جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "iron oxide" در نشریات گروه "پزشکی"
-
چکیده در دهه های گذشته نانوذرات مغناطیسی برای استفاده در درمان تومور و تصویربرداری مورد بررسی قرار گرفته اند. همچنین، در کنار استفاده از آنها در نقش فاکتورهای کنتراست MRI، بررسی هدف قرار دادن سلول های تومور با بیومولکول هایی مانند داروهای ضد سرطان، آنتی بادی ها و siRNA، کاربرد نانوذرات مغناطیسی مورد ارزیابی قرار می گیرد. هدف از این کار مقدماتی بررسی اثرات نانوذرات اکسید آهن بر رشد و نمو جنین با تاکید بر مورفولوژی مغز بود. صد و شصت تخم مرغ بارور از سویه های جوجه گوشتی راس 308 پس از کندل شدن به 8 گروه (n=20) تقسیم شدند. گروه 1 (کنترل) 0.3 میلی لیتر سرم نرمال دریافت کردند. گروه های 2، 3 و 4 نانوذرات اکسید آهن را به صورت ماگمیت با دوزهای 100، 250 و 500 پی پی ام دریافت کردند. گروه 5، 6، 7 و 8 نانوذرات اکسید آهن را به صورت مگنتیت با دوزهای 100، 250، 500 و 2500پی پی ام دریافت کردند. در روز بیستم، روز مرگ و وزن مغز، کبد، قلب، بورس فابریسیوس و طحال و نمونه های تراتوژن ثبت شد و بافت های مغزی همه جوجه ها برای ارزیابی بافت شناسی جمع آوری شد. نتایج نشان داد که نانوذرات اکسید آهن دارای اثرات تراتوژنی مانند عدم تشکیل عضلات دیواره شکم و قرار گرفتن قلب در خارج از قفسه سینه است. همچنین نسبت وزن کبد، طحال و بورس فابریسیوس در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل تغییراتی مشاهده شد. در ارزیابی میکروسکوپی مغز پرخونی، نورونوفاژی، ادم اطراف عروق، نکروز و واکویل شدن نورون ها قابل تشخیص بود. می توان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید آهن بر رشد و نمو جنین تاثیر می گذارد و می تواند از سد خونی-مغزی عبور کرده و به بافت مغز نفوذ کند و بر مورفولوژی مغز تاثیر بگذارد.
کلید واژگان: جنین مرغ, تخم مرغ, اکسید آهن, نانوذرات, ریخت شناسیIntroductionIn the last decades, magnetic nanoparticles have been considered and are being studied for employment in tumor therapy and imaging. Also, alongside their utilization in the role of MRI contrast factors, investigations of targeting tumor cells with biomolecules like anticancer drugs, antibodies, and siRNA, the utility of magnetic nanoparticles is evaluated. This preliminary work aimed to investigate the effects of iron oxide NPs on embryo growth and development with an emphasis on brain morphology and teratogenic effects.
MethodsAfter recognizing the air sac with candling, one hundred sixty fertile eggs of the Ross 308 broiler strains were divided into 8 groups (n=20). Group 1 (control) received 0.3 mL serum normal. Groups 2, 3, and 4 received iron oxide nanoparticles as maghemite with doses of 100, 250, and 500 ppm, respectively. Groups 5, 6, 7, and 8 received iron oxide NPs as magnetite with doses of 100, 250, 500, and 2500 ppm, respectively. Twenty days after injections, death day, chicken, brain, liver, heart, bursa of Fabricius, and spleen weights and teratogenic samples were recorded, and brain tissues from all chickens were collected for histological evaluations.
ResultsThe results demonstrated that iron oxide NPs had teratogenic effects such as the lack of formation of abdominal wall muscles and exposing the heart out of the thorax. Also, alterations were observed in the weight ratio of the liver, spleen, and bursa of Fabricius in experimental groups compared to the control group. In the microscopic assessment of the brain tissue, hyperemia, neuronophagia, edema around vessels, necrosis, and vacuolation of neurons were noticeable.
ConclusionIt can be concluded that iron oxide NPs affect the growth and development of embryos and can cross the BBB and penetrate the brain tissue by affecting brain morphology.
Keywords: Chicken Embryo, Egg, Iron Oxide, Morphology, Nanoparticles -
Background and Objectives
The interaction between nanoparticles (NPs) and viruses is attracting interest because of the antiviral potential of NPs. This study aims to investigate the antiviral potential of NPs against Herpes simplex virus types 1 (HSV-1).
Materials and MethodsMolecular docking studies were conducted by Molegro virtual docker software. An extract of Juglans regia green husk was utilized to biosynthesize copper-oxide nanoparticles (CuNPs). The cytotoxicity of NPs was evaluated by MTT assay. Different treatment assays were conducted. Another assay was designed to employ the concentration of 300 μg/ml of CuNPs, which is the highest concentration that did not precipitate. Finally, chemically synthesized Iron oxide nanoparticles (FeNPs) were utilized to adsorb CuNPs. The antiviral effect of FeNPs was investigated, separately.
ResultsDocking results confirmed that NPs could interact with the HSV-1 glycoproteins and prevent viral entry. MTT assay results illustrated that the minimum non-toxic concentration (MNTD) of CuNPs is 100 μg/ml which did not exhibit antiviral properties. Employing a noncytotoxic concentration of FeNPs (300 mg/ml) in combination with cytotoxic concentration of CuNPs (300 μg /ml), eliminated the cytotoxicity effects of CuNPs. Exposure of the virus with the combination of CuNPs and FeNPs resulted in 4.5 log10 TCID50 reductions in HSV-1. While treating HSV-1 with only FeNPs reduced the titer of virus by 3.25 log10 TCID50.
ConclusionThe results highlight that combination of CuNPs and FeNPs have antiviral activity against HSV-1. Moreover, FeNPs demonstrated antiviral properties against HSV-1 separately.
Keywords: Antiviral, Herpes simplex virus types 1, Copper-oxide, Iron oxide, Nanoparticles -
Objective (s)
Superparamagnetic iron oxide nanoparticles (SPIONs) have been considered promising non-invasive imaging tools in medicine. However, their high surface energy leads to NPs aggregation, while non-targeted SPIONs can cause cytotoxic effects on normal cells. In this work, we evaluated the in vitro potential of polyethyleneimine (PEI)-SPIONs targeted by PNC27 peptide as a double targeting agent throughout early cancer diagnosis.
Materials and MethodsInitially, PEI was conjugated to PNC27 with HDM-2-binding domain. Then, SPIONs were loaded into PEI-PNC27 through the ligand exchange method. The physicochemical characteristics of the synthesized NPs were evaluated. The cytotoxicity and targeting efficiency were assayed against HT-29 and CT-26 cell lines along with NIH-3t3 as normal cells by MTT method and Prussian blue staining test, respectively.
ResultsThe mean diameter of synthesized carriers was obtained in the range of 86.6 – 116.1 nm with a positive charge. According to the cytotoxicity results, the binding and uptake abilities of the PNC27 peptide by cancer cells were significantly higher than that of the NIH-3t3 cells. However, the results were indicative of the more toxic impacts of targeted synthesized NPs against CT-26 cancer cell line when being compared with HT-29 cells, which may be caused by the different cytotoxicity mechanisms of NPs. In addition, the targeted carriers and SPIONs were present inside and around the cells with HDM-2 expression along with only a few non-targeted vectors, while displaying no appearance throughout the normal cell.
ConclusionThe results indicated the efficiency of targeted PEI-coated SPIONs for cancer diagnostic applications.
Keywords: B-PEI, Cytotoxicity effect, Iron oxide, PNC27 peptide, SPIONs, Targeted cancer diagnostic -
Magnetite (Fe3O4) is a magnetic Iron Oxide encountered in many technological applications. The particle size and shape of magnetite nanoparticles allow tuning their properties to different applications such as targeted drug delivery, cancer diagnostic, magnetic resonance imaging, catalysts, pharmaceuticals, biomedicine, and agriculture. During the last two decades, the biosynthesis of nanoparticles has received considerable attention due to the growing need to develop environmentally sociable technologies in nanoparticle synthesis. Therefore, there is a need for the development of an eco-friendly process to synthesize nanoparticles through green chemistry using plants and microorganisms. The research work involves the development of a simple and reliable method for the bio-fabrication of magnetic Iron Oxide nanoparticles (IO-NPS) through the green method using Achillea Nobilis extract. The crystalline structure and morphology of IO-NPS were studied using various characterization techniques i.e. Fourier Transform Infrared Analysis (FTIR), Ultraviolet spectroscopy studies (UV–vis), X-ray diffraction, and FESEM. The antibacterial and antioxidant activity of the iron oxide nanoparticles was determined. Iron Oxide nanoparticles exhibited potent antibacterial activity against gram-positive and gram-negative bacterial strains tested. From the results, this method can be applied to different medical and industrial applications.
Keywords: Antioxidant Activity, Antimicrobial Activity, Biosynthesis, iron oxide, Nanoparticle -
زمینه و هدف
آلوده شدن محیط زیست به فلزات سنگین سبب آلودگی آب و محصولات کشاورزی شده است. این فلزات ویژگی تجمع پذیری زیستی دارند و ورود آن ها به بدن انسان بیماری های زیادی به همراه خواهد داشت. بنابراین مطالعه در زمینه بی خطر سازی آن ها دارای اهمیت است. هدف از این تحقیق سنتز و بررسی کارایی نانوکامپوزیت نشاسته- آهن اکسید در حذف دو فلز سنگین نیکل و کادمیوم از فاضلاب میباشد.
روش کاردر این پژوهش تلاش شده است تا از پلیمر طبیعی نشاسته برای تهیه نانوکامپوزیت نشاسته- آهن اکسید استفاده شود. ویژگی های ساختاری و گروه های عاملی آن با استفاده از آنالیزهای میکروسکوپ الکترونی روبشی از نوع گسیل میدانی (FE-SEM)، تجزیه عنصری (EDX) و طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FT-IR) مورد بررسی قرار گرفت. سپس کارایی نانوکامپوزیت نشاسته- آهن اکسید به عنوان جاذب برای حذف فلزات سنگین نیکل و کادمیوم به روش پیوسته از محلول های سنتزی بررسی شد. به این منظور، محلول آبی مادر با غلظت 1000 میلی گرم بر لیتر از فلزات نیکل و کادمیوم تهیه شد. اثر مقدار جاذب، pH و زمان تماس در فرایند حذف مطالعه شد. ضریب همبستگی هم دما لانگمویر، فروندلیچ و تمکین نیز بررسی شدند.
یافته هانانوکامپوزیت سنتز شده از کارآیی مناسبی در حذف نیکل و کادمیوم برخوردار است. به طوری که بیشترین مقدار جذب با 05/0 گرم از جاذب تهیه شده از محلول با غلظت 10 میلی گرم بر لیتر از یونهای نیکل و کادمیوم و pH برابر 4 به دست آمد. با افزایش مقدار pH راندمان جذب افزایش یافت که نشان دهنده ساز وکار تبادل یونی است. فرآیند جذب فلز کادمیوم از معادله فروندلیچ پیروی می کند درحالی که فلز نیکل از هیچ کدام از معادله ها پیروی نمی کند. ضریب همبستگی معادله های سینتیکی هر دو فلز با همبستگی بسیار مناسب، انطباق خوبی با معادله شبه درجه دوم نشان داد.
نتیجه گیرینتایج نشان دادند که جاذب تهیه شده کارایی مناسبی در حذف فلزات سنگین نیکل و کادمیوم دارد. با توجه به این که آزمایش در مقیاس آزمایشگاهی انجام شد کاربرد این روش در صنعت باید از جنبه اقتصادی مورد بررسی قرار گیرد.
کلید واژگان: نانوکامپوزیت, نشاسته, آهن اکسید, جذب, نیکل, کادمیومJournal of Health, Volume:11 Issue: 5, 2021, PP 624 -632Backgrounds & objectivesContamination of the environment by heavy metals, pollute water and agricultural products. The aggregation of these metals will cause various diseases for human. Therefore, it is important to study how to make them safe. The purpose of this study is to evaluate the efficiency of starch-iron oxide nanocomposite in removing two heavy metals, nickel and cadmium, from wastewater.
MethodsIn this study, an attempt was made to use starch as natural polymer to prepare starch-iron oxide nanocomposites. Its structural properties and functional groups were investigated using scanning electron microscopy (FE-SEM), elemental decomposition (EDX) and Fourier transform infrared (FT-IR) spectroscopy. Then, the efficiency of starch-iron oxide nanocomposite as an adsorbent for the removal of heavy metals including nickel and cadmium from continuous synthetic solutions was investigated. For this purpose, aqueous solution with a concentration of 1000 mg/l of nickel and cadmium metals was prepared. The effect of adsorbent amount, pH and contact time on the removal process was studied. Langmuir, Freundlich and Temkin isotherm models were used for study of procedure isotherm.
ResultsThe synthesized nanocomposite has good efficiency in removing nickel and cadmium. Maximum uptake of heavy metal ions was occurred at pH=4, using 0.05g of starch-iron oxide nano-composite from 20 ml aqueous solutions content 10 ppm of two studied ions. The adsorption efficiencies were found to be pH dependent which because of ionic interaction, by increasing pH value the removal increased. The cadmium adsorption process follows the Freundlich equation, while the nickel metal does not follow any of the equations. Investigations of kinetics of the process were performed and showed pseudo second-order model has the best correlation for adsorption procedure.
ConclusionIn general, this investigation showed that, the fabricated adsorbent has high efficiency for removal of nickel and cadmium ions. But application of this method in the industry should be economically evaluated.
Keywords: Nanocomposite, Starch, Iron Oxide, Adsorption, Nickel, Cadmium -
Introduction
The purpose of this study was to investigate and compare the effect of iron oxide nanoparticles on the adsorption of sulfur dioxide by modified zeolite with hydrochloric acid. In this investigation was used modified zeolite with HCl with and without iron oxide nanoparticles (Iron Oxide Nanoparticles@Clinoptilolite/HCl) as adsorbent.
Materials and methodsStructural characteristics, chemical composition and specific surface area of adsorbent were determined using the FTIR, FESEM, EDX, Mapping, XRD, XRF and BET techniques. Glass cylinder filled with zeolite seeds and SO2 cylinder balanced with N2 gas was used for experiments. It was evaluated factors affecting SO2 uptake process including temperature and contact time, also thermodynamics and kinetics of adsorption. Sulfur dioxide adsorption of real sample was taken with both adsorbents.
ResultsAdsorption efficiency of SO2 in the synthetic and actual sample were %82.8±5.5 and %67.2±7.21 respectively, by modified zeolite with HCl and iron oxide nanoparticles in the optimum conditions of temperature of 25 °C and duration 28.5 min. As well as, removal percentage average was obtained in the synthetic and actual sample %46.1±4.34 and %35.8±5.85 respectively, by modified zeolite with HCl without nanoparticles in optimum condition of temperature of 25 °C and contact time of 20.5 min.The results showed that SO2 adsorption is an exothermic and spontaneous process and adsorption kinetics of sulfur dioxide by both adsorbent is more consistent Pseudo-second order kinetics model.
ConclusionThe use of iron oxide nanoparticles on the zeolite can increase SO2 removal efficiency from the gas phase.
Keywords: Adsorption, Iron oxide, Nanoparticles, Sulfur dioxide, Zeolite -
Background
The spread of pathogenic microorganisms in food and beverage and their resistance to antibiotics have raised major concerns for public health. The aim of this study was to investigate the antimicrobial activity of various metal oxide nanoparticles (NPs) including zinc oxide (ZnO), magnesium oxide (MgO), and iron oxide (Fe2O3) NPs against Staphylococcus aureus (S. aureus) and Escherichia coli (E. coli). Furthermore, the antimicrobial activity of these NPs in milk was studied along with mild heat.
MethodsIn this experimental study, the antibacterial activity of ZnO, MgO, and Fe2O3 NPs were initially evaluated by minimum inhibitory concentration (MIC) and minimum bactericidal concentration (MBC) methods. Later, the antimicrobial effect of these NPs was investigated in milk along with mild heating. To determine the morphological changes in S. aureus and E. coli, electron microscopy scanning was applied before and after the antimicrobial treatments.
ResultsThe MBC and MIC values presented by Fe2O3, ZnO, and MgO NPs against pathogenic bacteria showed that MgO NPs were the most potent substances for inhibiting the growth of S. aureus and E. coli. The results also indicated that use of these NPs had synergistic effects in combination with the heating treatment. Electron microscopy scanning also revealed that treatment with MgO NPs could distort and impair the cell wall of the pathogenic bacteria, leading to the leakage of intracellular components and bacterial death.
ConclusionThe results suggest that MgO, ZnO, and Fe2O3 NPs can be applied for industrial food processing as effective antimicrobial compounds to decrease the temperature required for pasteurizing milk
Keywords: Antimicrobial activity, Nanoparticles, Zinc oxide, Magnesium oxide, Iron oxide, Staphylococcus aureus, Escherichia coli -
Objective(s)Nanoparticles of iron oxide (nFe2O3) are widely used in medicine and industry and could interfere with the brain processes associated with memory. The involvement of muscarinic cholinergic receptors in the process of memory formation has been confirmed. The present study aimed to investigate the possible interference of the cholinergic muscarinic receptors of the dorsal hippocampal CA1 area in the memory impairment induced by nFe2O3 in adult male rats.Materials and MethodsIn this study, we examined the possible involvement of the cholinergic muscarinic receptors of the dorsal hippocampal CA1 area in the memory impairment induced by nFe2O3. In total, 70 male rats were divided into 10 groups of saline (1 µl/rat)+saline (1 ml/kg; intraperitoneal [IP]), saline (1 µl/rat)+nFe2O3 (5 and 7.5 mg/kg; IP), pilocarpine (1 and 2 µg/rat)+saline (1 ml/kg), pilocarpine (1 and 2 µg/rat)+nFe2O3 (7.5 mg/kg; IP), scopolamine (1 and 2 µg/rat)+saline (1 ml/kg), and scopolamine (1 µg/rat)+ nFe2O3 (5 mg/kg; IP).ResultsPilocarpine and scopolamine were injected intra-CA1 after training and before the IP administration of nFe2O3. The latency to enter the dark compartment in the step-through apparatus and locomotor activity was performed on the animals in an open field at 24 hours and seven days after training. The results indicated that nFe2O3 (7.5 mg/kg) decreased memory retrieval (PKeywords: Cholinergic system, Hippocampus, Iron oxide, Memory, Nanoparticle
-
مقدمه
افزایش آمار افراد مبتلا به سرطان، موجب جلب توجه بسیاری از محققان حوزه ی علوم پزشکی به سمت یافتن روشی ایمن جهت درمان آن شده است. کاربرد نانوفن آوری در این زمینه بسیار راه گشا می باشد و موجب طراحی نانوسامانه های دارای قابلیت تشخیص و درمان هم زمان شده است. بر این اساس، هدف از انجام پژوهش حاضر، ساخت سامانه ای با قابلیت کاربرد در زمینه ی تشخیص و درمان چندگانه بود.
روش هادر این تحقیق، نانوذرات اکسید آهن با استفاده از روش تجزیه ی حرارتی ساخته شد و با استفاده از روش لیون و طی پنج مرحله، با پوششی از جنس طلا پوشیده شد. در انتها، سیکلودکسترین بر سطح سامانه متصل و سپس، پلیمر شد. ساخت موفق سامانه، با استفاده از آزمون های مشخصه یابی مختلفی بررسی و ارزیابی گردید.
یافته هانتایج نشان دهنده ی ساخت موفق نانوذرات اکسید آهن با قطر متوسط 15 نانومتر بود که به خوبی توسط پوششی از جنس طلا پوشش دهی شد و در نتیجه، اندازه ی آن به 35 نانومتر افزایش پیدا کرد. همچنین، حضور سیکلودکسترین بر سطح این سامانه با استفاده از آزمون های مشخصه یابی تایید شد.
نتیجه گیرینانوسامانه ی معرفی شده در این پژوهش، به علت حضور نانوذرات اکسید آهن و طلا، قابلیت کاربرد در دو روش تشخیصی Magnetic resonance imaging (MRI) و سی تی اسکن را دارد. به علاوه، حضور سیکلودکسترین و اکسید آهن در ساختار این نانوسامانه، امکان استفاده از آن را به عنوان سامانه ی انتقال داروهای آب گریز و همچنین، در زمینه ی نور- گرما درمانی و هایپرترمیا فراهم می سازد.
کلید واژگان: سیکلودکسترین, اکسید آهن, نانوذرات, ترکیبات طلاBackgroundIncrease in the number of peoples with cancer attract many researchers in the field of medical science to find a safe approach to treat it. The application of nanotechnology in this field is very promising, and has led to the design of nanosystems with the ability of simultaneous diagnose and therapy. Based on this, the aim of this project was the synthesis a system with functionality in multimodal diagnosis and therapy.
Methodsiron oxide nanoparticles were synthesized through thermal decomposition method, and were covered by Au during five irritations using Lyon's method. Finally, cyclodextrins were attached, and then polymerized on the system. The successful preparation of the system was evaluated using different characterization tests.
FindingsResults showed the prosperous preparation of iron oxide nanoparticles with 15 nm mean diameter which was coated with a gold cover that increased the size to 35 nm. Moreover, the presence of cyclodextrin on the surface of system was confirmed by analytical characterization tests.
ConclusionThe nanosystem introduced in this project, due to the presence of iron oxide and Au nanoparticles, has the ability to be used in two diagnostic approaches, magnetic resonance imaging (MRI) and computed tomography (CT) scan. Moreover, the presence of cyclodextrin and iron oxide in its structure allows it to be used as a hydrophobic drug delivery system, as well as in photothermal therapy and hyperthermia.
Keywords: Cyclodextrins, Iron oxide, Nanoparticles, Gold compounds -
مقدمه
در سال های اخیر، استفاده از نانوذرات در تشخیص، تحویل دارو و درمان به دلیل کوچک بودن این ذرات و افزایش نسبت سطح به حجم بسیار مورد توجه قرار گرفته است. مهم ترین مشکل زمان درمان سرطان به وسیله ی شیمی درمانی، عدم دسترسی به قسمت های مرکزی توده به علت خون رسانی کمتر آن است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان سمیت نانوذره ی اکسید آهن با پوشش پلی دوپامین و بدون پوشش پلی دوپامین بر روی سلول های سرطانی ملانوما B16-F10 بود.
روش هاابتدا، نانوذره ی اکسید آهن به روش هم رسوبی ساخته و به وسیله ی دوپامین پوشش دار گردید. سپس، با استفاده از روش MTT، اثر سیتوتوکسیسیته ی این نانوذره ی پوشش دار و بدون پوشش بر روی رده ی حیوانی B16-F10 مورد مطالعه قرار گرفت.
یافته هااستفاده از نانوذره ی اکسید آهن بدون پوشش بر روی رده ی B16-F10 در غلظت 450 میکروگرم/میلی لیتر و در بازه ی زمانی 72 ساعت سمیت نشان داد و در خصوص نانوذره با پوشش، در هیچ یک از غلظت ها و در هیچ یک از دو بازه ی زمانی 48 و 72 ساعت، سمیت قابل توجهی وجود نداشت.
نتیجه گیریخاصیت سمیت سلولی نانوذره ی بدون پوشش در مقایسه با نانوذره ی با پوشش، به طور معنی داری بیشتر بود. با استفاده از پوشش، می توان سمیت نانوذره ی اکسید آهن را کمتر کرد و از آن برای باند کردن هدایت دارو و همچنین، به عنوان یک ماده ی کنتراست در تصویربرداری رزنانس مغناطیسی (Magnetic resonance imaging یا MRI) استفاده نمود
کلید واژگان: نانوذره ی اکسید آهن, پلی دوپامین, ملانوما, سمیت سلولیBackgroundIn recent years, due to their small size and increased surface-to-volume ratio, the use of nanoparticles in diagnosis, drug delivery, and treatment has received much attention. The most important problem in chemotherapy is the limited access to the central part of the tumor due to its low blood flow. The aim of this study was to investigate the toxicity of polydopamine-coated and uncoated nanoparticles on melanoma B16-F10 cells.
Methodsnanoparticles were co-precipitated and coated with dopamine. Then, the effect of cytotoxicity of the coated and uncoated nanoparticles on the B16-F10 cells was studied using MTT assay.
Findingsnanoparticles were toxic to B16-F10 at the concentration of 450 μg/ml and duration of 72 hours. Coated nanoparticles had no toxicity at any concentration at the duration of 48 and 72 hours.
ConclusionThe cytotoxic properties of uncoated nanoparticles were significantly higher than the coated nanoparticles. Polydopamine coating shell can reduce the toxicity of the nanoparticles, and it can be used for bonding the drugs, as well as a contrast agent in magnetic resonance imaging (MRI).
Keywords: Iron oxide, Nanoparticles, Polydopamine, Melanoma, Cytotoxicity -
BackgroundIron is a key element in different aspects of life, with a remarkable role in the formation of cell structures. Iron is a hazardous substance with potential toxicity due to involvement in oxidation-reduction reactions, causing oxidative stress.ObjectivesThe present study aimed to evaluate the protection induced by Spirulina platensis against the toxicity caused by iron in Wistar rats.MethodsThis experimental research was conducted on 32 adult male rats of the Wistar breed (mean weight: 200 ± 20 g). The animals were divided into four groups of control (group one), iron oxide intraperitoneal administration (group two; 15 mg/kg bw/day), oral S. platensis and iron oxide administration (group three; 400 mg/kg bw/day), and daily S. platensis (group four). Treatments continued for 16 days. In addition, serum, renal, and hepatic tissue examinations were carried out.ResultsAccording to the biomechanical tests, liver and kidney biomarkers significantly increased in group two (P ≤ 0.05). On the other hand, total antioxidant capacity and thiol protein reduced, while malondialdehyde increased in this group. According to the results of histopathology in group two, there were congested and dilated portal and central veins, while inflammatory areas were also observed in the liver. In addition, casts and acute tubular necrosis were detected in the urinary tubules in the renal examination. In group three, S. platensis and iron oxide-enhanced anti-oxidative properties, resulting in the treatment of liver and kidney functions and tissues.ConclusionsAccording to the results, Spirulina platensis can overcome the damaging effects of iron on the hepatorenal system of rats and protects rats’ liver and kidneys against iron-induced toxicity.Keywords: Spirulina platensis, Iron Oxide, Liver, Kidney, Rat
-
هدفامروزه افزایش آلودگی های صنعتی و زیست محیطی، تجویز بیش از حد مکمل های دارویی آهن یا تزریق خون زمینه ساز ایجاد مسمومیت با آهن می گردد لذا شناخت مکانیسم های دخیل و موثر و هم چنین محافظ در برابر سمیت آهن ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه بررسی اثر کوئرستین به عنوان آنتی اکسیدان بر مسمومیت کبدی ناشی از اکسید آهن و نانواکسید آهن بود.مواد و روش هامطالعه بر روی 30 سر (5گروه) موش نژاد ویستار شامل: A: گروه شاهد، B: نانواکسید آهن، C: اکسید آهن، D: نانواکسید آهن و کوئرستین، E: اکسید آهن و کوئرستین انجام گردید. نانو اکسید آهن و اکسید آهن هر یک با دوز روزانه mg/kg20 و کوئرستین با دوز روزانه mg/kg100 به صورت IP به مدت 15 روز تجویز گردید. در پایان این مدت موش ها یوتانایز شدند و بافت کبد در فرمالین 10% به آزمایشگاه پاتولوژی منتقل و با دو روش Hematoxylin & Eosin و Prussian blue رنگ آمیزی و با کمک میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته هایافته ها نشان داد که نانو اکسید آهن و اکسید آهن باعث بروز التهاب در پورت و لوبول های کبدی تکثیر مجاری صفراوی، اتساع سینوزوئیدها، تکثیر غیر معمول هپاتوسیت ها و سلول های کوپفر و تا حدی دژنرسانس در هپاتوسیت ها می گردد. با تزریق هم زمان کوئرستین به عنوان درمان، کاسته شدن آثار هیستوپاتولوژیک ناشی از پارتیکل های فلزی خصوصا در برابر ذرات اکسید آهن مشاهده گردید. نمونه ها هم چنین از نظر بروز احتباس صفراوی فیبروز و نکروز نیز مورد بررسی قرار گرفتند که آثاری از این عوارض مشاهده نگردید.نتیجه گیریدر این مطالعه کوئرستین به عنوان آنتی اکسیدان گیاهی دارای خاصیت ضد التهابی و محافظتی در برابر مسمومیت ناشی از ذرات نانواکسید آهن و اکسیدآهن شناخته شد که استفاده از آن به عنوان عامل کاهنده عوارض یا مکمل غذایی توصیه می گردد.کلید واژگان: کوئرستین, ترکیب آهن, اکسید آهن, کبدKoomesh, Volume:21 Issue: 3, 2019, PP 525 -534IntroductionIndustrial and environmental pollution, excessive iron supplementation and blood transfusion are among the factors that may cause iron toxicity. Therefore, it is necessary to identify the mechanisms influencing or protecting against iron toxicity. The present study aimed to investigate the protective effects of quercetin as an antioxidant on hepatotoxicity induced by iron oxide and nano-iron oxide.Materials and MethodsThe study was conducted on 30 Wistar rats (five groups): A) control group, B) nano-iron oxide, C) iron oxide, D) nano-iron oxide plus quercetin, and E) iron oxide plus quercetin. Nano-iron oxide and iron oxide were administered in daily doses of 20mg/kg, and quercetin in daily doses of 100mg/kg by intraperitoneal injection for 15 days. Correspondingly, the rats were then euthanized and their liver tissue was transferred to the pathology lab in 10% formalin. Samples were examined by conventional histopathological techniques using the Hematoxylin & Eosin, and Perls’ Prussian blue staining methods, and observed under the optical microscope.ResultsThe findings showed that nano-iron oxide and iron oxide can lead to inflammation in hepatic lobules and portal triads, sinusoidal dilatation, abnormal proliferation of the hepatocytes and Kupffer cells, and some hepatocyte degeneration. Simultaneous quercetin treatment was found to reduce the histopathological effects of metal particles, particularly iron oxide particles. Moreover, samples were tested for signs of bile retention, fibrosis and necrosis, but the results were negative.ConclusionThe present study confirmed the anti-inflammatory and protective effects of quercetin as an herbal antioxidant on hepatotoxicity induced by nano-iron oxide and iron oxide.Keywords: Quercetin, Ferric Compounds, Iron Oxide, Liver
-
BackgroundMagnetic resonance imaging (MRI) contrast agents have an important role to differentiate healthy and diseased tissues. Access and design new contrast agents for the optimal use of MRI are necessary. This study aims to evaluate iron oxide–4A nanocomposite ability to act as a magnetic resonance imaging contrast agent.Materials and MethodsIron oxide–4A nanocomposite (F4A) was synthesized. MTT assay was used to consider the nanocomposite safety for cell culture. The T1 and T2 relaxation times were measured using a 1.5 Tesla clinical MRI scanner. Then the corresponding relaxivities were determined.ResultsThe average particle diameter of the nanocomposite was 50 to 100 nm based on scanning electron microscope (SEM) image. A linear relationship between relaxation rates and the Fe concentration of the nanocomposite was obtained. The T1 and T2 relaxivities of the nanocomposite were calculated 5.413 and 1092.1 mM-1.s-1, respectively which led to the T2/T1 relaxivity ratioof 201.75.ConclusionThe high T2/T1 relaxivity ratio of the iron oxide–4A nanocomposite confirms it’s potential to act as a T2 contrast agent.Keywords: Magnetic Resonance Imaging, Contrast Agent, Relaxivity, Iron Oxide, Nanocomposite
-
BackgroundIron is one of the most essential elements of life that plays a major role in structure of the most cells of body and is potentially toxic and dangerous, because it easily participates in oxidation-reduction reactions and produces reactive oxygen species, which leads to oxidative stress; nanomaterials such as iron nanoparticles found in environmental pollution and can also be dangerous.ObjectivesThe current study aimed at evaluating and comparing the effects of accumulation of conventional iron oxide and iron oxide nanoparticles in rat ovary and its relationship with serum oxidative stress.MethodsThe current experimental study was conducted on 5 groups of female rats, control, iron oxide (15 mg/kg), and iron oxide nanoparticles (5, 15, and 45 mg/kg). All rats were treated intraperitoneally for 16 days. Then, they were euthanized and their ovarian tissue was removed, and iron accumulation in the ovaries was measured by atomic absorption. Malondialdehyde (MDA), carbonyl protein, thiol protein, and total antioxidant activity were also measured in rats serum samples.ResultsAccording to the current study findings, iron accumulation increased significantly (P = 0.046) in the group that received conventional iron oxide, as compared with the control group. Also, the mean of total antioxidant activity (4.4 ± 294.31 µM/L) and thiol protein (3.3 ± 381.09 µm/mL) showed a significant (P ≤ 0.05) differences in group that received conventional iron oxide, compared with the other groups, MDA and protein carbonyl had no significant (P ≥ 0.05) difference.ConclusionsAccording to the findings, conventional iron oxide particle induced more accumulation and more oxidative stress than nanoparticles.Keywords: Iron Oxide, Oxidative Stress, Ovary, Rat
-
سابقه و هدفسکته مغزی دومین علت منجر به مرگ در جهان است. بعد از سکته مغزی، بسیاری از نورون ها در مرز ایسکمی متحمل آپوپتوز می شوند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات نانوذرات اکسید آهن و میدان مغناطیسی در کاهش آپوپتوز بعد از ایسکمی ریپرفیوژن در مدل رت می باشد.مواد و روش هادر این مطالعه تجربی، 50 سر رت نر نژاد ویستار(250-220 گرم) بطور تصادفی به 5 گروه ده تایی شامل کنترل، شم (ایسکمی ریپرفیوژن)، ایسکمی ریپرفیوژن+تحت تیمار با نانوذرات اکسید آهن (mg/kg 10)، ایسکمی ریپرفیوژن+میدان مغناطیسی(1 تسلا، 20 دقیقه روزانه به مدت 4 روز) و ایسکمی ریپرفیوژن+استفاده از نانو ذره اکسید آهن و میدان مغناطیسی به طور همزمان تقسیم شد. تزریق ها به روش درون صفاقی انجام شد. بعد از چهار روز، هیپوکامپ ها از مغز موش ها جهت مطالعه القاء آپوپتوزیس (به روش TUNEL) و تغییرات بیان ژن Bax (به روش Q-PCR)جدا شده و مورد بررسی قرار گرفت.یافته هابعد از القاء ایسکمی ریپرفیوژن، تعداد سلول های تانل مثبت تحت تیمار با نانوذرات اکسید آهن (2±7) و یا میدان مغناطیسی (2±12) در طول 4 روز کاهش معنی داری نسبت به گروه ایسکمی ریپرفیوژن (5±27) نشان داد (0/01>p). اما تیمار همزمان با نانوذرات و میدان مغناطیسی (2/6±23) تفاوت معنی داری در مقایسه با گروه ایسکمی ریپرفیوژن (5±27) در طول 4 روز نشان نداد. بعلاوه بیان ژن Bax در گروه تحت تیمار با نانوذرات اکسید آهن (0/22±2/46) یا در گروه در معرض میدان مغناطیسی (0/33±3/28)به طور معنی داری(0/01>p) در مقایسه با مدل ایسکمی ریپرفیوژن (0/73±5/21) کاهش داشت.نتیجه گیریبا توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد که نانوذرات اکسیدآهن، همینطور میدان مغناطیسی دو روش موثر در کاهش آپوپتوز بعد از ایسکمی ریپرفیوژن باشند.کلید واژگان: Bax, اکسید آهن, ایسکمی, میدان مغناطیسی, نانوذرات, ریپرفیوژنBackground And ObjectiveStroke is the second leading cause of mortality in the worldwide. After a stroke, many neurons in the ischemic penumbra will undergo apoptosis. The aim of this study was investigation of effects of iron oxide nanoparticles and magnetic field on apoptosis reduction after ischemic reperfusion in rat model.MethodsIn this experimental study, 50 male Wistar rats weighing 220-250g were randomly divided into five groups of 10 rats each: including control, sham (ischemic reperfusion model), ischemic reperfusion iron oxide nanoparticles (10mg/kg), ischemic reperfusion 馨❺� field (1 Tesla, 20 min in 4 days), and ischemic reperfusion iron oxide nanoparticles and magnetic field groups. Injections were performed intraperitoneally. After Four days, the hippocampi were removed for studying of Apoptosis Induction (by TUNEL technique) and changes in Bax gene expression (by Q-PCR method).
FINDINGS: After induction of ischemic reperfusion, TUNEL cells number treated with iron oxide nanoparticles (7±2) and or the magnetic field (12±2) had significant decrease (pConclusionIt seems that iron oxide nanoparticles as well as magnetic field to be two effective methods in decrease of apoptosis after ischemic reperfusion.Keywords: Bax, Iron Oxide, Ischemia, Magnetic Field, Nanoparticles, Reperfusion -
مقدمه هدف از پرتودرمانی، رساندن دز کشنده پرتو به سلول های سرطانی است؛ بطوریکه همزمان بافت های سالم مجاور، کمترین مقدار پرتوگیری را داشته باشند. یکی از راهکار های افزایش دز در سلول های سرطانی، استفاده از نانوذرات با عدد اتمی بالا به عنوان حساس کننده های پرتویی در این سلول ها می باشد.
مواد و روش ها نانوذرات اکسیدآهن با پوشش دکستران با غلظت های مختلف (10، 40 و μg/ml 80) به مدت 24 ساعت با سلول های سرطانی دهانه رحم رده HeLa انکوبه شدند و میزان اثر حساس کنندگی پرتویی غلظت های مختلف نانوذرات تحت تابش با دزهای مختلف از باریکه الکترونی Mev 6 و باریکه فوتونی Mv 6 مقایسه شد. میزان بقای سلول ها با روش MTT بررسی شد.
یافته ها میزان بقای سلول ها در گروه های دریافت کننده تابش درحضور و عدم حضور نانوذرات اکسیدآهن اختلاف معنی داری نشان داد (0/05>P )؛ میانگین فاکتور افزایش دز پرتویی در غلظت های 10، 40 و μg/ml 80 در تابش با انرژی Mev 6 به ترتیب 0/04± 1/13، 0/05±1/19 و 0/07±1/25 و در تابش با باریکه فوتونی با انرژی Mv 6 این فاکتور به ترتیب 0/15±1/19، 0/11±1/49 برای غلظت های 10 و μg/ml 40 به دست آمد.
نتیجه گیری با استفاده از نانوذرات اکسیدآهن با پوشش دکستران، می توان به طور قابل ملاحظه ای دز جذبی و در نتیجه کشتار سلولی را در سلول های سرطانی دهانه رحم رده HeLa افزایش داد.کلید واژگان: پرتو درمانی, اثر حساس کنندگی پرتویی, نانوذرات, اکسیدآهن, سرطان دهانه رحمIntroduction and aims: The aim of radiotherapy is delivering lethal dose of radiation to tumor cells while adjacent healthy tissues would have the least amount of irradiation. One way to increase the dose in the tumor cells is using high atomic number nanoparticles as radiation sensitizers in these cells.Materials And MethodsDextran-coated iron oxide nanoparticles at different concentrations (10, 40 and 80 µg/ml) were incubated with HeLa cell line of cervical cancer for 24 hours and then the cells irradiated with different doses (0, 2, 4, 6 and 8 Gy) of 6 MeV electron and 6 MV photon beams. Survival fraction of the cells was evaluated by MTT assay.ResultsThe survival fraction in the groups receiving radiation in the absence and presence of iron oxide nanoparticles showed significant differences (pConclusionUsing iron oxide nanoparticles coated with dextran can increase the absorbed dose and consequently cell killing in cervical cancer cells (HeLa).Keywords: Radiotherapy, Radiation-Sensitizing Agents, nanoparticles, Iron Oxide, cervical cancer -
زمینه و هدفنانوذرات اکسیدآهن به عنوان عنصر ایجاد کننده تضاد در رزونانس مغناطیسی هسته ای و نیز در دارورسانی هدفمند دارای استفاده های گسترده ای است. با این وجود اثر سمی این نانوذرات بر سلامتی انسان هنوز به طور کامل بررسی نشده است. کیتین بعد از سلولز یکی از فراوان ترین مواد آلی موجود در طبیعت است که کاربردهای زیادی در صنایع غذایی، آرایشی، کشاورزی، پزشکی و محیط دارد. این پلیمر، ساختار اسکلتی سخت پوستان، حشرات و دیواره سلولی برخی از باکتری ها و قارچ ها را تشکیل می دهد. مشتق داستیله کیتین، کیتوزان نامیده می شود که قابلیت انحلال آن از کیتین بیشتر است. این مطالعه به منظور تعیین اثر نانوذرات اکسیدآهن پوشش داده شده با کیتوزان بر شاخص های عملکردی کلیه موش های صحرایی انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه تجربی 60 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار به 10 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شم سرم فیزیولوژی دریافت نمود. غلظت های 50، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش از کیتوزان، نانوذرات اکسیدآهن بدون پوشش و نانوذرات با پوشش کیتوزان به صورت درون صفاقی به 9 گروه از موش ها تزریق گردید. در فواصل زمانی 15 و 30 روز پس از تزریق نمونه های خونی مستقیما از قلب حیوانات جمع آوری گردید و شاخص های عملکردی کلیه شامل اوره، کراتینین، اسیداوریک، سدیم، پتاسیم و پروتئین تام اندازه گیری شد.یافته هاتزریق نانوذرات اکسیدآهن با پوشش کیتوزان اختلاف آماری معنی داری بر میزان متوسط اوره، کراتینین، اسیداوریک، سدیم، پتاسیم و پروتئین تام نسبت به گروه شم و گروه های دریافت کننده نانوذرات بدون پوشش و گروه های دریافت کننده کیتوزان ایجاد ننمود. در طول مدت آزمایش مرگ و میری در حیوانات مشاهده نشد.نتیجه گیریبه نظر می رسد کاربرد کوتاه مدت نانوذرات اکسیدآهن با پوشش کیتوزان در موارد بیولوژیک و پزشکی سمیت خاصی در کلیه ایجاد نمی کند.کلید واژگان: سمیت, کیتوزان, نانوذره, اکسیدآهن, کراتینین, اوره, کلیه, موش صحراییBackground And ObjectiveIron oxide nanoparticles have wide applications such as MRI contrast agent and drug delivery. Nevertheless, their effects on human health have not been fully investigated yet. After cellulose, chitin is one of the most abundant organic materials in nature which is widely used in food industry, cosmetics, agriculture, medicine and the environment. This study was done to evaluate the effect of iron oxide nanoparticles coated with chitosan on renal functional indeces in rat.MethodsIn this experimental study, 60 adult female Wistar rats were allocated into 10 equal groups. Concentrations of 50, 100 and 150 mg/kg/bw from chitosan, iron oxide nanoparticles and chitosan coated nanoparticles were intraperitoneally injected into 9 groups and animals in control group were received normal saline. Blood samples were collected directly from the rat heart in the days 15 and 30 post after injection and renal functional indeces including urea, creatinine, uric acid, sodium, potassium and total protein were measured.ResultsThere were no significant differences in the level of urea, creatinine, uric acid, sodium, potassium and total protein in the groups whom received chitosan-coated iron oxide nanoparticles compared to control. There was no mortality during the study time.ConclusionShort-term using of iron oxide nanoparticles coated with chitosan does not create any toxicity in the rat kidney.Keywords: Toxicity, Chitosan, Nanoparticles, Iron oxide, Urea, Creatinine, Kidney, Rat
-
زمینه و هدفیون های مس می توانند به واسطه تشکیل کمپلکس با ترکیبات آلی و معدنی، اثرات نگران کننده ای بر سلامتی و محیط زیست داشته باشد. در این مطالعه، اثر کربن فعال پودری مغناطیسی شده توسط نانوذرات اکسید آهن بر حذف یون مس (II) از محلول های آبی، مورد بررسی قرار گرفت.
روش تحقیق: این مطالعه تجربی، در مقیاس آزمایشگاهی و در رژیم جریان ناپیوسته با هدف بررسی اثر پارامترهای مختلفی از جمله: pH، زمان تماس، دوز جاذب و غلظت اولیه بر فرآیند جذب مس (II) توسط کربن فعال پودری مغناطیسی شده با نانوذرات اکسید آهن، انجام شد. برای بررسی خصوصیات جاذب سنتزشده، از عکس ها و طیف های SEM، TGA و FT-IR استفاده شد. غلظت باقیمانده مس (II)، توسط دستگاه جذب اتمی شعله ای در طول موج 8/324 نانومتر قرائت گردید. داده های به دست آمده، با استفاده از مدل های ایزوترمی فروندلیچ و لانگمویر تشریح شد.یافته هایافته های این مطالعه نشان داد که نانوذرات سنتزشده می توانند بیش از 96% درصد از یون های مس را در 10=pH و مدت زمان 2 دقیقه، با دوز جاذب یک گرم در لیتر حذف کنند. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که الگوی جذب مس (II)، با مدل لانگمویر انطباق بیشتری دارد.نتیجه گیریبر اساس یافته ها، نانوذرات سنتزشده مغناطیسی پوشیده شده با کربن فعال، در محیط آبی به صورت پراکنده بوده و به راحتی توسط میدان مغناطیسی خارجی قابل جداسازی هستند. از طرفی به دلیل وجود کربن فعال و سایت های فعال جذب موجود در ساختار اکسید آهن، قابلیت جذب سطحی افزایش یافته و این نانوذرات کارایی بالایی در حذف آلاینده مس از محیط های آبی از خود نشان می دهند.کلید واژگان: کربن فعال, نانوذرات مغناطیسی, مس, اکسید آهنBackground And AimCopper ions, due to forming complexes with organic and mineral compounds, can have worrying effects on health and environment. In the present study, the effect of powdered magnetic carbon activated by iron-oxide nanoparticles in removing of CU (V; II) from aqueous solutions was assessed.Materials And MethodsThis experimental study aimed at determining the effect of powdered magnetic carbon activated by iron-oxide nanoparticles parameters including PH, contact time, absorbing dose, and initial concentration on copper(II) removal .from aqueous solutions; through an indirect current. In order to assess the qualities of the synthetized adsorbent, TGA, FT-IR and SEM tests were applied. Residual concentration of copper was measured at 324nm wavelength by means of atomic absorption spectrometry flame. The obtained data was analyzed using Langmuir and Freundlich isotherm model.ResultIt was found that synthetic nanoparticles(PH=10), with the adsorbent dosage of 1gr/l, can remove more than 96% of copper ions from aqueous solutions at 2 minutes. Also, the results showed that copper absorption pattern is more in accord with Langmuir model.ConclusionBased on the current findings , magnetic synthesized nanoparticles coated with carbon. are in sporadic form in aqueous solutions. and can easily be separated using external magnetic environment. Moreover, because of existant active carbon sites absorption in iron oxide structure suferficial absorbtion capacity increases and and these nanoparticles reveal to have a high performance in the removing process of copper pollutants from aqueous solutions.Keywords: Activated carbon, Magnetic nanoparticles, Copper, Iron oxide -
زمینه و هدفآلودگی آب بدون شک یکی از مشکلات عمده ای است که جهان امروز با آن مواجه شده است. آلودگی آب توسط فلزات سنگین یکی از مهم ترین مسائل و مشکلات زیست محیطی می باشد. از بین فلزات سنگین، جیوه یک فلز بسیار سمی است که می تواند سبب آسیب های عصبی برگشت ناپذیری در انسان شود. همچنین می تواند به راحتی از سد خونی و مغزی عبور کرده و روی مغز جنین اثر بگذارد. غلظت بالایی از Hg+2 سبب اختلال عملکرد ریوی و کلیوی شده و ایجاد درد در قفسه سینه می نماید. هدف از این مطالعه بررسی میزان حذف جیوه از محیط های آبی توسط نانولوله ای کربنی پوشش داده شده با اکسید آهن بود.روش بررسیپژوهش حاضر یک مطالعه ی تجربی است. در این مطالعه از نانولوله های کربنی اکسیدشده ی چند جداره ترکیب شده با اکسید آهن برای حذف جیوه استفاده شد. اثر متغیرهای غلظت اولیه جیوه، pH اولیه محلول، زمان تماس، سرعت اختلاط، مقدار نانو کامپوزیت و اثر مداخله گرها (نیترات و کلراید) موردبررسی قرار گرفت. شرایط بهینه برای هر یک از متغیرها با استفاده از نرم افزار Minitab، تعیین و با روش آماری تاگوچی تجزیه وتحلیل شدند.یافته هایافته های این تحقیق نشان داد که pH خنثی نسبت به pH های اسیدی و قلیایی برای حذف جیوه مناسب تر است. همچنین نتایج نشان داد بهترین سرعت اختلاط، 150 دور در دقیقه می باشد. زمان تماس 60 دقیقه، زمان مناسبی است. در این مدت زمان، می توان به حذف 93 درصدی جیوه بسته به نانو کامپوزیت اضافه شده دست یافت. بهترین مقدار نانو کامپوزیت برای رسیدن به حذف مطلوب جیوه، 60 میلی گرم در لیتر می باشد. در ضمن در غلظت های پایین (زیر یک میلی گرم در لیتر) با این نانو کامپوزیت می توان به حذف 87 درصدی جیوه دست یافت. در این تحقیق با افزودن عوامل مداخله گر(نیترات و کلراید)، میزان حذف جیوه 10 درصد کاهش یافت.نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان می دهد که با کاربرد نانولوله های پوشش داده شده با اکسید آهن در pH خنثی، زمان تماس 60 دقیقه، میزان اختلاط 150 دور در دقیقه، و مقدار نانو کامپوزیت 60 میلی گرم، می توان به حذف 93درصد از جیوه بدون عوامل مداخله گر دست یافت. همچنین با توجه به نتایج به دست آمده می توان این ترکیب را به عنوان یک جاذب آسان و قوی برای حذف سریع جیوه از آب آشامیدنی و فاضلاب صنعتی پیشنهاد نمود.
کلید واژگان: فاضلاب صنعتی, جیوه, جذب سطحی, نانولوله های کربنی, نانو اکسید آهنBackground And AimsWater pollution is undoubtedly one of the major problems faced by the world today. Water pollution by heavy metals is one of the most important environmental problems., mercury is a highly toxic metal Among the heavy metals. it can cause nerve damage in humans irreversibility. It can easily cross the brain-blood barrier and affect fetal brain. High concentrations of Hg+ 2 due to respiratory and renal dysfunction and pain in the chest as well. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of multi-walled carbon nanotubes Combined with iron oxide to remove mercury in aqueous solutions.MethodsThis experimental study the multi-walled nanotubes combined with iron oxide and used for removal mercury. the effects of parameters such as pH solution, contact time, stirring speed, amount of nano-composite and interference (nitrate and chloride) were investigated and the optimum conditions were determined for each of these parameters by using minitab software and analyzed by Taguchi statistical method.ResultsThe findings of this study showed that the neutral pH than acidic and alkaline pH is more suitable for the removal of mercury, and the best stirring speed is 150 rpm, 60 minutes Contact time, is a good time. At this time can be removed 93% of the mercury depending on the nano composite. the Best of nano composite is 60 mg per liter to achieve the desirable removal of mercury. In addition, at low concentrations (less than one milligram per liter) nanocomposites can be 87 percent remove mercury mercury. In this study, the addition of interfering factors (nitrate and chloride), decreased mercury removal by 10%.ConclusionThe results of this study showed that use of the nanotubes coated with iron oxide without at neutral pH, contact time 60 min, stirring rate of 150 rpm, and the nano-composite 60 mg, can be achieved mercury removal 93%. also according to the results this nano-composite considered as a suitable choice for treatment of drinking water and industrial wastewater.Keywords: Absorption of mercury, Absorption, carbon nanotubes, nano, iron oxide -
ObjectiveSuperparamagnetic iron oxide nanoparticles (SPIONs) have been used to label mammalian cells and to monitor their fate in vivo using magnetic resonance imaging (MRI). However, the effectiveness of phenotype of labeled cells by SPIONs is still a matter of question. The aim of this study was to investigate the efficiency and biological effects of labeled mouse embryonic stem cells (mESCs) using ferumoxide- protamine sulfate complex.Materials And MethodsIn an experimental study, undifferentiated mESCs, C571 line, a generous gift of Stem Cell Technology Company, were cultured on gelatin-coated flasks. The proliferation and viability of SPION-labeled cells were compared with control. ESCs and embryoid bodies (EBs) derived from differentiated hematopoietic stem cells (HSCs) were analyzed for stage-specific cell surface markers using fluorescence-activated cell sorting (FACS).ResultsOur observations showed that SPIONs have no effect on the self-renewal ability of mESCs. Reverse microscopic observations and prussian blue staining revealed 100% of cells were labeled with iron particles. SPION-labeled mESCs did not significantly alter cell viability and proliferation activity. Furthermore, labeling did not alter expression of representative surface phenotypic markers such as stage-specific embryonic antigen 1 (SSEA1) and cluster of differentiation 117 (CD117) on undifferentiated ESC and CD34, CD38 on HSCs, as measured by flowcytometry.ConclusionAccording to the results of the present study, SPIONs-labeling method as MRI agents in mESCs has no negative effects on growth, morphology, viability, proliferation and differentiation that can be monitored in vivo, noninvasively. Noninvasive cell tracking methods are considered as new perspectives in cell therapy for clinical use and as an easy method for evaluating the placement of stem cells after transplantation.Keywords: Iron Oxide, Mouse Embryonic Stem Cells, Cell Tracking
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.