جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "pharmacokinetics" در نشریات گروه "دامپزشکی"
-
Sustained release drug formulations are frequently developed to reduce dosage frequency and to improve outcomes of drug therapy. This study evaluates the pharmacokinetic (PK) parameters of a novel injectable danofloxacin (DANO) formulation in comparison with a conventional product in an animal model. A recently synthesized DANO formulation, prepared by incorporation of DANO-loaded mesoporous silica nanoparticles in liposomes and integration of liposomes in chitosan and β-glycerophosphate solution (lipogel) along with the conventional DANO product were injected subcutaneously (SC) in rabbits. Blood samples were collected at specific time points and DANO concentrations in plasma samples were measured. The PK parameters including maximum concentration (Cmax), time to reach Cmax (Tmax), area under the concentrationversustime curves (AUC), area under the first moment concentration-time curve (AUMC) and mean residence time (MRT) were studied by non-compartmental analyses. The values of MRT (156.00 ± 20.00 hr), AUC (15.30 ± 3.00 µg mL-1 perhr) and Tmax (4.70 ± 1.60 hr) for lipogel formulation were higher than those of the conventional product (8.50 ± 3.60 hr, 3.70 ± 2.00 µg mL-1 per hr and 0.80 ± 0.26 hr, respectively). However, Cmax values for lipogel formulation (0.41 ± 0.15 µg mL-1) were significantly lower than those of the conventional drug product (0.68 ± 0.09 µg mL-1). It was concluded that the novel DANO lipogel effectively slowed down the drug absorption and the incorporation of liposomes in hydrogel could be a useful approach to maintain the therapeutic drug level for a longer period; however, more studies are needed in this field.
Keywords: danofloxacin, Liposome, Pharmacokinetics, Rabbit, Sustained release -
زمینه مطالعه
در درمان با داروهای ضدمیکروبی رایج معمولا تجویز مکرر دارو و دستکاری حیوانات مورد نیاز است اما فرآورده های آهسته رهش می توانند کامپلیانس یا رعایت دستورالعمل درمانی را بهبود بخشند.
هدفاین مطالعه به منظور بررسی پارامترهای فارماکوکینتیک یک هیدروژل آهسته رهش انروفلوکساسین در مقایسه با یک فرآورده رایج پس از تزریق زیر جلدی در خرگوش به عنوان یک مدل حیوانی انجام شد.
روش کاربیست راس خرگوش به طور تصادفی در سه گروه تقسیم شدند و به آنها یک دوز انروفلوکساسین یا بلانک به صورت زیرجلدی به این شرح تزریق گردید: گروه 1 (8 راس) انروفلوکساسین را به میزان 10 میلی گرم بر کیلوگرم با استفاده از یک فرآورده رایج (انرو وت) دریافت کردند؛ گروه 2 (8 راس) انروفلوکساسین را به میزان 3/33 میلی گرم بر کیلوگرم با استفاده از فرمولاسیون هیدروژل دریافت کردند و گروه 3 یا گروه شاهد (4 راس) حجم هایی مشابه از یک فورمولاسیون هیدروژل بلانک را دریافت کردند. نمونه های خون در زمان های مختلف بعد از تزریق دارو اخذ گردید. غلظت انروفلوکساسین در پلاسما با استفاده از روش کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا اندازه گیری شد و پارامترهای فارماکوکینتیکی با آنالیز غیر کومپارتمانی محاسبه گردید.
نتایجهیدروژل انروفلوکساسین، دارو را به صورت آهسته رهش آزاد کرد با میانگین زمان حضور 3/15 ± 4/78 (MRT) ساعت که به طور معنی داری بیشتر از فرآورده رایج (37/2 ± 39/7 ساعت) بود (05/0p < /em><). با این حال، حداکثر غلظت پلاسما (Cmax) برای هیدروژل انروفلوکساسین (76/0 ± 41/1 میکروگرم در میلی لیتر) به طور معنی دار کمتر از فرآورده رایج (79/0± 86/2 میکروگرم بر میلی لیتر) بود. زیست فراهمی نسبی دو فرآورده تفاوت معنی داری نداشت.
نتیجه گیری نهاییفرآورده هیدروژل میانگین زمان حضور داروی انروفلوکساسین را به طور معنی داری افزایش داد و این فرآورده می تواند یک سیستم دارورسانی نویدبخش برای طولانی کردن فعالیت فارماکولوژیک انروفلوکساسین در حیوانات و افزایش کامپلیانس باشد.
کلید واژگان: انروفلوکساسین, تشکیل دهنده ژل در محل, فارماکوکینتیک, خرگوش, آهسته رهشBACKGROUNDFrequent drug dosing and animal handling are usually required in conventional antimicrobial therapy but sustained release formulations can improve compliance.
OBJECTIVESThis study aimed to evaluate the pharmacokinetic (PK) parameters of a novel sustained release enroflox-acin (ENR) hydrogel in comparison to a conventional ENR formulation in rabbit animal model.
METHODSA total of 20 rabbits were randomly divided into three groups and received a single dose of ENR or blank by subcutaneous (SC) injection as following: Group 1 (n=8) received ENR (10 mg/kg) using a conventional product (Enrovet®); Group 2 (n=8) received ENR (33.3 mg/kg) using a hydrogel formulation; and Group 3 or control group (n=4) received equal volumes of a blank hydrogel formulation. Blood samples were collected at different time points post-dosing. ENR concen-trations in plasma were estimated by high-performance liquid chromatographic (HPLC) method and PK parameters were calculated using a non-compartmental analysis.
RESULTSThe ENR hydrogel released the drug in a sustained manner with mean residence time (MRT) of 78.4 ± 15.3 h, which was significantly more than that of the conventional formulation (7.39 ± 2.37 h, p <0.05). However, maximal plasma concentration (Cmax) for ENR hydrogel (1.41 ± 0.76 μg/mL) was significantly less than that of the conventional product (2.86 ± 0.79 μg/mL). The relative bioavailability (Frel) was not significantly different between the two formula-tions.
CONCLUSIONSThe hydrogel formulation significantly increased the MRT of ENR. Hence, it could be a promising delivery system to prolong the pharmacological activity of ENR in animals and enhance compliance.
Keywords: enrofloxacin, In situ gel forming, pharmacokinetics, Rabbit, sustained release -
برهمکنش های دارویی می تواند بر روی فاکتورهای فارماکوکینتیک داروهای بیهوشی تاثیر گذارد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر فنیل بوتازون بر فاکتورهای فارماکوکینتیک تیوپنتال در سگ نر بود. دوازده قلاده سگ نر را به صورت تصادفی به دو گروه (کنترل و آزمایش) تقسیم شد. سلامتی حیوانات با انجام آزمایشات کلینیکی تایید شد. در گروه کنترل سالین نرمال 1/0 میلی لیتر بر کیلوگرم قبل از تجویز داخل وریدی تیوپنتال 17 میلی گرم بر کیلوگرم و در گروه آزمایش فنیل بوتازون 20 درصد به میزان 20 میلی گرم بر کیلوگرم داخل وریدی تزریق شد. بعد از بیهوشی نمونه های خون در فواصل زمانی مشخص جمع آوری و سپس با سانتریفیوژ سرم آن جداسازی شد. غلظت تیوپنتال با روش HPLCاندازه گیری شد. سرعت حذف دارو، نیمه عمر، حجم توزیع و کلیرانس به صورت غیرمحفظه ای با نمودار غلظت – زمان تیوپنتال به دست آمد. نتایج نشان از اختلاف بین پارامترهای فارماکوکینتیک تیوپنتال در گروه آزمایش و کنترل داشت. به نحوی که سرعت حذف دارو و کلیرانس در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش اما نیمه عمر و حجم توزیع در گروه آزمایش افزایش یافت. این مسئله ممکن است نتیجه جابجایی جایگاه های پیوند یافته فنیل بوتازون باشد.. در نتیجه فاکتورهای فارماکوکینتیک و هم چنین مدت زمان عملکرد تیوپنتال تغییر یابد.
کلید واژگان: فارماکوکینتیک, فنیل بوتازون, تیوپنتال, سگ نر, تداخل داروییDrug interactions may affect on pharmacokinetic parameters of anesthetic agents. The purpose of this research was to investigate the effect of phenylbutazone on various pharmacokinetic parameters of Sodium thiopental in male dogs. Twelve male dogs were randomly divided into two (control and experimental) groups. Animal health was confirmed by clinical examination prior to testing. Equivalent doses of thiopental sodium (17 mg/kg) were intravenously administered following the injection of 0.9% normal saline (0.1 ml/kg) in control group and phenylbutazone 20% (20 mg/kg) via the same route in experimental group. After anesthesia, blood samples were collected at various time intervals and their sera were separated by centrifugation and were assayed for thiopental concentration using HPLC method. Elimination rate constant (kel), half-life (t1/2), volume of distribution (Vd) and clearance (Cl) of thiopental were determined non-compartmental analysis of the concentration-time curves. Results show a significant difference in thiopental pharmacokinetic parameters. The elimination rate constant and clearance in the experimental group were found to be less than those in the control group, but the half-life and Vd of thiopental were more than in the experimental group compared to those in the control group. This is probably as a result of displacement from binding sites by phenylbutazone which can lead to changes in pharmacokinetic parameters and duration action of thiopental .
Keywords: Pharmacokinetics, drug interaction, Thiopental, male dog, Phenylbutazone -
اثر 3 مهار کننده انتخابی خوراکی فلووکسامین (FLU)، کتوکونازل (KET) و وراپامیل (VER) بر فارماکوکینتیک (PK) فلورفنیکل (FFC) در مرغ ها مورد ارزیابی قرار گرفت. مرغ ها با محلول سالین (SAL)، FLU (mg/kg 60)، KET (mg/kg 25) یاVER (mg/kg 9) به صورت خوراکی به مدت 7 روز متوالی تیمار شدند. FCC به صورت خوراکی و تک دوز (mg/kg 30) به مرغ ها تجویز شد. نمونه خون از هر مرغ 0 الی 12 ساعت پس از تجویز FCC گرفته و غلظت پلاسمایی FCC با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) اندازه گیری شد. تجویز هم زمان KET و FCC موجب افزایش AUC مربوط به FCC و کاهش CLs آن و همچنین وراپامیل موجب افزایش Cmax مربوط به FCC شد، در حالی که AUC، CLs و Cmax مربوط به FCC در حضور FLU تغییری نکرد. داده ها نشان داد که بر خلاف P-gp و CYP 1A، CYP 3A نقش کلیدی در فارماکوکینتیک FCC ایفا می کند. بر اساس نتایج حاصله در صورتی که FCC همراه با سایر داروهایی که سوبسترا، القا کننده و یا مهار کننده CYP 3A و P-gp هستند مصرف شود، امکان رخ داد عوارض ناشی از تداخل دارویی وجود دارد.کلید واژگان: CYP 1A, CYP 3A, فلورفنیکل, P-glycoprotein, فارماکوکینتیکThe effects of three selective oral inhibitors, fluvoxamine (FLU), ketoconazole (KET), and verapamil (VER), on the pharmacokinetics (PK) of florfenicol (FFC) were investigated in chickens. The chickens were administered orally with saline solution (SAL), FLU (60 mg/kg), KET (25 mg/kg), or VER (9 mg/kg) for 7 consecutive days. Florfenicol was given to the chickens at a single dose of 30 mg/kg orally. Blood samples were collected from each chicken at 0 to 12 h post-administration of FFC. The plasma concentration of FFC was analyzed by high-performance liquid chromatography (HPLC). The AUC of FFC increased and the CLs of FFC decreased with oral co-administration of KET in chickens, and the Cmax of FFC increased with VER. While the AUC, the CLs and the Cmax of FFC were all invariable with FLU. These data suggested that CYP 3A played a key role in the PK of FFC in chickens, however, P-glycoprotein (P-gp) and CYP 1A did not. The results imply that the adverse drug-drug interaction may occur in the use of FFC if the co-administrated drugs are the substrates, inducers or inhibitors of CYP 3A or/and P-gp.Keywords: CYP 1A, CYP 3A, Florfenicol, P-glycoprotein, pharmacokinetics
-
تداخلات فارماکوکینتیک یکی از انواع مهم تداخلات دارویی در مباحث فارماکولوژی می باشد که به تبع می تواند بر روی فعالیت فارماکولوژژیکی دارو در بدن تاثیرگذار باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر فنیل بوتازون بر فاکتورهای فارماکوکینتیک تیوپنتال در سگ ماده بود. هشت قلاده سگ ماده به دو گروه کنترل و آزمایش به طور تصادفی تقسیم شدند. با اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی و هماتولوژی سلامت حیوانات مورد تایید قرار گرفت. در گروه کنترل سالین نرمال 9/0% ( 1/0 میلی لیتر به ازای کیلوگرم) و گروه آزمایش فنیل بوتازون 20% با همان دوز گروه کنترل قبل از تجویز تیوپنتال 5% (34/0 میلی لیتر به ازای کیلوگرم) داخل وریدی تجویز شد. با خون گیری در زمان های مختلف بعد از بیهوشی غلظت تیوپنتال در سرم با روش HPLC اندازه گیری شد. فاکتورهای فارماکوکینتیک از جمله ضریب حذف، نیمه عمر، حجم توزیع و کلیرانس به صورت غیرمحفظه ای با نمودار غلظت-زمان تیوپنتال محاسبه شد. نتایج نشان داد، نیمه عمر و حجم توزیع تیوپنتال در گروه آزمایش نسبت به کنترل افزایش معنی داری داشت. اما سرعت حذف دارو و کلیرانس در گروه آزمایش کمتر از کنترل شد و این اختلاف معنی دار بود (05/0P<). بنابراین حضور فنیل بوتازون می تواند سبب افزایش نیمه عمر و حجم توزیع تیوپنتال در سگ ماده شود.کلید واژگان: تیوپنتال, فاکتورهای فارماکوکینتیک, فنیل بوتازون, سگ مادهPharmacokinetics drug interactions are one of the most important drug interactions in clinical pharmacology science which can consequently affect the pharmacological activities of drugs. The aim of this research study was to investigate the effect of phenylbutazone on various pharmacokinetics parameters of thiopental in drug interactions in female dogs. On this basis, eight female dogs were randomly divided into two groups (control and test groups). The Biochemical and hematological parameters were measured and were found to be at normal range. Normal saline of 0.9% (0.1 ml/kg) and thiopental sodium of 5% (0.34 ml/kg) were intravenously administered to animals in the control group. Equivalent dose of thiopental sodium was also administered following the injection of phenylbutazone 20% via the same route. Serum was separated by centrifugation and thiopental concentration was measured using HPLC method. Pharmacokinetics factors including rate of elimination, half-life, volume of distribution, and clearance were calculated using non-compartmental analysis of the concentration-time curves. The results of this study showed that in comparison with the control group, half-life, distribution volume of thiopental were significantly increased in the test group (PKeywords: Thiopental, Pharmacokinetics, Phenylbutazone, Female dog
-
The aim of this study was to evaluate pharmacokinetic profiles of florfenicol after a single dose of intravenous (5.00 mg kg-1 body weight) and oral (40.00 mg kg-1 body weight) administrations in common carp (Cyprinus carpio). The residue depletion of florfenicol was also investigated after oral administration (10.00 mg kg-1 body weight) and bath treatment (5.00 mg L-1) for 10 consecutive days. Pharmacokinetics of florfenicol in plasma after a single dose administration, at 10 time points (0.50, 1, 2, 4, 8, 12, 24, 72, 120 and 168 hr) and florfenicol concentrations in tissues (plasma, liver and muscle) at three time points (1, 7 and 14 days) after 10 consecutive days, were analyzed by high performance liquid chromatography. The peak concentration of florfenicol was 137.02 ng mL-1 and the time to reach peak concentration in plasma was two hr. The elimination half-lives, the volume of distribution at steady state and total body clearance were estimated as 21.40 hr, 0.30 and 0.03 L hr-1, respectively. After drug administration for 10 days, it's concentration in plasma and muscle in oral treatment was significantly more than bath treatment in all days. Drug concentrations in the liver after bath treatment were significantly higher for a shorter period than the concentration in the oral treatment, indicating that higher levels of florfenicol for a longer period can be achieved in the tissues after oral drug administration. According to pharmacokinetic results, florfenicol may be a suitable candidate for the treatment of common bacterial infections in common carp farming.
The aim of this study was to evaluate pharmacokinetic profiles of florfenicol after a single dose of intravenous (5.00 mg kg-1 body weight) and oral (40.00 mg kg-1 body weight) administrations in common carp (Cyprinus carpio). The residue depletion of florfenicol was also investigated after oral administration (10.00 mg kg-1 body weight) and bath treatment (5.00 mg L-1) for 10 consecutive days. Pharmacokinetics of florfenicol in plasma after a single dose administration, at 10 time points (0.50, 1, 2, 4, 8, 12, 24, 72, 120 and 168 hr) and florfenicol concentrations in tissues (plasma, liver and muscle) at three time points (1, 7 and 14 days) after 10 consecutive days, were analyzed by high performance liquid chromatography. The peak concentration of florfenicol was 137.02 ng mL-1 and the time to reach peak concentration in plasma was two hr. The elimination half-lives, the volume of distribution at steady state and total body clearance were estimated as 21.40 hr, 0.30 and 0.03 L hr-1, respectively. After drug administration for 10 days, it's concentration in plasma and muscle in oral treatment was significantly more than bath treatment in all days. Drug concentrations in the liver after bath treatment were significantly higher for a shorter period than the concentration in the oral treatment, indicating that higher levels of florfenicol for a longer period can be achieved in the tissues after oral drug administration. According to pharmacokinetic results, florfenicol may be a suitable candidate for the treatment of common bacterial infections in common carp farming.Keywords: Antibiotic, Common carp Florfenicol, Pharmacokinetics -
زمینه مطالعهگزارشات اندکی در مورد فارماکوکینتیک ماربوفلوکساسین در پرندگان وجود دارد و یک داروی مفید در پرورش طیور است.هدفتعیین پارامترهای کینتیک ماربوفلوکساسین پس از تزریق داخل وریدی و تجویز خوراکی در پلاسما و عضله و تخمین دوره قطع دارو می باشد.روش کارجوجه هایی که از نظر کلینیکی سالم بودند با محدوده وزنی kg 0.22±1.08 در دسته های 5 تایی در 2 گروه استفاده گردید. در گروه Aر(450=n)،رmg 2 به ازای هر کیلوگرم ماربوفلوکساسین به صورت داخل وریدی دریافت کردند در حالیکه گروه Bر(65=n) همان دوز از دارو را پس از 12 ساعت محدودیت غذایی بصورت خوراکی دریافت کردند. نمونه های خون و g 5 بافت عضله در زمان های مختلف (در گروه آتا 24 ساعت و در گروه ب تا 120 ساعت پس از تجویز دارو) جمع آوری شدند. ماربوفلوکساسین بوسیله (اچ پی ال سی) اندازه گیری شد.نتایجماربوفلوکساسین در جوجه های تحت محرومیت غذایی تقریبا بطور کامل جذب گردید. (98%=F) متوسط زمان باقی ماندن آن 9/6 ساعت همراه با یک حجم پخش بالا بود. در تجویز خوراکی، میانگین زمان باقی ماندن در پلاسما کمتر بود (9/4 ساعت). زمان های قطع دارو تا 5/2 روز محاسبه شد.
نتیجه گیری نهایی: ویژگی های فارماکوکینتیک ماربوفلوکساسین شبیه سایر فلوروکینولون ها در طیور بود و برای دوره های تولید کوتاه مناسب می باشد.کلید واژگان: جوجه گوشتی, HPLC, ماربوفلوکساسین, فارماکوکینتیکBackgroundReports on the pharmacokinetics of marbofloxacin in birds are scarce, even when it is a useful tool in poultry production.ObjectivesDetermining marbofloxacin kinetic parameters in plasma and muscle arrangement after intravenous and oral administrations and establishing its withdrawal period.MethodsClinical healthy chickens (1.08±0.22 kg) were used as experimental subjects, formed in groups of 5. In Group A (n= 45) birds received 2 mg/kg of marbofloxacin intravenously while group B (n= 65) was given the same oral dose after fasting for 12 hours. Blood samples in the groups and 5 g of muscle were obtained at different times, in A group up to 24 hours and in B group until 120 hours after application. Once the samples were obtained and treated, marbofloxacin was quantified by HPLC.ResultsMarbofloxacin in fasted chickens is almost completely absorbed (F= 97%), mean residence time is moderate (6.9 hours), with a high volume of distribution. Orally, mean residence time is less in plasma (4.9 hours) and the withdrawal time was calculated 2.5 days.ConclusionsThe kinetic results are consistent with those presented by other fluoroquinolones in poultry and are in line with short production cycles in chickens.Keywords: chickens, HPLC, marbofloxacin, pharmacokinetics -
پیوگلیتازون دسته ای از داروهای ضد دیابت تیازولیدن دایونی (TZD) است که اثر آن بر افزایش حساسیت به انسولین و درمان دیابت نوع-2 در انسان به اثبات رسیده است. پیوگلیتازون به عنوان یک افزودنی جیره ای با قابلیت کاهش مقاومت به انسولین در گاوهای شیری دوره ی انتقال مطرح شده است. هدف این پژوهش تعیین فراسنجه های فارماکوکنتیکی پیوگلیتازون پس از تغذیه (PO) و تزیق درون رگی (IV) آن بود. شش راس گاو هلشتاین شیرده به طور تصادفی به دو گروه (3=n) تقسیم و در قالب طرح چرخشی و با در نظر گرفتن دوره ی 8 روزه برای پاکسازی، 8 میلی گرم پیوگلیتازون به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به دام ها تزیق و یا تغذیه شد. نمونه های خون از سیاهرگ وداج پیش از تزریق یا تغذیه پیوگلیتازون و تا 48 ساعت پس از آن گرفته شد. پیوگلیتازون در پلاسما با روش HPLC اندازه گیری شد و داده های مربوط به روش خوراکی و تزریقی به ترتیب با استفاده از مدل های نان-کمپارتمنتال و دو-کمپارتمنتال آنالیز شد. زیست فراهمی پیوگلیتازون در روش خوراکی 58% بود و بیشینه غلظت پلاسمایی آن (Cmax)، زمان رسیدن به بیشینه غلظت (tmax)، نیمه عمر (t1/2)، ثابت نرخ جذب (kab) و ثابت نرخ پاک سازی (kel) به ترتیب μg/mL 44/1 ±57/11، h 07/0 ±67/5، h 32/0 ±10/7، h-1 09/0 ±28/0 و h-1 013/0 ±10/0 بود. مقادیر نرخ زودگی (t1/2β)، حجم توزیع (Vss) و ثابت نرخ زدودگی (kel) پس از تزیق درون رگی به ترتیب h 62/0 ±10/5، L/kg 01/0 ±12/0 و h-1 06/0 ±47/0 بود. در کل، فراهمی زیستی و نیمه عمر به نسبت بالای پیوگلیتازون نشان از امکان استفاده ی خوارکی این دارو به عنوان یک عامل حساس کننده بافت ها به انسولین در گاوهای شیری داشت.
کلید واژگان: زیست فراهمی, فارماکوکنتیک, پیوگلیتازون مقاومت به انسولین, گاو شیریPioglitazone belongs to the thiazolidinedione (TZD) class of antidiabetic agents، with proven efficacy in increasing insulin sensitivity and in the treatment of type 2 diabetes mellitus in humans. Pioglitazone has been proposed as a potential feed additive to reduce insulin resistance and consequently some of the metabolic disorders in transition cows. This study was aimed at determining the pharmacokinetic parameters of pioglitazone following oral administration (PO) or intravenous (IV) injection. Six lactating Holstein cows were randomly assigned into two groups (n=3 cows per group) in a crossover design، and administered with pioglitazone (8 mg/kg BW) either per-oral (PO) or intravenously (IV)، with an 8-day washout period. Blood samples were collected from the jugular vein before and up to 48 h after pioglitazone administration. Plasma pioglitazone concentration was determined by HPLC. The data were analyzed using a non-compartmental model for PO route، and a two-compartmental model for the IV route. The bioavailability of PO-administered pioglitazone was 58% and the highest plasma concentration (Cmax)، the time (tmax) at which the drug reached Cmax، half-life (t1/2)، absorption rate constant (kab) and elimination rate constant (kel) were 11. 57±1. 44 μg/mL، 5. 67±0. 07 h، 7. 10±0. 32 h، 0. 28±0. 09 h-1 and 0. 10±0. 013 h-1، respectively. Elimination half-life (t1/2β)، volume distribution (Vss) and elimination rate constant (kel) after IV injection were 5. 10±0. 62 h، 0. 12±0. 01 L/kg and 0. 47±0. 06 h-1، respectively. Because of the relatively high bioavailability and half-life، pioglitazone may be useful for oral administration as an insulin-sensitizing agent in dairy cows.Keywords: Bioavailability, Pharmacokinetics, Pioglitazone insulin resistance, Dairy cow -
پارامترهای فارماکوکینتیکی داروی سفتازیدیم که یک سفالوسپورین نسل سوم است، در شش گوساله گاومیش به دنبال تزریق منفرد وریدی و ماهیچه ای با دوز mg/kg 10 مورد ارزیابی قرار داده شد. غلظت سفتازیدیم در پلاسما و ادرار با روش میکروبیولوژیک تعیین شد. الگوی کینتیکی پس از تزریق وریدی، با مدل دو بخشی و پس از ترزیقی ماهیچه ای با مدل یک بخشی منطبق شد. پخش دارو در تزریق وریدی سریع بوده (h 01/0 ± 15/0t1/2α =) و سطح زیر منحنی غلظت پلاسمایی/زمان (AUC0-¥) برابر شد با μg/ml.h 253.9 ± 7.8. حجم پخش دارو در شرایط پایا روند (Vd(ss)) مقدار L.kg-1 0.18 ± 0.01برآورد شد. نیمه عمر حذفی دارو و پاکسازی تام به ترتیب برابر بودند با h 3.4 ± 0.2 و ml/kg/h 2/1 ± 5/39. به دنبال تزریق ماهیچه ای، نیمه عمر جذب دارو (t1/2ka)، اوج غلظت پلاسمایی (Cmax)، زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت پلاسمایی (Tmax)، AUC0-¥ و زیست فراهمی دارو به ترتیب عبارت بودند از h 0.25 ± 0.04، μg/ml 45.8 ± 2.7، h 75/0، μg/ml.h 9/9 ± 9/207 و 81.7 ± 5.9%. دفع ادراری سفتازیدیم 13.1 ± 1.1% برآورد شد. به منظور حفظ غلظت درمانی mg/kg 4، رژیم دوزاژ مناسب سفتازیدیم در گوساله های گاومیش mg/kg 4/9 هر 12 ساعت می باشد. در کل، داروی سفتازیدیم (mg/kg 10، تزریق ماهیچه ای)، رفتار فارماکوکینتیکی مناسبی در گوساله های گاومیش نشان می دهد.
کلید واژگان: گوساله های گاومیش, سفتازیدیم, رژیم دوزاژ, فارماکوکینتیکThe pharmacokinetic parameters of ceftazidime, a third generation cephalosporin, were investigated in six buffalo calves after single intravenous (IV) and intramuscular (IM) administration at a dose rate of 10 mg/kg body weight. Ceftazidime concentrations in plasma and urine were determined by microbiological assay. Ceftazidime disposition was best fitted by a two-compartmental and a one-compartmental open model with first-order elimination after IV and IM dosing, respectively. After IV administration, distribution was rapid (t1/2α = 0.15 ± 0.01 h) with an area under the ceftazidime plasma concentration/time curve (AUC0-∞) of 253.9 ± 7.8 μg/ml.h and a steady state volume of distribution (Vd(ss)) of 0.18 ± 0.01 L.kg-1. The elimination half life (t½β) and total body clearance were 3.4 ± 0.2 h and 39.5 ± 1.2 ml/kg/h, respectively. Following intramuscular administration, the absorption half life (t1/2ka), peak plasma concentration (Cmax), time to peak plasma concentration (Tmax), AUC0-∞ and bioavailability were 0.25 ± 0.04 h, 45.8 ± 2.7 μg/ml, 0.75 h, 207.9 ± 9.9 μg/ml.h and 81.7 ± 5.9%, respectively. Urinary excretion of ceftazidime was less than 55% 36 h post administration. In vitro plasma protein binding of ceftazidime was 13.1 ± 1.1%. To maintain minimum therapeutic concentration of 4 μg/ml, a satisfactory dosage regimen of ceftazidime in buffalo calves would be 9.4 mg/kg to be repeated at 12 h intervals. In conclusion, ceftazidime (10 mg/kg, IM) shows favorable pharmacokinetic behavior in buffalo calves.
Keywords: Buffalo calves, Ceftazidime, Dosage regimen, Pharmacokinetics -
فارماکوکینتیک سفتریاکسون به دنبال تجویز 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل وریدی و داخل عضلانی در گوساله های گاومیش (Bubalus bubalis) مورد مطالعه قرار گرفت. غلظت دارو در نمونه های پلاسما به وسیله کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) با استفاده از شناساگر UV اندازه گیری شد. به دنبال تجویز داخل وریدی، دارو به سرعت منتشر گردید (μg/ml 64/9 ± 5/106 = Cp°، h 01/0 ± 09/0 = t1/2، L/kg 05/0 ± 48/0 = Vdarea) و با میزان کلیرانس ml/min.kg 44/0 ± 40/4 از بدن حذف گردید. پس از تجویز داخل عضلانی، حداکثر غلظت دارو در پلاسما (μg/ml 4/2 ± 8/15) بعد از نیم ساعت مشاهده و وجود دارو بیش از 12 ساعت بعد در بدن نشان داده شد. دارو به سرعت از محل تزریق جذب شد (h 01/0 ± 35/0t1/2ka =)، در سطح گسترده ای انتشار یافت (L/kg 2/0 ± 53/1 Vdarea =) و به آرامی از بدن دفع گردید (ml/min.kg 30/0± 01/4ClB =؛ h 4/0 ± 38/4t1/2 =). فراهمی زیستی سفتریاکسون به دنبال تزریق داخل عضلانی 0/2 ± 2/70 درصد بود. سفتریاکسون فارماکوکینتیک مطلوب و فراهمی زیستی متوسطی در گوساله های گاومیش دارد و بنابراین می توان از دارو به صورت داخل عضلانی در عفونت های حساس در گوساله ها استفاده نمود.
کلید واژگان: فارماکوکینتیک, سفتریاکسون, گوساله های گاومیش, داخل وریدی, داخل عضلانیPharmacokinetics of ceftriaxone was studied in buffalo calves (Bubalus bubalis) after single intravenous and intramuscular administration of 10 mg/kg body weight. The drug concentrations in plasma samples were measured by high performance liquid chromatography with UV detection. Following intravenous administration, the drug was rapidly distributed (Cpo: 106.5 ± 9.64 mg/ml; t1/2a: 0.09 ± 0.01 h; Vdarea: 0.48 ± 0.05 L/kg) and eliminated (t1/2b: 1.27 ± 0.04 h) from the body with a clearance rate of 4.40 ± 0.44 ml/min.kg. Following intramuscular administration, the peak plasma concentration of the drug was 15.8 ± 2.4 mg/ml at 0.5 h and the drug was detected up to 12 h. The drug was rapidly absorbed from the site of injection (t1/2ka: 0.35 ± 0.01 h), widely distributed (Vdarea: 1.53 ± 0.2 L/kg) and slowly eliminated from the body (t1/2b: 4.38 ± 0.4 h; ClB: 4.01 ± 0.30 ml/min.kg). The bioavailability of ceftriaxone was 70.2 ± 2.0% following intramuscular injection. Intramuscular injection of ceftriaxone has favourable pharmacokinetics and moderate bioavailability in buffalo calves and can be used for susceptible infections in calves.Keywords: Pharmacokinetics, Ceftriaxone, Buffalo calves, Intravenous, Intramuscular -
برای ارزیابی پارامترهای فارماکوکینتیکی هیدروکلرور تتراسیکلین، به شش سگ نژاد مخلوط و به ظاهر سالم میزان 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از دارو از طریق داخل رگی تجویز شد. نمونه های خون، قبل و در فواصل زمانی مشخص پس از تجویز دارو جمع آوری گردید. غلظت سرمی تتراسیکلین در عرض 24 ساعت با روش فلوئورسانس اسپکتروفتومتری تعیین گردید. تجزیه و تحلیل غیر محفظه ای اطلاعات به دست آمده، فاکتورهای نیمه عمر 4/4 ساعت، کلیرانس ml/kg.min 7/0 و حجم توزیع L/kg 3/0 را برای دارو مشخص نمود. با توجه به خصوصیات فارماکوکینتیکی به دست آمده برای تتراسیکلین در این مطالعه، استفاده آن در سگ قابل توصیه می باشد.
کلید واژگان: فارماکوکینتیک, تتراسیکلین, سگSix mixed-breed apparently healthy dogs were intravenously administered a single dose of tetracycline hydrochloride (50 mg/kg) to evaluate the pharmacokinetic parameters of the drug. Blood samples were collected before and at various time intervals after the administration of the drug. Serum tetracycline concentrations were determined over a 24 h period using fluorescence spectrophotometry. Non-compartmental analysis of the data indicated that tetracycline has a half-life of 4.4 h, a body clearance of around 0.7 ml/kg.min and a volume of distribution of about 0.3 L/kg. The pharmacokinetics of tetracycline found in this study is favourable for therapeutic use in the dog.Keywords: Pharmacokinetics, Tetracycline, Dog -
فارماکوکینتیک لووفلوکساسین به دنبال یک تزریق داخل عضلانی mg/kg) 3(در شش گوساله گاومیش نر بررسی گردید. حداکثر سطح پلاسمایی دارو (g/mlμ 13/0 ± 95/2) بعد از یک ساعت مشاهده گردید و سطوح بالای MIC90 دارو در پلاسما، 12 ساعت پس از تزریق مشاهده شد. فراهمی زیستی دارو 4/5 ± 1/68 درصد بود و لووفلوکساسین به میزان 5/1 ± 1/19 درصد به پروتئین های پلاسما متصل شد. مقدار بالای سطح زیر منحنی غلظت پلاسمایی-زمان (g.h/mlμ 37/0 ± 81/8) و حجم ظاهری توزیع (L/kg 04/0 ± 06/1) نشان دهنده پوشش بخش وسیعی از بدن توسط دارو و نفوذ مناسب لووفلوکساسین در مایعات و بافت های مختلف بدن بود. نیمه عمر حذف و میانگین زمان ماندگاری به ترتیب 31/0 ± 27/3 و 6/0 ± 4/5 ساعت بود. کلیرانس کلی بدن ml/kg/h 1/14 ± 2/343 بود. دوزاژ مناسب برای تزریق داخل عضلانی لووفلوکساسین در گوساله های گاومیش mg/kg 7/1 با تکرار در فواصل زمانی 12 ساعته می باشد.
کلید واژگان: گوساله های گاومیش, دوزاژ, داخل عضلانی, لووفلوکساسین, فارماکوکینتیکThe pharmacokinetics of levofloxacin following its single intramuscular administration (3 mg/kg) was investigated in six male buffalo calves. Peak plasma level of 2.95 ± 0.13 mg/ml was observed at 1 h and the drug level above MIC90 in plasma was detected up to 12 h of administration. The bioavailability was 68.1 ± 5.4% and levofloxacin was bound to the plasma proteins to the extent of 19.1 ± 1.5%. High values of AUC (8.81 ± 0.37 mg.h/ml) and Vdarea (1.06 ± 0.04 L/kg) reflected a vast area of body covered by drug concentration and appropriate penetration of levofloxacin into various body fluids and tissues. The elimination half-life and mean residence time were 3.27 ± 0.31 h and 5.4 ± 0.59 h, respectively. The total body clearance was 343.2 ± 14.1 ml/kg/h. An appropriate intramuscular dosage regimen for levofloxacin in buffalo calves would be 1.7 mg/kg repeated at 12-h intervals.
Keywords: Buffalo calves, Dosage, Intramuscular, Levofloxacin, Pharmacokinetics -
هدف از این مطالعه ارزیابی کینتیک و روند کاهش بقایای تایلوزین در شیر و پلاسمای میش های شیرده نژاد نژدی به دنبال یک تزریق داخل عضلانی با دوز mg/kg 10 بود. نمونه های شیر و خون میش ها قبل از درمان و در فواصل مختلفی پس از درمان جمع آوری شد. غلظت تایلوزین به وسیله محیط کشت میکروبیولوژیکی و با استفاده از باسیلوس سابتیلیس ATCC 6633 به عنوان ارگانیسم آزمون اندازه گیری گردید. پارامترهای فارماکوکینتیکی با استفاده از روش های least square و statistical moments بررسی گردید. سطوح پلاسمایی تایلوزین در برابر زمان به طور کافی با مدل باز تک محفظه ای قابل تفسیر بود. میانگین مقادیر به دست آمده دال بر سطح زیر منحنی غلظت پلاسمایی-زمان نسبتا کوچک (g.h/mlμ 0/3) با حداکثر غلظت پلاسمایی g/mlμ 63/0 در زمان حداکثر 33/1 ساعت می بود. نیمه عمر حذف و میانگین زمان ماندگاری پلاسمایی به ترتیب 3/2 و 9/3 ساعت بود. الگوی متفاوتی برای شیر به دست آمد که در آن سطوح بقایای قابل اندازه گیری دارو در همه حیوانات بالای 72 ساعت بعد از درمان بود. میانگین سطح زیر منحنی و نیمه عمر دفع در شیر به ترتیب g.h/mlμ 1/88 و h 3/3 بود. در مقیاس آزمایشگاه میانگین اتصال تایلوزین به پروتئین های پلاسما و شیر به ترتیب 3/19 و 2/30 درصد بود. مدت زمان منع مصرف شیر حاوی تایلوزین در میش های شیرده نژاد نژدی حداقل باید 72 ساعت باشد تا از ایجاد خطر در مصرف کنندگان جلوگیری شود.
کلید واژگان: تایلوزین, فارماکوکینتیک, بقایا در شیرThe objective of this study was to evaluate kinetics and the residual decline of tylosin in milk and plasma of lactating Najdi ewes following single intramuscular injection of tylosin at the dose of 10 mg/kg. Blood and milk samples were collected from the ewes before and at different time intervals after treatment. Tylosin concentrations were determined by microbiological agar plate assay using Bacillus subtilis ATCC 6633 as the test organism. The pharmacokinetic parameters were processed using the methods of least square and statistical moments. The plasma levels of tylosin against time were adequately described by a one-compartment open model. The mean obtained values indicated a fairly low area under the plasma concentration-time curve (AUC) (3.0 μg.h/ml) and the maximum plasma concentration (Cmax) of 0.63 mg/ml with Tmax of 1.33 h. The plasma elimination half-life (t1/2el) and the mean residence time (MRT) were 2.3 h and 3.9 h, respectively. A different pattern was shown for milk, in which measurable residual levels are found in all animals up to 72 h after treatment. The mean value of milk AUC was 88.1 μg.h/ml and the t1/2el was 3.3 h. In vitro mean plasma and milk proteins binding of tylosin were 19.3 and 30.2%, respectively. The milk withdrawal period of tylosin in lactating Najdi ewes should be at least 72 h to avoid risks in consumers.Keywords: Tylosin, Pharmacokinetics, Milk residues -
در مطالعه حا ضر، فراهمی زیستی سوسپانسیون کلوزانتل ساخت یک شرکت ایرانی به عنوان آزمون، در مقایسه با سوسپانسیون کلوزانتل ساخت شرکت یانسن به عنوان مرجع مورد ارزیابی قرار گرفت . به منظور انجام این بررسی یک دوز منفرد10 mg/kg از سوسپانسیون تست به تعداد 10 راس گوسفند و به همین میزان از سوسپانسیون رفرانس به تعداد 10 راس گوسفند دیگر خورانده شد. نمونه های خون از گوسفندان هر دو گروه در زمانهای صفر (قبل از تجویزدارو) 432،246،96،48،24،12،8،4 و624 ساعت بعد از تجویز دارو گرفته شدکلوزانتل موجود در سرم خون گوسفندان بعد از استخراج با فاز مایع و کارتریج های ،C18 با کمک روش کروماتوگرافی با کارآیی بالا و ردیاب uv اندازه گیری شد . جهت محاسبه غلظتها، سطح پیک های حاصل و برای مح اسبه پارامترهای فارماکوکینتیکی ، مدل غیر وابسته به بخش دفع دارو مورد استفاده قرار گرفت . بررسی های آماری که با استفاده از t-test و احتساب (p<0.05 )انجام گرفت نشان داد که تفاوت معنی داری بین سطح زیر منحنی غلظت -زمان ، غلظت حداکثر ، زمان رسیدن به غلظت حد اکثر، ثابت سرعت حذف و نیمه عمر حذفی دارو بین دو گروه م ورد آزمایش وجود ندارد . نتایج بدست آمده نشان دادکه نمونه سوسپانسیون کلوزانتل تولید داخل کشور با نمونه سوسپانسیون کلوزانتل ساخت شرکت یانسن از لحاظ بیولوژیک هم ارز است.کلید واژگان: کلوزانتل, فراهمی زیستی, گوسفند, فارماکوکینتیک, کروماتوگرافی مایع با کارایی بالاIn the present study, the bioavailability of closantel, a single oral dose of test closantel, 10 mg/kg, was administered to a group of 10 sheep and the same dose was performed by the reference drug (Jansson Company) to another group. Blood samples were collected before administration and 4,8,12,24,48,96,246,432 and 624 hours after administration in both groups of sheep. The serum levels of closantel were determined by liquid phase and C18 cartridges extraction by using a high-performance liquid chromatographic procedure with UV detector. To measures the concentrations, the areas under the peaks were used and pharmacokinetics parameters obtained using non-compartmental analysis. Statistical investigations by ttest showed non significant differences (P≤0.05) in the area under the concentration-time curve, peak serum concentration, time of the peak serum concentration, elimination rate constant, and elimination half-life between test and reference drug. The results showed that the closantel suspension produced by Iranian Company and the reference product was bioequivalent.Keywords: Closantel, Bioavailability, Sheep, Pharmacokinetics, HPLC
-
فارماکوکینتیک داروی سفپیرم به دنبال یک تزریق داخل عضلانی (mg 10) در گوساله های گاومیش بررسی گردید. حداکثر غلظت پلاسمای دارو 30 دقیقه پس از تزریق 1- μg.ml 5/0 ± 0/9 بود که طی 24 ساعت به 1-μg.ml 1/0 ± 2/0 کاهش یافت. نیمه عمر جذب و نیمه عمر دفع به ترتیب hr 03/0 ± 19/0 و hr 05/0 ± 39/2 بود. سطح زیر منحنی غلظت پلاسمایی-زمان، سطح زیر منحنی ابتدایی، حجم ظاهری توزیع، کلیرانس کلی بدن، میانگین زمان ماندگاری و کل زمان اثر بخشی دارو به ترتیب hr.1-ml.μg 9/1 ± 7/28، 2hr.1-ml.μg 7/6 ± 7/107، 1-kg.L 01/0 ± 42/0، 1-hr.1-kg.L 003/0 ± 12/0، hr 04/0 ± 76/3 و hr 3/0 ± 7/12 تعیین گردید. فراهمی زیستی سیستمیک بعد از تزریق داخل غضلانی سفپیرم در گوساله ها 1/3 ± 3/35 درصد بود. جهت حفظ حداقل غلظت درمانی به میزان 1-ml.μg 25/0، دوزاژ مناسب سفپیرم در گوساله های گاومیش 1-kg.mg 46/3 و در ادامه 1-kg.mg 36/3 در فواصل زمانی 12 ساعته پیشنهاد گردید. سفپیرم به میزان 9/1 ± 7/30 درصد به پروتئین های پلاسمای گوساله های گاومیش در خارج از بدن متصل شد.
کلید واژگان: گاومیش, سفپیرم, سفالوسپورین, دوزاژ, فارماکوکینتیکThe pharmacokinetics of cefpirome was investigated in buffalo calves following its single intramuscular (IM) administration (10 mg). The peak plasma concentration of cefpirome at 30 min was 9.0 ± 0.5 μg.ml-1, which declined to 0.2 ± 0.1 μg.ml-1 at 24 hrs. The absorption half-life (t1/2Ka) and elimination half-life (t1/2 β) were 0.19 ± 0.03 hr and 2.39 ± 0.05 hr, respectively. The area under the plasma concentration-time curve (AUC), area under the first moment curve (AUMC), apparent volume of distribution (Vdarea), total body clearance (ClB), mean residence time (MRT) and total duration of therapeutic effect (td) were 28.7 ± 1.9 μg.ml-1.hr, 107.7 ± 6.7 μg.ml-1.hr2, 0.42 ± 0.01 L.kg-1, 0.12 ± 0.003 L.kg-1.hr-1, 3.76 ± 0.04 hr and 12.7 ± 0.3 hr, respectively. The systemic bioavailability (F) after IM administration of cefpirome in calves was 35.3 ± 3.1%. To maintain a minimum therapeutic concentration of 0.25 μg.ml-1, a satisfactory dosage regimen of cefpirome in buffalo calves was 3.46 mg.kg-1 followed by 3.36 mg.kg-1 at 12-hour intervals. Cefpirome was bound to the plasma proteins of buffalo calves in vitro to the extent of 30.7 ± 1.9%.
Keywords: Buffalo, Cefpirome, Cephalosporins, Dosage, Pharmacokinetics -
آنتی بیوتیک های تتراسیکلینی را می توان در درمان تعدادی از انواع بیماری های باکتریایی مورد استفاده قرار داد. بعلاوه، تتراسیکلین برای افزایش رشد به غذا نیز اضافه می گردد. محدود گزارش هایی در مورد فارماکوکینتیک تتراسیکلین در گوسفند موجود است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی خصوصیات فارماکوکینتیکی این دارو در گوسفند می باشد. به ده راس گوسفند نژاد مخلوط و به ظاهر سالم میزان 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از تتراسیکلین به طرق خوراکی و داخل رگی در دو مرحله و با فاصله زمانی دو هفته تجویز شد. نمونه های خون قبل و در فواصل زمانی مشخص پس از تجویز دارو جمع آوری گردید. سرم این نمونه ها جدا و در °C20- نگهداری و سپس با روش فلوئورسانس اسپکتروفتومتری آنالیز گردید. اطلاعات فارماکوکینتیکی جدیدی برای تتراسیکلین در گوسفند به دست آمد. حجم توزیع، ثابت سرعت حذف، نیمه عمر و کلیرانس تتراسیکلین بعد از تجویز داخل رگی به ترتیب L/kg 21/0،/hr 21/0، hr3/3 و ml/kg/min 73/0 تعیین گردید. در روش خوراکی، این پارامترها به ترتیب L/kg37/0، /hr12/0، hr8/5 و ml/kg/min 73/0 به دست آمدند. علاوه بر آن، فراهمی زیستی تتراسیکلین در تجویز خوراکی تقریبا 55% محاسبه شد.
کلید واژگان: تتراسیکلین, فارماکوکینتیک, گوسفندTetracycline may be used to treat several types of bacterial diseases in ruminants. In addition, tetracycline is added to food to promote the growth. There are few reports on the pharmacokinetics of tetracycline in sheep. Therefore, the objective of this study was to examine the pharmacokinetic characteristics of the drug in sheep. Ten apparently healthy mixed-breed sheep were administered 20 mg/kg tetracycline orally and intravenously with a time interval of two weeks. Blood samples were collected before and at various time intervals after the administration of the drug. Sera were separated, kept at -20°C, and analysed using fluorescence spectrophotometry. The volume of distribution (Vd), elimination rate constant (Kel), half-life (t1/2), and clearance (ClB) of tetracycline after intravenous injection were determined to be 0.21 L/kg, 0.21/hr, 3.3 hr, and 0.73 ml/kg/min, respectively. When the drug was given orally, these parameters were found to be 0.37 L/kg, 0.12/hr, 5.8 hr, and 0.73 ml/kg/min, respectively. Moreover, the bioavailability of tetracycline after oral administration was around 55%.Keywords: Tetracycline, Pharmacokinetics, Sheep
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.