به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "coping skills" در نشریات گروه "پزشکی"

  • Maryam Shirani Nazhvani, Felor Khayatan *, Hadi Farhadi
    Background
    Marital burnout significantly affects many women, leading to emotional distress and decreased quality of life. The present study aimed to investigate the effectiveness of resilient dialectical behavior therapy (RDBT) and dialectical behavior therapy (DBT) on improving coping strategies and resilience in women experiencing marital burnout.
    Methods
    This quasi-experimental study employed a pre-test, post-test, and two-month follow-up design to evaluate the efficacy of Dialectical Behavior Therapy (DBT) and Relational Dialectical Behavior Therapy (RDBT) in addressing marital burnout among women aged 25-50. The study participants were recruited from counseling centers in Isfahan, Iran, during the Spring of 2023. A convenience sample of 45 women was randomly allocated to three groups: DBT (n=15), RDBT (n=15), and a control group (n=15). The experimental groups received nine weekly, 60-minute therapy sessions, while the control group received no intervention. The Coping Inventory for Stressful Situations (CISS) and Connor-Davidson Resilience Scale (CD-RISC) were administered at pre-test, post-test, and follow-up. Repeated measures ANOVA and Bonferroni post-hoc tests were used to analyze the data, which was processed using SPSS version 27.
    Results
    Both interventions had a significant positive effect on improving coping strategies and resilience in women experiencing marital burnout (P<0.001). At post-test, the RDBT group demonstrated significantly higher levels of problem-focused coping than the DBT group, with mean scores of 16.80 (95% CI: 14.43, 19.17) and 7.20 (95% CI: 4.83, 9.57), respectively. Both groups exhibited decreases in emotion-focused coping, with the RDBT group showing a more pronounced decline (-10.47, 95% CI: -12.83, -8.11) compared with the DBT group (-6.54, 95% CI: -8.91, -4.17). Similarly, the RDBT group demonstrated a greater reduction in avoidant coping (-11.13, 95% CI: -13.59, -8.67) compared with the DBT group (-7.93, 95% CI: -10.3, -5.56). Finally, both groups exhibited significant increases in resilience, with the RDBT group showing slightly higher levels at post-test (33.13, 95% CI: 30.77, 35.49) compared with the DBT group (31.14, 95% CI: 28.77, 33.51).
    Conclusions
    The findings of this study demonstrate the efficacy of both DBT and RDBT in enhancing coping strategies and resilience among women experiencing marital burnout. These results underscore the potential of DBT and RDBT in addressing the psychological challenges associated with marital distress.
    Keywords: Coping Skills, Dialectical Behavior Therapy, Family Conflict, Resilience, Women
  • Kobra Mohammadi, Hossein A. Mehralian, Shahla Abolhassani, Soleiman Kheiri
    Background

    The health of children is affected by Multiple Sclerosis (MS) in their parents and various complications of it. Given this, this study was conducted to investigate the effect of a program based on Roy’s adaptation model on the coping skills of children of MS patients.

    Materials and Methods

    This study was performed on 78 children of 78 MS patients from Shahrekord Support Association of MS patients including around 1800 patient members in 2018 using a quasiexperimental method. Samples were selected by the convenience sampling method, and a researcher-made checklist was completed based on Roy’s adaptation model by them, and those who scored less than 80% on the checklist were included in the study and randomly allocated to control and intervention groups. The coping skills questionnaire was completed before, immediately, and 2 months after the intervention in two groups. In the intervention group, a supportive training program was developed and implemented based on Roy’s adaptation model in six sessions and followed up for 2 months. Data were analyzed by SPSS version 23 using statistical tests.

    Results

    There was a significant difference in changes in mean coping skills scores during the intervention between control and intervention groups (p < 0.001) so that the coping skills scores showed a significant increase in the intervention group.

    Conclusions

    It is possible to increase the level of adaptation in children of MS patients and improve their coping skills by using educational and supportive programs based on Roy’s adaptation model.

    Keywords: Adaptation, Coping Skills, Multiple Sclerosis, Nursing
  • Sameer H. Hafez, Hasan Abualruz, Noha A. Mohamed, Sadeq A. Lwesabi, Mugahed A. Alkhadher, Mohamed S. Harfoush
    Background

    Caregivers face various difficulties that put a huge burden on them, especially when dealing with immobilized elderly patients. This study aimed to compare caregivers’ burdens and coping mechanisms during the care of immobilized elderly patients.

    Materials and Methods

    The descriptive comparative design was adopted for this study in Najran City, Saudi Arabia, and Damanhour City, Egypt, in 2022. A total of 104 caregivers were conveniently selected over 3 months of data collection using the following tools: Elderly Patient Caregivers’ Knowledge, Elderly Caregivers’ Practice, The Lazarus Coping Strategies Questionnaire, and Zarit Burden Inventory. The authors used descriptive statistics (mean, frequencies, and standard deviation) and inferential statistics (Chi‑square, t‑test, Pearson correlation, Spearman correlation) to analyze the data.

    Results

    In Najran, 57.70% of caregivers experienced a mild level of burden compared to 30.80% in Damanhour, indicating a significant difference in the total level of burden between the two groups (X2 = 7.90, df = 2, p = 0.01). The mean coping mechanism score among caregivers in Najran is significantly higher than the mean among caregivers in Damanhour. The duration of providing the care significantly influenced the total level of burden, the total level of practice, the coping mechanism, the income, the availability of health care, and the presence of additional caregivers, with all p values <0.05.

    Conclusions

    It is essential to integrate nurses and caregivers into educational programs to help them cope effectively with the challenging duties they undertake. Based on the findings of this study, interventional studies to reduce the burden and improve coping among caregivers are recommended.

    Keywords: Caregivers, Caregivers’ Burden, Coping Skills, Elderly, Immobilization, Internationality
  • Mahbubeh Bagheri, Monir Ramezani *, Saeed Vaghee, Tahereh Sadeghi
    Background
    Dysfunctional stress-coping styles may accelerate negative emotional self-efficacy in the mothers of preterm neonates. This study was conducted to determine the effect of applying problem-solving skills on stress-coping styles and emotional self-efficacy in mothers of preterm neonates.
    Methods
    This randomized clinical trial was conducted from January 2020 to February 2021 in 4 neonatal intensive care units (NICU) of Mashhad, Iran. 60 mothers were selected using convenience sampling method and randomly assigned to control and intervention groups. The intervention group was divided into groups of 3-5 people to attend 6 sessions of at least 60 minutes held 3 times a week for two weeks and received training on problem-solving skills. The control group received routine care. Data were collected using demographic characteristic forms, problem-solving inventory, ways of Coping Questionnaire, and the emotional self-efficacy scale. The tools were initially filled out by both groups and re-completed at the end of the second week after the intervention and four weeks later. Data were analyzed using SPSS version 21 and the significance level of less than 0.05. Independent and paired t-test, Mann-Whitney, Chi-square, Fisher’s exact test, repeated measures, and Bonferroni post hoc test were used.
    Results
    Analysis of variance with repeated measures showed that in the intervention group, there was an increase in the scores of problem-focused style (before: 37.9±6.3; immediately: 46.2±5.3; one month later: 47.5±5.6) (P<0.001), a decrease in scores of emotion-focused style (before: 44.0±6.9; immediately: 38.6±6.2; one month later: 38.0±4.4) (P<0.001), and an increase in mothers’ emotional self-efficacy (before: 113.0±14.9; immediately: 130.3±10.6; one month later: 134.5±8.3) (P<0.001).
    Conclusion
    Problem-solving skills are recommended to be used in NICU to empower mothers to adopt appropriate strategies for dealing with the situational stress of having a preterm neonate and to increase emotional self-efficacy.Trial Registration Number: IRCT20191211045696N1.
    Keywords: Coping Skills, Preterm Neonates, Problem Solving, Mother, Self Efficacy
  • سمانه اعظمی دولت آبادی، فاطمه زرگر*، حمید صانعی، نصرالله ایران پناه
    مقدمه

    پژوهش حاضر با هدف مدل یابی تبعیت افراد مبتلا به بیماری کرونری قلب (Coronary heart disease یا CHD) بر اساس راهبردهای مقابله ای و ادراک بیماری با میانجی گری خودکارامدی و پریشانی روان شناختی انجام شد.

    روش ها

    این مطالعه از نوع مقطعی بود که بر روی بیماران مبتلا به CHD اجرا شد. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به CHD استان اصفهان و نمونه های تحقیق شامل بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید چمران اصفهان بود که بر اساس نمونه گیری غیر تصادفی از نوع هدفمند انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه تبعیت از درمان بیماری های مزمن (Adherence in Chronic Diseases Scale یا ACDS)، پرسش نامه راهبردهای مقابله ای Moss و Billings، پرسش نامه پریشانی روان شناختی Laviband و پرسش نامه خودکارامدی مدیریت بیماری قلبی- عروقی Steka و همکاران جمع آوری گردید. ارتباط میان شاخص های مختلف، با استفاده از آزمون های مقایساتی و روش های تحلیل همبستگی و در نهایت، معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت.

    یافته ها

    راهبردهای مقابله ای هم به صورت مستقیم و هم با میانجی گری خودکارامدی و پریشانی روان شناختی، بر تبعیت از درمان بیماران CHD تاثیر داشت. برای آزمون مدل مذکور، روش مدل یابی معادلات ساختاری به کار گرفته شد. بدین ترتیب، همه شاخص های برازندگی حاصل از تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری از برازش مدل ساختاری با داده های جمع آوری شده حمایت کردند [54/157، (94 = درجه آزادی) 2c، 168 = Degree of freedom (df)/2c، 959/0 = Comparative fit index (CFI)، 915/0 = Goodness of fit index (GFI)، 877/0 = Adjusted goodness of fit index (AGFI) و 056/0 = Root mean square error of approximation (RMSEA)].

    نتیجه گیری

    می توان نتیجه گرفت که اثر علی راهبردهای مقابله ای بر تبعیت از درمان در بیماران CHD با نقش میانجی گر پریشانی روان شناختی و خودکارامدی از برازش مناسبی برخوردار می باشد.

    کلید واژگان: مهارت های مقابله ای, تبعیت از درمان, پریشانی روان شناختی, خودکارامدی, بیماری های کرونری قلب, بیماران
    Samaneh Azami-Dolatabadi, Fatemeh Zargar*, Hamid Sanei, Nasrollah Iranpanah
    Background

    In this research, the researcher aims to model the adherence of patients with coronary heart disease (CHD) based on coping strategies and disease perception with the mediation of self-efficacy and psychological distress.

    Methods

    This cross-sectional study was conducted on patients with CHD. The statistical population included patients with CHD in Isfahan Province, Iran, with the sample consisting of patients referred to Shahid Chamran Hospital in Isfahan City which were selected using purposeful sampling method. Data collection was done through the Adherence in Chronic Diseases Scale (ACDS), the Billings and Moss Coping Strategies Questionnaire, the Lovibond and Lovibond Psychological Distress Questionnaire, and the Cardiovascular Management Self-Efficacy Questionnaire developed by Steca et al. Comparative tests, correlation analysis methods, and structural equation modeling (SEM) were used to investigate the relationships between different factors.

    Findings

    Coping strategies affected the adherence to treatment of patients with CHD, both directly and through the mediation of self-efficacy and psychological distress. The SEM method was used to test the mentioned model. The results of the analysis indicated that all the fit indices obtained from the analysis supported the fit of SEM with the compiled data [χ2 (degree of freedom or df = 94) = 157.54, χ2/df = 168, comparative fit index (CFI) = 0.959, goodness of fit index (GFI) = 0.915, adjusted GFI (AGFI) = 0.877, and root mean square error of approximation (RMSEA) = 0.056].

    Conclusion

    It can be concluded that coping strategies have a causal effect on adherence to treatment in patients with CHD with the mediating role of psychological distress and self-efficacy. The model has a good fit.

    Keywords: Coping Skills, Treatment Adherence, Psychological Distress, Self Efficacy, Coronary Heart Disease, Patients
  • لیلی ربیعی، رضا مسعودی*
    هدف

    بیماری کووید 19 باعث بسیاری از مشکلات در زمینه سازگاری عاطفی، رفتاری و اجتماعی به خصوص در نوجوانان و جوانان شده است. بنابراین این مطالعه ای با عنوان بررسی «تاثیر آموزش مهارت های سازگاری بر رشد سازگاری فردی و اجتماعی در شرایط اپیدمی بیماری کووید 19 در دانشجویان» انجام شد.

    روش ها

    این مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی است. گروه هدف، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1401 بودند. 10 جلسه آموزش مهارت های مقابله ای با رویکرد شناختی رفتاری مثبت گرا برای گروه آزمایش برگزار شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه سازگاری فردی و اجتماعی کالیفرنیا بود. اطلاعات پیش از مداخله، بلافاصله و 1 ماه بعد از مداخله جمع آوری شد.

    یافته ها

    یافته های مطالعه نشان داد بین میانگین نمرات سازگاری اجتماعی و خرد مقیاس های آن در 2 گروه در قبل از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت (0/05P). آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات تفاوت معنی داری را در روند تغییرات نمرات میانگین در 3 مرحله سنجش نشان می دهد (0/001>P). در مورد متغیر گرایش های ضد اجتماعی میانگین نمره (P>0/05).

    نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه نشان داد آموزش مهارت های مقابله ای با رویکرد شناختی رفتاری مثبت گرا موجب افزایش سازگاری فردی و اجتماعی دانشجویان می شود. یافته های مطالعه به برنامه ریزان و سیاست گذاران کمک می کند برنامه های مداخلاتی ای را که موجب افزایش سلامت روان و کاربرد مهارت های مقابله ای و در نهایت ارتقای کیفیت زندگی دانشجویان شود، در نظر بگیرند.

    کلید واژگان: مهارت های مقابله ای, رویکرد شناختی رفتاری مثبت گرا, رشد سازگاری فردی و اجتماعی, بیماری کووید 19
    Leili Rabiei, Reza Masoudi*
    Objective

    The spread of COVID-19 caused many problems in the field of emotional, behavioral and social adjustment, especially in teenagers and young people. This study aims to assess the effect of coping skills training on the indididual and social adjusment of college students durring the COVID-19 pandemic.

    Methods

    This is a quasi-experimental study. The study population consists of the students of Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, Iran in 2022. Eighty eligible students were selected and divided into two groups of intervention (n=40) and control (n=40).  The coping skills training with a positive cognitive-behavioral approach was provided to the intervention group at 10 training sessions for two months. The data collection tool was the California indididual-social adjusment scale. Data were collected before, immediately after, and one month after the intervention. The collected data was analyzed in SPSS software, version 18. 

    Results 

    There was no significant difference in the mean scores of social adjusment and its subscales (social patterns, social skills, family relations, educational relations, and social relations) between the two groups before the intervention (P>0.05). This difference was significant in the post-test and one-month follow-up phases based on independent t-test results (P<0.05). The results of repeated measured analysis of variance showed a significant difference in the mean scores of above mentioned variables among three measurement phases (P<0.001). However, this test did not show a significant difference in the mean score of the subscale of antisocial tendencies among three phases (P>0.05).

    Conclusion

    The coping skills trainig with a positive cognitive-behavioral approach can increase the indivdual-social adjustment of college studentsdurring the COVID-19 pandemic. The results can help planners and policy makers in Iran to adopt effective intervention programs to increase mental health, coping skills, and ultimately the quality of life of college students.

    Keywords: Coping Skills, Positive Cognitive-Behavioral Approach, Development Of Personal, Social Adaptation, COVID-19 Disease
  • روانبخش اسمعیلی، پردیس صالح عقیلی، سید نورالدین موسوی نسب، یدالله جنتی*
    سابقه و هدف

    یکی از عواملی که روی کیفیت مراقبت از بیماران و نتیجه مطلوب خدمات پرستاری تاثیر دارد، بار ذهنی کار است و بیش تر افراد در موقعیت های استرس زا ترجیح می دهند تا از راهبردهای مقابله ای خاصی جهت کاهش استرس و بار ذهنی کار استفاده کنند. راهبرد مقابله ای مجموعه ای از تلاش های شناختی، هیجانی و رفتاری برای تغییر موقعیت های استرس زا می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بار ذهنی کار با راهبردهای مقابله ای دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1398 انجام شد.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی، 160 دانشجوی سه دانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری، بهشهر و آمل به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه بار ذهنی کار NASA-TLX (NASA Task Load Index) و پرسشنامه راهبردهای مقابله ای هیجان مدار و مساله مدار لازاروس و فولکمن جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد آنالیز قرار گرفتند.

    یافته ها

    در این مطالعه، درمجموع 88 دختر (55 درصد) و 72 پسر (45 درصد) با میانگین سنی 1/98±22/52 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. 52 نفر (32/5درصد) از راهبرد مساله مدار و 96 نفر (60 درصد) از راهبرد هیجان مدار استفاده می نمودند. میانگین بار ذهنی کار 14/55±72/80 بود که با سن و فشار فیزیکی ارتباط معنی دار آماری داشت (به ترتیب 0/032=P و 0/028=P). میانگین بار ذهنی کار و راهبرد مقابله ای بین دو جنس اختلاف معنی دار آماری نداشت (به ترتیب 0/171=P و 0/397=P). بین بار ذهنی کار و نمره کلی راهبرد مقابله ای ارتباط معنی داری یافت نشد (0/066=P).

    استنتاج

    دانشجویان پرستاری نمره بار ذهنی بالایی داشتند که می تواند بر کیفیت مراقبت های ارایه شده توسط آنان تاثیر منفی برجای بگذارد. هم چنین بیش ترین راهبرد مقابله ای مورد استفاده در این دانشجویان راهبرد هیجان مدار بود. استفاده از راهبرد مقابله مساله مدار، آشفتگی هیجانی را کاهش داده و سبب کاهش بار ذهنی کار و افزایش کارایی افراد می شود. با درنظر گرفتن نتایج به دست آمده، ضرورت تدوین و ارایه راهکارهای مناسب در زمینه آموزش راهبردهای مقابله ای مبتنی بر حل مساله به جای راهبردهای هیجان مدار ضروری است و کارایی دانشجویان را افزایش می دهد.

    کلید واژگان: مهارت های از عهده برآیی, تکنیک های از عهده برآیی, بهداشت روان, موقعیت های استرس زا
    Ravanbakhsh Esmaeili, Pardis Saleh Aghili, Seyed Nouraddin Mousavinasab, Yadollah Jannati*
    Background and purpose

    One of the factors influencing the quality of patient care and the desirable outcomes of nursing services is the mental workload; most individuals prefer specific coping strategies to reduce stress and mental workload in stressful situations. Coping strategies are a set of cognitive, emotional, and behavioral efforts to change stressful situations. The present study was conducted to determine the relationship between mental workload and coping strategies in nursing students at Mazandaran University of Medical Sciences in the year 2019.

    Materials and methods

    In this descriptive-analytic cross-sectional study, 160 students were randomly selected from three nursing and midwifery faculties in Sari, Behshahr, and Amol. Data were collected using the NASA Task Load Index (NASA-TLX) mental workload questionnaire and the Lazarus and Folkman emotion-focused and problem-focused coping strategies questionnaire. The data were then analyzed using SPSS version 20.

    Results

    A total of 88 females (55%) and 72 males (45%) with a mean age of 22.52±1.98 years participated in the study. Fifty-two (32.5%) used a problem-oriented strategy, and 96(60%) used an emotion-oriented strategy. The mental workload mean score was 72.80±14.55 and a statistically significant relationship was found between mental workload with age and physical demand subscale (P=0.032 and p=0.028, respectively). No statistically significant difference was observed between the mental workload and coping strategy in both genders (P=0.171 and P=0.397, respectively). Moreover, no significant association was found between the mental workload and the overall coping strategy score (P=0.066).

    Conclusion

    Nursing students had high scores for mental workload, which can negatively impact the quality of care provided by them. Additionally, the most frequently used coping strategy among these students was emotion-focused coping. The use of problem-focused coping strategies reduces emotional distress, decreases mental workload, and enhances individuals' efficiency. Considering the obtained results, there is a need to develop and provide appropriate solutions in the field of education, focusing on problem- focused coping strategies rather than emotion-focused strategies, to increase the efficiency of students.

    Keywords: coping skills, coping techniques, mental health, stressful situations
  • تکتم امانعلی خانی، لیلا خبیر*
    مقدمه
    اختلال وسواس فکری عملی اختلالی شایع و مزمن است که پیامدهای منفی زیادی به دنبال دارد؛ مهم ترین و بزرگ ترین پیامد آن، تنهایی و انزوای شخص است که بر نحوه ی دلبستگی و شیوه های حل تعارض فرد تاثیرگذار است. پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش واسطه ای سبک های حل تعارض در رابطه ی بین وسواس فکری عملی با سبک های دلبستگی زوج ها انجام شده است. 
    مواد و روش ها
    پژوهش حاضر باتوجه به هدف کاربردی و از نظر نحوه ی گردآوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه ی زوج های شهر کرمان در سال 1401 که حداکثر ده سال از مدت ازدواج آن ها گذشته باشد، تشکیل داده اند. نمونه ی مدنظر مشتمل بر 240 نفر است که به شیوه ی دردسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده های این پژوهش از پرسش نامه ی سبک های دلبستگی کولینز و رید، پرسش نامه ی وسواس فکری عملی مادزلی و پرسش نامه ی سبک های حل تعارض زوج ها رحیم، استفاده شد. برای تجریه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و روش مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزار SPSS  نسخه 21 و Lisrel نسخه 8/80 استفاده شد. 
    یافته ها
    نتایج تحلیل نشان داد که وسواس فکری عملی به طور غیرمستقیم (0/05≥P) بر سبک های دلبستگی به صورت منفی تاثیرگذار است. سبک های دلبستگی از طریق سبک های حل تعارض، قادر به پیش بینی وسواس فکری عملی بود.
    نتیجه گیری
    باتوجه به نتایج به دست آمده، سبک های دلبستگی از طریق سبک های حل تعارض قادر به پیش بینی وسواس فکری عملی بود.
    کلید واژگان: وسواس فکری عملی. مهارت, های مقابله, روابط خانوادگی, سبک های دلبستگی
    Toktam Amanali Khani, Leila Khabir *
    Introduction
    Obsessive-compulsive disorder is a common and chronic disorder with many negative consequences. The most important consequence is the loneliness and isolation of the person; it affects the person’s attachment and conflict resolution methods. The present study investigated the mediating role of conflict resolution styles in the relationship between obsessive-compulsive disorder and couples’ attachment styles.
    Methods
    This research had a correlational descriptive design considering the practical purpose and the data collection method. The statistical population consisted of all young couples in Kerman city in 2022, who had been married for a maximum of ten years. The target sample consisted of 240 people who were selected using purposive sampling. The Collins and Read Revised Adult Attachment Scale, Maudsley Obsessive Compulsive Inventory, and Rahim’s Conflict Resolution Styles Questionnaire were used to collect the data. Descriptive statistics and structural equation modeling methods were used to analyze the data in SPSS version 21 and Lisrel software version 8/80. 
    Results
    The results of the analysis showed that obsessive-compulsive disorder indirectly and negatively (P≤0.05) affected attachment styles.
    Conclusion
    Attachment styles could predict obsessive-compulsive disorder through conflict resolution styles.
    Keywords: Obsessive-compulsive disorder, Coping Skills, Family relations, Attachment Styles
  • عریبه اکرام، ثنا انور لشاری*، طاهره انور لشاری

    اهداف:

     همدلی، سبک های مقابله ای و کیفیت زندگی حرفه ای نقش مهمی در زندگی حرفه ای افراد دارند. تحقیقات متعدد نشان می‎دهند تجربه پیامدهای نامطلوب شفقت و همدلی اغلب به خستگی شفقت و همچنین فرسودگی شغلی منجر می‎شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی همبستگی بین همدلی، راهبردهای مقابله ای، کیفیت زندگی حرفه‎ای و نقش تعدیل کننده تجربه کار در میان روان شناسان بالینی جوان در لاهور، پاکستان طراحی شد.

    مواد و روش ها:

     برای بررسی روابط بین متغیرهای مطالعه در یک مدل، از طرح تحقیق پیمایشی همبستگی استفاده شد. از روش نمونه گیری هدفمند برای جمع آوری داده ها از شرکت کنندگان 23 تا 37 ساله، با 1 تا 10 سال سابقه کار استفاده شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه های استانداردشده که شامل پرسش نامه همدلی تورنتو (TEQ)، پرسش نامه پاسخ مقابله‎ای مختصر (COPE) و مقیاس کیفیت زندگی حرفه ای (ProQoL) بود، جمع آوری شدند. داده ها با آزمون آلفای کرونباخ، آمار توصیفی، تحلیل همبستگی، تحلیل طبقه بندی و تحلیل تعدیلی مورد بررسی قرار گرفتند.

    یافته ها :

    یافته ها نشان دهنده ارتباط قوی بین همدلی، راهبردهای مقابله سازگارانه و رضایت از شفقت است. تجزیه وتحلیل تعدیلی نشان داد همدلی و سال ها تجربه کاری به طور معنا داری کیفیت زندگی حرفه ای را پیش بینی می‎کنند.

    نتیجه گیری:

     روانشناسان بالینی و دانشجویان باید برای تحریک و تقویت بیشتر مهارت های حل مسیله و سازگاری برای برآوردن الزامات شغلی پویا و پیچیده، آموزش ببینند.

    کلید واژگان: کیفیت زندگی حرفه ای, خستگی شفقت, فرسودگی شغلی, پاکستان, مهارت های مقابله ای
    Areeba Ikram, Sana Anwar Lashari*, Tahira Anwar Lashari

    Objectives :

    Empathy, coping strategies, and professional quality of life (ProQoL) play a significant role in an individual’s professional life. Several studies have indicated that the unfavorable consequences of compassion and empathy lead to compassion fatigue and burnout. The present study aims to examine the correlation among empathy, coping strategies, and ProQoL, and assess the moderating role of work experience among young clinical psychologists in Lahore, Pakistan.

    Methods:

     This is a descriptive-correlational survey. A purposive sampling technique was used to select participants aged 23-37 years with 1-10 years of work experience. Data was collected using standard questionnaires including the Toronto Empathy Questionnaire, the Brief COPE Inventory, and the ProQoL Scale. Their internal consistency was examined using Cronbach’s alpha. Data were analyzed using descriptive statistics, correlational test, categorical regression analysis, and moderation analysis. 

    Results :

    There was a strong correlation between empathy, adaptive coping strategies, and compassion satisfaction. Moderation analysis showed that empathy and years of work experience significantly predicted the ProQoL.

    Conclusion:

     Clinical psychologists in Lahore need to be educated to stimulate and further use problem-focused and adaptive coping skills to cope with their challenging jobs.

    Keywords: Professional quality of life (ProQoL), Compassion fatigue, Burnout, Pakistan, Coping skills
  • مرضیه الاهی، ناصر حجازی*، محمدعلی چیت ساز
    زمینه و هدف

    یکی از مهم ترین عواملی که کارکرد موثر یک خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد، رضایت اعضای خانواده به خصوص زوجین از یکدیگر است، با توجه به این که خانواده یک نهاد اصلی و مهم می باشد، حفظ پایه های آن در سلامت روانی و رفتاری زوجین بسیار مهم می باشد. از این رو یکی از راه های پیشگیری از بروز مشکلات زناشویی، کسب مهارت های اجتماعی است. لذا هدف از این تعیین و تبیین جامعه شناختی کاهش آسیب های اجتماعی زوجین شهر یاسوج مبتنی بر کسب مهارت های اجتماعی بود. 

    روش بررسی

    این یک مطالعه توصیفی همبستگی و تحلیلی می باشد که در سال 1400 در بین زوجین شهر یاسوج انجام شد. جامعه آماری آن شامل کلیه مزدوجین بین سال های 13951390 شهر یاسوج به تعداد 24792 نفر می باشد، نمونه آماری به روش تصادفی سهمیه ای و با استفاده از نرم افزار Sample Power 559 نفر انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. در تدوین چارچوب نظری از نظریه های بوم شناختی، بی سازمانی اجتماعی، خرده فرهنگ بزهکارانه، برچسب زنی، فشار جامعه شناختی روانشناختی آگنیو و کنترل اجتماعی برای آسیب های اجتماعی و از نظریه های پارسونز، ویلیام گود، یادگیری اجتماعی و دیالکتیک رابطه ای برای مهارت های اجتماعی بهره گرفته شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته بود. جهت سنجش اعتبار پرسشنامه از اعتبار محتوایی و جهت سنجش پایایی پرسشنامه از آلفای کرونباخ استفاده شد که برای همه متغیرها بالای7/0 به دست آمده و مورد تایید قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر تجریه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان از وجود رابطه معکوس بین مهارت های اجتماعی و مولفه های آن با آسیب های اجتماعی بود. نتایج رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر نیز نشان داد: مهارت همدلی و همکاری با اثر(551/0-)، مهارت مقابله ای با اثر(415/0-)، مهارت رعایت ارزش های اجتماعی با اثر(399/0-)، مهارت خودگردانی با اثر(222/0-) و مهارت ارتباط با دوستان با اثر(048/0-) در مجموع موجب کاهش آسیب های اجتماعی زوجین شهر یاسوج می شوند که مهارت همدلی و همکاری و هم چنین مهارت مقابله ای بیشترین اثر را دارند. با این وجود؛ در مجموع تاثیر همه عوامل مورد مطالعه به میزان 64 درصد کاهش آسیب های اجتماعی زوجین شهر یاسوج را تبیین می کنند.

    نتیجه گیری

    در نتیجه جهت کاهش آسیب های اجتماعی زوجین در خانواده، کسب مهارت های اجتماعی در قالب مهارت های همدلی و همکاری و توانایی برقراری ارتباط با دوستان و آشنایان توام با رعایت ارزش های اجتماعی در چارچوب جامعه در کنار مهارت مقابله و خودگردانی می تواند مثمرثمر واقع شود.

    کلید واژگان: مهارت های اجتماعی, مهارت همدلی و همکاری, مهارت رعایت ارزش های اجتماعی, مهارت مقابله ای, آسیب-های اجتماعی, زوجین
    M Elahi, S Hejazi*, MA Chitsaz
    Background & aim

    One of the most important factors that affects the effective functioning of a family is the satisfaction of family members, especially couples, considering that the family is a main and important institution, maintaining its foundations is very important in the psychological and behavioral health of couples. As a result, one of the ways to prevent marital problems is to acquire social skills. For that reason, the purpose of this sociological determination and explanation was to reduce the social harms of Yasuj couples based on acquiring social skills.

    Methods

    The method of research was survey descriptive correlation and the statistical society were all married spouses of Yasuj, Iran, from 2011 to 2016 who were 24792 in the year 2021; among them 599 couples were chosen and studied in random quota method through Sample Power software. The theoretical framework was codified through the ecological, social disorganization, felonious subculture, labeling, Agnew’s Sociological- psychological pressure, and social control theories for social damages, and also the theories of Parsons, William Good, social learning and relational dialectics for social skills. The measurement instruments were researcher-made questionnaire; to evaluate its validity, the content validity was applied and the reliability of questionnaire was gained through Cronbach's alpha which was over 0.7 and approved for all variables. The gathered data was analyzed through Pearson Correlation Coefficient, Multiple Regression tests and Path Analysis.

    Results

    The results of Pearson's correlation coefficient indicated the existence of an inverse relationship between social skills and its components with social injuries. The results of multiple regression and path analysis correspondingly indicated: the skill of empathy and cooperation with effect (-0.551), coping skill with effect (-0.415), the skill of observing social values with effect          (-0.399), self-management skills with the effect(-0.222) and communication skills with friends with the effect (-0.048) in total reduce the social harms of the couples of Yasuj, Iran, the skills of empathy and cooperation as well as the skills of coping They have the most effect. However, the effect of all the studied factors explained the reduction of social harms of couples in Yasuj by 64%.

    Conclusion

    As a result, in order to reduce the social damage of couples in the family, acquiring social skills in the form of empathy and cooperation skills and the ability to communicate with friends and acquaintances along with social values in the framework of the society along with coping and self-management skills can be successful.

    Keywords: Social Skills, Sympathy, Cooperation Skill, Social Values Observance Skills, Coping Skills, Social Damages, Couples
  • Kamuran Cerit *
    Background
    Pandemics such as COVID-19 create heightened fear and anxiety, causing deterioration in the behaviours, social and psychological well-being of people. It can be thought that the anxiety levels of healthcare workers will increase more because they have a higher risk of contamination, work under COVID-19 isolation-measures and heavy workload.
    Objectives
    The aim of this study is to determine the COVID-19-related anxiety levels of individuals, the ways of coping with, the demographic factors affecting anxiety, and whether the anxiety level of healthcare workers is different from others.
    Methods
    This study was carried out with data obtained from 1017 participants via google forms between May-July 2020. In the collection of data, the 12-item COVID-19-related anxiety scale, which was developed by researcher and analysed for validity and reliability; 13 items for ways of coping; some demographic questions were used. The COVID-19-related anxiety scale consisted of three dimensions: “cognitive”, “physiological and emotional”, “behavioural”, which explained 71% of the variance. The Cronbach alpha of scale was 0.85.
    Results
    The COVID-19-related anxiety levels of participants were slightly above the moderate level (2.83±0.72). The anxiety levels of healthcare workers were not different from others. There was a difference in anxiety levels according to demographic characteristics of participants, such as age, gender, living in Turkey or abroad, working status/type, and smoking addiction. Cognitive coping, social support, distraction, relaxation techniques were identified as ways of coping with anxiety.
    Conclusion
    COVID-19 pandemic created anxiety in people. More studies need to understand the long-term effects of the pandemic.
    Keywords: COVID-19, anxiety, coping skills, Healthcare Workers, Demographic factors
  • Fahimeh Monirian, Batul Khodakarami, Leili Tapak, Fatemeh Kimiaei Asadi, Soodabeh Aghababaei
    Background

    The aim of this study was to determine the effect of couples coping enhancement counseling (CCEC) on stress and dyadic coping of infertile couples.

    Materials and Methods

    In this parallel randomized controlled trial study in 2020, seventy infertile couples were randomly divided into case and control groups. The intervention was performed in 7 sessions of couple counseling based on CCEC for the intervention group, no intervention was performed in the control group. Fertility Problem Inventory, Dyadic Coping Inventory and demographics questionnaires were completed by both couples separately before the intervention and 4 weeks after the last consultation session. Data were analyzed using IBM SPSS statistics 24 and statistical tests such as mean ± SD, frequency, percentage, Independent t test, Mann-Whitney test, Chi-square test or Fisher’s exact test and Analysis of covariance. Significant level was considered less than 0.05.

    Results

    The mean stress scores of women in the intervention group before and after intervention decreased from (156.83 ± 23.57) to (139.43 ± 22.39) and the mean scores of dyadic coping increased from (126.83 ± 19.89) to (138.26 ± 16.92), these differences were statistically significant (P<0.001), also the mean stress scores of men in the intervention group before and after the intervention decreased from (143.80 ± 23.40) to (128.03 ± 22.24), the mean scores of dyadic coping increased (131.34 ± 20.67) to (136.40 ± 19.38), these differences were statistically significant (P<0.001).

    Conclusion

    Positive effects of CCEC were observed in reducing infertility stress and increasing dyadic coping in both women and men after the intervention, the effect of the intervention on women was greater than that of men. As a result, this intervention can play an important role in reducing stress and increasing the solidarity and support of infertile couples for infertility treatments (registration number: IRCT20120215009014N367).

    Keywords: Coping Skills, Counseling, Couples, Infertility Stress
  • Mahsima Banaei Heravan*, Sadaf Rashki
    BACKGROUND

    Vaginal childbirth is the most stressful physical and mental event for most women, which necessitates the use of coping styles. Furthermore, childbirth self‑efficacy will be one of the effective factors to cope with this stressful situation and doing compatible behaviors with childbirth pain. Therefore, the aim of this study was to determine the relationship between childbirth self‑efficacy and coping styles of problem based and emotive based in nulliparous pregnant women.

    MATERIALS AND METHODS

    This study is a descriptive‑correlational study that is done over 323 nulliparous pregnant women attending the health centers in the city of Zahedan in 2020–2021. Data were collected by participants’ demographic questionnaire, childbirth self‑efficacy questionnaire of Lowe, and coping styles questionnaire of Folkman and Lazarus. The data were analyzed using Spearman’s correlation coefficient test, linear regressions model, and multiple regression in SPSS software version 22. P < 0.05 was considered statistically significant.

    RESULTS

    Results of Spearman’s correlation coefficient test showed a significant direct correlation between problem‑based coping style and childbirth self‑efficacy (P = 0/017, r = 0.13); but, there was no significant direct correlation with emotive‑based coping style (P = 0/782, r = 0.01). According to the linear regressions model, just the problem‑based coping style is predicted childbirth self‑efficacy (P = 0/006).

    CONCLUSIONS

    According to the findings, nulliparous pregnant women should be responsible, have a positive reassessment of vaginal childbirth, plan to solve their problems, and look for social support (all of these are part of a problem‑based coping style) to increase and improve their childbirth self‑efficacy. Furthermore, designing appropriate educational interventions based on problem‑based coping style is necessary

    Keywords: Coping skills, emotive, delivery, nulliparity, pregnant women, problem based, self‑efficacy
  • مقدمه

    پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری ایمن سازی در برابر استرس بر مهارت های مقابله ای و کیفیت زندگی زوج های ناسازگار انجام شد.

    روش کار

    در این مطالعه، از بین زوج های ناسازگار مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهرستان کازرون، 24 زوج انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمایش ده جلسه برنامه ایمن سازی در برابر استرس را دریافت کردند و گروه شاهد در لیست انتظار قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سبک های مقابله ای اندلر و پارکر، پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-18 و روش کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که آموزش شناختی-رفتاری به طور موثری استرس را کاهش داده و کیفیت زندگی زوجین را بهبود می بخشد (P= 0.001). این رویکرد همچنین سبک های مقابله ای را برای زوجین افزایش داد (P= 0.001).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد آموزش ایمن سازی در برابر استرس می تواند با افزایش سبک های مقابله ای حل مسیله، کیفیت زندگی زوج های ناسازگار را افزایش دهد.

    کلید واژگان: ایمن سازی در برابر استرس, زوجین, کیفیت زندگی, مهارت‎های مقابله ای
    Zahra Simi, Mohsen Makhlooq, Parvaneh Sarkeshikzadeh, Alireza Aghayousefi, Nezamaddin Ghasemi *
    Introduction

    The present study aimed to determine the effectiveness of cognitive-behavioral stress inoculation on coping skills and quality of life among incompatible couples. 

    Materials and Methods

    In this study, among the incompatible couples referred to a counseling center in Kazerun city, Iran, twenty-four couples were selected and they were randomly divided into two experimental and control groups. The experimental group received ten sessions of the stress inoculation program and the control group was on the waiting list. The research instruments included Andler and Parker's coping styles questionnaire, Cohen's perceived stress, and quality of life questionnaire (SF-36). Data analyzed through SPSS-18 and covariance method.

    Results

    The results indicated that cognitive-behavioral training effectively relieves stress and improves couples' quality of life (P= 0.001). This approach also increased the coping styles for couples (P= 0.001). 

    Conclusion

    It seems that stress inoculation training can increase quality of life among incompatible couples by increasing problem-solving coping styles.

    Keywords: Coping Skills, Couple, Stress inoculation, Quality of life
  • محبوبه شالی، اعظم قربانی، پگاه مطوری پور، احسان صالحی مورکانی، محمد صالح پور عمران، علیرضا نیکبخت نصر آبادی
    مقدمه و اهداف

    به کارگیری روش های سازگاری مناسب برای کاهش اثرات مخرب جسمانی و روانی تنش در زمان پاندمی ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف تبیین تجربیات پرستاران از روش های سازگاری با تنش در طی پاندمی کووید- 19 انجام شد.

    روش کار

    این مطالعه مبتنی بر رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی تفسیری است. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند،پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، از طریق مصاحبه های عمیق، فردی و نیمه ساختاریافته، تجربه های  خود را به اشتراک گذاشتند. متن مصاحبه های ضبط شده پس از مکتوب سازی، بر اساس رویکرد دیکلمن و با نرم افزار MAXQDA 12 تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    مشارکت کنندگان شامل 9 نفر پرستار (6 زن و 3 مرد) با میانگین±انحراف معیار سنی3/5 ± 45 سال بودند. نتایج آنالیز داده ها، به صورت 4 طبقه اصلی و 15 زیر طبقه، تعیین و براساس ماهیت، به صورت مفهومی نام گذاری گردید. طبقه های اصلی پژوهش در 4 طبقه اصلی خودحمایتی، در پناه خانواده، چتر حمایتی بیمارستان و حمایت جامعه در دو سوی بی نهایت جای گرفتند.

    نتیجه گیری

     شرکت کنندگان برای مقابله با استرس و اضطراب، راه کارهای  مختلف مقابله ای را تمرین و تجربه کردند. در کنار مکانیسم های فردی، پرستاران از منابع حمایتی دیگری چون خانواده و محیط کار و اجتماع نیز مدد جسته اند. با توجه به تجربه های  پرستاران مشارکت کننده در پژوهش، آموزش روش های سازگاری با تنش ها به کارکنان به ویژه در زمان بحران هایی همانند پاندمی کووید- 19 توصیه می شود.

    کلید واژگان: مکانیسم سازگاری, کروناویروس, پرستار, مطالعه کیفی
    Mahbube Shali, Azam Ghorbani, Pegah Matourypour, Ehsan Salehi Morkani, Mohammad Salehpoor Emran, Alireza Nikbakht Nasr Aadi
    Background and Objectives

    It is necessary to apply appropriate coping methods to reduce destructive physical and psychological effects of stress during Covid-19 pandemics. This study was conducted to explore nurses' experiences of stress coping techniques during the Covid-19 pandemic.

    Methods

    The present study used a qualitative methodology with interpretive phenomenology method. Purposive sampling was used. The participants, including nurses working in hospitals affiliated to Tehran University of Medical Sciences, shared their experiences through in-depth, individual and semi-structured interviews. The transcripts of interviews were analyzed based on the Dickelmann's approach using the MAXQDA 12 software.

    Results

    The participants included nine nurses (six females and three males) with a mean age of 45 ± 5.3 years. The results of data analysis showed four main categories and fifteen subcategories conceptually named based on their nature. The main categories were self-support, family shelter, hospital support umbrella, and community support on both extremes.

    Conclusion

    The participants practiced different coping strategies to deal with stress and anxiety. In addition to individual mechanisms, nurses sought help from other sources of support, such as family, workplace, and community. Based on the experiences of nurses participating in the study, it is recommended to teach nursing staffs coping methods with stress, especially in times of crisis such as the Covid-19 pandemic.

    Keywords: Coping skills, Coronavirus, Nurse, Qualitative research
  • پریمهر عیار، سید کاظم موسوی*، مهناز سید الشهدایی
    زمینه و هدف

    فرایند شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان اغلب طولانی مدت و ناتوان کننده بوده و مراقبین خانوادگی این بیماران در طی این دوره فشار زیادی را متحمل می شوند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های مقابله ای بر فشار مراقبتی مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی انجام شد.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 62 نفر از بیماران مراجعه کننده به دو بیمارستان حضرت رسول اکرم و فیروزگر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ساده با استفاده از سکه در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه فشار مراقبتی (CBI) بود. در ابتدای مطالعه، فرم مشخصات دموگرافیک و فشار مراقبتی توسط شرکت کنندگان در پژوهش تکمیل شد. سپس مراقبین خانوادگی گروه آزمون، به گروه های 8-5 نفره تقسیم شده و آموزش مهارت های مقابله ای در سه جلسه 60-45 دقیقه ای به آن ها داده شد. چهار هفته پس از مداخله و حین مراجعه مجدد به بیمارستان، پرسشنامه فشار مراقبتی مجددا توسط شرکت کنندگان در پژوهش تکمیل گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 و با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (کای دو، تست دقیق فیشر، تی مستقل و تی زوجی)  در سطح معنی داری 0/05 تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    بین دو گروه شرکت کننده در مطالعه از نظر مشخصات فردی تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت (0/05>P)؛ همچنین، میانگین و انحراف معیار نمره فشار مراقبتی در شرکت کنندگان گروه کنترل و آزمون قبل از مداخله به ترتیب 17/91±66/37 و 14/89± 56/83 و پس از مداخله 9/15±75/18 و 12/93±49/30 گزارش گردید. طبق نتایج آزمون تی زوجی این تغییرات در دو گروه معنا دار بود (0/001>P). بیشترین میزان کاهش فشار مراقبتی نیز در مراقبین گروه آزمون مربوط به بعد تکاملی بود (0/016>P).

    نتیجه گیری

    یافته های این مطالعه سودمندی استفاده از روش آموزش مهارت های مقابله ای بر فشار مراقبتی مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی را نشان داد. بنابراین توصیه می شود این روش سودمند و اثربخش به منظور تسهیل سازگاری این مراقبین با شرایط بیمار بیش از پیش مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: سرطان, مهارت های مقابله, فشار مراقبتی مراقبین خانوادگی
    Parimehr Ayar, Sayed Kazem Mousavi*, Mahnaz Seyedshohadaee
    Background and Objective

    Cancer is known as one of the biggest health problems. One of the most important treatments for this disease is chemotherapy. Because chemotherapy is often time-consuming and challenging, and disabling for the patient, these patients' family caregivers are under much pressure to care for them during this period. This study aimed to investigate the effect of coping skills training on family caregivers' burden on cancer patients undergoing chemotherapy.

    Materials and Methods

    In this quasi-experimental study, 62 patients referred to two hospitals affiliated to Iran University of Medical Sciences were selected by convenience sampling method and were randomly divided into control and experimental groups. Data collection tools included demographic characteristics questionnaire and Caring Burden Inventory (CBI). At the beginning of the study, the demographic profile and CBI form were completed by the study participants. The experimental group caregivers were then divided into groups of 5-8 people and were given coping skills training in three sessions of 45-60 minutes. Four weeks after the intervention, the CBI questionnaire was completed again by the study participants during the return to the hospital. Data were analyzed by SPSS software version 18 using descriptive statistics (frequency, frequency percentage, mean and standard deviation) and inferential statistics (chi-square, Fisher's exact test, independent t-test, and paired t-test).

    Results

    There was no statistically significant difference between the two groups participating in the study in terms of demographic characteristics (P> 0.05); Also, the mean and standard deviation of the Care burden score in the control and test group participants before the intervention were 66.37 ±17.91 and 56.83 ± 14.89, and after the intervention were 75.18 ± 9.15 and 49.30 ±12.93 was reported. According to the results of the paired t-test, these changes were significant in both groups (P <0.001). The highest rate of reduction of burden pressure in the caregivers of the experimental group was related to the developmental dimension (P <0.016).

    Conclusion

    This study's findings showed the usefulness of using coping skills training method on the burden pressure of family caregivers of cancer patients undergoing chemotherapy. Therefore, it is recommended that this useful and effective method be used to facilitate these caregivers' adaptation to the patient's condition more than before.

    Keywords: Cancer, Coping Skills, Family Caregivers Burden
  • Sarah Javed, Heena Parveen
    BACKGROUND

    Coronavirus (COVID‑19) a worldwide pandemic has significantly affected life of people around the globe. It has also caused various psychological issues among public such as uncertainty, fear, anxiety, and of course stress. Globalization has facilitated it and has added greater complexity to the containment of infection leading to urgent call for public health challenge. Consequently, a multilevel stress coping adjustment process is going on. Hence, it is imperative to explore how people are affected psychologically and how they are coping with it. People are adopting different strategies for coping up from this challenging situation. In this sense, the present study intended to: explore which coping strategies were of relevance for people for adjusting in COVID‑19 crises and were sociodemographic factors influencing the coping strategies.

    MATERIALS AND METHODS

    The research is descriptive study. For the present study, a sample of 475 participants was asked for coping strategies used by them using valid and reliable scales.

    RESULTS

    Results revealed that positive attitude and trust in God were the most used adaptive coping strategies and sociodemographic variables were playing a significant role in adaptive coping strategies.

    CONCLUSION

    Hence, understanding and identification of coping strategies and their relationship with demographic variables can help health professionals to direct interventions to control stressors related to the pandemics.

    Keywords: Coping skills, COVID‑19, pandemic, stress
  • آذر جوزن، محمدعلی فردین*، غلامرضا ثناگوی محرر
    هدف

    هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مقابله ای بر رفتارهای مقابله ای دانش آموزان بهبود یافته پاندمیک کرونا بود.

    مواد و روش ها

    روش مطالعه از نوع نیمه آزمایشی در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه ی آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر 12تا 17 ساله بهبود یافته از بیماری کرونای در مقطع  متوسطه مشغول به تحصیل سال 1400-1399 شهر بم تشکیل دادند. از طریق نمونه گیری در دسترس، 30 نفراز دانش آموزانی که به تشخیص پزشک به بیمارستان ها به دلیل بیماری کرونا مراجعه نموده و بهبودیافتگی آنها توسط آزمایشات و پزشک تایید شده به عنوان نمونه انتخاب ، و به صورت همتا درگروه های 15 نفری آزمایش و کنترل قرارگرفتند. داده ها با استفاده از خواهند شد پرسشنامه ترجیح اعمال مقابله ای (کارورو همکاران، 1989) و در محیط نرم افزار SPSS-20 با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس و مانکوا  تجزیه و تحلیل شدند

    یافته ها

    نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ابعاد ترجیح رفتارهای مقابلهای (مهارت مقابلهای حل مسیله ، مهارتهای مقابلهای هیجانی و کم فایده)وجود داشت.

    نتیجه گیری

    بنابراین میانگین نمرات پس آزمون و پیگیری گروه آزمایش به طور معنی داری در ترجیح رفتارهای مقابلهای (مهارتهای مقابلهای هیجانی و کم فایده) کمتر از گروه کنترل بود.

    کلید واژگان: مهارت های مقابله ای, ترجیح رفتارهای مقابله ای, دانش آموزان, کرونا
    Azar Jozan, Mohammad Ali Fardin*, Gholamreza Sanagooe Moharer
    Purpose

    The purpose of this study was to investigate the effectiveness of coping skills training on the coping behaviors of students who have recovered from the Corona pandemic.

    Materials and Methods

    The study method was semi-experimental in the form of pre-test-post-test and follow-up design with two experimental and control groups. The statistical population consisted of all female students aged 12 to 17 years who recovered from the corona disease in high school studying in Bam city in 2019-1400. Through available sampling, 30 students who went to the hospital due to corona disease according to the doctor's diagnosis and their recovery was confirmed by the tests and the doctor were selected as a sample, and they were placed in the experimental and control groups of 15 people. The data were analyzed using the questionnaire of preference for coping actions (Karuro et al., 1989) and analyzed in the SPSS-20 software environment using the analysis of covariance and Mancova test.

    Findings

    The results showed that there was a significant difference between the average scores of the pre-test, post-test and follow-up of the dimensions of the preference of opponents' behaviors (problem-solving skills of opponents, skills of emotional and low-use opponents).

    Conclusion

    Therefore, the average post-test and follow-up scores of the experimental group were significantly lower than the control group in the preference of the opposites' behaviors (emotional and low-use opposites skills).

    Keywords: Coping Skills, Preference For Coping Behaviors, Students, Corona
  • اعظم نوری سعید، شهره قربان شیرودی*، ارسلان سالاری
    زمینه

     انفارکتوس حاد میوکارد نخستین و مهم ترین دلیل مرگ ومیر در ایران به شمار می آید که عوامل روان شناختی در بروز و تشدید این بیماری نقش اساسی دارند. 

    هدف

    هدف این مطالعه، بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر استرس ادراک شده و مهارت های مقابله ای در بیماران بعد از انفارکتوس میوکارد بود. 

    مواد و روش ها

    پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بر پایه طرح آزمایشی (پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری) بود که روی 30 بیمار مرخص شده با تشخیص انفارکتوس میوکارد مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی قلب نور شهر رشت در سال 1397 انجام شد. بیماران به روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه آزمایش (5 زن و 10 مرد) و کنترل (8 زن و 7 مرد) تقسیم شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسش نامه استرس ادراک شده و پرسش نامه راهبردهای مقابله ای بودند که پیش و پس از مداخله و نیز سه ماه بعد، تکمیل شدند. برای گروه آزمایش هشت نشست آموزش 90دقیقه ای هفتگی رفتاردرمانی دیالکتیک به مدت دو ماه برگزار شد. واکاوی داده ها با آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تعقیبی بونفرونی انجام شد. 

    یافته ها

    پس از مداخله رفتاردرمانی دیالکتیک در گروه آزمایش، میانگین نمره استرس ادراک شده (6/21=P<0/05 ، F) و راهبرد هیجان مدار (15/20=P<0/001 ، F)، کاهش معنی دار و میانگین نمره راهبرد حل مسئله (5/00=P<0/005 ، F) افزایش معنی دار داشت. 

    نتیجه گیری

    رفتاردرمانی دیالکتیک بر استرس ادراک شده و مهارت های مقابله ای بیماران بعد از انفارکتوس میوکارد موثر است.

    کلید واژگان: رفتاردرمانی دیالکتیک, انفارکتوس میوکارد, راهبردهای مقابله ای, استرس
    Azam Nourisaeed, Shohreh Ghorban Shiroudi*, Arsalan Salari
    Background

     Acute Myocardial Infarction (AMI) is the first and the most important leading cause of mortality in Iran. Psychological factors play a key role in the onset and exacerbation of this disease. 

    Objective

    The purpose of this study was to evaluate the effect of Dialectical Behavior Therapy (DBT) on perceived stress and coping skills of patients following AMI. 

    Materials and Methods

     This is a clinical trial with pre-test/ post-test/follow-up design conducted in 2018 on 30 patients with diagnosed AMI after discharge from Noor Heart Clinic in Rasht, Iran. The patients were randomly divided into intervention (5 females and 10 males) and control (8 females and 7 males) groups. Assessment tools included the Perceived Stress Scale and the Ways of Coping Questionnaire that were completed before and after intervention and during a 3-month follow-up period. The intervention group received DBT at 8 sessions of 90 minutes per week for 2 months. Data were analyzed using independent t-test, repeated measures ANOVA, and Bonferroni Post Hoc test. 

    Results

     The DBT had significant effects on the perceived stress (F=6.21, P<0.05), problem-focused coping strategy (F=5.00, P<0.05) and emotion-focused coping strategy (F=15.20, P<0.001).

    Conclusion

     Dialectical behavior therapy can reduce the perceived stress and improve the coping skills of patients following AMI.

    Keywords: Dialectical behavior therapy, Myocardial infarction, Coping skills, Stress
  • Junhyoung Kim, Areum Han* ID, Jennifer Ann Piatt, Jaehyun Kim
    Background

    It is well-documented that active coping strategies can lead to better positive adjustment and psycho-social outcomes among individuals with disabilities and illnesses. However, little information exists related to exploring how coping is related to health benefits such as personal growth and life satisfaction in an international context. Thus, this study examined how the use of coping strategies is associated with personal growth and life satisfaction among individuals with physical disabilities in non-Western settings.

    Methods

    In this cross-sectional study, we employed a nonprobability methodology, purposive sampling, to recruit 351 participants who adults over the age of 18 living with a physical disability and currently enrolled in the Korean Disability Association. A hierarchical linear regression analysis was conducted to determine which types of coping strategies predicted personal growth and life satisfaction, while controlling for the effects of the demographic variables (i.e., gender and age).

    Results

    With regard to personal growth, problem-solving coping strategy (β=0.663, P<0.001, 95% CI [0.51, 0.70]) was the strongest predictor, followed by avoidance coping strategy (β=-0.263, P<0.001, 95% CI [-0.37, -0.20]). As for life satisfaction, problem-solving coping strategy (β=0.268, P<0.001, 95% CI [0.18, 0.70]) was the strongest predictor, followed by social support seeking coping strategy (β=0.264, P<0.001, 95% CI [-0.19, 0.10]).

    Conclusion

    Our study suggests that problem-focused and social support coping strategies play important roles in improving the personal growth and life satisfaction among Korean individuals with physical disabilities. This study provides implications for health professionals seeking ways to facilitate the personal growth and enhance the life satisfaction of individuals with physical disabilities.

    Keywords: Psychological, Coping skills, Personal satisfaction, Growth, Disabled persons
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال