stability, and antimicrobial effectiveness were evaluated in details. Finally, the efficacy of the formulation was evaluated in Wistar rats with chemotherapy-induced mucositis.

    Findings

    Macroscopically, the formulation was found to be without particles, it was touchable and transparent, and also had good consistency and uniformity in terms of physical appearance. The viscosity and pH was obtained 6.5 ± 0.2 and 1500 cp, respectively. Glycyrrhizin was completely released during 3 hours. The viscosity, pH, and physical appearance did not significantly change during stability studies. Oral mucositis was induced in rats after seven days intraperitoneal injection of fluorouracil. In the group received the formulation, the severity of mucositis significantly reduced more compared to control group.

    Conclusion

    The current formulation successfully reduced the severity of oral mucositis in rats, and its efficacy was comparable with commercial formulation (Gelclair® ). Therefore, the developed formulation has the potential to be used in the treatment of oral mucositis and other oral or subcutaneous wounds.

    Keywords: Neoplasms, Glycyrrhizic acid, Stomatitis, Hydrogels, Hyaluronic acid}
  • امیر حسین غلامی، علی حیدری، مرضیه خلیلی، آرش خلیلی*
    سابقه و هدف

     موکوزیت دهانی بسیار دردناک بوده و در موارد شدید با تغذیه بیماران و همچنین زندگی روزمره بیمار تداخل دارد. هدف از این مطالعه طراحی و ارزیابی پرسشنامه بیماری موکوزیت بود.

    مواد و روش ها

     این مطالعه، یک بررسی توصیفی همبستگی بود. پرسشنامه اولیه پس از تحقیقات میدانی و کتابخانه ای وسیع مشتمل بر 22 آیتم طراحی شد، جهت تعیین شاخص روایی محتوا و نسبت روایی محتوا، پرسشنامه در اختیار 10 نفر از اعضای هییت علمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان قرار گرفت. سپس برای سازگاری درونی، پرسشنامه ها به 84 نفر از بیماران مبتلا به موکوزیت دهانی مراجعه کننده به کلنیک های دندانپزشکی شهر همدان داده شد و در نهایت پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ تعیین شد.

    یافته ها

     6 آیتم از سوالات اولیه به دلیل نسبت روایی محتوای پایین در فاز اول با نظرات اعضای پانل و 3 سوال در فاز دوم پس از پرکردن پرسشنامه نهایی توسط بیماران، از مطالعه حذف شدند. پرسشنامه نهایی با 13 آیتم و نسبت روایی محتوا در نهایت میزان 0/688، شاخص روایی محتوا در قسمت ساده بودن 77 درصد، در قسمت مربوط بودن 80 درصد و در قسمت وضوح 79 درصد بدست آمد که شاخص نهایی روایی محتوا مقدار 78/6 درصد محاسبه شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ معادل 0/91 محاسبه شد.

    نتیجه گیری

     پرسشنامه نهایی بیماری موکوزیت دهانی با 13 آیتم دارای مقدار بالای روایی و پایایی می باشد و ابزار حاصل یک ابزار استاندارد برای استفاده در حیطه شناسایی موکوزیت دهانی است.

    کلید واژگان: پرسشنامه, موکوزیت دهانی, روایی و پایایی}
    Amir Hossein Gholami, Ali Heidari, Marziyeh Khalili, Arash Khalili*
    Background and Objective

    Oral mucositis is very painful and in severe cases it interferes with the nutrition of patients as well as the daily life of the patient. The only way to treat and prevent mucositis is to identify timely illness, recommend oral hygiene and proper oral mucosal administration. The purpose of this study was to develop a questionnaire for oral mucositis.

    Materials and Methods

    This study is an analytical descriptive study. To design the content scope of the questionnaire, a first questionnaire was developed after extensive field research and a comprehensive library of 22 items. To determine the content validity index and content validity ratio, a questionnaire was provided to 12 professors of the faculty member of Hamadan University of Medical Sciences. Then, for internal consistency and repeatability, To 80 patients with oral mucositis dental clinics in Hamedan were given a questionnaire. One week later, the questionnaire was returned to this group and finally, reliability was determined Using the Kuder Richardson test.

    Results

    Six items from the initial questions, which had a low content validity rate, were excluded from the study. The final questionnaire was designed with 16 items and the content validity ratio was ultimately 0.68 and content validity index was 77% simpler, 80% relevant and 79%, respectively. The final index Content validity was calculated to be 78/6%. Reliability of the questionnaire was calculated using Kuder Richardson test (0.85).

    Conclusion

    The final Oral mucositis questionnaire with 16 items has high validity and reliability, and it is a standard tool for use in the field of Oral mucositis.

    Keywords: Questionnaire, Oral Mucositis, Validity, Reliability}
  • فروغ امیرآبادی*، مجید نادری، مهدیه حاج محمدی
    موکوزیت دهانی یکی از عوارض شایع در بیماران تحت شیمی درمانی است که موجب درد، ناراحتی و عفونت می شود. مطالعه حاضر به منظور بررسی استفاده موضعی از عسل در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در کودکان مبتلا به لوسمی انجام گرفت. مواد و روش ها
    این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، روی 40 بیمار 14-1 ساله که تحت شیمی درمانی قرار داشتند، انجام شد. بیماران به چهار گروه مورد (دهانشویه عسل) ، کنترل مثبت (دهانشویه کلرهگزیدین) ، کنترل منفی (نرمال سالین) و مداخله (دهانشویه بابونه) به تعداد مساوی از نظر سن و جنس تقسیم شدند. در هر گروه پد گازی آغشته به دهانشویه مورد نظر به مخاط سطح گونه، کام و زبان مالیده شد. طی روزهای اول، هفتم و چهاردهم پس از شیمی درمانی، دهان کودکان از نظر وجود موکوزیت بر اساس معیار WHO مورد معاینه قرار می گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ، در سطح معنی داری 05/0 ، با استفاده از آزمون کروسکال - والیس و من ویتنی مورد آنالیز قرار گرفتند.
    میزان موکوزیت ایجاد شده در روز اول مورد بررسی در کلیه گروه های مورد بررسی صفر بود. در روز هفتم نیز در کلیه گروه ها به جز نرمال سالین (30 % در حد خفیف و 30 % در حد متوسط) صفر و در روز چهاردهم نیز در کلیه گروه ها به جز نرمال سالین (100% خفیف) صفر بود.
    کلید واژگان: موکوزیت دهانی, عسل, لوسمی}
    Forough Amirabadi*, Majid Naderi, Mahdie Hajmohammadi
    Introduction
    Oral mucositis is one of the common side effects in patients under chemotherapy, which can cause pain, discomfort, and infection. This study aimed to compare the effect of topical honey and chamomile[Zamen1] on preventing chemotherapy-induced mucositis in children with leukemia.
    Materials And Methods
    This single-blinded, randomized clinical trial was performed on 40 patients who aged 1-14 years and were under chemotherapy. The patients were assigned into four groups of positive control (chlorhexidine mouthwash), negative control (normal saline), intervention one (honey mouthwash), and intervention two (MC). All the groups were matched regarding the number, age, and gender of the participants. In each group, sterile gauzes dipped in the desired mouthwash were rubbed on the mucosal surface of cheek, palate, and tongue. During the first, seventh, and fourteenth day’s post-chemotherapy the oral cavities of children were examined in terms of oral mucositis according to the criteria issued by the World Health Organization. All the data were analyzed by Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests using SPSS. P
    Results
    The findings demonstrated that no developed on the first day of examination in patients of all the groups. On the seventh day, mucositis was not observed except in the normal saline group (30% mild, 30% moderate). Moreover, mucusitis did not develop even on the fourteenth day except in the normal saline group (100% mild).
    Conclusion
    According to the results of the present study, topical application of honey might be effective in preventing chemotherapy-induced mucositis in children with leukemia
    Keywords: Honey, Leukemia, Oral mucositis}
  • پردیس پارساپور، سمیرا شاه سیاه، پرنیان علوی نژاد، شیوا ایروانی، زینب مفتح، پردیس پدرام
    مقدمه
    از جمله درمان های رایج در بدخیمی های خونی مانند لوسمی، شیمی درمانی می باشد که با عوارض بالقوه ی متعددی همراه است. موکوزیت، به عنوان یکی از عوارض این درمان است که با شدت های متفاوت بروز می یابد. در این مطالعه بر آن شدیم تا اثر پیشگیری کننده ی ویتامین E را در کاهش شدت موکوزیت ناشی از شیمی درمانی بررسی نماییم.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی که در بیمارستان شفای اهواز انجام گرفت، تعداد 56 بیمار مبتلا به لوسمی که تحت شیمی درمانی بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه ها در سه گروه درمان سیستمیک (گروه 1 مورد)، درمان موضعی (گروه 2 مورد) و گروه شاهد تقسیم بندی شدند. مخاط دهان بیماران از لحاظ شدت موکوزیت و پاسخ بیماران به درد بررسی شد. نتایج به دست آمده توسط آزمون آماری t-test و من ویتنی بررسی شدند. در مطالعه ی حاضر (p value = 0/05) به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در مورد شدت موکوزیت بر اساس آزمون من ویتنی، فقط بین گروه 2 مورد و گروه شاهد اختلاف معنی داری بود (p value ≤ 0/01) و اختلاف معنی داری میان 2 گروه مورد وجود نداشت (p value = 0/2). در مورد پاسخ بیماران به درد فقط بین گروه 2 مورد و گروه شاهد اختلاف معنی داری بود (p value ≤ 0/01) و اختلاف معنی داری میان 2 گروه مورد وجود نداشت (p value = 0/4). بنابراین ویتامین E، موکوزیت ناشی از درمان را کاهش داد.
    نتیجه گیری
    بر طبق مطالعه ی حاضر، ویتامین E به صورت موضعی، یک ماده ی موثر در کاهش شدت و درد موکوزیت ناشی از شیمی درمانی بود.
    کلید واژگان: ویتامین E, موکوزیت دهانی, شیمی درمانی}
    Pardis Parsapour, Samira Shahsiah, Parnian Alavinejad, Shiva Iravani, Zeinab Mofatteh, Pardis Pedram
    Introduction
    Chemotherapy is one of the most common treatment modalities for blood malignancies such as leukemia, with several potential complications. Mucositis is one of the complications of chemotherapy, manifested with different severities. The aim of this study was to evaluate the prophylactic effect of vitamin E on reducing the severity of chemotherapy-induced mucositis.
    Materials and Methods
    This randomized clinical trial was performed in Ahvaz’s Shafa Hospital on 56 leukemic patients, undergoing chemotherapy. The patients were divided into 3 groups: 1) systemic treatment group, case group 1; 2) topical treatment group, the case group 2; and 3) control group. The oral mucosa of the patients was evaluated for the severity of mucositis and the patient’s response to pain. Data were analyzed with Mann-Whitney test and t-test (α = 0.05).
    Results
    In relation to the severity of mucositis, based on the results of Mann-Whitney test, there was a significant difference between the case group 2 and control group (p value ≤ 0.01). There was no significant difference between the two case groups (p value = 0.2). In relation to the patient’s response to pain, there was a significant difference between the case group 2 and control group (p value ≤ 0.01). There was no significant difference between the two case groups (p value = 0.4). Therefore, vitamin E decreased the incidence of thermotherapy-induced mucositis.
    Conclusion
    Within the limitations of this study, vitamin E in its topical form is an effective medicament for reducing the severity and pain of chemotherapy-induced mucositis.
    Keywords: Chemotherapy, Oral mucositis, Vitamin E}
  • بایزید قادری *، شیلا آقایانی، نسرین دانشخواه، نسرین مقیمی
    زمینه و هدف
    موکوزیت دهانی یک عارضه شایع و ناتوان کننده است که بدنبال برخی از داروهای شیمی درمانی ایجاد می شود و تاکنون درمان خاصی جهت پیشگیری از این عارضه پیشنهاد نشده است. این مطالعه به منظور تعیین میزان تاثیر لیکوفار در پیشگیری از موکوزیت دهانی ناشی از شیمی درمانی انجام شده است.
    روش بررسی
    این مطالعه یک کار آزمایی بالینی RCT دو سوکور است که بر روی بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ و معده در سال 91-1390 که در شهر سنندج برای اولین بار تحت شیمی درمانی قرار گرفتند، انجام شد. حجم نمونه برابر 40 بیمار بود که تحت شیمی درمانی با رژیم حاوی 5- فلوئوراسیل (FOLFOX4) قرار گرفتند. به گروه مداخله داروی لیکوفار و به گروه کنترل شبه دارو داده شد و بیماران از نظر وجود یا عدم وجود موکوزیت دهانی تحت نظر قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.18 و با استفاده از آمار توصیفی آزمونهای آماری من ویتنی یو، Tتست مستقل و کای دو تحلیل شدند.
    یافته ها
    در مطالعه انجام شده 25 نفر (5/62%) از جمعیت مورد مطالعه مرد و 15 نفر (5/37%) زن بودند. میانگین سنی جمعیت مورد مطالعه 77/8 ±20/53 سال و میانگین مدت تشخیص درمان 15/3 ± 05/5 ماه بود. در گروه مداخله موکوزیت دهانی مشاهده نشد و در گروه شاهد 35% دچار موکوزیت دهانی شدند (004/0=P). در دو گروه از نظر سن و جنس اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (05/0
    نتیجه گیری
    لیکوفار در پیشگیری از موکوزیت دهانی ناشی از شیمی درمانی موثر می باشد.
    کلید واژگان: لیکوفار, موکوزیت دهانی, شیمی درمانی}
    Dr Bayazid Ghaderi *, Dr Shila Aghayani, Nasrin Daneshkhah, Dr Nasrin Moghimi
    Background And Aim
    Oral mucositis is a common and debilitating complication that can occur after administration of certain chemotherapy drugs. Yet, no preventive therapy has been recommended for this complication. This study aimed to determine the effect of licophar on prevention of chemotherapy-induced oral mucositis.
    Methods and
    Method
    This was a double blind RCT which was performed in Sanandaj City and included 40 patients with colon and gastric cancer who had received chemotherapy for the first time between 1390 and 1391. 5-FU (FOLFOX4) was prescribed for the patients. Licophar was given to the intervention group, and control group received placebo. The patients were examined for the presence or absence of oral mucositis. Using SPSS.18 software, data were analyzed by descriptive statistics and Mann-Whitney tests, independent T test and chi square.
    Results
    In our study, 25 patients (62.5%) were male and 15 (37.5%) were female. The mean age of the participants was 53.20 ±8.77 years and the mean duration of treatment was 5.05 ±3.15 months. Oral mucositis was not observed in the intervention group, but 35% of the patients in the control group developed this disorder (p 0.05).
    Conclusion
    Licophar is effective for prevention of oral mucositis induced by chemotherapy.
    Keywords: Licophar, Oral mucositis, Chemotherapy}
  • فرناز ده آبادی، زهرا بدیعی، ایمان پریسان
    مقدمه
    موکوزیت دهانییکی از عوارض جدی رادیوتراپی و شیمی درمانی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع موکوزیت دهانی ناشی از شیمی درمانی و ریسک فاکتورهای آن در کودکان مبتلا به سرطان های شایع که در سال 1393 به بخش هماتولوژی و انکولوژی بیمارستان دکتر شیخ مراجعه کرده بودند صورت گرفت.
    روش کار
    مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است که بر 123 کودک مبتلا به بدخیمی که در سال 1393 به بیمارستان دکتر شیخ مراجعه کرده بودند انجام شد. شیوه گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و ابزار آن از نوع مشاهده و چک لیست بود. اطلاعات دموگرافیک شامل سن، جنس، نوع گروه خونی، نوع داروی شیمیایی و نوع بدخیمی از پرونده بیماران استخراج شد. قبل از آغاز شیمی درمانی تمامی بیماران بر اساس ایندکس بهداشت دهانی مورد معاینه دهانی قرار گرفتند. سپس بیماران در سه ماه اول و دوم درمان از نظر موکوزیت دهانی مورد ارزیابی قرارگرفتند. نتایج حاصله توسط نرم افزار SPSS و آزمون های ویلکاکسون، من ویتنی، آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد.
    نتایج
    در این مطالعه میانگین سنی بیماران 93/2±97/5 بود. بین سن و شدت موکوزیت در سه ماهه اول (02/0=p) و سه ماهه دوم (001/0>p) ارتباط معنی داری وجود داشت . اکثر بیماران شرکت کننده مبتلا به ALL بودند که بیشتر بیماران مبتلا به موکوزیت دهانی را در سه ماهه اول درمان تشکیل می دادند. اما این نتایج در سه ماهه دوم دیده نشد. بررسی وضعیت اندکس پلاک و شدت موکوزیت در بیماران نشان داد که بین این دو متغیر در سه ماهه اول (002/0=p) و دوم (011/0=p) درمان ارتباط معنی داری وجود داشت. مصرف داروی سیتارابین و سیکلوفامید با تغییرات شدت موکوزیت ارتباط معنا داری داشت.
    نتیجه گیری
    به طور کلی شدیدترین موکوزیت دهانی در چهاردهمین روز درمان تجربه می شود. ریسک فاکتورهای سن و اندکس پلاک در سه ماهه ی اول و دوم و همچنین رژیم درمانی سیکلوفسفامید و سیتارابین در شدت موکوزیت دهانی بیماران نقش دارند. بنابراین اتخاذ یک رژیم دارویی با ریسک موکوزیت کمتر و رعایت بهداشت دهان سهم موثری در کاهش شدت موکوزیت دارد.
    کلید واژگان: سرطان, شیمی درمانی, شاخص بهداشت دهان, موکوزیت دهانی}
    Farnaz Dehabadi, Zahra Badiee, Iman Parisay
    Introduction
    Oral mucositis (OM) is one of the serious side effects of radiotherapy and chemotherapy. This study aimed to determine the prevalence of oral mucositis caused by chemotherapy and its risk factors in children with cancer to hematology and oncology wards of Doctor Sheikh Hospital.
    Methods
    this was a cross-sectional study that was performed on 123 children with cancer who were referred to Doctor Sheikh Hospital in 2014. This was a field study and data were collected by observation and checklist. Then, all patients were examined in the first and second quarter of treatment. Data were analyzed by SPSS software analysis.
    Results
    In this study, the mean of the age of the patients was 5.97± 2.93. There was a significant difference between the age and severity of oral mucositis in the first quarter (p=0.02) and second quarter (p
    Conclusion
    some risk factors such as age and plaque index affect the severity of oral mucositis in the first and second quarter of treatment. Also, Cyclophosphamide and cytarabine regimen play a role in the severity of oral mucositis in the first and second quarter of treatment. Therefore, take an appropriate and effective regimen and adequate oral hygiene reduce the severity of oral mucositis.
    Keywords: Oral mucositis, Chemotherapy, Cancer, Oral Health Index}
  • ماندانا خطیبی، اردشیر قوام زاده، محمد فریزادفر، ساره خلیفه
    مقدمه
    موکوزیت دهانی یکی از مهمترین اثرات جانبی داروهای شیمی درمانی می باشد. از آنجا که پیوند مغز استخوان در طی سه دهه گذشته جهت نجات بسیاری از بیماران به عنوان روشی معمول و کارآمد بکار رفته، این مطالعه با هدف بررسی فراوانی موکوزیت دهانی و عوامل مرتبط در بیماران تحت پیوند مغز استخوان بیمارستان شریعتی تهران طی یک سال انجام شد.
    روش بررسی
    تحقیق از نوع توصیفی- مقطعی و با استفاده از ابزارهای مشاهده، معاینه بالینی، تکمیل فرم اطلاعاتی و بررسی پرونده پزشکی، بر روی 80 بیمار تحت پیوند مغز استخوان بیمارستان شریعتی تهران انجام شد که به منظور جستجوی موکوزیت دهانی مورد معاینه قرار گرفتند. نمونه گیری به روش مستمر صورت پذیرفت، داده های ثبت شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 5/11 و آزمون کای دو تجزیه و تحلیل شد.
    نتایج
    از 80 بیمار تحت پیوند مغز استخوان در این مطالعه (50 نفر مرد و 30 نفر زن) 65 نفر (25/ 81%) مبتلا به موکوزیت دهانی بودند. در اکثر بیماران بیش از 2 ناحیه دهانی درگیر بود. از میان عوامل مرتبط بین سابقه شیمی درمانی قبلی و موکوزیت ارتباط معنی داری یافت شد.
    نتیجه گیری
    با توجه به فراوانی بالای موکوزیت دهانی در بیماران تحت پیوند مغز استخوان در این مطالعه (25/ 81%) می توان موکوزیت دهانی را به عنوان یک عارضه جانبی جدی داروهای شیمی درمانی مطرح نمود و جهت کنترل آن راهکارهای موثرتری اندیشید تا کیفیت زیستی بیماران بهبود یابد.
    کلید واژگان: پیوند مغز استخوان, موکوزیت دهانی, داروهای شیمی درمانی}
    S. Khatibi, M. Ghavamzadeh, A. Farizadfar, M. Khalifeh
    Introduction
    Oral mucositis is one of the most important side effects of chemotherapy. Bone marrow transplantation is one of the common ways to rescue many patients’ life, therefore, this study intended to investigate the prevalence of oral mucositis and its related factors (age-gender-type of transplantation –site of involvement-smoking-medication except chemotherapy drugs-history of chemotherapy-allergy-oral hygiene) in patients undergoing bone marrow transplantation in Tehran Shariaty hospital during 1 year.
    Methods
    This descriptive cross-sectional study was conducted on 80 patients with BMT. The sampling method was sequential and the study data were gleaned via inspection, clinical examination, questionnaire, medical record examinations in Tehran Shariaty hospital. After collecting the data, SPSS statistic software (version 11/5) was utilized via applying chi-square test in order to analyze the study data.
    Results
    Out of 80 patients (50 men and 30 women), 65 persons (81/25 %) were reported to have oral mucositis. Most of the patients revealed more than 2 involved regions. Among related factors, a significant relationship was found between history of chemotherapy and mucositis.
    Conclusion
    According to high prevalence of oral mucositis in patients undergoing BMT (81/25 %), oral mucositis is supposed to be one of the most serious side effects of chemotherapy drugs, which requires more effective solutions to be controlled so as patients’ quality of life could be improved.
    Keywords: Bone marrow transplantation, Chemotherapy drugs, Oral mucositis}
  • مینا مطلب نژاد، علی اکبر مقدم نیا، آتنا شیرزاد
    سابقه و هدف
    موکوزیت دهانی دردناک ترین عارضه حین و پس از پرتو درمانی در ناحیه سر و گردن می باشد که مکررا منجر به وقفه دوره درمانی می شود. محققین همواره به دنبال داروهایی برای پیشگیری و درمان این عارضه بوده اند. در این میان، بسیاری از مواد و داروهای طبیعی و گیاهی پیشنهاد شده است که به علت کم عارضه بودن، در دسترس و قابل پذیرش بودن آنها مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله، مروری بر برخی از این عوامل، می باشد.
    مواد و روش ها
    برای دستیابی به منابع مورد نیاز از موتور جستجوی pubmed، google و بانکهای اطلاعاتی Iranmedex و SIDبا استفاده از واژه های کلیدی، موکوزیت دهانی، رادیوتراپی، داروهای گیاهی، پروپولیس، بابونه، عسل، آلوئه ورا، شیرین بیان، گل همیشه بهار استفاده شد و داروهای گیاهی چینی محدود شده در عنوان و چکیده مقاله فارسی و انگلیسی طی سالهای 2013-1995 بررسی شدند.
    یافته ها
    بعد از مرور عناوین و چکیده ها، از مجموع 89 مقاله، 27 مقاله اصلی و مروری در مورد اثر مواد و داروهای طبیعی متنوع بر موکوزیت دهانی ناشی از رادیاسیون مورد مطالعه قرار گرفتند.
    نتیجه گیری
    با توجه به شواهد ناکافی در مورد اثر داروهای طبیعی بر موکوزیت دهانی ناشی از رادیوتراپی، پیشنهادات و راهنمایی های مناسب در این زمینه ارائه نمی شود.
    کلید واژگان: موکوزیت دهانی, داروی گیاهی, رادیوتراپی}
    M. Motallebnejad (Dds, A.A. Moghadamnia, A. Shirzad (Dds
    Background And Objective
    Oral mucositis is the most common painful complication during and after radiotherapy in head and neck region causing to stop course of radiation frequently. Researchers have been continuously looking for drugs to prevent and treat this complication. However many natural and herbal agents have been suggested, some of which are attractive because of their safety, accessibility and availability. This study reviewed a number of these agents.
    Methods
    Literature search was done in PubMed, Google, Iran Medex, and SID. The MeSH keywords used for the search were oral mucositis, radiotherapy, herbal medicine, propolis, chamomile, honey, aloevera, Glycyrrhizaglabra, calendula officinalis, Chinese herbal drugs limited to the topics and abstracts in English and Persian articles published 1995-2013.
    Findings
    After sifting through the topics and abstracts, eventually 27 articles were selected which were related to the effect of various natural agents on radiation mucositis.
    Conclusion
    According to inadequate evidences about effect of natural agents on oral mucositis, there is not appropriate guideline for management of oral mucositis.
    Keywords: Oral mucositis, Radiotherapy, Natural agents}
  • محسن میدانی، محمد امین، فرزین خوروش، زیبا فرج زادگان
    زمینه و هدف
    40% تا 100% درصد بیماران مبتلا به سرطان تحت درمان کموتراپی ممکن است دچار موکوزیت دهانی شوند. اندازه گیری دمای بدن برای تشخیص تب در بیماران مبتلا به سرطان بسیار با اهمیت است زیرا تشخیص تب در بیماران سرطانی به خصوص مبتلایان به نوتروپنی، به معنای شروع آنتی بیوتیک و تغییر در مسیر درمان می باشد. این در حالی است که روش متدوال در اندازه گیری دمای بدن نیز روش دهانی است و ممکن است موکوزیت دهانی بتواند در دمای اندازه گیری شده به روش دهانی اختلال ایجاد کند. با توجه به اهمیت تشخیص صحیح تب و احتمال بالای وجود موکوزیت دهانی در این بیماران؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای درجه حرارت بدن به روش های مختلف دهانی، آگزیلاری و تیمپانیک در بیماران مبتلا به سرطان تحت درمان کموتراپی، با و بدون موکوزیت دهانی در بیمارستان حضرت سید الشهدا (ع) اصفهان در سال 90-1389 می باشد.
    روش کار
    مطالعه مورد نظر از نوع مقطعی (cross sectional) می باشد که در سال 90-1389 و بر روی بیماران مبتلا به سرطان تحت درمان کموتراپی، با و بدون موکوزیت دهانی بستری در بیمارستان حضرت سید الشهدا (ع) اصفهان انجام گرفت. نمونه گیری به روش غیر تصادفی آسان انجام شد. انحراف معیار با توجه به این که دمای بدن طبیعی 4/0± 8/36 درجه سانتی گراد در نظر گرفته شد، محاسبه گردید و بر اساس فرمول محاسبه حجم نمونه در نهایت 164 بیمار سرپایی و بستری که تحت درمان شیمی درمانی یا رادیوتراپی و شیمی درمانی همزمان قرار داشتند، بعد از کسب رضایت نامه کتبی از نظر دهانی معاینه شدند و با توجه به یافته ها در دو گروه 82 نفری با موکوزیت (گروه الف) و بدون موکوزیت دهانی (گروه ب) قرار گرفتند و سپس درجه حرارت بدن از سه ناحیه دهان، آگزیلا و تیمپانیک در هر گروه اندازه گیری و ثبت شد.
    یافته ها
    در گروه بیماران مبتلا به موکوزیت دهانی دمای اندازه گیری شده در هر سه روش دهانی، آگزیلاری و تیمپانیک نسبت به گروه بیماران بدون موکوزیت دهانی به شکل معناداری بالاتر بود. علاوه بر این در بررسی اثر موکوزیت دهانی بر روی دمای اندازه گیری شده از طریق دهان در بین بیماران گروه الف میانگین دمای اندازه گیری شده از طریق دهانی (37.10 درجه سانتی گراد) نسبت به میانگین دمای اندازه گیری شده از طریق آگزیلاری (85/36 درجه سانتی گراد) بالاتر بود و تفاوت معناداری داشت)25/0= δدرجه سانتی گراد، 000/0=p) در حالی که نسبت به میانگین دمای گوش راست (10/37 درجه سانتی گراد)؛)0= δدرجه سانتی گراد، 48/0=p) و گوش چپ (11/37درجه سانتی گراد)؛)01/0= δدرجه سانتی گراد، 46/0=p) در همان گروه تفاوت معناداری نداشت. در گروه ب نیز تفاوت میانگین دمای دهانی (68/36 درجه سانتی گراد) نسبت به آگزیلاری (32/36 درجه سانتی گراد)؛)35/0= δ درجه سانتی گراد، 000/0=p) معنادار بود ولی در مقایسه با میانگین دمای گوش راست (74/36 درجه سانتی گراد)؛)05/0= δدرجه سانتی گراد، 16/0=p) و گوش چپ (70/36 درجه سانتی گراد)؛)01/0= δدرجه سانتی گراد، 385/0=p) معنادار نبود.
    نتیجه گیری
    بر اساس مطالعه انجام شده به نظر می رسد موکوزیت دهانی در بیماران مبتلا به سرطان مورد بررسی نمی تواند به عنوان یک عامل مهم مخدوش گر سبب اختلال در اندازه گیری دما از طریق دهان گردد. لذا، پیشنهاد شروع درمان مناسب در این گروه از بیماران بر اساس درجه حرارت اندازه گیری شده از طریق دهان نیز منطقی به نظر می رسد.
    کلید واژگان: درجه حرارت بدن, سرطان, کموتراپی, موکوزیت دهانی}
    Mohsen Meidani, Mohammad Amin, Farzin Khorvash, Ziba Farajzadegan
    Background
    Patients with cancer under chemotherapy who encounter oral mucositis are about 40% to 100%. Accurate diagnosis of fever among such patients is important as detecting fever among such patients particularly patients with fever and neutropenia can necessitate the start of antibiotics. It is more important when the oral method is the most common way for measuring the body temperature and oral mucositis may play a confounding role. According to importance of correct thermometry and high prevalence of oral mucositis in patients with cancer، the aim of this study was to compare the body temperature detected by oral، axillary and tympanic routes among the groups of patients with and without oral mucositis in self-referred or hospitalized patients of Hazrat Sayyed Al-Shohada (as) during 2010-2011.
    Methods
    This is a cross-sectional study conducted among patients with cancer treated with chemotherapy with or without oral mucositis، hospitalized at Hazrat Sayyed Al-Shohada (as) during 2010-2011. We used simple non-random sampling method. Standard deviation was determined according to normal body temperature of 36. 8 ± 0. 4°C to use for calculating the sample population number. One hundred and sixty four patients were divided in two groups based on presence of oral mucositis (group A: with oral mucositis and group B: without oral mucositis) and then the temperature of the three areas of the mouth، axilla and tympanic in each group were measured، simultaneously.
    Results
    In the group of patients with oral mucositis in all three methods of temperature measurement by oral، axillary and tympanic compared to patients without oral mucositis، body temperature significantly was higher. Also in group A، the average temperature measured by mouth (37. 10°C) compared to the average temperature measured by axillary method (36. 85°C) was higher and was significantly different [δ=0. 25°C، p=0. 000]، while compared to the average tympanic temperature from right ear (37. 10°C); [δ=0° C، p=0. 48] and left ear (37. 11°C); [δ = 0. 01 ° C، p = 0. 46] did not differ significantly. In Group B، the difference between average oral temperature (36. 68°C) than Axillary (36. 32°C); [δ=0. 35°C، p=0. 000] were significant، but compared to the tympanic average temperature of the right ear (36. 74°C); [δ=0. 05°C، p=0. 16] and left ear (36. 70°C); [δ=0. 01°C، p=0. 385] were not significantly different.
    Conclusions
    Based upon the study it seems in patients with cancer، oral mucositis as an important confounder، cannot cause error in the temperature measurement taken by mouth. Therefore start of proper treatment in this group of patients based on the temperature measured by mouth seems reasonable.
    Keywords: Body temperature, Cancer, Chemotherapy, Oral mucositis}
  • نرگس قلیزاده، معصومه مهدیپور
    مقدمه
    موکوزیت دهانی یکی از عوارض شایع شیمی درمانی و رادیوتراپی بیماری های بدخیم است. این عارضه مشکلات جدی برای بیمار ایجاد می کند. تلاش های زیادی برای یافتن روشی مناسب برای پیشگیری و درمان موکوزیت انجام شده است. برخی از این روش ها عبارتند از: استفاده از استروئیدها، ایمنوگلوبولین ها، دهانشویه کلروهگزیدین، ویتامین E و... اما هیچکدام از این روش ها کاملا موثر نبوده اند. یکی از این روش ها که ممکن است در درمان موکوزیت موثر باشد استفاده از لیزر کم توان است. هدف از انجام این مطالعه، گردآوری مقالات مرتبط با کاربرد لیزر در پیشگیری و درمان موکوزیت ناشی از شیمی درمانی و رادیوتراپی می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه سعی شده است با بررسی متون موجود در این زمینه در سایت های PubMed، Science Direct Google Scholar به توضیح نقش لیزر در کاهش شدت و درد موکوزیت ناشی از شیمی درمانی و رادیوتراپی به صورت گسترده ای پرداخته شود.
    یافته ها
    در کل 30 مقاله مرتبط با این موضوع در این رابطه مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج مطالعات موجود لیزر کم توان باعث افزایش فعالیت سلولی حین ترمیم زخم می شود و هم چنین ساخت کلاژن افزایش پیدا می کند وبدین ترتیب روند التهاب کاهش می یابد. استفاده از لیزر کم توان درمان سریع و موثر موکوزیت را باعث می شود و موجب کاهش درد آن می شود. نشان داده شده است که لیزر کم توان بخوبی توسط بیماران تحمل می شود و کیفیت زندگی بیماران را حین درمان افزایش می دهد. در مورد پیشگیری از موکوزیت در بیماران با پیوند مغز استخوان نیز مطالعاتی انجام شده است و به این نتیجه رسیدند که لیزر کم توان در پیشگیری از موکوزیت دهانی کودکان با پیوند مغز استخوان مفید است.
    نتیجه گیری
    با توجه به شواهد موجود ٬ لیزر کم توان یک تکنیک غیرمهاجم است که به نظر می رسد کاربرد آن موجب رهایی از درد و کاهش شدت موکوزیت دهانی می گردد.
    کلید واژگان: لیزر کم توان, موکوزیت دهانی, شیمی درمانی, رادیوتراپی}
  • طاهره اشک تراب، زهرا یزدانی، فراز مجاب، حمید علوی مجد، حسین مدنی
    سابقه و هدف
    با توجه به این که موکوزیت دهانی، به عنوان یک عارضه حاد و شایع در بیماران تحت شیمیدرمانی، باعث عدم تحمل آنان جهت ادامه درمان میگردد، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر مصرف دهانشویه با اسانس نعناع در پیشگیری از موکوزیت دهانی ناشی از شیمیدرمانی در بیماران بستری در بخشهای انکولوژی بیمارستان شهدای تجریش و امام حسین (ع) شهر تهران در سال 1388 انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    این پژوهش کارآزمایی بالینی شاهددار دوسوکور روی 40 بیمار تحت شیمیدرمانی انجام شد. نمونه ها به شکل تصادفی در دو گروه، مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله دهانشویه با اسانس نعناع و در گروه کنترل دارونمای آن، به مقدار ده قطره در 30 سیسی آب ولرم، سه بار در روز، از روز آغازین شیمیدرمانی تا چهاردهمین روز پس از شروع شیمیدرمانی تجویز شد و وضعیت مخاط دهان، در این مدت مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات توسط یک پرسشنامهی دو قسمتی (اطلاعات دموگرافیک و بالینی) و چکلیست تعیین شدت موکوزیت دهانی بهدست آمد و در دو گروه، مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    میزان بروز موکوزیت دهانی در گروه مداخله 15 درصد و در گروه کنترل 50 درصد بود (05/0p<)، از طرفی خطر بروز موکوزیت دهانی در گروه کنترل، 3/3 برابر بیشتر از گروه مداخله بود. همچنین بین دو گروه، از لحاظ درجه موکوزیت دهانی و روز وقوع آن، اختلاف معنیدار آماری وجود داشت (05/0p<).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج بهدست آمده به نظر میرسد دهانشویه با اسانس نعناع در پیشگیری از موکوزیت دهانی ناشی از شیمیدرمانی نقش موثری داشته و شاید بتواند گزینهی مناسبی جهت کاهش میزان و شدت این عارضه باشد.
    کلید واژگان: اسانس نعناع, دهانشویه, پیشگیری, موکوزیت دهانی, شیمیدرمانی}
    Tahereh Ashktorab, Zahra Yazdani, Faraz Mojab, Hamid Alavi Majd, Hosein Madani
    Introduction
    Oral mucositis (OM) is a significant and frequent complication of chemotherapy, which results in delayed or incomplete chemotherapeutic management. This study was conducted to determine the effects of an oral rinse Peppermint essence (PE) in the prevention of chemotherapy- induced OM.
    Materials and Methods
    In this double blind clinical trial, 40 patients with colon or rectum cancers, who admitted for chemotherapeutic management, randomly divided in two equal placebo and PE groups. PE and placebo groups were received 10 drops of oral rinse PE or placebo, three times a day, from the first day of chemotherapy up to the fourteenth day, respectively. A bipartite questionnaire was used for obtaining demographic and clinical information. The evaluation of OM was measured using the WHO scale. Content and inter-rater methods were used for validity and reliability of tools, respectively (r = 0.93).
    Results
    The incidence of OM between the PE group (15%) and the placebo group (50%) was significantly different (p<0.05). The risk of OM in the placebo group was 3.3 higher than the PE group. Moreover, a significant difference between the grade and incidence time of OM was found between both groups (p<0.05).
    Conclusion
    According to these results, it seems that oral rinse PE is an effective, safe and well-tolerated method for prophylactic treatment of chemotherapy- induced OM.
  • نکته
    • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
    • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
    • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
    درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال