بررسی اثر خستگی عضلات کمر بر تغییرات ضخامت عضلات شکمی به دنبال تکلیف باربرداری در زنان سالم

پیام:
چکیده:
مقدمه

خستگی عضلات کمر یکی از عوامل خطرزا در محیط کار و زندگی محسوب می شود. در شرایط خستگی، بار بین بافت های فعال و غیرفعال به صورت غیربهینه پخش می شود که ممکن است خطر آسیب حتی با اعمال بار کم را نیز به دنبال داشته باشد. با توجه به اهمیت عضلات شکمی در ایجاد و حفظ پایداری ستون فقرات در شرایط ناپایدار بررسی این عضلات در مقابله با خستگی عضلات کمر ضروری به نظر می رسد. با توجه به اینکه بررسی عضلات عمقی با روش الکترومیوگرافی سطحی امکان پذیر نیست و در این مطالعه روش تصویربرداری اولتراسونیک روش جایگزین مناسبی برای بررسی این عضلات در نظر گرفته شده است.

مواد و روش ها

پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی است که بر روی 15 زن سالم غیر ورزشکار انجام شده است. ضخامت عضلات شکمی این افراد توسط دستگاه اولتراسوند real-time از بخش لترال شکم (عضله عرضی شکمTransverse abdominis (TrA)، مایل داخلی شکم Internal oblique abdominis (IO)، مایل خارجی شکم External oblique abdominis (EO)) قبل و بعد از پروتکل خستگی عضلات اکستانسور کمری در حالت ایستاده حین تحمل بار 25% وزن بدن و بدون تحمل این مقدار بار مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر برای بررسی اثر دو متغیر بار محوری و خستگی عضلات اکستانسور کمر بر تغییرات ضخامت عضلات شکمی استفاده شد.

یافته ها

اگر چه بار قرینه محوری به اندازه 25% وزن بدن هر فرد شرکت کننده، نتوانست تغییر ضخامت معنی داری در هیچ یک از عضلات شکمی ایجاد کند. اما به دنبال خستگی عضلات اکستانسور کمر افزایش معنی دار در ضخامت عضله مایل داخلی شکم دیده شد (009/0P=).

نتیجه گیری

نتایج نشان داد به دنبال خستگی عضلات اکستانسور کمر، رفتار عضلات شکمی به صورت افزایش ضخامت عضلات شکمی تغییر می کند تا احتمالا پایداری ستون فقرات در آن وضعیت حفظ شود.

زبان:
فارسی
صفحات:
876 تا 888
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p1240795 
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)