تاثیر واریته و تفت دادن بر خصوصیات فیزیکی و تجزیه پذیری شکمبه ای دانه جو

فرآوری حرارتی و نوع واریته دانه جو می تواند بر خصوصیات فیزیکی و تخمیری آن در شکمبه تاثیر بگذارد. این آزمایش به منظور بررسی تاثیر واریته های دانه جو و طول مدت تفت دادن بر خصوصیات فیزیکی و تجزیه پذیری دانه جو انجام شد. دو واریته دانه جو (سهند و ماکویی) و چهار زمان فرآوری حرارتی (دمای 120 درجه سانتی گراد و زمان های0، 5،10، 15 دقیقه) در قالب طرح فاکتوریل 2*4 مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه پذیری شکمبه ای با استفاده از 2 راس گوسفند قزل فیستولادار و روش کیسه های نایلونی انجام پذیرفت. فرآوری حرارتی موجب کاهش تجزیه پذیری ماده خشک دانه جو در ساعات 16 تا 48 گردید. میزان تجزیه پذیری واریته سهند بیشتر از واریته ماکوئی بود بود (05/0P<). با این حال نوع واریته و تیمار حرارتی تاثیری بر میزان تجزیه پذیری دانه جودر ساعات اولیه انکوباسیون نداشتند. بخش با تجزیه پذیری سریع (a) و با تجزیه پذیری آهسته (b) و ثابت نرخ تجزیه (c) با تفت دادن در هر دو واریته کاهش یافت. چربی خام، حل پذیری ماده خشک و خاکستر، تحت تاثیر اثر ثابت واریته، ماده خشک تحت تاثیرزمان فرآوری و دیواره سلولی، دیواره سلولی منهای همی سلولز، ظرفیت نگهداری آب و جرم حجمی توده ای (BD100) تحت تاثیر اثرات ثابت زمان فرآوری و واریته قرار گرفتند. ظرفیت نگهداری آب دارای همبستگی مثبتی با ترکیبات دیواره سلولی (84/0r=) و دیواره سلولی منهای همی سلولز (71/0r=) بود. همچنین ارتباط بین BD100 با دیواره سلولی و دیواره سلولی منهای همی سلولز مثبت و به ترتیب (40/0r= و 35/0r=) بود. نتایج آزمایش نشان داد که با استفاده از واریته و فرآوری تفت دادن میتوان ضریب تجزیه پذیری ماده خشک دانه جو در شکمبه را کاهش داد.