به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "Orphaned" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی Orphaned در مقالات مجلات علمی
  • Maryam Adibi*, Yousef Gorgi
    Background

    The absence of one of the parents can bring about major problems in adolescents’ psychological conditions. The objective of the present study was therefore to investigate the effectiveness of solution-oriented group consultation on the increase of resiliency in orphan (fatherless) female adolescents in the city of Isfahan.

    Methods

    The present study was quasi-experimental with pretest, post-test, follow-up and control group research design. The statistical population of the study included all orphan (fatherless) female students in the city of Isfahan in the academic year 2014-2015. Convenient sampling method was used to select the samples; hence, 40 female adolescents were selected as the sample size and were assigned into two groups of 20. eight ninety-minute therapeutic interventions (solution-oriented approach) was administered on the experimental group once a week. The control group, however, did not receive any teaching. Connor-Davidson Resilience Scale was used as the study instrument. And the collected data were analyzed through repeated measures ANOVA via SPSS23 software.

    Results

    The results of the study showed the solution-oriented group teaching being effective on the resiliency of orphan adolescents at the post-stage and follow-up stages (p<0.001).

    Conclusion

    Predicated on the findings of the present study, the solution-oriented teaching method can be applied to increase orphan (fatherless) female adolescents’ resiliency.

    Keywords: Solution-oriented, Resilience, Adolescent, Child, Orphaned
  • Saeedeh Abedassar, Tayebeh Malek-Mohammadi *, Tania Dehesh, Sajad Dahesh
    BACKGROUND AND AIM
    Oral health is an integral part of general health. There are many epidemiological studies on oral health of school-aged children; however, orphan oral health has been neglected. This study aimed to evaluate oral health status and oral hygiene behaviour of orphans who are living in care home.
    METHODS
    All children aged between 6-18 years who were living in 20 orphan care homes participated in the study after acquiring legal permission and signing consent form. Data of dental caries, gingival health, and oral hygiene factors were recorded by a trained dentist using World Health Organization (WHO) oral health basic survey methods. Descriptive analysis was performed to reach the study aim and objectives.
    RESULTS
    Totally, 356 children participated, with 50.6% of male group. The study subjects were classified in two age groups of 6-12 and 13-18 years old. Mean decayed, missing, and filled teeth (DMFT)/dmft  was 1.73 ± 1.84 and 4.13 ± 3.80 in 6-12-year-old group, respectively. Only 39.5% of 13-18-year-old group had healthy gingiva. Mean of plaque index (PLI) was 0.98 ± 0.86 for whole study population. There was a significant relationship between gender and PLI and also tooth brushing behaviour.
    CONCLUSION
    Oral health of orphan children is not adequate. Therefore, regular dental check-up and oral health education programs are necessary.
    Keywords: Oral Health, Orphaned, Home Care Services, Iran
  • حسین تقوی*، متینه عبادی، سلیم کاظمی
    زمینه و هدف

    مشکلات تحصیلی، اجتماعی و روان شناختی دانش آموزان بی سرپرست و بدسرپرست، نیاز به توجه ویژه دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف طراحی و آزمون مدل علی سازگاری تحصیلی بر اساس تنظیم رفتاری هیجانی با نقش میانجی ذهن آگاهی در دانش آموزان بی سرپرست و بدسرپرست انجام شد.

    مواد و روش ها

    روش پژوهش حاضر توصیفی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان بی سرپرست و بدسرپرست استان اردبیل در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل دادند که تعداد 210 نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در این پژوهش شرکت کردند. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسش نامه استاندارد شده سازگاری تحصیلی Sinha و Sing، تنظیم رفتاری هیجان Kraaij و Garnefski و ذهن آگاهی Brown و Ryan استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل همبستگی Pearson و مدل سازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    نتایج به دست آمده نشان داد که تنظیم رفتاری هیجان (163/0=β) و ذهن آگاهی (678/0=β) اثر مستقیم و مثبت بر سازگاری تحصیلی دارند (001/0>P). هم چنین نتایج مربوط به شاخص های برازش مدل نیز نشان داد که ذهن آگاهی می تواند میانجی روابط بین تنظیم رفتاری هیجان با سازگاری تحصیلی باشد.

    نتیجه گیری

    به طور کلی، میانجی گری ذهن آگاهی را در رابطه بین تنظیم رفتاری هیجان و سازگاری تحصیلی دانش آموزان بی سرپرست و بدسرپرست می توان تایید کرد. با توجه به معنادار شدن مدل ارایه شده و تایید نقش میانجی ذهن آگاهی، به درمانگران و مشاوران حیطه تحصیلی توصیه می شود در وهله اول متغیر مهم تنظیم رفتاری هیجان را مورد بررسی و سنجش قرار دهند و نقش مهم متغیرهای واسطه ای را در نظر بگیرند.

    کلید واژگان: تنظیم هیجان, ذهن آگاهی, سازگاری, بی سرپرست, دانش آموزان
    H. Taghavi*, M. Ebadi, S. Kazemi
    Background and Objectives

    The educational, social, and psychological problems of Orphan and poorly supervised students need special attention. Therefore, the present study was performed with the aim of designing and testing the casual model of academic adjustment based on behavioral emotion regulation with the mediating role of mindfulness in orphan and poorly supervised students.

    Materials and Methods

    The method of the present study was descriptive. The statistical population of this study consisted of all orphan and poorly supervised students in Ardabil province during the academic year 2020-2021, of which 210 were selected via convenient sampling method and participated in this research. For data collection, the standardized questionnaire of academic adjustment of Sinha and Sink, Behavioral Emotion Regulation of Kraaij & Garnefski, and mindfulness of Brown and Ryan were used. The collected data were analyzed by Pearson’s correlation analysis and structural equations modelling.

    Results

    The results showed that behavioral emotion regulation (β= 0.163) and mindfulness (β= 0.678) have a direct and positive effect on academic adjustment (p> 0.001). The results related to fit indices of the model also showed that mindfulness can mediate the relationship between behavioral emotional regulation and academic adjustment.

    Conclusion

    In general, mindfulness mediation can be confirmed in the relationship between behavioral emotion regulation and academic adjustment of orphan and poorly supervised students. According to the significance of the proposed model and confirming the mediating role of mindfulness, it is recommended to therapists and counselors in the educational field, in the first place, to examine and measure the important variable of emotion behavioral regulation and consider the important role of mediating variables.

    Keywords: Emotion regulation, Mindfulness, Adjustment, Orphaned, Students
  • خدیجه مرادی*، زهرا زینالی
    اهداف

    پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری در کودکان بی سرپرست دوره ابتدایی تحت پوشش بهزیستی شهر کاشان انجام شد.

    روش ها

    این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. 30 کودک بی سرپرست به روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود و خروج از مرکز شبانه روزی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مقیاس تاب آوری کونور دیودسون توسط شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون - پس آزمون تکمیل گردید. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد.

    یافته ها

    میانگین نمره تاب آوری قبل از مداخله در گروه کنترل 59/78  بود که پس از مداخله به 64/72 و در مرحله پیگیری به 36/44 رسید. نتایج در گروه آزمایش به ترتیب 65/47،  15/93 و 92/87 گزارش شد که نشانه افزایش معنادار نمره تاب آوری در گروه آزمایش بود. درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تاثیر بیشتری بر تاب آوری داشت. بر اساس نتایج تحلیل کوواریانس، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش تاب آوری شد.

    نتیجه گیری

    با توجه به تاثیر روش درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر افزایش تاب آوری کودکان بی سرپرست تحت پوشش بهزیستی، اهمیت استفاده از این روش درمانی نسبت به سایر روش های درمانی جهت افزایش تاب آوری و توانمندی مقابله در برابر مشکلات توصیه می شود.

    کلید واژگان: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, تاب آوری, کودکان بی سرپرست
    Khadijeh Moradi*, Zahra Zienaly
    Aims

    The purpose of this study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on resilience in premature children of pre-school age children under the well-being of Kashan.

    Materials & Methods

    This research was semi-experimental and pre-test-posttest with control group was used. The sample consisted of 30 non-affiliated children who were selected by available sampling method and based on entry and exit criteria from the day-care center. They were randomly assigned into two groups of 15 subjects. Measurement tools were the Conner Dodson Resilience Scale (2003), which was completed by participants in the pretest-posttest phase. Then, the participants in the experimental group participated in eight 90-minute treatment sessions based on admission and commitment.

    Findings

    The mean score of resilience before the intervention in the experimental group was 47.65 which after the intervention reached 93.15 and in the follow-up stage reached 87.92 and in the control group these scores increased from 78.59 to 72.64 in the post-intervention stage and 44.36 in the follow-up stage Resilience was in the control group. Acceptance and commitment therapy had a greater effect on resilience in the participants of the experimental group than the control group. Based on the results of analysis of covariance, acceptance and commitment therapy increased resilience.

    Conclusion

    Considering the effect of acceptance and commitment therapy on increasing resilience of homeless children covered by welfare, the importance of using this treatment compared to other treatments to increase resilience and ability to cope with problems should be considered.

    Keywords: Acceptance, commitment therapy, Resilienc, Orphaned
  • ریحانه جباری، عاطفه ساعدی، الهام ظهراب نیا، صمد رحمتی*
    زمینه و هدف

    نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرستی که در مراکز شبانه‌روزی زندگی می‌کنند، به‌دلیل نبود حمایت خانواده، بیشتر از همسالانشان درمعرض آسیب‌های روان‌شناختی قرار دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت‌درمانی به‌شیوه گروهی بر سلامت عمومی و مسیولیت‌پذیری نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست بود.

    روش‌بررسی

    روش پژوهش نیمه‌‌آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دوماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری را نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست مقیم در مراکز نگهداری سازمان بهزیستی شهر تهران در نیمه دوم سال 1398 تشکیل دادند. از این بین به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای به‌‌صورت چندمرحله‌ای، تعداد چهل نفر واجد شرایط داوطلب انتخاب شدند. سپس به‌صورت گمارش تصادفی در گروه‌ آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند (هر گروه بیست نفر). اعضای دو گروه‌ به پرسش‌نامه سلامت عمومی-28سوالی (گلدبرگ و هیلر، 1979) و زیرمقیاس مسیولیت‌پذیری از پرسش‌نامه روانی کالیفرنیا (گاف، 1987) پاسخ دادند. واقعیت‌درمانی به‌شیوه گروهی برای گروه آزمایش در هفت جلسه 120دقیقه‌ای اجرا شد و گروه گواه در انتظار ماند. داده‌ها ازطریق روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌های آماری 0٫05 در نظر گرفته شد.

    یافته‌ها

    نتایج نشان داد، پس از مداخله، بین گروه آزمایش و گروه گواه از نظر سلامت عمومی (0٫029=p) و مسیولیت‌پذیری (0٫034=p) تفاوت معنادار وجود داشت. در گروه آزمایش، بین مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، تفاوت میانگین نمره‌های سلامت عمومی (0٫001>p) و مسیولیت‌پذیری (0٫007=p) معنادار بود. همچنین بین مراحل پیش‌آزمون و پیگیری، تفاوت میانگین نمره‌های متغیرهای مذکور معنادار بود (0٫001>p). تفاوت میانگین نمره‌های سلامت عمومی (0٫779=p) و مسیولیت‌پذیری (0٫806=p) بین مراحل پس‌‌آزمون و پیگیری نیز نشان داد که اثر مداخله در طول زمان پایدار بود.

    نتیجه‌گیری

    براساس یافته‌های پژوهش، واقعیت‌درمانی به‌شیوه گروهی بر بهبود سلامت عمومی و مسیولیت‌پذیری نوجوانان بی‌سرپرست و بدسرپرست اثربخش است.

    کلید واژگان: واقعیت درمانی, سلامت عمومی, مسئولیت پذیری, نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست
    Reyhaneh Jabbari, Atefeh Saedi, Elham Zohrabniya, Samad Rahmati *
    Background & Objectives

    Orphaned and abandoned adolescents living in welfare boarding centers due to the lack of family support are at further risk of psychological damage than their other counterparts. The increasing number of children and adolescents orphaned and abandoned and observing maladaptive behaviors and emotional disorders in those caused by separation from the family structure elevates the need to pay special attention to general health and the responsibility of this group. Accordingly, group reality therapy, as an approach for monitoring and controlling behaviors and accepting responsibility, can effectively improve general health and responsibility among these groups. Reality therapy significantly emphasizes freedom and responsibility. In this approach, behavior is a kind of choice, i.e., made by the individual; each subject is responsible for their choices. Thus, the present study aimed to investigate the effects of group reality therapy on general health and responsibility among orphaned and abandoned adolescents.

    Methods

    This was a quasi–experimental study with pretest–posttest–follow–up and a control group design. The study's statistical population consisted of all male adolescents of orphaned and abandoned aged 12–18 years residing in the child and adolescent care centers of orphaned and abandoned affiliated with the Tehran Welfare Organization in 2019. Of them, 40 individuals were selected using the multistage cluster sampling method according to the research inclusion and exclusion criteria. The study samples were randomly assigned to the experimental and control groups (n=20/group). The inclusion criteria of the research were consent to participate in the research; the age range of 12 to 18 years; having a higher level of education than the third grade; no psychiatric or medical illnesses that require medication, and not taking psychotropic drugs regularly. The exclusion criteria included a history of hospitalization in the psychiatric ward, attending counseling and psychotherapy sessions other than the intervention, not attending intervention sessions regularly, and not cooperating in completing questionnaires at all stages. In pretest, posttest, and follow–up stages, all participants completed the General Health Questionnaire (GHQ–28) (Goldberg & Hillier, 1979) and the subscale of responsibility of the California Psychological Questionnaire (Gaff, 1987). No intervention was performed for the control group. Group reality therapy, i.e., designed based on reality therapy techniques and the book Glasser's Theory of Choice, Sahebi's translation (2020), was performed for the experimental group in seven 120–minute sessions. At the end of the therapeutic interventions and 2 months later, both study groups were re–evaluated by the research questionnaires. The obtained data were analyzed by descriptive statists (mean & standard deviation) and inferential statistics, including repeated–measures Analysis of Variance (ANOVA) and Bonferroni post–hoc test in SPSS at the significance level of 0.05.

    Results

    The present study results revealed a significant difference between the pretest, posttest, and follow–up scores of general health and responsibility (p<0.001). Additionally, there was a significant difference between the experimental and the control groups concerning general health (p=0.029) and responsibility (p=0.034). Furthermore, the difference in the mean scores of general health (p<0.001) and responsibility (p=0.007) between the pretest and posttest stages was significant. Besides, the difference between the pretest and follow–up stages was significant for the mentioned variables (p<0.001). The difference in the mean scores of general health (p=0.779) and responsibility (p=0.806) between the posttest and follow–up stages reflected that the effect of the intervention remained stable over time.

    Conclusion

    The obtained findings suggested group reality therapy's effectiveness in improving orphaned and abandoned adolescents' general health and responsibility. Therefore, this treatment can be used as an effective method to increase the general health and responsibility of orphaned and abandoned adolescents.

    Keywords: Reality therapy, General health, Responsibility, Orphaned, Abandoned, Adolescent
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال