اثر شایسته سالاری منابع انسانی بر اثربخشی سازمانی؛ نقش میانجی نوآوری سازمانی

هدف از پژوهش حاضر تبیین اثر شایسته سالاری منابع انسانی بر اثربخشی سازمانی؛ نقش میانجی نوآوری سازمانی در کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان غرب کشور بود.

روش تحقیق توصیفی-پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان های غرب کشور (کرمانشاه، کردستان، ایلام و لرستان) به تعداد 440 نفر بود. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان (200 نفر)، به صورت تصادفی- خوشه ایتعیین شد برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق از پرسشنامه شایسته سالاری (مصلحی، 1391)؛ نوآوری سازمانی (سرمد و همکاران، 1390) و اثربخشی سازمانی (هوی و همکارانش، 2009) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با استفاده از نظرات 9 نفر از اساتید مدیریت و متخصص ورزشی تایید گردید، پایایی ابزارها با آزمون آلفای کرونباخ (شایسته سالاری 0/932، نوآوری 0/855 و اثربخشی 0/927) تایید شد. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی تاییدی و معادلات ساختاری در نرم افزارهای Spss25 و Amos24 استفاده گردید.

براساس یافته های تحقیق، شایسته سالاری بیشترین تاثیر را با ضریب اثر 0/85 بر نوآوری داشته است و سپس به میزان 0/73 بر اثربخشی تاثیرگذار بود. نوآوری نیز به میزان 0/24 بر اثربخشی تاثیرگذار بود همچنین شایسته سالاری به طور غیرمستقیم و از طریق نوآوری نیز به میزان 0/20 بر اثربخشی تاثیرگذار بود.

بر اساس یافته های پژوهش، افزایش مذاکره و مشارکت کارکنان در تصمیم گیری ها، تفویض اختیار بر اساس شایستگی های کارکنان، ایجاد فضایی مبتنی بر اعتماد دو سویه مدیر و کارکنان می تواند در اثربخشی سازمانی موثر باشد.