پدیدارشناسی تجارب مادران با فرزند مبتلا به ناتوانی یادگیری

وجود کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری اغلب نظام خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد و تغییرات مهمی در زندگی خانواده ها و به ویژه نزد مادران ایجاد می کند. بررسی تجارب و اثرات ناتوانی یادگیری بر زندگی از زاویه دید والدین کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری به ویژه مادران این کودکان دارای اهمیت است. بر همین اساس، هدف این پژوهش دستیابی به تجربه مادران در زندگی با فرزند مبتلا به ناتوانی یادگیری بود. این پژوهش کیفی با استفاده از روش پدیدارشناسی و با نمونه گیری هدفمند اجرا شد. 10 مادر دارای فرزند مبتلا به ناتوانی یادگیری بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند. داده ها به روش مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری شد و داده های مصاحبه ها به روش کلایزی تحلیل شدند. یافته ها سه مضمون اصلی احساسات ناخوشایند تجربه شده مادر (الف. احساس بی ارزشی، شرم و گناه، ب. احساس افسردگی، ج. پرخاشگری و عصبانیت، د. احساس ناامیدی و تنهایی)، نگرانی های اجتماعی و تحصیلی (الف. ضعف در بعضی درس ها، ب. پنهان کاری و ارتباط اجتماعی کم، ج. دلهره فرزندآوری)، تنش و تعارض خانوادگی (الف. درگیری و تعارض با همسر، ب. درگیری و تعارض در تعامل با کودک) را نشان دادند. این یافته ها می تواند اطلاعات لازم را در خصوص منابع حمایتی و اتخاذ راهبردهای حمایتی و درمانی برای مادران فرزند مبتلا به ناتوانی یادگیری جهت تامین سلامت روان و بهبود زندگی آنها فراهم نماید.