به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "starch" در نشریات گروه "پزشکی"

  • امیر اصلاحی کلورزی، محسن شهروسوند*، سید محمد دواچی، جمشید محمدی روشنده، محمدرضا مبین
    سابقه و هدف

    مواد منعقدکننده خون در جلوگیری از عوارض ناشی از خونریزی کنترل نشده، مانند مرگ و آسیب به اندام ها، نقش حیاتی دارند. این ترکیبات باید علاوه بر حداکثر سرعت انعقاد و حداقل اتلاف خون، ویژگی هایی نظیر زیست سازگاری، تجزیه پذیری، خون سازگاری، خواص مکانیکی مناسب، قیمت مناسب و سهولت کاربرد را داشته باشند. پژوهش های اخیر نشان می دهد که برخی پلیمرهای طبیعی مانند سلولز اکسید شده، کیتوسان، نشاسته، کلاژن و آلژینات دارای خواص بندآورندگی خون هستند. این مطالعه به بررسی عملکرد بندآورندگی، منبع پلیمری این مواد و محصولات موجود در بازار پرداخته است.

    مواد و روش ها

    در این پژوهش به صورت مروری، نقش انعقاد خون توسط پلیمرهای طبیعی در 55 مقاله انگلیسی و فارسی معتبر بررسی شد. از منابع معتبر بین المللی و فارسی مانند Elsevier ، Springer ، Wiley Online Library، ScienceDirect و SID استفاده شد. برای جستجو از کلمات کلیدی و کاربردی مانند بندآورنده های خون، sodium alginate ، chitosan ، hemostatic ، oxidized cellulose ، collagen و starch استفاده شد.

    یافته ها

    اولین مرحله از مراحل برای ترمیم زخم، بندآورندگی است. مراحل بعدی که به بازسازی بافت کمک می کنند شامل التهاب، تکیثر و بازسازی است. این مواد در بازار جهانی و کارهای تحقیفاتی به دو دسته ستنزی و طبیعی تقسیم می شوند. پلیمرهای طبیعی منعقدکننده شامل سلولز اکسید شده، کیتوسان، کلاژن، نشاسته و آلژینات می باشند.

    نتیجه گیری

    استفاده از پلیمرهای طبیعی به عنوان بندآورنده های خون نشان دهنده پتانسیل بالای این مواد در بهبود فرآیندهای درمانی و کاهش عوارض جانبی ناشی از مواد مصنوعی است، که می تواند به توسعه راهکارهای نوین و موثر در مدیریت خونریزی های حاد منجر شود.

    کلید واژگان: لخته خون, زخم ها, پلیمرها, منعقدکننده, خونریزی, کیتوسان, نشاسته, آلژینات
    A. Eslahi Kalurazi, M. Shahrousvand*, S.M. Davachi, J. Mohammadi-Rovshandeh, M.R. Mobayen
    Background and Objectives

    Bleeding agents play a vital role in preventing complications from uncontrolled bleeding, such as death and organ damage. In addition to maximum coagulation speed and minimal blood loss, these compounds should have features such as biocompatibility, degradability, hemocompatibility, suitable mechanical properties, reasonable price, and ease of use. Recent research shows that some natural polymers such as oxidized cellulose, chitosan, starch, collagen and alginate have blood clotting properties. This study has investigated the binding performance, polymer source of these materials and products available in the market.

    Materials and Methods

    In this research, the role of bleeding coagulation by natural polymers was investigated in 55 authentic English and Farsi articles. International and Persian publications such as Elsevier, Springer, Wiley Online Library, ScienceDirect and SID were used. Keywords and functional words such as blood clots, sodium alginate, chitosan, hemostatic, oxidized cellulose, collagen and starch were used for searching.

    Results

    The first step in wound healing is ligation. Subsequent steps that contribute to tissue regeneration include inflammation, proliferation, and remodeling. These materials are divided into synthetic and natural in the world market and research works. Natural coagulant polymers include oxidized cellulose, chitosan, collagen, starch, and alginate. Next, description of natural polymers, brief introduction of synthetic polymers, physical structure of binders and commercial samples have been discussed.

    Conclusions 

    The use of natural polymers as hemostatic agents shows the high potential of these substances in improving therapeutic processes and reducing the side effects caused by synthetic substances, which can lead to the development of new and effective strategies in the management of acute bleeding.

    Keywords: Blood Clot, Wounds, Polymers, Coagulant, Bleeding, Chitosan, Starch, Alginate​​​​​​​
  • مریم فیاضی*
    زمینه و هدف

    ظهور فناوری نانو و بکارگیری مواد نانومقیاس امکان بهره گیری از کاربردهای بالقوه و بدیع این فناوری در عرصه های مختلف کشاورزی را فراهم آورده است. لذا هدف از این مطالعه، ساخت کود کندرهش برای عناصر غذایی پرمصرف مانند ازت، فسفر و پتاسیم (NPK) بوسیله هیدروژل های مبتنی بر نانوساختار رسی سپیولایت (Sep) و نشاسته (S) است.

    روش بررسی

    در این مطالعه، از روش بازدارندگی فیزیکی برای کنترل رهایش عناصر غذایی پر مصرف کود استفاده شده است. بدین منظور مقادیر مناسبی از نمک NPK در ساختار هیدروژل های Sep-S قرار گرفت. سپس میزان رهایش عناصر غذایی بوسیله شویش ستونی و اندازه گیری هدایت محلول خارج شده از ستون مورد بررسی قرار گرفت.

    یافته ها

    پروفایل شستشوی کود NPK تنها نشان می دهد که نمک ها به سرعت از انتهای ستون خارج می شوند و هدایت محلول انتهای ستون در شستشوی اول پس از صرف mL 250 آب به حدود µS/cm 12000 می رسد. در مقابل پروفایل شستشوی کود کندرهش حاوی نمک های NPK نشان می دهد که پروفایل رهاسازی کود در 4 مرتبه شستشو با حجم یکسان تقریبا مشابه (محدوده µS/cm 1400 تا µS/cm 2300) است. نتایج نشان می دهد که قرارگیری نمک کودها در داخل هیدروژل های پیشنهادی منجر به رهاسازی آهسته عناصر غذایی پرمصرف می شود.

    نتیجه گیری

    انتشار مواد مغذی از ساختار کود کندرهش مبتنی بر هیدروژل های Sep-S دارای تاخیر بوده که برای جلوگیری از انتشار بیش از حد عناصر غذایی، به حداقل رسیدن اثرات منفی زیست محیطی و مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی حیاتی است. همچنین، مواد استفاده شده برای ساخت کود کندرهش دارای هزینه نسبتا پایینی هستند.

    کلید واژگان: هیدروژل, کود کندرهش, سپیولایت, عناصر مغذی خاک, نشاسته
    Maryam Fayazi*
    Background and Objective

     The emergence of nanotechnology and the use of nanoscale materials has made it possible to take advantage of the potential and novel applications of this technology in various fields of agriculture. Therefore, this research aims to make fertilizer for high-consumption nutrients such as nitrogen, phosphorus, and potassium (NPK) by hydrogels based on the sepiolite (Sep) clay nanostructure and starch (S).

    Materials and Methods

     In this study, the physical inhibition method was used to control the release of high-consumption nutrient elements of fertilizer. For this purpose, appropriate amounts of NPK salt were inserted in the structure of Sep-S hydrogels. Then, the release level of nutrients was investigated by the column elution and measuring the conductivity of the outlet solution of the column.

    Results

     The elution profile of the NPK fertilizer shows that the salts quickly leave the end of the column so that the conductivity of the solution at the end of the column in the first washing after consumption of 250 mL of water reaches about 12000 µS/cm. On the other hand, the elution profile of the slow-release fertilizer containing NPK salts shows that the release profile of the fertilizer in 4 times of washing with the same volume is almost similar (range 1400 µS/cm to 2300 µS/cm). Results show that the placement of fertilizer salt inside the proposed hydrogels leads to the slow release of highly consumed nutrients.

    Conclusion

     The release of nutrients from the structure of slow-release fertilizer based on Sep-S hydrogels has a delay, which is vital to prevent the excessive release of nutrients, and minimize negative environmental effects and excessive consumption of chemical fertilizers. Also, the materials used to make the slow-release fertilizer have a relatively low cost.

    Keywords: Hydrogels, Slow-release fertilizer, Sepiolite, Soil nutrients, Starch
  • Ehsan Beigi Baktash, Negar Motakef-Kazemi, Sepideh Hamedi
    Objective (s)

    In this work, silver nanoparticles (Ag NPs) were synthesized by green tea plant extract as an easy, cost-effective, environmentally friendly, and reliable synthesis. The silver nanocomposite with different amounts of starch (0.5, 1, 1.5 g) were prepared. Then, the methylene blue (MB) dye degradation and the antibacterial activity of the nanocomposite were evaluated as an environmental challenge.

    Methods

    The samples were characterized using scanning electron microscope (SEM) for observation size and morphology, energy dispersive X-ray analysis (EDX) for determination elemental analysis, Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR) for investigation functional groups, and X-ray diffraction analysis (XRD) for confirmation crystalline structure.  The catalytic properties of the synthesized samples were studied in MB degradation. 

    Results

    The maximum degradation (more than 90%) was related to Ag NP with 0.5 g of starch. The antibacterial activity of Ag NPs and nanocomposites was investigated against Staphylococcus aureus (S. aureus) as Gram-positive and Pseudomonas aeruginosa (P. aeruginosa) as Gram-negative bacteria. The samples indicated inhibitory activity with suitable inhibition zone and were more effective against S. aureus as compared to P. aeruginosa. 

    Conclusions

    In general, the green synthesis of Ag NP-starch has good catalytic potential in MB degradation in an aqueous medium in a short time with high efficiency.

    Keywords: Antibacterial activity, Degradation, Green synthesis, MB, Ag NPs, Starch
  • Amirhossein Baharvand, Shirin Shafiei Lialestani *
    The focus of many investments was pulled towards magnetic nanoparticles and their extending range of implementations in medicine and biology that particularly include drug delivery, magnetic resonance imaging, and cancer treatment through hyperthermia, as well as other objectives such as pollutants degradation and compounds separation. This work attempted to arrange cobalt ferrite nanoparticles (CoFe2O4 NPs) by taking advantage of starch aqueous solution combined with a calcination process at 500, 600, and 700 °C. The acquired prepared NPs, which were muti-dimensional shape, were configured by the employment of X-rày Diffraction (XRD), Vibràting Sample Màgnetometer (VSM) and Energy Dispersive X-rày (EDX), Field-emission Scànning Electron Microscope (FESEM), and Ràman spectroscopy. The outcomes of VSM analysis were indicative of a ferrimagnetic attitude, while the performance of MTT assay helped in assessing the cytotoxicity of CoFe2O4 NPs on colon càncer cell (CaCo2), oral squamous cell carcinoma (OSCC) CAL27 and mouse embryò fibròblast cell (NIH-3T3) lines, which resulted to be non-toxic towards cancer and normal cell lines. Considering these observations, we can approve the ideal applicability of our synthesized CoFe2O4 NPs in medical implementations similar to drug delivery and non-medical utilizations.
    Keywords: CoFe2O4 NPs, Starch, colon càncer cell, MTT
  • Ladan Mafakher, Yasin Ahmadi, Javad Khalili Fard, Sajjad Yazdansetad, Sina Rezaei Gomari, Babak Elyasi Far*

    Alpha-amylase is one of the most widely used enzymes in the starch industry. However, industrial application of soluble alpha-amylase is hampered by changes in pH and temperature (adverse effects on enzyme stability) and activity loss, leading to higher costs. Immobilization of alpha-amylase is an efficient strategy to reduce the enzyme losing and subsequently reduces costs in this regard. Alpha-amylases are immobilized by adsorption, entrapment, covalent attachment, and cross-linking. A barrier in alpha-amylase immobilization is the large size of its substrate, namely amylose and amylopectin. Most of these immobilization methods decrease the affinity of the enzyme for its substrate as well as the maximum rate of reaction (Vmax). This review aims to study different aspects of alpha-amylase including enzyme activity, applications, structure, starch, immobilization methods, and immobilization’s obstacles to improve alpha-amylase efficiency in the industry and also lowering the costs related to providing this enzyme.

    Keywords: Alpha-amylase, Starch, Immobilization, Vmax, Km
  • فرشته انصاری، هادی پورجعفر*

    امروزه شیرین کننده ها یکی از مهم ترین افزودنی های اساسی در صنعت مواد غذایی به شمار می آیند و تقاضا برای استفاده از این دسته مواد برای تولید انواع مختلف فرآورده های غذایی در حال افزایش می باشد. قند فروکتوز یا لوولوز جزء مهم ترین شیرین کننده های طبیعی می باشد که عمدتا در میوه های مختلف و بخصوص عسل به فراوانی یافت می شود. نشاسته ذرت از مهم ترین منابع تولید شربت فروکتوز به شمار می آید و این پتانسیل را دارد که بعنوان جایگزین شکر در تولید انواع مختلف مواد غذایی صنعتی نظیر نوشابه ها، نان های صنعتی، شیرینی قنادی، شکلات و آبنبات ها، فرآورده های لبنی، فرآورده های گوشتی و بسیاری از محصولات دیگر بعنوان شیرین کننده طبیعی، قوام دهنده، پرکننده و غیره مورد استفاده قرار گیرد. از جمله اثرات مطلوب قند فروکتوز روی مواد غذایی مختلف می توان خاصیت ضدمیکروبی و افزایش ماندگاری محصول، ایجاد طعم و عطر مناسب، نرم نگه داشتن شکلات و محصولات مشابه، و ایجاد رنگ مناسب و به تاخیر انداختن بیاتی در انواع محصولات نانی را مثال زد. با وجود اثرات مطلوب شربت فروکتوز روی کیفیت برخی مواد غذایی و قیمت ارزانتر آن نسبت به شکر، بایستی این نکته را نیز در نظر بگیریم که هنوز ابهامات و نگرانی هایی مربوط به اثرات مضر مصرف بیش از حد فروکتوز خالص روی سلامتی مصرف کننده وجود دارد.

    کلید واژگان: شربت فروکتوز, نشاسته, ساکاروز, ایمنی مواد غذایی
    Fereshteh Ansari, Hadi Pourjafar*

    Today, sweeteners are one of the most important additives in the food industry and the demand for using these materials to produce different types of food products is increasing. Fructose or Laevulose is one of the natural sweeteners, which is found in abundance mainly in various fruits and honey. Corn starch is one of the most important sources of fructose syrup and has the potential to be used as a sugar substitute in the production of various industrial foods such as beverages, industrial breads, confectionery, chocolate and candy, dairy products, meat products, and many other products can be used as natural sweeteners, thickeners, fillers, etc. The favorable effects of fructose sugar on various foods include antimicrobial properties and increasing the shelf life of the product, creating the suitable flavor and aroma, keeping chocolate and similar products soft, and creating the suitable color and delaying staleness in a variety of bakery products. Despite the favorable effects of fructose syrup on the quality of some foods and its cheaper price than sugar, we must also keep in mind that there are still ambiguities and concerns about the harmful effects of excessive consumption on consumer health.

    Keywords: Fructose syrup, Starch, Sucrose, Food safety
  • مینا کشوردوست چوکامی *، مهدیه عظیمی، فریده پیری، عباسعلی زمانی
    زمینه و هدف

    آلوده شدن محیط زیست به فلزات سنگین سبب آلودگی آب و محصولات کشاورزی شده است. این فلزات ویژگی تجمع پذیری زیستی دارند و ورود آن ها به بدن انسان بیماری های زیادی به همراه خواهد داشت. بنابراین مطالعه در زمینه بی خطر سازی آن ها دارای اهمیت است. هدف از این تحقیق سنتز و بررسی کارایی نانوکامپوزیت نشاسته- آهن اکسید در حذف دو فلز سنگین نیکل و کادمیوم از فاضلاب می‫باشد.

    روش کار

    در این پژوهش تلاش شده است تا از پلیمر طبیعی نشاسته برای تهیه نانوکامپوزیت نشاسته- آهن اکسید استفاده شود. ویژگی های ساختاری و گروه های عاملی آن با استفاده از آنالیزهای میکروسکوپ الکترونی روبشی از نوع گسیل میدانی (FE-SEM)، تجزیه عنصری (EDX) و طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FT-IR) مورد بررسی قرار گرفت. سپس کارایی نانوکامپوزیت نشاسته- آهن اکسید به عنوان جاذب برای حذف فلزات سنگین نیکل و کادمیوم به روش پیوسته از محلول های سنتزی بررسی شد. به این منظور، محلول آبی مادر با غلظت 1000 میلی گرم بر لیتر از فلزات نیکل و کادمیوم تهیه شد. اثر مقدار جاذب، pH و زمان تماس در فرایند حذف مطالعه شد. ضریب همبستگی هم دما لانگمویر، فروندلیچ و تمکین نیز بررسی شدند.

    یافته ها

    نانوکامپوزیت سنتز شده از کارآیی مناسبی در حذف نیکل و کادمیوم برخوردار است. به طوری که بیشترین مقدار جذب با 05/0 گرم از جاذب تهیه شده از محلول با غلظت 10 میلی گرم بر لیتر از یون‫های نیکل و کادمیوم و pH برابر 4 به دست آمد. با افزایش مقدار pH راندمان جذب افزایش یافت که نشان دهنده ساز وکار تبادل یونی است. فرآیند جذب فلز کادمیوم از معادله فروندلیچ پیروی می کند درحالی که فلز نیکل از هیچ کدام از معادله ها پیروی نمی کند. ضریب همبستگی معادله های سینتیکی هر دو فلز با همبستگی بسیار مناسب، انطباق خوبی با معادله شبه درجه دوم نشان داد.

    نتیجه گیری

    نتایج نشان دادند که جاذب تهیه شده کارایی مناسبی در حذف فلزات سنگین نیکل و کادمیوم دارد. با توجه به این که آزمایش در مقیاس آزمایشگاهی انجام شد کاربرد این روش در صنعت باید از جنبه اقتصادی مورد بررسی قرار گیرد.

    کلید واژگان: نانوکامپوزیت, نشاسته, آهن اکسید, جذب, نیکل, کادمیوم
    M .Keshvardoostchokami*, M .Azimi, F. Piri, A .Zamani
    Backgrounds & objectives

    Contamination of the environment by heavy metals, pollute water and agricultural products. The aggregation of these metals will cause various diseases for human. Therefore, it is important to study how to make them safe. The purpose of this study is to evaluate the efficiency of starch-iron oxide nanocomposite in removing two heavy metals, nickel and cadmium, from wastewater.

    Methods

    In this study, an attempt was made to use starch as natural polymer to prepare starch-iron oxide nanocomposites. Its structural properties and functional groups were investigated using scanning electron microscopy (FE-SEM), elemental decomposition (EDX) and Fourier transform infrared (FT-IR) spectroscopy. Then, the efficiency of starch-iron oxide nanocomposite as an adsorbent for the removal of heavy metals including nickel and cadmium from continuous synthetic solutions was investigated. For this purpose, aqueous solution with a concentration of 1000 mg/l of nickel and cadmium metals was prepared. The effect of adsorbent amount, pH and contact time on the removal process was studied. Langmuir, Freundlich and Temkin isotherm models were used for study of procedure isotherm.

    Results

    The synthesized nanocomposite has good efficiency in removing nickel and cadmium. Maximum uptake of heavy metal ions was occurred at pH=4, using 0.05g of starch-iron oxide nano-composite from 20 ml aqueous solutions content 10 ppm of two studied ions. The adsorption efficiencies were found to be pH dependent which because of ionic interaction, by increasing pH value the removal increased. The cadmium adsorption process follows the Freundlich equation, while the nickel metal does not follow any of the equations. Investigations of kinetics of the process were performed and showed pseudo second-order model has the best correlation for adsorption procedure.

    Conclusion

    In general, this investigation showed that, the fabricated adsorbent has high efficiency for removal of nickel and cadmium ions. But application of this method in the industry should be economically evaluated.

    Keywords: Nanocomposite, Starch, Iron Oxide, Adsorption, Nickel, Cadmium
  • ژیان شیخی، مهدی فرهودی، سمیرا بیک زاده، فاطمه کاظمیان بازکیائی، سعیده شجاعی علی آبادی*، لیلا میرمقتدایی*
    سابقه و هدف

    پلاسمای سرد یک تکنولوژی سازگار با محیط زیست و غیرگرمایی است که به تکنولوژی مهمی جهت تغییر ویژگی های فیزیکوشیمیایی پلیمر تبدیل شده است. اخیرا، پلاسمای سرد در آلودگی زدایی و اصلاح مواد بسته بندی در صنعت بسته بندی مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تاثیر استفاده از پلاسمای فشار پایین اکسیژن بر ویژگی های سطحی و فیزیکوشیمیایی فیلم ترکیبی کیتوزان نشاسته می باشد.

    مواد و روش ها:

     تیمار پلاسمای فشار پایین اکسیژن توسط دستگاه کلینر (Cleaner) در زمان های مختلف (4، 8 و 12 دقیقه) بر فیلم ترکیبی کیتوزان نشاسته اعمال گردید. سپس ویژگی های سطحی و فیزیکوشیمیایی فیلم های تیمار نشده و تیمار شده با پلاسما مورد مقایسه قرار گرفت.

    یافته ها :

     زبری و آبدوستی سطح فیلم ها بعد از پلاسمادهی افزایش یافت. مقاومت کششی فیلم های تیمار شده با پلاسما بهبود یافت. تیمار پلاسما نفوذپذیری به اکسیژن فیلم ها را کاهش داد، اما تغییر معنی داری در نفوذپذیری به بخار آب مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    در این مطالعه، اگرچه تیمار پلاسما باعث افزایش قدرت کشش پذیری و کاهش نفوذپذیری به اکسیژن فیلم ترکیبی شد، اما آبدوستی سطح فیلم را افزایش داد. لذا اصلاح فیلم ترکیبی کیتوزان نشاسته با تیمار پلاسما نیاز به  مطالعات بیشتری دارد.

    کلید واژگان: پلاسمای سرد, کیتوزان, نشاسته, فیلم خوراکی
    Zh. Sheikhi, M. Farhoodi, S. Beikzadeh, F. Kazemian, S. ShojaeeAliabadi*, L. Mirmoghtadaie *
    Background and Objectives

    Cold plasma is an eco-friendly and non-thermal technique, which has become an important technology to change the physical and chemical features of polymers. Recently, cold plasma has been considered in the decontamination and modification of packaging materials in the food industry. Therefore, the objective of this study was to survey the effect of using low-pressure oxygen plasma treatment on the surface and physicochemical properties of starch-chitosan composite films.

    Materials & Methods

    The low-pressure oxygen plasma treatment of starch-chitosan composite films was carried out using a plasma cleaner system at various times (4, 8 and 12 min). Afterwards, the surface properties and physicochemical properties of untreated and plasma-treated films were compared.

    Results

    The surface roughness and hydrophilicity of the films were increased after tlasma treatment. The tensile strength of the plasma-treated films was improved. Plasma treatments decreased the oxygen permeability of the films but no significant change in their water vapor permeability was observed.

    Conclusion

    In this study, although plasma treatment increased the tensile strength and decreased oxygen permeability of the films, their surface hydrophilicity was increased too. There is a need for further studies to modify the starch-chitosan composite film by plasma treatment.

    Keywords: Cold plasma, Chitosan, Starch, Edible film
  • Saideh Usefi, Mahdi Asadi, Ghalhari*, Hassan Izanloo, Ahmad Reza Yari, Roqiyeh Mostafaloo
    Background & Aims of the Study
    In this study three types of starch such as wheat, corn and potato were used as natural coagulants for turbidity removal of wastewater in stone cutting industry using jar test and their performance was compared with that of alum.
    Materials & Methods
    This study is an analytical-applied. Natural wastewater from stone industry was used. The conventional jar test apparatus was utilized in all the coagulation-flocculation experiments. To evaluate the effect of gelatinized starch, the solution was prepared in both autoclaved and non-autoclaved forms. The effect of pH and coagulant doses were investigated in this study. 
    Results
    It was found that with regard to the effect of control sample from autoclaved starches, potato starch with a pH of 6 had the highest removal rate with 4.78% and among non-autoclaved starches, wheat starch with a pH of 7 had the maximum turbidity removal rate with 9.53%.

    Conclusions
    The results showed that the non-autoclaved wheat starch has more efficiency in turbidity removal from wastewater in stone cutting industry than other starches.
    Keywords: Industrial wastewater, Starch, Natural Coagulant, Turbidity Removal, Stone Cutting Industry
  • زهرا مهرابی، محمد گلی *
    سابقه و هدف

    کاهش یا حذف شکر از فرمولاسیون دسرهای لبنی با سلامت افراد در ارتباط بوده و اهمیت تغذیه ای بالایی دارد. اما حذف شکر منجر به ایجاد مشکلاتی در بافت محصول می گردد که باید از بافت دهنده های مناسبی استفاده شود.

    مواد و روش ها

    تاثیر سطوح مختلف نشاسته ذرت (3، 4 و 6%) و ژلاتین (2/0، 4/0 و 6/0%) و جایگزینی عسل خرما (17، 5/19 و 22%) به جای شکر بر ویژگی های دسر شیری (فیزیکی و شیمیایی، بافتی و چشایی) بررسی شد. از نرم افزار Design Expert و روش سطح پاسخ استفاده شده و طرح ترکیب مرکزی با سطح احتمال 5% برای آن انتخاب گردید.

    یافته ها

    برای روند تغییرات بریکس، مدل خطی پیشنهاد شد طوری که فقط اثر درصد ژلاتین و عسل خرما معنی دار (05/0>p) بود. ویسکوزیته نیز به طور معنی داری با افزایش نشاسته و ژلاتین افزایش یافت که اثر نشاسته بیشتر بود؛ اما عسل خرما تغییری در ویسکوزیته ایجاد نکرد. در ارتباط با ویژگی های بافت (سفتی و چسبندگی) نیز نتایجی مشابه ویسکوزیته گزارش شد. نمونه های تولیدی سینرسیس کمی از خود نشان دادند. نشاسته، ژلاتین و عسل خرما تاثیر معنی داری بر فاکتور L* (روشنایی) نداشت؛ اما اثر آنها بر پارامترهای a* و b* معنی دار بود (05/0p<). در ارزیابی حسی نمونه ها، اختلاف معنی داری بین نمونه های تولیدی مشاهده نشد و امتیازات در محدوده 30/4-13/3 گزارش شد. در تمامی نمونه ها نتایج آزمون کپک و مخمر و اشرشیاکلی منفی بود. تعداد کلنی ها در شمارش کلی بین cfu/g30-10 شمارش شد که قابل قبول است.

    نتیجه گیری

    فرمول بهینه دسر لبنی شامل: نشاسته 3%، ژلاتین 2/0% و درصد عسل خرما 9/27% با میزان pH 6، بریکس 8/29، امتیاز پذیرش کلی 7/3، سفتی بافت 7/63 گرم و چسبندگی6/57 گرم ثانیه پیش بینی شد.

    کلید واژگان: عسل خرما, نشاسته, ژلاتین, بهینه سازی, دسر شیری, ویژگی فیزیکی و شیمیایی
    Z Mehrabi, M Goli
    Background and Objectives

    Reduction or elimination of sugar from dairy dessert formulations is in relation to the safety of people and has important nutritional quality. But sugar elimination from food formulations results to the some problems that should be solved with application of sutiable texture improver(s).

    Materials and Methods

    The effects of different levels of corn starch (3, 4.5, and 6%), gelatin (0.2, 0.4, and 0.6%) and substituting date syrup (17,19.5, and 22%) instead of sugar on the physical and chemical properties, as well as textral and sensory attributes of dairy dessert were investigated. RSM was selected and the Central Composite Design with 5% probabality was chosen.

    Results

    The effect of gelatin and date syrup on the Brix of dairy dessert was significant. The viscosity of the samples increased significantly (P<0.05) with the increase of starch and gelatin. Effect of starch was more than gelatin, but date syrup had no significant effect on viscosity. In case of texture (hardness and adhesion), all dessert samples had smiliar trend to viscosity results. All samples had little or no serum separation. Starch, gelatin and date syrup had no significant effects on L* factor, but their effect on a* and b* parameters was significant (P<0.05). The sensory evaluation results demonstrated no significant difference between all samples and the scores determined in the range of 3.13-4.30. All samples were negative for yeast, mold and E.coli. The total count was 10-30 cfu/g, therefore, it is acceptable.

    Conclusions

    RSM is a sutiable and reliable method for optimizing dairy dessert and predicted the best condition, including: 3% starch, 0.2% gelatin and 27.9% date syrup. In these conditions, pH, TSS, overall acceptability, hardness and adhesiveness were 6, 29.8, 3.7, 63.7 and 57.6 g.sec values, respectively

    Keywords: Date syrup, Starch, Gelatin, Optimization, Dairy dessert, Physical, chemical properties
  • زهرا بدیعی، سیدعلی یاسینی اردکانی*، محمد میرجلیلی
    مقدمه
    بسته بندی مواد غذایی راهکاری حیاتی برای تضمین ایمنی آن ها است. به جهت اهمیت زیاد بسته بندی مواد غذایی فناوری نانو می تواند موجب بهبود بسته بندی مواد غذایی و قابلیت های آن ها و در نتیجه حصول اطمینان از ایمنی مواد غذایی شود. تحقیق حاضر به منظور بررسی و مقایسه اثر افزودن نانو ذرات نقره بر خواص مکانیکی و میکروبی فیلم های زیست تخریب پذیر نشاسته و کیتوزان صورت پذیرفت. 500 نانو ذره نقره ppm 250 و ،
    مواد و روش ها
    نانو ذره نقره سنتز شد و فیلم های نانو کامپوزیتی بر پایه نشاسته و کیتوزان با محتوای 0 تولید شدند و خواص آن ها از جمله خصوصیات مکانیکی، نفوذپذیری به بخار آب، حلالیت، تورم و همچنین خصوصیات ضد میکروبی فیلم های تولیدی نیز با اندازه گیری قطر ناحیه روشن بوسیله آزمون نفوذ دیسک بررسی شد. در این آزمون از چهار نوع میکروب استافیلوکوکوس اورئوس، اشرشیاکلی، آسپرژیلوس نایجر و کاندیدا آلبیکنس استفاده شد. همچنین میزان تغییرات رنگ در فیلم ها پس از تعیین شد. )DLS( اضافه کردن نانو نقره بررسی شد و سایز ذرات نانو نقره سنتز شده با آزمون پراش نور دینامیکی
    یافته ها
    با افزودن نانو نقره به فیلم ها نفوذپذیری به بخار آب در تمام فیلم ها افزایش یافت. همچنین با افزودن نانو نقره مقاومت کششی افزایش یافت که این افزایش در مورد فیلم های کیتوزان با نانو نقره معنی دار و در مورد فیلم نشاسته این افزایش معنی دار نبود. افزایش طول نیز در تمامی فیلم ها با افزودن نانو نقره افزایش یافت. هرچند افزودن نانو نقره موجب افزایش در حلالیت و تورم گردید اما این افزایش معنی دار نبود. نتایج به دست آمده نشان داد فیلم های حاوی نانو ذره نقره دارای اثر ضدمیکروبی علیه همه میکروب های تست شده .)p< است) 0.05
    نتیجه گیری
    به طور کلی، خصوصیات فیلم های تولیدی با نانو ذره نقره کاملا متاثر از میزان نانو نقره مورد استفاده بوده و در مجموع به استثنای نفوذپذیری نسبت به بخار آب موجب بهبود خصوصیات فیلم ها گردید.
    کلید واژگان: کیتوزان, نانو نقره, نشاسته
    Z. Badiei, S. A. Yasini Ardakani *, M. Mirjalili
    Introduction
    Food packaging is a vital approach for ensuring food safety. Due to the high importance of food packaging, nanotechnology can improve packaging quality and consequently ensure the safety.
    Materials And Methods
    Nanosilver particles were synthesized and starch-based nanocomposite films, chitosan with the content of 0, 250 and 500 ppm nanosilver particles were produced and their properties including mechanical properties, water vapour permeability, solubility, swelling and anti-microbial properties of the produced films were studied by measuring the diameter of the bright area in the disk permeability test. In this test, four types of bacteria including Staphylococcus aureus, Escherichia coli, Aspergillus niger and Candida albicans were employed. The colour changes in the films after the addition of nanosilver were examined and the size of synthesized nanosilver particles was determined by using DLS.
    Results
    The addition of nanosilver to the films increased the water vapour permeability. Tensile strength was increased and this increase in the case of chitosan films was significant whereas in the case of starch film was not significant. Elongation at break was also increased in all the films. Although the addition of nanosilver increased the solubility and swelling, this increase was not significant. Films containing nanosilver has an antimicrobial effect on all the microorganisms that were investigated (p
    Conclusion
    In general, the properties of the films produced by nanosilver particles were completely affected by the concentration of the used nanosilver except for water vapour permeability where this led to improvement of the properties of the films.
    Keywords: Chitosan, Nanosilver, Starch
  • Diego Velasquez, Laurent Chaunier, Sofiane Guessasma, FrEdEric Faure, Alain Bizeau, Graciela Pavon-Djavid, Anne Meddahi-PellE, Denis Lourdin *
    Introduction
    Starch-based materials were designed using a special extrusion die in order to obtain a tube-shaped device for application to salivary duct treatment in the field of endoscopy, i.e., sialendoscopy.
    Methods
    Extrusion process was used to produce starch tubes. Mechanical properties of the dry tube before implantation were determined using an axial compression test. A finite element study was carried out to simulate the behavior of the hydrated tube under external axial pressure. Hydrolysis of these devices in a simulated salivary solution was studied, as well as its glycerol kinetics release. An animal short-term implantation model for salivary ducts was proposed as a feasibility study for starch tube-shaped devices.
    Results
    A continuous production of regular and size-controlled tubes was obtained. The very small diameter obtained, less than 2 mm, corresponds to the requirement of being insertable in a human salivary duct by using sialendoscopy guidewire. Finite element analysis showed that the starch tube can still support an external pressure higher than 0.2 MPa without irreversible damage. After 4 days of implantation, the host response is encouraging and the inflammatory response for this type of procedure remains normal.
    Conclusion
    These devices were adapted to sialendoscopic guidewires and able to be implanted in the salivary ducts of pigs. If a longer lasting tube is required, the crystallinity of the starch material should be improved.
    Keywords: Extrusion, Degradable device, Sialendoscopy, Starch, Tube
  • Hassan Namazi *, Elnaz Abdollahzadeh
    Introduction
    In the recent decades, starch has been modified using different methods for the various forms of applications. Some new starch derivatives were prepared through a simple and convenient method in the grafting of amino acids: L-alanine, L-leucine and L-phenyl alanine to starch.
    Methods
    First, the amine groups of amino acids were protected using phthalic anhydride then the acidic side of amino acids were activated with chlorination using thionyl chloride, and the resultant acid chlorides were reacted with starch in aqueous media at room temperature.
    Results
    Performing the various spectroscopy experiments on the obtained compounds showed that the new derivative of starch has been formed. The structure of all synthesized materials was determined and confirmed using common spectroscopy methods and their thermal behavior was examined using DSC experiment.
    Conclusion
    New amino acid derivatives of starch and their nanocarriers successfully prepared through a simple and convenient method. The size of nanocarriers evaluated using DLS and TEM experiments. The spherical shape of particles shows that nanocarriers have been formed and the size of these particles are approximately 92, 137 and 97 nm. Performing the wettability test determined that all the resulted materials are soluble in water. Nanocarriers of the obtained modified starches were prepared using dialysis method and naproxen was utilized as a model drug molecule. The drug release dynamics in buffered solution were studied and investigation of the drug release mechanism showed that in case of L-alanine- and L-phenylalanine-modified starches, drug release followed the Fickian diffusion with a slight deviation.
    Keywords: Amino acid, Drug delivery, Starch, Nanocarrier
  • اصغر اسکندری نیا، محمد رفیعی نیا، مسیب قرخلو، سپهر نوید، امیرحسین کفایت
    مقدمه
    هدف از انجام تحقیق حاضر این بود که بتوان با ترکیب نشاسته و پروپولیس به روش ریخته‏گری، نوعی پانسمان هیدروژلی تهیه کرد که از نظر ویژگی ها، برای درمان زخم مناسب باشد. پانسمان های موجود، توانایی محافظت مطلوبی را از صدمات و آلودگی های ایجاد شده به وسیله‏ی میکرواورگانیسم ها ندارد.
    روش ها
    برای ساخت فیلم، نسبت‏ مشخصی از نشاسته ی ذرت با آب دو بار تقطیر مخلوط و سپس گلیسرول با نسبت 100/40 وزن خشک نشاسته به آن افزوده شد. عصاره ی اتانولی پروپولیس تهیه شده با نسبت های 25/0، 5/0 و 1 درصد به محلول اضافه و در یک قالب تفلونی، ریخته‏گری گردید و ساختار و ویژگی آن با استفاده از خواص ضد میکروبی، میکروسکوپ الکترونی پویشی (Scanning electron microscope یا SEM) و آزمون حیوانی مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    خواص ضد میکروبی پانسمان زخم با افزایش غلظت پروپولیس، افزایش یافت. طبق یافته های به دست آمده، اختلاف معنی داری در اندازه ی زخم گروه پانسمان شونده با هیدروژل نشاسته ی حاوی عصاره ی اتانولی پروپولیس و گروه شاهد وجود داشت (05/0 > P).
    نتیجه گیری
    استفاده از پانسمان هیدروژلی نشاسته ی ذرت حاوی عصاره ی اتانولی پروپولیس، می تواند در کنترل عفونت زخم های سطحی موثر باشد.
    کلید واژگان: نشاسته, پروپولیس, پانسمان زخم
    Asghar Eskandarinia, Mohamamd Rafienia, Mosayeb Gharakhloo, Sepehr Navid, Amirhosein Kefayat
    Background
    In this research, we intended to fabricate hydrogel wound dressing by solvent-casting method with combination of starch and propolis, which is suitable for wound due to their suitable properties. Current wound dressings do not have capability of protecting wound from injuries and microorganism contaminations ideally.
    Methods
    For preparation of film, a certain amount of corn starch was mixed with deionized water and followed by the addition of glycerol in a specific ratio (4/10 dried weight of starch). The ethanolic extract of propolis was added to the aforementioned solution in ratios of 0.25, 0.5, and 1 percent. The obtained mixture was casted on polytetrafluoroethylene (PTFE) mold and their structure and features were characterized using mechanical properties, scanning electron microscope (SEM), and antimicrobial activity.
    Findings: The antimicrobial properties of the wound dressing showed significant improvement by increasing of propolis concentration. There was a significant difference about the rate of wound healing in group of hydrogel dressing of starch and hydroalcoholic extract of propolis compared to other group (P
    Conclusion
    According to our findings, nanosilver dressing can be effective in controlling superficial wound infection.
    Keywords: Starch, Propolis, Wound dressing
  • Neda Eskandarzade *, Shahrzad Azizi, Ali Hashemian, Saeedeh Talebipour, Hamid Reza Rouzegar, Arian Pour Amin, Milad Yaghobi, Reza Soleimani
    Background
    Despite using Citrullus colocynthis on treatment of various diseases, serious gastrointestinal disorders like bleeding are reported. In Traditional Iranian Medicine (TIM), administering equal weights of starch with this plant is suggested to produce more tolerable preparations from it. Hence, we assessed histopathological changes in rat liver and intestine after using starch as corrective agent.
    Methods
    We designed three experiments in Veterinary Medicine School of Shahid Bahonar University in Kerman, Iran in 2016. The procedure was applied in 2016 for 15 days. In the first experiment, group No. 2 and 3 received single daily dose of alcoholic pulp extract of C. colocynthis at 300 and 600 mg/kg extract consecutively. In the second experiment, group No. 4 and 5 received 300 and 600 mg/kg extract plus the same amount of starch consecutively. In the third experiment, group No. 6 and 7 received extract at 300 and 600 mg/kg plus the three times weight of starch consecutively. The live rats were euthanized and their liver and intestine were removed for histopathology examination. The samples were stained with hematoxyline-eosin (H&E).
    Results
    Rats in all of the groups died from bleeding and diarrhea except for group No.6 that showed no symptoms seen in other rats. Microscopic examination of their intestine showed no histopathological lesions or other degenerative changes of the epithelium.
    Conclusion
    Clearly further works in modern phytotherapy will be required to delineate the role of starch in reducing C. colocynthis toxicity. Consumption of adequate weight of starch with the toxic dose of C. colocynthis make it safe for digestive system but could not prevent necrotic changes in the liver.
    Keywords: Citrullus Colocynthis, Histopathology, Phytotherapy, Starch
  • زهرا ملک پور، محمد حجت الاسلامی، هومان مولوی، جواد کرامت
    مقدمه
    نشاسته یکی از فراوانترین ترکیبات پلیمری است که به عنوان یکی از اجزاء غذایی نقش مهمی را در بافت بسیاری از انواع غذاها دارد. نشاسته به عنوان غلیظ کننده و پایدارکننده در صنایع غذایی کاربرد دارد اما به دلیل برخی خواص محدود کننده از جمله مقاومت برشی پایین، تجزیه حرارتی، تمایل زیاد به بیاتی و سینرسیس بالا استفاده از آن در صنعت محدود گردیده است که میتوان با اصلاح و تغییر خواص فیزیکی و شیمیایی نشاسته طبیعی آن را کاربردیتر نمود.
    مواد و روش ها
    در این پژوهش، اثر استیله کردن با استیک انهیدرید بر روی نشاسته استخراج شده از جو واریته بهمن کشت شده در منطقه لردگان استان چهارمحال و بختیاری مورد بررسی قرار گرفته است. ویژگی های فیزیکی از جمله سینرسیس، قدرت تورم، خصوصیات حرارتی، ویسکوزیته و خصوصیات مورفولوژیکی تعیین گردید.
    یافته
    دقیقه، اختلاف معناداری در 10 ها: نتایج حاصل بیانگر آن است که بین قدرت تورم نشاسته شاهد با نشاسته استیله شده در زمان ساعت معنادار میباشد همچنین میزان سینرسیس 5 درصد وجود ندارد در حالی که این اختلاف با نشاسته استیله شده در زمان 0/05سطح است. استیله کردن همچنین باعث کاهش دمای ژلاتینه 0/05 بین نشاسته شاهد و نشاسته های استیله شده دارای اختلاف معنادار در سطح شدن در نشاسته های مشتق شده نسبت به نشاسته شاهد میگردد ضمن آن که این تعدیل پیک ویسکوزیته را نیز افزایش میدهد. این تعدیل همچنین باعث ایجاد تغییراتی در مورفولوژی گرانولها نیز گردید.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج حاصله، تولید نشاسته اصلاح شده جو، قادر است بعضی از خواص عملکردی نشاسته را بهبود بخشد. چنین نشاستهای میتواند جایگزین برخی ترکیبات شیمیایی و صمغ های گران قیمت با عملکرد مشابه گردد.
    کلید واژگان: استیله کردن, تعدیل, جو, خواص فیزیکوشیمیایی, نشاسته
    Z. Malekpour, M. Hojatoleslami, H. Molavi, J. Keramat
    Introduction
    Starch might be regarded as a polysaccharide consumed considerably. Starches as a food ingredient has important roles in the texture of food. Starch is used in food industry as thickening, stabilizing and gelling agent but some limitations such as low shear stress resistance, thermal decomposition, high tendency towards retrogradation and high syneresis might limit its application. The modification of starch can alter its physical and chemical properties and improves its functional characteristics.
    Materials And Methods
    In this work, starch isolated from barley grains, the variety Bahman was cultivated in Lordegan area of Chaharmahal and Bakhtiyari province and acetylated with acetic anhydride (%6 w/w) at two different times of 10 minutes and 5 hours followed by the evaluation of physicochemical properties concerned with syneresis, swelling power, thermal properties, viscosity and morphological characteristics.
    Results
    The results showed that acetylated starches had higher swelling power. There was not a significant difference between the starch acetylated at 10 min and the control but this difference was considerable with the acetylated starch at 5 hours and the control (p˂5%). Decreases in syneresis and gelatinization temperature and increase in viscosity were significant as compared to the native barley starch. These modifications altered the size of the starch granules.
    Conclusion
    According to the results, modification of barley starch can improve some of its functional characteristics.
    Keywords: Acetylation, Barley, Modification, Physicochemical Properties, Starch
  • کامیار یغماییان، احمد مهرافروز، علی پوراصلان، مدینه اکبرپور، بهمن اکبرپور
    زمینه و هدف
    نیترات یکی از آنیون های معدنی است که در نتیجه اکسیداسیون نیتروژن عنصری حاصل می شود. فاضلاب های شهری، صنعتی، مواد دفعی حیوانی وگیاهی در شهرهای بزرگ که دارای نیتروژن آلی هستند به خاک دفع می شوند. خطر اولیه نیترات در آبهای آشامیدنی زمانی اتفاق میافتد که در دستگاه گوارش فرم نیترات به نیتریت تبدیل شود. نیتریت باعث اکسید شدن آهن موجود در هموگلوبین گلبولهای قرمز شده در نتیجه گلبول های قرمز نمی تواند اکسیژن را با خود حمل کند، به این حالت متهموگلوبینمیا می گویند. بنابراین دستیابی به تکنولوژی های جدید برای حذف نیترات نیاز می باشد.
    مواد و روش ها
    مطالعه موجود به صورت ناپیوسته در مقیاس آزمایشگاهی صورت گرفت. جاذب پایدارشده به روش احیای سولفات آهن توسط بورهیدرید سدیم و در حضور محلول 0.2درصد وزنی نشاسته، بعنوان عامل پایدارکننده تولید گردید. ابتدا پارامترهای مختلف از زمان تماس min90-10 ، pH 11-3 ، دز جاذب g/L 3-0.5، غلظت اولیه نیترات mg/L 250-50 برکارایی فرآیند مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از مدل ایزوترم فروندلیخ، لانگموئر ثابت های تعادلی، محاسبه گردید. میزان نیترات باقی مانده با استفاده از دستگاه اسپکتروفتو متر DR5000 اندازه گیری شد.
    یافته ها
    مقادیر بهینه بر اساس روش RSM برای 5.87pH=، دزجاذب g/L 2.25، زمان تماس min55.7 و غلظت اولیه نیترات mg/L 110.35 تعیین شد. ایزوترم لانگموئر با R2 بیش از 0.9932 برای نیترات، بهترین نمودار برای داده های آزمایش است. حداکثر میزان جذب نیترات بر اساس مدل ایزوترم لانگموئر mg/g 138.88 بدست آمد.
    نتیجه گیری
    جاذب پایدارشده به علت داشتن جایگاه های فراوان جذب و Fe0 به عنوان عامل احیا می تواند توانایی بالایی در حذف نیترات از آب داشته باشد.
    کلید واژگان: جذب سطحی, نیترات, نشاسته, نانوذرات آهن صفر پایدارشده
    Kaveh Yaghmaeian, Ahmad Mehrafrooz, Ali Pouraslan, Madineh Akbarpour, Bahman Akbarpour
    Background And Objective
    Nitrate is one of the inorganic anions derived as a result of oxidation of elemental nitrogen. Urban and industrial wastewater, animal and vegetable waste products in large cities that have organic nitrogen are excreted along the soil. The primary risk of Nitrate in drinking water occurs when nitrate in the gastrointestinal tract switch to nitrite. Nitrite causes the oxidation of iron in hemoglobin of red blood cells, result in red blood cells could not carry the oxygen, a condition called methemoglobinemia. Therefore, achieving the new technologies for nitrate removal is necessary.
    Material and
    Methods
    The present study was conducted at laboratory Scale in non-continuous batches. Stabilized adsorbent was produced through reducing Iron sulfate by sodium borohydride (NaBH4) in presence of Starch (0.2W %) as a stabilizer. At first, the effect of various parameters such as contact time (10-90min), pH (3-11), adsorbent dose (0.5-3 g/L) and initial concentration of arsenate (50-250 mg/L) were investigated on process efficiency. Freundlich and Langmuir isotherm model equilibrium constant, were calculated. Residual nitrate were measured by using the DR5000 spectrophotometer.
    Results
    The optimum values based on RSM for pH, absorbent dose, contact time, and initial concentration of nitrate were 5.87, 2.25 g/L, 55.7 min, and 110.35 mg/L respectively. Langmuir isotherm with R2= 0.9932 for nitrate was the best graph for the experimental data. The maximum amount of nitrate adsorption was 138.88mg/g.
    Conclusion
    Stabilized absorbent due to have numerous absorption sites and Fe0 as a reducing agent could have great potential in nitrate removal from water.
    Keywords: Adsorption, Nitrate, Starch, Modified Zero Valent Iron Nanoparticles
  • Mohammad Mosaferi, Roya Zarei *, MohammadHosein Soroush Barhagi, Mohammad Asghari Jafar-Abadi, Alireza Khataee
    Aims

     The present study reports the antibacterial efficiency of starch-stabilized nano scale zero-valent iron (S-NZVI) particles on Escherichia coli. 

    Materials and Methods

     NZVI was synthesized using NaBH 4 and FeSO 4 .7H 2 O, and characterized by scanning electron microscopy, as well as X-ray diffraction. The effects of concentration, contact time, dissolved oxygen, and stabilization were tested. E. coli was determined by the pour plate method. 

    Results

     The results revealed that the complete inactivation (100%) of E. coli was occurred at using 100 mg/l of NZVI after 30 min under anaerobic condition. The inactivation efficiency was decreased in an aerobic condition. When NZVI concentration increased to 500 and 1000 mg/L, complete inactivation was achieved under both anaerobic and aerobic condition. In general, E. coli inactivation efficiency using NZVI was strongly dependent on the contact time and the concentration of NZVI particles with its maximum efficiency at 500 mg/L within 120 min. Stabilization-NZVI by starch did not improve its bactericidal activity and the inactivation of E. coli by stabilized nanoparticles required higher concentration compared to that by nonstabilized nanoparticles. 

    Conclusion

     The present study showed that nonstabilized Fe 0 nanoparticles have higher bactericidal efficiency than that of S-NZVI. This investigation also suggests that NZVI can be used as an effective and strong agent for antimicrobial applications.

    Keywords: Escherichia coli, inactivation, stabilized nanoparticles, Starch, zerovalent iron
  • F. Abdolmaleki, A. Hajibabaei*

    In this study, modified starch was used as a fat replacer in the milk. The fat replacer was manufactured from modified starch such as pre-gelatinized and cross–linked starches. Modified starches were manufactured by hydrochloric acid and citric acid treatments from potato and wheat and were added to skim milk at concentrations of 0.15%, 0.30% and 0.45%. Viscosity, total solid, fat content, titrable acidity, pH and sensory scores were evaluated for the prepared milk samples. The plant source and kind of modification affected the physicochemical and sensory properties of the milk sample significantly. The impact of modified starch concentration and kind of acid used for modification on sensory property and viscosity of the milk samples was significant. The results indicated that pre-gelatinized starch at the concentration of 0.45% and cross-linked starch at concentration of 0.3% might be selected for the addition to skim milk but milk sample with cross-linked starch was superior due to its acceptable texture and flavor.

    Keywords: Chemical Modification, Cross-linked Starch, Fat Replacer, Starch, Wheat Starch
  • نیما محمدی، مریم فهیم دانش، حامد اهری، محمد علی خسروی زنجانی
    مقدمه
    سس مایونز به عنوان یک چاشنی همواره مورد توجه قشر وسیعی از جامعه بوده است. تولید سس مایونز فرآویژه با استفاده از پروبیوتیک های ریزپوشانی شده دارای اثرات سلامت بخش زیادی برای مصرف کننده می باشد. ریزپوشانی، یکی از جدیدترین روش ها به منظور افزایش قابلیت زنده مانی پروبیوتیک ها در فرایند های غذایی است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه، از آلژینات کلسیم و نشاسته مقاوم ذرت برای ایجاد کپسول ها به روش امولسیون استفاده شد و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم به حالت آزاد و ریزپوشانی شده به سس مایونز افزوده شد و زنده مانی، pH و ویژگی های حسی سس مایونز در طی 30 روز نگهداری در دمای oC 4 مورد ارزیابی قرار گرفت و اندازه و شکل کپسول های تشکیل شده با میکروسکوپ نوری و الکترونی مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    پروبیوتیک های ریزپوشانی شده نسبت به حالت آزاد زنده مانی بیشتری در سس مایونز داشتند. تفاوت قابل ملاحظه ایی از نظر ساختار و شکل کپسول ها با نشاسته مقاوم توسط میکروسکوپ نوری و الکترونی مشاهده نشد و ریزپوشانی پروبیوتیک ها ویژگی های حسی محصول را بهبود داد.
    نتیجه گیری
    ریزپوشانی، زنده مانی پروبیوتیک ها را در سس مایونز افزایش داد و تولید سس مایونز فرآویژه امکان پذیر شد.
    کلید واژگان: پروبیوتیک, پری بیوتیک, ریزپوشانی, میکروسکوپ نوری, نشاسته مقاوم
    Nima Mohammadi, Maryam Fahimdanesh, Hamed Ahari, Mohammad Ali Khosravi Zanjani
    Introduction
    Mayonnaise sauce is consumed by a large number of people. Producing symbiotic mayonnaise sauce with probiotic bacteria has probably an important impact in human health promotion. Recently، Microencapsulation of probiotic bacteria is the newest method for increasing the survival ability of probiotics in food products.
    Materials And Methods
    In this study، Lactobacillus acidophilus ATCC 43121، Lactobacillus casei ATCC 39392 and Bifidobacterium bifidum ATCC 29521 were encapsulated by calcium alginate and resistant starch under the emulsion procedure. These were added to the mayonnaise sauce either as free cells or encapsulated form. The survival of probiotic was evaluated during storage after 30 days at 4 ºC. The morphologicalcharacteristics of capsules were indicated by optical microscope and scanning electron microscope.
    Results
    The survival of encapsulated probiotic bacteria was higher than the free state in mayonnaise sauce. There were not detectable differences in the morphological characteristics of the capsules with resistant starch employing scanning electron microscope and optical microscopy. Sensory evaluation of mayonnaise sauce was improved by the addition of encapsulated probiotic bacteria.
    Conclusion
    The microencapsulation significantly increased the survival of probiotic bacteria and synbiotic mayonnaise sauce with an acceptable quality characteristic might be introduced for the production.
    Keywords: Microencapsulation, Optical Microscopy, Prebiotic, Probiotic Bacteria, Starch
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال