ارائه الگوی کیفی تعادل کار و زندگی کارکنان ناجا با تاکید بر معماری منابع انسانی

با تغییرات شکل گرفته در حوزه اجتماعی و اقتصادی، ایجاد تعادل در بین کار و زندگی کارکنان به موضوعی پیچیده و مهم در سازمان های امروزی بدل شده است. این پیچیدگی و اهمیت در سازمان های انتظامی با توجه به ماهیت ماموریت ها مضاعف است. بنابراین هدف این پژوهش، تدوین الگوی کیفی تعادل کار و زندگی کارکنان ناجا مبتنی بر الگوی معماری منابع انسانی است.
روش شناسی: با توجه به تدوین الگویی جدید مبتنی بر الگوهای قبلی، این پژوهش از نوع پژوهش های توسعه ای است و روش اجرای پژوهش، کیفی از نوع تحلیل مضمون است. روش گردآوری داده و اطلاعات، جامعه آماری پژوهش شامل روش کتابخانه ای با ابزار فیش نویسی و میدانی با ابزار مصاحبه است. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان انتظامی است که در حوزه مطالعات تعادل کار و زندگی فعالیت علمی و تحقیقاتی انجام داده بودند و همچنین افرادی که در حوزه سیاست گذاری آن دخیل بوده اند.
یافته ها و نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش و بر حسب ترکیبی از منحصر به فردی و ارزش راهبردی افراد سازمان، چهار نوع تعادل در الگوی نهایی این پژوهش شناسایی شد. در این چهار تعادل، دو عامل تنوع و هزینه برنامه ها و همچنین گستره برنامه های تعادل نیز تعیین کننده برنامه های تعادل کار و زندگی کارکنان ناجا بوده است. تعادل آرمانی، تعادل مستمر، تعادل مقطعی و تعادل نمایشی چهار حالت تعادلی موجود در سازمان بر حسب معماری منابع انسانی را تشکیل می دهند.