به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "کاهش وزن" در نشریات گروه "پزشکی"

  • آزاده یراقچی، فرهاد جمهری*، محمدرضا صیرفی، آدیس کراسکیان موجمباری، غلامرضا محمدی فارسانی
    زمینه و هدف

    چاقی به عنوان اختلالی مزمن و بسیار شایع، به صورت های مستقیم و غیرمستقیم با بیماری های زیادی همراه است و از زمینه های مهم مطالعاتی در روان شناسی سلامت به شمار می رود. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان بین فردی بر کاهش وزن و تنظیم شناختی هیجان در افراد مبتلا به چاقی انجام گرفت.

    روش بررسی

    این پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را افراد مبتلا به چاقی تشکیل دادند که از آذر تا بهمن 1396 برای کاهش وزن به کلینیک های تغذیه واقع در منطقه یک تهران مراجعه کردند. در این پژوهش 28 نفر از افراد داوطلب واجد شرایط با شاخص توده بدنی بیشتر از 29٫9 به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی سیزده نفر در گروه آزمایش و پانزده نفر در گروه گواه قرار گرفتند. در ابتدای پژوهش آزمودنی ها پرسش نامه مشخصات جمعیت شناختی و پرسش نامه تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و کرایج، 2007) را تکمیل کردند. همچنین شاخص توده بدنی افراد، در اولین و آخرین جلسه درمان سنجیده شد. شرکت کنندگان گروه آزمایش به مدت ده جلسه مداخله درمان بین فردی را دریافت کردند. در پایان جلسات درمانی، به طور مجدد پرسش نامه ها توسط تمامی آزمودنی ها تکمیل شد. روش آماری به کاررفته در این پژوهش، آزمون مجذورخی دومتغیری و تحلیل کوواریانس یک راهه تک متغیری بود.

    یافته ها

    یافته ها نشان داد، درمان بین فردی باعث کاهش شاخص توده بدنی (0٫001>p) و کاهش راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان (0٫001>p) و افزایش راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان می شود (0٫001>p).

    نتیجه گیری

    پژوهش حاضر مشخص کرد، درمان گروهی بین فردی موجب کاهش وزن و افزایش تنظیم شناختی هیجان در افراد مبتلا به چاقی شده است؛ لذا به کارگیری این رویکرد درمانی در افراد مبتلا به چاقی توصیه می شود.

    کلید واژگان: چاقی, کاهش وزن, درمان بین فردی, تنظیم شناختی هیجان
    Azadeh Yaraghchi, Farhad Jomehri*, Mohammadreza Seyrafi, Adis Kraskian Mujembari, Gholamreza Mohammadi Farsani
    Background & Objectives

    Obesity, as a chronic and prevalent disorder, is directly and indirectly associated with many diseases. It is one of the most important fields of study in health psychology. In recent years, people with obesity have shown signs of maladaptive cognitive emotion regulation strategies and inefficient interpersonal behavior. Cognitive emotion regulation strategies are processes that people use to manage stress. So, thoughts and cognitions are essential in managing, regulating, and controlling emotions after experiencing a stressful event. Cognitive emotion regulation strategies are among the important aspects of obesity pathology. Therefore, it is considered one of the important diagnostic and therapeutic criteria in psychological interventions for obesity. Interpersonal psychotherapy indicates cognitive, emotional, and affective distress as a result of negative social evaluation, which makes a person suffer from eating disorder symptoms. As a result, it is recommended that thoughts and emotions and inefficiency in social situations be identified, as well as to increase self–esteem and reduce emotional responses that cause eating behavior. This study assessed the efficacy of interpersonal psychotherapy on weight loss and cognitive emotion regulation strategies in obese people.

    Methods

    The present study was quasi–experimental with a pretest–posttest design and a control group. The statistical population of this research comprised obese people who were referred to nutrition clinics located in a specific area of Tehran City, Iran, from November 2017 to February 2018. This research selected 28 eligible volunteers with a body mass index above 29.9 kg/m2 by purposeful sampling and considering the inclusion and exclusion criteria. They were assigned to the experimental group (interpersonal psychotherapy, n=13) and control group (n=15). The inclusion criteria in this research were as follows: living in Tehran and being able to participate in group therapy sessions, being willing to cooperate, being between 20 and 50 years old, not suffering from a chronic physical disease, lacking any psychological disorders, and being obese (BMI>29.9 kg/m2). The exclusion criteria were as follows: unwillingness to continue attending intervention sessions and failure to attend group therapy for more than two sessions. Then, after explaining the goals and conditions of the study to the participants, they were assured that while their information remains confidential, they can withdraw from the plan at any stage of the study if they wish. Informed consent was obtained from all participants. Then, they completed the demographic and emotional cognitive regulation questionnaires (Garnefski & Kraaij, 2007) at the study's beginning and end. Furthermore, the participant's body mass index was measured at the first meeting and at the treatment's end. The intervention group participated in the interpersonal group therapy for ten sessions. Statistical methods included the Chi–square test and analysis of covariance.

    Results

    The findings showed that interpersonal psychotherapy could reduce body mass index (p<0.001), reduce negative emotional cognitive regulation strategies (p<0.001), and increase positive emotional cognitive regulation strategies (p<0.001).

    Conclusion

    Interpersonal psychotherapy is an effective way to lose weight and improve cognitive emotion regulation strategies. Therefore, this treatment method is recommended to promote the physical and mental health of obese individuals.

    Keywords: Obesity, Weight Loss, Interpersonal Psychotherapy, Cognitive Emotion Regulation
  • مینو زراعتی جورشری، محمدرضا فدائی چافی*
    مقدمه

    پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سلامت روانی و نگرش به خوردن با مقدار کاهش وزن در افراد چاق و دارای اضافه وزن انجام شد.

    روش ها

    این مطالعه از نوع مقطعی و جامعه آماری آن شامل افراد چاق و دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه در شهر رشت بود که 420 نفر [378 زن با وزن 91/15 ± 99/79 کیلوگرم، قد 98/5 ± 67/161 سانتی متر، سن 15/11 ± 59/39 سال و شاخص توده بدنی  (Body mass index یا BMI) 06/3 ± 88/30 کیلوگرم بر مترمربع و 42 مرد با وزن 59/23 ± 31/100 کیلوگرم، قد 75/9 ± 07/175 سانتی متر، سن 35/11 ± 45/38 سال و BMI برابر با 20/4 ± 75/32 کیلوگرم بر مترمربع] به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات به وسیله پرسش نامه آنلاین نگرش به خوردن Carner (Eating Attitude Test یا EAT) و پرسش نامه سلامت روانی Goldberg (General Health Questionnaire یا GHQ) جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی Pearson و مدل بندی رگرسیونی در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    یافته ها

    از میان مولفه های مورد بررسی، ارتباط معنی داری بین سلامت روانی (001/0 > P، 18/0- = r) و نگرش به خوردن (030/0 = P، 10/0 = r) با میزان موفقیت در کاهش وزن وجود داشت. رابطه ابعاد سلامت روانی شامل علایم جسمانی (001/0 > P، 19/0- = r)، اضطراب (018/0 = P، 11/0- = r)، اختلال عملکرد اجتماعی (001/0 = P، 16/0- = r) و افسردگی (063/0 = P، 09/0- = r) با کاهش وزن معنی دار بود. همچنین، ارتباط معنی داری بین مولفه های نگرش به خوردن شامل کنترل دهانی (001/0 > P، 21/0 = r)، تمایل به خوردن (009/0 = P، 12/0- = r) و عادات غذایی (001/0 > P، 10/0 = r) با موفقیت در کاهش وزن وجود داشت.

    نتیجه گیری

    سلامت روانی بالاتر و سطح بهتر نگرش به خوردن، با موفقیت بیشتر در کاهش وزن افراد چاق و دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه ارتباط دارد. بنابراین، توجه به عوامل مذکور، منجر به افزایش احتمال موفقیت در کاهش وزن خواهد شد.

    کلید واژگان: سلامت عمومی, رفتار خوردن, کاهش وزن, اضافه وزن, چاقی, ایران
    Minoo Zeraati-Jorshari, Mohammadreza Fadaei-Chafy*
    Background

    The purpose of this research was to investigate the relationship between mental health, eating attitudes, and the amount of weight loss in obese and overweight individuals.

    Methods

    The design of the study was cross-sectional. The statistical population consisted of obese and overweight individuals who visited nutrition clinics in Rasht City, Iran. A total of 420 participants were included in the study, comprising 378 women with an average weight of 79.99 ± 15.91 kg, height of 161.67 ± 5.98 cm, age of 39.59 ± 11.15 years, and body mass index (BMI) of 30.88 ± 3.06 kg/m2, as well as 42 men with an average weight of 100.31 ± 23.59 kg, height of 175.07 ± 9.75 cm, age of 38.45 ± 11.35 years, and BMI of 32.75 ± 4.20 kg/m2. The participants were selected using convenience sampling method. Data were collected using online questionnaires that included Carner's Eating Attitudes Test (EAT) and Goldberg's General Health Questionnaire (GHQ). Data analysis was conducted using Pearson's correlation coefficient test and regression modeling in SPSS software.

    Findings

    There was a significant relationship between mental health (r =- 0.18, P < 0.001) and eating attitude (r = 0.10, P = 0.030) with the success rate in weight loss. The relationship between mental health dimensions, including physical condition (r =- 0.19, P < 0.001), anxiety (r =- 0.11, P = 0.018), and social function (r = -0.16, P = 0.001) was significant with weight loss. The relationship between the components of eating attitude, including oral control (r = 0.21, P < 0.001) and desire to eat (r =- 0.12, P = 0.009) with success in weight loss was significant.

    Conclusion

    Higher mental health, as well as a better level of eating attitude, was associated with greater weight loss success in obese and overweight people referred to nutrition clinics. Therefore, paying attention to these factors will increase the probability of success in weight loss.

    Keywords: General Health, Feeding Behavior, Weight Loss, Overweight, Obesity, Iran
  • مهدی تولائی، مطهره حصارکی شرق، مریم سیحون، نگین تحویلیان، مهدیه حسین زاده*
    مقدمه

    پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) بر سرمایه روان شناختی، میزان وزن و توده چربی زنان چاق، انجام گرفت.

    روش بررسی

    این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با روش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش تمام زنان دارای اضافه وزن و چاق که در سال ‏‏1400 ساکن در شهر یزد بودند. با توجه به ملاک های ورود تعداد 30 نفر انتخاب و ‏به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند.‏ ابزارهای پژوهش پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه سرمایه روان شناختی و همچنین پروتکل درمان ACT بود و پس از اجرای پیش آزمون، آزمودنی های گروه کنترل در معرض متغیر مستقل جلسات آموزشی درمان ACT قرار گرفتند. تعداد جلسات گروه درمانی 9 جلسه 5/1 ساعته بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد.

    یافته ها

    در ابتدای پژوهش میانگین وزن در گروه آزمایش 85/73 کیلوگرم و در گروه کنترل 01/74 کیلوگرم بود. یافته های پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توانسته در افزایش سرمایه  روان شناختی خانم های دارای اضافه وزن و چاق شهر یزد (001/0=p) نقش موثر داشته باشد. این درمان همچنین در کاهش توده چربی و کاهش وزن شرکت کنندگان (001/0=p) نیز اثربخش بود.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد درمان ACT می تواند نقش موثری در رفع مشکلات زنان دارای اضافه وزن داشته و منجر به افزایش سرمایه روان شناختی و همچنین کاهش وزن و توده چربی شود.

    کلید واژگان: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT), سرمایه روان شناختی, کاهش وزن, توده چربی, زنان
    Mehdi Tavallaei, Motahareh Hesaraki, Maryam Seyhoon, Negin Tahvilian, Mahdieh Hosseinzadeh*
    Introduction

    The present study was conducted with the aim of investigating the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) on psychological capital, weight and fat mass of obese women.

    Method

    This study is a semi-experimental, involving a pre-test and post-test design with a control group. The research population comprised all overweight and obese women living in Yazd in 2021. According to the inclusion criteria, 30 people were selected and randomly replaced in two experimental and control groups (15 people in each group). The research instruments included a demographic information questionnaire, the psychological capital questionnaire, and the ACT treatment protocol. Following the pre-test, subjects in the control group underwent ACT treatment training sessions as the independent variable. The intervention consisted of nine group therapy sessions, each lasting 1.5 hours. Analysis of covariance (ANCOVA) was used to analyze the data.

    Results

    At the beginning of the research, the average weight in the experimental group was 73.85 kg and in the control group was 74.01 kg. The findings of the research showed that the treatment based on ACT was able to play an effective role in increasing the psychological capital of overweight and obese women in Yazd city (p=0/001). This treatment was also effective in reducing the fat mass and weight of the participants (p=0/001).

    Conclusion

    According to the results of the present study, it seems that ACT can play an effective role in solving the problems of overweight women and increase their psychological capital and reduce their weight and fat mass.

    Keywords: Acceptance, Commitment Therapy (ACT), Psychological Capital, Weight Loss, Fat Mass, Women
  • سید محسن نعمتی، محمد نریمانی*، پرویز پرزور، سجاد بشرپور، قاسم فتاح زاده
    زمینه و هدف

    چاقی در بین جوامع و اکثر کشورها گسترش یافته و به موضوعی عمومی و جهانی تبدیل شده است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه کاهش وزن تلفیقی بر ولع مصرف و شاخص های تن سنجی در زنان مبتلا به چاقی صورت گرفت.

    مواد و روش ها

    پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان چاق مراجعه کننده به کلینیک تغذیه شهر اردبیل در سال 1402 بود. با توجه به اینکه حداقل 15 نمونه در تحقیقات تجربی در نظر گرفته شده است، در نتیجه 45 زن چاق (15 نفر در موقعیت درمان با برنامه کاهش وزن تلفیقی و 15 نفر در موقعیت بدون درمان) به طور تصادفی انتخاب و در گروه قرار گرفتند. هر یک از گروه آزمایش به تفکیک روزانه به مدت 50 دقیقه و با تعداد جلسات 14 جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. اعضای هر گروه با استفاده از پرسشنامه ولع مصرف Cepeda-Benito و شاخص های تن سنجی در مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند و از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری برای تحلیل داده ها استفاده شد.

    یافته ها

    براساس نتایج بدست آمده، برنامه کاهش وزن تلفیقی بر ولع مصرف غذا، شاخص توده بدنی (BMI) و  نسبت دور کمر به قد (WHtR) تاثیر مثبت و معنادار داشته است (001/0>P) به طوری که نمرات آزمودنی های گروه آزمایش در پس آزمون این متغیرها کاهش معنادار یافته است اما بر نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) و شاخص حجم شکمی  AVI تاثیر معناداری نداشته است (05/0<P).

    نتیجه گیری

    براساس نتایج این مطالعه، به نظر می رسد از روش برنامه کاهش وزن تلفیقی می توان در برنامه های کاهش وزن و تغییر سبک زندگی و ارتقاء سلامت جامعه استفاده کرد

    کلید واژگان: کاهش وزن, برنامه کاهش وزن تلفیقی, ولع مصرف, شاخص های تن سنجی, چاقی
    Seyed Mohsen Nemati, Mohammad Narimani*, Parviz Porzoor, Sajjad Basharpoor, Ghasem Fattahzade
    Aim and Background

    Obesity has spread among societies and most countries and has become a general and global issue. The present study was conducted with the aim of the effectiveness of a combined weight loss program on cravings and anthropometric indicators in obese women.                                                                                     

    Methods and Materials: 

    The current research was semi-experimental with a pre-test design the test boy was with the control group. The statistical population included all obese women who referred to the nutrition clinic of Ardabil city in 1402. Considering that at least 15 samples are considered in experimental research, as a result, 45 obese women (15 people in the treatment situation with integrated weight loss program and 15 people in the situation without treatment) were randomly selected and placed in the group. Each of the experimental group was treated separately daily for 50 minutes and with 14 sessions, and the control group did not receive treatment. The members of each group were evaluated using the Cepeda-Benito craving questionnaire and anthropometric indices in the pre-test and post-test stages, and multivariate analysis of variance was used to analyze the data.

    Findings

    Based on the obtained results, the integrated weight loss program had a positive and significant effect on food cravings, Body Mass Index and WHtR index (P<0.001), so that the scores of the subjects of the experimental group decreased significantly in the post-test of these variables, but on WHR and AVI had no significant effect (P<0.05).

    Conclusions

    Based on the results of this study, it seems that the integrated weight loss program method can be used in weight loss and lifestyle change programs and improving community health.

    Keywords: Weight Loss, Integrated Weight Loss Program, Cravings, Anthropometric Indicators, Obesity
  • حمید وصفی، حمید محبی*، معرفت سیاهکوهیان، لطف الله رضا قلی زاده، ابوذر جوربنیان
    زمینه و هدف

    افزایش وزن و  چاقی متعاقب آن یک مشکل بهداشتی جهانی است. تغذیه با محدودیت زمانی یک روش نسبتا جدید برای کاهش وزن با مزایای متابولیک و تن سنجی فراوان است. ورزش هوازی با شدت کم نیز اثرات مفیدی بر کاهش وزن و عوامل متابولیک دارد، با این حال، اثر ترکیبی ورزش هوازی با شدت کم و TRF بر عوامل متابولیک و تن سنجی در مردان میانسال سالم دارای اضافه وزن به ندرت بررسی شده است. پژوهش حاضر این هدف را بررسی کرده است.

    روش کار

    از بین 55 داوطلب، 27 مرد میانسال سالم در سنین (35 تا 55 سال) با اضافه وزن (30>BMI >25) با درصد چربی بدن 0.75± 26.15 به طور تصادفی به سه گروه (با زمان های تغذیه آزاد 8،6 و 10 ساعته از 8 صبح الی 14، 16 و 18 و ناشتا در باقیمانده 24 ساعت) تقسیم شدند.گروه ها عبارت بودند: 1-TRF 18:6& ورزش  2-TRF 16:8& ورزش 3-TRF 18:6& ورزش. هر سه گروه پروتکل های TRF را  همزمان با تمرینات هوازی با شدت برابروکم (55 الی 65 درصد حد اکثر ضربان قلب) انجام دادند. مداخلات به مدت 12 هفته ادامه یافت. آزمایشات خون و ترکیب بدن قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. دریافت غذای روزانه قبل از مداخله و طی 12 هفته اندازه گیری شد. در نهایت تمامی داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    یافته ها

    ترکیب TRF و ورزش باعث کاهش گلوکز و مقاومت به انسولین در همه گروه ها شد. کلسترول و LDL در گروهTRF با پنجره تغذیه 6 ساعته و 8 ساعته (6- س و 8- س) کاهش یافت. کاهشHDL تنها در گروه تغذیه 8- س معنی دار بود. وزن و BMI در گروه های 6-س و 8-س کاهش یافت. درصد چربی در گروه 6-س کاهش یافت. برای هیچ یک از متغیرها تفاوت معنی داری بین گروه ها وجود نداشت. میانگین انرژی دریافتی در 12 هفته در هیچ گروهی تفاوت معنی داری نداشت، اما مدل 6- س باعث کاهش بیشتر در میانگین انرژی دریافتی در طول 12 هفته نسبت به دو گروه دیگر شد.

    نتیجه گیری

    TRF با زمان تغذیه 6-س همراه با ورزش هوازی سبک به عنوان مطمئن ترین روش برای بهبود پروفایل متابولیک و آنتروپومتریک در مردان میانسال دارای اضافه وزن پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: غذا خوردن در زمان محدود, ورزش هوازی, متابولیسم, کاهش وزن, ترکیب بدن
    Hamid Vasfi, Hamid Mohebbi*, Marefat Siahkouhian, Lotfollah Rezagholizadeh, Abouzar Jorbonian
    Background

    Weight gain and obesity are the global health problem. Time-restricted feeding is a relatively new method of weight loss with many metabolic and anthropometric benefits. Low-intensity aerobic exercise also has beneficial effects on weight loss and metabolic factors; However, the combined effect of TRF and low-intensity aerobic exercise on metabolic and anthropometric factors in healthy overweight middle-aged men has rarely been investigated. The present research has investigated this purpose.

    Methods

    Among 55 volunteers, 27 healthy middle-aged men in the age (35 to 55) with overweight (25 <bmi< 30=""> The groups included: 1-TRF18:6 & EX 2-TRF 16:8 & EX 2-TRF 14:10 & EX. Three groups performed TRF protocols with different feeding times (6, 8 and 10 hours of free feeding) and fasting in the remaining 24 hours, and the same low -intensity aerobic exercise (55-65% of maximum heart rate). The interventions continued for 12 weeks. Blood and body composition tests were measured before and after the intervention. Daily food intake was measured before the intervention and during 12 weeks. Finally, all the data were analyzed.Analysis of variance with repeated measures was used for analysis. P values ​​less than 0.05 were considered as a significant criterion in all statistical tests.</bmi<>

    Results

    The combination of TRF and exercise decreased glucose and insulin resistance in all groups. Cholesterol and LDL decreased in the 6-h and 8-h TRF groups. HDL reduction was significant only in the 8-h TRF group. Weight and BMI were reduced in the 6-h and 8-h TRF groups. The percentage of fat reduced in the 6-h group.  There was no significant difference between the groups for any of the variables. The average energy received in 12 weeks was not significantly different in any group; however the 6-h model caused a greater decrease in the average energy received during 12 weeks than in the other two groups.

    Conclusion

    The 6-h TRF model along with light aerobic exercise is suggested as the most reliable method to improve the metabolic and anthropometric profile in overweight middle-aged men.

    Keywords: Time Aerobic Exercise, Metabolism, Weight Loss, Body Composition, Restricted Eating
  • نازنین بهروز، آزاده مصری پور*
    مقدمه

    داروهای کاهنده وزن در ایجاد افسردگی نقش دارند. اورلیستات از داروهای پر مصرف کاهنده وزن محسوب می شود ولی بررسی های پیش بالینی در مورد اثر این دارو بر خلق صورت نگرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر اورلیستات به تنهایی و به دنبال القای استرس بر رفتار افسردگی موش بود.

    روش بررسی

    در این مطالعه بنیادی-کاربردی موش های نر سفید (2±27 گرم) در شش گروه شامل 7 موش استفاده گردید. اورلیستات به صورت خوراکی و ایمی پرامین (کنترل مثبت داروی مرجع) داخل صفاقی روزانه تجویز شدند، افسردگی با روش استرس اجتناب از آب برای 14 روز القا گردید. فعالیت حرکتی با تست لوکوموتور اندازه گیری شد، افسردگی با اندازه گیری بی حرکتی حیوان در تست شنای اجباری و غذا خوردن در تست اجتناب از غذا خوردن در محیط جدید و ترجیح مصرف سوکروز بررسی گردید.

    نتایج

    اورلیستات (25 mg/kg) تغییری در فعالیت لوکوموتور ایجاد نکرد. استرس باعث افزایش مدت زمان بی حرکتی در تست شنای اجباری در مقایسه با گروه کنترل استرس (2±98/2 ثانیه، 0/001>P) گردید. مدت زمان بی حرکتی گروه اورلیستات تفاوتی با کنترل نداشت، گروه اورلیستات-استرس نیز تفاوت قابل توجهی با گروه استرس تنها نداشت (0/05<P). در تست اجتناب از غذا خوردن نتایج زمان اولین غذا خوردن و مقدار غذای مصرفی گروه اورلیستات تفاوتی با کنترل نداشت و اورلیستات-استرس نیز تفاوت قابل توجهی با گروه استرس تنها نداشت. در گروه اورلیستات-استرس ترجیح محلول سوکروز (69/8 %) افزایش یافت. ایمی پرامین باعث کاهش رفتارهای افسردگی حیوان گردید.

    نتیجه گیری

    تجویز اورلیستات باعث رفتار افسردگی نشد و باعث بدتر شدن رفتار افسردگی در حضور استرس در حیوانات نگردید. بررسی اثرات مزمن ارلیستات بر افسردگی پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: افسردگی, استرس, اورلیستات, مطالعه حیوانی, کاهش وزن
    Nazanin Behrooz, Azadeh Mesripour*
    Introduction

    The weight-loss drugs can induce depression. Orlistat is one of the common weight-loss drugs, but preclinical studies about its effect on mood have not been performed. The aim of this study was evaluating the effect of orlistat alone and following inducing stress on mice depressive behavior.

    Methods

    In this fundamental-applied study, male white mice (27±2 g), in six groups having 7 animals were used. Orlistat was administered orally and imipramine (positive control) was injected intraperitonealy daily, depression was induced by the water avoidance stress (WAS) model during 14 days. The activity was evaluated by the Locomotor Activity Test, depression was assessed by measuring the immobility time during the forced swimming test (FST), food consumption in novelty suppressed feeding test (NSFT), and the sucrose preference test.

    Results

    Orlistat (25 mg/kg) did not change the locomotor activity. Stress increased the duration of immobility in the forced swimming test compared to the stress control group (98±2.2 seconds, P<0.001). The difference in immobility time between orlistat group and the control group was insignificant, the difference in immobility time between orlistat-WAS group and WAS alone group was also insignificant (P>0.05). The difference in the results of latency and food consumption during novelty suppressed feeding test in orlistat group compared to the control group and between orlistat-WAS group compared with the WAS alone group were insignificant. In orlistat-WAS group the sucrose preference increased (69/8 %). Imipramine reduced depressive behavior in mice.

    Conclusion

    Orlistat administration did not induce depressive behavior in animals and it did not augment depression when administered during WAS. Evaluating the effect of chronic orlistat administration on depressive behavior is suggested.

    Keywords: Depression, Stress, Orlistat, Animal study, Weight loss
  • سیف الله آقاجانی*، سید محسن نعمتی، نسیم عبدلی

    زمینه و هدف:

     چاقی و اضافه وزنی به عنوان مشکلی مهم در سراسر جهان در حال بروز است. از همین رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر افکار غیرمنطقی و ارتقا مثبت اندیشی در افراد تمایل به کاهش وزن انجام شد.

    مواد و روش ها

    روش تحقیق حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و جامعه موردمطالعه در این تحقیق شامل تمامی بانوان دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه شهر اردبیل بود که با استفاده از نمونه گیری در دسترس، تمام آزمودنی هایی که با توجه به پرسشنامه باورهای غیرمنطقی اهواز و مقیاس مثبت اندیشی اینگرام و ویسنیکی (1998) دارای مشکلات مربوط به باورهای غیرمنطقی و مثبت اندیشی بودند، نمونه ای به حجم 30 نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه یک ساعته (هر هفته یک جلسه) تحت آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس قرار گرفتند. در پایان آموزش، پس آزمون بر روی دو گروه اجرا شد، داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCONA) مورد تحلیل قرار گرفتند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر کاهش باورهای غیرمنطقی (72/142=F و 01/0 <p) و افزایش مثبت اندیشی (95/9=F و 01/0 <p)، اثربخش بود.

    نتیجه گیری

    بنابراین شاید بتوان نتیجه گرفت مجریان حوزه درمان و آموزش می توانند با استفاده از آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس به کاهش مشکلات، باورهای غیرمنطقی و مثبت اندیشی افراد اضافه وزن کمک شایانی کنند.

    کلید واژگان: ذهن آگاهی, باورهای غیرمنطقی, مثبت اندیشی, کاهش وزن
    Seifollah Aghajani*, Seyed Mohsen Nemati, Nasim Abdoli
    Aim and Background

    Obesity and being overweight are emerging as important problems worldwide. Therefore, the present study was conducted to investigate the effectiveness of mindfulness-based on reducing stress on irrational thoughts and promoting positive thinking in people who want to lose weight.

    Methods and Materials: 

    The current research method is a semi-experimental pretest-posttest type with a control group and the population studied in this research included all obese women who were referred to nutrition clinics in Ardabil city, using available sampling, all the subjects who Paid attention to Ahvaz irrational beliefs questionnaire and positive thinking scale of Ingram and Visniki (1998) had problems related to irrational beliefs and positive thinking, a sample of 30 people was selected and randomly divided into two experimental groups (15 people) and control group (15 people) were divided. The experimental group underwent mindfulness training based on stress reduction during 8 one-hour sessions (one session per week). At the end of the training, the posttest was performed on two groups, the data were analyzed using multivariate covariance analysis (MANCOVA).

    Findings

    The results showed that mindfulness-based on stress reduction was effective in reducing illogical beliefs (F=142.72 and P< 0.01), and increasing positive thinking (F=9.95 and P<0.01).

    Conclusions

    Therefore, it can be concluded that practitioners in the field of treatment and education can help to reduce problems, irrational beliefs, and positive thinking in obese people by using mindfulness training based on stress reduction.

    Keywords: Mindfulness, irrational beliefs, positive thinking, weight loss
  • محدثه کیوانی، ابوالفضل بخشی پور*، عطا طهرانچی
    زمینه و هدف

     اثربخشی مداخلات روان شناختی برای کاهش وزن در مطالعات پیشین کمتر باهم مقایسه شده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو مداخله شناختی رفتاری و مبتنی بر پذیرش و تعهد در شاخص توده بدنی و توانمندی های شخصیت زنان دارای اضافه وزن بود.

    روش بررسی

     روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری سه ماهه همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری را زنان دارای اضافه وزن ساکن شهر مشهد در سال 1398 تشکیل دادند. چهل وپنج زن دارای اضافه وزن به صورت نمونه گیری دردسترس وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی در سه گروه پانزده نفره درمان شناختی رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گواه قرار گرفتند. تمام شرکت کنندگان به شش خرده مقیاس توانمندی های شخصیت در پرسش نامه ارزش ها در عمل-سیاهه توانمندی ها (پیترسون و سلیگمن، 2004) پاسخ دادند. گروه های آزمایش در شش جلسه براساس برنامه رهایی از چاقی (سیاروچی و همکاران، 2014) و برنامه راه حل بک برای کاهش وزن (بک، 2007) مداخله مربوط را دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس، خی دو، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD در سطح معناداری 0٫05 به کمک نرم افزار SPSS نسخه 23 استفاده شد.

    یافته ها

     شاخص توده بدنی در گروه های آزمایش به شکل معناداری از گروه گواه کمتر بود (0٫001>p)؛ البته بین دو گروه آزمایش تفاوت معناداری در این متغیر وجود نداشت (0٫812=p). نمرات متغیرهای اصالت (0٫001>p، 0٫001>p)، مهربانی (0٫001>p، 0٫001>p) و خودتنظیمی (0٫002=p، 0٫001>p) در شرکت کنندگان گروه های آزمایش به ترتیب درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی رفتاری درمقایسه با گروه گواه به شکل معناداری بیشتر بود؛ شرکت کنندگان گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، دارای نمرات بیشتری درمقایسه با گروه درمان شناختی رفتاری در متغیر هوش هیجانی (0٫034=p) و دارای نمرات بیشتری درمقایسه با گروه های درمان شناختی رفتاری و گروه گواه در متغیر عشق بودند (به ترتیب 0٫007=p و 0٫001>p).

    نتیجه گیری

     هر دو مداخله شناختی رفتاری و مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش شاخص توده بدنی اثربخشی یکسانی دارد؛ اما درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طیف گسترده تری از توانمندی های شخصیت را پرورش می دهد و به طور خاص بر توانمندی شخصیت هوش هیجانی و عشق اثرگذار است.

    کلید واژگان: درمان شناختی رفتاری, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, توانمندی های شخصیت, شاخص توده بدنی, کاهش وزن
    Mohaddese Keivani, Abolfazl Bakhshipoor *, Ata Tehranchi
    Background & Objectives

     Obesity and overweight are among the most common health issues in the world related to physical problems. Psychological and biological factors are associated with overweight. So, any intervention for weight reduction should be based on psychological issues and diet. Different interventions for weight reduction have been studied before, but their effectiveness has been less compared. Improving a healthy lifestyle is an assumed mechanism of effectiveness in psychological interventions for weight reduction. Previous studies indicate that character strengths are related to healthy behavior, and six character strengths had the highest correlation with healthy behavior: authenticity, self–regulation, emotional intelligence, kindness, love, and vitality. So, it can be hypothesized that any psychological intervention developed to improve healthy behavior can also effectively improve the six mentioned character strengths. The present research compared the effectiveness of Cognitive Behavioral Therapy (CBT) and Acceptance Commitment Therapy (ACT) on Body Mass Index (BMI) and character strengths among overweight women.

    Methods

     This quasi–experimental research employed a pretest–posttest and a three–month follow–up design with a control group. The study population consisted of all overweight women living in Mashhad City, Iran, in 2019. Forty–five overweight women were selected through convenience sampling and allocated to two experiment groups of CBT and ACT and one control group (n=15/group). The sample selection lasted one month according to the WHO definition of overweight and obesity. The inclusion criteria comprised the age range of 18–35 years, body mass index (BMI) more than 25 kg/m2 and signing the informed consent form before participating in the study. The exclusion criteria consisted of concurrent use of other psychological interventions and problematic mental or physical issues for weight reduction. All participants were examined in BMI and responded to Values in Action–Inventory of Strengths (Peterson & Seligman, 2004) and demographic questionnaire in pretest, posttest, and follow–up sessions. Both experimental groups received six sessions based on the weight scape program (Ciarochi et al., 2014) and Beck’s diet solution program (Beck, 2007). Descriptive statistics, including mean and standard deviation, describe the obtained data. To analyze the data, variance analysis, Chi–square test, analysis of variance with repeated measures, and LSD post hoc test at a significance level of 0.05 were used in SPSS version 23 software.

    Results

     Findings demonstrated that BMI in experimental groups was significantly lower than the control group (p<0.001). However, no difference was found between intervention groups in BMI (p=0.812). The scores of the variables of authenticity (p<0.001, p<0.001), kindness (p<0.001, p<0.001), and self–regulation (p=0.002, p<0.001) in the participants of the experimental groups, respectively, ACT and CBT were significantly more compared to the control group. In addition, the participants of the ACT group had higher scores compared to the CBT group in the variable of emotional intelligence (p=0.034) and had higher scores compared to the groups CBT and the control group in the love variable (p=0.007 and p<0.001, respectively).

    Conclusion

     CBT and ACT have the same effectiveness in reducing body mass index. However, ACT cultivates a broader range of personality abilities and explicitly affects the personality ability of emotional intelligence and love.

    Keywords: Cognitive Behavior Therapy, Acceptance, Commitment Therapy, Character Strengths, Body Mass Index, Weight Reduction
  • سعید علی حسینی، لطفعلی بلبلی*، معرفت سیاهکوهیان، سجاد انوشیروانی، امیرعلی جعفرنژادگرو، احسان فخری
    مقدمه

    وزنه برداری یک رشته ورزشی است که در اوزان مختلف انجام می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درجات مختلف کاهش وزن بر مقادیر نیرو عکس العمل زمین طی حرکت لیفت در وزنه برداران نخبه بود.

    روش کار

     پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود.  نمونه آماری پژوهش به روش در دسترس انتخاب شد و شامل 10 وزنه بردار نخبه (حداقل 3 سال سابقه مسابقات کشوری، سن: 0/75±50/ 25سال، وزن: 4/9±4/ 99 کیلوگرم، قد: 4/1±178/8 سانتی متر) بود.  داده های نیرو های عکس العمل زمین  در فرکانس 1000 هرتز طی حرکت لیفت ایزومتریک قبل و بعد از کاهش وزن برابر 2 و 4 درصد وزن بدن اندازه گیری شد. دو شرایط کاهش وزن با فاصله  زمانی یک هفته انجام گردید. انتخاب شرایط کاهش وزن 2 یا 4 درصد وزن بدن در روز اول به طور تصادفی انتخاب شد. جهت تحلیل آماری داده ها از آزمون آنالیز واریانس دوسویه با اندازه های تکراری در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که اوج نیروی عکس العمل عمودی زمین بعد از کاهش وزن 2 درصدی کاهش و بعد از کاهش وزن 4 درصدی افزایش داشته اشت (P<0.05). 

    نتیجه گیری

    کاهش درصد توده بدن منجر به افزایش نیروهای عکس العمل زمین می شود که در نتیجه می تواند یک عامل خطر مکانیکی برای آسیب های ارتوپدی باشد.

    کلید واژگان: : کاهش وزن, نیروی عکس العمل زمین, وزنه برداری
    Saeed Alihoseini, Lotfali Bolboli*, Marefat Siahkoohian, Sajad Anooshirvani, Amirali Jafarnezhadger, Ehsan Fakhri
    Introduction

    Weightlifting is a sport that is performed in different weights. The purpose of the present study was to investigate the effect of different degrees of weight loss on the values of ground reaction force during the lift movement in elite weightlifters.

    Methodology

    The current research was semi-experimental. The statistical sample of the research was selected using the available method and included 10 elite weightlifters (at least 3 years of experience in national competitions, age: 25.50±0.75 years, weight: 99.4±4.9 kg, height: 1. was 178.8±4 cm). The ground reaction force data was measured at 1000 Hz during the isometric lift movement before and after weight loss equal to 2 and 4% of body weight. Two conditions of weight loss were performed with an interval of one week. The selection of weight loss conditions of 2 or 4% of body weight on the first day was randomly selected. For the statistical analysis of the data, two-way analysis of variance with repeated measures was used at a significance level of 0.05.

    Results

    The results showed that the peak vertical ground reaction force decreased after 2% weight loss and increased after 4% weight loss (P<0.05).

    Conclusion

    The decrease in body mass percentage leads to an increase in ground reaction forces, which can be a mechanical risk factor for orthopedic injuries.

    Keywords: weight loss, ground reaction force, weight lifting
  • سعید علی حسینی، لطفعلی بلبلی، معرفت سیاهکوهیان، سجاد انوشیروانی، امیرعلی جعفرنژادگرو*
    مقدمه

    اوج گشتاور و اوج توان مفصلی دو متغیر مهم در عملکرد وزنه برداران می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر کاهش وزن سریع بر توان و گشتاور مفصل زانو وزنه برداران نخبه در سرعت های زاویه ای مختلف فلکشن و اکستنشن زانو بود.

    روش کار

    نمونه آماری پژوهش به روش در دسترس انتخاب شده و شامل 10 وزنه بردار نخبه (حداقل 3 سال سابقه مسابقات کشوری) با دامنه سنی 20 تا 30 سال بود. با استفاده از دستگاه ایزوکینتیک اوج گشتاور اکستنسوری و فلکسوری و اوج توان اکستنسوری و فلکسوری قبل و بعد از کاهش وزن (3 درصد جرم بدن) در سونا در دو پای برتر و غیربرتر محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون تی همبسته انجام شد. 

    یافته ها

    نتایج نشان داد کاهش وزن سبب کاهش گشتاور فلکسوری و اکستنسوری در پای چپ در سرعت های زاویه ای 60 ، 180 و 360 درجه بر ثانیه شده است (0/001=p). به علاوه در سرعت زاویه ای 360 درجه بر ثانیه گشتاور فلکسوری و اکستنسوری در پای راست بعد از کاهش وزن کاهش معنی داری پیدا کرده است (0/01=P).

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که کاهش وزن سریع ناشی از سونا (تقریبا 3٪ از توده بدن) باعث اختلال در گشتاور، توان فلکسوری و اکستنسوری  در سرعت های زاویه ای مختلف به ویژه در سمت غیربرتر می شود.

    کلید واژگان: کاهش وزن, ایزوکینتیک, توان, گشتاور, وزنه برداری
    Saeed Alihoseini, Lotfali Bolboli, Marefat Siahkouhian, Sajad Anoushirvani, Amirali Jafarnezhadgero*
    Introduction

    peak torque and peak joint power are two important variables in the performance of weightlifters. The purpose of this study was to investigate the effect of acute weight loss on the power and torque of the knee joint of elite weightlifters at different angular speeds of knee flexion and extension.

    Methods

    The statistical sample of the research was selected according to the available method and included 10 elite weightlifters (at least 3 years of experience in national competitions) with an age range of 20 to 30 years. Using an isokinetic device, the peak extensor and flexor torque and the peak extensor and flexor power before and after weight loss (3% of body mass) in the sauna were calculated in the two superior and non-superior legs. Statistical analysis was performed using the correlated t-test.

    Results

    The results showed that weight reduction caused a decrease in flexion and extensor torque in the left leg at angular speeds of 60, 180 and 360 degrees/second (p=0.001). In addition, in the angular velocity of 360 degrees per second, the flexion and extensor moment in the right leg has decreased significantly after weight loss (P=0.001).

    Conclusion

    According to the results of the research, it can be said that rapid weight loss caused by sauna (approximately 3% of body mass) resulted in disturbances in torque, flexion and extensor power at different angular speeds, especially on the non-superior side.

    Keywords: Weight reduction, Isokinetic, Power, Torque, Weightlifting
  • علیرضا احمدی، محمدرضا صبری، زهره سادات نوابی، مریم اقبالی بابادی*، علیرضا خسروی، نوشین محمدی فرد

     مقدمه:

     با توجه به شیوع روزافزون اضافه وزن و چاقی در نوجوانان و همراهی آن با بیماری های مزمن، این مطالعه با هدف بررسی عوامل تسهیل کننده و بازدارنده ی کاهش وزن در نوجوانان مبتلا به اضافه وزن و چاقی انجام گرفت.

    روش ها

    این مطالعه ی کیفی، به صورت مصاحبه ی فردی با 12 نفر از نوجوانان 12 تا 18 سال موفق و ناموفق در کاهش وزن، از درمانگاه مرکز تحقیقات قلب کودکان در پژوهشکده ی قلب و عروق اصفهان در سال 1398 انجام گرفت. روش نمونه گیری به صورت هدفمند و از روش تجزیه و تحلیل کیفی جهت آنالیز داده ها استفاده شد.

    یافته ها

    در مطالعه ی حاضر، 7 طبقه شامل اراده و پشتکار، حمایت و تشویق اطرافیان، گرایش به زیبایی، عدم تعجیل برای رسیدن به نتیجه، فعالیت بدنی کافی، درک معایب چاقی و فواید کاهش وزن به عنوان عوامل تسهیل کننده و 7 طبقه شامل باورهای غلط، عدم همکاری خانواده در اصلاح سبک زندگی، عدم اطلاع از عوارض چاقی، نگرانی از ایجاد محدودیت در رژیم غذایی، اولویت تحصیل در خانواده، عدم مدیریت و نظارت بر بوفه ی مدارس، رفتارهای نادرست والدین در برخورد با نوجوانان مبتلا به اضافه وزن و چاقی و آسیب های روانی آن ها به عنوان مهم ترین عوامل بازدارنده ی کاهش وزن نام برده شد.

    نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه نشان داد، عوامل فردی، محیطی، خانوادگی و تعامل بین آن ها، نقش مهمی در کاهش وزن نوجوانان دارد. از این نتایج می توان در برنامه ریزی های ارتقاء سلامت با هدف ترویج سبک زندگی سالم و پیشگیری از اضافه وزن و چاقی در نوجوانان استفاده کرد.

    کلید واژگان: کاهش وزن, نوجوانان, چاقی, اضافه وزن, مطالعه ی کیفی
    Alireza Ahmadi, Mohammadreza Sabri, Zohreh Sadat Navabi, Maryam Eghbali-Babadi *, Alireza Khosravi, Noushin Mohammadifard
    Background

    As overweight and obesity in children and adolescents continue to increase, this study was designed to explore the factors that facilitate or hinder weight control in obese and overweight adolescents.

    Methods

    This qualitative study was conducted as a personal interview with 12 adolescents aged between 12 and 18 years who succeeded in losing weight and those who did not, from the clinic at the Pediatric Cardiovascular Research Center at the Isfahan Cardiovascular Research Institute, in 2019. We used a purposeful sampling method and a qualitative analysis method to analyze the data.

    Findings

    Seven categories consisting of willpower and perseverance, support and encouragement of others, tendencies to beauty, lack of a rush to achieve results, adequate physical activity, understanding the disadvantages of obesity, and understanding the benefits of weight loss were identified as facilitating factors in this study. Seven other factors were reported as obstacles of weight loss, including misconceptions,  lack of family cooperation in lifestyle modification, lack of awareness about the effects of obesity, concern about dietary restrictions, lack of management and supervision of school cafeterias, parental misbehavior in handling adolescents with overweight or obesity, and their psychological damages.

    Conclusion

    The results of the present study show that in order to bring adolescents to the ideal weight, individual, environmental and familial factors and the interaction between them should be considered. The findings of this study could be used by health officials and policymakers to develop programs to prevent and control overweight and overcome obesity.

    Keywords: Weight loss, Adolescent, Obesity, Overweight, Qualitative Research
  • مهدی عسگری، علی سنایی*، فرامرز پازیار
    زمینه و هدف

    تکنیک پلیکاسیون عمودی معده با پیامدهای درازمدت ضعیف، در درصد بالایی از بیماران با افزایش مجدد وزن همراه است. بنابراین در این مطالعه، نتایج درمانی دو روش با و بدون پلیکاسیون قسمت دیستال معده درعمل جراحی رو-ان-وای گاستریک بای در افراد مبتلا به چاقی مرضی مقایسه شد.

    روش بررسی

    در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، 40 بیمار مبتلا به چاقی مرضی مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اهواز از اسفند 98 تا اسفند 99، به صورت تصادفی به دو گروه، بدون پلیکاسیون (20 تایی) و با پلیکاسیون (20 تایی) قسمت دیستال معده درعمل جراحی رو-ان-وای گاستریک بای پس تقسیم شدند. میزان کاهش وزن، عوارض، نتایج جراحی و میزان رضایت مندی بیماران ثبت شد. مدت پیگیری بیماران یک سال بود.

    یافته ها

    میانگین درصد کاهش وزن در زمان های مختلف بین دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد (05/0<P). طی یک سال پیگیری، هایپرتانسیون، دیابت، HLP و ریفلاکس در روش پلیکاسیون دیستال بهتر بود اما تفاوت معناداری را نشان نداد (05/0<P). میزان رضایتمندی بیماران در روش پلیکاسیون دیستال بالاتر بود اما تفاوت معناداری را نشان نداد (05/0<P).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد، استفاده از روش پلیکاسیون دیستال معده با لاپاروسکوپی روشی موثر و ایمن است و با کاهش وزن ایده آل زودرس ، کاهش عوارض و افزایش رضایتمندی بیماران با شاخص توده بدنی بیشتر/مساوی 35 kg/m2 همراه است. عدم نیاز به استفاده از جسم خارجی و قابلیت تکرار داشتن نیز از مزایای آن می باشد.

    کلید واژگان: پلیکاسیون دیستال معده, چاقی مرضی, رو-ان-وای گاستریک بای پس, نتایج درمان, کاهش وزن
    Mehdi Asgari, Ali Sanaee, Faramarz Pazyar*
    Background

    The vertical gastric plication technique leads to poor long-term outcomes and is associated with intolerable reflux, dysphagia, or weight gain in a high percentage of patients. Therefore, in this study, the therapeutic results of two methods with and without plication of the distal part of the stomach in gastric bypass surgery in patients with morbid obesity were compared.

    Methods

    In this clinical trial randomized single-blind study, 40 patients with morbid obesity who were referred to one of the hospitals affiliated with Jundishapur University of Medical Sciences in Ahvaz during March 2020-February 2021, were randomly divided into two groups: with plication of the distal part of the stomach (n=20) and without plication of the distal part of the stomach (n=20) in Roux-en-Y gastric bypass surgery. Weight loss rate, complications related to surgery, outcomes and satisfaction of patient were noted and followed up for one year.

    Results

    The mean percentage of weight loss at different times did not show a significant difference between the two groups (p>0.05). The length of hospitalization after surgery was significantly less in the distal gastric plication group (p=0.0001). During one year of follow-up, hypertension, diabetes, HLP, and reflux were well in the distal plication method but showed no significant difference (p>0.05). Satisfaction of the patients was more in the distal plication method and showed no significant difference (p>0.05). One year after the operation, the change of diet showed no significant difference in the two groups (p>0.05).

    Conclusion

    It looks that using the laparoscopic distal gastric plication method is an effective and safe method and is associated with early ideal weight loss, reduction of complications, and increase in satisfaction of patients with BMI>=35 kg/m2. No need to use a foreign body, stapler or bandage and the possibility of re-operation are the advantages of this technique.

    Keywords: distal gastric plication, morbid obesity, roux-en-y gastric bypass, treatment results, weight loss
  • محدثه کیوانی، ابوالفضل بخشی پور*، عطا طهرانچی
    زمینه و هدف

     اضافه وزن و چاقی از شایع ترین مشکلات مربوط به سلامت در جوامع معاصر هستند. مداخلات روانشناختی متعددی برای کاهش وزن تدوین شده اند. لذا اهمیت زیادی دارد که اثربخشی این مداخلات مورد سنجش قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو مداخله شناختی رفتاری و مبتنی بر پذیرش و تعهد در شاخص توده بدنی و کیفیت زندگی زنان دارای اضافه وزن بود.

    مواد و روش ها

     طرح پژوهش حاضر از نوع مطالعه ی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون -پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل و با گمارش تصادفی بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر، کلیه ی زنان دارای اضافه وزن ساکن شهر مشهد بودند. چهل و پنج زن دارای اضافه وزن به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه درمان شناختی رفتاری، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، و گروه گواه قرار گرفتند. شاخص توده بدنی در سه نوبت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اندازه گیری شد و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی-فرم کوتاه  و پرسشنامه جمعیت شناختی توسط شرکت کنندگان در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه تکمیل شدند. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.

    یافته ها

    یافته ها نشان دادند که شاخص توده بدنی در گروه های مداخله به شکل معناداری از گروه کنترل در پس آزمون و پیگیری کمتر بود البته بین دو گروه مداخله تفاوتی در این زمینه وجود نداشت. یافته ها همچنین نشان دادند که نمرات شاخص های کیفیت زندگی در شرکت کنندگان گروه های مداخله نسبت به گروه کنترل در پس آزمون و پیگیری به شکل معناداری بیشتر بود. علاوه بر آن نمرات شرکت کنندگان در گروه مبتنی بر پذیرش و تعهد در دو شاخص کیفیت کلی زندگی و سلامت روان نسبت به گروه شناختی رفتاری به شکل معناداری بیشتر بود.

    نتیجه گیری

     هر دو مداخله اثربخشی مطلوب در کاهش وزن داشتند اما مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد اثربخشی بهتری در برخی از شاخص های کیفیت زندگی نشان دادند.

    کلید واژگان: درمان شناختی رفتاری, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, کیفیت زندگی, شاخص توده بدنی, کاهش وزن
    Mohaddese Keivani, Abolfazl Bakhshipour*, Ata Tehranchi
    Aim and Background

    Overweight and obesity are among major health related problems in modern societies. Many psychological interventions are developed to lose weight and it is important to study their effectiveness. The aim of present study was to compare the effectiveness of cognitive behavior therapy (CBT), and acceptance and commitment therapy (ACT) on body mass index (BMI) and quality of life among overweight women.

    Methods and Materials

    Research method was quasi-experimental with pretest-posttest-follow up design and randomized allocation. Population was consisted of all overweight women living in the city of Mashhad. Forty five women with overweight were selected through convenience sampling and allocated randomly in two experiment groups of CBT and ACT, and one control group. BMI, quality of life, and demographic questionnaire were examined in pretest, posttest and three months follow-up. Repeated measure ANOVA was used to analyze the data.

    Findings

    Findings demonstrated that BMI was significantly lower in experiment groups in comparison of the control group in posttest and follow-up. However, no significant difference in BMI were found between CBT and ACT groups in posttest and follow-up. Findings also showed that subscales of quality of life were significantly higher among participants in intervention groups in comparison of control group in posttest and follow-up. Furthermore, participants in ACT group had significantly higher levels of quality of life and mental health in comparison of CBT group.

    Conclusions

    According to the results, both interventions had significant effectiveness in weight loss however ACT group had more significant effectiveness in some indicators of quality of life.

    Keywords: cognitive behavioral therapy, acceptance, commitment therapy, quality of life, body mass index, weight loss
  • وحید صالح، رقیه افرونده*، معرفت سیاه کوهیان، اسدالله اسدی
    مقدمه

    از بین تمامی عواملی که بر سلامتی و موفقیت انسانها تاثیر می گذارد، حفظ تعادل و توجه به ویژگی های فیزیولوژیکی و ترکیب بدنی می تواند در دوران کودکی بسیار تاثیر گذار باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی و مقایسه تاثیر تمرینات بی هوازی ژیمناستیک بر تعادل ایستا و پویا و ترکیب بدنی در پسران چاق و با وزن طبیعی بود.

    روش

    در این تحقیق نیمه تجربی، 60 پسر 8 تا 12 ساله که در سطح مبتدی ژیمناستیک ثبت نام کرده بودند به طور تصادفی به چهار گروه (تجربی چاق=15 نفر، کنترل چاق= 15 نفر، تجربی وزن طبیعی= 15 نفر، کنترل وزن طبیعی= 15 نفر) تقسیم بندی شدند. گروه های تجربی 45 دقیقه تمرین بی هوازی ژیمناستیک داشتند که 3 جلسه در هفته به مدت 8 هفته برگزار شد. ویژگی های فیزیولوژیکی، ترکیب بدنی و تعادل آزمودنی ها قبل و بعد از 8 هفته تمرین اندازه گیری شدند.

    نتایج

    در گروه تجربی چاق بعد از 8 هفته تمرینات بی هوازی ژیمناستیک تغییرات معناداری در (وزن= % 8/09- ، 0/001=P، درصد چربی بدن= % 12/81- ، 0/001=P، وزن چربی بدن= % 19/38- ، 0/001=P، حداکثر اکسیژن مصرفی= % 6/62+،0/03=P، تعادل ایستا= % 32/69+، 0/001=P، تعادل پویا= % 6/16-، 0/001=P) مشاهده شد. در گروه تجربی وزن طبیعی تغییرات معناداری در (حداکثر اکسیژن مصرفی= % 7/49+ ، 0/01=P، حداکثر ضربان قلب= % 3/34- ، 0/04=P، تعادل ایستا= % 23/64+ ، 0/002=P و تعادل پویا= % 9/97- ، 0/001=(P مشاهده شد. همچنین در مقایسه درصد تغییرات متغیرهای وزن 0/001=P، درصد چربی بدن 0/005=P ، وزن توده چربی 0/005=P، تعادل ایستا 0/001=P و تعادل پویای 0/002=P بدن تفاوت معناداری در بین گروه های تجربی چاق و وزن طبیعی مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    تعادل ایستا و پویا پس از 8 هفته تمرینات بی هوازی ژیمناستیک در هر دو گروه کودکان چاق و با وزن طبیعی بهبود یافت. پروتکل تمرینی حاضر باعث کاهش وزن و بهبود ترکیب بدن و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی در کودکان چاق شد.

    کلید واژگان: چاقی کودکان, ژیمناستیک, کاهش وزن, تعادل وضعیتی
    Vahid Saleh, Roghayyeh Afroundeh*, Marefat Siahkouhian, Asadollah Asadi
    Introduction

    Among all the factors that affect human health and success, maintaining balance and paying attention to physiological characteristics and body composition can be very effective in childhood. This study aimed to evaluate and compare the effects of anaerobic gymnastics training (AGT) on static, dynamic balance, physiological indexes, and body composition in obese and normal-weight boys.

    Method

    In this semi-experimental study, sixty obese elementary gymnasts age 8-12 years old were randomly divided into four groups ((obese experimental group, n=15), (obese control group, n= 15), (normal weight experimental group, n= 15) and (normal weight control group, n=15)). The experimental groups had 45 minutes of AGT, which was held 3 sessions per week for 8 weeks. Anthropometrical and body composition characteristics, and balance were measured before and after 8 weeks of AGT.

    Results

    According to the results we found the significant changes (P<0.05) following AGE in obese experimental group (weight= -8.09%, p=0.001, body fat% = -12.81, p=0.001, body fat weight = -19.38, p=0.001, Vo2max = +6.62, p=0.03, static balance = +32.69, p=0.001 and dynamic balance = -6.16, p=0.001). Also, in normal-weight experimental group we found the significant change of (Vo2max = +7.49, p=0.01, maximal heart rate = -3.34, p=0.04, static balance = +23.64, p=0.002, and dynamic balance = -9.97, p=0.001). Also comparing the percentage of changes in variables between the four groups, we found that there were significant changes in the variables of weight, p= 0.001, fat percentage p= 0.005, body fat weight p=0.005, static balance p=0.001, and dynamic balance p=0.002.

    Conclusion

    Static and dynamic balance improved after 8 weeks of AGT in both obese and normal weight children. In addition, the present exercise protocol reduced body weight, improved body composition, and increased maximal oxygen consumption in obese children.

    Keywords: Pediatric Obesity, gymnastics, Weight Loss, Postural Balance
  • مرجان خزان، مهدی هدایتی*

    چاقی یک بیماری مزمن و زمینه ساز ابتلا به بیماری های دیگری مانند دیابت، پرفشاری خون ، بیماری های قلبی-عروقی، سندرم متابولیک و سکته مغزی می باشد. هم زمان با شیوع گسترده ی چاقی؛ مصرف محصولات گیاهی لاغری به عنوان درمان های جایگزین چاقی افزایش یافته است. دلیل پدیده ی اخیر؛ باور عمومی مبنی بر بی خطری محصولات گیاهی برای سلامتی انسان است. بررسی ترکیب محتوای محصولاتی که به عنوان داروی گیاهی عرضه می شدند، منجر به شناسایی تعداد زیادی داروی غیرمجاز و غیراستاندارد گردید که به دلیل عوارض جانبی جدی و پتانسیل بالای اعتیاد، از بازار دارویی خارج شدند. از آنجا که مواد موثر موجود در این ترکیبات بر روی برچسب محصولات ذکر نمی شوند، مصرف کنندگان از خطرات و عوارض آن ها بی اطلاع باقی می مانند، در حالی که این محصولات پتانسیل ایجاد عوارض جانبی جدی برای سلامتی را، در صورت سوء مصرف اتفاقی، استفاده بیش از حد، یا برهم کنش با سایر داروها دارا می باشند. داروهای غیرمجاز اضافه شده معمولا شامل؛ محرک ها (افدرین، کافیین)، ضد اشتهاها (آمفتامین و آنالوگ هایش)، ضد افسردگی ها (سیبوترامین، فلوکستین)، ضد اضطراب ها (بنزودیازپین ها)، ادرارآورها (بومتانید)، ملین ها (فنل فتالیین)، ریمونابانت، اورلیستات و هورمون های تیرویید می باشند. هدف از این مطالعه ی مروری، بررسی طبقات مختلف این ترکیبات صناعی است، که اغلب به طور غیرقانونی به محصولات گیاهی لاغری اضافه می شوند.

    کلید واژگان: داروی غیراستاندارد, داروهای ضد چاقی غیرمجاز, محصولات لاغری گیاهی, لاغری, داروهای ضد چاقی, کاهش وزن
    Marjan Khazan, Mehdi Hedayati*

    Obesity, a chronic disease, is associated with comorbidities such as diabetes, hypertension, cardiovascular diseases, metabolic syndrome, and stroke. In this context, the consumption of natural weight-loss ingredients as alternative obesity treatments has been increasing because of the common idea indicating that they as natural products pose no risks to human health. (Simultaneously with the widespread prevalence of obesity; the use of herbal slimming products as an alternative treatment for obesity has increased. Because, the general belief is that plant products are safe for human health.) The analyses (analysis) of phytotherapeutic formulations showed increasing numbers of counterfeit drugs, as adulterants, withdrawn from the market due to significant side-effects and a high potential for addiction threatening public health. Because the drugs used in the products are not listed on the labels, consumers do not become aware of the risks. (Because the active ingredients in these products are not listed on the label, consumers remain unaware of their risks and side effects.) These products can cause serious health side-effects due to accidental abuse, overuse, or interaction with other drugs. The illegally added adulterants are commonly including stimulants (ephedrine, caffeine), anorexic (amphe tamine and its analogs), antidepressants (sibutramine, fluoxetine), anxiolytics (benzodiazepines), diuretics (bumetanide), laxatives (phenolphthalein), rimonabant, orlistat, and thyroid hormones. This review study aimed to describe various categories of synthetic drugs frequently added illegally into natural weight loss products as adulterants,

    Keywords: Drug Adulterated, Illegal anti-obesity medicine, Herbal weight-loss products, Slimming, Anti-obesity drugs, Weight loss
  • محسن کچویی*، جعفر حسنی، فاطمه تقی زاده
    سابقه و هدف

    هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی مداخله های مبتنی بر ارزیابی مجدد شناختی و مبتنی بر ذهن آگاهی در اصطلاح ولع به غذا، پرخوری و کاهش وزن در زنان دارای اضافه وزن بود.

    مواد و روش ها

    مطالعه حاضر، شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود که در سه گروه اجرا شد (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل). تعداد 45 زن دارای اضافه وزن و چاق به روش دردسترس انتخاب شدند. دو گروه آزمایش با برنامه آموزش آگاهی از خوردن مبتنی بر ذهن آگاهی (MB-EAT) و مداخله ارزیابی مجدد شناختی تحت درمان قرار گرفتند. آزمودنی ها قبل از درمان و بعد از اتمام آن، پرسشنامه ولع به غذا - صفت (FCQ-T) و پرسشنامه پرخوری افراطی (BES) را تکمیل کردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

    نتایج

    نتایج نشان داد که درمان MB-EAT منجر به کاهش معنادار ولع به غذا و پرخوری افراطی شد (01/0<P)؛ درحالی که بین گروه ارزیابی مجدد شناختی و گروه کنترل از لحاظ این متغیرها تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0>P). همچنین درمان مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به کاهش معنادار شاخص توده بدنی افراد شد (01/0<P)؛ درحالی که بین گروه ارزیابی مجدد شناختی و گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0>P).

    نتیجه گیری

    یافته ها نشان می دهند که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی با ارتقای ظرفیت خودتنظیمی افراد، آگاهی از علایم درونی و بیرونی و کاهش رفتارهای خودکار، می تواند درمانی موثر و پایداری برای کاهش وزن و اصلاح ولع به غذا و پرخوری باشد.

    کلید واژگان: چاقی, کاهش وزن, ذهن آگاهی, ارزیابی مجدد شناختی, ولع به غذا, پرخوری, زنان
    Mohsen Kachooei*, Jafar Hasani, Fatemeh Taghizadeh
    Background

    The present research aimed to compare the effectiveness of cognitive reappraisal based and mindfulness-based interventions in modulating food craving, binge eating and losing weight in overweight women.

    Materials and Methods

    The current study was a quasi-experimental with a pre-and post-test design, with the control group that was performed in three groups (two experimental groups and one control group). Forty-five overweight and obese women were selected by convenient sampling. Two Experimental groups received treatment based on mindfulness-based eating awareness training (MB-EAT) and cognitive reappraisal intervention. Subjects completed food craving scale-trait (FCQ-T), and binge eating scale (BES) before and after ending of treatment/waiting. Data was analyzed using covariance analysis.

    Results

    Results indicated that Mindfulness-based intervention led to significant decrease of Food craving and binge eating (P<0.01); While there was no significant difference between cognitive reappraisal and control groups (P>0.05). Also, Mindfulness-based led to significant decrease of weight loss (P<0.01); While there was no significant difference between cognitive reappraisal and control groups (P>0.05).

    Conclusion

    According to the results, it can be concluded that mindfulness-based could be an effective and permanent treatment for weight loss and modulating food craving and binge eating by increasing self-regulation capacity, cultivating awareness of internal and external cues and decreasing automatic behaviors.

    Keywords: Obesity, Weight loss, Mindfulness, Cognitive reappraisal, Food craving, Binge eating, Women
  • صادق عبدالهی*، زهرا نورالهی، معصومه سپهری راد، حدیث مهرشاد
    زمینه و هدف

    شیوع ابتلا به اختلالات متابولیکی مانند چاقی و سندروم متابولیک با افزایش سن گسترش یافته است. رزیستین و ویسفاتین آدیپوکین هایی هستند که در تنظیم متابولیک و فرایندهای فیزیولوژیکی نقش دارند. همچنین فعالیت ورزشی بعنوان یک روش غیردارویی موثر بر سلامتی شناخته شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته  تمرین مقاومتی با وزن بدن بر سطوح سرمی رزیستین و ویسفاتین در زنان سالمند مبتلا به سندرم متابولیک بود.

    روش ها

    در یک مطالعه نیمه تجربی 18 زن سالمند دارای سندرم متابولیک بطور تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی با وزن بدن (9 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی مقاومتی شامل 12حرکت بود و به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی همبسته استفاده شد.

    یافته ها

    در زنان سالمند دارای سندرم متابولک تمرین مقاومتی با وزن بدن موجب کاهش 7/34 درصدی سطوح سرمی رزیستین (0/004 p =) در مقایسه با مقادیر پیش آزمون شد. همچنین تمرین مقاومتی با وزن بدن موجب کاهش 26/1 درصدی سطوح ویسفاتین (0/024 p =) شد. در آزمودنی های گروه کنترل در هیچ کدام از شاخص ها تفاوت معناداری یافت نشد.

    نتیجه گیری

    هشت هفته تمرین مقاومتی با وزن بدن باعث کاهش رزیستین و ویسفاتین سرم در زنان سالمند مبتلا به سندرم متابولیک شد. پیشنهاد می گردد استفاده از تمرینات مقاومتی جهت بهبود وضعیت سلامتی سالمندان مورد توجه قرار گیرد.

    کلید واژگان: التهاب, چاقی, سالمندی, فعالیت ورزشی, کاهش وزن
    Sadegh Abdollahi*, Zahra Noorollahi, Masoumeh Sepehri Rad, Hadis Mehrshad
    Background and Aim

    The prevalence of metabolic disorders such as obesity and metabolic syndrome has increased with age. Resistin and visfatin are adipokines involved in metabolic regulation and physiological processes. Exercise is also known as a non-pharmacological method affecting health. The aim of this study was to evaluate the effect of 8 weeks circular resistance training on serum levels of resistin and visfatin in elderly women with metabolic syndrome.

    Methods

    In a quasi-experimental study, 18 elderly women with metabolic syndrome were randomly divided into two groups: resistance training with body weight (n = 9) and control (n = 9). The resistance training program with body weight consisted of 12 movements and was performed for 8 weeks and three sessions per week. Statistical analysis was performed using paired t-test.

    Results

    In elderly women with metabolic syndrome, resistance training with body weight reduced serum levels of resistin by 34.7% (p = 0.004) compared to pre-test values ​​. The resistance training with body weight also reduced visfatin levels by 26.1% (p = 0.024). No significant difference was found in any of the indicators in the control group..

    Conclusion

    Eight weeks of resistance training reduced serum resistin and visfatin in elderly women with metabolic syndrome. The resistance training is suggested to be considered as a health improving factor in the elderly.

    Keywords: Inflammation, Obesity, Aging, Exercise, Weight loss
  • نجمه عابدی شرق، عباس رمضانی فرانی*، بنفشه غرایی، ساره قربانی، حجت الله فراهانی
    زمینه و هدف

    انتشار کووید-19 در سراسر جهان و قوانین منع رفت و آمد ممکن است منجربه افزایش وزن و چاقی در افراد شده است. بنابراین هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر اینترنت از طریق گروه مجازی در کاهش وزن و افزایش خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن است.

    روش ها

    پژوهش حاضر یک مطالعه کاربردی از نوع نیمه آزمایشی با پیش و پس آزمون با گروه کنترل معادل بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای اضافه وزن با شاخص توده بدنی بیش از 25 در شهر نیشابور در سال 99-1398 بود. نمونه پژوهش شامل 90 نفر از افراد واجد شرایط بود که به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش، کنترل لیست انتظار و درمان معمول چاقی قرار گرفتند. مداخله درمانی گروه آزمایش به صورت جلسات درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر اینترنت در گروه مجازی در طی 42 جلسه برگزار شد. برای سنجش خودکارآمدی سبک زندگی از پرسش نامه خودکارآمدی سبک زندگی مرتبط با وزن (WEL) که در سال 1991 تهیه شده و برای سنجش وزن از شاخص توده بدنی (BMI) استفاده شد. نتایج فرایند اقدامات در ابتدا و پس از درمان به دست آمد.

    یافته ها

    تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS نسخه 25 در سطح معناداری 0/05 درصد انجام شد. نتایج حاکی از تاثیر معنادار ICBT از طریق گروه مجازی واتس اپ بر کاهش شاخص توده بدنی (F (72,2)= 15/54, P < 0/0005 ,Partialη2= 0/30) و افزایش خودکارآمدی سبک زندگی P <0/04 ,Partialη2 =0.08)؛ (72,2) =3.31 (F در زنان با اضافه وزن بود.

    نتیجه گیری

    بر اساس یافته های این پژوهش، درمان شناختی رفتاری مبتنی بر اینترنت از طریق گروه مجازی حتی با وجود انتشار بیماری همه گیری مانند کووید-19 که حضور منظم افراد به صورت حضوری امکان پذیر نیست بسیار نویدبخش بوده و می تواند موجب کاهش BMI و افزایش خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن در زنان شود.

    کلید واژگان: درمان شناختی رفتاری مبتنی بر اینترنت, کاهش وزن, خودکارآمدی سبک زندگی, چاقی
    Najme Abedishargh, Abbas Ramezani Farani*, Banafsheh Gharraee, Sareh Ghorbani, Hojjatollah Farahani
    Background and Aim

    The spread of COVID-19 as a pandemic and passage of lockdown rules may increase overweight and obesity in people. Therefore, this research intended to study the effectiveness of Internet-based cognitive behavioral therapy (ICBT) using a virtual group for weight loss and increasing weight efficacy lifestyle.

    Methods

    This pretest-posttest equivalent to the control group quasi-experimental and applied study was conducted in Neyshabur in 2019-2020. The statistical population consisted of overweight females with a body mass index (BMI) exceeding 25. The research sample included 90 eligible individuals randomly divided into three groups: experimental, wait-list control and Treatment as Usual. The interventional treatment in the experimental group was in the form of 42 ICBT sessions. The weight efficacy lifestyle questionnaire (WEL) produced in 1991 was used to assess weight efficacy lifestyle and BMI to evaluate weight. The data were collected prior to and following the therapy.

    Results

    ANCOVA at a significance level of 0.05 was employed to analyze the data. The results indicated that ICBT had significant effects via the virtual group and WhatsApp on BMI reduction (F (72,2) = 15.54, P <0/0005; Partialη2 = 0.30) and weight efficacy lifestyle increased (F (72,2) = 3.31, P <0/04; Partialη2 = 0.08) in the overweight female participants by SPSS-25 software.

    Conclusion

    Based on the findings of this study, ICBT via the virtual group was very promising and could reduce BMI and increasing weight efficacy lifestyle among the female participants in spite of the spread of a pandemic such as COVID-19 during which regular physical presence of individuals was not possible.

    Keywords: Internet-based cognitive Behavioral therapy, ICBT, Weight loss, BMI, Weight efficacy Life style, Obesity
  • سمیه عزیزی، نادره معماریان، کاوه علوی، روح الله صدیق، عاطفه قنبری*
    اهداف

     هدف پژوهش حاضر تبیین کیفی تجارب بیماران مراجعه کننده به کلینیک چاقی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) از روابط بین فردی شان، بعد از جراحی باریاتریک بود.

    مواد و روش ها

    پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی بود که در آن تجربه افرادی که عمل جراحی باریاتریک را داشتند از روابط بین فردی بررسی شد. نمونه پژوهش از بین بیماران مراجعه کننده به کیلینیک چاقی بیمارستان حضرت رسول (ص) به صورت هدفمند انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود و داده ها با روش تحلیل محتوای کیفی مضمونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. 

    یافته ها

    نتایج پژوهش حاضر در یک طبقه و چهار زیرطبقه دسته بندی شدند. طبقه اصلی تغییر عمده در روابط بین فردی بود. جراحی بر روابط خانوادگی، روابط زناشویی، روابط حرفه ای و روابط با دوستان تاثیر گذاشته بود. جراحی سبب تغییر در روابط خانوادگی به خصوص در افراد متاهل شده بود. در زوجینی که هر دو از چاقی رنج می بردند، تغییرات بعد از عمل سبب بروز تعارض در روابط دوطرفه شده بود. 

    نتیجه گیری

    عمل جراحی باریاتریک تاثیر قابل توجهی بر روابط بین فردی افراد دارد. این عمل باعث بهبود روابط بین اعضای خانواده، به خصوص همسران می شود، هرچند هم زمان می تواند احساسات متفاوتی را ایجاد کند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر افراد پس از عمل جراحی برای تنظیم روابط بین فردی شان احتمالا به کمک افراد متخصص مانند روان پزشک نیاز دارند.

    کلید واژگان: چاقی, عمل جراحی باریاتریک, کاهش وزن, خانواده, روابط بین فردی
    Somayeh Azizi, Nadereh Memaryan, Kaveh Alavi, Rooholah Sedigh, Atefeh Jolfaei Ghanbari*
    Objectives

     This aim of this study was to qualitatively study the obese patients’ experiences of interpersonal relationships after bariatric surgery.

    Methods

     This is a qualitative research. The study population consisted of all patients who had undergone bariatric surgery at least two years ago referred to the obesity clinic of Rasoul-e-Akram Hospital. Of these, 11 patients were selected using a purposive sampling method and underwent semi structured interviews. Data were analysed using thematic analysis method in MAXQDA 10 software. 

    Results

     The results were classified into one main category and four subcategories. The main category was related to the changes in interpersonal relationships. Bariatric surgery affected family relationships, marital relationships, professional relationships, and relationships with friends. It changed family relationships especially in married patients. In couples who both suffered from obesity, changes in physical appearance after surgery caused conflicts in bilateral relationships. 

    Conclusion

     Bariatric surgery causes significant changes in interpersonal relationships. It improves the relationship between family members, especially spouses, although it can create different feelings at the same time. People after bariatric surgery may need the help of specialists such as a psychiatrist to regulate their interpersonal relationships.

    Keywords: Obesity, Bariatric surgery, Weight loss, Family, Interpersonal relationships
  • یزدان احمدی*، پریسا شعبان زاده
    مقدمه

    طی نیم قرن گذشته شیوع چاقی و اختلالات متابولیکی مرتبط با آن مانند اختلالات چربی، بیماری های قلبی-عروقی، سکته ی قلبی و مغزی به طور چشم گیری افزایش یافته است. انواع مختلفی از ارگانیسم ها از جمله باکتری ها، قارچ ها، آغازیان و ویروس ها برای زندگی در روده ی انسان تکامل یافته اند که به آن ها میکروبیوتا گفته می شود. دانشمندان دریافتند افراد لاغر، میکروبیوتای متعادل در روده ی خود دارند که باعث لاغری آن ها می شود، بنابراین از روشی به نام پیوند مدفوع و کپسول مدفوع برای درمان چاقی استفاده می کنند. هدف از این پژوهش معرفی پیوند مدفوع و کپسول آن در درمان چاقی مقاوم به دارو است.

    روش ها: 

    مطالعه ی حاضر از نوع مطالعه ی مرور سیستماتیک است که مقالات انگلیسی و فارسی حاصل از جست و جوی منظم منابع اینترنتی با استفاده از عملکرد منطقی AND, OR بین کلمات کلیدی در پایگاه های Pub Med, Google scholar با استفاده از کلید واژگان انگلیسی،FMT, obesity, poop capsule, weight loss  از سال 2010 تا 2020 میلادی انجام گردیده است. جستجوی کلی برای منابع مرتبط پیوند مدفوع 474 مقاله بود. سپس با اعمال فیلتر زمان این تعداد به 237 مقاله تقلیل پیدا کرد. در مرحله ی پایانی نیز با حذف مقالات تکراری و بررسی ارتباط مقالات با موضوع مورد مطالعه، 22 مقاله به عنوان منابع مربوطه و نهایی انتخاب شدند.

    یافته ها: 

    در درمان چاقی با FMT مدفوع فرد اهدا کننده پس از غربالگری و تست های لازم با استفاده از روش های گوناگون نظیر انما یا کولونوسکوپی به فردگیرنده منتقل می شود و از آن پس، فرد گیرنده با دریافت میکروبیوتای متعادل فرد اهداکننده به مرور لاغر می شود. می توان به جای پیوند مدفوع که روشی نسبتا تهاجمی است از کپسول های مدفوع که متشکل ازمدفوع خشک شده ی فرد اهداکننده است استفاده نمود.

    نتیجه گیری: 

    پیوند مدفوع و کپسول مدفوع با رعایت ملاحظات لازم روش موثری در کاهش وزن افراد چاق (BMI>30) است. با توجه به جدید بودن روش درمانی مطرح شده، مطالعات بیشتری در این حوزه خصوصا بررسی های کلینیکال این روش در درمان افراد چاق کشور توصیه می شود.

    کلید واژگان: چاقی, کاهش وزن, پیوند مدفوع, کپسول مدفوع
    Yazdan Ahmadi*, Parisa Shabanzadeh
    Background

    Over the past half-century, the prevalence of obesity and related metabolic disorders such as fat disorders, cardiovascular disease, myocardial infarction and stroke have increased dramatically. Various types of organisms, including bacteria, fungi, protozoan, and viruses, have evolved to live in the human gut, called microbiota. Scientists have found that thin people have a balanced microbiota in their gut that causes them to lose weight, so they use a method called fecal grafting and fecal capsules to treat obesity. The aim of this study is to introduce fecal graft and its capsule in the treatment of drug-resistant obesity.

    Methods

    This article is a systematic review of the study which English and Persian articles are obtained from regular search of Internet resources using logical AND, OR function between keywords in Pub Med, Google scholar databases using English keywords, FMT, obesity, poop capsule, weight loss has been done from 2010-2020. The total search for fecal transplant related resources was 474 articles. Then, by applying the time filter, this number was reduced to 237 articles. In the final stage, by eliminating duplicate articles and examining the relationship of articles with the subject under study, 23 articles were selected as relevant and final sources.

    Results

    In the treatment of obesity with FMT, the donorchr('39')s stool is transferred to the recipient after screening and necessary tests using various methods such as enema or colonoscopy, and then the recipient gradually loses weight by receiving a balanced microbiota of the donor. Instead of a stool transplant, which is a relatively invasive procedure, stool capsules consisting of the donorchr('39')s dried stool can be used.

    Conclusions

    Stool transplantation and fecal capsule are an effective method in weight loss of obese people (BMI> 30) with due consideration. Due to the novelty of the treatment method, further studies in this field, especially clinical studies of this method in the treatment of obese people in the country are also recommended.

    Keywords: FMT, Obesity, Poop Capsule, Weight Loss
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال