اثرات هیپوتیروییدی مادری در دوران حاملگی بر رفتارهای شبه اضطرابی در موش های بزرگ آزمایشگاهی بالغ: بررسی تاثیر ورزش متوسط اجباری

مطالعات قبلی نشان داده اند که کمبود هورمون های تیروئیدی در طی دوره تکامل مغز، موجب تغییرات ساختمانی و بیوشیمیایی در نواحی مختلف مغزی شده که می تواند منجر به اختلالات سایکولوژیکی شود. از طرف دیگر، ورزش اثرات مفیدی بر عمل کردهای مغز در زمینه نوروشیمیایی داشته و احتمالا می تواند اختلالات ناشی از هایپوتیروئیدی را اصلاح نماید. هدف این مطالعه تعیین اثرات ورزش اجباری با شدت متوسط بر نقایص رفتارهای شبه اضطرابی در فرزندان نر و ماده بالغ مادران هایپوتیروئید موش های صحرایی بود.
جهت هایپوتیروئیدی کردن رت های مادر از پروپیل تیواوراسیل با دوز 50 و 200 میلی گرم در هر لیتر آب آشامیدنی و از روز شش حاملگی تا بیست و یک روز پس از تولد بچه های آن ها استفاده شد. سپس به مدت نود روز بچه رت های متولد شده ریکاوری داده شد. گروه کنترل، رت های سالم نود روزه بوند. حیوانات در هر دو جنس به دو گروه ورزشی و غیر ورزشی تقسیم شدند. ورزش با شدت متوسط با استفاده از تردمیل و روزانه به مدت 30 دقیقه (برای 5 دقیقه اول با سرعت 12 متر در دقیقه برای 5 دقیقه بعدی با سرعت 15 متر در دقیقه و برای 3 دقیقه به مدت 20 متر در دقیقه و مجدد 5 دقیقه به مدت 15 متر در دقیقه و مابقی را با سرعت 12 متر در دقیقه با شیب صفر درجه داده شد. جهت بررسی رفتار اضطرابی از مدل های اتاق تاریک و روشن و ماز بعلاوه ای شکل مرتفع استفاده گردید.
بررسی داده ها نشان داد که هایپوتیروئیدی با دوز 200 و نه با دوز 50 موجب اضطراب زایی می شود و ورزش با این شدت نمی تواند به طور معنی داری اضطراب ایجاد شده را برطرف نماید. ضمنا ورزش با شدت متوسط به طور معنی داری موجب اضطراب زایی شد.
یافته ها نشان می دهد که هایپوتیروئیدی مادری موجب افزایش واکنش های شبه اضطرابی می شود ولی ورزش با شدت متوسط اثر معنی داری بر اضطراب زایی ناشی از هیپوتیروئیدی نداشته و به تنهایی موجب افزایش اضطراب می گردد.