اثر پروتکل های کم حجم و پر حجم تمرینات HIIT بر پروفایل لیپیدی و لپتین مردان دیابتی نوع 2

فعالیت ورزشی منجر به سازگاری‏ های متابولیکی و فیزیولوژیکی می گردد که ممکن است نقش سودمندی برای بیماران دیابتی داشته باشد. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر تمرینات اینتروال شدید(HIIT) کم حجم و پر حجم بر لپتین سرم و برخی از شاخص‏های نیمرخ لیپیدی خون مردان دیابتی نوع 2 می باشد.

در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 30 بیمار مرد مبتلا به دیابت نوع 2 به سه گروه ده نفری، تمرینات HIIT پرحجم، کم‏ حجم و گروه کنترل تقسیم ‏شدند. گروه های کم ‏حجم تا دو دقیقه و پرحجم تا شش دقیقه به مدت 8 هفته تمرینات را انجام دادند. شاخص‏ های نیمرخ لیپیدی خون قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی اندازه‏ گیری گردید. از آزمون آماری T هم بسته، کواریانس و آزمون تعقیبی LSD جهت مقایسه داده ها استفاده شد.

تفاوت معنی داری قبل و بعد از 8 هفته تمرینات HIIT کم حجم در تری گلیسیرید وجود داشت (049/0 = p) اما در لپتین سرم، کلسترول، LDL-C و HDL-C مردان مبتلا به دیابت نوع 2 تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 < p). با بررسی دوبه دویی گروه‏ها، بین گروه پر حجم و کنترل (021/0 = p) و کم حجم و کنترل (011/0 = p)، میزان HDL-C درگروه‏های تمرین نسبت به کنترل افزایش معنی داری وجود داشت.

با توجه به سایر سازگاری ‏های اثبات شده تمرینات HIIT بر تری گلیسیرید، HDL و بهبود شاخص‏ های گلایسمیک بعنوان تمریناتی مفید و ایمن جهت اجرا برای بیماران دیابتی نوع 2 می باشد. بنابراین با توجه به صرفه زمانی، سازگاری‏های متابولیکی، عملکردی و فیزیولوژیکی تمرینات HIIT این تمرینات در کنار سایر تمرینات ورزشی جهت بهبود شرایط بیماری و کاهش خطرات بیماری قلبی عروق و عوارض دیابت نوع 2 به بیماران توصیه شود.