میزان افسردگی کارکنان نیروی انتظامی استان کردستان و شناسایی عوامل موثر بر آن(مطالعه موردی شهر سنندج)

پژوهش حاضر با هدف میزان افسردگی کارکنان نیروی انتظامی استان کردستان و شناسایی عوامل موثر بر آن انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان ناجا در سال 97-1396 می باشد که در شهرستان سنندج مشغول به فعالیت بودند و تعداد 180 نفر از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند.  ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه افسردگی بک، ویژگی های شخصیتی NEO و پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی محقق ساخته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. 1/31 درصد از کارکنان ناجا به درجات مختلفی از افسردگی مبتلا بودند. 2/12درصد افسردگی خفیف، 9/13 درصد افسردگی متوسط و 5 درصد به افسردگی شدید مبتلا بودند. میانگین نمرات افسردگی در رسته های شغلی به ترتیب راهور 53 نفر (18/19 درصد)، آگاهی 47 نفر (78/8 درصد)، پشتیبانی 32 نفر (78/3 درصد) و نیروی انتظامی 48 نفر (75/3 درصد) بدست آمد. همچنین از میان متغیرهای جمعیت شناختی متغیر سن با بتای 50/0 T= 9/00 , p<0/00))، نوع سکونت با بتای 18/0 T= 3/28 , p<0/00))،  وضعیت تاهل با بتای 24/0 T= 4/46, p<0/00))  بصورت مثبت و معنادار و متغیر درآمد ماهیانه با بتای 30/- T= -5/50, p<0/00)) بطور منفی و معنادار توانستند  میزان افسردگی کارکنان ناجا را پیش بینی کنند و متغیر برون گرایی با بتای 32/- T= -3/88 , p<0/00)) و متغیر سازگاری با بتای 15/- T= -2/69 , p<0/03))، وظیفه شناسی با بتای 18/- T= -2/27 , p<0/02)) بصورت منفی و معنادار و روان آزرده خویی با بتای 23/0 (p<0/00 ، T= 3/01) و تجربه پذیری با بتای 25/0 T= 3/16, p<0/00)) از مولفه های متغیر ویژگی های شخصیتیNEO بطور مثبت و معنادار توانستند میزان افسردگی کارکنان ناجا را پیش بینی کنند.