بررسی یافته های کوچک کردن پستان به روش ثابت کردن تا شدگی در ماموپلاستی به روش پدیکول تحتانی در بیمارستان 15 خرداد تهران

ماموپلاستی کاهنده (کوچک کردن پستان) یکی از اعمال جراحی شایع جراحی پلاستیک محسوب می شود و یکی از تکنیک های شایع بکار رفته روش پدیکول تحتانی است. افتادگی پل تحتانی پستان (Bottoming out) از عوارض دراز مدت آن محسوب می شود. چندین راهکار تعریف شده اند که نتیجه کاملی نداشته اند. این مطالعه در پی آن است با معرفی روشی بنام ثابت کردن تاشدگی Plication Fixation)) این عارضه را به حداقل برساند.
66 بیمار کاندید ماموپلاستی با پدیکول تحتانی، با ثبت اطلاعات دموگرافیکی (جمعیت شناختی) به طور تصادفی در 2 گروه پدیکول تحتانی به تنهایی و پدیکول تحتانی با ثابت کردن تاشدگی تحت جراحی قرار گرفتند. شاخص های طول زمان عمل، مقدار نسج برداشته شده، حس بعد عمل، از بین رفتن نیپل و فراوانی افتادگی پل تحتانی پستان اندازه گیری شد و همراه برخی متغیرهای دیگر با روش کای اسکوار و فیشر آنالیز آماری شدند.
میزان پلیکاسیون در گروه دوم 2/2±10 سانتی متر بود. میزان آسیمتری (غیر قرینگی) قبل عمل هم از 5 به یک مورد کاهش یافت. یک مورد سروما در این گروه دیده شد. میزان افتادگی پل تحتانی پستان در گروه اول به طور معنی داری بیشتر از گروه ثابت کردن تاشدگی بود.
پدیکول در جراحی پدیکول تحتانی برای حفظ خونرسانی و حس نیپل اهمیت دارد، ولی از ایرادات بالقوه آن افتادگی قسمت تحتانی پستان با گذشت زمان است که با این تکنیک تا زیادی جلو آن گرفته می شود. عوارض ناشی از پدیکول نیز تا حد زیادی برطرف می شوند. به نظر می رسد استفاده از تکنیک ثابت کردن تاشدگی در مورد ماموپلاستی کاهنده با عوارض کم توانسته است نتایج دراز مدت بیشتری در مقایسه با روش معمول پدیکول تحتانی داشته باشد.