جداسازی و شناسایی باکتری های نمک دوست تولید کننده آنزیم آسپاراژیناز از دریاچه ارومیه

جداسازی و شناسایی باکتری های نمک دوست تولید کننده آنزیم آسپاراژیناز از دریاچه ارومیه و تاثیر غلظت های مختلف نمک و دما بر میزان آسپاراژیناز ترشحی.

برای جداسازی باکتری های تحمل کننده نمک و نمک دوست، نمونه های آب و لجن دریاچه ارومیه در محیط های MH  و SWN کشت داده شدند. سپس قدرت ترشح آسپاراژیناز جدایه ها در محیط M9  نمکی بررسی شد. میزان ترشح جدایه ها در غلظت های نمکی 10، 20، 30، و 40 درصد و دماهای 30، 35، 37، 45، و 50 درجه سانتی گراد بررسی شد. دو جدایه با توان ترشح آسپاراژیناز بالا پس از رنگ آمیزی گرم، از طریق توالی یابی ژن 16SrRNA شناسایی شدند.

از 57 جدایه بدست آمده، 10 جدایه دارای توان ترشح آسپاراژیناز بوده و 2 جدایهA2  و A3 به عنوان جدایه های برتر انتخاب شدند. جدایه A3  در دمای 35 درجه سانتی گراد و غلظت 10 درصدی نمک بزرگترین هاله (54 میلی متر) و جدایه A2 در دمای 35 درجه سانتی گراد و غلظت 40 درصد نمک بزرگترین هاله (52 میلی متر) را ایجاد کرده اند. بر اساس نتایج بررسی مولکولی ژن 16SrRNA، جدایه A2 شباهت 9/98 درصدی به سویه هالوموناس الونگاتا و جدایه A3 شباهت 100 درصدی به باسیلوس آریابهاتای را نشان دادند.

باکتری های جدا شده از دریاچه ارومیه منبع بالقوه ای از آنزیم آسپاراژیناز می باشند. از فعالیت بالای هالوموناس الونگاتا و باسیلوس آریابهاتای می توان به منظور تولید آنزیم آسپاراژیناز استفاده نمود که ممکن است دارای آسپاراژیناز با اثرات جانبی کمتر برای مصارف بالینی باشد.