جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "level of consciousness" در نشریات گروه "پزشکی"
-
Background
Traumatic brain injury (TBI) is an acquired brain tissue injury with different severities that leads to a change in the patient’s level of consciousness.
ObjectivesThe present study aimed to compare the impact of foot reflexology massage and familiar sensory stimulation on the level of consciousness of trauma patients admitted to the intensive care units (ICUs) of Khatam Al-Anbia Hospital in Zahedan in 2021.
MethodsThis quasi-experimental study was conducted with a pretest-posttest design on 135 trauma patients with an altered level of consciousness admitted to the ICUs of Khatam Al-Anbia Hospital in Zahedan in 2021. The participants were selected using convenience sampling from the patients who met the inclusion criteria and were randomly assigned to 3 groups: Foot reflexology massage, familiar sensory stimulation, and control groups (each with 45 patients). The foot reflexology massage group received reflex massage on both feet for 30 minutes, the familiar sensory stimulation group received familiar sensory stimulation for 45 minutes, and the control group received ICU routine care. The interventions were carried out for 1 week in 2 morning and evening shifts. The patient’s consciousness level was measured and recorded using the Glasgow Coma Scale (GCS) 5 minutes before and 30 minutes after the intervention. The data were analyzed using SPSS version 22, as well as using analysis of variance (ANOVA), paired samples t-test, independent samples t-test, and analysis of covariance (ANCOVA) at a significance level of 0.05 (P < 0.05).
ResultsThe data showed that the average consciousness score for the patients in both foot reflexology massage and familiar sensory stimulation groups increased significantly after the intervention compared to the control group (P = 0.001), but the 2 interventions were not significantly different in improving the level of consciousness of the patients.
ConclusionsFoot reflexology massage and familiar sensory stimulation were both equally effective in increasing the level of consciousness of trauma patients with an altered level of consciousness, and none of them was superior to the other. Thus, nurses can use these 2 complementary medicine methods to speed up the improvement of consciousness of patients with TBI.
Keywords: Foot Reflexology Massage, Sensory Stimulation, Level of Consciousness -
Background & Aim
Coma is one of the severe complications of traumatic brain injury. The study aimed to determine the effect of auditory sensory stimulation on the level of consciousness and cognitive function of patients with traumatic brain injury.
Methods & Materials:
This study is a triple-blind randomized controlled clinical trial on 60 patients with traumatic brain injury selected using consecutive sampling. They were then randomly assigned to control and intervention groups. The patients in the intervention group received auditory sensory stimulation (twice a day for 15 minutes), while those in the control group only received the routine sounds of the ward (through headphones) for six days. The data were measured using the Glasgow Coma Scale and the Rancho Los Amigos Scale daily. SPSS software version 22 and descriptive and inferential statistics were used for data analysis.
ResultsAccording to the independent samples t-test, there was a significant increase in the level of consciousness on the third, fifth, and sixth days after the intervention among the patients in the intervention group compared to the control group (P=0.001). The findings of two-way repeated measures ANOVA revealed that auditory sensory stimulation could lead to a statistically significant improvement in the cognitive function of patients in the intervention group compared to the control group (P= 0.003).
ConclusionBecause of the improvement of the level of consciousness and cognitive function resulting from auditory sensory stimulation, this method is recommended to improve consciousness and cognitive function in patients with traumatic brain injury.
Keywords: auditory stimulation, cognitive function, level of consciousness, traumatic brain injury -
زمینه و هدف
یکی از نیازهای اساسی بیماران و خانواده در مدت زمان بستری در بخش های مراقبت ویژه بودن خانواده کنار بیمار است. مشارکت خانواده در مراقبت از بیمار در بخش های عمومی پذیرفته شده است ولی متاسفانه در بخش های مراقبت ویژه به دلیل ساختار و ممنوعیت ملاقات در این بخش ها با چالش های فراوانی روبرو است. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر مشارکت خانواده در مراقبت از بیمار بر سطح هوشیاری پارامترهای دستگاه تهویه مکانیکی در بیماران آسیب مغزی بستری در بخش مراقبت ویژه بود.
روش ها:
این مطالعه به صورت نیمه تجربی انجام شد. تعداد 30 بیمار آسیب مغزی مراجعه کننده به بیمارستان های منتخب اصفهان در سال 1399 به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و توسط تخصیص تصادفی جایگشتی به دو گروه 15 نفره مداخله و کنترل انتساب داده شدند. در گروه مداخله خانواده درجه یک بیماران به مدت 3 روز و دو نوبت در روز در ساعت 10 صبح و 3 عصر بر بالین بیمار حضور یافتند و برنامه مراقبت خانواده محور را انجام دادند. گروه کنترل مراقبت های روتین بخش را دریافت کردند. سطح هوشیاری و پارامترهای دستگاه تهویه مکانیکی 15 دقیقه قبل، حین و بعد از مراقبت ثبت و اندازه گیری شد.
یافته ها:
یافته های مطالعه نشان داد که سطح هوشیاری دو گروه قبل از مطالعه تفاوت معنادار آماری ندارد (P>0.05) ولی از روز سوم مداخله میانگین سطح هوشیاری بین دو گروه تفاوت معنادار داشت (P<0.05) هچنین یافته های مطالعه نشان داد که تعداد تنفس و حجم جاری بیمار بر روی دستگاه تهویه مکانیکی در طی سه روز تفاوت معنادار آماری نداشت (P>0.05) ولی حجم دقیقه ای بیماران در طی سه روز در گروه مداخله تفاوت معناداری را نشان داد (P<0.05).
نتیجه گیری:
نتایج این مطالعه نشان داد مشارکت خانواده در مراقبت های ساده از بیمار در بیماران آسیب مغزی که سطح هوشیاری پایینی دارند می تواند باعث افزایش سطح هوشیاری آنها شود بنابراین باید شرایطی در این گونه بخش ها فراهم شود که مشارکت خانواده در امر مراقبت از بیمار در امور ساده مراقبتی تحت نظارت پرستاران بخش انجام شود.
کلید واژگان: سطح هوشیاری, مشارکت خانواده, بخش مراقبت ویژه, آسیب مغزی, پارامترهای دستگاه تهویه مکانیکیBackground and AimOne of the basic needs of patients and families during hospitalization in Intensive Care Units (ICUs) is the presence of a family member beside the patient. Family participation in patient care is accepted in public wards, but unfortunately in ICUs due to the structure and prohibition of visits in these wards, this issue faces many challenges. The aim of this study was to determine the effect of family participation in patient care on the level of consciousness and the parameters of mechanical ventilation in brain injury patients admitted to the ICUs.
MethodsThis study was a quasi-experimental study. Thirty brain injury patients who had referred to selected hospitals in Isfahan in 2020 were included in the study by available sampling. Patients were assigned to two groups of 15 intervention and control) by random assignment of permutation. In the first-degree family intervention group, family members were present bedside the patients for three days, twice a day at 10:00 AM and 3:00 PM and performed a family-centered care program. The control group received routine ward care. The level of consciousness and the parameters of the mechanical ventilations were recorded and measured 15 min before, during and after care. The results of the study were analyzed using descriptive and inferential statistical methods and using Chi-square, independent t-test and repeated measures analysis of variance in SPSS software version 20.
ResultsThe findings of the present study revealed that the level of consciousness of the two groups before the study was not statistically significant (P>0.05) but from the third day of the intervention, the mean level of consciousness was significantly different between the two groups (P<0.05). In addition, there was no statistically significant difference between the breathing rate and the tidal volume of the patients on the mechanical ventilations during three days (P>0.05). This is while the minute volume of the patients during the three days showed a significant difference in the intervention group (P<0.05).
ConclusionThe results of this study showed that family participation in simple patient care in brain injury patients with low levels of consciousness can increase their level of consciousness. This means, certain conditions should be provided in such departments for family participation in simple care matters under the supervision of the ward nurses.
Keywords: Level of Consciousness, Family Participation, Intensive Care Unit, Brain Injury, Parameters of Mechanical Ventilation -
Background
Patients with traumatic brain injury (TBI) experience changes in their level of consciousness (LOC). Royal Jelly is used in the treatment of neurological diseases.
ObjectiveThis study aimed to examine the effect of royal jelly on the LOC of patients with TBI.
MethodsThis double‑blind randomized trial was performed in 2020 on 61 patients with TBI admitted to the intensive care unit. The patients were recruited consecutively and randomly assigned to an intervention (n = 33) and a control (n = 28) group. Patients in the intervention group received 3000 mg of royal jelly orally each day for 14 days, while those in the control group received routine care. The LOC was evaluated using the Glasgow Coma Scale (GCS) and Full Outline of Unresponsiveness (FOUR) score from day 1 to day 14. Data were analyzed using the repeated measures analysis and analysis of covariance.
ResultsThe mean baseline GCS scores of the intervention and the control group were 4.39 ± 0.61and 4.82 ± 0.77, respectively, and changed to 11.93 ± 2.41 and 7.60 ± 2.51 at the end of the 14th day (P < 0.001). Furthermore, the mean baseline FOUR scores of the intervention and the control groups were 6.06±0.93 and 6.42 ± 1.16, respectively, and changed to 13.88 ± 2.57 and 9.71 ± 2.40 at the end of the study (P < 0.001).
ConclusionUsing royal jelly for 2 weeks could improve the LOC of patients with TBI. However, further studies are recommended to determine the dose and duration of the usage.
Keywords: Critical care unit, Level of consciousness, Royal jelly, Traumaticbrain injury -
مقدمه
بستری شدن در بخش های مراقبت ویژه منجر به محرومیت حسی شده و می تواند سطح هوشیاری و تعادل فیزیولوژیکی بیمار را مختل کند. لمس پاها می تواند در تغییر سطح هوشیاری بیماران غیر هوشیار موثر باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اثربخشی تحریکات لمسی پاها بر وضعیت هوشیاری و معیارهای فیزیولوژیک در بیماران غیر هوشیار بستری در بخش مراقبت ویژه انجام شد.
روش کاراین مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 60 بیمار غیر هوشیار بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شهدای تجریش شهر تهران در سال 1398 انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی بلوکی در دو گروه آمون و کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمون لمس مچ پا بدون هرگونه اعمال فشاری، از مچ به پایین به مدت 3 روز متوالی دو بار در روز (در دو نوبت صبح و عصر) هر بار به مدت10 دقیقه قرار گرفتند. سطح هوشیاری (با استفاده از مقیاس کمای گلاسگو) و معیارهای فیزیولوژیک (فشارخون، تعداد تنفس و ضربان نبض) قبل از مداخله، بلافاصله بعد از مداخله،30 دقیقه بعداز اتمام مداخله ثبت شد. داده ها با آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم افزار SPSS نسخه 20 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته هابعد از هر جلسه مداخله لمس پاها، معیارهای فیزیولوژیک در دو گروه آزمون و کنترل تفاوت معنی دار بود (0/05<p). علاوه بر این، آنالیز واریانس سطح هوشیاری در همه جلسات بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت (0/05<P).
نتیجه گیریبا توجه به تاثیر مثبت لمس پاها در بهبود سطح هوشیاری و نیز تعادل معیارهای فیزیولوژیک در بیماران غیر هوشیار، در صورت بکارگیری طولانی مدت جهت افزایش سطح هوشیاری بیماران غیر هوشیار در بخش های ویژه پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: لمس, وضعیت هوشیاری, بخش مراقبت ویژهIntroductionHospitalization in intensive care units results tactile deprivation, which may cause level of consciousness and physiologic imbalance. Foot tactile stimulation can influence the level of consciousness in comatose patients. The aim of this study was to examine the effects of foot tactile stimulation on level of consciousness and physiological parameters in comatose patients admitted to the intensive care unit.
MethodsThis randomized clinical trial was conducted on 60 patients with coma who were hospitalized in the intensive care units of Shohadaye Tajrish Hospital in Tehran in 2019. The subjects were assigned in two groups of experimental and control, by using randomize blocked allocation. In experimental group, feet, ankles and soles of patients were touched for 10 minutes twice a day for three days (morning and evening). The level of consciousness was recorded using Glasgow Coma Scale. The level of consciousness and physiological parameters (blood pressure, respiratory rate, and pulse rate) were recorded from the 1st to 3th day of admission (before, immediately, 30 min after intervention). Data were analyzed using descriptive and inferential statistics and analyzed using SPSS- v 20.
ResultsAccording to the results, foot tactile stimulation significantly decreased physiological parameters in the experimental group each therapeutic session (P < 0.05). Moreover, Multivariate analysis revealed a significant difference between experimental and control groups in level of consciousness at all-time points (P<0.05).
ConclusionsThe foot tactile stimulation could increase the level of consciousness and stability of physiological parameters in comatose patients. it should be recommended for increasing level of consciousness in comatose patients., if it is administered frequently for long term
Keywords: level of consciousness, coma, intensive care unit, tactile stimulation, touch -
زمینه و هدف
کاهش سطح هوشیاری از عوارض تهدیدکننده ضربات مغزی می باشد که منجر به بستری و مرگ بیمار می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر تحریک شنوایی و لمسی توسط اعضای خانواده بر سطح هوشیاری بیماران انجام یافته است.
روش بررسیاین مطالعه نیمه تجربی، در 80 بیمار ضربه مغزی با کاهش سطح هوشیاری بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های آموزشی شهر زاهدان در سال 1398 انجام یافته است، نمونه ها به روش در دسترس انتخاب، سپس به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، و مقیاس FOUR بود. برای گروه آزمون مداخله شامل تحریک شنوایی و لمسی توسط عضو خانواده به مدت 10 دقیقه در هفت روز متوالی انجام گرفت. گروه کنترل، مداخلات معمول بخش را دریافت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 21 از آمارهای توصیفی و تحلیلی (تی مستقل، تی زوجی، کوواریانس، مجذور کای و آنالیز واریانس با داده های تکراری) استفاده شد.
یافته ها:
یافته ها نشان داد در روزهای اول تا چهارم تفاوت معناداری در سطح هوشیاری گروه مداخله و کنترل وجود نداشته است، ولی آزمون های تی مستقل و تحلیل کوواریانس و آنالیز واریانس با داده های تکراری نشان داد که در روزهای پنجم، ششم و هفتم سطح هوشیاری بیماران گروه دریافت کننده تحریک شنوایی و لمسی به طور معناداری از گروه کنترل بیش تر بوده است (001/0>p).
نتیجه گیری:
نتایج حاکی از آن است که تحریک شنوایی و لمسی توسط اعضای خانواده در افزایش سطح هوشیاری بیماران ضربه مغزی با کاهش سطح هوشیاری موثر است. لذا پیشنهاد می شود به عنوان یک مداخله در مراقبت پرستاری به منظور افزایش سطح هوشیاری بیماران مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: تحریک شنوایی, تحریک لمسی, سطح هوشیاری, کما, ضربه مغزی, بخش مراقبت ویژهHayat, Volume:26 Issue: 4, 2021, PP 357 -370Background & AimDecreased level of consciousness is one of the life-threatening complications associated with brain injuries. The aim of the study was to explore the effect of auditory and tactile stimulation by a family member on patients’ consciousness level.
Methods & Materials:
This quasi-experimental study was conducted on 80 comatose patients with traumatic brain injury hospitalized in the intensive care units of Zahedan educational hospitals in 2019. Samples were selected by the convenience sampling methods and then randomly divided into experimental or control groups. Data collection tool included a demographic information questionnaire, and FOUR criteria for the level of awareness. For the experimental group, the intervention including auditory and tactile stimulation was performed by a family member for 10 minutes for seven consecutive days. The control group received routine interventions. To analyze the data, descriptive and inferential statistical tests (independent t-test, paired t-test, analysis of covariance, chi-square and repeated measures ANOVA) were used through the SPSS software version 21.
ResultsThe results indicated no significant differences in the level of consciousness between the two groups on the first and fourth days. Yet, independent t-test, analysis of covariance and repeated measures ANOVA showed that the intervention group had significantly a higher level of consciousness on the fifth, sixth and seventh days compared to the control group (P<0.001).
ConclusionFindings showed that auditory and tactile stimulation by a family member is effective in increasing the level of consciousness in comatose patients with brain injury. So, this technique is recommended as an intervention in nursing care to increase the consciousness level in these patients.
Keywords: auditory stimulation, tactile stimulation, level of consciousness, coma, traumatic brain injury, intensive care unit -
سابقه و هدف
تروماهای سر و گردن و آسیب های همراه با آن میزان بالایی از مرگ و میر و نقایص عصبی را به خود اختصاص می دهند. از آنجاییکه ترومای فک و صورت به تنهایی یا در ترکیب با سایر آسیب های شدید رخ می دهد، لذا این مطالعه به منظور تعیین فراوانی شکستگی های فک و صورت در بیماران با ترومای سر و گردن مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی بابل، انجام شد.
مواد و روش هااین مطالعه مقطعی بر روی تمام بیمارانی که در بازه زمانی 98-1397 با ترومای فک و صورت به مرکز جراحی فک و صورت بیمارستان شهید بهشتی بابل مراجعه کردند، انجام شد. اطلاعات لازم از طریق شرح حال، معاینات بالینی، رادیوگرافی های صورت و پرونده بیمارستانی جمع آوری گردید. در بیماران با کاهش سطح هوشیاری، علایم عصبی یا علایم بالینی شکستگی جمجمه، CT اسکن انجام شد. اطلاعات مربوط به سن، جنس، علت آسیب، الگوی آسیب های صورت و یا سر، از دست دادن هوشیاری و نمره GCS به دست آمده، در پرسشنامه ثبت و مورد بررسی قرار گرفت.
یافته هامیانگین سن بیماران 15/82±30/55 سال بود. 44 نفر (18/6%) از بیماران مونث و 192 نفر (81/4%) مذکر بودند. از 236 بیمار با تروما وارده به سروگردن، میزان شکستگی های پیشانی، قسمت میانی صورت و چانه در بیماران مورد بررسی به ترتیب برابر با 3/4، 53/5 و 29/6 درصد بود. شایع ترین نواحی که دچار شکستگی شده بودند نیزکندیل (7/8%) و زاویه (7/3%) مندیبل بود.
نتیجه گیرینتایج مطالعه نشان داد که در شکستگی های فک و صورت، بیشترین آسیب در قسمت میانی صورت می باشد.
کلید واژگان: ترومای سر و گردن, شکستگی فک و صورت, سطح هوشیاریBACKGROUND AND OBJECTIVEHead and neck trauma and related injuries account for a high rate of mortality and neurological defects. Since maxillofacial trauma occurs alone or in combination with other severe injuries, this study was performed to determine the frequency of maxillofacial fractures in patients with head and neck trauma referred to Shahid Beheshti Hospital in Babol.
METHODSThis cross-sectional study was performed among all patients with maxillofacial trauma who referred to the Oral and Maxillofacial Surgery Center of Shahid Beheshti Hospital in Babol in 2018-2019. Necessary information was collected via history, clinical examinations, facial radiographs and hospital records. CT scan was performed in patients with decreased level of consciousness, neurological symptoms or clinical signs of skull fracture. Data about age, gender, cause of injury, pattern of facial or head injuries, loss of consciousness and GCS score were recorded in the questionnaire and evaluated.
FINDINGSThe mean age of patients was 30.55±15.82 years. 44 patients (18.6%) were female and 192 patients (81.4%) were male. Out of 236 patients with head and neck trauma, the rate of upper face, midface, and lower face fractures were 3.4, 53.5 and 29.6%, respectively. The most common areas that were fractured were the Condyle (7.8%) and the Angle (7.3%) of the mandible.
CONCLUSIONThe results showed that in maxillofacial fractures, the most commonly damaged area is the midfacial area.
Keywords: Head, Neck Trauma, Maxillofacial Fractures, Level of Consciousness -
زمینه و هدف
تحریک حسی در بیماران دارای کاهش سطح هوشیاری بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) می تواند بر میزان هوشیاری بیماران موثر باشد، به خصوص در صورتی که این تحریکات آشنا و دارای محتوای بامعنی باشد. لذا هدف این مطالعه معرفی یک برنامه ملاقاتی هدایت شده خانواده محور بر هوشیاری مصدومین صدمات مغزی بستری در ICU است.
مواد و روش هاپژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است. جامعه آماری این پژوهش مصدومین مغزی بستری در بخش های مراقبت ویژه مرکز آموزشی درمانی الزهرا (ع) و کاشانی اصفهان بود. در این پژوهش طی 7 مرحله، برنامه "ملاقاتی هدایت شده خانواده محور" طراحی، اجرا و ارزشیابی شد. در مرحله طراحی، در ابتدا با استفاده از متون پرستاری در خصوص اقدامات مراقبتی مورد نیاز و نقش خانواده ها در اجرای آنها پیش نویس برنامه تهیه شد، سپس با استفاده از روش مناسبت رند (RAND Appropriateness’ Method (RAM)) از نظر مفهوم بودن، سودمندی، مرتبط بودن و قابلیت اجرایی بودن محتوای برنامه توسط خانواده ها، برنامه تدوین شد. در مرحله اجرا، توسط یکی از اعضای درجه یک خانواده که در مورد ملاقات آموزش دیده بود، روزانه و به مدت 14 روز، طبق برنامه، بیماران تحریک شنوایی و لمسی را دریافت نمودند. در مرحله ارزشیابی، روزانه سطح هوشیاری 30 دقیقه قبل و 30 دقیقه بعد ازملاقات، با استفاده از مقیاس کمای گلاسگو (Glasgow Coma Score Scale (GCS)) و مقیاس چهارنمره ای (Four Scoure) اندازه گیری شد.
یافته هامیانگین تغییرات سطح هوشیاری بر اساس مقیاس چهارنمره ای از ابتدای مطالعه تا پایان مطالعه در گروه آزمون 7/1± 6 و درگروه کنترل 35/1 ±1 است. این تغییرات در گروه آزمون به طور معنا داری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0< P). همچنین مقیاس کمای گلاسگو نیز از ابتدای مطالعه تا پایان (در طول مدت چهارده روز) تغییرات روزانه میانگین نمره سطح هوشیاری بین دو گروه، اختلاف آماری معناداری را نشان می دهد (001/0< P).
نتیجه گیریبکارگیری برنامه ملاقات هدایت شده و هدفمند، توسط خانواده می تواند بر ارتقاء سطح هوشیاری مصدومین مغزی دچار کاهش سطح هوشیاری موثر واقع شود. بنابراین پیشنهاد می شود، شرایطی فراهم شود تا نزدیکترین افراد خانواده به بیمار از نظر عاطفی با آموزش کافی، با استفاده از این برنامه پیشنهادی، ملاقات های هدفمند انجام دهند.
کلید واژگان: ملاقات هدایت شده, ملاقات خانواده محور, بخش مراقبت ویژه, سطح هوشیاری, مصدومین مغزیIntroductionSensory stimulation in patients with decreased levels of consciousness in the Intensive Care Unit (ICU) can affect their level of consciousness, especially if these stimuli are familiar and have meaningful contents. Therefore, the aim of this study was to introduce a "Family Guided Visit program” to increase level of consciousness in traumatic brain injury patients hospitalized in the ICU.
MaterialsThe study is a clinical trial study. The statistical population was brain-injured hospitalized in the intensive care unit of Al-Zahra (AS) and Kashani Medical Center in Isfahan. In this study, during 7 stages, the "Family Guided Visit Program" was designed, implemented and evaluated. In the design Phase, first, the Program draft was prepared using nursing texts on the needs care and the role of families in their implementation, then using the RAM technique in terms of concept, usefulness, relevance and applicability of the content by families, the Program was developed. During the implementation Phase, one of the family members who had been trained on the appointment, received hearing and tactile stimulation Patients daily and for 14 days, as scheduled. In the evaluation Phase, the daily level of consciousness was measured 30 minutes before and 30 minutes after the visit, using the Glasgow Coma Scale and the Four-Number Scale.
ResultsThe research findings showed that the average changes in the level of consciousness based on the four digit scales from the beginning of the study to the end were 6 ± 1.7 in the test group and 1± 1.35 in the control group. The independent t-test showed that these changes in the test group were significantly higher than the control group (P< 0.001). Also, according to the Glasgow coma scale, from the beginning of the study to the end (over a period of fourteen days), the total daily changes shows a statistically significant difference in the average score of patients' level of consciousness between the two groups. (P< 0.001).
ConclusionA targeted and planned visit by the family is effective in improving the level of consciousness of the injured. Therefore, it is recommended to provide conditions for the family members who are emotionally close to the patient to make appointments with the patient with sufficient training, using this proposed program.
Keywords: Guided Visits, Family Guided Visits, Intensive Care Unit, Level of Consciousness, Brain Injuries -
مقدمهاختلال هوشیاری شایع ترین عارضه بعد از ضربه به سر است. از طرفی بیماران دچار کمای تروماتیک به دلیل ماهیت بیماری شان بیشتر در معرض اختلال شاخص های فیزیولوژیک قرار دارند. هدف این پژوهش، تعیین تاثیر صدای طبیعت بر سطح هوشیاری و شاخص های فیزیولوژیک بیماران دچار کمای تروماتیک بود.مواد و روش هادر این کارآزمایی بالینی با گروه کنترل، 60 بیمار دچار کمای تروماتیک در بیمارستان های شهدای هفتم تیر تهران و امام حسین (ع) شاهرود به روش مستمر در سال 1396 انتخاب شدند و به صورت بلوک تصادفی به گروه های «کنترل» و «صدای طبیعت» تخصیص یافتند. از قیم قانونی بیمار رضایت نامه کتبی دریافت شد. در گروه آزمون، صدای طبیعت برای دو هفته روزی دو بار و در هر نوبت برای 30 دقیقه پخش شد.
سطح هوشیاری بیماران با مقیاس کمای گلاسکو در قبل، یک و دو هفته بعد از ورود به مطالعه و شاخص های فیزیولوژیک آنان از طریق مانیتور کالیبره کنار تخت در قبل، بلافاصله، 30 دقیقه و 2 ساعت بعد از پایان مداخله در روز اول مداخله بررسی و ثبت شد. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، کای دو، دقیق فیشر و آنالیز واریانس با اندازه های تکراری با نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شد.یافته هامیانگین تعداد بیمارانی که در گروه صدای طبیعت به هوشیاری کامل رسیدند 3 /3 ± 10 بود که در مقایسه با میانگین 6/70 ± 2 گروه کنترل اختلاف معنی دار آماری داشت (0/001p=). بلافاصله بعد از مداخله میانگین نبض، فشارخون سیستول و فشار متوسط شریانی در گروه صدای طبیعت نسبت به سایر زمان ها پایین تر بود.نتیجه گیریصدای طبیعت موجب افزایش سطح هوشیاری و کاهش زمان کما و کاهش فوری و کوتاه مدت شاخص های فیزیولوژیک بیماران شد.کلید واژگان: سطح هوشیاری, شاخص های فیزیولوژیک, صدای طبیعت, کمای تروماتیکComplementary Medicine Journal of faculty of Nursing & Midwifery, Volume:9 Issue: 2, 2019, PP 3642 -3656IntroductionDisorders of consciousness are the most common complications after head injury. Patients with traumatic coma, due to their nature, are more likely to show impaired physiological indices. This study aimed to investigate the effect of listening to nature sounds on the level of consciousness and physiological indices in patients with traumatic coma.Methods60 patients with traumatic coma admitted to the Intensive Care Units (ICUs) of Shohaday-e-Haft-e-Tir Hospital in the city of Tehran, Iran, and Imam Hossein Hospital in the city of Shahroud, Iran, were randomly selected in 2017 to participate in this randomized clinical trial. They were randomly assigned to two groups of control and intervention through randomized block method. The patients in the intervention group listened to nature sounds twice a day (each time for 30 minutes) for two weeks. The level of consciousness of the patients was measured and evaluated using Glasgow Coma scale before and one and two weeks after the intervention. Also, the physiological indices of the patients were examined and recorded immediately, 30 minutes and 2 hours after the intervention on the first day of the intervention. The data were analyzed using SPSS 21 and through independent t-test, repeated measures analysis of variance, Fisher and Chi-squared tests.ResultsThe number of the patients reaching complete consciousness in the intervention group was more than that in the control group (p=0.001). In the intervention group, immediately after the intervention, the mean pulse, systolic blood pressure and mean arterial pressure were lower than other times.ConclusionAccording to these results, listening to nature sounds increased the level of consciousness of the patients, decreased the duration of coma and caused an immediate and short-term decrease in physiological indices.Keywords: Level of Consciousness, Physiological Indices, Nature Sounds, Traumatic Coma -
Background
With regards to the importance of traumatic brain injury (TBI) and its high incidence rate in Iran as well as its severe consequences, it is important to determine the safety and efficiency of modafinil to increase the level of consciousness in hospitalized TBI patients.
MethodsThis double-blind randomized controlled trial was done during 2016. Sixty patients with TBI and moderate GCS score between 9 and 13 had the inclusion criteria and entered the study and were divided into two groups. Patients in the treatment group received 200 mg of modafinil once a day and the control group received the placebo. Overall, 24 hours after admission, defined as base day, modafinil was prescribed for 196 hours after admission and GCS scores were recorded: this period was defined as the last day. Level of consciousness in both treatment and control groups was assessed by the GCS score. Data were analyzed by SPSS version 21 software using the independent t-test with intention-to-treat approach.
ResultsAmong 60 patients, there were 34 (56.66%) males and 26 (43%) females; 45 (75%) survived. The ITT analysis was employed to assess changes in the level of consciousness (LOC) after prescribing modafinil and placebo. Based on the findings, modafinil prescription was not associated with significant differences in LoC in the first time period (24 hours after) and the last day (196 hours) (P > 0.05).
ConclusionsPrescribing modafinil was not associated with significant changes in LoC in comparison with the placebo.
Keywords: Modafinil, Level of Consciousness, Glasgow coma scale, Traumatic Brain Injury -
زمینه و هدفیکی از شاخص های بهبودی در بخش مراقبت ویژه ارتقاء سطح هوشیاری بیماران می باشد. عوامل مختلفی از جمله نوع مراقبت در تغییرات سطح هوشیاری بیماران موثر هستند. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه مراقبت مبتنی بر الگوی سازگاری روی در بعد فیزیولوژیک بر سطح هوشیاری بیماران بخش مراقبت ویژه انجام شد.روش بررسیاین مطالعه کارازمایی بالینی سه سو کور در سال 1395 بر روی 100 بیمار بخش مراقبت ویژه انجام شد. به صورت تصادفی دو بخش آی سی یو در بیمارستان بعثت سنندج به عنوان بخش مداخله و کنترل انتخاب شدند. بیماران واجد شرایط در هر بخش به صورت مجزا به روش تصادفی ساده به گروه مداخله یا کنترل تخصیص داده شدند. در گروه مداخله مراقبت مبتنی برالگوی سازگاری و در گروه کنترل مراقبت های روتین انجام شد. سطح هوشیاری بیماران بر اساس GCS به مدت 7 روز، روزی 2 بار برای هر بیمار اندازه گیری شد. داده های بدست آمده با نرم افزار SPSS نسخه21 تحلیل شد.یافته هامیانگین سطح هوشیاری در زمان های اول تا سوم دارای تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و مداخله را نشان نداد (05/0>P). تفاوت میانگین سطح هوشیاری اندازه گیری شده در روز و شب چهارم به بعد در دو گروه کنترل و مداخله تفاوت معنی دار بود(05/0>P).نتیجه گیریمراقبت مبتنی بر الگوی سازگاری روی توسط پرستاران بعد از سه روز بر افزایش سطح هوشیاری بیماران بخش مراقبت ویژه تاثیر داشت. پیشنهاد می گردد در جهت ارتقاء سلامت بیماران در بخش مراقبت ویژه مراقبت های پرستاری سازمان یافته مبتنی بر الگو های پرستاری ارائه گردد.کلید واژگان: سطح هوشیاری, الگوی سازگاری روی, بخش مراقبت ویژهBackground And AimOne of the indicators of recovery in the patients admitted to intensive care units is improvement of the level of consciousness. Various factors, including the type of care are effective in the changes of consciousness level of the patients. This study was conducted to determine the effect of nursing care plan based on Roy adaptation model in physiologic aspect on the level of consciousness of the patients in the intensive care unit.
Material andMethodsThis triple-blind clinical trial included 100 patients in the intensive care unit in 2017. Two ICU units in Sanandaj hospitals were selected randomly as intervention and control groups. Eligible patients in each unit were randomly assigned to intervention and control groups. The intervention group received nursing care plan based on "Roy adaptation model and the control group received routine care. We measured level of consciousness for every patient based on the GCS for 7 days, twice a day. We used SPSS version 21 for data analysis.ResultsThe mean level of consciousness in the first three days and nights did not show any significant difference between the intervention and control groups. But there was a significant difference between the mean levels of consciousness from the fourth day and night on, between intervention and control groups (pConclusionRoy adaptation model was effective in increasing the level of consciousness after three days in the patients in the intensive care unit. Therefore, we recommend organized nursing care based on standard nursing models for all of the patients in the intensive care units.Keywords: Level of consciousness, Roy adaptation model, Intensive care unit -
Background
A large number of stroke patients are not the perfect candidate for craniotomy and invasive procedures, so providing an alternative and noninvasive method, which is applicable in terms of costs and facilities, is necessary. Thus, the present study aimed to determine the effects of mannitol 20% on outcome of the patients with nontraumatic intracerebral hemorrhage (ICH) in patients admitted to Isfahan’s Al-Zahra Hospital during 2012 and 2013.
Materials and MethodsThis is a clinical trial study which is conducted during 2012–2013 in Isfahan’s Al-Zahra Hospital. In this study, 41 patients suffering from ICH received mannitol 20% for 3 days, and volume of hemorrhage and Glasgow Coma Scale (GCS) of patients were controlled every 12 h. The collected data were analyzed via SPSS software.
ResultsThe mean ICH volume was 22.1 ± 6.3 ml in pre intervention and 38.4 ± 19.3 ml in post intervention, and according to the t-paired test, before and after treatment the difference was signifi cant (P < 0.001). Hemorrhage volume was stable in nine patients (22%), it increased in 25 patients (61%), and decreased in seven patients (17.1%). The mean index of GCS before and after treatment was 11.85 ± 1.6 and 9.37 ± 2.65, respectively. Moreover according to t-paired test, the difference was signifi cant before and after treatment (P < 0.001). During using mannitol, the GCS index was stable in eight patients (19.5%), it increased in eight patients (19.5%) and decreased in 25 patients (61%).
ConclusionsMannitol injection was not effective in reducing hemorrhage size, and its use is not recommended, also, further studies in this fi eld have been proposed.
Keywords: Intracerebral hemorrhage, level of consciousness, mannitol -
نشریه آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران، سال سی و هفتم شماره 2 (پیاپی 90، تابستان 1394)، صص 98 -104مقدمهآسیب های تروماتیک مغزی سبب تغییرات قابل توجهی در سطح هوشیاری بیماران می شود. بررسی سطح هوشیاری در بیماران بخش ویژه مشکل است. اولین ابزار ارائه شده برای این کار معیار کمای گلاسکو (GCS) بود اما به دلیل وجود جزء کلامی قابلیت اعتماد به این ابزار کم شده است، اخیرا ابزار FOUR برای بررسی بیماران لوله گذاری شده ارائه شد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اجراء برنامه تحریکات حسی بر سطح هوشیاری بیماران ضربه مغزی با مقایسه ابزار FOUR و GCS انجام شد.مواد و روش کارمطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی است که روی 60 بیمار ترومایی بخش مراقبت ویژه انجام شد. مداخله شامل ارائه یک برنامه تحریکات حسی منظم توسط پژوهشگر طی 6 روز بود، سطح هوشیاری قبل و بعد از اجراء مداخله با ابزار FOUR و GCS اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های پارامتریک و غیر پارامتریک و با نرم افزارSPSS16 انجام شد.یافته هانتایج نشان داد میانیگن نمرهFOUR قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله به طور معناداری تفاوت داشته است اما این تفاوت در مورد نمرهGCS مشاهده نشد، همچنین نمره FOUR و GCS طی 6 روز مداخله افزایش داشته اند که این افزایش در گروه مداخله به طور معناداری از گروه کنترل بیشتر بوده است.نتایجاجراء مداخله تحریک حسی بر سطح هوشیاری بیمار با صدمه مغزی تاثیرات مثبت دارد. همچنین به نظر می رسد معیار FOUR نسبت به GCS در بیماران ترومایی نتایج واضح تری از تغییرات سطح هوشیاری ارائه می دهدو معیار قابل اعتمادتری است.کلید واژگان: صدمات تروماتیک مغزی, سطح هوشیاری, GCS, FOUR, بخش مراقبت ویژهIntroductionTraumatic brain injury makes singnificant change in the level of consciousness (LOC). Such patients, due to different reason, are at risk of sensory deprivation. It is difficult to assess the LOC of patients in ICU. The first scale to do such a thing is GCS which is of low validity because of verbal component. The FOUR has more information than GCS and seems to be better in intubated patients. The aim of the study was to determine effect of sensory stimulation program on LOC, with the a camparison of FOUR and GCS scales.
Material andMethodThis study is a clinical trial on 60 patients who had brain injury in ICU. The intervention aregular sensory stimulation by the reasarcher which is done on 6 day and 5 times a day and LOC were measured before and after intervention using both FOUR and GCS. The data analyses was done by SPSS 16.0 and using parametric and nonparametric tests and descriptive statistics method.ResultsResults showed that the mean of FOUR was significantly different before and after intervention but this finding was not observed with the GCS scales showed a rise during 6 days of intervention and this increase was significantly higher compared to the control group.ConclusionSensory stimulation program in patients with traumatic brain injury has positive effects. Also the FOUR provided clearer information of LOC changes for patients and was more reliable.Keywords: traumatic brain injury, level of consciousness, intensive care unit, Glasgow Coma Scale, Full Outline of Unresponsiveness -
Effects of pain management program on the length of stay of patients with decreased level of consciousness: A clinical trialBackgroundCritical care patients are at higher risk for untreated pain. Pain has persistent and untreated effects on most of the body systems and results in development of complications, chronic pain, and increased length of stay. The aim of this study was to determine the effects of the implementation of a pain management program on the length of stay in patients with decreased level of consciousness, admitted in Al‑Zahra hospital intensive care units (ICUs) in 2013.Materials And MethodsIn this clinical trial, 50 subjects with decreased level of consciousness were selected by convenient sampling from the ICU wards of Al‑Zahra hospital, Isfahan, Iran and were randomly assigned to two groups of study and control. Pain management program was applied on the study group and routine care was implemented in the control group. Data including demographic data and length of stay of patients in the ICUs were collected and analyzed using descriptive statistics and Chi‑square test, independent t‑test, and paired t‑test.ResultsResults showed that out of 50 subjects attending the study, there were 40% female and 60% male subjects in study, and 52% female and 48% male subjects in control group. (P = 0.395). Overall mean length of stay of the patients in the ICUs was significantly lower in the case group [3.2 (1.4)] days compared to the control group [7.4 (4.8) days] (P < 0.001).ConclusionsThis study showed that overall mean length of stay of patients in the ICUs was significantly lower in the study group compared to the control group. It is suggested to use this program for patients in ICUs with decreased level of consciousness after a general surgery.Keywords: ICU, length of stay, level of consciousness, pain management programs
-
مقدمهکما از نتایج اصلی صدمه مغزی است که می تواند به واسطه صدمات تروماتیک یا غیر تروماتیک عارض گردد. ماساژ پاها می تواند در تغییر سطح هوشیاری بیماران کمایی موثر باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر ماساژ پاها بر سطح هوشیاری بیماران کمایی ضربه مغزی بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) بیمارستان های منتخب شهر قزوین انجام شد.مواد و روش هااین پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی بوده که بر روی 40 بیمار کمایی بستری در بخش آی سی یو بیمارستان های شهید رجایی و تامین اجتماعی شهر قزوین در سال 1393 انجام شد. بیماران با روش تخصیص تصادفی بلوکی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند و سپس ماساژ هر دو پا به روش استروک (هر پا به مدت 5 دقیقه) برای 14 روز، روزانه یک نوبت انجام شده و سطح هوشیاری با استفاده از مقیاس کمای گلاسگو ثبت شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری (مجذور کای، تی مستقل، تی وابسته و آنالیز واریانس با اندازه های تکرار شونده) استفاده شد.نتایجنتایج نشان داد که میانگین سطح هوشیاری در گروه مداخله قبل از شروع ماساژ 58/ 1±80/ 5 بود و بعد از انجام ماساژ به (41/ 2±6/ 10) رسید که اختلاف آماری معنی داری وجود داشت (P=0.001)، حال آنکه میانگین سطح هوشیاری در گروه کنترل قبل از مداخله (72/ 1±30/ 5) بود و پس از مداخله به (03/ 3±94/ 6) رسید که طی 14 روز تغییر بارزی نداشت (0/06=P).نتیجه گیریماساژ پاها می تواند سبب افزایش سطح هوشیاری بیماران کمایی ضربه مغزی شود و به عنوان روشی جهت افزایش سطح هوشیاری بیماران کمایی پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: ماساژ, سطح هوشیاری, کما, ضربه مغزیIntroductionComa results from traumatic or non-traumatic brain injuries. Foot massage can influence the level of consciousness in comatose patients. The purpose of this study was to determine the effects of foot massage on the level of consciousness in comatose patients due to brain injury who were hospitalized in the ICUs of selected hospitals in Qazvin.MethodsThis study was a clinical trial which was conducted on 40 patients with coma who were hospitalized in the ICUs of Shahid Rajaee and Razi hospitals in Qazvin in 2014. Patients were assigned to case and control groups, using randomize blocked allocation. Massage of both feet was performed in a Stroke manner (5 minutes for each foot) and once a day for 14 days. Then, the level of consciousness was recorded using Glasgow Coma Scale. Statistical tests (chi-square, Independent t-test, dependent t-test, Repeated Measures variance analysis) were used for analysis.ResultsThe results showed that the mean of consciousness level was (5.80±1.58) before massage and (10.6±2.41) after massage in the intervention group; the difference was statistically significant (P=0.001). While the mean of level of consciousness was (5.3±1.72)before the intervention and (6.94±3.03)after that in the control group. It was not statistically significant (P=0.06).ConclusionFoot massage could increase the level of consciousness among patients in comatose patients due to brain injury. It is recommended to use this intervention for increasing patients’ level of consciousness.Keywords: Massage, Level of consciousness, Coma, Brain injury -
Background
Coma is one of the most important complications of brain injury. Comatose patients in the intensive care units are exposed to sensory deprivation. This study aims to survey the effect of family members' voice on level of consciousness of comatose patients hospitalized in the intensive care units.
Materials and MethodsIn this single-blind randomized controlled trial, 40 comatose patients with brain injury with acute subdural hematoma in intensive care units were randomly assigned into two groups. The intervention group was stimulated twice a day each time 5-15 min with a recorded MP3 from family members' voice for 10 days. The patients' level of consciousness was measured with Glasgow Coma Scale before and after auditory stimulations. In the control group, GCS was measured without auditory stimulation with the same time duration like intervention group. Data analysis in software SPSS version 15 and using Chi-square test, independent t-test, paired t- test and analysis of variance with repeated measures was done.
ResultsOn the first day before the intervention, there was no a statistically significant difference between the mean of GCS in both groups (P = 0.89), but on the tenth day after the intervention, there was a significant difference (P = 0.0001) between the mean GCS in both control and intervention groups. Also, there was a significant difference between the mean daily GCS scores in two groups (P = 0.003). The findings during ten days showed the changes in the level of consciousness in the intervention group from the 4 rd day of the study were more in the mean daily GCS scores than control group.
ConclusionThis study indicated that family members' voice can increase level of consciousness of comatose patients with acute subdural hematoma.
Keywords: Auditory stimulation, brain injury, coma, family members′ voice, level of consciousness -
ObjectivesTo develop a clear criteria for classifying the patients in triage unit of a tertiary healthcare center according to five-level triage system.MethodsThis study is a qualitative study being conducted in five stages at Vali-Asr Hospital of Qom in 2013. After two survey, the experts were interviewed using focus group discussion (FDG) and study was continue with. Data were analyzed through studying the opinions of the specialized teams'' members, summarizing and classifying the data in qualitative phase.ResultsChanges proposed in the triage form communicated by Iran''s emergency department according to the participants'' opinions include informing all the patients in the emergency department of some necessary information. Therefore, three parts of medical and medicinal history, vital signs and level of consciousness were added to the first part of the form and necessary emergency facilities were also added to the third level of triage.ConclusionMeasuring each item added to the general part of the triage form provides more precise diagnosis and more scientific classification, since the level to which the patient belongs should be identified based on medical history, clinical signs and level of consciousness.Keywords: Emergency Severity index (ESI), 5, Level triage, Medical history, Vital signs, Level of consciousness
-
زمینه و هدفارزیابی بیماران کمایی یکی از مهم ترین بخش از مراقبت ویژه است. تعدادی از ابزارهای در دسترس بررسی کما به صورت عمومی و گسترده به کار می روند. از بهترین آن ها که شناخته شده و مورد مقبول عموم واقع شده است GCS می باشد. به تازگی ابزاری به نام FOUR (نمای کلی از عدم پاسخ) به عنوان مقیاس مناسب جهت بررسی بیماران دچار تغییر سطح هوشیاری معرفی شده است که در حال گذراندن مراحل تکمیلی خود می باشد. این پژوهش بخشی از مطالعه بزرگ تر اصلاح و اعتباریابی مقیاس FOUR بوده و هدف از این مطالعه بررسی پایایی مقیاس FOUR اصلی و اصلاح شده در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بود.روش کاراین پژوهش از نوع تحقیق روش شناسی می باشد. جهت تعیین پایایی از توافق نظر بین مشاهده کنندگان استفاده شد. نرم افزار به کار گرفته شدهSPSS نسخه 21 بود. پانزده بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه توسط 40 پرستار آموزش دیده با ابزار FOUR اصلی و اصلاح شده امتیاز دهی شدند و در مجموع 104 بار مشاهده توسط مشاهده کنندگان انجام شد.یافته هاتوافق نظر بین مشاهده کنندگان در امتیازدهی FOUR اصلی 28/0 (12/0 p=) با احتمال 95/0 درصد دارای سطح معناداری نبود و در FOUR اصلاح شده توافق نظر بین مشاهده کنندگان 63/0 (001/0p=) با احتمال 9/99/0 درصد محاسبه شد، که دارای توافق معناداری بود.نتیجه گیریمقیاس FOUR اصلاح شده پایاتر از FOUR اصلی بود.
کلید واژگان: مقیاس چهار نمره ای, تعیین سطح هوشیاری, مقیاس گلاسکو کما, پایاییBackgroundThe assessment of comatose patients is an important part of critical care. Few of the many available coma scales have gained wide spread approval and popularity. The best known and widely accepted scale is the Glasgow Coma Scale (GCS). The newer FOUR score (Full Outline of Un Responsiveness) provides an attractive replacement for all patients with fluctuating levels of consciousness and is gradually gaining wide acceptance. This study is part of the larger study of Modification and validation of FOUR coma scale. The aim of this study was to compare the inter-rater reliability of the Modified and original FOUR coma scale among patients hospitalized in Critical Care Unit.MethodsThis is methodological research. For inter-rater reliability 15 patients admitted in ICU were scored by 40 nurses with the original and modified FOUR Coma score and a total of 104 pair-wise rating was done.ResultsThe inter-rater agreement among raters (P=0/12) was 0.28 (unacceptable level) for original and (P= 0/001) was 0.63 for modified FOUR Scale (good level).ConclusionModified FOUR Coma scale performs better than the original FOUR Scale for good inter-rater agreement.Keywords: FOUR Scale, Level of consciousness, Glasgow coma Scale, Reliability -
هدفهدف این مطالعه اصلاح و اعتباریابی مقیاس تعیین سطح هوشیاری FOUR بود.زمینهدر بخش مراقبت های ویژه، بیماران بدحالی بستری می شوند که عمدتا دچار نقص در سطح هوشیاری هستند و جهت مراقبت، تشخیص و درمان آنها نیازمند ابزاری معتبر هستیم که در هر زمان بتواند سطح هوشیاری بیماران را بررسی نماید. در حال حاضر در بسیاری از کشورهای جهان مقیاس کمای گلاسگو به صورت گسترده به منظور تعیین سطح هوشیاری بیماران مورد استفاده می باشد که دارای ایراداتی نیز بوده است. اخیرا ابزاری به نام مقیاس FOUR جهت جایگزینی مقیاس گلاسکو کما پیشنهاد شده است، این ابزار چند سالی است که مورد استفاده قرار می گیرد و هنوز در حال گذراندن مراحل تکمیلی خود می باشد.روش کاراین پژوهش از نوع تحقیق روش شناسی می باشد. پس از ترجمه مقیاس FOURتوسط خبرگان و انجام اصلاحات توسط گروه تحقیق، اعتبار صوری با نظرخواهی از استفاده کنندگان ابزار و اعتبار محتوا با نظرخواهی از صاحب نظران تعیین گردید. جهت ارزیابی روایی سازه از همبستگی همگرا استفاده شد، بدین ترتیب که 15 بیمار دارای لوله تراشه و بدون اتصال به ونتیلاتور، توسط پژوهشگر باابزار آپاچی دو امتیازدهی شدند و سپس همان بیماران بلافاصله توسط 40 پرستار آموزش دیده با ابزار FOURاصلی و اصلاح شده بررسی شدند. در مجموع، 104 بار مشاهده توسط ارزیابان انجام شد.یافته هاضریب همبستگی بین FOURاصلی با آپاچی دو، 0/02+ و ضریب همبستگی بین FOURاصلاح شده با آپاچی دو 0/04- به دست آمد. ضریب بتا بین FOURاصلی و آپاچی دو، 0/03و ضریب بتا بین FOURاصلاح شده با آپاچی دو 0/3 گزارش شد.نتیجه گیریبا توجه به این که در بخش تنفسی مقیاس FOURآیتمی برای بیماران دارای لوله تراشه که به ونتیلاتور متصل نبودند وجود ندارد، جایگزینی این آیتم در مقیاس FOURاصلاح شده می تواند موجب روایی بیشتر ابزار در هنگام بررسی بیمار گردد.
کلید واژگان: مقیاس FOUR, تعیین سطح هوشیاری, مقیاس کمای گلاسگو, آپاچی دو, اعتباریابیAimThe aim of this study was to modify and validate FOUR coma scale.BackgroundCritically ill patients admitted to the intensive care unit (ICU) have fluctuating levels of consciousness. It is necessary to have a valid scale to provide an appropriate care of these patients. Presently، the Glasgow coma scale (GCS) is widely used but it has some problems. Recently، the FOUR coma scale proposed to determine the level of consciousness and it is gradually gaining wide acceptance.MethodThis study is a methodological research. After translation and modification of FOUR com scale، the final version used for determining validity. For evaluating convergent construct validity، the original and modified FOUR scale compared with the APACHE II in 15 intensive care unit patients and using 40 critical care nurses by 104 pair-wise ratings.FindingsCorrelation of original and modified FOUR Coma scales with APACHE II was 0. 02 and -0. 04، respectively. Regression of original and modified FOUR scales with APACHE II was 0. 03 and 0. 3، respectively.ConclusionThe FOUR scale doesn''t have an item for those intubated patients who are not connected to ventilator. It seems that replacing new item in respiratory section of the scale could increase the validity of FOUR scale.Keywords: FOUR Scale, level of consciousness, Glasgow coma scale, APACHE II, Validity -
The relation between serum osmolality, glucose, sodium, bicarbonate, arterial pH, BUN and level of consciousness was studied in 189 patients with diabetic ketoacidosis (DKA). There was much overlap between all laboratory values among various groups, even when there was a statistically significant difference. To find a better predictor, we defined a new factor as serum osmolality/arterial pH. This factor was significantly higher in drowsy and stuporous compared with alert and drowsy patients (p=0.007 and p=0.03 respectively), but not different between stuporous and comatose patients (p= 0.46). Again much overlap could be seen between groups. There was at least one other problem, either as a coexisting or a precipitating factor, in 18 (23.3%) of the alert, 24 (29.2%) of the drowsy, 11 (43.4%) of the stuporous and 4 (57.1 %) of the comatose group. We conclude that none of these clinico-biochemical parameters can be a reliable predictor of the level of consciousness in patients with DKA, and consideration and exclusion of other conditions associated with altered consciousness that may occur in diabetics should be routine.
Keywords: Diabetic ketoacidosis, Serum osmolality, Arterial pH, Level of consciousness
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.