مدیریت بحران در حوادث غیر مترقبه (با تاکید بر اقدامات راهبردی و اجرایی در حوادث)

بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران عرصه مدیریت بحران معتقدند علت اصلی ضعف در عملکرد برخی دستگاه های اجرایی را باید در پراکندگی بخش سیاست گذاری و تصمیم گیری و نبود تعیین نقش و تقسیم کار مناسب در بخش اجرایی مدیریت بحران جستجو کرد؛ متقابلا گروهی دیگر نیز اعتقاد دارند علاوه بر ضعف در عملکرد، اشکالات اساسی دیگری نیز بر کار وارد است که ضعف آموزشی و فرهنگی، نبود نقشه راه و طرح جامع مدیریت بحران، کم توجهی به اصل پیشگیری از بروز بحران، کمبود تجهیزات و امکانات و مقطعی نگری و سطحی نگری نسبت به موضوع، در راس آنها قرار دارند. بی شک همه عوامل فوق در ایجاد نابسامانی در مدیریت بحران نقش اساسی دارد؛ اما قطعا کم توجهی به آموزش و فرهنگ سازی و پس از آن کنترل و نظارت در جهت آسیب شناسی و رفع نواقص و معایب با استفاده از دانش روز و تجارب کسب شده، مهمترین عوامل و عناصر تاثیرگذار در عرصه مدیریت بحران به شمار می آید. چرا که این دو عامل زیربنا و کلید رفع سایر مشکلات است. طبیعی است که رفع این کاستی ها، مستلزم اقدام عینی و عملی از سوی دستگاه های ذی ربط است؛ اما در عین حال کسب موفقیت در این خصوص، نیازمند آشنایی کامل با دامنه و گستره فعالیتها و موضوعات مرتبط با این عرصه نیز هست. در این پژوهش به عوارض و پیامدهای جانبی ناشی از بروز حوادث و نیازمندی های این بخش، از جمله اقدامات راهبردی و کاربردی، آموزش ها، تجهیزات و امکانات مورد نیازی که گاهی مورد غفلت دستگاه های ذی ربط قرار می گیرند، بررسی و تعیین شده است.