جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « جوجه » در نشریات گروه « دامپزشکی »
-
تعدیل اشتها شامل مجموعه ای از سازوکارهای پیچیده فیزیولوژیک است که نواحی مختلف دستگاه عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهند. پیش از این نقش سیستم های دوپامینرژیک و ملانوکورتینرژیک در کنترل مرکزی اخذ غذا در پرندگان به اثبات رسیده است. مطالعه کنونی با هدف بررسی اثرات هم افزایی سیستم دوپامینرژیک و سیستم ملانوکورتینرژیک بر رفتار تغذیه ای در جوجه های تخمگذار صورت گرفته است. این مطالعه در سه آزمایش انجام گرفت، به طوریکه هر آزمایش از یک گروه کنترل و سه گروه تیمار تشکیل شده بود (12 جوجه در هر گروه). در تمامی گروه ها، پرندگان تزریق داخل بطنی مغزی محلول رقیق کننده یا محلول دارویی را پس از 3 ساعت محرومیت غذایی دریافت کردند. در آزمایش اول به منظور تعیین دوز تحت اثر دوپامین، در گروه های آزمایش به ترتیب سرم فیزیولوژی و دوپامین با دوزهای 10، 20 و 40 نانومول تزریق گشت. در آزمایش دوم، سرم فیزیولوژی، ال-دوپا (پیش ساز دوپامین، 250 نانومول)، MTII 45/2 پیکومول، آگونیست گیرنده های MC3/4 ملانوکورتینی) و ال-دوپا + MTII تزریق شد و آزمایش سوم مطابق با آزمایش دوم انجام گرفت با این تفاوت که دوپامین (10 نانومول) جایگزین ال- دوپا شد. پس از تزریق، آب و غذا بدون محدودیت در دسترس پرندگان قرار گرفت و مصرف غذا (گرم) بر اساس درصد وزن بدن اندازه گیری شد. بر اساس نتایج بدست آمده دوز 10 نانومول دوپامین به عنوان دوز تحت اثر آن تعیین گشت. همچنین مشاهده شد که تزریق دوزهای تحت اثر دوپامین ، ال-دوپا و MTII به تنهایی اثری بر اخذ غذا جوجه ها نداشته (05/0 <p) و تنها تزریق های ال-دوپا + MTII و دوپامین + MTII سبب کاهش معنی دار اخذ غذا در جوجه ها شدند (05/0 p<). بر اساس یافته ها، به نظر می رسد احتمالا یک اثر هم افزایی میان سیستم دوپامینرژیک و سیستم ملانوکورتینرژیک در کنترل اخذ غذا در جوجه های تخمگذار وجود دارد.
کلید واژگان: اخذ غذا, دوپامین, ملانوکورتین, جوجه}Appetite modulation includes a set of complex physiological mechanisms that affect different areas of the central nervous system. Previously, the role of dopaminergic and melanocortinergic systems in the central control of food intake in birds has been proven. The current study was conducted with the aim of investigating the synergistic effects of dopaminergic system and melanocortinergic system on feeding behavior in layer chickens. In this study, three experiments were designed, so that each experiment included one control group and three treatment groups(n=12 in each group). In all groups, birds received intracerebroventricular injection of diluent solution or drug solution after 3 hours of food deprivation. In the first experiment, in order to determine the sub-effective dose of dopamine, normal saline and dopamine were injected with doses of 10, 20 and 40 nmol respectively in the test groups. In the second experiment, normal saline, L-dopa (dopamine precursor, 250 nmol), MTII (2.45 pmol, MC3/4 receptor agonist) and L-dopa + MTII were injected, and the third experiment was conducted as second experiment, but instead of L-dopa, dopamine (10 nmol) was injected either alone or in combination with MTII. After the injection, water and food were freely available to the birds and food consumption (gr) was measured based on the percentage of body weight. Based on the obtained results, the dose of 10 nmol of dopamine was determined as the sub-effective dose. It was also observed that the injection of sub-effective doses of dopamine, L-dopa and MTII alone had no effect on the food intake of chickens (p > 0.05), and only co-injections of L-dopa + MTII and dopamine + MTII caused a significant decrease in food intake in chickens (p<0.05). Based on the findings, it seems that there is probably a synergistic effect between the dopaminergic system and the melanocortinergic system in the control of food intake in chickens.
Keywords: Food Intake, Dopamine, Melanocortin, chicken} -
تعدیل اشتها مجموعه ای از مکانیسم های پیچیده فیزیولوژیک است که نواحی مختلف دستگاه عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهد. گلوتامات و هیستامین نقش مهمی در کنترل مرکزی اخذ غذا در پرندگان دارند و اخذ غذا در پرندگان را کاهش می دهند. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات سینرژیستی سیستم های گلوتاماترژیک و هیستامینرژیک مرکزی بر رفتار تغذیه ای در جوجه های نوزاد صورت گرفته است. تعداد 36 جوجه بطور تصادفی در سه گروه آزمایشی تقسیم شدند. هر آزمایش شامل یک گروه کنترل و 3 گروه تیمار بود (12 جوجه در هر گروه). در تمام آزمایشات، پرندگان پس از 3 ساعت محرومیت از غذ با تزریق داخل مغزی-بطنی محلول رقیق کننده یا محلول دارویی را دریافت کردند. سپس به پرندگان اجازه دسترسی بدون محدودیت به غذا و آب داده شد. مصرف غذا (گرم) بر اساس درصد وزن بدن (%BW) اندازه گیری شد. در آزمایش اول، گلوتامات (75 نانومول) ، هیستامین (75 نانومول) و هیستامین + گلوتامات تزریق شد. در آزمایش دوم، کلرفنیرامین (آنتاگونیست گیرنده H1، 300 نانومول) ، MK-801 آنتاگونیست گیرنده NMDA گلوتامات، 15 نانومول) و کلرفنیرامین + MK-801 تزریق شد. در آزمایش سوم، MK-801، α-FMH (مهارکننده سنتز هیستامین، 250 نانومول) و α-FMH + MK-801 تزریق شد. نتایج نشان داد، تزریق هیستامین با دوز 75 (دوز تحت اثر) و گلوتامات با دوز 75 (دوز تحت اثر) اثری بر اخذ غذا نداشت (05/0 < p). اما تزریق هم زمان گلوتامات و هیستامین موجب کاهش اخذ غذا شد (05/0 >p). تزریق کلرفنیرامین با دوز 300 و MK-801 با دوز 15 اثری بر اخذ غذا نداشت (05/0 p). تزریق α-FMH با دوز 250 و MK-801 با دوز 15 اثری بر اخذ غذا نداشت (05/0 <p). اما تزریق هم زمان α-FMH و MK-801 موجب افزایش اخذ غذا شد (05/0 > p). با توجه به نتایج، احتمالا یک اثر سینرژیستی بین سیستم های هیستامینرژیک و گلوتاماترژیک در کنترل اخذ غذای جوجه های نوزاد وجود دارد.
کلید واژگان: اخذ غذا, هیستامین, گلوتامات, جوجه}Appetite modulation is a set of complex physiological mechanisms affecting different central nervous system areas. Glutamate and histamine play an important role in the central control of food intake in birds and reduce food intake in birds. The present study was conducted to investigate the synergistic effects of central glutamatergic and histaminergic systems on feeding behavior in neonatal chicks. 36 chickens were randomly divided into three experimental groups. Each experiment included a control group and 3 treatment groups (12 chickens in each group). In all experiments, after 3 hours of food deprivation (FD3), chicks received either control diluent or drug solution by intracerebroventricular (ICV) injection. Then the birds had ad libitum access to the food and fresh water, and then cumulative food intake (gr) was measured based on the percentage of the body (%BW) . In the first experiment, glutamate (75 nmol), histamine (75 nmol), and histamine + glutamate was injected. In the second experiment, chlorpheniramine (H1 receptor antagonist, 300 nmol), MK-801 (NMDA glutamate receptor antagonist, 15 nmol), and chlorpheniramine + MK-801 was injected. In the third experiment, MK-801, α-FMH (histamine synthesis inhibitor, 250 nmol), and α-FMH + MK-801 was injected. The results showed that the injection of sub-effective doses of histamine with a dose of 75 nmol (sub-effective dose) and glutamate with a dose of 75 nmol (sub-effective dose) did not affect food intake (p > 0.05). However, co-injection of glutamate and histamine decreased food intake (p < 0.05). Injection of chlorpheniramine with a dose of 300 and MK-801 with a dose of 15 had no effect on food intake (p > 0.05). However, co-injection of chlorpheniramine and MK-801 increased food intake (p < 0.05). Injection of α-FMH with a dose of 250 and MK-801 with a dose of 15 did not influence food intake (p > 0.05). However, co-injection of α-FMHs and MK-801 increased food intake (p < 0.05). According to the results, there is probably a synergistic effect between histaminergic and glutamatergic systems in the control of food intake in neonatal chicks.
Keywords: Food Intake, Histamine, Glutamate, chicken} -
سیستم ملانوکورتین نقش مهمی در کنترل مرکزی اخذ غذا در پرندگان دارد. از طرفی نسفاتین-1 اخذ غذا در پرندگان را کاهش می دهد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سیستم ملانوکورتینی بر اخذ غذای ناشی از نسفاتین-1 در جوجه های گوشتی صورت گرفته است. تعداد 36 جوجه ی گوشتی بطور تصادفی در سه گروه آزمایشی تقسیم شدند. هر آزمایش شامل یک گروه کنترل و 3 گروه تیمار بود (12 جوجه در هر گروه). در تمام آزمایشات، پرندگان پس از 3 ساعت محرومیت از غذا (FD3) با تزریق داخل مغزی-بطنی (ICV) محلول رقیق کننده یا محلول دارویی را دریافت کردند. سپس به پرندگان اجازه دسترسی بدون محدودیت به غذا و آب داده شد. مصرف غذا (گرم) بر اساس درصد وزن بدن (%BW) اندازه گیری شد. در آزمایش اول، به جوجه ها درگروه اول محلول کنترل، گروه دوم نسفاتین- 1)40 نانوگرم)، گروه سوم SHU9119 (5/0 نانومول، آنتاگونیست گیرنده های MC3/MC4) و گروه چهارم نسفاتین-1 + SHU9119به صورت داخل بطنی مغزی تزریق شد. در آزمایش دوم، به جوجه ها در گروه اول محلول کنترل، گروه دوم نسفاتین- 1)40 نانوگرم)، گروه سوم MCL0020(5/0 نانومول، آنتاگونیست گیرنده MC4) و گروه چهارم نسفاتین- 1+ MCL0020 تزریق شد. در آزمایش سوم، به جوجه ها در گروه اول محلول کنترل، گروه دوم نسفاتین- 1)40 نانوگرم)، گروه سوم MTII(45/2 پیکومول، آگونیست گیرنده های MC3/MC4) و گروه چهارم نسفاتین- 1+ MTII تزریق شد. نتایج نشان داد، تزریق نسفاتین-1 با دوز 40 نانوگرم اخذ غذا را کاهش داد (05/0>p). تزریق هم زمان نسفاتین-1 و SHU9119، همچنین تزریق هم زمان نسفاتین-1 و MCL0020 کاهش اخذ غذای ناشی از نسفاتین-1 را مهار کرد (05/0 > p). تزریق نسفاتین-1 با دوز 40 نانوگرم و MTII با دوز 45/2 پیکومول تاثیری در اخذ غذا نداشت (05/0<p). در حالیکه تزریق هم زمان نسفاتین-1 با دوز 40 نانوگرم و MTII با دوز 45/2 پیکومول اخذ غذا را کاهش داد (05/0 > p). با توجه به نتایج، احتمالا اخذ غذای ناشی از نسفاتین-1 در جوجه های گوشتی توسط سیستم ملانوکورتینی میانجی گری می شود.
کلید واژگان: اخذ غذا, نسفاتین-1, سیستم ملانوکورتینی, جوجه}Food intake is a set of physiological mechanisms affecting different central nervous system areas. The melanocortin system plays an important role in the central control of food intake in birds. Nesfatin-1 reduces food intake in birds. The present study was conducted to investigate the effect of the melanocortin system on food intake caused by nesfatin-1 in broiler chickens. 36 broilers were randomly divided into three experimental groups. Each experiment included a control group and 3 treatment groups (12 chickens in each group). In all experiments, after 3 hours of food deprivation (FD3), chicks received either control diluent or drug solution by intracerebroventricular (I.C.V.) injection. Then the birds had ad libitum access to the food and fresh water, and then cumulative food intake (gr) was measured based on the percentage of the body (%BW). In the first experiment, chickens in the first group were given the control solution, the second group nesfatin-1 (40 ng), the third group SHU9119 (0.5 nmol, antagonist of MC3/MC4 receptors), and the fourth group nesfatin-1 + SHU9119 intracerebroventricularly was injected. In the second experiment, chickens in the first group were injected with the control solution, the second group with nesfatin-1 (40 ng), the third group with MCL0020 (0.5 nmol, MC4 receptor antagonist), and the fourth group with nesfatin-1+ MCL0020. In the third experiment, chickens in the first group were injected with the control solution, the second group with nesfatin-1 (10 ng), the third group with MTII (2.45 pmol, an agonist of MC3/MC4 receptors), and the fourth group with nesfatin-1+ MTII. The results showed that the injection of nesfatin-1 with a dose of 40 ng decreased food intake (p<0.05). Co-injection of nesfatin-1 and SHU9119 and co-injection of nesfatin-1 and MCL0020 inhibited the hypophagia caused by nesfatin-1 (p < 0.05). Injection of Nesfatin-1 with a dose of 10 ng and MTII with a dose of 2.45 pmol did not affect food intake (p > 0.05). While the co-injection of nesfatin-1 with a dose of 10 ng and MTII with a dose of 2.45 pmol reduced food intake (p < 0.05). According to the results, food intake caused by nesfatin-1 in broilers is probably mediated by the melanocortin system.
Keywords: Food Intake, Nesfatin-1, Melanocortin system, chicken} -
دریافت غذا توسط سیستم پیچیده ای از سیگنال های مرکزی و محیطی تنظیم می شود که به منظور تعدیل اشتها با هم تعامل دارند. نورآدرنالین نقش مهمی در کنترل مرکزی اخذ غذا در پرندگان دارد. از طرفی دوپامین اخذ غذا در پرندگان را کاهش می دهد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر ال- دوپا و 6- هیدروکسی دوپامین بر اخذ غذای ناشی از نورآدرنالین در جوجه های نژاد تخمگذار صورت گرفته است. تعداد 96 جوجه ماده نژاد تخمگذار (هایلاین) بطور تصادفی در دو گروه آزمایشی تقسیم شدند. بلافاصله پس از تزریق داخل بطن مغزی محلول کنترل یا داروها، مصرف غذا (گرم) بر اساس درصد وزن بدن (%BW) اندازه گیری شد. در آزمایش اول، به جوجه ها درگروه اول محلول کنترل (سرم فیزیولوژی)، گروه دوم ال- دوپا (پیش ساز دوپامین، 125 نانومول)، گروه سوم نورآدرنالین (300 نانومول) و گروه چهارم نورآدرنالین + ال- دوپا به صورت داخل بطنی مغزی تزریق شد. در آزمایش دوم، به جوجه ها در گروه اول محلول کنترل، گروه دوم 6- هیدروکسی دوپامین (نوروتوکسین نورونهای دوپامینرژیک) (5/2 نانومول)، گروه سوم نورآدرنالین (300 نانومول) و گروه چهارم 6-هیدروکسی دوپامین + نورآدرنالین تزریق شد. نتایج نشان داد، تزریق نورآدرنالین اخذ غذا را کاهش داد (05/0>p). تزریق هم زمان درون بطن مغزی ال-دوپا و نورآدرنالین موجب تقویت کاهش اخذ غذای ناشی از نورآدرنالین شد (05/0 > p). در حالیکه تزریق هم زمان درون بطن مغزی 6- هیدروکسی دوپامین و نورآدرنالین کاهش اخذ غذای ناشی از نورآدرنالین را مهار کرد (05/0 > p). با توجه به نتایج، احتمالا اخذ غذای ناشی از نورآدرنالین در جوجه های نژاد تخمگذار توسط سیستم دوپامینرژیک میانجی گری می شود.
کلید واژگان: اخذ غذا, نورآدرنالین, 6- هیدروکسی دوپامین, ال- دوپا, جوجه}Food intake is regulated by a complex system of central and peripheral signals which interact together to modulate appetite. Noradrenaline has an essential role in the central control of food intake in birds. On the other hand, dopamine (DA) is a hypophagic agent in birds. The present study aimed to investigate the effect of L-DOPA and 6-hydroxy-dopamine on noradrenaline-induced food intake in neonatal chickens. A total of ninety-six neonatal female laying hens (Hyline) were randomly divided into two experimental groups. Immediately after intracerebroventricular (ICV) injection of control diluent (normal saline) or drug solution, cumulative food intake (g) was measured based on the percentage of the body weight (%BW). Control solution (normal saline, group1), L-DOPA (125 nmol, group 2), noradrenaline (300 nmol, group 3), and L-DOPA + noradrenaline (group 4) were injected in the first experiment. In the second experiment, the control solution (group1), 6-hydroxy-dopamine (6-OH-DA, 2.5 nmol, group 2), noradrenaline (300 nmol, group 3), and 6-OH-DA + noradrenaline (group 4) were injected. The results showed that ICV injection of noradrenaline decreased food intake (P<0.05). Furthermore, co-injection of L-DOPA and noradrenaline significantly amplified noradrenaline-induced hypophagia in neonatal chicks (P<0.05). In contrast, co-injection of 6-OH-DA and noradrenaline significantly reduced hypophagia induced by noradrenaline in chicks (P<0.05). According to the results, noradrenaline-induced food intake is probably mediated by the dopaminergic system in neonatal chickens.
Keywords: Food Intake, Noradrenaline, L-DOPA, 6-hydroxy-dopamine} -
دریافت غذا مجموعه ای از مکانیسم های فیزیولوژیک است که نواحی مختلف دستگاه عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهد. گلوتامات نقش مهمی در کنترل مرکزی اخذ غذا در پرندگان دارد. از طرفی نیتریک اکسایدNO) ) اخذ غذا در پرندگان را کاهش می دهد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات سینرژیست گلوتامات و سیستم نیترارژیک بر رفتار تغذیه ای در جوجه های نوزاد صورت گرفته است. تعداد 144 جوجه ی ماده نژاد تخمگذار (هایلاین) بطور تصادفی در سه گروه آزمایشی تقسیم شدند. هر آزمایش شامل یک گروه کنترل و 3 گروه تیمار بود (12 جوجه در هر گروه). در تمام آزمایشات، پرندگان پس از 3 ساعت محرومیت از غذا (FD3) با تزریق داخل مغزی-بطنی (ICV) محلول رقیق کننده یا محلول دارویی را دریافت کردند. سپس به پرندگان اجازه دسترسی بدون محدودیت به غذا و آب داده شد. مصرف غذا (گرم) بر اساس درصد وزن بدن (%BW) اندازه گیری شد. در آزمایش اول، ال- آرژینین (پیش ساز NO، 200، 400 و 800 نانومول) و در آزمایش دوم گلوتامات (75، 150 و 300 نانومول) بصورت داخل بطنی مغزی تزریق شد. در آزمایش سوم، ال- آرژینین (200 نانومول)، گلوتامات (75 نانومول) و ال- آرژینین + گلوتامات تزریق شد. نتایج نشان داد، تزریق ال- آرژینین بصورت وابسته به دوز اخذ غذا را کاهش داد (05/0>p). همچنین، تزریق گلوتامات بصورت وابسته به دوز اخذ غذا را کاهش داد (05/0>p). تزریق هم زمان دوزهای تحت اثر ال-آرژینین و گلوتامات بطور معنی داری موجب کاهش اخذ غذا در جوجه های نوزاد شد (05/0>p). با توجه به نتایج، احتمالا یک اثر سینرژیستی بین سیستم های نیترارژیک و گلوتامات ارژیک در کنترل اخذ غذای جوجه های نوزاد وجود دارد.
کلید واژگان: اخذ غذا, ال-آرژینین, گلوتامات, جوجه}Food intake is a set of physiological mechanisms that affects different area of central nervous system. Glutamate has important role in central control of food intake in birds. On the other hand, nitric oxide (NO) is a hypophagic agent in birds. The present study aimed to investigate the synergistic effects of glutamate and nitrergic system on feeding behavior in neonatal chickens. A total of one hundred- forty-four neonatal female laying hens (Hy-line) were randomly divided into three experimental groups. Each experiment had a control group and three treatment groups (n=12 in each group). In all experiments, 3-hour food-deprived (FD3) birds received intracerebroventricular (ICV) injections either control diluent or drug solution. Then the birds had ad libitum access to the food and fresh water, and then cumulative food intake (gr) was measured based on the percentage of the body. In the first experiment, L-arginine (NO precursor, 200, 400 and 800 nmol) and in the second experiment, glutamate (75, 150 and 300 nmol) were ICV injected. In the third experiment, L-arginine (200 nmol), glutamate (75 nmol) and L-arginine + glutamate was injected. The results showed, ICV injection of L- arginine dose- dependently decreased food intake (P<0.05). Also, injection of the glutamate decreased food intake in a dose- dependent manner (P<0.05). Co-injection of sub-effective doses of L-arginine and glutamate significantly decreased food intake in neonatal chicks (P<0.05). According to the results, there is probably a synergistic effect between nitrergic and glutamatergic systems on food intake control of neonatal chicks.
Keywords: Food Intake, L-arginine, Glutamate, Layer Chicken} -
زمینه مطالعه
عامل مهم بروز سویه های جدید ویروس برونشیت عفونی طیور، توان بالقوه زیادی است که ویروس برای تغییرات ژنتیکی دارد. حاصل اغلب این تغییرات ژنتیکی، تفاوت هایی است که در حدت، تمایل بافتی و میزان تکثیر سویه های ویروس در بافت مبتلا مشاهده می شوند.
هدفاین تحقیق به منظور تشخیص واریانت های ویروس برونشیت عفونی طیور در بافت های نای، ریه و کلیه طیور مبتلا صورت گرفت. ارتباط احتمالی هر واریانت با میزان نسبی ویروس در بافت های نای، ریه و کلیه نیز بررسی شد.
روش کارواریانت ها با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز و متعاقب آن تعیین توالی مشخص شدند. از میان نمونه های جمع آوری شده از گله های آلوده در یک فصل (تابستان) از استان های گلستان و مازندران، 9 گله بر اساس واریانت تشخیص داده شده انتخاب شدند به شکلی که برای هر واریانت بتوان از 3 گله مبتلا نمونه گرفت. از هر گله نمونه های بافتی نای، ریه و کلیه از 5 پرنده آلوده مورد آزمایش قرار گرفت. در ضمن میزان نسبی ویروس در بافت های نای، ریه و کلیه برای هر واریانت با روش کمیت سنجی نسبی افزوده سازی در زمان واقعی تعیین و مقایسه شد.
نتایجبر اساس نتیج توالی یابی سه واریانت ویروس تشخیص داده شد (A, B و C). ویروس های A , B در هر سه بافت مورد مطالعه تشخیص داده شد ولی ویروس C در بافت نای تشخیص داده نشد. ویروس C بیشترین میزان (17.02 ± 5.22) و ویروس A کمترین میزان (5.68 ± 2.4) را در بافت های آلوده نشان دادند. میزان نسبی ویروس در بافت پرندگان مبتلا با واریانت ویروس مرتبط بود.
نتیجه گیری نهاییتنوع ژنتیکی سویه های ویروس برونشیت عفونی ارتباط معنی داری با میزان تکثیر ویروس در بافت های نای، ریه و کلیه دارد. یافته های این تحقیق گامی است در جهت کشف ارتباط ژنوتیپ ویروس با حدت و بیماریزایی.
کلید واژگان: بافت, جوجه, کمیت سنجی, گوشتی, ویروس برونشت عفونی}BACKGROUNDAvian infectious bronchitis virus (IBV) has a great potential for genetic variability which leads to the generation of new virus strains. The changes in the IBV genome often cause alterations in virulence, tissue tropism, and viral replication in the host tissues.
OBJECTIVESThis study was conducted to identify the virus variant strains in the trachea, lungs, and kidneys of infected birds. The possible relationship of IBV variants with the relative quantity of virus in each organ was also investigated.
METHODSThe IBV variant strains were detected by polymerase chain reaction (PCR) and direct sequencing. Amongst infected commercial broiler flocks sampled at Golestan and Mazandaran provinces of Iran, nine flocks (three flocks per variant) were selected based on the identified variants. Trachea, lung, and kidney samples of five birds per flock were examined for the presence of the virus and variants. Moreover, the virus was quantified in target organs using real-time quantitative PCR.
RESULTSBased on the results of PCR and sequencing, three IBV variants were selected, namely A, B, and C. Virus types A and B were detected in all target organs, while type C was detected in the trachea and kidney. Virus type C had the highest quantity of 17.02±5.22 and virus type A showed the lowest quantity of 5.68±2.4 in infected tissues. The relative quantity of virus detected in tissues significantly correlated with the IBV variant.
CONCLUSIONSGenetic polymorphism in IBV field strains was revealed to have significant correlations with viral quantity in the lung, trachea, and kidney. Our findings are an update of the current knowledge on the associa-tions between viral genotype, virulence, and pathogenicity.
Keywords: broiler, chicken, infectious bronchitis virus, quantification, Tissue} -
زمینه مطالعه
در جوجه کشی های تجاری معمولا جوجه های تازه هچ شده گاهی تا مدت 72 ساعت دسترسی به آب و غذا ندارند.هدف از مطالعه: تاثیر متقابل پارامترهای زمان هچ و زمان دسترسی جوجه به جیره غذایی بر روی رشد جوجه است که در دو آزمایش مکمل هم مورد بررسی قرار گرفت.
روش کاردر آزمایش اول، تعداد 300 قطعه جوجه که نیمی از آن هچ زود هنگام و نیمی دیگر هچ دیر هنگام بودند و اینکه بلافصله و یا با تاخیر 48 ساعت بعد هچ به غذا دسترسی داشتند، به 4 گروه مساوی تقسیم و پرورش داده شدند. وزن جوجه و وزن ارگان های داخلی آنها تا سن 7 روزگی مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش دوم، نیز تعداد 370 عدد تخم مرغ که تا روز 18 در یک ستر انکوبه شده بودند به بصورت مساوی به دو هچر که به لحاظ درجه حرارت متفاوت بودند، منتقل شدند. در این آزمایش پارامترهای هچ، وزن بدن جوجه و وزن ارگان های داخلی آنها تا 5 روزگی مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایجنتایج نشان داد که وزن گیری جوجه های دیرتر هچ شده نسبت به جوجه های زودتر هچ شده بصورت معنی داری (p < 0.05) بیشتر بوده و به همین نسبت جذب زرده بهتری داشتند و نیز وزن کبد و روده (p < 0.001) آنها نسبت به وزن بدن تا سن دو روزگی، بیشتر بوده است. از طرفی وزن جوجه هایی که بلافاصله بعد هچ به دان دسترسی داشتند نسبت به جوجه هایی که با تاخیر 48 ساعته به دان دسترسی پیدا کردند، تا هفت روزگی بصورت معنی داری (p < 0.0001) بالاتر بوده است. ضمن اینکه جذب زرده در این جوجه ها هم سریع تر (p < 0. 005) اتفاق افتاد و نسبت وزن اندام های داخلی آنها هم بالاتر بوده است. آزمایش دوم موید این است که در هچر A یا کنترل، وقتی درجه حرارت محیط داخلی دستگاه 5/37 درجه سانتی گراد تنظیم گردید حرارت پوسته تخم مرغ آن 5/38 درجه سانتی گراد تنظیم شد. در مقابل، در هچر B هنگامی که درجه حرارت پوسته تخم مرغ 5/37 درجه تنظیم گردید درجه حرات محیط داخلی این هچر 5/36 درجه سانتی گراد، و یک 1 درجه کمتر را نشان داد. با کاهش یک درجه از حرارت پوسته تخم مرغ هچ جوجه تا ساعت 490 از دوره انکوباسیون در هچر B به تاخیر افتاد ولی میزان هچ های ساعت های بعدی این هچر نسبت به هچر Aافزایش پیدا کرد.
نتیجه گیری نهایی:
مطالعه حاضر نشان داد که جوجه هایی که دیر هچ شدند و مخصوصا آنهایی که زودتر به دان دسترسی داشتند از رشد و تکامل بهتری برخوردار بودند. در آزمایش دوم، با کاهش یک درجه از دمای هچر سبب گردید که زمان هچ جوجه با تاخیر و اکثر هچ به آخر دوره هدایت گردد.
کلید واژگان: جوجه, پوسته تخم مرغ, جیره غذایی, هچ, درجه حرارت}BACKGROUNDIn commercial hatcheries, chicks are deprived of feed and water for up to 72 h, which is a det-rimental effect on growth performance.
OBJECTIVESTwo experiments were designed to investigate the effect of hatching parameters and feeding time on the body and organ weights of chickens.
METHODSIn the first experiment, 300 of both early- and later-hatched broiler chicks received feed immedi-ately after hatching or 48 h later and were divided into four experimental groups. The body and internal organ weights of chicks were determined for up to seven days. In the second study, 370 embryos, which were incubated in a setter until the 18th day, were transferred to two hatchers, which differed their air and eggshell temperatures. Then, hatching and post-hatched parameters were followed.
RESULTSComparing early-hatched chicks, later-hatched chicks had significantly greater weight (p <0.05) on day 3 and better yolk utilization and higher relative liver and intestine (p <0.01) weights on day 2. However, early-fed chicks indicated significantly higher body weight (p <0.0001) until day 7 and early yolk utilization and higher internal organ weights than later-fed chicks. In the second experiment, when the air temperature of hatcher A (control) was kept at 37.5ºC, its eggshell temperature was determined at 38.5ºC, while the eggshell temperature of hatcher B was optimized at 37.5ºC, and its air temperature showed 36.5ºC. Earlier hatchability was higher in the control hatcher (46.8%) than hatcher B (27.1%), but later hatchability was reversed. However, final hatchability was lower in hatcher B (96.6%) than the control hatcher (98.3%).
CONCLUSIONSLater-hatched and early-fed chicks showed greater body and internal organ weights, indicating better maturation of these chicks. The results of the second study indicated that the hatching window could be shorter and also shifted to the end of the incubation time by reducing the egg temperature.
Keywords: Chicks, Eggshell, feed, Hatch, temperature} -
زمینه مطالعه
اورنیتوباکتریوم رینوتراکیال یک عامل بیماری زای مهم تنفسی در صنعت پرورش طیور است. واکسیناسیون یک ضرورت اجتناب ناپذیر برای جلوگیری از عفونت و تکثیر عوامل بیماری زا و کاهش میزان بروز و مرگ ومیر در پرورش طیور محسوب می شود.
هدفدر مطالعه حاضر کارآیی نخستین واکسن ایرانی غیر فعال اورنیتوباکتریوم تراکیال در یک فرایند چالش تجربی مورد ارزیابی قرارگرفت.
روش کارتعداد 90 قطعه جوجه یک روزه عاری از عوامل بیماری زای خاص از نژاد لگهورن سفید به طور تصادفی به 5 گروه 18 قطعه ای تقسیم شدند. پرندگان هر گروه در قفس های مخصوص به صورت مجزا و در اطاق های ایزوله نگهداری شدند. جوجه های دو گروه در 14 روزه گی واکسینه شدند. در 42 روزه گی، چالش جوجه های گروه های واکسینه شده و جوجه های دو گروه غیر واکسینه با اورنیتوباکتریوم رینوتراکیال و ویروس لاسوتای بیماری نیوکاسل انجام شد. پرندگان یک گروه غیر واکسینه بدون هیچ چالشی به عنوان گروه کنترل منفی در نظر گرفته شد. نمونه خون در سن 14 روزه گی (قبل از واکسیناسیون)، 42 روزه گی (قبل از چالش)، و روزهای ، 4، 6، 8، 10 و12 بعد از چالش برای آزمایش های سرم شناسی گرفته شد. نمونه های نای، ریه، کیسه های هوایی، کبد و طحال نیز در روزهای 2، 4، 6، 8، 10 و12 بعد از چالش، تهیه و با روش های بباکتری شناسی و مولکولی ارزیابی شدند.
نتایجپس از واکسیناسیون با واکسن اورنیتوباکتریوم رینوتراکیال رازی، تیتر آنتی بادی در جوجه های واکسینه شده به طور معنی داری بالاتر از جوجه های غیر واکسینه شد. درگروه های واکسینه، باکتری به وسیله کشت از اندام های تنفسی (ریه، کیسه های هوایی و نای) جدا نگردید. در گروه های غیر واکسینه چالش شده، باکتری از اندام های تنفسی در روزهای دوم و چهارم پس از چالش جداسازی و رد یابی شد. در گروه های واکسینه باکتری تنها در روز دوم پس از چالش، به وسیله روش مولکولی از اندام های تنفسی ردیابی شد.
نتیجه گیری نهایی:
نتایج این پژوهش بیانگر نقش موثر واکسن اورنیتوباکتریوم رینوتراکیال رازی علیه عفونت با سروتیپ A اورنیتوباکتریوم رینوتراکیال در جوجه های تخم گذار بود.
کلید واژگان: اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال, واکسن, چالش, واکنش زنجیره ای پلیمراز, جوجه}BACKGROUND:
Ornithobacterium rhinotracheale (ORT) is a remarkable pathogen in the world poultry industry. The vaccine against this agent is used in poultry farms to prevent infection and reduce the incidence of disease.
OBJECTIVESIn the present study, the efficacy of the first Iranian inactivated ORT vaccine produced by the Razi Vac-cine and Serum Research Institute was evaluated using the experimental challenge system .
METHODSNinety day-old specific-pathogen-free White leghorn chickens were divided randomly into five groups of 18 chickens. The birds were housed in separate specific cages in isolation rooms. At the age of 14 days, the birds of two groups were vaccinated. Afterwards, at the age of 42 days, two groups of unvaccinated chickens and all of the vaccinated subjects were challenged with the LaSota strain of Newcastle Disease Virus (NDV) and ORT. One group of unvaccinated birds was maintained as the negative control. Blood samples were taken from chickens on days 14 (before vaccination) and 42 (before challenge) of the experiment. In addition, blood samples were collected on days 2, 4, 6, 8, 10, and 12 after the challenge (AC). On days 2, 4, 6, 8, 10, and 12 after challenging with ORT, the isolation and molecular detection of the bacteria were performed on samples from the trachea, lungs, air sacs, liver, and spleen.
RESULTSFollowing vaccination with the Razi ORT vaccine, the titers of antibody in vaccinated chickens were shown to be significantly higher than those of unvaccinated birds. In vaccinated groups, the ORT was not recovered in cultures from lungs, trachea, and air sacs. In the unvaccinated birds challenged with ORT, bacteria were isolated from lungs, tra-chea, and air sacs. Using the polymerase chain reaction method, ORT was only detected from samples of lungs, trachea, and air sacs 2 days after challenge (DAC) in vaccinated groups. Meanwhile, ORT was detected in lungs, trachea, and air sacs until 4 days after challenge in unvaccinated birds.
CONCLUSIONSWe concluded that the Razi ORT vaccine was effective in protecting layer chickens against infection with serotype A of the ORT.
Keywords: Challenge, chicken, ornithobacterium rhinotracheale, polymerase chain reaction, Vac-cine} -
نشریه تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک، سال سی و دوم شماره 1 (پیاپی 122، بهار 1398)، صص 24 -30هدف از این مطالعه بررسی اثر واکسن های ORT تجربی تهیه شده با ادجوانت های آلوم پتاسیم، روغن معدنی و ساپونین، جهت بررسی میزان آنتی بادی در سرم خون جوجه های SPF می اشد. واکسن های غیر فعال ORT با استفاده از از آلوم پتاسیم، ساپونین و روغن معدنی تهیه شد. به هر گروه 15 تایی جوجه های SPF در سن سه هفتگی واکسن های تهیه شده با ادجوانت های مختلف تلقیح گردید. یگ گروه 15 تایی از جوجه های SPF در سه هفتگی واکسن تهیه شده با روغن معدنی و واکسن یاداور در 5 هفته بعد از واکسن اول را دریافت کردند. نمونه های خون از جوجه ها در مدت زمان آزمایش گرفته شد. میزان آنتی بادی IgG بر علیه ORT در جوجه های SPF با استفاده از آزمایش الیزا طراحی شده در آزمایشگاه اندازه گیری شد. در این مطالعه میزان آنتی بادی در سرم خون جوجه های واکسینه شده بطور معنی داری بالاتر از غیر واکسینه بود. در کل میزان آنتی بادی تولید شده با استفاده از روغن معدنی بطور معنی داری ایمنی بالاتری از واکسن های تهیه شده با استفاده از ادجوانت های دیگر بود. بر اساس نتایچ، دو نوبت واکسیناسیون با فاصله پنج هفته ایمنی طولانی تر و موثرتری نسبت به یک بار واکسیناسیون ایجاد می کند. در کل واکسیناسیون در جوجه های SPF در سه هفتگی و واکسن یاد آور در هشت هفتگی می تواند روش موثری بر علیه ORT باشد.کلید واژگان: اورنیتوباکتریوم رینوتراکیال, واکسن غیر فعال, جوجه}The purpose of this study was the effect of vaccination with different adjuvant of inactivated ORT vaccines (potassium alum, mineral oil and Saponin) to measure the levels of antibodies against ORT in blood sera on SPF chickens. Inactivated ORT bacterin vaccines were prepared from ORT serotype A using potassium alum, mineral oil (MO) and Saponin. Fifteen SPF chickens per group were vaccinated at an age of 3 weeks with one of the three different inactivated vaccines. Similarly, 15 SPF chickens at an age of three week were vaccinated with inactivated vaccine in mineral oil. Booster vaccination with inactivated vaccine in mineral oil was performed five weeks after primary vaccination. Blood samples were collected from all the experimental birds during the experimental study. The presence of IgG antibodies against ORT antigens in SPF chickens were measured by using a modified ELISA, which were prepared in our laboratory. In this study, the levels of antibodies to ORT in blood sera of vaccinated chickens were significantly determined higher by ELISA than non-vaccinated chickens. These results show that the levels of antibodies of ORT vaccine with Montanide adjuvant were significantly greater than that of other vaccines when humoral responses of all vaccine were compared. According to the results, twice vaccination interval of 5 weeks could be effective for long lasting term than a single administration. In conclusion, vaccination of SPF chickens at 3 weeks of age with a booster dose at 8 weeks of age can be an effective method against ORT in chickens.Keywords: Ornithobacterium rhinotracuim, Inactivate vaccine, Chicken}
-
کمپیلو باکتر ژژونی و کمپیلوباکتر کولای ،عوامل اصلی بیماری های معدی روده ای در انسان حتی در کشورهای صنعتی میباشند که بهداشت عمومی را تحت تاثیر قرار می دهند. هدف مطالعه حاضر، بررسی میزان وقوع و مقاومت آنتی بیوتیکی کمپیلو باکتر ژژونی و کمپیلوباکتر کولای در گوشت جوجه ، گوساله، گوسفند و گاومیش آبی کشتار شده در شهر اهواز، ایران بود. در مجموع 380 نمونه شامل 150 نمونه گوشت جوجه از کشتارگاه های صنعتی، 50 نمونه گوشت جوجه از کشتارگاه های سنتی، 30 نمونه گوشت جوجه بسته بندی شده تازه از بازارهای محلی و گوشت گوساله، گوسفند و گاومیش آبی (از هر کدام 50 نمونه) از کشتارگاه های صنعتی در اهواز، جمع آوری شدند و از نظر حضور گونه های کمپیلوباکت رمورد بررسی قرار گرفتند. روند آزمایش شامل یک مرحله غنی سازی در محیط مایع غنی کننده پرستون و متعاقب آن کشت در محیط کشت آگار خون دار حاوی مکمل به مدت 24 ساعت در شرایط میکروایروفیلیک در دمای 42 درجه سانتیگراد بود. کلنی های مشکوک با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز مورد بررسی قرار گرفتند و جدایه های تایید شده به روش انتشار دیسکی Kirby-Bauer از نظر حساسیت به آنتی بیوتیک های مختلف آزمایش شدند. در مجموع، 32 نمونه (8/40درصد) به گونه های کمپیلوباکت رآلوده بودند. گوشت گوسفند آلوده ترین گوشت (24/22درصد) بود، در حالی که درگوشت جوجه بسته بندی شده تازه آلودگی مشاهده نگردید. از بین 32 جدایه 40/60، 34/40، 21/90 و 15/60 درصد به ترتیب به تتراسایکلین، سیپروفلوکساسین، آمپی سیلین و استرپتومایسین مقاومت نشان دادند. همچنین، تعداد زیادی گونه کمپیلوباکت رمقاوم به چند آنتی بیوتیک شناسایی گردید. از آن جایی که مواد غذایی با منشا دامی بیشترین منابع آلودگی کمپیلوباکتر می باشند، حضور سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها یک خطر بالقوه برای بهداشت عمومی محسوب می گردد.کلید واژگان: جوجه, کمپیلوباکتر, گاومیش آبی, گوسفند, گوشت گوساله}Campylobacter jejuni and C. coli are the main causes of gastrointestinal diseases in humans even in industrialized countries affecting public health. The aim of the current study was to evaluate the occurrence and antibiotic resistance of C. jejuni and C. coli in chicken meat, beef, mutton and water buffalo meat slaughtered in Ahvaz city, Iran. A total of 380 samples including chicken meat from industrial abattoirs (n = 150), chicken meat from traditional abattoirs (n = 50), fresh packed chicken meat from local markets (n = 30) and beef, mutton and water buffalo meat from industrial abattoirs (50 samples for each meat) in Ahvaz,were collected and tested for the presence of Campylobacter spp. The procedure was one-step enrichment in Preston enrichment broth followed by plating on supplemented blood agar for 24 hr under microaerophilic conditions at 42 ˚C. Suspected colonies were tested by polymerase chain reaction assay and susceptibility of the confirmed isolates to various antibiotics was investigated by the Kirby-Bauer disk diffusion method. Overall, 32 samples (8.40%) were contaminated with Campylobacter spp. Mutton was the most contaminated meat (24%), while fresh packed chicken meat were not contaminated. Among the 32 isolates, 40.60%, 34.40%, 21.90%, and 15.60% were resistant to tetracycline, ciprofloxacin, ampicillin, and streptomycin, respectively. Moreover, a high number of multi-antibiotic resistant Campylobacter spp. was determined. Since foods of animal origin are the most sources of Campylobacter infection, the presence of resistant strains to antibiotics is a potential risk to public health.Keywords: Antibiotic resistance, Beef, Campylobacter, Chicken, Mutton, Water buffalo}
-
گالی باکتریوم، کوکوباسیلی گرم منفی، جنسی است از خانواده پاستورلاسه با توانائی ایجاد عفونت در گونه های بسیاری از میزبانان پرنده. در سال 2003 نام گالی باکتریوم به جای اسامی متعدد پیشین انتخاب شد. تاکنون چهار گونه مختلف در جنس گالی باکتریوم شناسائی شده اند. گونه های مختلف جنس گالی باکتریوم دارای توانائی ایجاد ضایعات پاتولوژیک بسیاری از ضایعات بخش فوقانی مجاری تنفسی، دژنراسیون فولیکول، آنتریت، پریکاردیت، هپاتیت، اووفوریت، سپتی سمی تا ضایعات مهمتری مثل سالپنژیت و پریتونیت می باشد. سالپنژیت و پریتونیت ایجاد شده توسط گالی باکتریوم در گله های مرغ تخمگذار باعث افت تولید تخم مرغ و افزایش تلفات می شود. گالی باکتریوم شایع ترین عفونت باکتریائی است که به تنهایی و بدون دخالت دیگر باکتری ها در گله های مرغ تخمگذار عامل نارسائی های دستگاه تولید مثل می شود.در این مطالعه، طی بررسی میکروبیولوژیکی بر روی شناسائی عوامل باکتریائی عفونت زای دستگاه تولید مثل مرغان تخمگذار صنعتی، برخی جدایه های موارد سالپنژیتی مشکوک به گالی باکتریوم شناسائی شد. تشخیص اولیه بر اساس ویژگی های کشت و بیوشیمیائی تائید کننده جنس گالی باکتریوم بود. در ادامه آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز با استفاده از پرایمر های اختصاصی جنس گالی باکتریوم انجام شد. جدایه مورد آزمایش باند های 970 و 1080 جفت بازی نشان دادند که اختصاصی گالی باکتریوم است. به منظور تائید تشخیص با تکرار آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز، یک نمونه مثبت به دانشگاه کپنهاگ کشور دانمارک ارسال شد. بر اساس اطلاعات ما، این اولین گزارش جداسازی و شناسائی گالی باکتریوم در کشور ایران است. این مطالعه نشان دهنده نقش احتمالی باکتری گالی باکتریوم در صنعت طیور کشور است. مطالعه حاضر نشان دهنده نیاز به انجام مطالعات بیشتر بر روی وضعیت اپیدمیولوژیک این عفونت و نیز شناسائی گونه (های) جنس گالی باکتریوم است.کلید واژگان: گالی باکتریوم, سالپنژیت, جوجه, جداسازی, واکنش زنجیره ای پلیمراز}Gallibacterium, un cocobacillus gram-négatif est un genre de la famille des Pasteurellaceae capable dinfecter un large éventail despèces hôtes aviaires. En 2003, Gallibacterium a été sélectionné au lieu de noms antérieurs différents. Quatre espèces différentes ont été reconnues dans le genre Gallibacterium jusqu'à présent. Les membres du genre peuvent causer un large éventail de lésions pathologiques, des lésions des voies respiratoires supérieures, la dégénérescence des follicules, lentérite, la péricardite, lhépatite, loophrite, la septicémie à des problèmes plus importants tels que la salpingite et la péritonite. La salpingite et la péritonite des fermes de couche causées par Gallibacterium entraînent une diminution de la production d'ufs et une mortalité accrue. La gallibactérie est linfection bactérienne unique la plus fréquente dans les fermes pondeuses atteintes de troubles de la reproduction. Au cours dune étude microbiologique sur les agents infectieux bactériens des couches reproductives, certains isolats provenant de cas de salpingite étaient soupçonnés de Gallibacterium. Selon la culture et les propriétés biochimiques, lidentification primaire était à lappui du genre Gallibacterium. Un test de réaction en chaîne par polymérase (PCR) utilisant des amorces spécifiques à lidentification du genre a été effectué. Lisolat soupçonné a montré des bandes de 970 et 1080 pb, qui sont spécifiques pour Gallibcterium. Pour confirmer lidentification, un échantillon positif a été envoyé à lUniversité de Copenhague pour répéter le test de PCR. À notre connaissance, cest le premier rapport disolation et didentification de Gallibacterium en Iran. Cette étude montre la possibilité dun rôle pour Gallibacterium dans lindustrie avicole dIran. Cette étude montre également la nécessité de nouvelles recherches sur la situation épidémiologique de linfection, ainsi que sur lisolation et lidentification de différentes espèces du genre Gallibacterium.Keywords: Gallibacterium, Salpinigite, Poulet, Isolation, Réaction en chaîne par polymérase (PCR)}
-
زمینه مطالعهمنوآمین های مغزی (مثل هیستامین و دوپامین) نقش مهمی را در حواس، شناخت، پاداش و تنظیم اشتها بازی می کنند. تقابل بین سیستمهای دوپامینرژیک و هیستامینرژیک در بسیاری از اعمال فیزیولوژیک بررسی شده است اما این ارتباط در رفتار تغذیه ای جوجه ها ناشناخته است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات متقابل سیستم های دوپامینرژیک و هیستامینرژیک مرکزی در تنظیم اخذ غذا در جوجه های گوشتی بود.روش کاردر این مطالعه ما از روش تزریق داخل بطن مغزی برای دستکاری سیستم های دوپامینرژیک و هیستامینرژیک استفاده کردیم. در آزمایش اول، جوجه های تحت 3 ساعت محرومیت غذایی با سرم فیزیولوژی، هیستامین (300 نانومول)، آنتاگونیست گیرنده D1دوپامینی (SCH 23390) (5 نانومول)، و تزریق توام SCH 23390 و هیستامین بصورت داخل بطنی مغزی تزریق شدند. آزمایش های 2-5 مشابه آزمایش اول بود اما جوجه ها به ترتیب با آنتاگونیست گیرنده D2 دوپامینی (AMI-193) (5 نانومول)، آنتاگونیست گیرنده D3دوپامینی (NGB2904) (4/6 نانومول)، آنتاگونیست گیرنده D4دوپامینی (L-741,742) (6 نانومول) و مهارکننده سنتز دوپامین(6-OHDA) (5/2 نانومول) بجای SCH 23390 تزریق شدند. در آزمایش ششم تزریق داخل بطن- مغزی سرم فیزیولوژی، کلرفنیرآمین (آنتاگونیست گیرنده H1 هیستامینی) (300 نانومول)، دوپامین (40 نانومول) و تزریق توام کلرفنیرآمین+ دوپامین انجام شد. آزمایش های 7-9 مشابه آزمایش 6 بود فقط پرندگان بترتیب با فاموتیدین (آنتاگونیست گیرنده H2 هیستامینی) (82 نانومول)، تیوپرامید (آنتاگونیست گیرنده H3 هیستامینی) (300 نانومول) و مهار کننده سنتز هیستامین(α-FMH)(250 نانومول) بجای کلرفنیرآمین تزریق شدند. سپس مقدار غذای تجمعی (برحسب گرم) در زمان های 30، 60 و 120 دقیقه بعد از تزریق اندازه گیری شد.نتایجهیستامین موجب کاهش مصرف غذا در مقایسه با گروه کنترل در جوجه ها شد(P<0.05) که نشان دهنده اثر مهاری هیستامین بر اخذ غذا است و تزیق توام SCH 23390 + هیستامین بصورت معنی داری اثر هیستامین بر اخذ غذا را تضعیف کرد(P<0.05) . علاوه بر این اثر کاهش اشتهای هیستامین بوسیله 6-OHDA کاهش یافت (P<0.05). کلرفنیرآمین و α-FMH بصورت معنی داری کاهش اشتهای ناشی از دوپامین را تضعیف کرد در حالیکه تیوپرامید اثر مهاری دوپامین بر اخذ غذا را تقویت کرد (P<0.05).نتیجه گیریبا توجه به این نتایج به نظر می رسد یک ارتباط بین سیستم های دوپامینرژیک و هیستامینرژیک در کنترل اخذ غذا در جوجه ها وجود دارد و در این ارتباط گیرنده هایD1دوپامینی و H1 و H3 هیستامینی دخالت دارند.کلید واژگان: جوجه, دوپامین, اخذ غذا, داخل بطنی مغزی, هیستامین}BackgroundBrain monoamines (such as histamine and dopamine) play an important role in emotions, cognition, reward and feeding behavior. The interactions between histamine and dopamine were studied in many physiological functions but this correlation is unclear in feeding behavior of chickens. The aim of this study was to investigate the interaction of central histaminergic and dopaminergic systems on food intake in broiler chicken.MethodsIn this study we used from intracerebroventricular (ICV) injection for manipulating of histaminergic and dopaminergic systems. In Experiment 1, 3 h-fasted chicks were given an ICV injection of histamine, SCH23390, a D1 receptors antagonist and co-injection of histamine and SCH23390. Experiments 2-5 were similar to experiment 1 except birds were injected with AMI-193, D2 receptors antagonist; NGB2904, D3 receptors antagonist; L-741,742, D4 receptors antagonist and 6-OHDA, 6-hydroxydopamine instead of SCH 23390, respectively. In experiment 6, ICV injection of dopamine, chlorpheniramine, H1 receptors antagonist and co-administration of dopamine and chlorpheniramine were done. Experiments 7-9 were similar to experiment 6, except birds ICV injected with famotidine, H2 receptors antagonist; thioperamide, H3 receptors antagonist and α-FMH, alpha-fluoromethylhistidine in place of chlorpheniramine, respectively. Then cumulative food intake (g) was measured at 30, 60 and 120 min after the injection.ResultsHistamine decreased food intake compared to the control chicks indicating a inhibitory effect of histamine on food intake and SCH23390 attenuated the effect of histamine on food intake(PConclusionsThese results suggest, there is relationship between histaminergic and dopaminergic systems on food intake in chicken and H1, H3 and D1 receptors are involved in this interaction.Keywords: chicken, dopamine, food intake, ICV, histamine}
-
سلولهای بنیادی اسپرمساز پرندگان پتانسیل بالقوهای به عنوان مدل برای مطالعات پایهای زیستشناسی سلولهای بنیادی اسپرمساز و نیز استفاده برای اهداف بیوتکنولوژی دارند. با این حال تعداد اندک این سلولها و حضور سلولهای سوماتیک بیضهای در کنار سلولهای بنیادی اسپرمساز، کاربردهای این سلولها را محدود نموده است. بنابراین، این مطالعه برای اولین بار، به منظور B بررسی اثر یک محیط کشت فاقد سرم و غنی شده با ترکیبی از انواع فاکتورهای رشد و نیز ، بر تکثیر و غنیسازی جمعیت 27 سلولهای بنیادی اسپرمساز جوجه تازه متولد شده تحت شرایط آزمایشگاهی، انجام شد. برای این منظور سلولهای بافت بیضه و همچنین EGF و LIF ،bFGF ،GDNFجوجه تازه متولد شده در یک محیط کشت فاقد سرم و غنی شده با فاکتورهای رشد به عنوان جایگزینی برای سرم، کشت داده شدند. حضور سلولهای بنیادی اسپرمساز در کشتهای سلولی حاصل از بافت B27 ASZ بیضه بوسیله تشخیص فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز و بیان ژنهای 1 ،POU GPR و CVH ، 5F1 مورد بررسی قرار 125 گرفت. قبل از تیمار با محیط کشت غنی شده، تعداد اندکی از خوشه ها و کلونیهای مرتبط با سلولهای بنیادی اسپرمساز در با فاکتورهای ذکر شده در بالا، شدیدا منجر به القاء تکثیر DMEM کشتهای سلولی ظاهر شدند. غنی شدن محیط کشت سلولهای بنیادی اسپرمساز جوجه شد. بعلاوه، تحت این شرایط کشت، اتصال و ماندگاری سلولهای سوماتیک بیضهای کاهش یافت و بنابراین به تدریج تعداد آنها در محیط کشت کاهش یافت. سلولهای بنیادی اسپرمساز غنی شده برای فعالیت الکالین ASZ فسفاتاز و بیان ژنهای 1 ،POU GPR و CVH ، 5F1 مثبت بودند. این مطالعه نشان میدهد که محیط کشت غنی 125 B شده با فاکتورهای رشد ذکر شده در بالا و نیز باعث القاء تکثیر و غنیسازی جمعیت سلولهای بنیادی اسپرمساز در کوتاه 27 مدت تحت شرایط آزمایشگاهی میشود.
کلید واژگان: سلول های بنیادی اسپرم ساز, جوجه, تکثیر, فاکتور رشد, B27}Iranian Journal of Veterinary Science and Technology, Volume:8 Issue: 1, Winter and Spring 2016, PP 25 -32Poultry spermatogonial stem cells (SSCs) have the potential to serve as a model for studying the basic biology of SSC and they can also be used for biotechnological purposes. However, the small number of SSCs and the presence of the testicular somatic cells with SSCs have limited their applications. Therefore, this study was undertaken for the first time to investigate the effect of a serum-free medium supplemented with a combination of specific growth factors and B27 on the proliferation and enrichment of newborn chicken SSCs in vitro. Newborn chicken testicular cells were cultured in a serum-free DMEM, supplemented with GDNF, bFGF, LIF, and EGF growth factors and also B27 as an alternative for FBS. Presence and maintenance of the SSCs in the enriched cultures were evaluated by detection of alkaline phosphatase (AP) activity and ASZ1, POU5F1, CVH and GPR125 gene expression. A small number of clusters and colonies were emerged in testicular cell cultures before treatment with the enriched cell culture medium. Enrichment of the DMEM with the above indicated factors strongly promoted the proliferation of the chicken SSCs. Moreover, this culture condition declined attachment and maintenance of the testicular somatic cells and thus they decreased gradually in the cultures. The enriched SSCs were positive for AP activity and with detectable levels of ASZ1, POU5F1, CVH and GPR125 gene expression. This study shows that serum-free medium supplemented with a combination of B27 and the above indicated growth factors induces proliferation and enrichment of chicken SSCs in vitro in a short period of time.
Keywords: spermatogonial stem cell, Gallus gallus, proliferation, growth factors, B27 7} -
مطالعات پیشین نشانگر اثر ضد ویروسی فراورده های گیاهی سرخارگل و آقطی سیاه بر ویروس های آنفلوانزای انسانی در شرایط in vitro می باشد. برای بررسی اثر ضد ویروسی عصاره این گیاهان دارویی در شرایط طبیعی، از دو عصاره استاندارد شده سرخارگل (EF) و آقطی سیاه (SAM) و داروی آمانتادین در جوجه های گوشتی آلوده شده به ویروس آنفلوانزای پرندگان تحت تیپ H9N2 استفاده شد. 8 ساعت پس از تلقیح ویروس EF و SAM و داروی آمانتادین، و به مدت 7 روز به آب آشامیدنی جوجه ها اضافه شد.گروه پروفیلاکسی از 5 روز پیش از چالش و به مدت ده روز، EF در آب آشامیدنی دریافت نمود. در طی روزهای پس از چالش میزان تیتر ویروس در نمونه های مخاط نای و مدفوع جوجه ها با استفاده از آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز زمان حقیقی اندازه گیری شد. نتایج نشانگر بالاترین مقادیر دفع ویروس از مدفوع و نای در گروه کنترل چالش (بدون درمان) در روز 3 پس از چالش می باشد. در مقایسه با گروه چالش بدون درمان، تیتر ویروس نمونه های مدفوع گروه پروفیلاکسی EF در تمام روزهای پس از چالش به میزان قابل توجهی کمتر بود. همچنین، همگی نمونه های مدفوع پرندگان هر دو گروه درمان و پروفیلاکسی EF در روز 3 پس از چالش بر خلاف سایر گروه های چالش از نظر دفع ویروس منفی بودند. اگر چه به طور کلی تیتر ویروس در نمونه های نای کم بود، درمان با SAM و آمانتادین سبب کاهش موارد نمونه های مثبت در مقایسه با گروه کنترل مثبت و درمان یا پروفیلاکسی با EF گردید. این مطالعه بر کاهش دفع ویروس آنفلوانزا در نمونه های مدفوع و نای پس از استفاده عصاره الکلی سرخارگل و عصاره آبی آقطی سیاه در جوجه های گوشتی دلالت می نماید.
کلید واژگان: سرخارگل, آقطی سیاه, آنفلوانزای H9N2, جوجه, واکنش زنجیره ای پلیمراز زمان حقیقی}Previous studies have shown antiviral effect of Echinacea and elderberry preparations against human influenza viruses in vitro. To investigate the in vivo antiviral effect of these herbs on avian H9N2 influenza virus, amantadine and two standardized commercial extracts of Echinacea purpurea (EF) and Sambucus nigra (SAM) were used in broiler chickens infected with H9N2 strain of the virus. EF, SAM and amantadine were added to drinking water of chickens in different groups for 7 days starting 8 h after intranasal inoculation of the challenged virus and in prophylaxis group of EF for 10 days starting 5 days before the challenge time. During post infection (PI) days, titer of the virus in tracheal mucosa and faeces were quantified using quantitative real-time PCR. The untreated challenged group showed the highest faecal and tracheal titer of the virus on day 3 PI. The virus was not detected in negative control group during the course of the experiment. Prophylaxis administration of EF considerably reduced the faecal titer of the virus in all days PI. Although overall titer of the virus in the tracheal samples was low, treatment with amantadine and SAM apparently reduced quantity of tracheal positive samples in comparison to untreated and EF-treated groups. This study indicates that using Echinacea and elderberry extracts in chicken can reduce H9N2 virus shedding from trachea and faeces.Keywords: Echinacea purpurea, Sambucus nigra, H9N2 avian influenza virus, Chicken, quantitative real, time PCR} -
شیوع استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین و ناقلی استافیلوکوکوس ارئوس در بین طیور و کارکنان مزارع آن ها در کشور مالزی ناشناخته است. در تحقیق حاضر 30 مزرعه پرورش جوجه و همچنین کارکنان آن ها از نظر وجود استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم و حساس به متی سیلین مورد غربالگری قرار گرفتند. خصوصیات ژنتیک سویه های ایزوله شده با استفاده از روش های مولکولی مثل multi locus sequence typing (MLST) و Staphylococcus protein A (spa) و تعیین الگوی ژن های حدت مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از عدم وجود استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین و شیوع پایین استافیلوکوکوس ارئوس (7 سویه از 503 نمونه 4/1%) در بین گله ها و مراقبین از گله ها بود. استافیلوکوک ارئوس های جدا شده به چهار سکانس تایپ ST97 (spa type t359)، ST1179 (t359)، ST 692 (t2247) و ST188 (t189) متعلق بودند. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که شیوع استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین در بین مرغداری ها و همچنین مراقبت کنندگان از آن ها ناچیز بوده، بنابراین، انتقال متقاطع از این طریق در کشور مالزی خطر جدی محسوب نمی شود.
کلید واژگان: جوجه, استافیلوکوکوس ارئوس, استافیلوکوکوس ارئوس مقاوم به متی سیلین, مالزی}The prevalence of methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA) and methicillin sensitive Staphylococcus aureus (MSSA) carriage among poultry and poultry farmers in Malaysia is largely unknown. In the current investigation، chickens and chicken farmers from 30 chicken farms were screened for MRSA and S. aureus carriage. The genetic characteristics of the isolates were determined through multi locus sequence typing (MLST)، Staphylococcus protein A (spa) typing and virulent gene profiling. The outcome of the study showed lack of MRSA and extremely low S. aureus prevalence (n=7 of 503، 1. 4%) among chicken flocks and the poultry farmers in Malaysia. Staphylococcus aureus isolates belonged to 4 sequence types (ST): ST97 (spa type t359)، ST1179 (t359)، ST 692 (t2247) and ST188 (t189). It can be concluded that MRSA/MSSA prevalence is very low among chicken and chicken farmers، human and chicken cross transmission of S. aureus does not seem to be a threat in Malaysia.
Keywords: Chicken, Staphylococcus aureus, MRSA, Malaysia} -
اسانس گیاه آویشن شیرازی (Zataria multiflora) دارای اثرات تعدیل کننده ایمنی می باشد و هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر اسانس این گیاه بر پاسخ های ایمنی ناشی از تجویز واکسن های زنده نیوکاسل در جوجه گوشتی و طول دوره دفع سویه ویروس واکسن در مدفوع می باشد. 180 جوجه از هر دو جنس به 6 گروه مساوی تقسیم شدند: گروه 1: غیر واکسینه، گروه 2: واکسینه، گروه 3: واکسینه + لوامیزول 150 میلی گرم بر کیلوگرم روزانه با گاواژ، گروه 4: واکسینه + اسانس آویشن شیرازی 1/0 گرم بر کیلوگرم روزانه زیر جلدی، گروه 5: واکسینه + اسانس آویشن شیرازی 2/0 گرم بر کیلوگرم روزانه زیر جلدی و گروه 6: واکسینه + اسانس آویشن شیرازی 4/0 گرم بر کیلوگرم روزانه زیر جلدی. پرندگان با واکسن B1 واکسینه شده و پس از 10 روز واکسن لاسوتا تجویز گردید. لوامیزول و اسانس آویشن شیرازی به ترتیب برای 10 و 5 روز پشت سرهم پس از واکسن B1 تجویز شدند. در روزهای 0، 7، 14، 28 و 35 پس از واکسن دوم آزمون مهار هماگلوتیناسیون (HI) انجام شد. پاسخ های ایمنی سلولی با انجام آزمون ازدیاد حساسیت تاخیری (DTH) 14 روز پس از واکسن دوم سنجیده شدند. در طی 15 روز پس از واکسن دوم نمونه های مدفوع هر سه روز یک بار جمع آوری شده و شناسایی ویروس با آزمون RT-PCR انجام پذیرفت. تجویز اسانس آویشن شیرازی سبب افزایش تیتر آنتی بادی به صورت وابسته به دوز و در سطحی بالاتر از لوامیزول و سرکوب واکنش DTH گردید. تاثیر اسانس آویشن شیرازی در دوز 1/0 گرم بر کیلوگرم در کوتاه کردن دوره دفع ویروس در مدفوع مشابه لوامیزول بود، حال آنکه مقادیر بالاتر اثر کاهنده قوی تری ایجاد نمودند. در کل، اسانس آویشن شیرازی در جوجه های واکسینه شده با واکسن های زنده نیوکاسل موجب تحریک پاسخ های ایمنی هومورال و کوتاه شدن دوره دفع ویروس در مدفوع می شود، در حالی که پاسخ های ایمنی سلولی را سرکوب می نماید.
کلید واژگان: آویشن شیرازی, پاسخ های ایمنی, واکسن های بیماری نیوکاسل, جوجه}Zataria multiflora essential oil possesses immunomodulatory effects and the present study investigates its effect on immune responses to live Newcastle disease (ND) vaccines and faecal shedding period of vaccine strain virus in chickens. One hundred and eighty chickens from both sexes were divided into 6 equal groups: group 1: unvaccinated، group 2: vaccinated (B1 vaccine followed by La Sota 10 days later)، group 3: vaccinated + levamisole (150 mg/kg/day، orally)، groups 4، 5 and 6 were vaccinated and received Z. multiflora essential oil by SC injections at 0. 1، 0. 2 and 0. 4 g/kg/day dosages، respectively. Levamisole and Z. multiflora essential oil were administered for 10 and 5 consecutive days post B vaccination. On days 0، 7، 14، 28 and 35 post booster vaccination (PBV)، HI test was performed. Delayed type hypersensitivity (DTH) test was accomplished on day 14 PBV. Faecal virus shedding was determined during 15 days PBV with 3 day intervals by RT-PCR method. Zataria multiflora essential oil induced a dose-dependent increase in antibody titers in an extent higher than levamisole as well as a dose-dependent suppression of DTH reaction. Effect of Z. multiflora essential oil at the dosage of 0. 1 g/kg on shortening of faecal virus shedding period was exactly the same as levamisole where higher doses demonstrated stronger decrease. In conclusion، Z. multiflora essential oil stimulates humoral immune responses and shortens faecal virus shedding period while suppressing cell-mediated immune responses in chickens vaccinated with live ND vaccines
Keywords: Zataria multiflora, Immune responses, Newcastle disease vaccines, Chickens} -
Age related cytochemical changes of thymic endocrine cells were studied in 78 day old chicks at five day interval to age of day 60 employing a panel of cytochemical stains. Methenamine silver revealed cell morphology including cell processes distinctly while diamine silver revealed a stronger argentaffinity in these cells. The cells had greater affinity for diamine silver compared to methenamine silver (Argentaffin), followed by formaldehyde induced auto-fluorescence, argyrophilia, lead hematoxylin and HCl-toluidine. The chromaffin reaction was the weakest. Cytochemically, three different endocrine cell populations i.e. argentaffin cells, argyrophilic cells and amine precursor uptake and decarboxylation series (APUD)/chromaffin cells, formed the resident population of thymic endocrine cells. Occurrence of numerous serotonin storing cells, moderately frequent APUD cells, and fewer chromaffin as well as mast cells suggests for a conspicuous reservoir of amine storing cells in thymus. Morphologically argentaffin cells were of four types i.e. the peripherally granulated spherical cells (Type-I), densely granulated oval cells (Type-II), pyramidal argentaffin cells (Type-III) and diffusely granulated elongated cells (Type-IV). The type-II argentaffin cells were most frequent in the medulla followed by the type-I cells and the type-III cells. The type-IV cells were least in frequency. The age related changes in frequency of these cells are also discussed.Keywords: Aging, Chicken Endocrine cells, Serotonin cells, Thymus}
-
مطالعه حاضر برای بررسی اثر تزریق داخل بطنی-مغزی کتانسرین (آنتاگونیست گیرنده 5-HT2a) و SB242084 (آنتاگونیست گیرنده 5-HT2c) بر مصرف آب و غذای ناشی از هارمالین در جوجه های گوشتی 24 ساعت محروم از غذا انجام گرفت. در ابتدا کانول راهنما در بطن جانبی راست جوجه ها قرار گرفت. در آزمایش اول، پرندگان به صورت داخل بطن مغزی تحت تزریق 0، 25، 50 و 100 میکروگرم هارمالین قرار گرفتند. در آزمایش دوم، جوجه ها 10 میکروگرم کتانسرین را قبل از تزریق هارمالین دریافت کردند. در آزمایش سوم، پرندگان پس از 3 میکروگرم SB242084 تحت تزریق هارمالین قرار گرفتند و مقدار مصرف غذا و آب تجمعی تا سه ساعت پس از تزریق مشخص گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که هارمالین باعث کاهش مصرف غذا و افزایش مصرف آب در جوجه های گوشتی 24 ساعت محروم از غذا می شود (P≤0.05). اثر هارمالین بر مصرف غذا و آب به صورت معنی داری با پیش درمانی کتانسرین و SB242084 تضعیف شد (P≤0.05). این نتایج پیشنهاد می کند که یک تداخل عمل بین هارمالین و سروتونین (از طریق گیرنده های 5-HT2a و 5-HT2c) در رفتار تغذیه ای جوجه ها وجود دارد.
کلید واژگان: هارمالین, سروتونین, پاسخ تغذیه ای, جوجه}This study was designed to examine the effects of intracerebroventricular (ICV) injection of ketanserin (5-HT2a receptor antagonist) and SB242084 (5-HT2c receptor antagonist) on harmaline induced feeding and drinking response in 24-h food-deprived (FD24) broiler cockerels. At first، guide cannula was surgically implanted in the right lateral ventricle of chickens. In experiment 1، birds were injected intracerebroventriculary with 0، 25، 50 and 100 μg of harmaline. In experiment 2، chickens received 10 μg ketanserin prior to the injection of harmaline. In experiment 3، birds were administered with harmaline after 3 μg SB242084 and the cumulative food and water intake was determined at 3 h post injection. The results of this study showed that harmaline decreases food consumption and increases water intake in FD24 broiler cockerels (P≤0. 05). The effect of harmaline on food and water intake was significantly attenuated with ketanserin and SB242084 pretreatment (P≤0. 05). These results suggest that there is an interaction between harmaline and 5-HT (via 5-HT2a and 5 HT2c receptors) on eating response in chicken.Keywords: Harmaline, 5, HT, Eating response, Chicken} -
بیماری مارک یکی از بیماری های رایج لنفوپرولیفراتیو طیور است که بطور معمول با ارتشاح سلول های تک هسته ای در اندام های مختلف مشخص می شود. این بیماری قابل انتقال بوده و توسط نوعی هرپس ویروس ایجاد می شود. این بیماری در سراسر دنیا و از جمله کشور ما ایران شایع بوده و باعث ایجاد مشکلات جدی در صنعت مرغداری می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر بدست آوردن تخمینی از میزان وقوع این بیماری در برخی از مناطق اصلی پرورش طیور گوشتی در استان تهران (ساوجبلاغ، کرج، شهریار و ورامین) می باشد. این مطالعه با 35 مرتبه مراجعه به برخی کشتارگاه های طیور و بازرسی دقیق لاشه های طیور کشتار شده و بررسی هیستوپاتولوژیک بافت ها و اندام های مختلف مشکوک و طبیعی مربوط به 80 گله جوجه گوشتی که در استان تهران پرورش یافته بودند انجام گردید. بررسی های ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک انجام یافته نشان داد که در 24 گله از مجموع 80 گله مورد مطالعه بیماری مارک وجود دارد (30%). این نتیجه دلالت بر آن دارد که بیماری مارک بروز بالایی در بین گله های گوشتی استان تهران دارد. میزان بروز اشکال پوستی، احشایی و شکل مخلوط پوستی و احشایی بترتیب برابر با 2/16، 8/3 و 10 درصد تعیین گردید. علاوه بر این هیچ موردی از اشکال عصبی و چشمی در این مطالعه دیده نشد. نتایج این تحقیق اهمیت و خسارات ناشی از میزان بروز بالای بیماری مارک در گله های طیور گوشتی استان تهران را متذکر می شود. پیشنهاد گردید که مطالعات بیشترو دقیقتری در زمینه ابتلاء گله های جوجه گوشتی به بیماری مارک و همچنین در مورد میزان اثر بخشی واکسن های موجود در کاهش بروز و خسارات ناشی از این بیماری انجام پذیرد.
کلید واژگان: بیماری مارک, میزان وقوع, جوجه, هیستوپاتولوژی, ایران}Marek's disease (MD) is a common lymphoproliferative disease of chickens, usually characterized by mononuclear cellular infiltration in different organs. The disease is caused by a herpes virus and is transmissible. MD has been a common, important problem for poultry industry worldwide, as well as, in our country, Iran. The aim of present study was to have an estimation of the incidence of MD in broiler flocks of some major regions of chicken rearing in Tehran province (Savojbolagh, Karaj, Shahriar and Varamin). This was implemented by 35 times visiting of some poultry slaughterhouses and thoroughly inspection of chicken's carcasses and histopathological examination of various tissues and organs of suspected and normal slaughtered chickens from 80 broiler flocks, that was reared in Tehran province. Gross and microscopic examinations of chickens, in four mentioned regions, showed that 24 out of 80 flocks (30%) had been infected to different forms of the disease. This result indicated that MD has a high incidence in broiler flocks of Tehran province. The incidence of cutaneous, visceral and mixed cutaneous and visceral forms in these regions (four regions) was determined as 16.2%, 3.8% and 10%, respectively. Moreover, no case of nervous and ocular forms was seen in this study. The result of the current study gives a hint for the importance and losses behind the high incidence of the MD in broiler flocks of Tehran province, Iran. Further detailed study on MD in broiler flocks and on the effectiveness of available MD vaccines in reducing the incidence and losses of the disease is recommended.Keywords: Marek's disease, Incidence, Chicken, Histopathology, Iran} -
جهت تعیین میزان دخالت نیتریک اکساید در پاتوژنز کوکسیدیوز القاء شده با چهار گونه آیمریا، تعداد 30 جوجه با مخلوطی از اوسیستهای اسپوروله شده آیمریا(E. acervulina، E. maxima، E. necatrix، and E. tenella) در سن 26 روزگی آلوده شدند. افزایش در دفع اووسیست در پرندگان آلوده شده در روزهای 6،10،14 بعد از عفونت وجود داشت. ضایعات هیستوپاتولوژیک شامل ضایع شدن بافت اپی تلیال، احتقان عروق خونی، خیز عضلانی شدید و نکروز زیر مخاط بودند. مجموع نیتریت و نیترات سرم در روزهای 6، 10، 14 بعد از عفونت بطور فزاینده ای افزایش یافت اما تنها در روزهای 10، 14 بعد از عفونت در مقایسه با روزهای دیگر معنی دار(P < 0.05) بود. مقادیر نیترات نیز بطور معنی داری در روزهای 10 و 14 بالاتر از روزهای دیگر بود. چنین استباط می شود که عفونت با چهار گونه آیمریا، تولید نیتریک اکساید را در روزهای بعد از عفونت تحریک می کند. احنمالا نیتریک اکساید در پاتوژنز کوکسیدیوز نقش دارد.
کلید واژگان: آیمریا, جوجه, کوکسیدیوز, نیتریت و نیترات}In order to determine the involvement of nitric oxide in the pathogenesis of coccidiosis induced by Eimeria, 30 chickens were challenged with mixed sporulated oocysts of four species of Eimeria (E. acervulina, E. maxima, E. necatrix, and E. tenella) at 26 days of age. There was an increasing of oocyst shedding in the infected birds at 6, 10 and 14 days post-infection. Histopathological examination revealed a loss of epithelial tissue, congestion of blood vessels, severe muscular edema and necrosis of submucosa. The sum total of nitrite and nitrate was increased in the serum at 6, 10 and 14 days post-infection progressively, but was only significant (P < 0.05) at 10 and 14 days post-infection compared to earlier days. The nitrate amounts were also significantly higher at days 10 and 14. It can be concluded that infection by four species of Eimeria stimulated NO production after infection. It is therefore possible that NO is involved in the pathogenesis of coccidiosis
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.